Draai hier alle platen in je platenkast #24 (Meadow Rag)

bazbo cd1279: King Crimson - Discipline



Discipline is het achtste studioalbum van King Crimson. Ik kocht hem een tweede keer op 6 oktober 2011, toen er een nieuwe mix door Steven Wilson verscheen ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van de band. Die mix is weer zeer goed en kan fraai bestaan naast de originele versie. Fripp & Wilson schotelen ons nog wat extra's voor: een paar vocal loops van Belew en alternatieve mixen van The Sheltering Sky en Thela Hun Ginjeet. Op de bijgeleverde dvd staat nog heel veel meer: de surroundmix door Wilson, nog een boel andere mixen van het album, The Terrifying Tale Of Thela Hun Ginjeet, de 12" Dance Mix van Elephant Talk en de video's van livewerk tijdens Old Grey Whistle Test in 1981 en 1982 (Elephant Talk, Frame By Frame en Indiscipline). Discipline is King Crimsonalbum dat we - ondanks de stijlbreuk met de klassieke 1969-1974-periode - inmiddels legendarisch kunnen noemen.

bazbo cd1280: King Crimson - Beat



Beat is het negende studioalbum van King Crimson. Het verscheen in 1982 en het had niet veel gescheeld of het was er nooit geweest. Na Discipline en de redelijk succesvolle toer gaat de band opnieuw de studio in. Uniek: voor het eerst in de geschiedenis met dezelfde bezetting als de vorige plaat. En jawel, hoor: Fripp ziet allerlei problemen. De studio deugde niet en nieuwe muziek diende zich ook al niet zo gemakkelijk aan. Bijdragen van de anderen waren nodig en ook dat ging niet soepel. Zo zou hij het materiaal van Belew niet geweldig vinden; Belew liet zijn vrouw Martha meeschrijven aan teksten die gebaseerd zijn op On The Road van Jack Kerouac. Toch lukt het na enige tijd iets beluisterbaars te produceren. Alle muziek is geschreven door de vier leden en de teksten komen van de Belews. Beat is met krap vijfendertig minuten een belachelijk kort album. Toch staat er sterk materiaal op. Zo ligt opener Neal And Jack And Me duidelijk in het verlengde van het vorige album, is Heartbeat een wat poppier deun, snijdt de gitaarsynthesizer van Sartori In Tangier fijn door mijn zenuwen en is Waiting Man het sterkste stuk van de plaat. Neurotica doet zijn naam eer aan en afsluiter Requiem begint als een rustgevende soundscape met een gitaarsolo zoals we die kennen van Fripps eerste plaat met Eno, maar eindigt in een dissonante nachtmerrie van formaat. Ook deze elpee heb ik niet op vinyl. In 2001 verscheen de mooie remaster en die kocht ik in dat jaar; wederom heb ik de precieze aankoopdatum niet genoteerd. Stom. Niets extra's op deze heruitgave. Ook stom.






[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 27-07-2021 21:30:03 ]

bazbo cd1281: King Crimson - Beat



Beat is het negende studioalbum van King Crimson. In 2016 kwam een remix (door Steven Wilson uit) en die kocht ik op 21 november dat jaar. Die mix klinkt weer ruimtelijker en in mijn oren warmer en prettiger. De allergrootste ingreep is echter dat van Requiem nu de 'extended version' is geplaatst: met dik twaalf minuten in plaats van zes is het stuk nu veel meer in balans. Zowaar nog een extraatje ook: Absent Lovers is de instrumentale versie van Neal And Jack And Me. Datzelfde stuk is ook te vinden op de bijgevoegde dvd, met daarnaast nog allerlei mixen van het album (inclusief de surround), een alternatieve take van Neal And Jack And Me, een liveversie van Absent Lovers, plus drie video's: de belachelijke clip van Heartbeat en twee liveopnames uit een Duits jazztelevisieprogramma uit 1982 van Waiting Man en Heartbeat. Leuke set geworden zo!

bazbo cd1282: King Crimson - Three Of A Perfect Pair



Three Of A Perfect Pair is het tiende studioalbum van King Crimson. De tour na Beat in 1982 verliep succesvol en gemoedelijk. En dus ging de band - volgens contract - begin 1983 de studio in. Fripp zelf had er helemaal geen zin in, maar hij had het contract voor drie platen getekend omdat hij de muziek van Discipline had willen uitbrengen, dus hij zat eraan vast. Wederom verliepen de sessies niet soepel; het materiaal bood zich niet gemakkelijk aan. Er was songmateriaal (dat Belew veelal had aangedragen) en er waren diverse improvisaties van de groep. Zo ontstonden de twee plaatkanten. Kant A is de 'Left Side' en bestaat uit lichtvoetig liedwerk; kant B is de 'Right Side' met experimenteler en geïmproviseerd materiaal. De plaat opent met het titelnummer, een ogenschijnlijk gemakkelijke deun, totdat de malle solo in 7/8 komt. Model Man en Man With An Open Heart zijn duidelijk ook Belewliederen. Sleepless is gebaseerd op een stickriff van Tony Levin en werd uiteindelijk de single (ik heb de maxisingle op vinyl nog; zie aldaar een jaar of tweeënhalf geleden). De plaatkant eindigt met de atmosferische instrumental Nuages. Industry opent de 'Left Side' en is een industriële improv, Dig Me is een beangstigende geluidsmuur en met No Warning is de nachtmerrie compleet. Gelukkig is er uiteindelijk nog Larks' Tongues In Aspic Part Three dat het album afsluit: na de bekende lick uit het origineel (uit 1972) klinkt een opzwepend deel in wederom een onmogelijk deel (in 9/8) en het stuk eindigt met een werkelijk fenomenale gitaarsolo. Ik heb de elpee natuurlijk op vinyl en in 2001 kwam een prima remaster uit, met daarop zowaar een derde plaatkant: 'The Other Side'. Zo horen we The King Crimson Barber Shop (een acapella deuntje waarvan alle partijen zijn ingezongen door Levin en dat ook al te horen was op de Frame By Frame-box (waarover snel meer)), twee improvs getiteld Industrial Zone en maar liefst drie extra remixen van Sleepless (die eerder te vinden waren op die maxisingle op vinyl). Ik kocht deze remaster in 2001 en ook in dit geval heb ik de precieze aanschafdatum niet genoteerd. Weer stom.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 28-07-2021 19:43:17 ]

bazbo cd1283: King Crimson - Three Of A Perfect Pair



Three Of A Perfect Pair is het tiende studioalbum van King Crimson. In 2016 verschijnt een remix door Steven Wilson en die koop ik op 8 november 2016. Er is weer extra materiaal. Op de cd staan The King Crimson Barber Shop en vijf instrumentaaltjes/improvs: Robert's Ballad, Shidare Zakura en drie Industral Zones, waarvan de derde dik een kwartier voortgiert. Op de bijgeleverde dvd nóg meer. Veel mixen van het album en de bonusstukken, de drie remixen van Sleepless én de officiële video van Sleepless. Naar aanleiding van de plaat toerde de band de hele wereld over in 1984 en na het laatste concert in Montreal (vereeuwigd op het album Absent Lovers, waarover later meer) kondigde Robert Fripp aan dat het erop zat: hij had aan de contractuele verplichting van drie albums voldaan en de band 'ceased to exist' voor de tweede maal. Fripp trouwde actrice/zangeres Toyah Wilcox en trok zich opnieuw terug, dit maal in Claymount Court in de Verenigde Staten, alwaar hij zijn nieuw uitgevonden gitaarstemming perfectioneerde en gitaarcursussen ging geven.

bazbo cd1284: King Crimson - Frame By Frame - The Essential King Crimson



Frame By Frame is een vier cd's tellende verzameldoos van King Crimson. Pas in 1991 horen we voor het eerst sinds 1984 weer iets van de band. Fripp zet zich in om allerlei zakelijke onenigheid met oud-management en platenmaatschappijen op te lossen en in dat jaar verschijnt deze doos. Ik koop hem op 4 december 1991. Op dat moment heb ik slechts Lizard op (slecht klinkende) cd, dus dit is een prachtige eerste stap naar heraanschaf. De eerste drie cd's beslaan de drie studioperiodes 1969-1971, 1972-1974 en 1981-1984; het vierde plaatje bevat liveopnames uit die drie periodes. Plaatje 1 begint met het gehele album In The Court Of The Crimson King, behalve dat de lange wriemelimprovisatie van Moonchild is afgeknipt. Vervolgens horen we de singleversies van Cat Food en Groon en daarna het eerste stukje 'geschiedsvervalsing': Fripp heeft gemeend de stem van Gordon Haskell in Cadence And Cascade te moeten vervangen door de zang van Adrian Belew. The Sailor's Tale is heel iets ingekort en Haskell's baspartij uit Bolero - The Peacock's Tale is vervangen door een nieuwe die Tony Levin heeft ingespeeld. Het is overigens het enige stuk van Lizard; van Islands zijn er slechts twee. Op het tweede plaatje vier van Larks', drie van Starless And Bible Black en vier van Red, waaronder de gehele eerste plaatkant. Op het tweede plaatje zijn Fripps veranderingen nog ingrijpender. Dat Larks' Tongues In Aspic Part One iets is ingekort snap ik nog wel, maar een gekortwiekte Fracture en dat na het songdeel de gehele instrumentale monstersectie van Starless af is geknipt, vind ik van een brute barbaarsheid. Het derde plaatje bevat de gehele plaat Discipline, met uitzondering van Indiscipline, maar die komt op het livedeel wél weer terug. Van Beat horen we vier stukken en van Three Of A Perfect Pair slechts twee. Eén echt nieuw stuk(je) op deze doos: het acapella The King Crimson Barber Shop, een onzinliedje waarvan alle partijen zijn ingezongen door Tony Levin. Het vierde plaatje is zoals gezegd live en bevat van iedere periode drie livestukken. Zo goed als alles is later op andere (her)uitgaven verschenen, dus dit plaatje heeft heden ten dage nauwelijks toegevoegde waarde, maar in 1991 was dit de eerste openbaring van de Crimsonarchieven. Drie livestukken uit 1969 door de oorspronkelijke band (later ook te beluisteren op het doosje Epitaph), waarvan variaties op Donovan's Get Thy Bearings het opvallendst zijn. The Talking Drum en 21st Century Schizoid Man komen van het concert uit het Concertgebouw op 23 november 1973 en Asbury Park stond eerder al op USA. Het korte intro van Larks' Tongues In Aspic Part Three is opgenomen tijdens twee verschillende concerten in 1984 (die later allebei uitgegeven werden), Sartori In Tangier is een fenomenale versie uit Montreal (later te vinden op Absent Lovers) en Indiscipline komt van de Frejus-video uit 1982. Zoals gezegd: prima box, zij het dat ik enkele keuzes van Fripp onbegrijpelijk vind.






