F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Waarom willen jullie leven, of willen jullie dat eigenlijk wel?
Het veranderd in ieder geval je houding.quote:Op zaterdag 28 januari 2023 11:45 schreef Tanatos het volgende:
[..]
En waarom zou dat mijn leven zin geven?
Depressie is een luxe die ze in half Afrika niet hebben want overleven.
"Geen kut is ooit nat geworden van een autist die 100 cijfers achter de komma van Pi uit zijn kop kan drummen."
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
corehype in KLB / Wiskundige bewijzen
Ik zoek niet zozeer begrip of erkenning, het is meer een soort van kijken hoe uniek/afwijkend dit is, en of er dingen zijn die ik kan proberen om meer zin in het leven te krijgen.quote:
[..]
Wil je het veranderen of wil je meer begrip of erkenning? Als je er echt veel last van hebt, als in: het belemmert je dagelijks functioneren zou je er wat aan kunnen veranderen. Je kunt het ook leren verdragen. Klinkt zwaar, maar vaak is dat een prima optie. Of je het in je eentje kunt veranderen/verdragen weet ik niet. Als je het met iemand wilt doen zou je eens kunnen kijken naar ACT (acceptance and commitment therapy). Heb je trouwens ook boeken van, is misschien laagdrempeliger.
Het belemmert me niet in mijn dagelijkse functioneren, het is meer een soort van weltschmerz die ietwat knaagt, een soort van melancholieke ondertoon of zo.
Ik heb dit ook al vrijwel heel mijn leven, maar wel in wisselende mate.
Dank je voor de tip van ACT, ik begin met boeken, want zo zit ik in elkaar.
Toevallig nog tips qua boeken?
Steven Hayes, Russ Harris?
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Wat is de definitie van een gelukt leven?quote:
[..]
Het klopt dat je doelen kunt stellen, maar het slaat nergens op om te doen alsof het leven daardoor obectief zinvol wordt of is.
Het idee van een gelukt leven vind ik nogal onzin.
Het enige wat je gelukt zou kunnen noemen is als jouw leven nuttig was voor voor veel andere mensen, wat het tegelijkertijd voor veel andere dieren/natuur helemaal niet zo gelukt maakt.
Het gaat erom of je plezier hebt in het leven.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
Ja dat klopt, en dat is ook idd zeker wel iets waar ik over nadenk.quote:
[..]
geen nut. maar laat wel zien dat als je meer serotonine hebt in je hersenen, het ineens wel leuk is. dat kan dus het verschil maklen, puur stofjes in je hersenen.
antidepressiva zou ik niet aanraden, tenzij je het echt niet meer weet.
google voeding die serotonine bevorderd, en koop wat l-triptofaan/magnesium bij de kruidvat.
ook sporten helpt veel, maar dan weer voor dopamine.
Tegenover antidepressiva sta ik afhoudend, we hebben wat dat betreft eigenlijk vooralsnog enkel de botte bijl die weinig precies valt toe te passen.
Prima voor een klinische depressie, maar in mijn geval lijkt het me overkill.
Ik sport regelmatig en ik ben ook vanwege de dopamine gestopt met roken.
Ik zal eens kijken naar je supplemententips, dank daarvoor.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Logica is redeneerkunst. Iets is logisch volgens een bepaalde leer... Leven als fenomeen is geen van alle en daar is dus niets logisch aan.quote:
Waarom is het zogenaamd logisch dat ik zou moeten willen leven?
Die irritante reflexen, is wetenschappelijk logisch te beredeneren, voor de meerderheid geldt:quote:
Kijk, ik heb mezelf idd niet omgebracht, en er zijn idd (irritante) reflexen die me daarvan weerhouden,
De wil om te leven is dus instinctief gevaar ontwijken... Althans dat is wat jezelf in dit geval al aangeeft, de angst voor de daad weegt zwaarder dan de twijfel over het leven. Je bent dus eigenlijk liever zielig dan dood en dat is heel natuurlijk.quote:Angst is een emotie veroorzaakt door een waargenomen of vermeende bedreiging en leidt tot vermijding of ontwijking van de oorzaak. Angst wordt beschouwd als een basaal overlevingsmechanisme, als reactie op een specifieke prikkel, zoals pijn of dreiging van gevaar. Dit laatste kan, bij een confrontatie met die prikkel of juist een ontwijking daarvan, een vecht-of-vluchtreactie tot gevolg hebben. Bij extreme angst kan verstarring en desoriëntatie optreden.
De mens zelf is niet logisch, want dan zou niemand met de wil om te leven in een killer koekblik stappen en met 120kmh over de autoweg elkaar achterna jagen of in een vliegtuig zonder de broek vol te schijten en peentjes te zweten. Ondanks de nodige er jaarlijks dood bij neerkwakken wanen we ons alsnog veilig.
