F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Waarom willen jullie leven, of willen jullie dat eigenlijk wel?
Ik voel me enkel als op de top van een achtbaan als ik mdma heb genomen.quote:Op zaterdag 28 januari 2023 12:05 schreef Cause-mayhem2 het volgende:
[..]
Maar wat verwacht je dan van het leven?
Dat je je altijd zo voelt als op de top van een achtbaan?
Dat gaat niet gebeuren en zal ook diepe dalen veroorzaken, want zonder die geeft dat niet dat gevoel.
Is het echt saai of weiger jij te kijken?
Overigens zie of ervaar ik het ook niet als een heel diep dal maar veel meer als het zal wel en ik verwacht eigenlijk gewoon meer van hetzelfde.
Meer van hetzelfde is niet per se heel onaangenaam, maar ook niet bijster interessant.
Je kun stellen dat ik weiger te kijken maar ik vraag me af hoe ik het op die zelfde manier als jij cq de meeste mensen kan zien.
Wellicht is het een biochemische disbalans in mijn brein/emotie.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ik heb in mijn leven best veel zaken meegemaakt die geen sleur waren. Ten goede en ten kwade.quote:
[..]
Nou dan zou ik daar ondertussen wel overheen gegroeid moeten zijn.
Ik heb geen klinische depressie, en ik ben uitermate nieuwsgierig naar allerlei zaken.
Maar dat verandert er niets aan dat het grootste gedelte v/h leven sleur en herhaling is.
Overigens is dat tot op zekere hoogte ook noodzakelijk voor het menselijke brein.
Volgens mij zijn wel meer oude mensen die het gevoel hebben klaar te zijn met het leven, zo uniek is dat volgens mij niet.
Ik ben wel iets jonger maar in de kern vind ik het niet heel anders.
Misschien kan ik daarom wel gewoon lekker door kabbelend erg waarderen op zijn tijd.
Oma geeft advies.
Leer gewoon lekker helemaal niets te waarderen. Stop met dat de hele tijd moet er iets.
Mdma ken ik.quote:
[..]
Ik voel me enkel als op de top van een achtbaan als ik mdma heb genomen.
Overigens zie of ervaar ik het ook niet als een heel diep dal maar veel meer als het zal wel en ik verwacht eigenlijk gewoon meer van hetzelfde.
Meer van hetzelfde is niet per se heel onaangenaam, maar ook niet bijster interessant.
Je kun stellen dat ik weiger te kijken maar ik vraag me af hoe ik het op die zelfde manier als jij cq de meeste mensen kan zien.
Wellicht is het een biochemische disbalans in mijn brein/emotie.
Weet je ook wat het doet? Heel grofweg leegt het je serotonine. Waardoor daarna dat weer aan moet vullen en in de tussentijd je je gewoonweg wat minder voelt.
Je daar bewust van zijn kan al helpen (bij normaal gebruik ipv misbruik).
Omdat er een kind uit m’n doos is gekomen. Ben 32 en heb het inmiddels wel gezien hier. De mensheid is wreed en bizar. En alles is saai ook gewoon geworden. Je maakt drie keer hetzelfde mee alleen ben je steeds een stukje ouder en zie en ervaar je het op een andere wijze, maar nog steeds saai. Niets is nieuw meer.
Met dat laatste heb je misschien een punt, maar dat moet ik eerst eens laten bezinken.quote:
[..]
Ik heb in mijn leven best veel zaken meegemaakt die geen sleur waren. Ten goede en ten kwade.
Misschien kan ik daarom wel gewoon lekker door kabbelend erg waarderen op zijn tijd.
Oma geeft advies.
Leer gewoon lekker helemaal niets te waarderen. Stop met dat de hele tijd moet er iets.
Maar dat is teglijkertijd ook een beetje de kern dat het voor mij voelt alsof het leven moet en dat ik het soort van moet waarderen.
Ik betwijfel ten zeerste of je ouder bent dan ik, mijn oma kun je onmogelijk zijn, en mijn ouders zijn ook al best lang dood.
Alhoewel die niet heel oud zijn geworden en mijn jeugd idd wel wat soort van hechtingsstoornis/problematiek heeft gekend cq opgeleverd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tanatos op 28-01-2023 12:51:51 ]
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ben 45...quote:
[..]
Met dat laatste heb je misschein een punt, maar dat moet ik eerst eens laten bezinken.
Maar dat is teglijkertijd ook een beetje de kern dat het voor mij voelt alsof het leven moet en dat ik het soort van moet waarderen.
