abonnement bol.com Unibet Coolblue
  dinsdag 4 februari 2003 @ 16:22:13 #1
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8274346
* Het vuurtje begon net een beetje te doven toen de oude man wakker werd. Hij had geen idee hoe lang hij was weggeweest.

Welkom terug Dienaar!

Vrouwe, U heeft gelijk gehad ik heb U veel te vertellen van mijn belevenissen op het eiland

* De oude man sloeg de deken open en rekte zich uit. Voordat het vuur helemaal gedoofd was, gooide hij vlug wat nieuw hout op het vuur. Een kop koffie zou wonderen doen en dus werd er boven het vuur een pot water gehangen

Ik heb je belevenissen mee ervaren Dienaar en je hebt juist gehandeld. De Valheru is dus ontwaakt, dat is inderdaad een grote teleurstelling. Ik kon je helaas niet teveel kracht schenken want de Naamloze roert zich.

Maar Vrouwe, de Valheru heeft nog geen weet van uw aanwezigheid, al zijn er wel enkele andere heerschappen van Midkemia op het eiland neergestreken. Vooral de Abdij der verborgen waarheid verwelkomt lieden uit Midkemia. Ik had zelf de grootste moeite om niet ontdekt te worden bij het observeren van deze figuren. Maar de Abt Dagobert komt bij mij over als een oprecht en goed persoon.

* Hij moest denken aan de andere personen die hij in de afgelopen tijd had ontmoet. De Kasteelheer Lord Dreamer, die hij zojuist als laatste een bezoek had gebracht. Er waren nog meer goede lieden hier op het eiland. De personen Daron en Forau bijvoorbeeld die hij in de Taveerne had ontmoet. En de handige Elf Sitethief leek hem op het eerste oog afwachtend, maar dat waren alle elven, in hem schuilde echter ook goedheid, als zijn intuitie hem niet in de steek liet tenminste.

Puc de Zwarte is een nobel persoon die heeft een goede reden hier te zijn, maar Arutha die wil niets liever dan wraak nemen op het onrecht dat hem is aangedaan door de Valheru.

Maar Vrouwe, wordt het nu niet tijd om in te grijpen en uw rol als beschermvrouwe te doen gelden?

Bar the Grey, ons moment is nog niet aangebroken en dat weet jij ook

* Bar_the_Grey wist dat als de Vrouwe hem mentaal aansprak met zijn werkelijke naam in plaats van de simpele Dienaar, dat ze bezorgd en ontevreden was. Snel maakte hij voor zichzelf de koffie klaar en ging nog eens uiterst zorgvuldig door zijn voorbereidingen heen.

Hij verbleef nu al enkele weken op het eiland. De Vrouwe had hem hierheen gevraagd en hij had dit graag gedaan. In de grot voelde hij zich echter als een vreemde. Hij was blij dat hij erop uit was gegaan om informatie in te winnen en de huidige situatie en gebeurtenissen te plaatsen in datgene wat voorzien was. De Zijn witte gewaad was door de takken een beetje vuil geworden. Via een simpel handgebaar was zijn gewaad weer maagdelijk wit.

Vrouwe ik ben op het eiland de helden tegengekomen die het lot kunnen beinvloeden. Zij acht ik sterk genoeg om stelling in te nemen tegen de duistere krachten, als U mij toestaat start ik de ceremonie?

* Even werd het stil in de verder verlaten grot, de wind guurde tegen de grotopening en buiten hoordde je nu duidelijk vogels fluiten.

* Bar_the_Grey moest terugdenken aan zijn tijd vroeger toen hij nog geen Dienaar van de Vrouwe was en kon genieten van het zelf vliegen op zijn machtige Draak Shallgraum over het prachtige landschap van zijn thuis. Vlug verbande hij zijn gedachten, er was nu geen plaats voor verloren mijmeringen en oude gebeurtenissen uit een lang vervlogen tijd. Gelukkig sprak de Vrouwe weer tot hem...

Dienaar, tref de voorbereidingen om de helden te ontvangen.

Jawel Vrouwe, zoals U wenst.

* Bar_the_Grey pakte de kruik met drakebloed en goot deze op de grond. Daarna roldde hij een zuiver Jaches Kristal door het bloed heen. Maar weinigen wisten dat in drakenbloed een machtige substantie school voor het beoefenen van magie. Hijzelf had echter nog nimmer een Draak gedood om aan het zo machtige bloed te komen. Hij was waarschijnlijk een van de weinige personen die het vrijwillig had verkregen van de machtige wezens. Hij begon aan zijn schrijfbezwering.

Anal Nachtrag
Urchwas Dethud
Dochjen Diende
Belkos Maeldar
Vogan Bukatis

Het drakenbloed aan het Kristal kleurdde blauw en hij pakte zijn boek en ganzeveer. Voorzichtig dompelde hij zijn ganzeveer in de magische substantie en begon te schrijven en werken aan de ingewikkelde formule.

* Bar_the_Grey was nu enkele uren aan het werk en zweet stroomde van zijn voorhoofd.

Het is je gelukt Dienaar, goed gedaan!

* Bar_the_Grey keek voor zich uit en op de plek waar hij voorheen een plateau had gemaakt ontstond nu een blauwe zuil die als portaal naar de diepten der duisternis zouden leiden.

Het was hem gelukt, hij was toch wel een beetje trots op zichzelf.
Nu was de periode van wachten aangebroken. Wachten op de helden die onbewust maar vrijwillig zich een weg zouden vinden naar de Grot. En hij zou op ze wachten en verwelkomen. De Helden die de Valheru zouden stoppen.....

[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 04-02-2003 20:07]

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8274358
edit: verwijderd

[Dit bericht is gewijzigd door pluisje op 04-02-2003 20:18]

Je bent de zwakste Fokker....Tot ziens ;)
  dinsdag 4 februari 2003 @ 21:22:53 #3
20641 portier
Parkeer binnen de vakken!
pi_8280444
* Een zonnige dag op het FOK!-eiland was genoeg reden voor mij om er weer eens op uit te trekken. Warme zonnestralen vallen op mijn zongebruinde huid zodra ik mijn huis verlaat. Als vanzelf sla ik af naar mijn tuin, waar mijn tuinhuis zich bevind. Als ik de deur open staat mijn boog strakgespannen tegen de muur. De pijlenkoker ernaast is volledig gevuld met verschillende soorten pijlen, zorgvuldig uitgezocht, puur handwerk. Wellicht een onnodig wapen, maar niets is zeker in het donkere bos waar mijn huis nog net in ligt.

Ik hang de koker en boog om mn schouder en sluit de deur van de schuur. Ik bedenk me een moment en luister aandachtig. Het geluid van de wind door de bomen geeft me een veilig gevoel. Opgegroeid in het bos, opgevoed door het bos. Ik draai me razendsnel om en pak in dezelfde beweging mijn boog van mijn schouder. In dezelfde fractie staat een pijl strak op mijn gespannen boog. Ik laat los en de pijl zoekt zijn weg door het luchtruim. Met een droog geluid boort de pijl zich in het hek van mijn tuin. Langzaam loop ik richting de paal waar de pijl inzit. Met een flinke ruk trek ik de pijl uit de paal en stop hem terug in de koker.

Tevreden ga ik op pad, fluitend loop ik door het bos en laat ik de zon mijn huid verwarmen. Het bos kent geen geheimen meer voor mij. Elk geluid en elke lichtval is mij bekend. Zonder mij enorm in te spannen onderscheidt ik het geluid van een wegvluchtend konijn, gevolgd door het verschrikte gevladder van een vogel.

Ik loop verder en zie in de verte een heuvel, met een grot. De grot vol misterie, vol gevaar misschien. Zonder het te beseffen loop ik naar de grot toe en ga in de opening staan. Ik luister aandachtig en probeer een geluid te onderscheiden. Ik meen iets te horen, maar zo gauw ik mij probeer volledig te concentreren ben ik het geluid alweer kwijt. Ik besluit om het avontuur op te zoeken, daar waar ik dat lang niet meer gedaan heb. Langzaam dwalen mijn gedachten af naar vroeger. Nog niet eens zo heel lang geleden merk ik nu, enkele jaren, 5 misschien, toen ik de ruiters van de heer Anor tegenkwam. De zonneruiters namen mij mee in hun barre tocht naar zijn verdwenen dochter, die diep in het land van Niphred, het land van angst.

Ik schud de gedachten van mij af en trek een pijl uit mijn koker. Aan het uiteinde steekt een stofachtig omhulsel. Met een snelle beweging haal ik een vuurdoosje uit mijn tasje die aan de voorkant van de band van mijn koker zit. Ik maak een vonk en de pijl ontvlamt. De grot wordt schril verlicht en ik stop mijn vuurdoosje weg. Langzaam loop ik de grot in, op mijn hoede. Niet alleen voor wat er mogelijk binnen is, maar ook voor zijsprongen, wetend dat deze grot wel eens een enorm doolhof kan zijn.

[Dit bericht is gewijzigd door portier op 04-02-2003 22:04]

GEILE VROUWPERSONEN!
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
  woensdag 5 februari 2003 @ 11:19:58 #4
9443 Nakur
De blauwe ruiter
pi_8287949
* Nakur wandelt rustig de grotten in.

hmm donker hier..

* Nakur graaft in z'n rugzak en haalt er een fakkel uit.

*poef* en aan met jou...

* De fakkel brandt spontaan en geeft een weldadig licht door de grot. Nakur gaat dan maar op zoek naar de bron van de storing die hem hier naartoe lokte. onderweg diept hij nog een sinasappeltje op uit z'n rugzak en eet die op..

Sinaasappel?
  woensdag 5 februari 2003 @ 11:54:51 #5
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8288546
Dienaar, nu de portaal gereed is, moeten we vlug handelen. Voordat de Portaal ontdekt wordt door kwade machten!

Jawel Vrouwe, ik zal maatregelen nemen.

* De ziel van de oude berg waar de grot onderligt, stuurt dan een mentaal bericht dat een figuur de grot nadert. Een tijdje later gevolgd door een beeld van een tweede figuur.

Vrouwe, de eerste helden naderen de grot!

Uitstekend, maar niet te vroeg juichen ik voel ook de aanwezigheid van het kwade steeds sterker worden op het eiland. Hij breidt zijn invloed uit.

Dienaar, gebruik de kracht die ik je heb gegeven om op meerdere plaatsen tegelijkertijd te zijn, zoals een ware Questor betaamd

* Bar_the_Grey knikte en deed even zijn ogen dicht, een deel van zijn eigen aandacht en aanwezigheid was nog op het kasteel van Lord Dreamer, maar hij diende nu ook ergens anders te zijn, om te aanschouwen hoe de puzzelstukken zouden vallen in de dingen die gingen komen. En veel tijd was er niet meer. Hij sloeg zijn ogen weer open. Zijn kracht en aandacht was nu verspreid want hij was op meerdere plaatsten tegelijk. Maar dit hield tevens in dat hij hier in de grot zwakker was.

* Ondertussen wachtten een kleine groep angstaanjagende wezens op orders van hun meester. Ze hadden zich nu al lang schuil gehouden aan de bosrand op betrekkelijke afstand van de grot en waar ze vroeger over zouden gaan tot onderlinge strijd, wachtten ze nu geduldig af, geen van hen durfde de toorn van hun meester over zich af te roepen. Ze hadden zwarte gewaden aan en droegen opmerkelijk genoeg geen wapens. Hun gezichten waren verwrongen, en hadden nog het meeste weg van een mummie. Maar ze waren veel erger dan dat.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8289512
In de schemer van de ochtend liep de Valheru zijn nieuwe bondgenoten tegemoet. In het duister van de nacht waren de plannen gesmeed. Het leger zou het kasteel frontaal aanvallen, en zich daarna terug trekken tot de bosgrens. Om daar te wachten op het teken van de Valheru.

De Valheru zelf zou het kasteel via een gat in de magische bescherming binnenkomen, met behulp van de 12 meester lichés die klaar stonden. De portal in de grot werd een kleine minuut omgezet. Zo kon Asschen het kasteel binnendringen. Het enige probleem was de questor die binnen op hem wachte. Er ging veel te veel goede macht van die man uit. Dat kon maar 1 ding betekenen.

Het weinige licht dat er nu was gebruikend liep Asschen richting de grot. De ingang tekende zich helder af tegen de donkere buitenlucht. De geur van brandend hout kwam uit de opening, en de stank van mensen was duidelijk merkbaar.
Bij de eerste stap die Asschen binnen zette ging er een koude rilling door hem heen. Hier was een een godheid bezig, en niet zomaar een Godheid. Het was de natuurlijke tegenhanger, en grootste vijand van zijn meester. De meester lichés trokken een beschermingsbezwering op. Alles wees erop dat hun een warm welkom tegemoet kwam.

