Op jezelf wonen en mentale ontwikkeling

quote:

Op zaterdag 24 juli 2021 14:39 schreef Medusa666 het volgende:
Hallo,

Ik ga hoogstwaarschijnlijk op mezelf wonen, met iemand in een eengezinswoning. Ben 22 en het is dus de eerste keer dat ik op mezelf ga. Had het niet van mezelf zien aankomen, omdat ik het thuis ook gezellig vind. Maar nu verlang ik toch naar een eigen plek, met privacy en leren op eigen benen te staan.

Maar was benieuwd of jullie veranderingen ervaarden in jullie zelf. Zijn jullie erg veranderd als persoon sinds jullie op jezelf wonen bijvoorbeeld? Hadden jullie vaak last van eenzaamheid? Op welke mentale gebieden zijn jullie sterker, of misschien juist zwakker geworden? En op welke leeftijd gingen jullie dan uit huis?

Voor eenzaamheid ben ik soms wel bang en ergens ook weer niet. Thuis woon ik met 2 broertjes en 1 zusje, dus het is erg druk, wel gezellig (goede band en we kunnen altijd bij elkaar terecht) maar te druk soms voor mij. Maar dat gaat dus wel een grote verandering zijn

Sterk.

Ik ben van mening dat op jezelf wonen zo'n beetje een vereiste is in het proces van 'volwassen worden', ofzo.

- Je leert comfortabel alleen te zijn
- Je leert daarmee ook beter wat je eigen behoeften zijn in plaats van dat je die meer afstemt op die van het ritme van anderen
- Je leert wat een huishouden runnen zoal inhoudt

Genoeg geluiden gehoord van mensen die samen gingen wonen met een partner ook die nog niet eerder op zichzelf had gewoond en dat daardoor wel wat problemen ontstonden. Nu hoeft dat niet noodzakelijk altijd het geval te zijn, maar ik denk dat het je wel een stuk volwassener maakt uiteindelijk.

Ik zie veel reacties van mensen die zeggen dat meteen samenwonen vanuit je ouderlijk huis onwenselijk/niet goed is. Waarom is dat precies? Dan word je toch alsnog zelfstandig etc. - weliswaar met iemand samen, maar toch?

quote:

Op zondag 25 juli 2021 03:09 schreef Mens-erger-je-niet het volgende:
Ik zie veel reacties van mensen die zeggen dat meteen samenwonen vanuit je ouderlijk huis onwenselijk/niet goed is. Waarom is dat precies? Dan word je toch alsnog zelfstandig etc. - weliswaar met iemand samen, maar toch?

Dat ligt er maar aan. Mijn beste vriendin heeft dat gedaan. Mooi de taken verdeeld: Haar vriend regelde alle financiële zaken/contracten en klusjes. Zij zorgde voor het huishouden en koken. Lekker ouderwets Jaar of 10 later gingen ze uit elkaar, en toen moesten vrienden haar helpen om het nieuwe huurcontract te begrijpen, hoe ze de gasmeterstand af moest lezen, een simpele lamp op te hangen etc. etc. En haar ex kon niet koken en wist niet hoe die z'n was moest doen, maar ja dat is wat minder een probleem. Plus ze kon heel moeilijk alleen zijn, voelde zich steeds eenzaam in huis, want ze had 30 jaar lang natuurlijk nooit ook maar een jaartje zonder familie of vriend gewoond.
Het kan natuurlijk ook anders, maar door dit zo gezien te hebben raad ik mensen ook wel aan om eens echt even alleen te wonen, al is het op een studentenkamer

[ Bericht 0% gewijzigd door kwiwi op 25-07-2021 05:36:45 ]

Het is heel verschillend of je alleen verantwoordelijk bent of dat je gedeelde verantwoordelijkheid hebt.

Bij stellen die rechtstreeks vanuit huis gaan samenwonen zie je ook wel eens dat ze alles precies zo willen doen als hun eigen vader en moeder het deden. Of dat ze nog iets te veel hotel mama gewend zijn en dat nu van hun partner verwachten.