Dus logisch is, leven heeft niets met bewust willen te maken, je leeft of je leeft niet... De rest is perseptie en daarin kun je je goed of slecht voelen.
Ok!? Dan hoef ik hier met deze hopeloze dooddoener verder ook geen energie te verspillen.quote:
dat jullie het willen best, maar laat mij met rust.
Succes!
Het is prima mogelijk spiritueel te zijn cq spitituele ervaringen te hebben zonder gelovig te zijn.quote:
[..]
Hoe weet je dat als agnost/atheïst? Voor de overgrote meerderheid van de mensen op aarde die wel geloven/spiritueel bezig zijn biedt het wel zingeving en komen over het algemeen niet met dit soort vragen. Ik vind het wel opvallend dat zodra mensen niet geloven het doel van het leven daarmee opeens wegvalt. Dat is toch wel een grote hint die het leven je geeft.
Ik weet niet op welke religie je doelt maar het concept van leven na de dood en al helemaal onsterfelijkheid zijnn voor mij een volstrekte nachtmerrie.
Het leven heeft geen daadwerkelijk doel of zin, het idee dat het leven een doel zou hebben is idd een religieus concept.
Helemaal best als mensen dat fijn vinden, maar voor mij is het echt volstrekt onaantrekkelijk.
Ik mis overigens over welke religie je het hebt, want het boeddhisme en hindoeïsme zijn natuurlijk totaal anders dan de monotheïstische religies, en de opvatting van wat er gebeurt als de verlichting wordt bereikt kun je zien als dat dan juist het zijn wordt beëindigt.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ja dat klopt, het is absoluut een luxe probleem.quote:
[..]
Het veranderd in ieder geval je houding.
Depressie is een luxe die ze in half Afrika niet hebben want overleven.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Het is fijn voor jou dat je dat zo ervaart, maar dat is natuurlijk nogal subjectief.quote:
Omdat het leven zo heerlijk is. Mmm lekker lekker
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Dat laatste ben ik met je eens, het eerste vind ik volstrekt onbelangrijk.quote:
[..]
Wat is de definitie van een gelukt leven?
Het gaat erom of je plezier hebt in het leven.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Waar ik op doel is de houding die mensen nogal een hebben dat je zogenaamd dankbaar zou moeten zijn voor het leven.quote:
[..]
Logica is redeneerkunst. Iets is logisch volgens een bepaalde leer... Leven als fenomeen is geen van alle en daar is dus niets logisch aan.
[..]
Die irritante reflexen, is wetenschappelijk logisch te beredeneren, voor de meerderheid geldt:
[..]
De wil om te leven is dus instinctief gevaar ontwijken... Althans dat is wat jezelf in dit geval al aangeeft, de angst voor de daad weegt zwaarder dan de twijfel over het leven. Je bent dus eigenlijk liever zielig dan dood en dat is heel natuurlijk.
De mens zelf is niet logisch, want dan zou niemand met de wil om te leven in een killer koekblik stappen en met 120kmh over de autoweg elkaar achterna jagen of in een vliegtuig zonder de broek vol te schijten en peentjes te zweten. Ondanks de nodige er jaarlijks dood bij neerkwakken wanen we ons alsnog veilig.
Dus logisch is, leven heeft niets met bewust willen te maken, je leeft of je leeft niet... De rest is perseptie en daarin kun je je goed of slecht voelen.
[..]
Ok!? Dan hoef ik hier met deze hopeloze dooddoener verder ook geen energie te verspillen.
Succes!
Het leven is mij overkomen, en ik voel me daar niet dankbaar voor, als ik het cadeau had kunnen weigeren dan had ik dat gedaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tanatos op 28-01-2023 16:31:52 ]
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Waarom doe je het niet op zijn Schopenhauers dan? "Dood" in leven bereiken, het Niets actualiseren. Nirvana, rangtong, sunyata.quote:
Ik mis overigens over welke religie je het hebt, want het boeddhisme en hindoeïsme zijn natuurlijk totaal anders dan de monotheïstische religies, en de opvatting van wat er gebeurt als de verlichting wordt bereikt kun je zien als dat dan juist het zijn wordt beëindigt.
Het leven is ook waanzin. Eens. Opgelegde waanzin wat je moet uitzitten. Waar je jezelf moet wapenen tegen tegenslagen. Waar sommige liefde, niet wederkerig blijkt te zijn. Centen omkeren, huisraad verslepen, taarten bakken. Schaatsen met botte ijzers. Katers die erger worden naar mate je ouder wordt vergezeld met ouderdoms pijntjes en kwaaltjes. Dan nog niet te spreken over de kat die ondertussen een vogel verscheurt in de binnentuin. Hoe goddelijk is het bestaan? Diegene die op te jonge leeftijd een sterfelijke ziekte krijgt. De oorlog. De mensheid. Het gedraas. De wekker die elke dag weer smeekt om een nieuwe dag te beginnen. Verstopte gootstenen, volgepoepte luiers, kliko's die meuren, en de thuisbezorgd bezorger die te laat is.quote:
Het is zo'n volstrekt pseudologische aanname dat we allemaal willen leven, maar ik wil dat eigenlijk sinds zo ongeveer mijn 15e helemaal niet.