Hoe verder de groep de grotten in liep hoe meer de kenmerken van magie duidelijk werden. Energie van de godin was overal voelbaar, zelfs Asschen meester, de naamloze, werd er onrustig van. Als Asschen de beschermers van de portal niet snel kon verslaan zou het leger vast komen te zitten voor het kasteel.

Er verscheen een klein lichtpunt in de grot, zonder na te denken liep de Valheru erop af, de meester lichés zaten op zijn hielen. Dit zou het begin van het einde worden voor de stervelingen die zich probeerde te verzetten tegen de Valheru. De macht van de Valheru zou eens weer worden wat het altijd geweest was, zelfs de Godin zou hem nu niet tegenhouden. Asschen trok zijn zwaard en stormde op de reizigers in de grot af. Blind van razernij stormde hij op de man af van wie hij dacht de stichter van de portal te zijn.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  woensdag 5 februari 2003 @ 13:23:44 #7
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8289973
Hij is hier, hij durft hier te komen? Die Valheru heeft werkelijk nog niets geleerd. Dienaar doe je ding, hier hebben we op gewacht.

Jawel Vrouwe

* Vlug maakte de Questor een handbeweging. In een seconde verdween de blauwe gloed om de portaal heen en verdween naar de wanden van de grot. In plaats van de blauwe kleur werd de portaal nu omgeven door helder wit licht. De Godin had haar eigen energie om de portaal heen gebracht. Het was nu onmogelijk voor wie dan ook, sterveling, god of Valheru om de portaal te betreden. Omdat het de Godin van bescherming zelf was die de portaal nu omcirkelde.

Valheru asschen_sukar, hoe durf je jezelf hier te tonen. Heeft de verloren strijd tegen de goden je dan niets geleerd? Je verstoort de balans en mijn geduld met je is bijna ten einde

* Bar_the_Grey wist dat de Valheru snel zou komen met een reactie op de mentale boodschap van de Vrouwe. Maar er was geen tijd om darop te wachten. De Valheru kwam op hem af met bloedlust in de ogen. Nu pas zag hij de Liches die de Valheru vergezelden. Dus hij heeft zich verbonden aan de kwade Meester. Dat was niet voorzien, blijkbaar had deze kwade macht dus ook invloed in de dingen die gingen komen. Als er nu maar meer helden waren, dan was er een kleine kans om de Valheru hier te overmeesteren, nu kon hij niets anders dan de aanval proberen af te slaan.

De plaatsen waar de blauwe gloed een paar seconden geleden in grotwanden was verdwenen begonnen te bewegen en veranderen. De Berg had zich gemengd in de strijd. Quatoluchs, Wezens van steen en immuun voor magie maakten zich los uit de grotswanden. Deze zouden met de Liches afhandelen en hun bestaan op deze wereld doen eindigen.

* Bar_the_Grey deed vlug een summoningbezwering en had een IceSword in zijn handen om de komende aanval van de Valheru te pareren.

Een moment dacht hij terug aan zijn tijd toen hij zelf een drakerijder was, vlug verborg hij deze gedachte achter een mentaal schild. Dit was het laatste wat de Valheru te weten mocht komen.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  woensdag 5 februari 2003 @ 13:31:58 #8
9443 Nakur
De blauwe ruiter
pi_8290120
* Nakur ziet het hele gebeuren aan ..

Simpeltjes wandeld hij naar de door wit licht omgeven portaal .. Leuk spul . Ahaaaaaa zo doet ze het dus . Hmm grappig en zo . Grappig.. Niemand had dit kunnen bedenken.

* Hij mept met z'n staf loeihard op de knokkels van een van die meester liche's.
Afblijven jij... dan maakt hij zich klein en duikt een hoek in...

Sinaasappel?
pi_8290568
De drukte om zich heen negerend stormde hij op de man voor hem af. Dat blauwe zwaard zou hem niet helpen te overleven. Zelfs de vrouwe kon hem nu niet helpen, de macht van de naamloze was te sterk aanwezig. Achter klonken de geluiden van de magische strijd die de lichés aan het voeren waren.. De hitte van de strijd maakte de Valheru alleen nog maar sterker. Nog voordat de eerste klap viel maakte een grotere kracht zich meester van de Valheru. Zijn meester mengde zich in de strijd, gevoed met de krachten van de zwarte God viel de Valheru aan.
De questor ving de klap op, maar de kracht ervan deed hem om zijn as draaien, en tegen de rotswand achter hem slaan. Bloed droop uit een kleine wond op zijn hoofd.

"Geef het op, je vrouwe zal je niet helpen"
Asschen viel hoog uit, om daarna een snelle lage slag te maken. De man tegenover hem wist alle slagen op te vangen, maar tijd om zelf aan te vallen kreeg hij niet. Het zweet liep in druppels van zijn voorhoofd, terwijl de Valheru opnieuw aanviel.

Achter hen ging de strijd tussen de liches door. Quatoluchs Vielen de liches aan. Het zou voor de liches een flinke klus worden deze te verslaan. Er waren al 4 Liches verslagen voordat ze doorhadden dat hun tegenstanders tegen magie konden. Snel verspreidde de Liches zich door de grot, hun oude roestige zwaarden, uit de vroegere tijden, trekkend. De Quatoluchs mochten dan niet tegen magie kunnen, maar op het metaal waren ze niet voorbereid. Een van de Liches zag kans te ontsnappen, en probeerde achter het kleine mannetje aan de portal in te duiken. Iets wat begroet werd met een verbrijzelende klap op zijn knokkels. Het mannetje was sneller verdwenen dan hij gekomen was, de liché verbaasd achterlatend.

Asschen begon genoeg te krijgen van de zielige verdediging van de man voor hem.
Je had het beter bij je magie kunnen houden, Questor!
Snel schopte Asschen de benen onder mans lichaam vandaan, waardoor hij met een klap op de grond terecht kwam. De punt van Asschen zwaard stond nu op zijn keel. Asschen keek de man diep in zijn ogen, hem voorbereidend op de genadeslag.
Plots schoot hem een beeld van de man rijdend op een draak voor de geest.

"Nee dat kan niet.. ben jij? "

Uit verbazing deed Asschen een stap achteruit. Wat had de man met draken te maken. En wat deed hij op de rug van een draak.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  woensdag 5 februari 2003 @ 15:11:36 #10
9443 Nakur
De blauwe ruiter
pi_8292262
* De Liche wankelt achteruit en wordt vol op z'n neus getroffen door een sinasappeltje, daarna volgt een slag van een staf vanuit de schaduw waarna de Liche uitgeteld inelkaar zakt.

Nakur, kruipt weer te voorschijn en ziet hoe de kluizenier op de grond ligt, terwijl een grote krijger hem de genade slag wil geven.

Nakur wijst en een miniatuur klein fel wit punt schiet vanuit z'n staf naar de Krijger en treft hem vol op de borst. Een rookpluimpje met een schokgolf is het gevolg.

Waarna de krijger een paar meter achteruit slaat zodat de kluizenier overeind kan strompelen. Nakur grijnst en mompelt

Magie bestaat niet ...

Sinaasappel?
pi_8292361
Woest draait de Valheru zich om, en slaat de kleine onrusstoker tegen de muur. De ongelukkige blijft bewusteloos op de grond liggen. Dat krijg je ervan als je met de grote jongens probeert me te spelen.

"Wie ben jij, vreemdeling, dat je je voor drakenrijder uitgeeft!"

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  woensdag 5 februari 2003 @ 15:30:28 #12
9443 Nakur
De blauwe ruiter
pi_8292768
* Nakur houdt zich bewusteloos maar kijkt wel wat er verder gebeurd..
Sinaasappel?
  woensdag 5 februari 2003 @ 17:20:15 #13
20641 portier
Parkeer binnen de vakken!
pi_8295006
* Bij het horen van zoveel lawaai besluit ik mij terug te trekken in een hoek van de gang. Degene die hier is lijkt ofwel zeer onbedreven ofwel lijkt zich zijn aanwezigheid te kunnen permiteren.

Ik doof mijn pijl als ik een witte gloed zie verschijnen. De gedaante lijkt steeds dichterbij te komen via de gang die ik wou bewandelen. Hij passeert zonder elk benul mijn schuilplaats. Ik voel de kracht van deze persoon, die niet van zijn lichaam uitgaat, maar van zijn geest. Het witte licht verlicht de gang.

Wie zijt gij heer? Gij die zo schijnbaar onverschillig is over uw aanwezigheid, gij die zoveel kracht lijkt te bezitten en gij die mij kan vertellen wat er in deze duistere grot aan de gang is.

* Als de persoon zich omdraait voel ik zijn aanwezigheid terugkeren, daar waar ik eerst meende dat hij geestelijk ver weg hiervandaan was. Ik raak bewust van het gevaar dat ik genomen heb door deze persoon aan te spreken.

"De vraag is niet wie ik ben, strijder van Tawar, onder de heer van Eregdos. Uw aanwezigheid is mij een eer, al ben ik verbaast u hier te zien."

* Verschrikt doe ik een stap achteruit bij het horen van mijn afkomst. Hoe kan deze persoon weten waar mijn wortels liggen? Verbaast kijk ik de persoon aan en probeer te achterhalen wie hij moet zijn.

U weet van mijn afkomst, dat verbaast mij. Niet velen zijn bekend met mijn thuisland, diep verborgen in de bossen. Mijn koning, heer van Eregdos, is een nobel man, zorgt dat slechts weinigen achter de ligging van ons prachtige land komen. In deze tijd vol duisternis is bescheidenheid en voorzichtigheid geboden. Ik vraag u daarom nogmaals, maak uzelf kenbaar. Vertel mij, wie bent u?

[Dit bericht is gewijzigd door portier op 05-02-2003 17:20]

GEILE VROUWPERSONEN!
Als je je doelen hebt bereikt heb je de lat te laag gelegd.
If a butterfly flaps its wings on one side of the world, the ripple effect could cause a tempest on the other --Chaos theory
  woensdag 5 februari 2003 @ 17:20:48 #14
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8295014
* Bar_the_Grey voelde oude krachten door zijn lichaam stromen. Het koste de grootste moeite zijn oerkrachten te onderdrukken. Lang geleden had hij dat pad verlaten en het leven achter zich gelaten. De opwelling verdween weer net zo snel als hij gekomen was.

Uitgeven voor Drakerijder, Valheru?

Gaat je dat dan iets aan of heb je net als vroeger tijden nog steeds het hooghartige in je dat je de beste, machtigste en sterkste denkt te zijn? Dat iedereen moet buigen voor je wil?

Kijk om je heen, je bent de laatste van je soort en je moordadige neigingen hebben genoeg dood en verderf gebracht. Nimmer weer Valheru.

Je bent zelfs zo laag gezonken dat je een duister verbond met de Naamloze hebt gesloten. Nou aplaus hoor, ik dacht dat Valheru nog iets nobels in zich hadden maar dat was vroeger tijden blijkbaar?

* De Questor kon nog net op tijd zijn zwaard omhoog brengen om de woede aanval van de Valheru te blokeren. Dit kon hij niet lang meer volhouden. Hij was bij lange na niet opgewassen in een zwaardgevecht met de Valheru. Misschien vroeger, maar snel schoof hij die gedachte ter zijde.

Die dekselse Nakur had hem al eens gered maar er zou geen 2e kans komen.

Luister naar me Asschen_sukar, luister! Stap opzij van het pad dat je nu volgt het leidt tot niets. Alleen maar meer vernietiging en verdriet. Asschen_sukar ik weet dat je me kunt horen!

* De Valheru lachtte hard en angstaanjagend.
Denk je nou echt dat je praatjes invloed op me hebben oude man? Jij bent de eerste die ik aan mijn zwaard ga rijgen en daarna is het de beurt aan die vervloekte Lord Dreamer. Dan maak ik gelijk zijn kasteel met de grond gelijk of beter nog dan neem ik mijn intrek daarin om van daaruit mijn macht te doen laten gelden.

* De Valheru haaldde wederom uit en de vonken spatten van de zwaarden af toen die elkaar raakten

Wat heeft een Valheru hier te zoeken als hij niet eens een fatsoenlijk rijdier heeft?

* Een woedende schreeuw kwam uit de keel van de Valheru en een immense slag met zijn zwaard doorboordde het IceSword van de Questor, die vol ongeloof naar achter sloeg

Het is tijd om te sterven oude man

* De Valheru haaldde nogmaals uit met zijn zwaard, maar was verbaast dat de man geen angst uitstraaldde en zijn armen niet ophief om de slag tegen te houden. Op het moment dat het zwaard van de Valheru de nek van de oude man raakte, leek hij te verdwijnen en raakte het zwaard in plaats van vlees een hoop lucht. Op de grond viel het witte gewaad wat de man had gedragen en langzaam verschrompelde het tot een hoopje stof. De Valheru wist niet zeker of hij de oude man nu gedood had of niet. Maar iets zei hem dat de oude man nog niet naar het rijk der doden was.