Als je alleen woont word je al snel wat pragmatischer, word je soms geconfronteerd met verschimmmelde meuk in de koelkast, ontdek je dat dingen echt niet vanzelf schoon worden, denk je na over waarom je eigenlijk in godsnaam verschillende kleuren was apart zou doen. Totdat je ooit, veel later pas, weer besluit dat wit beter apart kan (waargebeurd verhaal).

Het zelf ff uitzoeken allemaal, wat je wil en hoe je het wil en vooral waarom je het zo wil, kan wel goed zijn voor een mens om volwassen te worden. Maarja als het zo niet loopt en je gaat direct samenwonen dan leer je daar vast ook hele nuttige dingen juist van.

Op jezelf gaan wonen rond je 20e is wel goed voor je ontwikkeling ja.

Dan heb ik het niet eens zozeer over de praktische kant. Wassen, schoonmaken en koken kun je ook leren als je bij je ouders woont. Het gaat vooral om minder tastbare zaken.

Zo zit je bij je ouders toch in een bepaalde door hen geschapen structuur. Je leeft in hun gewoonten en hebt te maken met hun smaak. Ga je op jezelf wonen dan moet je je eigen structuur opbouwen. Je mag helemaal zelf gaan bepalen hoe je tuin eruit ziet, wat voor inrichting je huis heeft, hoe en wanneer je je bezoek ontvangt, hoeveel rommel je toestaat. Het daagt je ook uit daarover na te denken en verder te kijken dan wat je allemaal gewend was.

Evenals ook je ouders minder invloed op je hebben als je op jezelf woont. Met je ouders steeds op je lip, ga je onderbewust rekening houden met hun goedkeuring of zul je ze sneller betrekken bij keuzes die je maakt. En daardoor ga je meer hun normen en waarden overnemen dan dan je die zelf stelt.

Ook omgaan met eenzame momenten moet je anders doen als je alleen woont. Dat prikkelt je om nieuwe oplossingen te zoeken en te vinden, in plaats van te blijven hangen in het vertrouwde gezelschap van je ouders.

Dus voor het ontwikkelen van je eigen identiteit en levensstijl. En ook het prikkelen van je eigen creativiteit en het leren maken van keuzes. Dan is het goed als je ouders op een gegeven moment op meer afstand komen te staan. En dat werkt beter als je 20 bent, en je leven nog totaal niet uitgekristalliseerd is, dan op je 30e als je al heel wat ingesleten gedragspatronen hebt.

[ Bericht 7% gewijzigd door Hexagon op 25-07-2021 09:31:15 ]

quote:

Op zondag 25 juli 2021 01:30 schreef Medusa666 het volgende:

[..]

Die eensgezinswoning is ook een studentenwoning. Dat meisje is ook een studente

Het zijn rijtjeswoningen voor studenten waar je tijdelijk in kan wonen. Soort sattelietwoningen. En ze hadden dus nog een plekje vrij.

Oh kijk, das wel leuk dan!
Ik zag een afgelegen huis met een engnek op de bovenverdieping

quote:

Op zondag 25 juli 2021 02:35 schreef Poem_ het volgende:

[..]

Sterk.

Ik ben van mening dat op jezelf wonen zo'n beetje een vereiste is in het proces van 'volwassen worden', ofzo.

- Je leert comfortabel alleen te zijn
- Je leert daarmee ook beter wat je eigen behoeften zijn in plaats van dat je die meer afstemt op die van het ritme van anderen
- Je leert wat een huishouden runnen zoal inhoudt

Genoeg geluiden gehoord van mensen die samen gingen wonen met een partner ook die nog niet eerder op zichzelf had gewoond en dat daardoor wel wat problemen ontstonden. Nu hoeft dat niet noodzakelijk altijd het geval te zijn, maar ik denk dat het je wel een stuk volwassener maakt uiteindelijk.

