Afgelopen weekend weer thuis gekomen van
een rondje mid-noord-west rondje om de Rockies

. Ditmaal vlogen we met KLM/Delta op Salt Lake City vanaf Düsseldorf met een overstap op Schiphol (op de terugweg CDG). Omdat de eerste vlucht om 08.00 uur al vertrok er dit keer voor gekozen om een hotel met transfer te boeken, en ook om de auto te kunnen parkeren met een park+sleep+fly. Als bijkomend voordeel was dit ook nog eens goedkoper dan 3,5e week ergens op P482 of iets op een half uur van de luchthaven zonder transfer te parkeren. De p+s+f is wel vreselijk onoverzichtelijk om daar prijzen en dergelijke van te vinden omdat de meesten maar tot 15 dagen gaan en alle dagen daarna zijn vaak een raadsel qua kosten. Hoewel we dachten het juiste hotel te hebben geboekt (Mercure DUS Airport) bleek het alsnog een andere te zijn dan we in eerste instantie dachten. Lang verhaal kort boden ze daar onbeperkt parkeren zonder extra kosten aan alleen kostte de transfer van en naar de luchthaven wel ¤ 50,-. Daardoor was het hele 'arrangement' bij elkaar zo'n ¤ 160,-, alsnog goedkoper dan eigenlijk alle parkings 'bij' de luchthaven.
Tijd om te vliegen, na een chaotische overstap op Schiphol van minder dan een uur en langs alle rijen heen glippen om de vlucht te halen was het onderweg naar de VS.
SLC is een mooie stad om op te vliegen, met overal vergezichten op de Rockies en alle (zoute) meren. Aangekomen op de luchthaven ging het bij de douane echt belachelijk snel, de douanier vroeg nog eventjes waar ik heen ging, maar dat was meer om de tijd te doden tijdens het scannen van mijn paspoort

. En toen was het wachten op de koffers, en wachten ... en wachten ... tot de band plots werd stilgezet omdat alle koffers er uit waren. Die van ons dus niet.
Bij de Delta balie wisten ze ons te vertellen dat waar wij onze vlucht wel net hadden gehaald, de koffers dat niet was gelukt. Omdat we gelijk vanuit SLC naar het noorden gingen was de koffers de dag er na ophalen geen optie en hebben ze met een hoop geknutsel het voor elkaar gekregen ze te laten bezorgen op Cody (Yellowstone Airport) door concurrent United. Bij dat vliegveld waren ze maar wat blij toen we de koffers kwamen ophalen, er landen daar op een dag een handvol vluchten en toen wij waren geweest kon het personeel eindelijk naar huis. De dame achter de United balie zagen we gelijk naar de auto sprinten en wegrijden toen we bezig waren de koffers in de auto aan het leggen

Natuurlijk moesten we daar wel eerst komen, en dus op SLC de huurauto opgehaald, weer een Jeep Grand Cherokee Overland. Qua opties weinig op aan te merken (adaptive cc, leren bekleding, stoelkoeling, entertainmentsysteem etc.), maar hij had wel de nodige 'eigenaardigheden', traag werkende knopjes en ook het vermogen hield niet over. Zeker niet de beste wagen die we hebben gehad in de VS.
Omdat we afgelopen jaar al een aantal dagen hadden doorgebracht in Yellowstone en Grand Teton hebben we er dit keer voor gekozen het alleen als 'tussenstop' te bezoeken. De schandalige hotelprijzen in die regio hielpen daar ook wel een beetje in bij

