Hai Atrimar, je bent er weer En hai Phoenixx, goed jou ook weer te zien!!
* Equilan bekijkt het tweetal eens goed en het ontgaat haar niet dat er blijkbaar meer speelt tussen die twee dan alleen vriendschap. Ze glimlacht eens fijntjes en gaat daar verder niet op in.
Kom zitten, er is nog wat hert over, tast toe als jullie willen
* Phoenixx bekijkt Equilans dikke buik met grote ogen en terwijl ze rond het kampvuur gaan zitten, begint Equilan te vertellen. Het verhaal begint pijnlijk, maar nu Equilan een sterk vermoeden heeft hoe alles in elkaar zit, overheerst bij haar toch de vreugde.
Ja Phoenixx, ik ben zwanger In de komende paar dagen zal mijn baby geboren worden...
Ik ben zwanger geworden op de dag dat Herne_the_Hunter is vermoord door Slough_Feg. Daarna heeft het monster mij verkracht.
Achteraf had ik meteen kunnen weten dat hij mij bezwangerd heeft, maar door de woede en het verdriet vanwege het gebeurde was ik blind voor de tekenen. Pas toen we bijkwamen uit de meditatie en het effect zo overduidelijk was, werd het voor mij duidelijk.
Ik denk, dat ik zwanger ben van Herne. Nee, niet door hem, maar echt van hem.
Kijk, SF is vroeger Herne geweest, alleen heeft hij de volledige cyclus die Herne elk jaar moet volbrengen niet volbracht. Op een bepaald vlak zijn ze een en dezelfde.
Daarnaast, toen ik bij Danu was om de ketel der wedergeboorte te halen zodat we Herne terug uit de dood konden halen, wilde ze mij die niet geven omdat, zo zei ze, IKzelf de ketel der wedergeboorte was. Hoewel ik op dat moment absoluut niet begreep wat ze bedoelde, nam ik het wel van haar aan en had er vrede mee.
En als laatste bewijs heb ik zijn naam. Het kind in mijn schoot noemt zich Herne
* Equilan houdt even haar mond terwijl ze voor iedereen een kopje thee inschenkt. Het duurt even voor de eerste reacties komen.
* Maar Equilan... Als de baby al zo snel geboren zal worden... Kan je dan niet beter naar het ziekenhuis gaan? Of in ieder geval het bos verlaten? Ik heb geen ervaring met bevallingen - en ik zou al helemaal niet weten hoe een het kind van godin geboren wordt, maar de omstandigheden hier zijn bepaald niet optimaal. En wat als we geconfronteerd worden met Sloagh_Feg? Zou je dat aankunnen?
Aan de andere kant... Als Equilan het gezelschap zou verlaten, zouden de overigen dan wel de strijd kunnen aangaan? Zonder Equilan zouden ze nauwelijks nog magische krachten bezitten...
Phoenixx probeert de nieuwe situatie zo goed mogelijk in te schatten, maar slaagt daar maar gedeeltelijk in.
Mijn kind zal niet nu meteen geboren worden, maar het zal niet lang meer op zich laten wachten. En Slough_Feg, die zal denk ik pas weer te voorschijn komen als het kind geboren is. Hij beschouwt het als zijn kind en voor het geboren is zal hij mij geen haar krenken. Om zichzelf te beschermen en mij ook, blijft hij weg denk ik. Hij weet dat als ik hem zie, het hoe dan ook tot een strijd komt.We kunnen zoeken tot we een ons wegen, Slough_Feg zullen we niet vinden. We zijn in meditatie gegaan om hem te vinden, maar het enige dat tot mij kwam was "hij zal jou zoeken en vinden". Ik denk nu dat dat dus met Herne te maken heeft, de Herne die nog geboren moet worden
De strijd wordt steeds uitgesteld, daar had ik niet op gerekend en jullie net zomin denk ik. Dit is een verwarrend gevecht op deze manier en de regels zijn niet duidelijk, maar we komen er wel uit
Ik denk dat we nu weer ieder ons weegs kunnen gaan. Althans, voor een paar dagen dan. Zodra mijn kind geboren zal worden zal het weer verder gaan en zal ik jullie nodig hebben...
Als jullie nog willen tenminste..
* Equilan heeft haar vermoedens en ideeen nu uitgesproken en ze wacht af wat de anderen ervan vinden. Ze heeft zin om weer eens naar haar toren te gaan, een uitgebreid bad te nemen en daarna met een grote kop thee zich in haar torenkamer opsluiten... dat doet haar eraan denken, daar ligt Herne_the_Hunter nog!! Die moet wel begraven worden voor haar kind geboren wordt!! Nouja dat komt zo wel, eerst maar eens afwachten wat de rest van haar ideeen vind.
Dan staat hij op ..
Equilan weet je zeker dat je veilig bent, anders stuur ik een kleine eenheid naar je toren die daar de wacht gaan houden.
Want als ik het goed heb, ben jij nu de enige die voor het voortbestaan van de seizoenen kan zorgen doormiddel van het normaal beeindigen van je zwangerschap en de wedergeboorte van "Herne".