Maar dat is dan ook vaak een persoon die zich het ouderlijk huis als hotel heeft laten aanleunen. Zulke types kunnen na op zichzelf te hebben gewoond het met samenwonen alsnog opnieuw vanzelfsprekend vinden om de ander het leeuwendeel van het huishouden te laten doen, omdat ze dat simpelweg meer andermans verantwoordelijkheid vinden dan iets waar ze als volwassene een gelijkwaardige bijdrage aan zouden moeten leveren en waar ze evenveel verantwoordelijk voor zijn als iemand anders.

Ik was 19 toen ik wegging. Vond het heerlijk om zelf te bepalen hoe ik dingen deed. Zelf bepalen wat je gaat eten of wanneer je schoonmaakt. Woonde in een groot studentenhuis dus qua ontwikkeling leer je wel om rekening te houden met huisgenoten. Je wordt er wat dat betreft ook socialer van want wie geen rekening houdt wordt erop aangesproken. Eenzaam was ik dus niet, ik ging ook nog steeds naar activiteiten zoals mijn studentenvereniging.

Inmiddels zijn we al tien jaar en een paar huizen verder. Eenzaam ben ik nog steeds niet al heb ik geen huisgenoten meer. Tip: alleen is niet eenzaam, maar je moet wel zelf initiatief nemen om je vrienden en contacten te zien en te spreken. Ook met corona kan veel online, dat was erg fijn. Ik probeer eens per maand vrienden te spreken en tussendoor familie, heb gelukkig wel een vriend die ik dagelijks spreek.

Verder is het als je alleen woont heerlijk om alles op je eigen manier te doen. Niemand die klaagt dat het vies is want dat bepaal ik zelf. Je kunt letterlijk doen wat je wilt want er is niemand om te zeuren. Heerlijk!

Ik was 30..... voor mijn gevoel 5 jaar te laat. Het kwam helaas door bepaalde omstandigheden + woningmarkt in mijn regio, anders had ik er eerder uit geweest. Ik heb ook zeker het gevoel dat ik wat achterloop met assertiviteit. e

Mocht ik ooit kinderen krijgen, voor hun 25ste stuur ik ze de deur uit.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 13:10 schreef Medusa666 het volgende:

[..]

Dankjewel, motiveert mij extra om uit huis te gaan.

Ik moet zeggen, in mijn regio als 22- jarige is dat een onmogelijke stap. Huur is minimaal 1000 euro, kaal en koop is minimaal 270k voor 60m2.

Of je moet onder een brug willen wonen ;P

quote:

Op zondag 25 juli 2021 12:59 schreef Medusa666 het volgende:

[..]

Niceee! Maar studentenverenigingen vroeger waren denk ik vast wel anders dan nu. Meer activiteiten en minder dat verschrikkelijke zuipen enzo.

Heb je ook het idee gehad dat je veel anders (volwassener) was dan mensen die nog bij hun ouders woonden?

Volwassener is een groot woord denk ik. Wel merkte je dat mensen die bij ons kwamen en altijd bij ouders hadden gewoond die alles voor ze deden minder goed rekening hielden met huisgenoten. Toch wel typisch de “verwende” mensen bij wie alles thuis vanzelf ging. Voor zulke mensen zou het goed zijn een tijdje in een studentenhuis te gaan wonen, daar leer je dat wel.

Voor wat betreft de studentenverenigingen, dat is wat je er zelf van maakt. Je kunt alleen op borrels verschijnen, je kunt ook veel commissies doen of actief worden bij een dispuut of jaarclub. Maar ik denk wel dat sinds het leenstelsel dit veranderd is en er meer druk ligt op studenten. Hoe dat zich uit bij een vereniging kan ik niet over meepraten want toen was ik al geen lid meer.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 13:03 schreef Ciclon het volgende:

Mocht ik ooit kinderen krijgen, voor hun 25ste stuur ik ze de deur uit.

