Dit is een onderwerp waar ik eigenlijk heel mijn leven lang aan hebt gestoord, al vanaf Curaçao eigenlijk. Maar toen ik in Nederland kwam wonen, moest ik echt kokhalzen over hoeveel ik het observeerde en persoonlijk meemaakte in alle vormen van contact die ik heb gehad tot nu toe met vrouwen in mijn dagelijkse leven. Ik noem het: Verwende prinsesjesgedrag.
Wat ik heb gemerkt is dat dit gedrag het meest waarneembaar zijn bij mooie vrouwen en vooral mooie vrouwen die is eigenlijk de “ideale” jeugd en opvoeding hebben gehad voor optimale succes en privileges te krijgen in het leven. Dus deze vrouw zijn meestal “gemiddeld” mooi tot “heel bijzonder” mooi, en daarnaast zijn ze opgegroeid met beide ouders in huis die een gelukkige en harmonieuze relatie hebben met elkaar. Geld was nooit een probleem, echte serieuze struggles hebben ze nooit gekend naar objectieve maatstaven. Het eerste ergste moeilijke struggle die ze meemaken is dat op hun 29ste levensjaar ze te horen krijgen dat hun lieve oma en opa inmiddels heel oud aan het worden is en niet meer goed voor zichzelf kunnen zorgen. Opeens worden ze geconfronteerd dat ook een dierbare van hen zal komen te sterven, en dit is voor hem ze uitermate traumatiserend dat ze één speciale vriend gaan kiezen van de honderden mannelijke admirers die ze al heel hun leven hebben maar dit keer serieus gaan zien als een echte steunpilaar en vriend, in plaats van een emotionele sponge en wegwerpvoorwerp zoals ze vrijwel alle mannen hebben gebruikt tot die incident.
Oké, ik geef toe dat ik het nu heel eenzijdig beschrijft en natuurlijk zullen deze vrouwen genoeg moeilijkheden ervaren gedurende hun levensloop ook al ziet hun totaalplaatje ideaal uit voor buitenstaanders. Maar ik heb, heel eerlijk, een bloedhekel aan dit soort vrouwen en eigenlijk heb ik dat heel mijn leven al gehad.
Wat mij vooral altijd heeft gestoord aan deze vrouwen is hoe het erop lijkt dat de hele samenleving, dus zowel alle mannen als alle vrouwen, alles en nog wat ervoor over heeft dat deze vrouwen in de watten gelegd worden en beschermd worden. Ze krijgen bijna altijd hun zin van kindsaf aan en het lijkt erop dat iedereen dit vanzelfsprekend vindt, ook al gaat het ten koste van anderen of ook al verdiend iemand anders veel meer om gematst te worden in het leven, bijvoorbeeld omdat deze persoon daadwerkelijk hele slechte kaarten heeft gekregen en dat zijn leven objectief gewoon zwaarder en ellendiger is.
Mijn opvallende irritaties over deze groep “verwende prinsesjes” is omdat ik denk dat je objectief kan zeggen dat ik een persoon ben die gewoon heel veel pech heb gehad in mijn leven vanaf jongs af aan. Ik denk dat je objectief kan zien dat mijn levensloop tot nu toe veel zwaarder is geweest dan de merendeel van mensen in ieder geval in Nederland zou ervaren, al vanaf mijn vijfde levensjaar kan serieuze traumatische en ingrijpende ervaringen benoemen die de meeste rationeeldenkende mensen eerlijk zou toegeven echt schokkend en heel ernstig was om mee te maken. Ik wil hiermee niet proberen winnen met een “Victim Olympics” wedstrijd, het is nooit goed om een wedstrijd te maken van wie het meest zieligste of moeilijkste levensverhaal heeft gehad.
Maar waar ik altijd aan heb gestoord, is dat ik never nooit het idee heb gehad dat mensen of de samenleving enigszins boeide wat ik allemaal zou meemaken of hebben meegemaakt, sterker nog hoe meer ellende, verlies of tegenslag ik meemaakte, hoe harder en meedogenloos de samenleving werden tegenover mij waardoor er alleen maar meer ellende, verlies en tegenslag mij te wachten stond. En dan zie ik hoe deze verwende prinsesjes die alles mee hebben gehad, alleen meer gematst worden en meer privileges krijgen. En oh wee als ik een keer zo’n verwende prinsesje niet met fluwelen handschoenen behandeld of beetje bot tegenaan doet. Dan heb ik de hele groep tegenover mij als vijand en hun beschermer; zowel de vrouwelijke meelopers van deze prinsesjes die graag willen meeliften met de privileges en aandacht die deze verwende prinsesjes krijgen, als de leger mannelijke “White Knights” die alles willen doen voor deze prinsesjes met de hoop dat één van hen ooit in haar broekje mag komen en heel misschien zelfs een serieuze liefdesrelatie met haar zou krijgen

.
Deze prinsesjes hebben het echt supervaak fout moreel gezien, ze zijn overdreven onredelijk en verwend, maken ook veel domme keuzes in hun leven die toch wordt goedgemaakt of gecompenseerd vanwege alle privileges en tweede of derde kansen die ze krijgen van alles en iedereen. Ze zijn lang niet altijd gemene of onaardige bitches trouwens. Veel van hen kunnen vaak heel lief zijn en veel medeleven tonen, zolang dit niet hun eigen behoeftes en verlangens tegen zou zitten.
Als beginpuber droomt vrijwel iedere jongeman dat zo’n prinsesje verliefd op heb zal worden, je ziet dit terug in de knullige Disney films waarin in te lieve nerd als een deurmat met deze vrouwelijke onbereikbare ideale vriendin omgaat als vriend, maar stiekem toch heel verliefd is op deze vrouw. In deze Disney film gebeurt het heel vaak dat de te lieve nerd toch een relatie krijgt met het prinsesje, denk bijvoorbeeld aan Lizzie McGuire die in de laatste TV film toch een relatie krijgt met haar nerdy awkward beste vriendje. Jullie kennen Lizzy McGuire nog wel, met Hillary Duff die de hoofdpersonage speelt?
Herkennen mensen een beetje het beeld wat ik nu schetst en snap je waarom ik diep van binnen een hekel hebt aan de vrouwen die voldoet aan genoeg van de eisen om officieel bestempeld te worden als een “verwende prinses”?
Ik stop voor nu met deze OP, hij is al lang genoeg geworden. Als sommige users hier niet snappen wat ik precies bedoel of waarom ik zoveel walging voelt voor dit soort vrouwelijke exemplaren, zal ik in de reacties van deze topic met wat uitberbeide voorbeelden van verwende prinsesjes die ik heb gekend in mijn leven en wat ik allemaal heb meegemaakt met deze prinsjes en waarom ik het oneerlijk en onrechtvaardig vond.
Ik lees graag de ervaringen of visies van andere users hier over deze doelgroep die ik graag bestempeld als “verwende prinsesjes”.
Ciao XoXo
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."