OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nee.quote:Op woensdag 24 januari 2024 15:32 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Ze at een dubbele portie bij de lunch en je bent verbaasd dat ze bij het avondeten geen honger had, begrijp ik je nu goed?
'Ik accepteer niet dat jij iets niet lekker vind!' Poeh.
Verschillende dagen uiteraard 
Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar ik lust nu vrijwel alles doordat ik anders op m'n kloten kreeg van mijn pa als ik het niet vrat. Ook als puber at ik bijna alles. Ik heb hier een collega die om alles zit te steigeren als een klein kind, waarvan ik vrijwel zeker ben dat zij niet dezelfde opvoeding heeft gehad. En da's prima, moet zij weten. Maar treurig vind ik het wel.
Zoon net zo goed. Sommige dingen heb ik nog net niet bij hem naar binnen moeten rammen en dan blijkt dat hij het gewoon hartstikke lekker vindt. Ik houd er niet van om kinderen hun zin te geven. Je leert kinderen daarmee dat kinderachtig zeiken dikke prima is (en daar heb ik genoeg collega's van hier in het onderwijs
), terwijl je soms gewoon moet doen wat je opgedragen wordt.
Ik had mijn post nog wat aangevuld met hoe ik het aanpak.quote:Op woensdag 24 januari 2024 15:28 schreef DjVero het volgende:
[..]
Het is soms lastig in te schatten. Vorige week had ze aan één boterham pindakaas met hagelslag niet genoeg en at ze er zo nog één op. Als het dan 's avonds na vijf happen al klaar is, gaat dat er bij mij moeilijk in en heb ik het idee dat het haar meer te doen is om het feit dat ze het niet lekker vindt. En dat accepteer ik niet.
Bij kinderen in de groei wisselt de hoeveelheid eten die ze nodig hebben heel erg. Zo vreten ze je de oren van het hoofd en zo zitten ze na een paar happen vol. Soms kan ik het achteraf verklaren en zijn de broeken ineens te kort of blijken ze een paar dagen later ziek maar vaak weet ik het ook niet.
Dat zegt helemaal niets, ik lust ook vrijwel alles.quote:
Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar ik lust nu vrijwel alles doordat ik anders op m'n kloten kreeg van mijn pa als ik het niet vrat.
Want als je je kind ooit iets zelf laat beslissen laat je uiteraard je kind de baas spelen. Als je het zo zwart wit ziet ga je inderdaad weinig oplossingen vinden hier.quote:
[..]
Ja, om haar slavink dan maar op te eten.
Daar kan ik helemaal niks mee. Kijk, dat ze blijkbaar niet zoveel hoeft te eten, is iets waar ik wél wat mee kan. Maar dat jullie blijkbaar een 2-jarige de baas laten spelen - wat prima is, hoor, moet je helemaal zelf weten - is niet hoe ik in het leven sta. Mijn vrouw overigens ook niet. Ik kan het overigens ook omdraaien; heb je geen tips te geven om datgene wat ik specifiek vraag, geef dan geen tips.
Eten ligt vaak gewoon aan het kind. Twee totaal verschillende kinderen hier. Zelfde aanpak. Verschillende uitkomst. En allebei groeien ze.
Och ja, ouders van makkelijke eters en denken sowieso dat het door hun briljante opvoeding komt 
Persoonlijk denk dat je kind leren dat je mening geven hetzelfde is als kinderachtig zeiken en dat het helemaal prima is als een ander met geweld iets rondom jouw lichaam forceert onder het mom van 'ik hou van je en ik weet wat het beste voor je is', een vele malen groter risico behelst dan later piepen over eten en geen zin hebben om je huiswerk te maken. Maar dat is vast een sneeuwvlokjesgedachte
Persoonlijk denk dat je kind leren dat je mening geven hetzelfde is als kinderachtig zeiken en dat het helemaal prima is als een ander met geweld iets rondom jouw lichaam forceert onder het mom van 'ik hou van je en ik weet wat het beste voor je is', een vele malen groter risico behelst dan later piepen over eten en geen zin hebben om je huiswerk te maken. Maar dat is vast een sneeuwvlokjesgedachte
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Zullen we het er maar bij laten? Ik vind dat je aan eigenwijze stukken vreten geen donder hebt in het leven, maar prima, we gaan elkaar toch niet overtuigen.
Mochten er users zijn die wél zo in het leven staan als ik (wat ik overigens niet verwacht in dit gedeelte), tips zijn nog altijd welkom.
Mochten er users zijn die wél zo in het leven staan als ik (wat ik overigens niet verwacht in dit gedeelte), tips zijn nog altijd welkom.
Oh niet alleen over eten. Zo kregen we ook eens subtiel te horen van mensen dat hun kind wel overal afbleef als ze dat zeiden. Hun tweede die zich ook nergens wat van aantrok viel toen ineens erg tegenquote:
Och ja, ouders van makkelijke eters en denken sowieso dat het door hun briljante opvoeding komt
Persoonlijk denk dat je kind leren dat je mening geven hetzelfde is als kinderachtig zeiken en dat het helemaal prima is als een ander met geweld iets rondom jouw lichaam forceert onder het mom van 'ik hou van je en ik weet wat het beste voor je is', een vele malen groter risico behelst dan later piepen over eten en geen zin hebben om je huiswerk te maken. Maar dat is vast een sneeuwvlokjesgedachte
Er is geen one size fits all methode om kinderen op te voeden. Het zijn net mensen!
En ik sta er hetzelfde in. Je wilt dat als ze gaan puberen ze ook tegen dwang en groepsdruk in kunnen en durven gaan. Het vergt wel wat meer werk en energie.
