Gemak en gelukkigheid als doel in het leven.

Aristoteles omschrijft in zijn Ethica Nicomachea hoe veel mensen denken op geluk toegespitst denken te zijn (via bijvoorbeeld roem en rijkdom), terwijl dat slechts afgeleiden zijn van geluk. Uiteindelijk omschrijft Aristoteles geluk als de werkzaamheid van de ziel krachtens een volkomen deugd in een leven dat tot volle wasdom gekomen is.

Dit betekent dat de deugd, het goede leven, intrinsiek verbonden is met geluk en bovendien wordt het voorgesteld als iets dat niet door iedereen bereikt kan worden aangezien het enkel verschijnt in een leven dat tot volle wasdom is gekomen. Je kunt pas als iemand gestorven is of iemand daadwerkelijk gelukkig is geworden. Dit tempert enigszins de verwachtingen en leidt zo af van wat in de OP beschreven wordt als een neiging om ressentiment te tonen zodra er geen gemak of geluk is.

In principe is dat gewoon (filosofisch) hedonisme. De fout die mensen vaak maken bij hedonisme, zowel in de opvatting als de uitvoer, is kortetermijndenken. Dan krijg je zoals jij zegt dat gemakzucht je eigen geluk in de weg zit. Je kunt echter ook hard werken met als doel om op langere termijn meer gemak en geluk te ervaren.

Ik zie juist wel veel in deze levenswijze. In plaats van jezelf gek maken met bijvoorbeeld idealisme, betekenis of je nalatenschap simpelweg focussen op je eigen levensgenot scheelt niet alleen voor jezelf heel veel, mensen berokkenen anderen ook heel veel schade met hun eigen grootse visie.

Geluk en gemak zijn wel onlosmakelijk aan elkaar verbonden je kunt het een niet hebben zonder het ander. En net zoals zoveel andere begrippen met een waardeoordeel gerelateerd aan perceptie.

Zonder druk (Tegenspoed-ongeluk-ongemak) geen geluk (Voorspoed-gemak)...

Never read beauty magazines, they only make you feel ugly.

Geluk vind je in het geven en niet in het krijgen. Terug naar de metaforische beauty magazines de geluksbijbel die de mensen aanspoort hun geluk buiten zichzelf te zoeken en te verkrijgen met naargelang van wat de ander heeft en of vind. Wat inderdaad uiteindelijk weer leidt tot viezewiezeweuze cirkel van ongemak en ongeluk.

Dus wie goed doet, wie goed ontmoet.

Geluk komt bij mij vaak pas echt als er grote moeite aan vooraf is gegaan. Van constant gemak word ik alleen maar lui en lamlendig.

Helaas is de hele samenleving op gemak ingesteld. We willen niet meer koken dus thuisbezorgd. Niet meer trappen op de fiets dus hebben we e-bikes. Niet meer naar de supermarkt lopen dus flits-bezorgers.

Als je steeds minder ergens moeite voor hoeft te doen, dan verleer je het ook. Maar soms is moeite doen echt noodzakelijk, en dan moet je doorzetten, en niet al snel "fuck it" zeggen en het maar laten verrotten.

Luiheid (vooral mentale luiheid) is wel de grote plaag van deze tijd.

Zelf vind ik de term 'geluk' niet echt zinvol. Wat is geluk? Dat is voor iedereen iets anders en geen concreet iets om naar toe te werken. Het is een leeg concept en onbereikbaar. Het is de totale soms van al onze neigingen/wensen (vaak richting genot, voldoening en lusten), zoals Kant schreef.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 11:52 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]
Ik zou gemak en geluk niet zo koppelen ik word vaak veel gelukkiger van iets ongemakkelijks doen, een te moeilijk boek lezen, lastige klussen uitvoeren, mijn geduld op de proef stellen dan van gemakkelijk op de bank hangen. Alleen wellicht komt dat omdat ik geleerd heb dat ergens moeite in stoppen eerder resulteert in geluk dan de makkelijke weg kiezen.

Hoe word van al deze dingen gelukkig dan? Je zult je vast niet gelukkig voelen als je ongemakkelijke dingen doet. Zit het dan in de consequenties en niet in het intentioneel uitvoeren van ongemakkelijke taken?

Geluk? Je hoeft er niets voor te kunnen, niets voor te doen en niets voor te hebben.

Het streven naar geluk, geluk als doel in het leven, is een van de grootste misvattingen die het westerse denken geproduceerd heeft. Hoe pijnlijk is het om te moeten constateren dat men van zulk onbenullig streven gehele filosofische systemen in elkaar heeft geflanst, en dat het ook nu nog als hoogstand ideaal op het voetstuk wordt geplaatst.

Het succes van de film The Pursuit of Happyness is voor mij een kernachtig symbool voor de populariteit van dit loze streven. Hoe veelzeggend is het dat de titulaire pursuit in dit verhaal uiteindelijk niets meer dan de the pursuit van een goede baan blijkt te zijn! Dat ook mensen met een goede baan ongelukkig kunnen zijn gaat deze conceptie al ver te boven.

Geluk is altijd slechts een bijproduct, altijd slechts een gevolg. Je hebt een doel, je streeft iets na, je wilt iets, en in het najagen van dat doel, in het overkomen van obstakels tot dat doel, ervaar je geluk. Niet alleen kan geluk zelf nooit het doel zijn, het is zelfs een van de meest zekere manieren om het te ontlopen.

Nietzsche noemt geluk dan ook:

quote:

Het gevoel dat weerstand overwonnen wordt.

Gemakzucht is minder onschuldig. Gemakzucht is het ware gezicht van het nihilisme, de vervreemding, de vertwijfeling, al die dingen die men als ergste kwalen van de moderne wereld heeft aangewezen en, misschien wel, althans, zo schijnt het mij toe, het grootste gevaar waar de mens door bedreigd wordt.

Kierkegaard stipt het punt ietwat dichterlijk aan:

quote:

Omdat verveling toeneemt en omdat verveling de wortel van het kwaad is, kan het geen wonder zijn dat de wereld achteruitgaat en het kwaad toeneemt. Dit kwaad was al in het begin van de wereld aanwezig. De goden verveelden zich, en dus schiepen ze de mens...

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 11:02 schreef Farenji het volgende:
Geluk komt bij mij vaak pas echt als er grote moeite aan vooraf is gegaan. Van constant gemak word ik alleen maar lui en lamlendig.

Helaas is de hele samenleving op gemak ingesteld. We willen niet meer koken dus thuisbezorgd. Niet meer trappen op de fiets dus hebben we e-bikes. Niet meer naar de supermarkt lopen dus flits-bezorgers.

Als je steeds minder ergens moeite voor hoeft te doen, dan verleer je het ook. Maar soms is moeite doen echt noodzakelijk, en dan moet je doorzetten, en niet al snel "fuck it" zeggen en het maar laten verrotten.

Luiheid (vooral mentale luiheid) is wel de grote plaag van deze tijd.

[ afbeelding ]

Komt die luiheid niet voort uit de enorme welvaart waarin we leven? Mensen beschouwen steeds meer zaken als basisbehoeften en -rechten en zijn derhalve van mening dat je er weinig tot geen moeite voor zou moeten hoeven doen. We hebben er toch zeker recht op?

Het begint ermee dat je realiseert dat geluk in jezelf aanwezig is. Het komt niet van buiten. Dan is de vraag: hoe word ik het gelukkigst? Welke methode moet ik toepassen om gelukkig te worden? Het antwoord is meditatie

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 12:49 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Komt die luiheid niet voort uit de enorme welvaart waarin we leven? Mensen beschouwen steeds meer zaken als basisbehoeften en -rechten en zijn derhalve van mening dat je er weinig tot geen moeite voor zou moeten hoeven doen. We hebben er toch zeker recht op?

Inderdaad, en daarom is precies die welvaart die de grootste verworvenheid van het moderne leven is ook tevens haar grootse bedreiging. Dat is geen toeval natuurlijk.

Je moet eerst een heel stuk menselijkheid verliezen om te gaan 'moderniseren'.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 09:03 schreef Bosbeetle het volgende:

Dat komt omdat geluk geen concreet iets is maar een gevoel en zeker niet een constant gevoel en al helemaal geen gevoel wat voortdurend te behouden is.

Het probleem is dat mensen ambities hebben. Ze zijn niet tevreden met wat ze hebben, ze willen meer. Dat is een bron van onvrede. Als je je geluk haalt uit het bereiken van doelen, heb je continu nieuwe doelen nodig om jezelf gelukkig te houden.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 13:03 schreef Tijn het volgende:

[..]
Het probleem is dat mensen ambities hebben. Ze zijn niet tevreden met wat ze hebben, ze willen meer. Dat is een bron van onvrede. Als je je geluk haalt uit het bereiken van doelen, heb je continu nieuwe doelen nodig om jezelf gelukkig te houden.

