VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Op het EK-2000 in België/Nederland werd Patrick Kluivert topscorer met 5 doelpunten. De titel moest-ie delen met een spits die voor drie landen international was. Joegoslavië, Servië en Montenegro en ten slotte Servië.
Ik was erbij (achter het doel) in 2000 toen Kluivert één van zijn beste wedstrijden ooit speelde in de Kuip. Drie doelpunten tegen de Joegoslaven van Savo Milosevic. De naam Milosevic zorgt vaak voor koude rillingen. De associatie met de oorlogmisdadiger is snel gelegd. Deze Milosevic was echter van jongs af aan een koelbloedige moderne spits. Bij Partizan Belgrado als broekie drie keer topscorer. In het verscheurde land moest ie op een sportieve manier het vaandel van nationale trots hooghouden.
Als clubspeler speelde hij voornamelijk in Spanje. Tijdens EURO-2000 speelde hij voor Real Zaragoza. Hij stond ook onder contract bij Espagnol, Celta de Vigo en Osasuna. Bij Aston Villa in Engeland was ie minder gelukkig. Ondanks zijn 30 doelpunten in drie seizoenen werd-ie niet echt gewaardeerd. Wel meer dan de zo onfortuinlijke Luc Nilis. Die in Engeland, door een zware blessure, niet op zijn waarde kon worden geschat.
Na zijn honderdste interland op het WK-2006 in Duitsland nam ie afscheid in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije. Een wedstrijd voor hem georganiseerd. Op typische Savo-wijze nam ie afscheid met twee gemiste strafschoppen en twee doelpunten.
Een speler die bekender en groter had kunnen zijn. Op het EK-2000 liet Savo aan een groot publiek zien wat ie kon. Het is niet iedere goede voetballer gegeven een wereldster te worden. Het is wel iedere goede voetballer gegeven herinnerd te worden. Samen met Patrick.
Ik was erbij (achter het doel) in 2000 toen Kluivert één van zijn beste wedstrijden ooit speelde in de Kuip. Drie doelpunten tegen de Joegoslaven van Savo Milosevic. De naam Milosevic zorgt vaak voor koude rillingen. De associatie met de oorlogmisdadiger is snel gelegd. Deze Milosevic was echter van jongs af aan een koelbloedige moderne spits. Bij Partizan Belgrado als broekie drie keer topscorer. In het verscheurde land moest ie op een sportieve manier het vaandel van nationale trots hooghouden.
Als clubspeler speelde hij voornamelijk in Spanje. Tijdens EURO-2000 speelde hij voor Real Zaragoza. Hij stond ook onder contract bij Espagnol, Celta de Vigo en Osasuna. Bij Aston Villa in Engeland was ie minder gelukkig. Ondanks zijn 30 doelpunten in drie seizoenen werd-ie niet echt gewaardeerd. Wel meer dan de zo onfortuinlijke Luc Nilis. Die in Engeland, door een zware blessure, niet op zijn waarde kon worden geschat.
Na zijn honderdste interland op het WK-2006 in Duitsland nam ie afscheid in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije. Een wedstrijd voor hem georganiseerd. Op typische Savo-wijze nam ie afscheid met twee gemiste strafschoppen en twee doelpunten.
Een speler die bekender en groter had kunnen zijn. Op het EK-2000 liet Savo aan een groot publiek zien wat ie kon. Het is niet iedere goede voetballer gegeven een wereldster te worden. Het is wel iedere goede voetballer gegeven herinnerd te worden. Samen met Patrick.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
P. Kluivert raakte 2 jaar later geloof ik uit de gratie na het mislopen van het WK2002.quote:Op woensdag 22 mei 2024 12:54 schreef tong80 het volgende:
Op het EK-2000 in België/Nederland werd Patrick Kluivert topscorer met 5 doelpunten. De titel moest-ie delen met een spits die voor drie landen international was. Joegoslavië, Servië en Montenegro en ten slotte Servië.
[ afbeelding ]
Ik was erbij (achter het doel) in 2000 toen Kluivert één van zijn beste wedstrijden ooit speelde in de Kuip. Drie doelpunten tegen de Joegoslaven van Savo Milosevic. De naam Milosevic zorgt vaak voor koude rillingen. De associatie met de oorlogmisdadiger is snel gelegd. Deze Milosevic was echter van jongs af aan een koelbloedige moderne spits. Bij Partizan Belgrado als broekie drie keer topscorer. In het verscheurde land moest ie op een sportieve manier het vaandel van nationale trots hooghouden.
Als clubspeler speelde hij voornamelijk in Spanje. Tijdens EURO-2000 speelde hij voor Real Zaragoza. Hij stond ook onder contract bij Espagnol, Celta de Vigo en Osasuna. Bij Aston Villa in Engeland was ie minder gelukkig. Ondanks zijn 30 doelpunten in drie seizoenen werd-ie niet echt gewaardeerd. Wel meer dan de zo onfortuinlijke Luc Nilis. Die in Engeland, door een zware blessure, niet op zijn waarde kon worden geschat.
Na zijn honderdste interland op het WK-2006 in Duitsland nam ie afscheid in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije. Een wedstrijd voor hem georganiseerd. Op typische Savo-wijze nam ie afscheid met twee gemiste strafschoppen en twee doelpunten.
Een speler die bekender en groter had kunnen zijn. Op het EK-2000 liet Savo aan een groot publiek zien wat ie kon. Het is niet iedere goede voetballer gegeven een wereldster te worden. Het is wel iedere goede voetballer gegeven herinnerd te worden. Samen met Patrick.
Savo zijn managerial career is niet zo heel lang overigens.
Doet me denken aan dat Bergkamp op en duur daar ook uit de gratie raakte, net als P. van Vossen die nog wel mee kwam in 2000 maar daarna 'te oud' werd. In ieder geval was Overmars sneller dan hem. Van Overmars werd nog weleens gezegd dat je 'mmmmmmmmmmm' hoorde als hij aan het versnellen was in zijn actie.
Nu we het toch over Bergkamp hebben: het viel mij op dat in het spel Footbalmanager hij hetzelfde karakter heeft als in het echt: dat er werd gewaarschuwd dat hij achterbaks zou zijn. In het spel wordt ook gezegd dat je voor hem moet oppassen.
Maar goed:
Het EK2000 volgde ik op de voet. Elke wedstrijd die NL won dacht ik als jonge HoS dat ze kampioen konden worden. En dat konden ze ook als ze beter met de strafschoppen om waren gegaan in de reguliere speeltijd én erna. Het was ook het EK waar Anders Frisk liet zien over senioriteit te beschikken en de finale mocht fluiten.
Vraag me nog wel af of we Collina ooit dankbaar mochten zijn dat hij die penalty gaf in de eerste wedstrijd van NL. Vanuit Collina zijn oogpunt zou je hem kunnen geven toen R. de Boer theatraal zich liet vallen. Het was ook in deze wedstrijd dat Latal rood kreeg voor commentaar op Collina. En niet te vergeten dat Collina Repka wegduwde bij Davids.
Man man man wat liepen er toch goede scheidsrechters toen rond op dat EK. Natuurlijk de slechten uitgezonderd. Maar we hadden daar kampioen moeten worden...
Het einde van doelman Hans van Breukelen als international had beter verdiend. Het EK-92 werd een triest einde van een mooie internationale carrière. Samen met superster Marco van Basten nam ie ongewild afscheid in mineur. En dat nadat Nederland hun misschien wel beste wedstrijd op een groot toernooi had gespeeld tegen de Duitsers in de poule fase. 3-1 met het super trio van Basten, Gullit en Bergkamp in de voorhoede. San Marco werd zelfs voor de derde keer Europees voetballer van het jaar. Ook Gullit, Rijkaard, Bergkamp en Koeman stonden in 1992 in de TOP-10 van deze verkiezing.
Het Nederlands elftal speelde in Zweden op het EK-92 beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de EK-finale Nederland-Rusland voor een jubelstemming.
Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen echter op paal en lat. Het zat niet mee. De omhaal in de halve-finale tegen Denemarken, die net over ging kan niemand zich nog herinneren. Geen Kieft die, zoals tegen Ierland op het EK-88, na een mislukt schot van Ronald Koeman een balletje lullig kopt, en via een polletje in het doel ziet gaan in de 85ste minuut.
Na de 2-2 eindstand na verlengingen moesten in de halve finale tegen de verrassende Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Ik vermoed dat van alle topspelers Marco van Basten het het hoogste scoort qua percentage benutte penalties. Hij benutte er 51 van de 54. Nu werd Schmeichel de held en van Basten de schlemiel.
Hans van Breukelen stopte er niet één. Denemarken naar de finale tegen......West-Duitsland! De Denen wonnen, en het kleine doekje tegen het bloeden was voor Oranje. Misschien een voorbode. Zo'n 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en wordt een pannenkoek genoemd. Als analist bakt hij er ook niet veel van. Co Adriaanse had het begin deze eeuw goed gezien en voorspeld. Die zei dat een goed paard nog geen goede ruiter hoeft te zijn.
Hans Van Breukelen werd amateurpsycholoog van de koude grond. Samen met analist Marco van Basten verkopen ze her en der onzin. Wanneer ze weer eens van een koude kermis thuiskomen, zoals in 1992 staat niet in de sterren geschreven. Een warm onthaal zal het nooit meer worden. De woonbootbewoners kunnen met een gerust hart gaan slapen. Dromend over het EK-88. Toen Nederland het niet meer droog hield en de sterren nog niet waren gevallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 27-05-2024 07:45:50 ]
Het Nederlands elftal speelde in Zweden op het EK-92 beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de EK-finale Nederland-Rusland voor een jubelstemming.
Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen echter op paal en lat. Het zat niet mee. De omhaal in de halve-finale tegen Denemarken, die net over ging kan niemand zich nog herinneren. Geen Kieft die, zoals tegen Ierland op het EK-88, na een mislukt schot van Ronald Koeman een balletje lullig kopt, en via een polletje in het doel ziet gaan in de 85ste minuut.