Ja vlucht maar, we komen elkaar nog wel tegen!

* Ondertussen was het gevecht tussen de Quatoluchs en de liches beeindigd. De Liches hadden het onderspit gedolven. Hun zwaarden hadden weinig uitgericht tegen de wezens van steen. Ook al waren hun zwaarden gedrenkt in vergif. De Quatoluchs hadden de Liches een voor een overmeesterd en hun hoofden gescheiden van hun lichamen.

Quatoluchs, dank jullie voor jullie hulp, maar ik kan niet van jullie verlangen dat jullie het gaan opnemen tegen een Valheru. Gaat heen in vrede

* De Quatoluchs gingen terug naar de wanden van de grot en versmelten met het steen waar ze een mee waren

Nu stond de Valheru als enige nog in de grot, tegenover hem stond de portaal die omgeven was door het witte licht van de godin.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  woensdag 5 februari 2003 @ 20:16:59 #15
9443 Nakur
De blauwe ruiter
pi_8298547
* Nakur heeft goed geluisterd naar de Valheru en de strijd tussen hem en de kluizenaar.

* Hij mompelt iets en verdwijnt met een plofje en een rookwolkje

Sinaasappel?
pi_8311983
De Valheru was vertrokken, en de rust on de grot was wedergekeerd. De krachten van de draak hadden Asschen de grot uit gekregen. En samen waren ze nu op weg naar kasteel. Om fase twee van het plan in werking te stellen.
Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  vrijdag 7 februari 2003 @ 00:33:16 #17
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8324379
* De Valheru en elk ander levend of niet levend wezen had de grot verlaten. De Vrouwe alleen achterlatend in de grot. Het kostte een groot deel van haar godelijke kracht om de portaal beschermd te houden. Ze wachtte op de komst van haar dienaar. Plotseling ontstond er een grijze mist in de grot op enkele meters afstand van de portaal.

Vrouwe ik ben teruggekeerd!

* Bar_the_Grey knieldde vermoeid en vergezeld van een diepe zucht op de grond voor de portaal.

Ik ben geweest bij de elvenstad Teranoq, in de Taveerne en Tarag of Aegas.

* Bar_the_Grey bracht de Vrouwe mentaal op de hoogte van wat hij had gezien en beleefd. Haar krachten waren momenteel niet zo sterk dat ze dit zelf kon meemaken en beleven. Want wat de Kwade Meester niet wist, was dat ze haar krachten ergens anders voor aan het aanwenden was.

We moeten ons haasten Dienaar, voordat de Naamloze de zwakste plek diep binnen het kasteel ontdekt en kan loslaten op de verdedigers. Ik heb een beslissing genomen. De Grijze Raad is gevormd.

* Het gezicht van de Questor betrok, de vorming van de Grijze Raad kon maar een ding betekenen. De Beschermorde kwam voor het eerst sinds de oorsprong van tijd bijeen. Vanuit het niets ontstond er opnieuw een grijze mist. Daaruit verscheen een figuur in een simpel wit gewaad, een oude vrouw met grijze haren en een enkele witte lok. Met een brede glimlach stapte ze naar voren.

Meester Bar the Grey hoe maakt U het?

* De Vrouw stapte op haar Questorbroeder af en schudde hem de hand.

Shagra? Ben jij het werkelijk? Maar wat doe je hier? Wat van onze belofte dat we elkaar niet meer zouden zien? En trouwens Questor of Bar volstaat wel hoor.

* Tranen stroomden over het gezicht van de Questor. Tranen van verdriet maar ook van vreugde om het weerzien van een oude vriendin uit oude vervlogen tijden.

Maar wat doe je in mensengedaante, dat is toch niks voor jou?

* De Vrouw knikte bevestigend!

Tja je denkt toch niet dat ik hier in mijn werkelijke vorm ga verschijnen? Nee dat kunnen we beter nog even achterwege laten.
Kom mee naar buiten daar wacht de Grijze Raad op je.

* Bar_the_Grey liep naar buiten en zag daar een groepje van wel 30 verschillende figuren verzameld in alle mogelijke verschijningen en uiterlijk vertoon. Nu werd het dus echt serieus, zoveel Archmagiers bijeen. Dat was nog nooit gebeurd. Ze hadden behalve hun niet te onderschatten magische krachten nog een ander groot voordeel op hun vijand. Het element verassing.

Bar the Grey ontmoet de Grijze Raad, Grijze Raad ontmoet Bar the Grey.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  vrijdag 7 februari 2003 @ 21:39:39 #18
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8340001
* De Grijze Raad verwelkomde de Questor in hun midden. In plaats van luid gejuich zoals je bij een eenheid soldaten kunt verwachtten was er hier plaats voor her en daar de nodige knikjes en knipogen.

Okee laten we beginnen met de voorbereidingen.

* Bar_the_Grey liep naar het midden en in de lucht verscheen een doorzichtige kaart van het eiland.

Hier staat het kasteel dat belegerd wordt. Hier bevinden wij ons en daar is het kampement van de Valheru. Dit is mijn plan.....

* Bar_the_Grey begon vol overtuiging zijn strategie voor te leggen aan de grijze Raad, maar al vlug kwam de eerste traditionele vraag die zou leiden tot een eindeloze discussie, de zin beginnende met "Maar".

* Enkele uren later was het net buiten de Grot der Mijmeringen een drukte van jewelste. Enkele leden van de grijze Raad waren aan de Quatoluchs instructies aan het geven wat er van hen verwacht werd, terwijl een stukje verderop andere leden uit steen golems(stenen wezens) creerden met speciale magische staven. Ook boswezens zoals een eenheid Centaurs en Treants kwamen naar de mentale oproep van de grijze Raad. Hulp was handig maar de Questor was aan het wachten op dat ene wezen die mogelijk het verschil zou maken. De Questor keek behoedzaam rond. Hij wist dat hij zijn dubbele aanwezigheid op het eiland niet lang meer kon handhaven. Zijn mentaal gevecht tegen de bezwering van de Naamloze in het kasteel kostte gewoonweg teveel kracht. Plotseling hoordde hij enkele takken breken en daar stond ze. Het wezen waar alle hoop op gevestigd was. Een waarlijk uniek moment en vlug was ze weer verdwenen, maar ze had haarzelf getoond aan de Questor en dat was voorlopig voldoende.

Shagra keek de Questor bezorgd aan.

Is er iets?

Nee hoor, alles is uitstekend, ik heb haar zojuist gezien.

Wie?

Zij, die het verschil gaat uitmaken!

De Vrouwe?

Nee Shagra, de Vrouwe die heb ik al enkele malen mogen ontmoeten maar ik had het over een Eenhoorn!

Een Eenhoorn? Werkelijk? Maar dat is goed nieuws.

* Shagra klopte de Questor op zijn schouders en even kreeg de oude man weer een beeld van vroeger tijden voor ogen. Heel even maar. Maar de beelden werden frequenter en dat zinde hem niets. Het vorige leven had hij achter zich gelaten, maar het leek er verdraaid veel op dat het hem begon in te halen. Ze moesten maar snel tot actie overgaan. De Questor klom op de rug van een Stenen Golem en begon te spreken.

Iedereen weet wat zijn taak en rol is? Goed kan kunnen we nu ons in de strijd mengen en een kasteel gaan ontzetten.

* Langzaam kwam de stoet met merkwaardige wezen in gang en trok he top naar haar bestemming, terwijl de gedaante van de Questor langzaam verdween, hij had zijn taak hier gedaan.

[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 08-02-2003 12:26]

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8350667
* Dala voeldde de doodskreten van vele dierbare en nobele wezens die uit naam van haar ten strijde waren getrokken. een enorme pijnscheut was het resultaat. Voor een moment verslapte haar bescherming die als een bariere om de portaal hing. De aanwezige Unlantazor die zich al die tijd verborgen had gehouden in de grot, wachtend op dit moment van verslapping, maakte hier dankbaar gebruik van en sprong in de portaal.
Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
pi_8631180
* Dala liet haar entiteitsenergie terugkeren naar de grot. Nadat ze de Eenhoorn had ontmoet in De beboste heuvels, had ze hoop op een goed verloop van de komende gebeurtenissen. Alleen de Unlantazor die in de Portaal was gesprongen baardde haar zorgen. Ze wist dat er binnen niet al te lange tijd met deze Unlantazor afgerekend diende te worden, voordat die teveel chaos veroorzaakte. Maar tot die tijd versterkte ze nog maar eens de bescherming om de portaal heen.

* Vanuit haar Kathedraal op een verre plek, volgde ze de taferelen die zich afspeelden op het eiland. Het moment dat de Questor uitreed en de Valheru aanriep en uitdaagde, vervulde haar met blijdschap. Eindelijk zou er een einde komen en zou de destructie ten einde zijn en zowel goede als slechte krachten zich terugtrekken. De Valheru verscheen zoals verwacht. Dala ging nog iets verder op het puntje van haar troon zitten en keek in de shrine die haar een beeld gaf van wat er op het slagveld gebeurdde. Iets klopte er niet, waarom hield de Questor in? De Valheru kwam op hem af en hij stond daar nog steeds bewegingsloos?

Verraad! Wat bezield de Questor waar zit hij met zijn gedachten?

Archimodus, roep de engelen bijeen. Het lijkt erop dat ik hoogstpersoonlijk in aktie moeten komen!

Haal mijn harnas, helm, schild en zwaard! We gaan ten strijde mocht dit fout lopen!

Jawel Vrouwe.

* Dala keek nu gespannen naar de reactie van de Questor. Wat nu stond te gebeuren was niet voorzien. Niet voorzien.......

Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
pi_8653541
* Dala zag dat de Questor dodelijk verwond werd door de Valheru.
(zie Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4 )

Neen,....... Niet de Questor!!!!

* De Kathedraal schudde op zijn grondvesten bij de uitbarsting van de Vrouwe.

Archimodus zijn de engelen gereed?

Jawel Vrouwe!

Volg mij dan, we gaan onze opwachting maken op het strijdtoneel.

Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
  dinsdag 4 maart 2003 @ 12:45:32 #22
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8855477
komend vanaf Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4.

* de grot ziet er verlaten uit als een de schimmel komt aangereden. Het paard houdt automatisch in en stopt bij de opening van de Grot. Behendig ondanks zijn leeftijd stapt de berijder af. Zijn witte gewaad lijkt hem een te maken met zijn paard. Een zuchtje wind komend vanuit de grot, doet zijn lange grijze haren wapperen. eenmaal kijkt hij om zich heen en ziet dan het andere paard bij een boom staan. Mooi hij is er al, dat belooft veel goeds. Toch enigzins behoedzaam stapt de Questor de grot binnen.

Halt wie daar?

Wees gerust ik ben het de Questor, vertel me is alles volgens plan gegaan zoals ik je opgedragen had?

* Vanuit de schaduw komt een persoon naar voren.

Jawel Questor, het gaf geen problemen. Niemand heeft het doorgehad. Ze hadden slechts oog voor het tweegevecht tussen de Valheru en de Questor.

Mooi dan kunnen we aan de slag.

* Bar_the_Grey komt dichterbij, zijn aura van licht die hem omhult doet de andere man zichtbaar maken. Het is Daron.

quote:
Daron hoordde de twee magiers binnen praten, het was onduidelijk wat er gezegd werd want de Questor had een verbasteringsbezwering losgelaten waardoor woorden onherkenbaar klonken. Hij had zijn taak volbracht en de Magier veilig en wel afgeleverd bij deze kamer. Twee Pretoriaanse Guards namen nu zijn taak over en kon hij eindelijk de tweede opdracht van de Questor vervullen. Een opdracht die hem op het lijf was geschreven. Trots keek hij nog eens naar het machtige zwaard wat hij in bruikleen had gekregen. De witte runes dansten voor zijn ogen. de Magie droop er bij wijze van spreke vanaf.
* Bar_the_Grey volgde de krijger de grot in. Ze kwamen bij de portaal aan die nog steeds een blauw-witte gloed uitstraalde. Voor de portaal lag iets in een doek gewikkeld en een klein kistje.

Aha, goed gedaan Daron, ik wist wel dat ik je deze taak kon toevertrouwen. Laat me nu even alleen ik heb mijn volste concentratie nodig voor wat er nu gaat komen.

* Daron liep zonder en woord te zeggen richting de opening van de grot waar een klein vuurtje brandde. Hij kende de Questor nu al goed genoeg om hem te laten begaan. Vol trots keek hij nog eens naar het magische zwaard wat hem deze opdracht had opgeleverd.

* Bar_the_Grey wikkelde de doeken los en nam voorzichtig het lichaam in zijn handen. Het was het mensenlichaam van Asschen-Sukar. De moeite die hij en de Vrouwe hadden genomen om de valheru te redden zou niet zomaar voor niks zijn geweest. Vlug maakte de questor de nodige voorbereidingen voor de bijbehorende magische rituelen.

