Huidhonger! Is dat echt een probleem ??

Ik haat lichamelijk contact en vind dat specifieke maatregelengedeelte van de COVID-crisis echt geweldig. Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Maar ik besef me wel dat ik daarmee in de minderheid ben en dat sommige mensen op dit moment erg verdrietig of depressief zijn dat ze niet eventjes kunnen knuffelen met iemand. Persoonlijk zal ik dat nooit begrijpen, maar ik snap en accepteer wel dat het voor het grootste deel van de mensen zo zal zijn. Mensen zijn gewoon zo gemaakt, ik snap niet precies wat je van ons wilt horen . Het zal helaas even 'deal with it' zijn tot de crisis voorbij is.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Ik haat lichamelijk contact en vind dat specifieke maatregelengedeelte van de COVID-crisis echt geweldig. Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Maar ik besef me wel dat ik daarmee in de minderheid ben en dat sommige mensen op dit moment erg verdrietig of depressief zijn dat ze niet eventjes kunnen knuffelen met iemand. Persoonlijk zal ik dat nooit begrijpen, maar ik snap en accepteer wel dat het voor het grootste deel van de mensen zo zal zijn. Mensen zijn gewoon zo gemaakt, ik snap niet precies wat je van ons wilt horen . Het zal helaas even 'deal with it' zijn tot de crisis voorbij is.

Je bepaalt toch zelf of je zoenen geeft, knuffelt of handen schud? Nu klinkt het net alsof je tegen je zin soort van aangerand wordt bij een begroeting.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 10:41 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik hou ook niet van drie kusjes en van knuffelen, als begroeting.
En ik leef samen met mijn partner (V)

Maar ik denk, is het echt zo erg voor die jonge mensen, want daar ging het om. Het uitgaan, festivals, drinken, dansen, vrijen, seks. Dat daar na een half jaar corona al over gesproken wordt op tv. Dat er dan een blik psychologen en experts open getrokken wordt die dan in discussie gaan hoe erg het is en wat een invloed dat wel heeft op het geluksgevoel en op de persoonlijke ontwikkeling van dat individu.

Is dit niet veel meer kritiek op de vulling die wordt gecreëerd voor al die talkshows? En die we dan vervolgens ook weer als vulling (door jou krijgen aangeboden op een forum als dit?

Ja natuurlijk

Ik ben een mens die niet houdt van Jan en alleman die me maar aanraakt.
Ik hou van aanraken, maar niet zomaar, een aanraking heeft betekenis voor me.

Huidhonger is een, voor mij dan, nieuwe term, maar ik begrijp het.

Wat als je niemand hebt om aan te raken?
Als je door deze crisis zelfs die vriendelijke por moet missen?
Geen vriendschappelijke of liefdevolle aanraking hebt?

Ik kan me prima voorstellen dat mensen echt heel erg graag gewoon een simpele knuffel of andere aanraking nodig hebben.
Of meer, ook dat kan een gemis zijn.

Er zijn zat momenten geweest in mijn leven dat ik echt even behoefte had aan die gemeende aanraking van iemand.
Ik ben een gezegend mens, heb altijd op meerdere vlakken mensen gehad die dat graag wilde geven (en andersom).

En er is niets op aarde wat ervoor kan zorgen dat ik dat niet wil of wil geven.

Walgelijk woord.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 11:30 schreef FlippingCoin het volgende:
Walgelijk woord.

Welnee.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Ik haat lichamelijk contact en vind dat specifieke maatregelengedeelte van de COVID-crisis echt geweldig. Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Maar ik besef me wel dat ik daarmee in de minderheid ben en dat sommige mensen op dit moment erg verdrietig of depressief zijn dat ze niet eventjes kunnen knuffelen met iemand. Persoonlijk zal ik dat nooit begrijpen, maar ik snap en accepteer wel dat het voor het grootste deel van de mensen zo zal zijn.

Herkenbaar, vooral de eerste alinea

Ik ken de term ‘huidhonger’ trouwens uit rouwverwerking, mensen die echt behoefte voelen aan huidcontact na overlijden van een partner. Ik herinner me een krantenartikel over iemand die vertelde dat ze zich daarom af en toe liet masseren.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 11:46 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Dat is dus wat ik bedoel. Wat als je niemand hebt om aan te raken?

Is het dan zo normaal? Alsof iedereen dat heeft in zijn leven. Ongeacht leeftijd, single zijn, geslacht.

En ook toen ik jong was, was het echt niet zo dat je een de ene vriendin of scharrel na de andere had.

Als ik op Fok.nl lees, zijn er ook hedentendage veel mensen die ook voor corona maar heel weinig tot geen huidkontakt hadden. En niet alleen incels en die paar mensen die er bewust voor kiezen geen lichamelijk kontakt te hebben. Ga er naar eens aanstaan als bv. 50 jarige met een doorsnee uiterlijk, met een baan en een klein sociaal omveld (beetje familie?). Zullen er zat zijn die al een jaar of zo geen "knuffel" gehad hebben.

Vind dat er toch veel overdreven wordt en zielig gedaan wordt.

Ja, wat is nou je punt?

Je kunt je de behoefte dus prima voorstellen. Maar je vindt dat er overdreven over wordt gedaan. Op wie heb je nu kritiek, dan?

quote:

Op woensdag 16 december 2020 11:46 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]
Vind dat er toch veel overdreven wordt en zielig gedaan wordt.

'Ik heb het niet, dus men moet niet zo aanstellen en zeuren'
Je snapt hopelijk zelf ook wel dat dit een nogal beperkte instelling is.

Huidhonger hebben kindjes in afrika, wij hebben hoogstens huidtrek.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 11:46 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Dat is dus wat ik bedoel. Wat als je niemand hebt om aan te raken?

Is het dan zo normaal? Alsof iedereen dat heeft in zijn leven. Ongeacht leeftijd, single zijn, geslacht.

En ook toen ik jong was, was het echt niet zo dat je de ene vriendin of scharrel na de andere had.

Als ik op Fok.nl lees, zijn er ook hedentendage veel mensen die ook voor corona maar heel weinig tot geen huidkontakt hadden. En niet alleen incels en die paar mensen die er bewust voor kiezen geen lichamelijk kontakt te hebben. Ga er maar eens aanstaan als bv. 50 jarige met een doorsnee uiterlijk, met een baan en een klein sociaal omveld (beetje familie?). Zullen er zat zijn die al een jaar of zo geen "knuffel" gehad hebben.

Vind dat er toch veel overdreven wordt en zielig gedaan wordt.

Ik denk niet dat het gaat om ‘verliefdheden’, seks ed.

Maar dat het gaat om liefdevolle banden. Die goede vriend, familie.
Die erkenning van wat en wie je bent, die connectie.

Als je dat mist heb je ‘huidhonger’.
Heb jij al een jaar geen knuffel gehad, niemand die je liefdevol aan heeft geraakt of andersom?

Probeer je eens voor te stellen hoe dat is. Echt niemand die zelfs op zn minst echt gemeend een hand op je schouder legt. Of echt contact maakt.

Dat is niet overdreven, dat is afschuwelijk.
Ooit is er een onderzoek geweest met aapjes, die kregen een nepding met ‘vacht’, maar geen sociaal contact.
Kan de foto niet vinden, maar het sprak boekdelen. Was zo intens triest.

Nu met deze crisis wordt dit uitvergroot. Waar mensen eerst nog konden doen alsof er echt contact is is dat weggevallen. Staan degene die al teveel alleen waren echt alleen.

De waarheid is over gebleven. En die is niet altijd leuk.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 11:42 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Welnee.

Jawel echt een kannibalen vibe.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:28 schreef LeesFoknl het volgende:
En hoe kan je ermee omgaan?

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Het zal helaas even 'deal with it' zijn tot de crisis voorbij is.

Dit.

Ik mis de aanraking - even - bij het begroeten of afscheid nemen. Ik kan geen hand geven, geen knuffel, geen zoen, niks.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 13:19 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Nou, ik heb toch echt de indruk dat in wat ik erover gezien heb, er toch echt het lichamelijke contact, mee bedoeld was. Die inderdaad niet seksueel getint hoeft te zijn. En dat bedoel IK dus ook ermee, lichamelijk kontakt, maar zeker niet persé of alleen seksueel. Min of meer liefdevolle aanrakingen, knuffels, hand vasthouden en strelen of zo. Dus niet aanrakingen als klappen, slaan en zo.

