Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #204

quote:

Op woensdag 5 oktober 2022 15:13 schreef Debsterr het volgende:
Hoe is het nu @:Magica en @:Peacefull?

Ik zou vandaag eigenlijk met zwangerschapsverlof gegaan zijn . En nu heb ik nog steeds niets. Ja, zwaardere menstruaties en een regelmatige cyclus. It's something...

Positieve test vanochtend
Verder best wat bloedverlies afgelopen dagen en vandaag dus eigenlijk kan het nog alle kanten op. Maar in mijn hoofd niet zo positief dus… is echt stressvol
Morgen ga ik bloedprikken en dan zie ik verder. Dalijk ff lekker sporten hopelijk wordt de spanning dan wat minder…

quote:

Op woensdag 5 oktober 2022 15:13 schreef Debsterr het volgende:
Hoe is het nu @:Magica en @:Peacefull?

Ik zou vandaag eigenlijk met zwangerschapsverlof gegaan zijn . En nu heb ik nog steeds niets. Ja, zwaardere menstruaties en een regelmatige cyclus. It's something...

Ach Debsterr, dat is mega confronterend! Hoe ga je daar nu mee om? Kan je het mentaal een beetje bolwerken?
Ik merkte dat ook in augustus (UD MK 1) en straks in december weer (UD MK 2). Echt een periode verdrietig geweest. Alles wat met zwangerschap, geboorte enz te maken had waren triggers. En dat blijft
Die zwaardere menstruaties zijn gewoon kut. Regelmaat is wel heel erg goed en belangrijk trouwens.

Hier gaat het oké. Blijf elke keer hard zoekende naar de balans. Ben weer volledig aan het werk (met plezier!) Maar kan er nog maar weinig naast hebben. We zijn ook druk met onze nieuwbouwwoning die eind nov wordt opgeleverd
De scratching bij Cuypers en Cuypers in Duitsland ging goed, onder narcose dit keer. Ben wel echt paar dagen naar geweest van de narcose, dat heb ik onderschat. Over twee weken hoop ik dat we een uitslag hebben.
Als de uitslag goed is (dus geen verhoging in de NK-cellen) dan gaan we ook weer voor een TP.
Als de uitslag niet goed is ga ik eerst een hele molen door in Duitsland met antibiotica, nieuwe scratching, hysteroscopie en bloedonderzoek. Als we dan toch dingen moeten gaan optimaliseren, dan maar gelijk goed. En dan pakken we de TP weer op na onze verhuizing denk ik.
Nouja, we bekijken het per maand

quote:

Op donderdag 6 oktober 2022 19:18 schreef Magica het volgende:

[..]
Positieve test vanochtend
Verder best wat bloedverlies afgelopen dagen en vandaag dus eigenlijk kan het nog alle kanten op. Maar in mijn hoofd niet zo positief dus… is echt stressvol
Morgen ga ik bloedprikken en dan zie ik verder. Dalijk ff lekker sporten hopelijk wordt de spanning dan wat minder…

Spannend! Ik duim voor je .

quote:

Op donderdag 6 oktober 2022 21:24 schreef Peacefulll het volgende:

[..]
Ach Debsterr, dat is mega confronterend! Hoe ga je daar nu mee om? Kan je het mentaal een beetje bolwerken?
Ik merkte dat ook in augustus (UD MK 1) en straks in december weer (UD MK 2). Echt een periode verdrietig geweest. Alles wat met zwangerschap, geboorte enz te maken had waren triggers. En dat blijft
Die zwaardere menstruaties zijn gewoon kut. Regelmaat is wel heel erg goed en belangrijk trouwens.