Verder vind ik het een interessante discussie. Elkaar overtuigen hoeft ook niet. Ik denk alleen dat je met een machtsstrijd je eigen leven moeilijk maakt maar daar heb ik geen last van.
Kleintjes groeien echt op lucht en liefde.quote:
[..]
Maar wat als ze te weinig eet dan? Soms is het na vijf happen wel klaar, kan me niet voorstellen dat ze daar op kan teren tot de volgende morgen.
Die paar happen zullen echt wel genoeg zijn.
Ik heb overigens kinderen die alles lusten en kinderen die niets lusten.
En dit is het verkeerde account
Het hebben van kinderen is sws al moeilijk, dus dat kleine beetje van die machtsstrijd erbij maakt geen verschil voor mij. Tot de puberteit, de fase waarin je jezelf gaat ontdekken en je af gaat zetten tegen je ouders, heb je te luisteren en bepaal ik.quote:
[..]
Verder vind ik het een interessante discussie. Elkaar overtuigen hoeft ook niet. Ik denk alleen dat je met een machtsstrijd je eigen leven moeilijk maakt maar daar heb ik geen last van.
Maargoed, ik ga met het eten eens proberen te schipperen. Sowieso krijgt ze geen vla als het bij die vijf happen blijft, maar dat mag ze gaan ondervinden.
Het is niet alleen het eten overigens. Ook met de luier, gewoon compleet weigeren terwijl ze een uur in de wind stinkt. Theatraal op de grond vallen, kan ik d'r weer ophalen, nog meer brullen. Gekkigheid. En no way dat ik haar met een poepluier laat rondlopen, want daar heb ik zelf ook last van.
Dat is dus een van de dingen die hier in huis wel moet. Dat is een heel ander soort strijd, een dreumes of peuter is klein genoeg om op te tillen in desnoods in de houdgreep verschonen.quote:
Het is niet alleen het eten overigens. Ook met de luier, gewoon compleet weigeren terwijl ze een uur in de wind stinkt. Theatraal op de grond vallen, kan ik d'r weer ophalen, nog meer brullen. Gekkigheid. En no way dat ik haar met een poepluier laat rondlopen, want daar heb ik zelf ook last van.
pick your battles
[ Bericht 1% gewijzigd door Elleska op 24-01-2024 16:32:09 ]
Poepluiers gaan meestal in de houdgreep
Qua eten, als ze het niet hoeft zet ik het in de koelkast en probeer ik het de dag erna nog eens. Toetjes doen we niet echt aan. Voor het slapengaan krijgt ze nog een bakje fruit.
Qua eten, als ze het niet hoeft zet ik het in de koelkast en probeer ik het de dag erna nog eens. Toetjes doen we niet echt aan. Voor het slapengaan krijgt ze nog een bakje fruit.
Ik denk echt dat je het jezelf veel moeilijker maakt dan nodig.quote:
Het hebben van kinderen is sws al moeilijk, dus dat kleine beetje van die machtsstrijd erbij maakt geen verschil voor mij. Tot de puberteit, de fase waarin je jezelf gaat ontdekken en je af gaat zetten tegen je ouders, heb je te luisteren en bepaal ik.
Kinderen zijn al veel eerder bezig met zichzelf leren kennen en ontdekken dan de puberteit.
Als je pas in de puberteit de gesprekken wil gaan voeren dan vraag ik me af hoe je denkt dat kinderen leren die gesprekken te voeren, want met alleen een nee en doe maar wat ik zeg leer je ze dat niet.
Over 1 ding is er in mijn huishouden geen gesprek mogelijk en alleen uitleg en dat is dingen zoals zelfzorg/hygiene en veiligheid.
Bij het verschonen hebben we het ook een tijd gehad. Na een tijdje ontdekt dat zingen tijdens het verschonen helpt. Ik kan de wielen van de bus niet meer HOREN maar ze bleef wel stil liggen
Maar verschonen moet hier wel.
Op zich is er wel een verschil tussen dingen waarbij je wel "macht" hebt of je afhankelijk bent van wat ze doen. In het tweede geval kan je meer als ze wat ouder zijn. Vanaf 3-4 jaar. Mijn oudste staat elke avond triomfantelijk bovenaan de trap nadat ik zeg dat ik wel eerst boven zal zijn
Mijn dreumes snapt gewoon de dingen die ik van mijn kleuter vraag niet. Maar dat komt nog wel. Ze gaat niet stuk als ik nu wat dingen loslaat.
Maar verschonen moet hier wel.
Op zich is er wel een verschil tussen dingen waarbij je wel "macht" hebt of je afhankelijk bent van wat ze doen. In het tweede geval kan je meer als ze wat ouder zijn. Vanaf 3-4 jaar. Mijn oudste staat elke avond triomfantelijk bovenaan de trap nadat ik zeg dat ik wel eerst boven zal zijn
Mijn dreumes snapt gewoon de dingen die ik van mijn kleuter vraag niet. Maar dat komt nog wel. Ze gaat niet stuk als ik nu wat dingen loslaat.
Jep, luier moet gewoon. Fietshelm ook. Eten niet want nogmaals, die strijd win ik niet. En er zijn voldoende onderzoeken die aantonen dat dingen als belonen/straffen met toetjes niet ondersteunen in het ontwikkelen van een gezonde relatie met voedsel. Dat vind ik dus vele malen belangrijker dan nu mijn zin krijgen.
Wat dan weer niet wil zeggen dat mijn dochter de baas is. Maar wel dat ik erken dat zij een mens met een eigen wil is en dat we samen onze weg moeten vinden.
