Van kleuter tot puber deel 167 - over de helft!

Ik val na tijden weer eens binnen met een vraag

Iemand tips/ervaring bij een (bijna) 7-jarige met plotselinge, maar ook een soort selectieve, verlatingsangst?

Onze oudste zit sinds dit jaar eindelijk lekker in haar vel op school. Ze gaat fluitend en huppelend meestal. Maar sinds een paar weken is het in bepaalde gevallen opeens weer drama met afscheid nemen.

Vooral op lange schooldagen met BSO treuzelt ze 's ochtends bij het naar school brengen, komt nog 3x teruglopen voor een knuffel en begint vervolgens te huilen. Maar de afgelopen 2 weken ook al 2x bij een kinderfeestje, terwijl ze er super veel zin in heeft.

De BSO is nog wel relatief nieuw en nogal grootschalig, dus de eerste 2 weken snapten we dat er nogal veel op haar afkwam. Maar daarna ging het juist een paar weken heel goed, dus het lijkt niet echt de 'nieuwigheid' meer te zijn.
We kunnen er prima met haar over praten, maar ze kan zelf ook niet uitleggen waar het vandaan komt, en het lijkt ook weinig uit te maken.

Er zijn dus ook dagen genoeg dat het gewoon prima gaat en er niets aan de hand is, dat maakt het zo vreemd.
Maar zodra ze ook maar denkt dat iets misschien anders of nieuw is, maakt ze zichzelf mentaal helemaal gek en komt daar niet meer uit... Na 5 minuten is er niks meer aan de hand, het is echt het moment van afscheid nemen van ons.

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 14:01 schreef twist02 het volgende:
Ik val na tijden weer eens binnen met een vraag

Iemand tips/ervaring bij een (bijna) 7-jarige met plotselinge, maar ook een soort selectieve, verlatingsangst?

Onze oudste zit sinds dit jaar eindelijk lekker in haar vel op school. Ze gaat fluitend en huppelend meestal. Maar sinds een paar weken is het in bepaalde gevallen opeens weer drama met afscheid nemen.

Vooral op lange schooldagen met BSO treuzelt ze 's ochtends bij het naar school brengen, komt nog 3x teruglopen voor een knuffel en begint vervolgens te huilen. Maar de afgelopen 2 weken ook al 2x bij een kinderfeestje, terwijl ze er super veel zin in heeft.

De BSO is nog wel relatief nieuw en nogal grootschalig, dus de eerste 2 weken snapten we dat er nogal veel op haar afkwam. Maar daarna ging het juist een paar weken heel goed, dus het lijkt niet echt de 'nieuwigheid' meer te zijn.
We kunnen er prima met haar over praten, maar ze kan zelf ook niet uitleggen waar het vandaan komt, en het lijkt ook weinig uit te maken.

Er zijn dus ook dagen genoeg dat het gewoon prima gaat en er niets aan de hand is, dat maakt het zo vreemd.
Maar zodra ze ook maar denkt dat iets misschien anders of nieuw is, maakt ze zichzelf mentaal helemaal gek en komt daar niet meer uit... Na 5 minuten is er niks meer aan de hand, het is echt het moment van afscheid nemen van ons.

Is het misschien geen oplossing dat haar leerkracht haar eind van de dag even apart neemt en beknopt vertelt wat ze de volgende dag gaan doen in de klas?

Met feestjes herken ik het trouwens wel. Ik had vroeger ook moeite met feestjes. Overweldigend vond ik het vaak. Ouders die niet je eigen ouders zijn, dingen gaan doen waarvan je niet precies wist welke dingen dat waren,... Als mijn vader of moeder me weg had gebracht voelde ik een gevoel van alleen zijn. Ik kan niet echt uitleggen hoe en wat. Het is een gevoel. Maar ik was sowieso erg gevoelig vroeger. Ik heb ook veel last van heimwee gehad.

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 15:01 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
Is het misschien geen oplossing dat haar leerkracht haar eind van de dag even apart neemt en beknopt vertelt wat ze de volgende dag gaan doen in de klas?

Nee, het hangt dus niet samen met school, dat is het 'm juist. School is sinds dit jaar (groep 3) één groot feest.
Het gaat om wat daarna komt (BSO, kinderfeestje, etc.), maar bij het naar school brengen is het moment van afscheid nemen van ons en dan bekruipt haar een soort paniek.

Als ze na schooltijd dan daadwerkelijk naar de BSO of een feestje gaat, is er ook niks aan de hand. Dat maakt het ook zo moeilijk om echt te helpen...

Ze weet vooraf precies hoe de dag eruit ziet en uiteindelijk gaat alles ook prima en vindt ze het allemaal leuk (wil ook nooit naar huis bij de BSO bijvoorbeeld).
Maar het is het vooruitzicht van een nieuwe, onwennige of drukke situatie later die dag die zorgt voor moeilijk afscheid kunnen nemen van ons.

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 15:08 schreef Sunshine1982 het volgende:
Met feestjes herken ik het trouwens wel. Ik had vroeger ook moeite met feestjes. Overweldigend vond ik het vaak. Ouders die niet je eigen ouders zijn, dingen gaan doen waarvan je niet precies wist welke dingen dat waren,... Als mijn vader of moeder me weg had gebracht voelde ik een gevoel van alleen zijn. Ik kan niet echt uitleggen hoe en wat. Het is een gevoel. Maar ik was sowieso erg gevoelig vroeger. Ik heb ook veel last van heimwee gehad.