Hier gaat het oké. Blijf elke keer hard zoekende naar de balans. Ben weer volledig aan het werk (met plezier!) Maar kan er nog maar weinig naast hebben. We zijn ook druk met onze nieuwbouwwoning die eind nov wordt opgeleverd
De scratching bij Cuypers en Cuypers in Duitsland ging goed, onder narcose dit keer. Ben wel echt paar dagen naar geweest van de narcose, dat heb ik onderschat. Over twee weken hoop ik dat we een uitslag hebben.
Als de uitslag goed is (dus geen verhoging in de NK-cellen) dan gaan we ook weer voor een TP.
Als de uitslag niet goed is ga ik eerst een hele molen door in Duitsland met antibiotica, nieuwe scratching, hysteroscopie en bloedonderzoek. Als we dan toch dingen moeten gaan optimaliseren, dan maar gelijk goed. En dan pakken we de TP weer op na onze verhuizing denk ik.
Nouja, we bekijken het per maand

Het gaat mentaal met ups en downs. Werktechnisch zit ik eigenlijk sinds dat het mis is gegaan al niet lekker in mijn vel, omdat er geen vervanging was tijdens afwezigheid en ook niet toen ik nog deels aan het werk was. Toen ik daar laatst eindelijk mijn manager op durfde aan te spreken, was zijn eindconclusie dat "hij er tenminste voor had gezorgd dat de HR manager me niet eerder aan het werk had gedwongen". Let wel, ik ben na 2 weken alwer op 50% gestart en zat binnen een week of 4 op 100%.

Ja die regelmaat ben ik zeker blij mee is tenminste nog iets positiefs in het hele verhaal.

Aah kan me de stress voorstellen ja! Moeten jullie nog veel doen straks in het huis of is relatief veel al geregeld?
Vervelend dat je zo'n last hebt gehad van de narcose, rotspul is dat toch ook he. Ook voor jou duim ik, hopelijk een goede uitslag en geslaafde TP en anders een uitslag waar iets mee gedaan kan worden .

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2022 08:13 schreef Debsterr het volgende:

[..]
Spannend! Ik duim voor je .

Dankje

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2022 08:17 schreef Debsterr het volgende:

[..]
Het gaat mentaal met ups en downs. Werktechnisch zit ik eigenlijk sinds dat het mis is gegaan al niet lekker in mijn vel, omdat er geen vervanging was tijdens afwezigheid en ook niet toen ik nog deels aan het werk was. Toen ik daar laatst eindelijk mijn manager op durfde aan te spreken, was zijn eindconclusie dat "hij er tenminste voor had gezorgd dat de HR manager me niet eerder aan het werk had gedwongen". Let wel, ik ben na 2 weken alwer op 50% gestart en zat binnen een week of 4 op 100%.

Ja die regelmaat ben ik zeker blij mee is tenminste nog iets positiefs in het hele verhaal.

Aah kan me de stress voorstellen ja! Moeten jullie nog veel doen straks in het huis of is relatief veel al geregeld?
Vervelend dat je zo'n last hebt gehad van de narcose, rotspul is dat toch ook he. Ook voor jou duim ik, hopelijk een goede uitslag en geslaafde TP en anders een uitslag waar iets mee gedaan kan worden .

Wat een hork
Heb je er verder nog wel vertrouwen in en durf je het gewoon weer aan te gaan? Lijkt mij ook lastig

Meh, zoals verwacht. Hcg waardes zijn te laag voor wat nu zou moeten zijn. Van de week nog een keer prikken maar dit wordt helemaal niks

@Magica wat jammer zeg . Hopelijk lichamelijk niet al teveel last van. Het mentale zal vast anders zijn.

Tsjaa, het weer aandurven… niet per se, maar niets doen is ook geen optie zeg maar. Want die kinderwens is er wel.

Hoe reageten jullie op andere zwangerschappen om jullie heen/in de media na een miskraam?

Ik krijg dus elke keer een boos gevoel dat het mensen om me heen wel lukt. Met als toppunt Roy Donders. En niet dat ik het niet hun maar de eerst gedachte is meestal: wat moet zijn of haar leven toch ontzettend makkelijk zijn, zwanger worden op commando. Ik heb daar vooral kast van als ik weer een negatieve test heb. Ik raak er onzeker door omdat het de eerste twee keer dus wel meteen raak was en ben ook soort van boos op mijn lichaam dat het me teleur stelde. En andere momenten denk ik weer: stel je niet aan, er zijn mensen die het zwaarder hebben. De psycholoog vertelde dat het wellicht nog even zo blijft.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2022 22:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hoe reageten jullie op andere zwangerschappen om jullie heen/in de media na een miskraam?

Ik krijg dus elke keer een boos gevoel dat het mensen om me heen wel lukt. Met als toppunt Roy Donders. En niet dat ik het niet hun maar de eerst gedachte is meestal: wat moet zijn of haar leven toch ontzettend makkelijk zijn, zwanger worden op commando. Ik heb daar vooral kast van als ik weer een negatieve test heb. Ik raak er onzeker door omdat het de eerste twee keer dus wel meteen raak was en ben ook soort van boos op mijn lichaam dat het me teleur stelde. En andere momenten denk ik weer: stel je niet aan, er zijn mensen die het zwaarder hebben. De psycholoog vertelde dat het wellicht nog even zo blijft.

Ik vond dat heel moeilijk na mijn miskraam. Heb bepaalde mensen op instagram ontvolgd omdat hun uitgerekende datum een week verschilde met de mijne en ik dat te confronterend vond. Idd niet omdat ik anderen het niet gun, maar het doet gewoon pijn.

Heb ook een keer heel hard staan huilen toen ik hoorde dat een ex collega zwanger was, omdat ik wist dat zij een veel minder actieve kinderwens had dan ik destijds dus het voelde heel oneerlijk.

Ik denk dat die emoties en gevoelens er mogen zijn, het is ook heel lastig namelijk. En dat heeft idd tijd nodig, denk dat het iig goed en fijn is om het bespreekbaar te maken. Maar zo te zien doe je dat iig al met je psycholoog!

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2022 22:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hoe reageten jullie op andere zwangerschappen om jullie heen/in de media na een miskraam?

Ik krijg dus elke keer een boos gevoel dat het mensen om me heen wel lukt. Met als toppunt Roy Donders. En niet dat ik het niet hun maar de eerst gedachte is meestal: wat moet zijn of haar leven toch ontzettend makkelijk zijn, zwanger worden op commando. Ik heb daar vooral kast van als ik weer een negatieve test heb. Ik raak er onzeker door omdat het de eerste twee keer dus wel meteen raak was en ben ook soort van boos op mijn lichaam dat het me teleur stelde. En andere momenten denk ik weer: stel je niet aan, er zijn mensen die het zwaarder hebben. De psycholoog vertelde dat het wellicht nog even zo blijft.

Na mijn miskraam ontweek ik baby’s en zwangere vrouwen. Subtiel trouwens, ik wilde er de aandacht niet op vestigen. Bij zwangere vriendinnen communiceerde ik via de app en deed verder alsof ik het te druk had om langs te komen. Ik ging meer optrekken met mijn mannelijke vrienden haha

Zwangerschappen in de media of bij mensen die ik niet persoonlijk kende deden me niet zoveel

Wat vervelend Magica!

@girlnextdoor de zwangerschapsaankondigen van BNers doen mij vrij weinig. Maar die van vrienden doen mij (helaas) nog steeds veel, maar gelukkig is dat gevoel na de geboorte van mijn zoon wel wat afgenomen.
Het meest vervelend vond ik het moment van de aankondiging. Vaak vertellen ze het op een leuke feestdag/verjaardag (koningsdag, oudjaarsavond). Terwijl dat voor ons het moment was waarop we de kinderwens even van ons af konden zetten.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2022 22:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hoe reageten jullie op andere zwangerschappen om jullie heen/in de media na een miskraam?

Ik krijg dus elke keer een boos gevoel dat het mensen om me heen wel lukt. Met als toppunt Roy Donders. En niet dat ik het niet hun maar de eerst gedachte is meestal: wat moet zijn of haar leven toch ontzettend makkelijk zijn, zwanger worden op commando. Ik heb daar vooral kast van als ik weer een negatieve test heb. Ik raak er onzeker door omdat het de eerste twee keer dus wel meteen raak was en ben ook soort van boos op mijn lichaam dat het me teleur stelde. En andere momenten denk ik weer: stel je niet aan, er zijn mensen die het zwaarder hebben. De psycholoog vertelde dat het wellicht nog even zo blijft.