Na de 2-2 eindstand na verlengingen moesten in de halve finale tegen de verrassende Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Ik vermoed dat van alle topspelers Marco van Basten het het hoogste scoort qua percentage benutte penalties. Hij benutte er 51 van de 54. Nu werd Schmeichel de held en van Basten de schlemiel.
Hans van Breukelen stopte er niet één. Denemarken naar de finale tegen......West-Duitsland! De Denen wonnen, en het kleine doekje tegen het bloeden was voor Oranje. Misschien een voorbode. Zo'n 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en wordt een pannenkoek genoemd. Als analist bakt hij er ook niet veel van. Co Adriaanse had het begin deze eeuw goed gezien en voorspeld. Die zei dat een goed paard nog geen goede ruiter hoeft te zijn.
Hans Van Breukelen werd amateurpsycholoog van de koude grond. Samen met analist Marco van Basten verkopen ze her en der onzin. Wanneer ze weer eens van een koude kermis thuiskomen, zoals in 1992 staat niet in de sterren geschreven. Een warm onthaal zal het nooit meer worden. De woonbootbewoners kunnen met een gerust hart gaan slapen. Dromend over het EK-88. Toen Nederland het niet meer droog hield en de sterren nog niet waren gevallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tong80 op 27-05-2024 07:45:50 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
Het einde van doelman Hans van Breukelen als international had beter verdiend. Het EK-92 werd een triest einde van een mooie internationale carrière. Samen met superster Marco van Basten nam ie ongewild afscheid in mineur. En dat nadat Nederland hun misschien wel beste wedstrijd op een groot toernooi had gespeeld tegen de Duitsers in de poule fase. 3-1 met het super trio van Basten, Gullit en Bergkamp in de voorhoede. San Marco werd zelfs voor de derde keer Europees voetballer van het jaar. Ook Gullit, Rijkaard, Bergkamp en Koeman stonden in 1992 in de TOP-5 van deze verkiezing.
Het Nederlands elftal speelde in Zweden op het EK-92 beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de EK-finale Nederland-Rusland voor een jubelstemming.
Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen echter op paal en lat. Het zat niet mee. De omhaal in de halve-finale tegen Denemarken, die net over ging kan niemand zich nog herinneren. Geen Kieft die, zoals tegen Ierland op het EK-88, na een mislukt schot van Ronald Koeman een balletje lullig kopt, en via een polletje in het doel ziet gaan in de 85ste minuut.
Na de 1-1 eindstand en na verlengingen moesten in de halve finale tegen de verrassende Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Ik vermoed dat van alle topspelers Marco van Basten het het hoogste scoort qua percentage benutte penalties. Hij benutte er 51 van de 54. Nu werd Schmeichel de held en van Basten de schlemiel.
Hans van Breukelen stopte er niet één. Denemarken naar de finale tegen......West-Duitsland! De Denen wonnen, en het kleine doekje tegen het bloeden was voor Oranje. Misschien een voorbode. Zo'n 30 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en wordt een pannenkoek genoemd. Als analist bakt hij er ook niet veel van. Co Adriaanse had het begin deze eeuw goed gezien en voorspeld. Die zei dat een goed paard nog geen goede coach hoeft te zijn.
Hans Van Breukelen werd amateurpsycholoog van de koude grond. Samen met analist Marco van Basten verkopen ze her en der onzin. Wanneer ze weer eens van een koude kermis thuiskomen, zoals in 1992 staat niet in de sterren geschreven. Een warm onthaal zal het nooit meer worden. De woonbootbewoners kunnen met een gerust hart gaan slapen. Dromend over het EK-88. Toen Nederland het niet meer droog hield en de sterren nog niet waren gevallen.
[ afbeelding ]
Had ik dus toch even moeten checken.quote:Op maandag 27 mei 2024 07:36 schreef Bomenverzameling het volgende:
@:Tong80 mooi verhaal
t
Alleen werd het 2-2 tegen de Denen en niet 1-1
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
7 jaar geleden, in de zomer van 2017, vond het EK onder 19 plaats in Georgië. Georgië dat bij de senioren dit jaar voor het eerst meedoet op een groot toernooi. Misschien plukken die nu de vruchten. Nederland deed ook weer mee op dat EK. Helaas waren niet alle spelers beschikbaar. Het was geen FIFA-toernooi, dus zijn de clubs niet verplicht hun beste spelers af te staan. Toch blijft het altijd representatief voor een bepaalde lichting.
Definitieve Selectie van jong-Oranje: Navajo Bakboord (Ajax), Justin Bijlow (Feyenoord), Jurich Carolina (PSV), Tristan Dekker (VVV-Venlo), Javairo Dilrosun (Manchester City), Jay-Roy Grot (NEC), Ferdi Kadioglu (NEC), Boy Kemper (Ajax), Rodney Kongolo (Manchester City), Teun Koopmeiners (AZ), Noa Lang (Ajax), Justin Lonwijk (PSV), Mike van de Meulenhof (PSV), Ché Nunnely (Ajax), Armando Obispo (PSV), Maarten Paes (NEC), Joël Piroe (PSV), Dani de Wit (Ajax) en Robin Zwartjens (Feyenoord).
Waar zijn ze gebleven? Noa Lang speelt bij PSV. Teun Koopmeiners speelt in Italië bij Atalanta de pannen van het stadiondak. Keeper Justin Bijlow lijkt bij Feijenoord door al zijn blessures een eeuwige belofte te blijven. Rodney Kongolo werd een keer geselecteerd door Bondscoach Louis van Gaal. Verder zitten er een paar oh-jaatjes tussen, maar echte toppers, zelfs sub-toppers zitten er niet bij, of ik moet iemand over het hoofd zien.
Er zijn niet veel Nederlandse jeugdelftallen geweest die indruk maakten. Op het WK onder 20 in Mexico in juni 1983 gebeurde dat wel. Nederland was de smaakmaker van het toernooi. Met Mario Been als publiekslieveling, die zelfs in de studio van de staatsomroep als ster van het toernooi zijn zegje mocht komen doen. Onder leiding van de legendarische Kees Rijvers. Nederland kwam via Brazilië, de Sovjët-Unie en Nigeria in de kwartfinale tegen Argentinië. Oranje bleef geweldig spelen. Kwam dan ook met 1-0 voor. De Zuid-Amerikaanse scheidsrechter vond het echter wel genoeg geweest.
Om onduidelijke redenen werden Henk Duut, Tjabko Teuben en Gerald Vanenburg uit het veld gestuurd. Nederland verloor, met misschien wel de beste Nederlandse jeugdselectie ooit.
De Selectie bestond uit........
Nr. Positie Speler
1. DM Rik Laurs
2. V Addick Koot
3. V Henk Duut
4. V Sonny Silooy
5. V Tjapko Teuben
6. V Mike Snoei
7. A John van 't Schip
8. M Gerald Vanenburg
9. A Marco van Basten
10. M René Roord
11. A Rob de Wit
12. A Erik-Jan van den Boogaard
13. M Mario Been
14. M Edwin Godee
15. V Raymond Kramer
16. DM Theo Snelders
17. M Edwin Bakker
18. V René Panhuis
Negen toekomstige internationals plus een aantal goede Eredivisie spelers. Waarvan twee wereldtoppers en één aanstaande topper die op zijn 23ste werd afgekeurd. Je zou het voor minder doen.
Een andere lichting, de onder-21, werd onder leiding van Foppe de Haan, 17 jaar geleden zelfs Europees kampioen 2007 in eigen land. De finale werd met liefst 4-1 gewonnen van Servië. Wie zijn er doorgebroken en welke spelers hebben het nooit waargemaakt van deze talenten? Hier de selectie en oordeel zelf........
Doel: Tim Krul (Newcastle United), Kenneth Vermeer (Ajax), Boy Waterman (AZ)
Verdediging: Ryan Donk (AZ), Calvin Jong-A-Pin (sc Heerenveen), Arnold Kruiswijk (FC Groningen), Erik Pieters (FC Utrecht), Frank van der Struijk (Willem II), Ron Vlaar (Feyenoord), Gianni Zuiverloon (sc Heerenveen).
Middenveld: Ismaïl Aissati (FC Twente), Otman Bakkal (FC Twente), Luigi Bruins (Excelsior), Royston Drenthe (Feyenoord), Hedwiges Maduro (Ajax), Haris Medunjanin (Sparta Rotterdam), Robbert Schilder (Heracles Almelo).
Aanval: Ryan Babel (Ajax), Roy Beerens (NEC), Tim Janssen (RKC Waalwijk), Julian Jenner (AZ), Daniël de Ridder (Celta de Vigo), Maceo Rigters (NAC Breda).
5 á 6 volwaardige internationals. Een goede, maar geen spectaculaire lichting. Prijzen winnen met jeugdelftallen zegt iets......maar niet alles.
P.S.: Kreeg deze leuke cijfers van @Bjoro :
Definitieve Selectie van jong-Oranje: Navajo Bakboord (Ajax), Justin Bijlow (Feyenoord), Jurich Carolina (PSV), Tristan Dekker (VVV-Venlo), Javairo Dilrosun (Manchester City), Jay-Roy Grot (NEC), Ferdi Kadioglu (NEC), Boy Kemper (Ajax), Rodney Kongolo (Manchester City), Teun Koopmeiners (AZ), Noa Lang (Ajax), Justin Lonwijk (PSV), Mike van de Meulenhof (PSV), Ché Nunnely (Ajax), Armando Obispo (PSV), Maarten Paes (NEC), Joël Piroe (PSV), Dani de Wit (Ajax) en Robin Zwartjens (Feyenoord).
