Mijn huidige (tweede) relatie duurt nu ongeveer 2 jaar. Ik merk nu dat sinds een tijdje de intimiteit weer afneemt. Waar we een paar maanden geleden nog 2 keer per dag seks hadden, doen we het nu 2 keer in de week. Ze is een paar maanden geleden ook bij me ingetrokken en sindsdien neemt de intimiteit af. Eigenlijk was dat niet echt de bedoeling, maar omdat ze geen woning kon vinden en haar vorige woning uit moest, was dit min of meer de enige optie. Mijn huidige vriendin is in alle opzichten een verbetering, maar ze heeft ook zo haar dingen die moeilijk voor me zijn en waar ik me aan erger. Doordat ze psychisch niet optimaal in haar vel zit en veel negatieve gedachten heeft, kan ik deze dingen niet altijd goed met haar bespreken, waardoor ik er soms mee blijf zitten.
Ik vraag me soms een beetje af of ik wel geschikt ben om samen te wonen of zelfs om een vaste partner te hebben. Ik mis wel de vrijheid en het alleen zijn. Tegelijkertijd waardeer ik wel wat ik met mijn huidige vriendin heb opgebouwd en houden we wel echt van elkaar. Maar wel vraag ik me af of het misschien gewoon zo is dat ik te kritisch ben, dat ik te lang alleen heb gewoond (ben achter in de 30) of dat ik de juiste vrouw nog niet gevonden heb. Maar ik ben ook bang om de relatie te verbreken, weer alleen te zijn of weer iets met iemand anders te moeten opbouwen ... ik weet gewoon niet of ik daar weer de energie voor ga hebben.
Ik weet ook wel dat verliefdheidsgevoelens na een jaar of 2 meestal in intensiteit afnemen en dat het dan wel zaak is om te kijken of de liefde sterk genoeg is om door te gaan met elkaar. Dus soms denk ik ook weer van misschien is de verliefdheid wel voorbij en zit daaronder niet genoeg houden-van?
Wie herkent dit en hoe ga je hiermee om?
Ok interessant. Maar heb je eraan gedacht dat ik gewoon niet beter weet? Dat ik het misschien niet eens merk als het misgaat? Dit zijn mijn eerste relaties. In mijn eerste relatie heb ik geprobeerd bepaalde dingen met mijn vriendin te bespreken, maar ze gaf daar geen gehoor aan. Ze deed haar best niet om dingen te verbeteren en wilde over sommige dingen ook gewoon niet in gesprek. Intieme gesprekken waren gewoonweg vrijwel onmogelijk.quote:Op vrijdag 10 september 2021 18:19 schreef Mike-The-Situation het volgende:
Je bent een egoist en niet in staat om enerzijds te werken aan een relatie en anderzijds niet in staat om je aan te passen. Wellicht is single blijven of een LAT relatie iets wat beter bij je past.
Mijn huidige vriendin zal uit zichzelf ook nooit een intiem gesprek beginnen. Ze staat wel wat opener voor kritiek of discussie van mijn kant, maar slaat vaak helemaal dicht bij kritiek, ook mede door haar psychische problemen. Soms komen er zelfs zelfmoordgedachten bij als ik haar kritiek geef.
Ik vind het wel degelijk moeilijk om me aan te passen inderdaad, zeker bij samenwonen vind ik dat soms moeilijk.
Maar goed ik hoor graag een suggestie van je hoe ik het beter zou kunnen doen.
Zo gaan die dingen.
Het ligt niet per se aan jou. Ik zou het dus zoeken bij "die ene nog niet gevonden". Vaak weet je gewoon zonder twijfels wanneer iemand degene is met wie je door wil gaan tot het einde
Het woord kritiek geven is dan ook weer zoiets.. kritiek geeft een baas op het werk of een leraar op school. Je kan ook dingen bespreken zonder kritiek te gebruiken, zeker als het zo een impact heeft. Misschien handig om je communicatiestijl wat bij te schaven. De meeste mensen reageren niet zo goed op kritiek.
En dan de seks.. tja sorry, maar 2 keer per dag na 2 jaar relatie is echt niet gemiddeld te noemen, eerder erg veel. Je moet er maar zin in hebben als je leven er buiten ook nog druk is. Er zullen er vast wel zijn die heel hun leven vaak seks hebben, maar die 2 keer per week is eigenlijk best normaal. Zeker als die van hoge kwaliteit is.
Kortom: samenwonen is niet makkelijk. Water bij de wijn doen door beide partijen is echt van belang. Kijk zelf eens kritisch (haha) naar je eigen water-wijn verhoudingen en naar die van haar? Misschien doet ze wel veel meer dan jij denkt en heeft ze bijna alleen nog maar water over, ze zit tenslotte in jouw territorium en dit was eigenlijk niet eens het plan. Heeft ze een beetje een thuisgevoel bij jou? Loopt ze steeds op de tippen van haar tenen om alles volgens jouw standaard te doen?
Ik zal een voorbeeld proberen te geven aan de hand van wat @Rogue2.0 en @Lenny77 Lensel zeggen:quote:
Mijn eerste relatie duurde ongeveer 3 jaar. Na 2,5 jaar was de koek wel een beetje op. Ik merkte dat er steeds minder intimiteit was, zowel fysiek als geestelijk. We begonnen ons steeds meer aan elkaar te ergeren. We gingen op dat moment ook ongeveer samenwonen en ik ergerde mij erg aan haar gedrag in huis (dingen laten slingeren, niet terugzetten, denken dat ik het allemaal wel even oplos, luiheid, nooit willen koken of boodschappen doen, etc). Na 3 jaar heb ik de relatie verbroken en ik heb daar nooit spijt van gehad - het was zelfs als een bevrijding. Ik vond het heerlijk om weer alleen te zijn.
Mijn huidige (tweede) relatie duurt nu ongeveer 2 jaar. Ik merk nu dat sinds een tijdje de intimiteit weer afneemt. Waar we een paar maanden geleden nog 2 keer per dag seks hadden, doen we het nu 2 keer in de week. Ze is een paar maanden geleden ook bij me ingetrokken en sindsdien neemt de intimiteit af. Eigenlijk was dat niet echt de bedoeling, maar omdat ze geen woning kon vinden en haar vorige woning uit moest, was dit min of meer de enige optie. Mijn huidige vriendin is in alle opzichten een verbetering, maar ze heeft ook zo haar dingen die moeilijk voor me zijn en waar ik me aan erger. Doordat ze psychisch niet optimaal in haar vel zit en veel negatieve gedachten heeft, kan ik deze dingen niet altijd goed met haar bespreken, waardoor ik er soms mee blijf zitten.
Ik vraag me soms een beetje af of ik wel geschikt ben om samen te wonen of zelfs om een vaste partner te hebben. Ik mis wel de vrijheid en het alleen zijn. Tegelijkertijd waardeer ik wel wat ik met mijn huidige vriendin heb opgebouwd en houden we wel echt van elkaar. Maar wel vraag ik me af of het misschien gewoon zo is dat ik te kritisch ben, dat ik te lang alleen heb gewoond (ben achter in de 30) of dat ik de juiste vrouw nog niet gevonden heb. Maar ik ben ook bang om de relatie te verbreken, weer alleen te zijn of weer iets met iemand anders te moeten opbouwen ... ik weet gewoon niet of ik daar weer de energie voor ga hebben.
Ik weet ook wel dat verliefdheidsgevoelens na een jaar of 2 meestal in intensiteit afnemen en dat het dan wel zaak is om te kijken of de liefde sterk genoeg is om door te gaan met elkaar. Dus soms denk ik ook weer van misschien is de verliefdheid wel voorbij en zit daaronder niet genoeg houden-van?
Wie herkent dit en hoe ga je hiermee om?
Even voorop: ik ben bijna halverwege de dertig. Ben ook alleen. Heb tot op heden niet iemand gevonden waarvan ik zeg "dat is degene met wie ik oud wil worden, die samen met mij een team kan vormen etc".
Voor Corona werd ik 'via via' geïntroduceerd bij een meid die 1,5 jaar jonger dan mij was. Zij wou wel verder kennismaken dus we hadden vervolgdates. Ikzelf wilde eigenlijk geen vervolg omdat zij een voor mij nogal vervelend trekje had (altijd aan het woord willen zijn, je onderbreken als je praat, luid praten). Qua persoon hoe ze haar leven had ingedeeld met wat ze allemaal doet (werk, privé) paste ze helemaal in het plaatje dat ik in gedachte had. Alleen een deel van haar karakter stond mij niet aan, sterker nog: het was het deel waar ik een grote afkeer aan had. Ik zag ook dat de meid dit niet doorhad. Ik heb toen een afweging gemaakt van doorgaan of afkappen. Uiteindelijk toch maar een kans gegeven om op vervolgdates te gaan. Echter bleek dat deze meid en ik ook niet met elkaar konden communiceren. Zij interpreteerde simpele dingen heel anders dan ik. Zij was meer de lolbroek, ik meer het serieuze type en op z'n tijd grappig. De irritaties die ik had hielpen niet om gewoon mezelf te zijn. Uiteindelijk geen energie meer hierin gestoken.
Een paar maanden geleden werd ik Fried geïntroduceerd bij een andere meid. Die had een nog heftigere historie achter de rug waarvan ik mijzelf vanaf het begin afvroeg of zij wel klaar was om serieus een relatie aan te gaan aangezien ze dat specifiek zocht.
Deze meid paste eigenlijk totaal niet in mijn plaatje qua werkniveau etc. Maar zij had wel een goed karakter waarvan ik dacht "met haar zie ik mijzelf wel oud worden". Wel merkte ik dat we, door haar en mijn niveau van communiceren, vaak langs elkaar heen praatten maar zij had wel het geduld om dan rustig te vragen wat ik dan bedoelde zonder dom over te komen. En vice versa. Het was wel een irriterend 'iets' bij mij maar door de charme en toelichtende manier waarop ze dat deed kon ik daar begrip voor krijgen.
Ik wou wel op vervolgdates en ik wou er ook een serieuze vervolg aan geven. Echter had zij haar twijfels en ze werd ook door haar moeder beïnvloedt. Die had namelijk met de vader van de meid hele nare ervaringen gehad en projecteerde bewust/onbewust haar ervaringen op mij (de moeder is daar nog steeds voor in therapie). Dat bracht de meid aan het twijfelen en gaf haar de doorslag om uiteindelijk "nee" te zeggen. Ik vond dat jammer maar dacht dat het dan zo beter was.
Drie dagen later werd ik door de meid benaderd dat ze had nagedacht en toch er voor wou gaan. Bleek dat ze helemaal verliefd op mij was geworden etc. Ikzelf vond dit een ongemakkelijke situatie omdat ik haar zo snel mogelijk uit mijn hoofd had gezet. Ik voelde van binnenin niks dat zei "probeer het maar weer". Ondanks hoe ik over haar denk ben ik niet verder gegaan.
Je leert jezelf beter kennen naarmate je ouder wordt. Daarbij hoort ook dat je bepaalde ideeën of idealen moet kunnen loslaten. Jezelf afvragen wat je in een relatie van de ander nog kan accepteren. Bij die laatste meid gaf ik bijvoorbeeld aan dat als zij problemen had met haar vader ik haar wel zou steunen en adviseren maar dat haar problemen niet mijn problemen moesten worden.
Ik denk dat als ik een relatie krijg en ga samenwonen met iemand het ook wel spannend zal worden, zeker omdat ik iemand ben die alles netjes houdt en opgeruimd is. En het gaat er ook om dat (in jouw en mijn geval) de meid ook bepaalde dingen van jou/mij kan accepteren.
Nou, kijk bij mijn eerste vriendin had ik het gevoel dat er iets van minachting van haar kant in onze relatie geslopen was. Ik werkte parttime en vanuit huis, waardoor ik inderdaad relatief veel tijd had. Zij was met een fulltime stage bezig en was dus veel weg. Maar als ze dan 's ochtends ontbijt maakte, liet ze haar yoghurt en nootjes en fruitresten gewoon zo op het aanrecht staan en ging ze de deur uit. Ik kon die dingen natuurlijk niet op het aanrecht laten staan in de zomer ivm ongedierte en verrotting dus dan ruimde ik het maar op. Maar na een tijd voelde het voor mij echt respectloos aan, alsof zij er eigenlijk stiekem bij dacht "jij hebt toch niets te doen en ik heb het druk, dus ruim mijn troep maar op". Ook omdat ze vaak herhaalde dat ik toch maar eens een echte baan moest zoeken. Ik merkte dus steeds meer van dat soort dingen op (bijv. een vuil glas op het aanrecht boven de afwasmachine zetten in plaats van het erin doen) en begon me er steeds meer aan te ergeren. Maar het ergste vond ik dat ik het met haar probeerde te bespreken maar dat ze het niet echt erkende en er ook geen verbetering optrad. Ik vond dat zo'n teken van minachting naar mij toe, dat ik uiteindelijk merkte dat ik niet meer van haar hield en de relatie heb verbroken.quote:
Begin eerst maar eens met na te denken wat echt van belang is voor jou om vreedzaam samen te kunnen wonen. Je kan je wel ergeren op alles en nog wat wat niet gaat zoals jij het wil, maar is dat echt van belang? Is het zo een ramp als dat glaasje blijft staan? Is het echt een probleem als de was niet meteen dezelfde dag gedaan wordt? Leer dus wat loslaten en kies je absolute no no's uit.
Het woord kritiek geven is dan ook weer zoiets.. kritiek geeft een baas op het werk of een leraar op school. Je kan ook dingen bespreken zonder kritiek te gebruiken, zeker als het zo een impact heeft. Misschien handig om je communicatiestijl wat bij te schaven. De meeste mensen reageren niet zo goed op kritiek.
En dan de seks.. tja sorry, maar 2 keer per dag na 2 jaar relatie is echt niet gemiddeld te noemen, eerder erg veel. Je moet er maar zin in hebben als je leven er buiten ook nog druk is. Er zullen er vast wel zijn die heel hun leven vaak seks hebben, maar die 2 keer per week is eigenlijk best normaal. Zeker als die van hoge kwaliteit is.
Kortom: samenwonen is niet makkelijk. Water bij de wijn doen door beide partijen is echt van belang. Kijk zelf eens kritisch (haha) naar je eigen water-wijn verhoudingen en naar die van haar? Misschien doet ze wel veel meer dan jij denkt en heeft ze bijna alleen nog maar water over, ze zit tenslotte in jouw territorium en dit was eigenlijk niet eens het plan. Heeft ze een beetje een thuisgevoel bij jou? Loopt ze steeds op de tippen van haar tenen om alles volgens jouw standaard te doen?
Waar ik dus niet goed tegen kan, is het gevoel dat ik respectloos behandeld word, dat ik een beetje in het ootje genomen word door iemand. Dat kan mij echt goed kwaad maken.
Mijn huidige vriendin doet wel echt heel erg haar best merk ik. Toch bemerk ik bij haar dezelfde patronen ... dingen niet opruimen na gebruik. Het wc-rolletje niet even verwisselen als het leeg is, drie, vier lege koffiebekers op haar nachtkastje laten staan. Of na het eten naar de keuken lopen en dan niet even de vuile borden meenemen. Het is eigenlijk geen slechtheid maar gewoon een soort ultieme luiheid. Misschien is het vrouwen-eigen hoor, ik weet het niet, of kies ik gewoon luie bitches uit. Zelf ben ik meer zo van als ik door het huis loop en ik zie iets wat naar een andere ruimte moet (een vuile beker, iets wat niet op de juiste plek ligt), dan neem ik het dus meteen mee. Als ik haar erop aanspreek, en dat doe ik helemaal niet met een hele kwade stem, maar meer zo van "Lieverd, zou je misschien de volgende keer .... " etc., dan merk ik dus dat ze helemaal van slag is en zich echt zorgen maakt dat ze het niet goed genoeg doet. En soms leidt het door haar psychische problemen ertoe dat ze uren niet meer met me praat en heel negatieve gedachten krijgt doordat ik haar ergens op heb aangesproken.
