Draai hier alle platen in je platenkast #24 (Meadow Rag)

bazbo cd1199: Kaipa - Inget Nytt Under Solen



Tweede plaatje uit het doosje The Decca Years 1975-1978. Tegen de tijd dat Kaipa de tweede plaat maakt (in 1976), heeft de band veel ervaring opgedaan op het podium. De platenmaatschappij steunt de groep en dat maakt dat de productie van Inget Nytt Under Solen er een stuk op vooruit gaat in vergelijking met het zelfgeproduceerde debuut. De titel van de plaat betekent: niets nieuws onder de zon. Qua geluid/productie klinkt het wel degelijk anders dan de voorganger, maar de muziek zelf ligt in het verlengde van de symfo die we op Kaipa kregen voorgeschoteld, zij het dat de jonge Roine Stolt meer composities aandraagt. De eerste plaatkant is geheel gewijd aan het vijfdelige Skenet Bedrar en daarna volgen nog vijf kortere stukken. Toen de plaat af was en het plan ontstond om hem ook wereldwijd uit te brengen, leek het de band een goed idee om voor de wereldmarkt de zang opnieuw op te nemen in het Engels. Hans Lundin, die alles op de originele opnames had gezongen, voelde zich niet zeker genoeg om in het Engels te zingen, dus vond de groep Lars Hoflund die zich redelijk van zijn taak kweet. Deze drie vocale stukken plus een instrumentaaltje staan als bonusnummers (met Engelse titels) op dit plaatje in de doos toegevoegd. De steeds groter wordende inbreng van Roine Stolt is op dit album goed te horen.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-05-2021 20:54:21 ]

bazbo cd1200: Kaipa - Solo



Derde plaatje uit het doosje The Decca Years 1975-1978. Ten tijde van het derde album Solo is de situatie enigszins veranderd in de band. Het Engelstalige experiment bleek geen succes, dus bleef Kaipa in het Zwöds zingen. Wel trok de groep een vaste zanger aan: Mats Löfgren. Daarnaast was bassist Tomas Eriksson vertrokken en had Mats Lindberg zijn plaats ingenomen. Dat was nog niet alles. Toetsenist en bandleider Hans Lundin bracht compositorisch minder materiaal in, hetgeen voor gitarist Roine Stolt de kans was om zijn werk aan te dragen. Op Solo staan elf korte symfostukken en qua geluid borduurt het voort op het succes van de twee voorgangers. Sommige stukjes lijken wat oppervlakkig, zoals het aanvankelijk belachelijke Frog Funk, maar uiteindelijk is de progwereld toch weer nabij. Inmiddels was al wel duidelijk dat er twee kampen in de groep waren ontstaan en na een tour in 1979 zei Roine Stolt gedag.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-05-2021 20:52:45 ]

bazbo cd1201: Kaipa - Live



Vierde plaatje uit het doosje The Decca Years 1975-1978. Op dit plaatje krijgen we dik vijf kwartier Kaipa in concert te horen. Het meeste materiaal is opgenomen op 25 mei 1978 in Huset in Kopenhagen. Het zijn professionele opnames voor de Deense radio. Daarna komen wat stukken uit 1976 en 1977 in Zweden, opgenomen op cassette met twee of zelfs slechts een enkele microfoon. Het geluid daarvan is kwalitatief wat minder, maar is bijzonder goed te beluisteren. Alles bij elkaar geeft dit plaatje een mooie indruk van hoe sterk de band live moet zijn geweest.






[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 24-05-2021 14:47:48 ]

bazbo cd1202: Kaipa - 1974 Unedited Master Demo Recording



Vijfde plaatje uit het doosje The Decca Years 1975-1978. Bij het samenstellen van dat doosje kwam Hans Lundin een tape tegen met de originele demo-opnames uit 1974, die hij met de eerste incarnatie van Kaipa maakte. Slechts een enkel stuk hiervan kwam uiteindelijk terecht op de debuutplaat, een jaar later. We horen uitermate sterk materiaal en eigenlijk is het jammer dat het nooit formeel is verschenen. We moeten het doen met dit plaatje, waarop toetsenist Hans Lundin nog de boventoon voert als componist; slechts twee van de elf stukken zijn van de hand van Roine Stolt. Over Stolt gesproken, na 1979 maakt hij een (vergeten) soloplaat, wordt hij sessiemuzikant en begint hij zijn eigen platenlabel Foxtrot Music (vernoemd naar een Genesisalbum), tot hij begin jaren negentig begrijpt dat de progressive rock weer aan populariteit begint te winnen en zijn band The Flower Kings begint. Kaipa maakt nog een enkele plaat zonder Stolt en omdat die flopt, besluit Lundin om de band op te heffen. The Decca Years 1975-1978 geeft een prachtig overzicht van de beginjaren van Kaipa.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-05-2021 20:51:58 ]