Ja ik kan me dus niet herinneren dat ik dat had als kind, dus vind het lastig hoe ik haar kan helpen daarmee.
Wat hielp bij jou daarbij? Er overheen groeien waarschijnlijk?

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 15:12 schreef twist02 het volgende:

[..]
Ja ik kan me dus niet herinneren dat ik dat had als kind, dus vind het lastig hoe ik haar kan helpen daarmee.
Wat hielp bij jou daarbij? Er overheen groeien waarschijnlijk?

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 15:11 schreef twist02 het volgende:

[..]
Nee, het hangt dus niet samen met school, dat is het 'm juist. School is sinds dit jaar (groep 3) één groot feest.
Het gaat om wat daarna komt (BSO, kinderfeestje, etc.), maar bij het naar school brengen is het moment van afscheid nemen van ons en dan bekruipt haar een soort paniek.

Als ze na schooltijd dan daadwerkelijk naar de BSO of een feestje gaat, is er ook niks aan de hand. Dat maakt het ook zo moeilijk om echt te helpen...

Ze weet vooraf precies hoe de dag eruit ziet en uiteindelijk gaat alles ook prima en vindt ze het allemaal leuk (wil ook nooit naar huis bij de BSO bijvoorbeeld).
Maar het is het vooruitzicht van een nieuwe, onwennige of drukke situatie later die dag die zorgt voor moeilijk afscheid kunnen nemen van ons.

Omdat jullie er dan niet zijn (toch?)

Bij het afscheid nemen heeft ze in de gaten dat er geen weg terug meer is. Het treuzelen in de ochtend is uitstelgedrag. Het afscheid zo lang mogelijk uit te stellen. Wanneer het moment echt daar is, dan is het paniek. Papa/mama gaat weg en ik ben alleen en op mezelf aangewezen. Zo kan ik het me tenminste een beetje herinneren.

Het goede nieuws is dat het gevoel vrij makkelijk te overstemmen is. Door vriendjes die ze ziet, of door een verhaal aan te horen van de juf bijvoorbeeld. Ze is dan niet meer alleen en heeft ze afleiding.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sunshine1982 op 30-03-2022 15:49:29 ]

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 15:36 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]
[..]
Omdat jullie er dan niet zijn (toch?)

Bij het afscheid nemen heeft ze in de gaten dat er geen weg terug meer is. Het treuzelen in de ochtend is uitstelgedrag. Het afscheid zo lang mogelijk uit te stellen. Wanneer het moment echt daar is, dan is het paniek. Papa/mama gaat weg en ik ben alleen en op mezelf aangewezen. Zo kan ik het me tenminste een beetje herinneren.

Het goede nieuws is dat het gevoel vrij makkelijk te overstemmen is. Door vriendjes die ze ziet, of door een verhaal aan te horen van de juf bijvoorbeeld. Ze is dan niet meer alleen en heeft ze afleiding.

Ja, op zich klinkt dat zo wel logisch ja. Zal eens kijken of dat helpt, om dat gevoel proberen te benoemen.
Ergens is het probleem ook niet zo heel groot, want het is inderdaad ook zo weer weg. Maar laatst lag ze er bijv. 's avonds ook nog een uur van wakker. En dat vind ik gewoon zo sneu voor haarzelf

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 14:01 schreef twist02 het volgende:
Iemand tips/ervaring bij een (bijna) 7-jarige met plotselinge, maar ook een soort selectieve, verlatingsangst?

Onze dochter heeft er erg last van gehad, structureel toen ze heel jong was en naarmate ze ouder werd speelde het bij vlagen op. Ze had vooral moeite met opstarten na vakanties.

Er is niet een gouden tip die ik je kan geven. Toen ze heel jong was, zorgde ik altijd dat ik de tijd nam voor afscheid nemen en bedachten we daar ritueeltjes voor (bijv. dingen tekenen op het raam). Toen ze ouder werd, werd het belangrijk om moeilijke situaties niet te vermijden maar alles te blijven doen, bijvoorbeeld naar school en naar feestjes gaan. En het heeft haar geholpen om patronen te leren herkennen: het is nu de zondagavond voor school begint, ik vind het spannend en kan niet goed slapen, maar ik weet dat ik dat altijd heb en dat het altijd goedkomt. Dat besef kwam met de tijd. Intussen konden wij niet veel meer doen dan haar aanmoedigen en steunen. Dat was bij vlagen zó moeilijk, bijvoorbeeld gedurende periodes van schoolangst waarbij ze op weg naar school maar bleef overgeven en herhaalde dat ze niet naar school wilde. Als ouder voelt het dan alsof je niets goed kunt doen: je dringt erop aan dat ze iets gaat doen waar ze zich slecht bij voelt of je helpt haar lastige situaties te vermijden, wat op dat moment goed voelt maar niet in haar belang is.

Voor wat het waard is: het is hier helemaal goed gekomen. Inmiddels is het minstens twee jaar geleden dat ze zo'n episode had. Ze zit nu in groep 7. De eerstvolgende beproeving wordt misschien de overstap naar de middelbare school, maar tegelijk vertrouw ik erop dat ook dat goedkomt.