Het is wel zo dat het plan eigenlijk is dat mijn vriendin zsm weer naar een eigen woonruimte gaat. Daarom is het wel zo dat ik niet echt veel ruimte voor haar heb gemaakt hier in huis. Ze heeft bijv. geen kledingkast. Maar goed, we hebben het daarover gehad, ze vindt dat begrijpelijk en ik klaag verder ook niet over haar slingerende kleding.
Dat dingen 'respectloos' benoemen is zo 2021 he. Respect verdien je, je krijgt dat niet.quote:
[..]
Nou, kijk bij mijn eerste vriendin had ik het gevoel dat er iets van minachting van haar kant in onze relatie geslopen was. Ik werkte parttime en vanuit huis, waardoor ik inderdaad relatief veel tijd had. Zij was met een fulltime stage bezig en was dus veel weg. Maar als ze dan 's ochtends ontbijt maakte, liet ze haar yoghurt en nootjes en fruitresten gewoon zo op het aanrecht staan en ging ze de deur uit. Ik kon die dingen natuurlijk niet op het aanrecht laten staan in de zomer ivm ongedierte en verrotting dus dan ruimde ik het maar op. Maar na een tijd voelde het voor mij echt respectloos aan, alsof zij er eigenlijk stiekem bij dacht "jij hebt toch niets te doen en ik heb het druk, dus ruim mijn troep maar op". Ook omdat ze vaak herhaalde dat ik toch maar eens een echte baan moest zoeken. Ik merkte dus steeds meer van dat soort dingen op (bijv. een vuil glas op het aanrecht boven de afwasmachine zetten in plaats van het erin doen) en begon me er steeds meer aan te ergeren. Maar het ergste vond ik dat ik het met haar probeerde te bespreken maar dat ze het niet echt erkende en er ook geen verbetering optrad. Ik vond dat zo'n teken van minachting naar mij toe, dat ik uiteindelijk merkte dat ik niet meer van haar hield en de relatie heb verbroken.
Waar ik dus niet goed tegen kan, is het gevoel dat ik respectloos behandeld word, dat ik een beetje in het ootje genomen word door iemand. Dat kan mij echt goed kwaad maken.
Mijn huidige vriendin doet wel echt heel erg haar best merk ik. Toch bemerk ik bij haar dezelfde patronen ... dingen niet opruimen na gebruik. Het wc-rolletje niet even verwisselen als het leeg is, drie, vier lege koffiebekers op haar nachtkastje laten staan. Of na het eten naar de keuken lopen en dan niet even de vuile borden meenemen. Het is eigenlijk geen slechtheid maar gewoon een soort ultieme luiheid. Misschien is het vrouwen-eigen hoor, ik weet het niet, of kies ik gewoon luie bitches uit. Zelf ben ik meer zo van als ik door het huis loop en ik zie iets wat naar een andere ruimte moet (een vuile beker, iets wat niet op de juiste plek ligt), dan neem ik het dus meteen mee. Als ik haar erop aanspreek, en dat doe ik helemaal niet met een hele kwade stem, maar meer zo van "Lieverd, zou je misschien de volgende keer .... " etc., dan merk ik dus dat ze helemaal van slag is en zich echt zorgen maakt dat ze het niet goed genoeg doet. En soms leidt het door haar psychische problemen ertoe dat ze uren niet meer met me praat en heel negatieve gedachten krijgt doordat ik haar ergens op heb aangesproken.
Het is wel zo dat het plan eigenlijk is dat mijn vriendin zsm weer naar een eigen woonruimte gaat. Daarom is het wel zo dat ik niet echt veel ruimte voor haar heb gemaakt hier in huis. Ze heeft bijv. geen kledingkast. Maar goed, we hebben het daarover gehad, ze vindt dat begrijpelijk en ik klaag verder ook niet over haar slingerende kleding.
Plus het is meer een karaktertrek, geen luiheid. Sowieso als je het als extreme luiheid bekijkt, kan je er vanuit gaan dat je er een negatieve smaak bij krijgt. Ik laat ook spullen slingeren, ben in mijn hoofd meestal met van alles bezig zodat ik daar niet eens bij nadenk. En ik ben allesbehalve lui, integendeel, ik werk als een paard! Ik ben gewoon chaotisch en verstrooid.
Jij bent dan weer een clean-freak: bv als iets niet goed staat enz. Dat kan je ook bekijken als iets negatiefs: dan heb je veel te veel tijd als je je daarmee bezig houdt en stort je leven in zonder je neurotische strakke structuur (zie je hoe snel je een eigenschap als iets slechts kan zien?) Het interesseert mij niet als iets niet goed staat, er zijn belangrijkere zaken in het leven.
Dit soort karakters moeten beiden wat naar elkaar toe groeien. De één wat meer structuur, de ander wat loslaten.
Maar wat ik wel even belangrijker vind: dat meisje is dus al een paar maanden bij je en heeft niet eens een eigen plekje voor haar spullen? Ze voelt zich dus nog steeds een gast in jouw huis. Das sneu en is niet goed voor het zelfvertrouwen, zeker als jij gaat liggen zeiken over een bord dat blijft staan. Het feit dat ze ook weer op haarzelf gaat wonen wil iets zeggen (wil jij dat of zij?) --> jullie passen niet bij elkaar. Als zij of jij gelukkig was met de situatie, dan was er geen noodzaak om terug te gaan zoeken naar een woonplaats. Normaal gaan mensen net samenwonen, jullie gaan weer uit elkaar wonen.
Dit gaat het m niet worden dus.
(Onthou die water-wijn toestanden. Daar ga je tegenop blijven lopen als jij blijft vasthouden aan al je 'nukken')
Ik kan me niet voorstellen dat deze dames eerst alles netjes op orde hadden, emotioneel volwassen zijn en pas na enkele jaren relatie ineens dit gedrag beginnen te vertonen. Daar zal iets aan vooraf zijn gegaan. Die psychische problemen klinken ook vrij ernstig, daar kan je geen stabiele relatie mee hebben want er wordt niets uitgepraat.
Dus waar gaat het bij jou mis dat je met onvolwassen vrouwen relaties aangaat? Dat zou je kunnen onderzoeken.
Kan het zijn dat je zelf emotioneel ook nog niet volwassen bent bijvoorbeeld, ga je relaties aan met mensen die emotioneel onbereikbaar zijn, heb je bindingsangst, heb je een patroon dat je vrouwen wil 'redden'? Meestal is de 1 afhankelijk en de ander afstandelijk, jij bent de afstandelijke en kritische in je relaties lijkt het. Dat doet ook iets met de ander, zij wordt onzekerder, het versterkt elkaar en dan heb je een neerwaartse spiraal van aantrekken-afstoten met oplopende ruzies.
Nou, het was nooit de bedoeling dat ze hier zou blijven wonen. Het was meer omdat ze ongelukkig was in haar vorige woning. Ze was toen nog op zoek naar iets anders. Inmiddels is ze hier al een paar maanden omdat ze niets kan vinden. Wij vonden het beiden te vroeg om te gaan samenwonen. We hebben ook besproken dat ze geen eigen plekje hier heeft in huis en dat vindt ze ook niet nodig zegt ze.quote:
[..]
Dat dingen 'respectloos' benoemen is zo 2021 he. Respect verdien je, je krijgt dat niet.
Plus het is meer een karaktertrek, geen luiheid. Sowieso als je het als extreme luiheid bekijkt, kan je er vanuit gaan dat je er een negatieve smaak bij krijgt. Ik laat ook spullen slingeren, ben in mijn hoofd meestal met van alles bezig zodat ik daar niet eens bij nadenk. En ik ben allesbehalve lui, integendeel, ik werk als een paard! Ik ben gewoon chaotisch en verstrooid.
Jij bent dan weer een clean-freak: bv als iets niet goed staat enz. Dat kan je ook bekijken als iets negatiefs: dan heb je veel te veel tijd als je je daarmee bezig houdt en stort je leven in zonder je neurotische strakke structuur (zie je hoe snel je een eigenschap als iets slechts kan zien?) Het interesseert mij niet als iets niet goed staat, er zijn belangrijkere zaken in het leven.
Dit soort karakters moeten beiden wat naar elkaar toe groeien. De één wat meer structuur, de ander wat loslaten.
Maar wat ik wel even belangrijker vind: dat meisje is dus al een paar maanden bij je en heeft niet eens een eigen plekje voor haar spullen? Ze voelt zich dus nog steeds een gast in jouw huis. Das sneu en is niet goed voor het zelfvertrouwen, zeker als jij gaat liggen zeiken over een bord dat blijft staan. Het feit dat ze ook weer op haarzelf gaat wonen wil iets zeggen (wil jij dat of zij?) --> jullie passen niet bij elkaar. Als zij of jij gelukkig was met de situatie, dan was er geen noodzaak om terug te gaan zoeken naar een woonplaats. Normaal gaan mensen net samenwonen, jullie gaan weer uit elkaar wonen.
Dit gaat het m niet worden dus.
(Onthou die water-wijn toestanden. Daar ga je tegenop blijven lopen als jij blijft vasthouden aan al je 'nukken')
quote:
Het zijn geen gelijkwaardige relaties zo te lezen.
Ik kan me niet voorstellen dat deze dames eerst alles netjes op orde hadden, emotioneel volwassen zijn en pas na enkele jaren relatie ineens dit gedrag beginnen te vertonen. Daar zal iets aan vooraf zijn gegaan. Die psychische problemen klinken ook vrij ernstig, daar kan je geen stabiele relatie mee hebben want er wordt niets uitgepraat.
Dus waar gaat het bij jou mis dat je met onvolwassen vrouwen relaties aangaat? Dat zou je kunnen onderzoeken.
Kan het zijn dat je zelf emotioneel ook nog niet volwassen bent bijvoorbeeld, ga je relaties aan met mensen die emotioneel onbereikbaar zijn, heb je bindingsangst, heb je een patroon dat je vrouwen wil 'redden'? Meestal is de 1 afhankelijk en de ander afstandelijk, jij bent de afstandelijke en kritische in je relaties lijkt het. Dat doet ook iets met de ander, zij wordt onzekerder, het versterkt elkaar en dan heb je een neerwaartse spiraal van aantrekken-afstoten met oplopende ruzies.
Ruzies hebben we gelukkig niet.quote:
Het zijn geen gelijkwaardige relaties zo te lezen.
Ik kan me niet voorstellen dat deze dames eerst alles netjes op orde hadden, emotioneel volwassen zijn en pas na enkele jaren relatie ineens dit gedrag beginnen te vertonen. Daar zal iets aan vooraf zijn gegaan. Die psychische problemen klinken ook vrij ernstig, daar kan je geen stabiele relatie mee hebben want er wordt niets uitgepraat.
Dus waar gaat het bij jou mis dat je met onvolwassen vrouwen relaties aangaat? Dat zou je kunnen onderzoeken.
Kan het zijn dat je zelf emotioneel ook nog niet volwassen bent bijvoorbeeld, ga je relaties aan met mensen die emotioneel onbereikbaar zijn, heb je bindingsangst, heb je een patroon dat je vrouwen wil 'redden'? Meestal is de 1 afhankelijk en de ander afstandelijk, jij bent de afstandelijke en kritische in je relaties lijkt het. Dat doet ook iets met de ander, zij wordt onzekerder, het versterkt elkaar en dan heb je een neerwaartse spiraal van aantrekken-afstoten met oplopende ruzies.
Ik ben het wel met je eens dat beide dames in zeker opzicht emotioneel onvolwassen zijn.
Misschien is de drempel voor mij lager om met zulke vrouwen in zee te gaan omdat er dan ook niet teveel van mij gevraagd wordt? Het zijn allebei geen vrouwen die me uitdagen of laten ontwikkelen of nopen tot groei.
Mss ben jij de emotioneel onvolwassene? Je hebt toch niemand nodig die je uitdaagt om te ontwikkelen? Dat doe je toch wel zelf zeker?quote:
[..]
[..]
Ruzies hebben we gelukkig niet.
Ik ben het wel met je eens dat beide dames in zeker opzicht emotioneel onvolwassen zijn.
Misschien is de drempel voor mij lager om met zulke vrouwen in zee te gaan omdat er dan ook niet teveel van mij gevraagd wordt? Het zijn allebei geen vrouwen die me uitdagen of laten ontwikkelen of nopen tot groei.
Zijn het niet ook gezonde twijfels? Want verliefdheid/houden is niet perse iets wat linieair is, maar ook gewoon met hobbels en stoten gaat. Je hebt twijfels want het gaat niet helemaal zoals je wilt.quote:
Ik weet ook wel dat verliefdheidsgevoelens na een jaar of 2 meestal in intensiteit afnemen en dat het dan wel zaak is om te kijken of de liefde sterk genoeg is om door te gaan met elkaar. Dus soms denk ik ook weer van misschien is de verliefdheid wel voorbij en zit daaronder niet genoeg houden-van?
Wie herkent dit en hoe ga je hiermee om?
De vraag is.. gaat het te erg niet zoals je wilt? Of zit er ook genoeg nog waardoor je haar nog wel leuk genoeg vindt?
Je zal toch gesprekken met haar moeten aangaan, hoe leuk het misschien ook niet is voor beiden. Want als je enkel alles opkropt wordt het enkel erger. En dat is ook niet eerlijk naar haar toe denk ik zo.
Hoe staat het met de zoektocht naar een woning voor haar?
Ik vraag me serieus af of jij wel in staat bent om een relatie aan te gaan.quote:
[..]
Ik zal een voorbeeld proberen te geven aan de hand van wat @:rogue2.0 en @:lenny77 Lensel zeggen:
Even voorop: ik ben bijna halverwege de dertig. Ben ook alleen. Heb tot op heden niet iemand gevonden waarvan ik zeg "dat is degene met wie ik oud wil worden, die samen met mij een team kan vormen etc".
Voor Corona werd ik 'via via' geïntroduceerd bij een meid die 1,5 jaar jonger dan mij was. Zij wou wel verder kennismaken dus we hadden vervolgdates. Ikzelf wilde eigenlijk geen vervolg omdat zij een voor mij nogal vervelend trekje had (altijd aan het woord willen zijn, je onderbreken als je praat, luid praten). Qua persoon hoe ze haar leven had ingedeeld met wat ze allemaal doet (werk, privé) paste ze helemaal in het plaatje dat ik in gedachte had. Alleen een deel van haar karakter stond mij niet aan, sterker nog: het was het deel waar ik een grote afkeer aan had. Ik zag ook dat de meid dit niet doorhad. Ik heb toen een afweging gemaakt van doorgaan of afkappen. Uiteindelijk toch maar een kans gegeven om op vervolgdates te gaan. Echter bleek dat deze meid en ik ook niet met elkaar konden communiceren. Zij interpreteerde simpele dingen heel anders dan ik. Zij was meer de lolbroek, ik meer het serieuze type en op z'n tijd grappig. De irritaties die ik had hielpen niet om gewoon mezelf te zijn. Uiteindelijk geen energie meer hierin gestoken.
Een paar maanden geleden werd ik Fried geïntroduceerd bij een andere meid. Die had een nog heftigere historie achter de rug waarvan ik mijzelf vanaf het begin afvroeg of zij wel klaar was om serieus een relatie aan te gaan aangezien ze dat specifiek zocht.