bazbo cd1203: Kaipa - Notes From The Past



Eerste plaatje in het doosje Discovering Kaipa. Dit doosje kocht ik op 26 november 2016 in een leuke plaatselijke platenzaak in het hoegenaamd horrendous Heerlen. Ik was daar vanwege een Zappafestival, vandaar. In 2002 weten Hans Lundin en Roine Stolt elkaar na vierentwintig jaar weer te vinden en ze besluiten een nieuwe Kaipaplaat te maken. Van de rest van de originele bezetting is niets meer over. Op bas horen we Jonas Reingold (van Stolts band The Flower Kings) en Morgan Agren drumt de sterren van de hemel. Ene Patrik Lundström en Lundins vrouw Tove Thörn Lundin zingen. Dik vijf kwartier hoogstaande prog krijgen we voor onze kiezen. Het zal niet vreemd zijn dat de gitaar van Stolt meesterlijk klinkt. Lundin zelf speelt ten dienste van de muziek. Eigenlijk klinkt deze versie van Kaipa meer als The Flower Kings dan als de oude Kaipa en dat zal komen doordat Stolt achter de knoppen zat. Compositorisch heeft Stolt niets bijgedragen; alle stukken zijn van de hand van Lundin. Ook anders is dat de teksten in het Engels zijn. Ik vermoed dat het de inbreng en ervaring van Roine Stolt is: hij weet inmiddels als geen ander dat er een markt is voor progressive rock en dat je dan - net als The Flower Kings - in het Engels zingt, maakt die markt toegankelijker. Notes From The Past verscheen in 2002 en luidde een nieuw tijdperk in voor Kaipa.






[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 26-05-2021 19:40:06 ]

bazbo cd1204: Kaipa - Keyholder



Tweede plaatje in het doosje Discovering Kaipa. Nog geen jaar later (in 2003 dus) verschijnt Keyholder. De band is dan nog in dezelfde bezetting, zij het dat Patrik Lundström en Aleena Gibson nu de zang verzorgen. Het allergrootste verschil is dat Hans Lundin en Roine Stolt alle stukken samen hebben geschreven. Dat betekent dat de Flower Kingssaus nog sterker over dit album is gegoten. In opnieuw dik vijf kwartier krijgen we weer symfo waar je U tegen zegt. Opener Lifetime Of A Journey is gelijk al geheel raak en de plaat houdt dat hoge niveau vast tot het eind. Vooral de gitaar van Stolt giert er af en toe heerlijk op los en ja ja, dit is een gaaf werkstuk weer.

bazbo cd1205: Kaipa - In The Wake Of Evolution



Derde plaatje in het doosje Discovering Kaipa. Na Keyholder volgt nog het album Mindrevolutions (2005). Die zit niet in het doosje, maar is wel het vermelden waard, omdat het 't laatste Kaipaalbum is waarop Roine Stolt mee speelt. De ego's van Hans Lundin en Stolt botsten weer eens, schat ik zo in. Daarnaast was Stolt volop bezig met zijn andere bands The Flower Kings en Agents Of Mercy, plus droeg hij bij aan de supergroep Transatlantic. Na Mindevolutions volgt dan nog Angling Feelings in 2005, die eveneens niet in het doosje zit. Het laatste plaatje in de box is In The Wake Of Evolution. Per Nilsson heeft het gitaarwerk inmiddels overgenomen van Stolt. Zijn geluid is ietsie anders, maar het blijven van die lyrische gitaarlijnen die perfect passen in de symfo van Kaipa. Gebleven zijn Lundin, Reingold en Agren. Aleena Gibson en Patrik Lindström zingen ook nog altijd. Daarnaast zet de band af en toe gastmuzikanten op fluit en viool in. Dit album zit wederom propvol melodieën en bij vlagen bombastische muziek. Ik houd er wel van.