Ik betwijfel ten zeerste of je ouder bent dan ik, mijn oma kun je onmogelijk zijn, en mijn ouders zijn ook al best lang dood.
Alhoewel die niet heel oud zijn geworden en mijn jeugd idd wel wat soort van hechtingsstoornis/problematiek heeft gekend cq opgeleverd.
En ken de 'down' na mdma en andere drugs wel. Ben geen new age alles is perfect persoon.
Het leven heeft vooral zin doordat het eindig is. Doordat je zeker weet dat je vroeg of laat doodgaat kun je maar beter doorleven, want doodgaan kan altijd nog en de dood komt gegarandeerd vanzelf. Ik vind de eindigheid van het leven een uiterst geruststellende gedachte, iets wat me op de been houdt zelfs. Doordat je een beperkte tijd kan blijven leven zul je ook keuzes moeten maken: wat doe je wel en wat niet; wat is wel en niet belangrijk. Die keuzes geven het leven zin. Als je oneindig de tijd hebt kun je alles oneindig tot "morgen" uitstellen en lijkt er helemaal geen reden meer om uberhaupt uit je bed te komen of iets te doen.
MDMA zorgt voor sterk verhoogde afgifte van serotonine en blokkering van heropname en heeft ook effect op dopamine.quote:
[..]
Mdma ken ik.
Weet je ook wat het doet? Heel grofweg leegt het je serotonine. Waardoor daarna dat weer aan moet vullen en in de tussentijd je je gewoonweg wat minder voelt.
Je daar bewust van zijn kan al helpen (bij normaal gebruik ipv misbruik).
Ik heb jarenlang stevig gerookt, en ik kwam er pas vrij recent achter dat nicotine rommelt met je dopaminebalans, voor mij reden om te stoppen met roken, dat is nu bijna 3 maanden maar nog wel 3 weken met een e-sigaret met nicotine.
Die dopaminebalans zou ongeveer 3 maanden nodig hebben om te herstellen, dus over een maand zou de verstoring van die dopaminebalans ongeveer hersteld moeten zijn.
Ik gebruik overigens ongeveer 1 a 2 keer per jaar MDMA, volgens mij is dat niet problematisch.
Ik sluit niet uit dat een beter functionerend beloningssysteem van dopamine mij emotioneel beter kan doen voelen.
Maar dopamine doet nogal veel, en niet enkel in het brein, nogal gecompliceerd.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Als je een kind hebt ben je verplicht er voor je kind te zijn.quote:Op zaterdag 28 januari 2023 12:30 schreef Azula2.0 het volgende:
Omdat er een kind uit m’n doos is gekomen. Ben 32 en heb het inmiddels wel gezien hier. De mensheid is wreed en bizar. En alles is saai ook gewoon geworden. Je maakt drie keer hetzelfde mee alleen ben je steeds een stukje ouder en zie en ervaar je het op een andere wijze, maar nog steeds saai. Niets is nieuw meer.
Ik heb geen kinderen, en ik wil ze ook absoluut niet.
Gedeeltelijk vanwege mijn eigen jeugd.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Begrijpelijk. Spijt heb ik niet want ik vind het leven zelf wel een mooi iets om mee te mogen maken, maar zonder kind was de kans dat ik het had opgegeven wel een stuk aannemelijker.quote:
[..]
Als je een kind hebt ben je verplicht er voor je kind te zijn.
Ik heb geen kinderen, en ik wil ze ook absoluut niet.
Gedeeltelijk vanwege mijn eigen jeugd.
Al die druk en politiek gezeik wat op onze schouders komt
En ik ben ouder dus idd zeker geen oma geeft advies.quote:
[..]
Ben 45...
En ken de 'down' na mdma en andere drugs wel. Ben geen new age alles is perfect persoon.
Ik heb eigenlijk nooit echt een down na MDMA ervaren.
Dat gevoel heb ik ook helemaal niet bij je hoor.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ik ben idd helemaal met je eens dat sterfelijkheid een zegen is, en ik snap dan ook helemaal niets van gelovigen die hopen op eeuwig leven.quote:
Het leven heeft vooral zin doordat het eindig is. Doordat je zeker weet dat je vroeg of laat doodgaat kun je maar beter doorleven, want doodgaan kan altijd nog en de dood komt gegarandeerd vanzelf. Ik vind de eindigheid van het leven een uiterst geruststellende gedachte, iets wat me op de been houdt zelfs. Doordat je een beperkte tijd kan blijven leven zul je ook keuzes moeten maken: wat doe je wel en wat niet; wat is wel en niet belangrijk. Die keuzes geven het leven zin. Als je oneindig de tijd hebt kun je alles oneindig tot "morgen" uitstellen en lijkt er helemaal geen reden meer om uberhaupt uit je bed te komen of iets te doen.
