Het zindelijk worden, ik had heel erg gehoopt dat dat zou gebeuren voordat de baby komt, maar S. weigert zonder luier rond te lopen en M. lijkt het gewoon nog echt niet aan te voelen komen. Dus als hij zonder luier loopt, dan ineens moet ie plassen en plast ie net ter plekke waar ie zich bevindt. Ik zie er een klein beetje tegenop om straks bij drie kinderen luiers te moeten verschonen, maar wij hebben dan wel weer kinderen die niet superveel luiers verbruiken, dus het hoeft hopelijk geen dagtaak te zijn. (In tegenstelling tot eten maken... pfff, daar lijkt geen eind aan te komen met 4 kinderen!)
De oudste twee hadden allebei met 2 jaar en 3-4 maanden ineens dat ze alleen maar zonder kleren wilden lopen en ook meteen op het potje gingen zitten, nadat ze 1x op de grond plaste/poepte. En een week erna ook allebei 's nachts zonder luier. We hebben er nooit iets voor gedaan.

Ze voelden zelf de aandrang en gingen daar ook zelf in mee. De tweede is trouwens maar heel kort op het potje gegaan, die wilde meteen op de wc zoals z'n grote zus. We hebben toen een brilverkleiner en krukje bij de wc gezet, dat ging ook helemaal prima. Nu hebben we zowel potje als wc geprobeerd, maar beiden dus geen succes. Soms gaan ze zelf wel eens op de wc zitten (met kleding aan, soms ook zonder), maar ik heb niet het idee dat ze dan echt plassen.
Laatst waren ze uit bad en vroeg ik of ze op het potje wilden en dat wilden ze toen en deden ze allebei een plas. Maar dat was dus echt heel eenmalig en heeft verder geen vervolg gekregen so far. Nu denk ik 2 maanden terug of zo. Voor nu heb ik het maar even zo gelaten bij de peutertjes, we zien wel wanneer ze zelf iets gaan aangeven en anders kunnen we van het voorjaar eens kijken of ze weer zonder luier willen proberen.
Praten doen ze als de beste, hele volzinnen en verhalen en ze stoppen ook niet. Dus we hebben nu 4 kwebbelaars in huis die de hele dag door allemaal tegelijk hele verhalen aan mij willen vertellen.

Qua groeien gaat het ook gewoon goed. Ze zijn nu rond de 85-90 cm en dragen maat 86-92 inmiddels. En nu dus 2 jaar en 7 maanden.
Of ze gelukkig zijn weet ik niet. S. lijkt veel op mij en heeft erg de neiging om de dingen voor zichzelf moeilijk en lastig te maken. M. is vrij zen en beweegt zich overal tussendoor op z'n eigen manier. Op dit moment ben ik zelf tot niet zo veel in staat door hoogzwanger, en dat vind ik dan lastig. Ik zou wel meer met ze willen doen nu. S. wil bijv heel graag vaak naar buiten, maar ik kom nu echt bijna nergens. En ik heb ook al de borstvoeding afgekapt omdat ik dat niet goed meer trok met de zwangerschap. En mijn opvang is weggevallen, dus ik heb ook bijna niemand aan wie ik ze even kan uitbesteden die dan alle aandacht voor ze heeft en helemaal mee kan gaan in hun spel en wensen. De afgelopen 2 weken heeft mijn vader 2x een half dagje op ze gepast, daar ben ik al wel heel blij mee.
Mijn oudste (ze is alweer 8!) helpt me ook veel, maar ik vind dat ook weer heel lastig om van haar te vragen. En tegelijk is ze gelukkig ook gewoon heerlijk kind en maakt ze de grootste rommel in het huis met al haar geknutsel en trekt ze zich weinig aan van mijn nesteldrang die alles juist netjes wil hebben haha.

Ze kijkt wel heel erg uit naar de baby, als het goed is een zusje, en heeft veel plannen om haar dan vaak vast te houden zodat ik dan de peuters kan helpen en broodjes kan smeren en zo.