Deze meid paste eigenlijk totaal niet in mijn plaatje qua werkniveau etc. Maar zij had wel een goed karakter waarvan ik dacht "met haar zie ik mijzelf wel oud worden". Wel merkte ik dat we, door haar en mijn niveau van communiceren, vaak langs elkaar heen praatten maar zij had wel het geduld om dan rustig te vragen wat ik dan bedoelde zonder dom over te komen. En vice versa. Het was wel een irriterend 'iets' bij mij maar door de charme en toelichtende manier waarop ze dat deed kon ik daar begrip voor krijgen.
Ik wou wel op vervolgdates en ik wou er ook een serieuze vervolg aan geven. Echter had zij haar twijfels en ze werd ook door haar moeder beïnvloedt. Die had namelijk met de vader van de meid hele nare ervaringen gehad en projecteerde bewust/onbewust haar ervaringen op mij (de moeder is daar nog steeds voor in therapie). Dat bracht de meid aan het twijfelen en gaf haar de doorslag om uiteindelijk "nee" te zeggen. Ik vond dat jammer maar dacht dat het dan zo beter was.
Drie dagen later werd ik door de meid benaderd dat ze had nagedacht en toch er voor wou gaan. Bleek dat ze helemaal verliefd op mij was geworden etc. Ikzelf vond dit een ongemakkelijke situatie omdat ik haar zo snel mogelijk uit mijn hoofd had gezet. Ik voelde van binnenin niks dat zei "probeer het maar weer". Ondanks hoe ik over haar denk ben ik niet verder gegaan.
Je leert jezelf beter kennen naarmate je ouder wordt. Daarbij hoort ook dat je bepaalde ideeën of idealen moet kunnen loslaten. Jezelf afvragen wat je in een relatie van de ander nog kan accepteren. Bij die laatste meid gaf ik bijvoorbeeld aan dat als zij problemen had met haar vader ik haar wel zou steunen en adviseren maar dat haar problemen niet mijn problemen moesten worden.
Ik denk dat als ik een relatie krijg en ga samenwonen met iemand het ook wel spannend zal worden, zeker omdat ik iemand ben die alles netjes houdt en opgeruimd is. En het gaat er ook om dat (in jouw en mijn geval) de meid ook bepaalde dingen van jou/mij kan accepteren.
Ik vind jou ook niet erg volwassen overkomen, als ik even heel eerlijk mag zijn. Je kiest inderdaad vrouwen uit waar je (onterecht) op neerkijkt, opdat je jezelf veilig kunt voelen. Je houdt emotioneel afstand zodat je ze zonder noemenswaardige pijn buiten de deur kunt zetten en zo weer verder kunt. Herkenbaar wel, maar weet dat jouw liefde en loyaliteit dus bepaald niet onvoorwaardelijk is. Ook gaat de liefde dan niet bijzonder diep, en dat is het stukje twijfel dat jij herkent als 'wil ik met haar wel oud worden?'. Er ontbreekt iets, jij zoekt dat bij je partners maar het gebrek aan diepgaande verbinding ligt eerder bij jouzelf.quote:
[..]
[..]
Ruzies hebben we gelukkig niet.
Ik ben het wel met je eens dat beide dames in zeker opzicht emotioneel onvolwassen zijn.
Misschien is de drempel voor mij lager om met zulke vrouwen in zee te gaan omdat er dan ook niet teveel van mij gevraagd wordt? Het zijn allebei geen vrouwen die me uitdagen of laten ontwikkelen of nopen tot groei.
Mwah, ik denk het wel maar het moet niet alleen van mijn kant komen. En tot nu toe ben ik alleen dames tegengekomen die verwachten dat ik mijzelf 100% aanpas aan hun maar omgekeerd willen ze dat niet.quote:Op dinsdag 14 september 2021 10:15 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik vraag me serieus af of jij wel in staat bent om een relatie aan te gaan.
Misschien dat je beter kunt gaan voor een vrouw die wel haar zaakjes in orde heeft, en dat jullie regelmatig genieten van mekaars gezelschap, ( een LAT relatie dus. wat dan nog een extra stimulans wordt door de periodes dat jullie niet bij elkaar zijn. Met zulk een relatie ... kun je oud worden.
[ Bericht 1% gewijzigd door LeesFoknl op 14-09-2021 15:46:34 ]
Ik lees echter niets in jouw verhaal dat gaat over dat jij je aan zou moeten passen.quote:
[..]
Mwah, ik denk het wel maar het moet niet alleen van mijn kant komen. En tot nu toe ben ik alleen dames tegengekomen die verwachten dat ik mijzelf 100% aanpas aan hun maar omgekeerd willen ze dat niet.
Dame 1: was qua 'status' wel wat je in gedachten had, maar qua innerlijk niet je type.
Dame 2: qua 'werkniveau' niet je ding, wel goed karakter maar kon blijkbaar niet op jouw niveau communiceren. En als jij echte gevoelens voor haar had, dan had je haar echt niet in 3 dagen kunnen vergeten.
Zoek een vrouw op wie je niet neerkijkt. Zo één die je echt wil en waarbij je dus echt risico loopt.
Ik krijg het idee dat jij degene bent die onredelijke eisen stelt, aan vrouwen die nooit aan jouw verwachtingen kunnen voldoen.
Ik herken me op zich wel in wat je schrijft. Ik heb het idee dat ik vaak vrouwen kies die emotioneel wat onvolwassen zijn. Mijn huidige vriendin is ook een heel stuk jonger dan ik. Ik ben te onzeker over mezelf om te gaan voor een vrouw die volwassen is en weet wat ze wil. Ik ben bang dat ik dan te zeer wordt uitgedaagd, of dat mijn tekortkomingen aan het licht komen, of dat ik echt meer moeite zal moeten doen, of verantwoordelijkheid voor mijn leven zal moeten nemen.quote:
[..]
Ik vind jou ook niet erg volwassen overkomen, als ik even heel eerlijk mag zijn. Je kiest inderdaad vrouwen uit waar je (onterecht) op neerkijkt, opdat je jezelf veilig kunt voelen. Je houdt emotioneel afstand zodat je ze zonder noemenswaardige pijn buiten de deur kunt zetten en zo weer verder kunt. Herkenbaar wel, maar weet dat jouw liefde en loyaliteit dus bepaald niet onvoorwaardelijk is. Ook gaat de liefde dan niet bijzonder diep, en dat is het stukje twijfel dat jij herkent als 'wil ik met haar wel oud worden?'. Er ontbreekt iets, jij zoekt dat bij je partners maar het gebrek aan diepgaande verbinding ligt eerder bij jouzelf.
Ergens verlies ik op een bepaald moment in de relatie mijn respect voor de vrouw in kwestie, omdat ik haar gedrag analyseer en erop neer ga kijken. Alle negatieve aspecten van mijn vriendin worden dan pijnlijk duidelijk en ik verlies mijn respect voor haar als persoon. De liefde ebt dan mee weg. Ik neem vervolgens afstand om mij voor te bereiden op het eind van de relatie.
Pas als je over je angst om afgewezen te worden heen komt, zul je in staat zijn om een partner aan te trekken die voor jou een gelijkwaardige match is.quote:
[..]
Ik herken me op zich wel in wat je schrijft. Ik heb het idee dat ik vaak vrouwen kies die emotioneel wat onvolwassen zijn. Mijn huidige vriendin is ook een heel stuk jonger dan ik. Ik ben te onzeker over mezelf om te gaan voor een vrouw die volwassen is en weet wat ze wil. Ik ben bang dat ik dan te zeer wordt uitgedaagd, of dat mijn tekortkomingen aan het licht komen, of dat ik echt meer moeite zal moeten doen, of verantwoordelijkheid voor mijn leven zal moeten nemen.
Ergens verlies ik op een bepaald moment in de relatie mijn respect voor de vrouw in kwestie, omdat ik haar gedrag analyseer en erop neer ga kijken. Alle negatieve aspecten van mijn vriendin worden dan pijnlijk duidelijk en ik verlies mijn respect voor haar als persoon. De liefde ebt dan mee weg. Ik neem vervolgens afstand om mij voor te bereiden op het eind van de relatie.
En tot die tijd is het wijs om te beseffen dat jij niets beter bent dan de vrouwen waar je op neerkijkt. Zij hebben namelijk in de basis precies dezelfde problemen als jij: angst.
Wijze post, maar ja, mensen moeten het eerst zelf door maken, voor ze iets van een ander aan nemen.quote:
[..]
Pas als je over je angst om afgewezen te worden heen komt, zul je in staat zijn om een partner aan te trekken die voor jou een gelijkwaardige match is.
En tot die tijd is het wijs om te beseffen dat jij niets beter bent dan de vrouwen waar je op neerkijkt. Zij hebben namelijk in de basis precies dezelfde problemen als jij: angst.
Anders bestonden er geen slechte relaties meer omdat jongens/meisjes naar hun ouders luisterden die vertellen dat hun vriendje/vriendinnetje geen langdurig relatie materiaal is. Daar gaan toch eerst 3 of meerdere relatie breuken aan vooraf, voor ze beseffen dat het aan hun zelf ligt.
Ook dat is een wijze post.quote:Op dinsdag 14 september 2021 20:19 schreef Godshand het volgende:
[..]
Wijze post, maar ja, mensen moeten het eerst zelf door maken, voor ze iets van een ander aan nemen.
Anders bestonden er geen slechte relaties meer omdat jongens/meisjes naar hun ouders luisterden die vertellen dat hun vriendje/vriendinnetje geen langdurig relatie materiaal is. Daar gaan toch eerst 3 of meerdere relatie breuken aan vooraf, voor ze beseffen dat het aan hun zelf ligt.
Ik heb mijn verwachtingen wel omlaag geschaald maar niet dat ik voorbij mijn idealen ga.quote:
[..]
Ik lees echter niets in jouw verhaal dat gaat over dat jij je aan zou moeten passen.
Dame 1: was qua 'status' wel wat je in gedachten had, maar qua innerlijk niet je type.
Dame 2: qua 'werkniveau' niet je ding, wel goed karakter maar kon blijkbaar niet op jouw niveau communiceren. En als jij echte gevoelens voor haar had, dan had je haar echt niet in 3 dagen kunnen vergeten.
Zoek een vrouw op wie je niet neerkijkt. Zo één die je echt wil en waarbij je dus echt risico loopt.
Ik krijg het idee dat jij degene bent die onredelijke eisen stelt, aan vrouwen die nooit aan jouw verwachtingen kunnen voldoen.
Ik denk dat daar een deel ligt waarom het nog niet is gelukt bij mij: als ik iemand zie voor wie ik wil gaan dan loopt dat niet in mijn voordeel af. Daarom heb ik dat maar gelaten.
Veel mensen zijn denk ik niet geschikt om samen te wonen, de oplossing is vrij simpel: niet samenwonen.quote:
Mijn eerste relatie duurde ongeveer 3 jaar. Na 2,5 jaar was de koek wel een beetje op. Ik merkte dat er steeds minder intimiteit was, zowel fysiek als geestelijk. We begonnen ons steeds meer aan elkaar te ergeren. We gingen op dat moment ook ongeveer samenwonen en ik ergerde mij erg aan haar gedrag in huis (dingen laten slingeren, niet terugzetten, denken dat ik het allemaal wel even oplos, luiheid, nooit willen koken of boodschappen doen, etc). Na 3 jaar heb ik de relatie verbroken en ik heb daar nooit spijt van gehad - het was zelfs als een bevrijding. Ik vond het heerlijk om weer alleen te zijn.
Mijn huidige (tweede) relatie duurt nu ongeveer 2 jaar. Ik merk nu dat sinds een tijdje de intimiteit weer afneemt. Waar we een paar maanden geleden nog 2 keer per dag seks hadden, doen we het nu 2 keer in de week. Ze is een paar maanden geleden ook bij me ingetrokken en sindsdien neemt de intimiteit af. Eigenlijk was dat niet echt de bedoeling, maar omdat ze geen woning kon vinden en haar vorige woning uit moest, was dit min of meer de enige optie. Mijn huidige vriendin is in alle opzichten een verbetering, maar ze heeft ook zo haar dingen die moeilijk voor me zijn en waar ik me aan erger. Doordat ze psychisch niet optimaal in haar vel zit en veel negatieve gedachten heeft, kan ik deze dingen niet altijd goed met haar bespreken, waardoor ik er soms mee blijf zitten.
Ik vraag me soms een beetje af of ik wel geschikt ben om samen te wonen of zelfs om een vaste partner te hebben. Ik mis wel de vrijheid en het alleen zijn. Tegelijkertijd waardeer ik wel wat ik met mijn huidige vriendin heb opgebouwd en houden we wel echt van elkaar. Maar wel vraag ik me af of het misschien gewoon zo is dat ik te kritisch ben, dat ik te lang alleen heb gewoond (ben achter in de 30) of dat ik de juiste vrouw nog niet gevonden heb. Maar ik ben ook bang om de relatie te verbreken, weer alleen te zijn of weer iets met iemand anders te moeten opbouwen ... ik weet gewoon niet of ik daar weer de energie voor ga hebben.
Ik weet ook wel dat verliefdheidsgevoelens na een jaar of 2 meestal in intensiteit afnemen en dat het dan wel zaak is om te kijken of de liefde sterk genoeg is om door te gaan met elkaar. Dus soms denk ik ook weer van misschien is de verliefdheid wel voorbij en zit daaronder niet genoeg houden-van?
Wie herkent dit en hoe ga je hiermee om?
Zou er zelf ook niet meer aan beginnen, tenzij er kinderen in het spel zijn misschien. Er zijn dagen dat je alleen wil zijn om op te laden, met een partner samen zijn voelt dan toch weer als een soort moeten presteren, ook al is dat misschien totaal niet nodig. En bewust de keuze maken om elkaar te zien en daar bewust tijd voor vrij te maken doet gevoelsmatig ook een hoop.
Vervolgens neerkijken op de vrouwen die je eigenlijk niet wil, is ook geen oplossing. Wat heb jij te bieden aan de vrouwen die je wel wil?quote:
[..]
Ik heb mijn verwachtingen wel omlaag geschaald maar niet dat ik voorbij mijn idealen ga.
Ik denk dat daar een deel ligt waarom het nog niet is gelukt bij mij: als ik iemand zie voor wie ik wil gaan dan loopt dat niet in mijn voordeel af. Daarom heb ik dat maar gelaten.
Je mag best wat verwachten van je partner in een relatie.
En anders gaat ze maar lekker ergens anders wonen he.
Het is graag of niet.
Verder wat betreft seks, op zich niet zo heel raar dat het na een aantal jaar afzwakt, het is niet alsof je eeuwig verliefd kan blijven, sterker nog dat kan fysiek en psychisch ook helemaal niet, dat duurt zo’n 6 maanden in feite.
Jemig wat erg….quote:
[..]
Nou, kijk bij mijn eerste vriendin had ik het gevoel dat er iets van minachting van haar kant in onze relatie geslopen was. Ik werkte parttime en vanuit huis, waardoor ik inderdaad relatief veel tijd had. Zij was met een fulltime stage bezig en was dus veel weg. Maar als ze dan 's ochtends ontbijt maakte, liet ze haar yoghurt en nootjes en fruitresten gewoon zo op het aanrecht staan en ging ze de deur uit. Ik kon die dingen natuurlijk niet op het aanrecht laten staan in de zomer ivm ongedierte en verrotting dus dan ruimde ik het maar op. Maar na een tijd voelde het voor mij echt respectloos aan, alsof zij er eigenlijk stiekem bij dacht "jij hebt toch niets te doen en ik heb het druk, dus ruim mijn troep maar op". Ook omdat ze vaak herhaalde dat ik toch maar eens een echte baan moest zoeken. Ik merkte dus steeds meer van dat soort dingen op (bijv. een vuil glas op het aanrecht boven de afwasmachine zetten in plaats van het erin doen) en begon me er steeds meer aan te ergeren. Maar het ergste vond ik dat ik het met haar probeerde te bespreken maar dat ze het niet echt erkende en er ook geen verbetering optrad. Ik vond dat zo'n teken van minachting naar mij toe, dat ik uiteindelijk merkte dat ik niet meer van haar hield en de relatie heb verbroken.