Hmmm, wat zou huidhonger zijn voor een masochist in een sm relatie ( )? Zou ie dan te weinig slaag krijgen? Is best een ingewikkeld onderwerp met veel invalshoeken om ernaar te kijken, dat ik heb aangesneden. Meer dan ik in eerste instantie dacht.

Voor een masochist?
Aangenaam kennis te maken, dat ben ik wel een beetje.

De werkelijke daden doen er niet zoveel toe. Niet begrepen worden, niet gezien worden, niet gehoord worden.
Geen werkelijk contact.
Dat is kut.

Of het nu om familie of vriendschap gaat of over die masochist. Dat veranderd niet.

Het is minder ingewikkeld dan je denkt

quote:

Op woensdag 16 december 2020 12:17 schreef -marz- het volgende:
Huidhonger hebben kindjes in afrika, wij hebben hoogstens huidtrek.

Ben van nature geen knuffellaar, dus ik mis het ook niet.

Ik mis het niet.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Ik haat lichamelijk contact en vind dat specifieke maatregelengedeelte van de COVID-crisis echt geweldig. Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Geloof je het zelf? Denk je echt dat dat nooit terugkeert?

Ik mis overigens vooral de energie die ik haal uit sociale contacten, als ook de aandacht.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 13:09 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Ik weet wel wat het is (alleen dit woord kende ik niet) en ik heb ook zulke periodes gehad in mijn leven.
Maar het ging over jonge mensen die nu een aantal maanden niemand hadden. Er is zelfs eens een advies op tv gegeven, neem in deze corona periode een vaste sekspartner. Alsof iedereen het zo maar voor het uitzoeken heeft, en alsof het zo ongelooflijk zwaar zou zijn een paar maanden niemand te hebben. Daarbij dus denkend aan mensen die nagenoeg altijd niemand hebben.

Ook nu met de laatste maatregelen, ja, de "experts" constateerden nu al depressieve kindjes omdat ze niet bij elkaar in de klas kunnen zijn, de komende 5 weken. Wij waren vroeger blij als we niet naar school hoefden. Alsof je als normaal kind niet gewoon thuis kunt spelen, boeken lezen, spellen doen.
Ik heb eens als kind een hele zomervakantie, denk 7 weken, monopoly gespeeld met mijn kameraad. De hele dag. Daar hebben wij beiden ons zakelijk instinct aan overgehouden. Beiden ondernemer geweest. Hij heeft zelfs een eigen vliegtuig eraan overgehouden. Ik niet, heb hoogtevrees.

Dat zie ik zo vaak bij boomers en ouder he, dat misgunnen.
Wij hadden het nog slechter!! Jullie mogen niet klagen want wij waren blij met bloembollen!!
Hou toch op man

Soms mis ik het wel ja. Ik ben een man van ruim zestig. Al langere tijd zonder relatie en ook geen behoefte daaraan. Dat zoenen met collega's kon me altijd al gestolen worden.

Maar zo nu en dan een schouderklopje of gewoon tegen elkaar aan zitten mis ik best wel. Heeft niets met sex te maken maar gewoon eens elkaar aanraken.

Het meest intieme contact sinds maart is de tandarts geweest en die deed niet eens aardig. Ja, ik mis dat best wel zo nu en dan maar om te zeggen dat ik er depressief van wordt gaat me echt te ver.

Mijn omaatje heeft hier wel last van. Die is net weduwe en zit de hele dag alleen en wil af en toe een dikke knuffel. Ik denk wel dat dat onderdeel is van bepaalde basis behoeftes, al geldt dat zeker niet voor iedereen.

Ik mis knuffelen

Als ik het goed heb komt de term oorspronkelijk voort uit onderzoek naar baby's (mensen en zoogdieren).

Een baby(zoogdier) stopt met groeien en sterft letterlijk zonder fysieke aanraking. In een bekend onderzoek hechten verweesde baby aapjes zich eerder aan een pluche popje zonder voedsel ook al sterven ze dan, dan dat ze zich aan een voerbakje zonder pluche hechten.

Deze vorm van huidhonger is niet van toepassing op volwassenen.

Imo is het daarom een zoveelste woord dat aan betekenisinflatie onderhevig is.

Ik kots ook een klein beetje van het drama dat sommigen erbij ervaren. Eenzaamheid was voor corona ook al een immens probleem. Maar wie ben ik om daarover te oordelen, ik ben geen kind of jongere of oudere in 2020 dus ik heb geen idee.

Ik heb wel na begin maart zes maanden letterlijk niemand aangeraakt, in die periode ben ik zelf ook ziek geweest en mijn inkomen grotendeels weggevallen. Toen ik op een slechte dag een spontane knuffel kreeg van mijn buurvrouw op de galerij knapte ik daar wel heel erg van op. Ik heb verder niet het gevoel dat ik huidhonger heb. Terwijl ik normaal wel mensen soms een hug geef en aanraak op hun arm ofzo.

Ik snap best dat mensen behoefte hebben aan fysiek (maar ook sociaal/mentaal) contact. Denk alleen niet dat je er veel mee opschiet als je het gaat dramatiseren, omdat het de laatste maanden lastig is. Eenzaamheid en andere (psychische) problemen zijn - zoals hierboven gezegd - echt niet gebonden alleen de afgelopen periode.

Sowieso kán iedereen er (grotendeels) voor kiezen om nog (bepaalde) contacten te hebben. Alsin, op hetzelfde niveau als voor het hele corona-gebeuren.

Ik denk verder dat het zeker wel nare gevolgen kan hebben hoor, als je 'huidhonger' hebt, en het extreme voorbeeld daarvan zie ik zeker wel in de boze incels, FOK! welbekend

Het lijkt me niet zo vergezocht om even de context mee te nemen. Niet alleen het gebrek aan fysiek contact zelf, maar ook de hele situatie erom heen kan juist zo een verlangen versterken.

Zelfde als hoe dat kinderen beïnvloedt. Het vergelijken met 50 jaar terug is ook niet helemaal fair, aangezien de omstandigheden wel op meer punten dan alleen coronagedoe afwijken. Als er veel verandert, dan kun je juist behoefte hebben aan de regelmaat van naar school gaan. Zeker als je ouders fulltime thuis door moeten werken, zich zorgen maken over financiën, dat maakt het thuis niet per se gezelliger als het dat überhaupt was. Er zijn minder broertjes en zusjes om mee te spelen. Hoeveel computers en tablets zijn er in gebruik voor werk en huiswerk? Buiten spelen kan niet overal, laat staan met dit weer. Bij anderen spelen kan ook moeilijker gaan, want daar moet ook gewerkt worden en wie zit er in contact met risicogroepen, etc.

Ik vind het ronduit chanant hoe een stul luxepaardjes overal over loopt te janken, maar ik vind het ook niet ok om te doen alsof het allemaal maar aanstellerij is en peanuts zou moeten zijn.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:28 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik ben in deze corona tijd een voor mij nieuwe term tegengekomen, namelijk ...

HUIDHONGER

Ik meende eerst het was grappig bedoeld, maar toen ik het vaker in serieuze programma's tegenkwam merkte ik dat het serieus bedoeld was.
Als ik het goed begrijp missen sommige mensen lichamelijk contact zo erg dat men spreekt over huidhonger. En dat ze daardoor depressieve gevoelens krijgen. Herkent zich iemand daar in? En hoe kan je ermee omgaan?

Ja. Gebrek aan affectie. Had het wel al door maar toen ik laatst bij date in z’n armen lag (gewoon een lange bankknuffel niet seksueel nog) hadden we pas door hoe ernstig lang geleden het is dat we ons zo ontspannen hebben gevoeld. Zijn echt heel lang zo blijven liggen ook.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 10:53 schreef colivo het volgende:

[..]

Je bepaalt toch zelf of je zoenen geeft, knuffelt of handen schud? Nu klinkt het net alsof je tegen je zin soort van aangerand wordt bij een begroeting.

Helaas niet. Als persoon die het niet erg vindt zal je het misschien niet merken, maar er zit echt wel een bepaalde sociale druk en maatschappelijke gewoonte achter. En daar kun je je tegen afzetten, maar dat is niet altijd het fijne of praktische ding om te doen. Als ik bijvoorbeeld de enige vrouw op kantoor ben die een man met zijn verjaardag feliciteert door hem een hand in plaats van drie zoenen te geven, word ik echt wel raar aangekeken. Hetzelfde als toen ik de opa van mijn vriend ontmoette en hij me drie zoenen gaf. Ja, het is een optie om dit te weigeren, maar het is niet in iedere situatie handig om de vreemde eend te zijn.

