Ik heb dus een vraag. Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ben je er uitgekomen?

en dan eigenlijk alleen maar over jezelf, gooi een grote spiegel figuurlijk voor je neer en kijk eens naar jezelf wat er anders kan etc

suc6 man!

Verder probeerde ik elke dag een afspraak te hebben. Al was het maar met de fysiotherapeut. Dan had ik die dag een reden om op te staan. Met vriendinnen had ik afgesproken dat ze me zouden melden als ze genoeg hadden van mijn 'geklaag': daardoor voelde ik me niet belemmerd mijn gevoelens te uiten. Bovendien probeerde ik elke dag iets in het huishouden te doen, al was het maar een minimaal afwasje.

En verder heb ik heel veel tijd 'verneuzeld'. Beetje internetten, veel TV kijken, enorm veel in bed gelegen. Maar door mijn acceptatie heb ik me daar niet zo heel erg schuldig over gevoeld.

Sterkte!

Veel praten erover kan inderdaad opluchten. Ook de achterliggende reden zoeken van de depressie want meestal komt een depressie niet zomaar en heeft het een of meerdere redenen.

Verder je gevoel accepteren ook en niet teveel ertegen verzetten. In mijn depressie bleef steeds hetzelfde gedachtenpatroon zich herhalen, ik werd er helemaal ziek van. Dit kwam omdat ik me teveel verzette en ik wilde te snel ervan af zijn.

Verder toch ontspanning zoeken. Wandelen in de buitenlucht kan goed doen, of tv kijken zonder je druk te maken. Ook een doel zoeken in je leven kan belangrijk zijn, daar heb ik net een topic over geopend. Maar bij mij lukte het niet echt om tijdens de depressie doelen te zoeken en uit te voeren.

Ik wil je veel sterkte wensen. En het komt allemaal wel goed weer. Dat moet je in je achterhoofd houden.

Danny

wat ik probeer is elke dag, ook als ik me echt super slecht voel, naar buiten te gaan, even wandelen, een uurtje het liefst. buitenlucht is ook erg belangrijk voor je.

afspreken met mensen kan helpen maar meestal heb ik daar zelf erge moeite mee en kost het enorm veel van me, toch probeer ik iedere week in het weekend iets te plannen en door de weeks het liefst ook (hoewel dit niet altijd haalbaar is door mensen die werken etc)

communiceren is moeilijk maar wel erg noodzakelijk, anders roest je helemaal vast in je isoloment. babbelen over niets kan ontspannend werken, even niet te veel in gaan op wat je voelt kan een welkome afleiding zijn dus vind ik het ook prima als mensen gewoon een boel te vertellen hebben.

ik vertel dat ik me niet goed voel als ik mensen zie, ik vertel dat ik stil kan zijn en ze accepteren het door mijn eerlijkheid.

ik lees veel, ga lekker in bad, ga slapen smiddags, doe iets in het huis, vermaak me met mijn huisdieren....

niet echt veel maar zolang ik mezelf daar niet al te veel voor op mijn kop geef is het genoeg en merk je vanzelf dat je ineens meer kan hebben op een dag.

succes

Ik kan zeggen dat de tijden dat het met mij beter ging meestal tijden waren waarin ik
- veel sportte
- veel buiten in het zonlicht liep en genoot van de natuur
- veel praatte met goede vrienden/vriendinnen
- hard werkte
- veel schoonmaakte en ander huishoudelijk/vrouwenwerk deed
(excusez le mot)

Ik weet niet of het een het gevolg was van het ander (of je dit soort dingen juist gaat doen als het goed met je gaat, of dat het goed met je gaat als je dit soort dingen gaat doen,) maar het verband is er in elk geval.
Met mij gaat het op dit moment slecht, maar ik probeer hier op dit moment mijn voordeel mee te doen. Misschien heb jij er ook wat aan.

Een tip waar jij misschien niks aan hebt, maar die voor mij erg waardevol was geweest: medicijnen helpen je niks verder. Voor zover ze al "werken", "helpen" ze meestal niet en voorzover ze al "helpen" doen ze dat alleen als ondersteunende factor, medicijnen op zich helpen je niks verder, tenzij je depressie een puur biologische oorzaak heeft, wat erg zeldzaam is.
Je hebt veel meer aan het voor de hand liggende, banale rijtje dingen dat ik eerder noemde.

Het is heel belangrijk dat je je ziekte serieus neemt, en goed aanpakt. Een groot gevaar bij depressie is dat je het onbehandeld of slecht behandeld laat; dan komt het later dubbel zo hard terug en kun je het veel moeilijker behandelen.
Ik heb de pech gehad dat het bij mij als kind nooit is onderkend en grondig is aangepakt en sukkel daarom al vanaf mijn 14e tot nu (25) met depressie. Achteraf bezien had het makkelijk behandeld kunnen worden toen ik jong was, maar na de tweede en de derde en de vierde keer wordt het knap lastig - en dat alles in een belangrijke levensfase, namelijk mijn puberteit en adolescentie.

Voor de rest zou ik zeggen, vertrouw sterk op je eigen intuitie! Onbewust weet je zelf vaak het best welke stappen je moet nemen om beter te worden.
Vertrouw zeer zeker niet zomaar op een dokter of therapeut, er zitten de grootste kneuzen tussen, waar je je achteraf van af zult vragen hoe ze ooit hun beroep gekozen hebben. Hang bij het minste of geringste aan de bel.

Over vragen als "wat is de zin van het leven" en "wat ben ik eigenlijk waard" hoef je je weinig zorgen te maken, als je daarover piekert.
Dat zijn typisch dingen die depressieve mensen zich afvragen maar waar gezonde mensen zonder het te beseffen en vaak zonder het te kunnen verwoorden, het antwoord op weten. Dus pieker niet teveel, en richt je vooral op het lichamelijk gezond worden. Dit is een horde die ik gelukkig zelf al genomen heb en waar ik niet meer over in zit, daarom kan ik dit zeggen.

Nooit zelfmoord plegen! Daar bereik je niks mee en daar doe je alleen de mensen om je heen heel veel pijn mee. Je kunt altijd beter worden.

Veel sterkte gewenst.

quote:

---

Op zaterdag 1 februari 2003 19:43 schreef Graaljager het volgende:

Over vragen als "wat is de zin van het leven" en "wat ben ik eigenlijk waard" hoef je je weinig zorgen te maken, als je daarover piekert.

---

Sterkte

Iedereen zegt altijd dat je moet praten en dat weet ik ergens ook wel, maar van nature ben ik erg gesloten. In mijn 22 jaar heb ik geloof ik nog nooit over mijn gevoelens gepraat. Volgens de psycholoog is dit aan te leren en met deze post probeer ik het ook, maar 't is niet zo makkelijk...

Op dit moment ben ik geloof ik blij dat ik nog leef, alleen ben ik zo verschrikkelijk bang voor de toekomst. Iedereen zegt te weten dat het goed komt, maar dan...?

Het scheelt veel als je weet hoe het komt komt dat je depressief bent geworden, als je weet hoe je in elkaar steekt en weet waarom je op een bepaalde manier waarneemt en dingen oploopt.

Ik leer in therapie (therapeutische dagbehandeling, 3 dagen per week) anders te denken, automatische gedachten als 'Ik ben een waardeloos mens' te vervangen door alternatieve gedachten, bijvoorbeeld 'Ik ben goed zoals ik ben'. Er wordt nagegaan hoe die automatische gedachten ooit ontstaan zijn, vaak zijn het overlevings- of beschermingsmechanismen die je in een bepaalde periode in je leven nodig hebt gehad. Vaak komen hierbij pijnlijke dingen naar boven; maar het is noodzakelijk om ze te verwerken en ermee te leren omgaan.

Ik voel mezelf vaak net een puzzel; steeds weer valt er een stukje op zijn plaats en wordt het makkelijker om te leven met mezelf en de depressie te boven te komen.

Ik denk overigens dat er geen eenduidige manier is waarop je uit je depressie kunt raken, bij de een helpt die methode, bij de ander weer een andere methode of combinaties ervan. Je moet voor jezelf zien uit te vinden waar jij het meest mee gebaat bent en waar jij je het prettigs bij voelt. Dat kan een enorm zware zoektocht zijn maar geloof me als je gevonden hebt wat bij jou past, kun je echt uit dat dal klimmen.

Ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat jij ook een manier zult vinden om te leren omgaan met je depressie en er uiteindelijk helemaal uit zult komen.

Wat jij beschrijft herken ik super goed. Ikzelf volg dan geen therapie maar ben zelf bezig om mijn hele verleden te verwerken zodat die zogenaamde "prullenbak" die ik het noem, (die prullenbak waar allemaal onverwerkte situaties, gebeurtenissen en gedachtes in terecht komen) helemaal leeg te maken. Zodat mijn hoofd verlost is van al het negatieve dat vast is blijven zitten.

Het heeft me veel tijd en moeite gekost om een manier te vinden om alles los te laten en te verwerken maar het komt nu toch in de goede richting.

Ze wilden mij ook een aparte therapeut geven, ik weet niet de naam die die therapeut krijgt maar die therapeut was bedoeld om mijn hele leven door te spitten en zo mij alles te laten verwerken. Ik had daar geen behoefte aan eigenlijk, ik wilde niet dat iemand mij helemaal ging doorgronden en mijn hele leven te horen kreeg. Daarvoor vertrouw ik iemand niet goed genoeg voor, vooral niet een super nieuwe persoon.

Mijn prullenbak is ver leeg nu. Ik heb al het negatieve bijna verwerkt nu. Het voelt als een opluchting.

Ik hoop dat jij ook ooit van het negatieve afkomt en niet meer depressief zult zijn. Dat je een verlichting voelt en je los kunt maken van alle slechte emoties en herinneringen. Je bent volgens mij een echte vechter en je zult het zeker gaan redden. En tijd genoeg ook. Alles op zijn tijd. Dit wens ik Darkelf ook heel erg toe. Een gelukkig en goed leven dat meer leefbaarder is.

