quote:
Op woensdag 19 juni 2024 16:39 schreef Marsenal het volgende:Een liedje, speciaal geschreven voor een collega die afscheid neemt, en dan op de wijs van een bekend nieuw Nederlands popliedje. En dan allemaal dat blaadje vasthouden, en zingen. Die collega in een stoel, kijken. En dat hele lied zingen he, dus 3 coupletten, 3 keer het refrein, en je niet laten tegenhouden door het feit dat niemand er ene kut van kan verstaan omdat er geen enkele keer geoefend is.
Ik heb ook in 2 andere landen gewerkt, en volgens mij is dit iets puur Nederlands. Wat een armoede. Wat een verdriet. Net zoals die ABc-tjes op bruiloften enzo, wat een genant gedoe is dat toch.
De spruitjeslucht is niet van de lucht.
Alles hieraan is kut. Als straks alle Gerda's met pensioen zijn is het misschien voorbij. Silver lining.
Dit 8 jaar geleden meegemaakt. Iemand uit mijn MT ging met pensioen en de werknemers van de vloer kwamen op het idee om een zelfgemaakte liedje te maken op het muziek van een ander liedje dat dan met gitaar werd gespeeld. De pensionado in kwestie was in zijn vrije tijd een vervend klusser en herstelde vooral gitaren.
De tijd om te repeteren was inderdaad kort omdat men pas op het laatste moment met het idee kwam. Uiteraard was de hele organisatie uitgenodigd om dit in het atrium te oefenen in de avonduren als het rustig was. Ik heb op gepaste wijze geweigerd. Ik heb later wel het filmpje gezien dat is opgenomen en was blij dat ik er niet was: tekst die scheef werd gezongen en medewerkers die allerlei kunstjes gingen doen.
Bij het afscheid wat we als MT gaven (de beste man wou een simpele lunch met ons) lieten we filmpje afspelen op een tablet die hij cadeau kreeg. Nou, de man was onder de indruk maar aan zijn gezicht zag ik dat hij het ook onzin vond omdat hij er met een nepgezicht naar zat te kijken

In één van mijn zware managementtrajecten was er ook een 'oefening' die we moesten doen. Ik weet niet meer welke oefening dat was maar we moesten iets oplossen met informatie die degene ons gaf. De cursusleiders vonden dat we degene op een originele manier moesten bedanken met een dansje o.i.d. . Uiteraard waren er maar 2 van de 15 mensen, waaronder ik, tegen om een dansje te doen als bedankje. Toch moest het gebeuren.
Er werden twee rijen gemaakt en ik stond in de tweede rij. Ik zwaaide gewoon met mijn handen in de lucht. Pas bij het terugkijken van het filmpje viel het me op dat iedereen gekke danspasjes etc aan het doen waren alsof ze narren aan het hof waren. En de persoon voor mij ging helemaal op zijn knieën met een diepe buiging. Man man man...