R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo,
Ik heb vandaag het contact met mijn moeder verbroken (1 uur geleden).
Heb haar op alles geblokkeerd, en daarvoor gestuurd dat ze een verschrikkelijk mens is, en dat ze mij tot m'n dood niet meer zal zien).
Sowieso was de band niet heel erg goed, maar behalve mijn moeder heb ik geen contact met familie omdat we een familie hebben, die allemaal conflicten met elkaar hebben, en ruzie.
En de meeste heb ik al vanaf 2017 niet meer gezien, en ik weet ook dat hun er geen behoefte aan hebben, want dat heeft mijn moeder al een keer gezegd, die had namelijk eens gevraagd of mijn oom mij weer eens wou zien.
Het heeft er ook mee te maken dat ik autistisch ben, en daardoor wel eens misplaatste opmerkingen maak, en daarmee ook anderen heb gekwetst zoals ik bij mijn nichtje heb gedaan.
Ik heb tegen haar gezegd dat ze niet van mij hield, en ik haar nooit meer wou zien.
Dat zei ik in een emotionele bui, maar ze heeft tot de dag van vandaag mij op alles geblokkeerd, en ik heb ook geleerd dat je nooit in emotie moet zeggen 'ik hoef je nooit meer te zien' omdat dit schijnbaar door sommige mensen serieus word genomen, en die daad bij het woord houden.
En zo word elk jaar je cirkel kleiner.
Het probleem wat ik al maanden en jaren bij mijn moeder ondervind is het volgende.
Ze praat altijd heel erg over zichzelf, en vraagt eigenlijk nooit 'Hee, hoe is het met je? '
Zoals vanavond, het eerste uur dat ik er was, vertelde ze alleen wie ze vandaag allemaal heeft gezien en gesproken.
En als ik dan over mezelf begin, weet ze het vaak zo te sturen, dat het weer over haar gaat.
Voorbeeldje:
'Ja ik heb vandaag gewandeld'
Moeder: Ja, ik heb vandaag niet gewandeld, ik zit met m'n been die niet wilt' .
'Ik ben vandaag naar het winkelcentrum geweest'
'Oh ja daar kom ik zelf nooit meer, ik weet niet wat ik daar te zoeken heb'.
En zo gaat het letterlijk altijd als ik iets wil vertellen over mij.
En ik heb dit jaren zo gedaan, maar ik heb de afgelopen tijd toch wel een beetje het idee van 'waarom moet ik altijd luisteren, als er andersom naar mij nooit word geluisterd'.
Ik heb gelezen op internet dat je dit bespreekbaar moet maken.
Dat heb ik dus al eens eerder gedaan vorig jaar.
Toen werd ze kwaad en zei: ' Ik heb geen zin om mij aan 1000 regeltjes te houden, zo werkt het hier niet' .
En dat ik haar moest accepteren hoe ze was, want dat moest ze ook bij mij, want ik was door mijn stoornis niet het makkelijkste kind.
En daarna heb ik meerdere keren gezegd 'je luistert nooit naar mij'
En dan werd ze altijd kwaad, en toen zei ze ' Je bent volgende week jarig, als het zo moet dan hou ik lekker m'n telefoon uit, en dan stuur ik je geen whatsappje om je te feliciteren '
En dan deed ze dat ook niet, en door al deze incidenten, is de behoefte naar contact van beide kanten uit steeds kleiner geworden, en doen we allebei steeds minder moeite om het gezellig te houden.
Het gaat eigenlijk van de 10 keer, misschien 7 keer mis en dan eindigt het in een ruzie.
En dit is met de jaren erger geworden, omdat we beide steeds sneller aan elkaar irriteren, soms is de klik gewoon weg met iemand, ondanks dat het familie is.
Nu is mijn vraag, is het herkenbaar? Kennen jullie ook mensen in de familie die vrijwel altijd over zichzelf praten, en je energie uitzuigen, maar vervolgens nauwelijks interesse tonen in jouw?