Is geluk dan niet het wel tevreden zijn met wat je hebt en daar een goed gevoel van hebben?

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 13:06 schreef miss_sly het volgende:

[..]
Is geluk dan niet het wel tevreden zijn met wat je hebt en daar een goed gevoel van hebben?

Ja, lijkt me wel. Maar ik heb het idee dat dat behoorlijk moeilijk is voor veel mensen. Ze kijken naar wat anderen hebben en willen dat ook. Het is nooit genoeg als je zo in het leven staat.

Als je interne staat kloten is heb je dus constant dingen nodig om je goed te voelen. Alcohol, tv, porno, werk, vrienden, uitdagingen, sport....maar de interne staat blijft slecht dus het is nooit genoeg.

Eerst moet je baseline psychische staat op orde zijn. Zolang je knettergek bent blijf je onrustig.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 11:52 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik zou gemak en geluk niet zo koppelen ik word vaak veel gelukkiger van iets ongemakkelijks doen, een te moeilijk boek lezen, lastige klussen uitvoeren, mijn geduld op de proef stellen dan van gemakkelijk op de bank hangen.

Dat is dus perceptie, die voor iedereen anders zou kunnen zijn.

Ben het er geheel mee eens dat het klaren van een ongemakkelijke klus een gelukzallig gevoel geeft met het gemak wat je ervaart na de klus als extra bonus ervaart.

Wat is gemak wat is geluk, daar kun je zo ongelooflijk veel kanten me op dat het niet concreet valt de definieren.

Zo ben ik ongeveer 20 jaar terug als brokkenpiloot uit de lucht gevallen met 2 verbrijzelfde ruggenwervels als gevolg.
Elke specialist heeft mij daarna geadviseerd te accepteren dat ik de rest van mijn leven nieuwe banden nodig heb i.p.v. nieuwe schoenen. Echter heb ik daar nooit aan willen toegeven. Meer dan een jaar rolstoel afhankelijk geweest en opnieuw moeten leren lopen, daarna maanden met krukken, daarna met 1 wandelstok meer dan 2 jaar nodig gehad met bloed zweet en tranen om weer een wandeling van 5 km te kunnen maken zonder hulpmiddelen wat dan ook weer niet elke dag wil lukken. Van dag tot dag gaande weg voelen hoe het gaat en optijd toegeven dat het gnoeg is geweest.

Er zijn buitenstaanders die van toeten noch blazen weten die zeggen je hebt nog geluk gehad het had ook anders kunnen aflopen wijzend naar anderen die er slechter aan toe zijn. Ik begrijp en respecteer de stelling, ignorance is bliss, maar heb er persoonlijk wel moeite me om het zo te ervaren en me gelukkig te prijzen met kijken naar de ellende van anderen. Alhoewel ik weldegelijk geluk ervaar en heel erg trots ben het ongemakkelijke traject te doorstaan met de bereikte resultaten. Al is het geluk met gemengde gevoelens, er met blauwe plekken vanaf komen is pas geluk zou je ook kunnen zeggen.

Ik ben toen in België nabij Luik uit de lucht gevallen en daar 6 weken in het ziekenhuis gelegen en toen verplaatst naar een nabijgelegen revalidatiekliniek. Repatriatie liet op zich wachten bij gebrek aan MRSA quarantainekamer in mijn regio in Nederland. Zo ging dat toen, terugkeer vanuit buitenlands ziekenhuis moest je eerst 14 dagen op quarantaine in de wachtrij. Zorg in België is perfect met bijzonder lieve mensen maar de zorg en revalidatie accomodaties aldaar waren aftands en sterk verwaarloosd en onvoldoende. Het ziekenhuis zag eruit als een bouwput en de revalidatie accomodatie in een afbraakrijp oud klooster. Eenmaal terug in Nederland ervaarde ik geluk en dank Nederlander te zijn, ik werd in vergelijk verplaatst naar een modern Walhalla van alle gemakken en expertise voorzien. Ik had met wat ze toen in België te bieden hadden nooit het fysieke resultaat kunnen bereiken waar ik hier naar toe heb kunnen werken.

