Draai hier alle platen in je platenkast #23 (skidoo)

bazbo cd0877: various artists - The Fox Lies Down - A Tribute To Genesis



Nee, dan is deze tributeplaat een stuk interessanter. Niet alleen horen we muzikanten uit de progwereld (Patrick Moraz, John Wetton, The Flower Kings), maar vooral gasten uit de jazzrock (Brand X), space- en obscuurdere wereld (Mother Gong, Daevid Allen, Spirits Burning, Darxtar, Controlled Bleeding, Architectural Metaphor) die echt iets leuks met het materiaal doen. Dat maakt dit tot een bijzonder leuk en afwisselend plaatje. Ik kocht het op 17 juli 1998, het jaar van verschijnen, omdat ik vooral benieuwd was naar de versie van The Cinema Show door mijn helden The Flower Kings. Die wijkt nauwelijks af van het origineel, als zit het typerende FK-geluidsstempel erop gedrukt; alleen jammer dat als het echt interessant wordt (toetsensolo!) de boel outfadet. Los Endos door Patrick Moraz blijft eveneens dicht bij het origineel, maar er zitten leuke synthesizersolo's in. Wetton maakt van Your Own Special Way een afzichtelijke tearjerker, Mother Gong kiest voor het prehistorische In The Beginning en het is een bizarre ruimtereis geworden. Het is bijna aandoenlijk om Daevid Allen Visions Of Angels te horen zingen in een instrumentale omgeving van Solid Space. Spirits Burning maakt van The Return Of The Giant Hogweed een raggend spaceprogavontuur, Darxtar's uitvoering van Dancing With The Moonlit Knight kent leuke variaties, Broadway Melody Of 1974 van Controlled Bleeding zweeft heerlijk weg en Architectural Metaphor maakt met een psychedelische versie van The Waiting Room het origineel bijna onherkenbaar. Puik!

bazbo cd0878: Gentle Giant - Octopus



Dit is het vierde album van de band die wat onderbelicht is in de progwereld. De onnavolgbare muziek is niet voor iedereen, maar de prognerds lopen ermee weg. Ik ben er zo eentje. Dat ik de eerste drie platen niet heb, komt doordat ik nog altijd wacht op een beetje goed klinkende remasters op cd; schijnt dat de cd-uitgaven tot nu toe klinken als bagger en de mastertapes blijken tot nu toe onvindbaar. Octopus verscheen in 1972 en is onder de fans een van de favorieten. De Amerikaanse op dat moment nog zeskoppige band rondom de drie gebroeders Schulman maken hier krap vierendertig minuten ingenieuze muziek waarbij alle alertheid van de luisteraar is geboden. Ik kocht een remaster uit 2017 op 24 april 2012. Niet veel later verscheen de plaat in een nieuwe remaster met een remix van Steven Wilson en die wil ik nog graag eens hebben. Ik houd u op de hoogte.

bazbo cd0879: Gentle Giant - In A Glass House



Als in 1973 deze opvolger uitkomt, is een van de Shulmanbroers opgestapt. Gelukkig zijn alle vijf achtergebleven bandleden multi-instrumentalisten, dus voor de studioplaat maakt het eigenlijk niet eens zo heel veel uit. Op In A Glass House gaat de band vrolijk verder met het concept van complexe stukken, zonder te verzanden in oeverloos gepiel of ellenlange instrumentale passages. Integendeel, De zes stukken klinken puntig en op het eerste gehoor tamelijk toegankelijk. Pas bij nadere beluistering komt de ingewikkeldheid van de composities naar boven. Ik kocht een remaster uit 2000 op 24 juni 2019. Daarop staan twee bonuslivestukken: The Runaway/Experience uit 1976 en In A Glass House uit 1974. Niet de allersterkste GG in mijn oren, maar er staat indrukwekkend spul op.