Ik ben zelf in de moeilijkste periode dit boek gaan lezen. Het is ook mogelijk om eens met iemand op school te praten over de situatie en te vragen wat je als ouder het beste kunt doen. De leerkracht weet vast wel wie de aangewezen persoon hiervoor is. Er is zoveel opvoedondersteuning voorhanden, weet ik (beroepshalve) inmiddels. Als ouder heb ik dat nooit beseft.

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 17:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]
Dat besef kwam met de tijd. Intussen konden wij niet veel meer doen dan haar aanmoedigen en steunen. Dat was bij vlagen zó moeilijk, bijvoorbeeld gedurende periodes van schoolangst waarbij ze op weg naar school maar bleef overgeven en herhaalde dat ze niet naar school wilde. Als ouder voelt het dan alsof je niets goed kunt doen: je dringt erop aan dat ze iets gaat doen waar ze zich slecht bij voelt of je helpt haar lastige situaties te vermijden, wat op dat moment goed voelt maar niet in haar belang is.

Dank voor je reactie!

Vooral bovenstaand stukje is het inderdaad. Het is je gevoel vs. je verstand en da's knap lastig soms.

Als ik jouw verhaal zo lees, valt het bij onze Minion gelukkig nog wel mee. Vooral omdat ze dus wel echt met heel veel plezier naar school gaat, dat scheelt al enorm op de andere dagen.

Toch nog maar eens op zoek gaan naar trucjes die voor haar werken op zo'n moment, en het voorlopig maar even uitzitten...

Is het misschien een idee om haar iets mee te geven op de dagen dat ze het moeilijk heeft, als steun? Iets wat haar een extra gevoel van veiligheid geeft, of verbinding met jullie?

Want met alleen maar afleiding en het gevoel overschreeuwen met leuke dingen, leert ze eigenlijk niet beter omgaan met de onzekerheid van nieuwe dingen alleen aangaan. Op deze manier kan ze gedurende de dag die onzekerheid icm het wegzijn van jullie misschien beter leren verdragen. Juist doordat ze iets bij zich heeft wat haar herinnert aan wél verbonden zijn met jullie.

Hier een wat extremere situatie gehad met dochter maar wat hier (ook) hielp was de warme overdracht. Dus niet alleen de school binnen gaan maar met de juf, bij feestje haar bij de ouder neerzetten, dat soort dingen. Voor mijn dochter was het grijze gebied tussen mij loslaten maar nog niet onder de hoede van iemand anders zijn lastig. Alsof iedereen zou verdwijnen als ze halverwege was.

Inmiddels huppelt ze overigens gewoon alleen naar binnen.

quote:

Op woensdag 30 maart 2022 20:15 schreef twist02 het volgende:

[..]
Dank voor je reactie!

Vooral bovenstaand stukje is het inderdaad. Het is je gevoel vs. je verstand en da's knap lastig soms.

Als ik jouw verhaal zo lees, valt het bij onze Minion gelukkig nog wel mee. Vooral omdat ze dus wel echt met heel veel plezier naar school gaat, dat scheelt al enorm op de andere dagen.

Toch nog maar eens op zoek gaan naar trucjes die voor haar werken op zo'n moment, en het voorlopig maar even uitzitten...

Misschien een open deur, maar vooral ook bespreken dat er meer volwassenen zijn waarop ze kan bouwen en vertrouwen. Die haar kunnen helpen, troosten. Wij deden dat lange tijd niet, omdat het voor ons eigenlijk vanzelfsprekend was. Als ze op school was, was de leerkracht de verantwoordelijke volwassene. Op de BSO de aanwezige leiders. Bij een feestje of ergens aan het spelen een andere ouder.
Onze dochter leunde kennelijk erg op ons als de verantwoordelijke persoon waar ze op kon bouwen en die haar zou kunnen helpen indien nodig. Wij zijn gaan benoemen dat op het moment dat ze ergens was zonder één van ons er andere mensen zouden zijn die haar konden helpen. Dat ze kon leren vertrouwen op andere mensen.

Dat doen we met regelmaat nog. Dit jaar staat er een werkweek op het programma, naar Engeland in het kader van tto. Als het doorgaat, want Brexit en covid enzo. Dat vindt ze echt heel erg spannend. Ook daar hebben we weer besproken wie er meegaan en tot wie ze zich kan wenden: haar vriendinnen, de mentor, de andere mentor, de ouders van het gastgezin waar ze met minstens 1 vriendin zal zijn. En ze heeft inmiddels de ervaring dat er inderdaad anderen zijn die die taak van ons kunnen overnemen.

@_flore nou, het is dus echt serieus alleen de 2 minuten bij het afscheid nemen, verder niet. Dat zegt ze zelf ook, dat ze er de rest van de dag niet mee bezig is. Dus misschien zou het gedurende de dag wel helpen, maar ik vermoed dat het op het moment zelf weinig doet eigenlijk.
Je hebt wel gelijk dat we haar gevoel niet alleen moeten proberen te overstemmen ja, maar juist leren om er mee om te gaan!

@Kyara grappig dat je dat benoemt. Ik zei toevallig vanmiddag nog tegen m'n man dat het juist beter leek te gaan toen we als ouders niet mee de school in mochten. Nu dat sinds een paar weken weer mag, gaat het juist moeizamer lijkt het. Terwijl we dan inderdaad meelopen tot aan de klas, waar de juf al bij de deur staat. Dus -vanuit ons gezien- lijkt die warme overdracht er juist wel te zijn. Maar zal eens polsen hoe ze dat zelf ziet ja!

@miss_sly Da's ook een goeie ja! Wat je zegt: voor ons is het vanzelfsprekend en ik wil eigenlijk meteen zeggen dat ze dat wel weet, maar misschien helpt het inderdaad om dat explicieter te maken. Vooral omdat ze sowieso vaak wel richting de volwassenen trekt.

Dank allemaal voor jullie tips en inzichten, dat helpt enorm!

Ik zat zelf ook al te denken om op zulke momenten even iets meer rust in te bouwen en haar de controle te geven wanneer ze naar binnen loopt. Nu is het dus vaak bijv. bij de deur van het lokaal, terwijl er nog 4 klasgenootjes naar binnen willen (en het is al zo smal enzo). Dat creëert toch een soort van druk/haast vermoed ik. Als we bij wijze van spreken een paar meter verderop staan en ze zelf even tot rust kan komen voordat ze naar binnen loopt, geeft haar dat hopelijk wat meer gevoel van controle. Vooral ook omdat het dus niet school is waar ze tegenop ziet, maar iets wat later die dag pas komt.

Dank nogmaals!

quote:

Op donderdag 31 maart 2022 21:02 schreef twist02 het volgende:
@:_flore nou, het is dus echt serieus alleen de 2 minuten bij het afscheid nemen, verder niet. Dat zegt ze zelf ook, dat ze er de rest van de dag niet mee bezig is. Dus misschien zou het gedurende de dag wel helpen, maar ik vermoed dat het op het moment zelf weinig doet eigenlijk.
Je hebt wel gelijk dat we haar gevoel niet alleen moeten proberen te overstemmen ja, maar juist leren om er mee om te gaan!

@:Kyara grappig dat je dat benoemt. Ik zei toevallig vanmiddag nog tegen m'n man dat het juist beter leek te gaan toen we als ouders niet mee de school in mochten. Nu dat sinds een paar weken weer mag, gaat het juist moeizamer lijkt het. Terwijl we dan inderdaad meelopen tot aan de klas, waar de juf al bij de deur staat. Dus -vanuit ons gezien- lijkt die warme overdracht er juist wel te zijn. Maar zal eens polsen hoe ze dat zelf ziet ja!

@:miss_sly Da's ook een goeie ja! Wat je zegt: voor ons is het vanzelfsprekend en ik wil eigenlijk meteen zeggen dat ze dat wel weet, maar misschien helpt het inderdaad om dat explicieter te maken. Vooral omdat ze sowieso vaak wel richting de volwassenen trekt.

Dank allemaal voor jullie tips en inzichten, dat helpt enorm!

Ik zat zelf ook al te denken om op zulke momenten even iets meer rust in te bouwen en haar de controle te geven wanneer ze naar binnen loopt. Nu is het dus vaak bijv. bij de deur van het lokaal, terwijl er nog 4 klasgenootjes naar binnen willen (en het is al zo smal enzo). Dat creëert toch een soort van druk/haast vermoed ik. Als we bij wijze van spreken een paar meter verderop staan en ze zelf even tot rust kan komen voordat ze naar binnen loopt, geeft haar dat hopelijk wat meer gevoel van controle. Vooral ook omdat het dus niet school is waar ze tegenop ziet, maar iets wat later die dag pas komt.

Dank nogmaals!

Ik herken mezelf zo in je verhaal. Zelfs nu nog
Voor mij is ergens zelf weggaan zoveel makkelijker dan wanneer de ander weggaat. Want dan voel ik me zo alleen.
Voorbeeldje. Toen ik in het buitenland werkte kon ik me heel goed staande houden. Mijn ouders kwamen wel eens op bezoek en als zij weggingen voelde t zo rot. Daarom gingen zij dan bv niet weg op zondagavond maar bleven tot maandag ochtend zodat ik naar t werk vertrok en zij dan ook gingen. Fan kon ik veel beter met die verandering in situatie omgaan. Als ik dan thuis kwam na het werk was de situatie weer als normaal.

quote:

Op donderdag 31 maart 2022 21:18 schreef Ynske het volgende:

[..]
Ik herken mezelf zo in je verhaal. Zelfs nu nog
Voor mij is ergens zelf weggaan zoveel makkelijker dan wanneer de ander weggaat. Want dan voel ik me zo alleen.
Voorbeeldje. Toen ik in het buitenland werkte kon ik me heel goed staande houden. Mijn ouders kwamen wel eens op bezoek en als zij weggingen voelde t zo rot. Daarom gingen zij dan bv niet weg op zondagavond maar bleven tot maandag ochtend zodat ik naar t werk vertrok en zij dan ook gingen. Fan kon ik veel beter met die verandering in situatie omgaan. Als ik dan thuis kwam na het werk was de situatie weer als normaal.

