![FWrNGDWWYAIE2DO?format=jpg&name=large]()
Daar links op de grond ligt hij, mijn adoptierenner
Kevin Vermaerke. Nog voor ik hem überhaupt had kunnen introduceren leek zijn Tour al bijna voorbij te zijn. Gelukkig viel dat mee en wist hij als een van de laatsten de finish te halen, op een minuut of 11 van de winnaar. Geen gelukkig begin van zijn eerste Tour.
Kevin is de op een na jongste deelnemer van deze Tour, alleen zijn landgenoot Quinn Simmons is jonger. Na een 107e plek in de tijdrit ging hij gisteren dus op z'n bek, wat als enige voordeel heeft dat hij in ieder geval wel in beeld is gekomen en dus niet meer de prijs van anoniemste renner kan winnen. Door de Belgen wordt Kevin geclaimd als halve Belg, terwijl ik hem heb geadopteerd omdat ik hem wil claimen als halve Zuid-Afrikaan. Dat zit zo: De grootvader van Kevin groeide op in Zottegem in België, maar trok daarna naar Zuid-Afrika. De vader van Kevin, Anthon Vermaerke, werd geboren in Johannesburg en zou ook een wielrenner worden. Anthon won bij de junioren de Belgische tijdrittel bij de junioren, wat zo'n beetje zijn enige resultaat is volgens PCS. Anthon kwam dus uit voor België, ondanks zijn geboorte in Johannesburg. Later zou de familie Vermaerke naar het volgende werelddeel vertrekken, alwaar op 16 oktober 2000 Kevin werd geboren in Rancho Santa Margarita, Californië.
Kevin is gewoon een Amerikaan, hoewel zijn favoriete vakantiebestemming wel Zuid-Afrika schijnt te zijn. Af en toe terug naar de roots, genoeg reden voor mij om hem te adopteren. Kevin begon als mountainbiker en won in die hoedanigheid ook wat Amerikaanse titels, maar stapte later over naar de weg. Als junior boekte hij een aantal mooie resultaten, maar hij viel vooral op door tijdens zijn eerste jaar als belofte meteen de beloftenversie van Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Daar liet hij ook zien wat voor type renner hij is: sterk in de heuvels met een stevig eindschot. Op basis van die adelbrieven haalde DSM hem een jaar later binnen, hij kreeg direct een contract voor drie jaar. Maarja, DSM. Sindsdien heeft Vermaerke geen fatsoenlijke koers meer gereden. Recent werd hij 19e in de Ronde van Noorwegen en 31e in de Dauphiné, dat moeten we dan maar zien als progressie. Hopelijk kan hij zich deze Tour een keer tonen in de vlucht en ligt hij niet nog vaker op de grond. Met planken win je de koers niet. Dit willen we zien: