Relatie met moeder

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 10:40 schreef HSG het volgende:
Dat zie je bij meer diersoorten.

Op den duur wordt het jong het nest uitgetrapt en moet het zichzelf gaan redden.

En terecht , tijd om zelfstandig te worden en je verantwoordelijkheid te nemen

Als ik maar 9 uur zou werken en de rest aan het huishouden besteed (wonen jullie in een kasteel?) zou ik ook strontchagrijnig worden. Je moeder heeft niks omhanden en veel te veel tijd over om zich te bemoeien met de gezinsleden die wel een leven hebben. Dus zorg dat ze wat meer het huis uit is, een zinvolle bijdrage levert (die haar wat meer zingeving geeft waardoor ze niet hoeft te verpieteren) of ga zelf het huis uit (op kamers?).

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 10:45 schreef ZarB het volgende:
Als ik maar 9 uur zou werken en de rest aan het huishouden besteed (wonen jullie in een kasteel?) zou ik ook strontchagrijnig worden. Je moeder heeft niks omhanden en veel te veel tijd over om zich te bemoeien met de gezinsleden die wel een leven hebben. Dus zorg dat ze wat meer het huis uit is, een zinvolle bijdrage levert (die haar wat meer zingeving geeft waardoor ze niet hoeft te verpieteren) of ga zelf het huis uit (op kamers?).

Ze moet toch zelf weten hoe ze haar leven leeft ? En wat ze doet.
Het wordt gewoon tijd voor TS om zelf wat meer verantwoordelijkheid te nemen en niet je ouders overal de schuld van te geven.

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 10:54 schreef puzziepie het volgende:

[..]
Ze moet toch zelf weten hoe ze haar leven leeft ? En wat ze doet.
Het wordt gewoon tijd voor TS om zelf wat meer verantwoordelijkheid te nemen en niet je ouders overal de schuld van te geven.

Als je zo loopt te zeuren op je man en kind dan lijkt het me niet dat ze haar eigen leven nou zo geweldig vindt. En ik vind het aso dat ze dat ook het probleem van de overige gezinsleden maakt.

Het huis uit gaan is voor mij ook optie nr 1, maar volgens ts is dat niet haalbaar.

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 11:04 schreef ZarB het volgende:

[..]
Als je zo loopt te zeuren op je man en kind dan lijkt het me niet dat ze haar eigen leven nou zo geweldig vindt. En ik vind het aso dat ze dat ook het probleem van de overige gezinsleden maakt.

Het huis uit gaan is voor mij ook optie nr 1, maar volgens ts is dat niet haalbaar.

Dan wordt het tijd om meer in je kamer dingen te doen.
Of naar vrienden te gaan , zelf hobby's te gaan zoeken die e kan doen.
Het zit em niet alleen bij moeders, maar ook bij een kind wat nog thuis woont.

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 11:07 schreef puzziepie het volgende:

[..]
Dan wordt het tijd om meer in je kamer dingen te doen.
Of naar vrienden te gaan , zelf hobby's te gaan zoeken die e kan doen.
Het zit em niet alleen bij moeders, maar ook bij een kind wat nog thuis woont.

Oh zeker hoor. Werkt 2 kanten op.

quote:

Op zaterdag 10 september 2022 09:17 schreef Halcon het volgende:

[..]
Ik zou er ook niet aan moeten denken om mijn kinderen tot hun 28e of zo in huis te 'moeten' hebben. Niet omdat ik een hekel aan ze heb (integendeel), maar omdat het een keer wel mooi is geweest. Een keer moeten ze ook op eigen benen leren te staan en dat leren ze niet als ze in 'Hotel Papa' blijven logeren.

met 26 was ik weg, moest eerst nog even sparen. Is lang genoeg inderdaad. Al hangt het ook een beetje af van de ouders en de kinderen en het gedrag onderling.

Tijd om op jezelf te wonen. Ik ervoer ook dit soort irritaties van mijn 20e tot mijn 22e, toen ik eindelijk op mezelf ging wonen. De relatie met mijn moeder was daarna nog enkele jaren matig, maar inmiddels is die veel beter en meer in balans.

Ik herken dit, narcistische en egocentrische mensen, die kunnen een dag compleet verzieken met hen
gedrag en constante klote opmerkingen. Ik begrijp jullie volledig, Ik heb geen idee hoe je hiermee omgaat,
mij werd tussen neus en lippen door verteld dat deze mensen eigenlijk niet meer te redden zijn.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2022 20:44 schreef hollandia02 het volgende:
Goedendag,

De relatie met mijn moeder loopt al een tijdje stroef sinds ik ouder aan het worden ben, verdere info: ik wordt over een week 20, woon thuis met mijn moeder en vader (laatste werkt 5 ploegen, mijn moeder werkt 9 uur en de rest huishouden), mijn zus is een aantal jaar ouder en 2 jaar geleden opzichzelfstaande.