Ja precies, daar hoop ik dus op, dat het voor haar ook zo werkt. Dat zij letterlijk wegloopt bij mij en niet andersom, zeg maar

quote:

Op donderdag 31 maart 2022 21:33 schreef twist02 het volgende:

[..]
Ja precies, daar hoop ik dus op, dat het voor haar ook zo werkt. Dat zij letterlijk wegloopt bij mij en niet andersom, zeg maar

Wij hadden dit ook een periode en hebben een ritueel gemaakt. Jas uit, knuffel, Sjaak naar binnen en ik op een vooraf afgesproken (en altijd dezelfde plek) bij het raam om te zwaaien. Een zwaai, een handkus en nog een zwaai. Iedere dag hetzelfde. Nu al 2,5 jaar. Hij vraagt er nog steeds om.

Vanochtend gesprek gehad met CJG. Paar handige tips gekregen:

- Zakgeld per maand i.p.v. per week; zo kan hij gaan leren om niet alles maar meteen uit te gaan geven.
- Eens in de zoveel tijd een "PM-gesprek" met je puber; wat gaat goed, wat gaat minder goed. Het stomme is, hier op m'n werk doe ik dat een x aantal keer per jaar en met mijn eigen kind totaal niet aan gedacht.

Vanavond maar eens proberen. Ben benieuwd hoe dat met mijn vrouw gaat. Ik zit soms echt tussen twee vuren wat dat betreft; zij snapt echt he-le-maal niets van hem en hij legt haar regels echt totaal naast zich neer. Eigenlijk zou ze eens een maand bij mij op het mbo mee moeten draaien, dan zal ze zien wat voor lieverd (over het algemeen) wij eigenlijk thuis hebben wonen.

Klinkt als zinnig advies.
Hier sleept mijn puber me 's avonds soms mee om een rondje te lopen. Dan kletsen we ook net even wat makkelijker dan 'stijf' aan tafel.

Is een kindersmartwatch volgens jullie een aanrader? N is 6, dus te jong voor een telefoon. Nu gaat ze in de meivakantie 2 dagen naar een Lego-codingkamp, en dat vind ik dan toch spannend. Twee hele dagen, in de Schilderswijk ook nog dus het leek me handig als ze ons in noodgevallen kan bellen en wij kunnen zien waar ze is.
Of als ze eens alleen naar een winkel wil ofzo.
Tips?

quote:

Op vrijdag 8 april 2022 20:04 schreef SaskiaR het volgende:
Is een kindersmartwatch volgens jullie een aanrader? N is 6, dus te jong voor een telefoon. Nu gaat ze in de meivakantie 2 dagen naar een Lego-codingkamp, en dat vind ik dan toch spannend. Twee hele dagen, in de Schilderswijk ook nog dus het leek me handig als ze ons in noodgevallen kan bellen en wij kunnen zien waar ze is.
Of als ze eens alleen naar een winkel wil ofzo.
Tips?

Ik denk dat je beter kunt vertrouwen op de leiding daar. Ik neem aan dat die een kind van 6 jaar niet alleen naar een winkel laten gaan. Of ik heb een heel verkeerd beeld van zo'n kamp; dat kan natuurlijk ook.

quote:

Op vrijdag 8 april 2022 20:05 schreef livelink het volgende:

[..]
Ik denk dat je beter kunt vertrouwen op de leiding daar. Ik neem aan dat die een kind van 6 jaar niet alleen naar een winkel laten gaan. Of ik heb een heel verkeerd beeld van zo'n kamp; dat kan natuurlijk ook.

Dat is waar... maar mijn man vertrouwt er niet 100% op dat de leiding zelf altijd te vertrouwen is dus bij zoiets vind ik het wel handig als ze ons kan bellen.
De winkel bedoelde ik los van het kamp, gewoon als ze hier in de buurt alleen de deur uit wil.

quote:

Op vrijdag 8 april 2022 20:10 schreef SaskiaR het volgende:

[..]
Dat is waar... maar mijn man vertrouwt er niet 100% op dat de leiding zelf altijd te vertrouwen is dus bij zoiets vind ik het wel handig als ze ons kan bellen.
De winkel bedoelde ik los van het kamp, gewoon als ze hier in de buurt alleen de deur uit wil.

Eerlijk gezegd zal de leiding van het kamp er niet zo blij mee zijn, denk ik
Het is moeilijker om een kind dat het even moeilijk heeft af te leiden als het de ouders kan bellen. En voor jullie is het ook lastig. Stel dat ze belt en jullie maken je zorgen en zij is inmiddels al weer vrolijk verder gegaan. Je zult toch moeten vertrouwen. Mijn dochter ging al jong naar dat soort kampen, maar dan liep contact met ouders echt via de leiding.

Wat ik weleens hoor van kampen is dat een kind al geen mobiele telefoon op zak mag hebben en dat het contact met ouders inderdaad via de leiding gaat.


Zou het eerst even vragen of het mag en in ieder geval je zorgen bespreken

Goed punt opvoeden is loslaten immers

Je kunt op zo'n horloge ook vaste stiltetijden instellen.
Ik zou het niet specifiek voor een kamp doen, maar mijn 8jarige heeft nu een jaar, anderhalf een one2track en dat bevalt hier goed. Kan ie bijvoorbeeld ook aangeven als ie graag wat later wil worden opgehaald van bso enzo.

Is het met of zonder daar slapen?

Ik ben jaren hockeykamp begeleider geweest, voornamelijk als 'hoofd huis' waarbij ik dan verantwoordelijk was voor mentale en fysieke welzijn van de kinderen. Ook bij kinderen van 6-10, al waren dat driedaagse kampen waarbij ze dan wel thuis sliepen. Contact met ouders ging dan via mij, maar het gebeurde vrij zelden dat er daadwerkelijk contact met ouders nodig was. De kinderen waren veel te druk bezig met vanalles en klein verdriet kon makkelijk worden opgelost door de groepsbegeleiders of door mij. En als het echt nodig was dan was contact zo gelegd.

Bij de slaapkampen waren de kinderen iets ouder, minimaal 8 of 9, en was er in de avonden wel iets meer verdriet, maar ook dat was vaak goed op te lossen zonder contact met ouders. In de 7 jaar dat ik kampen heb geleid, zo'n 6-8 per jaar, kan ik me maar vier keer contact met ouders opnemen herinneren, waarvan twee keer door ziek kind en twee keer door heimwee.

Nee, gewoon thuis slapen. Dus zal zeker goed komen!

Dan komt het idd vast goed! Maar snap de zorgen/spanning ook wel hoor. Ik vond het als leider altijd fijn om te weten als ouders zorgen hadden of als het kind het heel spannend vond, zodat ik wist op welke kinderen ik wat extra moest letten of ze zich oke voelden. Dus even bespreken zou ik zeker doen!

@MevrouwCactus Hoe werkt dat met Sjaak die vier dagen naar school gaat? Krijg je dan niet met leerplicht te maken? Of is het echt iets wat je gewoon met school kunt afspreken?

Mijn kleuter doet nu vijf ochtenden groep 1. Soms ook maar vier ochtenden omdat het nog steeds te veel is. Ik hoop natuurlijk dat het nog bijtrekt want hij zit er pas drie maanden.
Maar ik ben wel benieuwd hoe dat bij jou gegaan is dus.

quote:

Op zaterdag 9 april 2022 10:03 schreef PKM het volgende:
@:MevrouwCactus Hoe werkt dat met Sjaak die vier dagen naar school gaat? Krijg je dan niet met leerplicht te maken? Of is het echt iets wat je gewoon met school kunt afspreken?

Mijn kleuter doet nu vijf ochtenden groep 1. Soms ook maar vier ochtenden omdat het nog steeds te veel is. Ik hoop natuurlijk dat het nog bijtrekt want hij zit er pas drie maanden.
Maar ik ben wel benieuwd hoe dat bij jou gegaan is dus.

Als je kind 4 is, heb je inderdaad nog niet te maken met leerplicht. Als je kind 5 jaar is, mag hij nog 5 uur in de week thuis blijven, en met toestemming van de directeur 10 uur per week. Dat is allemaal laagdrempelig te regelen.
Vanaf 6 jaar mag dat allemaal niet meer. Ik heb toen eerst contact gezocht met de leerplichtambtenaar. Die van ons is helaas een heks en zei dat Sjaak eerst vast moest lopen op school, daarna kon er een aanpassing komen of dat hij naar een andere school moest (dit was toen al zijn 3e school, hij was al 2 keer vastgelopen. Ik was woedend…).
We hebben toen gebruik gemaakt van de Variawet. Dan moet school een OPP schrijven en de jeugdarts van het consultatiebureau heeft een onderbouwing geschreven waarom zij er achter stond dat Sjaak 1 dag per week thuis blijft. Dat is toen allemaal ingediend bij de onderwijsinspectie (waardoor we leerplicht omzeilen) en goedgekeurd.

Overigens heb ik, na mijn verschrikkelijke gesprek met de lpa, contact gezocht met haar leidinggevende (coördinator leerplicht van de gemeente) en mijn verhaal gedaan. Deze coördinator was wel erg meedenkend en heeft deze route voorgesteld. Ook knijpt ze een oogje dicht als Sjaak vaker afwezig is. Ik hou hem namelijk wel wat vaker thuis, als ik het nodig vind. Gister was nog zo’n dag.

Ik heb indertijd via de school vrijstelling van leerplicht gekregen voor mijn zoon. Zij hadden het aangevraagd. Ik weet niet of dat nog steeds zo kan eigenlijk. Bij ons hield het in dat hij in principe gewoon elke dag naar school ging, maar dat ik (als ik 's ochtends al doorhad dat het echt niet zou gaan) hem gewoon thuis kon houden zonder ziekmelding of wat dan ook. Dus eigenlijk volstond het dat ik dan 's ochtends de school belde dat ik hem die dag thuis zou houden. Of dat ik aangaf dat hij eerst moest kalmeren en dat ik hem dan alsnog naar school zou brengen. Het gaf mij wel rust eigenlijk.

Bizar he, dat je dus eerst moet vastlopen voordat er iets kan...
Dat zegt de school van de oudste ook, als ze uitvalt dan kan er van alles, als we dat willen voorkomen niet.
We zijn met de begeleidster van de oudste hiermee bezig, maar het is een log systeem, school...
En weinig begrip als je niet gewoon in de pas loopt. I

quote:

Op zaterdag 9 april 2022 12:31 schreef Nijna het volgende:
Bizar he, dat je dus eerst moet vastlopen voordat er iets kan...
Dat zegt de school van de oudste ook, als ze uitvalt dan kan er van alles, als we dat willen voorkomen niet.
We zijn met de begeleidster van de oudste hiermee bezig, maar het is een log systeem, school...
En weinig begrip als je niet gewoon in de pas loopt. I

Ik heb ook altijd wel het gevoel gehad dat er in de basisschoolperiode veel meer en makkelijker ondersteuning mogelijk is dan op de middelbare school. Ik ken vrij veel verhalen van kinderen die het op de basisschool met kunst- en vliegwerk nog wisten te redden en die dan op de middelbare school vastliepen. En dan was het traject van ondersteuning en aanpassingen ineens veel moeilijker.

