WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Etapa 17: Ribadesella/Ribeseya - Altu de L'Angliru, 124,5 km
De dag begon met schokkend nieuws, want Nathan Van Hooydonck kreeg achter het stuur te maken met een hartaanval. Hij veroorzaakte een ongeluk, werd gereanimeerd en met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar hij in een kunstmatige coma werd gehouden. Dit nieuws bereikte ook Spanje, en de renners van Jumbo-Visma. Alle plannen die ze hadden werden overboord gegooid en nieuwe plannen werden gemaakt. De rit moest gewonnen worden, voor Nathan. Althans, zo kunnen we dat achteraf uitleggen. Ik weet niet hoe het was gelopen zonder Ineos, want die ploeg speelde tijdens het eerste deel van de rit een hoofdrol. Vrij snel reed er een best mooi kopgroepje weg en dat kopgroepje reed meteen een voorsprong van een seconde of 40 bijeen. Boeken toe, normaal gesproken. Maar het was niet naar de zin van Ineos, die ploeg zette zich op kop in een poging het gat dicht te rijden. Dat duurde kilometers, kilometers en kilometers. De rit was superkort, waardoor de wilde achtervolging van Ineos tot gevolgd had dat er nog minder dan 80 kilometer te gaan was op het moment dat de boel toch weer samensmolt. De achtervolging van Ineos was ergens hilarisch, want werkelijk iedereen werd opgeofferd. Ganna, Thomas, Castroviejo, Fraile, Bernal, allemaal reden ze als gekken op kop. Dit had toch gevolg dat er bij het ontstaan van een nieuwe kopgroep weer niemand van Ineos vooraan zat. Prachtig, zo ontzettend slecht. Er reed een kleiner groepje weg van een man of zes, met in dat groepje Groves. Die was betrokken bij iedere aanvalspoging, zijn finish lag bij de tussensprint na 90 kilometer. Hij wilde daar graag wat punten pakken voor de groene trui, omdat hij nogal bang is voor Evenepoel. Zijn doel slaagde, hij kon zich na de tussensprint laten uitzakken. Het doel van de andere vluchters slaagde niet, nadat de nieuwe kopgroep ontstond begon Jumbo meteen op kop te rijden. Veel meer dan een minuut kregen ze niet, al dan niet toevallig door al het werk van Ineos kwam Jumbo nu in de positie dat ze de rit makkelijk konden controleerden. En dat deden ze dan ook maar.
Daardoor werd een rit die voor de vluchters had moeten zijn ineens een rit voor de klassementsrenners. Het had een saaie rit moeten zijn ook, maar het werd hierdoor nog best spectaculair ook. Geheel toevallig, heeft verder weinig met het parcours te maken, maar ik ben toch bang dat Escartin en co hier de verkeerde conclusies aan gaan verbinden. We gaan volgend jaar nog meer unipuertos zien, dat kunnen we alvast met potlood noteren. In ieder geval, de klassementsrenners zouden dus om de ritzege gaan strijden op de steile maar korte slotklim naar Bejes. Na een steile bocht naar rechts begonnen we aan die klim en meteen liet driekwart van het peloton lopen. Met amper 30 man begonnen we aan de klim en op die klim ging Jonas Vingegaard heel snel in de aanval. Niemand vond het nodig om te reageren, een opvallende keuze. Finn Fisher-Black of all places ging in de achtervolging, naar eigen zeggen was hij van plan om op kop te rijden maar volgde niemand hem. Hij had een gat en kreeg toen te horen dat hij maar door moest rijden. Tot grote onvrede van Juan Ayuso, begrijpelijk. Al had Juan zelf ook wel iets meer iniatief mogen tonen, Vingegaard zomaar laten wegrijden vind ik niet echt de sterkste tactiek. In de groep der favorieten viel het helemaal stil, alle renners van de tweede en derde rij gingen in de aanval, terwijl de grote namen naar elkaar keken. Daardoor liep de voorsprong van Vingegaard snel op naar een minuut. Een volle minuut, op een lullige klim van amper vijf kilometer, mijn hemel. Geen sterk werk van Ayuso en Mas, terwijl Roglic en Kuss natuurlijk gevangen zaten. De Deen reed op die manier niet alleen naar de ritzege, hij leek ook even naar het rood te rijden. Dat veranderde door een aanval van Roglic, die ging richting het eind toch maar achter Vingegaard aan. Hij reed eventjes weg van de rest, maar Mas en co konden toch weer aansluiten. Alleen Kuss had het moeilijk, die moest een paar meter laten. Daardoor leek de aanval van Roglic niet zo slim, maar goed, als hij niet had aangevallen had Vingegaard waarschijnlijk nog veel meer tijd gepakt, dus als hij het deed om Kuss te helpen was het alsnog een slimme zet. Vingegaard reed onbedreigd naar de dagzege. In aanloop naar de klim reden de renners door een kloof, nou, Vingegaard heeft richting Bejes een tweede kloof uitgesleten. Finn Fisher-Black reed al die tijd op de tweede plek, hij gaf uiteindelijk 43 seconden toe, waarna Woutje Poels als derde over de streep bolde. De Angliru komt eraan, Wout wordt wakker. Ayuso, Mas en Roglic gaven een minuut toe, voor Kuss kwamen daar nog eens vier tellen extra bij. Een goede dag voor Jumbo, want ze pakken de ritzege. Een goede dag voor Vingegaard, want hij wist te winnen en die zege kon hij opdragen aan van Hooydonck. Bovendien zit hij Kuss nu op de hielen, met de twee dagen die nu volgen lijkt het inmiddels onmogelijk voor de Amerikaan om het rood naar Madrid te brengen. Het oorspronkelijke plan was blijkbaar om voor de ritzege te gaan met Roglic, maar Vingegaard vroeg of hij mocht aanvallen en zodra hij toestemming kreeg was hij direct vertrokken. Net als op de Tourmalet was niemand van plan hem te volgen, waardoor je toch een beetje het gevoel hebt dat hij het cadeau krijgt. Al tonen de cijfers dat hij ook daadwerkelijk hard reed.
Maar ja, al met al een verrassende dag. Ik had dit allemaal totaal niet zien aankomen. Een rit voor de vluchters, met een sprintje bergop tussen de favorieten. Geen rekening gehouden met de kamikazetactieken van Ineos, de hartaanval van Van Hooydonck en de dadendrang van Vingegaard. Sneu voor Kuss, die je het toch een stuk meer gunt dan de doodse Deen, maar wielrennen is natuurlijk meestal de sport waarin de schurk wint. Vingegaard mag vandaag de puntjes op de i gaan zetten. We trekken naar de Angliru, daar hoef ik verder geen tekening bij te maken.
We bevinden ons heden in Asturië, waar er een tweeluik in de bergen op ons wacht. De eerste van twee bergritten brengt ons naar de mythische Angliru, deze rit beginnen we aan de kust, ver van het ruige binnenland. Startplaats van dienst is Ribadesella, een plaatsje met ongeveer 5700 inwoners gelegen aan de Costa Verde. In Ribadesella is nog nooit een rit van start gegaan, ofschoon we hier in de loop der jaren regelmatig doorheen zijn gefietst. Kijkend naar het archief kom ik tot de conclusie dat we in 2014, 2015, 2016 en 2019 door Ribadesella zijn gefietst, meestal op weg naar de steile puisten van Asturië. Nu voor het eerst een start in deze plaats, waar in een verder verleden ook andere koersen zijn gepasseerd. De dit jaar overleden veelwinnaar Txomin Perurena won ooit een rit in de Ronde van Asturië met aankomst in Ribadesella, ook de ter ziele gegane koers Vuelta a los Valles Mineros kwam hier wel eens voorbij. Volgens masspanje.nl is Ribadesella een mooie en levendige kustplaats waar de huidige Spaanse koningin Letizia werd geboren. Dit blijkt na nader onderzoek onjuist te zijn, ze werd geboren in Oviedo. Wel is haar familie afkomstig uit Ribadesella, ze heeft hier redelijk wat tijd doorgebracht en ze wordt gezien als een geadopteerde dochter van de stad. Leuk, maar koningshuizen blijven natuurlijk flagrante onzin. Ribadesella ligt aan de Costa Verde, de groene kust, één van de mooiste kusten van Spanje. Het stadje ligt aan de monding van de Río Sella, omringd door bergen, kliffen, mooie stranden en wordt door een brug in twee gedeeltes verdeeld. Deze brug dient elke eerste zaterdag van augustus als de finish van een bekend festival in Asturië, de Descenso Internacional del Sella. Blijkbaar is het de bedoeling om tijdens dit festival met behulp van een kano de hele river de Sella af te dalen. In Ribadesella zijn een aantal natuurlijke schatten te bekijken, waaronder de grotten ‘Cueva de Tito Bustillo’, en Cuevonas de las Cuevas de Aqua, met grotschilderingen van wel meer dan 14.000 jaar oud! Bij Playa Marina zijn voetafdrukken van dino's te zien. Die Cueva de Tito Bustillo wordt ook door het roadbook genoemd, een grot die pas in 1968 werd ontdekt. In deze grot, werelderfgoed van UNESCO, komen we 12 prehistorische tekeningen tegen, volgens Wikipedia is de oudste tekening zelfs 33.000 jaar oud. Die oudste tekening moet een mens voorstellen, de moderne maar nog steeds oude tekeningen van een jaar of 10.000 oud bevatten vooral dieren. Paarden, herten, misschien zelfs een walvis. Ook enkele gebruiksvoorwerpen uit die tijd zijn in de grot bewaard gebleven, waaronder een harpoen. Boven de grond komen we tot de conclusie dat Ribadesella in tweeën opgedeeld is, op de linkeroever van de Sella is de Playa Santa Marina de grootste trekpleister. Een groot zandstrand in een idyllische omgeving met op de achtergrond hoge bergtoppen. Langs het strand loopt een lange boulevard, met hotels en mooie romantische 19-20e eeuwse herenhuizen van aristocraten en "Indianos". Een goed voorbeeld hiervan is Villa Rosario, nu een hotel. Als je helemaal naar het einde van de westelijke kant van het strand loopt, bij uitkijkpunt Pozu, zie je voetafdrukken van dinosaurussen op verticale platen, ingebed in de klifrotsen. In de haven kun je ook prima een hapje eten, er wordt vooral vis geserveerd. Ribadesella beschikt over een vissershaven, de vissers trekken er tegenwoordig nog steeds op uit om de zee verder leeg te roven. Het resultaat wordt direct na de vangst opgediend in de lokale restaurants. Op de rechteroever van de Sella komen we het historische centrum van Ribadesella tegen, hier moet je vooral zijn voor het commerciële gedeelte van het geheel. Het oude centrum is in 1973 uitgeroepen tot historisch-artistieke site. Het ligt tegenover een oude markt waar elke woensdag lokale produkten worden verkocht. In de oude wijk zijn smalle straatjes en kleurrijke muren in verschillende pasteltinten. Er zijn talrijke 17e-18e eeuwse statige huizen, romaanse kerken, een gotische en renaissancekapel, en een mooi stadhuis in renaissancestijl. Blijkbaar kun je hier ook nog flink cider drinken, daar heb ik niets op tegen.
Ik heb wel iets tegen de aanloop van deze rit, de renners mogen de eerste 50 kilometer over zo goed als vlakke wegen gaan rijden. We rijden tijdens de neutralisatie een flink rondje door dit plaatsje, waar je in de lokale grot dus onder meer een mooie tekening van een paard kunt vinden. Buiten Ribadesella gaat de rit officieel van start en we volgen dan de loop van de rivier de Sella, ook wel Seya, tot in Arriondas. De renners rijden 14 kilometer over een brede en licht glooiende weg langs de Sella, dankzij de rivier is deze weg licht bochtig maar omdat het zo breed is mogen we het alsnog gewoon recht noemen. De omgeving is mooi, we fietsen langs wat bergen, langs wat rotswanden, maar vooral door het groene binnenland van Asturië. Verder kan ik er amper iets over vertellen. Het is niet 100% vlak, maar wel 99%. Lastig om hier weg te rijden, dat gevecht zou wel weer een aantal kilometer kunnen duren. In Arriondas is de Vuelta overigens wel vaker te vinden, we bevinden ons hier in de omgeving van Cangas de Onís, waar de voet van de klim naar Lagos de Covadonga ligt. In deze omgeving stapte Miguel Indurain ooit af, tijdens zijn laatste dag als wielrenner. In Arriondas rijden we even door het centrum, waar wat mooie huisjes te vinden zijn. Buiten het centrum komen we dan weer op een brede doorgaande weg terecht, we laten hier alleen de Sella achter ons en komen te rijden langs de rivier de Piloña. De route langs deze rivier is vergelijkbaar, we noteren een brede weg vol brede en daardoor flauwe bochten, terwijl de weg hooguit wat vals plat omhoog loopt. In de 19 kilometer tussen Arriondas en Infiesto komen de renners 100 meter hoger uit, dat stelt dus niets voor. De route is prachtig als je puur kijkt naar de omgeving, voor de koers stelt het net iets minder voor. De renners passeren af en toe een gehucht, maar de weg wordt zelfs niet onderbroken door een rotonde of wat drempels, nee, het is bijna continu rechtdoor fietsen over een snelweg zonder obstakels. Dus skippen we maar snel door de route, na 33 kilometer komen de renners uit in Infiesto, in het Asturisch ook wel L'Infiestu genoemd. Van L'Infiestu rijden we vervolgens 14,5 kilometer verder over dezelfde weg richting Nava, een plaats waar we de afgelopen jaren meerdere keren zijn geweest. In de omgeving van L'Infiestu komen de renners wel wat vluchtheuvels en paaltjes tegen, de grootste obstakels tot nu toe, terwijl ze een licht bochtige tocht afwerken door het centrum. Ze rijden in het centrum over de Piloña en daarna vervolgen ze hun weg langs de andere kant van de rivier, de weg blijft breed en de tocht simpel. Net buiten L'Infiestu komen we een strookje tegen waar het wat steviger omhoog gaat, maar in principe komen we in de 14 kilometer tot aan Nava wederom slechts een meter of 100 hoger uit. Wel een weg met vervelend veel paaltjes, dat is eigenlijk het enige bezwaar. Na 14 brede en vrij simpele kilometers bereiken we na 47,5 kilometer Nava, een plaats waar de Vuelta vorig jaar en in 2018 ook al eens passeerde. Nava ligt aan de voet van de absurd steile klim naar Les Praeres, eentje van vier kilometer aan 13%. Niemand minder dan Louis Meintjes won daar vorig jaar vanuit de vlucht! In 2018 won Simon Yates dan weer, we keren vast snel weer terug naar deze typisch Spaanse steenpuist. De voet van de klim ligt dus in Nava, een plaatsje waar alles om cider draait. Er is zelfs een heus cidermuseum in Nava, gevestigd in een niet al te mooi gebouw. De renners rijden dwars door een ciderstreek, overal zijn de sidrerias te vinden. Een goede cider is niet te versmaden, al is de Asturische cider natuurlijk minder lekker dan de Baskische cider.
De inhoud van het cidermuseum ziet er nog best goed uit, je kunt er alles leren over het maken van cider en met name hoe dat vroeger werd gedaan. Daarnaast organiseren ze hier jaarlijks een ciderfestival, met tijdens dat festival onder meer een wedstrijd wie het beste cider kan inschenken. Dat dien je te doen zoals het beeld op de tweede foto toont, een vrij onhandige manier van inschenken, maar wel de beste manier om alle aroma's los te laten komen. In de omgeving van Nava verlaten we de doorgaande weg, waarna de renners dwars door het centrum van dit ciderstadje mogen rijden. Dat ze hier iets met cider hebben kan niemand ontgaan, meerdere huizen zijn versierd met cidergerelateerde murals. Een beetje het Astigarraga van Asturië, blijkbaar. Na een paar bochten in het centrum verlaten we Nava weer, waarna de weg zowaar eventjes omhoog gaat lopen. Een klimmetje van anderhalve kilometer aan 5,5%, jawel! De brede weg loopt daarna ook weer anderhalve kilometer omlaag, in de Asturische bossen komen we een paar niet al te lastige bochten tegen. Na dit afdalinkje is het een kilometer of drie wat meer vlak, terwijl we ook wat meer rechtdoor over die brede weg naar San Julián fietsen. Hier begint een soort van klimmetje, de weg loopt vier kilometer omhoog aan 3,5%. Dat is even schrikken natuurlijk, schrikbarende toestanden. Dit klimmetje, voor zover we het een klimmetje mogen noemen, is vooral bochtig. In het centrum van San Julián komen we al wat bochten tegen, waarna we buiten het dorp via nog wat meer bochten een soort van snelweg bereiken. Deze snelweg volgen we een aantal kilometer, het gaat voorlopig nog even net wat meer dan vals plat omhoog, terwijl we onderweg ook nog even door een donker tunneltje fietsen. Even verderop bereiken we de top van deze helling, waarna we een kilometer of zes mogen gaan afdalen richting L'Entregu. De brede weg loopt vooral rechtdoor vals plat omlaag, terwijl we continu kunnen genieten van de mooie Asturische natuur. We rijden over een paar viaducten heen en vanuit de hoogte kijken we neer op al dat moois. Aan het eind van deze afdaling die we geen afdaling mogen noemen komen de renners wel een paar bochten tegen, ze rijden over de snelweg en slaan daarna linksaf bij een rotonde, waarna ze richting San Martín del Rey Aurelio gaan fietsen. Het zal twee kilometer vlak zijn tot we na 66 kilometer het centrum van San Martín del Rey Aurelio bereiken, een plaatsje waar in de Vuelta van 2014 nog een rit van start ging. De naam is indrukwekkend, maar in feite is dit gewoon een mijndorpje vol vervallen gebouwen en industrie. Het is wel een belangrijk punt van deze rit, want net over de helft van de etappe gaan we eindelijk echt begonnen. Een drieluik aan Asturische beklimmingen komt eraan.