Waar zijn ze gebleven? Noa Lang speelt bij PSV. Teun Koopmeiners speelt in Italië bij Atalanta de pannen van het stadiondak. Keeper Justin Bijlow lijkt bij Feijenoord door al zijn blessures een eeuwige belofte te blijven. Rodney Kongolo werd een keer geselecteerd door Bondscoach Louis van Gaal. Verder zitten er een paar oh-jaatjes tussen, maar echte toppers, zelfs sub-toppers zitten er niet bij, of ik moet iemand over het hoofd zien.
Er zijn niet veel Nederlandse jeugdelftallen geweest die indruk maakten. Op het WK onder 20 in Mexico in juni 1983 gebeurde dat wel. Nederland was de smaakmaker van het toernooi. Met Mario Been als publiekslieveling, die zelfs in de studio van de staatsomroep als ster van het toernooi zijn zegje mocht komen doen. Onder leiding van de legendarische Kees Rijvers. Nederland kwam via Brazilië, de Sovjët-Unie en Nigeria in de kwartfinale tegen Argentinië. Oranje bleef geweldig spelen. Kwam dan ook met 1-0 voor. De Zuid-Amerikaanse scheidsrechter vond het echter wel genoeg geweest.
Om onduidelijke redenen werden Henk Duut, Tjabko Teuben en Gerald Vanenburg uit het veld gestuurd. Nederland verloor, met misschien wel de beste Nederlandse jeugdselectie ooit.
De Selectie bestond uit........
Nr. Positie Speler
1. DM Rik Laurs
2. V Addick Koot
3. V Henk Duut
4. V Sonny Silooy
5. V Tjapko Teuben
6. V Mike Snoei
7. A John van 't Schip
8. M Gerald Vanenburg
9. A Marco van Basten
10. M René Roord
11. A Rob de Wit
12. A Erik-Jan van den Boogaard
13. M Mario Been
14. M Edwin Godee
15. V Raymond Kramer
16. DM Theo Snelders
17. M Edwin Bakker
18. V René Panhuis
Negen toekomstige internationals plus een aantal goede Eredivisie spelers. Waarvan twee wereldtoppers en één aanstaande topper die op zijn 23ste werd afgekeurd. Je zou het voor minder doen.
Een andere lichting, de onder-21, werd onder leiding van Foppe de Haan, 17 jaar geleden zelfs Europees kampioen 2007 in eigen land. De finale werd met liefst 4-1 gewonnen van Servië. Wie zijn er doorgebroken en welke spelers hebben het nooit waargemaakt van deze talenten? Hier de selectie en oordeel zelf........
Doel: Tim Krul (Newcastle United), Kenneth Vermeer (Ajax), Boy Waterman (AZ)
Verdediging: Ryan Donk (AZ), Calvin Jong-A-Pin (sc Heerenveen), Arnold Kruiswijk (FC Groningen), Erik Pieters (FC Utrecht), Frank van der Struijk (Willem II), Ron Vlaar (Feyenoord), Gianni Zuiverloon (sc Heerenveen).
Middenveld: Ismaïl Aissati (FC Twente), Otman Bakkal (FC Twente), Luigi Bruins (Excelsior), Royston Drenthe (Feyenoord), Hedwiges Maduro (Ajax), Haris Medunjanin (Sparta Rotterdam), Robbert Schilder (Heracles Almelo).
Aanval: Ryan Babel (Ajax), Roy Beerens (NEC), Tim Janssen (RKC Waalwijk), Julian Jenner (AZ), Daniël de Ridder (Celta de Vigo), Maceo Rigters (NAC Breda).
5 á 6 volwaardige internationals. Een goede, maar geen spectaculaire lichting. Prijzen winnen met jeugdelftallen zegt iets......maar niet alles.
P.S.: Kreeg deze leuke cijfers van @Bjoro :
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik vind Vermeegen vreselijk en Michels gruwelijk overgewaardeerd. Weet je wie er top waren ? Wiel Coerver en Kees Rijvers. Keurig weggewerkt door de Generaal. Maar wel leuk dat ze niet op de naam van de Duitse trainer komen.quote:
[ Bericht 7% gewijzigd door tong80 op 05-06-2024 23:47:55 ]
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Volgens mij moest die Duitser Udo Lattek zijn.quote:
[..]
Ik vind Vermeegen vreselijk en Michels gruwelijk overgewaardeerd. Weet je wie er top waren ? Wiel Coerver en Kees Rijvers. Keurig weggewerkt door de Generaal. Maar wel leuk dat ze niet op de naam van de Duitse trainer komen.
Denk niet dat Michels zijn concurrenten die waren weggewerkt gaat opnoemen. Cruijff noemt hij wel ondanks dat hij niet naar Barcelona wilde om hem bondscoach te maken.
Vermegen is wel een vervelend mannetje inderdaad. Kan me nog steeds niet inbrengen dat veel coaches en spelers zich zo lieten nemen door hem
Ik dacht Otmar Hitzfeld, maar die werd pas succesvol na dit filmpje. Dus Lattek kan wel eens kloppen. Drie keer EC1 met Bayern.quote:
[..]
Volgens mij moest die Duitser Udo Lattek zijn.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Z'n ego is nooit klein geweest. Maar van Gaal heeft gelijk. Dat gaven de Boertjes laatst nog toe. Dat ze hem in de steek hadden gelaten. Dat zeiden ze later ook over de trainer Morten Olsen die werd ontslagen bij Ajax. Ze gingen pas na arbitrage naar Barcelona. Ze noemden Kieft in Oranje "stamboom". Geen frisse jongens die letterlijke boeren. En Kessler is een lul.quote:
Ik vind het echt niet kunnen dat Kessler en die persvoorlichter zo 'dom' lachen
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het was diezelfde Kessler die Roelof Luinge in een live-uitzending van VI ervan langs gaf. Luinge belde toen boos naar de studio en Kessler zat daar met diezelfde lach als in dat filmpje met Louis heer en meester te spelen.quote:
[..]
Z'n ego is nooit klein geweest. Maar van Gaal heeft gelijk. Dat gaven de Boertjes laatst nog toe. Dat ze hem in de steek hadden gelaten. Dat zeiden ze later ook over de trainer Morten Olsen die werd ontslagen bij Ajax. Ze gingen pas na arbitrage naar Barcelona. Ze noemden Kieft in Oranje "stamboom". Geen frisse jongens die letterlijke boeren. En Kessler is een lul.
Type Maarten van Rooijen. Zit nu in de tweede kamer namens 50 plus.quote:
[..]
Het was diezelfde Kessler die Roelof Luinge in een live-uitzending van VI ervan langs gaf. Luinge belde toen boos naar de studio en Kessler zat daar met diezelfde lach als in dat filmpje met Louis heer en meester te spelen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Sport en politiek moet je volgens velen gescheiden houden. Echter op het punt van opportunisme hebben ze meer raakvlakken dan men zou willen. De tijdsgeest bepaalt de politieke wind. De één is daar immuun voor, de ander waait met elke wind mee. Een voorbeeld van dat laatste is de ex-voetbaljournalist Johan Derksen. Al naar gelang het wapperen van zijn dekbed, nadat ie een scheet heeft gelaten, inhaleert-ie alsof het een dikke sigaar betreft en bazelt hij z'n hersenscheet voor een miljoenenpubliek.
De ene keer gaat-ie met Thiery Baudet op de foto, als deze volksmenner iets over het randje is gegaan wordt plots Pieter Omtzigt zijn redder des vaderlands. Daarna laat de politiezoon z'n gemoed rusten op de schouders van de ma Flodder epigoon van de BBB, Caroline van der Plas. Die rookt immers ook sigaren. Johan Derksen zegt altijd namens de gewone man te spreken. Ik weet niet wat het begrip "gewone man" precies inhoudt, ik heb wel een vermoeden.
Als hij de gemiddelde Nederlander bedoelt begrijp ik het beter. Dan kom ik gelijk bij de term "kantine praat." Momenteel zou het onderwerp voornamelijk het EK in Duitsland zijn. Stel je voor dat ik niks zou hebben met voetballen en/of niks meegekregen van de prestaties van het Nederlands elftal, en midden in een discussie vallen, moet ene Wout Weghorst de nieuwe verlosser zijn. Een tweede Marco van Basten of Robin van Persie.
Op 9 van de 10 oranje shirtjes aan de bar en achter het bier, prijkt de naam Weghorst. Na enig onderzoek blijkt het te gaan om een midvoor die op het EK 2 keer is ingevallen. Bij één van deze invalbeurten scoorde hij met zijn eerste balcontact. Dat lijkt me leuk, mooi voor die jongen en voor de Oranje-supporters een mooie stimulans om het nog meer op een zuipen te gaan zetten.
Wat schetst mijn verbazing, heel het land heeft er een nieuw idool bij. Het is niet eens de nieuwe van Basten, nee het is de nieuwe Cruijff. Toch even kijken wat het palmares is van deze blonde Pelé, de blanke Gullit zonder toupet. Dat valt tegen. Heb ik wel de goeie Weghorst voor me ? Vanaf 2022 staat hij onder contract bij het Engelse Burnley. Hij maakte 2 doelpunten en degradeerde met die club. Waarna hij bij Besiktas 7 keer het doel trof. Nadat de Turken afzagen van een langere leen periode, ging hij, nog steeds uitgeleend, naar Manchester United. Bij Manchester wist hij nul keer te scoren. Waarna het afgelopen seizoen 7 doelpunten in de Bundesliga bij Hoffenheim.
Het contrast is groot met Clarence Seedorf. Deze speler werd ooit verketterd, weggehoond en klein gehouden. Op zijn palmares prijken 4 Champions League titels bij 3 verschillende clubs, 2 wereldtitels. 87 interlands, 7 landstitels in 3 verschillende landen. Gekozen tot 7de beste speler in de CL ooit. Gekozen in Pelé's TOP-100. Zou zijn impopulariteit komen door de gemiste strafschoppen tegen Turkije en op het EK-96 tegen Frankrijk ? Of heeft het er mee te maken dat hij net als "tuinkabouter Timmerfrans" 7 talen vloeiend spreekt. Misschien is Clarence op de verkeerde dag geboren. 1 april doet immers wat-ie wil.
P.S.: PVV zoekt nog een rechtsbuiten.
De ene keer gaat-ie met Thiery Baudet op de foto, als deze volksmenner iets over het randje is gegaan wordt plots Pieter Omtzigt zijn redder des vaderlands. Daarna laat de politiezoon z'n gemoed rusten op de schouders van de ma Flodder epigoon van de BBB, Caroline van der Plas. Die rookt immers ook sigaren. Johan Derksen zegt altijd namens de gewone man te spreken. Ik weet niet wat het begrip "gewone man" precies inhoudt, ik heb wel een vermoeden.
Als hij de gemiddelde Nederlander bedoelt begrijp ik het beter. Dan kom ik gelijk bij de term "kantine praat." Momenteel zou het onderwerp voornamelijk het EK in Duitsland zijn. Stel je voor dat ik niks zou hebben met voetballen en/of niks meegekregen van de prestaties van het Nederlands elftal, en midden in een discussie vallen, moet ene Wout Weghorst de nieuwe verlosser zijn. Een tweede Marco van Basten of Robin van Persie.
Op 9 van de 10 oranje shirtjes aan de bar en achter het bier, prijkt de naam Weghorst. Na enig onderzoek blijkt het te gaan om een midvoor die op het EK 2 keer is ingevallen. Bij één van deze invalbeurten scoorde hij met zijn eerste balcontact. Dat lijkt me leuk, mooi voor die jongen en voor de Oranje-supporters een mooie stimulans om het nog meer op een zuipen te gaan zetten.
Wat schetst mijn verbazing, heel het land heeft er een nieuw idool bij. Het is niet eens de nieuwe van Basten, nee het is de nieuwe Cruijff. Toch even kijken wat het palmares is van deze blonde Pelé, de blanke Gullit zonder toupet. Dat valt tegen. Heb ik wel de goeie Weghorst voor me ? Vanaf 2022 staat hij onder contract bij het Engelse Burnley. Hij maakte 2 doelpunten en degradeerde met die club. Waarna hij bij Besiktas 7 keer het doel trof. Nadat de Turken afzagen van een langere leen periode, ging hij, nog steeds uitgeleend, naar Manchester United. Bij Manchester wist hij nul keer te scoren. Waarna het afgelopen seizoen 7 doelpunten in de Bundesliga bij Hoffenheim.
Het contrast is groot met Clarence Seedorf. Deze speler werd ooit verketterd, weggehoond en klein gehouden. Op zijn palmares prijken 4 Champions League titels bij 3 verschillende clubs, 2 wereldtitels. 87 interlands, 7 landstitels in 3 verschillende landen. Gekozen tot 7de beste speler in de CL ooit. Gekozen in Pelé's TOP-100. Zou zijn impopulariteit komen door de gemiste strafschoppen tegen Turkije en op het EK-96 tegen Frankrijk ? Of heeft het er mee te maken dat hij net als "tuinkabouter Timmerfrans" 7 talen vloeiend spreekt. Misschien is Clarence op de verkeerde dag geboren. 1 april doet immers wat-ie wil.
P.S.: PVV zoekt nog een rechtsbuiten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Het is wel zo dat in clubverband je zoveel successen kan behalen maar internationaal niet kan brengen wat wordt gevraagd. Kijk maar naar Bergkamp, Seedorf, Van Vossen, Jordi Cruijff, Jerrel 'Jimmy' Hasselbaink etcquote:
Sport en politiek moet je volgens velen gescheiden houden. Echter op het punt van opportunisme hebben ze meer raakvlakken dan men zou willen. De tijdsgeest bepaalt de politieke wind. De één is daar immuun voor, de ander waait met elke wind mee. Een voorbeeld van dat laatste is de ex-voetbaljournalist Johan Derksen. Al naar gelang het wapperen van zijn dekbed, nadat ie een scheet heeft gelaten, inhaleert-ie alsof het een dikke sigaar betreft en bazelt hij z'n hersenscheet voor een miljoenenpubliek.
[ afbeelding ]
De ene keer gaat-ie met Thiery Baudet op de foto, als deze volksmenner iets over het randje is gegaan wordt plots Pieter Omtzigt zijn redder des vaderlands. Daarna laat de politiezoon z'n gemoed rusten op de schouders van de ma Flodder epigoon van de BBB, Caroline van der Plas. Die rookt immers ook sigaren. Johan Derksen zegt altijd namens de gewone man te spreken. Ik weet niet wat het begrip "gewone man" precies inhoudt, ik heb wel een vermoeden.
Als hij de gemiddelde Nederlander bedoelt begrijp ik het beter. Dan kom ik gelijk bij de term "kantine praat." Momenteel zou het onderwerp voornamelijk het EK in Duitsland zijn. Stel je voor dat ik niks zou hebben met voetballen en/of niks meegekregen van de prestaties van het Nederlands elftal, en midden in een discussie vallen, moet ene Wout Weghorst de nieuwe verlosser zijn. Een tweede Marco van Basten of Robin van Persie.
Op 9 van de 10 oranje shirtjes aan de bar en achter het bier, prijkt de naam Weghorst. Na enig onderzoek blijkt het te gaan om een midvoor die op het EK 2 keer is ingevallen. Bij één van deze invalbeurten scoorde hij met zijn eerste balcontact. Dat lijkt me leuk, mooi voor die jongen en voor de Oranje-supporters een mooie stimulans om het nog meer op een zuipen te gaan zetten.
Wat schetst mijn verbazing, heel het land heeft er een nieuw idool bij. Het is niet eens de nieuwe van Basten, nee het is de nieuwe Cruijff. Toch even kijken wat het palmares is van deze blonde Pelé, de blanke Gullit zonder toupet. Dat valt tegen. Heb ik wel de goeie Weghorst voor me ? Vanaf 2022 staat hij onder contract bij het Engelse Burnley. Hij maakte 2 doelpunten en degradeerde met die club. Waarna hij bij Besiktas 7 keer het doel trof. Nadat de Turken afzagen van een langere leen periode, ging hij, nog steeds uitgeleend, naar Manchester United. Bij Manchester wist hij nul keer te scoren. Waarna het afgelopen seizoen 7 doelpunten in de Bundesliga bij Hoffenheim.
Het contrast is groot met Clarence Seedorf. Deze speler werd ooit verketterd, weggehoond en klein gehouden. Op zijn palmares prijken 4 Champions League titels bij 3 verschillende clubs, 2 wereldtitels. 87 interlands, 7 landstitels in 3 verschillende landen. Gekozen tot 7de beste speler in de CL ooit. Gekozen in Pelé's TOP-100. Zou zijn impopulariteit komen door de gemiste strafschoppen tegen Turkije en op het EK-96 tegen Frankrijk ? Of heeft het er mee te maken dat hij net als "tuinkabouter Timmerfrans" 7 talen vloeiend spreekt. Misschien is Clarence op de verkeerde dag geboren. 1 april doet immers wat-ie wil.
P.S.: PVV zoekt nog een rechtsbuiten.
Bergkamp heeft het op één na mooiste doelpunt ooit op een WK gemaakt. Halve finale EK-92, EK-2000. Halve finale WK-98. Kwartfinale WK-94. Kwartfinale EK-96. Lijkt me geen verkeerd rijtje. Van Vossen heeft naar zijn vermogen gepresteerd, Jordi er zelfs boven. Hasselbaink had 4 wereldspitsen voor zich bij oranje.quote:
[..]
Het is wel zo dat in clubverband je zoveel successen kan behalen maar internationaal niet kan brengen wat wordt gevraagd. Kijk maar naar Bergkamp, Seedorf, Van Vossen, Jordi Cruijff, Jerrel 'Jimmy' Hasselbaink etc
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Mwah, het gaat om de prestatie en zijn bijdrage daaraan.quote:
[..]
Bergkamp heeft het op één na mooiste doelpunt ooit op een WK gemaakt. Halve finale EK-92, EK-2000. Halve finale WK-98. Kwartfinale WK-94. Kwartfinale EK-96. Lijkt me geen verkeerd rijtje. Van Vossen heeft naar zijn vermogen gepresteerd, Jordi er zelfs boven. Hasselbaink had 4 wereldspitsen voor zich bij oranje.
Dat doelpunt van Dennis tegen Argentinie is nog steeds eentje waar je kippenvel van krijgt. Arturo Brizio Carter had even daarvoor Ariel Ortega met een rode kaart weggestuurd na wat theater van Edwin. Maar ach, de hele wedstrijd stond vol van theater
Van Jordi lees ik alleen maar dat hij op internationaal niveau als speler faalde en niet eens in de voetsporen van zijn vader trad.
En Hasselbaink, tja
met zoveel wereldspitsen voor zich wordt dat moeilijk ja. Overigens, ik had vroeger dat spelletje, Competitiemanager 1998/1999 ofzo. Daar kon je op de transferlijst soms sterspelers zien die dan een sterretje voor hun naam hadden zoals Del Piero, Kluivert, Bergkamp maar ook Hasselbaink Het enigste verschil tussen een sterspeler en een niet sterspeler was dat een sterspeler wat sneller over het veld kon rennen Wat was het mooiste doelpunt van dat WK1998?
Over Hasselbaink nog een column geschreven tijdje geleden. In Portugal en Engeland gewoon topscorer met geweldige doelpunten. Jordi faalde niet. Hij was geen topspits maar scoorde nog wel op het EK-96. Niemand kan in Jopies voetsporen. Falen doe je als je niet aan de verwachtingen voldoet.quote:
[..]
Mwah, het gaat om de prestatie en zijn bijdrage daaraan.