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 30-07-2021 11:45:46 ]

Oh, ik heb plankje 20 gedraaid en ga nu aan plankje 21 beginnen.

bazbo cd1285: King Crimson - The Abbreviated King Crimson: Heartbeat



The Abbreviated King Crimson: Heartbeat is een minialbum uit 1991. Het verscheen ter promotie van de doos Frame By Frame. In drieëntwintig minuten komt er een heel klein beetje King Crimson voorbij. Het opent met The King Crimson Barber Shop, dat we al kenden van de doos zelf. Daarna kortgeknipte/ingekorte versies van 21st Century Schizoid Man en het titelnummer van het album In The Court Of The Crimson King uit 1969. Vervolgens een edit van Elephant Talk en de volledige Matte Kudasai van Discipline (1981). Ten slotte is er een ingekorte versie van Heartbeat van Beat (1982). Het moge duidelijk zijn wat Fripp zelf als meest essentiële Crimsonplaten ziet. Er is nog een klein uitsmijtertje in de vorm van Medley. In tachtig seconden komen fragmenten van zeer veel Crimsonnummers uit 1969-1984 voorbij. Vraag is wat of dit plaatje toevoegt. Leuk is het wel. Ik vond dit hebbedingetje op 29 april 1997 ergens en schafte het aan.

bazbo cd1286: King Crimson - The Great Deceiver



The Great Deceiver is een livedoos van King Crimson. Hij verschijnt in 1992 en ik koop de set op 4 mei 1996 als hij dan eindelijk in de plaatselijke platenwinkel verkrijgbaar is. Met het werken aan die andere doos Frame By Frame ploegde Fripp door de liveopnames van de verschillende incarnaties van de band en hij moet zich gerealiseerd hebben dat het werk van de 1973-1974-Fripp-Wetton-Cross-Bruford-groep niet alleen zeer sterk was, maar ook zeer geliefd bij het publiek. In deze doos zitten vier cd's met bijna vijf uur livewerk uit die periode. Plaatje 1 bevat het complete concert van Providence, Rhode Island van 30 juni 1974 (een deel van een improv was al te horen op Red) en het is een debiel goed optreden, met een paar zeer sterke improvs. De afsluitende drie Fracture, Starless en 21st Century Schizoid Man zijn goed voor een flinke portie kippenvel, terwijl de gierende gitaarsolo in de lange improv A Voyage To The Centre Of The Cosmos voor een ander soort kippenvel zorgt. Op het tweede plaatje veel van Glasgow uit november 1973 met een opvallende verschijning van Cat Food en een hilarische improv waarin Fripp gebruik maakt van de ritmebox uit de mellotron. Plaatje drie bevat voornamelijk materiaal uit Pittsburg, Pennsylvania van 29 juni 1973 en daarin speelt de band Dr. Diamond, een stuk dat geen studio-opname kent en slechts een paar keer live is gespeeld. Op het vierde plaatje spul van Toronto van 24 juni 1974 en Zürcih van 15 november 1973. Er zitten nogal wat dubbelingen in de doos; zo horen we vier Easy Moneys en een stuk of wat The Talking Drums, Larks' Tongues In Aspic Part Twos en Starlessen. Geen bezwaar. Deze doos is een fenomenaal eerbetoon aan misschien wel de beste versie van King Crimson ooit en en daarnaast een van mijn favoriete (her)uitgaven van de band.

_{Niets van te vinden op YT, behalve dit stuk dat ook als extra mee kwam met de 2009 remaster van Red:}




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-08-2021 14:42:44 ]

bazbo cd1287: King Crimson - VROOOM



VROOOM is een EP van King Crimson. In 1992 werkt Fripp samen met David Sylvian aan nieuwe muziek. Beiden zitten in een ingewikkelde periode in hun leven. Sylvian heeft een nieuwe relatie gevonden, staat op het punt om voor het eerst vader te worden en weet niet of en hoe hij dat in muziek moet uiten; Fripp worstelt met zakelijke zaken met platenmaatschappijen en management en dat levert hem gemengde gevoelens op. Samen met een leerling van Fripp uit zijn gitaarcursus, Trey Gunn, toert het duo door Italië met materiaal dat nog grotendeels in de steigers staat. Eind 1992 maakt het duo de plaat The First Day, met Warrgitaarspeler Trey Gunn en drummer Jerry Marotta. Dat album verschijnt in 1993; tijdens de toer spelen Fripp, Sylvian en Gunn met 'infinite-guitar'-professor Michael Brook en drummer Pat Mastelotto (bekend van Mr. Mister). Ik zie het kwintet spelen in november 1993 in Carré in Amsterdam (waarover later meer, als we bij Sylvian zijn aanbeland, tot over dik een jaar). Tijdens de toer openbaart zich nieuwe muziek aan Fripp; muziek, die hij herkent als King Crimson. Fripp vraagt Sylvian om onderdeel te zijn van die King Crimson, maar Sylvian weigert. Enige tijd later, tijdens een autorit, openbaart zich de samenstelling van de nieuwe King Crimson. Twee gitaren, twee bassen/sticks, twee drumstellen. Het 'double trio', noemt Fripp het. In mei 1994 komen Fripp, Belew, Levin, Gunn, Bruford en Mastelotto bijeen in Woodstock, NY en in vier dagen repeteert dit zestal een aantal stukken, die later dat jaar verschijnen op deze EP. Ik koop VROOOM op 18 november 1994, heb geen idee wat ik kan verwachten en word bij eerste beluistering zo ongeveer uit mijn luisterstoel geblazen. Opener en titelnummer VROOOM ragt er genadeloos in met zo'n typisch beukende Frippriff. Belew brult alles wat het leven behelst van zich af in Sex Sleep Eat Drink Dream. Cage is een supersnel (1:35) nummerke in onmogelijke maatsoort(en) waarin Belew een immense lap tekst afwerkt. Thrak is een lawaaimuur van formaat. When I Say Stop, Continue is een improv die misschien wel nergens heen gaat. Afsluiter One Time is dan weer een atmosferisch liedje. Kortom, voor iedereen wat wils. Eind 1994 vraag ik me af wat dit minialbum behelst; komt er meer?

bazbo cd1288: King Crimson - THRAK



THRAK is het elfde studioalbum van King Crimson. Het verschijnt in 1995 en ik koop 'm op 7 april van dat jaar, een speciale 'gold disc' editie. Ja, er kwam dus meer. En hoe geweldig klinkt deze plaat. Het supergamelanorkest klinkt of het altijd heeft bestaan, als een soepele en solide motor. In oktober 1994 doet het nieuwe sextet een korte reeks concerten in Buenos Aires om te testen of het nieuwe materiaal werkt en dat doet het. Vervolgens gaat de band de studio in en komt eruit met THRAK. De plaat opent met VROOOM, dat ik dus al kende van de EP, maar hier nog eens knetterender de kamer indendert. Dinosaur is een goed voorbeeld van hoe een Belewlied verKingCrimsond kan. Walking On Air is dan weer een ruimtelijk en atmosferisch lied. B'Boom blijkt het dubbeldrumintro tot megaragger THRAK en is wat mij betreft het hoogtepunt van de plaat. People is weer geheel het tegenovergestelde: een luchtige popdeun, maar dan op z'n Crimsons. One Time lijkt op de VROOOMversie, maar klinkt uitgewerkter. Sex Sleep Eat Drink Dream mist de rauwheid van de repetitieversie, maar blijft geweldig. VROOOM VROOOM ten slotte is een soort reprise van de opener waarin alle thema's en riffs nog eens voorbijkomen. THRAK is een meesterlijke plaat die het oude Redgeluid koppelt aan de 'modernere' Crimson uit 1981-1984: avontuurlijk, gave mix tussen songs en metalbeukerij.






[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 03-08-2021 10:42:47 ]

bazbo cd1289: King Crimson - Dinosaur



Dinosaur is een single van King Crimson. Ik kocht de cd single op 5 augustus 1995. Dinosaur staat op het album THRAK en hier horen we een ingekorte versie. Dinosaur startte als rockliedje dat Adrian Belew inbracht tijdens repetities van de band en daarna ging het Crimsonfilter eroverheen. Zo is er de strijkerssectie aan het begin en in het midden (met dank aan Belews gitaarsynthesizer) en maken de dubbeldikke Fripplickakkoorden het onmiskenbaar King Crimson. Daarnaast horen we VROOOM van de gelijknamige EP en drie stukken die live opgenomen waren (Cloudscape, Elephant Talk en Red) in Buenos Aires in oktober 1994.

bazbo cd1290: King Crimson - B'Boom - Official Bootleg - Live In Argentina



B'Boom - Official Bootleg - Live In Argentina is een livealbum van King Crimson. Ik koop het op 8 augustus 1995 als het net is verschenen. De plaat is opgenomen in oktober 1994, als King Crimson een reeks concerten speelt in Buenos Aires om het materiaal van het nieuwe sextet te testen. Hoewel de ondertitel 'Official Bootleg' is, klinkt het niet als dusdanig. Dit is een professionele opname (op DAT) en het geluid is kraakhelder, misschien iets té helder. Wat we in ieder geval horen, is wat het dubbele trio teweegbrengt en dan vooral wat de betekenis van de twee drummers is. Mastelotto lijkt de vaste patronen te spelen, waaroverheen Bruford dan vrijelijk ertegenin drumt. Het resultaat is adembenemend en het effect is vooral goed te horen in B'Boom en het intro van Indiscipline. Daarnaast komen er veel stukken van (de dan nog niet verschenen) THRAK voorbij, veel van 1981 Discipline en van Beat en Three Of A Perfect Pair slechts Heartbeat en Sleepless. Het verdere verleden komt aan bod met Red en het duo The Talking Drum dat voorafgaat aan Larks' Tongues In Aspic. Levin en Gunn leggen de strakke partijen neer en Belew en Fripp gieren er naar hartenlust dwars doorheen. Gave plaat, mooi document. De band zou later in 1995 nieuwe opnames maken tijdens de concerten in Japan, die uit zouden komen op de dvd Déjà Vrooom. (Ik ga na al mijn cd's ook al mijn muziekdvd's draaien, goed?)



_{En voor als je er geen genoeg van kunt krijgen:}

bazbo cd1291: King Crimson - THRaKaTTaK



THRaKaTTaK is een liveplaat van King Crimson. Ik koop 'm bij het verschijnen op 31 mei 1996, een Japanse versie is het, ook nog. Het is geen normaal livealbum, het is een verzameling improvs die de band speelde in oktober en november 1995 in Japan en de Verenigde Staten. De plaat begint met het intro van THRAK, het bizarre beuknummer van de gelijknamige plaat, en eindigt met het outro van THRAK, het bizarre beuknummer van de gelijknamige plaat. In de vijftig minuten daartussenin horen we zes geïmproviseerde delen, van abstract tot atmosferisch, van toegankelijk tot kakofonisch. Fripp horen we met zijn Frippertronicselektronica, Belew met zijn gitaarsynthesizer (met het geluid van een piano!) en boormachine op de body van de gitaar, Levin met de strijkstok op zijn staande bas en gewriemel op zijn stick, Gunn met de diverse geluiden van zijn Warrgitaar en drummers Mastelotto en Bruford met hun algehele en onnavolgbare percussiegeweld. Dat het bij vlagen ondoorgrondelijk is (chaos, nachtmerrie, monsterbombast) moge duidelijk zijn. Maar gaaf is het wel. Een klein uur THRAKking; je kunt me er wakker voor maken.

bazbo cd1292: King Crimson - Schizoid Man



Schizoid Man is een minialbum van King Crimson. Of een uitgebreide single, dat kan ook. Het is maar hoe je het bekijkt. Of beluistert. 'Is this listenable?' vraagt Fripp op het hoesje van het plaatje dat in 1996 verschijnt. In bijna drie kwartier krijgen we vijf verschillende versies van 21st Century Schizoid Man voor onze kiezen. We starten met het origineel van In The Court Of The Crimson King uit 1969 en een daarvan ingekorte soort singleversie. Dan een liveversie uit 1969 die later terecht zou komen op het doosje Epitaph, waarover (niet veel) later meer. Vervolgens klinkt de live-uitvoering die eerder te horen was op Earthbound uit 1972 en ten slotte blaast de liveversie van Asbury Park van 28 juni 1974 ons van de sokken. Was het origineel van de debuutplaat al energiek, het vuur knettert zo niet feller tijdens de concerten. Ik koop dit leuke hebbendingentje op 30 september 1996 bij het verschijnen. Veel draai ik het niet, maar als ik het doe heb ik een grote grijns op mijn glaat.


_{De 1972- en 1974-versie zijn niet te vinden op YT, maar wel:}

bazbo cd1293: King Crimson - Epitaph



Epitaph is een livedoosje van King Crimson. Na de tour in 1996 besteedt Fripp veel tijd in de archieven. Nu hij veel zakelijk gedoe heeft opgelost en hij veel rechten van oude opnames in beheer heeft, neemt hij ruim de gelegenheid om de geschiedenis in te duiken. BIj het samenstellen van de box Frame By Frame kwam hij veel opnames uit 1969 van de klassieke oerbezetting tegen. Dit doosje bevat twee plaatjes. Op het eerste staan BBC-opnames uit mei en augustus 1969, plus concertopnames van de Fillmore East en West van 21 november en 14 december van dat jaar. Het tweede plaatje bevat het complete concert van 15 december en het is het allerlaatste concert dat deze incarnatie van de band gaf. Op het repertoire de drie kernstukken van de debuutplaat (21st Century Schizoid Man, Epitaph en titelnummer In The Court Of The Crimson King), Donovan's Get Thy Bearings (jamversie), een nieuwe compositie Travel Weary Capricorn (gezongen door drummer Michael Giles), Drop In (dat in een andere vorm terug zou komen als The Letters op de Island-plaat) en A Man, A City (dat nog in ontwikkeling is en in iets andere vorm te horen is als Pictures Of A City op de tweede plaat In The Wake Of Poseidon). De geluidskwaliteit is opvallend goed, al heeft Fripp in sommige fragmenten gebruik moeten maken van beschikbare bootlegs om enkele gaten op te vullen. Het tweede plaatje klinkt grandioos en laat horen hoe energiek de band in die tijd was, ondanks dat de leden wisten dat de band uit elkaar ging na dit optreden. Multi-instrumentalist Ian McDonald en drummer Michael Giles waren het vele toeren en van huis zijn zat; Greg Lake had een dag ervoor backstage ene Keith Emerson ontmoet en met hem klinkte het zodanig dat ze besloten om een band te gaan beginnen. Fripp bleef achter met tekstschrijver en lichtman Peter Sinfield. Dit boxje is een prachtig livedocument van de klassieke Crimson. Ik kocht het bij het verschijnen op 25 april 1997. Later zou er een tweede deel komen met nog eens twee plaatjes uit deze periode en daarover later meer. Nu ga ik nog even uit mijn dak met de werkelijk adembenemende Mars, het laatste stuk van het laatste concert van deze oerCrimson.






[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 06-08-2021 10:30:26 ]

bazbo cd1294: King Crimson - The Night Watch - Live At The Concertgebouw Amsterdam, November 23rd 1973



The Night Watch - Live At The Concertgebouw Amsterdam, November 23rd 1973 is een livealbum van King Crimson. Het verscheen eind 1997 en ik kocht het op 29 december van dat jaar. Zoals de titel doet vermoeden, is de plaat opgenomen op 23 november 1973 in het Concertgebouw in Amsterdam. Wacht even, was dat niet ...? Ja, dat was het concert waarvan grote delen de basis vormden voor het album Starless And Bible Black. Bij het samenstellen van de doos The Great Deceiver moet Fripp hebben aangevoeld dat de bezetting Robert Fripp, David Cross, John Wetton en Bill Bruford een heel bijzondere was en dat de meeste fans deze groep op handen dragen. En dus besluit hij om een compleet concert van die incarnatie van King Crimson uit te brengen. Maar liefst zesentwintig van de zesenveertig minuten die Starless And Bible Black telt komen van dit concert. Her en der waren wat overdubs aangebracht, maar op deze dubbelcd horen we bijna het hele optreden. Bijna, want de plaat begint met Easy Money en dat is een stuk waarmee de band nooit begon. Waarschijnlijk startte het optreden met Larks' Tongues In Aspic Part One en ontbreekt dat van de mastertapes. Dan Lament, Book Of Saturday en Fracture. In The Night Watch horen we goed waarom er overdubs nodig waren. De techniek liet de band regelmatig in de steek. Tijdens dit lied over het befaamde schilderij van Rembrandt begeeft plots Cross' mellotron het; even lijkt het of de boel stil valt, maar de band speelt door en Cross maakt het stuk af door te improviseren op zijn elektrische piano. Daarna volgt de dik twaalf minuten durende improv die bekend zou worden als het titelnummer van de elpee Starless And Bible Black. Het tweede plaatje start met een tweede improv. Wetton op bas, Fripp op de fluit van de mellotron en Cross op viool maken een zó sereen miniatuurtje, dat Bruford weet dat hij niets moet bijdragen: gedurende dit stuk zit hij met zijn handen en drumsticks gekruist voor zijn borst. Exiles is zoals altijd een mooi gedragen en stemmig stuk in de setlijst. Een derde improv is het intro voor het stuwende The Talking Drum dat gewoontegetrouw uitmondt in een knetterende versie van Larks' Tongues In Aspic Part Two. Daarmee is het reguliere deel van het concert ten einde en een zinderende 21st Century Schizoid Man is de toegift. Deze dubbelaar geeft een prachtige inkijk in de werkwijze van de band; hoe de combi van gecomponeerde en geïmproviseerde stukken een duizelingwekkend concert opleveren. Wat een band.

bazbo cd1295: ProjeKct Two - Space Groove



Space Groove is het eerste album van ProjeKct Two, een van de 'fractals' van King Crimson. Deze 'fractals' ontstaan eind 1996, als na de uitgebreide wereldtoernee kansen op vervolg klein lijken. Logistiek gezien blijkt het lastig om het sextet bijeen te houden en gezamenlijk nieuwe muziek te maken. Fripp vindt de oplossing in de ProjeKcts: bandleden gaan in verschillende samenstellingen - op momenten dat het hun uitkomt - nieuwe muziek maken, die grotendeels geïmproviseerd tot stand komt. ProjeKct Two is het eerste ProjeKct dat live actief is en een plaat uitbrengt. ProjeKct Two is een trio, bestaande uit Robert Fripp (gitaar), Trey Gunn (Warr-gitaar) en Adrian Belew (drums). Dat Belew drumt is niet raar; hij beheerst vele instrumenten en tijdens de tour van 1982 speelt hij al drumduetten met Bruford. Op Space Groove maakt hij gebruik van de Roland V Drum Pro Kit, een drumstel dat ook elektronica aanstuurt. Voeg daarbij Gunns combi van baswerk en gitaar én Fripps soundscapes en gierende gitaartonen en je hebt een compleet nieuwe wereld. Ik kocht de dubbelcd op 8 mei 1998 toen hij net uitkwam en wist niet wat ik hoorde. Space Groove is zoals de titel. Gelijk op het eerste plaatje gaat het los met het titelnummer dat in drie delen is geknipt. Op het eerste gehoor lijkt het dansbaar. Wat Belew op die elektronische drums doet, is zeer aanstekelijk. De soms wazige en soms snijdende gitaartapijten die eroverheen liggen, maken het dan weer compleet bizar. Op het tweede plaatje een suite van drie stukken die onderverdeeld zijn in totaal veertien delen en die werkelijk alle kanten op gaan. Hier hoor ik ook weer die lachwekkende pianosamples uit de gitaar; op andere momenten is de gitaargeluidsmuur weer niet te overzien. Het lijkt allemaal te komen van een andere planeet en toch is het onmiskenbaar King Crimson. Had het een tijdje niet gehoord en vind het weer bijzonder vermakelijk. De mix van de stuwende ritmes in combinatie met de wolken van soundscapes en met die onnavolgbare (gitaar)lijnen blijft me boeien. Geweldig.

bazbo cd1296: King Crimson - Absent Lovers - Live In Montreal 1984



Absent Lovers - Live In Montreal 1984 is een livealbum van King Crimson. Het verschijnt in 1998, ik koop het op 18 juni 1998 en het is opgenomen op 11 juli 1984 in The Spectrum in Montreal. Het is het laatste concert dat de 1981-1984-versie van King Crimson (Fripp, Belew, Levin, Bruford) speelt tot 1994. Bij het doorsnuffelen van de archieven kwam Fripp dit concert tegen; het is destijds in z'n geheel op de Canadese radio uitgezonden en kwam op allerlei bootlegs terecht. Nu is het er dan in uitstekende geluidskwaliteit op dubbelcd. Het optreden begint met Entry Of The Crims, een soundscape waarbij een voor een de bandleden opkomen en mee-improviseren. Het mondt uit in een gedreven versie van Larks' Tongues In Aspic Part Three van de eerder dat jaar verschenen plaat Three Of A Perfect Pair. Die plaat staat centraal tijdens het optreden. We horen er verschillende stukken van, waaronder het titelnummer, het maffe Industry, het compleet bizarre Dig Me, plus de songs Man With An Open Heart en Sleepless. Verder komen zo ongeveer alle stukken van DIscipline voorbij en drie van Beat. Van de ouwetjes zijn alleen Red en Larks' Tongues In Aspic Part Two van de partij. Ook dit is een mooi document en laat horen wat een krachtige band Crimson was in deze drie jaren.

bazbo cd1297: King Crimson - Cirkus - The Young Persons' Guide To King Crimson Live



Cirkus - The Young Persons' Guide To King Crimson Live is een livealbum van King Crimson. Goh. Het verschijnt begin 1999 en ik koop het op 23 mei 1999. Het eerste plaatje is getiteld Neon Heat Disease 1984-1998 en bevat dus op dat moment 'recent' werk; het tweede plaatje Fractured 1969-1998 belicht ook de oudere periode. Wat vooral interessant is aan deze dubbelaar, is dat er veel spul op staat dat op dat moment (1999) nog nergens anders te horen is. Drie stukjes van Absent Lovers, twee van The Night Watch, drie van Epitaph en twee van The Great Deceiver (zie hiervoor) ken ik al, maar de rest is nieuw. Zelf ben ik het meest benieuwd naar materiaal van de 1972 band (Fripp, Collins, Burrell, Wallace), omdat daarvan bijna geen livespul verkrijgbaar is, met uitzondering van de rampzalig klinkende elpee Earthbound, die ik in 1999 niet eens heb (de eerste remaster verschijnt pas in 2002). Hoe die band 21st Century Schizoid Man en Ladies Of The Road speelt, valt me niet tegen; dat ik geen versie te horen krijg van Cirkus (toch het titelnummer van deze verzameling), vind ik dan weer teleurstellend. Wél weer heel leuk zijn het stuk van ProjeKct One en de twee van ProjeKct Two die zijn opgenomen, die stukken die ik dan ook nog niet ken. De geluidskwaliteit is wisselend, maar nergens belabberd en dit album zorgt voor bijna tweeënhalf uur vertier.

