UIt
Het VBL-columnhoekje deel 7quote:
VEDETTE IN SPÉ
Voor Georgios Samaras is er bij Heerenveen sinds het vertrek van Klaas-Jan Huntelaar veel veranderd. Kreeg The Hunter vanwege zijn vele doelpunten het overgrote deel van de aandacht van de buitenwacht, nu Klaas-Jan zijn kunsten gaat vertonen bij Ajax zal Samaras het karretje moeten trekken. Of dat lukt? De Griek doet daar zelf luchtig over. Op televisie zagen we hem verklaren dat het wat hem betreft wel snor zit en dat hij hoopt over niet al te lange tijd, evenals Huntelaar, een overstap te maken naar een grotere club dan Heerenveen. Zelfvertrouwen staat kennelijk met grote letters in het woordenboek van Samaras. Voor een voetballer is dat niet verkeerd; ook Samaras mag overtuigd zijn van zijn kwaliteiten. Sceptici zullen zich afvragen of hij niet een beetje overdrijft en wijzen naar zijn houding op het veld en zijn lichaamstaal. Inderdaad lijkt het soms of Samaras rondloopt als de vleesgeworden vedette, maar wat is daar mis mee? Tot voor kort werd hij door trainer Gertjan Verbeek vooral als wisselspeler gebruikt en desondanks scoorde hij in 87 officiële wedstrijden voor Heerenveen 25 doelpunten. Dat zegt wel iets. In potentie is Samaras een goede speler en met zijn mentaliteit zit het ook wel snor. Over een voetballer die Ajax in de sneeuw in de vernieling speelde, hoef je niet te twijfelen. Af en toe mag Georgios een beetje hautain zijn. Zijn houding in het veld is mij niets te arrogant. ‘Ik kies mijn momenten wel uit’, zo zie je hem denken. Dus zie je hem een tijd niet, maar plots gooit hij er een actie uit waar je van smult. ‘Wat een heerlijke voetballer is die Samaras’, denk je dan, maar vervolgens is hij weer onzichtbaar. Alsof hij staat na te genieten van zijn eigen acties. Samaras is jong. Als voetballer moet hij nog groeien. Met regelmaat presteren, dat is de volgende fase in zijn ontwikkeling; een stap die hij heus zal gaan zetten, daar ben ik van overtuigd. Gisteren stond hij in de basis tegen FC Groningen. Na luttele minuten kreeg hij een niet te missen kans, maar gehaast lepelde hij de bal over het doel. De rest van de wedstrijd zagen we hem niet of nauwelijks. Typisch Samaras. Ach, het is hem niet kwalijk te nemen en er is zelfs een heus excuus voor. Hij speelt met een witte nekbrace! Ik ken geen enkele voetballer die met ernstig nekletsel op het veld staat en vol de duels aangaat. Zijn karakter is goed. Ja, die Samaras komt er wel.