En hoe ga je daarmee om, is dit voor jullie genoeg reden om het contact definitief te stoppen? Of denken jullie nou dat gedrag is gewoon onderdeel van die persoon, dat weet ik ... Dus ik heb ook geen verwachting meer dat dit anders zal worden met de tijd, en ik blijf met die persoon omgaan.
Ben erg benieuwd, misschien kan ik wat leren van jullie ervaringen.
Groetjes uit Rotterdam.
Ik heb vandaag het contact met mijn moeder verbroken (1 uur geleden).
Heb haar op alles geblokkeerd, en daarvoor gestuurd dat ze een verschrikkelijk mens is, en dat ze mij tot m'n dood niet meer zal zien).
Sowieso was de band niet heel erg goed, maar behalve mijn moeder heb ik geen contact met familie omdat we een familie hebben, die allemaal conflicten met elkaar hebben, en ruzie.
En de meeste heb ik al vanaf 2017 niet meer gezien, en ik weet ook dat hun er geen behoefte aan hebben, want dat heeft mijn moeder al een keer gezegd, die had namelijk eens gevraagd of mijn oom mij weer eens wou zien.
Het heeft er ook mee te maken dat ik autistisch ben, en daardoor wel eens misplaatste opmerkingen maak, en daarmee ook anderen heb gekwetst zoals ik bij mijn nichtje heb gedaan.
Ik heb tegen haar gezegd dat ze niet van mij hield, en ik haar nooit meer wou zien.
Dat zei ik in een emotionele bui, maar ze heeft tot de dag van vandaag mij op alles geblokkeerd, en ik heb ook geleerd dat je nooit in emotie moet zeggen 'ik hoef je nooit meer te zien' omdat dit schijnbaar door sommige mensen serieus word genomen, en die daad bij het woord houden.
En zo word elk jaar je cirkel kleiner.
Het probleem wat ik al maanden en jaren bij mijn moeder ondervind is het volgende.
Ze praat altijd heel erg over zichzelf, en vraagt eigenlijk nooit 'Hee, hoe is het met je? '
Zoals vanavond, het eerste uur dat ik er was, vertelde ze alleen wie ze vandaag allemaal heeft gezien en gesproken.
En als ik dan over mezelf begin, weet ze het vaak zo te sturen, dat het weer over haar gaat.
Voorbeeldje:
'Ja ik heb vandaag gewandeld'
Moeder: Ja, ik heb vandaag niet gewandeld, ik zit met m'n been die niet wilt' .
'Ik ben vandaag naar het winkelcentrum geweest'
'Oh ja daar kom ik zelf nooit meer, ik weet niet wat ik daar te zoeken heb'.
En zo gaat het letterlijk altijd als ik iets wil vertellen over mij.
En ik heb dit jaren zo gedaan, maar ik heb de afgelopen tijd toch wel een beetje het idee van 'waarom moet ik altijd luisteren, als er andersom naar mij nooit word geluisterd'.
Ik heb gelezen op internet dat je dit bespreekbaar moet maken.
Dat heb ik dus al eens eerder gedaan vorig jaar.
Toen werd ze kwaad en zei: ' Ik heb geen zin om mij aan 1000 regeltjes te houden, zo werkt het hier niet' .
En dat ik haar moest accepteren hoe ze was, want dat moest ze ook bij mij, want ik was door mijn stoornis niet het makkelijkste kind.
En daarna heb ik meerdere keren gezegd 'je luistert nooit naar mij'
En dan werd ze altijd kwaad, en toen zei ze ' Je bent volgende week jarig, als het zo moet dan hou ik lekker m'n telefoon uit, en dan stuur ik je geen whatsappje om je te feliciteren '
En dan deed ze dat ook niet, en door al deze incidenten, is de behoefte naar contact van beide kanten uit steeds kleiner geworden, en doen we allebei steeds minder moeite om het gezellig te houden.
Het gaat eigenlijk van de 10 keer, misschien 7 keer mis en dan eindigt het in een ruzie.
En dit is met de jaren erger geworden, omdat we beide steeds sneller aan elkaar irriteren, soms is de klik gewoon weg met iemand, ondanks dat het familie is.
Nu is mijn vraag, is het herkenbaar? Kennen jullie ook mensen in de familie die vrijwel altijd over zichzelf praten, en je energie uitzuigen, maar vervolgens nauwelijks interesse tonen in jouw?
En hoe ga je daarmee om, is dit voor jullie genoeg reden om het contact definitief te stoppen? Of denken jullie nou dat gedrag is gewoon onderdeel van die persoon, dat weet ik ... Dus ik heb ook geen verwachting meer dat dit anders zal worden met de tijd, en ik blijf met die persoon omgaan.
Ben erg benieuwd, misschien kan ik wat leren van jullie ervaringen.
Groetjes uit Rotterdam.
Herkenbaar. Geen problemen met mijn ouders maar behalve hun ligt praktisch mijn hele familie in de kliko wat contact en interesse betreft.
Soms loopt het leven zonder bepaalde mensen er in gewoon beter.
Soms loopt het leven zonder bepaalde mensen er in gewoon beter.
Die van mij doet niets anders dan klagen en zeuren en het liefst in tienvoud. Voor de vorm informeert ze wel naar mij of haar kleinkinderen, maar aan het einde van de rit draait het toch om haar (ingebeelde) misère. Ik word daar echt doodmoe van en elke keer als ik duidelijk maak dat ik hier niet op zit te wachten, gaat ze huilen 
Maar naarmate ik ouder word, hecht ik veel minder aan haar. Ik heb sowieso nooit een band met haar gehad en ik ken haar daarom eigenlijk niet zo goed, behalve haar gezeur dus. Langs gaan wordt ook steeds minder en ik vind dat wel prima. Stel jezelf de vraag: zou je met zo iemand willen omgaan als het geen familie was? Ik weet niet hoe oud je bent, maar op een gegeven moment zijn je familie gewoon mensen waarmee je toevallig in hetzelfde huis bent opgegroeid en verder leeft iedereen zijn eigen leven. Zo gaat dat bij mij ook en met de Kerst doen we even 'gezellig', iedereen tevreden
Maar naarmate ik ouder word, hecht ik veel minder aan haar. Ik heb sowieso nooit een band met haar gehad en ik ken haar daarom eigenlijk niet zo goed, behalve haar gezeur dus. Langs gaan wordt ook steeds minder en ik vind dat wel prima. Stel jezelf de vraag: zou je met zo iemand willen omgaan als het geen familie was? Ik weet niet hoe oud je bent, maar op een gegeven moment zijn je familie gewoon mensen waarmee je toevallig in hetzelfde huis bent opgegroeid en verder leeft iedereen zijn eigen leven. Zo gaat dat bij mij ook en met de Kerst doen we even 'gezellig', iedereen tevreden
Le Diable
Morgen komt ze gewoon weer je was strijken.quote:Op zondag 31 maart 2024 18:36 schreef BMW1993 het volgende:
Ik heb vandaag het contact met mijn moeder verbroken (1 uur geleden).
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Maar jij wilt zelf dat alles over jou gaat?
Hoe is dat niet hypocriet?
Soms moet je gewoon boven dit soort dingen staan. Je hebt maar 1 moeder he en ze zal er niet altijd zijn....
Hoe is dat niet hypocriet?
Soms moet je gewoon boven dit soort dingen staan. Je hebt maar 1 moeder he en ze zal er niet altijd zijn....
Je bent een waardeloze agent.
Ja, je hebt maar één moeder en je mag blij zijn als het een leuke/lieve/zorgzame moeder is waarmee je opgroeit. Indien dat niet het geval is, is je moeder op zich ook maar een figurant in je leven die je er misschien liever niet bij wil hebben. Zonder verdere wrok oid, maar gewoon omdat die persoon niks positiefs toevoegt. Dan is je moeder ook maar gewoon een mens die niet aansluit bij jouw behoeften.quote:Op zondag 31 maart 2024 19:08 schreef uitkeringsgenieter het volgende:
Soms moet je gewoon boven dit soort dingen staan. Je hebt maar 1 moeder he en ze zal er niet altijd zijn....