Waarom is het zogenaamd logisch dat ik zou moeten willen leven?
Kijk, ik heb mezelf idd niet omgebracht, en er zijn idd (irritante) reflexen die me daarvan weerhouden, maar in de kern is (vind ik) het leven vooral saaie sleur en weinig opwindend.
Moeten we allemaal willen leven? Waarom moet ik dit willen?
Eigenlijk voelt het leven voor mij al jaren als opgedrongen ongewenste onzin/waanzin, dat jullie het willen best, maar laat mij met rust.
Wat kennelijk prima is voor de meeste mensen, en dat mag.
Of is dat eigenlijk helemaal niet nodig?
Tip: Stel een doel. Wat wil je graag. Maak dit doel waar. Als je het wilt, lukt het. In de tussentijd: klaag minder, leef in het 'nu', daarmee bedoel ik 'geniet'. Maak je minder druk, neem tijd voor jezelf (slaap, lees, en vergeet alle verplichtingen op dat moment). En heel veel seks.
Ben wel benieuwd eigenlijk wat het dan is met MDMA waardoor je dan opeens wel iets van zinvolheid ervaart.quote:
[..]
Ik neem ca 2 keer per jaar MDMA, en in die euforie voelt het leven uiteraard wel als zinvol aan.
Maar goed, dat heeft maar erg beperkt nut natuurlijk.
Maar ik sluit zeker niet uit dat ik wellicht een bepaalde balans mis qua neurotransmitters.
Ik heb wat betreft psychofarmaca enkel ervaring met recreatieve drugs.
Wat is het verschil dan zelfs al is het alleen maar een roes ?
Ik vraag dit omdat mijn ervaring is dat alles wat met drugs te ervaren is uiteindelijk ook gewoon in jezelf zit maar in sommige gevallen kennelijk een soort van kickstart nodig heeft. Wellicht kun je op zoek naar dat gevoel zonder de drugs.
Overigens kan ik deels mee in je verhaal dat het 3d materiele leven zoals wij dat kennen rationeel bekeken vrij simpel van aard en daardoor saai is; echter wat mij betreft is het met name de diepte van een gevoelde ervaring welke het leven zeer mooi en waardevol maken. Dit kunnen overigens ook negatieve ervaringen zijn. Het voelen zelf is achteraf voor mij altijd weer iets om dankbaar voor te zijn.
Concept van leven na de dood en onsterfelijkheid zijn een nachtmerrie voor je, omdat je het bekijkt vanuit de toestand waar je nu in zit, dat projecteer je dan op de toekomst, ja dan is het een nachtmerrie. Maar de toestand waar je nu in zit is slechts een ervaring, het is niet wie je werkelijk bent of je werkelijke staat.quote:
[..]
Het is prima mogelijk spiritueel te zijn cq spitituele ervaringen te hebben zonder gelovig te zijn.
Ik weet niet op welke religie je doelt maar het concept van leven na de dood en al helemaal onsterfelijkheid zijnn voor mij een volstrekte nachtmerrie.
Het leven heeft geen daadwerkelijk doel of zin, het idee dat het leven een doel zou hebben is idd een religieus concept.
Helemaal best als mensen dat fijn vinden, maar voor mij is het echt volstrekt onaantrekkelijk.
Ik mis overigens over welke religie je het hebt, want het boeddhisme en hindoeïsme zijn natuurlijk totaal anders dan de monotheïstische religies, en de opvatting van wat er gebeurt als de verlichting wordt bereikt kun je zien als dat dan juist het zijn wordt beëindigt.
Alles heeft een doel en zin. Zelfs een zandkorreltje heeft een doel, samen met andere zandkorreltjes vormt het een strand waarop bijv. mensen recreëren, bomen, planten, insecten hebben allemaal een doel en zin. Alles wat jij doet heeft een doel en zin, elke ademteug die je neemt, elke stap die je ergens naartoe zet, alles in je kamer/huis heeft een doel en zin, dus waarom zou je leven dan geen doel hebben.
Zo anders zijn die religies niet, het uiterlijk is wat anders, maar de kern is hetzelfde. Ik zie heel veel overeenkomsten in religies, vooral als je kijkt naar de mystieke kern ervan. Alle religies kennen ook een vorm van gebed, vasten, meditatie, aalmoezen geven, hiernamaals, reiniging dmv water, goed zijn voor jezelf en anderen, niet liegen, niet stelen, enz. enz. Verder houdt verlichting niet de beëindiging van het ‘zijn’ in.