Dat doelpunt van Dennis tegen Argentinie is nog steeds eentje waar je kippenvel van krijgt. Arturo Brizio Carter had even daarvoor Ariel Ortega met een rode kaart weggestuurd na wat theater van Edwin. Maar ach, de hele wedstrijd stond vol van theater
Van Jordi lees ik alleen maar dat hij op internationaal niveau als speler faalde en niet eens in de voetsporen van zijn vader trad.
En Hasselbaink, tja
Wat was het mooiste doelpunt van dat WK1998?
En doelpunt op WK-98 natuurlijk Dennis.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tegenwoordig slaat de vertrutting en doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek genoeg weer toe. Op alle fronten. Een haarband is het gesprek van de dag (van Hanegem, Schrijvers en Geels droegen een permanent). Een middag met de familie doorbrengen is onvergefelijk (vroeger kropen de spelers 's nachts uit het raam om te hoeren en snoeren). Hoe durft een speler een plaatje op te nemen. (Cruijff gaf in de jaren 60 al een loei aan de draaischijf).
Regels zijn regels, und ordnung muss sein. Je moet op je woorden letten, want iedereen is momenteel heiliger dan de Paus en Bartje die niet voor bruine bonen wenste te bidden. De mediatrainers maken overuren en spelers die wel oprecht hun mondje roeren zorgen voor controversie (Seedorf, Weghorst, Kramer). We zijn in het pré-Beatleliaanse tijdperk aanbeland. Michael J. Fox speelt op Glansterbury samen met Coldplay de sterren van de hemel alsof-ie echt back to the future is komen aanvaren in een gele duikboot. Op tv is er geen authentieke band of zanger meer te zien. Alles wordt ondergedompeld in derderangs namaak, of tribute-gedoe. Elvis is een witte man met snor en de gillende Bi-Gees zijn transeksueel. Muziek is een wedstrijd geworden. Joost mag weten waarom. Echtheid wordt klein gehouden. Puurheid gediskwalificeerd. Niet alleen in Nederland en niet alleen in de muziek.
Na het recente Eurovisie Songfestival is het nu de beurt aan het Europees kampioenschap voetbal om mondjes te snoeren en alle spontaniteit en echtheid de nek om te draaien. Ik denk dat het begon mis te gaan toen Danny Blind op weg naar de penaltystip in de Wereldbeker finale van Ajax tegen Gremio, netjes in zijn hand hoestte. Tegenwoordig zou hij geel krijgen, omdat-ie verzuimde in z'n ellenboog te kuchen. Alleen de aanvoerder mag nog 'foei meneer de scheidsrechter hier trek ik uw beslissing in twijfel,' zeggen. Ooit zijn spelregels bedacht om sportiviteit te waarborgen. Waar er een paar jaar geleden werd besloten om bij eventueel buitenspel de aanvallende partij het voordeel van de twijfel te geven, is er nu een VAR die gebruikt wordt om alles wat voetbal leuk maakt de kop in te drukken.
Randje buitenspel bestaat niet meer. Een teennagel over het randje is al genoeg om over de kook te raken. Lekker ongedwongen juichend door de kamer rennen ( ik spreek uit ervaring) doe je niet meer. Want straks ben je vastgelegd door de buurtcamera van tante Bep en ome Koos. Ben je het lachertje in de buurt-app. "Vroeger" ging de discussie na een doelpunt of hij dubbel telde, of dat er qua doelsaldo nog één moest worden gemaakt. Tegenwoordig is er de vraag of de VAR zal ingrijpen ja of nee. Op een juiste manier gebruik maken van de VAR en andere moderne hulpmiddelen is toe te juichen, maar dan zouden ook andere regels veranderd moeten worden. Schaf bijvoorbeeld buitenspel af zoals het succesvol bij het hockeyen is ingevoerd. Doe ook iets aan de handsballen in het strafschopgebied. Zelfs bij volleybal mag je je voeten gebruiken. Zoals je bij bobsleeën je kont mag keren en bij hink-stap-springen je beste beentje mag voorzetten. Voetbal is inmiddels gekaderd in lijntjes en regels. Alles is strak geregisseerd. Spelers praten achter hun mond en scheidsrechters worden gesouffleerd.
Laat ik positief afsluiten. Er zijn ook voordelen aan het moderne-conservatisme. Als er nog één doelpunt van Lukaku wordt afgekeurd, is hij straks topscorer met 4 afgekeurde doelpunten. Met Afellay als analist, hoef je geen spreker meer te zoeken voor je uitvaart. Paul Verhoeven heeft scheidsrechters van Boekel en Makelie al gecast voor de Duitse remake van De Vierde Man als homofiele blazers. Douwe Bob en Tom Egberts komen in de rust van de finale op de koffie........Echte koffie.........met een wokeje melk.
tong80
Regels zijn regels, und ordnung muss sein. Je moet op je woorden letten, want iedereen is momenteel heiliger dan de Paus en Bartje die niet voor bruine bonen wenste te bidden. De mediatrainers maken overuren en spelers die wel oprecht hun mondje roeren zorgen voor controversie (Seedorf, Weghorst, Kramer). We zijn in het pré-Beatleliaanse tijdperk aanbeland. Michael J. Fox speelt op Glansterbury samen met Coldplay de sterren van de hemel alsof-ie echt back to the future is komen aanvaren in een gele duikboot. Op tv is er geen authentieke band of zanger meer te zien. Alles wordt ondergedompeld in derderangs namaak, of tribute-gedoe. Elvis is een witte man met snor en de gillende Bi-Gees zijn transeksueel. Muziek is een wedstrijd geworden. Joost mag weten waarom. Echtheid wordt klein gehouden. Puurheid gediskwalificeerd. Niet alleen in Nederland en niet alleen in de muziek.
Na het recente Eurovisie Songfestival is het nu de beurt aan het Europees kampioenschap voetbal om mondjes te snoeren en alle spontaniteit en echtheid de nek om te draaien. Ik denk dat het begon mis te gaan toen Danny Blind op weg naar de penaltystip in de Wereldbeker finale van Ajax tegen Gremio, netjes in zijn hand hoestte. Tegenwoordig zou hij geel krijgen, omdat-ie verzuimde in z'n ellenboog te kuchen. Alleen de aanvoerder mag nog 'foei meneer de scheidsrechter hier trek ik uw beslissing in twijfel,' zeggen. Ooit zijn spelregels bedacht om sportiviteit te waarborgen. Waar er een paar jaar geleden werd besloten om bij eventueel buitenspel de aanvallende partij het voordeel van de twijfel te geven, is er nu een VAR die gebruikt wordt om alles wat voetbal leuk maakt de kop in te drukken.
Randje buitenspel bestaat niet meer. Een teennagel over het randje is al genoeg om over de kook te raken. Lekker ongedwongen juichend door de kamer rennen ( ik spreek uit ervaring) doe je niet meer. Want straks ben je vastgelegd door de buurtcamera van tante Bep en ome Koos. Ben je het lachertje in de buurt-app. "Vroeger" ging de discussie na een doelpunt of hij dubbel telde, of dat er qua doelsaldo nog één moest worden gemaakt. Tegenwoordig is er de vraag of de VAR zal ingrijpen ja of nee. Op een juiste manier gebruik maken van de VAR en andere moderne hulpmiddelen is toe te juichen, maar dan zouden ook andere regels veranderd moeten worden. Schaf bijvoorbeeld buitenspel af zoals het succesvol bij het hockeyen is ingevoerd. Doe ook iets aan de handsballen in het strafschopgebied. Zelfs bij volleybal mag je je voeten gebruiken. Zoals je bij bobsleeën je kont mag keren en bij hink-stap-springen je beste beentje mag voorzetten. Voetbal is inmiddels gekaderd in lijntjes en regels. Alles is strak geregisseerd. Spelers praten achter hun mond en scheidsrechters worden gesouffleerd.
Laat ik positief afsluiten. Er zijn ook voordelen aan het moderne-conservatisme. Als er nog één doelpunt van Lukaku wordt afgekeurd, is hij straks topscorer met 4 afgekeurde doelpunten. Met Afellay als analist, hoef je geen spreker meer te zoeken voor je uitvaart. Paul Verhoeven heeft scheidsrechters van Boekel en Makelie al gecast voor de Duitse remake van De Vierde Man als homofiele blazers. Douwe Bob en Tom Egberts komen in de rust van de finale op de koffie........Echte koffie.........met een wokeje melk.
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Voor één keer val ik van m'n geloof. Geloof het of niet, zelfs mij zal het vanaf nu aan m'n letterlijke reet roesten. Het wordt tijd voor een gouwe pik. De punten pikken en inpakken. Schijt aan de duvel en z'n ouwe moer. Straks de gouden medaille koesteren. Er telt nog maar één ding: Europees kampioen worden. Zelfs de Grieken wonnen ooit het EK. De spelers van destijds worden nog steeds op handen gedragen. Het werden vanaf het EK 2004 godenzonen. Hun destructieve, verdedigende voetbal deed er niet toe. De Portugezen in tranen. De nog jonge Ronaldo leerde voor het eerst de oppergod Zeus kennen. De waterlanders stromen nog steeds over zijn wangetjes. Terwijl de Grieken hun enige voetbalprijs koesteren alsof het wijwater is voor de egoïstische pingelaar.
De triomftocht van "mijn" godenzonen begon op het heilige gras van Wembley. Onder leiding van de aardse J.C.. Bij leven en welzijn Johan Cruijff genoemd, werd het Griekse Panathinaikos met 2-0 verslagen. Met een generaal aan het roer kon het niet mis gaan voor Ajax. De opvolger van Rinus Michels werd de Roemeen Stefan Kovacs. Deze aimabele coach werd in 1972 en 1973 eveneens winnaar van de EC-1. Vóór deze triologie had Feijenoord de weg naar Europees succes al geplaveid, door in 1970 de EC-1 te winnen. Legendarisch is het commentaar van de al even legendarische verslaggever Herman Kuiphof: 'Hands, hij maakt hands, dat moet een penalty zijn, nee, het is een goal, hij laat doorspelen, en natuurlijk, zeer terecht, en Kindvall scoort, Kindvall scoort, hij wordt op de schouders nu weggedragen.'