Media doet me niet zoveel - die laten veelal het perfecte plaatje zien en kan dus een hoop leed achter zitten waar we helemaal niet vanaf weten.

In mijn omgeving vind ik het lastiger. Mijn man is de oudste van 3 thuis, zijn jongste broertje wordt eind januari vader terwijl hij zijn vriendin pas sinds februari kent. Dat nieuws kwam een paar weken na de geboorte van Mina, dus die deed en doet nog steeds heel erg veel pijn.

Andere vrienden hebben net de 3e miskraam achter de rug en met hen is het enorm fijn om frustraties en verdriet te kunnen delen, ook bijvoorbeeld ten aanzien van gemeenschappelijke vrienden die (met al hun eigen sores en je kunt pijn en moeite nooit vergelijken) nog wel eens willen mopperen over het ouderschap. Toch het gevoel van "zij hebben er tenminste 1".

Ik ben vooral blij dat we onze verbouwing hebben als afleiding en ik heel elke week een beetje meer bij yin yoga. Veel oefeningen die je heupen openen geven een enorm boos gevoel elke keer, wat gisteravond ook werd bevestigd door de instructrice, dat je in je heupen dus veel emotie opslaat. Erg fijn om in die veilige omgeving het soms letterlijk los te moeten laten.

Lang verhaal kort: zoek een manier voor jezelf om het los te gaan laten. Want helaas veranderd het allemaal helemaal niks aan jouw persoonlijke situatie, en die energie kun je altijd beter gebruiken voor andere dingen .

Ik heb geen miskraam gehad, maar ik haak toch maar even aan. Bij ons lukt het gewoon niet, en dan doen de aankondigingen vaak ook behoorlijk pijn. BN'ers doen me wel wat minder, maar zeker in m'n eigen omgeving vind ik het niet tof.

Overigens vind ik niet alleen de aankondigingen lastig, maar ook alles wat daarna komt. Ik weet van eentje bijvoorbeeld nog hoe ik huilend in de auto naar huis zat na de aankondiging. Wij probeerde al zolang en bij hun was het direct raak. Daarvan vieren ze binnenkort alweer de eerste verjaardag, en het zou me niets verbazen als ze binnenkort ook aankondigen zwanger te zijn van de volgende.

Overigens gaan al die emoties gepaard met het (vaak) ook oprechte gunnen aan de ander. Maar dat doet niets af aan je eigen verdriet.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2022 19:48 schreef Debsterr het volgende:
@:magica wat jammer zeg . Hopelijk lichamelijk niet al teveel last van. Het mentale zal vast anders zijn.

Tsjaa, het weer aandurven… niet per se, maar niets doen is ook geen optie zeg maar. Want die kinderwens is er wel.

Ja dat snap ik
Ja lichamelijk gaat het goed, mentaal in het weekend wat minder, paar keer gejankt dat ken ik niet zo van mezelf maar zal wel normaal zijn. Eigenlijk ‘geluk’ dat het zo snel mis was, heb maar een dag gedacht dat het misschien wel goed zou komen. Kan me voorstellen als je veel verder bent dat het echt heel zwaar is
Nu klein beetje hoop van: ik kan wel zwanger worden. Een positieve test is meer dan ik heb gehad dan in de afgelopen 3,5 jaar.
Nou ja we gaan het weer zien

Overigens 3 weken terug de eerste afspraak bij de vruchtbaarheidspolikliniek gehad. Was wel fijn om weer wat meer te weten. Vandaag voor de tweede keer omdat ze nog een echo direct na m'n menstruatie wilde doen. Zou niet met de kans op zwangerschap te maken hebben, maar m'n baarmoedermond zag ze op de echo niet als een strakke lijn en deze keer hopelijk wel.

M'n man moest na de vorige afspraak nog een keer zaad inleveren en ze hebben bij mij nog een bloedtest gedaan. Als het goed is horen we volgende week dan wat het echte plan gaat zijn.