Vlak voor we via een brug over de rivier Nalón zouden rijden slaan de renners in San Martín del Rey Aurelio rechtsaf, na een tweede bocht naar rechts loopt de weg meteen omhoog. Na een halve kilometer aan 5% is het eventjes vlak, terwijl we rechtdoor over een iets smallere weg aan het fietsen zijn. Aan het eind van dit vlakke stukje laat de organisatie de klim beginnen, al beginnen we nog steeds niet op een al te spannende manier. Voor het eerst in lange tijd rijden we in de Vuelta weer eens de Alto de la Colladiella omhoog vanuit San Martín del Rey Aurelio. Steef en de organisatie houden het erop dat we sinds 2008 niet meer van deze kant omhoog over de klim zijn gereden, de laatste jaren hebben we het buurjongetje ontdekt, de Alto de la Mozqueta, die geniet tegenwoordig de voorkeur. Maar nu weer eens ouderwets de Alto de la Colladiella, een beklimming van 7,8 kilometer aan 7,1%. De klim van de eerste categorie begint dus makkelijk, een kilometertje vals plat omhoog aan 2% door de bossen en door wat dorpjes die steevast zijn voorzien van kleurrijke huisjes. We zouden de omgeving kunnen kennen, want in de Vuelta van 2018 reden we hier omlaag na een beklimming van de Mozqueta. In de tweede kilometer gaat het omhoog aan 7%, met een paar stroken boven de 10%. We komen uit in een dorpje, waar een drietal haarspeldbochtjes liggen. In de derde kilometer bevinden we ons nog in de bewoonde wereld, het gaat betrekkelijk eenvoudig aan een procentje of vijf omhoog. Daarna wordt de Colladiella de moeite waard, de smalle weg duikt definitief een bos in en in dat bos gaat het na een kilometer aan 8% liefst twee kilometer omhoog aan bijna 10%, hier kun je al overwegen je duivels te ontbinden. In de voorlaatste kilometer slingeren we door het bos omhoog aan 8,5%, waarna het in de laatste meters voor de top omhoog blijft gaan aan 8%. Op de top is er eindelijk wat meer open gebied, we kijken mooi in de Asturische diepte. Na 76 kilometer bereiken we de top van de Alto de la Colladiella, die we volgens de Asturiërs beter de Altu de la Colladiella kunnen noemen. Ook hier liggen dat soort dingen gevoelig. Boven op een berg die we vanaf de top kunnen zien staat een monument ter ere van de mijnwerkers, want bijna alle bergen in die stukje Asturië hebben ze in het verleden uitgehold.
We bevinden ons op 50 kilometer van het eind nu. Voorbij de top van de Colladiella gaan we snel terechtkomen op bekende wegen, we gaan dezelfde finale afwerken als in 2020, toen we ook naar de Angliru reden. Voor we op bekende wegen terechtkomen moeten we eerst een stukje afdalen. De Colladiella is een buitengewoon lastige klim, vooral die twee kilometer aan 10% zijn natuurlijk enorm zwaar. De afdaling is ook niet simpel, we dalen gelijk anderhalve kilometer af aan 8%. Dat is niet het grootste probleem, het probleem zit 'm vooral in het feit dat de smalle en vrij slechte weg enorm bochtig is, we komen de ene na de andere bocht tegen en de meeste bochten zijn vrij slecht in te schatten. Een lastig begin van de afdaling, waarna we na 1,5 kilometer in dalende lijn uitkomen een kruispunt. Slaan we hier rechtsaf, dan rijden we naar de Altu La Mozqueta, een tegenwoordig populaire klim. Maar nee, we gaan rechtdoor en we laten La Mozqueta een keer schieten. We dalen voorbij dit kruispunt af over een weg die we beter kennen, want dit deel van de afdaling kwam onder meer in de Vuelta van 2020 al eens voorbij. De afdaling blijft voorbij het kruispunt voorlopig even lastig, we dalen nog een tijd af aan 8% over een vrij smalle weg, die op dit punt ook nog eens van reeks haarspeldbochten is voorzien. Na deze haarspeldbochten komen we vooral een aantal scherpe bochtjes tegen, het gaat sowieso vrij smal en bochtig blijven tot we beneden zijn. In het dorpje Urbiés is het tijdelijk wat breder, daar komen we dan weer een nieuwe haarspeldbocht tegen. Buiten het dorp dalen we nog een tijd verder in een groen decor terwijl de bochten zich blijven opstapelen. Even later komen we uit in de vallei, in de buurt van La Vegona wordt de weg wat breder. Het wordt ook wat rechter, groen blijft het hoe dan ook. We dalen nog een aantal kilometer lichtjes verder, maar dat is tegen deze tijd amper merkbaar. In totaal dalen de renners net iets meer dan 15 kilometer af, maar het zijn vooral de eerste zes kilometer waar we voor op moeten letten, daarna begint het steeds vlakker te worden. In 2020 gingen er in deze afdaling wat mensen onderuit, het is hier verraderlijk. Na het lastige deel rijden we een kilometer of acht door de vallei van de Turón. Prima weggetje, weinig op aan te merken. Nouja, op zich is het wel jammer dat het na een tijd weer wat minder groen wordt en dat we de mijnbouw weer in beeld krijgen. Daarna rijden we wat dorpjes binnen, waar vooral de opmerkelijk gekleurde huisjes opvallen. In die toch redelijk grijze dorpjes zie je zo nu en dan een blauw huis, of een groen huis. Goed gedaan wel, maakt zo'n mijnstreek toch net wat minder droevig. In een van die dorpjes moeten we een keer scherp rechtsaf slaan, voorlopig een van de weinige obstakels. Even verderop slaan we in Figaredo linksaf, daarna rijden we de tussensprint tegemoet die na 91 kilometer gaat volgen. Langs het spoor en langs de Caudal gaan we sprinten, we rijden vervolgens over de Caudal en gaan dan op weg naar Pola de Lena. De tussensprint ligt op dezelfde locatie als in 2020, het verschil is dat er nu tevens sprake is van een bonussprint.
Na de tussensprint slaan we aan de andere kant van de Caudal linksaf, een kleine zes kilometer rijden we daarna over een brede weg door de vallei. We komen wat bochten tegen en het gaat zo nu en dan een beetje vals plat omhoog, maar veel maken we voorlopig niet mee. Het is wachten tot we bijna in Pola de Lena zijn. Vlak voor we door dit stadje zouden rijden slaan we scherp rechtsaf en rijden we onder een oude spoorbrug door. Daarna begint meteen de volgende serieuze klim van de dag, de Alto del Cordal. Direct loopt de weg een kilometer lang aan 9% omhoog, waarna het in de volgende kilometer wat makkelijker wordt met 6% gemiddeld. Na die makkelijkere kilometer volgt er een kilometer aan 10%, met een paar stroken aan 14%. Met die steile kilometer in de benen zwakt deze onregelmatige klim weer af richting 6%, voor het in de laatste anderhalve kilometer van de klim aan 12% omhoog gaat. In dit zware laatste stuk van de klim bereiken we zelfs stijgingsgraden tot 14%. Na 103,3 kilometer, op 21 kilometer van de top van de Angliru, bereiken de coureurs de top van deze Alto del Cordal. Een klim van de eerste categorie die in totaal 5,4 kilometer lang is, gemiddeld gaat het aan 9,2% omhoog. Dat gemiddelde is al zwaar genoeg, maar dankzij die twee kilometer aan 6% geeft het wel een vertekend beeld. Deze klim is behoorlijk zwaar, met in totaal drie kilometer boven de 10%. De weg is hier bovendien niet al te best, het is smal en het asfalt heeft z'n beste tijd gehad. El Cordal is een klim die bij het meubilair van de Vuelta hoort, vorig jaar sloegen we even over, maar in de Vuelta van 2021 reden we nog andersom omhoog over de Cordal op weg naar de Gamoniteiro, terwijl de Cordal van deze kant in 2020 deel uitmaakte van de rit richting de Angliru, net als nu. Daarvoor kwamen we ook al in 2017 hier langs, eveneens op weg naar de Angliru. Een beproefd recept, ergens ook geen al te nuttig recept aangezien iedereen toch gaat wachten op de Angliru. De Cordal zit er vaak voor spek en bonen in. Alhoewel, in 2017 was dat niet het geval, tijdens de afscheidsronde van Alberto Contador was hij ruim voor de Angliru in de aanval gegaan. Hij maakte er een showtje van, maar er doet nu geen Contador mee en dus zal de Cordal niet benut worden. In de edities van 2015, 2014, 2013 en 2011 kwam de Cordal ook voorbij, het is echt een vaste klant. Ook in dit geval heeft de organisatie weer de cijfers van altimetrias overgenomen, al is de klim volgens die goden 5,5 kilometer lang aan 9% gemiddeld. Het schrappen van 100 meter levert een verschil van 0,2% op, blijkbaar. Hoe dan ook, zware klim, maar er komt hierna een nog veel zwaardere klim.
Na de klim van de Cordal volgt misschien nog wel het moeilijkste deel van de rit, de afdaling. Dit is een beruchte afdaling, iedere keer gaan er hier weer een paar renners op hun plaat. Ik kan het me van 2020 eerlijk gezegd niet herinneren, maar in 2017 was dat in ieder geval wel het geval, toen gingen onder meer Soler en meesterdaler Nibali hier onderuit. Van 2017 staat me vooral bij dat Contador in de afdaling in de aanval ging, samen met een nog niet betrapte Pantano. Met z'n tweeën muisden ze er vanonder en sloten ze aan bij de kopgroep. In die kopgroep zat onder meer Enric Mas, die deels werd opgeleid door de amateurploeg van Contador. Mas besloot daarom als een gek op kop te gaan rijden, waardoor Contador met een mooie voorsprong op de groep der favorieten aan de Angliru kon beginnen. De afdaling van de Cordal is acht kilometer lang en behoorlijk technisch. De kant van de klim die we nu afdalen is evenwel de makkelijkste kant, de kant die we beklimmen is een stuk steiler. In de afdaling die we nu doen gaat het gemiddeld aan 6% naar beneden, maar het blijft lastig aangezien de weg smal is en het wegdek niet al te best. Bijna altijd zorgt de afdaling van de Cordal wel voor wat spektakel, aangezien renners hier nog wel eens het skoekeloen van dichtbij willen bekijken. Dat ligt ook wel deels aan het weer. Het regent hier praktisch altijd, ook nu wordt er weer wat nattigheid verwacht. Mijn Igor Antón viel hier in 2008 uit terwijl hij goed stond in het klassement, toch weer traumatisch. De afdaling heeft een aantal snelle, technische bochtjes, die niet altijd even overzichtelijk zijn. We rijden het grootste gedeelte van de afdaling door een bos, dat heeft een negatief effect op het inschatten van de bochten. Tot het eind blijft de afdaling technisch, met vooral in het laatste stuk nog een aantal gemene bochten. Op 13 kilometer van de streep komen we uit in La Vega en hier is de afdaling gedaan. Over La Vega valt wel wat te vertellen, er woonde in dit plaatsje een man die we officieus de ontdekker van de Angliru mogen noemen. Eladio Llano was een mijnwerker, in het weekend probeerde hij zijn troosteloze bestaan te ontvluchten door de bergen in de omgeving te verkennen. Per toeval kwam hij een keer de Angliru tegen, in die tijd slechts een grindpad. Vroeger gingen alleen de herders en de geiten hier naar boven, de term geitenpad is nog nooit zo van toepassing geweest. Met een mountainbike reed Eduardo Llano vervolgens bijna ieder weekend de Angliru op. Of de Gamonal, zoals de klim eigenlijk door de lokale herders werd genoemd. Toen de klim een paar jaar later werd geasfalteerd kwam de Vuelta vrij snel langs, de geruchten over een of andere onmogelijke klim in Asturië gingen als een lopend vuurtje rond. Het verhaal wil dat Eladio Llano ook op de berg aanwezig was toen José Maria Jimenez de klim ging verkennen in 1999. Het zou de eerste beklimming worden van de Angliru, niemand kende de klim. Eladio legde José Maria uit dat hij beter een ander verzet kon steken en nam meteen de hele klim met hem door. Klopt ongetwijfeld geen klote van, maar toch een leuk verhaal. Vooral omdat José Maria Jimenez meteen de eerste winnaar werd op de Angliru, je verzint het niet, of juist wel. Eladio Llano kwam in 2002 om tijdens een ongeluk in de mijn. Uiteraard.
In La Vega stuiten de renners nog een op scherpe bocht naar rechts, maar bijna direct daarna begint de weg omhoog te lopen. We bevinden ons op 12,5 kilometer van de streep en hier gaat het beest beginnen. De mythische klim naar de Alto de l'Angliru. 12,5 kilometer lang dus, 9,8% gemiddeld. Een verschrikking, alhoewel het eerste deel van de klim nog best meevalt. Buiten La Vega gaat het een kilometer omhoog aan 5%, dat is nog goed te doen. Daarna gaat het twee kilometer omhoog aan 8%. Is al lastiger, maar stelt in vergelijking met dat wat komen gaat alsnog niet gek veel voor. De kilometer aan 9% die daarna op het programma staat lijkt er al meer op, maar vervolgens zwakt het weer af richting 7%. De renners hebben nu vijf kilometer geklommen en de klim lijkt alleen maar makkelijker te worden. Tot dit punt bevinden de renners zich op een enigszins brede doorgaande weg, maar daar komt op 7,5 kilometer van de streep verandering in. Er volgt een bocht naar links, waarna het een kilometer zo goed als vlak is. Aan ongeveer twee procent gaat het omhoog, tot op 6,5 kilometer van de streep. Plots begint de Angliru echt en lijkt de weg bijna loodrecht omhoog te lopen. Het gaat een kilometer lang aan 14% omhoog, met een steilste strook van 22%. De kilometer die daarop volgt is iets minder moeilijk, maar met 12% gemiddeld en rampas aan 14% nog steeds niet eenvoudig. Al gaat het sowieso niet meer eenvoudig worden, dat bewaren we voor de laatste kilometer. Op iets meer dan drie kilometer van de streep gaat het gemiddeld aan 14% omhoog, met een paar secties boven de 20%. Het leukste deel van de Angliru is in zicht, want in de volgende kilometer gaat het gemiddeld aan 17,5% omhoog, met in die kilometer de onmenselijk zware strook aan 23,5%, de zwaarste strook van de hele klim. La Cueña les Cabres, zo noemt men deze strook, iets met geiten. Hier kunnen we genieten van kruipende renners, terwijl de Guardia Civil in tegenstelling tot de editie van 2020 weer op de afspraak zal zijn om de vervelende supporters van de berg te knuppelen. Het blijft nu hemeltergend steil, want in de volgende kilometer gaat het aan 13,5% omhoog, met ook weer wat stroken aan 20%. Vooral de bochten zijn hier bijna niet te doen, idioot steil. We komen nu al in de buurt van de top en ook de finish. Op een meter of 800 van de finish bereiken we die top, maar ook in de laatste meters richting de top gaat het nog aan meer dan 10% omhoog, met ook nog een strook aan 20%. Daarna komt de verlossing, want in de laatste meters van de rit gaat het licht naar beneden. Er komt nog een kort knikje naar boven, maar door het afdalinkje hebben de renners een flinke vaart, waardoor ze altijd over dat laatste bultje vliegen. Daarna gaat het in licht dalende lijn verder richting de finish. Na 124,4 kilometer is deze rit gedaan. We komen aan op deze onmenselijke klim van de buitencategorie, eentje die dusdanig zwaar is dat ik voor een keer zelfs niet zal vragen om een langere rit, dit volstaat wel.
De eerste van twee bergritten in Asturië eindigt boven op een mythische, legendarische berg. De Alto de l'Angliru debuteerde pas in 1999, maar boezemt toch iedereen angst in. Het is een van de zwaarste beklimmingen in het wielrennen, zonder enige twijfel. Dat de klim pas redelijk laat werd ontdekt ligt aan het feit dat er op de top niets te beleven is. Er is een parkeerplaats, met uitzichtpunt, maar verder vinden er maar weinig activiteiten plaats op de Angliru. In het dagelijks leven is dit het domein van een aantal loslopende paarden en koeien, meer niet. Er kwamen hier wat herders met hun geiten, dat was het wel. De naam van de klim hebben we blijkbaar te danken aan die herders. Op de top van de klim ligt een klein vennetje, waar volgens de overlevering palingen zwommen. Anguilas, ook wel. Anguilas, Angliru, zou het kunnen? Op 12 september 1999 debuteerde de Angliru in de Vuelta, tijdens de achtste rit. De klim werd meteen populair, aangezien José Maria Jiménez de overwinning pakte. Dat was voor de Spanjaarden genoeg reden om de klim in 2000 ook op te nemen in het parcours. Dat jaar ging de zege naar Gilberto Simoni, die eerder in de rit in de aanval was gegaan en op de slotklim een ontketende Roberto Heras achter zich wist te houden. Heras zette de recordtijd neer op de Angliru en sindsdien is niemand ook maar in de buurt gekomen van die tijd. Desondanks won hij niet, maar die fout herstelde hij twee jaar later. In 2002 kwam de Vuelta weer naar de Angliru en nu liet Heras onder meer heel Kelme achter zich. Aitor Gonzalez en Oscar Sevilla werden op een hoopje gereden. Babyface reed in de leiderstrui, maar die moest hij afstaan aan Heras. Met anderhalve minuut voorsprong op de nummer twee, Joseba Beloki, was Heras weer ongenaakbaar. Na zoveel overmacht van Heras durfde de organisatie een aantal jaar niet terug te komen naar deze berg. Pas in 2008 kwam de koers weer langs. Van Heras was geen sprake meer, maar in de tussentijd was er wel een nieuwe Spaanse klimmer opgestaan. Zijn naam? Alberto Contador. Hij reed Alejandro Valverde en Joaquim Rodriguez op een hoopje, won de rit en nam de leiderstrui over van Egoi Martinez. Die leiderstrui stond hij daarna niet meer af. Het duurde drie jaar voor de Vuelta weer naar de Angliru kwam, maar ook toen kregen we een show te zien. De Vuelta van 2011 was een aparte. Een strijd tussen renners die ineens benen hadden die ze helemaal niet hoorden te hebben. De top van het klassement bestond uit Juan José Cobo, Bradley Wiggins en Chris Froome. Van Froome had nog nooit iemand gehoord voor die Vuelta en Juan José Cobo had al bijna anderhalf jaar geen koers meer uitgereden. Toch stonden ze daar, maar er moest toch een keer een moment komen dat ze gingen kraken. Geen sprake van, op de Angliru werd Cobo onder de bezielende leiding van Matxin en Mauro Gianetti naar de top van de klim geblazen. Hij liet geen spaan heel van de concurrentie. Wout Poels werd op 48 seconden tweede. Cobo haalde hier naast de etappezege ook de eindzege binnen, want achter hem blunderde Sky opzichtig. De tijdrijder die plotseling kon klimmen, Bradley Wiggins, kwam voor geen meter vooruit op de steile Angliru. Dat ging Froome een stuk beter af, maar hij moest in de buurt van Wiggins blijven, want Wiggins droeg nu eenmaal de rode leiderstrui. Veel te laat mocht hij zijn eigen ding doen, waardoor ook hij 48 seconden verloor. Tijd die hij daarna niet meer goed wist te maken, waardoor Cobo met 13 seconden voorsprong de Vuelta kon winnen. Achteraf gezien bleek Cobo een beetje stout te zijn geweest. In 2019, acht jaar na de feiten, kwam naar boven dat het geen zuivere koffie was. De eindzege en de ritzege werden hem ontnomen. De eindzege ging naar Froome, de ritzege bevindt zich nu ergens in het luchtledige. Al is Cobo natuurlijk voor altijd onze winnaar. In 2013 kwamen we ook nog eens aan op de Angliru, dat was niet echt een feestje. Het was de Angliru volledig onwaardig. Het peloton liet een groepje vluchters te ver wegrijden, waardoor de Franse pygmee Kenny Elissonde er met de rit vandoor kon gaan. Hij was de sterkste van de kopgroep en wist zo zijn mooiste zege ooit te boeken. In de achtergrond reed Papy Horner met een grote glimlach op zijn gezicht staand Nibali de vernieling in. Nibali dacht op de Angliru wel even orde op zaken te kunnen stellen, maar de taaie Horner plooide geen moment en bleef lachen tot de top, terwijl hij bijna een halve minuut wegreed van Nibali. Hij won daardoor definitief de Vuelta van 2013. We kunnen dus wel stellen dat de Angliru een klim is van vele verhalen.
