Een anekdote, moet het even kwijt

Werk in de radiotherapie. Een paar maanden geleden was er een patiënt waar ik best leuke gesprekjes mee had. Een man van ergens in de 60 als ik het mij goed kan herinneren, met een hersentumor. Ondanks alles super vrolijk en super aardig. Soms wel half uur na zijn behandeling nog gekletst over muziek van The Beatles tot Rush tot Tool tot Ozzy. Ik wist daarom dat hij een hele grote Rush fan was.
Normaal hebben wij altijd de radio aanstaan, maar tijdens zijn laatste behandeling had ik als verassing Rush opgezet voor hem. Klein gebaar, maar wat kon hij het waarderen. Tranen in de ogen bij hem (en ik moest ook mijn best doen om ze te onderdrukken). Daarna weer een lang gesprek gevoerd, was zo mooi.
NIet dat jullie er wat aan hebben, maar zulke dingen maken mijn werk echt een genot (om in Top 2000 termen te blijven). Soms zwaar, maar soms ook erg mooie momenten. Hoop dat het goed met hem gaat en dat hij nog vele jaren relatief gezond kan genieten van zijn leven.
Ik ga mijn werk wel missen de komende tijd, ook al ga ik genoeg leuke doen en ben ik waarschijnlijk belachelijk druk

(Moest er even uit, sowwieh).