bazbo 0880: Gentle Giant - The Power And The Glory



Dit is mijn favoriete Gentle Giant. Hij begint al gelijk met een van de allerbeste GG-stukken ooit: Proclamation. De combinatie van instrumentale complexiteit, vocale meerstemmigheid en bizarre wendingen en sfeerwisselingen doet het 'm voor mij. De andere zeven stukken op de plaat doen er nauwelijks voor onder (Cogs In Cogs!). Het was meneer Steven Wilson die in 2014 de plaat onder handen mocht nemen en zijn mix is grandioos. Alle partijen zijn goed te horen, zonder dat het een overmoord aan geluid is. Ook nog twee bonusnummers: het titelnummer (dat gewoon niet op de elpee staat) en een instrumentale outtake van Aspirations. Ik kocht deze versie op bij het verschijnen op 26 augustus 2014. Erbij zit een dvd met daarop een surroundmix van Steven Wilson en ... die heb ik nog nooit gehoord. Toch eens doen, vandaag of morgen.




Erg leuk: een half jaar geleden verscheen op YT een 'fan video' van Proclamation. Allerlei bekende en onbekende muzikanten droegen bij aan deze opname. En... de bandleden van Gentle Giant waren voor het eerst na veertig jaar weer eens bijeen om ook mee te doen. Klinkt nog geweldig goed ook.

quote:

Op zondag 14 februari 2021 19:39 schreef Bosbeetle het volgende:
BBCD321

[...]

Nieuwe aanwinst bas gegenereerde ambient van theo tol (crows labyrinth) uit nederland, heb twee cdtjes van de man besteld tijdens zo'n bandcamp vrijdag. Heerlijke rustige ambient die ik wel eens op spotify luisterde dus dan ook maar de cdtjes aanschaffen Een soort nederlandse lustmord.

[...]

https://twitter.com/balangereis/status/1361536576208199686?s=20

quote:

Op dinsdag 16 februari 2021 13:42 schreef Bosbeetle het volgende:
LP307

[ afbeelding ]

We blijven zweven maar een tandje zwaarder met the cosmic dead, die ons de scottish space race presenteren Geweldige hoes trouwens Deze mannen heb ik ook live gezien en toen deze plaat aangeschaft, het is heerlijk zware logge space drone heaviness, live is het van die muziek waar je heerlijk in kunt gaan hangen die op de juiste momenten helemaal los gaat

The Cosmic Dead - Scottish Space Race(Full Album)

Net even doorheen geskipt, klonk lekker dus aangechaft

quote:

Op dinsdag 16 februari 2021 08:44 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Haha, hij leest mee.

bazbo 0881: Gentle Giant - I Lost My Head - The Chrysalis Years 1975-1980



Kijk. In 2012 verscheen een doos met alle resterende albums van Gentle Giant erin. Free Hand (1975) had ik ooit wel eens gehoord en die wilde ik zeker ooit nog eens kopen en de liveplaat ook, dus was dit bijna een verplichte aanschaf. Ik kocht de set op 20 augustus 2012. Op vier schijfjes staan zes elpees en wat extra's. Het begint gelijk met Free Hand en ik moet zeggen dat ik die plaat - samen met voorganger The Power And The Glory - de allerbeste GG vind. Als je wilt weten hoe Gentle Giant klinkt, dan zijn de nummers Just The Same en het titelnummer de perfecte voorbeelden. Beter wordt het niet. De hele plaat is geweldig. Op het eerste cd'tje uit de set staat verder nog een paar singleversies en stukken van de plaat in een sessie bij John Peel. Op plaatje twee horen we de albums Interview (1976) en The Missing Piece (1977). Interview is nog een typische en heel goede Gentle Giantplaat; daarna gaat het mis. Onder druk van de platenmaatschappij (en die weer onder druk van de opkomende punkgolf) moet de band kortere en gemakkelijkere liedjes maken, die beter verkopen. Dat wat de muziek van Gentle Giant uniek maakt - dat complexe, dat verrassende, dat onnavolgbare, dat bij nadere beluistering zo vertrouwd en verslavend wordt - brokkelt langzaam af. Er staat zeker nog veel leuks op The Missing Piece. Iets eerder in 1977 verscheen Playing The Fool, het enige officiële livealbum van de groep en het derde plaatje is helemaal gevuld met deze dubbelelpee. De goed klinkende opnames laten horen hoe strak de band hun ingewikkelde muziek kon vertolken. De tour was ter promotie van Free Hand, dus niet raar dat er meerdere stukken van die plaat op staan, aangevuld met het beste van Octopus (een kwartier durend medley), In A Glass House en The Power And The Glory. Op het vierde cd'tje uit de set staan de laatste twee platen van Gentle Giant: Giant For A Day (1978) en Civilian 1980). De druk van de platenmaatschappij werd steeds groter en de band zocht naar mogelijkheden, maar het resultaat vind ik nogal teleurstellend poppy. Eind 1980 besloot de band dan ook om ermee op te houden.