Misschien dat ik nog niet zoveel heb meegemaakt in mijn leven en dat het daardoor bij mij iets sneller gegaan is. Maar echt makkelijk heb ik het ook niet gehad. In de 25 jaar heb ik nooit echt mezelf geaccepteerd omdat ik me anders voelde dan anderen, en natuurlijk de afgelopen 3 jaar die veel impact hebben gemaakt.

Nu pas ben ik bijna 100 procent tevreden met wie ik ben. En nu pas weet ik mijn grenzen en wat me te doen staat.

Ik wil iedereen sterkte wensen die het nu rot heeft.

Groeten,

Danny

bedankt voor de mooie woorden en je lieve wensen. Ik ben er helemaal stil van; ik vind het vreselijk lief van je.

Ik 'ken' je nu een jaar of iets langer en ik vind dat jij geweldig goed vooruit bent gegaan en heel veel inzicht in jezelf hebt. Jij bent ook een heel sterke en mooie persoonlijkheid en ik vind het heel fijn om te zien dat je weer zoveel zin in je leven hebt, allemaal plannen en doelen hebt.

Ga zo door, je doet het zo goed!!!

Ik wist dat ik een probleem had, en op een gegeven moment heb ik via gesprekken met mn ouders (waar ik goed mee kan praten, maar niet altijd overeenkomsten mee heb), en door een vertrouwenspersoon op te zoeken (40+er met redelijk wat ervaring, gewoon een kennis) mijn gevoelens en gedachten redelijk op een rij gekregen. Verder heb ik via literatuur doorgekregen wat de reden was; pubertijd, grote veranderingen, misschien erfelijkheid of iets anders biologisch, maar ook dat ik niet de enige ben, en herkende ik mijn situatie in anderen.

Nu herken ik zelf mijn eigen situatie's die vroeger bij mij voor een depressief gevoel hebben gezorgd, en weet ik het startende gevoel te onderdrukken en de belangerijkheid van dat gevoel te verlagen zodat ik me er niet druk om maak. Ik heb geen "aanvallen" meer, wel menselijke gevoelens waarover ik misschien twijvel, maar net zo goed o.a. doodnormale verveling kan zijn .

Nog steeds ben ik bang voor herhaling van die depressieve periodes en hoop ik er volledig van af te zijn, vooral omdat ik me af en toe nog wel eens isoleer van de buitenwereld om van bepaalde problemen en verantwoordelijkheden af te zijn. Dit doe ik niet omdat ik me slecht voel, meer een uitvlucht voor het leven dat ik hoor te leiden... escapisme... ik droom ervan Nederland en zijn cultuur/levensgewoonten te verlaten en mn verdere leven in een zonnig land te vertoeven (dit gevoel was vroeger enorm sterk, nu een normaal streven)... Maar eerst mn opleiding waar ik me op het moment erg prettig bij voel afmaken

Voelt bevrijdend er iets over te vertellen, gelukkig had ik dit ook al eerder door en moet zeggen dat dat ook hetgene is waardoor ik ervan af kwam (hoop ik tenminste).

Nu hoop ik niet dat dit topic doodloopt zoals een andere waar ik een redelijk intiem verhaal inposte als reactie, dus mensen gogo .

[Dit bericht is gewijzigd door VendoR op 02-02-2003 00:39]

Hehe wou mijn verhaal oneindig duidelijker maken maar het mag niet meer .

Maar Tony, succes ik leef met je mee, maar zoals je misschien gemerkt hebt ga je je sterker voelen naarmate je merkt dat je echt niet de enige bent met problemen, en vooral het uitzicht op herstel kan je sterker maken .

Dit alles is voor mij nu zo'n 7 jaar geleden afgerond. Ik besef nog altijd dat ik er kennelijk gevoelig voor ben en hou hier rekening mee in mijn dagelijks leven. Ik neem nog steeds bewust mijn rust, spreek niet met meer mensen af dan waar ik zin in heb, geniet bewust van alle goeds en heb een grondige hekel aan wat me niet bevalt. Ik geloof eht als mensen me complimenten maken, kritiek geef ik ook een realistische plaats. Ik leef mijn leven zoals ik het het leukst vind, en als dat mensen soms niet bevalt hebben ze pech. (ik heb bv een hekel aan stappen, wat veel mensen zich niet kunnen voorstellen, maar ik peins er neit over om mee te gaan)

Iedereen die ermee te maken heeft: succes en sterkte in deze enorm zware tijd. Als het goed is komt het allemaal goed, probeer eht in ieder geval te herkennen als het zover is!
Geniet van hetgeen mooi is, maar vooral: wewes lief voor jezelf, je hebt het al moeilijk genoeg door die rotdepressie!

ik ben siinds kort net uit een depressie....wat te danken had aan de huizelijkeproblen enzo....na 6 jara ankutten met me gezondeheid....en heel veel tegenslag qua opledingen en sporten..

ik heb stuen gezongd bij veel mensen maarheb het uiteindelijk zelf overwonnen door heel veel tegen mzelf te praten zegmaar....
ik had nu juist weer alles wat mijn hartje begeerde....en dan voeld eik me zo kut.....

ik ben niet aande medicijnen gegaan..en ook geen psycholoog bezocht..omdat ik dat toen de rtijd onzin vond...
maar ik heb geleerd dat je het beter op die mannier kwijt kan raken dan om het zelf op te lossen...

niemand kan je in zon situatie helpen...het beste is om naar je gevoel te luisteren....en het beste prberen!

suc6

http://www.antidepressiva.cjb.net/
http://www.mds-forum.nl
http://www.psychologie.nl

Inmiddels kom ik (denk ik) ook dichter bij de kern van deze depressie. Ik dacht dat het iets van de laatste tijd was, maar nu ik er over nagedacht heb heb ik al veel langer periodes warin ik erg down was. Toen heb ik er geen aandacht aan geschonken, want ik dacht dat het bij de leeftijd hoorde. Ik heb deze negatieve gedachten zoveel mogelijk weg proberen te stoppen (eerder te drinken als ik eerlijk ben).

Ik begin deze depressie langzamerhand te accepteren, maar ben me ervan bewust dat dit een tijd kan duren. Maar het feit dat een hoop mensen ook uit een zelfde kutsituatie (Pardon my French) gekomen zijn en er beter uitkomen, geeft mij de hoop dat ik er ooit zelf uit zal komen. Een einddatum heb ik inmiddels uit m'n hoofd gezet, van dag tot dag leven vind ik op dit moment mooi genoeg. Een goede dag is prachtig en een mindere dag is vervelend, maar niet het eind van de wereld.

Iedereen geweldig bedankt voor de steunbetuigingen!

quote:

---

Op zondag 2 februari 2003 17:54 schreef Tony_Montana67 een positief stukje

---

Ik heb uiteraard hulp gezocht omdat ik bang was dat ik er zelf niet uit kwam. Ik denk dat ik uren en uren met mensen gepraat hebt en alle mogelijke oorzaken heb doorgenomen. Dezelfde gedachte kwam telkens weer naar boven , iedere seconde was het raak. Totdat ik op een gegeven moment met een psycholoog ben gaan praten. Hij heeft me geleerd dat je niet tegen het gevoel moet vechten omdat je lichaam dan juist meer angsten oproept. Ik heb geleerd ermee om te gaan in een bijzonder korte tijd. Er is alleen nog puur 1 ding waar mee ik me soms bezig houdt en dat is:

Komt het nog terug? Of heb ik nu geleerd ermee om te gaan?

Wist ik het maar.

quote:

---

Op woensdag 5 februari 2003 21:13 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Ik voel me ongelooflijk schuldig over het feit dat er niks uit m'n handen komt, eigenlijk gewoon als een soort parasiet.

---

Geef jezelf aandacht, tijd en geduld en probeer drie maal per dag een stuk te wandelen (met de hond van de buren bijv.). Als je iemand kunt vinden waar je geregeld lekker mee kunt praten over deze zaken zal dat erg goed bijdragen aan het beëindigen van deze vicieuze cirkel.

Maar nu eerst: weg met die schuldgevoelens en weg met die vreselijke gedachte dat je een parasiet zou zijn.

Je bent hier op aarde en je bent er met een rede. Niemand is parasiet!!

Succes ermee en wees aardiger tegen jezelf!!

Verder kan ik je helaas niet zoveel zinnige tips geven, ik denk dat het belangrijk is om te weten dat je niet de enige bent. Accepteren helpt, ik weet dat ik nu eenmaal een neiging heb tot depressiviteit en ofschoon ik weet dat het tot niets leidt om elke dag alleen maar depressief in mijn bed te liggen, sta ik mezelf wel toe om daar af en toe eens gewoon even lekker aan toe te geven. Ik weet dat als ik er niet af en toe even aan toegeef, er op den duur een grote inzinking volgt. Dus ik kies nu voor af en toe een kleine inzinking die ik zelf kan 'reguleren', tot op zekere hoogte.

Anti-depressiva (Seroxat in mijn geval) hebben mij goed geholpen, maar het is wel moeilijk om ze weer af te bouwen merk ik.

Meer weet ik zo gauw niet te zeggen, sterkte, en onthou dat je niet de enige bent.

quote:

---

Op woensdag 5 februari 2003 23:51 schreef Fogerty het volgende:
Ja, pas op voor de vicieuze cirkel: ik kan uren, dagen, weken verkloten met alleen maar balen omdat ik door depressiviteit al zoveel uren, dagen, weken verkloot heb

---

Alles heeft een reden en iedere minuut leer je, alleen ben je je daar zelf niet bewust van. Denk je niet?

Ik heb enkele maanden geleden de stap overwogen om hulp te gaan zoeken, gewoon omdat ik merktte dat ik er zelf niet uit kon komen.
Op dit moment ben ik in de 4e week van therapie, en ik begin er al dingen uit te halen die heel nuttig zijn.
Wat ik nu doe is groepstherapie wat 3 dagen in de week is, vrij intensief dus.
Ik heb veel steun aan de groep, en krijg ook veel dingen te horen die confronterend zijn, en ook opbouwend.

Verder zit ik op dit moment ook met een hele moeilijke periode waarbij ik al enkele maanden heel erg slecht slaap, en de laatste maanden bijna helemaal niet geslapen.
Op 3 januarie was bekend geworden dat mijn moeder kanker had.
31 januari is ze overleden en vandaag (6 februari) is de crematie.

Ook hierbij krijg ik veel steun vanuit de therapie gelukkig, maar ik weet ook dat het heel belangrijk is om te realiseren dat de verwerking, de handelingen en gedachten van mezelf moeten uitkomen, en dat hun mij alleen tips kunnen geven.

Zo heb ik ook zelf geaccepteerd dat ik het niet alleen kon doen, heb achter de stap gestaan om hulp te zoeken, heb die stap zelf genomen, en nu is het zover om te beginnen aan een basis te leggen.

zelf had ik in gedachten dat je eerst moet onderzoeken wat er aan de hand is, dat moet kunnen accepteren, en dan verwerken en of veranderen, en dus ook dat als je dit niet kunt, hier ook rekening mee te houden en kunt overwegen om hier hulp bij te krijgen.
Dit moet echter wel vanuit jezelf komen, als je er zelf niet achter staat kan je het net zo goed niet proberen, want dan is het affect toch averechts.

Ik ga vandaag in iedergeval nog meehelpen met het uitvoeren van een goede dienst voor mijn moeder, probeer rekening te houden met mijn grenzen en kunnen, en probeer alles beetje voor beetje op te pakken.

Paul

Het is vreselijk als er zo'n ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt, maar als je dan al in een depressie zit en net bent begonnen met intensieve therapie dan staat je wereld volgens mij helemaal op z'n kop...

Sterkte!!

Het zou alleen veel tijd, moeite, energie en pijn kosten, om er beter mee om te kunnen gaan..

Soms zou je willen dat dingen anders gelopen zouden zijn, alleen daar schiet je ook niets mee op.

Het verleden is geweest, nu is het heden, en daar moet je het beste van maken, en de toekomst moet je niet teveel over nadenken, anders kan je nooit genieten van het heden omdat je voor de feiten uitloopt...

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 05:26 schreef -Dark_VisioN- het volgende:
Zelf komt mij de laatste tijd regelmatig de gedachte in het hoofd over de zin van het leven (zoiets van waar doe je het eigenlijk allemaal voor, over een tijdje ben je er niet meer en dat lijkt alles voor niets te zijn geweest) ook een vorm van depressie?

---

http://www.depressiestichting.nl/ <- ook met zelftest.

Ik hoop dat je hiervan wat weizer word.
Er staat nog veel meer informatie over op internet, en je kan over verschillende stichtingen e.d. bellen, of mailen, of een afpraak maken voor meer info, of als je het nodig denkt te hebben, en er aan toe bent, hulp

Praat ook veel met familie of vrienden, in iedergeval mensen waarbij je je gehoord voelt, en probeer over de problemen te praten.
Zoek op tijd afleiding, houd een bepaalde regelmaat aan, zorg voor voldoende beweging en buitenlucht, en ga onderzoeken waar het vandaan komt, alleen of met hulp van anderen.

Veel succes ermee, met wat je ook onderneemt

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 05:51 schreef Pacific het volgende:
Mocht je je hier ook zelf mee kunnen vinden, en wil je weten wat je er aan kan doen, dan kan ik je vertellen dat je iig een doorverweizing zou moeten hebben van de huisarts, voordat je bijvoorbeeld bij het GGZ terecht komt.
Dus mocht je willen, maak een afspraak met je huisarts, en vertel hem/haar wat er aan de hand is.

Praat ook veel met familie of vrienden, in iedergeval mensen waarbij je je gehoord voelt, en probeer over de problemen te praten.
Zoek op tijd afleiding, houd een bepaalde regelmaat aan, zorg voor voldoende beweging en buitenlucht, en ga onderzoeken waar het vandaan komt, alleen of met hulp van anderen.

Veel succes ermee, met wat je ook onderneemt

---

Bedankt voor de info trouwens.

Sterkte trouwens met het overlijden van je moeder, zou niet weten hoe ik het zonder mijn zou moeten redden.

[Dit bericht is gewijzigd door -Dark_VisioN- op 06-02-2003 06:09]

Darkvision: Mijn ervaring is dat je beter kunt voorkomen dan genezen. Misschien dat een stap naar de huisarts wat overdreven lijkt, maar zo'n persoon is ervoor opgeleid. Hij kan je iig van onzekerheden afhelpen. Veel mensen (onder wie ikzelf) blijven veel te lang doorlopen met hun problemen en gaan zich steeds slechter voelen. In ieder geval veel sterkte en wijsheid toegewenst en weet: Eens komt alles goed.

De rest hartstikke bedankt voor de steun. Ik had eigenlijk niet zoveel aandacht/steunbetuigingen verwacht. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben en ergens lucht dat wel op. en om maar met een lekkere dooddoener te eindigen:

Always Look On The Bright Side Of Life

hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:
ik heb een concrete vraag: ik lees hier van een aantal mensen dat buiten wandelen zo lekker en goed is. dat onderken ik. maar, hoe krijg ik mijzelf naar buiten, als ik op de bank lig/hang? ik ben dan echt met geen stok te porren. ik weet - als ik buiten loop - dat ik dat heerlijk vind. maar als ik op die bank hang, komt het er gewoon niet van om toch op te staan, schoenen en jas aan te trekken. ik krijg het niet voor elkaar.

hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??

---

Succes in ieder geval en GA GEWOON naar buiten , het lucht echt op!

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:
ik heb een concrete vraag: ik lees hier van een aantal mensen dat buiten wandelen zo lekker en goed is. dat onderken ik. maar, hoe krijg ik mijzelf naar buiten, als ik op de bank lig/hang? ik ben dan echt met geen stok te porren. ik weet - als ik buiten loop - dat ik dat heerlijk vind. maar als ik op die bank hang, komt het er gewoon niet van om toch op te staan, schoenen en jas aan te trekken. ik krijg het niet voor elkaar.

hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??

---

Zo te horen ben je net zo'n luie flikker als ik.

quote:

---

Op zaterdag 1 februari 2003 18:38 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Het is nu officieel: Ik ben depressief. Ik loop inmiddels bij de psycholoog en heb medicijnen gekregen (Paroxetine). Nu ik van de zelfmoord wensen af ben moet ik ervoor zorgen dat ik m'n leven op orde krijg. Ben inmiddels gestopt met m'n studie en woon weer thuis. Het grootste probleem is echter de dagindeling. Ik word gillend gek hier thuis want ik wil/durf niets te doen.
M'n vrienden staan voor 100% achter me, maar die wil ik niet iedere keer lastig vallen.

Ik heb dus een vraag. Wie heeft dit ook meegemaakt en hoe ben je er uitgekomen?

---

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 21:02 schreef Riann het volgende:

[..]

Nou ik heb dit een week geleden ook te horen gekregen en ik ben nu ook bij maatschappelijk werk en zo. En ik heb ook medicijnen.
Er is in een korte tijd zoveel gebeurd waar ik misschien later op terug kom. Ik kan het er nu nog moeilijk over hebben.
Mijn beste vrienden en mijn mentor en mijn ouders weten het verder weet het niemand.
Ja en jullie nu. Ik hoop niet dat andere mensen dit gebruiken tegen mij in andere topics. Ik heb ook een tijdje zitten twijfelen of ik het hier wel neer zou zetten.

---

Heel veel sterkte, uiteindelijk komt het wel weer goed, ook al duurt het een tijdje, je komt er sterker uit!!!

,

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 16:24 schreef KWAKje het volgende:

hoe krijg ik mezelf dan toch naar buiten??

---

Misschien kun je iets bedenken om jezelf te belonen? Een beker wamre chocomel ofzo? Je kunt jezelf misschien al best optrekken aan de wetenschap dat jet fijn vindt als je eenmaal buiten bent, of misschien werkt het wel om een fokdagboek te maken waarin je dan dagelijks even vermeldt dat je naar buiten bent geweest en hoe je het ervaren hebt? Wie weet scheelt het omdat je dan niet voor jezelf naar buiten hoeft maar voor ons! Wij kunnen je dan ook aanmoedigen om te gaan als je het niet ziet zitten...

quote:

---

Op donderdag 6 februari 2003 21:02 schreef Riann het volgende:

[..]

Nou ik heb dit een week geleden ook te horen gekregen...
....
Ik hoop niet dat andere mensen dit gebruiken tegen mij in andere topics. Ik heb ook een tijdje zitten twijfelen of ik het hier wel neer zou zetten.

---

Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dit tegen je zullen gebruiken in andere topics (alhoewel, er lopen natuurlijk wel voorbeelden van wansmaak op fok maar da's gelukkig een bijzonder kleine minderheid).

Een forum als R&P is er om lief en leed te delen, grappen en grollen hoort op andere fora thuis en zeker niet hier!
Het is al naar genoeg dat je depressief bent, en het is meer dan laf en dom om daar de draak mee te gaan steken.
Mócht het dus gebeuren dat mensen dit tegen je gaan gebruiken dan zullen ze door andere users waarschijnlijk meteen afgestraft worden. (en zo niet dan geef je het maar even door, dan doe ik het ter plekke als een modje het dan nog niet gedaan heeft)

Een mens heeft meerdere kanten, zoals ik jou ken ben je altijd in voor grappen enzo, maar je hebt ook een andere kant, en die kun je hier gerust laten zien hoor! het leven is nou eenmaal niet altijd rooskleurig, ik denk dat ieder mens dat wel weet. En waar users flink tekeer kunnen gaan tegen elkaar denk ik dat ze het mens achter de user wel respecteren...

