Eerst even korte introductie over mijzelf: 42jr 1.86m 80-85kg goed lijf en uiterlijk (voor t gemak 7 van 10)
Had mijn eerste vriendin (+ sex) pas op 19jr en geloof dat we 1.5jaar samen waren (ze was nuchtere Hollandsche) waardoor we uit elkaar gingen en wie het besloot weet ik niet meer precies. (ik denk zij)
Toen volgde een paar korte relaties waarvan eentje met echt enorm veel drama in haar familie zoals: haar vader gescheiden van moeder omdat ie homo bleek te zijn en d'r zusje van 14 was zwanger maar wisten niet van wie (kortom genoeg reden voor mij om te kappen!)
Tot ik via Lexa een Bulgaarse leerde kennen die rechten-studie deed in Groningen. We waren 1-2jaar samen en het ging uit omdat ze psycho trekjes ging vertonen en zat daarvoor ook 6maanden in een kliniek, toen ze eindelijk terug kwam wilde ze 6maanden stage gaan lopen in Budapest. Dat was voor mij de druppel en heb het toen uitgemaakt, stiekem kwam het wel goed uit. (t zou pijnlijker wezen is als ik had gezegd vanwege dr ziekte)
Fast forward 2009-2010 had ik 2 zware rugoperaties (hierdoor erg veel vrije tijd, uiteindelijk herstelde ik tot het punt dat het zich stabiliseerde en ik gelukkig niet in een rolstoel belande, helaas nogsteeds 24/7 pijn van onderrug tot tenen) online daten was in mijn ogen nog in de kinderschoenen en leerde zo in 2011 een Fillipijnse kennen die maar 5jaar jonger was. Ze werkte als Aupair dus we konden elkaar sneller beter leren kennen, dan iemand met 9tot5 werk en geen telefoon mag gebruiken. Na paar weekjes was het duidelijk en verzocht haar 3maanden voor het verlopenvan haar visa, op een vrijdag na d'r werk naar mij toe te komen. Het was een fantastische dag en heb haar kunnen overtuigen om t/m zondag te blijven. Zoals jullie wellicht kunnen raden, was het een pittig en passievol weekend. Beide besloten we toen om alle weekenden samen door te brengen. Geen vuiltje aan de lucht en we gingen vrij snel research doen en via IND konden we 1jaar relatie (op proef) papieren voor haar regelen, kosten waren dacht ik iets van 250euro. Dit 1e jaar mocht ze nog niet werken en moest ik haar financieel kunnen dragen. Alles ging perfect, nooit ruzie en het leek alsof ze blij was ondanks het kleine stekkie waar ik leefde. Begane grond 1 grote woonkamer, grote keuken, grote badkamer, leuk tuintje en helaas maar 1 slaapkamer. Door de jaren heen heeft ze maar 2 verschillende vrienden uitgenodigd om bij ons te komen eten, het duurde voor mij best lang om te beseffen dat het was omdat ze zich schaamde voor onze kleine woonruimte (plus de manier waarop IK het had ingericht, achteraf geef ik toe het was meer een soort van ManCave) Terwijl we wel vaak naar veel verschillende vriendinnen van haar gingen, al hun mannen (meestal NL) hadden het veel beter voor elkaar financieel. Spijtig overleed in 2013 mijn vader (hij was van 1935) mijn Fillipijnse vriendin steunde mij en mijn moeder hiermee enorm. We konden ruimschoots optijd een 4jaar verlenging aanvragen, kosten hiervan waren +/- 1250euro. Bijkomend voordeel was na de eerste 3 extra jaren ze dus 5jaar onderbroken in NL was, waardoor zij aanspraak kon maken op Naturalisatie. Dit ging enorm goed en vlot, ik was dan ook enorm trots toen ik samen met mijn moeder op het gemeentehuis haar het NL volkslied hoorde zingen. Inmiddels werkte ze als Gastouder bij diverse Nederlandse gezinnen in onze omgeving. Ze gaf wel eens aan dat ze graag kinderen wilde, maar ik zei dat het vanwege mijn zwakke rug en kleine woonruimte niet verstandig was. (los van de extra kosten) Dat leek ze eigenlijk best wel te begrijpen. (persoonlijk vond ik het wel best zonder kids, maar vond het vreselijk om haar hier dus niet mee te kunnen helpen) Langzaam aan creerde het werken met kinderen meer ergernissen. Dit kwam voornamelijk door 1 familie, die op steenworp afstand in een miljoenenvilla woonde. Ze hadden 3 kinderen, waarvan 1 autistisch en ook nog een hond. Uiteindelijk