Geluk zoeken in ongeluk en gemak in ongemak...

Ben ik nu ongelukkig? Nee! Ook al gaat het nog steeds niet gemakkelijk ik zou me doodschamen wanneer ik ongelukkig zou zijn. Daar heb ik geen recht toe ik ben ondanks alles alsnog met de kont in de boter gevallen. En acht ik mezelf een gelukkig en vooral dankbaar mens. Geluk zit in kleine hoekjes en ligt hier en daar voor het oprapen elke dag weer opnieuw. Je hoeft het alleeen maar te zien en op te nemen. Klinkt wat kort door de bocht om mensen die het niet zien en niet zo opnemen depresieve sukkels met oogkleppen te noemen. Immers je kunt ze alleen maar voor de kop kijken en niet erin. Maar ze zijn het eigenlijk wel, in hun neerwaardse spiraal.

Ik kan vertellen noch verklaren hoe en wat men moet doen of hoe men het moet zien. Dat zou allemaal maar gelul in de ruimte zijn.. Ik kan slechts voor mezelf spreken dat het allemaal perceptie is waar een denk en voelproces aan vooraf gaat en achteraf komt. Een state of mind waarmee je er instapt en weer uittreed.

Het is in ieder geval allemaal wel te sturen, je kunt eerst voelen en van daaruit denken. Dat kan ook andersom...
Niet gemakkelijk de schakelaar te vinden, maar hij is er gelukkig wel... Je kunt alleen maar uit een ongeluk komen door weer open te staan om nieuw en ander geluk te willen ervaren.

Voor iemand anders is wandelen en dan fluitend naar de sterren kijken een vanzelfsprekend gemak. Hoe moet ik nu uitleggen dat ik ernaast loop en elke stap bewust moet zetten niet alleen hoe maar ook waar. Ik loop, maar is iedere dag opnieuw naast een lichamelijke ook een mentale verstandelijke uitdaging. Het enige wat men ziet is "Je loopt toch!?" Het is onmogelijk begrijpelijk uit te leggen hoe het is om te lopen wanneer lopen niet langer een vanzelfsprekend gemak meer is.

Geestelijk en verstandelijk maakt het me gelukkiger en rijker dan iemand die het geluk heeft dit ongemak niet te kennen.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 13:11 schreef Tijn het volgende:

[..]
Ja, lijkt me wel. Maar ik heb het idee dat dat behoorlijk moeilijk is voor veel mensen. Ze kijken naar wat anderen hebben en willen dat ook. Het is nooit genoeg als je zo in het leven staat.

En door de hoge welvaart hebben veel mensen heel veel. Ze maken niet allemaal dezelfde keuzes en dus hebben andere mensen dingen die ze zelf niet hebben en dus zijn ze niet (meer) tevreden met dat wat ze wel hebben.

En ‘dingen’ betreft dan veelal materiële zaken die met geld te kopen zijn. Terwijl er zoveel immateriële zaken zijn die ontzettend waardevol kunnen zijn en aan dat gevoel van geluk/tevredenheid zou kunnen bijdragen.

quote:

Op woensdag 13 juli 2022 14:00 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Je kunt ook tevredenheid halen uit het hebben van doelen, bereikten van doelen is sowieso niet zo heel leuk zo sprak de verzamelaar in mij, de grootste horror is de verzameling compleet hebben. Ik heb niet voor niets alle oscar winnaars voor beste film gekeken met uitzondering van de titanic anders zou ik klaar zijn, dat is stom.

Ja, zeker. Dat was vroeger wel wat makkelijker dan nu. Ik hoorde ooit een verhaal van een Brit midden jaren '90 die z'n collega vroeg of-ie nog wat leuks ging doen van het weekend. "Nou," zei-ie "ik verzamel een serie autoboeken die zijn uitgegeven sinds de jaren '50. En wat ik dan doe is dat ik naar kleine dorpjes rij, daar een hotelletje boek voor een nacht en dan alle boekenwinkels in de buurt af struin om te kijken of ze toevallig delen hebben die ik nog niet heb."

Vervolgens wees die gozer z'n collega op het bestaan van eBay, dat toen relatief nieuw was. Had-ie nog nooit van gehoord, maar hij zou eens kijken. Een tijdje later spraken ze elkaar en ja hoor, hij had alle ontbrekende delen online gevonden. Dus die stonden nu bij 'm in de kast en z'n hobby was voorbij