We hopen eigenlijk dat zijn zaad weer onder die 30% zit. Dan kunnen we direct starten, anders moeten we nog een half jaar wachten tot we mogen starten.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 09:01 schreef Myraela het volgende:
Ik heb geen miskraam gehad, maar ik haak toch maar even aan. Bij ons lukt het gewoon niet, en dan doen de aankondigingen vaak ook behoorlijk pijn. BN'ers doen me wel wat minder, maar zeker in m'n eigen omgeving vind ik het niet tof.

Overigens vind ik niet alleen de aankondigingen lastig, maar ook alles wat daarna komt. Ik weet van eentje bijvoorbeeld nog hoe ik huilend in de auto naar huis zat na de aankondiging. Wij probeerde al zolang en bij hun was het direct raak. Daarvan vieren ze binnenkort alweer de eerste verjaardag, en het zou me niets verbazen als ze binnenkort ook aankondigen zwanger te zijn van de volgende.

Overigens gaan al die emoties gepaard met het (vaak) ook oprechte gunnen aan de ander. Maar dat doet niets af aan je eigen verdriet.

Miskraam of niet, je hebt een onvervulde wens en alle vormen daarvan hebben hun pijn .

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 09:07 schreef Myraela het volgende:
Overigens 3 weken terug de eerste afspraak bij de vruchtbaarheidspolikliniek gehad. Was wel fijn om weer wat meer te weten. Vandaag voor de tweede keer omdat ze nog een echo direct na m'n menstruatie wilde doen. Zou niet met de kans op zwangerschap te maken hebben, maar m'n baarmoedermond zag ze op de echo niet als een strakke lijn en deze keer hopelijk wel.

M'n man moest na de vorige afspraak nog een keer zaad inleveren en ze hebben bij mij nog een bloedtest gedaan. Als het goed is horen we volgende week dan wat het echte plan gaat zijn.

We hopen eigenlijk dat zijn zaad weer onder die 30% zit. Dan kunnen we direct starten, anders moeten we nog een half jaar wachten tot we mogen starten.

Snap je hoop, tenslotte ben je al zo'n tijd bezig en dan wellicht maar liever medisch, maar dat er wel iets gaat gebeuren. Succes met de echo vandaag.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 08:46 schreef Debsterr het volgende:

[..]
Media doet me niet zoveel - die laten veelal het perfecte plaatje zien en kan dus een hoop leed achter zitten waar we helemaal niet vanaf weten.

In mijn omgeving vind ik het lastiger. Mijn man is de oudste van 3 thuis, zijn jongste broertje wordt eind januari vader terwijl hij zijn vriendin pas sinds februari kent. Dat nieuws kwam een paar weken na de geboorte van Mina, dus die deed en doet nog steeds heel erg veel pijn.

Andere vrienden hebben net de 3e miskraam achter de rug en met hen is het enorm fijn om frustraties en verdriet te kunnen delen, ook bijvoorbeeld ten aanzien van gemeenschappelijke vrienden die (met al hun eigen sores en je kunt pijn en moeite nooit vergelijken) nog wel eens willen mopperen over het ouderschap. Toch het gevoel van "zij hebben er tenminste 1".

Ik ben vooral blij dat we onze verbouwing hebben als afleiding en ik heel elke week een beetje meer bij yin yoga. Veel oefeningen die je heupen openen geven een enorm boos gevoel elke keer, wat gisteravond ook werd bevestigd door de instructrice, dat je in je heupen dus veel emotie opslaat. Erg fijn om in die veilige omgeving het soms letterlijk los te moeten laten.

Lang verhaal kort: zoek een manier voor jezelf om het los te gaan laten. Want helaas veranderd het allemaal helemaal niks aan jouw persoonlijke situatie, en die energie kun je altijd beter gebruiken voor andere dingen .

Heel invoelbaar wat je schrijft. Ik vond de tijd tussen de miskraam en de volgende zwangerschap mentaal het zwaarst.