Je kind heeft dan zelf natuurlijk ook meer zeggenschap en is ook wat minder blij met bemoeienis van de ouders. Dat is op zich natuurlijk logisch, maar kan ook belemmerend werken.

Bedankt dames! Dat hij met 5 jaar nog niet volledig naar school hoeft was ik me niet van bewust. Daar begon ik me wat zorgen om te maken ja.

Wat een stom systeem dat je kind eerst moet vastlopen. Ik snap niet hoe dat in het belang van het kind is.

Dat snap ik ook niet PKM, maar ik heb het idee dat scholen toch heel erg voorzichtig zijn met buiten de lijntjes kleuren. En dat is niet altijd in het belang van het kind, denk ik.
Ik denk dat met buiten de hokjes denken, je best een aantal kinderen binnen boord zou kunnen houden. Het zijn helemaal niet zulke ingewikkelde dingen die we vragen, maar het is wel een beetje buiten de lijntjes kleuren.

Huidige school en vorige school wisten niet eens van die regel van 5 jarigen. Ik heb ze daar kennis mee laten maken. De vorige school wilde er eigenlijk niet aan, maar toen heb ik gezegd dat ze pech hadden. Daarna gingen ze er wel in mee. Huidige school is er veel relaxter over.

En inderdaad, als een kind vastloopt is er ineens een heleboel mogelijk. Sneu hè…

Jacob is van herfstvakantie tot kerstvakantie 1 dag per week thuis gebleven. Gewoon met de leerkracht afgesproken, was geen enkel probleem. Daarna nog een poosje een halve dag thuis en nu incidenteel. Dat mag allemaal buiten de directie om, omdat hij nog geen 5 is.

Dus PKM: gewoon voorstellen! Het gaf hier heel veel rust.

Een kind in onze klas (groep 3) gaat iedere donderdag 2 uur eerder naar huis omdat een hele dag te vermoeiend voor haar is. Ik denk dit gewoon zo afgesproken is met de leerkracht en evt directeur. Maarja, op de vrije school zijn ze vaak net iets makkelijker met regeltjes.

quote:

Op zaterdag 9 april 2022 19:22 schreef SaskiaR het volgende:
Een kind in onze klas (groep 3) gaat iedere donderdag 2 uur eerder naar huis omdat een hele dag te vermoeiend voor haar is. Ik denk dit gewoon zo afgesproken is met de leerkracht en evt directeur. Maarja, op de vrije school zijn ze vaak net iets makkelijker met regeltjes.

Of ze hebben ook gebruik gemaakt van die Varia-optie. Die is daar wel voor bedoeld.

@Lemijn voor nu hebben we afgesproken alleen ochtenden en hou ik hem thuis als het nodig is. Denk dat we dat minstens tot aan de zomervakantie zo houden. School geeft daar gelukkig ook alle ruimte voor.

Volgende week gaat hij voor het eerst ook de middag, vanwege de paasviering.

Fijn. Het duurt nog best lang voor hij 5 wordt, ze veranderen zo snel, dat je daar nog niet goed op kan anticiperen denk ik. Hoogstens tegen de zomer eens informeren misschien?

Hoe doen jullie het trouwens qua opvang nu? Dat lijkt me best ingewikkeld.

quote:

Op zaterdag 9 april 2022 20:31 schreef Lemijn het volgende:
Fijn. Het duurt nog best lang voor hij 5 wordt, ze veranderen zo snel, dat je daar nog niet goed op kan anticiperen denk ik. Hoogstens tegen de zomer eens informeren misschien?

Hoe doen jullie het trouwens qua opvang nu? Dat lijkt me best ingewikkeld.

Dit is zo waar. Het verschil tussen Dirk toen hij net begon op school en hoe hij nu na het einde van de week is, is echt wel groot. Hij gaat dan sinds eind september, maar waar hij toen echt halverwege de week afknapte is dat nu al veel beter. Het lukt nu zelfs om een speelafspraakje (max 2u) in een week te doen.

Wij doorlopen nu met Dirk een traject vanwege thuis vastlopen (agressie, paniekaanvallen, driftbuien etc) en vermoedens richting ASS. En ondanks dat hij op school dus niet vastloopt, hebben we hele korte lijntjes en denken ze echt (nu al) heel erg mee. Ik vermoed dat mochten we uitkomen op een aangepast leerschema, dat dat ook mogelijk is.

Nou hebben wij hier de school ook op uitgezocht en vanaf het begin al aangegeven hoe de situatie thuis is. Maar openheid leidde hier dus wel tot heel veel mogelijkheden. Hoe is het contact met jouw school (leerkracht, aanspreekpunt, directeur) @PKM?

Het klopt zeker dat ze snel veranderen en dat er nog veel kan gebeuren. Daarnaast kan ik me dan weer heel goed voorstellen dat het fijn is om te weten waar je over een half jaar aan toe bent. Het is iets anders om je kind met 5 jaar de hele week naar school te moeten sturen, dan dat je nu al weet dat hij nog gewoon 10 uur per week thuis mag blijven. Ander perspectief enzo.