Waar ik dus niet goed tegen kan, is het gevoel dat ik respectloos behandeld word, dat ik een beetje in het ootje genomen word door iemand. Dat kan mij echt goed kwaad maken.
En het is in al die tijd nog nooit bij je opgekomen dat je misschien wel een klein beetje een control freak bent? En een aansteller?
“Respectloos” :’)
Betrouwbaarheid, stabiliteit. Ik vind een vrouw die zich niet ontwikkeld en liever thuis zit helemaal niks. Het kan zo zijn voordelen hebben maar ik heb dan gauw het beeld dat ik dan een geldkoe ben die alles mag financieren.quote:
[..]
Vervolgens neerkijken op de vrouwen die je eigenlijk niet wil, is ook geen oplossing. Wat heb jij te bieden aan de vrouwen die je wel wil?
De reden daarvoor is dat geen gelijkwaardige en open/eerlijke omgang is.
Zeker het niet bespreken van problemen is iets dat geen relatie kan uithouden.
Het is alsof je beklaagt dat de planten in je huis altijd na een aantal maanden bruin worden en doodgaan.
Water geven doe je niet altijd, omdat die planten daar nooit zelf om openlijk vragen;
En nu vraag je je af 'of je misschien geen groene vingers hebt' en waarom de planten bij anderen er beter uitzien.
Zo betrouwbaar en stabiel ben je niet gebleken voor je laatste 2 datesquote:
[..]
Betrouwbaarheid, stabiliteit. Ik vind een vrouw die zich niet ontwikkeld en liever thuis zit helemaal niks. Het kan zo zijn voordelen hebben maar ik heb dan gauw het beeld dat ik dan een geldkoe ben die alles mag financieren.
. Ik snap de wens wel voor iemand die ambitie heeft wel, maar ambitieuze mensen hebben waarschijnlijk betrouwbaar en stabiel zelf ook allang afgevinkt. En stellen dus wel wat meer eisen.
En iemand die weinig ambitie heeft kan ook heel betrouwbaar en stabiel zijn.
Ik ben betrouwbaar en stabiel maar ik merk dat ik dat alleen ben als ik dat van de ander ook kan krijgen. Als dat niet het geval is dan voel ik er weinig voor om moeite te doen.quote:
[..]
Zo betrouwbaar en stabiel ben je niet gebleken voor je laatste 2 dates
Ik snap de wens wel voor iemand die ambitie heeft wel, maar ambitieuze mensen hebben waarschijnlijk betrouwbaar en stabiel zelf ook allang afgevinkt. En stellen dus wel wat meer eisen.
En iemand die weinig ambitie heeft kan ook heel betrouwbaar en stabiel zijn.
En de rest ben ik met je eens. Men kan zich op alle fronten ontwikkelen en hoort daar ook mee bezig te zijn.
Vergeten over te schakelen naar je TAMARu kloon?quote:
[..]
Ik heb mijn verwachtingen wel omlaag geschaald maar niet dat ik voorbij mijn idealen ga.
Ik denk dat daar een deel ligt waarom het nog niet is gelukt bij mij: als ik iemand zie voor wie ik wil gaan dan loopt dat niet in mijn voordeel af. Daarom heb ik dat maar gelaten.
Nee ik heb geen klonen hier. Ik ben origineelquote:Op woensdag 15 september 2021 18:55 schreef Godshand het volgende:
[..]
Vergeten over te schakelen naar je TAMARu kloon?
Zoiets sluipt er vaak in. De roze bril gaat langzaam maar zeker af en dan ga je nog samenwonen ook. Dan ga je je aan dingen ergeren, voel je je beperkt in je vrijheid, etc.quote:
[..]
Ok interessant. Maar heb je eraan gedacht dat ik gewoon niet beter weet? Dat ik het misschien niet eens merk als het misgaat? Dit zijn mijn eerste relaties. In mijn eerste relatie heb ik geprobeerd bepaalde dingen met mijn vriendin te bespreken, maar ze gaf daar geen gehoor aan. Ze deed haar best niet om dingen te verbeteren en wilde over sommige dingen ook gewoon niet in gesprek. Intieme gesprekken waren gewoonweg vrijwel onmogelijk.
Mijn huidige vriendin zal uit zichzelf ook nooit een intiem gesprek beginnen. Ze staat wel wat opener voor kritiek of discussie van mijn kant, maar slaat vaak helemaal dicht bij kritiek, ook mede door haar psychische problemen. Soms komen er zelfs zelfmoordgedachten bij als ik haar kritiek geef.
Ik vind het wel degelijk moeilijk om me aan te passen inderdaad, zeker bij samenwonen vind ik dat soms moeilijk.
Maar goed ik hoor graag een suggestie van je hoe ik het beter zou kunnen doen.
Verder lijkt het erop dat ze toch wel wat issues heeft. Vervelend voor haar, maar je moet je afvragen of jij daar tientallen jaren mee wilt dealen.
Ik denk ook niet dat het helpt dat je denkt dat je (plaatsvervangend) secretaris/directeur generaal van een ministerie bent.quote:
[..]
Mwah, ik denk het wel maar het moet niet alleen van mijn kant komen. En tot nu toe ben ik alleen dames tegengekomen die verwachten dat ik mijzelf 100% aanpas aan hun maar omgekeerd willen ze dat niet.
Echt onzin dit, dring je deprimerende realiteit niet aan anderen op aub. Ik ben in het verleden wel jarenlang verliefd geweest. Oke, het was niet wederzijds, maar dat maakt niet uit. Als het een lat relatie is dan kun je immers ook best dat idee van onbereikbaarheid in stand houden. Maar als je geen zin hebt om moeite te doen om de romantiek er nog in te houden… nee, dan wordt het inderdaad niks meer.quote:
Laat je niet gek maken door de vrouwen hier en de “mannelijke feministen”.
Je mag best wat verwachten van je partner in een relatie.
En anders gaat ze maar lekker ergens anders wonen he.
Het is graag of niet.
Verder wat betreft seks, op zich niet zo heel raar dat het na een aantal jaar afzwakt, het is niet alsof je eeuwig verliefd kan blijven, sterker nog dat kan fysiek en psychisch ook helemaal niet, dat duurt zo’n 6 maanden in feite.
de wonderen zijn de wereld niet uit zullen we maar zeggen...quote:
[..]
Ik denk ook niet dat het helpt dat je denkt dat je (plaatsvervangend) secretaris/directeur generaal van een ministerie bent.
Als het niet wederzijds is, dan blijf je (al dan niet onbewust) misschien langere tijd moeite doen. Dat een relatie op een gegeven moment wat "inkakt", dat is vrijwel een gegeven hoor.quote:
[..]
Echt onzin dit, dring je deprimerende realiteit niet aan anderen op aub. Ik ben in het verleden wel jarenlang verliefd geweest. Oke, het was niet wederzijds, maar dat maakt niet uit. Als het een lat relatie is dan kun je immers ook best dat idee van onbereikbaarheid in stand houden. Maar als je geen zin hebt om moeite te doen om de romantiek er nog in te houden… nee, dan wordt het inderdaad niks meer.
Helemaal als je van latten (alleen de leuke dingen doen) naar samenwonen gaat. Dat is vaak best 'n uitdaging.
Dat is een mooie. ‘Dring je deprimerende realiteit niet op aan anderen.’ Dat is een mooie omschrijving voor wat ik vaak denk als ik jouw reacties lees.quote:
[..]
Echt onzin dit, dring je deprimerende realiteit niet aan anderen op aub. Ik ben in het verleden wel jarenlang verliefd geweest. Oke, het was niet wederzijds, maar dat maakt niet uit. Als het een lat relatie is dan kun je immers ook best dat idee van onbereikbaarheid in stand houden. Maar als je geen zin hebt om moeite te doen om de romantiek er nog in te houden… nee, dan wordt het inderdaad niks meer.
Ik vind het ook een ‘deprimerende realiteit’ dat jij ‘jarenlang verliefd zijn op afstand (niet wederzijds)’ te verkiezen vindt boven een daadwerkelijke relatie, waarin verliefdheid verandert in liefde, die zich steeds verder verdiept.
En hoewel ik er in het begin echt wel gek van werd, is het nou ook weer niet zo'n ramp. Niemand die het wat boeit. En dat heeft ze me echt wel in moeten laten zien, terwijl zij zich er tegelijkertijd bewust van werd dat het niet altijd zo werkt in mijn hoofd.Als er nu af en toe rommel slingert van haar kant, ach, lekker boeiend. Zolang het maar eens in de zoveel tijd wordt opgeruimd, vind ik het wel best, meestal doen we het dan samen. Ook is het compromis dat de benedenverdieping zo netjes mogelijk gehouden wordt en de bovenverdiepingen boeien al helemaal niet meer.
Ongeveer een maand na dit topic is ze apart gaan wonen. Vervolgens is ze vreemdgegaan met een aantal verschillende mannen. Hier ben ik na ongeveer 2 maanden achtergekomen hoewel ze alles glashard ontkende. Ik had al heel sterk het gevoel dat er iets niet klopte, maar ze bleef maar telkens ontkennen. Begon bijna op gaslighting te lijken. Ik begon te denken dat ik gek was, dat ik hulp nodig had omdat ik zo achterdochtig was de hele tijd. Ik dacht de hele tijd alleen maar dat ze vreemdging, wat dus ook zo bleek te zijn. Ze zei me dat ze het nog eerder uit zou maken dan me te bedriegen. Ik heb zelfs gekeken of ik psychische hulp kon krijgen voor mijn achterdocht.
Uiteindelijk heb ik haar telefoon gecheckt en bleef ze met heel wat mannen contact te hebben gehad en ook met een paar seks. Dat gaf ze toen ook toe. Het was een geheim dat ze mee wilde nemen haar graf in, zei ze. Ze was inmiddels gestopt met vreemdgaan, zei ze. Ze had er spijt van en smeekte me om het niet uit te maken. Daarop heb ik toch echt voor mezelf gekozen, ook al deed het me pijn om de relatie te verbreken, maar van binnen was ik zo kapot en op dat ik niet meer verder kon.
Zij was na ongeveer een week met een ander. Ik heb haar toen geprobeerd terug te krijgen, maar ze wilde inmiddels niet meer. Ik mis haar nog steeds, maar ik weet ook dat het niet gezond zou zijn om weer een relatie aan te gaan en dat ik beter af ben zonder haar. Mijn emotionele verslaving aan haar is nog altijd heel sterk en ik denk erg veel aan haar.
Ik heb intussen ook een korte relatie gehad met een andere vrouw die wel volwassen en betrouwbaar was. Ik merkte dat ik toen toch mijn ex steeds meer ging missen. Tijdens de seks met de nieuwe vrouw dacht ik altijd aan mijn ex met wie de seks fantastisch was. Ik vond de relatie met die nieuwe vrouw vrij saai. Ze wilde ook de hele tijd de diepte in en over gevoelens praten. Alles moest worden uitgepraat. Ik werd er helemaal gek van. Na een paar dagen met haar was ik vaak helemaal kapot. Uiteindelijk heb ik het na 3 maanden uitgemaakt.
Uit dit alles heb ik geconcludeerd dat ik eigenlijk niet goed weet wat liefde betekent. Ik merk dat ik mij het meest emotioneel verbonden voel met vrouwen als ze spelletjes met mij spelen. Ik heb die spelletjes nodig om geïnteresseerd te blijven in de relatie. Na het overspel van mijn ex ben ik eigenlijk meer naar haar gaan verlangen.
Ik twijfel nog veel of ik in staat ben om een gezonde, liefdevolle relatie met een vrouw op te bouwen. Ik denk van wel, maar ik vraag me af of ik langdurig geïnteresseerd blijf als de relatie heel stabiel is. Ook weet ik niet of ik van nature val op heel volwassen en betrouwbare vrouwen. De enige andere vrouw op wie ik ooit heel erg hevig verliefd ben geweest was al getrouwd en bedroog haar man met mij. Soms denk ik dat het aan mijn moeder ligt, die in mijn jeugd ook nooit beschikbaar was, en dat ik een vrouw zoek die ook niet beschikbaar is.
[ Bericht 92% gewijzigd door PietjePuk2000 op 11-09-2022 07:50:11 ]
Je kent jezelf heel goed en je bent heel eerlijk over je constateringen. Daar kom je heel ver mee, en alleen daarom al denk ik dat je wel in staat bent om een liefdevolle stabiele relatie aan te gaan. Maar ik denk ook dat jij misschien op dit moment in je leven nog niet in staat bent om je veilig te hechten, en dat gaat inderdaad terug naar je kindertijd:quote:
Hier even een update na precies een jaar. De relatie is vorig jaar ongeveer 3 maanden na dit topic uitgegaan.
Ongeveer een maand na dit topic is ze apart gaan wonen. Vervolgens is ze vreemdgegaan met een aantal verschillende mannen. Hier ben ik na ongeveer 2 maanden achtergekomen hoewel ze alles glashard ontkende. Ik had al heel sterk het gevoel dat er iets niet klopte, maar ze bleef maar telkens ontkennen. Begon bijna op gaslighting te lijken. Ik begon te denken dat ik gek was, dat ik hulp nodig had omdat ik zo achterdochtig was de hele tijd. Ik dacht de hele tijd alleen maar dat ze vreemdging, wat dus ook zo bleek te zijn. Ze zei me dat ze het nog eerder uit zou maken dan me te bedriegen. Ik heb zelfs gekeken of ik psychische hulp kon krijgen voor mijn achterdocht.
Uiteindelijk heb ik haar telefoon gecheckt en bleef ze met heel wat mannen contact te hebben gehad en ook met een paar seks. Dat gaf ze toen ook toe. Het was een geheim dat ze mee wilde nemen haar graf in, zei ze. Ze was inmiddels gestopt met vreemdgaan, zei ze. Ze had er spijt van en smeekte me om het niet uit te maken. Daarop heb ik toch echt voor mezelf gekozen, ook al deed het me pijn om de relatie te verbreken, maar van binnen was ik zo kapot en op dat ik niet meer verder kon.
Zij was na ongeveer een week met een ander. Ik heb haar toen geprobeerd terug te krijgen, maar ze wilde inmiddels niet meer. Ik mis haar nog steeds, maar ik weet ook dat het niet gezond zou zijn om weer een relatie aan te gaan en dat ik beter af ben zonder haar. Mijn emotionele verslaving aan haar is nog altijd heel sterk en ik denk erg veel aan haar.
Ik heb intussen ook een korte relatie gehad met een andere vrouw die wel volwassen en betrouwbaar was. Ik merkte dat ik toen toch mijn ex steeds meer ging missen. Tijdens de seks met de nieuwe vrouw dacht ik altijd aan mijn ex met wie de seks fantastisch was. Ik vond de relatie met die nieuwe vrouw vrij saai. Ze wilde ook de hele tijd de diepte in en over gevoelens praten. Alles moest worden uitgepraat. Ik werd er helemaal gek van. Na een paar dagen met haar was ik vaak helemaal kapot. Uiteindelijk heb ik het na 3 maanden uitgemaakt.
Uit dit alles heb ik geconcludeerd dat ik eigenlijk niet goed weet wat liefde betekent. Ik merk dat ik mij het meest emotioneel verbonden voel met vrouwen als ze spelletjes met mij spelen. Ik heb die spelletjes nodig om geïnteresseerd te blijven in de relatie. Na het overspel van mijn ex ben ik eigenlijk meer naar haar gaan verlangen.