* enkele uren verstreken en zweetdruppels liepen langs het gezicht en over de rug van de Questor. Hj was eindelijk klaar.

Daron, Daron?

Jawel Questor!

Het is zover, we gaan je vriend terughalen en jij mag als dank voor je daden dit mede aanschouwen.

Dank U heer

Nee, Questor is voldoende en ik moet jou danken. Je hebt uitstekend gehandeld. De onzichtbaarheidsbezwering was maar iets kleins, het lichaam ongezien vna het strijdtoneel weghalen is veel bijzonder. Niemand heeft het voor mogelijk gehouden dat er twee lichamen waren. die van de pure Valheru en die van zijn normale zijn.

Ik open nu het kistje.

* Als het kistje geopend wordt, volgt een energiestraal de grot, vele kleuren en beelden vult de ruimte.

Stil blijven zitten dan gebeurd er niets.

* de energie kan geen kant op en dan straalt het lichaam lichtblauw op. De energie wordt als een magneet toegetrokken naar het lichaam en treed naar binnen. Als het laatste restje energie naar binnen is, begint het lichaam spontaan te ademen en Asschen-Sukar hoest en proest.

Welkom terug Asschen-Sukar. Je bent weer terug. Rust wat uit en neem daarvoor de tijd, daarna kun je op je gemak vertellen war je was en wat je is overkomen. ook zal ik eventuele vragen van je beantwoorden. Maar dat komt allemaal later, rust heb je nu nodig om weer op krachten te komen.

* Asschen-sukar kijkt even verwarrend de Questor en Daron aan en wil iets zeggen, maar hij is te verzwakt en valt in een diepe slaap.

* Bar_the_Grey slaat Daron op de schouder.

Het is ons gelukt kerel, we hebben de ziel van de Valheru gered. Het goede deel tenminste.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8871230
* Waarop De valheru naar buiten liep, om zichzelf op te frissen. Het was koud buiten, sneeuw lag op de grond, en wind teisterde de vlakte voor hem. Het schouwspel tussen sneeuw en wind vrolijkte hem wat op.
Het was goed om weer eens iets te zien dat niet met oorlog te maken had.

Asschen Sukar, heerser van het adelaarsbereik, ben je vergeten wie je eigenlijk bent. Heeft de vrouwe je werkelijk verslagen? Neem je genoegen met het feit dat ZIJ jouw krachten heeft afgenomen. De eens zo machtige Valheru verslagen door een mindere Godin.

Neem je er genoegen mee dat ze je dochter hebben afgeslacht voor je eigen ogen.

* Het vuur in Asschens ogen begon op te laaien. Ze hadden zijn dochter vermoord. De vrouwe had zijn leven verpest, en nu dacht ze dat hij haar zou dienen? Een interne strijd speelde zich in Asschen af. Moest hij de woorden negeren of moest hij ze geloven. Hadden de dienaren van de vrouwe zijn leven verwoest?

Beelden van het verleden plaagden zijn geest. Voor hem stond een man met Asschens dochtertje in zijn handen. Een bebloed mes viel op de grond, het huilen van het kind stierf weg.
In een flits zag Asschen het gezicht van de moordenaar. De questor had zijn kind vermoord.

Ga op zoek naar de vrouwe van het vuur. Samen met haar zal je strijden voor je wraak. Samen met haar zal je de Lord verslaan.

De stem verdween, Asschen op de koude vlakte achterlatend. Asschen wist nu wat hem te doen stond. De meester had hem bevolen op zoek te gaan naar een speciale vrouw.

De valheru stond weer onder de macht van de meester.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_8881292
Plots waren de stemmen verdwenen, de invloed van de zwarte machten waren weg. Voor hoe lang wist Asschen niet.
Om ongelukken te voorkomen vluchte hij de grot weer in. De questor kon hem wel vertellen wat hier allemaal gebeurde.

Binnen aangekomen stonden de questor en Daron al op hem te wachten

Ik wist wel dat je terug zou komen

Ik ben terug gekomen omdat ik je hulp nodig had. Onbekende machten teisteren mijn gedachten. 's Nachts slaap ik slecht. Nachtmerries plagen mijn dromen. Buiten ben ik niet veilig, onbekende machten beïnvloeden mijn denken.

* Hulpeloos ging de valheru zitten

Wat moet ik doen? Moet ik de strijd aangaan. Moet ik afwachten. Moet ik hierblijven? Wat?

* Langzaam laaide het vuur in zijn ogen weer op. Zijn gezicht stond op onweer. Zijn vuisten gebald, zijn handen wit van de krachten die er op uitgeoefend werden.

Jij! .. moordenaar!!

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_8936961
De macht de van de naamloze zwakte af. En Asschen kreeg weer controle over zichzelf.

questor, ik ben een gevaar voor u en uw metgezel. Ik zal vertrekken naar mijn voormalige verblijfplaats. En me daar schuildhouden tot ik zeker ben welk pad te kiezen

Bedroefd dat het zo moest lopen vertrok Asschen naar zijn Taveerne

Taveerne de steigerende pony

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  maandag 10 maart 2003 @ 22:34:17 #26
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_9022352
* Daron doet een stap naar voren op het moment dat Asschen Sukar een dreigende houding aanneemt tegenover de Questor.

Laat hem Daron, dit gevecht moet hijzelf voeren.

* Bar_the_Grey houdt zijn staf voor de toegesnelde vechter. Hij ziet in de ogen van Daron, dat het hem pijn doet om zijn goede vriend Asschen Sukar zo te zien. Tijdens het waken bij het vuur, heeft Daron menig verhaal verteld over hoe hij en de Valheru zij aan zij vochten tegen duisternis en zijn volgelingen. Dan komt Asschen weer bij zinnen en de Questor kijkt hem indringend aan.

questor, ik ben een gevaar voor u en uw metgezel. Ik zal vertrekken naar mijn voormalige verblijfplaats. En me daar schuildhouden tot ik zeker ben welk pad te kiezen

* De Questor knikt begrijpend. Zo zal het geschieden. De goede ziel van de Valheru hier houden als een soort gevangene is ongepast. De confrontatie moet hijzelf aangaan. Zijn krachten zal hij pas terugkrijgen op het moment dat zijn donkere zijde hem confronteerd. Dan pas zal zijn ogen geopend worden, wie de werkelijke moordenaar is van zijn dierbaren. Asschen pakt zijn spulen en wat proviand bijeen en verlaat de grot der mijmeringen. De Questor en Daron kijken hem na.

Weet U zeker dat dit goed is Questor? Hem zo maar laten vertrekken? Hij is toch nog helemaal niet aangesterkt?

* Bar_the_Grey wordt weggetrokken uit zijn gedachten door de vraag en wendt zijn blik naar de dappere krijger.

Op momenten van pijn, honger en wanhoop. Komen visioenen tot je. Juist dan wordt je innerlijke kracht en spirituele macht aangewend. Zo ook bij Asschen.

Daron ik wil je iets vragen.

Jawel Questor?

Ik wil dat je op zoek gaat naar Forau. Ik heb hem en jou en nog enkele anderen nodig. Op vrijwillige bassis natuurlijk. Voor een belangrijke quest, niet zonder gevaar overigens. Want we hebben dan wel de slag gewonnen bij het kasteel en de goede ziel van de Valheru in vrijheid gesteld, er loert nog genoeg gevaar. Een daarvan moeten we aanpakken. wil je voor mij op zoek gaan naar Forau? Ikzelf moet ook nog op pad met een ander doel.

Forau? Ja het is lang geleden dat ik hem gezien heb, hij is weggereden bij het kasteel om te treuren over zijn gedode dienaar, al heb ik het gevoel dat die nog niet echt dood was? Maar ik zal mijn best doen. Moet ik hem hiernaar toe leiden als ik hem vind?

Ja graag, ik zal hier altijd zijn een deel van mijn bewustzijn zal hier zijn om te waken over de portaal.

* Daron rijdt weg op zijn paard en de Questor zwaait hem gedag. Daarna loopt de questor weer de grot binnen en werpt een blik op de blauw met wit gekleurde portaal. Even schudt hij zijn hoofd bij het zien van een hele kleine zwarte vlek tussen het blauw en witte licht.

We zullen ons moeten haasten Vrouwe, die vervloekte Unlantazor is al veel te lang daar, zonder dat hij wordt gestopt. Zijn invloed en kracht wordt alsmaar sterker over de anderen.

quote:
* Voor een moment verslapte haar bescherming die als een bariere om de portaal hing. De aanwezige Unlantazor die zich al die tijd verborgen had gehouden in de grot, wachtend op dit moment van verslapping, maakte hier dankbaar gebruik van en sprong in de portaal.
* Bar_the_Grey pakte zijn wandelstaf tevoorschijn en ging op pad. Zijn zoektocht was helder. Helden had hij nodig. Voor een zeer gevaarlijke quest. De vraag was of hij de juiste personen kon vinden om de quest tot een succesvol einde te brengen. Er verscheen een glimlach. Hij wist wie hij als eerste kon vragen en stapte zelfverzekerd door de diepe sneeuw.
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_9037194
Daron reed weg met in zijn hoofd de toekomst, maar in zijn hart geschiedenis. Het deed hem werkelijk pijn Asschen zo te zien. Zij aan zij hadden zij gevochten. Altijd stonden zij voor elkaar klaar, asschen hielp hem altijd als hij hem nodig had. Nu had Asschen hulp nodig en kon hij niet helpen...
Daron was blj dat hij het lichaam had kunnen redden en dat de questor hem het vertrouwen had gegeven. Het was een goede man en hij hoefde niet lang na te denken over de vraag. Natuurlijk zou hij de questor helpen. De questor was nu een vriend.

Hij galoppeerde zo een tijd lang denkend rond, de richting bepalend met zijn gevoel. Hij zou forau vinden, maar waar? Forau was meegegaan naar het kasteel na de gebeurtenissen in de taveerne. Maar waar hij was gebleven tijdens zijn opdracht voor de questor. Hij wist het niet. Even pakt hij zijn zwaard vast, hij zou hem nog vaak nodig hebben het zou hem nog veel geluk brengen, als hij het tenminste mocht blijven gebruiken.

  donderdag 13 maart 2003 @ 12:09:11 #28
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_9086123
* Bar_the_Grey liep rustig in gedachten verzonken over het pad. Plotseling vlogen een paar vogels op vanachter een paar bomen op de op het pad liggende heuvelrug. De Questor hield even in, maar liep na een paar seconden op het oog rustig fluitend verder.

Sterf Questor

* 3 Liches kwamen uit de bomen te voorschijn en lieten hun dodelijke magie los op de Questor, twee Barghs(een religieuze asassin orde die hun ziel verkochten en hun tongen afsneden als blijk van trouw) lieten daarnaast nog eens vergiftigde pijlen los. Een enorme knal en een vuurwolk barste los op de plek waar de Questor gestaan had. Toen de rook opklaarde stond de Questor zonder een schrammetje nog op dezelfde plek. Hij hief zijn staf op, die wit begon op te lichten, maar niet van waar de Questor stond. Nee 5 meter daarachter. Want daar stond de werkelijke Questor het andere was slechts het resultaat van een spiegelbezwering. Ze hadden dus hun krachten op een simpele illusie losgelaten. Nog voordat de ondoden en asassins konden reageren, voelden ze het witte licht dat werd losgelaten vanaf de staf.

Een moment later waren de ondoden vergaan tot stof. De Questor knielde neer bij de twee hulpeloos liggende Barghs. Het werd tijd om ze uit te horen over wie hier achter zat, al had hij al natuurlijk wel een vermoeden.

* Bar_the_Grey dacht bij zichzelf dat hij nu nog meer haast moest maken, en besloot om zodadelijk toch maar eerst terug te keren naar Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4. Dat leek hem het beste, zijn besluit stond vast. En toen begon hij zijn mentale ondervraging. Daarna zouden de Barghs hun verdiende loon krijgen, een enkele reis naar de Nine Hells.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  dinsdag 15 april 2003 @ 18:05:40 #29
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_9798892
* Vanaf Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel III komen de Questor en Lord Dreamer via een verplaatsingspreuk in de grot aan. De Questor legt de kasteelheer voorzichtig neer op het kleed waar een tijdje daarvoor nog de prooi waarnaar hij op zoek was werd verzorgd. De Questor pakt wat magische kruiden en stopt ze in zijn mond en begint te kauwen. Dan blaast hij zijn adem in het gezihct van de kasteelheer. De kruiden doen hun werk en brengen hem weer bij zijn positieven.

Lord Dreamer hoor mij aan. ik ben naar U op zoek gegaan, kijk naar de portaal!

* Bar_the_Grey wijst naar de blauwe portaal die nog immer in de grot staat. Tussen de blauwe gloed is een zwarte vlek zichtbaar.