Le Diable
Je hebt zuigtabletjes en bruistabletjes van de eerste moet je definitief afscheid nemen.quote:Op zondag 31 maart 2024 18:42 schreef Joopklepzeiker het volgende:
Herkenbaar. Geen problemen met mijn ouders maar behalve hun ligt praktisch mijn hele familie in de kliko wat contact en interesse betreft.
Soms loopt het leven zonder bepaalde mensen er in gewoon beter.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Je kan je behoeften ook prima vinden in een partner of vrienden of andere zaken. Betekent niet dat je gelijk het band met je moeder volledig hoeft te verbreken. Maar he ieder zijn eigen keuze. Bij mij zou er wel wat meer moeten spelen zou ik het contact verbreken. Zeker niet voor zoiets onbenulligs als ze dat ze graag over haarzelf zou lullen de hele tijd....maar ik ben ook geen autistquote:
[..]
Ja, je hebt maar één moeder en je mag blij zijn als het een leuke/lieve/zorgzame moeder is waarmee je opgroeit. Indien dat niet het geval is, is je moeder op zich ook maar een figurant in je leven die je er misschien liever niet bij wil hebben. Zonder verdere wrok oid, maar gewoon omdat die persoon niks positiefs toevoegt. Dan is je moeder ook maar gewoon een mens die niet aansluit bij jouw behoeften.
Je bent een waardeloze agent.
Nou blijkbaar niet dus als je dit vervolgens weer zegt tegen diegene die je 9 maanden heeft gedragen en met moeite heeft opgevoed..quote:en ik heb ook geleerd dat je nooit in emotie moet zeggen 'ik hoef je nooit meer te zien'
Mijn advies: Ga het heel gauw goedmaken met je moeder.
En Allah weet het het beste
Die les is precies niet blijven hangen?quote:
En ik heb ook geleerd dat je nooit in emotie moet zeggen 'ik hoef je nooit meer te zien' omdat dit schijnbaar door sommige mensen serieus word genomen, en die daad bij het woord houden.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ow... Dubbelquote:
[..]
Nou blijkbaar niet dus als je dit vervolgens weer zegt tegen diegene die je 9 maanden heeft gedragen en met moeite heeft opgevoed..
Mijn advies: Ga het heel gauw goedmaken met je moeder.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Zomaar een figurant die pijn heeft geleden voor je en moeite heeft gedaan voor je. Ja zomaar een vreemde. Gewoon een voorbijganger die je als vuil mag behandelen.quote:
[..]
Ja, je hebt maar één moeder en je mag blij zijn als het een leuke/lieve/zorgzame moeder is waarmee je opgroeit. Indien dat niet het geval is, is je moeder op zich ook maar een figurant in je leven die je er misschien liever niet bij wil hebben. Zonder verdere wrok oid, maar gewoon omdat die persoon niks positiefs toevoegt. Dan is je moeder ook maar gewoon een mens die niet aansluit bij jouw behoeften.
En Allah weet het het beste
Ik zeg toch niet 'als vuil behandelen' en dat suggereer ik ook nergens. Je hebt je familie nu eenmaal niet voor het uitkiezen en ik vind het ook niet echt traumatisch ofzo. Het is zoals het is en dat is prima.quote:
[..]
Zomaar een figurant die pijn heeft geleden voor je en moeite heeft gedaan voor je. Ja zomaar een vreemde. Gewoon een voorbijganger die je als vuil mag behandelen.
Le Diable
Nee dat is waar. Was eigenlijk een gemixte reactie op jou en TS.quote:
[..]
Ik zeg toch niet 'als vuil behandelen' en dat suggereer ik ook nergens. Je hebt je familie nu eenmaal niet voor het uitkiezen en ik vind het ook niet echt traumatisch ofzo. Het is zoals het is en dat is prima.