Ik twijfel nog veel of ik in staat ben om een gezonde, liefdevolle relatie met een vrouw op te bouwen. Ik denk van wel, maar ik vraag me af of ik langdurig geïnteresseerd blijf als de relatie heel stabiel is. Ook weet ik niet of ik van nature val op heel volwassen en betrouwbare vrouwen. De enige andere vrouw op wie ik ooit heel erg hevig verliefd ben geweest was al getrouwd en bedroog haar man met mij. Soms denk ik dat het aan mijn moeder ligt, die in mijn jeugd ook nooit beschikbaar was, en dat ik een vrouw zoek die ook niet beschikbaar is.
https://www.ncj.nl/onderwerp/hechting/hechtingstheorie/
https://www.psyned.nl/hechtingsproblematiek/
En dat heeft een enorme impact op de manier waarop je relaties aangaat, en de mensen waarop je valt.
Sommige mensen zullen veel meer onveiligheid oproepen dan anderen. En dat maakt dat jij je bij de ene persoon heel afhankelijk voelt, en bij de ander juist heel afstandelijk bent. Wat klote voor je dat jouw ex je zo besodemieterd heeft. Dat heeft duidelijk impact gehad op de hechting met haar. Het werd onveiliger en ineens veranderde jouw hechting met haar van onafhankelijk/afstandelijk naar afhankelijk.
Dus je bent niet raar, of zo. Als je je hechtingsprobleem aan wil pakken, dan zou ik eens gaan praten met een professional.
Bijna 40% van alle volwassenen heeft wel een soort vorm van hechtingsproblematiek, naar het schijnt.
Grotendeels ligt het ook wel aan haar. Ze had blijkbaar niet zo'n zin in samenwonen (met hem), maar liever lat-ten en wat aanrommelen. Daar had ze bij hem in huis niet genoeg de gelegenheid voor, dus dat gaat dan irriteren.quote:
[..]
Je kent jezelf heel goed en je bent heel eerlijk over je constateringen. Daar kom je heel ver mee, en alleen daarom al denk ik dat je wel in staat bent om een liefdevolle stabiele relatie aan te gaan. Maar ik denk ook dat jij misschien op dit moment in je leven nog niet in staat bent om je veilig te hechten, en dat gaat inderdaad terug naar je kindertijd:
https://www.ncj.nl/onderwerp/hechting/hechtingstheorie/
https://www.psyned.nl/hechtingsproblematiek/
En dat heeft een enorme impact op de manier waarop je relaties aangaat, en de mensen waarop je valt.
Sommige mensen zullen veel meer onveiligheid oproepen dan anderen. En dat maakt dat jij je bij de ene persoon heel afhankelijk voelt, en bij de ander juist heel afstandelijk bent. Wat klote voor je dat jouw ex je zo besodemieterd heeft. Dat heeft duidelijk impact gehad op de hechting met haar. Het werd onveiliger en ineens veranderde jouw hechting met haar van onafhankelijk/afstandelijk naar afhankelijk.
Dus je bent niet raar, of zo. Als je je hechtingsprobleem aan wil pakken, dan zou ik eens gaan praten met een professional.
Verder past op elk potje een dekseltje, je moet gewoon de juiste nog tegen komen. Is mij ook gelukt, en ineens blijken al die twijfels tijdens een relatie helemaal niet nodig te zijn.
En pas sinds kort weet ik hoe ik goed de balans hierin kan vinden, vooral door veel en goed te communiceren, de basis van iedere relatie, maar ook door wat dichter bij mezelf te blijven. Je kan bijv zeggen dat iemand zijn spullen moet opruimen, omdat dat zo hoort (vanuit anderen), maar je kan ook benoemen dat het je veel energie kost om elke keer achter iemands broek aan te moeten opruimen (vanuit jezelf). Dat je dan leeg gezogen wordt en dat je dan juist meer kortaf gaat reageren.
En ik moet ook wel zeggen, het is het waard om dit verder te onderzoeken. Mijn huidige baan is de eerste baan waar ik hier veel serieuzer mee om ging, aangezien er ook in professionele relaties vaak sprake is van een wederzijdse afhankelijkheid. Het resultaat mag er wezen, ik ontwikkel me daar razendsnel en voel me beter dan ooit. Ik krijg ook regelmatig bevestiging dat collega's dit ook zo voelen. En nu, gewapend met deze nieuwe kennis en ervaringen begint het te kriebelen om weer eens op zoek te gaan naar een leuke vrouw, waarbij ik het gevoel heb dat ik totaal anders in de wedstrijd zou zitten.
Dat doet er allemaal niet toe. TS ziet nu zelf het patroon waar hij in zit wat betreft vrouwen. Eerst houdt hij ze op afstand, tot ze hem afwijzen (als hij er niet voor die tijd vandoor gaat) en dan worden zijn gevoelens ineens veel sterker.quote:
[..]
Grotendeels ligt het ook wel aan haar. Ze had blijkbaar niet zo'n zin in samenwonen (met hem), maar liever lat-ten en wat aanrommelen. Daar had ze bij hem in huis niet genoeg de gelegenheid voor, dus dat gaat dan irriteren.
Dat ligt niet aan haar. Als TS zich veilig kon hechten, dan was hij nooit in een relatie verzeild geraakt met deze vrouw.
Nou, hij had een relatie en ze kwam plotseling op straat te staan of zo. Toen ze daarna weer wat anders had, wilde ze zo weer op d'r eigen (om dan ook nog eens van bil te gaan met Jan en alleman).quote:
[..]
Dat doet er allemaal niet toe. TS ziet nu zelf het patroon waar hij in zit wat betreft vrouwen. Eerst houdt hij ze op afstand, tot ze hem afwijzen (als hij er niet voor die tijd vandoor gaat) en dan worden zijn gevoelens ineens veel sterker.
Dat ligt niet aan haar. Als TS zich veilig kon hechten, dan was hij nooit in een relatie verzeild geraakt met deze vrouw.
Hier sluit ik mij wel bij aan. Balen dat je relatie op zo’n manier voorbij is gegaan TS, dat lijkt me erg zuur en niet goed voor je zelfvertrouwen. Maar dingen als een rondslingerend bord of een beker, daar mag je best wat van zeggen, maar ik zou er zeker niet door gaan neerkijken op mijn partner.quote:
Bij een volgende relatie waar je je irriteert aan een bord dat boven de vaatwasser staat kun je het wel in perspectief plaatsen… Als ze lief en trouw is en je kan samen plezier maken, ben je al een heel eind (wat mij betreft).
Verder past op elk potje een dekseltje, je moet gewoon de juiste nog tegen komen. Is mij ook gelukt, en ineens blijken al die twijfels tijdens een relatie helemaal niet nodig te zijn.
Als ik het ideale lijstje zou samenstellen voor een partner dan zou die van mij niet door de selectie komen. Sterker nog hij heeft best wat eigenschappen die ik erg irritant vind (onder andere ook huishoudelijke irritaties). Toch merk ik dat de dingen die voor mij echt belangrijk zijn wel goed zitten. We denken over de echt belangrijke dingen hetzelfde. En ik merk aan alles dat zijn hart op de goede plek zit. Daarnaast hebben we na jaren een relatie nog altijd veel plezier.
Ik denk dan ook dat je gewoon de juiste nog niet tegen bent gekomen. Iemand die helemaal voor jou gaat, en waar jij ook helemaal voor gaat. Dan alsnog zullen er irritaties komen. En ik vond samenwonen ook best heftig in het begin. Na jaren alleen te hebben gewoond en mijn eigen plan te hebben getrokken was dat best even aanpassen. Toch is dat goedgekomen met aanpassingen van beide kanten.
Het besef dat je zelf ook een aantal valkuilen hebt is al een goede eerste stap. Dat zal een volgende relatie gemakkelijker maken. Ik heb zelf ook wat problemen gehad op relationeel vlak maar door wat simpele truukjes speelde het amper een rol in mijn huidige relatie.
Wat ook lastig was, is dat ik geen persoon bent die een vrouw meteen van alles belooft en veel praat over de toekomst of over kinderen krijgen en trouwen en dat soort dingen. Ik heb meer een houding van "we zien wel" en "vandaag houd ik ontzettend veel van je, maar ik kan je niet beloven dat dat morgen ook zo is". Dat is misschien hard maar ik vind het wel eerlijk. Maar zij had meer iemand nodig die wel van alles beloofde.
Wat ik wel heb geleerd, is dat niet iedereen op dezelfde manier communiceert. Voor mijn gevoel ben ik redelijk direct en eerlijk, maar niet bot. Maar als ik opmerkingen maakte over dingen (zoals dat met die vaatwasser), dan vond ze vaak dat ik bot overkwam. Ze was Aziatisch, dus ik denk dat dat een grote rol speelde daarbij. Daar wordt natuurlijk veel minder direct gecommuniceerd en vatten mensen het dus misschien ook wat persoonlijker op als je ze van kritiek voorziet.
En ze begon ook pas vreemd te gaan toen ze een eigen huis had gevonden. Hoewel ze altijd zei dat ze ook nog niet samen wilde wonen en dat ze het prima vond om een andere woning te zoeken, denk ik dat ze stiekem toch wel bij me wilde blijven wonen. Ik denk dat zij het feit dat ik haar niet tegenhield bij het zoeken naar een nieuwe woning zag als een bevestiging dat onze relatie in feite al over was. Ik wilde gewoon echt niet met haar samenwonen omdat ik het te vroeg vond, omdat ik het huis wat te klein vond en omdat ik eerder een slechte samenwoonervaring heb gehad, dus daarom wilde ik het rustig aan doen. Maar zij zag het denk ik als een afwijzing.
Dat heeft ook te maken met een andere manier van communiceren. Dus ik denk wel dat ik in een volgende relatie, zeker als ze weer uit een Aziatisch land komt, minder direct zal communiceren en wat liever zal proberen te zijn. En ook wat meer acceptatie zal proberen op te brengen voor dingen die er niet toe doen, zoals met die vaatwasser. En misschien wat meer romantische dingen zeggen, zoals dat ik altijd van haar zal houden.
Dus als ik hechtingsproblemen heb, dan komt dat ook in dit geval wel doordat ze een heel lastige persoon was om aan te hechten. Ze had heel veel onzekerheid om zich heen over alles, zelfs of ze wel wilde blijven leven. Ik maakte mij daar heel vaak enorme zorgen over. Dan kun je je niet ten volste aan iemand hechten denk ik.
Zij heeft ook gewoon een hechtingsprobleemquote:
Nou, jullie hebben natuurlijk wel deels gelijk met die hechtingsproblematiek. Ik merk die afstandelijkheid bij mezelf ook wel soms in relaties inderdaad. Maar het gedrag van mijn ex werkte ook niet in mijn voordeel. Zij had heel veel bevestiging en zekerheid van mij nodig en soms was ik niet in staat om haar die te geven. In bepaalde perioden had ik ook gewoon wel twijfels over de relatie. Ik hield veel van haar maar merkte dat haar persoonlijke problematiek en terugkerende zelfmoordgedachten zwaar op mijn schouders wogen. Dan nam ik soms afstand om mezelf te beschermen en niet te worden meegezogen in al mijn zorgen om haar. Toen ik voor het eerst een tijd lang afstand voelde, werd zij al verliefd op een ander en ging ze bijna bij me weg. Ze stond toen op het punt om me te verlaten voor iemand die ze 2 weken kende. Ze gaf als motivatie dat ze afstand voelde en dacht dat ik niet meer van haar hield en dat hij haar allerlei dingen had beloofd. Daarna bleek dat ze toch eigenlijk liever bij mij zou blijven en is ze bij me gebleven. Vervolgens ben ik vreselijk onzeker geworden omdat ik het idee had dat ze me zomaar zou kunnen verlaten. Eerst werd ik heel aanhankelijk en toen toch misschien weer meer afstandelijk toen ik oververmoeid werd van de aanhankelijkheid.
Wat ook lastig was, is dat ik geen persoon bent die een vrouw meteen van alles belooft en veel praat over de toekomst of over kinderen krijgen en trouwen en dat soort dingen. Ik heb meer een houding van "we zien wel" en "vandaag houd ik ontzettend veel van je, maar ik kan je niet beloven dat dat morgen ook zo is". Dat is misschien hard maar ik vind het wel eerlijk. Maar zij had meer iemand nodig die wel van alles beloofde.
Wat ik wel heb geleerd, is dat niet iedereen op dezelfde manier communiceert. Voor mijn gevoel ben ik redelijk direct en eerlijk, maar niet bot. Maar als ik opmerkingen maakte over dingen (zoals dat met die vaatwasser), dan vond ze vaak dat ik bot overkwam. Ze was Aziatisch, dus ik denk dat dat een grote rol speelde daarbij. Daar wordt natuurlijk veel minder direct gecommuniceerd en vatten mensen het dus misschien ook wat persoonlijker op als je ze van kritiek voorziet.
En ze begon ook pas vreemd te gaan toen ze een eigen huis had gevonden. Hoewel ze altijd zei dat ze ook nog niet samen wilde wonen en dat ze het prima vond om een andere woning te zoeken, denk ik dat ze stiekem toch wel bij me wilde blijven wonen. Ik denk dat zij het feit dat ik haar niet tegenhield bij het zoeken naar een nieuwe woning zag als een bevestiging dat onze relatie in feite al over was. Ik wilde gewoon echt niet met haar samenwonen omdat ik het te vroeg vond, omdat ik het huis wat te klein vond en omdat ik eerder een slechte samenwoonervaring heb gehad, dus daarom wilde ik het rustig aan doen. Maar zij zag het denk ik als een afwijzing.
Dat heeft ook te maken met een andere manier van communiceren. Dus ik denk wel dat ik in een volgende relatie, zeker als ze weer uit een Aziatisch land komt, minder direct zal communiceren en wat liever zal proberen te zijn. En ook wat meer acceptatie zal proberen op te brengen voor dingen die er niet toe doen, zoals met die vaatwasser. En misschien wat meer romantische dingen zeggen, zoals dat ik altijd van haar zal houden.
Dus als ik hechtingsproblemen heb, dan komt dat ook in dit geval wel doordat ze een heel lastige persoon was om aan te hechten. Ze had heel veel onzekerheid om zich heen over alles, zelfs of ze wel wilde blijven leven. Ik maakte mij daar heel vaak enorme zorgen over. Dan kun je je niet ten volste aan iemand hechten denk ik.
. Mensen met hechtingsproblemen vinden elkaar wel. Jullie hebben elkaar feilloos aangevoeld op de zwakheden, jij hebt een vermijdende hechtingsstijl, zij een afhankelijke en dat voedt elkaar.Jij hebt haar tijdenlang op afstand gehouden, en toen zij klaar was met de relatie hield ze jou op afstand, en sindsdien zijn de rollen omgedraaid.
Dat is zeker waar.quote:
[..]
Zij heeft ook gewoon een hechtingsprobleem
Jij hebt haar tijdenlang op afstand gehouden, en toen zij klaar was met de relatie hield ze jou op afstand, en sindsdien zijn de rollen omgedraaid.
Bedoel je dat ze mij sinds het einde van de relatie op afstand houdt en ik juist aandacht van haar zoek?
Sorry maar dat vind ik een wat onverantwoordelijke houding, zeker op jouw leeftijd. Dan moet je misschien inderdaad ook gewoon eerlijk tegen jezelf zijn en concluderen dat een relatie niets voor jou is.quote:
Wat ook lastig was, is dat ik geen persoon bent die een vrouw meteen van alles belooft en veel praat over de toekomst of over kinderen krijgen en trouwen en dat soort dingen. Ik heb meer een houding van "we zien wel" en "vandaag houd ik ontzettend veel van je, maar ik kan je niet beloven dat dat morgen ook zo is". Dat is misschien hard maar ik vind het wel eerlijk. Maar zij had meer iemand nodig die wel van alles beloofde.
Bij een relatie horen nou eenmaal verantwoordelijkheden, die houding van 'nu heb ik er geen zin meer in dus kap ik er maar weer mee' lijkt me een allesbehalve productieve in de rest van je leven.
Overigens vind ik het wel klote voor je dat je door haar zo genaaid bent. Maar je mag zelf denk ik ook echt wel iets meer van jezelf verwachten als je een relatie aangaat. Ga er gewoon vol voor.
Precies dat bedoel ik. Dat is heel typisch voor een hechtingsprobleem.quote:
[..]
Dat is zeker waar.
Bedoel je dat ze mij sinds het einde van de relatie op afstand houdt en ik juist aandacht van haar zoek?
Met een vermijdende hechtingsstijl is dat dus geen optie.quote:
[..]
Sorry maar dat vind ik een wat onverantwoordelijke houding, zeker op jouw leeftijd. Dan moet je misschien inderdaad ook gewoon eerlijk tegen jezelf zijn en concluderen dat een relatie niets voor jou is.
Bij een relatie horen nou eenmaal verantwoordelijkheden, die houding van 'nu heb ik er geen zin meer in dus kap ik er maar weer mee' lijkt me een allesbehalve productieve in de rest van je leven.
Overigens vind ik het wel klote voor je dat je door haar zo genaaid bent. Maar je mag zelf denk ik ook echt wel iets meer van jezelf verwachten als je een relatie aangaat. Ga er gewoon vol voor.
Ach, ze is er toch gewoon klaar mee? Of heeft er al een tijd niet veel zin meer in.quote:
[..]
Precies dat bedoel ik. Dat is heel typisch voor een hechtingsprobleem.
Ze heeft nu weer iets om te wonen, om mannen te ontvangen, etc. Dan heeft ze TO niet zo hard meer nodig. Vind dat meer een profiterende instelling dan een hechtingsprobleem.
Als je het zo bekijkt zoals jij dat doet, dan heeft zo ongeveer heel Nederland een hechtingsprobleem.
Dat staat even los van de rest van het verhaal he.
Kan zijn dat je gelijk hebt wat betreft de hechting hoor, maar op basis van deze posts vind ik het nogal wat om zo stellig te beweren dat beide personen hechtingsproblemen hebben.quote:
[..]
Met een vermijdende hechtingsstijl is dat dus geen optie.
Nou ja, zoals ik al schreef ... een week nadat het uit was, lag ze met een buitenlandse vriend van haar in bed. Die is nu haar vriend. Hij woont in het buitenland, dus ze kan nu alles met andere mannen doen wat ze maar wil want hij merkt het toch niet. Ze vindt dus heel snel weer iemand anders die wel aan haar voorwaarden voldoet. Niet iemand die gemakkelijk alleen is. En ook niet heel oprecht nee van haar uit.quote:
[..]
Ach, ze is er toch gewoon klaar mee? Of heeft er al een tijd niet veel zin meer in.
Ze heeft nu weer iets om te wonen, om mannen te ontvangen, etc. Dan heeft ze TO niet zo hard meer nodig. Vind dat meer een profiterende instelling dan een hechtingsprobleem.
Als je het zo bekijkt zoals jij dat doet, dan heeft zo ongeveer heel Nederland een hechtingsprobleem.
Het was oprecht ook heel zwaar om met haar samen te wonen. Ze had mental breakdowns en veel zelfmoordgedachten. Soms perioden waarin ze veel moest studeren. Dan ging ze steeds later naar bed, stond ze heel laat op en liep ze de halve dag als een zombie door het huis tot ze dan 's avonds weer ging studeren. In die perioden riep ze alleen maar dat ze geen zin meer had in het leven. Echt geen gezellig iemand om in huis te hebben. Als ze vakantie had van de studie, was dat veel beter.quote:
Nu ja eerlijk gezegd, als ik een vriend zou hebben waarbij ik door omstandigheden bij zou gaan wonen en die wil mij er weer uit hebben omdat te vroeg.. ja dan hoefde het voor mij ook niet meer. De kans dat je daarna nog samen gaat wonen is dan wel heel erg klein en geeft ergens toch ook wel aan dat ik niet de juiste partner ben in de ogen van die vriend.
Dat staat even los van de rest van het verhaal he.
Op een gegeven moment had ik ook zoiets van: los eerst je persoonlijke problemen maar op en dan wil ik best met je samenwonen in de toekomst. Ik wilde de relatie echt niet verbreken maar ik kon haar in die toestand echt niet de hele dag over de vloer hebben, zeker omdat ik ook veel thuis ben en zij ook vanwege lockdowns enzo. Dus dan zat ik de hele dag met een depressieve zombie in huis.
Ik ben gewoon niet iemand die denkt dat hij de rest van zijn leven met dezelfde persoon gaat zijn. Dat kán, en dat zou mooi zijn, maar misschien ook niet. Dus ik wil dat iemand ook niet beloven of voorhouden. Ik ben ook echt niet iemand die er zomaar mee ophoudt zonder nog een poging te wagen.quote:
[..]
Sorry maar dat vind ik een wat onverantwoordelijke houding, zeker op jouw leeftijd. Dan moet je misschien inderdaad ook gewoon eerlijk tegen jezelf zijn en concluderen dat een relatie niets voor jou is.
Bij een relatie horen nou eenmaal verantwoordelijkheden, die houding van 'nu heb ik er geen zin meer in dus kap ik er maar weer mee' lijkt me een allesbehalve productieve in de rest van je leven.
Overigens vind ik het wel klote voor je dat je door haar zo genaaid bent. Maar je mag zelf denk ik ook echt wel iets meer van jezelf verwachten als je een relatie aangaat. Ga er gewoon vol voor.
Maar ik zou er de volgende keer wel meer voor gaan inderdaad. En eventuele reserves op persoonlijk vlak misschien ook niet zo expliciet uitspreken.
Ik zou toch meer aan jezelf denken.quote:
[..]
Ik ben gewoon niet iemand die denkt dat hij de rest van zijn leven met dezelfde persoon gaat zijn. Dat kán, en dat zou mooi zijn, maar misschien ook niet. Dus ik wil dat iemand ook niet beloven of voorhouden. Ik ben ook echt niet iemand die er zomaar mee ophoudt zonder nog een poging te wagen.
Maar ik zou er de volgende keer wel meer voor gaan inderdaad. En eventuele reserves op persoonlijk vlak misschien ook niet zo expliciet uitspreken.
Deze dame heeft gewoon heel veel persoonlijke problemen. Da's heel vervelend voor haar, maar niet jouw schuld en je bent ook niet verplicht om kostbare jaren van je leven te verspillen aan dit soort dames.
Het klinkt wat plat, maar dit soort dames zijn er eigenlijk vooral om even in te palmen met praatjes, paar keer goed hard te neuken en dan gedag te zeggen.
Maar dr pas na 3 jaar achterkomen? Wellicht is er wat anders aan de hand
Kijk maar naar het scheidingspercentage.quote:
[..]
Ach, ze is er toch gewoon klaar mee? Of heeft er al een tijd niet veel zin meer in.
Ze heeft nu weer iets om te wonen, om mannen te ontvangen, etc. Dan heeft ze TO niet zo hard meer nodig. Vind dat meer een profiterende instelling dan een hechtingsprobleem.
Als je het zo bekijkt zoals jij dat doet, dan heeft zo ongeveer heel Nederland een hechtingsprobleem.
Ok incel.quote:
Vrouwen zijn ook allemaal lui em willen niet eens werken laat staan koken en een beethe psychisch
Maar dr pas na 3 jaar achterkomen? Wellicht is er wat anders aan de hand
De seks was wel echt stellar ja. Die mis ik nog dagelijks.quote:
[..]
Ik zou toch meer aan jezelf denken.
Deze dame heeft gewoon heel veel persoonlijke problemen. Da's heel vervelend voor haar, maar niet jouw schuld en je bent ook niet verplicht om kostbare jaren van je leven te verspillen aan dit soort dames.
Het klinkt wat plat, maar dit soort dames zijn er eigenlijk vooral om even in te palmen met praatjes, paar keer goed hard te neuken en dan gedag te zeggen.
Gelukkig heb ik de video's nog
Ja is wel waar dat ze lui zijn en niet meer koken en een beetje gestoord zijnquote:
Vrouwen zijn ook allemaal lui em willen niet eens werken laat staan koken en een beethe psychisch
Maar dr pas na 3 jaar achterkomen? Wellicht is er wat anders aan de hand
Deze was gewoon heel goed in bed
Anders was ik al wel eerder bij haar weg geweest
Mijn vriendin hiervoor had een laag libido en pijpte niet
Daar heb ik het nog 3 jaar mee uitgehouden ook
Terwijl ze ook niet van koken hield
Ze pijpt niet en dan toch 3 jaar blijven plakkenquote:
[..]
Ja is wel waar dat ze lui zijn en niet meer koken en een beetje gestoord zijn
Deze was gewoon heel goed in bed
Anders was ik al wel eerder bij haar weg geweest
Mijn vriendin hiervoor had een laag libido en pijpte niet
Daar heb ik het nog 3 jaar mee uitgehouden ook
Terwijl ze ook niet van koken hield
Dan moet ze op alle andere fronten wel echt heel goed scoren om dat vol te kunnen houden. En dan nog zou ik naar de hoeren gaan om me daar te laten pijpen.
Dat was mijn eerste lange relatie. Ik had misschien seksueel gezien nog geen hoge verwachtingen. Ook seksueel vrij onervaren nog. Later begreep ik wel wat ik had gemist al die jaren.quote:
[..]
Ze pijpt niet en dan toch 3 jaar blijven plakken
Dan moet ze op alle andere fronten wel echt heel goed scoren om dat vol te kunnen houden. En dan nog zou ik naar de hoeren gaan om me daar te laten pijpen.
Heb in de lente ook nog 3 maanden wat gehad met een vrouw die niet pijpte. Bizar trouwens want dat zijn ook meteen de enige twee vrouwen die ik ooit heb ontmoet die niet pijpten. Na 3 maanden heb ik het uitgemaakt, mede omdat de seks onbevredigend was. Dus ik leer wel van het verleden.
Als er niet wordt gepijpt, dan is het zo klaar eigenlijk. En als er te weinig seks is ook. Eerst ga ik het buiten de deur halen en daarna ben ik de relatie heel snel beu.quote:
[..]
Dat was mijn eerste lange relatie. Ik had misschien seksueel gezien nog geen hoge verwachtingen. Ook seksueel vrij onervaren nog. Later begreep ik wel wat ik had gemist al die jaren.
Heb in de lente ook nog 3 maanden wat gehad met een vrouw die niet pijpte. Bizar trouwens want dat zijn ook meteen de enige twee vrouwen die ik ooit heb ontmoet die niet pijpten. Na 3 maanden heb ik het uitgemaakt, mede omdat de seks onbevredigend was. Dus ik leer wel van het verleden.
Dat niet koken zou ik erger vinden.quote:
[..]
Ze pijpt niet en dan toch 3 jaar blijven plakken
Dan moet ze op alle andere fronten wel echt heel goed scoren om dat vol te kunnen houden. En dan nog zou ik naar de hoeren gaan om me daar te laten pijpen.
Genoeg vrouwen die niet houden van orale sex geven. Is voor mij geen dealbreaker (en eerlijk gezegd een beetje oppervlakkig als dat wel zo is)
Niet of amper koken vind ik ook erg. Een keer per week wat koken en de rest maar een beetje opwarmen en vette hap bestellen, daar word ik ook niet gelukkig van.quote:Op maandag 12 september 2022 12:36 schreef Gunner het volgende:
[..]
Dat niet koken zou ik erger vinden.
Genoeg vrouwen die niet houden van orale sex geven. Is voor mij geen dealbreaker (en eerlijk gezegd een beetje oppervlakkig als dat wel zo is)
Vaak hangt niet koken ook samen met weinig lusten (heb ik het idee). En daar kan ik ook slecht tegen.
Orale seks is voor mij wel belangrijk. Als dat niet gebeurt en verder is alles perfect, dan zou ik het wellicht volhouden door één keer per week even naar de hoeren te gaan om me te laten pijpen, maar als er meer minpunten zijn, dan is het wel klaar.
quote:
[..]
Dat niet koken zou ik erger vinden.
Genoeg vrouwen die niet houden van orale sex geven. Is voor mij geen dealbreaker (en eerlijk gezegd een beetje oppervlakkig als dat wel zo is)
Incels die klagen dat vrouwen niet koken.
Leer zelf koken en verwacht geen halve slavin in huis. Een man die niet zelf redzaam is, is gewoon nog een kind.
Het gaat me nog niet eens om het pijpen op zich. Maar ik heb zelf een enorme dirty mind. Laat ik een voorbeeld geven. Ik beleef zelf op zich niet heel veel plezier aan het rimmen. Maar als mijn vriendin nou enorm graag zou willen dat ik haar zou rimmen, dan zou ik dat natuurlijk doen. En dan zou ik er van genieten ook. Dus als mijn vriendin al zo snel ergens nee op zou zeggen, iets simpels als pijpen wat 90% van de vrouwen doet, dan passen we gewoon niet bij elkaar en dan weet ik dat er op seksueel gebied geen groei mogelijk gaat zijn.
Met mijn eerste vriendin die niet pijpte heb ik één keer 69 geprobeerd. Toen eindigde mijn pik wel in haar mond. Daarna vroeg ik wat ze ervan vond en toen zei ze: was niet slecht maar ik wil het niet nog een keer doen. Zonder uitleg waarom. Ze wilde er ook niet over in discussie. Later heb ik een speeltje voor haar gekocht. Ik dacht misschien komt ze dan langzaam aan een beetje los en kunnen we geilere dingen gaan proberen. Maar dat weigerde ze ook te gebruiken. We hadden best een leuke relatie. Als de seks top was geweest, waren we nu misschien nog wel bij elkaar geweest.
Wat koken betreft: zelf kook ik erg graag dus dat heb ik in mijn relaties meestal zelf gedaan. Het is een beetje als met autorijden: ik neem het heft in de keuken ook wel graag in eigen hand want ik weet dat ik het goed en snel kan. Mijn vriendinnen konden wel altijd redelijk koken. Soms had ik wel gewild dat ze wat proactiever waren geweest met koken als ik het druk had. Echt een keukenprinsesje vinden zou natuurlijk helemaal de bom zijn.
quote:
[..]
Met een vermijdende hechtingsstijl is dat dus geen optie.
Ik zie jou altijd over hechtingsstijlen praten enzo. Ik kan daar bar weinig mee, leuk die psychologische modellen maar de praktijk is vaak anders.(Waarschijnlijk heb je nu een agressieve hechtingsstijl bij mij geconstateerd op basis van deze post)
De hechtingstijl kan je ook anders noemen hoor. Misschien leeft het dan meer voor je:quote:
[..]
(Waarschijnlijk heb je nu een agressieve hechtingsstijl bij mij geconstateerd op basis van deze post)
Vermijdende hechting stijl:
- klootzak in de relatie (al dan niet met geweld), de bitch in de relatie of het zijn juist ijspegels. Vreemd gangers.