Ook in 2017 werd er een mooi verhaal geschreven. Nadat Contador was weggereden in de afdaling van de Cordal kreeg hij in het eerste gedeelte van de Angliru steun van de resterende koplopers. Vooral Mas deed z'n best, dat was erg vertederend. Even wat mogen doen voor je grote idool. Een paar jaar later keerde hij terug om voor zichzelf te rijden, maar daarover later meer. De voorsprong van Contador liep snel op naar meer dan een minuut. In het peloton waren er allerlei nobuddies aan het rijden, totdat ONZE Twan zich er eens mee ging bemoeien. De Angliru is zijn berg, dat liet hij ook in 2017 weer zien. Hij nam Froome op sleeptouw, met z'n tweeën kwamen ze snel dichter. Contador reed ondertussen in z'n eentje voorop. Soler was het langst overgebleven in zijn spoor, maar moest er uiteindelijk af. Contador liet zich die dag niet stoppen, door niemand. Het werd nog even spannend, de voorsprong ging van een minuut naar een halve minuut en daarna nog minder. Poels reed fluitend rond, Froome leek hem zelfs niet altijd te kunnen volgen. Als Poels die dag voor zichzelf had mogen rijden was het misschien een ander verhaal geweest. Hij bleef nu bij Froome. Nam af en toe een binnenbochtje aan 23% alsof het niets was, dat verhaal. Poels kwam als tweede binnen, 17 seconden na Contador. Net voor Froome, die wel zijn leidende positie wist te behouden. Contador hield stand, wat voor iedere liefhebber een fantastisch moment moet zijn geweest. Een carrière op zo'n manier kunnen afsluiten is natuurlijk een droom, het is een overwinning die is blijven hangen. Hij werd door die overwinning in 2017 ook meteen de eerste die twee keer wist te winnen op de Angliru, dan ben je een grote. Jammer dat hij tegenwoordig met z'n beperkte Engels vooral open deuren aan het intrappen is bij Eurosport, maar goed, we kunnen niet alles hebben. In 2020 keerde de Vuelta terug naar de Angliru en dat werd ook weer een bijzonder memorabele editie. In zekere zin was het de mooiste editie van allemaal. Wegens corona waren er geen fans welkom op de klim, de normaal overvolle Angliru was nu helemaal leeg. Dat was schitterend, want daardoor konden we eigenlijk pas voor het eerst echt zien hoe lastig deze klim is. Alles kon ineens perfect in beeld gebracht worden, er waren geen fans die ons het zicht ontnamen. De lokale notabelen waren er overigens minder blij mee, zij vonden een lege Angliru maar sfeerloos en daarom moest de Vuelta snel terugkeren voor een volle Angliru. Vandaar dat we hier opnieuw zijn. In de Vuelta van 2020 was de rit naar de Angliru nog korter, amper 100 kilometer. De vluchters hadden daarom weinig kans, Jumbo en Movistar kregen het met vereende krachten voor elkaar om de kopgroep binnen schot te houden. Op de Cordal volgde er blijkbaar een versnelling van Froome met in zijn wiel Carapaz, dit was ik helemaal vergeten. Een leuke poging, maar het zou toch echt allemaal weer op de Angliru gaan gebeuren. Tijdens de Vuelta van 2020 reden er namens Jumbo-Visma drie renners op kop op de Angliru. Drie renners die we heel goed kennen. Drie renners die momenteel het virtuele podium bezetten. Het was de toen nog relatief onbekende Jonas Vingegaard die in het eerste deel van de Angliru het kopwerk op zich mocht nemen. Het was zijn eerste grote ronde, een ronde waarin hij zich nog niet echt kon onderscheiden. Op een losse flodder in de Ronde van Polen na had Vingegaard sowieso nog niets laten zien, maar op de Angliru ontwaakte het beest. Hij zette zichzelf op kop en het duurde een eeuwigheid voor hij de kop afstond. De ontdekking van Vingegaard de klimmer, hier, op de Angliru, minder dan drie jaar geleden. Toen de lange beurt van Vingegaard voorbij was zette Kuss zich op kop, terwijl godbetert Enric Mas in de aanval ging. Roglic reageerde niet op die aanval, hij had een matige dag. Kuss reed op z'n gemakje naar Mas toe, maar Roglic zat niet op het wiel. De Amerikaan moest continu wachten op Roglic, die op een gegeven moment bijna aan het zwalken was. Iedereen reed weg van Roglic. Carapaz leek het eerst even moeilijk te hebben, maar hij sloot weer aan en demarreerde daarna zelfs. Terwijl Roglic Kuss weer eens moest laten gaan, de Amerikaan reed met dichtgeknepen remmen omhoog. Dat begint wel een beetje het verhaal van de Angliru te worden. Als Froome in 2011 niet op Wiggins had moeten wachten had hij kunnen winnen, als Poels in 2017 niet op Froome had moeten wachten had hij kunnen winnen, en als Kuss in 2020 niet op Roglic had moeten wachten had hij kunnen winnen. Wie wordt vandaag de meesterknecht die een spartelende kopman op sleeptouw moet nemen? Het coronajaar 2020 leverde enkele bijzondere resultaten op, zo ging de ritzege op de Angliru uiteindelijk naar Hugh Carthy. Die bleek aan het eind simpelweg de sterkste te zijn. Geen mooie naam, na Kenny Elissonde weer een mindere god op de erelijst. Die Vuelta was Carthy bizar sterk, dat niveau haalde hij daarna nooit meer. Vlasov werd tweede, net voor Mas en Carapaz. Die laatste nam de leiderstrui over van Roglic, die met de hulp van Kuss in staat was de schade enorm te beperken. Het was een mindere dag voor de Sloveen, maar dankzij de steun van Kuss wist hij uiteindelijk in Madrid toch de rode trui mee naar huis te nemen. Tot zover weer een memorabele editie, vooral dankzij het gebrek aan publiek en een spartelende leider. En natuurlijk de ontdekking van Jonas Vingegaard als ultramythische klimmer. Dat Carthy won blijft het smetje, maar anders was het Vlasov geweest, of Mas, de editie van dit jaar lijkt rijker gestoffeerd. Ik ben overigens nog op zoek naar het gifje van Dan Martin die hier op zijn iconische hondslelijke hobbelende manier door het beeld schuift, bijna net zo'n iconisch gifje als de binnenbocht van Wout Poels.
In startplaats Ribadesella wordt het overdag 23 graden, terwijl er bijna de hele dag kans op regen is. Het weerbericht ziet er fraaier uit dan dat van gisteren, de kans dat we het droog houden is een stuk groter, maar je moet ook niet vreemd opkijken als het opnieuw een natte dag wordt. Een beetje wind uit het noordoosten, vooral rugwind tijdens het eerste vlakke deel van de rit. In La Vega, aan de voet van de Angliru, ongeveer hetzelfde verhaal. Een graadje of 23, de hele middag wel wat kans op regen en een vrij minimaal briesje uit het noordoosten. Rugwind op de Angliru, Roberto Heras heeft een groot probleem. Deze ultrakorte maar alsnog zware bergrit gaat van start om 13:40, na een neutralisatie van 17 minuten gaan we net voor 14:00 echt van start. Eurosport 1 begint om 14:30 aan de uitzending, wat wil zeggen dat ze rond 15:00 een keer live zullen gaan. Het eerste uur missen we derhalve, de vlakke aanloop gaat aan ons voorbij. Of dat erg is weet ik niet, als er gecontroleerd wordt niet, anders wel. Sporza sluit om 15:50 weer aan, terwijl de finish wordt verwacht tussen 17:18 en 17:43.
Ik vind dat op de Angliru altijd de klassementsrenners horen te winnen, dat Elissonde daar ooit won blijft een schandvlek, al had anders Horner gewonnen en dat was ook niet ideaal geweest. Maar goed, of de klassementsrenners ook daadwerkelijk voor deze rit gaan zal vooral wel weer afhangen van Jumbo. Ik kan me eigenlijk maar moeilijk voorstellen dat ze zin hebben om weer een hele dag op kop te rijden, maar zoals we gisteren hebben gezien kunnen er ineens bijzondere omstandigheden ontstaan waardoor ze dat wel doen. Het blijft een merkwaardige sport, immers. Een paar jaar geleden zette Movistar ineens alles op alles om Mas naar de zege te brengen, en die grijze muis ging nog in de aanval ook. De Angliru maakt soms vreemde dingen in mensen los, wie weet halen ze nu weer zo'n stunt uit. De lengte van de rit is in het nadeel van de vluchters, net als de zwaarte van de slotklim. Al moeten we nu ook weer rekening gaan houden met de factor Evenepoel, die ongetwijfeld in de kopgroep gaat zitten. In ieder geval, ik ga het mezelf makkelijk maken en ik kies voor de klassementsrenners. Of het gaat gebeuren weet ik niet, maar het is moreel gezien wel het juiste op de Angliru.
1. Vingegaard. Hij heeft al een rit gewonnen omdat zijn dochter op die dag jarig was, nu heeft hij weer een rit gewonnen omdat Nathan Van Hooydonck op die dag een hartaanval kreeg en wat wil het toeval? Vandaag is Sepp Kuss jarig. Vingegaard gaat deze rit winnen voor zijn vriend, als verjaardagscadeautje snoept hij hem de rode trui af. Na vandaag is de Vuelta gedaan, Vingegaard gaat de tegenstand degraderen, inclusief zijn eigen ploeggenoten. Voor een man zonder karakter is het wel een ontzettende lul.
2. Kuss. In 2020 was hij beter dan Roglic op deze klim. De Angliru ligt hem, denken we te weten. En nu hoeft hij niet op Roglic te wachten, dat scheelt. Het rood zal hij wel verliezen, want de wereld van Vingegaard is er een van nemen en nemen.
3. Ayuso. Om de hegenomie van Jumbo toch nog enigszins te doorbreken. Wellicht dat Mas zich ook nog even laat zien, maar nee, goh, we weten ongeveer hoe dit gaat aflopen.
4. Roglic. Niet zijn klim, op basis van 2020. En op meer baseer ik dit dan ook niet.
5. Poels. De sympathiestem, omdat de Angliru natuurlijk ook wel een beetje zijn berg is. Al werd hij in 2020 slechts 8e, dat was een pover resultaat. Maar nu heeft hij betere benen, kijk maar naar zijn prestatie in Bejes.
De dag begon met schokkend nieuws, want Nathan Van Hooydonck kreeg achter het stuur te maken met een hartaanval. Hij veroorzaakte een ongeluk, werd gereanimeerd en met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar hij in een kunstmatige coma werd gehouden. Dit nieuws bereikte ook Spanje, en de renners van Jumbo-Visma. Alle plannen die ze hadden werden overboord gegooid en nieuwe plannen werden gemaakt. De rit moest gewonnen worden, voor Nathan. Althans, zo kunnen we dat achteraf uitleggen. Ik weet niet hoe het was gelopen zonder Ineos, want die ploeg speelde tijdens het eerste deel van de rit een hoofdrol. Vrij snel reed er een best mooi kopgroepje weg en dat kopgroepje reed meteen een voorsprong van een seconde of 40 bijeen. Boeken toe, normaal gesproken. Maar het was niet naar de zin van Ineos, die ploeg zette zich op kop in een poging het gat dicht te rijden. Dat duurde kilometers, kilometers en kilometers. De rit was superkort, waardoor de wilde achtervolging van Ineos tot gevolgd had dat er nog minder dan 80 kilometer te gaan was op het moment dat de boel toch weer samensmolt. De achtervolging van Ineos was ergens hilarisch, want werkelijk iedereen werd opgeofferd. Ganna, Thomas, Castroviejo, Fraile, Bernal, allemaal reden ze als gekken op kop. Dit had toch gevolg dat er bij het ontstaan van een nieuwe kopgroep weer niemand van Ineos vooraan zat. Prachtig, zo ontzettend slecht. Er reed een kleiner groepje weg van een man of zes, met in dat groepje Groves. Die was betrokken bij iedere aanvalspoging, zijn finish lag bij de tussensprint na 90 kilometer. Hij wilde daar graag wat punten pakken voor de groene trui, omdat hij nogal bang is voor Evenepoel. Zijn doel slaagde, hij kon zich na de tussensprint laten uitzakken. Het doel van de andere vluchters slaagde niet, nadat de nieuwe kopgroep ontstond begon Jumbo meteen op kop te rijden. Veel meer dan een minuut kregen ze niet, al dan niet toevallig door al het werk van Ineos kwam Jumbo nu in de positie dat ze de rit makkelijk konden controleerden. En dat deden ze dan ook maar.
Daardoor werd een rit die voor de vluchters had moeten zijn ineens een rit voor de klassementsrenners. Het had een saaie rit moeten zijn ook, maar het werd hierdoor nog best spectaculair ook. Geheel toevallig, heeft verder weinig met het parcours te maken, maar ik ben toch bang dat Escartin en co hier de verkeerde conclusies aan gaan verbinden. We gaan volgend jaar nog meer unipuertos zien, dat kunnen we alvast met potlood noteren. In ieder geval, de klassementsrenners zouden dus om de ritzege gaan strijden op de steile maar korte slotklim naar Bejes. Na een steile bocht naar rechts begonnen we aan die klim en meteen liet driekwart van het peloton lopen. Met amper 30 man begonnen we aan de klim en op die klim ging Jonas Vingegaard heel snel in de aanval. Niemand vond het nodig om te reageren, een opvallende keuze. Finn Fisher-Black of all places ging in de achtervolging, naar eigen zeggen was hij van plan om op kop te rijden maar volgde niemand hem. Hij had een gat en kreeg toen te horen dat hij maar door moest rijden. Tot grote onvrede van Juan Ayuso, begrijpelijk. Al had Juan zelf ook wel iets meer iniatief mogen tonen, Vingegaard zomaar laten wegrijden vind ik niet echt de sterkste tactiek. In de groep der favorieten viel het helemaal stil, alle renners van de tweede en derde rij gingen in de aanval, terwijl de grote namen naar elkaar keken. Daardoor liep de voorsprong van Vingegaard snel op naar een minuut. Een volle minuut, op een lullige klim van amper vijf kilometer, mijn hemel. Geen sterk werk van Ayuso en Mas, terwijl Roglic en Kuss natuurlijk gevangen zaten. De Deen reed op die manier niet alleen naar de ritzege, hij leek ook even naar het rood te rijden. Dat veranderde door een aanval van Roglic, die ging richting het eind toch maar achter Vingegaard aan. Hij reed eventjes weg van de rest, maar Mas en co konden toch weer aansluiten. Alleen Kuss had het moeilijk, die moest een paar meter laten. Daardoor leek de aanval van Roglic niet zo slim, maar goed, als hij niet had aangevallen had Vingegaard waarschijnlijk nog veel meer tijd gepakt, dus als hij het deed om Kuss te helpen was het alsnog een slimme zet. Vingegaard reed onbedreigd naar de dagzege. In aanloop naar de klim reden de renners door een kloof, nou, Vingegaard heeft richting Bejes een tweede kloof uitgesleten. Finn Fisher-Black reed al die tijd op de tweede plek, hij gaf uiteindelijk 43 seconden toe, waarna Woutje Poels als derde over de streep bolde. De Angliru komt eraan, Wout wordt wakker. Ayuso, Mas en Roglic gaven een minuut toe, voor Kuss kwamen daar nog eens vier tellen extra bij. Een goede dag voor Jumbo, want ze pakken de ritzege. Een goede dag voor Vingegaard, want hij wist te winnen en die zege kon hij opdragen aan van Hooydonck. Bovendien zit hij Kuss nu op de hielen, met de twee dagen die nu volgen lijkt het inmiddels onmogelijk voor de Amerikaan om het rood naar Madrid te brengen. Het oorspronkelijke plan was blijkbaar om voor de ritzege te gaan met Roglic, maar Vingegaard vroeg of hij mocht aanvallen en zodra hij toestemming kreeg was hij direct vertrokken. Net als op de Tourmalet was niemand van plan hem te volgen, waardoor je toch een beetje het gevoel hebt dat hij het cadeau krijgt. Al tonen de cijfers dat hij ook daadwerkelijk hard reed.