Aanranding haal je er trouwens zelf bij, dat hoor je mij niet zeggen .

quote:

Op woensdag 16 december 2020 14:41 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Geloof je het zelf? Denk je echt dat dat nooit terugkeert?

Ik mis overigens vooral de energie die ik haal uit sociale contacten, als ook de aandacht.

Er staat 'lees', niet 'geloof'. Ik kan alleen maar hopen .

Het is niet specifiek 'huid' het is ook gewoon een aanraking op een arm, hand op iemands schouder, effe een arm om imand heen, gewoon een aanraking, een steunbetuiging, een gevoel van medeleven, het is álles
Als je iemand aanraakt nu, ben je per definitie te dichtbij, en neem je een zeker risico met iemand om wie je blijkbaar geeft en dat zuigt gewoon. Even stoeien met een collega of weet ik het wie.. het is allemaal weg, en dat is ronduit matig.

Waarschijnlijk komt het allemaal wel weer terug, maar het zal een heel tijdje duren voor het weer echt een beetje zoals vroeger was.. áls dat al helemaal terug gaat komen, want dit grapje zit bij alles en iedereen in de wereld diep in het geheugen gegrift en het zou me niets verbazen als dat op sommige vlakken blijvende gevolgen gaat hebben.

Ik denk persoonlijk als de coronameter straks wereldwijd weer op 'acceptabel' staat omdat het onder controle is met vaccineren en testen, dat we gewoon weer terug moeten naar hoe het was, of zoals iedereen het wil(de), maar dat we een kleeeeein beetje scherper moeten zijn met het volgende onbenullige virusje wat ergens in zuid Tibet opduikt, en dat we dat dan ook gewoon gaan doen, anders moeten we echt mensen preventief gaan fusilleren ofzo de volgende keer (God forbid plz.)

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Laten we het hopen, god wat haat ik dat. Hand schudden prima maar die 2-3 zoenen alleen bij een paar kom ik er niet onderuit (en heb daar geen probleem mee), bij de meeste kom ik met een flink uitgestoken hand aan waardoor de intentie al duidelijk is.

Een korte knuffel is beter dan die 3 zoenen, maar dan wel alleen bij mensen die ik echt goed ken.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 20:59 schreef RockNijntje het volgende:

[..]

Helaas niet. Als persoon die het niet erg vindt zal je het misschien niet merken, maar er zit echt wel een bepaalde sociale druk en maatschappelijke gewoonte achter. En daar kun je je tegen afzetten, maar dat is niet altijd het fijne of praktische ding om te doen. Als ik bijvoorbeeld de enige vrouw op kantoor ben die een man met zijn verjaardag feliciteert door hem een hand in plaats van drie zoenen te geven, word ik echt wel raar aangekeken.

Nou en?

Ik geef wel eens iemand een box zelfs, kan mij het schelen, als ik niet wil kleffen dan klef ik niet.

Ik had een baas die als een geile beer op elke jarige vrouw dook met de woorden "nu mag ik je eindelijk zoenen" die heb ik actief geblockt als een soort samurai met gekruiste armen. Boeiend wat mijn reputatie is. Hopelijk inspireert het andere mensen om ook hun grenzen aan te geven. Wie ken je nou feitelijk die dol is op die 3 zoenen? We houden die onzin met elkaar in stand.

Verder geef ik kennissen wel een hug als we close genoeg zijn en raak mensen ook aan op hun arm/schouder enz. Zolang het maar hoor beiden goed voelt.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 11:48 schreef -marz- het volgende:

[..]

Nou en?

Ik geef wel eens iemand een box zelfs, kan mij het schelen, als ik niet wil kleffen dan klef ik niet.

Ik had een baas die als een geile beer op elke jarige vrouw dook met de woorden "nu mag ik je eindelijk zoenen" die heb ik actief geblockt als een soort samurai met gekruiste armen. Boeiend wat mijn reputatie is. Hopelijk inspireert het andere mensen om ook hun grenzen aan te geven. Wie ken je nou feitelijk die dol is op die 3 zoenen? We houden die onzin met elkaar in stand.

Boeien wat je reputatie is is soms wel een beetje luxe. Ja, je houdt de boel mede in stand. Maar niet iedereen heeft de luxe om even van werkgever te wisselen of om te dealen met de backlash. Dan heb je misschien wel grotere problemen, dus er toch maar beperkt in mee gaan kan best een overwogen keuze zijn die voor iemand wel het beste werkt. Leuker wordt het er niet van, maar als je niet zo van confrontaties houdt kan dit makkelijker zijn..

quote:

Op donderdag 17 december 2020 13:50 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Boeien wat je reputatie is is soms wel een beetje luxe. Ja, je houdt de boel mede in stand. Maar niet iedereen heeft de luxe om even van werkgever te wisselen of om te dealen met de backlash. Dan heb je misschien wel grotere problemen, dus er toch maar beperkt in mee gaan kan best een overwogen keuze zijn die voor iemand wel het beste werkt. Leuker wordt het er niet van, maar als je niet zo van confrontaties houdt kan dit makkelijker zijn..

Ja het is in die zin makkelijker als ik me zo laat bejegenen door mijn leidinggevende, ook al wil ik het niet.

Voor mij persoonlijk is het niet makkelijker want ik leef 24/7 met mezelf.

Ik ben die baan ook niet verloren daardoor. Collega's gaven me groot gelijk zelfs.
Het valt allemaal wel mee met hoe erg het feitelijk is qua reputatie, en dat het je reputatie goed zou doen om konten te likken, tenzij je je al van begin af aan hebt ingelikt voor de baan zelf misschien.

Het woord luxe triggert mij wel een beetje want ik ervaar geen luxe door degene te zijn die openlijk uitte wat iedereen vond maar niet uitsprak op mijn werk. Ik ben ook verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen dus zonder baan was ik ook mijn huis kwijt, als dat is wat je met luxe bedoelt? Het is meer een kwestie van prioriteiten denk ik, voor mij gaat persoonlijke integriteit zo'n beetje boven alles.

Nu ik erover nadenk, het is op zoveel manieren fout om tegen iemand te zeggen dat zij in een luxepositie zit als diegene voor zijn/haar eigen waarden en lichamelijke integriteit opkomt

Ik snap ergens waar het vandaan komt en het is me wel vaker naar mijn hoofd geslingerd dat "niet iedereen zit in die luxe positie he", maar kom op... Het IS geen luxe hoor... het zou normaal moeten zijn. Het hele #metoo gebeuren is daarop gebaseerd he. Je gaat gewoon niet als vrouw tegen een andere vrouw zeggen "denk aan je reputatie he, onderga het maar gewoon". Vind ik.

[ Bericht 10% gewijzigd door -marz- op 17-12-2020 15:47:05 ]

quote:

Op donderdag 17 december 2020 14:50 schreef -marz- het volgende:

[..]

Ja het is in die zin makkelijker als ik me zo laat bejegenen door mijn leidinggevende, ook al wil ik het niet.

Voor mij persoonlijk is het niet makkelijker want ik leef 24/7 met mezelf.

Ik ben die baan ook niet verloren daardoor. Collega's gaven me groot gelijk zelfs.
Het valt allemaal wel mee met hoe erg het feitelijk is qua reputatie, en dat het je reputatie goed zou doen om konten te likken, tenzij je je al van begin af aan hebt ingelikt voor de baan zelf misschien.

Het woord luxe triggert mij wel een beetje want ik ervaar geen luxe door degene te zijn die openlijk uitte wat iedereen vond maar niet uitsprak op mijn werk. Ik ben ook verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen dus zonder baan was ik ook mijn huis kwijt, als dat is wat je met luxe bedoelt? Het is meer een kwestie van prioriteiten denk ik, voor mij gaat persoonlijke integriteit zo'n beetje boven alles.

Ik vind het te kort door de bocht om jouw persoonlijke ervaring door te trekken naar de rest dat het heus wel mee zou vallen.
Meegaan in wat de meerderheid doet is ook niet per se hetzelfde als kontlikken.

Het is ook geen luxe om je te moeten uiten, maar tot op zekere hoogte wel dat je het kan en doet. Zowel dat je dat uitspreekt, de confrontatie aangaat en het eventuele risico daarmee voor lief neemt. In Nederland hebben we daarin denk ik ook echt wel een grotere vrijheid en minder hiërarchie dan in andere landen zeg maar en dat beschouw ik als een luxe. Zo vanzelfsprekend is het globaal gezien helaas niet.