Wel voor die tijd. Als ze 'n baan hebben, kunnen ze prima op zichzelf gaan wonen.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:05 schreef Halcon het volgende:

[..]

Wel voor die tijd. Als ze 'n baan hebben, kunnen ze prima op zichzelf gaan wonen.

Moet je wel weten welke carriere pad je wilt bewandelen. Ik wist op die leeftijd absoluut niet wat ik wilde gaan doen en had de droom om te gaan reizen. Zodoende ben ik op mijn 23ste met working holiday naar NZ gegaan. Bij terugkomt, 5 maanden later, nog geen idee wat ik wilde gaan doen. Kutbaantjes gehad en heb toen een trauma opgelopen. Eenmaal verwerkt, kreeg ik een baan met een modaal salaris, helaas was dat het moment dat de prijzen de pan uitstegen. Ben verdomme 3,5 jaar woningen gaan bezichtigen.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:15 schreef Ciclon het volgende:

[..]

Moet je wel weten welke carriere pad je wilt bewandelen. Ik wist op die leeftijd absoluut niet wat ik wilde gaan doen en had de droom om te gaan reizen. Zodoende ben ik op mijn 23ste met working holiday naar NZ gegaan. Bij terugkomt, 5 maanden later, nog geen idee wat ik wilde gaan doen. Kutbaantjes gehad en heb toen een trauma opgelopen. Eenmaal verwerkt, kreeg ik een baan met een modaal salaris, helaas was dat het moment dat de prijzen de pan uitstegen. Ben verdomme 3,5 jaar woningen gaan bezichtigen.

Ja, dat moeten ze dan wel weten, maar op hun 25e kan dat ook prima. Te lang thuis blijven hangen versnelt dat proces ook niet. Eerder integendeel, denk ik.

Uiteraard moet er tijd zijn voor oriëntatie en help ik ze op weg, maar het moet geen lanterfanteren worden.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:18 schreef Halcon het volgende:

[..]

Ja, dat moeten ze dan wel weten, maar op hun 25e kan dat ook prima. Te lang thuis blijven hangen versnelt dat proces ook niet. Eerder integendeel, denk ik.

Uiteraard moet er tijd zijn voor oriëntatie en help ik ze op weg, maar het moet geen lanterfanteren worden.

Daar zijn mijn ouders ook de mist in gegaan. Totaal geen begeleiding mbt school/opleiding. Als ik ze nu vraag welke richting ik heb gevolgd, zullen ze het antwoord niet weten.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:24 schreef Ciclon het volgende:

[..]

Daar zijn mijn ouders ook de mist in gegaan. Totaal geen begeleiding mbt school/opleiding. Als ik ze nu vraag welke richting ik heb gevolgd, zullen ze het antwoord niet weten.

Ja, ik ben tegen al teveel pushen, maar enige sturing is soms wel nodig. En als studeren e.d. er niet in zin, ook prima, maar het alternatief is dan wel gaan werken.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:26 schreef Halcon het volgende:

[..]

Ja, ik ben tegen al teveel pushen, maar enige sturing is soms wel nodig. En als studeren e.d. er niet in zin, ook prima, maar het alternatief is dan wel gaan werken.

Klopt. Niet iedereen heeft de capaciteiten. Maar als ouder dien je wel te weten welke paden bewandeld kunnen worden.

quote:

Op zondag 25 juli 2021 15:27 schreef Ciclon het volgende:

[..]

Klopt. Niet iedereen heeft de capaciteiten. Maar als ouder dien je wel te weten welke paden bewandeld kunnen worden.

Precies, en dat is helemaal niet erg. Ik ben er geen voorstander van om kinderen die de capaciteiten niet hebben te gaan pushen. Beter iets dat ze wel kunnen en wel leuk vinden.

Maar je moet wel wat doen. Oom en tante van me hebben hun kinderen jarenlang laten lanterfanteren. Van de ene hobby-achtige studie naar de andere. Daar is uiteindelijk ook helemaal niks van terecht gekomen.