Equilan .. Als je me nodig hebt dan weet je me te vinden.. zo ver woon ik ook niet van je 
Gandalf .. je hebt het goed gedaan.. Alles wat er gebeurt is heeft blijkbaar moeten gebeuren.
* LD draait zich naar Atrimar en Phoenixx om.
Atrimar, wees voorzichtig en brandt je vingers niet Phoenixx veel geluk en tot ziens..
* Dan pakt hij z'n rugzak en kijkt hij afwachtig naar de lucht..
Vanuit de lucht komt quantarianth aanvliegen, de machtige draak strijkt neer en groet met een knik de aanwezigen een welkoms woordje wordt er gewisseld met equillan en Gandalf en bewonderend kijkt Quantarianth even naar Phoenixx en Atrimar. Hij gromt even goedkeurend. LD springt soepel op de nek van Quantarianth .. De draak slaat z'n vleugels uit en vliegt weg terug naar het kasteel
Tot ziens .. Roep en ik zal er zijn....
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Je hoort me wel als ik je nodig heb, mijn roep reikt ver
Verder heb ik een toren vol draken en elfen, dus er is altijd wel iemand die jullie kan waarschuwen als het zover is.
We moeten wel nog even iets afspreken voor de begrafenis van Herne. Euhm... nou weet je wat, jullie krijgen wel bericht van me.
Ik ga nu naar mijn toren, ik ga kijken of ik iemand kan vinden die me wil helpen bij de bevalling en verder zal ik de kleine Herne gaan voorbereiden op de wereld waar hij in terecht zal komen.
Laten we gewoon in elkaars buurt blijven, dan weet ik zeker dat alles goed komt.
* Equilan straalt weer als vanouds, het enthousiasme en optimische zijn weer helemaal terug. De laatste tijd is ze wat somber en chagrijnig geweest, maar dat lijkt helemaal verleden tijd te zijn.
Als ze LD uitgezwaaid heeft keert ze zich naar Atrimar en Phoenixx.
Goed, ik ga nu ook weg, veel plezier samen en bedankt
* De godin klimt op de rug van Gandalf die al geduldig staat te wachten en even later is ze nog maar een klein stipje in de lucht.
niets is ooit gemakkelijk ...
Dan realiseerd hij zich dat Phoenixx ook nog hier staat en hij kijkt haar aan.
"En nu?"
Dan herrinnerd Atrimar zich het moment vlak voor zijn geest en lichaam weer een werden in het bos. Phoenixx die naar zijn smederij was gekomen, ruikend naar onrust.
"Dariem muy'acaeddinn mashariem. Waar was je onrustig om Phoenixx?
If you shake my hand better count your fingers ...
Nog diep onder de indruk van de komst van de grote draak van Lord Dreamer, en daarna het wegvliegen van Quantarianth en Gandalf met LD en Equilan op hun ruggen, staart Phoenixx naar de lucht.
* Enne ...wat bedoel je darrie-jem-moei... Nou ja eigenlijk waren die moeilijke woorden van jou dus waarom ik naar de smederij was gekomen. Maar voordat ik dat nou helemaal ga uitleggen, blijven we hier in het bos, of gaan we weg?
Atrimar staat op en schopt het vuur uit.
"Zoals men zegt: Your place or mine?"
* Atrimar lacht om zijn eigen grapje 
If you shake my hand better count your fingers ...
* Dat ligt er aan, smidje Het is nog een stevige klim naar mijn plekkie kunnen jouw benen dat aan?
Plagerig knijpt ze Atrimar in de kuiten.
* Maar serieus heb je misschien koffie in huis? Daar zou een moord doen voor een bakkie en ik heb niks in huis
"Ik heb geen idee of ik koffie heb, maar laten we in ieder geval op weg gaan dan."
If you shake my hand better count your fingers ...
Phoenixx grabbelt in het minuscule tasje dat ze om haar heupen heeft.
* Je was zo plotseling vertrokken dat ik de smederij maar heb afgesloten voor je. Hier is je sleutel.
Ze duwt de stomverbaasde Atrimar zijn sleutel in de handen en samen gaan ze op weg naar Atrimar's smederij.
Na een tijdje komt ze op een kleine open plek die nog nauwelijks aangetast lijkt te zijn door Slough_Feg. Zelfs een enkel vogeltje fluit hier nog zijn lied.
Ze blijft een tijdje in het midden van de open plek staan, genietend van het zonlicht dat door de bladeren valt en het schaduwspel dat de wind met de zon speelt tussen de takken van de bomen. Uiteindelijk begint ze met een diepe zucht aan haar taak.
In het midden van de open plek verreist een brandstapel van twee meter lang, een meter breed en een meter hoog. Daarom heen komt een kring van stenen die ze opvult met bloemen die in haar hand verschijnen.
Dan wendt ze zich naar de open plek en maakt enkele ingewikkelde bewegingen met haar handen. Even later verschijnen er uit het gras een aantal flinke paddestoelen, zo groot en stevig als krukjes. Een paar flinke elfenzwammen op de bomen aan de rand van de open plek kunnen dienst doen als tafeltjes.