Natuurlijk ben je verantwoordelijk voor je eigen inkomen, maar het kan denk ik best wel uitmaken in hoeverre je bijvoorbeeld een opleiding en papiertje hebt, hoe de baankansen in je werkveld liggen, etc.
Je hebt het over een huis, we zitten met een stijgende woningnood dat een huis ook niet zo vanzelfsprekend is. Als je dat al hebt kunnen bereiken sta je denk ik anders op de ladder dan wanneer je vanuit een kamertje iets op probeert te bouwen. Met een huis heb je misschien meer te verliezen, maar je hebt in elk geval iets op kunnen bouwen tot dat niveau. Dat geeft denk ik ook een bepaalde basis aan vertrouwen mee.
Idem met leeftijd, als je in je jongere jaren als stagiaire of starter de werkvloer opkomt, zul je er denk ik ook iets anders in staan dan wanneer je na tien jaar meer hebt gezien op de werkvloer, jezelf beter kent en beter weet hoe je dingen voor jou kan laten werken. Zo een ontwikkeling lijkt me meer een onderdeel van het leven in het algemeen en dat is denk ik niet alleen een kwestie van prioriteiten stellen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 14:50 schreef -marz- het volgende:
Nu ik erover nadenk, het is op zoveel manieren fout om tegen iemand te zeggen dat zij in een luxepositie zit als diegene voor zijn/haar eigen waarden en lichamelijke integriteit opkomt

Ik snap ergens waar het vandaan komt en het is me wel vaker naar mijn hoofd geslingerd dat "niet iedereen zit in die luxe positie he", maar kom op... Het IS geen luxe hoor... het zou normaal moeten zijn. Het hele #metoo gebeuren is daarop gebaseerd he. Je gaat gewoon niet als vrouw tegen een andere vrouw zeggen "denk aan je reputatie he, onderga het maar gewoon". Vind ik.

Het zou normaal moeten zijn ja, maar helaas is onze mening niet leidend. We kunnen van alles willen, maar de realiteit is nu eenmaal anders of we het daar nu mee eens zijn of niet. Beter leren we werken met hoe het echt is in plaats van ons blind te staren op hoe het zou moeten zijn. En dan bedoel ik niet alleen hoe het idealiter zou moeten zijn, maar ook hoe anderen vergelijkbare situaties ervaren.
Ik pleit ook zeker niet voor het gewoon maar ondergaan en al helemaal niet dat dit alleen vrouwen zou overkomen. Wel voor een weloverwogen keuze in hoeverre de voor- en nadelen tegen elkaar op (kunnen) wegen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:06 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Het zou normaal moeten zijn ja, maar helaas is onze mening niet leidend. We kunnen van alles willen, maar de realiteit is nu eenmaal anders of we het daar nu mee eens zijn of niet. Beter leren we werken met hoe het echt is in plaats van ons blind te staren op hoe het zou moeten zijn. En dan bedoel ik niet alleen hoe het idealiter zou moeten zijn, maar ook hoe anderen vergelijkbare situaties ervaren.
Ik pleit ook zeker niet voor het gewoon maar ondergaan en al helemaal niet dat dit alleen vrouwen zou overkomen. Wel voor een weloverwogen keuze in hoeverre de voor- en nadelen tegen elkaar op (kunnen) wegen.

Het is door mijn samurai voorbeeld nu een beetje een hypothetische disussie geworden want zoiets is niet wat RockNijntje bedoelde.

Ik ben het wel uit de grond van mijn hart oneens met wat je hier zegt.

Ik zou nooit iemand adviseren als hij/zij bejegend wordt op een manier die hij/zij niet wil dat je je daar dan maar naar moet schikken want dit is nu eenmaal de realiteit, en je hebt nu eenmaal niet de luxe om keuzes te maken.

Keuzes gaat ook niet direct al over je baan opzeggen. Mensen kunnen veranderen, dingen veranderen. Juist in de confrontatie kun je veel leren van elkaar.

Als je je al bijvoorbaat schikt "want het is nou eenmaal zo", leef je uit angst ipv liefde voor jezelf, en raad je ook anderen aan om maar niet trouw te zijn aan hun eigen waarden en integriteit.

Misschien dat je je in gedrag schikt als dat uitkomt, en misschien bedoel jij dat. Maar dat vind ik persoonlijk dus ook best wel laf, vooral als je al gemerkt hebt dat iedereen om je heen het ook kut vindt. Net zoals die drie zoenen, bijna iedereen klaagt daar over. Ik heb dus niet de indruk dat ik daar niets aan kan veranderen. Samen gaan we dat weldegelijk veranderen en het verandert ook, veel mensen doen al niet meer aan 3 zoenen ook al voor corona, maar geven elkaar een korte hug ofzo.

Ik zeg het dus gewoon als ik het niet wil, gewoon "sorry ik doe niet aan zoenen!" en geef een hand. Het is imo geen situatie waar je je willoos bij hoeft neer te leggen.

Dit is hoe ik in het leven sta en het maakt me echt boos als ik denk aan dat we elkaar zouden gaan vertellen dat je je maar moet schikken naar iets wat je fundamenteel niet wil.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:47 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Aha, nu begrijp ik dat ik vroeger geen huidhonger kende. Ik knuffelde met mijn lieve kater, die was voor mij als een zoontje. Hij sliep naast mij in bed, op het kussen. 16 jaar lang. Toen ie stierf ben ik via gewone massages het erotisch massage circuit ingerold Ik had gewoon huidhonger !! Of beter gezegd huidtrek.

Ja wie weet. Wel een beetje een triest verhaal. Was je eenzaam?

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:44 schreef -marz- het volgende:

[..]

Het is door mijn samurai voorbeeld nu een beetje een hypothetische disussie geworden want zoiets is niet wat RockNijntje bedoelde.

Ik ben het wel uit de grond van mijn hart oneens met wat je hier zegt.

Ik zou nooit iemand adviseren als hij/zij bejegend wordt op een manier die hij/zij niet wil dat je je daar dan maar naar moet schikken want dit is nu eenmaal de realiteit, en je hebt nu eenmaal niet de luxe om keuzes te maken.

Keuzes gaat ook niet direct al over je baan opzeggen. Mensen kunnen veranderen, dingen veranderen. Juist in de confrontatie kun je veel leren van elkaar.

Als je je al bijvoorbaat schikt "want het is nou eenmaal zo", leef je uit angst ipv liefde voor jezelf, en raad je ook anderen aan om maar niet trouw te zijn aan hun eigen waarden en integriteit.

Ik denk dat ik trouwer aan mezelf blijf om te kiezen hoe ik ergens mee om ga, dan dat ik af moet gaan op wat iemand anders nu eenmaal zo ervaart en het beste lijkt. Helemaal als iemand vooringenomen is in wat ik wel of niet doe, puur op basis wat er zicht- dan wel hoorbaar. De ogenschijnlijke afwezigheid van iets betekent niet per se dat het er ook echt niet is.

In de tijd dat ik me niet uitspreek en (nog) geen confrontaties opzoek kan ik andere dingen doen. Dingen die beter bij me passen, dingen die me misschien beter voorbereiden voor wanneer ik me wel uitspreek en die confrontatie en eventuele gevolgen aan ga.
Als ik verkoudheid veins kan ik net zo goed mensen op afstand houden. Zelfde effect, zonder gezeur over waarom ik niet aan zo een Nederlandse traditie of gezelligheid mee wil doen of het persoonlijk opgevat wordt ofzo. Dat gaat niet ten koste van mijn doel en ik houd tijd en energie over.

Wat betreft die keuzes, dat ben ik met je eens dat er meer smaakjes zijn. Dat iets kan veranderen, betekent niet dat het ook gaat gebeuren. Laat staan in een tijdspanne die je trekt. Dat kun je vooraf niet altijd inschatten en dan ben je als gevoelig type misschien wel dagelijks met een knoop in je maag de frigide trut grappen aan het incasseren. Dat doet soms ook wel wat tegen je vrije gevoel, meer dan die drie zoenen. En tot er iets verandert, jij, jouw werkplek of de bedrijfscultuur, zit je met die knoop.
Dat in overweging nemen lijkt me dus juist prima passen in een persoonlijk integriteitskader en niet vooral laf.

quote:

Misschien dat je je in gedrag schikt als dat uitkomt, en misschien bedoel jij dat. Maar dat vind ik persoonlijk dus ook best wel laf, vooral als je al gemerkt hebt dat iedereen om je heen het ook kut vindt. Net zoals die drie zoenen, bijna iedereen klaagt daar over. Ik heb dus niet de indruk dat ik daar niets aan kan veranderen. Samen gaan we dat weldegelijk veranderen en het verandert ook, veel mensen doen al niet meer aan 3 zoenen ook al voor corona, maar geven elkaar een korte hug ofzo.