De Naamloze heeft een weg gevonden om de portaal binnen te gaan, we weten beide waarnaar deze toe leidt. Machteloos toezien is voor mij niet aan de orde. Ik zal de portaal instappen om het kwaad te gaan bestrijden. In mijn eentje ben ik niet sterk genoeg om al het kwaad aldaar te weerstaan. Daarom vraag ik U, zullen we gezamelijk het kwaad trotseren? Maar wees U ervan bewust er is geen weg terug. wie weet zullen we eeuwig worden opgesloten. De uitkomst staat niet geschreven in de sterren. De portaal zal na ons verdwijnen dus niemand zal ons kunnen volgen.

* lord Dreamer kijkt de Questor indringend aan.

Beste vriend bedankt dat je me hebt teruggehaald. Natuurlijk zal ik je helpen om de het kwaad te bestrijden. Dat je daar uberhaupt over twijfelt.

* Beide mannen maken hun uitrusting in orde en treffen de laatste voorbereidingen. Dan stappen ze langzaam op het portaal af.

Moge de Naamloze voor eens en altijd verbannen worden op het eiland

* Terwijl de avonturiers tegelijkertijd de portaal in stappen, wordt de grot met een helder wit licht gevuld. Een blauwe cocon reikt tot aan de hemeltoppen en is voor het hele eiland zichtbaar om dan na enkele seconden te verdwijnen. De grot blijft leeg achter. Slechts een smeulend vuurtje en de sobere inrichting blijft als bewijs achter dat hier kortgeleden nog iemand was.

offtopic: op naar mijn voorlopig laatste fantasy post Onderin de kerkers (sub - Het Kasteel van LD)

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  woensdag 23 april 2003 @ 18:50:00 #30
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_9966396
* Zachtjes druppelde wat water van het plafond van de grot naar beneden. Beneden op de grond spatte ze uiteen. De grot lag er verlaten en donker bij.

* Een zuchtje wind kwam de grot binnen en toen het voorbij het restant van het kampvuur woeide, laaiden de vlammen spontaan op. en lag er een nieuwe voorraad takken.

* gedeeltelijk zichtbaar door het oplaaiende vuur zat in de hoek van de grot geluidloos een oude man te mediteren in kleermakerszit.

* Het was de quetor, de dienaar van de Vrouwe die daar zat. Hij had zijn gave weer eens aangewend om als Questor op verschillende plaatsen tegelijk te zijn. Terwijl een deel van zijn entiteit vocht samen met de nobele kasteelheer Lord Dreamer,zie: Onderin de kerkers (sub - Het Kasteel van LD) was een ander deel nu aanwezig in de grot der mijmeringen.

* een waterdruppel belandde nu op het voorhoofd van de grijze man. een paar tellen later stond de Questor moeizaam en zuchtend op. Lange tijd in dezelfde houding hadden zijn spieren moe gemaakt. Langzaam schuifelde de Questor steunend op zijn wandelstaf naar het vuurtje. Voorzichtig omdat de ketel warm was, goot hij wat warm water in een mok. Een theezakje aangevuld met wat Gaerumhoning erbij en je had een voortreffelijk verfrissingsdrankje.

* Bar_the_Grey liet zijn gedachten over de huidige gebeurtenissen op het eiland gaan. Ergens wist hij dat de strijd in de kerkers niet zomaar en gemakelijk gewonnen kon worden. Maar het demonen jagen zou het eiland alleen maar goed doen. Nu maar hopen dat ze die Unlantazor, dienaar van de Naamloze snel zouden vinden in de kerkers, voordat....
Nee daar wilde hij nu niet over nadenken.

* Plotseling voelde hij een mentale klap, dat aanvoelde als zware hoofdpijn. De mok viel uit zijn handen en de inhoud viel in een plas verspreid op de vloer. Met moeite hield hij zich staande. De magische barriere werd aangetast. Iemand probeerde toegang te krijgen tot datgene wat niet voor mensenaanraking bedoeld was. Een volgende pijnscheut ging door zijn hoofd. De Questor bevond zich nu naar buiten. hij moest ingrijpen voordat er een groot ongeluk werd afgeroepen. Buiten de grot veranderde de Questor in een witte kerkuil en vloog op. Bijna raakte hij een uitstekende tak van een dichtbijzijnde boom, toen tijdens het vliegen er weer een pijnscheut door zijn hoofd ging.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  maandag 28 april 2003 @ 16:34:54 #31
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_10072293
* Hoog in de lucht vloog de witte kerkuil richting de grotopening. boven de grot cirkelde een arend die de kerkuil met een luide roep verwelkomde. De kerkuil daalde en toen het vlak bij de grond was, veranderder het spontaan van gedaante in een oude man in wit gewaad met een wandelstaf. Het was de Questor.

Terug in zijn vertrouwde vorm hield hij zijn hand op en weldra landde de arend met speels gemak en uiterste precisie op de arm van de Questor. Alsof zijn gewaad hem beschermde negeerde de oude man de klauwen die zijn arm beetpakten.

Dank je voor het wachthouden, ik neem aan dat er niets is gebeurd tijdens mijn afwezigheid, vlieg maar weer op. Maar mag ik van je twee veren voor mijn kunstjes?

* De arend gaf wederom een luide roep ten gehore en zijn felle ogen keken de Questor indringend aan. Voorzichtig werden er twee veren geplukt en onmiddelijk daarna vloog de arend weg de horizon tegemoet.

* Bar_the_Grey liep nu de grot in, hij was blij dat een paar extra rune tekens het kistje voorlopig zouden beschermen van nieuwsgierigen of kwadwillenden. Ook al was het kistje niet van de Questor, het was zijn taak als dienaar van de Vrouwe om de bescherming intact te houden. Uitgeput nestelde hij zich op de dekens bij het vuurtje dat nog immer aan het branden was. Hij moest zich nu weer opladen hij voelde dat zijn tweede entiteit op het punt stond een groot gevecht aan te gaan in de kerkers. voordat hij in ging dummelen, besloot de Questor nog te gaan genieten van een stenen pijpje gevuld met aljocha tabak. De warmzoete geur vulde langzaam de grot.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  dinsdag 29 april 2003 @ 12:17:09 #32
46542 Dala
De Vrouwe
pi_10089583
* Dala zit als een ware godin betaamd rustig in haar zetel. Aandachtig hoord ze de verschillende leden van de Grijze Raad aan die naar haar toe zijn gekomen voor raad, advies, hulp en informatie. Ze heeft zojuist al enkele van haar questors op pad gestuurd naar verschillende werelden, maar haar favoriete dienaar mist ze. Eigenlijk is het een godin onwardig om zo te denken, maar zelfs goden hebben menselijke trekjes zo lijkt het. Dan heel plotseling voelt ze een verandering van de balans. Ze staat onmiddelijk rechtop en haar zintuigen strekken zich uit om te voelen waar deze balansverstoring zijn oorsprong heeft. Dan komt er een visioen voor haar van een plek op het eiland:nyphai's Koa'kona
* Dala heeft heel duidelijk een beeld van het eiland voor zich, een oude man met een evil spirit in zich. dan trekt de duistere kracht een scherm op en verdwijnt het beeld. Er is weer onheil op komst, haar gedachten dwalen voor een neoseconde weer af naar haar trouwe Questor.
Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
  dinsdag 29 april 2003 @ 13:07:54 #33
53296 nyphai
Fish go m00
pi_10090520
vervolg van nyphai's Koa'kona

* Na een hele nacht gevlogen te hebben, alsof de Duivel zelf haar achtervolgt, komt nyphai eindelijk aan bij haar bestemming. Ze transformeert terug in haar ware gedaante en betreedt de grot. Onmiddelijk daalt er een kalmte op haar neer en verdrijft de laatste restjes angst.
Haar vlucht en transformatie eisen hun tol en na enige meters de grot te hebben verkend wordt nyphai overmand door vermoeidheid.
Ze vlijt zich neer op de grond en besluit om eerst uit te rusten alvorens de grot verder te verkennen en de oudere man te zoeken. nyphai heeft geen idee wat ze de man wilt vragen en krijgt een vreemd voorgevoel dat ze, net zoals met de steen, hier naar toe is getrokken door een onbekende macht.
Uiteindelijk wordt ze door de slaap overmeesterd.

Too soon, too late I could not see[br]Perhaps in time you will return to me[br]And if you wont, I still won't be alone[br]Your touch lingers, giving me a small sense of being home
  donderdag 1 mei 2003 @ 11:21:50 #34
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_10127217
* Ruw werd hij wakker. Nadat de Vrouwe in zijn droom voor hem was verschenen. Er stond dus weer iets te gebeuren op het eiland, een verandering van de balans. Als dienaar van de bescherming diende hij dit aandachtig in de gaten te houden. Terwijl de Questor nog versuft opstaat en richting de kom met water loopt, piekert hij voortdurend wat die verstoring van de balans zou kunnen zijn. In gedachten verzonken, dompelt hij zijn gezicht in de kom en spoelt wat water over zijn gezicht. Nu hij wat meer helder uit zijn ogen kijkt, valt hem de gedaante van de Quatoluch op die iets vast houdt. Onmiskenbaar de gedaante van een vrouw. En wel die van een bosnymph. De Quatoluch heeft zijn eigen lichaam de vorm van een bed gegeven, een kracht die deze bergwezens hebben. Ze kunnen zelfs opgaan in steen of rots. Daar verblijven ze dan ook. terwijl draagde haar lichaam. Terwijl het bergwezen van steen zijn eigen lichaam in de vorm van een bed had verandert, had het tevens stro en een deken gepakt om het haar gemakelijk te maken.

Questor dit wezen lag slapend bij de grotingang. Ik heb me van de berg afgescheiden en ben op haar afgelopen. Voorzichtig heb ik haar in mijn armen genomen en opgepakt. Het leek me het verstandigst om haar slaaptoestand niet te verstoren, sterker nog ik heb het haar gemakelijker gemaakt. Ik besloot te wachten dat ook U ontwaakte en aldus geschiedde.

* Bar_the_Grey keek met een vriendelijke blik de Quatoluch aan. Hij was blij dat hij deze bergwezens als vrienden kende. Het waren inteligente wezens die een hekel hadden om zich ergens mee te bemoeien, je kon ze vergelijken met treants de eeuwenoude boswezens. Er waren zelfs geschriften die er blijk van deden dat ze familie van elkaar waren.

Dank je Kazúr-tall, je hebt hieraan goed gedaan.

* Voorzichtig nam de Questor de frele bosnymph over van de Quatoluch en legde haar op een deken neer. Hij zou haar rustig laten uitslapen en begon aan wat voorbereidingen voor als ze wakker zou worden. De Quatoluch liet zijn vrom weer terugveranderen en liep langzaam richting de grotwand. Daar werd het wezen weer een met zijn boreders en de berg waaronder de grot lag.

* Het vuurtje knapperde er flink op los en daarboven stond de ketel met soep bijna te koken. De warme geur en overheerlijke aroma van kruiden vervulde de grot. De Questor wist dat deze geur onweerstaanbaar was en weldra zou de bosnymph ontwaken. Met een grote lepel vulde de questor de kom met soep. Hij draaide zich om met de kom soep in zijn handen en alsof het zo moest zijn ontwaakte de bosnymph uit haar diepe slaap .

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  donderdag 1 mei 2003 @ 13:08:59 #35
53296 nyphai
Fish go m00
pi_10129513
* In een diepe slaap ondergedompeld droomt nyphai dat ze wordt opgetild van de rotsachtige bodem en in een zacht, warm bed wordt neergelegd. In haar droom ziet ze haar grootvader bij een warm vuurtje staan met een geurig bord eten.
Nog slaapdronken opent ze haar ogen en ziet haar grootvader staan.

"Grootvader! U bent het echt!"

* Blij vliegt ze de man in de armen en de kom soep valt op de grond. Beduusd kijkt de man haar aan en duwt haar vriendelijk van zich af.

"Nee kind, ik ben niet je grootvader. Ik ben de Questor. Een van mijn vrienden heeft je gevonden terwijl je sliep en je naar mij gebracht."

* Verdwaasd kijkt nyphai in de rondte en langzaam begint het haar weer te dagen. Vlug ruimt ze de rommel op die ze heeft gemaakt en biedt haar verontschuldigingen aan.

"Mijn excuses Sir, mijn naam is nyphai. Ik heb nogal veel meegemaakt en schijnbaar erg diep geslapen.
De wens is de vader van de gedachten zei mijn Vader altijd."

* De vriendelijke Questor geeft nyphai een nieuwe kom soep en gebied haar dringend, doch vriendelijk haar avonturen te vertellen.
Ze vertelt hem haar geschiedenis en alles wat ze sinds haar komst op dit eiland heeft meegemaakt, van haar ontmoeting met de gevallen engel tot aan de ontmoeting met de vreemde Viator.

