‘Vergeef me als er iets gebeurt’, was het laatste wat Israa Aoun (21) haar man liet wetenNa de scheepsramp met migranten voor de Griekse kust worden nog zo’n vijfhonderd opvarenden vermist. Naar alle waarschijnlijkheid zijn zij verdronken. Dit zijn de verhalen van twee van hen.
Israa Aoun had voor de reis haar ogen opgemaakt, zoals ze dat altijd deed. Op de laatste foto's die ze naar haar man Kassem Abo Zeed (34) stuurde, draagt ze zwarte eyeliner en mascara. Ze lacht, want ze is eindelijk onderweg, naar een ander leven. Al bijna elf jaar woont ze in het Mrajeeb Al Fhood vluchtelingenkamp in Jordanië, beter bekend als het 'Emirati-Jordanian Camp'. De eindeloze rijen witte containers waarin ze met haar ouders, tweelingzus, broers en duizenden andere Syrische vluchtelingen woonde, in een afgelegen woestijn nabij de stad Zarqa (een uur rijden ten noorden van hoofdstad Amman), had ze wel gezien. Ze verlangde naar een nieuw begin met haar man, met wie ze in 2021 trouwde. Het was een gearrangeerd huwelijk. Beide families komen uit Daraa. Kassem en Israa hebben eerst zeven maanden telefonisch contact gehad, daarna zocht hij haar op in het kamp. Een imam sloot het huwelijk. Anderhalve maand hebben ze samen doorgebracht.
![data101942533-4fe3b5.jpg]()
Dit weekend las Kassem Abo Zeed de reacties die mensen op nieuwssites en sociale media schreven onder de berichten over de bootramp. ,,'Welke man laat zijn vrouw nou via deze route naar hem toekomen?' stond er. Daar word ik boos van. En moe. Mensen kennen onze situatie niet."
,,Wij kunnen niet kiezen van wie we houden", zegt hij, ,,maar ik was meteen weg van haar. Ze is een soort engel, altijd lief voor de mensen om haar heen. Geïnteresseerd in de verhalen van haar vriendinnen, een zacht persoon." Ze liep rond met een ,,big smile", zegt hij, en in het kamp stond ze bekend om haar kookkunsten. Met het bereiden van eten vulde ze graag haar dagen. Lezen en schrijven kon ze nauwelijks, want ze was sinds ze met haar ouders uit Syrië vluchtte niet meer naar school geweest.
Daar was ze kwaad over, zegt hij, dat ze in haar leven de kans niet heeft gekregen om te kunnen leren. Ze had het gevoel dat ze niet is geworden wie ze had moeten worden. En dat ze zonder onderwijs geen kans meer had op een goed leven.
Kassem gaf haar hoop. Zelf verliet hij Syrië in 2012, nadat hij acht maanden in de gevangenis had gezeten. Hij was opgepakt, zegt hij, vanwege een foto uit de tijd waarin hij in het leger zat, dienstplicht. Op de foto heeft hij burgerkleding aan, maar wel een wapen in zijn hand. ,,Toen dacht de overheid dat ik bij de rebellen zat." Hij heeft zo'n 6.000 dollar betaald, zegt hij, om vrijgelaten te worden. Hij vluchtte naar Jordanië, waar hij drie jaar woonde. In 2015 ging hij met het vliegtuig naar Turkije en toen met de boot naar Kos. Via Macedonië, Servië, Hongarije en Oostenrijk kwam hij in Duitsland. Nu werkt hij in Hamburg als magazijnmedewerker bij DHL.
Met een verblijfsvergunning en zijn leven enigszins op orde wilde Kassem Abo Zeed zijn vrouw op een legale manier naar Duitsland halen. Hij heeft een eigen huis, een stabiel inkomen en spreekt vloeiend Duits, dus aan die eisen voldeed hij. Nu moest alleen Israa nog Duits leren. Vijf maanden lang probeerde ze de vreemde woorden te leren. Elke dag als ze belden, sprak hij Duits tegen haar.
Hij had ook boeken van het Goethe Instituut voor haar geregeld. En ze volgde taallessen op YouTube, urenlang. Maar na vijf maanden zakte ze voor het examen - praten lukte wel aardig, maar schrijven niet. ,,Vanaf dat moment werd ze wanhopig", zegt hij. De zomer kwam eraan, het zou weer verstikkend heet worden in het kamp. Ze zei tegen hem: ,,Ik wil met de snelle route naar je toe komen, op de illegale manier. Ik kan niet langer meer wachten."
Israa Aoun met haar echtgenoot, de in Hamburg woonachtige Kassem Abo Zeed, en Israa Aoun met haar broer Abdullah op het strand.
Hij had eerst nee gezegd, maar stond het uiteindelijk toch toe. Er leek geen andere mogelijkheid.
Kassem Abo Zeed betaalde in totaal 10.000 euro voor haar reis, waarvan 4.500 euro voor de smokkelaar en de rest voor tickets, visa en verblijfsplaatsen. Een oudere broer van Israa, die in Saudi Arabië woont, betaalde de trip van hun broertje. Het was veiliger als ze met een mannelijk familielid reisde. Israa stuurde haar man een foto dat ze naast elkaar in het vliegtuig naar Libië zaten. Ze had haar lange bordeauxrode jas aan, en een zwart tasje op schoot. Haar hijab was dezelfde kleur beige als de leren stoelen van het vliegtuig.
Na een maand in Libië, kreeg Kassem om 05.00 uur 's ochtends een berichtje van haar dat ze op de boot stapten. Ze was bang en opgewonden tegelijk, zegt hij. De laatste letters die hij van haar kreeg: 'Vergeef het me als er iets gebeurt'.
Kassem Abo Zeed kijkt meerdere keren per dag naar de video's van hun trouwdag. Israa's droom was samen met hem een beter leven opbouwen in Duitsland. ,,Of in elk geval een veilig leven, want dat had ze nooit gekend."
Lees verder:
https://www.nrc.nl/nieuws(...)-liet-weten-a4167466[ Bericht 13% gewijzigd door slashdotter3 op 18-06-2023 23:32:38 ]