werd mij duidelijk waarom het zo moeilijk was. Ze werd verzocht om ook ff het huishouden te doen, was te vouwen etc. ramen te lappen en hond uit te laten. Ook moest ze naar 2-3 verschillende scholen fietsen om de kinderen op te halen. De moeder bleek een alcoholist, die overal wijnflessen verstopte. Ze zag eruit als een lijk! Ik maakte mij zorgen om mijn vriendin en motiveerde of ze wellicht ander werk kon gaan doen. (had ik dit maar nooit gedaan??) Via een vriendin uit Amsterdam ging ze werken als kamermeisje in een Internationaal 5sterren Hotel. Zwaar fysiek werk, maar het beviel d'r goed. Na mate de tijd vervloog, ging ze steeds vaker bij een oudere Filipijnse vrouw slapen, dit is een cultuur dingetje ze begon haar als moeder te zien 80-90+ waarbij de gezondheid achteruit ging. Het eerste jaar in het Hotel, had ze een OV abbo en kwam ze elke dag naar huis. Echter in de laatste jaren, bleef ze steeds vaker in A'dam om voor die vrouw te zorgen. Dit kwam ook omdat ze inmiddels Teamleider was geworden en rtegelmatig een avond-shift had gevolgt door een ochtend-shift, dan is reizen naar mij toe gewoon haast niet te doen. Ik vond het vreselijk, maar probeerde haar te blijven steunen. De laatste 2jaar van de 10, waren gewoon drama ik zag haar 1x in de week en dan was ze gewoon compleet verrot. Het was wellicht egoistisch van mij maar ik wilde dan zoveel mogelijk tijd met haar en ja steeds vroeg ik om seks en dat mocht altijd wel. Echter langzaam aan zei ze dan steeds vaker, schiet eens op ik wil slapen. (wat ook wel te begrijpen was, maar de lol was er wel vanaf) De enige redding die ik zag, was dat ze daar zou stoppen met werken en dichterbij mij werk zou vinden. Spijtig genoeg is dit nooit geluk en heeft zij de relatie verbroken, omdat ze zag hij moeilijk ik het ermee had en ze kon zelf de extra stress door het schuldgevoel niet gebruiken. Ik kan nog eindeloos meer details melden, maar laat ik enkel zeggen dat ik in die jaren dat ze in Amsterdam werkte haar 4-5x stomdronken heb moeten gaan zoeken omdat ze niet meer wist waar ze was en hoe ze thuis moest komen. Het waren hartverscheurende momenten, die infeite veroorzaakt werden door collega's die vaak veel jonger waren dan haar (voornamelijk homo's) die slechte invloed op haar hadden. Want voorheen dronk en rookte ze nooit, kortom de risico's van de grote stad zullen we maar zeggen!
Ik heb daarna een jonge Vietnamese meid (toen 24) ontmoet, waarmee ik op de 2e date seks had. We begonnen op de bank en er was niks aan de hand. Tot ik met mijn stomme kop besloot haar mee te nemen naar de slaapkamer, eerst ging het goed want de lichten waren uit. Echter op een gegeven moment wilde ik haar goed kunnen zien. SUKKEL ik had de slaapkamer niet voldoende onderhanden genomen, waardoor ze direct een roze badjas zag hangen. Waarschijnlijk nog wel meer maar kan t me niet goed herinneren. Wat ik wel nog als de dag van gisteren weet, is dat ze direct in huilen uitbarste en ik de 'daad' verdomme niet kon afmaken. In plaats van haar naar het station te brengen, heb ik haar 30min verderop thuisgebracht. In de dagen die volgde werd het duidelijk dat ze mij niet meer wilde zien. Wel gebeurde er nog iets geks, dat toen ik mijn Ex hiervan vertelde wanneer ze bij mij was een weer wat meer spullen op te halen. Dat ze ineens weer sex met mij wilde, dit was de eerste keer in jaren dat het van haar uit initiatief was. Het voelde geweldig, maar al snel daarna maakte ze duidelijk dat het een vergissing was. *zucht vrouwen*
Ik weet niet meer precies hoeveel tijd ertussen zat, maar opnieuw leerde ik een Vietnamese kennen. Deze was 30jaar en had ook net als de vorige 2 Aziatische dames pas 1 vriend gehad. We hadden 7-8maanden echt enorm mooie tijden gehad. Vaak bleef ik soms 3-5dagen achter elkaar bij haar thuis, kreeg de sleutel als zij moest werken. Soms bleef ze ook een weekendje bij mij thuis. Echter wilde ze nooit een relatie met mij.