".... En zo ben ik dus hier belandt, het was net als met de roep van de steen. Alsof ik hier naar toe getrokken werd.
Ook vrees ik dat de legende van mijn volk uitgegroeid is tot een groots verhaal terwijl het alleen maar om een toevoeging van onze magische krachten gaat en dat ons woud gewoon zal afsterven.
Het enige wat ik niet begrijp is waarom deze stenen, die klaarblijkelijk bij mijn volk horen, zijn verdwenen."

* nyphai onderdrukt een geeuw en kijkt de Questor vragend aan, hopende dat deze man wat licht in het duister kan brengen.

Too soon, too late I could not see[br]Perhaps in time you will return to me[br]And if you wont, I still won't be alone[br]Your touch lingers, giving me a small sense of being home
  maandag 5 mei 2003 @ 10:29:54 #36
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_10212680
* Bar_the_Grey luistert aandachtig wat de frele bosnymph te vertellen heeft. De Questor herkent enkele delen van de informatie die ze verteld en sommige houdt hij angstvallig voor haar geheim. De verandering van de balans, die duidelijk voelbaar is voor de wezens met magische natuurkrachten, is ook door de bosnymph opgemerkt, alleen weet ze deze nog niet te plaatsen. Haar geschiedenis is een droevige, de toekomst van haar volk is erg onzeker en de Questor heeft spijt dat hij haar niet kan vertellen wat voorzien is. Toch besluit hij om haar gerust te stellen door haar de hulp te bieden die ze zo naar snakt. De steen waar ze het over heeft vervult de Questor met trots en vreugde. Er bestaan dus nog meer van zulke stenen, een welkom nieuws voor enkele leden van de grijze raad.

beste Nyphai, ik kan je helpen. De steen die je bij je draagt is niet zomaar een steen. daar ben je zelf al vast van bewust geraakt. Het is een steen met bijzondere krachten. De steen is erg machtig en in de handen van iemand met een goed hart, doet het veel goed. Echter iemand zonder hart kan er veel verwoesting en verderf mee teweeg brengen.

* De Questor kijkt nu erg nors en Nyphai voelt instinctief dat hij op iets doelt dat in de schaduwen afwacht op zijn kans die gaat komen. Nyphai luistert verder vol spanning wat de oude man nog meer te zeggen heeft want hij staat op het punt iets belangrijks te vertellen, iets wat haar dichterbij haar bestemming zal brengen en de reden van haar drang om hier naar toe te komen.

Nyphai, ik ga je iets vertellen wat maar weinig mensen, herstel wezens weten. Sterker nog, de mensen hebben er geen weet van. Ik vertel je dit omdat de grot gevrijwaard is van oren der duisternis. De godin der bescherming waakt over deze grot. Het is dan ook hier waar ik je het volgende durf te vertellen. Jouw steen is op zoek naar zijn broedersteen. Je bent bij mij terecht gekomen omdat ik die steen in mijn bezit had. Deze heb ik echter niet meer. Vanwege enkele gebeurtenissen en de gaande strijd tegen de duisternis en de Naamloze heb ik deze afgestaan en op een veilig oord ondergebracht.

* Bar_the_Grey vertled Nyphai over de oorlog die nog tot kort over het eiland woede, over de Naamloze en de Valheru die de spil was tussen goed en kwaad. Over Lord Dreamer en zijn kasteel, en natuurlijk de verschillende helden waaronder ze al enkele heeft ontmoet zoals portier.

Bezoek de kateelheer eens, een werkelijk aardig en nobel persoon zo zul je ook zelf tot de conclusie komen. Ik weet alleen niet of hij op korte termijn tijd voor je heeft om je te ontvangen, hij is met een schoonmaakactie bezig. * Bar_the_Grey glimlacht bij het uitspreken van het woord schoonmaak.


Maar een bezoekje later een keer zal hem zeker goed doen.Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4.

Nu wil je natuurlijk graag weten waar die broedersteen zich bevind? Welnu dat zal ik je met graagte vertellen. Wacht wel af totdat je ontvangen wordt, ga niet zonder toestemming het gebeid van het volk betreden, dat vinden ze niet zo fijn. Ook al weet ik dat je via de bomen gemakelijk kunt verplaatsen en midden in hun stad kan verschijnen. Treed niet verder dan de rand van het bos en roep de elfen aan. Vraag audentie bij de koning en dat je komt ophalen wat de Questor heeft achtergelaten. Dan zullen ze je vast en zeker toegang verschaffen. Mochten ze vragen om een soort wachtwoord, spreek dan een rijmpje en tevens gebedje richting onze godin Dala:

With power and might
Let the light
conquer fright
so we can win the fight
by routing the night.

De plek waar ik op doel waar je de broedersteen zult vinden is de elfenstad en wel: Teranoq , stad der Elven
veel succes, maar pas op voor de duisternis, die licht op de loer en is op zoek naar de stenen voor hun snode bedoelingen.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  dinsdag 6 mei 2003 @ 10:40:32 #37
53296 nyphai
Fish go m00
pi_10240348
* Wanneer de Questor zijn verhaal beeindigd kijkt nyphai de vriendelijk man bedenkelijk aan.

"Dank u voor uw hulp Sir, ik weet wat mij nu te doen staat. Alleen heb ik nog een vraag , hoe leer ik de magie te beheersen? In de oude geschriften van mijn volk wordt daar nergens over gesproken."

* De Questor glimlacht naar haar en kijkt haar aan met een twinkeling in zijn ogen.

"Jullie zijn het volk van de aarde en van de natuur. De natuur leert jullie de magie te gebruiken. Van oudsher zijn de bomen jullie leermeesters. Er was een ritueel die gebruikt werd om een nymf aan een boom te binden. Hierin ligt je antwoord kleine nymf."

* nyphai bedankt de man nogmaals voor zijn hulp en besluit alvorens haar zoektocht te vervolgen om naar haar huis terug te keren.

Ze transformeert weer naar haar vlinder vorm en spoedt zich naar haar boom

Too soon, too late I could not see[br]Perhaps in time you will return to me[br]And if you wont, I still won't be alone[br]Your touch lingers, giving me a small sense of being home
  vrijdag 9 mei 2003 @ 17:28:47 #38
46542 Dala
De Vrouwe
pi_10324310
* Dala voelde zich nog steeds onrustig. De verstoring van de balans was groter dan ooit voor mogelijk werd gehouden. De Godin der Bescherming kon dit niet ongemoeid laten en riep haar hoogste engelen bijeen.

Archimodus, tref de voorbereidingen. Je weet wat te doen staat.

Jawel Vrouwe, zoals U wenst.

* Sierlijk vloog de Engel de zaal uit. Dala had lang genoeg afstand bewaard, het werd tijd dat ze wat dichterbij de gebeurtenissen ging staan. Vooral met de Naamloze, die betrokken was bij de ontwikkelingen op het eiland. Galant stond de Godin op vanuit haar troon en met een gebaar van haar hand signaleerde ze dat er een einde was aan de audentie van haar Questors en leden van de Grijze raad. Een voor een passeerde ze de personen die om een audientie hadden gevraagd. Slechts bij een persoon stopte ze een moment en bleef haar ogen rusten.

Shagra?

Vrouwe, ik sta tot uwer beschikking.

Ach sta op, alsjeblieft. Shagra zou je me willen volgen naar mijn nieuwe onderkomen?

Maar natuurlijk vrouwe zoals U wenst. Maar ik moet U dringend spreken over het eiland daar....

Dat komt later Shagra laten we nu eerst gaan.

* De poort werd geopend en Dala temidden van een stoet engelen vertrok naar haar nieuwe onderkomen.

Araujo - Citadel der goden

Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
  vrijdag 16 mei 2003 @ 12:14:50 #39
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_10470466
* Bar_the_Grey zit rustig in het vuur te staren terwijl hij met zijn lepel in een bordje met pap roert. De questor is bezorgd. De kwade invloed wordt alsmaar groter op het eiland. Enkele duistere figuren hebben elkaar gevonden zo lijkt het. Terwijl anderen gecorumpeerd zijn en overgelopen naar de duisternis. De Questor schudt nog eens zijn hoofd, denkend aan de meestermagïer Illidan, met wie hij het tot voor kort uitstekend kon vinden. In de strijd om de ziel van de Valheru was hij een goede bondgenoot en sympathiek, vastberaden maar vooral nobel en goedhartig. Nu stonden ze tegenover elkaar op de torens van het kasteel.(zie de strijd tussen Illidan en de tijdelijke tweede entiteit van de Questor bij: Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4)

* Moeizaam stond de Questor op. En dacht hardop in zichzelf.

Waarom trok duisternis toch zo snel verloren zielen aan. Telkens probeert de Naamloze en zijn gelijksoortigen het weer.

Dienaar, je moet illidan loslaten, hij is nog niet verloren, maar voor nu is zijn hart ingepalmd door de duisternis. Je zult nu een beslissing moeten maken, ik heb je nodig om het eiland te beschermen.

* Bar_the_Grey knielde neer en buigde voor zijn Godin.

Vrouwe, Uw aanwezigheid vervult mijn hart met blijdschap en hoop.

Sta op Questor, ik ben bezorgd om de verschuiving van de balans. Ik wil dat je dit uitzoekt en de daden van de schuldigen doet neutraliseren. Maar wees Passief tot het allerlaatst. De Naamloze mag niet sterker worden door nog meer haat en geweld.

Zoals U wenst, Vrouwe.

* Bar_the_Grey legde zicht te rusten in de grot. Van twee verschillende entiteiten werd hij weer een. Het was tijd om Illidan te beschermen tegen zichzelf.

Zie verder: Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  vrijdag 16 mei 2003 @ 13:08:01 #40
46542 Dala
De Vrouwe
pi_10471562
* Nu de grot weer leeg was en de Questor weer een entiteit was geworden, leek alles rustig en vree. Toch kwam daar snel vernadering in. In de grot opening verscheen een wezen van steen. Het had een lange reis achter de rug, maar was eindelijk aangekomen bij zijn bestemming. Een voor een maakten enkele Quatoluchs zich los van de muren van de grot om de bezoeker te verwelkomen. Het was hun broeder van Chaos Mountain. In de grot veilig voor welke magie dan ook, aangezien het onder de hoede stond van de Godin der bescherming. De Quatoluch vertelde over de ontsnapping van Samaell en de duistere figuren die de berg hadden bezocht. Een vrouw met haren van vuur en een oude man. Maar ook over de mysterieuze bezoekers een dwerg en een nymf. De berg was echter niet meer gezond, de ziel was nauwelijks nog in leven. Slechtheid corrumpeerde bijna alles. De Quatoluchs zijn niet blij om te horen dat de ziel van de berg zo langzaam afsterft en om af te koelen zoeken ze de veiligheid op van hun eigen berg boven de grot. Langzaam versmelten ze weer met de muren van de grot en worden weer een met de berg. Ook de Quatoluch van Chaos Mountain sluit zich hierbij aan. Gelukkig hebben magie en slechtheid geen invloed op deze wezens, anders was deze berg wellicht veranderd in een tweede Chaos Mountain. De Vrouwe heeft alles gehoord van het gesprek vanuit haar nieuwe verblijfplaats Araujo - Citadel der goden, heeft ze nog steeds contact met de grot omdat daar een deel van haar krachten voor bescherming zorgen. De nieuwe informatie speelt ze mentaal door aan haar Questor.
Shield of the weak; goddess of passive strength; the protector
pi_11201994
Een wit blauwe waas hing om hem heen. Na de verzengende hitte in het fort van de naamloze was de ijskou in de grot bijna onmogelijk.
Zijn lichaam, dat gekleed ging in een simpele wikkel bestaande uit goedkope stof, rilde van de kou. Zijn handen voelden aan als ijsklompen.

De naamloze had hem misbruikt en gebroken. Niet langer waren de krachten van de valheru nog bij hem. Alleen de herinneringen van het pijnlijke verleden had hij nog.
De gedachtes aan zijn vrouw deden hem de tranen over het gezicht rollen. Het enige beetje liefde dat hij ooit gekend had was hem lang geleden ontnomen.
Het enige wat hij nu nog had was zijn zwaard. Het zwaard dat hij vroeger van zijn jeugdvriend had gekregen. Als cadeau.
Het moment stond hem nog helder voor de geest.