Er scheidt Oranje nog maar twee wedstrijden van eeuwige roem. Van mij hoeft het Nederlands elftal woensdag en eventueel zondag een keer niet mooi, en/of aanvallend voetbal te spelen. Voor mijn part gaan ze met tien man voor het doel van Engeland bivakkeren. Loerend op een luizige counter. Ik zie schwalbes door de vingers. De Engelsen gele en rode kaarten aansmeren zal ik toejuichen. Tijdtrekken beschouw ik als broodnodig kwaad.
In de EC-1 finale 1971 scoorde Dick van Dijk de eerste goal. Het zou een mooi handgebaar naar Maradona zijn (De hand van God) als Virgil van Dijk woensdag, net zoals Maradona, ooit tegen de Engelsen met de hand het eerste doelpunt maakt. In de voetbalhemel geeft Herman Tsjuiphof commentaar, terwijl de kameraden Cruijff en Maradona, hand in hand, goedkeurend toekijken. 'We leiden. Zijn ze er toch ingetuind.....!' Na de 1-0 overwinning pink ik een traantje weg en denk: 'Dit is een goed stel hoor.'
tong80
De triomftocht van "mijn" godenzonen begon op het heilige gras van Wembley. Onder leiding van de aardse J.C.. Bij leven en welzijn Johan Cruijff genoemd, werd het Griekse Panathinaikos met 2-0 verslagen. Met een generaal aan het roer kon het niet mis gaan voor Ajax. De opvolger van Rinus Michels werd de Roemeen Stefan Kovacs. Deze aimabele coach werd in 1972 en 1973 eveneens winnaar van de EC-1. Vóór deze triologie had Feijenoord de weg naar Europees succes al geplaveid, door in 1970 de EC-1 te winnen. Legendarisch is het commentaar van de al even legendarische verslaggever Herman Kuiphof: 'Hands, hij maakt hands, dat moet een penalty zijn, nee, het is een goal, hij laat doorspelen, en natuurlijk, zeer terecht, en Kindvall scoort, Kindvall scoort, hij wordt op de schouders nu weggedragen.'
Er scheidt Oranje nog maar twee wedstrijden van eeuwige roem. Van mij hoeft het Nederlands elftal woensdag en eventueel zondag een keer niet mooi, en/of aanvallend voetbal te spelen. Voor mijn part gaan ze met tien man voor het doel van Engeland bivakkeren. Loerend op een luizige counter. Ik zie schwalbes door de vingers. De Engelsen gele en rode kaarten aansmeren zal ik toejuichen. Tijdtrekken beschouw ik als broodnodig kwaad.
In de EC-1 finale 1971 scoorde Dick van Dijk de eerste goal. Het zou een mooi handgebaar naar Maradona zijn (De hand van God) als Virgil van Dijk woensdag, net zoals Maradona, ooit tegen de Engelsen met de hand het eerste doelpunt maakt. In de voetbalhemel geeft Herman Tsjuiphof commentaar, terwijl de kameraden Cruijff en Maradona, hand in hand, goedkeurend toekijken. 'We leiden. Zijn ze er toch ingetuind.....!' Na de 1-0 overwinning pink ik een traantje weg en denk: 'Dit is een goed stel hoor.'
tong80
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Mijn eerste grote voetbal teleurstelling was op het WK-74. Ik was elf jaar, dus oud genoeg om het bewust mee te maken. Natuurlijk niet het hele plaatje, zoals dat wordt genoemd. De impact van zo'n toernooi, of het historisch besef kwam pas een paar jaar later. Op die leeftijd maakt één of twee jaar al veel verschil. Hoe ouder je wordt, hoe minder de afstand in jaren. Op het WK-74 waren de spelers bijna bejaard voor een jochie zoals ik. Terwijl Johan Cruijff pas 26 was. Mocht Cruijffie nog leven zou hij 77 zijn. Nu denk ik, hij is niet eens zo veel ouder dan ik met m'n 61 jaar.
Ik heb soms de neiging te veel aan het verleden te refereren. Dat krijg je doordat je levensgeschiedenis met als onderdeel de voetbalgeschiedenis steeds breder en langer wordt. Ik betrapte me er op dat als mensen het EK-88 bewierookten, ik zei dat we op het WK-74 nog beter speelden en nog meer impact hadden qua voetbalhistorie en belangrijkheid. Ook op FOK! word ik daar op gewezen. 'Opa spreekt' of refererend aan één van m'n voetbalverhalen (EK-88): 'Stond je achter het doel?' Dat EK lijkt voor mij nog redelijk recent, terwijl het alweer 36 jaar geleden is.
Als ik de spelers uit die tijd, of van dat EK als analisten op tv zie, word ik met m'n neus op de feiten gedrukt. Gullit lijkt wel een verkeerde kloon van zichzelf. Bij wie je niks meer herkent van de meest charismatische voetballer aller-tijden. Bij van Basten is van alle mysterieuze voetbalromantiek niks meer over en lijkt hij wel één van de twee grijze, mopperende opa's uit de Muppet-show. Als hem gevraagd wordt wat hij van de wedstrijd vond van het Nederlands elftal tegen Polen, doet-ie eerst z'n gebitje uit en vraagt om een glas water en een tube Kukident, waarna hij stamelt dat ie de wedstrijd niet heeft gezien omdat het kegelen bij bejaardenclub de Blauwe Knoop was uitgelopen.
Het afgelopen EK haalde het Nederlands Elftal de halve finale. Heel Nederland stond op z'n kop. Er werd van links naar rechts gesprongen en vice versa qua andersom. De pret kon niet op. Oranje was wat de klok sloeg en iedereen wist waar de voetbalklepel hing. Het zag er getikt uit en niemand maalde erom. Dat Malen bijna geen speeltijd kreeg, was bijzaak. We hadden immers Wouter. Wouter uit een jongensboek. Wouter was de Berry van Aerle van dit toernooi. Cultspelers die mee mogen doen omdat ze hun contributie op tijd betalen.
Er is en was echter één groot verschil. Iedereen wist tijdens het EK-88 dat 'Ons Ber' eigenlijk niet zo goed was. Maar dat het "type" van Aerle ook in een elftal hoort. Dat noemt men waterdragers, of stofzuiger, dienende speler kan ook nog. Wout Weghorst moest zich eigenlijk ook dienstbaar opstellen. Zijn inbreng hoort er uit te bestaan, dat-ie wordt ingezet als het spelverloop het vraagt. Bij achter-of gelijke stand. Pinchhitter of supersub zijn dan de benamingen voor deze meestal bonkige en lange spits. Koppen is wat ze het beste kunnen.
Dat Wouter één keer dit toernooi met zijn eerste balcontact scoorde, bezorgde hem een heldenstatus. Heel het land riep om hem. Wout was plots de verlosser en Nederlandse Messi. De Messias, de nieuwe Cruijff. Daarom vierde ik stilletjes mee. Ging mee in de roes. Het maakte me even niet uit op welke manier we speelden. Het afgrijselijke voetbal was niet om aan te zien. De punten werden gestolen en de Oostenrijkers en Turken waren plots onneembare vestingen met een ontzagwekkend en groots voetbalverleden. De Oranje nep borsten en plastic dildo's op het hoofd bij volwassen mannen beschouwde ik als normaal. René van der Gijp had al eerder de weg geplaveid voor deze ridicule carnavalsmars. Dus wie ben ik om het af te keuren.
Ik gunde deze generatie hun feestje. Cruijff, van Hanegem, Neeskens, Rensenbrink, Krol, Gullit, van Basten, Rijkaard, Bergkamp, Seedorf, Davids, Kluivert, Robben, van Persie en Sneijder waren voor even uit m'n geheugen gewist. Het Volkspark stadion was weer voor Oranje. En ik ging stiekem terug in de tijd. Zonder het aan de grote klok te hangen dacht ik: 'Daar stond deze opa toch maar mooi achter het doel waar San Marco scoorde en de Duitsers uit het toernooi kegelde.'
Ik heb soms de neiging te veel aan het verleden te refereren. Dat krijg je doordat je levensgeschiedenis met als onderdeel de voetbalgeschiedenis steeds breder en langer wordt. Ik betrapte me er op dat als mensen het EK-88 bewierookten, ik zei dat we op het WK-74 nog beter speelden en nog meer impact hadden qua voetbalhistorie en belangrijkheid. Ook op FOK! word ik daar op gewezen. 'Opa spreekt' of refererend aan één van m'n voetbalverhalen (EK-88): 'Stond je achter het doel?' Dat EK lijkt voor mij nog redelijk recent, terwijl het alweer 36 jaar geleden is.
Als ik de spelers uit die tijd, of van dat EK als analisten op tv zie, word ik met m'n neus op de feiten gedrukt. Gullit lijkt wel een verkeerde kloon van zichzelf. Bij wie je niks meer herkent van de meest charismatische voetballer aller-tijden. Bij van Basten is van alle mysterieuze voetbalromantiek niks meer over en lijkt hij wel één van de twee grijze, mopperende opa's uit de Muppet-show. Als hem gevraagd wordt wat hij van de wedstrijd vond van het Nederlands elftal tegen Polen, doet-ie eerst z'n gebitje uit en vraagt om een glas water en een tube Kukident, waarna hij stamelt dat ie de wedstrijd niet heeft gezien omdat het kegelen bij bejaardenclub de Blauwe Knoop was uitgelopen.