Knap dat je het tóch gepost hebt in ieder geval!

ik slaap zo slecht net alweer een half uurtje liggen draaien

nu maar ff computeren en dan maar weer opnieuw proberen

quote:

---

Op zondag 9 februari 2003 19:48 schreef Riann het volgende:
Ik had wel meer reacties verwacht

---

Het verbaast me niet echt; uit je posts was vaak al veel te halen, een grote onzekerheid. Toch dapper dat je het hier durft te vertellen; en wees niet bang voor negatieve reacties, die hou je toch en zegt meer over hún als over jou.
Wat voor diagnose hebben ze precies gesteld?
Goed dat je er mee naar de huisarts bent gestapt; ik hoop dan ook dat je er snel weer bovenop bent... als je daar al van kan spreken... ik heb er te weinig verstand van.
Steunen je ouders je voldoende? Lijkt me erg belangrijk dat je je thuis veilig en begrepen voelt.

Sterkte meissie!

quote:

---

Op zondag 9 februari 2003 19:48 schreef Riann het volgende:
Ik had wel meer reacties verwacht

---

Heel veel sterkte

Thijs

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 11:37 schreef Tony_Montana67 het volgende:

[..]

Las net in een ander topic je probleem (denk ik) . Als dat echt zo is, is het verschrikkelijk. Ik weet eigenlijk niet precies wat ik erover moet zeggen... . Praten zal wel heel moeilijk gaan, maar je moet het gewoon proberen!!! Gun jezelf de tijd om het te verwerken en wees niet bang om je emoties te uiten.

Heel veel sterkte

Thijs

---

dat kan ik niet en dat wil ik niet.
Ik loop stage en daar heb ik het zo naar mijn zin en als ik op school ben ook ik heb het daar gewoon naar mijn zin. Dus daar stop ik dan ook niet mee.

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 17:57 schreef Riann het volgende:

[..]

Ja het is zo
ik praat er ook veel met mijn moeder en maatschappelijk werk over

---

[Dit bericht is gewijzigd door DJKoster op 10-02-2003 18:19]

quote:

---

Op zaterdag 1 februari 2003 21:37 schreef DuchessX het volgende:
Ik leer in therapie (therapeutische dagbehandeling, 3 dagen per week) anders te denken, automatische gedachten als 'Ik ben een waardeloos mens' te vervangen door alternatieve gedachten, bijvoorbeeld 'Ik ben goed zoals ik ben'.

---

Als je dat zelf niet kan bedenken, heeft 'therapie' al helemaal geen zin meer.

Soms denk ik wel eens dat het leven veels te langzaam gaat. En ik moet me iedere dag moeite doen om overeind te blijven staan. Iedere keer weer mezelf corrigeren als ik voel dat ik richting sombere en depressieve ga.

Kost verdomme veel energie En ik zie tegen veel dingen op gewoon.

Iedere dag lijkt een herhaling van de vorige dag. Opstaan, douchen, ontbijten en dan weer verder gaan met de dagelijkse shit.

Ik had een doel in mijn leven en dat was mijn hbo diploma halen maar nu krijg ik van alle kanten te horen dat het niet goed is voor mij. Ook dat is in gryzellementen gegooid en me afgepakt. Ik stond er 100 procent achter en nu ineens niet meer omdat anderen en ook ikzelf eraan twijfel nu.

En daar gaat dan weer de goede moed en wil. Een doel in het leven is belangrijk dus. Nu willen "ze" me op een andere opleiding zetten en ik vraag me dus af of dat wel wat is. Ik wil wel een uitdaging en niet iets dat ik op mijn blote voeten kan halen. Ik heb al een vermoeden dat die opleiding die zij in gedachten hebben totaal niet bij me past.

Ach ik loop toch al een tijdje doelloos rond dus ben er wel aangewend. De hulpverlening die weet het ook allemaal niet zo heel erg goed. En ook daar ben je maar een nummertje. En ze willen me al te graag een kant op drukken.

Het enige dat ik wil is dat ik stress beter aankan, niet de hele dag moeite moet doen om postief ingesteld te blijven, meer energie heb en minder moe ben en een doel in mijn leven waar ik iets mee aankan.

Die hele medicijnen troep helpt ook al niet meer zo goed.

Zo genoeg gezeurd weer. Ervaring met depressie en negatieve gedachtes heb ik dus ook wel ja. En het is geen lolletje.

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 18:35 schreef Berserker het volgende:
Als je dat zelf niet kan bedenken, heeft 'therapie' al helemaal geen zin meer.

---

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 17:58 schreef Riann het volgende:
En net als jij bent met je opleiding gestopt

dat kan ik niet en dat wil ik niet.
Ik loop stage en daar heb ik het zo naar mijn zin en als ik op school ben ook ik heb het daar gewoon naar mijn zin. Dus daar stop ik dan ook niet mee.

---

Wat is dat voor een gedoe hier met al die zelfmoordneigingen en medicijnen slikken.

Ik neem aan dat een groot publiek op fok tot de jongeren behoort
18-30 jaar.

Dit gedoe met die anti-zelfmoord-medicijn-therapieen vind ik geen gewenste ontwikkeling.

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 18:35 schreef Berserker het volgende:

[..]

Als je dat zelf niet kan bedenken, heeft 'therapie' al helemaal geen zin meer.

---

In therapie kan iemand juist door andere invalshoeken anders naar zichzelf leren kijken,
en dat kan heel behulpzaam zijn.

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:06 schreef M.ALTA het volgende:
Dit gedoe met die anti-zelfmoord-medicijn-therapieen vind ik geen gewenste ontwikkeling.

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:15 schreef Moonah het volgende:

[..]

Tja, ik denk dat de mensen in kwestie het ook liever niet nodig zouden hebben.
Maarreh, your point is...?

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:16 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Men overdrijft te veel.

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:16 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Men overdrijft te veel.

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:19 schreef Halinalle het volgende:

[..]

Ik prijs de mensen gelukkig die dat werkelijk denken.

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:18 schreef Moonah het volgende:

[..]

En jij kunt daar over oordelen?

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:16 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Men overdrijft te veel.

---

over generaliseren gesproken zeg

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:49 schreef Moonah het volgende:

[..]

Waarom antwoord je hier niet op?

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:55 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Antw: ik dacht het te weten

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:06 schreef M.ALTA het volgende:
Sorry, hoor ik had het er net ook even over in een ander topic:

Wat is dat voor een gedoe hier met al die zelfmoordneigingen en medicijnen slikken.

Ik neem aan dat een groot publiek op fok tot de jongeren behoort
18-30 jaar.

Dit gedoe met die anti-zelfmoord-medicijn-therapieen vind ik geen gewenste ontwikkeling.

---

quote:

---

Op woensdag 12 februari 2003 21:55 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Antw: ik dacht het te weten

---

Het komt vaak nog met flagen terug, maar ja het zal er bij ook wel een beetje inzitten. Ben nogal een negatief denkend persoon af en toe. Ik heb nu niet echt zin om alles weer op te rakelen aangezien ik nou juist even in een goeie periode zit.

Ik wil in ieder geval wel even zeggen dat ik iedereen veel sterkte toewens met al jullie problemen. Het is vaak heel moeilijk en uitzichtloos maar als ik het allemaal zo lees dan zijn er een aantal al best aardig in de goeie richting bezig. Wandelen op het strand is een heel goed idee. Heb ik zelf ook gedaan en het doet vaak erg goed.

Leef bij de dag, en bedenk bij elk iets wat je gedaan hebt dat dat weer een stapje vooruit is. Alles wat je doet is belangrijk. Dus durf jezelf ook een schouder klopje te geven.

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 11:38 schreef Tony_Montana67 het volgende:

[..]

Fijn dat je zo positief reageert! Ik heb dit topic met veel moeite geopend omdat ik in een situatie zat (zit) waar ik niet mee overweg kon. Ikzelf heb er erg veel aan gehad dat ik mijn ervaringen met anderen kon delen.

---

quote:

---

Als je geen ervaring met depressies hebt gehad lijkt misschien het op zielig doenerij. Dat is je goed recht, maar accepteer het feit dat sommigen gewoon met een probleem zitten en gebaat zijn bij die therapie en medicijnen. Het lijkt mij juist wel een positieve ontwikkeling dat er open over psycholoog bezoek en medicijngebruik gesproken wordt om het een beetje uit de taboe sfeer te halen. Als jij je er aan stoort, sorry! Alleen ben jij niet degene die beslist of dit een relevant onderwerp is (ikzelf ook niet trouwens)

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 13:12 schreef Lewis.de.boxer het volgende:

[..] Mensen die zo reageren hierop krijgen het meteen terug, want juist op dat soort mensen zitten we hier niet te wachten.

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:05 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Therapie ok, maar dat belachelijke overmatige medicijngebruik ...
DAT KEUR IK AF

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:05 schreef M.ALTA het volgende:

Therapie ok, maar dat belachelijke overmatige medicijngebruik ...
DAT KEUR IK AF

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:13 schreef DarkElf het volgende:

[..]

hoe kun JIJ nou beoordelen of medicijn gebruik al dan niet overmatig is?

---

Kruiden, plantenextracten, koffie en tabak kan er nog mee door.

Snaptu? Slaat nl ook nergens op .

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:56 schreef Moonah het volgende:
Luister M.ALTA, het lijkt me een goed plan als jij hier geen discussie aan probeert te gaan over het al dan niet gebruiken van medicatie. Start daar een eigen topic over of zoek even op 'anti-depressiva' want er zijn al ettelijke threads over geweest.

---

Mijn opmerking was enkel alleen bedoeld om aan te geven
dat het verschijnsel depressie blijkbaar steeds vaker optreedt en/of dat men er openlijker voor uit durft te komen.

quote:

---

Op maandag 10 februari 2003 18:35 schreef Berserker het volgende:

[..]

Als je dat zelf niet kan bedenken, heeft 'therapie' al helemaal geen zin meer.