Dat is voor mij zo ongeveer de grootste nachtmerrie die ik me in kan denken.
Zingeving is iets wat als zinnig voor/door mensen/mensheid wordt gezien/ervaren.
Zingeving buiten de context van menselijkheid zie ik absoluut niet.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ja, ik ben daarin wellicht wat onredelijk, maar als je kinderen hebt dan heb je wat mij betreft de plicht er te zijn voor die kinderen.quote:
[..]
Begrijpelijk. Spijt heb ik niet want ik vind het leven zelf wel een mooi iets om mee te mogen maken, maar zonder kind was de kans dat ik het had opgegeven wel een stuk aannemelijker.
Al die druk en politiek gezeik wat op onze schouders komt
Een verplichting die ik voor mijn gevoel niet waar zou kunnen maken.
Mijn vader was een vrij waardeloze vader, en mijn verwachtingspatroon voor mezelf is/was niet heel erg anders.
En daarnaast natuurlijk die soort van onwil om te leven, weinig zin om dat door te geven.
[ Bericht 4% gewijzigd door Tanatos op 28-01-2023 13:08:13 ]
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Het is dat ik een man, zoon en moeder heb maar voor mij hoeft het eigenlijk niet meer en dan niet eens vanwege alle rotzooi wat nu aan de gang is zoals: oorlog, regering, prijsverhoging na prijsverhoging, de sleur, etc. wat ook niet echt meewerkt om het leven leuk te vinden, maar ook vanwege de lichamelijke ongemakken waarvan ik zeg als ik dit nog 30 jaar moet vol houden dan hoeft het voor mij niet meer dan kap ik er liever vandaag nog mee.
Je doet het niet omdat je nog mensen om je heen hebt waar je van houdt maar anders.
Je doet het niet omdat je nog mensen om je heen hebt waar je van houdt maar anders.
Mijn moeder heeft ons in de steek gelaten begin puberteit en vaders deed ook niet wat hij zou moeten.quote:
[..]
Ja, ik ben daarin wellicht wat onredelijk, maar als je kinderen hebt dan heb je wat mij betreft de plicht er te zijn voor die kinderen.
Een verplichting die ik voor mijn gevoel niet waar zou kunnen maken.
Mijn vader was een vrij waardeloze vader, en mijn verwachtingspatroon voor mezelf is/was niet heel erg anders.
Ik vind mezelf wel een goede moeder. Niet perfect, maar mijn kind is gelukkig, gevoed, verzorgd, kan zich goed uiten, er wordt naar zijn gevoelens geluisterd en er wordt daarna ook actief iets mee gedaan.
Eigenlijk is mijn canvas van wat moederschap in zou moeten houden blanco en dat is in geval van mijn eigen moeder wel een zegen. Als ik dat als voorbeeld had moeten hebben, zou ik een stuk slechter af zijn. Ik zou dan binnen haar stramien en naar haar voorbeeld gaan moederen. Was niet al te best. Ik mag het nu zelf invullen.
Je hebt idd een soort van sociaal contract met die directe familie en daardoor ben je soort van met handen en voeten gebonden, zeker aan een kind.quote:
Het is dat ik een man, zoon en moeder heb maar voor mij hoeft het eigenlijk niet meer en dan niet eens vanwege alle rotzooi wat nu aan de gang is zoals: oorlog, regering, prijsverhoging na prijsverhoging, de sleur, etc. wat ook niet echt meewerkt om het leven leuk te vinden, maar ook vanwege de lichamelijke ongemakken waarvan ik zeg als ik dit nog 30 jaar moet vol houden dan hoeft het voor mij niet meer dan kap ik er liever vandaag nog mee.
Je doet het niet omdat je nog mensen om je heen hebt waar je van houdt maar anders.
Mijn moeder is overleden toen ik 13 was, en de combitie daarvan met een vader die zichzelf enkel als kostwinner zag heeft mij ook wel gevormd.
Ik heb het geluk geen lichamelijke klachten te hebben, sterkte daar mee en dat vind ik heel vervelend voor je.
Bij mij is het soort van een zieke geest in een gezond lichaam.
Waarbij ik wel regelmatig sport om dat zo te houden, geen idee wat mijn brein doet/zal doen als ik dat niet doe.
