Pokemon TV is niet meer

quote:

Op maandag 8 januari 2024 22:42 schreef Rodgrod het volgende:
ik herken soms nog sommige dingen.

Geef maar toe dat je de originele 151 gewoon uit je hoofd weet.

ok Chris Klinkers

Digimon is toch beter. Stond allemaal op YT, weet niet of dat nu nog zo is.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2024 00:10 schreef Zoon_John het volgende:

[..]
Digimon

De remake is best hard.

Ik wist niet dat er een remake was.

Ja hoe durven ze geld te vragen voor hun eigen content!! Stelletje dieven!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2024 13:59 schreef Zoon_John het volgende:

[..]
Lijkt me leuk om samen met jou te kijken.

Straks even kijken of het wat is. Maar zo niet, ben je ook welkom hoor.

quote:

Op maandag 8 januari 2024 22:42 schreef Rodgrod het volgende:
Ik zat daar nog wel eens de oude afleveringen te kijken.... gisteren nog.
Het is net alsof je jaren terug gaat in de tijd als je het ziet, ik herken soms nog sommige dingen.

Afijn ik wil dus nu weer kijken maar blijkbaar hebben die kapitalistische graaihonden van Disney de site gesloopt.en een verwijzing neergezet om bij hun streaming dienst in te loggen, alleen maar om hun aandeelhouders te pleasen. Walgelijk.

Het is tegenwoordig niet meer wat het was...

quote:

Op woensdag 10 januari 2024 14:47 schreef stokj het volgende:

[..]
Het is tegenwoordig niet meer wat het was...

Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.

Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialïen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.

De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.

Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.

Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."

Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.

ik had laatst dikke zapdos gevangen met sicke ultra balls en charmender level 76

quote:

Op woensdag 10 januari 2024 15:09 schreef tong80 het volgende:

[..]
Wreedheid, oorlog, verderf, tirannie, geboefte, hebzucht, moord, aanslagen, martelingen, onderdrukking, verraad, gijzelingen is van alle tijden. Ik begrijp de uitdrukking: "In wat voor tijden leven we in hemelsnaam ?" dan ook niet. Vroeger was het zelfs nog erger, in de eerste wereldoorlog sneuvelden 9 miljoen soldaten, in de tweede wereldoorlog vielen in totaal 60 miljoen doden. 9 miljoen joden werden vergast. In de middeleeuwen ging je op de brandstapel werd je geradbraakt of gevierendeeld. Iedere tijd heeft zijn wreedheden en ellende.

Momenteel zitten we in een periode van extremiteiten, die verder gaan dan incidenteel. Voornamelijk IS is daar verantwoordelijk voor. Ze proberen de democratie in het hart te raken, in naam van godsdienst heet het. Ik vind het eerder in de naam van het barbarisme. Ik ken geen godsdienst, waar in naam van de aanbedene geslachtsdelen en/of genitialïen moeten worden geamputeerd om vervolgens in de mond van de slachtoffers te worden gepropt.

De oorlogen welen momenteel gewoon tierig door, echter leven we ook in de tijd van aanslagen. Daar komt bij dat door de huidige media, veel in beeld komt en veel te zien is. Je krijgt het in je schoot geworpen, of je nu wil of niet. Zie afgelopen week in Nice. Per abuis werden er beelden getoond die shockerend waren. Later werd de fout hersteld. Terwijl de langzaam op de meute afrijdende vrachtwagen luguber is. Je weet wat die mensen te wachten staat. De Leeuw sluipt naar de weerloze antilope, om op het onverwachte moment toe te slaan. Met het bord op schoot zit je rechtstreeks te kijken hoe twee vliegtuigen de WTC-Towers invliegen. Daardoor lijkt deze tijd wreder en gevaarlijker. Dat is natuurlijk nonsens. Het lijkt alsof het dichterbij komt, wordt ook vaak gezegd. Misschien is het ergste geweld wel verder weg dan ooit.

Daarom ben ik om, daarom omarm ik de Pokómon, daarom geniet ik van het massale genieten, en van de gezamenlijke pret. De vredigheid die het uitstraalt, terwijl er agressief op de Pókomon wordt gejaagd. Er wordt alleen met camera's geschoten. Ik begrijp nog steeds niets van de Pokómon. Waar komt ie vandaan ? Hoe is deze rage ontstaan ? Wat is de aanzet geweest ? Wat is het doel ? Is er straks een winnaar ? Zijn er straks winnaars ? Is het net zoals bij de Panini-voetbalplaatjes ? Dat als je ze allemaal hebt, je winnaar bent in je eigen wedstrijd ? Ik vind de Pókomon rage zelfs geweldig. Ik begrijp de haters niet. Ik ken mensen met vreemdere hobby's. Prins Bernard schoot met een vredesroos als pochette leeuwen en olifanten dood.

Furfrou, Ampharos, Houndour, Poochyena namen die als muziek in de oren klinken. Namen verzonnen door een briljante geest. Is de Pókomon niet een soort geest ? Geestverruimend is het wel. Het lijkt kinderspel, het lijkt me eerder een monsterlijk genoegen om ze op te sporen. Het lijkt me een euforisch gevoel te geven er één te ontdekken. Ik heb me nog niet echt verdiept, maar wat ik zie in deze fantasiewereld is het kinderlijke, het spontane, het speelse, het verbroedende, gemoedelijke. In iedere deelnemer is de jeugd gevaren. Veel mensen worden weer kind, worden weer speels en zijn trots op wat ze hebben gevonden. "Kijk eens mama, met losse handjes."