Ja wat @MevrouwCactus zegt. Ik vind het fijn om alvast te weten wat kan/mag als hij vijf jaar wordt.
De verandering tussen net gestart op school en nu, die zie ik ook hoor. Het agressieve op school is er grotendeels uit. Die vijf ochtenden redt hij ondertussen wel, eerst was dat maar drie/vier ochtenden hooguit.
Maar er zijn nog best wat dingen die niet zo lekker gaan, dus volgend jaar de volle lesweek dat zie ik echt nog niet voor me.

@Lemijn gelukkig werk ik niet. Ik heb ook geen idee hoe dat dan zou moeten want vermoedelijk zou hij met langere schooldagen ook weer vaker uitvallen. Laat staan als hij ook nog naar BSO zou moeten.

@Nanuke Wat fijn dat school ook gelijk met je mee denkt. Als je Dirk nu vaker thuis zou hebben, nemen de problemen thuis dan ook wat af?

Ik ben heel tevreden over de school. Het is ook niet zo'n grote school, dus het contact is meestal zo gelegd. Na de intern begeleider komt er ook een specialist jong kind kijken. Hij laat thuis en op school wel ongeveer hetzelfde gedrag zien.
Hij laat zich nu in ieder geval door beide juffen wel corrigeren in zijn gedrag, dat ging eerst echt niet. En nu hij minder vaak thuis blijft heeft hij ook vaker zijn lievelingsjuf. Als het haar dag was dan komt hij meestal veel vrolijker thuis.

quote:

Op zondag 10 april 2022 11:16 schreef PKM het volgende:
@:Nanuke Wat fijn dat school ook gelijk met je mee denkt. Als je Dirk nu vaker thuis zou hebben, nemen de problemen thuis dan ook wat af?

Een van de beste dingen voor hem is regelmaat en voorspelbaarheid in de dagen. Dus elke dag naar school werkt beter dan hem een dag meer thuis houden.
Misschien dat het anders zou zijn als ik hem elke dag een halve dag kon laten gaan, maar dat gaat niet met mijn werk.

We gaan wel inzetten op verminderen van zijn (over)belasting op school, maar daarvoor lopen ook nog onderzoeken en zullen we moeten uitproberen wat wel/niet werkt.

Wel fijn te horen dat jullie ook een goede school hebben om mee te sparren. Geeft (vind ik) wel rust en vertrouwen voor als er meer ondersteuning of aanpassing nodig is.

Mijn zoon zit in de ''allesch is van mij!'' fase. En nee, hij is allang geen kleuter meer
Ik verkocht vanmiddag zijn oude kleding, eiste hij het geld op Want; van mij!!
Hufter was even vergeten dat hij woensdag al 50 euro van me krijgt voor de kermis en Koningsdag.

@PoesInDoos Dat gaat hier soms ook zo, tot ik hem vertel dat dat wel mag, maar ik dan dus ook tussendoor niks extra's meer voor hem koop aan speelgoed of kleding Dan mag ik het geld ineens houden

quote:

Op maandag 11 april 2022 18:38 schreef Hupje het volgende:
@:PoesInDoos Dat gaat hier soms ook zo, tot ik hem vertel dat dat wel mag, maar ik dan dus ook tussendoor niks extra's meer voor hem koop aan speelgoed of kleding Dan mag ik het geld ineens houden

Hij wil me niet eens trakteren op een suikerspin
Ach, je krijgt er zoooooveel voor terug hè

Waren hier ook leerkrachten actief? Misschien kunnen jullie hier een lichtje over schijnen

Mijn dochter zit in een vrij rumoerige klas. De juf werkt met een streepjessysteem; wanneer kinderen in de klas vervelend doen komt er een streepje. Bij 3 streepjes wordt er niet buiten gespeeld of mogen de kinderen niet op tijd naar huis. Dat wil zeggen, álle kinderen. Mijn dochter, die op school (te) braaf is, mag dan ook niet naar buiten of moet langer op school blijven. Zo sta ik geregeld nog om 15.10 te wachten terwijl er nog geen kind te bespeuren is uit haar klas (school gaat om 15.00 uit).

Ik ben het er niet mee eens dat door een stel oproerkraaiers alle kinderen de dupe zijn en ik zit te denken om de juf hierover te mailen. Tegelijkertijd wil ik me ook niet teveel bemoeien met haar werk. Voor hetzelfde geld zit hier een heel plausibel idee achter die ik niet kan ontdekken.

Dus leerkrachten die meelezen, is deze manier van straffen normaal? Wordt dit vaker op scholen zo gedaan?

quote:

Op dinsdag 19 april 2022 15:52 schreef Sunshine1982 het volgende:
Zo sta ik geregeld nog om 15.10 te wachten terwijl er nog geen kind te bespeuren is uit haar klas (school gaat om 15.00 uit).

Ik ben geen leerkracht maar zou hier als ouder ook niet blij mee zijn. Los dat soort dingen binnen schooltijd op, daarbuiten hebben mensen ook gewoon een planning. Wij zouden op zo'n manier bijvoorbeeld te laat kunnen komen voor zwemles of het ophalen van de jongste.