Maar ja, al met al een verrassende dag. Ik had dit allemaal totaal niet zien aankomen. Een rit voor de vluchters, met een sprintje bergop tussen de favorieten. Geen rekening gehouden met de kamikazetactieken van Ineos, de hartaanval van Van Hooydonck en de dadendrang van Vingegaard. Sneu voor Kuss, die je het toch een stuk meer gunt dan de doodse Deen, maar wielrennen is natuurlijk meestal de sport waarin de schurk wint. Vingegaard mag vandaag de puntjes op de i gaan zetten. We trekken naar de Angliru, daar hoef ik verder geen tekening bij te maken.
We bevinden ons heden in Asturië, waar er een tweeluik in de bergen op ons wacht. De eerste van twee bergritten brengt ons naar de mythische Angliru, deze rit beginnen we aan de kust, ver van het ruige binnenland. Startplaats van dienst is Ribadesella, een plaatsje met ongeveer 5700 inwoners gelegen aan de Costa Verde. In Ribadesella is nog nooit een rit van start gegaan, ofschoon we hier in de loop der jaren regelmatig doorheen zijn gefietst. Kijkend naar het archief kom ik tot de conclusie dat we in 2014, 2015, 2016 en 2019 door Ribadesella zijn gefietst, meestal op weg naar de steile puisten van Asturië. Nu voor het eerst een start in deze plaats, waar in een verder verleden ook andere koersen zijn gepasseerd. De dit jaar overleden veelwinnaar Txomin Perurena won ooit een rit in de Ronde van Asturië met aankomst in Ribadesella, ook de ter ziele gegane koers Vuelta a los Valles Mineros kwam hier wel eens voorbij. Volgens masspanje.nl is Ribadesella een mooie en levendige kustplaats waar de huidige Spaanse koningin Letizia werd geboren. Dit blijkt na nader onderzoek onjuist te zijn, ze werd geboren in Oviedo. Wel is haar familie afkomstig uit Ribadesella, ze heeft hier redelijk wat tijd doorgebracht en ze wordt gezien als een geadopteerde dochter van de stad. Leuk, maar koningshuizen blijven natuurlijk flagrante onzin. Ribadesella ligt aan de Costa Verde, de groene kust, één van de mooiste kusten van Spanje. Het stadje ligt aan de monding van de Río Sella, omringd door bergen, kliffen, mooie stranden en wordt door een brug in twee gedeeltes verdeeld. Deze brug dient elke eerste zaterdag van augustus als de finish van een bekend festival in Asturië, de Descenso Internacional del Sella. Blijkbaar is het de bedoeling om tijdens dit festival met behulp van een kano de hele river de Sella af te dalen. In Ribadesella zijn een aantal natuurlijke schatten te bekijken, waaronder de grotten ‘Cueva de Tito Bustillo’, en Cuevonas de las Cuevas de Aqua, met grotschilderingen van wel meer dan 14.000 jaar oud! Bij Playa Marina zijn voetafdrukken van dino's te zien. Die Cueva de Tito Bustillo wordt ook door het roadbook genoemd, een grot die pas in 1968 werd ontdekt. In deze grot, werelderfgoed van UNESCO, komen we 12 prehistorische tekeningen tegen, volgens Wikipedia is de oudste tekening zelfs 33.000 jaar oud. Die oudste tekening moet een mens voorstellen, de moderne maar nog steeds oude tekeningen van een jaar of 10.000 oud bevatten vooral dieren. Paarden, herten, misschien zelfs een walvis. Ook enkele gebruiksvoorwerpen uit die tijd zijn in de grot bewaard gebleven, waaronder een harpoen. Boven de grond komen we tot de conclusie dat Ribadesella in tweeën opgedeeld is, op de linkeroever van de Sella is de Playa Santa Marina de grootste trekpleister. Een groot zandstrand in een idyllische omgeving met op de achtergrond hoge bergtoppen. Langs het strand loopt een lange boulevard, met hotels en mooie romantische 19-20e eeuwse herenhuizen van aristocraten en "Indianos". Een goed voorbeeld hiervan is Villa Rosario, nu een hotel. Als je helemaal naar het einde van de westelijke kant van het strand loopt, bij uitkijkpunt Pozu, zie je voetafdrukken van dinosaurussen op verticale platen, ingebed in de klifrotsen. In de haven kun je ook prima een hapje eten, er wordt vooral vis geserveerd. Ribadesella beschikt over een vissershaven, de vissers trekken er tegenwoordig nog steeds op uit om de zee verder leeg te roven. Het resultaat wordt direct na de vangst opgediend in de lokale restaurants. Op de rechteroever van de Sella komen we het historische centrum van Ribadesella tegen, hier moet je vooral zijn voor het commerciële gedeelte van het geheel. Het oude centrum is in 1973 uitgeroepen tot historisch-artistieke site. Het ligt tegenover een oude markt waar elke woensdag lokale produkten worden verkocht. In de oude wijk zijn smalle straatjes en kleurrijke muren in verschillende pasteltinten. Er zijn talrijke 17e-18e eeuwse statige huizen, romaanse kerken, een gotische en renaissancekapel, en een mooi stadhuis in renaissancestijl. Blijkbaar kun je hier ook nog flink cider drinken, daar heb ik niets op tegen.
Ik heb wel iets tegen de aanloop van deze rit, de renners mogen de eerste 50 kilometer over zo goed als vlakke wegen gaan rijden. We rijden tijdens de neutralisatie een flink rondje door dit plaatsje, waar je in de lokale grot dus onder meer een mooie tekening van een paard kunt vinden. Buiten Ribadesella gaat de rit officieel van start en we volgen dan de loop van de rivier de Sella, ook wel Seya, tot in Arriondas. De renners rijden 14 kilometer over een brede en licht glooiende weg langs de Sella, dankzij de rivier is deze weg licht bochtig maar omdat het zo breed is mogen we het alsnog gewoon recht noemen. De omgeving is mooi, we fietsen langs wat bergen, langs wat rotswanden, maar vooral door het groene binnenland van Asturië. Verder kan ik er amper iets over vertellen. Het is niet 100% vlak, maar wel 99%. Lastig om hier weg te rijden, dat gevecht zou wel weer een aantal kilometer kunnen duren. In Arriondas is de Vuelta overigens wel vaker te vinden, we bevinden ons hier in de omgeving van Cangas de Onís, waar de voet van de klim naar Lagos de Covadonga ligt. In deze omgeving stapte Miguel Indurain ooit af, tijdens zijn laatste dag als wielrenner. In Arriondas rijden we even door het centrum, waar wat mooie huisjes te vinden zijn. Buiten het centrum komen we dan weer op een brede doorgaande weg terecht, we laten hier alleen de Sella achter ons en komen te rijden langs de rivier de Piloña. De route langs deze rivier is vergelijkbaar, we noteren een brede weg vol brede en daardoor flauwe bochten, terwijl de weg hooguit wat vals plat omhoog loopt. In de 19 kilometer tussen Arriondas en Infiesto komen de renners 100 meter hoger uit, dat stelt dus niets voor. De route is prachtig als je puur kijkt naar de omgeving, voor de koers stelt het net iets minder voor. De renners passeren af en toe een gehucht, maar de weg wordt zelfs niet onderbroken door een rotonde of wat drempels, nee, het is bijna continu rechtdoor fietsen over een snelweg zonder obstakels. Dus skippen we maar snel door de route, na 33 kilometer komen de renners uit in Infiesto, in het Asturisch ook wel L'Infiestu genoemd. Van L'Infiestu rijden we vervolgens 14,5 kilometer verder over dezelfde weg richting Nava, een plaats waar we de afgelopen jaren meerdere keren zijn geweest. In de omgeving van L'Infiestu komen de renners wel wat vluchtheuvels en paaltjes tegen, de grootste obstakels tot nu toe, terwijl ze een licht bochtige tocht afwerken door het centrum. Ze rijden in het centrum over de Piloña en daarna vervolgen ze hun weg langs de andere kant van de rivier, de weg blijft breed en de tocht simpel. Net buiten L'Infiestu komen we een strookje tegen waar het wat steviger omhoog gaat, maar in principe komen we in de 14 kilometer tot aan Nava wederom slechts een meter of 100 hoger uit. Wel een weg met vervelend veel paaltjes, dat is eigenlijk het enige bezwaar. Na 14 brede en vrij simpele kilometers bereiken we na 47,5 kilometer Nava, een plaats waar de Vuelta vorig jaar en in 2018 ook al eens passeerde. Nava ligt aan de voet van de absurd steile klim naar Les Praeres, eentje van vier kilometer aan 13%. Niemand minder dan Louis Meintjes won daar vorig jaar vanuit de vlucht! In 2018 won Simon Yates dan weer, we keren vast snel weer terug naar deze typisch Spaanse steenpuist. De voet van de klim ligt dus in Nava, een plaatsje waar alles om cider draait. Er is zelfs een heus cidermuseum in Nava, gevestigd in een niet al te mooi gebouw. De renners rijden dwars door een ciderstreek, overal zijn de sidrerias te vinden. Een goede cider is niet te versmaden, al is de Asturische cider natuurlijk minder lekker dan de Baskische cider.
De inhoud van het cidermuseum ziet er nog best goed uit, je kunt er alles leren over het maken van cider en met name hoe dat vroeger werd gedaan. Daarnaast organiseren ze hier jaarlijks een ciderfestival, met tijdens dat festival onder meer een wedstrijd wie het beste cider kan inschenken. Dat dien je te doen zoals het beeld op de tweede foto toont, een vrij onhandige manier van inschenken, maar wel de beste manier om alle aroma's los te laten komen. In de omgeving van Nava verlaten we de doorgaande weg, waarna de renners dwars door het centrum van dit ciderstadje mogen rijden. Dat ze hier iets met cider hebben kan niemand ontgaan, meerdere huizen zijn versierd met cidergerelateerde murals. Een beetje het Astigarraga van Asturië, blijkbaar. Na een paar bochten in het centrum verlaten we Nava weer, waarna de weg zowaar eventjes omhoog gaat lopen. Een klimmetje van anderhalve kilometer aan 5,5%, jawel! De brede weg loopt daarna ook weer anderhalve kilometer omlaag, in de Asturische bossen komen we een paar niet al te lastige bochten tegen. Na dit afdalinkje is het een kilometer of drie wat meer vlak, terwijl we ook wat meer rechtdoor over die brede weg naar San Julián fietsen. Hier begint een soort van klimmetje, de weg loopt vier kilometer omhoog aan 3,5%. Dat is even schrikken natuurlijk, schrikbarende toestanden. Dit klimmetje, voor zover we het een klimmetje mogen noemen, is vooral bochtig. In het centrum van San Julián komen we al wat bochten tegen, waarna we buiten het dorp via nog wat meer bochten een soort van snelweg bereiken. Deze snelweg volgen we een aantal kilometer, het gaat voorlopig nog even net wat meer dan vals plat omhoog, terwijl we onderweg ook nog even door een donker tunneltje fietsen. Even verderop bereiken we de top van deze helling, waarna we een kilometer of zes mogen gaan afdalen richting L'Entregu. De brede weg loopt vooral rechtdoor vals plat omlaag, terwijl we continu kunnen genieten van de mooie Asturische natuur. We rijden over een paar viaducten heen en vanuit de hoogte kijken we neer op al dat moois. Aan het eind van deze afdaling die we geen afdaling mogen noemen komen de renners wel een paar bochten tegen, ze rijden over de snelweg en slaan daarna linksaf bij een rotonde, waarna ze richting San Martín del Rey Aurelio gaan fietsen. Het zal twee kilometer vlak zijn tot we na 66 kilometer het centrum van San Martín del Rey Aurelio bereiken, een plaatsje waar in de Vuelta van 2014 nog een rit van start ging. De naam is indrukwekkend, maar in feite is dit gewoon een mijndorpje vol vervallen gebouwen en industrie. Het is wel een belangrijk punt van deze rit, want net over de helft van de etappe gaan we eindelijk echt begonnen. Een drieluik aan Asturische beklimmingen komt eraan.
Vlak voor we via een brug over de rivier Nalón zouden rijden slaan de renners in San Martín del Rey Aurelio rechtsaf, na een tweede bocht naar rechts loopt de weg meteen omhoog. Na een halve kilometer aan 5% is het eventjes vlak, terwijl we rechtdoor over een iets smallere weg aan het fietsen zijn. Aan het eind van dit vlakke stukje laat de organisatie de klim beginnen, al beginnen we nog steeds niet op een al te spannende manier. Voor het eerst in lange tijd rijden we in de Vuelta weer eens de Alto de la Colladiella omhoog vanuit San Martín del Rey Aurelio. Steef en de organisatie houden het erop dat we sinds 2008 niet meer van deze kant omhoog over de klim zijn gereden, de laatste jaren hebben we het buurjongetje ontdekt, de Alto de la Mozqueta, die geniet tegenwoordig de voorkeur. Maar nu weer eens ouderwets de Alto de la Colladiella, een beklimming van 7,8 kilometer aan 7,1%. De klim van de eerste categorie begint dus makkelijk, een kilometertje vals plat omhoog aan 2% door de bossen en door wat dorpjes die steevast zijn voorzien van kleurrijke huisjes. We zouden de omgeving kunnen kennen, want in de Vuelta van 2018 reden we hier omlaag na een beklimming van de Mozqueta. In de tweede kilometer gaat het omhoog aan 7%, met een paar stroken boven de 10%. We komen uit in een dorpje, waar een drietal haarspeldbochtjes liggen. In de derde kilometer bevinden we ons nog in de bewoonde wereld, het gaat betrekkelijk eenvoudig aan een procentje of vijf omhoog. Daarna wordt de Colladiella de moeite waard, de smalle weg duikt definitief een bos in en in dat bos gaat het na een kilometer aan 8% liefst twee kilometer omhoog aan bijna 10%, hier kun je al overwegen je duivels te ontbinden. In de voorlaatste kilometer slingeren we door het bos omhoog aan 8,5%, waarna het in de laatste meters voor de top omhoog blijft gaan aan 8%. Op de top is er eindelijk wat meer open gebied, we kijken mooi in de Asturische diepte. Na 76 kilometer bereiken we de top van de Alto de la Colladiella, die we volgens de Asturiërs beter de Altu de la Colladiella kunnen noemen. Ook hier liggen dat soort dingen gevoelig. Boven op een berg die we vanaf de top kunnen zien staat een monument ter ere van de mijnwerkers, want bijna alle bergen in die stukje Asturië hebben ze in het verleden uitgehold.
We bevinden ons op 50 kilometer van het eind nu. Voorbij de top van de Colladiella gaan we snel terechtkomen op bekende wegen, we gaan dezelfde finale afwerken als in 2020, toen we ook naar de Angliru reden. Voor we op bekende wegen terechtkomen moeten we eerst een stukje afdalen. De Colladiella is een buitengewoon lastige klim, vooral die twee kilometer aan 10% zijn natuurlijk enorm zwaar. De afdaling is ook niet simpel, we dalen gelijk anderhalve kilometer af aan 8%. Dat is niet het grootste probleem, het probleem zit 'm vooral in het feit dat de smalle en vrij slechte weg enorm bochtig is, we komen de ene na de andere bocht tegen en de meeste bochten zijn vrij slecht in te schatten. Een lastig begin van de afdaling, waarna we na 1,5 kilometer in dalende lijn uitkomen een kruispunt. Slaan we hier rechtsaf, dan rijden we naar de Altu La Mozqueta, een tegenwoordig populaire klim. Maar nee, we gaan rechtdoor en we laten La Mozqueta een keer schieten. We dalen voorbij dit kruispunt af over een weg die we beter kennen, want dit deel van de afdaling kwam onder meer in de Vuelta van 2020 al eens voorbij. De afdaling blijft voorbij het kruispunt voorlopig even lastig, we dalen nog een tijd af aan 8% over een vrij smalle weg, die op dit punt ook nog eens van reeks haarspeldbochten is voorzien. Na deze haarspeldbochten komen we vooral een aantal scherpe bochtjes tegen, het gaat sowieso vrij smal en bochtig blijven tot we beneden zijn. In het dorpje Urbiés is het tijdelijk wat breder, daar komen we dan weer een nieuwe haarspeldbocht tegen. Buiten het dorp dalen we nog een tijd verder in een groen decor terwijl de bochten zich blijven opstapelen. Even later komen we uit in de vallei, in de buurt van La Vegona wordt de weg wat breder. Het wordt ook wat rechter, groen blijft het hoe dan ook. We dalen nog een aantal kilometer lichtjes verder, maar dat is tegen deze tijd amper merkbaar. In totaal dalen de renners net iets meer dan 15 kilometer af, maar het zijn vooral de eerste zes kilometer waar we voor op moeten letten, daarna begint het steeds vlakker te worden. In 2020 gingen er in deze afdaling wat mensen onderuit, het is hier verraderlijk. Na het lastige deel rijden we een kilometer of acht door de vallei van de Turón. Prima weggetje, weinig op aan te merken. Nouja, op zich is het wel jammer dat het na een tijd weer wat minder groen wordt en dat we de mijnbouw weer in beeld krijgen. Daarna rijden we wat dorpjes binnen, waar vooral de opmerkelijk gekleurde huisjes opvallen. In die toch redelijk grijze dorpjes zie je zo nu en dan een blauw huis, of een groen huis. Goed gedaan wel, maakt zo'n mijnstreek toch net wat minder droevig. In een van die dorpjes moeten we een keer scherp rechtsaf slaan, voorlopig een van de weinige obstakels. Even verderop slaan we in Figaredo linksaf, daarna rijden we de tussensprint tegemoet die na 91 kilometer gaat volgen. Langs het spoor en langs de Caudal gaan we sprinten, we rijden vervolgens over de Caudal en gaan dan op weg naar Pola de Lena. De tussensprint ligt op dezelfde locatie als in 2020, het verschil is dat er nu tevens sprake is van een bonussprint.
Na de tussensprint slaan we aan de andere kant van de Caudal linksaf, een kleine zes kilometer rijden we daarna over een brede weg door de vallei. We komen wat bochten tegen en het gaat zo nu en dan een beetje vals plat omhoog, maar veel maken we voorlopig niet mee. Het is wachten tot we bijna in Pola de Lena zijn. Vlak voor we door dit stadje zouden rijden slaan we scherp rechtsaf en rijden we onder een oude spoorbrug door. Daarna begint meteen de volgende serieuze klim van de dag, de Alto del Cordal. Direct loopt de weg een kilometer lang aan 9% omhoog, waarna het in de volgende kilometer wat makkelijker wordt met 6% gemiddeld. Na die makkelijkere kilometer volgt er een kilometer aan 10%, met een paar stroken aan 14%. Met die steile kilometer in de benen zwakt deze onregelmatige klim weer af richting 6%, voor het in de laatste anderhalve kilometer van de klim aan 12% omhoog gaat. In dit zware laatste stuk van de klim bereiken we zelfs stijgingsgraden tot 14%. Na 103,3 kilometer, op 21 kilometer van de top van de Angliru, bereiken de coureurs de top van deze Alto del Cordal. Een klim van de eerste categorie die in totaal 5,4 kilometer lang is, gemiddeld gaat het aan 9,2% omhoog. Dat gemiddelde is al zwaar genoeg, maar dankzij die twee kilometer aan 6% geeft het wel een vertekend beeld. Deze klim is behoorlijk zwaar, met in totaal drie kilometer boven de 10%. De weg is hier bovendien niet al te best, het is smal en het asfalt heeft z'n beste tijd gehad. El Cordal is een klim die bij het meubilair van de Vuelta hoort, vorig jaar sloegen we even over, maar in de Vuelta van 2021 reden we nog andersom omhoog over de Cordal op weg naar de Gamoniteiro, terwijl de Cordal van deze kant in 2020 deel uitmaakte van de rit richting de Angliru, net als nu. Daarvoor kwamen we ook al in 2017 hier langs, eveneens op weg naar de Angliru. Een beproefd recept, ergens ook geen al te nuttig recept aangezien iedereen toch gaat wachten op de Angliru. De Cordal zit er vaak voor spek en bonen in. Alhoewel, in 2017 was dat niet het geval, tijdens de afscheidsronde van Alberto Contador was hij ruim voor de Angliru in de aanval gegaan. Hij maakte er een showtje van, maar er doet nu geen Contador mee en dus zal de Cordal niet benut worden. In de edities van 2015, 2014, 2013 en 2011 kwam de Cordal ook voorbij, het is echt een vaste klant. Ook in dit geval heeft de organisatie weer de cijfers van altimetrias overgenomen, al is de klim volgens die goden 5,5 kilometer lang aan 9% gemiddeld. Het schrappen van 100 meter levert een verschil van 0,2% op, blijkbaar. Hoe dan ook, zware klim, maar er komt hierna een nog veel zwaardere klim.
Na de klim van de Cordal volgt misschien nog wel het moeilijkste deel van de rit, de afdaling. Dit is een beruchte afdaling, iedere keer gaan er hier weer een paar renners op hun plaat. Ik kan het me van 2020 eerlijk gezegd niet herinneren, maar in 2017 was dat in ieder geval wel het geval, toen gingen onder meer Soler en meesterdaler Nibali hier onderuit. Van 2017 staat me vooral bij dat Contador in de afdaling in de aanval ging, samen met een nog niet betrapte Pantano. Met z'n tweeën muisden ze er vanonder en sloten ze aan bij de kopgroep. In die kopgroep zat onder meer Enric Mas, die deels werd opgeleid door de amateurploeg van Contador. Mas besloot daarom als een gek op kop te gaan rijden, waardoor Contador met een mooie voorsprong op de groep der favorieten aan de Angliru kon beginnen. De afdaling van de Cordal is acht kilometer lang en behoorlijk technisch. De kant van de klim die we nu afdalen is evenwel de makkelijkste kant, de kant die we beklimmen is een stuk steiler. In de afdaling die we nu doen gaat het gemiddeld aan 6% naar beneden, maar het blijft lastig aangezien de weg smal is en het wegdek niet al te best. Bijna altijd zorgt de afdaling van de Cordal wel voor wat spektakel, aangezien renners hier nog wel eens het skoekeloen van dichtbij willen bekijken. Dat ligt ook wel deels aan het weer. Het regent hier praktisch altijd, ook nu wordt er weer wat nattigheid verwacht. Mijn Igor Antón viel hier in 2008 uit terwijl hij goed stond in het klassement, toch weer traumatisch. De afdaling heeft een aantal snelle, technische bochtjes, die niet altijd even overzichtelijk zijn. We rijden het grootste gedeelte van de afdaling door een bos, dat heeft een negatief effect op het inschatten van de bochten. Tot het eind blijft de afdaling technisch, met vooral in het laatste stuk nog een aantal gemene bochten. Op 13 kilometer van de streep komen we uit in La Vega en hier is de afdaling gedaan. Over La Vega valt wel wat te vertellen, er woonde in dit plaatsje een man die we officieus de ontdekker van de Angliru mogen noemen. Eladio Llano was een mijnwerker, in het weekend probeerde hij zijn troosteloze bestaan te ontvluchten door de bergen in de omgeving te verkennen. Per toeval kwam hij een keer de Angliru tegen, in die tijd slechts een grindpad. Vroeger gingen alleen de herders en de geiten hier naar boven, de term geitenpad is nog nooit zo van toepassing geweest. Met een mountainbike reed Eduardo Llano vervolgens bijna ieder weekend de Angliru op. Of de Gamonal, zoals de klim eigenlijk door de lokale herders werd genoemd. Toen de klim een paar jaar later werd geasfalteerd kwam de Vuelta vrij snel langs, de geruchten over een of andere onmogelijke klim in Asturië gingen als een lopend vuurtje rond. Het verhaal wil dat Eladio Llano ook op de berg aanwezig was toen José Maria Jimenez de klim ging verkennen in 1999. Het zou de eerste beklimming worden van de Angliru, niemand kende de klim. Eladio legde José Maria uit dat hij beter een ander verzet kon steken en nam meteen de hele klim met hem door. Klopt ongetwijfeld geen klote van, maar toch een leuk verhaal. Vooral omdat José Maria Jimenez meteen de eerste winnaar werd op de Angliru, je verzint het niet, of juist wel. Eladio Llano kwam in 2002 om tijdens een ongeluk in de mijn. Uiteraard.
In La Vega stuiten de renners nog een op scherpe bocht naar rechts, maar bijna direct daarna begint de weg omhoog te lopen. We bevinden ons op 12,5 kilometer van de streep en hier gaat het beest beginnen. De mythische klim naar de Alto de l'Angliru. 12,5 kilometer lang dus, 9,8% gemiddeld. Een verschrikking, alhoewel het eerste deel van de klim nog best meevalt. Buiten La Vega gaat het een kilometer omhoog aan 5%, dat is nog goed te doen. Daarna gaat het twee kilometer omhoog aan 8%. Is al lastiger, maar stelt in vergelijking met dat wat komen gaat alsnog niet gek veel voor. De kilometer aan 9% die daarna op het programma staat lijkt er al meer op, maar vervolgens zwakt het weer af richting 7%. De renners hebben nu vijf kilometer geklommen en de klim lijkt alleen maar makkelijker te worden. Tot dit punt bevinden de renners zich op een enigszins brede doorgaande weg, maar daar komt op 7,5 kilometer van de streep verandering in. Er volgt een bocht naar links, waarna het een kilometer zo goed als vlak is. Aan ongeveer twee procent gaat het omhoog, tot op 6,5 kilometer van de streep. Plots begint de Angliru echt en lijkt de weg bijna loodrecht omhoog te lopen. Het gaat een kilometer lang aan 14% omhoog, met een steilste strook van 22%. De kilometer die daarop volgt is iets minder moeilijk, maar met 12% gemiddeld en rampas aan 14% nog steeds niet eenvoudig. Al gaat het sowieso niet meer eenvoudig worden, dat bewaren we voor de laatste kilometer. Op iets meer dan drie kilometer van de streep gaat het gemiddeld aan 14% omhoog, met een paar secties boven de 20%. Het leukste deel van de Angliru is in zicht, want in de volgende kilometer gaat het gemiddeld aan 17,5% omhoog, met in die kilometer de onmenselijk zware strook aan 23,5%, de zwaarste strook van de hele klim. La Cueña les Cabres, zo noemt men deze strook, iets met geiten. Hier kunnen we genieten van kruipende renners, terwijl de Guardia Civil in tegenstelling tot de editie van 2020 weer op de afspraak zal zijn om de vervelende supporters van de berg te knuppelen. Het blijft nu hemeltergend steil, want in de volgende kilometer gaat het aan 13,5% omhoog, met ook weer wat stroken aan 20%. Vooral de bochten zijn hier bijna niet te doen, idioot steil. We komen nu al in de buurt van de top en ook de finish. Op een meter of 800 van de finish bereiken we die top, maar ook in de laatste meters richting de top gaat het nog aan meer dan 10% omhoog, met ook nog een strook aan 20%. Daarna komt de verlossing, want in de laatste meters van de rit gaat het licht naar beneden. Er komt nog een kort knikje naar boven, maar door het afdalinkje hebben de renners een flinke vaart, waardoor ze altijd over dat laatste bultje vliegen. Daarna gaat het in licht dalende lijn verder richting de finish. Na 124,4 kilometer is deze rit gedaan. We komen aan op deze onmenselijke klim van de buitencategorie, eentje die dusdanig zwaar is dat ik voor een keer zelfs niet zal vragen om een langere rit, dit volstaat wel.
De eerste van twee bergritten in Asturië eindigt boven op een mythische, legendarische berg. De Alto de l'Angliru debuteerde pas in 1999, maar boezemt toch iedereen angst in. Het is een van de zwaarste beklimmingen in het wielrennen, zonder enige twijfel. Dat de klim pas redelijk laat werd ontdekt ligt aan het feit dat er op de top niets te beleven is. Er is een parkeerplaats, met uitzichtpunt, maar verder vinden er maar weinig activiteiten plaats op de Angliru. In het dagelijks leven is dit het domein van een aantal loslopende paarden en koeien, meer niet. Er kwamen hier wat herders met hun geiten, dat was het wel. De naam van de klim hebben we blijkbaar te danken aan die herders. Op de top van de klim ligt een klein vennetje, waar volgens de overlevering palingen zwommen. Anguilas, ook wel. Anguilas, Angliru, zou het kunnen? Op 12 september 1999 debuteerde de Angliru in de Vuelta, tijdens de achtste rit. De klim werd meteen populair, aangezien José Maria Jiménez de overwinning pakte. Dat was voor de Spanjaarden genoeg reden om de klim in 2000 ook op te nemen in het parcours. Dat jaar ging de zege naar Gilberto Simoni, die eerder in de rit in de aanval was gegaan en op de slotklim een ontketende Roberto Heras achter zich wist te houden. Heras zette de recordtijd neer op de Angliru en sindsdien is niemand ook maar in de buurt gekomen van die tijd. Desondanks won hij niet, maar die fout herstelde hij twee jaar later. In 2002 kwam de Vuelta weer naar de Angliru en nu liet Heras onder meer heel Kelme achter zich. Aitor Gonzalez en Oscar Sevilla werden op een hoopje gereden. Babyface reed in de leiderstrui, maar die moest hij afstaan aan Heras. Met anderhalve minuut voorsprong op de nummer twee, Joseba Beloki, was Heras weer ongenaakbaar. Na zoveel overmacht van Heras durfde de organisatie een aantal jaar niet terug te komen naar deze berg. Pas in 2008 kwam de koers weer langs. Van Heras was geen sprake meer, maar in de tussentijd was er wel een nieuwe Spaanse klimmer opgestaan. Zijn naam? Alberto Contador. Hij reed Alejandro Valverde en Joaquim Rodriguez op een hoopje, won de rit en nam de leiderstrui over van Egoi Martinez. Die leiderstrui stond hij daarna niet meer af. Het duurde drie jaar voor de Vuelta weer naar de Angliru kwam, maar ook toen kregen we een show te zien. De Vuelta van 2011 was een aparte. Een strijd tussen renners die ineens benen hadden die ze helemaal niet hoorden te hebben. De top van het klassement bestond uit Juan José Cobo, Bradley Wiggins en Chris Froome. Van Froome had nog nooit iemand gehoord voor die Vuelta en Juan José Cobo had al bijna anderhalf jaar geen koers meer uitgereden. Toch stonden ze daar, maar er moest toch een keer een moment komen dat ze gingen kraken. Geen sprake van, op de Angliru werd Cobo onder de bezielende leiding van Matxin en Mauro Gianetti naar de top van de klim geblazen. Hij liet geen spaan heel van de concurrentie. Wout Poels werd op 48 seconden tweede. Cobo haalde hier naast de etappezege ook de eindzege binnen, want achter hem blunderde Sky opzichtig. De tijdrijder die plotseling kon klimmen, Bradley Wiggins, kwam voor geen meter vooruit op de steile Angliru. Dat ging Froome een stuk beter af, maar hij moest in de buurt van Wiggins blijven, want Wiggins droeg nu eenmaal de rode leiderstrui. Veel te laat mocht hij zijn eigen ding doen, waardoor ook hij 48 seconden verloor. Tijd die hij daarna niet meer goed wist te maken, waardoor Cobo met 13 seconden voorsprong de Vuelta kon winnen. Achteraf gezien bleek Cobo een beetje stout te zijn geweest. In 2019, acht jaar na de feiten, kwam naar boven dat het geen zuivere koffie was. De eindzege en de ritzege werden hem ontnomen. De eindzege ging naar Froome, de ritzege bevindt zich nu ergens in het luchtledige. Al is Cobo natuurlijk voor altijd onze winnaar. In 2013 kwamen we ook nog eens aan op de Angliru, dat was niet echt een feestje. Het was de Angliru volledig onwaardig. Het peloton liet een groepje vluchters te ver wegrijden, waardoor de Franse pygmee Kenny Elissonde er met de rit vandoor kon gaan. Hij was de sterkste van de kopgroep en wist zo zijn mooiste zege ooit te boeken. In de achtergrond reed Papy Horner met een grote glimlach op zijn gezicht staand Nibali de vernieling in. Nibali dacht op de Angliru wel even orde op zaken te kunnen stellen, maar de taaie Horner plooide geen moment en bleef lachen tot de top, terwijl hij bijna een halve minuut wegreed van Nibali. Hij won daardoor definitief de Vuelta van 2013. We kunnen dus wel stellen dat de Angliru een klim is van vele verhalen.
Ook in 2017 werd er een mooi verhaal geschreven. Nadat Contador was weggereden in de afdaling van de Cordal kreeg hij in het eerste gedeelte van de Angliru steun van de resterende koplopers. Vooral Mas deed z'n best, dat was erg vertederend. Even wat mogen doen voor je grote idool. Een paar jaar later keerde hij terug om voor zichzelf te rijden, maar daarover later meer. De voorsprong van Contador liep snel op naar meer dan een minuut. In het peloton waren er allerlei nobuddies aan het rijden, totdat ONZE Twan zich er eens mee ging bemoeien. De Angliru is zijn berg, dat liet hij ook in 2017 weer zien. Hij nam Froome op sleeptouw, met z'n tweeën kwamen ze snel dichter. Contador reed ondertussen in z'n eentje voorop. Soler was het langst overgebleven in zijn spoor, maar moest er uiteindelijk af. Contador liet zich die dag niet stoppen, door niemand. Het werd nog even spannend, de voorsprong ging van een minuut naar een halve minuut en daarna nog minder. Poels reed fluitend rond, Froome leek hem zelfs niet altijd te kunnen volgen. Als Poels die dag voor zichzelf had mogen rijden was het misschien een ander verhaal geweest. Hij bleef nu bij Froome. Nam af en toe een binnenbochtje aan 23% alsof het niets was, dat verhaal. Poels kwam als tweede binnen, 17 seconden na Contador. Net voor Froome, die wel zijn leidende positie wist te behouden. Contador hield stand, wat voor iedere liefhebber een fantastisch moment moet zijn geweest. Een carrière op zo'n manier kunnen afsluiten is natuurlijk een droom, het is een overwinning die is blijven hangen. Hij werd door die overwinning in 2017 ook meteen de eerste die twee keer wist te winnen op de Angliru, dan ben je een grote. Jammer dat hij tegenwoordig met z'n beperkte Engels vooral open deuren aan het intrappen is bij Eurosport, maar goed, we kunnen niet alles hebben. In 2020 keerde de Vuelta terug naar de Angliru en dat werd ook weer een bijzonder memorabele editie. In zekere zin was het de mooiste editie van allemaal. Wegens corona waren er geen fans welkom op de klim, de normaal overvolle Angliru was nu helemaal leeg. Dat was schitterend, want daardoor konden we eigenlijk pas voor het eerst echt zien hoe lastig deze klim is. Alles kon ineens perfect in beeld gebracht worden, er waren geen fans die ons het zicht ontnamen. De lokale notabelen waren er overigens minder blij mee, zij vonden een lege Angliru maar sfeerloos en daarom moest de Vuelta snel terugkeren voor een volle Angliru. Vandaar dat we hier opnieuw zijn. In de Vuelta van 2020 was de rit naar de Angliru nog korter, amper 100 kilometer. De vluchters hadden daarom weinig kans, Jumbo en Movistar kregen het met vereende krachten voor elkaar om de kopgroep binnen schot te houden. Op de Cordal volgde er blijkbaar een versnelling van Froome met in zijn wiel Carapaz, dit was ik helemaal vergeten. Een leuke poging, maar het zou toch echt allemaal weer op de Angliru gaan gebeuren. Tijdens de Vuelta van 2020 reden er namens Jumbo-Visma drie renners op kop op de Angliru. Drie renners die we heel goed kennen. Drie renners die momenteel het virtuele podium bezetten. Het was de toen nog relatief onbekende Jonas Vingegaard die in het eerste deel van de Angliru het kopwerk op zich mocht nemen. Het was zijn eerste grote ronde, een ronde waarin hij zich nog niet echt kon onderscheiden. Op een losse flodder in de Ronde van Polen na had Vingegaard sowieso nog niets laten zien, maar op de Angliru ontwaakte het beest. Hij zette zichzelf op kop en het duurde een eeuwigheid voor hij de kop afstond. De ontdekking van Vingegaard de klimmer, hier, op de Angliru, minder dan drie jaar geleden. Toen de lange beurt van Vingegaard voorbij was zette Kuss zich op kop, terwijl godbetert Enric Mas in de aanval ging. Roglic reageerde niet op die aanval, hij had een matige dag. Kuss reed op z'n gemakje naar Mas toe, maar Roglic zat niet op het wiel. De Amerikaan moest continu wachten op Roglic, die op een gegeven moment bijna aan het zwalken was. Iedereen reed weg van Roglic. Carapaz leek het eerst even moeilijk te hebben, maar hij sloot weer aan en demarreerde daarna zelfs. Terwijl Roglic Kuss weer eens moest laten gaan, de Amerikaan reed met dichtgeknepen remmen omhoog. Dat begint wel een beetje het verhaal van de Angliru te worden. Als Froome in 2011 niet op Wiggins had moeten wachten had hij kunnen winnen, als Poels in 2017 niet op Froome had moeten wachten had hij kunnen winnen, en als Kuss in 2020 niet op Roglic had moeten wachten had hij kunnen winnen. Wie wordt vandaag de meesterknecht die een spartelende kopman op sleeptouw moet nemen? Het coronajaar 2020 leverde enkele bijzondere resultaten op, zo ging de ritzege op de Angliru uiteindelijk naar Hugh Carthy. Die bleek aan het eind simpelweg de sterkste te zijn. Geen mooie naam, na Kenny Elissonde weer een mindere god op de erelijst. Die Vuelta was Carthy bizar sterk, dat niveau haalde hij daarna nooit meer. Vlasov werd tweede, net voor Mas en Carapaz. Die laatste nam de leiderstrui over van Roglic, die met de hulp van Kuss in staat was de schade enorm te beperken. Het was een mindere dag voor de Sloveen, maar dankzij de steun van Kuss wist hij uiteindelijk in Madrid toch de rode trui mee naar huis te nemen. Tot zover weer een memorabele editie, vooral dankzij het gebrek aan publiek en een spartelende leider. En natuurlijk de ontdekking van Jonas Vingegaard als ultramythische klimmer. Dat Carthy won blijft het smetje, maar anders was het Vlasov geweest, of Mas, de editie van dit jaar lijkt rijker gestoffeerd. Ik ben overigens nog op zoek naar het gifje van Dan Martin die hier op zijn iconische hondslelijke hobbelende manier door het beeld schuift, bijna net zo'n iconisch gifje als de binnenbocht van Wout Poels.