Daarom is het contrast zo mooi. Daarom was het zo aangrijpend om de foto van het dode kindje onder de folie te zien in Nice. Er lag een knuffeltje naast het lijkje. Het lag er een beetje namens Pókomon. Het knuffeltje lag er tegen de grote boze buitenwereld. Waar schamper gelachen wordt als volwassenen hun geluk vinden in een virtueel beestje. Was die virtuele wereld maar de reële, wat zou de wereld dan mooi en vredig zijn. Ik blijf genieten van de volwassenen die genieten omdat ze terug zijn bij het onschuldige genot uit hun jeugd.
De Pókomon rage had op geen beter moment haar kop op kunnen steken. Iedereen zou weer eens kind moeten kunnen zijn. Pókomon geeft je die kans. Kinderlijk eenvoudig.

Ik kon me nog afleveringen herinneren waarin die Pikachu niet naar Ash luisterde óf dat die Charmender/Charizard een keer eens wel luisterde.
En dan die Misty met die Tokepi-ei geloof ik die alleen maar geluid kon maken en met zijn handjes kon bewegen. En die Broke was geloof ik een mislukte trainer als ik het nog kon herinneren.

En voor een goede Donald Duck of Mickey Mouse aflevering kijken we graag mee toch of niet soms

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 15:16 schreef stokj het volgende:

[..]
Ik kon me nog afleveringen herinneren waarin die Pikachu niet naar Ash luisterde óf dat die Charmender/Charizard een keer eens wel luisterde.
En dan die Misty met die Tokepi-ei geloof ik die alleen maar geluid kon maken en met zijn handjes kon bewegen. En die Broke was geloof ik een mislukte trainer als ik het nog kon herinneren.

En voor een goede Donald Duck of Mickey Mouse aflevering kijken we graag mee toch of niet soms

Verwondering en dromen zijn van alle tijden brother. Ik keek 50 jaar geleden uit naar de Donald Duck. De klap op de deurmad is me nog steeds dierbaar. Net zoals jij genoot van de Pichu die je vond. Blijf liken stokj. Al zijn we stok oud straks. Old soldiers never die.

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 16:17 schreef tong80 het volgende:
Verwondering en dromen zijn van alle tijden brother. Ik keek 50 jaar geleden uit naar de Donald Duck. De klap op de deurmad is me nog steeds dierbaar.

@onlogisch en ik hadden het hier laatst over. We hadden ook een abonnement op het Donald Duck Mijn favoriete karakter is Goofy

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 16:17 schreef tong80 het volgende:

[..]
Verwondering en dromen zijn van alle tijden brother. Ik keek 50 jaar geleden uit naar de Donald Duck. De klap op de deurmad is me nog steeds dierbaar. Net zoals jij genoot van de Pichu die je vond. Blijf liken stokj. Al zijn we stok oud straks. Old soldiers never die.

deurmad...... DEURMAD

HAHAHAHAHAHAHA

MIJN GOD

Sorry. Ik liet me even gaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 17:35 schreef onlogisch het volgende:

[..]
deurmad...... DEURMAD

HAHAHAHAHAHAHA

MIJN GOD

Sorry. Ik liet me even gaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoe oud je ook wordt, mensen kunnen je bljjven verbazen.

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 16:17 schreef tong80 het volgende:

[..]
Verwondering en dromen zijn van alle tijden brother. Ik keek 50 jaar geleden uit naar de Donald Duck. De klap op de deurmad is me nog steeds dierbaar. Net zoals jij genoot van de Pichu die je vond. Blijf liken stokj. Al zijn we stok oud straks. Old soldiers never die.

Ik had dat blad niet maar keek toen naar de tekenfilms. Blijft grappig dat je een eend ziet die half kan praten en een matrozenpakje zonder broek aan heeft maar als hij gaat zwemmen wel een zwembroek aandoet

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 16:47 schreef GGMM het volgende:

[..]
@:onlogisch en ik hadden het hier laatst over. We hadden ook een abonnement op het Donald Duck Mijn favoriete karakter is Goofy

Het grappige was dat je in het dagelijks leven soms mensen tegenkwam die ook karakteristieken van bepaalde stripfiguren hadden. In de bijbaantijd werkte er iemand die ook zo onhandig was als een Goofy en ook soms reageerde als een Goofy (qua geluid)

Je ma heeft gister aan mijn Poke ballen gelikt als een Lickitung. Nadat ik mijn Diglet in haar Cloister drukte, deed ze een Squirtle.

quote:

Op donderdag 11 januari 2024 21:21 schreef Zoon_John het volgende:

[..]
Jouw zusje was aan het slapen, toen speelde ik op mijn pokefluit. Toen werd ze goed nat, en toen gebruikte ik pound wat super effective was. Ze kreeg nog wel een hydro pump eruit, maar toen was het ook gedaan.

Je moet er maar van houden, een Snorlax beffen.