Hierbij de huidige situatie: Dit is om precies te zijn 1week na Valentijn 2023, want nadat ik mij compleet had uitgesloofd met een fantische uitje en daarna weer 4dagen bij haar was, stuurde de Vietnamese me weg met de melding 'het is beter als we elkaar nu helemaal niet meer zien' hoe pijnlijk het ook was, ik moest het maar accepteren dit leverde geen toekomst perspectief. Zeer kort daarna leerde een Thaise vrouw kennen die in hetzelfde jaar als ik was geboren. In haar profiel stond 3kinderen en schrok d'r een beetje van ze leek wel 25. Normaliter zou ik ver weg blijven van oudere vrouwen en al helemaal van moeders, maar om de 1 of andere reden was ik enorm nieuwsgierig en ik geef toe het zou een prima afleiding kunnen wezen. Na 2dagen chatten besloten we al om elkaar te zien. Ik had Sushi voor haar gemaakt en zou d'r ophalen bij het Station. Het was droog, maar erg warm was het niet dus de picknick op het bankje nabij het water was verre van optimaal. Tot ik d'r vroeg 'zullen we anders bij mij thuis film kijken?' Ze stemde er eigenlijk vrij snel mee in. De film was volgens mij die rare Sci-Fi over het universum met pratende stenen, iets met Everywhere at once. Tegen het einde zag ik dat ze last van haar rug had en vroeg haar om voor mij zitten dan masseer ik je. Nog geen 5-10min later zat ik al met mijn handen aan haar borsten en ze kreunde zo heerlijk, de rest lijkt me duidelijk. We hadden nog wat sessies die avond en volgende morgen bracht ik haar thuis. Direct bij het wegrijden vermoede ik het wel verpest te hebben door zo snel te wezen met alles! Niets bleek minder waar, de volgende week kwam ze weer bij mij. Vrij zeker dat we weer een film keken en na afloop gingen we redelijk vlot richting bed. Zo ging het zowat elke keer. Vanaf ongeveer 4tal afspraakjes (+ de chat in de dagen tot onze ontmoetingen) kwamen er steeds meer details boven water over de vader van haar kinderen. Lang heb ik erover nagedacht of het wel slim was informatie over hem te delen, maar ik heb geen keus als ik een zo goed mogelijke situatie-schets moet maken. Waardoor er denk ik ook beter advies gegeven kan worden. Het was haar eerste serieuze relatie en heeft hem op vakantie in Dubai leren kennen. Alles ging goed ook al waren zijn ouders totaal niet blij met het feit dat zij geen moslima was. In het buitenland werden de eerste twee kinderen geboren. De jongste werd hier 4jaar geleden in Nederland geboren. (als ik het goed begrepen heb woont ze hier inmiddels al 7jaar) hiervan zijn de laatste 2jaar apart van haar man, omdat hij haar het huis had uitgezet na een mega ruzie (tesamen met hun jongste dochter) ze werd opgevangen door goede vriendin en haar partner, die haar met alles steunde en hielp met het vertalen van documenten etc. Tot het moment dat ze via de gemeente in een speciaal apartement werd geplaatst voor mensen die in een moeilijk periode zitten omtrent hun partner. Alleen voor de jongste kreeg ze een omgangsregeling van ieder een halve week. Op een gegeven moment heeft hij haar opgewacht toen ze haar dochtertje kwam halen en van achteren aangevallen en als een beest op d'r ingeslagen. Heb maar een paar foto's gezien, meer was niet nodig. Bij wet is ze nog getrouwd omdat hij het vertikt om de papieren voor de scheiding te tekenen. Hierdoor is de hulp die ze krijg van onze overheid echt schandalig slecht. Want ze is officieel 'geen alleenstaande moeder' hiervoor loopt overigens al een rechtzaak, maar wordt al keer op keer uitgestelt door ziekte bij overheids instanties en de rechtbank! Inmiddels is ook de Jeugdzorg / VeiligThuis erbij betrokken, ondanks dat ook langzaam gaat komt daar nu (2024) een beetje schot in de zaak. OK nu terug naar 'ons' iedereen snapt wel dat dit niet makkelijk voor haar is, maar ook niet voor mij. Echter wanneer we samen zijn