---

[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 13-02-2003 18:21]

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:59 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Mijn opmerking was enkel alleen bedoeld om aan te geven
dat het verschijnsel depressie blijkbaar steeds vaker optreedt en/of dat men er openlijker voor uit durft te komen.

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 18:15 schreef DuchessX het volgende:

Is het nou echt zo moeilijk om iemand anders in zijn of haar waarde te laten?

---

Let niet op die gek, zijn ondertitel betekent vertaald niet voor niets: "Provoceren Is Noodzakelijk". Sommige mensen vinden het nou eenmaal leuk om met de gevoelens van anderen te spotten. Jij weet wat je aan die therapie hebt en dat is goed, laat anderen maar lullen, niemand kan jou verbieden gelukkig te worden. Onthoud dat gewoon en trek je niets aan van gekken zoals hij.

Sterkte,

Thijs

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:59 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Goed idee. ik hou het in de gaten.

Mijn opmerking was enkel alleen bedoeld om aan te geven
dat het verschijnsel depressie blijkbaar steeds vaker optreedt en/of dat men er openlijker voor uit durft te komen.

---

Heb net een heel verhaal getypt over hoe ik me voel maar ik laat het maar achterwege. Voel me verdomme klote en het hele leven is gewoon verrot. Heb zin in een dikke joint nu.

En waar het aan ligt Dat mag Jezus Christus weten...ik weet het niet. Het zal wel aan mij liggen ofzo. Ben misschien een zwakkeling die niet tevreden is met alles.

Therapie zie ik niet zitten

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 17:49 schreef M.ALTA het volgende:

[..]

Als ze van de farma-industrie komen weet ik genoeg.

Kruiden, plantenextracten, koffie en tabak kan er nog mee door.

---

Het is echter wel een moeilijker weg omdat je zonder medicatie ECHT aan je probleem zal moeten werken in plaats van ze enkel maar te verdoven met alle gevolgen van dien....

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 19:49 schreef yingyang het volgende:

Therapie zie ik niet zitten

---

Heb je ervaring met therapie? (ps: je kunt ipv therapie ook gewoon mental coaching doen hoor).

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 19:01 schreef Riann het volgende:

[..]

Ik vind het juist fijn dat ik hier niet de enige ben
en verder mijn familie weet het anders niemand

---

quote:

---

Op donderdag 13 februari 2003 18:28 schreef Tony_Montana67 het volgende:

[..]

Lieve DuchessX

Let niet op die gek, zijn ondertitel betekent vertaald niet voor niets: "Provoceren Is Noodzakelijk". Sommige mensen vinden het nou eenmaal leuk om met de gevoelens van anderen te spotten. Jij weet wat je aan die therapie hebt en dat is goed, laat anderen maar lullen, niemand kan jou verbieden gelukkig te worden. Onthoud dat gewoon en trek je niets aan van gekken zoals hij.

Sterkte,

Thijs

---

Voor jou ook sterkte

Ook ben ik vaak niet tevreden met mezelf. Ook verlang ik teveel van mezelf. Ik verlang dat ik een super mens ben zonder zwakke kanten.

Ik moet accepteren dat ik maar een mens ben met zijn tekortkomingen.

Voel me beter als ik accepteer wie ik ben en wat ik kan en doe. En voel me klote als ik weer de drang heb om de lat veels te hoog te leggen. Continu moeten presteren voor mezelf is erg vermoeiend.

Het leven nemen zoals het is dat is wat ik moet doen. En geen perfect leven willen hebben.

Tevreden kunnen zijn met de kleine dingen dus. En niet teveel verwachten en verlangen.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 11:47 schreef yingyang het volgende:
Mijn depressie komt voort uit ontevredenheid. Ik weet precies waar het aan ligt. Ik verlang teveel van het leven en op dagen als vandaag kan ik wel genieten van de kleine dingen die het leven interessant maken.

Ook ben ik vaak niet tevreden met mezelf. Ook verlang ik teveel van mezelf. Ik verlang dat ik een super mens ben zonder zwakke kanten.

Ik moet accepteren dat ik maar een mens ben met zijn tekortkomingen.

Voel me beter als ik accepteer wie ik ben en wat ik kan en doe. En voel me klote als ik weer de drang heb om de lat veels te hoog te leggen. Continu moeten presteren voor mezelf is erg vermoeiend.

Het leven nemen zoals het is dat is wat ik moet doen. En geen perfect leven willen hebben.

Tevreden kunnen zijn met de kleine dingen dus. En niet teveel verwachten en verlangen.

---

--------------------------------------------------------------------------------

Moet je sowieso m.i. ook niet doen als je in een depressie zit, heb zelf een lange tijd gewoon veeeeeeeeel te veel gedaan dan goed voor me was (school, stage, werk is 52 uur... zonder huiswerk .. ik had ook een vriendin.. dus die uren kwamen er ook bij, en roland moest ook eten en eten kopen.. dusseh ... beetje TE veel tijd was ik daaraan kwijt.
Woonde toen op mezelf, 300 km van huis af, sinds kort woon ik weer thuis, doe dezelfde studie als waar ik eerst woonde, en ik merk aan mezelf dat ik nu weer rustiger word. Maar nog niet ben.. En het liefst wil ik dat het eergisteren weer goed was.. Maar dat gaat niet, dat moet geaccepteerd worden.
Mijn advies, ga dingen doen die je leuk vindt, en af en toe naar buiten, de zon in.. Weet niet of je bij een strand in de buurt woont, ik eerst niet, maar nu thuis zit ik 5 minuten van het strand af.
Dingen van je afschrijven helpt bij mij heel goed, de mooiste gedichten komen er dan uit, dat heeft ook een therapeutische werking..

Maarre succes man!

quote:

---

Op zaterdag 1 februari 2003 19:54 schreef VreemdeWezen
het volgende:
Praten helpt zeker. Al is het maar een betrouwbare chatvriend(in). Ik was ooit ook depri voor lange tijd, zag het allemaal ook een keer niet meer zitten, maar ik kwam iemand (met veel geluk trouwens) 2 jaar geleden tegen op internet en je wilt niet weten wat ze me allemaal heeft aangedaan. We praatten veel en, ook over mijn depritiviteit, en zij ook die van haar etc. Ik ben nu ver weg van mijn depri periode, kan weer een redelijk "normaal" leven leiden (soms dan).

Teach me...... ;-)
[..]

Ik dacht echt veel over dat soort vragen na in de depriperiode. En onder het nadenken ga je jezelf afzeiken en zo, wat je nog depressiever maakt. het is idd beter dat je niet over die vragen nadenkt, ik ben er zelfs nu nog steeds niet uit, net als vele mensen.
Sterkte

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 12:39 schreef Riann het volgende:

[..]

Dit herken ik best wel erg

---

Tevredenheid is bij mij echt het sleutelwoord. En ook op slechte dagen moet ik proberen om tevreden te blijven, en altijd in mijn achterhoofd houden dat een klote gevoel vaak maar tijdelijk is.

Op klote dagen moet ik terug kijken op momenten waarop het wel goed ging en me daar op focussen.

De laatste tijd ben ik erg bezig om mezelf te leren kennen. En ook de reden van me niet goed voelen onder ogen te zien. Het begint langzaam op te schieten en het is gewoon een grote levensles allemaal.

Ik doe het gewoon rustig aan en neem het leven zoals het is. Ik leef meer nu. Leven betekent voor mij gewoon leven en adem halen en mezelf zijn en de dingen doen die ik doe zonder al te veel na te denken erover.

Onbezorgd leven wil ik

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 12:53 schreef yingyang het volgende:

[..]

Dan ben ik dus niet de enige

Tevredenheid is bij mij echt het sleutelwoord. En ook op slechte dagen moet ik proberen om tevreden te blijven, en altijd in mijn achterhoofd houden dat een klote gevoel vaak maar tijdelijk is.

Op klote dagen moet ik terug kijken op momenten waarop het wel goed ging en me daar op focussen.

De laatste tijd ben ik erg bezig om mezelf te leren kennen. En ook de reden van me niet goed voelen onder ogen te zien. Het begint langzaam op te schieten en het is gewoon een grote levensles allemaal.

Ik doe het gewoon rustig aan en neem het leven zoals het is. Ik leef meer nu. Leven betekent voor mij gewoon leven en adem halen en mezelf zijn en de dingen doen die ik doe zonder al te veel na te denken erover.

Onbezorgd leven wil ik

---

Iedereen sterkte die het nodig heeft en weet, je staat niet alleen (ook al voelt het wel eens zo)

Ik ben doorverwezen naar een psychiater, met spoed, omdat het echt niet goed gaat.
Teveel wisselvalligheid, te veel instabiliteit etc.

Ben bang voor wat komen gaat, maar ik weet dat het het best is.

Heb daarom nog niet echt ervaring met behandeling, maar helaas al wel ongeveer anderhalf jaar ervaring met de depressie zelf...

-edit- psychiater, niet psycholoog -edit-

[Dit bericht is gewijzigd door Faithy op 15-02-2003 13:46]

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 13:29 schreef Faithy het volgende:
Op het moment zit ik aan het begin van wat de psycholoog zei, een lange weg.

Ik ben doorverwezen naar een psycholoog, met spoed, omdat het echt niet goed gaat.
Teveel wisselvalligheid, te veel instabiliteit etc.

Ben bang voor wat komen gaat, maar ik weet dat het het best is.

Heb daarom nog niet echt ervaring met behandeling, maar helaas al wel ongeveer anderhalf jaar ervaring met de depressie zelf...