![mG2zDhJ.jpg]()
Vervolgens was het onderweg naar 'nieuw' gebied, oftewel verder naar het oosten en naar het allereerste oorspronkelijke Nationaal Monument: Devil's Tower.
![y8vImp3.jpg]()
Eigenlijk ziet het er van een afstand veruit het mooiste uit, zo'n eenzame pilaar in het midden van de heuvels en vlaktes. Eenmaal dichterbij sloeg het weer echter heel snel om en begon het te onweren, helaas dus niet heel veel er rond kunnen lopen.
![AV606O4.jpg]()
Omdat het toch in de buurt was ook maar even het geografische 'middelpunt' van het land bezocht bij Belle Fourche.
![dHD8j6C.jpg]()
![wwNHmNT.jpg]()
Na de vele mijlen in de eerste paar dagen was het eindelijk tijd om wat rustiger de omgeving te gaan verkennen, daarvoor kozen we Rapid City uit als centrale plek tussen de Black Hills en Badlands. Het hotel was prima, het uitzicht niet heel denderend, maar de zonsondergangen waren wel erg mooi.
![D84wEOb.jpg]()
Het eerste bezoek was naar Mount Rushmore, waar ze heel creatief het gebruik van de NPS jaarpas weten te omzeilen door de toegang gratis te maken maar wel parkeerkosten te vragen

. Hoewel ik er geen fan van ben hoe die rotsen zijn uitgehakt was het wel interessant om in de visitor centers te zien hoe het hele idee is ontstaan en hoe het gemaakt is.
![rYf4f7m.jpg]()
Misschien wel het park waar ik het minste van wist en me daarom ook wel zo heeft verrast is het Badlands National Park.
![JTLA5nN.jpg]()
Wanneer je er naartoe rijdt vraag je je af waar dat park dan is, je zit daar op een grote uitgestrekte prairie en opeens zie je her en der wat 'scheurtjes' ontstaan in het landschap. Het park zit namelijk grotendeels onder het maaiveld en geeft een totaal andere sfeer dan de parken met rotspartijen die je ten westen van de Rockies ziet.
![zD9SbJF.jpg]()
Als je de onverharde weg het park uit (of in) neemt kom je op de prairie ook een hoop beestjes tegen. Naast herten en wat verdwaalde bisons ook prairie dogs. En dan niet een paar, nee echt hele velden vol met overal waar je kijkt die beestjes.
![0KLxTI8.jpg]()
De dag er na was het onderweg naar de Minuteman Silo's. Voor de rondleiding in de Delta-09 silo hadden we helaas maar 1 kaartje kunnen scoren (zijn er 6 per rondleiding). Deze moest je al ruim van tevoren online reserveren en er waren er voor die dag toen al 5 vergeven. En ondanks dat er twee mensen niet kwamen opdraven was de tourgids onverbiddelijk en mocht ik niet mee naar binnen en moest ik buiten de hekken blijven
![xkFfDcP.jpg]()
Je zit daar in het grote niets dus je kunt niet even wat anders gaan doen, maar gelukkig duurt de tour maar een klein uurtje en kon ik lekker de prairie op.
![WRvzX8P.jpg]()
Aan het eind van de dag begon de lucht er ook weer heel anders uit te zien, er was regen onderweg.
![7WtpGXX.jpg]()
Die regen bleek een voorbode voor de dag er na toen de reis naar Wind Cave National Park ging. Normaal ga je naar dit park om de tunnels te bezoeken, maar die waren helaas allemaal afgesloten voor reparaties, je kon enkel nog bovengronds komen. Gelukkig hield de regen heel eventjes in zodat we nog een rondje bovenop konden lopen
![2ID2cTb.jpg]()
Daarna was het tijd om richting het zuiden te gaan door het grote niets van Nebraska. Wegen waar je kilometers echt helemaal niemand tegenkomt en de 'grote steden' die al mijlen van tevoren worden aangekondigd blijken vervolgens gehuchten met 12 inwoners te zijn. Uiteindelijk kwamen we aan in Scottsbluff en daar een bezoekje gebracht aan het Scotts Bluff National Monument. Het is anders dan de meeste NP/NM's een redelijk verstedelijkt gebied wat het vooral heeft te danken aan zijn historie als 'laatste stop' voor het betreden van de Rocky Mountains vanuit het oosten.
![GCLSZmy.jpg]()
En wat is dan een betere plek om het hooggebergte weer in te gaan dan bij het Rocky Mountain National Park