_{Van de 'nieuwe' stukken op deze verzameling bijna niks te vinden op YT, behalve:}

bazbo cd1298: King Crimson - The Projects - ProjeKct One: Live At The Jazz Cafe



Live At The Jazz Cafe is het eerste plaatje in de doos The ProjeKcts van King Crimson. Op het plaatje speelt ProjeKct One live in het Jazz Cafe in Londen en we horen een selectie van de vier avonden dat de band er optrad, van 1 t/m 4 december 1997. ProjeKct One was het eerste ProjeKct dat zich geformeerd had, nadat King Crimson in 1996 de uitgebreide wereldtoernee had beëindigd. Met z'n zessen samenkomen, muziek schrijven, repeteren en voor een publiek spelen bleek zeer ingewikkeld en dus vonden de bandleden de oplossing in verschillende 'fractals', oftewel The ProjeKcts. ProjeKct One bestaat uit Robert Fripp (gitaar), Trey Gunn (Warr-gitaar), Tony Levin (bas en stick) en Bill Bruford. Na deze vier concerten was het bekeken ook met ProjeKct One (Bruford was meneer Fripp weer eens spuugzat en richtte zich liever op zijn herziene versie van Bill Bruford's Earthworks). Dit livedocument laat horen wat de band deed: zonder enige voorbereiding het podium op en spelen maar. De volledig geïmproviseerde stukken klinken niet chaotisch; verre van dat. De bandleden luisteren goed en voegen slechts wat toe als dat nodig is. Soms swingt het, soms wringt het, soms giert het gewelddadig en soms is het verbazingwekkend atmosferisch. De stukken op deze cd hebben een titel die verwijst naar (het nummer van) de avond, (welke) set en (welk) nummer. Zelf vind ik 2 ii 3 stemmig. Ik kocht de doos The ProjeKcts overigens op 10 november 1999 toen hij net uit was.

_{Niet veel van te vinden op YT.}

bazbo cd1299: King Crimson - The Projects - ProjeKct Two: Live Groove



Live Groove is het tweede plaatje in de doos The ProjeKcts van King Crimson. ProjeKct Two toerde in het voorjaar van 1998 door de Verenigde Staten en een verslag daarvan horen we hier op deze cd. Belew legt nadrukkelijk de ritmische basis neer met zijn elektronische V-Drums, Gunn plaatst daar bas- of gitaarloopmozaïeken overheen en vervolgens is het Fripp die tekeer gaat met zijn soundscape- of giergiertaar. Daar waar Space Groove nog een wazige en zweverige ruimtereis was, daar is deze livemuziek veel gejaagder, op het neurotische af. De twee openingsstukken Sus-tayn-Z en Heavy ConstruKction zijn daar zeer goede voorbeelden van. Daarna volgt het dramatische The Deception Of The Thrust, met daarin een hoofdrol voor de 'pratende' Warrgitaar van Gunn. Dit stuk bleek een blijvertje, want latere incarnaties van King Crimson zouden het blijven spelen. Maar daarna gaat het weer tekeer in razend tempo. Aan het eind van de cd valt het geluid stil en horen we Fripp vanaf het podium de oproep doen aan de persoon in het publiek die een foto maakte of die zijn camera bij hem wil inleveren. Er klinkt wat verwarring in de zaal en als het publiek door krijgt dat het concert niet verder gaat voordat de onverlaat doet wat hem gevraagd is, slaat de stemming om. Na tien minuten gejoel en onrust is het apparaat dan onschadelijk gemaakt en sust Belew de boel. Als toegift krijgen we een wriemelversie van 21st Century Schizoid Man, althans slechts de riffs aan het eind van de solosectie. Ondanks de wat overbodige en naar voelende reportage van Fripps eigenzinnige gedrag, is dit een zeer sterk album. Live Groove is het hoogtepunt van de ProjeKtsdoos!

_{Niets van te vinden op YT, behalve:}

bazbo cd1300: King Crimson - The Projects - ProjeKct Three: Masque



Masque is het derde plaatje in de doos The ProjeKcts van King Crimson. ProjeKct Three bestaat uit Robert Fripp (gitaar), Trey Gunn (Warrgitaar) en Pat Mastelotto (elektronische drums) en is grotendeels het geesteskind van Mastelotto. Zijn elektronische drums, veelal voorgeprogrammeerd, vormen de basis van verder volkomen geïmproviseerde stukken die werkelijk alle kanten op springen. Het trio toerde kort in maart 1999 door de Verenigde Staten en de opnames daarvan bewerkte Fripp tot een dertiendelige suite (Masque 1-13) die op dit derde plaatje terecht is gekomen. Bij vlagen is het atmosferisch, maar bij andere en veel meer vlagen is het ongemakkelijk, luidruchtig en complex. Onvoorstelbaar dat het trio dit zo op het podium wist voort te brengen. Wie denkt dat het met elektronische drums een monotone dreun is, heeft het verschrikkelijk mis; hier horen we dag en nacht, licht en donker, zwart en wit, lief en uitermate boosaardig. Heel fijn.

<sub>Ook weer bijna niets van te vinden op YT, behalve:


En iets van concertopname:</sub>



[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-08-2021 08:46:27 ]

bazbo cd1301: King Crimson - The ProjeKcts - ProjeKct Four: West Coast Live



Masque is het derde plaatje in de doos The ProjeKcts van King Crimson. ProjeKct Four toerde heel kort in oktober en november 1998 door de Verenigde Staten. Is ProjeKct Three al complex en moeilijk te doorgronden; ProjeKct Four gaat nog een stapje verder. Wederom is het Pat Mastelotto die met zijn elektronische drums al alle aandacht opvraagt. Daarnaast horen we Tony Levin op bas en stick en Trey Gunn op zijn Warrgitaar. Dan zou het muziekmozaïek al klaar moeten zijn, maar Fripp speelt daar dan nog eens zijn soundscapes en bij vlagen volledig neurotische giertaarsolo's overheen. Ik kan me voorstellen dat het voor veel luisteraars tijdens de concerten te veel moet zijn geweest; zij kregen bijna twee uur volledig geïmproviseerde en bijna ondoorgrondelijke muziek voor hun kiezen. Ik vind het heerlijk en kan me fijn laten meeslepen door de golfbewegingen die de muziek maakt. De liveopnames klinken ook hier als een soort suite. Eerst vier lange delen die Ghost heten, dan zowaar het stuk Deception Of The Thrush en twee stukken getiteld Hindu Fizz en ProjeKction die gecomponeerder lijken. De plaat eindigt met nog eens vijf delen van Ghost, twee minuten stilte en een verborgen, titelloos bonusstukje van negenendertig seconden. Gave plaat en een briljante doos.

_{Ook weer bijna niets van te vinden op YT. Wel iets live dat niet op de cd staat:}

bazbo cd1302: King Crimson - The ConstruKction Of Light



The ConstruKction Of Light is het twaalfde studioalbum van King Crimson. In 2000 is het zover en op 11 mei schaf ik 'm aan. Als ik thuis kom en de plaat in de speler douw, schrik ik. Dit is plompe rock en Belew klinkt niet als Belew. Althans, dat is mijn gedachte bij het eerste stuk ProzaKc Blues. King Crimson is weer een kwartet. Naast Fripp en Belew op gitaren zijn Trey Gunn (Warrgitaar) en Pat Mastelotto (drums) van de partij. Na de ProjeKctsperiode gaat Bruford weer verder met zijn Earthworks en zit Levin vast aan een wereldtournee met Seal, vandaar dat Fripp het doet met dit 'double duo', zoals hij het noemt. Op het eerste gehoor lijkt het allemaal wat rockier en simpeler; bij nadere beluistering blijkt er toch veel ouderwets complexe Crimson in de muziek te zitten. ProzaKc Blues, Into The Frying Pan en The World's My Oyster Soup Wax Museum (met z'n malle pianosamples uit de gitaar) mogen dan wat eenvoudige stampers lijken (maar zijn het niet); het titelnummer, FraKctured en Larks' Tongues In Aspic Part Four zijn weer typerender stukken; de eerste is een 'vervolg' op Fracture van het album Starless And Bible Black (1973) en de tweede een vervolg op de stukken van de gelijknamige elpee (1973) en Three Of A Perfect Pair (1984) en bevatten herkenbare licks en structuren. Alles uitermate herkenbaar als zijnde Crimson. Buitenbeentje is de toegift Heaven And Earth, uitgevoerd door ProjeKct X, een aanvankelijk atmosferischer stuk dat eerder doet denken aan Fripps soundscapes dan aan Crimson, maar zich na een paar minuten ontpopt tot een werk dat niet had misstaan op de ProjeKctsdoos. Eerlijk gezegd vond ik destijds de plaat wat tegenvallen en superveel heb ik hem niet gedraaid. Denk dat het komt doordat het in mijn oren allemaal wat kil en technisch klinkt. Tegenwoordig kan ik het album meer waarderen; ik hoor prachtige gierende gitaarlijnen (ook in de 'simpele' stukken), sterke melodieën, adembenemende composities en vooral stukken als The ConstruKction Of Light en FraKctured vind ik zeer goed.






[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 12-08-2021 19:42:43 ]

bazbo cd1303: King Crimson - The ReconstruKction Of Light



The ConstruKction Of Light is het twaalfde studioalbum van King Crimson. Het verscheen in 2000 en zoals ik hiervoor beschreef, was ik aanvankelijk niet zo heel enthousiast over de plaat. Ik niet alleen. Zelfs Robert Fripp had zijn bedenkingen en dan vooral over het drumwerk. Pat Mastelotto speelde in ProjeKct Three en Four voornamelijk elektronische V-Drums en dat leek toen een goed idee; anno 2019 denkt Fripp daar heel anders over en in dat jaar brengt hij een nieuwe versie uit, getiteld The ReconstruKction Of Light, waarop Pat Mastelotto de percussiepartijen opnieuw heeft ingespeeld. Ik moet zeggen: het klinkt veel natuurlijker én krachtiger. Op een of andere manier krijgen de stukken er meer zeggingskracht door en daar waar ik eerst dacht dat het materiaal wat mediocre was, moet ik nu zeker erkennen dat de composities wel degelijk bestaansrecht hebben. Het lijkt wel een compleet andere plaat. De boel is in z'n totaliteit ook opnieuw gemixt en alles is nu nog vetter dan de originele versie. Op de bijgeleverde dvd staat de plaat in de oude versie en in de nieuwe en in een surroundmix. Het extraatje is het complete album van ProjeKct X dat ooit ergens verscheen maar ik nooit heb kunnen vinden. Het is een meer ambiente Crimson; Mastelotto speelt zijn elektronische V-Drums en daaroverheen klinken de donkere partijen van Belew, Gunn en Fripp. Bij vlagen ritmisch-neurotisch, bij andere vlagen wat gedoseerder. Alles instrumentaal. Ik kocht deze set The ReconstruKction Of Light op 4 juli 2019.




