HummeltjeHummeltje had een goede zaterdag, een rat wat minder :
![HummeltjeRat.jpg]()
De foto is niet best, hij wist niet wat hij aan moest met zijn prooi, hij liep rondjes door de huiskamer en liep een paar keer weer naar buiten. Uiteindelijk kwam hij zonder de rat binnen, en kwam naast me liggen, maar hij bleef onrustig. Pas na een half uurtje ging hij op het tafeltje naast mijn voeten liggen, en heeft daar een paar uur liggen slapen totdat ik naar bed ging. Ik ben er nu wel zeker van dat hij zelf deze rat heeft gesnaaid. Bij de vorige had ik nog twijfel, omdat zijn eerste "prooi" die hij binnenbracht een muis was die al duidelijk een paar dagen dood was.
Hummeltje heeft nu wel zijn draai gevonden. Eind van de herfst heeft hij een paar weken lang verschillende mandjes en kussentjes in de huiskamer uitgeprobeerd, maar daarna heeft hij toch weer een paar weken ongeacht weer en wind buiten gewoond. Met de vorstperiode werd hem dat toch teveel, en kwam toen weer binnen slapen, maar dit keer op de bank, vlak bij me, of op het tafeltje naast mijn voeten. Dat laatste gebeurde met name als ik hem een paar seconden te lang aanhaalde, maar ik weet nu beter de tekenen te herkennen wanneer hij genoeg heeft gehad; hij kan nu heel lang, hard spinnend naast me liggen. Hij is ook nauwelijks nog schrikachtig, en ik mag nu ook vuiltjes uit zijn ene ooghoek verwijderen; aan zijn gedrag is hij niet meer te herkennen als dat beestje dat ik binnenhaalde. Ik weet niet waarom hij zoveel meer zelfvertrouwen heeft gekregen, ook zijn vorige baas zorgde echt goed voor hem. Mogelijk is hij gelukkig nu hij in een groep met andere katten leeft waarin hij gewoon rustig geaccepteerd wordt; de groep waarin hij geboren was functioneerde totaal niet. Ik denk dat dat ook verklaart waarom hij zo lang nauwelijks nog binnen was, in zijn jeugd had zijn baas geen kattenluiken, en toen moesten de katten elke avond (als baas naar bed ging) en elke ochtend (als baas naar zijn werk ging) besluiten of ze de komend uren binnen of buiten wilden doorbrengen, en Hummeltje wilde niet in de chaos binnen zijn. Hij heeft nu door dat hij bij mij altijd naar binnen of naar buiten kan. Hij is zelfs niet meer zo onderdanig naar de andere katten, hij heeft door dat hij gewoon geaccepteerd wordt.
Wat ook mij, en de mensen die hem regelmatig voeren, opvalt dat hij nog wel mager is, maar dat je zijn ribbetjes niet meer kan zien, dus hij is toch wat onsjes vet en spieren aangekomen over het afgelopen jaar. Bijkomend voordeel daarvan is dat hij zijn huid niet meer kapotkrabt, eerder zat hij onder de korstjes.
OnyxOnyx laat even zien dat katten een ander idee hebben over comfortabel liggen dan wij mensen :
![OnyxInBrugPositie.jpg]()
Onyx begint ook nog wat te veranderen. Hij vertrouwt me, en heeft ook regelmatig fysiek contact nodig, maar hij leek voorheen krabbelen en aanhalen op zich niet als plezierig te ervaren. Maar de laatste maanden probeert hij ook mijn handen op de beste plekjes te krijgen, en ook de druk van mijn vingers te versterken door zelf ook druk uit te oefenen. Dat ging ook een keertje te snel voor hem, toen schrok hij zelf van de mate waarin hij zich overgaf aan het krabbelen, en toen had ik wat kattennagels in mijn handen. Onyx komt nog wel eens op zolder kijken (ik geloof met name om Nene of wijlen Hoba te vinden), en hij is nu twee keer een lange tijd naast mijn toetsenbord komen liggen. Hij lijkt me toch meer te gaan opzoeken, straks wordt het nog een knuffelkat.
Onyx ligt niet meer op het ladenkastje, maar op de klim-constructie tussen huiskamer en keuken. Ik kwam een keer na het wekelijkse dagje op kantoor thuis, en toen lag hij daar. Het ladenkastje was een paar cm verschoven, dus ik vermoed dat toen Diesel of Pepe op de lage Billy-kasten wilden springen er iets mis is gegaan waardoor een van deze zeer zware heren op Onyx is beland, en Onyx het geen veilig plekje meer vindt.
Hij is nog steeds eenkennig wat voedsel betreft, alle Hill's Adult Chicken, maar hij is ook gek op melk. Als ik 's middags voor de lunch naar beneden kom, wil hij eerst via de voordeur naar buiten gelaten worden (vermoedelijk een herinnering aan de begintijd toen hij 's middags onder begeleiding naar buiten mocht), daarna springt hij op het tafeltje bij de bank om te wachten op het bakje melk (eerst slebberde hij het uit mijn mok).