In startplaats Ribadesella wordt het overdag 23 graden, terwijl er bijna de hele dag kans op regen is. Het weerbericht ziet er fraaier uit dan dat van gisteren, de kans dat we het droog houden is een stuk groter, maar je moet ook niet vreemd opkijken als het opnieuw een natte dag wordt. Een beetje wind uit het noordoosten, vooral rugwind tijdens het eerste vlakke deel van de rit. In La Vega, aan de voet van de Angliru, ongeveer hetzelfde verhaal. Een graadje of 23, de hele middag wel wat kans op regen en een vrij minimaal briesje uit het noordoosten. Rugwind op de Angliru, Roberto Heras heeft een groot probleem. Deze ultrakorte maar alsnog zware bergrit gaat van start om 13:40, na een neutralisatie van 17 minuten gaan we net voor 14:00 echt van start. Eurosport 1 begint om 14:30 aan de uitzending, wat wil zeggen dat ze rond 15:00 een keer live zullen gaan. Het eerste uur missen we derhalve, de vlakke aanloop gaat aan ons voorbij. Of dat erg is weet ik niet, als er gecontroleerd wordt niet, anders wel. Sporza sluit om 15:50 weer aan, terwijl de finish wordt verwacht tussen 17:18 en 17:43.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_asset/file/9230009/22.JPG)
Ik vind dat op de Angliru altijd de klassementsrenners horen te winnen, dat Elissonde daar ooit won blijft een schandvlek, al had anders Horner gewonnen en dat was ook niet ideaal geweest. Maar goed, of de klassementsrenners ook daadwerkelijk voor deze rit gaan zal vooral wel weer afhangen van Jumbo. Ik kan me eigenlijk maar moeilijk voorstellen dat ze zin hebben om weer een hele dag op kop te rijden, maar zoals we gisteren hebben gezien kunnen er ineens bijzondere omstandigheden ontstaan waardoor ze dat wel doen. Het blijft een merkwaardige sport, immers. Een paar jaar geleden zette Movistar ineens alles op alles om Mas naar de zege te brengen, en die grijze muis ging nog in de aanval ook. De Angliru maakt soms vreemde dingen in mensen los, wie weet halen ze nu weer zo'n stunt uit. De lengte van de rit is in het nadeel van de vluchters, net als de zwaarte van de slotklim. Al moeten we nu ook weer rekening gaan houden met de factor Evenepoel, die ongetwijfeld in de kopgroep gaat zitten. In ieder geval, ik ga het mezelf makkelijk maken en ik kies voor de klassementsrenners. Of het gaat gebeuren weet ik niet, maar het is moreel gezien wel het juiste op de Angliru.
1. Vingegaard. Hij heeft al een rit gewonnen omdat zijn dochter op die dag jarig was, nu heeft hij weer een rit gewonnen omdat Nathan Van Hooydonck op die dag een hartaanval kreeg en wat wil het toeval? Vandaag is Sepp Kuss jarig. Vingegaard gaat deze rit winnen voor zijn vriend, als verjaardagscadeautje snoept hij hem de rode trui af. Na vandaag is de Vuelta gedaan, Vingegaard gaat de tegenstand degraderen, inclusief zijn eigen ploeggenoten. Voor een man zonder karakter is het wel een ontzettende lul.
2. Kuss. In 2020 was hij beter dan Roglic op deze klim. De Angliru ligt hem, denken we te weten. En nu hoeft hij niet op Roglic te wachten, dat scheelt. Het rood zal hij wel verliezen, want de wereld van Vingegaard is er een van nemen en nemen.
3. Ayuso. Om de hegenomie van Jumbo toch nog enigszins te doorbreken. Wellicht dat Mas zich ook nog even laat zien, maar nee, goh, we weten ongeveer hoe dit gaat aflopen.
4. Roglic. Niet zijn klim, op basis van 2020. En op meer baseer ik dit dan ook niet.
5. Poels. De sympathiestem, omdat de Angliru natuurlijk ook wel een beetje zijn berg is. Al werd hij in 2020 slechts 8e, dat was een pover resultaat. Maar nu heeft hij betere benen, kijk maar naar zijn prestatie in Bejes.
Wie zou er vandaag de dagzege mogen hebben van Jumbo?
Steun het Kiva Fok! team!
http://www.kiva.org/team/fok
http://www.kiva.org/team/fok
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Als ze nu gedrieën naar de finish koersen kunnen ze ons net zo goed bij de start in onze bek tuffen 
Maar dat gaat niet gebeuren zo te zien
Maar dat gaat niet gebeuren zo te zien
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Goed gereekst.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Muntjes voor de motard.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Lekker verjaardagscadeau.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Geen 1-2-3 voor Jumbo ach
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Hopen dat Roglic een van de komende dagen relatief vroeg mag gaan zoals Vingegaard gisterenquote:Op woensdag 13 september 2023 17:09 schreef Koffieplanter het volgende:
Ik kijk al uit naar de meltdown van de Slovenen.
Citius, Altius, Fortius.
Hopelijk duwt Vingegaard snel nog zijn wiel als eerst over de streep, voor de totale meltdown.
Put these foolish ambitions to rest.
Wel heel jammer dat ze het Kuss niet gunnen.
Het zou wel heel mooi zijn als Kuss als meesterknecht nu de kans er is het eens zou winnen.
Natuurlijk zijn die andere 2 veel beter, maar toch.
Heel jammer dit van Jumbo Visma.
Het zou wel heel mooi zijn als Kuss als meesterknecht nu de kans er is het eens zou winnen.
Natuurlijk zijn die andere 2 veel beter, maar toch.
Heel jammer dit van Jumbo Visma.
Ja leukquote:
Moderatie vandaag is net zo slecht als Spaanse regie
Grupo Uijtdebroeks, zonder de beste jongen zelf ook nog.quote:
Moderatie vandaag is net zo slecht als Spaanse regie
sig verwijderd door FA
Landa is een betere teammaatquote:
Is Landa Kuss terug aan het brengen?
Landa knecht andermaal voor de man in het rood.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Jonas hoeft zich nergens zorgen om te maken. Hij heeft geen trap gedaan en staat dichter bij het rood, die is hoe dan ook in extase.quote:
Zou Jonas blij zijn als Kuss nog rood heeft?
Put these foolish ambitions to rest.
Kuss redt het.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
JA, ZWIEP!
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Zelfs Roglic vond dit een beetje overdreven.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Zes!quote:
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Roglic is denk ik niet blij dat hij derdes gaat worden.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Eerste niet-Jumbo dadelijk op bijna 3 minuten van het podium?
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
2de of 3de maakt toch niet veel uit?quote:
Roglic is denk ik niet blij dat hij derdes gaat worden.
Op ruim 3 minuten denk ik zelfs.quote:
Eerste niet-Jumbo dadelijk op bijna 3 minuten van het podium?
2'52 uiteindelijk.quote:
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Hoe lang ligt ie nog vast? Neem aan dat ze nog 1 jaar geloven in roglic in n grote ronde en daarna jorgenson t over mag nemen?quote:
Roglic is denk ik niet blij dat hij derdes gaat worden.
Het beste adres voor al uw primeurs!
Alle drie niet blij he… Kuss dat hij weer tijd verloren heeft, Vingegaard dat hij het rood nog niet heeft en Roglic dat hij nog steeds met Vingegaard in zijn wiel zat
Mja
Crazy hé.
"The man who never alters his opinion is like standing water, and breeds reptiles of the mind." - William Blake, The Marriage of Heaven and Hell.
Top 20!quote:
[ twitter ]
Pelayo gaat schroeien.
Kuss wel de morele winnaar vd etappe toch. Iedereen verwacht dat ie m hier kwijtraakt maar hij houdt stand.
Het beste adres voor al uw primeurs!
Wout van Aert ziet nu duidelijk, dat Vingegaard in de tweede touretappe bewust niet voor hem even kopwerk gedaan heeft. Dat was dus niet vanwege onwetendheid door ploeginstructies.
Iedere elke renner had wel door dat juist hij de laatste kilometers bij Kuss had moeten blijven,.
Iedere elke renner had wel door dat juist hij de laatste kilometers bij Kuss had moeten blijven,.
Ik kreeg opdracht om een nieuw topic aan te makenquote:
6 users die graag een topic willen aanmaken
Dus Cras is niet cleanquote:
Het is hiermee wel bewezen dat Jumbo clean is. Anders zou Steff Cras niet op 2:17 kunnen finishen.
Lekker zuipen, lekker dansen en daarna lekker neuken.
Die van zaterdag ligt een pure klimmer als Kuss minder dan morgen denk ik. En die leent zich er ook voor om eerder oorlog (nou ja, dat andere teams nog wat proberen) te maken dan morgen.quote:
[..]
Morgen wordt beslissend (etappe van zaterdag is niet zwaar genoeg).
Cian is De Nieuwe Remco.quote:
Ze moeten toch oppassen met dat predicaat, Cian zou de eerste niet zijn die daaraan ten onder zou gaan.
Il mondo apre le porte
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Jonas heeft wel een voordeel door de rit niet te winnen. Hij kan lekker snel weer naar beneden.
Life is what happens to you while you're busy making other plans
Kuss heeft 3 minuten cadeau gekregen, VIngegaard 1,5 en bij hem springen Vingegaard en Kuss er al naar toe als het 10 seconden is. Je zou voor minder.quote:
Roglic is denk ik niet blij dat hij derdes gaat worden.
De eigen bv spekken? Ik heb ook geen flauw idee inderdaadquote:
Kan iemand me uitleggen waarom Louis Vervaeke zo hard heeft doorgereden?
Ik denk niet dat er al eerder een renner de Nieuwe Remco genoemd is.quote:
[..]
Cian is De Nieuwe Remco.
Ze moeten toch oppassen met dat predicaat, Cian zou de eerste niet zijn die daaraan ten onder zou gaan.
Primoz de morele winnaarquote:
[..]
Kuss heeft 3 minuten cadeau gekregen, VIngegaard 1,5 en bij hem springen Vingegaard en Kuss er al naar toe als het 10 seconden is. Je zou voor minder.
Lekker zuipen, lekker dansen en daarna lekker neuken.
Beetje prestige, als je voor het eerst in je leven de Angliru op mag?quote:
Kan iemand me uitleggen waarom Louis Vervaeke zo hard heeft doorgereden?
quote:
Kan iemand me uitleggen waarom Louis Vervaeke zo hard heeft doorgereden?
O, zeker wel, er zijn al zat Nieuwe Remco's geweest maar die druk om met Hem vergeleken te worden, dat kunnen maar zeer weinigen aan.quote:Op woensdag 13 september 2023 17:27 schreef hhh38 het volgende:
[..]
Ik denk niet dat er al eerder een renner de Nieuwe Remco genoemd is.
Il mondo apre le porte
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Ik zie Vingegaard de Vuelta wel winnen; zat (redelijk) op het gemak in het wiel.quote:
Kuss gaat niet winnen; stond zich nu al te verontschuldigen bij Primoz, dat-ie het gaatje naar hem als eerste dichtreed.
Ik doe het ff rustig aan.
Marco'tje!quote:
[..]
Ik denk niet dat er al eerder een renner de Nieuwe Remco genoemd is.
Churandyquote:
Zijn er vrolijkere mensen dan Cian?
Lekker zuipen, lekker dansen en daarna lekker neuken.
Tsja, voor Kuss is dit natuurlijk maf.quote:
Klinkt toch wel alsof het niet 100 procent snor zit tussen die mannen.
In zijn hoofd is hij nog steeds de knecht.
Toch geniet-ie er volgens mij wel van.
Iedere dag in het rood is bonus voor hem.
Die andere 2 zijn De Winnaars.
Als ik het moet inschatten, lijkt Vinge mij de winnaar te zijn a.s. zondag.
Maar het is een lijpe Vuelta.
Ik doe het ff rustig aan.
Remco derde keer op rij de strijdlust.
Renaat haalt hem direct door de vuist.
Renaat haalt hem direct door de vuist.
The owls are not what they seem
Zelfs Sd Worx vindt dit wat te gortigquote:
5 etappes en in klassement 1-2-3 voor Jumbo. Tsja.
Vingegaard zegt op de Deense televisie dat hij hoopt dat Kuss de Vuelta wint. 5D chess, hij legt alle druk bij Roglic.
Put these foolish ambitions to rest.
"my best friend Sepp"quote:
Vingegaard zegt op de Deense televisie dat hij hoopt dat Kuss de Vuelta wint. 5D chess, hij legt alle druk bij Roglic.
Il mondo apre le porte
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Deed die vandaag feitelijk ook niet.quote:
Vingegaard gaat niet demarreren morgen?
Niemand volgen ook danquote:
[..]
Deed die vandaag feitelijk ook niet.
Primoz gaat morgen winnen voor mijn verjaardag. En dan gaat Jonas hem achtervolgen waardoor hij de Vuelta wint.quote:
Vingegaard gaat niet demarreren morgen?
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Dat zou je zeggen... Dat ze vanaf nu altijd wachten op Kuss. Voorsprong van Roglic op de rest is ook groot genoeg.quote:
Vingegaard gaat niet demarreren morgen?
Jonas zegt dat hij hoopt dat Kuss wint
dan vraag je je toch af of Roglic daar dan anders in staat
Roglic zei in zijn interview dat hij Kuss heeft gezegd dat hij vol moet houden en dat hij het dan wel redt, wat een beetje cynisch klinkt
verklaart ook waarom Jonas alleen in het wiel zat van Roglic
dan vraag je je toch af of Roglic daar dan anders in staat
Roglic zei in zijn interview dat hij Kuss heeft gezegd dat hij vol moet houden en dat hij het dan wel redt, wat een beetje cynisch klinkt
verklaart ook waarom Jonas alleen in het wiel zat van Roglic
Mja
quote:
Na twee keer lezen snap ik dit niet.quote:Op woensdag 13 september 2023 17:42 schreef TAmaru het volgende:
Jonas zegt dat hij hoopt dat Kuss wint
dan vraag je je toch af of Roglic daar dan anders in staat
Roglic zei in zijn interview dat hij Kuss heeft gezegd dat hij vol moet houden en dat hij het dan wel redt
verklaart ook waarom Jonas alleen in het wiel zat van Roglic
Dat verklaart niet waarom hij gisteren zelf aanviel en bijna naar het rood reed. Hij zou Primoz kunnen laten rijden, die staat nog op anderhalve minuut van Kuss.quote:
Jonas zegt dat hij hoopt dat Kuss wint
dan vraag je je toch af of Roglic daar dan anders in staat
Roglic zei in zijn interview dat hij Kuss heeft gezegd dat hij vol moet houden en dat hij het dan wel redt
verklaart ook waarom Jonas alleen in het wiel zat van Roglic
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
. Piti heeft een waardige opvolger
Ja sorry, zat op m'n telefoon en daar is het zo kut om te typen dat ik dan soms wat kort door de bocht dingen zeg ... wat ik bedoel is: Jonas zegt dat hij hoopt dat Kuss wint. Roglic wenst Kuss alleen veel sterkte. Dat vind ik dus juist een beetje cynisch overkomen. Zo van: succes hè. Ik ga je wel aanvallen, maar succes!quote:
[..]
[..]
Na twee keer lezen snap ik dit niet.
Dit zou kunnen verklaren waarom Jonas bij Roglic in het wiel zat maar niet overnam, dus om Roglic ahw te controleren, maar verder geen tijd meer te winnen op Sepp.
Mijn gevoel zegt dat Roglic de minst gelukkige is met deze situatie, maar hij zal vermoedelijk ook niet in zijn eentje genoeg tijd kunnen pakken op Jonas en Sepp, dus lijkt me al wel vrij kansloos voor de eindzege.
Mja
Ze lijken zelf ook het wat teveel vinden ja, dus misschien wel.quote:
Dagjesmens-modus
Is Jumbo niet een beetje aan het overdrijven dit jaar?
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Overigens, UAE koerste ook weer totaal niet als team vandaag; vreemd dat Almeida bijv. nog voor Ayuso is geëindigd en niet op hem wachtte. Maar goed, Ayuso was ook echt niet goed genoeg.