bazbo cd0882: Gentle Giant - Three Piece Suite



Ik blijf hopen op een mooie heruitgave van de eerste drie Gentle Giantplaten en op 9 oktober 2017 word ik beloond. Dan verschijnt deze set: een cd met een bluray. Meneer Steven Wilson is de archieven van Gentle Giant ingedoken om de eerste drie platen opnieuw te mixen. Helaas vindt hij de multitracktapes van slechts negen nummers van de drie platen, die hij kan gebruiken voor een nieuwe mix en een surroundmix. Die staan op de cd met een niet eerder verschenen stuk en een singleversie van Nothing At All. Op de bluray staan die stukken in stereo en surround, plus de originele mixen van de drie gehele elpees. Kijk, heb ik ze toch! De eerste plaat, Gentle Giant uit 1970 laat een band horen die (onder begeleiding van Tony Visconti) een album heeft geproduceerd van stukken die al een jaar op de livesetlist staat; het materiaal klinkt energiek en complex. Naast de blues- en soulinvloeden is er het begin van het karakteristieke bandgeluid met veel tempowisselingen, rare wendingen en catchy koortjes. Opvolger Acquiring The Taste (1971) heeft de band in korte tijd in de studio in elkaar gezet. Het is wat minder spontaan en we horen minder blues en soul en meer experiment en variatie. Three Friends (1972) heeft de band zelf geproduceerd (dahaag, Tony Visconti) en het is mooi te horen hoe de muziek zich ontwikkelt naar de bizarre en complexe stukken. Jammer dat Steven Wilson niet de drie platen helemaal onder handen kon nemen, maar we moeten het ermee doen. Zijn remixen doen het 'oude' geluid geen geweld aan; alles staat ten dienste van hoe het toen geklonken zou kunnen hebben als de techniek van nu beschikbaar zou zijn. Er zijn gewoon veel meer details te horen en die komen vooral goed naar voren in de surround mix. Ook met deze set ben ik wel even zoet.

bazbo cd0883: Gentle Knife - Gentle Knife



Kan iemand die Noren eens in toom houden? Het ene geweldige bandje na het andere schiet daar uit de grond dat het geen en doen is om alles bij te houden. Nu Gentle Knife weer. Ik ontdekte hen in 2017 toen hun tweede album verscheen en toen ik dat tweede album had gehoord, moest ik hun eersteling ook hebben. Op 12 februari 2018 kocht ik het. De groep bestaat uit maar liefst tien jongelui die een enorm arsenaal aan instrumenten beheersen een prachtig soort melodieuze en toch stevige folkprog maken. Gitaar, toetsen, trompet, fluit, saxofoon, zang: je zou zeggen dat het een onsamenhangend rommeltje wordt, maar het tegendeel is waar. De acht middellange composities zitten gedegen in elkaar en staan als een huis. Her en der is er ruimte voor een pittige solo en de mannen- en vrouwensolostem maken het nog eens erg afwisselend ook.