vergeten we alles om ons heen en proberen we lekker te genieten. OH ik vergeet bijna te vertellen, dat binnen de eerste 2maanden dat we elkaar kende helaas mijn moeder overleed (10jaar ervoor mn vader al verloren en ik heb geen andere familie meer) direct kwam er veel op mij af (veel dingen regelen om proberen het huis over te kunnen nemen), ze steunde mij enorm tijdens deze moeilijke periode. Inmiddels had ik haar jongste dochtertje al gezien en langzaam aan veranderde een aantal dingen bijv. van 1dag in de week dat we alleen samen waren, gingen we nu ook nog eens 1x per week met haar kind leuke dingen doen. Al gauw kwam ik bij al haar vriendinnen over de vloer. Ik deed werkelijk alles voor haar om het d'r zo prettig mogelijk te maken. Helaas kwam het 1x voor (denk na 4maanden) dat haar Ex ons in mijn auto zag toen we bij een tankstation stonden. Had zelf niks door tot ze ineens vertelde hij ons aan het filmen was. Ik reed rustig weg en hij begon meteen met volgen. Die dag zouden we naar Utrecht gaan om te winkelen, dus ik hoefde niet de andere kant op naar mijn plekkie. (toen nog de kleine woonruimte) hierdoor waren de afslagen op de snelweg wat verder uit elkaar en terwijl ze op het punt stond de Politie te bellen, gaf hij het bij de 2e afslag gelukkig op. Heel erg gezellig was die dag niet echt meer, logisch. Ik zal even een aantal onbelangrijke dingen weglaten omdat het veel lijkt op wat ik eerder had beschreven. Echter alle keren dat we samen ergens heengingen, besloten we het uitvoorzorg dus een klein beetje verderop te zoeken. Groot probleem heb ik dit nooit gevonden, want het was enkel om de kans op potentiele problemen te verkleinen. Inmiddels brak de periode van Kerst en Oud&Nieuw aan. Ik werd voor die tijd al steeds op verjaardagen van haar vriendinnen uitgenodigd en werd er close met 2 van hun. Om even een voorbeeld te noemen, degene die het dichste bij woont is ook een alleenstaande moeder (van 1tje zelfde leeftijd) heb haar diverse keren met dingetje in haar huis geholpen, meestal op eigen initiatief. We bleven er dan ook regelmatig eten en slapen. De andere vriendin woonde 30min met de auto verderop, voor haar deed ik wel eens boodschappen (grote pakketten voedsel omdat het op de route lag) en zo hoefde mijn date het niet mee te nemen in de trein. (kreeg direct mijn geld terug en als beloning werd er heerlijk voor mij gekookt) we hadden hier ook een mega eindejaarsfeest en mochten blijven slapen. In die periode ervoor werd miijn date steeds afstandiger. Ik moet bekennen dat er tot dit punt een 3tal gelijksoortige gesprekken tussen ons plaatsvonden. Korte versie: dat ze alles geweldig vond en de seks heerlijk omdat ze er geen genoeg van krijgen kon, maar ze was niet verliefd. Ze zag het dus als Friends With Benefits (maar het mag wel duidelijk wezen dat het echt wel meer is/was dan dit of ik ben stekeblind) Ik ging voorlopig akkoord, want wist dat ik tot April wel wat extra afleiding kon gebruiken. (namelijk het moment dat de 1e hypotheek van mijn moeder zou aflopen) Overigens had ik al 6sept de sleutels van mijn huurstekkie ingeleverd en inmiddels ingetrokken in mijn ouderlijk huis. Echter tijdens onze eerste ontmoeting van 2024 vertelde ze mij, dat ze zich schuldig begon te voelen omdat het duidelijk was dat ik meer voelde voor haar. Ondanks ik probeerde duidelijk te maken dat ik een grote jongen was en er wel mee om zou kunnen gaan. Hebben we elkaar toen bijna 1maand niet meer gezien en nauwelijks gesproken. Januari zou een vreselijk drukke maand voor haar zijn, veel dingen regelen en verjaardag van haar jongste dochter. Dit was helemaal aan het eind en ik had een mooi groot kado gekocht en besloot te bellen met de vraag of ik het aan haar mocht geven. Ze zei toen we zitten nu in de McDonalds als je wilt kun je komen, dus