Want je moeder op alles blokkeren en het contact volledig verbreken zie ik wel als vuil behandelen.
En Allah weet het het beste
En het kan ook met fases gaan waarin het contact jarenlang vreselijk slecht is, waarna er een betere periode komt, waarna misschien weer een slechtere waarna alles weer helemaal kan bijtrekken enzo.quote:
[..]
Ja, je hebt maar één moeder en je mag blij zijn als het een leuke/lieve/zorgzame moeder is waarmee je opgroeit. Indien dat niet het geval is, is je moeder op zich ook maar een figurant in je leven die je er misschien liever niet bij wil hebben. Zonder verdere wrok oid, maar gewoon omdat die persoon niks positiefs toevoegt. Dan is je moeder ook maar gewoon een mens die niet aansluit bij jouw behoeften.
Het hoeft allemaal niet zo absoluut te zijn, maar bescherm jezelf wel tegen al te veel verwachtingen of hoop in zulke situaties en probeer er gewoon wat van te maken.
Dat blokkeren is denk ik een emotionele reactie, maar zoals hierboven als is gesteld, soms gaan dingen met vlagen, uitdoven en opleven. Dat kan met familie, vrienden, bekenden, etc. Het is allemaal niet in beton gegoten, dacht ik.quote:
[..]
Nee dat is waar. Was eigenlijk een gemixte reactie op jou en TS.
Want je moeder op alles blokkeren en het contact volledig verbreken zie ik wel als vuil behandelen.
Le Diable
Jullie zijn allebei volwassen. Jij hebt je problemen, en zo te horen heeft ze die ook. Is het niet een beetje geven en nemen wat dat betreft? Klinkt wel heel definitief om contact te verbreken. Al zijn er best scenario's te bedenken erin je breekt met vrienden en familie, zelfs ouders/kinderen. Maar is de situatie echt zo "toxic" ?
Mijn ma heeft een soort olifantengeheugen en die spaart alles op tot ze het kan vertellen en als ik dan iets zeg volgt er gelijk een ezelsbruggetje naar de rest van de Twitterfeed in dr hoofd
Gewoon uit laten razen, je bent vanzelf aan de beurt
Over contact met ma verbreken zal ik me maar niet uitlaten ...
Gewoon uit laten razen, je bent vanzelf aan de beurt
Over contact met ma verbreken zal ik me maar niet uitlaten ...
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Voor nu lijkt het beter voor jou om even te stoppen met het contact. Hopelijk brengt je dat rust en wie weet kun je na een periode opnieuw proberen contact te leggen.
Kinderen krijgen betekend niet dat ze meteen onvoorwaardelijk trouw aan hun ouders moeten zijn.quote:
[..]
Zomaar een figurant die pijn heeft geleden voor je en moeite heeft gedaan voor je. Ja zomaar een vreemde. Gewoon een voorbijganger die je als vuil mag behandelen.
Elke gek kan kinderen krijgen. Zorgzaam zijn is een tweede.
Twiddel
TS, ik snap je wel.
Kan mij zo indenken dat dit niet de enige reden is waarom je het contact hebt verbroken.
Mocht je toch nog wel wat hoop hebben, heb je wel eens aan een systeemtherapeut gedacht? Dan kunnen jullie het misschien samen uitpraten met wat hulp.
Sterkte
Kan mij zo indenken dat dit niet de enige reden is waarom je het contact hebt verbroken.
Mocht je toch nog wel wat hoop hebben, heb je wel eens aan een systeemtherapeut gedacht? Dan kunnen jullie het misschien samen uitpraten met wat hulp.
Sterkte
Twiddel
Is je moeder ook autistisch?