---

Zie die stap naar de psycholoog als de eerste stap naar betere tijden. Vond het zelf eerst ook hartstikke eng om er naar toe te gaan, maar het klikte eigenlijk direct. Vergeet niet dat die mensen ervoor geleerd hebben en dat je niet de enige bent. Je hebt nu een kut periode waar je al veel te lang mee rond loopt en daar moet je overheen komen, maar gun jezelf die tijd. Probeer het te accepteren en prent jezelf in dat het weer over gaat. Ga niet forceren, maar laat het gewoon op je af komen. Ikzelf heb er ook jaren mee rond gelopen met minder ups dan downs en dacht dat ik niets waard was. Als het je teveel wordt ga dan niet in een hoekje zitten, daar ga je je alleen maar slechter door voelen, wees lief voor jezelf. Misschien een hele vreemde tip, maar neem natuurprogramma's op en kijk ze als je je slecht voelt, bij mij hielp het erg, ik vergat alles om me heen

Sterkte en wees lief voor jezelf!!!

Over een depressie heenkomen dat moet eigenlijk uit jezelf komen. De kern van het probleem moet aangepakt worden. En het moet niet zo zijn dat er een of andere happy pilletje is die je blij maakt.

Van de seroxat ben ik een paar keer goed vrolijk geweest maar dat gevoel dat was niet echt. Het was een nep gevoel en ik had geen reden om vrolijk te zijn. Omdat de problemen er nog steeds waren.

Ik vind het ook een beetje vreemd dat psychiaters zo met medicijnen gooien. Het blijkt normaal te zijn en het blijkt te mogen allemaal. Die uitzending over de gevaren van anti depressiva zette me ook al aan het denken. En psychiaters die schrijven het zonder schuldgevoel voor. Alsof het niets is.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 15:14 schreef yingyang het volgende:
Van de seroxat ben ik een paar keer goed vrolijk geweest maar dat gevoel dat was niet echt. Het was een nep gevoel en ik had geen reden om vrolijk te zijn. Omdat de problemen er nog steeds waren.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 15:19 schreef Fogerty het volgende:

Er zijn altijd problemen, dat betekent niet dat je dan maar niet vrolijk moet zijn.
Dit is juist waarom er antidepressiva zijn. Neem twee mensen die evenveel (meevallers en) tegenslagen/problemen hebben. De een slaagt er zonder hulp in zichzelf er doorheen te slaan en heeft de kracht en energie om te proberen zijn situatie te verbeteren. De ander kan zich alleen nog maar verschrikkelijk depressief voelen en raakt er zo passief van dat zijn situatie alleen nog maar verslechtert. Die laatste groep kan veel baat hebben bij antidepressiva.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 15:14 schreef yingyang het volgende:
Ik twijfel aan de werking van anti depressiva en aan alle andere medicatie die ze me voorschrijven. Via chemische troep proberen ze mijn denken te beinvloeden en mijn karakter te veranderen.

En psychiaters die schrijven het zonder schuldgevoel voor. Alsof het niets is.

---

De psychiatrie is nooit opgericht met als doel mensen te helpen hoor, men moet dat maar eens afleren te geloven. De psychiatrie is gewoon big business omdat ze zelf hun aanwas "consumenten" kweken.

Bij het afbouwen krijg ik te maken met hevige ontwenningsverschijnselen die 2 maanden duren. Dan voel ik als ik het hoofd draai een heel vervelend gevoel. Alsof ik wegval en tegen de grond ga door een black-out. En dat de hele dag door.

Afbouwen ga ik binnenkort weer en dus krijg ik die shit weer. En stel je voor dat gaat niet meer weg. Dan zit ik mooi met de gebakken peren.

En wie is het dan schuld??? Ik??? De psychiater??? Of de producent van seroxat???

Op een andere engelstalige site heb ik gelezen dat er rechtszaken lopen tegen seroxat. http://www.orlok.co.uk/paxil/

De depakine die ik inneem is minder zwaar. Dat middel is ook al 40 jaar oud ofzo dus er is ook meer over bekend. Depakine ben ik ook niet zo bang voor.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 15:38 schreef yingyang het volgende:

Bij het afbouwen krijg ik te maken met hevige ontwenningsverschijnselen die 2 maanden duren. Dan voel ik als ik het hoofd draai een heel vervelend gevoel. Alsof ik wegval en tegen de grond ga door een black-out. En dat de hele dag door.

---

Absoluut niet prettig!

Zit er nog zeker 4 maanden aan, maar waarschijnlijk wat langer. Ik hoop dat het bij mij meevalt, maar na jullie posts gelezen te hebben..

[edit]Ik wilde wat linkjes voor je opzoeken maar alleen al zoeken op "Seroxat" hier in R&P gaf erg veel resultaten. Je moet zelf maar even kijken aan welke topics je het meeste hebt.

[Dit bericht is gewijzigd door Fogerty op 15-02-2003 15:58]

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 15:39 schreef Idols-fanaat het volgende:

[..]

Dit heb ik ook!!

Absoluut niet prettig!

---

Als ik deed of deed, of een combinatie van die 2 dan ging het mis en trad er een error op.

Morgen begin ik dus met afbouwen. Van 40 naar 30 mg en ik ben benieuwd hoe het gaat.

Vorige zomer heb ik er zeker 1 1/2 maand last van gehad

Kent iemand Seroxat?

Liet me erg schrikken omdat mij verzekerd was dat het niet verslavend zou werken, moet 't nog allemaal ff rustig verwerken

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 16:02 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Voor anderen die geinteresseerd zijn in de bijwerkingen

Kent iemand Seroxat?

Liet me erg schrikken omdat mij verzekerd was dat het niet verslavend zou werken, moet 't nog allemaal ff rustig verwerken

---

Na het stoppen is het gewoon een zaak om je goede gevoel vast te houden en te leren van wat je geleerd hebt tijdens de seroxat tijd. De denkpatronen proberen aan te houden en de levensinstelling ook.

Xanax is pas verslavend. Denk dat het bij seroxat reuze mee valt. De ontwenningsverschijnselen zijn dan wel behoorlijk vervelend maar dat hoort er dan ook maar bij.

Ik weet het ook niet allemaal zeker. Je moet het zelf ervaren ook. Bij iedereen werkt het anders.

Sterkte ermee en laat het maar rustig op je afkomen. Druk maken heeft geen zin.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 16:54 schreef yingyang het volgende:

[..]

Probeer je niet al te druk te maken. Is wel moeilijk maar druk maken heeft geen zin. En of het echt verslavend is weet ik niet. Ik ben dus 2 keer eerder gestopt met seroxat en ik viel niet direct terug richting depressie. De depressie volgde pas veel later weer.

Na het stoppen is het gewoon een zaak om je goede gevoel vast te houden en te leren van wat je geleerd hebt tijdens de seroxat tijd. De denkpatronen proberen aan te houden en de levensinstelling ook.

Xanax is pas verslavend. Denk dat het bij seroxat reuze mee valt. De ontwenningsverschijnselen zijn dan wel behoorlijk vervelend maar dat hoort er dan ook maar bij.

Ik weet het ook niet allemaal zeker. Je moet het zelf ervaren ook. Bij iedereen werkt het anders.

Sterkte ermee en laat het maar rustig op je afkomen. Druk maken heeft geen zin.

---

Ik kijk idd wel ff de kat uit de boom, zit er nog wel een tijdje aan vast, dus dat is iets voor later zorg. Ik heb er nu baat bij, dus daar hou ik me voorlopig maar aan vast

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 17:20 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Ik kijk idd wel ff de kat uit de boom, zit er nog wel een tijdje aan vast, dus dat is iets voor later zorg. Ik heb er nu baat bij, dus daar hou ik me voorlopig maar aan vast

---

Alleen dat van die black-out-achtige toestanden, daar zie ik meer mensen over klagen. Maar, zo erg is dat stroomschokje in je hoofd nou ook weer niet hoor. Er valt mee te leven.
Toen ik eens na een halfjaar gestopt was met Seroxat, had ik kwa stemmingen geen overgangsverschijnselen, alleen maar dat stroomschokje maar ook dat verdwijnt na een tijdje weer.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:12 schreef Riann het volgende:
bij mij ligt het er dus ook dat ik dik ben enzo
heel onzeker
net weer een hele discusie gehad van ja als je dit en dat doet dan val je wel af.
ik heb heel mijn leven al gelijnt enzo
en ik heb gemerkt dat het niet werkt en dan worden ze boos.
nu voel ik me weer down gewoon door zoiets.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:12 schreef DarkElf het volgende:

[..]

meiske toch

---

maar ik word er zo moe van dat mensen het altijd beter willen weten.
Ze kunnen er pas over meepraten als ze zelf dik zijn geweest en gelijnt hebben en door de maatschappijn niet geaccepteerd worden omdat je wat dikker bent.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:14 schreef Riann het volgende:

[..]

En ik weet het is niet verkeerd bedoeld misschien

maar ik word er zo moe van dat mensen het altijd beter willen weten.
Ze kunnen er pas over meepraten als ze zelf dik zijn geweest en gelijnt hebben en door de maatschappijn niet geaccepteerd worden omdat je wat dikker bent.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:14 schreef Riann het volgende:

En ik weet het is niet verkeerd bedoeld misschien

maar ik word er zo moe van dat mensen het altijd beter willen weten.
Ze kunnen er pas over meepraten als ze zelf dik zijn geweest en gelijnt hebben en door de maatschappijn niet geaccepteerd worden omdat je wat dikker bent.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:23 schreef DarkElf het volgende:

[..]

er is enorm veel druk om vooral maar maatje anorexia te hebben en mensen die geen problemen hebben met hun gewicht snappen niet wat voor effect die druk kan hebben, ik snap je wel

---

mijn moeder ook hoor
die zegt altijd ja je bent toch zo
ook omdat ik nooit wil zwemmen omdat ik niet in zwempak wil
zegt mijn moeder altijd je bent toch zo kun je toch niks aan veranderen
het is bij mij nog niet zo erg dat ze een maagring bij me indoen

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:25 schreef Tony_Montana67 het volgende:

[..]