Ohja voor de opsom, ik moest vroeger ook alles eten en ben geen makkelijke eter (maar ook geen hele moeilijke).
Wat dan weer niet wil zeggen dat mijn dochter de baas is. Maar wel dat ik erken dat zij een mens met een eigen wil is en dat we samen onze weg moeten vinden.
Ohja voor de opsom, ik moest vroeger ook alles eten en ben geen makkelijke eter (maar ook geen hele moeilijke).
Oh en liedjes zingen helpt hier ook om de tranen van een schone luier te laten verdwijnen. Bellen blazen ook, maar daar maak ik liever geen gewoonte van.
Die hele twee is nee is toch ook al een kind dat zich afzet tegen de ouders?quote:Op woensdag 24 januari 2024 16:37 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Ik denk echt dat je het jezelf veel moeilijker maakt dan nodig.
Kinderen zijn al veel eerder bezig met zichzelf leren kennen en ontdekken dan de puberteit.
Als je pas in de puberteit de gesprekken wil gaan voeren dan vraag ik me af hoe je denkt dat kinderen leren die gesprekken te voeren, want met alleen een nee en doe maar wat ik zeg leer je ze dat niet.
Over 1 ding is er in mijn huishouden geen gesprek mogelijk en alleen uitleg en dat is dingen zoals zelfzorg/hygiene en veiligheid.
Dus lijkt me idd sterk dat de rest pas bij de puberteit start haha.
ik doe ook heel veel zingendquote:
Bij het verschonen hebben we het ook een tijd gehad. Na een tijdje ontdekt dat zingen tijdens het verschonen helpt. Ik kan de wielen van de bus niet meer HOREN maar ze bleef wel stil liggen
Maar verschonen moet hier wel.
Op zich is er wel een verschil tussen dingen waarbij je wel "macht" hebt of je afhankelijk bent van wat ze doen. In het tweede geval kan je meer als ze wat ouder zijn. Vanaf 3-4 jaar. Mijn oudste staat elke avond triomfantelijk bovenaan de trap nadat ik zeg dat ik wel eerst boven zal zijn
Mijn dreumes snapt gewoon de dingen die ik van mijn kleuter vraag niet. Maar dat komt nog wel. Ze gaat niet stuk als ik nu wat dingen loslaat.
bij het verschonen liefst liedjes met gebaren zodat ie met zn handen uit zn luier blijft strijd voeren met iemand die nog niet kan redeneren is zonde van de tijd
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Ik zeg nergens dat je haar slavink op moet eten om haar “haar zin te geven” ofzo, maar jij hebt het over eten moeten weggooien en dat je dat zonde vindt. Snap ik, maar eet het dan gewoon zelf op. Mijn vijfjarige krijgt ook geen heel stukje vlees(vervanger) omdat ie dat gewoon niet op krijgt.quote:
[..]
Ja, om haar slavink dan maar op te eten.
Daar kan ik helemaal niks mee. Kijk, dat ze blijkbaar niet zoveel hoeft te eten, is iets waar ik wél wat mee kan. Maar dat jullie blijkbaar een 2-jarige de baas laten spelen - wat prima is, hoor, moet je helemaal zelf weten - is niet hoe ik in het leven sta. Mijn vrouw overigens ook niet. Ik kan het overigens ook omdraaien; heb je geen tips te geven om datgene wat ik specifiek vraag, geef dan geen tips.
Als je je zorgen maakt dat ze (‘s avonds) niet genoeg eet, geef haar dan op andere momenten van de dag in ieder geval wat snackgroenten of extra fruit, dan heeft ze die vitaminen in ieder geval alvast binnen. Verspreid de eetmomenten en focus niet zo op het avondeten. Lunch en ontbijt zijn minstens zo belangrijk. En als ze (naar jouw mening te) weinig eet maar ‘s avonds en ‘s nachts niet wakker wordt met honger krijgt ze kennelijk toch genoeg binnen.
Verder denk ik dat je veel nuttige tips hebt gekregen inmiddels maar je moet zeker doen wat voor jou/jullie goed voelt. Doen wij ook allemaal. En gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Ik was vroeger trouwens echt een slechte eter. Nu niet meer. En dat zonder dwang van mijn ouders dat ik mijn bord moest leeg eten ofzo. Wel moest ik alles proeven, maar er kwam geen dwang aan te pas.
Mijn dreumes is trouwens ziek. Zo sneu. 
En ik vind het echt een onmogelijke opgave om dan te bedenken wat ze voor de nacht aan moet krijgen qua pyjama en slaapzak enzo.
[ Bericht 32% gewijzigd door Bami op 24-01-2024 19:19:42 ]
En ik vind het echt een onmogelijke opgave om dan te bedenken wat ze voor de nacht aan moet krijgen qua pyjama en slaapzak enzo.
[ Bericht 32% gewijzigd door Bami op 24-01-2024 19:19:42 ]
Strijd hebben we gelukkig niet. Hij heeft een fase gehad dat hij de avondfles weigerde. Vond ik lastig want kon in mijn hoofd niet dat ie niks wilde voor het slapen. Vriendin zei: leg maar op bed dan zien we vannacht wel. En jawel: hij sliep gewoon tot de ochtend door.
Net ook met avondeten ging het moeizaam. Snappen we ook. Hij eet pas net met ons mee. Zuurkool. Hij heeft wat geprobeerd. En wel wat aardappels op. Toen ging ie klooien. Hadden al wat wortels als backup maar dat hielp ook niet. Uiteindelijk ging ie toch weer verder met de aardappels en zelfs de zuurkool.
Ik denk niet dat je het moet zien als hem/haar de zin geven. Je moet ook vertrouwen op je kleine zelf. Ik heb ook niet altijd zin in eten en dan bepaal ik zelf nog wat ik eet.