_{En vooruit, het stuk van ProjeKct X dat op beide albumversies staat:}

bazbo cd1304: King Crimson - Heavy ConstruKction



Heavy ContruKction is een livealbum van King Crimson. In mei, juni en juli 2000 toert het kwartet door Europa en de concerten worden vastgelegd op DAT. Fripp kiest uit de opnames de beste en stelt een representatieve setlijst vast. Een 'ideaal' concert horen we op de eerste twee plaatjes. Zo ongeveer de gehele The ConstruKction Of Light komt voorbij, aangevuld met veel werk van THRAK. Daarnaast het lied Three Of A Perfect Pair (akoestisch, solo, door Belew), het van oudsher ProjeKctstuk The Deception Of The Thrush en twee vrij lange improvs. Plaatje twee besluit met een cover van Bowies Heroes (ter herinnering: Fripp speelde de giertaar op het origineel, vandaar). Het tweede plaatje is 'enhanced'; als je het in je computer stopt en de juiste code weet ('rome'), dan openbaren zich livebeelden van zeven stukken. Er is ook nog een derde plaatje, waarop dertien improvs van verschillende concerten aan elkaar zijn geplakt. Eén van die improvs is een uitgesponnen versie van The Deception Of The Thrush en twee ervan bevatten een ijzige Fripp die de technicus opdracht geeft om de zaallichten aan te doen en de persoon in het publiek die een foto heeft gemaakt op te sporen. Deze driedubbeldikke cd is een sterk document van de korte toer in 2000 en laat horen hoe het dubbele duo z'n mannetje stond. Muziektechnisch is alles tiptop in orde en dit is een mooie aanvulling op het dan toch al niet kinderachtige (live)oeuvre van King Crimson. Ik kocht Heavy ConstruKction bij het verschijnen op 2 december 2000.






[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 13-08-2021 07:26:22 ]

bazbo cd1305: King Crimson - VROOOM VROOOM



VROOOM VROOOM is een livealbum van King Crimson. Het verscheen in 2001, ik kocht het op 27 oktober 2001 en het is eigenlijk een verzameling van opnames. Op het eerste plaatje van de dubbelcd staan opnames van het concert dat het double trio gaf op 2, 3 en 4 augustus 1996 in Het Metropolitan Theater in Mexico City. We horen veel werk van het dan verschenen album THRAK en een paar oudjes: The Talking Drum dat toeleidt naar Larks' Tongues In Aspic Part Two, Neurotica, Red en - uiterst verrassend - 21 Century Schizoid Man. Er is ook een nieuw stukje Prism, waarin drummers Bill Bruford en Pat Mastelotto een waanzinnig duet spelen. Eenzelfde soort, maar nóg krachtiger drumstuk (Conundrum) opent het tweede plaatje, dat is opgenomen op 20, 21, 22, 24 en 25 november 1995 in het Longacre Theater in New York. Hier horen we naast THRAKstukken ook veel van Discipline. Op beide plaatjes staan B'Boom en het bijbehorende THRAK en ik blijf deze combi toch wel het allersterkste van dit dubbele trio vinden. Maar alles is goed; nergens stelt dit plaatje teleur, al hebben we veel (heel veel) stukken al eens of meerdere keren gehoord. Het tweede plaatje sluit overigens af met Free As A Bird (het Beatlesnummer dat Belew tijdens de shows in z'n uppie akoestisch speelde, daags na het verschijnen van de Anthology-compilatie van The Fab Four, waarop het lied voor het eerst te horen was) en een versie van Walking On AIr (dat afkomstig is van de show in Los Angeles op 30 juni 1995). Het leuke van de twee nieuwe drumstukken (en van de twee B'Booms) is dat het misschien wel mede de aanleiding is geweest dat Fripp acht jaar geleden heeft besloten om nieuw leven te blazen in een unieke bezetting van King Crimson: eentje waarin de drums een nóg grotere rol spelen. Maar daarover later meer.

bazbo cd1306: King Crimson - Happy With What You Have To Be Happy With



Happy With What You Have To Be Happy With is een EP of minialbum van King Crimson. Het verschijnt laat in 2002 en ik koop het op 16 november van dat jaar als hij verkrijgbaar is in mijn plaatselijke platenwinkel. Het dubbel duo Fripp-Belew-Gunn-Mastelotto is begin 2002 in de studio bezig met de voorbereidingen voor een nieuw album en dit minialbum (vierendertig minuten) is een voorproefje ervan. Het titelnummer is zo'n heerlijke meebruller, die bij nader meebrullen helemaal niet zo gemakkelijk is om mee te brullen. Eyes Wide Open is een balladachtig lied en Potato Pie is een bluesy klinkend stuk (jaja). Daartussendoor horen we korte instrumentale intermezzi. Aan het eind horen we een concertuitvoering van Larks' Tongues In Aspic Part IV met heerlijk vieze gitaarsolo van Belew, opgenomen in Nashville en de EP sluit af met het wat atmosferische knip-en-plakstuk Clouds.

_{Niets van te vinden op YT. Het titelstuk kwam een jaar later (in een andere versie) op het nieuwe album, dus doen we die maar.}

En dan nog Clouds:

bazbo cd1307: King Crimson - Ladies Of The Road - Live 1971-1972



Ladies Of The Road - Live 1971-1972 is een livealbum van King Crimson. Het verscheen in 2002 en ik kocht het bij het verschijnen op 30 november van dat jaar. Het is een dubbelcd. Op het eerste plaatje staan opnames van verschillende concerten uit 1971 en 1972 en het geeft een mooi beeld van wat de band destijds op het podium speelde. Robert Fripp (gitaar), Boz Burell (bas/zang), Mel Collins (saxen en fluiten) en Ian Wallace (drums). In 1971 zat Pete Sinfield nog achter de VC3-synthesizer en bewerkte in solo's het geluid van het drumstel, maar dat horen we hier niet of nauwelijks. Materiaal natuurlijk van de plaat waar deze bezetting op speelt (The Letters, Formentera Lady en Sailor's Tale), maar ook ouder werk (Pictures Of A City, Groon en natuurlijk 21st Century Schizoid Man). Bijzonder zijn de Donovan-cover Get Thy Bearings (dat de 1969band ook veel speelde) en het titelnummer van de eerste plaat (In The Court Of The Crimson King, een fragment slechts en in een bluesversie, hetgeen vooral laat horen dat dit stuk absoluut niet bij deze bezetting thuis hoorde). Maar het mooist is Cirkus, met de twee mellotrons die tegen elkaar in grommen en gieren. Het tweede plaatje is getiteld Schizoid Men en bevat slechts gitaar- en saxsolo's uit 21st Century Schizoid Man en je moet wel een heel grote Crimsonfan zijn wil je deze hele zit waarderen. Nu ben ik een heel grote Crimsonfan, dus ik vind het geweldig. Dat Fripp een aardige solo weg kan raggen is bekend, maar de grote openbaring is hier meneer Mel Collins op sax, o jongens. De opnames komen van allerlei concerten en zijn ook verschillend in geluidskwaliteit, maar het laat vooral horen over welke technisch sterke muzikanten King Crimson beschikte. Van gierende gitaar tot scheurende sax, van energieke drums tot wazige shit. Ook weer een mooi document en waardevol, omdat het een beeld geeft van een onderbelichte periode in de Crimsongeschiedenis.






[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 15-08-2021 21:24:18 ]

bazbo cd1308: King Crimson - The Power To Believe



The Power To Believe is het dertiende studioalbum van King Crimson. Op 3 maart 2003 is hij net uit en koop ik hem. Nog geen drie minuten nadat ik hem heb opgezet, weet ik: deze stelt me niet teleur. Na een korte introductie (The Power To Believe I: A Capella) dreunt gelijk het almachtige Level Five erin. Allemensen, wat een beest van een instrumental is dit. Een feest van loopjes, tempowisselingen en beukakkoorden. Eyes Wide Open is een luchtige song ter onderbreking en met Elektrik gaat het weer stevig verder met een harde instrumental. Facts Of Life is weer zo'n krachtige Belewsong met een sterke gitaarriff en compleet gestoorde Frippsolo. The Power To Believe II is een vreemde: het had zo een ProjeKct X-stuk kunnen zijn, ambiente klanken (à la Fripps soundscapes) met een (elektronische) drumloop eronder. Dangerous Curves start als een atmosferisch stuk met een stuwend ritme, dat langzaam in volume opbouwt tot het uitmondt in een mooie apotheose. Happy With What You Have To Be Happy With kennen we - net als Eyes Wide Open - van de gelijknamige EP van een jaar ervoor: een grandioze meebruller. De plaat komt tot rust en tot einde met The Power To Believe III en The Power To Believe IV: Coda. De vraag die ik me destijds stelde was: kunnen we King Crimson tegenwoordig tot de metal rekenen? De zware beukinstrumentals neigen ertoe; de songs maken het behapbaar en brengen het geheel in balans. In z'n totaliteit is dit een zeer goede plaat, maar de giganten Dangerous Curves, Elektrik en vooral Level Five maken dit album ijzersterk.

bazbo cd1309: King Crimson - The Power To Believe



The Power To Believe is het dertiende studioalbum van King Crimson. Het verscheen in 2003 en zestien jaar later kwam er een nieuwe mix in een mooie heruitgave. Die kocht ik op 1 juli 2019, bij het verschijnen. Naast het album in een mooie ruimtelijke mix zijn er drie extraatjes: drie stukken die eerder vertolkt waren door ProjeKct Two. Op de meegeleverde dvd staat het album in diverse mixen, waaronder een fenomenale surround, maar ook de Happy With What You Have To Be Happy With EP en het minialbum Level Five, dat in 2001 verscheen als promo en in 2008 via de reguliere kanalen was uitgebracht (en waarover later meer). Na het verschijnen van The Power To Believe gaat de band ook weer op tournee, dit keer in het voorprogramma van Tool. Het beuken compleet.

bazbo cd1310: King Crimson - The 21st Century Guide To King Crimson - Volume One 1969-1974



The 21st Century Guide To King Crimson - Volume One 1969-1974 is een verzamelbox van King Crimson. Vier plaatjes zitten erin. De doos komt uit eind 2004 en ik koop hem op 20 januari 2005. In het begeleidende boek legt Robert Fripp uit dat de box in de plaats komt van die andere box Frame By Frame uit 2001. Alle problemen met platenmaatschappijen en management zijn inmiddels opgelost en alle materiaal behoort nu toe aan Discipline Global Music (DGM), het bedrijf van Fripp. Dat maakt dat hij nu het oeuvre definitief kan maken. Voor deze box is alle materiaal weer opnieuw gemixt en gemasterd. Vier plaatjes dus. Twee met studio-opnames en twee live. Op het eerste plaatje de periode 1969-1971, die de eerste vier King Crimsonplaten beslaat. Het schijfje is nagenoeg hetzelfde als het eerste plaatje van Frame By Frame. Daar waar bij de oude doos 'slechts' zestig minuten op een schijfje stond, daar krijgen we hier bijna tachtig minuten per plaatje. Zo horen we een instrumentale mix van het titelnummer van de tweede plaat In The Wake Of Poseidon en van een ingekort titelnummer van Islands. Het tweede plaatje bevat liveopnames uit 1969 en 1971/1972 en waren eerder te vinden op Epitaph, Ladies Of The Road en Earthbound. De derde schijf gaat over 1972-1974 en is merendeels hetzelfde als de tweede disc van Frame By Frame, met als uitzondering dat we nu wél een volledige Fracture horen (daarentegen is Starless nog altijd schandalig gekortwiekt). Op de vierde plaat livewerk uit die periode 1972-1974 en het is materiaal dat eerder te horen was op USA, The Great Deceiver en The Night Watch. Slechts één nooit eerder uitgebrachte improv: uit Augusburg, 27 maart 1974. Het duurt wel een minuut en acht seconden. Mooie doos, perfect geluid, maar had spannender gekund voor de verzamelaar die alles al heeft.

