Vrouwen zijn de mooiste wezens die op deze planeet rondlopen, zoveel is duidelijk. Ik weet nog goed dat het gesprek bij een verjaardag enkele jaren geleden op het onderwerp 'vrouwen en mannen' uitkwam. Een van de aanwezige meiden zei dat ze vrouwen veel mooier vond dan mannen, de meeste meiden knikten nadat ze dit gezegd had. Ik merkte dan ook (voor mij erg logischerwijs) op: 'Ik begrijp dan ook nooit dat jullie op mannen vallen.' Een diepe stilte was het gevolg. Er zaten behoorlijk veel meiden, zo beetje al die meiden hadden verkering met een jongen, maar geen van die meiden kon mij vertellen wat er nou zo aantrekkelijk aan mannen is, iets wat vrouwen niet hebben. Ik wil niet generaliseren, maar wij mannen voeren oorlog en vegen zonder enig gevoel voor mededogen hele rassen van de aardbodem. We zijn machtsbeluste, geweldadige, stinkende wezens die eigenlijk nauwelijks een plaats verdienen op deze planeet. Ik denk dat de aarde er zonder ons een stuk mooier had uitgezien en heel wat vrediger was geweest. Daarbij zijn de meeste mannen lomper dan dat wat een voddenman op zijn kar heeft liggen, terwijl vrouwen over het algemeen aan sierlijk bewegende gazelles doen denken, vooral als ze dansen. Bij dansende mannen vraag ik me meestal af of er in het desbetreffende etablissement een mierenplaag heerst die nodig bestrijd moet worden.
Het is voor mij altijd een raadsel gebleven en zal het altijd blijven hoe vrouwen (of mannen) op mannen kunnen vallen. Ik vraag me dan als ik verliefd ben dan ook altijd af of die liefde wederzijds kan zijn, niet of liefde gericht kan zijn tot mij, maar uberhaupt tot een man. Gaan vrouwen niet stiekem met mannen omdat het gezelliger is dan alleen, omdat mannen nog steeds de betere banen hebben (wat de machtbelustheid van mannen ook weer bewijst) en ze zo verzekerd zijn van een betere toekomst of vanwege de seks?
En als ik dan al twijfel over de lichtste vorm van liefde, hoe zit het dan met de mijn-aderen-barsten-één-voor-één-vanuit-mijn-hart-open-als-ik-nog-een-seconde-zonder-je-ben-verliefdheid?
Maar dan is daar Parallel Lines. Ja, Blondie is een beetje Chris Stein en anderen, maar Blondie is eigenlijk Debbie Harry. Ze was frontvrouw. Misschien niet de eerste (ook niet belangrijk), maar ze viel op. Ze was frontvrouw van een punk(achtige) band en er waren niet veel van dat soort bands met vrouwen aan het roer. Bovendien was Debbie gewoon een ontzettend mooie vrouw en ook nog een stuk (daar zit wis en waarachtig een verschil tussen) en wist ze zich altijd sexy te kleden (tenminste vind ik, als ik oude opnames en foto's zie). De band was genoemd naar wat bouwvakkers altijd naar haar riepen en ze had een groot aandeel in het schrijven van nummers. Een FRONTVROUW dus, met hoofdletters.

Uitgerekend die vrouw weet mij duidelijk te maken dat vrouwen wel degelijk op mannen kunnen vallen, en niet zo klein beetje ook. Nee, Debbie Harry's liefde gaat veel verder dan een lichte vorm van vlinders in de buik:
I'm in the phone booth, it's the one across the hall / If you don't answer, I'll just ring it off the wall [...] / Don't leave me hanging on the telephone , aldus Hangin' on the Telephone. Daarbij weet ze dit nummer zo te zingen dat haar smeekbede ook daadwerkelijk overkomt als een smeekbede, maar zonder het verlangen kleiner te doen maken (let vooral op het laatste gedeelte, bij
I'd like to talk when I can show you my affection / Oh I can't control myself!).