Net ook met avondeten ging het moeizaam. Snappen we ook. Hij eet pas net met ons mee. Zuurkool. Hij heeft wat geprobeerd. En wel wat aardappels op. Toen ging ie klooien. Hadden al wat wortels als backup maar dat hielp ook niet. Uiteindelijk ging ie toch weer verder met de aardappels en zelfs de zuurkool.
Ik denk niet dat je het moet zien als hem/haar de zin geven. Je moet ook vertrouwen op je kleine zelf. Ik heb ook niet altijd zin in eten en dan bepaal ik zelf nog wat ik eet.
Peuters hebben toch een hele andere aanpak nodig dan pubers dus dit argument slaat nergens op.quote:
[..]
Ja, om haar slavink dan maar op te eten.
Als ze niet eet, dan eet ze toch niet? Minder op haar bord doen, hoef je ook minder weg te gooien. Of je doet zoals mijn vriend: die eet vervolgens het bord van kleuter leeg. Hier wordt echt niets verspild hoor.
Shine bright like a diamond.
Ik geloof meer in "niet lullen, maar poetsen", gesprekken voeren is niet mijn ding. Aan jouw lijstje zou ik zelf nog "eten" aan toevoegen. Vanavond voor de Jumbo bijvoorbeeld ging ze pontificaal op straat liggen toen ze haar karretje moest inleveren. Dát zijn dan weer de dingen waar ik geen strijd over lever, ben weggelopen waarna ze uiteindelijk zelf volgde.quote:
[..]
Ik denk echt dat je het jezelf veel moeilijker maakt dan nodig.
Kinderen zijn al veel eerder bezig met zichzelf leren kennen en ontdekken dan de puberteit.
Als je pas in de puberteit de gesprekken wil gaan voeren dan vraag ik me af hoe je denkt dat kinderen leren die gesprekken te voeren, want met alleen een nee en doe maar wat ik zeg leer je ze dat niet.
Over 1 ding is er in mijn huishouden geen gesprek mogelijk en alleen uitleg en dat is dingen zoals zelfzorg/hygiene en veiligheid.
Met eten en hygiëne (in bad gaan is de laatste paar weken ineens een ding) vind ik dat lastiger te accepteren.
Zo lang het kind gewoon gezond blijft en door blijft groeien zie ik het probleem niet zo met het eten laten staan eigenlijk.
En voor mijn gevoel, als ik de hele dag al voor mijn kind bepaal wat ze wanneer gaat doen en eten en waar ze naartoe moet, is zelf laten bepalen of ze wel of niet in haar mond stopt wat ik haar voorzet toch wel iets wat ik mijn kind wil gunnen.
En voor mijn gevoel, als ik de hele dag al voor mijn kind bepaal wat ze wanneer gaat doen en eten en waar ze naartoe moet, is zelf laten bepalen of ze wel of niet in haar mond stopt wat ik haar voorzet toch wel iets wat ik mijn kind wil gunnen.
Waarom is eten zo belangrijk? Omdat je bang bent dat ze anders niet groeit of omdat je het heel belangrijk vindt dat ze alles eet? Of een andere reden?quote:
[..]
Ik geloof meer in "niet lullen, maar poetsen", gesprekken voeren is niet mijn ding. Aan jouw lijstje zou ik zelf nog "eten" aan toevoegen. Vanavond voor de Jumbo bijvoorbeeld ging ze pontificaal op straat liggen toen ze haar karretje moest inleveren. Dát zijn dan weer de dingen waar ik geen strijd over lever, ben weggelopen waarna ze uiteindelijk zelf volgde.
Met eten en hygiëne (in bad gaan is de laatste paar weken ineens een ding) vind ik dat lastiger te accepteren.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wat is er "niet lullen maar poetsen" aan je kind niet zelf laten eten omdat je de kleding niet steeds kleding wil wisselen en wassen?quote:
[..]
Ik geloof meer in "niet lullen, maar poetsen", gesprekken voeren is niet mijn ding. Aan jouw lijstje zou ik zelf nog "eten" aan toevoegen. Vanavond voor de Jumbo bijvoorbeeld ging ze pontificaal op straat liggen toen ze haar karretje moest inleveren. Dát zijn dan weer de dingen waar ik geen strijd over lever, ben weggelopen waarna ze uiteindelijk zelf volgde.
Met eten en hygiëne (in bad gaan is de laatste paar weken ineens een ding) vind ik dat lastiger te accepteren.
Kind zelf laten eten, niet lullen over de hoeveelheid die ze binnen werkt en daarna de bende weer schoonpoetsen past daar meer bij.
Omdat ik het belangrijk vindt dat ze alles eet, waardoor ze straks niet als volwassene alleen maar hamburgers, carpaccio en/of patat lust (even gechargeerd, maar zo'n collega heb ik hier rondlopen). Gisteravond ook weer; na wederom vijf happen was het klaar en zat ze naar het vlees te wijzen. Geweigerd. Nog eens een paar happen gegeten en haar haar vlees gegeven. Dat at ze netjes op (paar stukjes).quote:
[..]
Waarom is eten zo belangrijk? Omdat je bang bent dat ze anders niet groeit of omdat je het heel belangrijk vindt dat ze alles eet? Of een andere reden?
Na vijf minuten 'pauze' zat ze ineens weer naar haar groente te wijzen. Ik snap er niks meer van.
Deze werkwijze, spel/dealtjes sluiten, vind ik overigens helemaal prima.