Niet laffer dan de rest in ieder geval Maar goed, hoe ouder ik word, hoe meer ik los kan laten dat een ieder in zijn eigen ritme door het leven gaat. Dat hoef ik niet over te nemen, het is niet mijn verantwoordelijkheid om die fakkel te dragen voor de rest.
Dat betekent niet dat ik niet de bühne op ga, maar dat kan gelukkig ook zonder de boel meteen op scherp te zetten en persoonlijk te maken. Je kan dingen ook ter discussie stellen en daarin je verantwoording nemen om dingen bespreekbaar te maken voor anderen. Daar draag ik actief aan bij, omdat ik zo een sfeer belangrijk vind.

quote:

Ik zeg het dus gewoon als ik het niet wil, gewoon "sorry ik doe niet aan zoenen!" en geef een hand. Het is imo geen situatie waar je je willoos bij hoeft neer te leggen.

Dit is hoe ik in het leven sta en het maakt me echt boos als ik denk aan dat we elkaar zouden gaan vertellen dat je je maar moet schikken naar iets wat je fundamenteel niet wil.

Ja en ik word dus echt moe van mensen die prat gaan op van alles uit moeten dragen en mij vertellen dat ik me wel moet uitspreken, want anders niet integer, moet voor de rest van de kudde of anders is het simpelweg niet duidelijk genoeg etc.
Zelfde aversie heb ik met het uit de kast moeten komen en je seksualiteit uit moeten dragen, het delen van diagnoses en trauma's en wat meer. Kunnen we wat minder extravertheid afdwingen en elkaar ook eens wat meer tijd en ruimte te gunnen, zonder dat veroordelen als laf, zwak enzo?

Psych Jeffrey Wijnberg schreef wat columns, misschien leuk leesmateriaal dat een ander licht kan werpen.

https://www.psycholoogwij(...)ief/conflictmijdend/
https://www.psycholoogwij(...)en-archief/harmonie/
https://www.psycholoogwij(...)rchief/meegaandheid/

Kannibalisme bedoel je?

quote:

Op donderdag 17 december 2020 17:31 schreef Scary_Mary het volgende:
Ik denk dat ik trouwer aan mezelf blijf om te kiezen hoe ik ergens mee om ga, dan dat ik af moet gaan op wat iemand anders nu eenmaal zo ervaart en het beste lijkt. Helemaal als iemand vooringenomen is in wat ik wel of niet doe, puur op basis wat er zicht- dan wel hoorbaar. De ogenschijnlijke afwezigheid van iets betekent niet per se dat het er ook echt niet is.

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met zicht- en hoorbare dingen of afwezigheid van dingen.

Maar trouw zijn aan jezelf is precies mijn punt ja.

quote:

In de tijd dat ik me niet uitspreek en (nog) geen confrontaties opzoek kan ik andere dingen doen. Dingen die beter bij me passen, dingen die me misschien beter voorbereiden voor wanneer ik me wel uitspreek en die confrontatie en eventuele gevolgen aan ga.

Als ik verkoudheid veins kan ik net zo goed mensen op afstand houden. Zelfde effect, zonder gezeur over waarom ik niet aan zo een Nederlandse traditie of gezelligheid mee wil doen of het persoonlijk opgevat wordt ofzo. Dat gaat niet ten koste van mijn doel en ik houd tijd en energie over.

Wat is jouw doel ?

Ik vermoed dat wij een heel verschillend doel hebben.

quote:

Dat betekent niet dat ik niet de bühne op ga, maar dat kan gelukkig ook zonder de boel meteen op scherp te zetten en persoonlijk te maken. Je kan dingen ook ter discussie stellen en daarin je verantwoording nemen om dingen bespreekbaar te maken voor anderen. Daar draag ik actief aan bij, omdat ik zo een sfeer belangrijk vind.

Je zei net dingen als dat "het nu eenmaal de realiteit is" en dat je daar niets aan verandert. Maar blijkbaar stel jij toch ook wel de status quo ter discussie op jouw eigen manier als iets je niet lekker zit.

Dat is hetzelfde, dit vind ik in ieder geval heel anders dan wanneer je zegt "niet iedereen heeft die luxe", wees je bewust van wat je kwijt kan raken dus schik je er maar naar.

quote:

Ja en ik word dus echt moe van mensen die prat gaan op van alles uit moeten dragen en mij vertellen dat ik me wel moet uitspreken, want anders niet integer

Grappig ik heb dus omgekeerd, dat mensen mij zeiden dat ik mijn mond moet houden anders zou ik alles kwijtraken wat me lief is ofzo.

Het is goed bedoeld maar angst is een slechte raadgever.

Ik ben juist nu gelukkig waar ik ben, doordat ik naar mijn gevoel geluisterd heb. Dat laat ik me niet afpakken door deze of gene die zegt "doe maar niet."

Het is ook niet zo dat ik nou continu met iedereen in de clinch lig. Maar ik ben wel gevoelig voor allerlei misstanden, dat gaat er niet uit bij mij.

quote:

Zelfde aversie heb ik met het uit de kast moeten komen en je seksualiteit uit moeten dragen, het delen van diagnoses en trauma's en wat meer. Kunnen we wat minder extravertheid afdwingen en elkaar ook eens wat meer tijd en ruimte te gunnen, zonder dat veroordelen als laf, zwak enzo?

Ik zie niet wat dit ermee te maken heeft maar wel interessant. Wat bedoel je met elkaar tijd en ruimte gunnen?

Je bent eigenlijk een pleidooi voor beschaafdheid aan het houden?

Ik vind niet dat jij laf of zwak bent als je voor het harmoniemodel bent en oprecht vrij en gelukkig bent zonder confrontaties aan te gaan. Wel vind ik het laf als je jezelf zou vertellen dat je het je niet kan permitteren om voor jezelf op te komen. Laf klinkt wel heel lelijk maar moedig is dat in ieder geval niet.

Dat is niet erg, maar ik zou niettemin altijd iedereen aanmoedigen om wel moedig te zijn, en voor zichzelf op te komen als zijn/haar persoonlijke integriteit geschaad wordt. In ieder geval zal ik nooit zeggen: schik je er maar naar, houd je hoofd naar beneden en gedraag je (of veins een verkoudheid desnoods) anders kost het je je reputatie. Dat is een angstgedachte en zegt dan meer over mijzelf dan over de ander denk ik.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 19:52 schreef -marz- het volgende:

[..]

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met zicht- en hoorbare dingen of afwezigheid van dingen.

Maar trouw zijn aan jezelf is precies mijn punt ja.

Jij vindt uitspreken de manier om trouw te zijn aan jezelf, dat impliceert dat het niet uitspreken of anders zichtbaar maken het er niet kan zijn.

quote:

[..]

Wat is jouw doel ?

Ik vermoed dat wij een heel verschillend doel hebben.

Dacht dat je terug greep naar de drie zoenensituatie en dan is niet gezoend worden iets wat er gemeen is toch?

Wat verder doorgetrokken kun je als conflict vermijdende harmoniezoeker dichter bij jezelf blijven als je niet hoeft te dealen met semi lollige opmerkingen of extra gesprekken over ja maar waarom niet dan, etc.

quote:

[..]

Je zei net dingen als dat "het nu eenmaal de realiteit is" en dat je daar niets aan verandert. Maar blijkbaar stel jij toch ook wel de status quo ter discussie op jouw eigen manier als iets je niet lekker zit.

Dat is hetzelfde, dit vind ik in ieder geval heel anders dan wanneer je zegt "niet iedereen heeft die luxe", wees je bewust van wat je kwijt kan raken dus schik je er maar naar.

Als iets nu eenmaal de realiteit is, dan stel ik niet per se dat het onveranderbaar is. Vandaar ook mijn opmerking over de tijdspanne. Tevens stel ik ook niet dat je maar moet schikken. Wel dat je een goede afweging met pro's en cons moet maken, maar dat is eigenlijk in alle situaties. Omdat ik denk dat de motivatie vanuit jezelf je de beste basis geeft om te kiezen voor wat het beste bij je past.

