Grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer is nog altijd een groot probleem. Ruim vier op de tien Nederlanders (43 procent) zeggen zelf weleens seksueel grensoverschrijdend gedrag te hebben te ervaren. Meer dan de helft heeft gehoord of gezien dat anderen het hebben meegemaakt.
Slechts de helft van de werkenden in Nederland zegt dat er duidelijke afspraken over gewenst en ongewenst gedrag zijn gemaakt. Met duidelijke afspraken kunnen werknemers makkelijker hun grenzen aangeven.
Verder gaan ze in het geval van seksueel grensoverschrijdend gedrag sneller over tot actie, blijkt uit de jaarlijkse publieksmonitor van Ipsos. Het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van het Nationaal Actieprogramma Aanpak seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld (NAP).
Het demissionair kabinet onderzoekt de mogelijkheid om een gedragscode en klachtenregeling voor bedrijven verplicht te stellen. Ook op andere terreinen werkt het kabinet aan een veiligere samenleving. Zo zijn sinds de start van het NAP stappen gezet om de hulp voor slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag te verbeteren.
"Het is nog steeds een groot probleem op de werkvloer, maar het is positief dat de helft van de werkenden in ons land aangeeft dat er op het werk afspraken over zijn gemaakt", zegt demissionair minister Karien van Gennip (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) in gesprek met NU.nl.
"De bewustwording wordt groter bij werkgevers. En steeds meer werknemers geven aan dat dit soort problemen bespreekbaar zijn. Bovendien moeten alle bedrijven dit gezien de krapte op de arbeidsmarkt serieus nemen. Anders gaan mensen gewoon weg."
'Stap naar een vertrouwenspersoon'
Niet alleen op de werkvloer, maar ook elders wordt vaak weggekeken of wordt het gedrag goedgepraat of gebagatelliseerd. Bovendien wordt het probleem geregeld bij het slachtoffer gelegd. "Stap altijd naar een vertrouwenspersoon, de ondernemingsraad of de hr-afdeling om het te melden en bespreekbaar te maken", benadrukt de bewindsvrouw.
Het demissionaire kabinet werkt binnen het NAP met verschillende partijen aan een cultuurverandering. Vorig jaar zijn daarin de eerste belangrijke stappen gezet, schrijven Van Gennip en demissionair minister Robbert Dijkgraaf (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) in een brief aan de Tweede Kamer.
Het gaat om bijvoorbeeld bewustwording bij omstanders, betere hulpverlening voor slachtoffers en het realiseren van een veiligere werkomgeving.
Helft voert gesprek over seksueel grensoverschrijdend gedrag
De helft van de werknemers praat inmiddels makkelijker over seksueel grensoverschrijdend gedrag, zo blijkt uit de publieksmonitor. Ook ervaren ze meer begrip voor elkaars standpunten.
Om het gesprek op de werkvloer verder aan te moedigen, begint dinsdag de campagne Met elkaar trekken we de grens. Ook handvatten voor werknemers zijn onderdeel van de campagne. Denk aan een routekaart voor een veilig gesprek, die kan helpen om het thema te bespreken met collega's of leidinggevenden.
"In een veilige samenleving is het cruciaal dat we het met elkaar hebben over gewenst en ongewenst gedrag. Dat geldt zeker ook voor de werkvloer", zegt Van Gennip. "Seksueel grensoverschrijdend gedrag blijkt in onze werkcultuur nog een diepgeworteld probleem. We moeten dit met elkaar uitbannen. Door het te bespreken, kunnen we het doorbreken."
https://www.nu.nl/economi(...)nekkig-probleem.htmlSerieus, in hoeverre hebben we het hier over een heel groot probleem?
Ik had jarenlang een chef, die vrij handtastelijke was, heel aardig en behulpzaam, maar van de vrouwen kon hij niet afblijven.
Langslopen was een klap op je kont. Iedereen wist het, zag het, en niemand leed eronder.
Ik heb er zelfs nooit aanstoot aan genomen, het hoorde bij deze persoon, gek genoeg.
Ook bij andere jobs waren er mannen die er soortgelijk gedrag op na hielden.
Ik doel hierbij niet op obscene berichtjes, maar meer fysiek zijn dan gebruikelijk en opmerkingen, of aandringen op prive afspraken, dat soort dingen. Ik heb me nooit een slachtoffer gevoeld, en mijn vrouwelijke collegas ook niet bij mijn weten.
Maar er was dan ook geen sprake van verkrachting, en ik geloof echt niet dat de helft van de Nederlanders verkracht wordt op het werk, maar het meer zaken zijn zoals beschreven. Is dit een heel groot probleem waarbij we spreken van daders en slachtoffers?
Dan is de helft van de Nederlanders slachtoffer, de andere helft heeft niet ingegrepen of is dader.
Misschien is het zaak terug te gaan naar de roots van dit probleem, het echte probleem, waarin volwassenen het normaal vinden dat kinderen moeten knuffelen met ooms, tantes, opas en omas, dat de fysieke privacy van kinderen telkens geschonden wordt bij het verplicht moeten kussen van buurvrouw, opgepakt en omhelst worden of dat geheel geconditioneerd uit zichzelf al doen, op schoot gezet, ongewenst geknuffeld, soms zelfs op de mond gekust

etc.
Daarmee leer je hele generaties dat er geen grenzen zijn, en krijg je later op het werk dit soort taferelen resulterend in artikelen op Nu.nl.