Tijdens midzomerdag, het was een warme dag. Zoals als altijd eigenlijk, op de langste dag van het jaar.
Beide jongens waren 18 geworden. Hreair, of eigenlijk Asschen, zoals hij zichzelf was gaan noemen, hijzelf dus, ging het leger in. Hij zou gaan dienen voor zijn koning en prins.
Zijn beste vriend, Jason, de jongen die door zijn ouders gevonden was, en opgenomen in het gezin als een zoon van henzelf, zou die dag vertrekken. Hij zou op die dag vertrekken naar de orde die hem zou opleiden tot magiër in de orde van de dierlijn. Als geschenk voor de vele goede jaren samen had Arutha voor hem een zwaard laten maken, met de inscriptie Tot de dood en verder, vrienden voor altijd.
Het lot bepaalde dat die dag, de dood, sneller kwam dan verwacht. Een jonge magiër, Arutha, was te snel met het weven van zijn spreuk. De woorden en het magische weefsel waren niet onder zijn controle, en verlieten zijn handen zonder enige vorm van leiding. De jonge Jason stierf een langzame pijnlijke dood

Met tranen in zijn ogen staarde hij naar het zwaard. Het enige symbool van liefde dat hij nog had, van de enige vriend die hij gekend had.
Met een diepe zucht liet hij zich voorover vallen. Het zwaard doorboorde zijn lichaam, en het rode bloed sijpelde via het blauwe, ijskoude, metaal naar de grond.
De krijger had zich het leven ontnomen, om zich bij de mensen waarvan hij hield te voegen. Hetgeen de tevreden blik op zijn gezicht verklaarde.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_11242230
Bovenop de rug van Mauron cirkelt Juno rondjes over het eiland en tuurt het bos af,
naarmate ze dichterbij komt begint haar hart sneller te slaan en neemt het beklemmende gevoel toe
Juno voelt dat ze op de juiste weg is, dit is de richting waarin ze moet zoeken, wist ze maar waar ze precies naar op zoek was, dat zou het allemaal wat vergemakkelijken.

Met grote slagen vliegt Mauron langs de rand van het bos als Juno plots het gevoel krijgt dat ze moeten landen. Mauron komt tot stilstand op de grote lege plek, Juno glijdt sierlijk en elegant
van zijn rug en loopt wat rond
Terwijl Mauron zich te goed doet aan het water uit de rivier die daar stroomt, ontdekt Juno achter wat bosjes en verdorde takken de ingang van een grot en wordt er als een magneet naar toe getrokken

Enigzins verward staat zij binnen, haar katachtige ogen hoeven niet aan de duisternis te wennen,
maar Juno ziet direct scherp de contouren van een op de grond liggende man die zij voorzichtig
nadert en hem beveelt om op te staan

Als er niet gereageerd wordt geeft Juno het lichaam een harde schop waardoor het opzij valt,
maar nog steeds niet in beweging komt
Het gezicht van de man komt Juno ergens bekend voor, maar direct plaatsen kan ze het niet

Het levenloze lichaam van de man waar rigor mortis al is ingetreden laat een groot zwaard
zien dat het lichaam van voor naar achter doorboort heeft. Als Juno erop afloopt geeft ze de
man voor de zekerheid nog een harde schop om te kijken of hij toch niet ontwaken wil
en trekt dan in één keer het zwaard eruit

Nu Juno het vest in de handen heeft schieten er allerlei beelden door haar hoofd, geweldadige herinneringen die niet van haar zijn, maar waarschijnlijk van de levenloze man die voor haar op de grond ligt

Maar tussen al het geweld is daar plots weer die lieftallige stem, die stem die zij in de Citadel
al eens eerder hoorde en ditmaal hoort zij haar zeggen:

* Redt hem, red deze sterveling van de koude hel waar hij in verzeild is geraakt

Juno aarzelt geen moment en rent de grot uit het bos in op zoek naar oude Griekse geneeskundige planten die hier op fokeiland overal welig tieren

Mauron draagt zij op wat hout bij elkaar te sprokkelen en met zijn adem het vuur aan te maken
Zelf kneust ze de bladeren van de planten die ze geplukt heeft en stampt ze de wortels
van een blauwe knol fijn en gooit dit in het vuur
De bladeren en de wortels verschroeien weldra tot een dikke blauwe drab en met behulp van een bananenblad loopt Juno er weer terug mee de grot in

* Mauron houdt wacht voor deze grot en laat niemand binnen!!

In de grot knielt Juno voor het levenloze lichaam van de man en ontdoet hem van al zijn kleren
Daar waar het zwaard zijn lichaam is ingegaan staart een grote lelijke gapende wond haar aan

Juno smeert de blauwe drab liefdevol op de wond en kleedt zichzelf dan ook uit. Als zij
naakt bovenop de levenloze gaat liggen murmelt zij in trance wat oude godenspreuken terwijl zij
glijdend over zijn lichaam van boven naar beneden gaat en haar warmte zijn lichaam in laat trekken

Na enige minuten ziet zij ineens de vingers van de man wat spastisch samentrekken en langzaam
aan weer iets van kleur in zijn gezicht komen
Dan buigt ze zich voorover en laat haar lippen op de zijne rusten en blaast zachtjes wat godelijke
lucht in de longen van de man

Als sneeuw voor de zon smelt de wond dicht en begint het bloed van de man weer te stromen
Wijdbeens zit Juno bovenop hem en geeft hem een tik in zijn gezicht

* Heeee! wordt eens wakker!!!!

Als het hart van de man weer is gaan kloppen en het leven weer in hem is teruggekeert opent hij
moeizaam zijn ogen

Juno valt zowat van verbazing achterover....maar jij bent ventje!!!!!! Hoe kom je hier nou verzeild geraakt?!! Ik had je notabene in mijn kerkers opgesloten!

  woensdag 30 juli 2003 @ 11:59:28 #43
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_12110502
iets buiten de verscholen Grot verschijnt er een blauwe portaal. Deze komt vanaf Chaos Mountain. Uit de portaal stappen twee oude mannen. Een van hen is de bewoner van de grot voor hen.

Ah, thuis! Ik moet zeggen ik heb de Grot der Mijmeringen toch wel gemist. De aanwezigheid van de Vrouwe is hier het sterkst. Dat geeft me vreugde en plezier.

* De man die spreekt is de Questor, de trouwe dienaar van de Godin Dala, die hij liefkozend en eerbiedwaardig de Vrouwe noemt. Naast de Questor staat een man, hij oogt vermoeid en zijn kleding zijn niets meer dan lompen. Zijn naam is Deckard Cain, een van de laatste der Horadrim.

Denk je dat we hier rust kunnen vinden en beslist niet gestoord zullen worden?

Beslist. Volg me maar naar binnen, maar eerst de mogelijke invloed van chaos verwijderen.

* Bar_the_Grey spreekt een bezwering uit en over de lichamen van beide mannen dwarrelen witte vlokjes. Daarna treden ze de Grot binnen, waar ze verwelkomt worden door een Quatoluch die daar de wacht houdt.

Welkom Questor, het is goed U weer te zien.

Eensgelijks. Kom Deckard ik zal je een rondleiding geven door de Grot. Daar staat de portaal omgeven door de kracht van de Vrouwe en dat is....

* Bar_the_Grey geeft een uitgebreide rondleiding en uiteindelijk nemen beide mannen plaats achter de schrijftafel.

En Deckard, wat denk zal je hier rustig kunnen werken? Het is tijd om verder te gaan aan waar je mee bezig was.

Questor, ik denk dat ik hier in alle rust mijn werk kan voorzetten. daarvoor mijn dank.

* Vanonder zijn lompen haalt Deckard een oud boek tevoorschijn. Een simpele maar krachtige magische truuk, een opbergingsbezwering in een andere dimensie. Deckard legt het boek neer en de Questor overhandigt hem een pot met een soort inkt en een pen.

Wees voorzichtig, dit is drakebloed van een Gouden Draak, het heeft me veel overtuigingskracht gekost, om dit te verkrijgen. Het is het laatste wat ik heb.

Ow, maar dit is meer dan genoeg. Dank je.

Succes als je wat nodig hebt de quatoluchs zijn altijd in de buurt en een deel van mijn entiteit rust hier altijd dus je bent in veilige handen.

* Deckard knikt en kijkt naar het boek. Slaat deze open op een half volgeschreven pagina. Een diepe zucht en hij pakt de pen. Dompelt deze in het drakebloed en begint te schrijven.

* Bar_the_Grey nesteld zich bij het kampvuur en besluit na deze inspanningen om een pijp met aljocha tabak op te steken. Dat heeft hij wel verdiend. Toch zit het hem iets nog dwars. Maar voorlopig ging alles nog zoals was voorzien.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  zaterdag 2 augustus 2003 @ 17:15:09 #44
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_12184543
* De lucht was felblauw. Bijna geluidloos vloog hij als Krijgsheer over de wolken. Gedragen door zijn trouwe draak. Shallgraum. Vervult met trots keek hij om en was tevreden met zijn Assiliaks. In formatie vlogen ze achter en onder hem. Ze waren nog maar enkele kilometers verwijderd van hun doel. In de verte doemde de nederzetting op. Liggend aan de rivier met heuvels op een steenworp afstand. Langzaam hief hij zijn hand op. Verrassing was het sterkste wapen van de Assiliaks. Zijn ras van vliegende mensachtige wezens was berucht en gevreesd vanwege hun combinatie van uitstekende krijgers en de mogelijkheid om te vliegen. Ervan bewust dat zonder uitzondering al zijn krijgers wachten op het signaal liet hij zijn hand zakken. Als in een beweging volgden ze de duikvlucht van Shallgraum. Op een tiental meters boven de grond en net boven de boomtoppen maakte ze nog meer vaart. De nederzetting van de wolfachtigen had geen schijn van kans. Als bij toverslag doemde de aanvalsformatie op vanachter de bomen aan de overzijde van de rivier. En nog voordat er alarm werd geslagen waren de eerste slachtoffers gevallen. De aanval duurde niet langer dan een kwartier. Shallgraum alleen al was verantwoordelijk voor een dozijn slachtoffers. Hijzelf hield niet eens de tel bij. Bij elke dode voelde hij zijn bloed koken en de adrenaline steeg ten top. Hij voelde zich als een god. Maar hij was dan ook Valheru. Toen verscheen ze daar. De vrouw in wit. Haar gezicht was vredelievend maar veranderde bij een blik in zijn richting op onweer.

Verschrikt schoot Bar the Grey wakker. Hij moest zijn ingedommelt. Vanachter de schrijftafel mompelde Deckard iets:

Stt zo kan ik me niet concentreren en je snurken doet me ook al geen goed. Hup hup ga een wandelingetje maken ofzo

* Bar_the_Grey mompelde iets verontschuldigends terug en verliet de grot. Het was inderdaad beter dat hij even de natuur op ging zoeken om tot rust te komen en vooral bepaalde gedachtes ging bannen. Deze droom voorspelde niet veel goeds. Dit was wel het laatste wat hij kon gebruiken. Het werd tijd dat de Vrouwe weer verscheen zodat hij weer vroom en zuiver haar kon dienen. Zo in gedachten verzonken wandelde hij door de bossen.

[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 02-08-2003 18:28]

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_12492174
Juno valt zowat van verbazing achterover....maar jij bent ventje!!!!!! Hoe kom je hier nou verzeild geraakt?!! Ik had je notabene in mijn kerkers opgesloten!

* Vermoeid , verslagen maar vooral verbaasd gooit Asschen de naakte vrouw van zijn torso af. Nog geen dag geleden had hij zich op zijn zwaard gestort tegenover de vrouwe die hij met zijn leven en liefde gediend had.
En nu zat hij tegenover de vrouw die hem in haar kerkers, nee zijn kerkers! verbeterde hij zich, had opgesloten.

Het was een onweerstaanbaar mooi wezen geweest die hem eruit had gehaald. Haar haren rood als bloed, en haar ogen straalde macht, en ondeugd uit. Haar huid bleek als het maanlicht dat op de aarde scheen. De aanraking van haar hand was zo zacht als zijde. Wakker wordend uit de betovering van het verleden kwam de valheru overeind.

"Vrouwe, ik weet niet wat ik gedaan heb om uw toorn over mij af te roepen. Maar ik verzeker u, ik koester geen haat jegens uw persoon. Dankbaar ben ik u voor uw daden, en voor uw vrijgevigheid. Ik merk dat mijn krachten langzaam terug vloeien. Het kwaad dat de naamloze god', dit laatste spuwde hij er bijna uit," in mij gemanifesteerd had is verdwenen."

* Dankbaar knielde Asschen Sukar voor de verbaasde vrouwe voor hem. Haar schoonheid verbaasde hem. Iemand die zulke wreedheden met mensen uithaalde, maar toch zo'n schoonheid bezat was zowel gevaarlijk als aantrekkelijk. De gedachte aan wat zij met mannen kon doen deed de valheru rillen. Gevaarlijk was ze, maar ze was ook zijn vrouwe. Hij zou doen wat ze maar van hem verlangde.

"Vrouwe, heb ik uw permissie om te vertrekken. En de waarheid omtrent mijn geschiedenis voor eens en voor altijd te achterhalen?"