En ja, niet iedereen heeft diezelfde luxe. Daarom wil ik bijdragen aan een sfeer waarin mensen zich makkelijker uitspreken. Niet per se omdat het mij dwars moet zitten voor ik mijn mond open trek of voor anderen ga bepalen wanneer zij zich uit moeten spreken.

quote:

[..]

Grappig ik heb dus omgekeerd, dat mensen mij zeiden dat ik mijn mond moet houden anders zou ik alles kwijtraken wat me lief is ofzo.

Het is goed bedoeld maar angst is een slechte raadgever.

Ik ben juist nu gelukkig waar ik ben, doordat ik naar mijn gevoel geluisterd heb. Dat laat ik me niet afpakken door deze of gene die zegt "doe maar niet."

Het is ook niet zo dat ik nou continu met iedereen in de clinch lig. Maar ik ben wel gevoelig voor allerlei misstanden, dat gaat er niet uit bij mij.

Dat is dezelfde onzin, dat anderen gaan bepalen wat voor jou de waarde moet zijn en dat je je daar maar naar moet gedragen. Maar de een zegt niet doen en de ander zegt wel doen.
Ik zeg ga bij jezelf in hoeverre het nu bij je past, ook met het oog op eventuele gevolgen.

Ik snap dat je er een angstmotivatie in ziet, maar jezelf kennen en op waarde schatten kan de keuze om geen (nog) geen confrontatie aan te gaan net zo goed motiveren. Als je dat niet erkent, ontken je in mijn gevoelens dat er meer kan zijn dan alleen die angst en lafheid enzo.

quote:

[..]

Ik zie niet wat dit ermee te maken heeft maar wel interessant. Wat bedoel je met elkaar tijd en ruimte gunnen?

Door bijvoorbeeld social media worden mensen nogal gestimuleerd in het uitdragen van bepaalde dingen. Als je uit de kast komt of open bent over je mentale en fysieke diagnoses, dan wordt je door bepaalde groepen de hemel ingeprezen. Want oh wat ben je sterk als je vertelt dat je zus of zo hebt. Wat goed dat je jezelf laat zien blabla.
Maar dat impliceert ook dat je door het niet zo uit te dragen niet jezelf zou zijn. Of kan zijn zelfs. Dat je zwak bent als je niet voor de hele wereld duidelijk laat zien wie en wat je bent.

Dat vind ik tot op zekere hoogte te vergelijken met jouw stelling dat je je uit moet spreken. En dat bijt voor mij met jezelf trouw zijn en kunnen blijven. Je bent niet per se minder jezelf als je niet openlijk gay bent op Instagram. Je bent niet per se zwak of niet jezelf als je niet zo een prater of gewoon gehecht aan je privacy bent. Je kan prima jezelf zijn zonder de ander daarvan op de hoogte te stellen en te houden. Als dat bij je past en dus voor je werkt, niet omdat het niet zou mogen of omdat iemand anders vindt dat het tijd is.

quote:

Je bent eigenlijk een pleidooi voor beschaafdheid aan het houden?

Ik vind niet dat jij laf of zwak bent als je voor het harmoniemodel bent en oprecht vrij en gelukkig bent zonder confrontaties aan te gaan. Wel vind ik het laf als je jezelf zou vertellen dat je het je niet kan permitteren om voor jezelf op te komen. Laf klinkt wel heel lelijk maar moedig is dat in ieder geval niet.

Dat is niet erg, maar ik zou niettemin altijd iedereen aanmoedigen om wel moedig te zijn, en voor zichzelf op te komen als zijn/haar persoonlijke integriteit geschaad wordt. In ieder geval zal ik nooit zeggen: schik je er maar naar, houd je hoofd naar beneden en gedraag je (of veins een verkoudheid desnoods) anders kost het je je reputatie. Dat is een angstgedachte en zegt dan meer over mijzelf dan over de ander denk ik.

Ik vind het inderdaad wel zo beschaafd als mensen het recht hebben om hun mond te mogen houden als ze dat prefereren. Niet dat ik het goedkeur als ze zich daar gedwongen bij voelen, maar ik denk dus dat liever je mond dicht houden om meerdere redenen kan en dat het dus niet per definitie slecht of zwak is. Maar tegenwoordig lijkt het bijna een zonde, ongeacht de achterliggende reden.

Wie ben je om voor een ander te kunnen bepalen wat zij zich wel of niet kunnen permitteren? Hoe denk je dat voor een ander in te kunnen schatten? Op basis van wat doe je dat, meenemend dat er dus over een aantal dingen niet gesproken is? We zitten nu eenmaal niet allemaal hetzelfde in elkaar, hebben verschillende dingen meegemaakt en zitten op andere punten in onze ontwikkeling.

De laatste alinea geeft ook weer aan dat je kennelijk niet moedig kan zijn en niet voor jezelf op komt als je niet je mond opentrekt. Best veroordelend en eigenlijk net zo goed een doe maar niet (je mond dicht houden). Nee, je bent niet moedig als je er (nog) niet klaar bent om uit te dragen. Je kan niet kiezen voor vermijden, dat is alleen maar angst en niet je karakter. Ja nee, ik denk dat er meer dan een enkeling toch moeite gaat hebben dit als een aanmoediging te ervaren..

quote:

Op donderdag 17 december 2020 21:49 schreef Scary_Mary het volgende:
En ja, niet iedereen heeft diezelfde luxe. Daarom wil ik bijdragen aan een sfeer waarin mensen zich makkelijker uitspreken. Niet per se omdat het mij dwars moet zitten voor ik mijn mond open trek of voor anderen ga bepalen wanneer zij zich uit moeten spreken.

Sorry dat is dan een verschil van mening, ik vind het arrogant en misplaatst om het aan hun vermeende luxepositie te wijten als mensen voor hun persoonlijke integriteit opkomen.

Dat is geen luxe, het is één van de basisrechten van de mens.

Hoe je voor je rechten opkomt daar kan je absoluut keuzes in maken. Maar iemand adviseren om maar geheel niet voor zichzelf op te komen en maar te duiken onder druk van een werkgever of een andere macht, dat gaat er bij mij niet in.

Ik heb gewerkt voor een organisatie waar ik geacht werd dingen te doen die in strijd zijn met mijn beroepsethiek. Ik weiger pertinent. Dat weigeren doe ik niet omdat ik de luxe heb van een diploma waarmee ik overal maar direct een nieuwe baan kan vinden. Het is simpelweg mijn wettelijke plicht in dit geval en het heeft gevolgen voor mij als ik niet voor die verantwoordelijkheid opkom.

Voor mij voelt het niet anders als ik trouw ben aan mijn persoonlijke integriteit en waarden. Ook dat heeft consequenties voor me als ik over mijn grenzen laat gaan.

Voor jezelf opkomen hoeft niet te zijn dat je moord en brand schreeuwt ofzo. Ik zie dat je zelf ook nuances in je verhaal aanbrengt door iets (nog) niet aan te kaarten, blijkbaar vind je toch ook wel dat er iets mee moet als je integriteit geschaad wordt alleen vind je dat timing en diplomatie belangrijk zijn.

Dat vind ik ook, misschien heb je nu een beeld van mij als een vrouw die krijsend op een borrel staat dat ze niet wil kussen ofzo. Maar iemand een hand geven ipv zoenen, omdat ik niet wil zoenen, vind ik al voldoende opkomen voor mezelf.

Ik zou hoe dan ook nooit iemand aanmoedigen om toch maar wel te zoenen ook al wil je het niet. Of anderszins mensen aanmoedigen om zich te schikken aan een situatie die ze schaadt, omdat "redenen". Er zijn namelijk _altijd_ redenen om het niet te doen, het komt nooit lekker uit.

Ik veroordeel iemand niet als hij/zij daar andere keuzes in maakt, ik zal alleen niet actief aanmoedigen dat iemand maar moet duiken ten behoeve van anderen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 21:49 schreef Scary_Mary het volgende:
Door bijvoorbeeld social media worden mensen nogal gestimuleerd in het uitdragen van bepaalde dingen. Als je uit de kast komt of open bent over je mentale en fysieke diagnoses, dan wordt je door bepaalde groepen de hemel ingeprezen. Want oh wat ben je sterk als je vertelt dat je zus of zo hebt. Wat goed dat je jezelf laat zien blabla.
Maar dat impliceert ook dat je door het niet zo uit te dragen niet jezelf zou zijn. Of kan zijn zelfs. Dat je zwak bent als je niet voor de hele wereld duidelijk laat zien wie en wat je bent.