Het afgelopen EK haalde het Nederlands Elftal de halve finale. Heel Nederland stond op z'n kop. Er werd van links naar rechts gesprongen en vice versa qua andersom. De pret kon niet op. Oranje was wat de klok sloeg en iedereen wist waar de voetbalklepel hing. Het zag er getikt uit en niemand maalde erom. Dat Malen bijna geen speeltijd kreeg, was bijzaak. We hadden immers Wouter. Wouter uit een jongensboek. Wouter was de Berry van Aerle van dit toernooi. Cultspelers die mee mogen doen omdat ze hun contributie op tijd betalen.
Er is en was echter één groot verschil. Iedereen wist tijdens het EK-88 dat 'Ons Ber' eigenlijk niet zo goed was. Maar dat het "type" van Aerle ook in een elftal hoort. Dat noemt men waterdragers, of stofzuiger, dienende speler kan ook nog. Wout Weghorst moest zich eigenlijk ook dienstbaar opstellen. Zijn inbreng hoort er uit te bestaan, dat-ie wordt ingezet als het spelverloop het vraagt. Bij achter-of gelijke stand. Pinchhitter of supersub zijn dan de benamingen voor deze meestal bonkige en lange spits. Koppen is wat ze het beste kunnen.
Dat Wouter één keer dit toernooi met zijn eerste balcontact scoorde, bezorgde hem een heldenstatus. Heel het land riep om hem. Wout was plots de verlosser en Nederlandse Messi. De Messias, de nieuwe Cruijff. Daarom vierde ik stilletjes mee. Ging mee in de roes. Het maakte me even niet uit op welke manier we speelden. Het afgrijselijke voetbal was niet om aan te zien. De punten werden gestolen en de Oostenrijkers en Turken waren plots onneembare vestingen met een ontzagwekkend en groots voetbalverleden. De Oranje nep borsten en plastic dildo's op het hoofd bij volwassen mannen beschouwde ik als normaal. René van der Gijp had al eerder de weg geplaveid voor deze ridicule carnavalsmars. Dus wie ben ik om het af te keuren.
Ik gunde deze generatie hun feestje. Cruijff, van Hanegem, Neeskens, Rensenbrink, Krol, Gullit, van Basten, Rijkaard, Bergkamp, Seedorf, Davids, Kluivert, Robben, van Persie en Sneijder waren voor even uit m'n geheugen gewist. Het Volkspark stadion was weer voor Oranje. En ik ging stiekem terug in de tijd. Zonder het aan de grote klok te hangen dacht ik: 'Daar stond deze opa toch maar mooi achter het doel waar San Marco scoorde en de Duitsers uit het toernooi kegelde.'
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:
Mijn eerste grote voetbal teleurstelling was op het WK-74. Ik was elf jaar, dus oud genoeg om het bewust mee te maken. Natuurlijk niet het hele plaatje, zoals dat wordt genoemd. De impact van zo'n toernooi, of het historisch besef kwam pas een paar jaar later. Op die leeftijd maakt één of twee jaar al veel verschil. Hoe ouder je wordt, hoe minder de afstand in jaren. Op het WK-74 waren de spelers bijna bejaard voor een jochie zoals ik. Terwijl Johan Cruijff pas 26 was. Mocht Cruijffie nog leven zou hij 77 zijn. Nu denk ik, hij is niet eens zo veel ouder dan ik met m'n 61 jaar.
[ afbeelding ]
Ik heb soms de neiging te veel aan het verleden te refereren. Dat krijg je doordat je levensgeschiedenis met als onderdeel de voetbalgeschiedenis steeds breder en langer wordt. Ik betrapte me er op dat als mensen het EK-88 bewierookten, ik zei dat we op het WK-74 nog beter speelden en nog meer impact hadden qua voetbalhistorie en belangrijkheid. Ook op FOK! word ik daar op gewezen. 'Opa spreekt' of refererend aan één van m'n voetbalverhalen (EK-88): 'Stond je achter het doel?' Dat EK lijkt voor mij nog redelijk recent, terwijl het alweer 36 jaar geleden is.
Als ik de spelers uit die tijd, of van dat EK als analisten op tv zie, word ik met m'n neus op de feiten gedrukt. Gullit lijkt wel een verkeerde kloon van zichzelf. Bij wie je niks meer herkent van de meest charismatische voetballer aller-tijden. Bij van Basten is van alle mysterieuze voetbalromantiek niks meer over en lijkt hij wel één van de twee grijze, mopperende opa's uit de Muppet-show. Als hem gevraagd wordt wat hij van de wedstrijd vond van het Nederlands elftal tegen Polen, doet-ie eerst z'n gebitje uit en vraagt om een glas water en een tube Kukident, waarna hij stamelt dat ie de wedstrijd niet heeft gezien omdat het kegelen bij bejaardenclub de Blauwe Knoop was uitgelopen.
Het afgelopen EK haalde het Nederlands Elftal de halve finale. Heel Nederland stond op z'n kop. Er werd van links naar rechts gesprongen en vice versa qua andersom. De pret kon niet op. Oranje was wat de klok sloeg en iedereen wist waar de voetbalklepel hing. Het zag er getikt uit en niemand maalde erom. Dat Malen bijna geen speeltijd kreeg, was bijzaak. We hadden immers Wouter. Wouter uit een jongensboek. Wouter was de Berry van Aerle van dit toernooi. Cultspelers die mee mogen doen omdat ze hun contributie op tijd betalen.
Er is en was echter één groot verschil. Iedereen wist tijdens het EK-88 dat 'Ons Ber' eigenlijk niet zo goed was. Maar dat het "type" van Aerle ook in een elftal hoort. Dat noemt men waterdragers, of stofzuiger, dienende speler kan ook nog. Wout Weghorst moest zich eigenlijk ook dienstbaar opstellen. Zijn inbreng hoort er uit te bestaan, dat-ie wordt ingezet als het spelverloop het vraagt. Bij achter-of gelijke stand. Pinchhitter of supersub zijn dan de benamingen voor deze meestal bonkige en lange spits. Koppen is wat ze het beste kunnen.
Dat Wouter één keer dit toernooi met zijn eerste balcontact scoorde, bezorgde hem een heldenstatus. Heel het land riep om hem. Wout was plots de verlosser en Nederlandse Messi. De Messias, de nieuwe Cruijff. Daarom vierde ik stilletjes mee. Ging mee in de roes. Het maakte me even niet uit op welke manier we speelden. Het afgrijselijke voetbal was niet om aan te zien. De punten werden gestolen en de Oostenrijkers en Turken waren plots onneembare vestingen met een ontzagwekkend en groots voetbalverleden. De Oranje nep borsten en plastic dildo's op het hoofd bij volwassen mannen beschouwde ik als normaal. René van der Gijp had al eerder de weg geplaveid voor deze ridicule carnavalsmars. Dus wie ben ik om het af te keuren.
Ik gunde deze generatie hun feestje. Cruijff, van Hanegem, Neeskens, Rensenbrink, Krol, Gullit, van Basten, Rijkaard, Bergkamp, Seedorf, Davids, Kluivert, Robben, van Persie en Sneijder waren voor even uit m'n geheugen gewist. Het Volkspark stadion was weer voor Oranje. En ik ging stiekem terug in de tijd. Zonder het aan de grote klok te hangen dacht ik: 'Daar stond deze opa toch maar mooi achter het doel waar San Marco scoorde en de Duitsers uit het toernooi kegelde.'
Die Wout had zelf niet eens door dat hij pinchitter was...
Nadat het EK "ons" afschuwelijk voetbal schonk. Met als uitzondering op de taart een kersvers, briljant wonderkind. Genaamd Yamal. Over tot de voetbalorde van de oude dag. M'n 232ste FOK!-voetbal column........
Een voetballer is normaal gezien op zijn hoogtepunt tussen zijn 24ste en 30ste. Normaal is echter niet van toepassing op de Engelse rechtsbuiten Stanley Matthews. Geboren in 1915 werd hij opgeroepen om tijdens de tweede Wereldoorlog zijn land te dienen. Het weerhield hem er niet van één van de grootste voetballers ooit uit Engeland te worden. Als illustratie voor zijn status werd ie als enige speler geridderd terwijl ie nog betaald voetbal speelde.
Hij werd op jonge leeftijd gescout door Stoke City. Hij speelde van 1932 tot 1947 en van 1961 tot 1965 bij die club. Tussen die twee periodes droeg hij 14 jaar het shirt van Blackpool. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te berekenen dat zijn profcarrière dus 33 jaar heeft geduurd. Gezien hij in 1915 is geboren was hij tijdens zijn laatste wedstrijd op het hoogste Engelse niveau 50 jaar. De oudste speler ooit die op het hoogste profniveau speelde en met 42 tevens de oudste Engelse international. Hij werd ook de oudste speler die voor Engeland scoorde.
Op zijn 19e werd hij Engels international. Er volgden nog 23 jaren als drager van het Engelse shirt. Matthews was jarenlang een op het eiland vereerde sterspeler zonder vedette neigingen. Zijn superieure dribbels en voorzetten werden op zijn 41ste op het vasteland beloond. In 1956 werd hij de allereerste Voetballer van het jaar in Europa. Op de WK's van 1950 en 1954 had hij al indruk gemaakt. Helaas voor Matthews hechtte de Engelse bond weinig waarde aan de wereldkampioenschappen. Engeland had het voetbal immers uitgevonden en keken neer op het internationale voetbal.
In 1953 echter werd Engeland op Wembley hard met de neus op de voetbalfeiten gedrukt. In wat later bekend zou worden als "The Match of the Century" werd er met 3-6 verloren van het Hongaarse wonderteam met de legendarische Ferenc Puskas als grootste ster. Het betekende tevens de allereerste thuisnederlaag van het de Engelsen. Matthews gaf de Engelse Bobo's en bondscoach de schuld van de pijnlijke nederlaag tegen een team dat vele malen moderner speelde dan het in Engeland gebruikelijke systeem. Hij had echter grote bewondering voor de Hongaren en dan speciaal voor Puskas.