Ik herken de eetstrijd en het is behoorlijk frustrerend. Ik lees nu een boek (Ik Lust Dat Niet) en daar staan best wat goede tips in. Zo blijkt dat kinderen best goed zelf kunnen reguleren. Als ze 's avonds niet (veel) eten dan wordt dat op een ander moment aangevuld, bijvoorbeeld in de middag. Het boek volgt het volgende principe:
De ouder bepaald wanneer en wat er gegeten wordt, het kind of en hoeveel er gegeten wordt. Sinds we dit toepassen gaat het stukken beter. Aapie gedijt veel beter op zelfbeschikking dan dwang, wat ook wel logisch is.
De ouder bepaald wanneer en wat er gegeten wordt, het kind of en hoeveel er gegeten wordt. Sinds we dit toepassen gaat het stukken beter. Aapie gedijt veel beter op zelfbeschikking dan dwang, wat ook wel logisch is.
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
De hoeveelheid ga ik niet zo dwingend meer in zijn, maar ik kan het niet verkroppen dat het één niet of nauwelijks gegeten wordt en al vrij snel gewezen wordt naar het lekkere, in dit geval dan het vlees. Gisteravond zat mijn vrouw eerst groente eten voor te doen, te wijzen naar mij en zoon van 'kijk, zij eten het ook' en daarna pas een hapje vlees te nemen. Hapje groente, hapje vlees vind ik acceptabel. Ben benieuwd.quote:
Ik herken de eetstrijd en het is behoorlijk frustrerend. Ik lees nu een boek (Ik Lust Dat Niet) en daar staan best wat goede tips in. Zo blijkt dat kinderen best goed zelf kunnen reguleren. Als ze 's avonds niet (veel) eten dan wordt dat op een ander moment aangevuld, bijvoorbeeld in de middag. Het boek volgt het volgende principe:
De ouder bepaald wanneer en wat er gegeten wordt, het kind of en hoeveel er gegeten wordt. Sinds we dit toepassen gaat het stukken beter. Aapie gedijt veel beter op zelfbeschikking dan dwang, wat ook wel logisch is.
Je kunt niet verkroppen dat je mini-mensje het ene lekkerder vindt dan het andere en nog niet de zelfregulatie heeft om daaromheen gezonde keuzes te maken? Dat kunnen zelfs veel volwassenen nog niet...quote:
[..]
De hoeveelheid ga ik niet zo dwingend meer in zijn, maar ik kan het niet verkroppen dat het één niet of nauwelijks gegeten wordt en al vrij snel gewezen wordt naar het lekkere, in dit geval dan het vlees. Gisteravond zat mijn vrouw eerst groente eten voor te doen, te wijzen naar mij en zoon van 'kijk, zij eten het ook' en daarna pas een hapje vlees te nemen. Hapje groente, hapje vlees vind ik acceptabel. Ben benieuwd.
Hoe dan ook: ik denk dat je niet gaat snappen waarom je kunt kind op bepaalde momenten bepaalde dingen wel of niet eet. Ik heb twee kids, bijna 3 en 5 jaar oud, en het eten dat de ene dag heerlijk is en waarbij de vingers afgelikt worden, is de volgende dag ineens lava en het vieste ooit. Kinderen zijn qua eten niet te dwingen. De enige regel die hier geldt is: er wordt geproefd. Eén hapje is voldoende. En verder mogen ze zelf bepalen wat ze opeten van wat er op hun bord ligt. Ze krijgen ook gerust een nieuwe schep aardappels voordat de wortels op zijn bijvoorbeeld. Ik heb zelfs een tijdje brood voor ze gesmeerd als ze iets geproefd hadden, maar het echt niet wilden eten. Maar daar zijn de meningen enorm over verdeeld (zowel op fok als daarbuiten). Voor mij was het een oplossing om slapeloze nachten door honger te voorkomen. Als ze maar geproefd hebben, is dat bij ons thuis voldoende.
Weet je: je kunt het niet naar binnen duwen en ze dwingen om het door te slikken en niet weer uit te spugen. En naarmate je kindje ouder wordt, krijgt het dat vanzelf steeds meer door. Wmb is het 'monkey see, monkey do' en niet 'monkey be told, monkey do'. Dus ik probeer het goede voorbeeld te geven en op die manier te stimuleren. En ze mogen helpen met koken en 'feestelijk' de tafel dekken als ze willen. En ik bied door de dag wat vaker groente en fruit aan als het er met avondeten niet zo ingaat.
Deze week zijn puntpaprika's favoriet bij beide kinderen. Krijgen ze daar wat vaker van en als ze dan een keer de witlof laten staan, kan ik daar weinig aan doen.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Realiseer je ook dat jonge kinderen een aangeboren angst voor nieuw voedsel hebben. Zo'n neofobie is evolutionair heel logisch want als je zomaar alles opeet, is het risico op vergiftiging heel groot. Jouw volwassen redenatie :'je hebt het nog nooit geproefd dus je kunt niet zeggen dat je het niet lekker vindt' resoneert echt niet in de hersenen van een 1-jarige die ten eerste überhaupt zo'n redenatie niet kan volgen en ten tweede uitgerust is met een systeem dat zegt: 'dit ken ik niet, het kan gevaarlijk zijn'. Daarnaast zijn groente voor ons als volwassenen een heel belangrijk gegeven maar voor een opgroeiend kind is het veel logischer om een voorkeur te hebben voor koolhydraten en eiwitten want dat levert veel meer calorieën. Kinderen hebben de tijd nodig om voedsel te leren kennen en ontdekken en het aan te durven om het te proberen. Samen eten, mogen ontdekken (en dus ook vies mogen worden) en zien hoe anderen het eten (en dus leren dat het veilig is) levert vaak een boel op.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
zou het helpen om het vlees wat later op tafel te zetten (voor iedereen)? Als ze het niet ziet kan je er ook niet zo op fixeren en eet ze misschien wat makkelijker wat je haar voorzet, en als ze daar dan genoeg van heeft gehad naar jullie mening pak je het vlees erbij.quote:
[..]