ik al een gek omkleden om het kado aan d'r dochtertje te kunnen geven. Die was zo blij en verrast, de glimlach op haar gezicht en die van haar moeder deden mijn hart smelten. Vrij kort daarna pakte we de draad weer op, ik deed dit op een andere manier dan voorheen. Merkte dat als ik afstand hield ze veel meer uitzichzelf contact met mij zocht, al was t maar om simpele dingetje te delen. Zoals een foto die ze in de ochtend op weg naar d'r werk maakt en zulks. Ook deelt ze af en toe leuke katten filmpjes (waar ik overigens dol op ben) Inmiddels kan ik nu lekker duidelijk zijn en er niet meer omheen draaien en zeggen ik heb zin in je 9van10x is het direct mogelijk haar te verleiden om af te spreken. Ze koopt af en toe ook erg leuke kleren voor mij, vaak goed in de uitverkoop en af en toe bij de wat duurdere Kringloop-winkels. Wat wellicht nog het vermelden waard is dat ik haar eigenlijk bijna elke vrijdag-ochtend help met het ophalen van spulllen bij de Voedselbank (althans wachtend in de auto) Deze komende 11maart ga ik bij de Notaris de allerlaatste handtekening zetten voor het overnemen van de Hypotheken (44K & 22K) + extra ivm erfbelasting (38K). Het is dus na bijna 1jaar vechten godzijdank toch gelukt. Hierdoor voel ik mijzelf een stuk minder hopeloos en zie genoeg mogelijkheden voor de toekomst, echter ben ik bang om te hopen dat het samen zal zijn met haar. (iets wat ik echt dolgraag zou willen) Nooit echt de wens gehad om zelf kinderen te hebben, maar haar dochtertje is echt een schatje en we hebben het altijd enorm leuk samen. Over ongeveer 1week word ik 43, heb die thaise vrouw en de 2 vriendinnen die ik erg vaak zie ook uitgenodigd. Het laatste wat ik melden wil dat ze via de Voedselbank vorige week 2 vrijkaartjes kreeg voor een musical dichtbij mij, toen zei ze dan kunnen we na afloop lekker rustig aan doen bij jou thuis. Dit is komende donderdag-avond en al sinds vrijdag kan ik aan niks anders denken!
Om af te sluiten, wil ik nog toevoegen dat de Vietnamees na het overlijden van mijn moeder had opgebiecht dat ze spijt had en eigenlijk wel had moeten proberen serieus te doen. Echter had ik mij toen al 100% gefocust op mijn nieuwe date en vond dat ze haar kansen had verspeeld, want vaak genoeg aangegeven dat ik meer wilde!
Excuses voor dit extreem lange verhaal en voor het chaotische eindstuk.
Er zijn zoveel variabelen, waarom ze wel of niet verder zou willen...
zal eens proberen of het lukt om zelf een lijstje te maken:
NIET VERDER
-ze wilt mij beschermen voor haar Ex
-ze wilt de advocaat van haar Ex geen munitie geven
-het niet handig is voor de stand van zaken omtrent Jeugdzorg / Veiligthuis
-ze wilt mij geen extra emotionele pijn aan doen
-ze wilt haar dochtertje niet nog meer aan mijn laten hechten
-de andere 2 kinderen heb ik nog niet ontmoet en vermoed dat dit heel stuk lastiger zal wezen
-ze wilt zelfstandig zijn na zo enorm lang huwelijk
-ze wilt eerst alles op een rijtje hebben (scheiding)
-ze wilt iemand vinden waar ze wel verliefd op is?
-ze schaamt zich voor de situatie (cultuur dingetje)
-plus dat ze haar vriendinnen al heeft verteld dat ze niet verder gaat
WEL VERDER
-ze mist het plezier
-ze mist de ondersteuning
-ze wilt graag zekerheid
-ze is bang mij kwijt te raken (ook als vriend)
-ze heeft eindelijk iemand die haar respecteert
-ze heeft eindelijk iemand die haar begrijpt (op meeste vlakken althans)
-ze heeft eindelijk iemand die haar accepteert (ondanks haar psycho ex + kinderen)
Ik snap dat het wellicht makkelijker zou wezen om haar te vergeten en iemand anders te zoeken!
Maar ik ben ook beetje bang haar alleen te laten, al zal ze zich best redden, vind haar een sterke vrouw
weet ook niet of ik het handelen kan als ik haar zou zien met een andere man...
vooral als het iemand zou zijn die slecht voor haar is