bazbo cd1842: PinioL - Bran CoucouAllemensen, beste mensen! Het is vrijdag 20 juli 2018 en ik bevind mij op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland. Op de setlijst staat een band die PinioL heet. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar wat ik in het programmaboekje lees, wekt mijn interesse. PinioL is de samenvoeging van twee Franse bands, Poil en Ni, die zich beide bezighouden met deels geďmproviseerde, deels op de rekenliniaal uitgedachte herrierock. Als de twee bands samen spelen, dan staan er twee drumstellen, twee bassen, twee gitaren en een toetsenist op het podium. Zonder dat ik een noot van de groep heb gehoord, koop ik hun dan net verschenen cd
Bran Coucou. Die avond laat, even na middernacht, sta ik voor het kleine podium. Het is donker en de eerste tonen doen wat ambient aan. Langzaam komen de instrumenten improviserend tot leven en alles mondt na tien minuten uit in een grandioze bak opzwepend lawaai.
Orbite, kondigt de band het stuk af. Daarna vallen we direct in een gewelddadige portie mathrock die het komende anderhalf uur zal voortduren. Op het podium staat links het ene trio van drums, bas en gitaar, rechts het andere trio, met de toetsen in het midden. Ik ben enorm onder de indruk van het bizarre en complexe werk waarin de twee bands tegen elkaar in spelen. De muzikanten zelf gaan helemaal op in dat wat ze maken en stuiteren over het podium. Ik maak er niet alles van mee. Het is geweldig en geweldig goed, maar het is me na een dag festival gewoon te veel. Als ik thuis kom en het album draai, weet ik dat ik het niet vaak zal beluisteren. Het is echt een fenomenaal muzikaal avontuur, maar het vraagt alle aandacht. Soms heeft het veel weg van de latere King Crimson (gitaarmuur ŕ la
Thrak en de gitaarmozaďeken). Er zijn ook dingen die ik niet zo vind, zoals de incidentele zang die wat rapperig aan doet, maar over het algemeen is dit een interessante plaat. Het album eindigt met voornoemde
Orbite, orenschijnlijk een moment van rust maar zoals gezegd uitmondend in een lawine van lawaai. Heel fijn.
En hier een plaatje van de band op 20 juli 2018:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op
www.bazbo.net