![gDXcm2t.jpg]()
![zzAqee0.jpg]()
![sEqhDNl.jpg]()
Vervolgens was het op weg naar Mount Evans, of
Mount Blue Sky zoals die is hernoemd een paar dagen voordat we er waren. Overigens nog nergens te zien toen, sterker nog, ik kom er nu pas achter dat die naamswijziging al is geweest

.
![XNDpJrL.jpg]()
Omdat het voor daar al 'laat' in het seizoen was was het laatste stukje weg naar de top helaas al op slot voor het seizoen en was Summit Lake het hoogste dat je kon komen. Op zich niet geheel verwonderlijk gezien het ook begon te sneeuwen toen we daar stonden.
![xvduwMO.jpg]()
Met wat creatieve omwegen door de bergen om zoveel als mogelijk van Denver te ontwijken (die stad met al zijn buitensteden is echt gróót) richting Colorado Springs (ook haast nog een buitenwijk van Denver). Daar de Garden Of The Gods bezocht, hoewel het best mooie rotsformaties heeft merk je aan alles dat het direct naast een stad ligt en meer een groot stadspark is en geen natuurgebied.
Nog verder richting het zuiden ligt het Great Sand Dunes National Park, de grootste duinen van de VS, stiekem verscholen tussen de hoge bergen.
![QyU8vPH.jpg]()
Toen was het tijd om de bergen richting het westen te gaan doorkruisen, en dus weer even een bezoekje aan de Black Canyon of the Gunnison. De kloof met de donkere kleuren en hele scherpe kronkelende lijnen van de aardlagen.
![NA46rZC.jpg]()
Na een lange reis naar het westen richting Page zitten we opeens weer tussen de rode steentjes, met het geluk dat de North Rim van de Grand Canyon dit keer nog niet dicht was voor het seizoen.
![7OXKQFT.jpg]()
Ook maar eens de kloof zelf in geweest, niet met een dagenlange tocht vol met bepakking, maar gewoon bij de Marble Canyon waar je lekker over het strand kunt lopen en zo de Colorado rivier instapt.
![sr36Cgx.jpg]()
![btzvElu.jpg]()
's Avonds nog even de heuvels in bij Lake Powell voor een mooie zonsondergang.
![r9uzxRg.jpg]()
Na een paar dagen in Page werd het tijd om nog verder naar het westen te gaan en nog even een bezoekje te brengen aan Vegas. Uiteraard wel met een onpraktische toeristische route via de stuk drukkere zuidkant van de Grand Canyon.
![KRRLe5K.jpg]()
Dit keer verbleven we in het oude gedeelte van de stad, het originele Las Vegas van voordat The Strip er was. Het is een stuk compacter en daardoor ook een andere ervaring, al gaat het voor mij alsnog geen leuke stad worden, meer een 'moetje'

. Al was er dit keer wel een goede reden om te gaan, namelijk de Sphere (en natuurlijk het F1 circuit dat in volle aanbouw is).
![pv3E8he.jpg]()
En toen zat het er al weer bijna op, om nog even de chaos van Vegas achter ons te laten de trip afgesloten in Bryce Canyon. Nog steeds een mooie en fijne plek, al was het er relatief druk omdat enkele populaire wandelpaden waren afgesloten vanwege onderhoud.
![zXM3HsK.jpg]()
![vBpdh7Q.jpg]()
Misschien hadden we iets dichterbij het vliegveld moeten slapen voor de laatste nacht, was nog best even haastten om op tijd op SLC te zijn. Gelukkig viel het daar alles mee qua drukte, na nog even bij National te hebben geklaagd over de auto (een van de banden bleef telkens langzaam leeglopen waardoor we die om de paar dagen moesten oppompen), konden we het restje pizza van de avond ervoor nog rustig opeten als lunch in de vertrekhal.
Eten:Om nog even verder te gaan over het eten, dat moest natuurlijk ook weer iedere dag

. Hoewel de prijzen de afgelopen jaren natuurlijk flink zijn gestegen viel het zeker in de afgelegen staten nog mee qua kosten. Wel nog een paar 'nieuw' tentjes ontdekt. Zo was er de Papa Murphy's, nooit echt opgevallen ondanks dat het een keten is. Hier kun je dus voor een zeer schappelijke prijs je eigen pizza samenstellen, en samenstellen gaat op zijn Amerikaans heel dat ding volgooien. Andere ketens die ik niet kende waren de Black Bear Diner en Village Inn, beiden 'klassieke' diners die geen enkele keer teleur stelden.
In Page was net een nieuw restaurant geopend, zo nieuw dat die op Google er niet eens bij staat, maar het zit op de locatie waar de Great Wall of China zat. Het was een Aziatisch restaurant waar je je eigen maaltijd kon samenstellen, alleen hier moest je niet aanwijzen wat je wilde maar het zelf pakken. Je krijgt een grote kom die je moet volscheppen met verse/rauwe ingrediėnten. Vervolgens geef je het aan de kok die het op een grote plaat bakt en zodra het klaar is wordt het door de serveerster naar je tafel gebracht.
Hotels:Hotels waren er helaas maar weinig die er écht bovenuit sprongen, opvallend was wel dat de twee leukste hotels beiden Holiday Inns waren. De eerste in Scottsbluff (Nebraska), we waren relatief vroeg in het hotel en ze waren in de ontbijtzaal druk bezig met allerlei eten en drinken neerzetten. Omdat er op de parking aardig wat reddingsvoertuigen stonden gingen we er van uit dat het iets speciaal was daarvoor. Toen ik na het inchecken de auto ging verplaatsen ging ik toch even nieuwsgierig kijken en hoor ik opeens achter me 'would you like beer or wine?'. Nog even voor de zekerheid gezegd dat ik niet bij dat reddingsteam hoorde, maar toen legde de dame mij uit dat ze op doordeweekse dagen altijd een happy hour hebben. En dat was naast de drank ook nog een groot assortiment aan snacks, chips, koekjes, warme hapjes en weet ik het

. Ook het ontbijt de volgende ochtend was veruit het beste van heel de vakantie, naast de gebruikelijke ontbijtmeuk die elk hotel heeft lagen hier ook onder andere warme kaneelbroodjes en waren de schappen met cakejes en dergelijke zo vol dat we er 's middags nog van konden lunchen

.
De andere Holiday Inn was in Bullhead City, waar vooral het personeel bij het ontbijt echt fantastisch was, dat waren echt zulke vriendelijke mensen. Wat daar ook opviel was dat er bij het ontbijt zelfs bakjes klaarstonden om een lunchpakketje mee te maken, en dat ze ons nog gingen aanmoedigen om zoveel als mogelijk te pakken, misschien ook omdat ze de ontbijtzaal wilden gaan afsluiten

.
Voor de rest weinig echte uitschieters (positief of negatief) qua hotels. Of ja, de Best Western Sunset Inn in Cody verdient nog wel een eervolle vermelding. Het is een hotel dat als een motel is opgezet, alleen dan met kleine eenlaags blokken in een soort van park met elk een eigen parkeerplek per kamer. Kwam vooral goed uit omdat we in Cody onze koffers weer hadden en hier gelijk ze konden gaan uitpakken en de auto inrichten zonder dat je heel de tijd door een heel hotel heen moet zeulen met alle zooi.
Afsluiting:Dan wordt het maar eens tijd om dit verslag te gaan afronden voor het weer veel te lang gaat worden. Kort samengevat was het weer fijn om in de VS te zijn, met name de noordelijke en midden staten blijven een genot qua rust en natuur. Het was ook leuk om weer allerlei nieuwe plekken te ontdekken, zeker de Badlands/Black Hills regio in South-Dakota was een aangename verrassing, waar ik achteraf gezien best wel wat langer had willen zijn. Ach ja, heb ik in ieder geval weer een excuus om komend jaar weer te gaan