bazbo cd1311: King Crimson - The 21st Century Guide To King Crimson - Volume Two 1981-2003



The 21st Century Guide To King Crimson - Volume Two 1981-2003 is een verzamelbox van King Crimson. Vier plaatjes zitten erin. De doos komt uit in 2005 en ik koop hem op 24 oktober 2005. De doos is het tweede deel van de achtcdtellende compilatie die de eerdere 4cd-doos Frame By Frame moet vervangen. Op dit tweede deel alle aandacht naar de periode 1984-2003. Het eerste en derde plaatje bevatten studio-opnames, het tweede en vierde livewerk. Het eerste plaatje beslaat de periode 1981-1984 en is nagenoeg hetzelfde als het derde plaatje van Frame By Frame: bijna de gehele plaat Discipline staat erop, aangevuld met vier stukken van Beat en twee van Three Of A Perfect Pair. Omdat er tegenwoordig bijna tachtig minuten op een cd passen in plaats van zestig, is er wat extra materiaal toegevoegd; naast The King Crimson Barber Shop vijf stukjes opgenomen in 2003 en waarvan er vier eerder te horen waren op de EP Happy With What You Have To Be Happy With. Alleen Form No. 1 is nieuw en nooit eerder uitgebracht. Het tweede plaatje laat ons liveopnamen van 1981-1984 horen en alles was al eerder verkrijgbaar op Absent Lovers, met uitzondering van twee stukken die dan weer te beluisteren waren op de videoband Live at Frejus of de dvd Neal And Jack And Me, plus Elephant Talk van de via de King Crimson Collectors Club verkrijgbare cd Live At Cap D'Agde, opgenomen op 26 augustus 1982. De derde schijf is dan gewijd aan de periode 1996-2003 en hierop horen we spul van THRAK en The Power To Believe, aangevuld met één stuk van THRaKaTTaK (en dat terwijl dat helemaal geen studioplaat is, maar een compilatie van liveimprovs). Kennelijk vond Fripp in 2003 het album The ConstruKction Of Light onvoldoende de moeite waard om er stukken van op te nemen; opmerkelijk. Gelukkig komt er wel materiaal van die plaat terug op het vierde plaatje, waarop we de band live bezig horen tussen 1994 en 2003. De meeste opnamen waren al eerder te horen op VROOOM VROOOM, de EP Happy With What You Have To Be Happy With, de dvd Eyes Wide Open en de promo Level Five (die in 2008 regulier verscheen en waarover later meer). Daarnaast zijn er drie stukken van The ProjeKctsbox te horen. Slechts twee stukken nooit eerder vertoond: One Time (opgenomen in Buenos Aires op 29 september 1994) en FraKctured (opgenomen in Kopenhagen en Bonn op 28 mei en 6 juni 2000). Ook dit is een geweldige box: alles klinkt natuurlijk weer perfect, inclusief de liveopnamen, maar wederom is er voor de verzamelaar weinig nieuws te ontdekken.

bazbo cd1312: King Crimson - Epitaph - Volumes Three & Four



Epitaph - Volumes Three & Four is een livealbum van King Crimson. Het is het vervolg op de eerdere Epitaph-box (zie aldaar) en verscheen in 2006. Ik kocht deze dubbelcd op 16 oktober 2006. Op het eerste plaatje staat het complete concert dat King Crimson gaf op het Plumpton Festival op 9 augustus 1969. De geluidskwaliteit is wisselend. Fripp heeft zelf geen opnames van het concert en voor deze gelegenheid heeft hij gebruik gemaakt van vijf verschillende bootlegs om een compleet concert te kunnen presenteren. Wat de band hier speelt is grandioos; dit concert bevat na opener 21st Century Schizoid Man voornamelijk stukken die een vehikel zijn voor een fikse improv (Get Thy Bearings, Mantra, Travel Weary Capricorn en Mars). Eigenlijk is alleen In The Court Of The Crimson King een 'reguliere' song. Het tweede plaatje bevat opnames van het concert uit de Chesterfield Jazz Club op 7 september 1969. Het is net niet het gehele concert, want er waren wat technische problemen. Waar zalen destijds niet op ingespeeld waren, is dat hoe meer elektriciteit de band gebruikte (licht, geluid), hoe meer het voltage uit de stopcontacten zakte. Crimson maakte veel gebruik van een lichtshow (uitgedacht door Peter Sinfield) en als het geluidsvolume hoog was en de lichten volop aan, dan had dit gevolgen voor het voltage en dan vooral voor de mellotron. De mellotron is een mechanisch apparaat dat met tapes werkt. Als het voltage zakt, dan gaan de tapes langzamer draaien en zakt dus ook de toonhoogte. Hierdoor bleken twee stukken van dit concert onbeluisterbaar en niet op te poetsen. Vandaar dat we I Talk To The Wind en In The Court Of The Crimson King, waarin de mellotron een grote rol speelt, moeten missen. In de overige stukken is het probleem niet of nauwelijks te horen; daar zal de verlichting sober zijn geweest. Gelukkig blijft er een dik uur over en daarin speelt de band de gebruikelijke stukken, inclusief Drop In (dat op de Islandsplaat The Letters heet) en laat dat zo ongeveer de enige complete beschikbare versie zijn waarin ook de gitaarsolo zit. De geluidskwaliteit is ook hier alleszins redelijk. Geen superkwaliteit, maar bijzonder goed te beluisteren. Hoogtepunt is het bijna twintig minuten durende Get Thy Bearings (van Donovan) met allerlei improvs. Die oude concertregistraties van de allerleerste incarnatie van King Crimson laten vooral ook horen hoe bepalend Ian McDonald (fluit, sax, mellotron, enzovoorts) eigenlijk was. Kortom: ook dit is een mooie aanvulling op de verzameling liveopnames die we van King Crimson hebben.

<sub>Niets van dit album te vinden op YT, behalve:

En een opname die niet op het album staat, inclusief probleem met de mellotron:</sub>

bazbo cd1313: King Crimson - The Collectable King Crimson Volume One: Live In Mainz, 1974 & Live In Asbury Park, NJ, 1974



The Collectable King Crimson Volume One: Live In Mainz, 1974 & Live In Asbury Park, NJ, 1974 is een livealbum van King Crimson. Of nee, het zijn twee livealbums verpakt in een dubbelcd. Beide plaatjes zijn afzonderlijk te krijgen via de King Crimson Collectors Club, maar in 2006 verschenen ze in dit formaat. Ik kocht het op 21 september 2006, toen het verkrijgbaar was in de plaatselijke platenwinkel. Live in Mainz, 1974 is opgenomen op 30 maart 1974. Fripp, Wetton, Cross en Bruford spelen stukken van Larks' Tongues In Aspic (denk aan Exiles en een spetterende Easy Money) en Starless And Bible Black (denk aan Lament en The Night Watch), met hier en daar een korte improv en het hoogtepunt is een vroege versie van Starless. De geluidskwaliteit is zeer redelijk, maar helaas is het geen compleet concert; de plaat start met een korte improv en het weinig gespeelde en nooit in de studio vastgelegde Dr. Diamond en tijdens die spetterende Easy Money houdt de opname abrupt op. Het tweede plaatje bevat het complete concert dat King Crimson gaf in The Casino, Asbury Park, NJ op 28 juni 1974. Veel van dit concert is terecht gekomen op de elpee USA (1975), zij het met overdubs en knip- en plakwerk: zo eindigt op die plaat een improv vrij bruut en krijgt een ander stuk midden in een gitaarsolo een fade-out. Nu krijgen we het gehele concert en zonder ingrepen. De geluidskwaliteit is geweldig en de setlist ook. Het geeft een perfect beeld van hoe de band moet hebben geklonken op een goede avond in de nadagen van de laatste tour van de 1973/1974-band. Fripp, Cross, Wetton en Bruford zijn grandioos op dreef en dat terwijl de zaal maar half gevuld was. De start alleen al is fenomenaal met een knallende Larks' Tongues In Aspic, waarna Lament en Exiles komen. Dan is het tijd voor de improv. Asbury Park stond dus al op USA, maar hier horen we de volledige versie. De gitaarsolo in Easy Money is misschien voor moderne begrippen wat lang, maar het is gaaf hem in z'n geheel te horen (op USA krijgt-ie halverwege een fade-out). Fracture en Starless besluiten het concert en 21st Century Schizoid Man is de razende toegift. De eerste twee staan op de remaster van USA. 21st Century Schizoid Man is te horen op de elpee, met viooloverdubs door Eddie Jobson; hier is-ie in de oorspronkelijke uitvoering. Drie dagen later speelde de band het allerlaatste concert om vervolgens de studio in te duiken voor de opnames van Red en voordat dat album verscheen, had Fripp de stekker eruit getrokken. Wat blijft is dit document: Live In Asbury Park is misschien wel het beste concert dat deze incarnatie van King Crimson ooit heeft gegeven.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 20-08-2021 10:35:39 ]

bazbo cd1314: King Crimson - The Collectable King Crimson Volume Two: Live at Moles, Bath, 1981 & Live in Philadelphia, PA, 1982



The Collectable King Crimson Volume Two: Live at Moles, Bath, 1981 & Live in Philadelphia, PA, 1982 is een livealbum van King Crimson. Evenals Volume One is het een dubbelc en waren de twee plaatjes afzonderlijk te verkrijgen via de King Crimson Collectors Club. Deze dubbelaar verscheen in 2007 en ik kocht 'm op 10 maart 2007. Het eerste plaatje bevat het legendarische eerste concert van de 1981-1984 line-up. Het is opgenomen op 30 april 1981 in de Moles Club in Bath. Fripp, Belew, Levin en Bruford hebben krap een maand gerepeteerd en spelen nog onder de oorspronkelijke naam Discipline. Het is een kort concert (nog geen vijfenvijftig minuten) en de geluidskwaliteit laat her en der te wensen over, maar de energie is grandioos en zoals gezegd, dit is een legendarisch concert en dus van grote waarde voor de Crimsongeschiedenis. Het publiek krijgt slechts negen stukken voor de kiezen; zeven daarvan zullen later te horen zijn op de debuutplaat (Discipline) van deze bezetting. Daarnaast twee 'oudjes' (Red en Larks' Tongues In Aspic Part Two) en dat is het. Het kleine publiek staat opgepropt in het kille clubzaaltje en de band? De band is heet. Dat kunnen we ook zeggen van het concert dat plaatsvond op 30 juli 1982 in de Mann Music Centre in Philadelphia en dat we vinden op het tweede plaatje. Hier is de geluidskwaliteit zeer goed. De band is duidelijk ondertussen goed op elkaar ingespeeld. We horen stukken van Discipline (alle zeven) en Beat (vier stuks) en dezelfde twee oudjes. Ik weet niet heel zeker of dit het complete concert is (ik mis Neal And Jack And Me en Waiting Man, toch een essentieel stuk uit die tijd). The Howler is gaaf om te horen, want dat heeft niet lang op de setlijst gestaan. Bijzonder indrukwekkend (zoals altijd) is de uitvoering van Indiscipline met drumsolo als introductie, een retestrakke Frame By Frame en een wat uitgesponnener The Sheltering Sky. Leuke aanvulling op de verzameling, dit.



_{Van Moles, Bath niks te vinden op YT, behalve deze korte reportage:}

bazbo cd1315: King Crimson - The Collectable King Crimson - Volume Three: Live At The Sheperds Bush Empire, London, 1996



The Collectable King Crimson - Volume Three: Live At The Sheperds Bush Empire, London, 1996 is een livealbum van King Crimson. Dit derde deel uit de reeks verscheen in 2008 en ik kocht 'm op 17 april toen-ie verscheen. Dit keer een enkel concert op de dubbelcd. Op 1 juli 1996 stond de Double Trio-versie van King Crimson in de Sheperds Bush Empire in Londen en het complete concert van die avond is hier te beluisteren. Het is een redelijk bijzonder concert om verschillende redenen. Ten eerste zou het California Guitar Trio in het voorprogramma spelen, maar haakte onverwacht af, waarop Fripp de avond in z'n uppie opende met een bijna half uur durende soundscape en daarmee opent deze plaat. Ten tweede staan er een paar verrassingen op het menu. Zo opent het concert met drumstuk Conondrum, alvorens Thela Hun Ginjeet erin knalt. Improvisatie vond veel plaats, maar Improv 1 is speciaal omdat het klinkt als een strijkensemble. Waiting Man is ook vrij uniek voor deze bezetting en krijgt een gedreven vertolking. De vaart zit er sowieso goed in: het tempo van een stuk als Frame By Frame is niet bij te houden en moet het uiterste hebben gevraagd van Fripp, die de aanzet van Belew maar had te volgen. Het laatste stuk van het reguliere concert is een monsterversie van het toch al monsterlijke 21st Century Schizoid Man, waarna in de toegiften Indiscipline, Prism (een drumkwartet uit 1984 gecomponeerd door ECM-artiest Pierre Favre) en Elephant Talk volgen. Gaaf concert, redelijk goede geluidskwaliteit ook.

_{Niks van te vinden op YT, daarom maar een stuk dat de band ook speelde tijdens een ander concert op een andere datum in de tour:}

bazbo cd1316: King Crimson - Level Five



Level Five is een livealbum van King Crimson. Een liveminialbum is een betere term. Met krap drie kwartier en slechts vijf stukken erop die afkomstig zijn van een onbekend aantal concerten van onbekende datum, is het niet echt een reguliere liveplaat. Sterk is-ie wel en de geluidskwaliteit is gewoon top. De cd verscheen oorspronkelijk in 2001 in een zeer gelimiteerde oplage en in 2008 kwam er een regulierdere release. Die heb ik en ik kocht 'm bij het verschijnen op 8 december 2008. De opnames zijn gemaakt tijdens de Level Five-tour in 2001. Zo opent de plaat met een compacte versie Dangerous Curves, waarna titelnummer Level Five erin beukt. Studio-opnames van beide stukken zijn te horen op The Power To Believe en die verscheen in 2003, dus hier horen we oerversies. Virtuous Circle klinkt als een improv en The ConstruKction Of Light is een sterke uitvoering van het stuk van de gelijknamige plaat uit 2000. Het album sluit af met een mooie versie van The Deception Of The Thrush. Hoewel, het album lijkt af te sluiten, want na een minuut stilte is er nog een bonusstuk van dik vijf minuten. Dit klinkt ook weer als een improv die afkomstig had kunnen zijn van ProjeKct X of zo. Bijzonder aangename tussendoor, dit.

_{Niks van te vinden op YT, dus doen we het met:}

quote:

Op maandag 23 augustus 2021 16:04 schreef Bosbeetle het volgende:
Hoeveel cm king crimson moet je nog Bazbo?

We zitten pas in 2008, hè. Stuk of wat. Heb maar anderhalve plank Crimson.

bazbo cd1317: King Crimson - EleKtriK - Live In Japan 2003



King Crimson - EleKtriK - Live In Japan 2003 is een livealbum van King Crimson. Het kwam in zeer beperkte oplage uit in 2003, maar in 2008 verscheen dan een beter verkrijgbare versie in de King Crimson Collectors Club-serie en die kocht ik op 20 december van dat jaar. Het is de registratie van een concert dat de band gaf op 16 april 2003 in de Kouseinenkin Kaikan in Tokyo, tijdens de korte Japanse toer van het album The Power To Believe. Fripp, Belew, Gunn en Mastelotto zijn waarlijk in topvorm. Na een soundscape intro en de a capella The Power To Believe I beukt het beest dat Level Five heet er genadeloos in. Daarna volgen drie stukken van The ConstruKction Of Light, eentje van THRAK (One Time) en het merendeel van The Power To Believe. Vooral de gruwelijk luide versie van Happy With What You Have To Be Happy With is indrukwekkend, met een monsterlijke gitaarsolo van Fripp, maar ook Facts Of Life, ProzaKc Blues (waarin Belew heerlijk laag brult) en The World's My Oyster Soup Wax Museum (dit keer met veel minder pianosamples maar met scheurgitaar) doen een fijne aanslag op je trommelvliezen. Rustpuntjes zijn er ook: eerder genoemde One Time (dat hier eigenlijk nogal uit de toon valt) en de ambientere The Power To Believe II. Kortom: heel fijne plaat. De livebeelden moeten we er bij denken; die zijn te vinden op de dubbeldvd Eyes Wide Open (uit 2003), maar die is voor later.

_{Van de cd niets te vinden op YT, wel andere concertbeelden van deze tour in Japan:}

bazbo cd1318: King Crimson - Live At The Marquee - August 10, 1971



Live At The Marquee - August 10, 1971 is een livealbum van King Crimson. Het verscheen voor het eerst in 2012 voor leden van de King Crimson Collectors Club, maar later kwam er een wereldwijde uitgave, die ik kocht op 4 mei 2015 in het jaar van verschijnen. Niet heel verrassend is dit concert opgenomen op 10 augustus 1971 in The Marquee in Londen. We hebben hier te maken met de wat vergeten 1971-bezetting, die bestond uit Robert Fripp, Boz Burell, Mel Collins en Ian Wallace, aangevuld met Peter Sinfield die licht en de VC3-synthesizer biediende. Het vierde studioalbum Islands moest nog verschijnen en hier horen we een paar stukken van die plaat in hun vroege versies. Denk aan Formentera Lady, Sailor's Tale (met een solo op elektrische piano!), The Letters en Ladies Of The Road. Het concert opent met Pictures Of A City en verder horen we Cadence And Cascade (bijzonder, want van de tweede plaat) en Cirkus (met z'n twee mellotrons). Een groot deel van het tweede plaatje van deze dubbelcd wordt ingenomen door een maar liefst vierentwintig minuten durende improv (met daarin veel van Groon), die werkelijk alle kanten opgaat en ook de befaamde drumsolo met VC3-vervormingen bevat. Interessant, maar ik vrees dat het in deze tijden niet meer zou kunnen. Wat het in ieder geval wel weer laat horen is wat een grandioze muzikant Mel Collins is; zijn saxsolo's zijn om je vingers bij af te likken. Afsluiter is natuurlijk 21st Century Schizoid Man en daarmee is een redelijk goed klinkend concert ten einde gekomen. Mooi dat we nu een blik geworpen krijgen op een geheel concert uit deze ietwat onderbelichte periode in de carrière van King Crimson.

_{Weinig van te vinden op YT:}





[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 25-08-2021 12:38:39 ]

bazbo cd1319: King Crimson - Live At The Orpheum



Live At The Orpheum is een minilivealbum van King Crimson. Het verschijnt in 2015. Behalve een boel uitgaven van vroeger livewerk is het dan de laatste jaren stil geweest rondom King Crimson. De laatste toer vond plaats in 2011. Trey Gunn was er niet meer bij en de band bestond uit Robert Fripp, Adrian Belew, Tony Levin en Pat Mastelotto, af en toe aangevuld met Porcupine Tree-drummer Gavin Harrison. De band toerde veel samen met Tool en aan het geluid van Crimson in die periode af te lezen was dat niet zo'n gekke combinatie. In 2011 is Fripp de band weer een tijdje moe. Belew en Levin doen nog een poging om met hun Crimson ProjeKct (een combi van The Adrian Belew Power Trio en Stick Men die naast eigen stukken ook veel Crimson speelt) in beeld te krijgen. Het lukt niet echt, ook al zijn de concerten succesvol. En dan in 2013 begint het te gonzen. Gaat Fripp weer een nieuwe versie van King Crimson opzetten? Hij doet het. En wat voor een. Fripp is er natuurlijk, naast hem is Jakko Jakszyk (die met zijn 21st Century Schizoid Band al veel Crimsonmateriaal heeft gespeeld), Tony Levin, Mel Collins (!) en maar liefst drie (DRIE!) drummers: Pat Mastelotto, Gavin Harrison en Bill Rieflin (die ook toetsenpartijen speelt). Voorlopig gaat de band alleen live spelen; er zijn geen plannen voor studio-opnames. De drie drummers staan voor op het podium en de andere vier muzikanten bevinden zich daarachter. Opvallend: Belew is er niet bij en daar is op de sociale media wat discussie over, niet in het minst tussen Belew en Fripp zelf. In 2014, na maanden repeteren is het zover: een toer door Noord-Amerika. Op 30 september en 1 oktober 2014 staat de band in The Orpheum Theatre in Los Angeles. Daar verschijnt in 2015 dit document van en ik koop dat bij het verschijnen op 14 januari 2015. Tegenvaller: het is een minialbum van veertig minuten met slechts zeven stukjes erop. Wat hebben we daar nu aan? De plaat opent met een korte instrumentale improv en daarna klinkt One More Red Nightmare (van Red). Gaaf, al past de hoge Jakszykstem er niet zo goed in. The ConstruKction Of Light is een ingekorte versie, The Letters (van Islands) heeft een mooie lawaaisolo van Collins en Sailor's Tale (ook van Islands) klinkt gedreven. Meevaller: de band neemt een duik in het (verre) verleden, iets wat Fripp altijd tegenstond (met als uitzondering de stukken Red en Larks' Tongues In Aspic Part Two die hij vanaf 1981 bleef spelen). Enorme meevaller: Starless staat hierop. In z'n geheel. De geluidskwaliteit is excellent; Fripps en Levins toerdagboeken online vertelden over meer opnames en lieten veel foto's zien. Ik herinner me dat ik enorm teleurgesteld was in het feit dat we niet een geheel concert kregen, want dit plaatje smaakte naar (heel veel) meer. En ik hoopte natuurlijk dat de band naar Europa zou komen...