In die tijd had ik het gevoel dat alleen een levend kind de pijn kon verzachten en bij mensen die al een kindje hadden had ik ook heel sterk het gevoel dat het dan minder erg was omdat ze er al 1 hadden

Toen ik mijn zoon kreeg bleek dit gevoel te kloppen. Geen enkele psychotherapie hielp zo goed tegen het verdriet als mijn baby krijgen.
Nu ik voor baby 2 probeer merk ik dat de pijn als het niet zou lukken nog steeds erg heftig is, dus vooraf was ik hier niet begripvol genoeg over. Maar het is wel minder verscheurend en overheersend als er geen kind was geweest, dus ja toch wel minder erg. Ik schipper nu heen en weer tussen: “oh shit wat als het niet lukt” en “dan richt ik me volledig op J en die helpt me erdoorheen”. Je hebt al een kind dat zijn moeder nodig heeft.

Na mijn miskraam ben ik altijd moeite blijven houden met mensen die in 1x zwanger werden. Ook als ze bij een eerder kind heel lang moesten proberen. En ook toen ik zelf een kind mocht krijgen. Heel suf want ik heb zelf helemaal niet lang geprobeerd. Maar gevoelsmatig duurde het toch eeuwen

Het zijn littekens op je ziel en die probeer ik nu maar te accepteren ipv me schuldig erover voelen

Succes Myraela!
Ik ben nu ook weer bij de kliniek. Weer echo om toch meer info te krijgen over de fybroom of wat het ook is dat is nog niet zeker

Hoopte ik vanochtend nog dat het zaad weer onder de 30% kans zou zitten, zodat we snel konden starten met IUI. Lijkt dat nu helemaal van de baan omdat het juist te slecht was. We hebben volgende week een belafspraak om het echt te bespreken. Maar ze zag wel dat er nu zelfs te weinig zaadcellen zijn voor IVF, dus noemde ze ICSI.

Daar had ik nog niet van gehoord. Dus na m'n werk nog even uitgebreid inlezen. Maar ook vooral even slikken.

Oh, en we gingen voor mijn echo, de uitslag van hem was eigenlijk maar een kleine terloopse vraag. Maar mijn echo was prima. Ze kon nu niets zien om aan te nemen dat er iets fout was.

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 11:58 schreef Myraela het volgende:
Hoopte ik vanochtend nog dat het zaad weer onder de 30% kans zou zitten, zodat we snel konden starten met IUI. Lijkt dat nu helemaal van de baan omdat het juist te slecht was. We hebben volgende week een belafspraak om het echt te bespreken. Maar ze zag wel dat er nu zelfs te weinig zaadcellen zijn voor IVF, dus noemde ze ICSI.

Daar had ik nog niet van gehoord. Dus na m'n werk nog even uitgebreid inlezen. Maar ook vooral even slikken.

Dat lijkt me inderdaad schrikken. Toevallig hebben goede vrienden van me ervaring met ICSI. Mocht je er behoefte aan hebben, kan ik altijd eens vragen of ze openstaan voor vragen/delen van ervaringen.

Dubbel

[ Bericht 99% gewijzigd door Peacefulll op 12-10-2022 13:37:07 ]

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 11:58 schreef Myraela het volgende:
Hoopte ik vanochtend nog dat het zaad weer onder de 30% kans zou zitten, zodat we snel konden starten met IUI. Lijkt dat nu helemaal van de baan omdat het juist te slecht was. We hebben volgende week een belafspraak om het echt te bespreken. Maar ze zag wel dat er nu zelfs te weinig zaadcellen zijn voor IVF, dus noemde ze ICSI.

Daar had ik nog niet van gehoord. Dus na m'n werk nog even uitgebreid inlezen. Maar ook vooral even slikken.

Oef, dat is wel even flink slikken ja. Ga je van IUI in één keer naar ICSI. Via Freya.nl kan je veel goede info vinden hierover. Er zijn op Facebook ook groepen met wensmama's die hetzelfde doormaken. En ook hier op het forum zitten (helaas) ervaringsdeskundigen. Wij hebben geen ICSI maar IVF gedaan. Is redelijk hetzelfde. Dus als je vragen hebt...

