Depressie & Angst #175 de dagen doorkomen

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 12:13 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Ik heb al ervaring bij de praktijkondersteuner

Ik heb ondertussen al bijna een jaar geleden een verwijzing voor de psych gekregen omdat ik toen extreem angstig was. Ik zat toen in een week 3 x bij de huisarts omdat ik echt met mezelf geen weg wist. Toen heeft hij de verwijzing gegeven. Met als tip dat ik naar de praktijkondersteuner kon gaan ter overbrugging. Daar een paar keer geweest toen het weer ok ging en daarna niet meer. Dat is misschien ook een fout aan mijn kant. Aan de andere kant, de vlagen van angst duren vaak maar een paar weken (vaak met de hulp van slaapmedicatie). En dan is het over en dan denk ik, ik hoef niet zo nodig een afspraak, laat iemand anders maar die het meer nodig heeft.

Maargoed, praktijkondersteuner heeft toen gezegd dat ik altijd kon bellen dus dat ga ik binnenkort denk ik doen.

Heel herkenbaar hoor, ik moet gewoon mijn ondersteuning aanhouden, wat meer adviezen echt goed opvolgen en eerder aan de bel trekken.

Andere kant, heb ik maar geaccepteerd dat ik die vlagen van extreme angst mij af en toe overkomen .
1x per jaar krijg ik dan toch een gratis hartfilmpje van de spoedeisende hulp

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 12:24 schreef Droopie het volgende:

[..]
Heel herkenbaar hoor, ik moet gewoon mijn ondersteuning aanhouden, wat meer adviezen echt goed opvolgen en eerder aan de bel trekken.

Andere kant, heb ik maar geaccepteerd dat ik die vlagen van extreme angst mij af en toe overkomen .
1x per jaar krijg ik dan toch een gratis hartfilmpje van de spoedeisende hulp

Is dat hartfilmpje angst gerelateerd?

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 12:50 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Is dat hartfilmpje angst gerelateerd?

Nou, als ik bij de dokter kom met klachten ik heb het gevoel dat mijn hart eruit klapt, en dat voor een paar dagen. Dan neemt ze weinig risico en stuurt me naar het ziekenhuis.
De eerste keer met een ambulance.

Dan kom ik aan en pakken ze mijn handen vast, als ik dan zeg nou ik maak me vast te druk, dan zeggen ze denk het wel maar voor de zekerheid maken we een filmpje.

Achteraf kan ik er ook wel om lachen, maar het is gewoon niet tof en een heel naar gevoel.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 12:54 schreef Droopie het volgende:

[..]
Nou, als ik bij de dokter kom met klachten ik heb het gevoel dat mijn hart eruit klapt, en dat voor een paar dagen. Dan neemt ze weinig risico en stuurt me naar het ziekenhuis.
De eerste keer met een ambulance.

Dan kom ik aan en pakken ze mijn handen vast, als ik dan zeg nou ik maak me vast te druk, dan zeggen ze denk het wel maar voor de zekerheid maken we een filmpje.

Achteraf kan ik er ook wel om lachen, maar het is gewoon niet tof en een heel naar gevoel.

Dat kan ik me heel goed voorstellen! Achteraf is het altijd makkelijk denken. Maar als de angst echt daar is neemt hij een hoop over, vooral je irrationele/rationele denken.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 14:06 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Dat kan ik me heel goed voorstellen! Achteraf is het altijd makkelijk denken. Maar als de angst echt daar is neemt hij een hoop over, vooral je irrationele/rationele denken.

En nu af en toe een beetje uitkijken met wat je eet of drink.

Bijzondere is, bij nare gebeurtenissen heb ik die aanvallen niet. Dan zeggen ze, dat komt omdat je dan in het nu leeft en niet in het verleden of toekomst.
Klopt wel, maar ik vind het bijzonder 😊

Net terug gebeld, morgen om 12 een intake. Punt is dat ik dan een kind heb te verzorgen. Verzetten gaat niet en ik heb 10 minuten de tijd om terug te bellen of ik vervanging heb kunnen regelen

Ik bel zo wel terug dat ik er van af zie. Wat een vreemde bedoeling daar.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2024 15:07 schreef Droopie het volgende:

[..]
En nu af en toe een beetje uitkijken met wat je eet of drink.

Bijzondere is, bij nare gebeurtenissen heb ik die aanvallen niet. Dan zeggen ze, dat komt omdat je dan in het nu leeft en niet in het verleden of toekomst.
Klopt wel, maar ik vind het bijzonder 😊

Ik heb gemerkt dat magnesium glycinaat ook wel helpt tegen angsten. Maar ik ben daar ook weer niet consistent in met innemen

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 10:11 schreef Sunshine1982 het volgende:
Net terug gebeld, morgen om 12 een intake. Punt is dat ik dan een kind heb te verzorgen. Verzetten gaat niet en ik heb 10 minuten de tijd om terug te bellen of ik vervanging heb kunnen regelen

Ik bel zo wel terug dat ik er van af zie. Wat een vreemde bedoeling daar.