Als laatste plaats ze aan het hoofeinde van de brandstapel een prachtig keltisch kruis.
Van een afstandje bekijkt ze het geheel en knikt tevreden. Sober, maar passend.
Ze beweegt nog een keer haar handen en dan ligt Herne op de brandstapel. Zijn lichaam recht, de handen gevouwen op de borst over het gevest van zijn zwaard.
Het hoofd ligt tegen zijn lichaam aan, de scheiding is nauwelijks te zien.
Ze besluit dat het nu tijd is de rest van het eiland op de hoogte te brengen.
[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 10-01-2002 13:12]
En dat, terwijl ze weet dat het geen afscheid voor lange tijd zal zijn, Herne zal over niet al te lange tijd gewoon weer een bewoner van het eiland zijn.
Maar toch... het zal nooit meer zo zijn als vroeger denkt ze. De band tussen hen zla anders zijn, dat is onvermijdelijk. Het kind dat je baart zal nooit hetzelfde zijn als de man waar je van gehouden hebt.
Ze gaat aan de rand van de open plek zitten op een paddestoel, de draken aan haar voeten.
Een grijze wolvin, duidelijk de matriarch van het pak schuifelt naar voren en legt haar neus op de schoot van Equilan.
Sei'Cair ... vuurblazers ... vleugelmoeder ... dood
Ze zendt haar boodschap naar haar broeders en zusters ...
... en de wolven huilen.
Equilan, was is er gebuerd 
Tijdens een gevecht tussen Slough_Feg en Herne raakte Absinthe per ongeluk gewond. Toen Herne even stil hield om naar hem te kijken, maakte Slough_Feg van de gelegenheid gebruik om zijn kop eraf te hakken...
Ik heb alles gedaan wat ik kon, maar Herne was niet meer te redden. Nu is het tijd om hem te begraven.
* Equilan slaat een arm om Dagobert heen en samen lopen ze naar de brandstapel.
ze is hier op haar geestesreis dus ze is lichamelijk niet aanwezig maar ze vraagt zich af in hoeverre de mensen haar aanwezigheid opmerken.
ze wil zo graag haar medeleven betuigen maar weet niet of er ook maar iemand is die door heeft dat ze daar is.
Het ga je goed, je hebt je rust verdiend.
* Dagobert plukt een paar bloemen uit de bosrand, bindt ze met een grasje bijelkaar en legt ze naast Herne_the_Hunter neer.
Een van haar elfjes kruipt op haar schouder en begint zachtjes in haar oor te kwetteren.
Rebelgirl zeg je??
* Equilan laat haar mentale tentakels uitgaan en voelt al snel de aanwezigheid van Rebel_Girl. Zonder woorden begroet ze haar. Rebel_Girl, wees welkom en bedankt voor je aanwezigheid
ik ben nog redelijk onervaren met dit soort dingen maar ik wist niet dat ik op deze manier ook kan communiceren.
rebel is zo verrast door dit gegeven dat ze bijna haar concentratie verliest.
maar ze kan zich nog net op tijd herstellen en besluit de rest van de begrafenis maar in stilte gade te slaan.
Met een knikje naar Equilan en Dagobert stapt hij naar de brandstapel.
Daar legt hij een diepzwarte kleine steen op het voorhoofd van Herne.
En zachtjes fluistert hij ...
"Mordero daghain pas duente cuebiyari Herne ... Tia mi aven Moridin isainde vadin"
Dan neemt hij een stap terug en gaat vlak in de buurt van de wolven geknield zitten.
If you shake my hand better count your fingers ...
De kleine open plek ligt in de stralende zon, aan de rand wat tafeltjes met wat te eten en te drinken erop. Maar de meeste mensen die gekomen zijn staan of zitten in stilte op en rond de open plek, verzonken in gedachten, herinneringen...
De sfeer is goed, een van rust en bedachtzaamheid. Equilan denkt terug aan een andere wake die ze ooit gehouden heeft, maar toen stond Herne naast haar in plaats van dat hij nu voor haar ligt. Die was groots en heeft wel vier weken geduurd. Maar daar waren dan ook geen stervelingen aanwezig
Ze pakt een kopje thee en gaat weer rustig zitten.
Ze komen aan lopen en salueren voor de in de strijd gevallende Herne. Dan gaan ze naar achter toe en wachten op de dingen die komen gaan.
Zij vertegenwoordigen hun Heer in zijn afwezigheid.
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
Herne, die mensen komen Herne_the_Hunter, waar ik je over verteld heb, zijn laatste eer bewijzen. Let maar goed op, jij zal in zijn voetsporen treden.
* Herne vindt het buitengewoon belangwekkend wat er buiten allemaal gebeurt en wilde dat hij er al bij kon zijn. Hij verdraait zich nog even en schopt daarbij zijn moeder in haar buik. Equilan legt haar hand op heur buik en vraagt hem stilletjes lachend of hij zich niet gedeist kan houden. Zijn tijd komt nog wel.