Ik denk dat je dat moet zien als een beeldspraak, ook dit is zoals eerder aangehaald een luxe uitdrukking van mensen die het allemaal relatief voor de wind is gegaan. Natuurkundig gezien heb je voor ongeveer de helft het leven alweer uit basaal overlevingsmechanisme aan jezelf te danken je was immers het snelste en slimste zaadcelletje uit de kwak.quote:
[..]
Waar ik op doel is de houding die mensen nogal een hebben dat je zogenaamd dankbaar zou moeten zijn voor het leven.
Het leven is mij overkomen, en ik voel me daar niet dankbaar voor, als ik het cadeau had kunnen weigeren dan had ik dat gedaan.
Daar zul je het dan mee moeten doen... Je kunt je ouders wel of niet dankbaar zijn voor de genoten opvoeding en geboden mogelijkheden. Dat vult ieder voor zich zelf maar in. Je moet het leven niet bedanken, maar de mensen en of dieren die met je leven en je helpen... En help terug waar geholpen kan worden. Dan vind je de zin van het leven en dankbaarheid vanzelf wel weer terug.
Nee daar heb je gelijk in, dat is geen gevoel van zingeving maar enkel van zin.quote:
[..]
Ben wel benieuwd eigenlijk wat het dan is met MDMA waardoor je dan opeens wel iets van zinvolheid ervaart.
Wat is het verschil dan zelfs al is het alleen maar een roes ?
En het is nepgeluk door te rommelen met de biochemie van mijn brein.
Het is echter wel zo dat ik in die roes wel echt wil leven terwijl ik meestal zoiets heb van van mij hoeft dit eigenlijk niet.
Wellicht, ik heb weinig wat ik kan relateren tot het euforische gevoel wat MDMA bij me creëert.quote:Ik vraag dit omdat mijn ervaring is dat alles wat met drugs te ervaren is uiteindelijk ook gewoon in jezelf zit maar in sommige gevallen kennelijk een soort van kickstart nodig heeft. Wellicht kun je op zoek naar dat gevoel zonder de drugs.
Wat daar qua "natuurlijke" ervaring voor mij ook maar enigszins in de buurt komt ken ik alleen de vrije val van parachutespringen (tandemsprong), maar dat is natuurlijk ook een extreem iets.
Tja, uiteindelijk komt en gaat het allemaal voor en door mijn materiële brein.quote:Overigens kan ik deels mee in je verhaal dat het 3d materiele leven zoals wij dat kennen rationeel bekeken vrij simpel van aard en daardoor saai is; echter wat mij betreft is het met name de diepte van een gevoelde ervaring welke het leven zeer mooi en waardevol maken. Dit kunnen overigens ook negatieve ervaringen zijn. Het voelen zelf is achteraf voor mij altijd weer iets om dankbaar voor te zijn.
Het idee van een immateriële ziel vind ik vrij nutteloos aangezien die zogenaamd immateriële ziel uiteindelijk kennelijk toch met mijn materiële brein/lichaam kan communiceren om het in gang te zetten.
Ik vind persoonlijk het loskoppelen van ziel en lichaam/materie niet geloofwaardig.
Alhoewel ik je gevoel van dankbaarheid niet wil ondermijnen is me niet duidelijk aan wat of wie die dankbaarheid dan wel gericht is.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Het concept van leven na de dood sec is geen nachtmerrie voor me, dat is vanwege de eeuwigheid die aan onsterfelijkheid hangt.quote:
[..]
Concept van leven na de dood en onsterfelijkheid zijn een nachtmerrie voor je, omdat je het bekijkt vanuit de toestand waar je nu in zit, dat projecteer je dan op de toekomst, ja dan is het een nachtmerrie. Maar de toestand waar je nu in zit is slechts een ervaring, het is niet wie je werkelijk bent of je werkelijke staat.
Dat idee van een transformatie ken ik uiteraard, maar dan ben ik dus in de kern niet onsterfelijjk in mijn huidige vorm/toestand, en heb ik geen idee van wat die eventuele toekomstige vorm/toestand dan wel kan zijn.
Ik denk dan eerst en vooral aan het concept eeuwigheid wat door concepten als oerknal, big freeze, big rip, big crunch ed nogal lastig is aangezien ik dan buiten de dimensie van tijd moet denken (of zo).
Ik vind iig dat de ik die ik dan kennelijk ben/word werkelijk helemaal niets meer te maken heeft met de beperkte ik die ik nu ben, en dat die ik dus niet onsterfelijk is.
Volstrekte onzin wat mij betreft, toevalligheid is geen doel.quote:Alles heeft een doel en zin. Zelfs een zandkorreltje heeft een doel, samen met andere zandkorreltjes vormt het een strand waarop bijv. mensen recreëren, bomen, planten, insecten hebben allemaal een doel en zin. Alles wat jij doet heeft een doel en zin, elke ademteug die je neemt, elke stap die je ergens naartoe zet, alles in je kamer/huis heeft een doel en zin, dus waarom zou je leven dan geen doel hebben.