bazbo cd1206: Kaipa - Sattyg



In diezelfde bezetting maakt Kaipa in 2012 nog het album Vittjar, maar ik pak de draad op 29 juni 2015 weer op, als ik de plaat Sattyg uit 2014 koop. Nog altijd zijn alles stukken gecomponeerd door Hans Lundin. Bij vlagen klinkt de symfo wat lieflijker (komt door de wat prominentere inzet van de fluit en viool); bij andere vlagen is het gewoon dezelfde sterke symfo van de voorgaande platen. De gitaar van Per Nilsson klinkt af en toe ook lekker venijnig, de rustige en ruige passages wisselen elkaar welkom af en alles bij elkaar krijgen we hier gewoon een dik uur mooie prog.

bazbo cd1207: Kaipa - Children Of The Sounds



Dit is het meest recente album van Kaipa. Ik koop het bij het verschijnen op 13 november 2017. Weinig veranderd. De bezetting is hetzelfde, de stijl ook. Alle muziek en teksten zijn weer van Hans Lundin. Tja, een progliefhebber wil vaak meer van hetzelfde als het goed is. Dat maakt wel dat de platen onderling wat inwisselbaar zijn. Op dit album drie langere stukken en twee kortere, tenminste als je zeven of tien minuten kort vindt. Het openings- en titelstuk laat gelijk horen wat we kunnen verwachten: fraaie symfo met afwisseling in tempo en dynamiek, met meerstemmige samenzang en nogal wat bombast. Niet erg.

bazbo cd1208: Kaipa DaCapo - Dårskapens Monotoni



Als een donderslag bij heldere hemel komt Roine Stolt in 2016 met dit album aanzetten. Hij heeft zijn oude Kaipamaatjes Ingemar Bergman (d) en Tomas Eriksson (b) gevonden, vult de band aan met Max Lorentz (toetsen) en broeder Michael Stolt (bas, toetsen, zang) en maakt met hen een Kaipaplaat die enerzijds klassieke Kaipa is (want zang in het Zwöds) en anderzijds klinkt als de mix van latere Kaipa en - hoe kan het ook anders - The Flower Kings. In bijna vijf kwartier krijgen we zeven indrukwekkende progstukken. De helft van de muziek is gecomponeerd door Roine Stolt, daarnaast zijn er forse bijdragen van Bergman, Michael Stolt en Max Lorentz (van hem is het lange Tonerna, bijvoorbeeld). Vocaal is er een gastrol voor Merit Hemmingson. Ik 'ontdek' pas laat dat dit album bestaat en koop hem op 24 november 2018. De band tourt zelfs vrij uitgebreid in 2017 en op de setlijst staan dan zowel stukken van de allereerste drie Kaipaplaten uit de jaren zeventig als werk van dit nieuwe album. Maar ook die tour mis ik geheel. In 2017 is er ook nog een liveplaat verschenen, zie ik nu. Nou ja. Dit studioalbum is een prachtig werk voor de liefhebbert van zowel Kaipa als The Flower Kings.

bazbo cd1209: Jon Anderson - Animation



Deze had ik al, ja. In 1983 kocht ik de elpee, begin 2007 schafte ik de toen net verschenen remaster aan. Die remaster klinkt niet zo goed. Kennelijk had het bedrijfje dat de remaster uitbracht niet de beschikking over de mastertapes. Deze nieuwe heruitgave van een week of wat geleden - ik kocht hem eergisteren op 25 mei 2021 - is wel gemaakt met de originele tapes en klinkt als een tierelier. Meneer Jon Anderson zelf heeft zijn zegen uitgesproken en in het boekje vertelt hij over de totstandkoming van de plaat. Het was Vangelis die hem in 1980 en 1981 op het spoor van de elektronica zette en er ging een wereld voor hem open. De plaat begint dan ook met Olympia, een lofzang op de technologische vernieuwing. Na het mooie titelnummer (zeer prog, over de geboorte van zijn jongste dochter) en het protestliedje/hitje Surrender en All In A Matter Of Time komen er wat stukken waarin de invloeden van de elektronische muziek zijn waar te nemen. Niet alles pakt even goed uit, maar aanstekelijk is het allemaal wel. De bonusnummers zijn hetzelfde als die op de vorige heruitgave, maar ook deze klinken stukken beter. Spider was een B-kantje van een single en The Spell is de samenvatting van een groter muzikaal project waar Anderson in die tijd aan werkte, maar dat door gebrek aan geld/financiering nooit van de grond kwam. Blijft een grandioze plaat, dit!

bazbo cd1210: Kaizers Orchestra - Ompa Til Du Dør



Dan komen we nu aan de rammelrock van Kaizers Orchestra. Toen ik dit voor het eerst hoorde, dacht ik dat het Tom Waits was. Maar dat klopte niet met de zang. Die is hier nog lief in vergelijking met rochelaar Waits. Niettemin: mijn aandacht was gegrepen en ik wilde deze cd per se hebben. Dit album van het Noorse gezelschap verscheen in 2001 en om een of andere reden kocht ik hem pas op 19 mei 2003. Ik kan me niet herinneren dat ik lang heb gewacht met kopen dus mogelijk dat het pas later onder mijn aandacht was gekomen. Ik heb hier dan ook nog eens een heruitgave uit 2002, waaraan een tweede cd'tje vast zit met daarop de Dødd Manns Tango EP. Wat kan het allemaal schelen. De rommelpotterij vind ik nog altijd hoogst vermakelijk, al moet ik zeggen dat ik bijna nooit draai. Maar Resistansen blijft goorgoedgeilgaaf.






[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 27-05-2021 15:37:31 ]

bazbo cd1211: Kaizers Orchestra - Evig Pint



Omdat ik toen in 2003 zo gek was met het eerste album van Kaizers Orchestra, moest ik de opvolger natuurlijk ook hebben. Die opvolger verscheen in 2002 en ook die bemachtigde ik pas twee jaar later, op 4 juni 2004 om precies te zijn. Op Evig Pint meer potten en pannen en knorrende en schurende klanken en amusante liedjes die qua compositie en arrangement best op een Tom Waitsplaat hadden kunnen staan. Leuk om dit Noorse gezwoeg weer eens te horen. Na dit tweede album had ik wel een beetje genoeg. Ik hoorde geen verandering of verbetering en dus volgde ik het verder niet meer. Ik zie dat ze nog een paar platen hebben gemaakt. Bestaat dit zootje nog?

bazbo cd1212: Paul Kantner & Grace Slick - Sunfighter



Paul Kantner en Grace Slick kennen we natuurlijk als kern van de band Jefferson Airplane. De gitarist en zangeres hadden ook een intense relatie en hun kindje China Wing zien we op de hoes van dit album dat in 1971 uitkwam. Op de lange lijst van medewerkende muzikanten staan mensen als Jerry Garcia, Graham Nash, David Crosby en de Tower Of Power. Het songmateriaal ligt in het verlengde van Jefferson Airplane, zij het met een wat akoestischer inslag. Het album representeert een bijzondere tijd en cultuur rondom de San Francisco-scene. Hippieliedjes, zachte countryrock, natuurgeluidscollages, psychedelische intermezzi: ik hoor het als een vorm van prog maar niet zoals je het kent. Ik kocht een remaster op cd uit 1997 op 30 januari 2017. Toch een tijdloos album.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 28-05-2021 09:36:41 ]