Vervelende dingen die ik ervaar zijn bijvoorbeeld:
Mijn moeder stelt veel kritische vragen achter elkaar (letterlijk achter elkaar) over dingen die ik fout doe, vervolgens als ik vraag of ze alsjeblieft eens wilt ophouden zegt ze dat ze ‘niks mag zeggen’. Ook mijn zus ondervond hier vroeger irritatie door wat een van de redenen was dat ze uit huis wilde naast haar leeftijd en vrijheidswil. Deze vragen kunnen gaan over het laten staan van een glas ergens of dingen waarvan ik vind dat ik die op deze tijd zelf wel kan bepalen en ook goed uitvoer zoals ‘waarschijnlijk kom je morgen te laat op je werk’ als ik dit ontken (is nog nooit gebeurd) zegt ze: kijk maar!. Ook mijn vader ondervindt irritatie door dit soort achter elkaar gestelde vragen richting mij, wat die dan tegen mijn moeder zegt maar die zegt dan ‘ik mag hem niks vragen’.

Een ander ding wat eigenlijk pas de laatste weken opkomt is dat als ik na de middagdienst nog even wakker ben en gewoon rustig tv zit te kijken of stil op de iPad zit dat vanwege dat mijn moeder soms slecht slaapt mij naar boven stuurt zodat ze op de bank kan liggen,

Ook een voorbeeld is dat ik in principe dezelfde situatie zit en mijn moeder TV komt kijken ipv slapen en mij dan wegstuurt, laatst vroeg ik of ze zich aan mijn aanwezigheid irriteerde zei ze nee helemaal niet, erna zette ik dus weer mijn oren op (waarop ze naar mij keek en ik dus dacht dan zet ik ze zachter), hierna zette ze kwaad de tv uit en riep ze rotjong terwijl ze maar naar de kamer ging.

Mijn vraag is hoe ik hier mee moet omgaan en wat ik wellicht kan doen om het te verbeteren.

Beste TS,
Dit zijn helaas dingen die vele van ons hebben ervaren in onze tienerjaren. Vraag mij niet waarom. Ik zou kunnen zeggen, dat als ik ouder was dat ik mij niet zo zou gedragen. Of dat ik misschien zelf, als ik terugblik als kind, ook dingen anders zou doen, oprecht.

Het proces van klaar zijn om uit huis te gaan, is ook een proces van afstoten. Een natuurlijk proces. Natuurlijk niet letterlijk afstoten maar neem kleine incidenten niet te letterlijk. De liefde is er.

Een woord 'rotjoch' is niet 'fraai' maar zal kennelijk bedoelt zijn omdat je teveel met je telefoon bezig bent. Of je afsluit in de omgeving, de huiskamer, waar je in principe gewoon met elkaar moet kunnen communiceren.

Neem het jezelf niet kwalijk, je bent een tiener. Je gedrag past hier ook bij. Jouw leven is anders dan je ouders. Je ouders zijn ouders, komen thuis van werk en kennelijk dan moe. Iets wat jij minder hebt door je leeftijd. Maar dan misschien bekaf zijn en even wat ruimte zoeken voor zichzelf door op de bank te liggen en misschien zelf ook de afstandbediening te kunnen hanteren.

Weet je wat het ook een beetje is (of kan zijn), naar mate je ouder wordt, ben je iets minder 'flexibel'. Ook zijn er gedragskenmerken die niet meer zomaar aan te passen zijn (als je er niets aan doet) en die gedragingen zullen soms ook kunnen verscherpen. Vaak bij stress, moeheid, en misschien zorgen om geld, of anderszins.

Wat ik mezelf soms een beetje helpt, ookal ben ik al een hele tijd uitwonend, is dat zij ooit zorgde voor ons. Maar die rollen gaan ook eens omdraaien. Dat is bij jou gelukkig nog niet het geval maar probeer je leven voor je moeder soms wat te verzachten. Zonder dat ik zeg dat je iets verkeerd doet (ik ken de situatie niet goed). Betrek het niet op jezelf. Kijk wat je misschien kan doen thuis, om een bijdrage te leveren. Bijvoorbeeld in het huishouden. Dat maakt al een heel verschil. Niet dat het om het huishouden draait maar om 'elkaar helpen, elkaar zien'. ONGEVRAAGD.
Vooral dat laatste.

Liefde.

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2022 21:04 schreef maily het volgende:
Ik denk dat het tijd wordt om op jezelf te gaan wonen.

En dan nig steeds op je 50e de hypotheek afbetalen van verhuurder?