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2022 08:17 schreef Debsterr het volgende:

[..]
Het gaat mentaal met ups en downs. Werktechnisch zit ik eigenlijk sinds dat het mis is gegaan al niet lekker in mijn vel, omdat er geen vervanging was tijdens afwezigheid en ook niet toen ik nog deels aan het werk was. Toen ik daar laatst eindelijk mijn manager op durfde aan te spreken, was zijn eindconclusie dat "hij er tenminste voor had gezorgd dat de HR manager me niet eerder aan het werk had gedwongen". Let wel, ik ben na 2 weken alwer op 50% gestart en zat binnen een week of 4 op 100%.

Ja die regelmaat ben ik zeker blij mee is tenminste nog iets positiefs in het hele verhaal.

Aah kan me de stress voorstellen ja! Moeten jullie nog veel doen straks in het huis of is relatief veel al geregeld?
Vervelend dat je zo'n last hebt gehad van de narcose, rotspul is dat toch ook he. Ook voor jou duim ik, hopelijk een goede uitslag en geslaafde TP en anders een uitslag waar iets mee gedaan kan worden .

Nouja zeg! Wat een eikels zeg! Ze mogen in hun handjes knijpen dat je er al weer zo snel was. Ik ben vanaf januari tot augustus in de ziektewet geweest met deels werken, omdat ik het mentaal echt, echt niet meer trok. Lichamelijk ook niet btw. Zorg echt goed voor dat mentale stukje, want verlies van een kindje en de weg naar weer een volgende zwangerschap is zo verschrikkelijk zwaar

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2022 22:44 schreef girlnextdoor. het volgende:
Hoe reageten jullie op andere zwangerschappen om jullie heen/in de media na een miskraam?

Ik krijg dus elke keer een boos gevoel dat het mensen om me heen wel lukt. Met als toppunt Roy Donders. En niet dat ik het niet hun maar de eerst gedachte is meestal: wat moet zijn of haar leven toch ontzettend makkelijk zijn, zwanger worden op commando. Ik heb daar vooral kast van als ik weer een negatieve test heb. Ik raak er onzeker door omdat het de eerste twee keer dus wel meteen raak was en ben ook soort van boos op mijn lichaam dat het me teleur stelde. En andere momenten denk ik weer: stel je niet aan, er zijn mensen die het zwaarder hebben. De psycholoog vertelde dat het wellicht nog even zo blijft.

Ik probeer BN'ers zo veel mogelijk te ontwijken, zeker de ongelukjes. Ik vond de actie van Douwe Bob heel erg pijnlijk (was precies rond onze MK) en Naomi van As was een soort graadmeter voor mij (haar oudste en mijn oudste zijn bijna even oud). Nu word ik door zowel BN'ers als in real life door vrienden, buren, kennissen heel erg ingehaald voor mijn gevoel. En dat doet heel erg zeer. Het lukt me ook gewoon niet om het los te laten. De strijd put me enorm uit, legt een grauwe deken over mijn leven en ik ben constant aan het vechten voor een balans: genieten van wat we wel hebben, want we zijn gezegend met een prachtig ventje na 2 jaar strijd.
Maar ook intens verdrietig om de twee miskramen, de nasleep die het heeft gehad en de strijd voor een tweede kindje die nu al 3 jaar duurt en me compleet leeg trekt.
En waarom dan toch doorgaan terwijl wij een zoontje hebben en het mij zo zwaar valt?
Ja, ik ben mega gezegend dat ik mama mag zijn van ons ventje. Maar ik vecht voor onze gezinswens. Het beeld in mijn hoofd dat ik van jongs af aan heb gehad over 'mijn latere gezin'. En dat beeld is anders dan onze werkelijkheid nu. En dat doet zeer. De strijd die wij moeten voeren hiervoor voelt zo mega oneerlijk.