Wat een drammers... en wat een luxe voor hun dat ze zo'n wachtlijst hebben dat ze zo star kunnen zijn... daar verkort je die wachtlijst vast ook aanzienlijk mee... rare gang van zaken.

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 11:01 schreef Nijna het volgende:

[..]
Wat een drammers... en wat een luxe voor hun dat ze zo'n wachtlijst hebben dat ze zo star kunnen zijn... daar verkort je die wachtlijst vast ook aanzienlijk mee... rare gang van zaken.

Tsja... Ik vraag me af, gaat dat tegenwoordig zo bij meerdere praktijken? Of is dit gewoon een vreemd geval.

Hoe gaat het ondertussen met jou?

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 11:04 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Tsja... Ik vraag me af, gaat dat tegenwoordig zo bij meerdere praktijken? Of is dit gewoon een vreemd geval.

Hoe gaat het ondertussen met jou?

Ik ken dit niet... maar ik vind het echt wel vreemd klinken.
Hier gaat het op en af. Ene moment wel redelijk, andere moment kan het me allemaal gestolen worden.
Ik vind het leven ingewikkeld, blegh.

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 10:11 schreef Sunshine1982 het volgende:
Net terug gebeld, morgen om 12 een intake. Punt is dat ik dan een kind heb te verzorgen. Verzetten gaat niet en ik heb 10 minuten de tijd om terug te bellen of ik vervanging heb kunnen regelen

Ik bel zo wel terug dat ik er van af zie. Wat een vreemde bedoeling daar.

Wtf!
En die mensen gaan jouw straks aangeven dat jij je grenzen moet leren aangeven. 🫢

Die mensen zou ik niet kunnen vertrouwen met mijn emoties en zielenpijn

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 11:10 schreef Droopie het volgende:

[..]
Wtf!
En die mensen gaan jouw straks aangeven dat jij je grenzen moet leren aangeven. 🫢

Die mensen zou ik niet kunnen vertrouwen met mijn emoties en zielenpijn

Zouden ze zich dit beseffen of zullen ze het dan gooien op lange wachtlijsten, zorg staat onder druk blabla.

Vervelend voor je @Sunshine1982, deze situatie!

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 11:05 schreef Nijna het volgende:

[..]
Ik ken dit niet... maar ik vind het echt wel vreemd klinken.
Hier gaat het op en af. Ene moment wel redelijk, andere moment kan het me allemaal gestolen worden.
Ik vind het leven ingewikkeld, blegh.

Zijn het bepaalde aspecten? Of gewoon het hele leven zelf?

Rot dat je je zo voelt.

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 12:24 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Zijn het bepaalde aspecten? Of gewoon het hele leven zelf?

Rot dat je je zo voelt.

Ik weet het niet zo goed, het voelt allemaal zo overweldigend steeds .

quote:

Op woensdag 13 maart 2024 13:11 schreef Nijna het volgende:

[..]
Ik weet het niet zo goed, het voelt allemaal zo overweldigend steeds .

Ik herken dat overweldigende..:(. Je kunt er niets mee, maar weet dat je niet alleen bent. Knuffel Nijna!

Bij mij voelt het deze week precies zo, een overweldigende zielenpijn vanuit dé eeuwige strijd voor mij met mijn vader die ik nooit gekend heb en die veel geworsteld heeft in zijn leven. Maar waar ik van hou en tegelijkertijd niet hetzelfde wil eindigen..

Hoorde vandaag het lied In the blood van John Mayer op de radio en elk woord raakte me. En als je dan gaat zoeken: about wanting love, but feeling too damaged by family dynamics to let love in completely. He fears ending up like his father. *huil*

Veel sterkte voor iedereen hier. We geven niet op en we doen ons best in ons leven, meer hoeft ook niet.

Op 8 maart ben ik her-aangemeld bij de lokale GGZ. Niet suïcidaal of depressie meer gelukkig, dus qua ernstigheid, valt het wel mee, maar ik moet het er wel met iemand over hebben.
Ik kreeg op 8 maart nog een mail, of ze het oude dossier mochten inzien en dezelfde dag heb ik dat nog beantwoord dat dat geen probleem is.
Ik kreeg vandaag een brief dat ze nog geen reactie hebben gehad, en dat ik binnen 2 weken moest reageren, anders gingen ze er van uit dat ik geen behandeling wil.
Ik heb dus meteen maar eens gebeld, wat er aan de hand is. Samenvatting: ze hebben mijn antwoord gekregen, het antwoord dat het goed is, staat zelfs in het systeem, maar op de een of andere manier, is er ergens iets fout gegaan..... "Onze excuses, we gaan nu uw dossier doorsturen naar Intake...."

Het is ongelooflijk, dat na alles dat in het verleden fout is gegaan met de GGZ (bijna alles), het tig jaar later, voor andere klachten, het vanaf het begin meteen wéér fout gaat.

quote:

Op woensdag 10 april 2024 15:54 schreef Burner82 het volgende:
Op 8 maart ben ik her-aangemeld bij de lokale GGZ. Niet suïcidaal of depressie meer gelukkig, dus qua ernstigheid, valt het wel mee, maar ik moet het er wel met iemand over hebben.
Ik kreeg op 8 maart nog een mail, of ze het oude dossier mochten inzien en dezelfde dag heb ik dat nog beantwoord dat dat geen probleem is.
Ik kreeg vandaag een brief dat ze nog geen reactie hebben gehad, en dat ik binnen 2 weken moest reageren, anders gingen ze er van uit dat ik geen behandeling wil.
Ik heb dus meteen maar eens gebeld, wat er aan de hand is. Samenvatting: ze hebben mijn antwoord gekregen, het antwoord dat het goed is, staat zelfs in het systeem, maar op de een of andere manier, is er ergens iets fout gegaan..... "Onze excuses, we gaan nu uw dossier doorsturen naar Intake...."

Het is ongelooflijk, dat na alles dat in het verleden fout is gegaan met de GGZ (bijna alles), het tig jaar later, voor andere klachten, het vanaf het begin meteen wéér fout gaat.

Ach ik kijk nergens meer van op. Zelf krijg ik elke keer een deur in mijn gezicht gesmeten terwijl iemand die ik goed ken bijna dezelfde problematiek heeft, in een zelfde situatie zit als ik en overal hulp krijgt. De exacte hulp die ik ook nodig heb. Maar nee dan bestaat het ineens niet meer, iets wat letterlijk gezegd is.

Behandeling van de verwijzing ging vrij snel: met mijn persoonlijkheidsstoornissen, en omdat ik niet het aanbevolen traject heb gevolgd, wilde ze me niet aannemen.
De huisarts is daar behoorlijk boos over geworden, want ze had expliciet vermeld dat ik zelfs meerdere trajecten doorlopen heb (weliswaar alweer een tijd geleden, maar toch. Huidige klachten staan er ook los van, vind ik).
Nu heeft ze gebeld met de GGZ-instantie en ze dat eens goed duidelijk gemaakt, en nu willen ze me ineens uitnodigen voor een intake

Ze doen ook maar wat volgens mij.

Zojuist ben ik weer gebeld dat ik bovenaan de lijst sta en ik heb een afspraak gemaakt voor een intake gesprek. Ik wilde eigenlijk gewoon de boel daar afkappen vanwege de ervaringen die ik hier gedeeld heb, maar ik durfde niet. Bang dat ik er spijt van zou krijgen.

Dus ik heb voor aanstaande maandag een intake. Het gaat over het algemeen eigenlijk best goed, en ik vind mijn klachten niet erg genoeg om weer een psychologisch traject in te gaan. En ik heb er ook eigenlijk gewoon geen zin in Ik wil eigenlijk gewoon helemaal van de wachtlijst en mocht ik toch iets van hulp nodig hebben dat ik dan de praktijkondersteuner om hulp kan vragen. Maar daar komt de angst weer, ik ben bang dat ik er spijt van ga krijgen en dat alle angsten terug gaan komen wetende dat ik niet meer op de wachtlijst sta. Het is compleet psychologisch dit, maar het is zo klote.

Nice de jaarlijkse terugval, weet dat het wel overgaat maar de angst dat. dat niet gebeurd is er toch elke (mini) terugval weer..

quote:

Op donderdag 25 april 2024 10:02 schreef Sunshine1982 het volgende:
Zojuist ben ik weer gebeld dat ik bovenaan de lijst sta en ik heb een afspraak gemaakt voor een intake gesprek. Ik wilde eigenlijk gewoon de boel daar afkappen vanwege de ervaringen die ik hier gedeeld heb, maar ik durfde niet. Bang dat ik er spijt van zou krijgen.

Dus ik heb voor aanstaande maandag een intake. Het gaat over het algemeen eigenlijk best goed, en ik vind mijn klachten niet erg genoeg om weer een psychologisch traject in te gaan. En ik heb er ook eigenlijk gewoon geen zin in Ik wil eigenlijk gewoon helemaal van de wachtlijst en mocht ik toch iets van hulp nodig hebben dat ik dan de praktijkondersteuner om hulp kan vragen. Maar daar komt de angst weer, ik ben bang dat ik er spijt van ga krijgen en dat alle angsten terug gaan komen wetende dat ik niet meer op de wachtlijst sta. Het is compleet psychologisch dit, maar het is zo klote.

Hoe gaat het nu?

quote:

Op zondag 9 juni 2024 10:25 schreef MatthijsDJ het volgende:
Nice de jaarlijkse terugval, weet dat het wel overgaat maar de angst dat. dat niet gebeurd is er toch elke (mini) terugval weer..

Sterkte! Moeilijk om ration en gevoel gescheiden te houden.

quote:

Op zondag 9 juni 2024 10:55 schreef nostra het volgende:

[..]
Sterkte! Moeilijk om ration en gevoel gescheiden te houden.

Dat vooral, al houd ik moed en hoop ik dit keer geen lorazepam of tijdelijke medicatie ophoging nodig te hebben.

Heb het idee dat, dat vorig jaar eerder de dip verlengde ivm medicatie opbouw.

quote:

Op zondag 9 juni 2024 12:13 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]
Dat vooral, al houd ik moed en hoop ik dit keer geen lorazepam of tijdelijke medicatie ophoging nodig te hebben.

Heb het idee dat, dat vorig jaar eerder de dip verlengde ivm medicatie opbouw.

Ja dat hior je vaker bij ssri's als je dat bedoelt met medicatieophoging. Pammetjes werken dan wat directer, maar ja, blijven benzo's en pleisterplakkers.

quote:

Op zondag 9 juni 2024 12:30 schreef nostra het volgende:

[..]
Ja dat hior je vaker bij ssri's als je dat bedoelt met medicatieophoging. Pammetjes werken dan wat directer, maar ja, blijven benzo's en pleisterplakkers.

Slik een TCA (Clomipramine) maar ook daar worden klachten even erger (bij mij).

Heb wel het gevoel van dat ik in een medicatie ophoging zit haha, maar goed te doen zover.

Accepteren dat het nu ff zo is, helpt zo enorm..

Hoi!

Ik ben nieuw hier maar lees al wel een poos mee.

Het gaat al een tijdje niet zo lekker. Nu heb ik vanuit mijn psycholoog en psychiater het (voelt redelijk dringend) advies gekregen om vrijwillig opgenomen te worden in het ziekenhuis.

In eerste instantie heb ik geweigerd, maar begin toch te twijfelen, omdat het zo ook niet verder kan.

Ik heb nog wel wat vragen gesteld met betrekking tot wat het precies inhoudt, maar zijn er hier mensen toevallig met ervaringen om met psychische klachten opgenomen te worden in het ziekenhuis? Wat kan ik verwachten en is het ook echt behulpzaam?

quote:

Op zondag 30 juni 2024 10:32 schreef Jeroen94 het volgende:
Hoi!

Ik ben nieuw hier maar lees al wel een poos mee.

Het gaat al een tijdje niet zo lekker. Nu heb ik vanuit mijn psycholoog en psychiater het (voelt redelijk dringend) advies gekregen om vrijwillig opgenomen te worden in het ziekenhuis.

In eerste instantie heb ik geweigerd, maar begin toch te twijfelen, omdat het zo ook niet verder kan.

Ik heb nog wel wat vragen gesteld met betrekking tot wat het precies inhoudt, maar zijn er hier mensen toevallig met ervaringen om met psychische klachten opgenomen te worden in het ziekenhuis? Wat kan ik verwachten en is het ook echt behulpzaam?

Een klinische opname zou ik toch wel aanraden om te doen bij een op je diagnostiek gespecialiseerde kliniek, "in het ziekenhuis" klinkt wel erg generiek om effect te sorteren.

quote:

Op zondag 30 juni 2024 15:29 schreef nostra het volgende:

[..]
Een klinische opname zou ik toch wel aanraden om te doen bij een op je diagnostiek gespecialiseerde kliniek, "in het ziekenhuis" klinkt wel erg generiek om effect te sorteren.

Wat bedoel je…?

quote:

Op zondag 30 juni 2024 15:36 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]
Wat bedoel je…?

Precies wat ik zeg: wat is de bedoeling van die opname, zelfbescherming, behandeling, diagnostiek, medicatie, dagbesteding? Een GGZ behandeling, helemaal in klinische setting, lijkt me tailor-made, nu is het net alsof hij even een paar weken gaat buurten.

quote:

Op zondag 30 juni 2024 16:04 schreef nostra het volgende:

[..]
Precies wat ik zeg: wat is de bedoeling van die opname, zelfbescherming, behandeling, diagnostiek, medicatie, dagbesteding?

Deze zin begrijp ik.
Ja, dat zal hij zelf moeten aangeven.

Dank voor de antwoorden! Ik was in eerste instantie wat vaag om de achterliggende redenen omdat ik vooral benieuwd was naar eventuele andere ervaringen.

Het zou gaan om een opname op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Reden voor het ziekenhuis is omdat ik daar voor het eerst in aanraking ben gekomen met in eerste instantie psycholoog en vervolgens psychiater. Dit komt omdat mijn problematiek in eerste instantie is ontstaan door een medische aandoening (binnen het ziekenhuis doorverwezen).

Echter omdat het toch steeds minder lijkt te gaan, nu dit wat dringende advies vanuit mijn behandelaars.
Redenen zouden voor nu zijn in als belangrijkste het (versneld) opstarten van medicatie en zelfbescherming. Op de tweede plaats behandeling en eventueel wat aanvullende diagnostiek mocht dat nodig blijken.

Ik heb op een paaz gezeten en ook op een echte behandelafdeling. Dat maakte nog wel wat verschil.
Op de behandelafdeling was er een voller programma, ook echt gericht op behandeling.
Paaz was wat losser ofzo. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven.

Weet je voor hoe lang?
Heb je een idee van het programma?

Op de behandelafdeling gingen we het weekend naar huis als dat kon, op de paaz de eerste keer ook, maar de 2e keer moesten we op de afdeling slapen, dat had iets te maken met de verzekering ofzo. Ik weet niet precies meer, is ook al jaren geleden.

quote:

Op zondag 30 juni 2024 16:35 schreef Jeroen94 het volgende:
Dank voor de antwoorden! Ik was in eerste instantie wat vaag om de achterliggende redenen omdat ik vooral benieuwd was naar eventuele andere ervaringen.

Het zou gaan om een opname op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Reden voor het ziekenhuis is omdat ik daar voor het eerst in aanraking ben gekomen met in eerste instantie psycholoog en vervolgens psychiater. Dit komt omdat mijn problematiek in eerste instantie is ontstaan door een medische aandoening (binnen het ziekenhuis doorverwezen).

Echter omdat het toch steeds minder lijkt te gaan, nu dit wat dringende advies vanuit mijn behandelaars.
Redenen zouden voor nu zijn in als belangrijkste het (versneld) opstarten van medicatie en zelfbescherming. Op de tweede plaats behandeling en eventueel wat aanvullende diagnostiek mocht dat nodig blijken.

Tjah het is moeilijk aan te geven wat je precies kan verwachten; elke kliniek is anders.. Zelfs als ze onder dezelfde organisatie vallen.

Mijn ervaring met versneld opbouwen (2x gedaan) was dat ze het even wat minder belangrijk vonden aan welke activiteiten ik mee deed etc. Afleiding van de klachten die het versneld opbouwen gaven was even belangrijker. En dat deed ik met Netflixen en Gamen. Eerst op mijn kamertje en toen de medicatie begon te werken ging ik naar de "huiskamer" en begon ik ook mee te doen aan de activiteiten.

Echter... die kliniek was überhaupt wat minder van de verplichte activiteiten, werken aan je problemen, vooral door middel van gesprekken en sporadische groepssessies ging voor op het mee doen aan de activiteiten.

In een andere kliniek waar ik gezeten heb waren die verplichte activiteiten weer heilig..

Maar waar ik het aller, maar dan ook aller meeste aan gehad heb; waren de mede patiënten. Vooral de wat ervaren die goede tips hadden maar vooral de moed hoog wisten te houden.. "Ja het is echt kut nu, maar dit gaat voorbij!

[ Bericht 0% gewijzigd door The-BFG op 30-06-2024 20:24:19 ]

Ja snap ik. In ieder geval dank voor de ervaringen.

Voor mij gaat het eventueel de eerste keer worden en de spanning ervan helpt niet erg mee.

Dit is in ieder geval geruststellend

quote:

Op zondag 30 juni 2024 21:20 schreef Jeroen94 het volgende:
Ja snap ik. In ieder geval dank voor de ervaringen.

Voor mij gaat het eventueel de eerste keer worden en de spanning ervan helpt niet erg mee.

Dit is in ieder geval geruststellend

Sterkte!

Zijn er fokkers met ervaring met antidepressiva in combinatie met een antipsychoticum? Ik lijk niet te reageren op verschillende AD dus ik heb nu naast een vrij hoge dosering Venlafaxine aanvullend aripiprazol gekregen.
Online lees ik vooral ervaringen van mensen die het gebruiken tegen psychoses.

quote:

Op woensdag 10 juli 2024 17:23 schreef Aberkullie het volgende:
Zijn er fokkers met ervaring met antidepressiva in combinatie met een antipsychoticum? Ik lijk niet te reageren op verschillende AD dus ik heb nu naast een vrij hoge dosering Venlafaxine aanvullend aripiprazol gekregen.
Online lees ik vooral ervaringen van mensen die het gebruiken tegen psychoses.

Ja, ervaring mee. Volgens mijn psychiater(s) hebben diverse antipsychotica ook een wat antidepressieve werking.
Voor mijn gevoel heeft het bij mij geen effect gehad op de depressie maar het gaf soms wel wat rust. Het kalmeerde gedachtes wat meer had ik het idee. Iets minder agitatie en onrust door antipsychotica wat wel fijn was.

quote:

Op woensdag 10 juli 2024 17:23 schreef Aberkullie het volgende:
Zijn er fokkers met ervaring met antidepressiva in combinatie met een antipsychoticum? Ik lijk niet te reageren op verschillende AD dus ik heb nu naast een vrij hoge dosering Venlafaxine aanvullend aripiprazol gekregen.
Online lees ik vooral ervaringen van mensen die het gebruiken tegen psychoses.

Nee, maar wel veel ssri's geprobeerd zonder resultaat.
Wat bij mij wel werkte was een mao-remmer (tranylcypromine). Nadelen: ik moest het opbouwen in de kliniek en er zat een dieet aan vast. Maar mijn stemming klaarde na een paar weken goed op.

quote:

Op woensdag 10 juli 2024 17:23 schreef Aberkullie het volgende:
Zijn er fokkers met ervaring met antidepressiva in combinatie met een antipsychoticum? Ik lijk niet te reageren op verschillende AD dus ik heb nu naast een vrij hoge dosering Venlafaxine aanvullend aripiprazol gekregen.
Online lees ik vooral ervaringen van mensen die het gebruiken tegen psychoses.

Ik slik ook Venlafaxine in combinatie met Aripiprazol. Het is of voor mijn angsten of als antidepressiva. (In ieder geval niet tegen psychoses want daar heb ik geen last van.) Maar het fijne weet ik er niet meer van. Heb je hier iets aan?

quote:

Op zondag 30 juni 2024 10:32 schreef Jeroen94 het volgende:
Hoi!

Ik ben nieuw hier maar lees al wel een poos mee.

Het gaat al een tijdje niet zo lekker. Nu heb ik vanuit mijn psycholoog en psychiater het (voelt redelijk dringend) advies gekregen om vrijwillig opgenomen te worden in het ziekenhuis.

In eerste instantie heb ik geweigerd, maar begin toch te twijfelen, omdat het zo ook niet verder kan.

Ik heb nog wel wat vragen gesteld met betrekking tot wat het precies inhoudt, maar zijn er hier mensen toevallig met ervaringen om met psychische klachten opgenomen te worden in het ziekenhuis? Wat kan ik verwachten en is het ook echt behulpzaam?

Hi,
ik lees het nu een paar weken later en waarschijnlijk te laat. Maar ik ga je nu antwoord geven alsof je de vraag net gesteld hebt.
Ik ben "vrijwillig" opgenomen op de PAAZ in 2019, met de duidelijke mededeling dat als ik niet meewerkte, het verplicht zou worden. En dat is een stuk minder leuk.
Je wordt dan opgenomen in een ziekenhuis, in de psychiatrische afdeling, dat klinkt heel heftig, en dat zal het voor veel mensen ook zijn. Tot je daar een week rondloopt.
De structuur, de mensen om je heen, de rust die het geeft, het zijn positieve dingen. Ik heb 9 weken op de PAAZ gezeten, voordat ik naar een kliniek ging (ook 9 weken), ze wisten niet wat ze met me aan moesten..
Lang verhaal kort; als ze vinden dat je ff een tijdje opgenomen moet worden, ga er gewoon in mee. Vecht er niet tegen.

Ik zit deze zomer behoorlijk met mijzelf in de knoop. Er speelt veel in mijn leven op het moment, sommige positief, veel negatief. En ik weet mezelf op het moment geen houding te geven.

Voor wat achtergrond, 4 jaar geleden heb ik een hele moeilijke periode gehad, met eerst een burnout, en wat zich uiteindelijk uitte in een crisis, om het zo maar even te noemen. naar aanleiding daarvan kwam ik erachter dat ik een vorm van autisme heb. Sinds die tijd hiervoor therapie gehad, en ben inmiddels enige tijd uit de schulden. Op dat vlak gaat het prima. Op dit moment ben ik zelfs aan het daten met iemand, en die weet van alles wat er gebeurt is. Dus dat is positief.

Dan nu het negatieve: sinds een anderhalf jaar weet ik dat kijn moeder ongeneeslijk ziek is. Longkanker. Dat hakte er bij behoorlijk in, en ben een tijdje uit de running geweest op werk.Ik woon op een redelijke afstand, en heb niet direct een snelle manier om bij mijn moeder te kunnen zijn. Heb reintegratie gedaan, het ging redelijk, maar inmiddels is mijn moeder meermaals in het ziekenhuis beland. Ik heb vandaag te horen gekregen dat ze covid erbij heeft gekregen.

Ik merk dat het werk daaronder lijdt en dat zorgt voor nog meer onzekerheid en stress.
Daarnaast is mijn eigen gezondheid de laatste tijd achteruit gegaan. En ik merk op werk dat ik niet meer echt in mijn functie aard. Ik spreek hiervoor met een bedrijfsmaatschappelijk werkster, en die geeft ook aan dat ik veel op mn bord heb gekregen en dat ik desondanks alles het wel allemaal goed oppak en dat ik wat minder streng voor mezelf moet zijn, maar het voelt voor mij wat leeg.
Ook ervaar ik nu overlast van mn buren waardoor mijn slaap ook niet optimaal is. HIervoor heb ik geklaagd bij de woningbouw, maar die willen nog niet echt in actie komen

Op dit moment voel ik daardoor dat ik (geestelijk voornamelijk) ontzettend moe ben. Het type vermoeidheid dat niet weg gaat met een paar week vakantie. Ik ben niet depressief oid maar de situatie wordt naast dat het sowieso al een slechte periode is nog verergert door mijn autisme, waardoor ik veel pieker en ik executief wat vastloop in de dingen die ik moet doen, zoals bijv iets simpels als een (vervolg)afspraak maken met een dokter. Ik heb het vermoeden dat ik op de rand van een autistic shutdown zit.

Soms helpt het om dingen van mij af te schrijven, dus vandaar dat ik hier maar even post. Tips zijn welkom uiteraard

Voor degene met angststoornis(sen) hier, dit is een goede lap tekst om te lezen. Heeft mij ook wel geholpen:

https://nothingworks.weebly.com/

quote:

Op zondag 18 augustus 2024 20:47 schreef Bensel het volgende:
Ik zit deze zomer behoorlijk met mijzelf in de knoop. Er speelt veel in mijn leven op het moment, sommige positief, veel negatief. En ik weet mezelf op het moment geen houding te geven.

Voor wat achtergrond, 4 jaar geleden heb ik een hele moeilijke periode gehad, met eerst een burnout, en wat zich uiteindelijk uitte in een crisis, om het zo maar even te noemen. naar aanleiding daarvan kwam ik erachter dat ik een vorm van autisme heb. Sinds die tijd hiervoor therapie gehad, en ben inmiddels enige tijd uit de schulden. Op dat vlak gaat het prima. Op dit moment ben ik zelfs aan het daten met iemand, en die weet van alles wat er gebeurt is. Dus dat is positief.

Dan nu het negatieve: sinds een anderhalf jaar weet ik dat kijn moeder ongeneeslijk ziek is. Longkanker. Dat hakte er bij behoorlijk in, en ben een tijdje uit de running geweest op werk.Ik woon op een redelijke afstand, en heb niet direct een snelle manier om bij mijn moeder te kunnen zijn. Heb reintegratie gedaan, het ging redelijk, maar inmiddels is mijn moeder meermaals in het ziekenhuis beland. Ik heb vandaag te horen gekregen dat ze covid erbij heeft gekregen.

Ik merk dat het werk daaronder lijdt en dat zorgt voor nog meer onzekerheid en stress.
Daarnaast is mijn eigen gezondheid de laatste tijd achteruit gegaan. En ik merk op werk dat ik niet meer echt in mijn functie aard. Ik spreek hiervoor met een bedrijfsmaatschappelijk werkster, en die geeft ook aan dat ik veel op mn bord heb gekregen en dat ik desondanks alles het wel allemaal goed oppak en dat ik wat minder streng voor mezelf moet zijn, maar het voelt voor mij wat leeg.
Ook ervaar ik nu overlast van mn buren waardoor mijn slaap ook niet optimaal is. HIervoor heb ik geklaagd bij de woningbouw, maar die willen nog niet echt in actie komen

Op dit moment voel ik daardoor dat ik (geestelijk voornamelijk) ontzettend moe ben. Het type vermoeidheid dat niet weg gaat met een paar week vakantie. Ik ben niet depressief oid maar de situatie wordt naast dat het sowieso al een slechte periode is nog verergert door mijn autisme, waardoor ik veel pieker en ik executief wat vastloop in de dingen die ik moet doen, zoals bijv iets simpels als een (vervolg)afspraak maken met een dokter. Ik heb het vermoeden dat ik op de rand van een autistic shutdown zit.

Soms helpt het om dingen van mij af te schrijven, dus vandaar dat ik hier maar even post. Tips zijn welkom uiteraard

Hoi Bensel, sport je? Zou goed zijn om je zinnen te verzetten, even niet te piekeren, frisse lucht te pakken en jezelf op te laden en ook weerbaarder te maken. Plus dat je door frisse lucht misschien door de overlast van je buren kunt slapen.
Als schrijven je goed doet, schrijf dan. Je kunt ook je moeder schrijven. Fijn dat je een vriendin/vriend hebt die jou kan steunen. Eet goed, hou rust en regelmaat aan. Sterkte!

Ik heb op het moment dusdanig angstklachten dat ik na de vakantie toch maar eens ga overleggen of we kunnen kijken of we daar met medicatie iets mee kunnen .

quote:

Op zondag 18 augustus 2024 20:23 schreef Burner82 het volgende:

[..]
Hi,
ik lees het nu een paar weken later en waarschijnlijk te laat. Maar ik ga je nu antwoord geven alsof je de vraag net gesteld hebt.
Ik ben "vrijwillig" opgenomen op de PAAZ in 2019, met de duidelijke mededeling dat als ik niet meewerkte, het verplicht zou worden. En dat is een stuk minder leuk.
Je wordt dan opgenomen in een ziekenhuis, in de psychiatrische afdeling, dat klinkt heel heftig, en dat zal het voor veel mensen ook zijn. Tot je daar een week rondloopt.
De structuur, de mensen om je heen, de rust die het geeft, het zijn positieve dingen. Ik heb 9 weken op de PAAZ gezeten, voordat ik naar een kliniek ging (ook 9 weken), ze wisten niet wat ze met me aan moesten..
Lang verhaal kort; als ze vinden dat je ff een tijdje opgenomen moet worden, ga er gewoon in mee. Vecht er niet tegen.

Nog bedankt voor de reactie! Inderdaad wat laat maar een goede aanleiding voor een kleine update van mijn kant. Ben toch opgenomen op de afdeling. Met een beetje geluk mag ik komende week ergens naar huis na een verblijf van ogeveer 6 of 7 weken. Zoals je zegt doet de rust en structuur veel goeds. Ik ben er nog niet, maar heb wel de mogelijkheden om het weer wat positiever in te zien.

quote:

Op zondag 18 augustus 2024 21:10 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]
Hoi Bensel, sport je? Zou goed zijn om je zinnen te verzetten, even niet te piekeren, frisse lucht te pakken en jezelf op te laden en ook weerbaarder te maken. Plus dat je door frisse lucht misschien door de overlast van je buren kunt slapen.
Als schrijven je goed doet, schrijf dan. Je kunt ook je moeder schrijven. Fijn dat je een vriendin/vriend hebt die jou kan steunen. Eet goed, hou rust en regelmaat aan. Sterkte!

Dank. Ik sport niet, wandel wel vaak, om juist dat te doen. Verder heb ik een andere hobby (die ivm vakanties nu wel even stil staat). Ik heb genoeg om mijn zinnen mee te verzetten, maar uiteindelijk zal ik toch moeten dealen met zaken als het aanstaande overlijden van mijn moeder. Ik heb het idee dat er 2 dingen kunnen gebeuren als ik dat bericht krijg: ik ga volledig in autistic shutdown (stresslevel 12 van 10, ik ga dan in overlevingsmodus, ik ben thuis maar er brand geen licht idee), of ik ga heel rationeel alles regelen en doen en crash op een later moment.

quote:

Op maandag 19 augustus 2024 18:25 schreef Bensel het volgende:

[..]
Dank. Ik sport niet, wandel wel vaak, om juist dat te doen. Verder heb ik een andere hobby (die ivm vakanties nu wel even stil staat). Ik heb genoeg om mijn zinnen mee te verzetten, maar uiteindelijk zal ik toch moeten dealen met zaken als het aanstaande overlijden van mijn moeder. Ik heb het idee dat er 2 dingen kunnen gebeuren als ik dat bericht krijg: ik ga volledig in autistic shutdown (stresslevel 12 van 10, ik ga dan in overlevingsmodus, ik ben thuis maar er brand geen licht idee), of ik ga heel rationeel alles regelen en doen en crash op een later moment.

Moeilijk en sowieso een pijnlijk vooruitzicht, sterkte! Het klinkt wel alsof je je heel bewust bent van de intense emoties en stress die kunnen optreden bij je, en dat is al belangrijk denk ik?

En wellicht is het goed om te erkennen dat er geen ‘juiste’ manier is om te reageren op zo’n ingrijpende gebeurtenis. Je kunt jezelf de ruimte geven om te reageren zoals je dat op dat moment doet, zonder daar meteen een oordeel over te hebben voor jezelf (dit heb ik ooit geleerd van een coach 😅). Als je er maar weer uit weet te komen uiteindelijk. En dan kan het daarom misschien wel nuttig zijn om alvast te bedenken welke steun je zou kunnen inschakelen van families, vrienden, professionele hulp om er weer uit te komen.

Ik weet niet of je er wat aan hebt, of ik het helemaal heb begrepen.. Maar dit komt in mij op.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ixia op 19-08-2024 18:48:51 ]

quote:

Op maandag 19 augustus 2024 18:25 schreef Bensel het volgende:

[..]
Dank. Ik sport niet, wandel wel vaak, om juist dat te doen. Verder heb ik een andere hobby (die ivm vakanties nu wel even stil staat). Ik heb genoeg om mijn zinnen mee te verzetten, maar uiteindelijk zal ik toch moeten dealen met zaken als het aanstaande overlijden van mijn moeder. Ik heb het idee dat er 2 dingen kunnen gebeuren als ik dat bericht krijg: ik ga volledig in autistic shutdown (stresslevel 12 van 10, ik ga dan in overlevingsmodus, ik ben thuis maar er brand geen licht idee), of ik ga heel rationeel alles regelen en doen en crash op een later moment.

Dus je zoekt een manier om het te kunnen handelen, de aanstaande dood van je moeder. Ik zou zeggen: práát er zoveel mogelijk over, schrijf over je gevoel, je angst, vertel het je huisarts/behandelaar. Dat lijkt me belangrijk. Schrijf naar je moeder, uit je!

quote:

Op zondag 18 augustus 2024 20:52 schreef matigeuser het volgende:
Voor degene met angststoornis(sen) hier, dit is een goede lap tekst om te lezen. Heeft mij ook wel geholpen:

https://nothingworks.weebly.com/

Ms dat er interessante/relevante dingen staan daar, maar het design leest voor_geen_meter.