1953 zou voor de geniale rechtsbuiten nog een legendarische wedstrijd voortbrengen. De zogenaamde "Matthews Final." Na 2 verloren finales met Blackpool stonden ze nu in de FA-Cup finale tegenover Bolton Wanderers. Met nog 30 minuten te spelen stond Blackpool met 1-3 achter. Matthews liet toen zien waarom hij tot Engelands grootste spelers wordt gerekend. Onder zijn leiding werd de 1-3 achterstand omgebogen tot een 4-3 overwinning. Men kwam superlatieven tekort. Het zou later worden beschouwd als de beste wedstrijd uit zijn toch al imposante loopbaan.
Hij vertrok ooit van Stoke City naar Blackpool om financiële redenen, hij voelde zich ondergewaardeerd qua betalingen. Na 14 jaar ging hij terug naar Stoke. Ook weer door de minimale inkomsten. De Engelse bond liet niet toe dat er fors salaris werd betaald, via onder andere de transferkosten wist hij zijn inkomen aan te vullen. Op 6 februari 1965 speelde hij zijn laatste wedstrijd als prof. Met Stoke City wist hij Fulham met 3-1 te verslaan. Later vertelde hij graag nog 2 jaar te hebben door gevoetbald. Matthews was echter al een fenomeen. Mede door zijn gezonde levensstijl en leefgewoontes gecombineerd met zijn zelfwerkzaamheid als modelprof had hij het tot zijn 50ste uitgehouden.
Een speler, uniek in zijn soort. Een technisch briljante buitenspeler die als voetballer zijn tijd ver vooruit was. Zijn dribbels en techniek waren uitzonderlijk voor die tijd. De ballen van tegenwoordig zijn van fluweel vergeleken met de bruine harde kanonskogels van destijds. Hij verafschuwde de Engelse officials die geen aandacht hadden voor andere competities dan die in Engeland. Zelfs het WK vonden ze ondergeschikt en niet van belang. De Engelse spelers mochten ook niet op andere schoenen spelen dan door de bond bepaald. In andere landen waren ze qua materiaal jaren verder.
Op 15 april 1965 werd een testimonial gespeeld georganiseerd door Stoke City. Het minimum loon/salaris, opgelegd door de Engelse bond, had van Stanley Matthews geen rijke man gemaakt. De speler die iedere voetballiefhebber in zijn hart had gesloten, vond die waardering niet terug in zijn loonzakje. De wedstrijd van een Engels All-Star team tegen een wereldelftal werd een financiëel en sportief succes. Voor een uitverkocht stadion wonnen de buitenlandse sterren met 6-3. Op de schouders van Ferenc Puskas en de wonderkeeper Lev Yashin werd de sensationele geweldenaar van het veld gedragen. Je kunt op de schouders van mindere spelers terecht komen. Een eerbetoon met een einde dat niet lang genoeg kon duren. Zoals de speler Matthews een carrière had gehad die oneindig leek.
De gentleman voetballer, met bijnamen als 'The Wizard of Dribble' en 'The Magician,' werd nooit geboekt of uit het veld gestuurd. Hij kreeg een standbeeld buiten Stoke City's Brittanium Stadium. En kwam in The football Hall of Fame. Op 23 februari 2000 overleed de man die onsterfelijk leek. Een speler die records vestigde en met gouden hoofdletters in de geschiedenisboeken staat. Zoals er meer dan 100.000 mensen langs de begrafenisroute in Stoke-on-Trent stonden om hem de laatste eer te bewijzen. De woorden van Pelé zeiden later alles: 'Stanley Matthews leerde ons de manier hoe voetbal gespeeld moet worden.'
tong80/Herman. Ex-rechtsbuiten.
Een voetballer is normaal gezien op zijn hoogtepunt tussen zijn 24ste en 30ste. Normaal is echter niet van toepassing op de Engelse rechtsbuiten Stanley Matthews. Geboren in 1915 werd hij opgeroepen om tijdens de tweede Wereldoorlog zijn land te dienen. Het weerhield hem er niet van één van de grootste voetballers ooit uit Engeland te worden. Als illustratie voor zijn status werd ie als enige speler geridderd terwijl ie nog betaald voetbal speelde.
/origin-imgresizer.eurosport.com/2012/02/23/812879-20628459-2560-1440.jpg)
Hij werd op jonge leeftijd gescout door Stoke City. Hij speelde van 1932 tot 1947 en van 1961 tot 1965 bij die club. Tussen die twee periodes droeg hij 14 jaar het shirt van Blackpool. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te berekenen dat zijn profcarrière dus 33 jaar heeft geduurd. Gezien hij in 1915 is geboren was hij tijdens zijn laatste wedstrijd op het hoogste Engelse niveau 50 jaar. De oudste speler ooit die op het hoogste profniveau speelde en met 42 tevens de oudste Engelse international. Hij werd ook de oudste speler die voor Engeland scoorde.
Op zijn 19e werd hij Engels international. Er volgden nog 23 jaren als drager van het Engelse shirt. Matthews was jarenlang een op het eiland vereerde sterspeler zonder vedette neigingen. Zijn superieure dribbels en voorzetten werden op zijn 41ste op het vasteland beloond. In 1956 werd hij de allereerste Voetballer van het jaar in Europa. Op de WK's van 1950 en 1954 had hij al indruk gemaakt. Helaas voor Matthews hechtte de Engelse bond weinig waarde aan de wereldkampioenschappen. Engeland had het voetbal immers uitgevonden en keken neer op het internationale voetbal.
In 1953 echter werd Engeland op Wembley hard met de neus op de voetbalfeiten gedrukt. In wat later bekend zou worden als "The Match of the Century" werd er met 3-6 verloren van het Hongaarse wonderteam met de legendarische Ferenc Puskas als grootste ster. Het betekende tevens de allereerste thuisnederlaag van het de Engelsen. Matthews gaf de Engelse Bobo's en bondscoach de schuld van de pijnlijke nederlaag tegen een team dat vele malen moderner speelde dan het in Engeland gebruikelijke systeem. Hij had echter grote bewondering voor de Hongaren en dan speciaal voor Puskas.
1953 zou voor de geniale rechtsbuiten nog een legendarische wedstrijd voortbrengen. De zogenaamde "Matthews Final." Na 2 verloren finales met Blackpool stonden ze nu in de FA-Cup finale tegenover Bolton Wanderers. Met nog 30 minuten te spelen stond Blackpool met 1-3 achter. Matthews liet toen zien waarom hij tot Engelands grootste spelers wordt gerekend. Onder zijn leiding werd de 1-3 achterstand omgebogen tot een 4-3 overwinning. Men kwam superlatieven tekort. Het zou later worden beschouwd als de beste wedstrijd uit zijn toch al imposante loopbaan.
Hij vertrok ooit van Stoke City naar Blackpool om financiële redenen, hij voelde zich ondergewaardeerd qua betalingen. Na 14 jaar ging hij terug naar Stoke. Ook weer door de minimale inkomsten. De Engelse bond liet niet toe dat er fors salaris werd betaald, via onder andere de transferkosten wist hij zijn inkomen aan te vullen. Op 6 februari 1965 speelde hij zijn laatste wedstrijd als prof. Met Stoke City wist hij Fulham met 3-1 te verslaan. Later vertelde hij graag nog 2 jaar te hebben door gevoetbald. Matthews was echter al een fenomeen. Mede door zijn gezonde levensstijl en leefgewoontes gecombineerd met zijn zelfwerkzaamheid als modelprof had hij het tot zijn 50ste uitgehouden.
Een speler, uniek in zijn soort. Een technisch briljante buitenspeler die als voetballer zijn tijd ver vooruit was. Zijn dribbels en techniek waren uitzonderlijk voor die tijd. De ballen van tegenwoordig zijn van fluweel vergeleken met de bruine harde kanonskogels van destijds. Hij verafschuwde de Engelse officials die geen aandacht hadden voor andere competities dan die in Engeland. Zelfs het WK vonden ze ondergeschikt en niet van belang. De Engelse spelers mochten ook niet op andere schoenen spelen dan door de bond bepaald. In andere landen waren ze qua materiaal jaren verder.
Op 15 april 1965 werd een testimonial gespeeld georganiseerd door Stoke City. Het minimum loon/salaris, opgelegd door de Engelse bond, had van Stanley Matthews geen rijke man gemaakt. De speler die iedere voetballiefhebber in zijn hart had gesloten, vond die waardering niet terug in zijn loonzakje. De wedstrijd van een Engels All-Star team tegen een wereldelftal werd een financiëel en sportief succes. Voor een uitverkocht stadion wonnen de buitenlandse sterren met 6-3. Op de schouders van Ferenc Puskas en de wonderkeeper Lev Yashin werd de sensationele geweldenaar van het veld gedragen. Je kunt op de schouders van mindere spelers terecht komen. Een eerbetoon met een einde dat niet lang genoeg kon duren. Zoals de speler Matthews een carrière had gehad die oneindig leek.
De gentleman voetballer, met bijnamen als 'The Wizard of Dribble' en 'The Magician,' werd nooit geboekt of uit het veld gestuurd. Hij kreeg een standbeeld buiten Stoke City's Brittanium Stadium. En kwam in The football Hall of Fame. Op 23 februari 2000 overleed de man die onsterfelijk leek. Een speler die records vestigde en met gouden hoofdletters in de geschiedenisboeken staat. Zoals er meer dan 100.000 mensen langs de begrafenisroute in Stoke-on-Trent stonden om hem de laatste eer te bewijzen. De woorden van Pelé zeiden later alles: 'Stanley Matthews leerde ons de manier hoe voetbal gespeeld moet worden.'
tong80/Herman. Ex-rechtsbuiten.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
