quote:
There is more to it than meets the eye.
Nu wil ik niet beweren dat ze een ziel hebben, maar ze bezitten duidelijk een vorm van bewustzijn. Althans voor hoever je dit bewustzijn zou kunnen noemen, ze voelen hun omgeving en passen zich met een soort vernuft op aan. Ook al is het genetisch zo geëvolueerd en hard gecodeerd maar op zijn minst opmerkelijk te noemen dat de plant registreert wanneer hij wat moet doen.
Ik zit al meer dan m'n halve leven in het cultiveren van verschillende soorten planten. En opvallend is vooral de moerasplanten hebben een van de meest complexe strategiën ontwikkeld. Zo heb ik een tijdje planten uit de Waterweegbreefamilie - Echinodorus sp. gecultiveerd en over een periode van paar jaar geobserveerd.
Groeit deze plant op het land dan groeit hij relatief laag en compact, zet je hem plotseling geheel onder water bv. +/- 30cm. Dan registreert hij dus minder CO² en zal al zijn landblad laten afsterven en groeit dan een nieuwe ander vorm blad met een aangepaste morfologie. Boven water heeft zijn blad de stomata nodig voor de gasuitwisseling, onder water is een andere atmosfeer je kunt het nauwelijks gas noemen, dus hij heeft dit huidmondje niet meer nodig en die worden dan ook niet aangemaakt in het blad in zijn onderwatervorm. Hij gebruikt zijn semipermeabele celwanden voor moleculaire uitwisseling van zuurstof, CO², overige voedingsstoffen en afvalstoffen.
Dan gaat de plant dus in zijn totaal afwijkende nieuwe vorm verder, totdat het blad van de onderwatervorm het wateroppervlak bereikt. Dan steekt hij de punten van de grote bladeren uit het water en deze zullen dan verdrogen. En hier krijgt de plant na een tijdje het signaal dat daar de atmosfeer is. Blijft dit constant dan stopt hij met maken van zijn onderwatervorm en groeit dan eerst lange stelen met een heel klein landblad tot deze boven het water uitsteekt en dan pas begint het blad verder te groeien die dan doorgroeit op een stengel van zo'n 40cm boven het water. Na gelang in welke diepte je hem plaatst zal hij dit binnen bepaalde grenzen aanpassen. Staat hij lang genoeg weer als landplant met zijn bladeren geheel boven het water gaat hij bloemstengels maken en in de oksels van de bloemtrossen groeit hij vegetatief nieuwe jonge planten. Wat hier ook opmerkelijk is, is dat de bloemstengels blijven doorgroeien en ombuigen door de zwaartekracht zolang tot de jonge plant op deze stengel water of grond raakt. Dan stop de lengtegroei van de bloemstengel en begint de jonge plant zijn eigen individuele wortelsysteem te ontwikkelen. Raakt de jonge plant het wateroppervlak dan groeit hij de wortels zo lang door tot deze de bodem raken, deze groeien dan de bodem in en de wortels trekken de jonge plant dan naar beneden. Na een aantal dagen staat de jonge plant dan in de bodem geheel onder water en begint zijn eigen transformatie naar onderwater vorm. Zet je de moeder in een kleine bak met water op een tafel dan is er dus geen grond nog voldoende wateroppervlak in haar nabije omgeving en dan worden de bloemstengels extreem onnatuurlijk lang zoekende naar een medium om haar jongen ergens te kunnen laten wortelen.
Zeer bijzonder dat een plant zo op een aantal punten zijn omgeving waarneemt en registreert en een idee heeft van waar hij is en wat hij moet doen om te overleven en zijn groeivorm daarop aanpast. Genetisch opgeslagen intelligentie... Het zijn maar kleinen redelijk onopvallende details waar je makelijk overheen kijkt. Maar wanneer je je ogen de kost geeft dan kun je observeren dat planten dit ook relatief snel kunnen doen en zo heb ik water lelies geobserveerd die overnacht hun drijfbladeren verplaatsen om de nieuwe bloemknop te ondersteunen en uit de stroming te houden.
Blaasjeskruid heeft een van de snelste reflexen ooit gemeten in de botanica.
Ik ga er verder geen fantastisch fabeltje van maken, dat laat ik aan andere over. Maar die proefondervindelijke observaties door de jaartjes heen waarin verschillende planten dit consequent bleven doen hebben me wel een andere kijk op planten gegeven. Het lijkt sterk op een vorm van bewustzijn.