Het blijft een raadsel hoe zijn leven eruit zag voordat hij in het asiel belandde. Hij was duidelijk wel mensen gewend, maar niet veel, vermoedelijk alleen mannen, maar waarom is hij dan niet echt gewend aan aanhalen ?
NeneNene is nog aan het uitvinden waar ze nou eigenlijk wil liggen. Ze was eerst veel op zolder te vinden, toen is ze wekenlang gaan slapen op het rek in mijn slaapkamer (waar ze naar toe moest klimmem via een plank met 2 deurmatten eromheen gespijkerd), nu is ze weer terug op zolder. Eerst kwam ze 's avonds alleen maar naar beneden als het tijd voor snoepjes was, maar de laatste weken is ze het grootste deel van de avond beneden, ligt dan vaak uren bij me op schoot, of gaat op het plankje over de televisie liggen :
![CayokNeneTV.jpg]()
Nu Hummeltje wat minder opdringerig is heeft ze geen probleem meer met zijn aanwezigheid, en ik zit vaak lange tijd op de bank met Nene op schoot en Hummeltje naast me. Diesel heeft nu ook beide nieuwelingen geaccepteerd en hij kan ook naast me komen liggen als Nene op schoot ligt, en geen van beide maakt dan mekker-geluidjes om onvrede over de aanwezigheid van de ander te uiten.
CayokMijn oude mannetje, 18+, begint nu echt tekenen van ouderdom te vertonen, en ik verwacht dat hij binnen een paar maandjes afscheid van ons gaat nemen. Hij is veel minder actief, en zijn argwaan richting mij is een tijdje veel erger geweest, hoewel dat nu weer wat herstelt. Hij is ook door het huis aan het zwerven geweest voor een slaapplaats, eerst op het katten-kasteel dat in mijn slaapkamer achter de deur staat, daarna op zolder, waar hij achter de lakens is gaan liggen die aan het droogrek hangen en bijna de grond raken. Dat laatste was voor mij onverwacht, en ik heb op vrijdag de 13e januari daardoor een rotdag gehad. Ik was laat uit mijn bed (vakantie) en verwachtte daarom Cayok al in mijn slaapkamer aan te treffen. Daar lag hij niet, en ook op alle andere plekjes waar ik ging kijken was hij niet te vinden. Ik heb 2 keer een lange zoektocht door de wijk gelopen om hem te vinden, de tweede keer in de schemering het plaatselijk groen-gebied, waar ik eigenlijk alleen nog maar hoopte hem dood aan te treffen. Maar rond 8 uur 's avonds hoorde ik het kattenluik in de keuken op typische Cayok-manier klapperen, en daarna geluiden van het eten van natvoer die alleen van Cayok en Hummeltje afkomstig konden zijn, en Hummeltje lag naast me. Even later liep Cayok inderdaad door de huiskamer op weg naar het kattenluik voor.
Ondetussen slaapt hij weer in het kozijn van het raam in de huiskamer. Hij wil nog steeds regelmatig aangehaald worden, en probeert met name 's ochtends als ik onder de douche vandaan kom, en 's avonds als ik naar bed ga, op de overloop te zijn. Dan ga ik in de slaapkamer op de grond zitten, een metertje van de drempel vandaan, en kan hij aangehaald worden met de zekerheid dat hij kan ontsnappen als hij het niet meer vertrouwt. En deze week is hij al weer twee keer naast me op de bank geklommen om daar aangehaald te worden, een teken van toenemend vertrouwen. Voordat hij naar boven verdween heeft hij in de huiskamer ook op de hoge Billy-kasten, en daarna het stereo-meubel gelegen, maar hij viel er een paar keer vanaf, en dat gebeurde later ook toen hij op het tafeltje naast mijn voeten lag (met Hummeltje aan de andere kant). Het lijkt erop dat hij af en toe een stuiptrekking in zijn ene achterpoot krijgt, en dat hij de keer toen hij van het tafeltje viel mij dit kwalijk heeft genomen, en dat daar zijn argwaan door is toegenomen. Ik heb nu het hangmandje onder de radiator zo verschoven dat het direct onder de plaats zit waar hij in het kozijn ligt, in de hoop hem op te vangen als het weer foutgaat. Ik zou hem naar de dierenarts willen brengen, maar dat is voor hem een heel traumatische belevenis, want hij is panisch bij het idee vastgepakt te worden.
Gek genoeg vallen de tijdstippen van de verplaatsingen van Nene en Cayok door het huis min of samen. Ik zou haast gaan denken dat Nene wel bij Cayok in de buurt wil zijn, ware het niet dat die elkaar juist opjoegen omdat de territorialiteit van Cayok en de eigenwijsheid van Nene botsten. Gelukkig is ook Nene nu wat rustiger naar Cayok toe, anders zou de foto hierboven ook niet mogelijk zijn geweest omdat Nene dan vanaf haar plekje zou hebben uitgehaald naar de oude man.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 23-01-2023 22:27:09 ]
Sam the American Eagle : You, sir, are a demented, sick, degenerate, barbaric, naughty freako!
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.