Fix je shit jongen, je hebt het zelf in de hand hoe je met mensen om je heen omgaat. Daar moet je om geven en voor zorgen, die zijn er niet alleen maar voor jou
Fix je shit jongen, je hebt het zelf in de hand hoe je met mensen om je heen omgaat. Daar moet je om geven en voor zorgen, die zijn er niet alleen maar voor jou
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik heb toevallig 75% van mijn facebook vrienden verwijderd, het is nu half 4 in de nacht, en kan zo eindelijk gaan slapen.quote:
Waren allemaal mensen die ik minimaal 1 jaar niet had gesproken.
Daarin heb je wel gelijk, ik kan heel erg moeilijk luisteren omdat het mij simpelweg vaak niet interesseert wat anderen hebben beleefd op een dag. Dat zal ook wel de reden zijn waarom ik geen contacten heb haha.quote:
Maar jij wilt zelf dat alles over jou gaat?
Hoe is dat niet hypocriet?
Soms moet je gewoon boven dit soort dingen staan. Je hebt maar 1 moeder he en ze zal er niet altijd zijn....
Klopt.quote:
Jullie zijn allebei volwassen. Jij hebt je problemen, en zo te horen heeft ze die ook. Is het niet een beetje geven en nemen wat dat betreft? Klinkt wel heel definitief om contact te verbreken. Al zijn er best scenario's te bedenken erin je breekt met vrienden en familie, zelfs ouders/kinderen. Maar is de situatie echt zo "toxic" ?
Zij loopt ook al jaren bij de psycholoog.
Het is moeilijk als je beide een rugzakje hebt, soms botst het dan gewoon.
Ik heb geprobeerd om een tijdje alleen te bellen, omdat afspreken vrijwel altijd uitloopt in een ruzie.
Maar na een tijdje kregen we ook ruzie via de telefoon..
Haha toevallig.quote:
Mijn ma heeft een soort olifantengeheugen en die spaart alles op tot ze het kan vertellen en als ik dan iets zeg volgt er gelijk een ezelsbruggetje naar de rest van de Twitterfeed in dr hoofd
Gewoon uit laten razen, je bent vanzelf aan de beurt
Over contact met ma verbreken zal ik me maar niet uitlaten ...
Is ook bij mijn moeder.
Eerst alles over haar zelf vertellen, en als ze echt helemaal niets meer weet te zeggen dan is het:
"en heb jij nog wat beleefd deze week?'
Maar ik heb te snel gehandeld in emotie, dus het komt vast wel goed in de toekomst.
Zal haar volgende week deblokkeren, en dan kijken hoe het contact kan lopen op een normale manier die prettig is voor iedereen.
Ja klopt.quote:
Nooit officieel vastgesteld, maar ze heeft ook nooit sociale contacten gehad, en al mijn familieleden zeggen dat ze precies de kenmerken heeft die ik ook heb.
En dat heb ik haar dus verteld dat ze haar autistisch noemde, en toen werd ze zo kwaad dat ze die familieleden allemaal geblokkeerd heeft.
En zo zitten we in onze familie altijd in een cirkel van ruzie.
Mijn ouders zijn inmiddels ook verzuurde bejaarden, verzuurd waren ze vijftien jaar geleden ook al, wel wordt het ieder jaar een stukje erger.quote:
Die van mij doet niets anders dan klagen en zeuren en het liefst in tienvoud. Voor de vorm informeert ze wel naar mij of haar kleinkinderen, maar aan het einde van de rit draait het toch om haar (ingebeelde) misère. Ik word daar echt doodmoe van en elke keer als ik duidelijk maak dat ik hier niet op zit te wachten, gaat ze huilen
Maar naarmate ik ouder word, hecht ik veel minder aan haar. Ik heb sowieso nooit een band met haar gehad en ik ken haar daarom eigenlijk niet zo goed, behalve haar gezeur dus. Langs gaan wordt ook steeds minder en ik vind dat wel prima. Stel jezelf de vraag: zou je met zo iemand willen omgaan als het geen familie was? Ik weet niet hoe oud je bent, maar op een gegeven moment zijn je familie gewoon mensen waarmee je toevallig in hetzelfde huis bent opgegroeid en verder leeft iedereen zijn eigen leven. Zo gaat dat bij mij ook en met de Kerst doen we even 'gezellig', iedereen tevreden
Veel bezig in hun eigen wereldje, weinig interesse in anderen of de maatschappij en altijd vrij cynisch. Ik herken het ook in het contact tussen mijn ouders en mijn inmiddels overleden grootouders, precies dezelfde dynamiek was dat. De omgang is niet heel prettig meer, tonen ook heel weinig belangstelling in hun kleinkind, het is altijd maar ik ik ik ik.
Het is leuk dat de mens tegenwoordig lichamelijk zo oud kan worden, echter laten mentaal de meesten het al veel eerder afweten.
Ik vind het niet zo vreemd dat de bom uiteindelijk barst in zo'n situatie. Twee sociaal niet zo heel handige mensen met beiden psychische problematiek die allebei ook veel behoefte hebben aan erkenning voor hun pijn kunnen gewoon niet bij elkaar terecht voor steun. Zoiets wordt onvermijdelijk een soort wedstrijd om wie 't het kutst heeft gehad, met de nodige verwijten naar de ander toe. Vooral als je elkaar niet super vaak ziet en de sores die men van zich af wil praten zich inmiddels alweer heeft opgestapeld.
Het probleem is dat jullie verder niemand hebben waarbij je het wel (gedoseerd) kwijt kunt, op waarschijnlijk eens in de paar weken een krap uurtje bij een psych na, en dat is kennelijk niet afdoende. Je zal dan toch moeten kijken of er meer of andere mogelijkheden zijn in de vorm van therapieën of praatgroepen (al dan niet voor mensen op het spectrum) om je mentale emmertje af en toe te kunnen legen.
Lastig, wel.
Het probleem is dat jullie verder niemand hebben waarbij je het wel (gedoseerd) kwijt kunt, op waarschijnlijk eens in de paar weken een krap uurtje bij een psych na, en dat is kennelijk niet afdoende. Je zal dan toch moeten kijken of er meer of andere mogelijkheden zijn in de vorm van therapieën of praatgroepen (al dan niet voor mensen op het spectrum) om je mentale emmertje af en toe te kunnen legen.
Lastig, wel.
Jongen, houd het bij jezelf. Had dit topic geopend voordat je het contact met haar verbrak. Een goede reden om geen contact meer met je moeder te hebben is dat je er zelf, of je broers en zussen, aan onderdoor gaan.
Ik bedoel: op het punt dat je het contact wil verbreken; dan doe je dat om zelf verder te gaan. Je moet ervoor kiezen het zonder je moeder te doen, en dat doe je niet door haar een verschrikkelijk mens te noemen, want dan ben je nog steeds met haar bezig omdat je met een trap na nog steeds naar vergelding jaagt, voldoening die je nooit zult krijgen.
Heb je nog broers of zussen trouwens?
Ik bedoel: op het punt dat je het contact wil verbreken; dan doe je dat om zelf verder te gaan. Je moet ervoor kiezen het zonder je moeder te doen, en dat doe je niet door haar een verschrikkelijk mens te noemen, want dan ben je nog steeds met haar bezig omdat je met een trap na nog steeds naar vergelding jaagt, voldoening die je nooit zult krijgen.
Heb je nog broers of zussen trouwens?
Afgaande op die twee voorbeelden: hoe jouw moeder reageert vind ik weer juist typisch iets voor mensen met een autistische inslag. Heeft zij niet iets vergelijkbaars? E.e.a. komt over dat jullie beide sociaal onhandig zijn.
De tip die ik je mee wil geven: Tenzij sprake is van een geweld/misbruik vind ik 'contact verbreken' wel een risico waar je spijt van kan gaan krijgen. Je bent beide sociaal onhandig, daar kan niemand wat aan doen. Wellicht beter: een manier vinden om er mee om te leren gaan.