bazbo cd0884: Gentle Knife - Clock Unwound



De prelude met piano en trompet maakte me sprakeloos. Drie minuten onweerstaanbare schoonheid. Wat er daarna kwam, sprak me ook erg aan. Het was 18 december 2017 en ik draaide mijn net aangeschafte cd van Gentle Knife. Een week eerder had ik een recensie van de plaat gelezen, een klein stukje op Spotify gehoord en ik was benieuwd naar het hele album. Nou, dat viel me niet tegen. De band bestaat hier zelfs uit elf muzikanten en de krachtige folkprogrock klinkt hier nog weer een stuk beter uitgewerkt. De afwisseling in stemmen werkt er goed en de vele - niet al te lange - solo's laten horen dat we hier met volleerde muzikanten te maken hebben. De zes stukken op de plaat zitten knap in elkaar, zonder dat het technocratisch onbeluisterbaar of niet om door te komen wordt. Er zitten dreigende kippenvelmomenten in, stevige passages, van die vreemde akkoordenreeksen à la King Crimson en schitterende, bijna pastorale onderbrekingen. Ik vind het gaaf en hoop dat we nog wat meer van deze jonge Noren mogen gaan horen.







[ Bericht 6% gewijzigd door bazbo op 18-02-2021 08:18:28 ]

Onze RYM plaat van deze week is Master Of Reality van Black Sabbath. Die ken ik natuurlijk van voor naar achter, dus daar hoef ik weinig naar te luisteren. Wel deze cover plaat onder het stof vandaan gehaald. Nativity in Black.
Zoals alle tributes varieren de nummers nogal in kwaliteit, van deze ontzettend Yo we're Biohazard from Brooklyn New York cover van Biohazard:


Totaan het totaal geweldige Supernaut van Ministry side project 1000 Homo DJ's. En zelfs de cover van Ugly Kid Joe is te pruimen (and I hate everything about them )

bazbo cd0885: The Gentle Storm - The Diary



Project van meneer Arjen Lucassen en mevrouw Anneke van Giersbergen uit 2015. Soort rockopera in twee versies. Plaatje één is 'Gentle', grotendeels akoestisch, meer folk en lieflijk. Plaatje twee is 'Storm', grotendeels elektrisch, meer rock en rauw. Allebei gaaf, wel. Al gaat mijn voorkeur uit naar de akoestische, omdat de melodieën zo perfect passen in de volksmuziekachtige stijl en het historische karakter van het verhaal. Over dat verhaal: daar heb ik me nooit in verdiept, gaat het ergens over? Geen idee. Ik vind het ook niet zo heel belangrijk. Muzikaal is er veel te beleven. De themaatjes komen in meerdere stukken terug en zo is het een ouderwets conceptalbum. De stem van mevrouw Van Giersbergen is natuurlijk zeer passend bij al het instrumentale geweld van de heer Lucassen. Schijnt dat beiden de 'opera' ook live hebben uitgevoerd met een bende instrumentalisten en zangers, maar daar weet ik verder niet zo veel van. Beide albums zet ik met plezier op en ik kocht het op 31 maart 2015.









[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 18-02-2021 12:47:12 ]

bazbo cd0886: Gerard - The Pendulum



Mocht je achter deze naam een Franse chansonzanger verwachten, dan help ik je uit de droom. Gerard was/is (geen idee of het nog bestaat) een Japanse band onder leiding van toetsenist Toshio Egawa die progressive rock van de bombastische en 'over the top'-soort maakt(e). Dit album kwam uit in 1996 en ik kocht een versie op het Franse (!) Musea-label toen de plaat in Nederland beschikbaar was op 20 februari 1997. Naast alle toetsengeweld horen we een bassist en drummer én de stem van ene Robin G. Suchy. Ik heb dit in geen tijden gedraaid. Instrumentaal gezien staat het nog altijd als een huis. Natuurlijk, het is allemaal wat machtig en veel, maar ik vind het nog wel behapbaar. Dat komt ook doordat de plaat nog geen veertig minuten duurt; het is allemaal te overzien. Vocaal vind ik het minder sterk; de stem van Suchy kan mij niet zo bekoren.