Aanhankelijke hechtingsstijl:
- de stellen met dezelfde regenjas op de fiets, de "ik doe het liefst alles samen met mijn vriend/vriendin/echtgenoot/echtgenote", de single man/vrouw die na een breuk zo snel mogelijk een nieuwe partner zoekt, degene die claimt hopeloos romantisch te zijn. Degene in de relatie met een klootzak/bitch over zich heen laat lopen, degene die zijn/haar partner oneindig blijft verdedigen, Kortom degene die geen grenzen trekt uit angst de ander te verliezen.
Veilige hechting stijl.
-de vriendelijke man/vrouw, de stellen waar ieder zijn eigen gang lijkt te gaan maar het jaren uit houden met elkaar, die mensen die met respect praten over hun partner, degenen die na jaren aan een blik naar elkaar voldoende hebben om te weten wat er is, degenen die single zijn dit goed kunnen zijn maar ook voor uit komen weer een relatie te willen hebben, degenen die bereid zijn naar een ander te luisteren maar wel duidelijk zijn/haar grenzen aan geeft.
De modellen zijn een beschrijving wat je in relaties ziet. En niemand is hierin in een bepaalde stijl bevroren. Een aanhankelijk/afhankelijk iemand kan door schade en schande veilig worden of juist na negatieve ervaringen een vermijder. Een veilig iemand kan na veel negatieve ervaringen juist afhankelijk worden etc.
Het gaat ook om een trend in de relatie voor langere duur. Verliefde mensen zijn vaak een beetje aanhankelijk/afhankelijk maar dit is tijdelijk.
Als je het zo verwoord kan ik er al een stuk meer mee ja. Karaktereigenschappen beschrijven vind ik altijd een stuk nuttiger dan allerlei modelwerk.quote:
[..]
De hechtingstijl kan je ook anders noemen hoor. Misschien leeft het dan meer voor je:
Vermijdende hechting stijl:
- klootzak in de relatie (al dan niet met geweld), de bitch in de relatie of het zijn juist ijspegels. Vreemd gangers.
Aanhankelijke hechtingsstijl:
- de stellen met dezelfde regenjas op de fiets, de "ik doe het liefst alles samen met mijn vriend/vriendin/echtgenoot/echtgenote", de single man/vrouw die na een breuk zo snel mogelijk een nieuwe partner zoekt, degene die claimt hopeloos romantisch te zijn. Degene in de relatie met een klootzak/bitch over zich heen laat lopen, degene die zijn/haar partner oneindig blijft verdedigen, Kortom degene die geen grenzen trekt uit angst de ander te verliezen.
Veilige hechting stijl.
-de vriendelijke man/vrouw, de stellen waar ieder zijn eigen gang lijkt te gaan maar het jaren uit houden met elkaar, die mensen die met respect praten over hun partner, degenen die na jaren aan een blik naar elkaar voldoende hebben om te weten wat er is, degenen die single zijn dit goed kunnen zijn maar ook voor uit komen weer een relatie te willen hebben, degenen die bereid zijn naar een ander te luisteren maar wel duidelijk zijn/haar grenzen aan geeft.
De modellen zijn een beschrijving wat je in relaties ziet. En niemand is hierin in een bepaalde stijl bevroren. Een aanhankelijk/afhankelijk iemand kan door schade en schande veilig worden of juist na negatieve ervaringen een vermijder. Een veilig iemand kan na veel negatieve ervaringen juist afhankelijk worden etc.
Het gaat ook om een trend in de relatie voor langere duur. Verliefde mensen zijn vaak een beetje aanhankelijk/afhankelijk maar dit is tijdelijk.
Sinds december heb ik weer een relatie. Dit is een heel introvert type, die het van mij ook wel accepteert dat ik weinig buiten de deur kom en ook graag veel op mezelf ben, omdat zij zelf ook wel een beetje zo is. Ik heb mij dit keer iets afstandelijker opgesteld en wat meer tijd voor mezelf gemaakt. Toch blijven er veel twijfels of ik relaties wel leuk vind. M.a.w. een relatie heeft voor- en nadelen, en ik heb het gevoel dat voor mij de balans soms een beetje naar de nadelen overslaat. Ik zie gewoon niet meer zo het nut in van een relatie en geniet er ook niet meer echt van. Soms vraag ik me af waarom ik niet af en toe gewoon eens iemand in bed probeer te krijgen of naar de hoeren ga en het verder qua relatie voor gezien houd.
Het enige wat ik prettig vind is dat ik iemand heb met wie ik me verbonden voel en dat we dingen op dagelijkse basis met elkaar delen. Maar om eerlijk te zijn breng ik mijn tijd het liefst alleen door. Ik vind dingen ondernemen met mijn vriendin vaak behoorlijk vermoeiend. Je moet alles altijd maar op elkaar afstemmen; hoe laat gaan we weg, wanneer en waar gaan we eten, hoe gaan we, etc. Er is zoveel te bespreken wat ik niet hoef als ik alleen ben.
Verder zijn er natuurlijk de emotionele gesprekken die je altijd moet voeren over de relatie zelf. Daar word ik soms ook wel wat moe van. Ik merk dat ik die gesprekken dan vaak uitstel, wat ook niet bevorderend voor de relatie is.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook gewoon heerlijk om thuis sport te kijken of zelf te sporten buiten en een boek te lezen of wat op een forum te zitten zoals dit. Mijn contact met mensen daarbuiten is vrij beperkt maar dat hoeft van mij de laatste tijd ook niet zo. Sterker nog, ik merk soms dat ik meer behoefte aan contact heb als ik geen relatie heb, omdat ik dan toch hoop om iemand tegen te komen, terwijl ik nu eigenlijk nergens meer op hoop, wat me wat depressief maakt.
Ik erger me er soms aan als mijn vriendin wil langskomen als er een belangrijke sportwedstrijd is, omdat ik dan toch minder snel ga kijken omdat zij niet van sport houdt. Ik erger me dan snel aan haar omdat ik eigenlijk liever wil dat ze weggaat. In feite wil ik steeds minder gestoord worden bij de dingen die ik leuk vind. Ik kan minder makkelijk compromissen sluiten voor een vrouw. Ik heb dit weekend bijvoorbeeld een heerlijke tijd gehad: een beetje klussen in huis, atletiek en wielrennen op de TV, wat koken tussendoor, ... ik heb mijn vriendin totaal niet gemist.
Dan is er nog de seks. De seks is vaak behoorlijk saai en ik verlang dan ook wel eens naar seks met andere vrouwen. Wellicht kan het zijn dat mijn vriendin en ik seksueel niet echt een perfecte match zijn, maar ik merk dat ik ook gewoon moeite heb met het idee dat ik momenteel niet echt seks met andere vrouwen kan hebben. Dit vind ik echt een groot nadeel aan een (monogame) relatie. De seks is dan ook heel minimaal in mijn relatie momenteel.
Ik zie samenwonen of kinderen ook helemaal niet zitten in de toekomst dus daar hoef ik ook geen relatie voor te hebben.
Tegelijkertijd ben ik wel bang om te vereenzamen als ik geen relatie heb. Ik heb weinig vrienden en familie en ben toch bang om over 10 of 20 jaar heel erg eenzaam te worden. Maar toch blijft er in mijn relaties een zekere onvrede terugkomen.
Samenvatting: ik vind relaties vaak vermoeiend, saai en vraag me af of ze wel de moeite waard zijn, of dat ik eigenlijk beter af ben als ik lekker alleen ben en mijn eigen ding kan doen. Ik heb af en toe wel zin in seks, maar niet in al te veel gezeik. Maar ik ben wel bang om te vereenzamen op den duur. Met de huidige vriendin is het allemaal best prima, maar ook echt niet denderend.
Overigens mis ik soms ook wel de vriendin om wie ik dit topic gestart ben, maar dan lees ik dit topic weer terug en realiseer ik me dat ik met haar ook niet echt gelukkig was.
Een fijne en veilige relatie kan wel degelijk. Maar je moet wel begrijpen wat de oorzaak is voor het patroon waar jij in vast zit. Mogelijk herken je e.e.a. in deze link, en dan met name in tegenovergestelde hechtingsstijlen:quote:
Hier even een update na precies een jaar. De relatie is vorig jaar ongeveer 3 maanden na dit topic uitgegaan.
Ongeveer een maand na dit topic is ze apart gaan wonen. Vervolgens is ze vreemdgegaan met een aantal verschillende mannen. Hier ben ik na ongeveer 2 maanden achtergekomen hoewel ze alles glashard ontkende. Ik had al heel sterk het gevoel dat er iets niet klopte, maar ze bleef maar telkens ontkennen. Begon bijna op gaslighting te lijken. Ik begon te denken dat ik gek was, dat ik hulp nodig had omdat ik zo achterdochtig was de hele tijd. Ik dacht de hele tijd alleen maar dat ze vreemdging, wat dus ook zo bleek te zijn. Ze zei me dat ze het nog eerder uit zou maken dan me te bedriegen. Ik heb zelfs gekeken of ik psychische hulp kon krijgen voor mijn achterdocht.
Uiteindelijk heb ik haar telefoon gecheckt en bleef ze met heel wat mannen contact te hebben gehad en ook met een paar seks. Dat gaf ze toen ook toe. Het was een geheim dat ze mee wilde nemen haar graf in, zei ze. Ze was inmiddels gestopt met vreemdgaan, zei ze. Ze had er spijt van en smeekte me om het niet uit te maken. Daarop heb ik toch echt voor mezelf gekozen, ook al deed het me pijn om de relatie te verbreken, maar van binnen was ik zo kapot en op dat ik niet meer verder kon.
Zij was na ongeveer een week met een ander. Ik heb haar toen geprobeerd terug te krijgen, maar ze wilde inmiddels niet meer. Ik mis haar nog steeds, maar ik weet ook dat het niet gezond zou zijn om weer een relatie aan te gaan en dat ik beter af ben zonder haar. Mijn emotionele verslaving aan haar is nog altijd heel sterk en ik denk erg veel aan haar.
Ik heb intussen ook een korte relatie gehad met een andere vrouw die wel volwassen en betrouwbaar was. Ik merkte dat ik toen toch mijn ex steeds meer ging missen. Tijdens de seks met de nieuwe vrouw dacht ik altijd aan mijn ex met wie de seks fantastisch was. Ik vond de relatie met die nieuwe vrouw vrij saai. Ze wilde ook de hele tijd de diepte in en over gevoelens praten. Alles moest worden uitgepraat. Ik werd er helemaal gek van. Na een paar dagen met haar was ik vaak helemaal kapot. Uiteindelijk heb ik het na 3 maanden uitgemaakt.
Uit dit alles heb ik geconcludeerd dat ik eigenlijk niet goed weet wat liefde betekent. Ik merk dat ik mij het meest emotioneel verbonden voel met vrouwen als ze spelletjes met mij spelen. Ik heb die spelletjes nodig om geïnteresseerd te blijven in de relatie. Na het overspel van mijn ex ben ik eigenlijk meer naar haar gaan verlangen.
Ik twijfel nog veel of ik in staat ben om een gezonde, liefdevolle relatie met een vrouw op te bouwen. Ik denk van wel, maar ik vraag me af of ik langdurig geïnteresseerd blijf als de relatie heel stabiel is. Ook weet ik niet of ik van nature val op heel volwassen en betrouwbare vrouwen. De enige andere vrouw op wie ik ooit heel erg hevig verliefd ben geweest was al getrouwd en bedroog haar man met mij. Soms denk ik dat het aan mijn moeder ligt, die in mijn jeugd ook nooit beschikbaar was, en dat ik een vrouw zoek die ook niet beschikbaar is.
https://platform.boompsyc(...)impact-op-de-liefde/
Dit lijkt me toch wel de minimale vereiste. Je schrijft heel veel nadelen en kritiekpunten, waarom ben je eigenlijk wel met haar en waarom denk je dat zij met jou is?quote:
Het enige wat ik prettig vind is dat ik iemand heb met wie ik me verbonden voel en dat we dingen op dagelijkse basis met elkaar delen.
Bindingsangst heet het, en is inherent aan verlatingsangst.quote:
[..]
Ik vind jou ook niet erg volwassen overkomen, als ik even heel eerlijk mag zijn. Je kiest inderdaad vrouwen uit waar je (onterecht) op neerkijkt, opdat je jezelf veilig kunt voelen. Je houdt emotioneel afstand zodat je ze zonder noemenswaardige pijn buiten de deur kunt zetten en zo weer verder kunt. Herkenbaar wel, maar weet dat jouw liefde en loyaliteit dus bepaald niet onvoorwaardelijk is. Ook gaat de liefde dan niet bijzonder diep, en dat is het stukje twijfel dat jij herkent als 'wil ik met haar wel oud worden?'. Er ontbreekt iets, jij zoekt dat bij je partners maar het gebrek aan diepgaande verbinding ligt eerder bij jouzelf.
Ik snap het, maar ik begrijp niet goed hoe inzicht hierin de situatie kan verbeteren. Ik blijf een veilige relatie vrij saai vinden. Het lijkt erop dat ik geen "liefde" voor iemand voel als er geen risico op verlating is en dat ik de ander al vrij snel als irritant ervaar of beperkend voor mijn eigen vrijheid. Maar wat verander ik daaraan dan? En wil ik dat überhaupt veranderen? Steeds vaker denk ik dat ik het dus ook best prima vind allemaal in mijn eentje, gewoon omdat ik me zeer moet inspannen om überhaupt een relatie te kunnen hebben en dat het dat voor mij niet waard is.quote:
[..]
Een fijne en veilige relatie kan wel degelijk. Maar je moet wel begrijpen wat de oorzaak is voor het patroon waar jij in vast zit. Mogelijk herken je e.e.a. in deze link, en dan met name in tegenovergestelde hechtingsstijlen:
https://platform.boompsyc(...)impact-op-de-liefde/
Onveilige hechting hangt samen met je zelfbeeld. Als je snapt welke hechtingsstijl jijzelf hebt, dan ga je ook nadenken over de oorzaak daarvan. En als je de impact verwerkt van die oorzaak, dan ben je in staat om veilige relaties aan te gaan.quote:
[..]
Ik snap het, maar ik begrijp niet goed hoe inzicht hierin de situatie kan verbeteren. Ik blijf een veilige relatie vrij saai vinden. Het lijkt erop dat ik geen "liefde" voor iemand voel als er geen risico op verlating is en dat ik de ander al vrij snel als irritant ervaar of beperkend voor mijn eigen vrijheid. Maar wat verander ik daaraan dan? En wil ik dat überhaupt veranderen? Steeds vaker denk ik dat ik het dus ook best prima vind allemaal in mijn eentje, gewoon omdat ik me zeer moet inspannen om überhaupt een relatie te kunnen hebben en dat het dat voor mij niet waard is.
Alleen al het feit dat je dit topic opent, geeft wel aan dat je toch niet 100% senang bent met het idee dat je de rest van je leven alleen bent. Dat jij hier steeds meer aan begint te geven dat je het allemaal wel best vindt, geeft vooral aan dat je zelfbeeld een extra kras heeft opgelopen.
Balans tussen tijd voor jezelf en verbondenheid. Blijkbaar heb je iemand nodig die een eigen leven heeft zodat jij ook lekker je eigen gang kan gaan. Niets mis mee.
Alleen wat je schrijft over sex zou ik meer beschrijven als porno dan liefde. Ik zie weinig "wisselwerking" beschreven maar meer vervulling van je eigen behoefte?
Door je voorgaande ervaringen weet je beter wat bij je past. Je komt vanzelf iemand tegen waarbij je niet het gevoel hebt dat het hebben van een relatie een werkwoord is.
Je hersenen zijn gewend aan drama en als je dat hebt voelt dat bekend. Dus dat is fijner.quote:
[..]
Ik snap het, maar ik begrijp niet goed hoe inzicht hierin de situatie kan verbeteren. Ik blijf een veilige relatie vrij saai vinden. Het lijkt erop dat ik geen "liefde" voor iemand voel als er geen risico op verlating is en dat ik de ander al vrij snel als irritant ervaar of beperkend voor mijn eigen vrijheid. Maar wat verander ik daaraan dan? En wil ik dat überhaupt veranderen? Steeds vaker denk ik dat ik het dus ook best prima vind allemaal in mijn eentje, gewoon omdat ik me zeer moet inspannen om überhaupt een relatie te kunnen hebben en dat het dat voor mij niet waard is.
Inzicht is mooi. Maar vrees dat je hier niet alleen uit zult komen. Hulp zal je goed doen. Ik ben nu iig zo ver dat ik liever alleen ben dan een toxic relatie te hebben. Die zuigen je leeg uiteindelijk.
Aangezien het vermoedelijk gaat om dingen die gebeurd zijn tussen mijn 4e en 9e levensjaar, waar ik totaal geen emoties over voel, lijkt het me lastig om hier nu nog iets aan te doen. Psychotherapie heb ik wel geprobeerd en was niet echt succesvol.quote:
[..]
Onveilige hechting hangt samen met je zelfbeeld. Als je snapt welke hechtingsstijl jijzelf hebt, dan ga je ook nadenken over de oorzaak daarvan. En als je de impact verwerkt van die oorzaak, dan ben je in staat om veilige relaties aan te gaan.
Alleen al het feit dat je dit topic opent, geeft wel aan dat je toch niet 100% senang bent met het idee dat je de rest van je leven alleen bent. Dat jij hier steeds meer aan begint te geven dat je het allemaal wel best vindt, geeft vooral aan dat je zelfbeeld een extra kras heeft opgelopen.
Je kan het proberen? Baat het niet schaadt het niet.quote:
[..]
Aangezien het vermoedelijk gaat om dingen die gebeurd zijn tussen mijn 4e en 9e levensjaar, waar ik totaal geen emoties over voel, lijkt het me lastig om hier nu nog iets aan te doen. Psychotherapie heb ik wel geprobeerd en was niet echt succesvol.
Psychotherapie? Of iets anders? Ik zie het niet echt zitten om nu weer te gaan praten met iemand...quote:
[..]
Je kan het proberen? Baat het niet schaadt het niet.
Heb jij ook het gevoel dat je niet helemaal jezelf kan zijn in een relatie? Je noemt voorbeelden van dat je voetbal wilt kijken, terwijl je partner dat niet leuk vind. Voel je je dan bezwaard om je eigen ding te kunnen doen? Dat herken ik heel erg namelijk. Bang dat de ander me dan saai vind als ik m'n eigen ding doe.
Ik heb nu drie relaties gehad en ben met de vierde bezig, maar verlang eigenlijk maar terug naar één van mijn voormalige partners. Die andere twee daar was ik echt helemaal klaar mee. Ik heb nog wel voorgesteld om vrienden te blijven maar dat wilden zij niet en dus heb ik ze ook nooit meer gezien en ook vrijwel nooit gemist.quote:
@:TAmaru: Ik herken me volledig in je verhalen, ik kamp met hetzelfde. Nu een viertal relaties gehad, allemaal van tussen de 2 en 3 jaar. Ben nu zelf midden 30 en ben eindelijk flink op onderzoek gegaan wat ik met mezelf aan moet. Er lijkt gewoon iets niet te kloppen met mij. Het voelt allemaal net niet goed steeds, maar zodra ik de vrouw in kwestie definitief kwijt ben bekruipt mij het gevoel dat ik degene extreem graag terug wil. Echter, als ik in de relatie zit realiseer ik me niet precies wat ik allemaal wel niet heb. Zeker bij de laatste twee relaties had ik dit sterk, mijn laatste relatie is onlangs beëindigd helaas.
Heb jij ook het gevoel dat je niet helemaal jezelf kan zijn in een relatie? Je noemt voorbeelden van dat je voetbal wilt kijken, terwijl je partner dat niet leuk vind. Voel je je dan bezwaard om je eigen ding te kunnen doen? Dat herken ik heel erg namelijk. Bang dat de ander me dan saai vind als ik m'n eigen ding doe.
Helemaal mezelf zijn ... nou ik probeer het zoveel mogelijk en kan dat ook best goed. Maar als je je vriendin alleen in het weekend ziet, zoals bij mij momenteel, is het natuurlijk niet leuk als je dan het hele weekend sport gaat zitten kijken. En in het weekend zijn nou eenmaal de meeste sportwedstrijden, dus dan moet je wel je prioriteiten bepalen. Je kunt wel zeggen dat je helemaal jezelf wilt zijn, maar als dat betekent dat je geen aandacht aan je partner schenkt, is dat natuurlijk niet echt leuk voor haar. En ik wil liever ook niet gestoord worden door haar als ik sport kijk. Maar als dat de enige tijd is die je samen hebt ... tsja.
Sowieso ben ik gewend dat ik in het dagelijks leven heel sterk kan bepalen wat ik doe. Ik werk vanuit huis aan flexibele klussen en niet fulltime, dus ik kan mijn dagen vrijwel geheel flexibel indelen. Bijna elke dag ziet er bij mij anders uit afhankelijk van waar ik zin in heb. Ik vind het moeilijk daarin compromissen te sluiten en een relatie betekent altijd compromissen sluiten. Soms komt mijn vriendin in het weekend en dan is het net een dag dat ik iets anders in gedachten had en in de relatie gewoon even geen zin had. Bij haar is het anders, zij heeft altijd wel zin om mij te zien.
Dus ik kan tot op zekere hoogte mezelf zijn, maar soms ga ik daar dan zover in, dat ik maar heel weinig tijd maak voor de relatie en dat de relatie eigenlijk wel heel erg op een laag pitje staat.
Als je dat niet wil, niet doen. Want het vergt heel veel van jou (mentaal). Je moet er echt klaar voor zijn.quote:
[..]
Psychotherapie? Of iets anders? Ik zie het niet echt zitten om nu weer te gaan praten met iemand...
Ik denk niet dat ik daar klaar voor ben of überhaupt zin in heb of hoop koester dat het iets gaat veranderen. Ik zou dan liever met meditatie ofzo aan de slag gaan.quote:
[..]
Als je dat niet wil, niet doen. Want het vergt heel veel van jou (mentaal). Je moet er echt klaar voor zijn.
Als praten over jouw jeugd geen optie is, en dat snap ik heel goed, misschien kun je dan andere opties overwegen. EMDR bijvoorbeeld.
Je vermijdt het aanpakken van de oorzaak omdat je bang bent. Alleen jouw coping is om dan 0 emotie toe te laten, want dan kun je zeggen dat het je gewoon niks doet (want het verandert toch niks), of dat je er gewoon geen zin in hebt (want eigenlijk vind je het wel best zo).quote:
[..]
Ik denk niet dat ik daar klaar voor ben of überhaupt zin in heb of hoop koester dat het iets gaat veranderen. Ik zou dan liever met meditatie ofzo aan de slag gaan.
De waarheid is misschien wel dat je inderdaad niet klaar bent voor de gevolgen.
Het autimse is groot in deze. De tandjes.quote:
Hier nog even een update na bijna een jaar:
Sinds december heb ik weer een relatie. Dit is een heel introvert type, die het van mij ook wel accepteert dat ik weinig buiten de deur kom en ook graag veel op mezelf ben, omdat zij zelf ook wel een beetje zo is. Ik heb mij dit keer iets afstandelijker opgesteld en wat meer tijd voor mezelf gemaakt. Toch blijven er veel twijfels of ik relaties wel leuk vind. M.a.w. een relatie heeft voor- en nadelen, en ik heb het gevoel dat voor mij de balans soms een beetje naar de nadelen overslaat. Ik zie gewoon niet meer zo het nut in van een relatie en geniet er ook niet meer echt van. Soms vraag ik me af waarom ik niet af en toe gewoon eens iemand in bed probeer te krijgen of naar de hoeren ga en het verder qua relatie voor gezien houd.
Het enige wat ik prettig vind is dat ik iemand heb met wie ik me verbonden voel en dat we dingen op dagelijkse basis met elkaar delen. Maar om eerlijk te zijn breng ik mijn tijd het liefst alleen door. Ik vind dingen ondernemen met mijn vriendin vaak behoorlijk vermoeiend. Je moet alles altijd maar op elkaar afstemmen; hoe laat gaan we weg, wanneer en waar gaan we eten, hoe gaan we, etc. Er is zoveel te bespreken wat ik niet hoef als ik alleen ben.
Verder zijn er natuurlijk de emotionele gesprekken die je altijd moet voeren over de relatie zelf. Daar word ik soms ook wel wat moe van. Ik merk dat ik die gesprekken dan vaak uitstel, wat ook niet bevorderend voor de relatie is.
Om eerlijk te zijn vind ik het ook gewoon heerlijk om thuis sport te kijken of zelf te sporten buiten en een boek te lezen of wat op een forum te zitten zoals dit. Mijn contact met mensen daarbuiten is vrij beperkt maar dat hoeft van mij de laatste tijd ook niet zo. Sterker nog, ik merk soms dat ik meer behoefte aan contact heb als ik geen relatie heb, omdat ik dan toch hoop om iemand tegen te komen, terwijl ik nu eigenlijk nergens meer op hoop, wat me wat depressief maakt.
Ik erger me er soms aan als mijn vriendin wil langskomen als er een belangrijke sportwedstrijd is, omdat ik dan toch minder snel ga kijken omdat zij niet van sport houdt. Ik erger me dan snel aan haar omdat ik eigenlijk liever wil dat ze weggaat. In feite wil ik steeds minder gestoord worden bij de dingen die ik leuk vind. Ik kan minder makkelijk compromissen sluiten voor een vrouw. Ik heb dit weekend bijvoorbeeld een heerlijke tijd gehad: een beetje klussen in huis, atletiek en wielrennen op de TV, wat koken tussendoor, ... ik heb mijn vriendin totaal niet gemist.
Dan is er nog de seks. De seks is vaak behoorlijk saai en ik verlang dan ook wel eens naar seks met andere vrouwen. Wellicht kan het zijn dat mijn vriendin en ik seksueel niet echt een perfecte match zijn, maar ik merk dat ik ook gewoon moeite heb met het idee dat ik momenteel niet echt seks met andere vrouwen kan hebben. Dit vind ik echt een groot nadeel aan een (monogame) relatie. De seks is dan ook heel minimaal in mijn relatie momenteel.
Ik zie samenwonen of kinderen ook helemaal niet zitten in de toekomst dus daar hoef ik ook geen relatie voor te hebben.
Tegelijkertijd ben ik wel bang om te vereenzamen als ik geen relatie heb. Ik heb weinig vrienden en familie en ben toch bang om over 10 of 20 jaar heel erg eenzaam te worden. Maar toch blijft er in mijn relaties een zekere onvrede terugkomen.
Samenvatting: ik vind relaties vaak vermoeiend, saai en vraag me af of ze wel de moeite waard zijn, of dat ik eigenlijk beter af ben als ik lekker alleen ben en mijn eigen ding kan doen. Ik heb af en toe wel zin in seks, maar niet in al te veel gezeik. Maar ik ben wel bang om te vereenzamen op den duur. Met de huidige vriendin is het allemaal best prima, maar ook echt niet denderend.
Overigens mis ik soms ook wel de vriendin om wie ik dit topic gestart ben, maar dan lees ik dit topic weer terug en realiseer ik me dat ik met haar ook niet echt gelukkig was.
Meditatie gaat helpen om je kalm te voelen, maar niet je relatie perikelen. Wellicht wil je erover lezen? Het boek Verbonden is een aanrader.quote:
[..]
Ik denk niet dat ik daar klaar voor ben of überhaupt zin in heb of hoop koester dat het iets gaat veranderen. Ik zou dan liever met meditatie ofzo aan de slag gaan.
Nee, TS valt op luie wijven.quote:
Je bent een egoist en niet in staat om enerzijds te werken aan een relatie en anderzijds niet in staat om je aan te passen. Wellicht is single blijven of een LAT relatie iets wat beter bij je past.
Je moet de relatie vinden die bij je past. Mensen die een goede relatie hebben zijn heel duidelijk in wat ze willen.quote:
[..]
Ik heb nu drie relaties gehad en ben met de vierde bezig, maar verlang eigenlijk maar terug naar één van mijn voormalige partners. Die andere twee daar was ik echt helemaal klaar mee. Ik heb nog wel voorgesteld om vrienden te blijven maar dat wilden zij niet en dus heb ik ze ook nooit meer gezien en ook vrijwel nooit gemist.
Helemaal mezelf zijn ... nou ik probeer het zoveel mogelijk en kan dat ook best goed. Maar als je je vriendin alleen in het weekend ziet, zoals bij mij momenteel, is het natuurlijk niet leuk als je dan het hele weekend sport gaat zitten kijken. En in het weekend zijn nou eenmaal de meeste sportwedstrijden, dus dan moet je wel je prioriteiten bepalen. Je kunt wel zeggen dat je helemaal jezelf wilt zijn, maar als dat betekent dat je geen aandacht aan je partner schenkt, is dat natuurlijk niet echt leuk voor haar. En ik wil liever ook niet gestoord worden door haar als ik sport kijk. Maar als dat de enige tijd is die je samen hebt ... tsja.
Sowieso ben ik gewend dat ik in het dagelijks leven heel sterk kan bepalen wat ik doe. Ik werk vanuit huis aan flexibele klussen en niet fulltime, dus ik kan mijn dagen vrijwel geheel flexibel indelen. Bijna elke dag ziet er bij mij anders uit afhankelijk van waar ik zin in heb. Ik vind het moeilijk daarin compromissen te sluiten en een relatie betekent altijd compromissen sluiten. Soms komt mijn vriendin in het weekend en dan is het net een dag dat ik iets anders in gedachten had en in de relatie gewoon even geen zin had. Bij haar is het anders, zij heeft altijd wel zin om mij te zien.
Dus ik kan tot op zekere hoogte mezelf zijn, maar soms ga ik daar dan zover in, dat ik maar heel weinig tijd maak voor de relatie en dat de relatie eigenlijk wel heel erg op een laag pitje staat.
Dat lees ik niet uit jouw beschrijving. Meld wat je wil: spannender seks, vaak ook tijd voor je zelf. Vraag ook wat zij wil. En dan rekening met haar houden. Niet gaan kwetsen in zulke discussies. Dus geen "jij bent zo'n saaie trut" of "heb je geen eigen leven of zo?". Houd het bij je zelf. "Fijn dat je vaak bij mij wil zijn, maar ik heb graag ook mijn eigen tijd. Is het goed als ik in ieder geval je dagelijks even bel?".
Soms gaat het gewoon niet. Maar er zijn genoeg mensen die graag onafhankelijk in hun leven zijn en toch prima met een ander geregeld kunnen leven.
Het hangt deels van de culturen waar je in leeft hoe je relatie wordt in gevuld. Maar dan nog begint de relatie bij jullie.
Zelfs culturen waar veel wordt geëist dat mensen (dus vaak ook de partner) veel met de familie om gaan, kunnen daar goed mee om gaan.
Je kan in theorie wel met iedereen een relatie aan gaan. Maar als je neigt teveel je zelf weg te cijferen voor de ander zit het niet goed. Andersom ook.
Kortom, stel je grenzen, kijk naar de grenzen van de ander. Kijk of je wensen vervuld kunnen worden.
Het moet wel wensen blijven, geen eisen. Niet "Je moet dagelijks de keuken schoon maken" of "Je moet het alleen op zijn hondjes met mij doen". Dat gaat zo niet en dan kan je over grenzen gaan.
Succes, mocht deze relatie toch niet werken en heb je geen zin in een nieuwe prima. Later komt de behoefte wel weer.