bazbo cd1213: Kaprekar's Constant - Fate Outsmarts Desire



Dit Britse collectief lijkt in 2017 uit de lucht komen vallen. Ik lees over hun album, koop het en bij het beluisteren val ik zo ongeveer uit mijn stoel. Wat is dit krankzinnig goed en mooi. Nick Jefferson en Al Nickelson vormen de kern van de groep, bespelen bas, gitaar en toetsen en schrijven alle materiaal. Zij krijgen hulp van Mike Westergaard op toetsen en Phil Gould op drums. Maar het meest in het oog springt ene meneer David Jackson op fluit en saxofoons. Juist, de voormalige blazer van Van Der Graaf Generator is vast onderdeel van de band. Hij heeft zijn dochter Dorie Jackson meegenomen, die samen met Bill Jefferson de zang voor haar rekening neemt. Het songmateriaal is melodieus, meanderend, symfonish zo je wilt en typisch Brits. Zeg een modernere versie van Caravan of Matching Mole en dan nog mooier. Om een goede indruk te krijgen is Blue Bird uitermate geschikt: verschillende delen die je van de ene atmosfeer in de andere doen glijden en het instrumentale thema dat na een paar minuten te horen is en het stuk ook weer afsluit is er eentje dat me iedere keer weer kippenvel bezorgt. Tekstueel gaat het allemaal over belangrijke personen, gebeurtenissen en ontdekkingen in de Britse geschiedenis en af en toe horen we de stem van Paul Gunn vertellen wat er nu weer gaande is. Drie korte en drie lange stukken op deze plaat, die ik koop op 1 mei 2017 en sindsdien veel en graag beluister. Een van de allermooiste albums van dat jaar!

bazbo cd1214: Kaprekar's Constant - Depth Of Field



Het tweede album van Kaprekar's Constant zet de lijn mooi door. Ik kocht het op 26 september 2019 toen het net uit was. Misschien is deze plaat wel een tikkeltje beter: het gezelschap heeft inmiddels podiumervaring en is goed op elkaar ingespeeld. Kerncompositie is het lange Rocherville, dat voor de behapbaarheid in tweeën is geknipt. Daartussendoor horen we een viertal andere lange of middellange stukken vol prachtige melodieën en landelijke atmosferen. Zangeres Dorie Jackson is prominenter aanwezig, hetgeen ik geen enkel probleem vind, want haar stem is aangenaam lieflijk en past mooi in de warme klanken. Het spel van haar vader, de toeteraar David Jackson is de kers op de taart. Tekstueel handelt het wederom over personen, gebeurtenissen en technologie uit het (Britse) verleden. Deze plaat en deze band kan zich qua stijl en composities meten met een collegagroep als Big Big Train. Wat een schitterend album!






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 29-05-2021 21:15:25 ]

bazbo cd1215: Kaprekar's Constant - All You Wish Yourself



Jazeker. Later in 2019 komt Kaprekar's Constant met een klein zoethoudertje. All You Wish Yourself is een kerstliedje! En nog aardig ook. Als extraatje op deze cd-single nog een ander stuk Call It A Memory, een deel geknipt uit het langere Houdini van het allereerste Kaprekar's Constantalbum uit 2017 en dat ook op zichzelf kan staan. Ik kocht het plaatje op 10 december 2020. In 2020 is nog een EP verschenen die ik nog niet te pakken heb gekregen en de band belooft ons voor later in dit jaar een nieuw compleet album. Ik ben benieuwd.




[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 29-05-2021 07:50:04 ]

bazbo cd1216: Karmakanic - Live In The US



Mocht je nog nooit van Karmakanic hebben gehoord, weet dan dat dit een Zwöds collectief is onder leiding van de heer Jonas Reingold, die we weer kennen van The Flower Kings, de band van Steve Hackett en ander fraais. Met Karmakanic is hij zijn eigen progband begonnen. Het zal niemand verbazen dat het veel weg heeft van The Flower Kings, maar toch zit er voldoende eigens in. In de band allerlei Zwödse muzikanten (goh) op drums, toetsen en gitaar. Zang doet ene Göran Edman en dat doet hij niet slecht, al vind ik het niet heel bijzonder. Op drums zit de befaamde Morgan Ågren en dat maakt de plaat interessant, want dat is me er eentje. Reingold zelf speelt de bas. Dit concert is opgenomen op 4 mei 2012 tijdens RosFest in Gettysburg, PA en begint en eindigt met het stuk When The World Is Caving In. Daartussenin horen we allerlei lange en korte stukken, die voornamelijk geschreven zijn door Reingold. Vooral Send A Message From The Heart maakt indruk, maar over het algemeen is dit een sterk concert (maar als je lange solo's niet leuk vindt, moet je het een kwartier lang durende jampielstuk Do U Tango overslaan). Ook leuk is de toegift en Genesiscover Undertow, al voegt die niet eens zo heel veel toe. Ik kocht de dubbelcd op 22 augustus 2016.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 30-05-2021 11:30:34 ]