Wat gebeurt dat gebeurt, dat maakt het geenszins nuttig of zinvol.
Het hele concept zinvol is Menschliches, Allzumenschliches.
Er zijn zeker overeenkomsten tussen religies, maar in de perceptie van de verlichting, wat in het hindoeïsme en het boeddhisme ronduit het doel van het leven is te noemen ligt toch echt ingesloten dat met het bereiken van de verlichting de samsara (wedergeboorte) eindigt.quote:Zo anders zijn die religies niet, het uiterlijk is wat anders, maar de kern is hetzelfde. Ik zie heel veel overeenkomsten in religies, vooral als je kijkt naar de mystieke kern ervan. Alle religies kennen ook een vorm van gebed, vasten, meditatie, aalmoezen geven, hiernamaals, reiniging dmv water, goed zijn voor jezelf en anderen, niet liegen, niet stelen, enz. enz. Verder houdt verlichting niet de beëindiging van het ‘zijn’ in.
Er zijn uiteraard verschillende opvattingen over binnen hindoeïsme en boeddhisme maar ik vind een einde aan zijn toch wel een fundamenteel ander doel dan eeuwig zijn.
Overigens is die perceptie waarin je je niet-zijn niet kunt voorstellen juist precies waarom ik het menselijke bewustzijn zie als een soort ontologische neurose die gevangen zit in het zijn.
Ik heb voordat ik tot zijn kwam/werd een slordige 13,5 miljard jaar ervaring met niet-zijn, het idee dat ik vervolgens niet kan ophouden met zijn omdat ik toevallig eventjes ben (geweest) vind ik vrij bizar.
Ook ik leef uiteraard in een egoversum waar alles om mij heen draait, maar dat is duidelijk een perversie vanuit mijn zijn.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Domweg dankbaar voor het kunnen voelen en het gevoel zelf.quote:
Alhoewel ik je gevoel van dankbaarheid niet wil ondermijnen is me niet duidelijk aan wat of wie die dankbaarheid dan wel gericht is.
Ook ik heb in mijn jeugd de nodige zaken meegemaakt die mij dusdanig kwetsten dat ik op enig moment besloot dat gevoel niet meer toe te laten. "Hard" te worden..niets of niemand meer toelaten om zodoende niet meer zo kwetsbaar te zijn. Daar was ik behoorlijk in geslaagd maar tegelijkertijd vervlakte elke ervaring zelf. Het niet meer geraakt worden kende dus een keerzijde. Niets was nog de moeite waard.
Ahwel; op enig moment besloten het compleet langs de andere kant te proberen, mezelf volkomen openstellen en elk gevoel toe te laten..dat heeft mij de nodige jaren gekost maar uiteindelijk is het gelukt en ben ik des te meer dankbaar dat ik weer kan voelen..ook al betekent dat dat je je daardoor ook gekwetst kan worden.
Mijn leven is er iig een stuk rijker en fijner op geworden, het leven is weer mooi.
Uiteraard is niet gelukkig zijn een luxe van mensen die niet echt meer bezig zijn met overleven.quote:
[..]
Ik denk dat je dat moet zien als een beeldspraak, ook dit is zoals eerder aangehaald een luxe uitdrukking van mensen die het allemaal relatief voor de wind is gegaan. Natuurkundig gezien heb je voor ongeveer de helft het leven alweer uit basaal overlevingsmechanisme aan jezelf te danken je was immers het snelste en slimste zaadcelletje uit de kwak.
Je moet het leven niet bedanken, maar de mensen en of dieren die met je leven en je helpen... En help terug waar geholpen kan worden. Dan vind je de zin van het leven en dankbaarheid vanzelf wel weer terug.
Het concept van mijn ouders dankbaar of juist niet moeten zijn voor mijn genoten opvoeding is nogal een lastige voor mij.
Mijn moeder is overleden toen ik 13 was, wat ik haar uiteraard niet kwalijk kan nemen.
Mijn vader is daarna doorgegaan op de weg die hij eerder al ingeslagen was door zichzelf te zien als broodwinner, maar dat maakte hem na het overlijden van mijn moeder eigenlijk gewoon een slechte vader/ouder/opvoeder.
Een opvoeder die om 8 a 9 uur 's ochtends de deur uitgaat en 's avonds om 21 a 22 uur weer thuiskomt is wel een goede broodwinner, maar geen goede opvoeder, mijn broer en ik hebben toen 2 jaar her en der bij verschillende mensen ons avondeten genoten.
2 Jaar later is mijn vader hertrouwd, en dacht daarmee helemaal niets meer aan opvoeding van zijn kinderen te hoeven doen.
Een jaar later ben ik uit huis gegaan, ik was toen 16 en allesbehalve volwassen of daar echt aan toe, maar ik vond de omgeving waarin ik toen opgroeide met een workaholic vader, een gokverslaafde broer (die ondermeer mijn pasoort stal om geld van mijn bankrekening te jatten) en een stiefmoeder met 2 zoons en een dochter (die al uit huis was) weinig aangenaam en ik wilde daar eigenlijk vooral weg.
Die jattende broer zorgde uiteraard voor ellerlei spanningen binnen dat samengestelde gezin en bij mij uiteraard voor loyaliteitsproblemen, in principe ben je als kind geneigd tot vergaande loyalitieit naar je ouder en dan vooral als je er nog maar 1 hebt.
Nadat die stelende broer uit huisgezet werd heb ik jarenlang geen enkel contact met mijn familie (/stieffamilie) meer gehad (en ook niet met mijn broer).
Overigens was vakantie voor mij na het hertrouwen van mijn vader iets wat ik zelf moest regelen, ik kreeg er geld voor maar hij ging op vakantie met zijn nieuwe vrouw, iets dat heel stoer klinkt voor 15-jarigen maar het is wel een beetje anders als het niet mag maar moet.
Alhoewel ik mijn vader geen goede vader vond was het natuurlijk wel ongelofelijk lastig voor hem om min of meer plotseling alleen te staan in de opvoeding van 2 zoons waarvan 1 van 13 en 1 van 15 en ik kan hem dan ook niet heel veel kwalijk nemen (ik denk niet dat ik het beter had gedaan), maar ook daarin speelt natuurlijk weer een (emotioneel) loyaliteitsprobleem).
(Nou is ook dat niet de hele waarheid want tijdens het ziekbed van mijn moeder heeft een zus van mijn vader mantelzorg gegeven, zodat hij door kon gaan met werken en zich ook toen niet met het opvoeden van zijn kinderen hoefde bezig te houden.)
Het is ook wel enigszins vanuit die situatie/houding/ervaring dat ik het leven niet heel erg kan waarderen vermoed ik.
Ik ben geen grote fan van mensen en heb wel soort van hechtingsproblematiek, alhoewel dat dan misschien eerder onthechting is of iig pas optreedt op latere leeftijd, en dus niet echt raakvlak heeft met de theorie van Bowlby.
In principe ben ik geneigd mensen te willen helpen, maar ik ben wel enigszins wantrouwig.
Daarnaast is goede wil niet zaligmakend, de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen.
De zin van het leven is een onzin concept, het leven heeft geen daadwerkelijke zin, hoogstens voor je medemens.
Ik heb vele malen liever te maken met dieren dan met mensen (maar ja ik eet ook weer dieren).
[ Bericht 1% gewijzigd door Tanatos op 28-01-2023 21:15:16 ]
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Daar zou je gelijk in kunnen hebben, ik ben idd niet erg geneigd me open of afhankelijk op te stellen.quote:
[..]
Domweg dankbaar voor het kunnen voelen en het gevoel zelf.
Ook ik heb in mijn jeugd de nodige zaken meegemaakt die mij dusdanig kwetsten dat ik op enig moment besloot dat gevoel niet meer toe te laten. "Hard" te worden..niets of niemand meer toelaten om zodoende niet meer zo kwetsbaar te zijn. Daar was ik behoorlijk in geslaagd maar tegelijkertijd vervlakte elke ervaring zelf. Het niet meer geraakt worden kende dus een keerzijde. Niets was nog de moeite waard.
Ahwel; op enig moment besloten het compleet langs de andere kant te proberen, mezelf volkomen openstellen en elk gevoel toe te laten..dat heeft mij de nodige jaren gekost maar uiteindelijk is het gelukt en ben ik des te meer dankbaar dat ik weer kan voelen..ook al betekent dat dat je je daardoor ook gekwetst kan worden.
Mijn leven is er iig een stuk rijker en fijner op geworden, het leven is weer mooi.
Dat laatste is mooi voor je.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Leven wil ik zeker, want zonder leven heb ik niets. Echter leef ik om kennis op te nemen en door te geven! Denk dat dat de reden is van het leven en die past mij goed! 
Just say hi!
Ja, vervelend. Ik zit er zelf niet zo mee. Ik vind 'ik weet het niet' ook een prima acceptabel antwoord op fundamentele vragen over de zin van het leven of het ontstaan van het universum enzo. Ik moet zeggen dat ik sowieso totaal niet zit te wachten op kosmische relevantie, ik ben blij dat ik gewoon wat kan aanrommelen en dat is het danquote:
[..]
Ja dat klopt, maar ik neig ernaar dat pseudorationeel te willen benaderen, en dat resulteert in onttovering en een afgrond die in me terugstaart.