[ Bericht 0% gewijzigd door Tanatos op 28-01-2023 13:33:31 ]
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Maar dat is toch ook prima? Je bent nou eenmaal een mens en je leeft nou eenmaal. Dat is een gegeven en daar moet je het mee doen. Alles daarbuiten is helemaal niet relevant.quote:
[..]
Zingeving is iets wat als zinnig voor/door mensen/mensheid wordt gezien/ervaren.
Zingeving buiten de context van menselijkheid zie ik absoluut niet.
Dat is heel vervelend, ik weet hoe onaangenaam het is geen moeder te hebben, en mijn vader was ook geen getalenteerd ouder, die dacht dat geld genoeg was.quote:
[..]
Mijn moeder heeft ons in de steek gelaten begin puberteit en vaders deed ook niet wat hij zou moeten.
Ik vind mezelf wel een goede moeder. Niet perfect, maar mijn kind is gelukkig, gevoed, verzorgd, kan zich goed uiten, er wordt naar zijn gevoelens geluisterd en er wordt daarna ook actief iets mee gedaan.
Eigenlijk is mijn canvas van wat moederschap in zou moeten houden blanco en dat is in geval van mijn eigen moeder wel een zegen. Als ik dat als voorbeeld had moeten hebben, zou ik een stuk slechter af zijn. Ik zou dan binnen haar stramien en naar haar voorbeeld gaan moederen. Was niet al te best. Ik mag het nu zelf invullen.
In mijn optiek is verreweg het belangrijkste aandacht en tijd aan je kind besteden.
Geld is maar heel beperkt belangrijk.
Als jij genoeg tijd en aandacht geeft aan je kind dan doe je het naar mijn idee goed, vergeet ook niet af en toe een knuffel voor de oxytocine.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Ja dat klopt, maar ik neig ernaar dat pseudorationeel te willen benaderen, en dat resulteert in onttovering en een afgrond die in me terugstaart.quote:Op zaterdag 28 januari 2023 13:16 schreef Tijn het volgende:
[..]
Maar dat is toch ook prima? Je bent nou eenmaal een mens en je leeft nou eenmaal. Dat is een gegeven en daar moet je het mee doen. Alles daarbuiten is helemaal niet relevant.
Wat natuurlijk uiterst emotioneel is (daarmee bedoel ik het gedrag, niet de ervaring).
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Het leven is ook maar het leven. Je word geboren (waar je niet om vraagt) en je gaat dood (waar je in de meeste gevallen ook niet om vraagt). In de tussentijd ben je er en heb je nog best wel wat invloed in hoe leuk/waardig/draaglijk je dat voor jezelf maakt. Je hoeft het leven niet op te hemelen, want dat slaat helemaal nergens op. Van oorsprong is dat ook niet eens de bedoeling geweest. Elk diersoort wil óverleven dus daarom worden we geboren. Van nature is het dus eigenlijl alleen maar de bedoeling om te overleven. De invulling van het leven maakt niet zoveel uit. Dus laat je sowieso niet gek maken door opzoek te gaan naar de zin van het leven, of hoe het geweldig te maken etc etc. Want hoe meer je je fixeert op dat vraagstuk, hoe zwaarmoediger het allemaal wordt.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Als je in een sleur zit pak je het leven verkeerd aan.
Veel mensen zullen in de sleur raken als ze niets kunnen of durven, hierdoor zal het inkomen laag blijven en is er weinig te ondernemen.
Dan zal er gezegd worden we moeten alleen werken blablabla. Hoeft niet, maar wss wil je een bepaalde comfort en dat zal betaald moet worden.
In deze tijd heb je het echt aan jezelf te danken als je leven mislukt(op gezondheids afspecten).
Alles zou je kunnen leren waar je kennis voor nodig hebt tegenwoordig via het internet:
- Hydrauliek en pneumatiek
- Programmeren ( Apps, Website, backend)
- Naaien
- Lassen
- Auto onderhoud
Noem maar op de lijst zou in principe oneindig zijn.
Eigenlijk is het best knap als je het laat gebeuren dat je leven doelloos is.
Veel mensen zullen in de sleur raken als ze niets kunnen of durven, hierdoor zal het inkomen laag blijven en is er weinig te ondernemen.
Dan zal er gezegd worden we moeten alleen werken blablabla. Hoeft niet, maar wss wil je een bepaalde comfort en dat zal betaald moet worden.
In deze tijd heb je het echt aan jezelf te danken als je leven mislukt(op gezondheids afspecten).