Dat vind ik tot op zekere hoogte te vergelijken met jouw stelling dat je je uit moet spreken. En dat bijt voor mij met jezelf trouw zijn en kunnen blijven. Je bent niet per se minder jezelf als je niet openlijk gay bent op Instagram.

Ok, dan verschillen we hier ook van mening want ik vind dit helemaal niets te maken hebben met voor jezelf opkomen.

Ik ben juist van mening dat dat ook iets waarmee je je persoonlijke integriteit kan schaden, jezelf met labels identificeren en daar aandacht voor genereren via social media.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 22:41 schreef -marz- het volgende:

[..]

Sorry dat is dan een verschil van mening, ik vind het arrogant en misplaatst om het aan hun vermeende luxepositie te wijten als mensen voor hun persoonlijke integriteit opkomen.

Alleen was dat dus hoe ik het bedoelde. Ik probeerde een bredere context voor je te schetsen, waarin dit mee kan spelen. Dat is niet hetzelfde als het vooral daaraan wijten, iets wat ik volgens mij ook duidelijk maak door bijvoorbeeld ook karakter mee te nemen.

quote:

Dat is geen luxe, het is één van de basisrechten van de mens.

Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn helaas niet altijd hetzelfde. Ook niet in Nederland. Kijk maar naar onderwijs.

quote:

Hoe je voor je rechten opkomt daar kan je absoluut keuzes in maken. Maar iemand adviseren om maar geheel niet voor zichzelf op te komen en maar te duiken onder druk van een werkgever of een andere macht, dat gaat er bij mij niet in.

Dat blijkt als je voor jezelf opkomen niet breder kan zien als alleen uit te spreken naar een werkgever. Dat maakt mij denk ik echter niet iemand die voor jezelf opkomen ontmoedigt.

quote:

Voor jezelf opkomen hoeft niet te zijn dat je moord en brand schreeuwt ofzo. Ik zie dat je zelf ook nuances in je verhaal aanbrengt door iets (nog) niet aan te kaarten, blijkbaar vind je toch ook wel dat er iets mee moet als je integriteit geschaad wordt alleen vind je dat timing en diplomatie belangrijk zijn.

Ik heb juist het idee dat je bepaalde nuances mist en mij stellig in een hoek zet die ik juist niet zo afbaken.

Ja, diplomatie en timing zijn denk ik belangrijk. Niet alleen voor mij, maar voor meer mensen die in hun eigen tempo bepalen in hoeverre zij die handschoen op willen pakken.

quote:

Ik veroordeel iemand niet als hij/zij daar andere keuzes in maakt, ik zal alleen niet actief aanmoedigen dat iemand maar moet duiken ten behoeve van anderen.

Tsja, ik vind dat niet zo denderend uit de verf komen door je verwoording..

quote:

[..]

Ok, dan verschillen we hier ook van mening want ik vind dit helemaal niets te maken hebben met voor jezelf opkomen.

Ik ben juist van mening dat dat ook iets waarmee je je persoonlijke integriteit kan schaden, jezelf met labels identificeren en daar aandacht voor genereren via social media.

Het komt in mijn ogen beide voort uit het idee dat je het op een bepaalde manier wel uit moet dragen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 23:12 schreef Scary_Mary het volgende:
Het komt in mijn ogen beide voort uit het idee dat je het op een bepaalde manier wel uit moet dragen.

Ok... Dus als ik op werk een grens stel aan popi jopi gedrag van een huidhongerige directeur die om mijn nek wil hangen, of een mannelijke collega geen drie zoenen geef maar een hand, dan ben ik iets aan het uitdragen.

En dat is hetzelfde als op social media posten over mijn seksuele geaardheid en beperkingen of diagnoses.

Vind je het sneeuwvlokjesgedrag dat ik die zoenen niet gewoon onderga?

Jij draagt nu jouw mening over deze kwestie op extraverte wijze hier uit. Is dat dan anders dan bovenstaande?
En zo ja waar zit het verschil?

Iedereen heeft wel door zijn ervaringen dingen waar hij persoonlijk voor staat denk ik, ik dacht serieus dat het al lang achterhaald is om dat weg te drukken of laten overrulen uit angst voor gevolgen omdat het mensen depressief en ziek maakt. Maar misschien ben ik veel te progressief of juist naïef daar over dan.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 00:39 schreef -marz- het volgende:

[..]

Ok... Dus als ik op werk een grens stel aan popi jopi gedrag van een huidhongerige directeur die om mijn nek wil hangen, of een mannelijke collega geen drie zoenen geef maar een hand, dan ben ik iets aan het uitdragen.

En dat is hetzelfde als op social media posten over mijn seksuele geaardheid en beperkingen of diagnoses.

Vind je het sneeuwvlokjesgedrag dat ik die zoenen niet gewoon onderga?

Mijn commentaar zit 'm vooral in jouw idee dat je alleen voor jezelf op zou kunnen komen door je uit te spreken.

quote:

Jij draagt nu jouw mening over deze kwestie op extraverte wijze hier uit. Is dat dan anders dan bovenstaande?
En zo ja waar zit het verschil?

Het verschil zit 'm erin dat ik niet tegen ben op het uitspreken zelf en het ook niet per se ontmoedig. Mijn punt is dat er meerdere wegen naar Rome kunnen leiden, afhankelijk van hoe mensen in elkaar zitten en waar ze op dat moment in hun leven staan.

quote:

Iedereen heeft wel door zijn ervaringen dingen waar hij persoonlijk voor staat denk ik, ik dacht serieus dat het al lang achterhaald is om dat weg te drukken of laten overrulen uit angst voor gevolgen omdat het mensen depressief en ziek maakt. Maar misschien ben ik veel te progressief of juist naïef daar over dan.

Ik denk dat je er ook moeilijker gesprekken over hebt als je de theorie aanhangt dat je alleen voor jezelf op kan en zou moeten komen door je uit te spreken. Het zou ook kunnen aansluiten bij mijn theorie dat we te makkelijk aannames doen bij een gebrek aan zicht- en hoorbaarheid. Zolang het niet duidelijk uitgesproken wordt door iemand, zal het er ook wel niet zijn. Ofzo..

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 10:51 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Mijn commentaar zit 'm vooral in jouw idee dat je alleen voor jezelf op zou kunnen komen door je uit te spreken.
[..]

Het verschil zit 'm erin dat ik niet tegen ben op het uitspreken zelf en het ook niet per se ontmoedig. Mijn punt is dat er meerdere wegen naar Rome kunnen leiden, afhankelijk van hoe mensen in elkaar zitten en waar ze op dat moment in hun leven staan.
[..]

Ik denk dat je er ook moeilijker gesprekken over hebt als je de theorie aanhangt dat je alleen voor jezelf op kan en zou moeten komen door je uit te spreken. Het zou ook kunnen aansluiten bij mijn theorie dat we te makkelijk aannames doen bij een gebrek aan zicht- en hoorbaarheid. Zolang het niet duidelijk uitgesproken wordt door iemand, zal het er ook wel niet zijn. Ofzo..

Welke aannames doen we over zaken die niet zicht- en hoorbaar zijn, heb je een voorbeeld misschien?
Ik heb hier helemaal geen beeld bij.

Wat bedoel je als je zegt dat mijn theorie is dat je alleen voor jezelf opkomt door dingen "uit te spreken"?

Het voorbeeld dat iemand met verkeerde intenties om mijn nek wil hangen en ik wil dat niet, ik geef dan acuut en fysiek een grens aan.

Als ik dat niet doe is het leed geschied en word ik ten overstaan van mijn collega's het lijdend voorwerp van grensoverschrijdend gedrag.

Zelfde als iemand me wil kussen maar ik wil voor een hand gaan. Ik zie iemand die, in directe zin, een persoonlijke grens bewaakt en een alternatief voorstelt (hand geven).

Als dit allemaal onder het concept uitspreken valt, wat zou dan een reden zijn waarom dat niet goed of wenselijk is?

En wat is concreet een alternatief in deze situaties? Ik zie niet zo goed wat het "onzichtbare" gebeuren zou kunnen zijn wat mij ook kan helpen in deze situaties, zonder directe confrontatie.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 13:35 schreef -marz- het volgende:

[..]