Mja
Als Vingegaard echt voor Kuss had willen rijden had ie niet achter Roglic aan moeten gaan maar Kuss zelf op sleeptouw moeten nemen. Zeker in de laatste kilometer was dat waardevol geweest.quote:
[..]
Ja sorry, zat op m'n telefoon en daar is het zo kut om te typen dat ik dan soms wat kort door de bocht dingen zeg ... wat ik bedoel is: Jonas zegt dat hij hoopt dat Kuss wint. Roglic wenst Kuss alleen veel sterkte. Dat vind ik dus juist een beetje cynisch overkomen. Zo van: succes hè. Ik ga je wel aanvallen, maar succes!
Dit zou kunnen verklaren waarom Jonas bij Roglic in het wiel zat maar niet overnam, dus om Roglic ahw te controleren, maar verder geen tijd meer te winnen op Sepp.
Mijn gevoel zegt dat Roglic de minst gelukkige is met deze situatie, maar hij zal vermoedelijk ook niet in zijn eentje genoeg tijd kunnen pakken op Jonas en Sepp, dus lijkt me al wel vrij kansloos voor de eindzege.
Ik kan zijn woorden niet echt matchen met z'n acties
Hij kan Roglic ook niet te ver laten rijden voor zijn eigen positie natuurlijkquote:
[..]
Als Vingegaard echt voor Kuss had willen rijden had ie niet achter Roglic aan moeten gaan maar Kuss zelf op sleeptouw moeten nemen. Zeker in de laatste kilometer was dat waardevol geweest.
Ik kan zijn woorden niet echt matchen met z'n acties
Mja
Hij had meer dan een minuut voorsprong.quote:
[..]
Hij kan Roglic ook niet te ver laten rijden voor zijn eigen positie natuurlijk
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
@Flopeend hier moet je zijn
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat is ook niet heel veel, zeker met de rit van morgen in gedachte.quote:
[..]
Hij had meer dan een minuut voorsprong.
Mja
quote:Op woensdag 13 september 2023 18:30 schreef Pino112 het volgende:
@:Flopeend hier moet je zijnJa dat had ik inmiddels al gezien. Gaat lekker.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Het hoofdschudden van Landa is mijn mood.
Mag ik daar een gifje van, @Aguero? En heb je dan ook meteen nog Dan Martin in het archief zitten?
Mag ik daar een gifje van, @Aguero? En heb je dan ook meteen nog Dan Martin in het archief zitten?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Als het hem echt om de eindzege van Kuss te doen is, zou het hem weinig moeten uitmaken of Roglic wel of niet de rit wint en tijd op hem pakt.quote:
[..]
Dat is ook niet heel veel, zeker met de rit van morgen in gedachte.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Gigantische meltdowns op twitter.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Voorbeeld?quote:
Gigantische meltdowns op twitter.
Benieuwd of Jumbo ooit nog een keer zo'n sterk team meeneemt vergeleken met de rest, dit maakt het alleen maar ongemakkelijk 
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
quote:
Ik heb het idee dat Charlene wat moeite heeft met deze situatie.
Maar alle reacties op de tweets van Jumbo zijn echt goud. Normaal reageren er tien mensen op hun tweets ofzo, nu ineens 500 en 800.
Judas Vingegaard vind ik wel goed klinken, mokzegge.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ach waarschijnlijk hebben ze al lang een keuze gemaakt en het is aan Jumbo en de drie mannen of ze er nog voor gaan rijden of ze Kuss in het rood naar Madrid rijden. Sowieso is er niemand die verder in buurt komt.
Persoonlijk zou ik het een mooi gebaar vinden als Kuss mag winnen maar alleen als hij daar zelf Ok mee is want als ze echt op hem gaan wachten zal dat wel altijd bij zijn Vuelta zege gezegd worden. Maar ja wie heeft het daar over 5 jaar nog over en over 20 jaar wordt nog wel gepraat over een Gewissje van Jumbo in een grote ronde.
Persoonlijk zou ik het een mooi gebaar vinden als Kuss mag winnen maar alleen als hij daar zelf Ok mee is want als ze echt op hem gaan wachten zal dat wel altijd bij zijn Vuelta zege gezegd worden. Maar ja wie heeft het daar over 5 jaar nog over en over 20 jaar wordt nog wel gepraat over een Gewissje van Jumbo in een grote ronde.
Sepp van Aertquote:
[..]
[ twitter ]
[ twitter ]
[ twitter ]
[ twitter ]
Ik heb het idee dat Charlene wat moeite heeft met deze situatie.
Maar alle reacties op de tweets van Jumbo zijn echt goud. Normaal reageren er tien mensen op hun tweets ofzo, nu ineens 500 en 800.
[ twitter ]
Judas Vingegaard vind ik wel goed klinken, mokzegge.
Il mondo apre le porte
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Pace totalitaria
Solo l'odore della morte.
Laten we realistisch zijn: Als ze er morgen en zaterdag voor gaan rijden is de kans erg groot dat Vingegaard als winnaar uit de bus komt.quote:
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Tom Danielson is ook echt witheet.quote:
Ach, merika.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Froome wachtte ook op Wiggins. Daar moet je niet een te groot punt van maken. Het verschil is dat het nu gaat om een knecht die er beter voor staat dan z'n twee kopmannen.quote:
Ach waarschijnlijk hebben ze al lang een keuze gemaakt en het is aan Jumbo en de drie mannen of ze er nog voor gaan rijden of ze Kuss in het rood naar Madrid rijden. Sowieso is er niemand die verder in buurt komt.
Persoonlijk zou ik het een mooi gebaar vinden als Kuss mag winnen maar alleen als hij daar zelf Ok mee is want als ze echt op hem gaan wachten zal dat wel altijd bij zijn Vuelta zege gezegd worden. Maar ja wie heeft het daar over 5 jaar nog over en over 20 jaar wordt nog wel gepraat over een Gewissje van Jumbo in een grote ronde.
Wat vindt Jose er eigenlijk van?
Hij zal het zelf niet cadeau willen krijgen lijkt mij, zou echter een mooie geste zijn van Roglic en Vingegaard voor alles wat hij voor hen heeft gedaan. Maar gezien Vingegaard z'n antwoord dat hij hoopt dat hij die paar seconden vast houdt, lijkt mij dat ze er gewoon voor gaan strijden. Dat gaat Vingegaard dus inderdaad winnen, als er niks geks gebeurd.quote:
[..]
Laten we realistisch zijn: Als ze er morgen en zaterdag voor gaan rijden is de kans erg groot dat Vingegaard als winnaar uit de bus komt.
Xbox Live Gamertag : ThaD16
Ik heb echt het idee dat Jumbo vreselijk aan het onderschatten is wat een on-ge-kende PR-ramp deze Vuelta gaat worden als Kuss hem niet wint. Ze zijn op zijn zachts gezegd al niet al te populair, zowel binnen als buiten het peloton, maar als Vingegaard hem straks wint worden ze waarschijnlijk zo'n beetje de meest gehate ploeg aller tijden bij de gemiddelde wielerfan. Of het nou terecht is of niet.
Medelijden met de arme stagiair die de socials moet beheren
Medelijden met de arme stagiair die de socials moet beheren
Gewissma heeft alleen nog steeds niet voor elkaar gekregen om slaaf Woutquote:
de Ronde of Roubaix te laten winnen. Dus ze hebben het wielrennen nog niet uitgespeeld. En ze moeten Wielco nog een worldtour wedstrijd laten winnen.
Haha, Kelderman die een WT koers wint. Ja, nee. Als je die compleet volspuit met EPO weet die nog te verliezen waarschijnlijk.quote:
[..]
Gewissma heeft alleen nog steeds niet voor elkaar gekregen om slaaf Wout
Xbox Live Gamertag : ThaD16
Ik vind het wel vrij onterecht over het algemeen dat ze zo worden gehaat. Ze zijn niet onsportief of super saai qua tactiek. Maar ja,de beste ploegen/sporters worden nou eenmaal sneller gehaat.quote:
Ik heb echt het idee dat Jumbo vreselijk aan het onderschatten is wat een on-ge-kende PR-ramp deze Vuelta gaat worden als Kuss hem niet wint. Ze zijn op zijn zachts gezegd al niet al te populair, zowel binnen als buiten het peloton, maar als Vingegaard hem straks wint worden ze waarschijnlijk zo'n beetje de meest gehate ploeg aller tijden bij de gemiddelde wielerfan. Of het nou terecht is of niet.
Medelijden met de arme stagiair die de socials moet beheren
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Die stagiair is echt keihard aan het trollen.quote:
Ik heb echt het idee dat Jumbo vreselijk aan het onderschatten is wat een on-ge-kende PR-ramp deze Vuelta gaat worden als Kuss hem niet wint. Ze zijn op zijn zachts gezegd al niet al te populair, zowel binnen als buiten het peloton, maar als Vingegaard hem straks wint worden ze waarschijnlijk zo'n beetje de meest gehate ploeg aller tijden bij de gemiddelde wielerfan. Of het nou terecht is of niet.
Medelijden met de arme stagiair die de socials moet beheren
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Daarom, als dat lukt hebben ze wielrennen wel zo ongeveer uitgespeeld als team.quote:
[..]
Haha, Kelderman die een WT koers wint. Ja, nee. Als je die compleet volspuit met EPO weet die nog te verliezen waarschijnlijk.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
In het peloton vinden ze Jumbo over het algemeen wel onsportief. Vorig jaar in de Tour ging het er nog iedere keer over dat ze zo gevaarlijk reden, nu hoor je weer vooral de geluiden dat ze teveel zelf willen winnen en er te weinig ruimte is voor de vluchters.quote:
[..]
Ik vind het wel vrij onterecht over het algemeen dat ze zo worden gehaat. Ze zijn niet onsportief of super saai qua tactiek. Maar ja,de beste ploegen/sporters worden nou eenmaal sneller gehaat.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
quote:
[..]
Die stagiair is echt keihard aan het trollen.
Dit is toch goud, een eindeloze stroom aan leedvermaak in de reacties.
Voorsprong is nu zo groot dat ze eigenlijk niks meer hoeven. Je zou morgen rustig naar boven kunnen peddelen. Ayuso is er doorheen gezakt. Mas kon ook niet mee.quote:
[..]
Laten we realistisch zijn: Als ze er morgen en zaterdag voor gaan rijden is de kans erg groot dat Vingegaard als winnaar uit de bus komt.
De Spanjaarden zullen elkaar wellicht bestoken en Jumbo kan lekker mee in wiel.
Sowieso lijkt zaterdag wel oncontroleerbaar te zijn. Dat is een heuse klassieker, spektakel bijna gegarandeerd
De beste is niet direct een probleem, het gaat pas mis bij overmacht. Dat begint nu wel een beetje lachwekkend te worden en dan gaan mensen op zoek naar dingen om op in te hakkenquote:
[..]
Ik vind het wel vrij onterecht over het algemeen dat ze zo worden gehaat. Ze zijn niet onsportief of super saai qua tactiek. Maar ja,de beste ploegen/sporters worden nou eenmaal sneller gehaat.
Wielco winnen. Meh al zit die vol onder de doping, rijdt het hele peloton in zijn dienst, dan nog weet hij op een of andere manier te verliezen. Wss een of andere losgeslagen kassei, een lekkende tuinslang of een verloren oliespoor.quote:
[..]
Gewissma heeft alleen nog steeds niet voor elkaar gekregen om slaaf Wout
Wielco een WT laten winnen behoort niet tot de opdrachten om het wielrennen 100% uit te spelen. Het is zo'n bonusopdracht die onmogelijk te halen is, hoeveel cheats je er ook tegenaan gooit.
Judas 1 en Judas 2quote:
[..]
[ twitter ]
[ twitter ]
[ twitter ]
[ twitter ]
Ik heb het idee dat Charlene wat moeite heeft met deze situatie.
Maar alle reacties op de tweets van Jumbo zijn echt goud. Normaal reageren er tien mensen op hun tweets ofzo, nu ineens 500 en 800.
[ twitter ]
Judas Vingegaard vind ik wel goed klinken, mokzegge.
Ze hebben iets dat enorm goed werkt op trainingskampen en in rondes, in het eendagswerk is de dominantie/het overpresteren een stuk minder.quote:
[..]
Gewissma heeft alleen nog steeds niet voor elkaar gekregen om slaaf Wout
Dat vind ik dan weer een enorm zwaktebod. Ik heb gigantische vraagtekens bij Jumbo (en dus de schone wielersport in het algemeen). Maar je kunt een topsporter/team slechts verwijten dat ze willen winnen.quote:
[..]
In het peloton vinden ze Jumbo over het algemeen wel onsportief. Vorig jaar in de Tour ging het er nog iedere keer over dat ze zo gevaarlijk reden, nu hoor je weer vooral de geluiden dat ze teveel zelf willen winnen en er te weinig ruimte is voor de vluchters.
Ga dan een potje kaarten bij het kampvuur op de camping.
Dat laatste is toch eigenlijk maar een raar kutargument? We hebben het over topsport, hoe kan je boos zijn dat een concurrent alles wil winnen wat er te winnen valt?quote:
[..]
In het peloton vinden ze Jumbo over het algemeen wel onsportief. Vorig jaar in de Tour ging het er nog iedere keer over dat ze zo gevaarlijk reden, nu hoor je weer vooral de geluiden dat ze teveel zelf willen winnen en er te weinig ruimte is voor de vluchters.
Dat de manier waarop ze winnen nogal lachwekkend is is een tweede, maar dat ze overal willen winnen is alleen maar goed.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Nou, in het peloton kunnen ze er in ieder geval niet mee lachen. Of dat terecht is of niet is een tweede, maar het is wel een gegeven.quote:
[..]
Dat laatste is toch eigenlijk maar een raar kutargument? We hebben het over topsport, hoe kan je boos zijn dat een concurrent alles wil winnen wat er te winnen valt?
Dat de manier waarop ze winnen nogal lachwekkend is is een tweede, maar dat ze overal willen winnen is alleen maar goed.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Zaterdag staan er alleen lopers op het programma. Als Jumbo wil, dan is die etappe prima te controleren.quote:
[..]
Voorsprong is nu zo groot dat ze eigenlijk niks meer hoeven. Je zou morgen rustig naar boven kunnen peddelen. Ayuso is er doorheen gezakt. Mas kon ook niet mee.
De Spanjaarden zullen elkaar wellicht bestoken en Jumbo kan lekker mee in wiel.
Sowieso lijkt zaterdag wel oncontroleerbaar te zijn. Dat is een heuse klassieker, spektakel bijna gegarandeerd
Zou het vooral in het herstel over langere periode zitten? Turbo ketonenquote:
[..]
Ze hebben iets dat enorm goed werkt op trainingskampen en in rondes, in het eendagswerk is de dominantie/het overpresteren een stuk minder.
Als Vingegaard na de demonstraties in de afgelopen etappes nu nog de eindzege laat aan Kuss vind dat net zo lachwekkend als toen WOUT de zege in momument Gent-Wevelgem aan Laporte liet.
The owls are not what they seem
Kuss is Lemond in 85/86. Ook al won Lemond wel in 86 natuurlijk ondanks al het gekloot van Hinault. Alleen moet Kuss nu tegen twee giganten vechten. Als de ene hem niet naait is het de ander wel.
Tegelijkertijd, het is sport. Geen Sinterklaas ronde waar ze lafjes Kuss naar de finish moeten rijden.
Tegelijkertijd, het is sport. Geen Sinterklaas ronde waar ze lafjes Kuss naar de finish moeten rijden.
Dat is gewoon de aard van eendagskoersen toch? Een beetje dezelfde reden waarom het vrij makkelijk is om een voetbalcompetitie jaren te domineren en een bekertoernooi vaak een veelvoud aan winnaars kent.quote:
[..]
Ze hebben iets dat enorm goed werkt op trainingskampen en in rondes, in het eendagswerk is de dominantie/het overpresteren een stuk minder.
Ja eens. Ik gun het Kuss op zich van harte maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij niet de beste is deze ronde. Laatste paar etappes wordt hij steeds eraf gereden door Vingegaard en/of Roglic.quote:
Tegelijkertijd, het is sport. Geen Sinterklaas ronde waar ze lafjes Kuss naar de finish moeten rijden.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Sepp 'Isidro Nozal' Kuss
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Nou, dat klopt niet helemaal, want als Roglic veel tijd op Kuss had gepakt, wint noch Kuss, noch Jonas, maar Roglic. Dus daarom zei ik ook dat Jonas met Roglic mee ging om hem te controleren, aangezien Jonas beter dan Roglic staat in het klassement.quote:
[..]
Als het hem echt om de eindzege van Kuss te doen is, zou het hem weinig moeten uitmaken of Roglic wel of niet de rit wint en tijd op hem pakt.
Mja
Ik denk dat je dat een beetje overschat. Als Vingegaard wint, wint hij hem gewoon terecht, en dan zullen de meeste fans dat beamen, ook al zijn ze niet blij.quote:
Ik heb echt het idee dat Jumbo vreselijk aan het onderschatten is wat een on-ge-kende PR-ramp deze Vuelta gaat worden als Kuss hem niet wint. Ze zijn op zijn zachts gezegd al niet al te populair, zowel binnen als buiten het peloton, maar als Vingegaard hem straks wint worden ze waarschijnlijk zo'n beetje de meest gehate ploeg aller tijden bij de gemiddelde wielerfan. Of het nou terecht is of niet.
Medelijden met de arme stagiair die de socials moet beheren
Mja
Dat Jumbo kan 'beslissen' of opleggen wie de Vuelta wint, irriteert mij veel meer dan wie van de 3 het wordt. Dat twee van de 3 het charisma van een boer met kiespijn hebben, helpt natuurlijk ook niet veel.
Isidro Nozal.. die was ik alweer helemaal vergetenquote:
[ twitter ]
Sepp 'Isidro Nozal' Kuss
Waarbij Froome die Tour ook niet had gewonnen als hij wel echt koers had gemaakt, maar er zullen genoeg mensen zijn die dat beeld wel hebben. Die de opzet van Froome was geslaagdquote:
[..]
Froome wachtte ook op Wiggins. Daar moet je niet een te groot punt van maken. Het verschil is dat het nu gaat om een knecht die er beter voor staat dan z'n twee kopmannen.
Wat vindt Jose er eigenlijk van?