Alles zou je kunnen leren waar je kennis voor nodig hebt tegenwoordig via het internet:
- Hydrauliek en pneumatiek
- Programmeren ( Apps, Website, backend)
- Naaien
- Lassen
- Auto onderhoud
Noem maar op de lijst zou in principe oneindig zijn.
Eigenlijk is het best knap als je het laat gebeuren dat je leven doelloos is.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
Ja precies, ons brein is geëvolueerd om te overleven, niet om gelukkig te zijn of het leven daadwerkelijk te kunnen waarderen.quote:
Het leven is ook maar het leven. Je word geboren (waar je niet om vraagt) en je gaat dood (waar je in de meeste gevallen ook niet om vraagt). In de tussentijd ben je er en heb je nog best wel wat invloed in hoe leuk/waardig/draaglijk je dat voor jezelf maakt. Je hoeft het leven niet op te hemelen, want dat slaat helemaal nergens op. Van oorsprong is dat ook niet eens de bedoeling geweest. Elk diersoort wil óverleven dus daarom worden we geboren. Van nature is het dus eigenlijl alleen maar de bedoeling om te overleven. De invulling van het leven maakt niet zoveel uit. Dus laat je sowieso niet gek maken door opzoek te gaan naar de zin van het leven, of hoe het geweldig te maken etc etc. Want hoe meer je je fixeert op dat vraagstuk, hoe zwaarmoediger het allemaal wordt.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
Er is trouwens best een grote groep mensen die niet suicidaal is, maar ook niet per se zin of reden heeft om verder te leven. Maar die dus niet per se dood willen. Daar wordt vaak niet over gepraat want dat is natuurlijk voor veel mensen een heel vreemd grijs gebied. Wat mij betreft zou er best wel wat meer ruimte mogen komen om te praten over die levensinstelling. Nu is het vaak, zeker als die mensen in zorg komen, dat ze ervan overtuigd moeten worden om te blijven leven etc etc etc. Dat zie ik in mijn organisatie wel veel gebeuren
Met name vrouwelijke hulpverleners die alles uit de kast trekken om die mensen te laten zoeken naar lichtpuntjes en positieve dingen. Met het gevolg dat ze nog verder wegzakken. Gelukkig gaan we er nu steeds meer naartoe dat we een chronische niet-per-se-willen-leven wens (ik noem t maar zo, officieel noemen ze het chronische suicidaliteit) erkennen en dat het wel hand in hand kan gaan met en enigszins draaglijk leven. Wat dan goed genoeg is voor die mensen.
Met name vrouwelijke hulpverleners die alles uit de kast trekken om die mensen te laten zoeken naar lichtpuntjes en positieve dingen. Met het gevolg dat ze nog verder wegzakken. Gelukkig gaan we er nu steeds meer naartoe dat we een chronische niet-per-se-willen-leven wens (ik noem t maar zo, officieel noemen ze het chronische suicidaliteit) erkennen en dat het wel hand in hand kan gaan met en enigszins draaglijk leven. Wat dan goed genoeg is voor die mensen.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Het klopt dat je doelen kunt stellen, maar het slaat nergens op om te doen alsof het leven daardoor obectief zinvol wordt of is.quote:
Als je in een sleur zit pak je het leven verkeerd aan.
Veel mensen zullen in de sleur raken als ze niets kunnen of durven, hierdoor zal het inkomen laag blijven en is er weinig te ondernemen.
Dan zal er gezegd worden we moeten alleen werken blablabla. Hoeft niet, maar wss wil je een bepaalde comfort en dat zal betaald moet worden.
In deze tijd heb je het echt aan jezelf te danken als je leven mislukt(op gezondheids afspecten).
Alles zou je kunnen leren waar je kennis voor nodig hebt tegenwoordig via het internet:
- Hydrauliek en pneumatiek
- Programmeren ( Apps, Website, backend)
- Naaien
- Lassen
- Auto onderhoud
Noem maar op de lijst zou in principe oneindig zijn.
Eigenlijk is het best knap als je het laat gebeuren dat je leven doelloos is.
Het idee van een gelukt leven vind ik nogal onzin.
Het enige wat je gelukt zou kunnen noemen is als jouw leven nuttig was voor voor veel andere mensen, wat het tegelijkertijd voor veel andere dieren/natuur helemaal niet zo gelukt maakt.
De dood gaat ons niet aan. Zolang we er zijn, is de dood er niet, en wanneer de dood er is, zijn wij er niet meer.
|
|
Waarom willen jullie leven, of willen jullie dat eigenlijk wel?