Zo moet je niet naar jezelf kijken. Probeer aan je positieve kanten te denken. Je zult erachter komen dat mensen je niet alleen op je uiterlijk beoordelen, maar ook op je persoonlijkheid. Het klinkt als een cliche, maar het is wel zo! En aan de foto in je fotoboek te zien zie je er gewoon leuk uit. Wees lief voor jezelf, niemand kan jou beletten gelukkig te worden

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:14 schreef Riann het volgende:

[..]

En ik weet het is niet verkeerd bedoeld misschien

maar ik word er zo moe van dat mensen het altijd beter willen weten.
Ze kunnen er pas over meepraten als ze zelf dik zijn geweest en gelijnt hebben en door de maatschappijn niet geaccepteerd worden omdat je wat dikker bent.

---

jij reareerd alleen errug verkeerd

Zij bedoeld het errug goed. Maar hoe jij in 1 keer reageerde sloeg echt nergens op.

[Dit bericht is gewijzigd door oldenzaaltjuh op 15-02-2003 20:29]

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:27 schreef oldenzaaltjuh het volgende:

[..]

nee jij reageerd heel erg verkeerd riann. Het is niet zo dat wij boos worden

jij reareerd alleen errug verkeerd

---

Nachtbar#686: * Riann heeft webcam gekocht...

daar is het begonnen

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:27 schreef oldenzaaltjuh het volgende:

[..]

Zij bedoeld het errug goed. Maar hoe jij in 1 keer reageerde sloeg echt nergens op.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:30 schreef Riann het volgende:

[..]

zie je
je snapt me toch niet
Ik had al gezegt dat het allemaal niet zo gemakkelijk was zoals zij zei
en dan toch gewoon door blijven gaan

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:27 schreef Riann het volgende:

[..]

Ja ik heb 1 ding wat ik mooi aan mezelf vind
en dat zijn mijn oogjes

---

Met alleen je ogen kom je nergens. Ik wil je niet de grond in boren. Maar ik praat uit ervaring.

Ik heb 100000 keer gehoord dat ik de mooiste blauwe ogen heb en ik dacht ook dat ik met mijn ogen dingen kon bereiken. Maar je hebt er niets aan gewoon. Alleen met mooie ogen kom je nergens.

Wat jij moet doen daar moet je zelf achter komen. En je hebt meer dan alleen mooie ogen....leer jezelf eens kennen en laat jezelf dan eens zien aan anderen.

Sterkte ermee

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:35 schreef shmoopy het volgende:
Ik vind ook dat er erg lullig op Riann gereageerd is als ik dat zo lees,
maar dat moeten jullie in dat andere topic maar oplossen,
ik wil graag ontopic blijven hier.

---

iemand die het met me eens is
dankjewel shmoopy

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:35 schreef shmoopy het volgende:
Ik vind ook dat er erg lullig op Riann gereageerd is als ik dat zo lees,
maar dat moeten jullie in dat andere topic maar oplossen,
ik wil graag ontopic blijven hier.

---

en nu zal ik niet verder offtopic gaan

En dat snap ik best hoor, want dat geldt voor veel meer mensen hier op het fokforum. Maar ik denk dat het geen gunstige uitwerking zal hebben op je depressiviteit.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:38 schreef Fogerty het volgende:
Riann ik vind het goed dat je in therapie je depressiviteit aanpakt maar ik denk dat je op het forum bezig bent op een manier waar je juist alleen maar depressiever van wordt. Je zoekt (vooral in B&H) steeds bevestiging omtrent je uiterlijk, terwijl het verstandiger is om je zelfvertrouwen uit jezelf te halen in plaats van uit complimentjes van mensen op een forum. Daarnaast word je kwaad als mensen je advies proberen te geven en ga je klagen dat je daardoor zo depressief wordt. Je laat je zelfbeeld veel te veel afhangen van de positieve en negatieve dingen die mensen hier zeggen.

En dat snap ik best hoor, want dat geldt voor veel meer mensen hier op het fokforum. Maar ik denk dat het geen gunstige uitwerking zal hebben op je depressiviteit.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:38 schreef Fogerty het volgende:
Riann ik vind het goed dat je in therapie je depressiviteit aanpakt maar ik denk dat je op het forum bezig bent op een manier waar je juist alleen maar depressiever van wordt. Je zoekt (vooral in B&H) steeds bevestiging omtrent je uiterlijk, terwijl het verstandiger is om je zelfvertrouwen uit jezelf te halen in plaats van uit complimentjes van mensen op een forum. Daarnaast word je kwaad als mensen je advies proberen te geven en ga je klagen dat je daardoor zo depressief wordt. Je laat je zelfbeeld veel te veel afhangen van de positieve en negatieve dingen die mensen hier zeggen.

En dat snap ik best hoor, want dat geldt voor veel meer mensen hier op het fokforum. Maar ik denk dat het geen gunstige uitwerking zal hebben op je depressiviteit.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:43 schreef Riann het volgende:

[..]

ja het belangerijkste is hoe de buitenwereld mij vind
niet hoe ik mezelf vind daar bereik je niks mee
En proberen mij advies te geven maar als ik dan al eens een paar keer vriendelijk vertel dat het niet lukt bij mij en dat ik er moe van word en dan toch gewoon doorgaan dat het zo wel werkt.
Wie weet het nou beter zij of ik.

---

Meer niet. Respect voor mezelf en de rest kan doodvallen als het ware.

Wat jij moet doen is van jezelf houden en schijt hebben aan anderen. Er is maar een iemand waar je je hele leven mee moet omgaan en dat ben jij

Mooie ogen is mooi meegenomen....maar dat wil niet zeggen dat je problemen zijn opgelost.

[Dit bericht is gewijzigd door yingyang op 15-02-2003 20:51]

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:43 schreef Riann het volgende:

ja het belangerijkste is hoe de buitenwereld mij vind
niet hoe ik mezelf vind daar bereik je niks mee

---

En over die buitenwereld: je kunt het toch nooit voor iedereen goed doen. Heb ik ook heel lang geprobeerd, maar toch bleven er altijd mensen die mij om de een of andere reden niet mochten of stom vonden. Toen deed ik mijn uiterste best om juist die mensen voor me te winnen (en in mijn mindere periodes heb ik die neiging nog steeds), maar over het algemeen ben ik er nu van overtuigd dat ze zich gewoon gruwelijk vergissen als ze niet willen zien dat ik best okee ben

_{Toch lijd ik nog steeds wel aan depressiviteit, maar niet meer omdat anderen mij niet okee vinden, eerder omdat ik dat bij tijd en wijle zelf vind *snif* *snotter*}

[Dit bericht is gewijzigd door Fogerty op 15-02-2003 20:51]

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:47 schreef yingyang het volgende:

[..]

Ben ik het niet mee eens. Ik vind het belangrijker hoe ik mezelf zie. De manier waarop ik tegen mezelf kijk ik het belangrijkste. Wat andere idiooten van mij vinden boeit me niet. Zolang ik maar respect voor mezelf heb.

Meer niet. Respect voor mezelf en de rest kan doodvallen als het ware.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:49 schreef Tony_Montana67 het volgende:

[..]

Daar ga je dus de fout in. Accepteer gewoon wie je bent. Wat anderen van je vinden is op dit moment irrelevant. Je moet op dit moment proberen van jezelf te houden, je imperfecties maken je uniek en daar moet je trots op zijn! Focus je niet op een schoonheids ideaal, maar wees een goed persoon, daar heb je veel meer aan

---

Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, doe dus gewoon wat jíj wil.

Blijven herhalen voor jezelf, net zolang tot ie goed in je koppie staat.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:50 schreef Riann het volgende:

[..]

Ik wil ook ooit zover komen dat ik dat ook vind

---

Doe het gewoon rustig aan en leer jezelf kennen. Niet te snel van stapel lopen ook. Het moet vanzelf gaan.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:53 schreef shmoopy het volgende:
Riann, het klinkt als een enorme dooddoener,
maar ik heb geleerd hoe ontzettend waar het is en hoe het kan helpen om te doen wat voor jou goed voelt:

Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, doe dus gewoon wat jíj wil.

Blijven herhalen voor jezelf, net zolang tot ie goed in je koppie staat.

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:51 schreef Riann het volgende:

Ik werk bij bejaarden en die zeggen heel vaak wat ben je toch ook een goed ding of zoiets en dat doet me wel goed

---

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:12 schreef Riann het volgende:
...en dan worden ze boos.

---

Wie moet er hier nou eigenlijk boos worden?

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:14 schreef Riann het volgende:

Ze kunnen er pas over meepraten als ze zelf dik zijn geweest en gelijnt hebben....

---

Als je dat maar weet! Ze weten dus niet waar ze over praten

quote:

---

Op zondag 16 februari 2003 01:33 schreef Idols-fanaat het volgende:

[..]

Precies!!

Als je dat maar weet! Ze weten dus niet waar ze over praten

---

quote:

---

Op zondag 16 februari 2003 09:13 schreef Nyame het volgende:
Lieve Riann,
Ik geloof dat ik her er der wat van het verhaal gemist heb, maar ik lees wel terug dat je erg met je uiterlijk zit...
Mensen hier op het forum kunnen je uiterlijk helemaal niet goed beoordelen, foto's zijn maar lege plaatjes, het verschil tussen een wassen beeld en een mens...
Als je de topics leest over waar mensen bv op vallen in iemand, wat ze aantrekkelijk vinden zijn het bijna altijd op 1 de uitstraling en op 2 de ogen, de rest komt er met flinke afstand nog eens achter.
Je ogen heb je, zoals je zelf ook al zei, in ieder geval al mee! Je uitstraling daarintegen is een weerspiegeling van je innerlijk. Dat de bejaarden je mogen en waarderen zegt al een heleboel, voor een hoop oude mensen is uiterlijk vertoon niet meer nodig, ze kijken dwars door je heen, recht naar de kern. Als zij vinden dat die oké is, dan kun je gerust geloven dat dat ook echt zo is! De enige dingen dan nog zijn je depressie en lage zelfbeeld, die bepalen nog niet 100% je uitstraling, maar best een groot gedeelte ervan! Iemand die tevreden is en het naar zijn zin heeft heeft vaak een soort twinkeltje in zijn/haar ogen, wat ze nóg een beetje mooier maakt dan ze al zijn, wat iemand nèt die bijzonderheid geeft... Kijk eens goed in de spiegel en kijk naar je innerlijk, trek gezichten naar jezelf en zie hoe je er aantrekkelijk uitziet. Neem daarnaast de stap naar acceptatie, natuurlijk zie je dingen bij jezelf die je niet mooi vindt, maar dat doet echt iedereen! Kijk maar naar mensen die je zelf heel mooi vindt, zijn die nou echt zo knap? ben jij echt zoveel lelijker dan zij? Kan het niet geloven...
Het is een dooddoener, maar er is echt niemand die 100% tevreden is met zichzelf hoor! Alleen leer je jezelf accepteren, en dat straal je weer uit waardoor je alleen nog maar mooier wordt.
En wat betreft je gewicht: overgewicht heeft een behoorlijk onderschatte invloed op je leven, het maakt je leven niet leuker helaas! Niet in deze tijd tenminste. Maar afvallen is en blijft een hel. Om die te kunnen doorstaan is het denk ik toch heel belangrijk dat je stevig in je schoenen staat, en dat je er voor de volle 100% voor kunt gaan! Pas als dat in orde is kun je het, maar dan kun je het ook echt ook!! Kijk maar eens in de topics van de Fok!dieetclub! Hoeveel we daar nog niet zijn afgevallen met z'n allen... Tegen de tijd dat je er klaar voor bent en je wilt nog steeds graag afvallen zou zoiets misschien ook wel een goed idee voor jou zijn? Maar ik wil je toch graag als tip meegeven om daar lekker mee te wachten tot je je leven weer op orde hebt. Je hebt al zoveel druk op je, zorg eerst maar dat je je weer lekker voelt, dan kun je daarna die uitdaging aangaan! Probeer tot die tijd op gewicht te blijven, zodat er straks niet meer afhoeft dan nu, dat is al moeilijk genoeg!
Koppie op meis, je bent zo lief voor die bejaarden die jouw liefde en zorg zo hard nodig hebben dat je alleen dáárom al reden hebt om ook lief voor jezelf te zijn! Maar ja, dat is helaas makkelijker gezegd dan gedaan...
_{* Nyame woog een aantal jaar geleden ook 88 kg bij 1.62m, en nu nog 75 dus weet wel waarover het gaat!}

---

In een ander topic wordt trots gezien als hoofdzonde maar daar ben ik het volkomen mee oneens. Zelf-respect en een beetje trotsheid die slepen mij in ieder geval er vaak doorheen.

Tijdens de depressie is er echter geen zelf respect meer over en zie ik alleen maar de slechte kant van mezelf. En focus ik me alleen maar op de dingen die ik niet kan. En ook tijdens een depressie vergelijk ik mezelf teveel met anderen. Fout dus, want je moet het zelf doen en zelf moet je leven en je leven inhoud geven. Anderen doen dat ook.

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 20:12 schreef Riann het volgende:
bij mij ligt het er dus ook dat ik dik ben enzo
heel onzeker
net weer een hele discusie gehad van ja als je dit en dat doet dan val je wel af.
ik heb heel mijn leven al gelijnt enzo
en ik heb gemerkt dat het niet werkt en dan worden ze boos.
nu voel ik me weer down gewoon door zoiets.

---

Wat is jouw eetgewoonte?
Veel vet eten, of wel eten, maar dan meer om het hongergevoel te stillen dan echt voedingsstoffen (schijf van vijf) binnen te krijgen?
En dan zijn er van die mensen die zeggen.. jij bent dik .. bla bla bla.. En daar ga je jezelf weer onzeker van voelen..
Gewoon gezond eten, en vooral op gezette tijden eten.. Beetje sporten.. Voel je jezelf ook weer beter door.. en doordat je jezelf beter voelt, ga je weer meer energie steken in het afvallen..
En zo is de cirkel weer rond..

succes meid!

Afgelopen zaterdag zijn we met een een groep vrienden naar de bios geweest en dat ging totaal niet. Ik kwam overstuur thuis en met het idee dat ik iedereen teleurgesteld had. Maar terugkijkend heb ik mezelf best goed gehouden. Ik had het initiatief voor deze avond genomen en iedereen uitgenodigd, dat de uitwerking dan niet volgens plan liep is dan toch van minder belang. Ik moet gewoon rustig de tijd nemen en alles rustig op me af laten komen, proberen het positieve van dingen in te zien en niet het negatieve. Situaties zijn er gewoon, maar je gedachten over een situatie bepalen je stemming. En over die medicijnen: Op dit moment helpen ze en heb ik het gevoel dat ik er beter van wordt, dus dat is geen last meer, maar een zegen.

nog ff offtopic: Nooit gedacht dat er uberhaupt gereageerd zou worden op dit topic , wordt er eigenlijk een beetje stil van

quote:

---

Op maandag 17 februari 2003 11:28 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Eindelijk heb ik m'n depressie geaccepteerd!

Afgelopen zaterdag zijn we met een een groep vrienden naar de bios geweest en dat ging totaal niet. Ik kwam overstuur thuis en met het idee dat ik iedereen teleurgesteld had. Maar terugkijkend heb ik mezelf best goed gehouden. Ik had het initiatief voor deze avond genomen en iedereen uitgenodigd, dat de uitwerking dan niet volgens plan liep is dan toch van minder belang. Ik moet gewoon rustig de tijd nemen en alles rustig op me af laten komen, proberen het positieve van dingen in te zien en niet het negatieve. Situaties zijn er gewoon, maar je gedachten over een situatie bepalen je stemming. En over die medicijnen: Op dit moment helpen ze en heb ik het gevoel dat ik er beter van wordt, dus dat is geen last meer, maar een zegen.

nog ff offtopic: Nooit gedacht dat er uberhaupt gereageerd zou worden op dit topic , wordt er eigenlijk een beetje stil van

---

Ja, zoals je ziet heb je best e.e.a. losgemaakt met dit topic, zo zie je maar weer dat het altijd meer mensen betreft dan je zou verwachten!

quote:

---

Op maandag 17 februari 2003 11:28 schreef Tony_Montana67 het volgende:
Eindelijk heb ik m'n depressie geaccepteerd!

Situaties zijn er gewoon, maar je gedachten over een situatie bepalen je stemming.

En over die medicijnen: Op dit moment helpen ze en heb ik het gevoel dat ik er beter van wordt, dus dat is geen last meer, maar een zegen.

---

Je hebt nu alle gelegenheid om je denkpatroon naar eigen wensen te veranderen en bij te schaven. Het her-creëeren van je belevingswereld kan beginnen!

Succes hoor!

interessante site over kundalini.

Verder op deze site wordt uitgebreid ingegaan op het bestaande verband tussen bipolaire stoornis (manisch depressiviteit) en de te snel ontwaakte kundalini-energie!

http://www.xs4all.nl/~robvd/kundalini/index.htm

Het valt me op dat er hier de laatste tijd ongelooflijk veel mensen met problemen rondlopen. In sommige gevallen is het "gewoon" liefdesverdriet, maar het is schrikbarend hoe vaak er toch "ernstigere gevallen" langs komen. Het vervelende is dat ik mezelf zo herken in die situaties.

Vanaf mijn 4e heb ik al last van depressieve periodes varierend van 1 week tot een jaar. Ik kan niet goed tegen veranderingen en ben erg wantrouwend naar andere mensen toe. Jarenlang heb ik de mensen voorgehouden dat alles goed met me ging. Ik stond bekend als die cynische jongen die altijd vrolijk en behulpzaam was. In werkelijkheid kon niks me interresseren en hielp ik anderen alleen om niet aan m'n eigen problemen te hoeven denken. Het gekke is dat ik altijd makkelijk vrienden heb kunnen maken en ben nooit gepest ofzo.

Mijn wantrouwen tegen mensen kan ik dus ook niet helemaal plaatsen. Misschien is er vroeger iets gebeurd dat ik te ver heb weggedrongen, misschien komt het dat ik altijd wel een loner ben geweest met andere interesses. Feit is wel dat ik me jarenlang nooit emotioneel ge-uit heb, waardoor allerlei gevoelens onverwerkt bleven. De periode Augustus - Januari afgelopen tijd was een grote hel. Ik was officieel student, maar kwam eigenlijk nooit van m'n kamer af. Ik at alleen als er iets in huis was en deed de hele dag niets anders dan computeren en dvd's kijken. Contact met anderen had ik niet meer. Als ik naar huis ging, ging het masker weer op. Niks aan de hand, alles in orde! Toen ik dat niet meer vol kon houden is de bom gebarsten en ik voel me opgelucht

Ik ben inmiddels al een tijdje onder behandeling van een psycholoog en de medicatie is goed aangeslagen. Vrienden en familie steunen me volwaardig! Binnenkort ga ik beginnen aan een soort groepstherapie om mijn vertrouwen in mensen terug te winnen. In plaats van me er zorgen over te maken, laat ik het nu op me af komen. Nog een keer een periode doormaken zoals afgelopen herfst wil ik nooit meer, maar imk denk dat het wel leerzaam is geweest.

Ik weet niet of mensen zich hier in herkennen, maar ik moest het gewoon even kwijt

quote:

---

Op zondag 2 februari 2003 23:58 schreef user_friendly het volgende:
Ik voel me wel depressief maar gedraag me daar niet naar. Ik gedraag me als ieder ander maar voel me wel zo. Ik voel me al jaren zo maar ik heb nog wel de hoop dat ik mezelf eruit kan halen.
Ik wens iedereen sterkte

---

depressief.... :S

TonyMontana, ik doe deze dan ook maar op slot. Anders gaan er zoveel topics over hetzelfde door elkaar lopen. Als je hem open wil, dan mail me maar ff .