De nieuwe Wuyts is uit. Remco wordt gesloopt. Ik vind het fascinerend om te zien hoe kritisch Remco wordt bekeken in Vlaanderen ten opzichte van de heilige Wout van Nazareth.
quote:Michel Wuyts begrijpt tactiek Evenepoel niet: “Als hij voor ritwinst wilde gaan, is het dom om al van zo vroeg aan te vallen”
Een ongeziene machtsontplooiing van Jumbo-Visma op de moordende Angliru in de Vuelta. Kuss, Vingegaard én Roglic bleven met z’n drieën over. Maar iedereen verwachtte ook Remco Evenepoel op de Angliru. De bergkoning koos al vroeg voor de aanval, en werd op vijf kilometer van de top voorbijgereden door de groep der favorieten. Iets wat onze analist Michel Wuyts niet begrijpt. “Als hij voor ritwinst wilde gaan, was zijn beslissing om al van zo vroeg aan te vallen dom.”
Michel Wuyts keek met verbazing naar de vroege ontsnappingspoging van Remco Evenepoel. “Als het zijn doelstelling was om zijn bergtrui veilig te stellen, heeft hij een zaakje gedaan. Maar het was de verwachting dat hij mee zou doen voor ritwinst. Dan was zijn beslissing om al van zo vroeg aan te vallen dom.”
Wuyts kijkt daarvoor niet enkel naar Evenepoel zelf. “Waar is de ploegleiding van Soudal Quick-Step mee bezig? Waarom steunen ze hem om al van zo vroeg te gaan? Ik begrijp dat niet, iemand moet hem toch zeggen dat hij zich moet inhouden. Als je al koers maakt op 80 kilometer van de aankomst, word je op zo’n aankomst automatisch teruggefloten. Ik had hem veel liever zien opereren vanuit een defensieve stelling. Hij kon zo nog altijd punten sprokkelen voor zijn bergtrui én eens kijken waar hij nu staat tegenover die echte toppers.”
The owls are not what they seem
Mwah, vind ik niet vergelijkbaar. Hun edge lijkt te liggen op een vlak dat in eendagswedstrijden niet of minder relevant is.quote:
[..]
Dat is gewoon de aard van eendagskoersen toch? Een beetje dezelfde reden waarom het vrij makkelijk is om een voetbalcompetitie jaren te domineren en een bekertoernooi vaak een veelvoud aan winnaars kent.
Mwah. Wuyts heeft het toch mis denk ik. Remco zou niet opgewassen zijn tegen een Roglic, Kuss en Vingegaard en dat wist hij zelf ook wel. Daarom moest hij al voor de Anglirù tijd pakken.quote:
De nieuwe Wuyts is uit. Remco wordt gesloopt. Ik vind het fascinerend om te zien hoe kritisch Remco wordt bekeken in Vlaanderen ten opzichte van de heilige Wout van Nazareth.
[..]
Mja
Evenepoel had ook al van Kuss vernomen dat Jumbo voor de rit ging en is daarom maar voor de bergpunten gegaan.quote:
De nieuwe Wuyts is uit. Remco wordt gesloopt. Ik vind het fascinerend om te zien hoe kritisch Remco wordt bekeken in Vlaanderen ten opzichte van de heilige Wout van Nazareth.
[..]
Neem aan dat Wuyts bedoelt dat hij al heel vroeg solo ging en Cattaneo niet meenamquote:
[..]
Mwah. Wuyts heeft het toch mis denk ik. Remco zou niet opgewassen zijn tegen een Roglic, Kuss en Vingegaard en dat wist hij zelf ook wel. Daarom moest hij al voor de Anglirù tijd pakken.
Dat was niet op 80 km voor de streep toch? Maar ik vond het wel een mooie strategie eigenlijk. Cattaneo heeft zich helemaal kapot gereden in de vallei. Het werkte gewoon niet, omdat Bahrein daarachter tempo maakte en ook door de aanval van Soler. Anders had hij misschien wel 4 minuten gekregen en had hij best een kansje gehadquote:
[..]
Neem aan dat Wuyts bedoelt dat hij al heel vroeg solo ging en Cattaneo niet meenem
Mja
Hij verloor ook wel vrij snel tijd toen hij eenmaal solo ging, terwijl normaal dan de brommer aangaat. Misschien dat hij toch wat spaarde voor morgenquote:
[..]
Evenepoel had ook al van Kuss vernomen dat Jumbo voor de rit ging en is daarom maar voor de bergpunten gegaan.
Ik vind dat Wuyts gelijk heeft. Beetje zielig voor een 'kampioen' als Evenpoel. Rijden voor de bergpunten. Gewoon bang om vanuit de groep veel tijd te verliezen op de toppers van Jumbo.quote:
[..]
Hij verloor ook wel vrij snel tijd toen hij eenmaal solo ging, terwijl normaal dan de brommer aangaat. Misschien dat hij toch wat spaarde voor morgen
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Sepp is een uitstekende kerel. En Landa ook.quote:
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Het kan me helemaal niets schelen als Kuss de Vuelta kado krijgt. Dat is ook sport. Een ander iets gunnen hoort er soms bij.
Als Jonas een kerel is wacht hij vanaf nu op Kuss als hij lost.
Als Jonas een kerel is wacht hij vanaf nu op Kuss als hij lost.
Het punt is dat Jonas veel korter op Kuss zat, dus hij helpt vooral zichzelf mee als hij met Roglic mee zou gaan. Dat hij met hem mee gaat geeft aan dat hij zelf nog probeert te winnen, anders was hij wel bij Kuss gebleven.quote:
[..]
Nou, dat klopt niet helemaal, want als Roglic veel tijd op Kuss had gepakt, wint noch Kuss, noch Jonas, maar Roglic. Dus daarom zei ik ook dat Jonas met Roglic mee ging om hem te controleren, aangezien Jonas beter dan Roglic staat in het klassement.
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Ik heb de hele Vuelta na de eerste etappes niet gevolgd. Maar zo te zien zijn er toch nog mensen die deze kermis leuk vinden? Dit is toch allang niet meer serieus te nemen.
Un dann rettet kein Kavallerie,
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Oh ja, nu je het zegt!quote:Op woensdag 13 september 2023 21:52 schreef Zorro het volgende:
Ik heb de hele Vuelta na de eerste etappes niet gevolgd. Maar zo te zien zijn er toch nog mensen die deze kermis leuk vinden? Dit is toch allang niet meer serieus te nemen.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Oh misschien zegt iedereen dat hier hoor, ik was niet alle topics terug aan het lezenquote:
[..]
Oh ja, nu je het zegt!h misschien zegt iedereen dat hier hoor, ik was iet alle topics terug aan het lezen
Un dann rettet kein Kavallerie,
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
Goed dat je dit dan wel in dit topic post!quote:
Ik heb de hele Vuelta na de eerste etappes niet gevolgd. Maar zo te zien zijn er toch nog mensen die deze kermis leuk vinden? Dit is toch allang niet meer serieus te nemen.
Nou ja, ik las de uitslag en dacht "Laat ik daar eens wat over zeggen!"quote:
[..]
Goed dat je dit dan wel in dit topic post!
Maar er was geen "Jumbo is een parodie op een wielerploeg" topic dus dan maar hier.
Un dann rettet kein Kavallerie,
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
keine Zorro kümmert sich dodrömm.
Dä piss höchstens e " Zet " en der Schnie
Vandaag hield Vingegaard echt in, dat vond ik vrij duidelijk. Wel grappig dat het vandaag omgekeerd was van wat iedereen dacht (nml dat Roglic het Kuss wel gunde en Vingegaard het Kuss niet gunde). De dynamiek zorgt wel voor een mooi drama wat mij betreft, met de knecht die iedereen het gunt, maar toch lijkt te gaan verliezen.
Als mens hoop ik echt dat Jumbo Kuss laat winnen. Boeie dat Vingegaard eigenlijk de betere is (en ook Roglic), dat weet iedereen toch wel. Puur vanuit topsportperspectief hoort Vingegaard te winnen.
Als mens hoop ik echt dat Jumbo Kuss laat winnen. Boeie dat Vingegaard eigenlijk de betere is (en ook Roglic), dat weet iedereen toch wel. Puur vanuit topsportperspectief hoort Vingegaard te winnen.
Mwoah, ik vind daar wel wat tussen zitten. Je kan hopen dat Kuss rood behoudt maar het ook wat te ver vinden gaan om Roglic weg te laten rijden en daarmee Roglic aan zijn vijfde grote rondewinst te helpen ten koste van jouw derde.quote:
[..]
Het punt is dat Jonas veel korter op Kuss zat, dus hij helpt vooral zichzelf mee als hij met Roglic mee zou gaan. Dat hij met hem mee gaat geeft aan dat hij zelf nog probeert te winnen, anders was hij wel bij Kuss gebleven.
Overigens mocht men tot nu toe koersen maar zou me niet verbazen als ze vanaf morgen wel echt voor Kuss gaan rijden (hangt vooral van de drie zelf af).
Eigenlijk slaat het ook echt nergens op dat Roglic en Vingegaard Kuss moeten laten winnen als ie duidelijk de mindere is.
Wel een aardige vergelijking. Als knecht opeens op weg naar het goud. Alleen had die een gigantische choke in de slotrit. Zou mij ergens ook niet verbazen als Kuss nog een complete offday krijgt.quote:
[..]
Isidro Nozal.. die was ik alweer helemaal vergeten
Maar Nozal kwam wel veel meer uit het niets toch? Kuss heeft al laten zien dat hij bij de beste klimmers van het peloton hoort, alleen is hij niet heel constant..quote:
[..]
Wel een aardige vergelijking. Als knecht opeens op weg naar het goud. Alleen had die een gigantische choke in de slotrit. Zou mij ergens ook niet verbazen als Kuss nog een complete offday krijgt.
Of ik onderschat de carrière van Nozal, dat kan ook
Mwah, bij vrijwel elke andere knecht van Jumbo-Gewissma had ik het volledig met je eensch geweest. Maar Kuss heeft natuurlijk wel voor zowel Vingego als de Roog een cruciale, misschien soms zelfs wel een beslissende bijdrage geleverd aan hun GT zeges, dan mag er ook wel eens iets tegenover staan behalve een rolexje of een etappezege als de situatie zich daarvoor leent.quote:
Eigenlijk slaat het ook echt nergens op dat Roglic en Vingegaard Kuss moeten laten winnen als ie duidelijk de mindere is.
Ja, daar heb je gelijk in. Kuss is wel een bewezen klimmer.quote:
[..]
Maar Nozal kwam wel veel meer uit het niets toch? Kuss heeft al laten zien dat hij bij de beste klimmers van het peloton hoort, alleen is hij niet heel constant..
Of ik onderschat de carrière van Nozal, dat kan ook
4 tijdritten toen in de Vuelta van 2003, niet meer voor te stellen.
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
Dat was waar ik op doelde, volgens Saiz wilde Nozal niet eens winnen, hij kon de druk niet aan. Kuss is zich nu nog steeds weg aan het cijferen, blijkbaar heeft hij ook tegen Landa gezegd dat hij geen zin had om over te nemen omdat hij niets te verliezen had. De eindzege, zou ieder ander denken, maar hij dus niet.quote:
[..]
Wel een aardige vergelijking. Als knecht opeens op weg naar het goud. Alleen had die een gigantische choke in de slotrit. Zou mij ergens ook niet verbazen als Kuss nog een complete offday krijgt.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
En Roglic hield op de Javalambre, de Tourmalet en gisteren in. Vingegaard is de betere in het hooggebergte, maar of hij ook een minuut beter was zou ik niet durven zeggen.quote:
Vandaag hield Vingegaard echt in, dat vond ik vrij duidelijk. Wel grappig dat het vandaag omgekeerd was van wat iedereen dacht (nml dat Roglic het Kuss wel gunde en Vingegaard het Kuss niet gunde). De dynamiek zorgt wel voor een mooi drama wat mij betreft, met de knecht die iedereen het gunt, maar toch lijkt te gaan verliezen.
Als mens hoop ik echt dat Jumbo Kuss laat winnen. Boeie dat Vingegaard eigenlijk de betere is (en ook Roglic), dat weet iedereen toch wel. Puur vanuit topsportperspectief hoort Vingegaard te winnen.
Overigens genieten dat Quickstep Landa, die nu ineens weer super sterk klimt, heeft gehaald als knecht van Evenepoel, die er genadeloos doorheen gezakt is. De FreeLanda movement lijkt me sterker dan ooit.
The world outside is burning with a brand new light but it isn't one that makes me feel warm. Don't go mistaking your house burning down for the dawn - Frank Turner
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Evenepoel heeft 1 slechte dag gehad, Landa 1 goede dag.quote:
Overigens genieten dat Quickstep Landa, die nu ineens weer super sterk klimt, heeft gehaald als knecht van Evenepoel, die er genadeloos doorheen gezakt is. De FreeLanda movement lijkt me sterker dan ooit.
Alsof Mikel dat wat uitmaakt.quote:
[..]
Evenepoel heeft 1 slechte dag gehad, Landa 1 goede dag.
The world outside is burning with a brand new light but it isn't one that makes me feel warm. Don't go mistaking your house burning down for the dawn - Frank Turner
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Als Evenepoel inderdaad niet weet waarom hij er doorheen zakte is dat wel echt een probleem voor de toekomst. Overigens ben ik er sterk van overtuigd dat hij gisteren achter Ayuso geëindigd zou zijn.
The world outside is burning with a brand new light but it isn't one that makes me feel warm. Don't go mistaking your house burning down for the dawn - Frank Turner
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Stilaan weer op topniveau na jaren als fietsende hamburger
Vingegaard vs Roglic was een erg interessante strijd geweest inderdaad. Roglic mag dan niet vaak met grote afstand winnen in bergritten, hij wordt er ook niet vaak echt afgereden.quote:
[..]
En Roglic hield op de Javalambre, de Tourmalet en gisteren in. Vingegaard is de betere in het hooggebergte, maar of hij ook een minuut beter was zou ik niet durven zeggen.
Hij lag niet voor niets de hele nacht wakker, dat zal nu wel in zijn hoofd zitten.quote:
Als Evenepoel inderdaad niet weet waarom hij er doorheen zakte is dat wel echt een probleem voor de toekomst. Overigens ben ik er sterk van overtuigd dat hij gisteren achter Ayuso geëindigd zou zijn.
Tja, wat is moeten? In deze situatie - waarbij er geen enkel gevaar meer is van concurrenten buiten het team - vind ik elkaar actief aanvallen toch wat gek. Zeker gezien de staat van dienst en de immer lovende reacties op Kuss.quote:
Eigenlijk slaat het ook echt nergens op dat Roglic en Vingegaard Kuss moeten laten winnen als ie duidelijk de mindere is.
Ik heb meer en meer het idee dat dit nu een persoonlijke strijd tussen Vingegaard en Roglic aan het worden is en dat Kuss daar de dupe van wordt. Zonde wel.
Of dat Kuss daar juist van profiteert. Want Vingegaard deelde gisteren in het interview wat steekjes uit aan Roglic. Vingegaard kan daardoor bijna niet meer aanvallen en of Roglic opeens alleen de boeman wil zijn..?quote:
[..]
Tja, wat is moeten? In deze situatie - waarbij er geen enkel gevaar meer is van concurrenten buiten het team - vind ik elkaar actief aanvallen toch wat gek. Zeker gezien de staat van dienst en de immer lovende reacties op Kuss.
Ik heb meer en meer het idee dat dit nu een persoonlijke strijd tussen Vingegaard en Roglic aan het worden is en dat Kuss daar de dupe van wordt. Zonde wel.
Wanneer?quote:
Het hoofdschudden van Landa is mijn mood.
Mag ik daar een gifje van, @:Aguero? En heb je dan ook meteen nog Dan Martin in het archief zitten?
Citius, Altius, Fortius.
Al dan niet opgewekt door een stevige bonus in het vooruitzicht.quote:
[..]
Wel een aardige vergelijking. Als knecht opeens op weg naar het goud. Alleen had die een gigantische choke in de slotrit. Zou mij ergens ook niet verbazen als Kuss nog een complete offday krijgt.
VINOED
quote:
[..]
In de sprint met Kuss voor plek 3.
@Rellende_Rotscholier
Citius, Altius, Fortius.
Ja, goed punt.quote:
[..]
Of dat Kuss daar juist van profiteert. Want Vingegaard deelde gisteren in het interview wat steekjes uit aan Roglic. Vingegaard kan daardoor bijna niet meer aanvallen en of Roglic opeens alleen de boeman wil zijn..?
Ben erg benieuwd naar hetgeen er in het team is besproken. Zal na de Vuelta wel ergens uitkomen
Aan het begin van de week mocht iedereen voor eigen kans gaan. Maar eigenlijk is het op een gegeven moment aan de teamleiding om daarin een duidelijkere positie in te nemen.quote:
[..]
Ja, goed punt.
Ben erg benieuwd naar hetgeen er in het team is besproken. Zal na de Vuelta wel ergens uitkomen
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Album top 100 2024
Rellende_Rotscholier
Robbertje matten met de wouten
quote:
Grootheid.quote:
[..]
[ afbeelding ]
@:Rellende_Rotscholier
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ik vind het wel opvallend hoe agressief en negatief de reacties zijn na gisteren. Johan Bruyneel was ook helemaal over de zeik bij The Move. Je moet altijd op de rode trui wachten, mag nooit je leider eraf rijden, etc. Ik snap wel dat mensen graag willen dat Kuss wint (ik ook), maar ik zie het toch wat genuanceerder. Ik denk dat Kuss ook zelf wel heeft aangegeven dat hij het helemaal prima vindt als die mannen gewoon hun eigen tempo rijden, zelfs als ze harder rijden dan hij. En ik denk ook dat het vanuit het team erg verstandig is dat ze geen keuze hebben gemaakt maar hebben gezegd dat ze het onderling maar moeten uitvechten, zonder elkaar natuurlijk bewust aan te vallen. Als het team had besloten dat Kuss moest winnen, zouden Vingegaard en Roglic zich toch wat gepasseerd voelen vermoedelijk. Dan rijdt Roglic volgend jaar echt ergens anders, want die moet natuurlijk al een tijdje wat minder blij zijn met het feit dat hij niet meer de echte nummer 1 is in het team.
Mja
-Laat maar-
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |