Als behandelaren van het traumacentrum waar Joost (en waar hij zijn dank aan heeft uitgesproken voor de camera).
Wat zullen zij trots zijn. En tegelijkertijd ook wel met de billen samengeknepen?
Er gebeurt zoveel met en rond Joost waar ik me niet eens een voorstelling van maken kan.
Zoveel plezier, maar eveneens continu het gevaar van de triggers (qua PTSD) die misschien op de loer liggen. Iedereen begint over de achtergrond van Europapa in interviews.
Maar hij heeft een fijne groep vrienden. Het gaat helemaal goed komen!
Ik vind zin en waarden in mijn leven en ik wens niet genezen te worden van mijzelf.
Schenk mij de waardigheid om me te ontmoeten zoals ik ben.
Erken dat wij beiden even vreemd voor elkaar zijn.
Dat mijn bestaansrecht niet zomaar een beschadigde versie is van die van jou.