@Paul, de koning van het Carnaval, o zo blij,
Met kleurrijke kledij en een hart vol jolijt.
Maar helaas, het bier stroomde rijkelijk die nacht,
En Paul werd dronken, een feit dat Wilma zachtjes bracht.
Door de straten van de stad zwierde hij rond,
Met een gulle lach en een vrolijke grond.
Maar Wilma, zijn lief, keek toe met bezorgde blik,
Want dronken Paul was niet zoals hij gewoonlijk prik.
"Paul, mijn lief," sprak Wilma zachtjes en teer,
"Je bent de ster van het feest, dat is zo duidelijk, mijn heer.
Maar alsjeblieft, matig je met al dat bier,
Want ik wil niet dat je eindigt als een clown, zonder plezier."
Paul keek naar Wilma met een lichte mist in zijn ogen,
Hij begreep haar zorgen, haar angst, haar poging.
"Dus voor jou, mijn lief," sprak hij met een glimlach zoet,
"Ik zal mijn glas laten staan, en dansen op jouw voet."
En zo, met Wilma aan zijn zijde, vol liefde en trouw,
Danste Paul door de nacht, met een hart zo groot en nauw.
Want zelfs in de roes van het Carnaval, met allemaal tierlantijn,
Was er één ding dat hem echt gelukkig maakte, dat was Wilma, zo fijn.