[ Bericht 32% gewijzigd door Justinn op 01-04-2024 22:22:19 ]
De tip die ik je mee wil geven: Tenzij sprake is van een geweld/misbruik vind ik 'contact verbreken' wel een risico waar je spijt van kan gaan krijgen. Je bent beide sociaal onhandig, daar kan niemand wat aan doen. Wellicht beter: een manier vinden om er mee om te leren gaan.
[ Bericht 32% gewijzigd door Justinn op 01-04-2024 22:22:19 ]
Ik vind jouw manier van een gesprek beginnen ook niet echt uitnodigen tot goed wederzijds contact. "Ik ben vandaag naar het winkelcentrum geweest". Tsja...ehh...wat moet je daar als gesprekspartner mee? Dat zegt namelijk precies niks. 
OK dus jij en je moeder zijn dus beide de oorzaak!quote:
[..]
Ja klopt.
Nooit officieel vastgesteld, maar ze heeft ook nooit sociale contacten gehad, en al mijn familieleden zeggen dat ze precies de kenmerken heeft die ik ook heb.
En dat heb ik haar dus verteld dat ze haar autistisch noemde, en toen werd ze zo kwaad dat ze die familieleden allemaal geblokkeerd heeft.
En zo zitten we in onze familie altijd in een cirkel van ruzie.
Projection, scherp ToT.quote:
32x het woordje "ik" in de OP, waarvan 4x van de moeder van TS.
Wat was de TT ook al weer?
As above, so below.
En wat ervaart je moeder in deze, heb je wel eens echt met haar gepraat, of geprobeerd dit te doen?quote:
ik vind het ook niet echt traumatisch ofzo. Het is zoals het is en dat is prima
Er komt niet heel veel uit dus dat heeft geen zin eigenlijk.quote:
[..]
En wat ervaart je moeder in deze, heb je wel eens echt met haar gepraat, of geprobeerd dit te doen?
Le Diable
Ok nou duidelijk toch? Dan ben ik bij dezen hier gestopt met lezen.quote:
[..]
Ik zeg toch niet 'als vuil behandelen' en dat suggereer ik ook nergens. Je hebt je familie nu eenmaal niet voor het uitkiezen en ik vind het ook niet echt traumatisch ofzo. Het is zoals het is en dat is prima.
Huh wat hoe dan? Heb je dat niet net weer bij je moeder gedaan?quote:ik heb ook geleerd dat je nooit in emotie moet zeggen 'ik hoef je nooit meer te zien' omdat dit schijnbaar door sommige mensen serieus word genomen, en die daad bij het woord houden
Ik herken dit niet in mijn familie, maar ja die mensen bestaan. Zou voor mij niet direct reden zijn om contact te verbreken. Zeker niet met mijn moeder. Maar het klinkt alsof er ook meer speelt met hoeveel ruzie jullie maken. Dus dan snap ik het wel.
Alleen dan zo'n laatste bericht vind ik wel te ver gaan. Dat is puur bedoeld om iemand te kwetsen en als je dan later bent afgekoeld zeg je 'o, ja ik wist niet dat je het zo serieus zou nemen, dat komt door mijn autisme'. Overigens wordt over het algemeen voor constructieve ruzies geadviseerd om 'je doet dit nooit' of 'je doet dit altijd' uitspraken te vermijden.
Ja, als iedereen zich goed voelt in die modus dan is er niks aan de hand, lijkt me.quote:Op zondag 7 april 2024 17:35 schreef dick_laurent het volgende:
[..]
Ok nou duidelijk toch? Dan ben ik bij dezen hier gestopt met lezen.
Le Diable
Hoe je moeder communiceert is wel herkenbaar. Zo communiceert de mijne 80% van de tijd ook. Soms irriteer ik mij daar ook aan. Denk dat 't komt omdat ze al heel lang alleen woont. Heb het deels geaccepteerd, soms stuur ik het gesprek of zeg ik er wat van.
Veranderen ga ik haar toch niet volledig.
Veranderen ga ik haar toch niet volledig.
|
|