Dus @_Lily_, ik ben het niet met je eens dat de wens voor een tweede minder overheersend en verscheurend is, hoewel ik dat ook precies zo dacht voordat M er was. Jij bent net voor de lol nog gestart, ik heb er al een strijd van 3 jaar en 2 miskramen opzitten. Anders ja, ik ben mama. Minder zwaar? Absoluut niet. De wens voor elk ieder kindje kan in elke vezel van je lijf zitten, het ligt ook enorm aan hoe groot de wens is, hoe lang het duurt, je karakter, de tegenslagen enz. Een fertiliteitstraject en de miskramen hebben zo'n mega invloed op alle facetten in je leven, en dat is heel intens. En toch voel ik me enorm bezwaard naar een vriendin die net zo hard aan het strijden is, maar nog geen kindje heeft. Want, ik heb er immers al één..

quote:

Op woensdag 12 oktober 2022 13:35 schreef Peacefulll het volgende:

[..]
Oef, dat is wel even flink slikken ja. Ga je van IUI in één keer naar ICSI. Via Freya.nl kan je veel goede info vinden hierover. Er zijn op Facebook ook groepen met wensmama's die hetzelfde doormaken. En ook hier op het forum zitten (helaas) ervaringsdeskundigen. Wij hebben geen ICSI maar IVF gedaan. Is redelijk hetzelfde. Dus als je vragen hebt...
[..]
Nouja zeg! Wat een eikels zeg! Ze mogen in hun handjes knijpen dat je er al weer zo snel was. Ik ben vanaf januari tot augustus in de ziektewet geweest met deels werken, omdat ik het mentaal echt, echt niet meer trok. Lichamelijk ook niet btw. Zorg echt goed voor dat mentale stukje, want verlies van een kindje en de weg naar weer een volgende zwangerschap is zo verschrikkelijk zwaar
[..]
Ik probeer BN'ers zo veel mogelijk te ontwijken, zeker de ongelukjes. Ik vond de actie van Douwe Bob heel erg pijnlijk (was precies rond onze MK) en Naomi van As was een soort graadmeter voor mij (haar oudste en mijn oudste zijn bijna even oud). Nu word ik door zowel BN'ers als in real life door vrienden, buren, kennissen heel erg ingehaald voor mijn gevoel. En dat doet heel erg zeer. Het lukt me ook gewoon niet om het los te laten. De strijd put me enorm uit, legt een grauwe deken over mijn leven en ik ben constant aan het vechten voor een balans: genieten van wat we wel hebben, want we zijn gezegend met een prachtig ventje na 2 jaar strijd.
Maar ook intens verdrietig om de twee miskramen, de nasleep die het heeft gehad en de strijd voor een tweede kindje die nu al 3 jaar duurt en me compleet leeg trekt.
En waarom dan toch doorgaan terwijl wij een zoontje hebben en het mij zo zwaar valt?
Ja, ik ben mega gezegend dat ik mama mag zijn van ons ventje. Maar ik vecht voor onze gezinswens. Het beeld in mijn hoofd dat ik van jongs af aan heb gehad over 'mijn latere gezin'. En dat beeld is anders dan onze werkelijkheid nu. En dat doet zeer. De strijd die wij moeten voeren hiervoor voelt zo mega oneerlijk.

Dus @:_Lily_, ik ben het niet met je eens dat de wens voor een tweede minder overheersend en verscheurend is, hoewel ik dat ook precies zo dacht voordat M er was. Jij bent net voor de lol nog gestart, ik heb er al een strijd van 3 jaar en 2 miskramen opzitten. Anders ja, ik ben mama. Minder zwaar? Absoluut niet. De wens voor elk ieder kindje kan in elke vezel van je lijf zitten, het ligt ook enorm aan hoe groot de wens is, hoe lang het duurt, je karakter, de tegenslagen enz. Een fertiliteitstraject en de miskramen hebben zo'n mega invloed op alle facetten in je leven, en dat is heel intens. En toch voel ik me enorm bezwaard naar een vriendin die net zo hard aan het strijden is, maar nog geen kindje heeft. Want, ik heb er immers al één..

Het kan zijn dat ik dit verkeerd interpreteer maar laten we elkaar alsjeblieft niet de maat nemen, zeker niet in dit topic

Zelf ben ik wat meer op de achtergrond omdat mijn man de knoop zo goed als zeker heeft doorgehakt dat er geen tweede meer komt. Ik vind dus alles rondom zwangerschap even wat minder makkelijk om over te lezen/praten