De hoeveelheid ga ik niet zo dwingend meer in zijn, maar ik kan het niet verkroppen dat het één niet of nauwelijks gegeten wordt en al vrij snel gewezen wordt naar het lekkere, in dit geval dan het vlees. Gisteravond zat mijn vrouw eerst groente eten voor te doen, te wijzen naar mij en zoon van 'kijk, zij eten het ook' en daarna pas een hapje vlees te nemen. Hapje groente, hapje vlees vind ik acceptabel. Ben benieuwd.
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Maggie leeft soms ook op vlees. En de volgende dag eet ze alleen aardappels. Groenten worden vaak aan de kant geschoven maar gisteren schepte ze heel haar bordje leeg, inclusief bloemkool en broccoli. Ik denk dat ik meer kans maak om het weer goed te voorspellen dan wat ze met haar eten gaat doen.
Pfoe die tweede verjaardag komt nu echt dichtbij. Cadeaus zijn bijna binnen, afspraak CB is gemaakt. Ze heeft al de step van haar broer "geerfd" en maakt daar al goed vorderingen mee. Er is nog weinig dreumes aan. Behalve dat ze niet praat dan
Pfoe die tweede verjaardag komt nu echt dichtbij. Cadeaus zijn bijna binnen, afspraak CB is gemaakt. Ze heeft al de step van haar broer "geerfd" en maakt daar al goed vorderingen mee. Er is nog weinig dreumes aan. Behalve dat ze niet praat dan
Eiwitten, zoals vlees, zijn net zo belangrijk als groente. Er is vroeger zoveel druk gelegd op die groentes dat ik dat soms vergeet.
S eet ook graag vlees. Als ik zou vinden dat er teveel vlees wordt gegeten dan zet ik teveel vlees op tafel want op = op.
S eet ook graag vlees. Als ik zou vinden dat er teveel vlees wordt gegeten dan zet ik teveel vlees op tafel want op = op.
Bij volwassenen (en kinderen) die zo beperkt eten speelt mogelijk meer, een eetstoornis zoals ARFID bijvoorbeeld.quote:
waardoor ze straks niet als volwassene alleen maar hamburgers, carpaccio en/of patat lust (even gechargeerd, maar zo'n collega heb ik hier rondlopen).
oh moeten we weer naar het cb binnenkortquote:
Maggie leeft soms ook op vlees. En de volgende dag eet ze alleen aardappels. Groenten worden vaak aan de kant geschoven maar gisteren schepte ze heel haar bordje leeg, inclusief bloemkool en broccoli. Ik denk dat ik meer kans maak om het weer goed te voorspellen dan wat ze met haar eten gaat doen.
Pfoe die tweede verjaardag komt nu echt dichtbij. Cadeaus zijn bijna binnen, afspraak CB is gemaakt. Ze heeft al de step van haar broer "geerfd" en maakt daar al goed vorderingen mee. Er is nog weinig dreumes aan. Behalve dat ze niet praat dan
? hier hebben we morgen de verjaardag 
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Bij ons werkt schreeuwen averechts. Zoon wordt er alleen maar onhandelbaarder van.quote:
Praktische tips tegen dat continue "nee"? Ze eet ineens moeilijk, moeilijk doen bij het naar bed gaan, geen schone luier willen. Voorlopig gaat het nog wel een beetje met stem verheffen of schreeuwen, maar wel steeds moeizamer.
Wat hier werkt:
1. Consequent zijn. Dingen als luier/tanden poetsen/ jas aan etc vind ik dingen die gewoon moeten. Ik onderhandel daar niet over en accepteer geen nee van zoon. Dat houdt vaak in dat ik m gewoon oppak en op de commode neerplant. Dan stribbelt hij tegen en dat leid ik hem af met iets zodat hij zijn aandacht op wat anders richt en ik ondertussen de verzorging kan doen.
Dingen als vragen om lekkers of dingen afdwingen zeg ik op een rustige toon dat het niet gaat gebeuren. Dat accepteert hij soms niet en hebben we een tantrum, dat negeer ik gewoon en ik verdraag het lawaai. Ik troost hem dan en neem hem vervolgens mee op sleeptouw om hem af te leiden. “Ga jij mama helpen met *vul in*?? Werkt echt als goud. Hij wil dolgraag helpen
Ik hoef bijna nooit m’n stem te verheffen
Dat haalt ze op een ander moment wel in. Een kind laat zichzelf niet verhongerenquote:
[..]
Maar wat als ze te weinig eet dan? Soms is het na vijf happen wel klaar, kan me niet voorstellen dat ze daar op kan teren tot de volgende morgen.
Mij is het ook maar verteld door mensen die er meer van snappen dan ik maar het lijkt wel te kloppen.
Dat haalt ze op een ander moment wel in. Een kind laat zichzelf niet verhongerenquote:
[..]
Maar wat als ze te weinig eet dan? Soms is het na vijf happen wel klaar, kan me niet voorstellen dat ze daar op kan teren tot de volgende morgen.
Mij is het ook maar verteld door mensen die er meer van snappen dan ik maar het lijkt wel te kloppen.