Wat natuurlijk uiterst emotioneel is (daarmee bedoel ik het gedrag, niet de ervaring).
Je hebt helemaal gelijk, ik ga werken aan die houding.quote:Op zaterdag 28 januari 2023 21:18 schreef Tijn het volgende:
[..]
Ja, vervelend. Ik zit er zelf niet zo mee. Ik vind 'ik weet het niet' ook een prima acceptabel antwoord op fundamentele vragen over de zin van het leven of het ontstaan van het universum enzo. Ik moet zeggen dat ik sowieso totaal niet zit te wachten op kosmische relevantie, ik ben blij dat ik gewoon wat kan aanrommelen en dat is het dan
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Mooie en herkenbare opmerkingen van Jappie ja. Kan me verder op de details na ook wel in grote lijnen herkennen in je beschrijving van je eigen jeugd.
Wat Jappie eerder zei over dat drugs je iets laten zien wat er al zit is iets wat ik ook heb ondervonden. Dat gevoel dat je van MDMA krijgt is iets wat Nietzsche "amor fati" noemt, maar dat hoef ik je vast niet te vertellen, je verwijst zelf in je post al naar een van zijn boeken.
Verder is inzicht natuurlijk niet iets wat je kunt delen, daar wil en moet je zelf naar op zoek gaan. Wat ik wel kan zeggen is wat mij in ieder geval heel erg geholpen heeft, en dat is om dat beeld van jezelf als een soort biologische machine achter je te laten. Het is niet waar en het richt heel veel schade aan, vooral als je al niet stabiel bent. Helaas is de hele Westerse maatschappij gebaseerd op dit nihilistische fabeltje, en word je over het algemeen voor gek verklaard wanneer je het afwijst. Hangt ook dicht samen met het beeld van "wetenschap" als een soort volksreligie.
Er zijn grote gevoelens, ervaringen die het leven de moeite waard maken, maar je moet zelf de deur openzetten natuurlijk.
Wat Jappie eerder zei over dat drugs je iets laten zien wat er al zit is iets wat ik ook heb ondervonden. Dat gevoel dat je van MDMA krijgt is iets wat Nietzsche "amor fati" noemt, maar dat hoef ik je vast niet te vertellen, je verwijst zelf in je post al naar een van zijn boeken.
Verder is inzicht natuurlijk niet iets wat je kunt delen, daar wil en moet je zelf naar op zoek gaan. Wat ik wel kan zeggen is wat mij in ieder geval heel erg geholpen heeft, en dat is om dat beeld van jezelf als een soort biologische machine achter je te laten. Het is niet waar en het richt heel veel schade aan, vooral als je al niet stabiel bent. Helaas is de hele Westerse maatschappij gebaseerd op dit nihilistische fabeltje, en word je over het algemeen voor gek verklaard wanneer je het afwijst. Hangt ook dicht samen met het beeld van "wetenschap" als een soort volksreligie.
Er zijn grote gevoelens, ervaringen die het leven de moeite waard maken, maar je moet zelf de deur openzetten natuurlijk.
Die moet je vasthouden... Vice versa bezit je hier dezelfde luxe en mogelijkheden om gelukkig(er) te zijn. dat je die mogelijkheid al hebt kun je al dankbaar voor zijn. Je hoeft ze alleen maar te zien en aan te grijpen. De luxe van zelfmedelijden en denken dat alles toch maar kut is gaat je daar niet bij helpen.quote:
Uiteraard is niet gelukkig zijn een luxe van mensen die niet echt meer bezig zijn met overleven.
Beslist niet leuk wat je hebt meegemaakt en zo heeft elk huisje zijn kruisje en bijna iedereen wel een zielig verhaal. En je gaat er niet uitkomen met oude koeien uit de sloot blijven trekken en achteraf te lullen te denken in verleden tijd en weg te kwijnen met mentale moeheid over zelfmedelijden.
Zoek een dankbare toekomst en die vind je niet met nadenken over een (slecht of moeilijk) verleden. Toekomst hoef geen weelderige baan met een hoop geld te zijn...
Ergens moet dit kwartje vallen dat je anders moet gaan denken... Het mes snijdt hier aan 2 kanten
Ik heb ook ooit met dat bijltje gehakt en ga je het verhaal besparen. Wat mij heeft geholpen om uit de mentale moeheid van teveel nadenken te komen. Dat was geen praatgroep waar de één erger is dan de ander en ze elkaar de shit uit het verleden voor de voeten gooien. Het was de overstap maken naar fysieke moeheid, fiets gekocht en gaan fietsen, de sportschool in en gaan trainen, wandelen, rennen... Wat dan ook!! Met fysiek moe moet je slapen i.p.v nadenken. Dan wordt je weer wakker, nieuwe dag eet goed en maak je opnieuw fysiek moe en zo wordt je met de toekomst niet alleen fysiek maar ook mentaal weer fitter.