* Hij wachtte het antwoord niet af. Haastig kleedde de valheru zich aan. Zijn ongeschoren gezicht gaf hem een ruw uiterlijk, iets wat hem wel beviel. Na een laatste buiging snelde de krijger de grot uit.

"Ik ontmoet u in uw nieuwe onderkomen. Tot in de kerkers"

* Met die woorden nam hij tijdelijk afscheid van zijn nieuwe meesteres. En ging hij op zoek naar zijn ware verleden. Het verleden dat niet door de Goden was verzonnen

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_12662000
* De valheru verliet de veiligheid van de grot, en trok de koude wereld in. Buiten de grot was de zomer in de herfst overgegaan. Bomen verloren hun bladeren, hetgeen de wereld een wat trieste, donkere uitstraling gaf. Alsof de donkere heerser weer van zich liet horen.

Bij de gedachte aan de naamloze liep er een koude rilling over zijn rug. De tijd van ongenadeloos moorden was over. Nooit meer zou hij voor de duistere kant vechten, noch voor de tegen partij. Hij zou doen wat zijn nieuwe meesteres van hem verlangde.

Een koude windvlaag blies de nog hangende bladeren van de bomen. Op de grond was een gekleurde dans van dode bladeren te zien. Even leek het of de valheru's emoties de overhand kregen, toen kwam het bekende gezicht weer terug. En was er geen enkele emotie meer te lezen op het gezicht van de oude krijger.
Maar diep van binnen woede er nog steeds een strijd om zijn gevoelens. Wraak, woede, liefde en verdraagzaamheid, alles loste elkaar in een moordend tempo af.

Er was maar een manier om erachter te komen wat er vroeger echt gebeurt was.
Hij zou Shazare vragen hem terug te brengen naar het bewuste jaar. Hij zou alles nog een keer meemaken, als toeschouwer.

Asschen Sukar verdween naar de plek waar hij en Shazare hadden afgesproken.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  donderdag 28 augustus 2003 @ 11:46:27 #47
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_12778706
* Bar_the_Grey kwam helemaal tot rust terwijl hij langzaam, genietend van de wonderschone natuur, dor de bossen wandelde. Bij een familie hoge Archusbomen stopte hij even. Dit waren oude bomen, eeuwen oud. Kenmerkend waren de smalle hoge takken en dunne bast. Zeer waarschijnlijk waren deze groep Archusbomen geboren ten tijde van het ontstaan van het eiland. Magnifiek, zoals ze eruit zagen. Zachtjes streek de Questor met de palm van zijn hand over de boomschors heen. Daarbij een eenvoudige bezwering uitsprekend. De Archus was niet in de beste gezondheid en het zou zonde zijn als de boom langzaam zou afsterven. Zeker als dat onnodig zou zijn. Na de bezwering gaf de Questor de boom nog een klopje en liep met een glimlach verder. Genoegzaamd keek hij naar zijn staf. Deze was ook gemaakt van Archushout. Want behalve dat de bomen eeuwenlang leefden, hadden ze ook een gave om magie perfect op te nemen en te laten doorstromen zoals geen enkele andere boom kon. Archusbomen waren dan ook erg zeldzaam.

* Bar_the_Grey had deze bomen dan ook maar slechts op enkele plaatsen gezien. Want ook de bomen hadden magische krachten. Zij het passieve. De Questor liet zich meevoeren op de klanken van fluitende vogels. Wat was de natuur toch wonderschoon. Doch plotseling hielden de vogels op met fluiten en vlogen op van waar ze zaten. Geïrriteerd door deze wending keek de Questor omhoog wat de vogels deed vluchten. Toen zag hij het sierlijke wezen overvliegen. Dit moest hij uitzoeken. Het was overduidelijk dat het mythische wezen hier niet toevallig overvloog. Het was op weg met een bestemming. een moment peinsde de Questor om mentaal contact te krijgen met het wezen, maar besloot dit achterwege te laten. Hij herinnerde zich bij vorige ontmoetingen met diens soortgenoten dat ze het liefst niet op een geniepige manier communiceerden. Ze hebben het liefst dat je je toont als je ze aanspreekt. Dus....

* Misschien zou hij zelfs een deal kunnen sluiten met de draak want zijn voorraad drakebloed kon nog wel wat worden aangevuld. Goud en magische voorwerpen als ruilobjecten deden het altijd goed, en daarvan had hij meer dan genoeg. Of nou ja in ieder geval wist hij er gemakelijk aan te komen.

Kom wandelstaf, we gaan een bezoekje brengen aan een draak.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_12860124
In de grot zijn alleen Juno en Mauron de draak nog overgebleven

Juno is wraaklustiger dan ooit, allereerst heeft ventje haar van zich af gegooid
en vervolgens komt er een halve gek in de grotten die brabbelt over bomen en wandelstaven

Brrrrr addergebroed van fokeiland

Er heerst ook geen orde op dit door godvergeten stuk graasland vol mislukte magiërs,
wanstaltige elfjes en dwergen en vooral het eeuwig kwebbelende gepeupel

Het wordt tijd dat fokeiland eens wat nader kennismaakt met Juno!

Juno trekt erop uit, op zoek naar een nieuw onderkomen en neemt Mauron met zich mee....

  dinsdag 2 september 2003 @ 23:34:48 #49
46693 Illidan
Nightfall comes
pi_12905857
* Illidan zag de vervloekte Questor wandelen tussen de bomen door die de grot verborgen. Hij moest enorm zijn best doen om zijn beheersing niet te verliezen. Daar liep de persoon die verantwoordelijk was voor zijn huidige staat. Zijn pijn en misvorming. (zie Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 4 )Nadat hij de slotgracht in viel was illidan's levensspreuk in werking gegaan. Een spreuk die hij ooit ontwikkeld had die hem net voor dat hij zijn dood zou vinden, veilig en wel naar een beschermde plek in een andere dimensie zou teleporteren. Het had zijn leven gered. Maar wat hij ook in de afgelopen maanden had geprobeerd, de pijn en dan met name het gevoel dat hij constant in brand stond kon hij niet neutraliseren. door de brand was ook zijn gehele lichaam en gezicht ernstig verbrand. Dit zou hij de Questor nooit vergeven.

Nooit!!!!

* Toch ging hij niet tot actie over. Want het onderzoek naar een oplossing tegen de pijn en misvorming was niet hetgene dat het meest van zijn tijd had gevergt. Hij had zich de afgelopen tijd maar met een ding bezig gehouden....

Wraak

* Illidan zag de draak die kwam overvliegen. De Questor had dit ook gezien en begaf zich in een bepaalde richting.

* Illidan besloot om voorlopig de oude gek maar te volgen, mocht zich een kans voordoen dan was hij voorbereidt. De Questor was geen gemakelijke tegenstander zo had hij uit eigen ervaring reeds ondervonden, om hem te verslaan moest Illidan toeslaan als de Questor het meest kwetsbaar was. daarop zou hij wachten al zou het nog eeuwen duren. toen illidan zeker was dat de Questor op weg ging, kwam hij uit zijn verborgen plek tevoorschijn en zette de achtervolging op gepaste afstand in.

Night Elf renegade
  zondag 18 januari 2004 @ 16:02:11 #50
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_16368438
voor de laatste maal komende van ergens, in dit geval: Araujo - Citadel der goden

* Bar_the_Grey daalt vanuit de citadel neer op het eiland. Samen met hem een heel leger aan engelen. Al gauw heeft de questor in de gaten dat de Everriculum niet meer zal opgaan. De schoonmaak zal niet meer plaatsvinden. als een insectenwolk vliegt de stoet engelen over het eiland, her en der verlaten engelen de formatie. Ze keren terug naar huis, zo heeft hun godin bevolen. Langzaam dunt het leger uit en als de questor uiteindelijk bij de grot landt, is hij slechts nog omgeven door zijn oude strijdmakkers van een vorig leven. Ze worden verwelkomd door een oude vrouw die uit de schaduwen tevoorschijn stapt.

* Het is Shagra. De oude vrouw, heeft nog immer niets aan schoonheid verloren, ook al zijn de jaren gaan tellen. Haar lokken zijn inmiddels grijs en haar gelaat kent rimpels. op het gezicht van de Questor verschijnt een glimlach.

Shagra, fijn dat je er bent.

Heer, mijn naam is zoals vroeger, het zou een eer zijn als U me weer zou toespreken met Shallgraum.

* Bar_the_Grey trekt dan een bedenkelijk gezicht en kijkt om zich heen. Quotoluchs komen uit de grond tevoorschijn, de stenen wezens zijn hun dierbare vriend niet vergeten. ook de engelen staan nog steeds als een cirkel om hun voormalige Heer.

Ik dank jullie voor jullie komst maar ik heb jullie al eens verlost van jullie verplichtingen. Dit moet ik zelf doen. Ik heb een belofte gedaan, als Questor op dit eiland. Als het eiland ten onder gaat, dan zal dat met mij gebeuren. Dus ik verzoek jullie gaat heen en verlaat het eiland.

* Iedereen blijft staan waar hij staat. De engelen veranderen echter in hun vroegere gedaante van de trotse krijgers die ze in een vorig leven waren en in tijdens hun verblijf aan de zijde van de Vrouwe. Shagra veranderd ter plekke in de machtige draak Shallgraum die ooit over het luchtruim heerste. Instinctief voelt ze de aanwezigheid van een drietal andere draken op. Twee familieleden, maar de afstand met hen wordt groter, een teken dat ze wegtrekken. Een andere draak voelt ze iets dichterbij in het kasteel. gracieus slaat ze haar vleugels op, iets wat ze eeuwen geleden voor het laatst heeft gedaan.

* Bar_the_Grey ziet de veranderingen van gedaantes om zich heen voltrekken, hij kijkt naar zijn eigen armen en ziet dat zijn lange witte gewaad plaats maakt voor een blinkende van mithril gemaakte harnas. Verdwaasd loopt hij de grot binnen en spoed zich naar een spiegel.

* Voor het eerst sinds eeuwen ziet hij zijn oude zelf. Hetgeen hij al die tijd had onderdrukt. Zijn pure vorm. Chaotische gedachten en herinneringen gaan er door hem heen en even wankelt de voormalige questor. dan belanden de woorden gedragen door de wind, zijn oren:

quote:
Op zondag 18 januari 2004 14:50 schreef Dala het volgende:
Questor,....
Bij deze ontsla ik je van alle verplichtingen. Je bent niet langer mijn dienaar. Maar vrij om te gaan.
* Een van de voormalige krijgers doet een stap naar voren om zijn heer te ondersteunen, maar de voormalige questor slaat zijn arm weg.

Laat me!!!!

* Bar_the_Grey voelt de macht en kracht door zijn aderen stromen. Hij is weer zoals het moet zijn. Niemand kan hem iets doen. Het is tijd om op veroveringstocht te gaan. Te beginnen bij het eiland en dan.... Dan schudt hij met zijn hoofd en slaat in wat potjes in puin die op een plankje staan.

Neen!!! Dit is niet de juiste manier.

* De imposante Valheru doet een stap opzij en sluit zijn ogen. Verschrikt en bezorgt slaan Shallgraum, de Quotoluchs en de krijgers hun heer gade. Langzaam maar zeker veranderd de Valheru terug in de verschijning van de oude man met grijze baard en in wit gewaad. In hemzelf hoort de questor een deel van zijn innerlijke stem het uitschreeuwen. Die wil vrijheid, maar dat is niet wat hij wil. niet meer terug naar dat wat hij geweest was.

* Eenmaal terugveranderd in de Questor kijkt hij nogmaals om hem heen. Omringd door dierbaren en vertrouwelingen en wapenbroeders, komt er vanuit het niets een gevoel van berusting en vrede. De Questor gaat op kniezit in de grot zitten en zijn krijgers volgen zijn voorbeeld. Ze weten wat er gaat gebeuren. Wat mooier dan te eindigen aan de zijde van hun heer en vriend.Shallgraum die ook niet meer de jongste is, gaat als een moeder om haar jonge kroost, om de groep heen liggen. Er is maar net genoeg plaats. Haar schubben voelen in tegenstelling tot datgeen je zou verwachten zelfs warm aan. Zwijgend in een soort van meditatie wachten ze zo op wat komen gaat. De Quotoluchs worden weer een met de rots en steen van de berg onder wie de grot ligt. In de verte is de zee te horen en als de uren verstrijken wordt het geluid alsmaar sterker. Totdat de eerste golven, de grot bereiken. Geen van hen reageert als het water hun kleding en lichamen raakt. Alsof ze er niet zijn. Langzaam stijgt het water in de grot. Kaarsen doven, slechts het blauwe licht van de portaal geeft nu nog licht. Maar ook dat licht neemt af, als de portaal langzaam kleiner wordt, gelijk aan de levenskracht van de aanwezigen in de grot.

Dit was het, de laatste fantasie post van de questor. wie weet tot een weerzien.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')