bazbo cd1320: King Crimson - Live In Toronto



Live In Toronto is een livealbum van King Crimson. Het verscheen in 2016 en ik kocht het op 4 april van dat jaar, toen-ie net uit was. Het is opgenomen op 20 november 2015 in het Queen Elizabeth Theatre in Toronto. Zelf had ik het zevenkoppige beest gezien kort daarvoor, op vrijdag 25 september 2015 in Tivoli Vredenburg in Utrecht. Even los van het niet fijne zaalgeluid: een zeer goed concert dat de meeste van mijn verwachtingen - waaronder fijn zaalgeluid - waar maakte. Ik had jarenlang uitgekeken naar het moment dat ik een van mijn allerfavorietste bands live mocht aanschouwen en beluisteren en dit viel niet - op het niet fijne zaalgeluid na - eens tegen. Live In Toronto is wat dat betreft een mooi souvenir. Niet dat de setlijst hetzelfde is (die is ieder concert grotendeels anders), maar hoe gedreven en goed de band speelt, dat is zeker vergelijkbaar. Het concert begint met een korte improv en daarna horen we de eerste tonen van Larks' Tongues In Aspic Part One. De dynamiek in dit stuk komt aardig overeen met die van de originele elpee: van zachte pingelgeluidjes tot knallend luide gitaarmuur. Daarna een mooie mix van ouder en recenter materiaal en zelfs een paar geheel nieuwe stukken. Pictures Of A City, Red, Epitaph, Easy Money, The Letters, Sailor's Tale en In The Court Of The Crimson King zijn de klassiekers en krijgen een mooie vertolking die de geschiedenis eer aandoet én nieuwe elementen in het arrangement krijgen. VROOOM (met fluitwerk erin), Level Five en The ConstruKction Of Light zijn wat recenter en zorgen voor mooie (en stevige) afwisseling. Radical Action, Meltdown en drumstuk Banshee Legs Bell Hassle zijn nieuw en verrassend in de set. Het reguliere deel kent een schitterende afsluiting in de vorm van Starless en de toegift is een spetterende 21st Century Schizoid Man. Het geluid op deze dubbelcd is waarlijk zeer goed (in tegenstelling tot het niet fijne zaalgeluid in Tivoli Vredenburg op vrijdag 25 september 2015). Gave liveregistratie.

bazbo cd1321: King Crimson - Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind)



Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) is een livealbum van King Crimson. Album? Nee, dit is een multimediadoos. Ik heb hier de Tour Edition met drie cd's, 2 dvd's en een bluray erin. Deze joekel kwam uit in 2016 en ik bemachtigde hem op 11 november 2016. Het merendeel van de opnames is gemaakt op 16, 17 en 19 december 2015 tijdens de Japanse tour. De drie cd's zijn geordend volgens een bepaalde thematiek. Zo is plaatje 1 getiteld Mainly Metal en daarop horen we steviger stukken zoals Larks' Tongues In Aspic Part One en Part Two, The ConstruKction Of Light, Radical Action, Meltdown en beest Level Five, afgewisseld met het kalme The Light Of Day (afkomstig van het Jakszyk-Fripp-Collins-ProjeKct). Plaatje twee heet Easy Money Shots en ik heb geen flauw idee wat dit moet betekenen; we horen stukken als Pictures Of A City, VROOOM, The Letters, Sailor's Tale, het nieuwe Suitable Grounds For The Blues en Easy Money (goh). Op het derde plaatje Crimson Classics staan klassiekers als Red (waarom dit niet op het eerste plaatje staat is me een raadsel), One More Red Nightmare, Epitaph, In The Court Of The Crimson King en gangbare concertafsluiters Starless en 21st Century Schizoid Man. Het zijn zo ongeveer alle stukken die de band in dat jaar 2015 op het podium heeft gespeeld. Op de bluray staat alles in een concert-achtige volgorde, zodat we een idee krijgen hoe de opbouw van het concert is geweest. En: met beelden! Geen bewegende camera's, maar alles door 12.354 vaste camera's op het podium en van achter uit de zaal gefilmd. Op de twee dvd's staat het concert nog een keer, met als extra's wat beelden van achter de schermen. Het geluid op de zes schijven is fenomenaal; het is rechtstreeks vanaf de mengtafel opgenomen. Dat maakt dat je de zaalambiance mist en er is ook geen publiek te horen. Misschien wat steriel, maar ik klaag niet. De surroundmix op de dvd's en bluray is helemaal om je vingers bij af te likken. In september 2016 zag ik de band opnieuw, ditmaal gedurende twee avonden in het Waterside Theatre in Aylesbury. Het was LUID! Maar grandioos goed geluid; ondanks het hoge volume waren alle instrumenten tot in het kleinste detail te horen. Twee avonden met ieder een geheel andere setlijst, met uitzondering van de laatste twee stukken, waaronder het absolute hoogtepunt Starless. Tijdens het hele concert staat de band in vol licht op het podium, maar gedurende het instrumentale deel van de afsluiter Starless verandert langzaam het licht van wit naar knalrood: ik heb dit fenomeen nu zes keer gezien en heb zes keer kippenvel gehad. Gelukkig is dit ook te zien op het beeldmateriaal van deze wonderbaarlijk gave set.

bazbo cd1322: King Crimson - Heroes



Heroes is een EP of minialbum van King Crimson. Toen begin 2016 meneer Bowie overleed, was Robert Fripp geraakt. Hij speelde veel met met meneer Bowie en zijn markante gitaarsolo is hét kenmerkende geluid van de hit Heroes. Nu had King Crimson het nummer al wel eerder gespeeld (in 2000 tijdens de The ConstruKction Of Light tour) en nu, tijdens de tournee van 2016 studeerde hij het stuk met het zevenkoppige beest opnieuw in. Op deze EP horen we maar liefst twee versies. De eerste, waarmee de plaat opent, is live opgenomen in het Admiralspalast in Berlijn op 12 september 2016. Jakko Jakszyk zingt het met zijn eigen stem en hij moet redelijk hoog reiken en ik vind het niet eens heel gek klinken. Fripps gierende giertaarlijn blijft toch geweldig. Verder horen we een liveopname van Easy Money, opgenomen op 3 december 2016 in Salle Pleyel in Parijs, een ingekorte versie van de liveopname van Starless (alleen het lieddeel aan het begin) en The Hell Hounds Of Krim (een drumtrio) uit het Museumsquartier in Wenen van 1 december 2016. Een radio-edit van Heroes, geknipt uit dezelfde versie van die uit het Admiralspalast in Berlijn op 12 september 2016, sluit deze nog geen half uur durende EP af. Ik kocht dit alleraardigste hebbending toen bij het verschijnen op 16 juni 2017.

bazbo cd1323: King Crimson - Live In Chicago



Live In Chicago is een livealbum van King Crimson. In 2016 vindt er een bezettingswisseling plaats. Bill Rieflin moet afhaken, want zijn vrouw is ernstig ziek. Zelf is hij ook niet lekker. (Later komt naar buiten dat beiden vechten tegen kanker. Kunstschilderes Francesca Sundsten zou in 2019 overlijden.) Rieflin moet dus zijn drumstukken tijdelijk aan de wilgen hangen en Jeremy Stacey neemt vanaf half 2016 zijn rol van drummer/toetsenist over. In het voorjaar van 2017 begint de band aan het Europese deel van een wereldtour. Met wat eenvoudiger middelen (rechtstreeks vanuit de mengtafel) maakt de band opnamen van alle concerten; die van Wenen moeten een officiële release gaan worden, dus zet de band daar 'professionele' apparatuur in. Tot grote vreugde van de band meldt Rieflin zich weer voor het Amerikaanse deel van de tour. Hij neemt plaats achter de drie drummers en wordt achtste bandlid als toetsenist. Het productieproces van Live In Vienna is inmiddels in volle gang. Echter, na het concert op 28 juni 2017 weet Fripp: 'If we are looking for a KC live, Chicago was exceptional.' Tony Levin noemt het: 'Misschien wel het allerbeste King Crimsonconcert dat ik ooit heb gespeeld.' En dus geeft Fripp voorrang aan Live In Chicago en verschijnt deze dubbelcd op 14 oktober 2017. Ik koop het een week later, op 23 oktober. Ondanks de eenvoudige opnameapparatuur klinkt deze 'bootleg' zeer goed. De band is inderdaad in topvorm en de setlijst is uitmuntend. Was in 2016 het repertoire al uitgebreider, bijvoorbeeld met Cirkus (van Lizard!) en Fracture (!); hier krijgen we Neurotica, Fallen Angel, een heel mooie Islands en zelfs de (bijna) complete Lizard-suite. Bovendien is er met The Errors een heel nieuw nummer. Natuurlijk zijn er ook weer de gebruikelijke klassiekers die ook op de vorige livealbums te horen waren. Helaas geen Fracture, maar wel een bijzondere Indiscipline waarin Jakko Jakszyk de schreeuwerige vocalen van Belew op geheel eigen wijze vertolkt. Na Starless, de afsluiter van het reguliere concert, komt de band maar liefst twee keer terug. Eerst voor Heroes, daarna voor 21st Century Schizoid Man. Inderdaad, dit is wéér een livealbum van King Crimson, maar Fripp had gelijk: 'Chicago was exceptional.'






[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 28-08-2021 21:29:14 ]

bazbo cd1324: King Crimson - Live In Vienna



Live In Vienna is een livealbum van King Crimson. Na enige vertraging - Live In Chicago kreeg voorrang - verschijnt het in april 2018 en ik koop het op 9 april van dat jaar. Het is opgenomen op 1 december 2016 in Halle E van het Museumsquartier in Wenen. Het is de bezetting van Fripp-Jakszyk-Levin-Collins-Harrison-Stacey-Mastelotto. Zoals eerder vermeld, moest Bill Rieflin een jaar sabbatical houden. De setlijst in Wenen is weer om je vingers bij af te likken, kent een boel klassiekers en een hoop afwisseling. Live In Vienna is een driedubbelcd. Op het eerste plaatje staat de eerste set van het concert; op het tweede de tweede. Plaatje drie kent de toegiften Heroes en 21st Century Schizoid Man. In het begeleidende boekje vertelt manager David Singleton dat de 2016-tournees niet alleen stukken van alle dertien studio-albums lieten horen; ook was er de 'terugkeer' op de setlijst van klassiekers als Cirkus en Fracture. Cirkus speelt King Crimson in Wenen, Fracture echter niet. Het staat ook niet op eerdere livealbums van deze bezetting en omdat er toch ruimte over is op het derde plaatje, krijgen we het te horen in een versie die is opgenomen op 30 september en 1 oktober in Kopenhagen. Dan is er nóg ruimte over op het derde plaatje. Singleton heeft acht improvs die de band speelde aan het begin van concerten (in Milaan, Rome, Florence, Barcelona, Marseille en Antwerpen) geremixt tot drie losse stukken. Het klinkt als een 2016-versie van het album THRaKaTTaK (uit 1996), maar dan wat ambienter. Alles bij elkaar zeker weer een interessant album en (voor mij) de moeite van het aanschaffen waard.






[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 29-08-2021 15:35:24 ]

Vol?