Voor toekomst heb je niet meer dan een fiets nodig... Fietsen doe je vooruit de toekomst in met een doel, naar een mooie plek waar je van kunt genieten en eenmaal weer terug thuis val je als een blok in slaap. Zo wordt je fysiek fit en staat gelijk aan schoon, resulteert in mentaal fit en schoon.
Het neemt een moeilijk verleden niet weg, maar met mentale fitheid kun je zaken beter relativeren en laten voor wat het is. Zien wat dat leven en al die shit jou heeft geleerd en hoe dit positief te gebruiken in de toekomst door het anders te doen.
Ik vind het leven niet uitgesproken kut, ik vind het leven niet bijster interessant.quote:
[..]
Die moet je vasthouden... Vice versa bezit je hier dezelfde luxe en mogelijkheden om gelukkig(er) te zijn. dat je die mogelijkheid al hebt kun je al dankbaar voor zijn. Je hoeft ze alleen maar te zien en aan te grijpen. De luxe van zelfmedelijden en denken dat alles toch maar kut is gaat je daar niet bij helpen.
Beslist niet leuk wat je hebt meegemaakt en zo heeft elk huisje zijn kruisje en bijna iedereen wel een zielig verhaal. En je gaat er niet uitkomen met oude koeien uit de sloot blijven trekken en achteraf te lullen te denken in verleden tijd en weg te kwijnen met mentale moeheid over zelfmedelijden.
Zoek een dankbare toekomst en die vind je niet met nadenken over een (slecht of moeilijk) verleden. Toekomst hoef geen weelderige baan met een hoop geld te zijn...
Ergens moet dit kwartje vallen dat je anders moet gaan denken... Het mes snijdt hier aan 2 kanten
Ik heb ook ooit met dat bijltje gehakt en ga je het verhaal besparen. Wat mij heeft geholpen om uit de mentale moeheid van teveel nadenken te komen. Dat was geen praatgroep waar de één erger is dan de ander en ze elkaar de shit uit het verleden voor de voeten gooien. Het was de overstap maken naar fysieke moeheid, fiets gekocht en gaan fietsen, de sportschool in en gaan trainen, wandelen, rennen... Wat dan ook!! Met fysiek moe moet je slapen i.p.v nadenken. Dan wordt je weer wakker, nieuwe dag eet goed en maak je opnieuw fysiek moe en zo wordt je met de toekomst niet alleen fysiek maar ook mentaal weer fitter.
Voor toekomst heb je niet meer dan een fiets nodig... Fietsen doe je vooruit de toekomst in met een doel, naar een mooie plek waar je van kunt genieten en eenmaal weer terug thuis val je als een blok in slaap. Zo wordt je fysiek fit en staat gelijk aan schoon, resulteert in mentaal fit en schoon.
Het neemt een moeilijk verleden niet weg, maar met mentale fitheid kun je zaken beter relativeren en laten voor wat het is. Zien wat dat leven en al die shit jou heeft geleerd en hoe dit positief te gebruiken in de toekomst door het anders te doen.
Ik heb geen fiets nodig, ik heb hardloopschoenen en loop regelmatig in het bos, op dit moment tussen de 12 en 17 km.
Naar de sportschool gaan vind ik helemaal niets, maar ik heb wel wat dumbbells om thuis wat fitness oefeningen te doen.
Dat betekent niet dat ik als een blok in slaap val, dat doe ik vrijwel nooit.
Ik vertel over mijn verleden omdat dat invloed heeft op mijn omgang met mensen.
Door mijn verleden ben ik geneigd mensen op afstand te houden, maar een mens is uiteindelijk een sociaal dier en heeft wel andere mensen om zich heen nodig.
Ik eet relatief gezond, ik kook altijd verse maaltijden, maar eten en drinken zijn wel de belangrijkste genotsmiddelen in mijn leven en ik ga mezelf in dat opzicht geen dingen ontzeggen.
Ik heb geen overgewicht en ik sport regelmatig dus het is ook niet nodig om me dingen te ontzeggen.
Wat jij vind dat ik moet vasthouden vind ik volstrekte onzin.
Ja, we hebben het in het westen relatief goed en hebben dus dergelijke luxe problemen, maar doen alsof je gelukkig moet zijn omdat je het beter hebt dan andere mensen is volstrekte onzin.
De ellende van anderen maakt mij niet gelukkig, die hele gedachtegang is onzinnig.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
OK!? dan heb ik je helemaal fout begrepen, sorry...quote:
Wat jij vind dat ik moet vasthouden vind ik volstrekte onzin.
Ga gewoon lekker verder met zinvol vertellen en lezen hoe ongelooflijk oninteressant het leven wel niet is.
Veel plezier...
|
|
Waarom willen jullie leven, of willen jullie dat eigenlijk wel?