Ik ben zo opgevoed destijds en ik vond het vreselijk. Later heb ik mijn vader jaren niet gesproken omdat hij nog steeds mn leven wilde bepalen. Weer later is de band weer hersteld omdat ik als volwassene gewoon m’n eigen plan ging trekken en niet meer naar m luisterde of het goed probeerde te doen. Maar ik heb daar wel flink therapie voor gehad.quote:
Mja, ik sta daar echt heel anders in. Onder mijn dak leven = mijn regels volgen. Ik koop dat eten in, doodzonde als dat weggegooid moet worden (zoals gister met slavinkjes bijvoorbeeld), gaat er weer een stuk vlees de prullenbak in. Maarja.
Er zijn een paar dingen die ze zichtbaar echt niet lust (shoarma bijvoorbeeld), dus dan ben ik wat coulanter.
Ik ben het wel met je eens dat kinderen moet worden geleerd dat ze soms gewoon te luisteren hebben maar ik zou jouw aanpak toch nog eens heroverwegen. Het maakt een kind ongelukkig.
Hoe het dan wel moet zijn we volgens mij allemaal zoekende in
Nee nee en krijsaanvallen zijn hier ook wel veel voorkomend. Eigenlijk doe ik er niet zoveel mee, het gaat meestal om belachelijke dingen zoals dat ze zelf het traphekje dicht heeft gedaan en er niet meer door kan of dat ik een banaan pakte terwijl ze een krentenbol wilde.
Maar ook wel wegens verschonen, bad of niet iets krijgen in de supermarkt.
Ga meestal maar gewoon door met waar ik mee bezig was, tot ze klaar is en rustig wordt en daarna knuffelen we even.
Maar ook wel wegens verschonen, bad of niet iets krijgen in de supermarkt.
Ga meestal maar gewoon door met waar ik mee bezig was, tot ze klaar is en rustig wordt en daarna knuffelen we even.
Hier blijft de strijd vooral beperkt tot (poep)luiers op bepaalde momenten. Net voor zijn slaapje vaak. Qua eten mogen we niet klagen.
Hij kreeg thuis nooit korstjes want vaak liet hij ze liggen. Op de opvang at ie alles op kregen we laatst te horen. Dus we bieden ze nu ook gewoon aan. Vaak laat ie het liggen net als het laatste stuk van de eerste boterham maar als we de tweede erbij leggen gaat uiteindelijk vaak alles op.
Zo ook met avondeten af en toe. Wil ie niks meer. En dan laten we hem. En uiteindelijk gaat ie toch weer verder. Hij probeert ook echt alles. Olijf, zuurkool, feta, walnoot… alles probeert ie. En vaak komt geeft ie het daarna netjes terug aan ons.
Hij kreeg thuis nooit korstjes want vaak liet hij ze liggen. Op de opvang at ie alles op kregen we laatst te horen. Dus we bieden ze nu ook gewoon aan. Vaak laat ie het liggen net als het laatste stuk van de eerste boterham maar als we de tweede erbij leggen gaat uiteindelijk vaak alles op.
Zo ook met avondeten af en toe. Wil ie niks meer. En dan laten we hem. En uiteindelijk gaat ie toch weer verder. Hij probeert ook echt alles. Olijf, zuurkool, feta, walnoot… alles probeert ie. En vaak komt geeft ie het daarna netjes terug aan ons.
Iemand een idee wat je kunt bij een dreumes die bijna iedere nacht wel een keer wakker wordt en vervolgens niet meer zelf in slaap kan vallen (huilen, huilen, krijsen) ?
BlaBlaBla
Specifiek tijdstip? Want dan zou het nachtangst kunnen zijn. Krijg je wel contact/reactie of heb je het idee dat je niet doordringt?quote:
Iemand een idee wat je kunt bij een dreumes die bijna iedere nacht wel een keer wakker wordt en vervolgens niet meer zelf in slaap kan vallen (huilen, huilen, krijsen) ?
En anders gewoon maar troosten en even bij blijven?
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Mijn dreumes kan vrijwel nooit zelf in slaap vallen.quote:
Iemand een idee wat je kunt bij een dreumes die bijna iedere nacht wel een keer wakker wordt en vervolgens niet meer zelf in slaap kan vallen (huilen, huilen, krijsen) ?
Dus ik blijf erbij, houd haar vast, wieg haar wat heen en weer (ze ligt in een vloerbed of cosleeperledikant, dus hoef haar daarvoor niet uit bed te halen), neurie een liedje en help haar terug in slaap. Hier eindigt dat regelmatig in een (borst)voeding omdat ik die optie heb, maar anders is het vooral erbij blijven in mijn optiek.Oh en voor mijn eigen rust neem ik haar ook rustig bij mij in bed, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat een acceptabele oplossing vindt.
Die van ons is nu ruim 20 maanden. In januari heb ik geen enkele nacht kunnen doorslapen door ongemakken bij hem (waterpokken, stoppen speentje en ziek). Denk dat ik minder dan 100 uur slaap had over de hele maand (kan gelukkig erg goed met weinig slaap). Soms uren bezig voor hij weer slaapt omdat hij wel héél moe is, maar zich geeoon geen houding weet te geven. Niet in bed, niet bij papa, niet bij mama. En uit de slaapzak wil hij al helemaal niet.quote:
Iemand een idee wat je kunt bij een dreumes die bijna iedere nacht wel een keer wakker wordt en vervolgens niet meer zelf in slaap kan vallen (huilen, huilen, krijsen) ?
Tja, wat doe ik.. gewoon troosten en bij me pakken. Meer kan ik niet doen.
Hopelijk brengt februari was meer slaap.
Ik vind het wel wenselijk dat ze leren om zonder al teveel gedoe te eten en ook redelijk wat dingen lusten.quote:
[..]
Waarom is eten zo belangrijk? Omdat je bang bent dat ze anders niet groeit of omdat je het heel belangrijk vindt dat ze alles eet? Of een andere reden?
Eens een vriendin gehad met twee kinderen die alleen maar fast food pruimden. En van de Big Mac moest dan alles wat groen was nog af ook.
Dat is geen doen. Koken is dan amper te doen, behalve de frietpan. En ergens een keer wat gaan eten, anders dan bij een fast food keten, is dan ook geen doen.
Verder is het natuurlijk gezonder om vlees (ex. varkensvlees), vis en groenten te lusten dan alleen maar Burger King te lusten.
Een ander dingen laten 'lusten' is simpelweg iets waar je geen directe invloed op uit kan oefenen. Ik kan jou ook niet dwingen om van moderne kunst te houden. Het idee dat een je een kind kan leren dingen te lusten door ze te dwingen bepaalde zaken of hoeveelheden te eten vind ik een rare. Ik richt me liever op te dingen waar je wel invloed op hebt (gezond en gevarieerd koken, kinderen betrekken in het proces van boodschappen doen en koken, belang hechten aan de maaltijden en de sfeer die er heerst, zelf veelzijdig eten en daarin voorlezen, niet straffen of belonen met voedsel, duidelijke afspraken over dingen proeven en wat te doen als je niet eet, etc). In die zin vind het concept 'eten' een belangrijk onderdeel van mijn opvoeding maar de precieze omvang of inhoud van maaltijden dan weer helemaal niet.
En iedereen heeft wel anekdotisch bewijs van kinderen of volwassen die héél eenzijdig eten. Maar zoals eerder genoemd kan dat net zo prima een eetstoornis als ARFID zijn dan vingertje-wijs-wat-zijn-die-ouders-beroerde-opvoeders-hihaho.
En iedereen heeft wel anekdotisch bewijs van kinderen of volwassen die héél eenzijdig eten. Maar zoals eerder genoemd kan dat net zo prima een eetstoornis als ARFID zijn dan vingertje-wijs-wat-zijn-die-ouders-beroerde-opvoeders-hihaho.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik ben groot geworden met appelmoes. En dat zonder gaatjes. Ik luste nauwelijks groente. En veel andere dingen ook niet. Nu eet ik alles.quote:
Een ander dingen laten 'lusten' is simpelweg iets waar je geen directe invloed op uit kan oefenen. Ik kan jou ook niet dwingen om van moderne kunst te houden. Het idee dat een je een kind kan leren dingen te lusten door ze te dwingen bepaalde zaken of hoeveelheden te eten vind ik een rare. Ik richt me liever op te dingen waar je wel invloed op hebt (gezond en gevarieerd koken, kinderen betrekken in het proces van boodschappen doen en koken, belang hechten aan de maaltijden en de sfeer die er heerst, zelf veelzijdig eten en daarin voorlezen, niet straffen of belonen met voedsel, duidelijke afspraken over dingen proeven en wat te doen als je niet eet, etc). In die zin vind het concept 'eten' een belangrijk onderdeel van mijn opvoeding maar de precieze omvang of inhoud van maaltijden dan weer helemaal niet.
En iedereen heeft wel anekdotisch bewijs van kinderen of volwassen die héél eenzijdig eten. Maar zoals eerder genoemd kan dat net zo prima een eetstoornis als ARFID zijn dan vingertje-wijs-wat-zijn-die-ouders-beroerde-opvoeders-hihaho.
Ik ben slechte eter geweest tot ik uit huis ging. Toen er geen druk meer achter zat bleek ik ineens bijna alles wel te lusten.
Van ARFID lust je geen enkele groente, maar wel Burger King en McDonalds?quote:
Een ander dingen laten 'lusten' is simpelweg iets waar je geen directe invloed op uit kan oefenen. Ik kan jou ook niet dwingen om van moderne kunst te houden. Het idee dat een je een kind kan leren dingen te lusten door ze te dwingen bepaalde zaken of hoeveelheden te eten vind ik een rare. Ik richt me liever op te dingen waar je wel invloed op hebt (gezond en gevarieerd koken, kinderen betrekken in het proces van boodschappen doen en koken, belang hechten aan de maaltijden en de sfeer die er heerst, zelf veelzijdig eten en daarin voorlezen, niet straffen of belonen met voedsel, duidelijke afspraken over dingen proeven en wat te doen als je niet eet, etc). In die zin vind het concept 'eten' een belangrijk onderdeel van mijn opvoeding maar de precieze omvang of inhoud van maaltijden dan weer helemaal niet.
En iedereen heeft wel anekdotisch bewijs van kinderen of volwassen die héél eenzijdig eten. Maar zoals eerder genoemd kan dat net zo prima een eetstoornis als ARFID zijn dan vingertje-wijs-wat-zijn-die-ouders-beroerde-opvoeders-hihaho.
Ik geloof er niet zo in. Net zoals met veel te dikke mensen zullen er best wel mensen zijn bij wie het een medische oorzaak heeft, maar vaak ook niet.
Ja hoor, dat kan. Staat gewoon in de DSM en komt niet minder vaak voor dan bijvoorbeeld anorexia.quote:
[..]
Van ARFID lust je geen enkele groente, maar wel Burger King en McDonalds?
Ik geloof er niet zo in. Net zoals met veel te dikke mensen zullen er best wel mensen zijn bij wie het een medische oorzaak heeft, maar vaak ook niet.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Niet echt de indruk dat dat bij deze twee kinderen het geval was, maar wie weet...quote:
[..]
Ja hoor, dat kan. Staat gewoon in de DSM en komt niet minder vaak voor dan bijvoorbeeld anorexia.