Welke aannames doen we over zaken die niet zicht- en hoorbaar zijn, heb je een voorbeeld misschien?
Ik heb hier helemaal geen beeld bij.

quote:

Iedereen heeft wel door zijn ervaringen dingen waar hij persoonlijk voor staat denk ik, ik dacht serieus dat het al lang achterhaald is om dat weg te drukken of laten overrulen uit angst voor gevolgen omdat het mensen depressief en ziek maakt.

Je ziet het niet, dus het lijkt je wel achterhaald inmiddels.

quote:

Wat bedoel je als je zegt dat mijn theorie is dat je alleen voor jezelf opkomt door dingen "uit te spreken"?

Zo klinkt het voor mij als je er vanuit lijkt te gaan dat het vooral of alleen angst is waardoor iemand zich niet uit zou spreken. En dan zeg je dit:

quote:

Ik vind niet dat jij laf of zwak bent als je voor het harmoniemodel bent en oprecht vrij en gelukkig bent zonder confrontaties aan te gaan. Wel vind ik het laf als je jezelf zou vertellen dat je het je niet kan permitteren om voor jezelf op te komen. Laf klinkt wel heel lelijk maar moedig is dat in ieder geval niet.

Gelukkig worden van je mond dichthouden is een ander uiterste. Je hoeft niet per se gelukkig te worden om het toch als een betere optie te zien (voor nu). En dat koppel je dan ook aan angst.

quote:

Dat is niet erg, maar ik zou niettemin altijd iedereen aanmoedigen om wel moedig te zijn, en voor zichzelf op te komen als zijn/haar persoonlijke integriteit geschaad wordt. In ieder geval zal ik nooit zeggen: schik je er maar naar, houd je hoofd naar beneden en gedraag je (of veins een verkoudheid desnoods) anders kost het je je reputatie. Dat is een angstgedachte en zegt dan meer over mijzelf dan over de ander denk ik.

De verkoudheid veinzen zie je dus niet als een andere manier om toch voor jezelf op te kunnen komen en dus niet moedig?

quote:

Het voorbeeld dat iemand met verkeerde intenties om mijn nek wil hangen en ik wil dat niet, ik geef dan acuut en fysiek een grens aan.

Als ik dat niet doe is het leed geschied en word ik ten overstaan van mijn collega's het lijdend voorwerp van grensoverschrijdend gedrag.

Zelfde als iemand me wil kussen maar ik wil voor een hand gaan. Ik zie iemand die, in directe zin, een persoonlijke grens bewaakt en een alternatief voorstelt (hand geven).

Als dit allemaal onder het concept uitspreken valt, wat zou dan een reden zijn waarom dat niet goed of wenselijk is?

Omdat sommige mensen nu eenmaal niet zo in elkaar zitten als jij?

quote:

En wat is concreet een alternatief in deze situaties? Ik zie niet zo goed wat het "onzichtbare" gebeuren zou kunnen zijn wat mij ook kan helpen in deze situaties, zonder directe confrontatie.

Verkoudheid veinzen, maar dan is je persoonlijke integriteit in jouw ogen niet zichtbaar genoeg als ik het goed begrepen heb.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 14:51 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

[..]

Je ziet het niet, dus het lijkt je wel achterhaald inmiddels.
[..]

Zo klinkt het voor mij als je er vanuit lijkt te gaan dat het vooral of alleen angst is waardoor iemand zich niet uit zou spreken. En dan zeg je dit:
[..]

Gelukkig worden van je mond dichthouden is een ander uiterste. Je hoeft niet per se gelukkig te worden om het toch als een betere optie te zien (voor nu). En dat koppel je dan ook aan angst.
[..]

De verkoudheid veinzen zie je dus niet als een andere manier om toch voor jezelf op te kunnen komen en dus niet moedig?
[..]

Omdat sommige mensen nu eenmaal niet zo in elkaar zitten als jij?
[..]

Verkoudheid veinzen, maar dan is je persoonlijke integriteit in jouw ogen niet zichtbaar genoeg als ik het goed begrepen heb.

Serieus, verkoudheid faken dat moet hem dan zijn ?

Dit is hem dan, die onzichtbare, onhoorbare, veranderende macht die gaat maken dat mensen voor zichzelf opkomen zonder confrontaties: zeggen dat je verkouden bent.

Als ik dat inderdaad niet een toonbeeld van moed vind ben ik zeker ook te uitgesproken.

Vind het geen sterk verhaal eerlijk gezegd, lijkt eerder dat je zelf bang bent voor confrontaties en dit aan het rationaliseren bent.

Je oordeelt over mij omdat ik "de theorie aanhang dat je je moet uitspreken om voor jezelf op te komen" want dat zou nergens voor nodig zijn en je trekt het gelijk aan zeggen dat je gay bent op social media.

En het alternatief is dan een smoesje verzinnen, omdat het in jouw beleving heel erg is dat mensen zich hedentendage allemaal moeten emanciperen en uitspreken.

Ik zie dan weer niet wat het één met het ander te maken heeft, het is allebei een vorm van "jezelf uitspreken" maar dat doen wij hier ook, alles is persoonlijk en alles is communicatie dus zo kan je alles wel uit z'n verband trekken.

Wat een ander doet moet ie echt helemaal zelf weten. Maar je gaat mij niet wijsmaken dat het verkeerd is om gewoon te zeggen, in woord en daad, als iemand wil zoenen "pardon ik doe daar niet aan maar ik geef je graag een hand" met als reden dat je je dan schuldig maakt aan iets wat vergelijkbaar is aan "extravert gedrag op social media" en dat het je je reputatie zou kosten, wat nu eenmaal niet kan als je niet in een luxepositie zit.

Dan gaan we terug naar de middeleeuwen.

Daarom zei ik al, ik denk dat jij een ander doel nastreeft met je gedrag dan ik.
Mijn doel is niet om tot mijn pensioen in een bedrijfscultuur te blijven werken waar ik toch niet in pas. Dus hoe eerder ik daar achter kom, hoe beter. Een confrontatie is een prima manier om daar achter te komen. Oud-werkgevers respecteren mij juist omdat ik dat gedaan heb. Een oud-werkgever is nu een klant van mij omdat ik volgens hun juist als oud-werknemer de dingen scherp zie. Ik heb met niemand slechte verhoudingen, ook al accepteerde ik niet hoe zij als baas met mensen omgingen. Confrontaties zijn niet slecht.

Prima als jij anders in elkaar zit. Maar zo zit ik in elkaar. En dat is net zo legitiem. Ik ga me er niet bij neerleggen als ik onheus bejegend word in een afhankelijke positie en ik vind het geen probleem om bedrijven te helpen kijken naar hoe het anders kan. Win-win-win, je wordt er een betere werkgever van en dat geeft bedrijven bestaansrecht in de toekomst. Werknemers worden er gelukkiger en productiever van, en als ik ook maar 1 gezin daarmee gelukkiger maak omdat iemand niet met een knoop in z'n maag naar het werk gaat dan ben ik al tevreden.

Verandering is echt wel mogelijk en dat begint met mensen die zich bewust zijn van hun persoonlijke waarden, en daar voor staan als het moet.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 15:20 schreef -marz- het volgende:

[..]

Serieus, verkoudheid faken dat moet hem dan zijn ?

Dit is hem dan, die onzichtbare, onhoorbare, veranderende macht die gaat maken dat mensen voor zichzelf opkomen zonder confrontaties: zeggen dat je verkouden bent.

Als ik dat inderdaad niet een toonbeeld van moed vind ben ik zeker ook te uitgesproken.

Vind het geen sterk verhaal eerlijk gezegd, lijkt eerder dat je zelf bang bent voor confrontaties en dit aan het rationaliseren bent.

Ah ja, want geen trek hebben in confrontaties kan alleen angst zijn.

quote:

Je oordeelt over mij omdat ik "de theorie aanhang dat je je moet uitspreken om voor jezelf op te komen" want dat zou nergens voor nodig zijn en je trekt het gelijk aan zeggen dat je gay bent op social media.

De vergelijking heb ik getrokken vanwege de achterliggende gedachte dat je je per se uit zou moeten spreken om jezelf te kunnen/mogen zijn.
Tevens vraag ik me af hoe je erbij komt dat ik zou stellen dat het nergens voor nodig zou zijn?

quote:

En het alternatief is dan een smoesje verzinnen, omdat het in jouw beleving heel erg is dat mensen zich hedentendage allemaal moeten emanciperen en uitspreken.

Ik vind het gebrek aan nuance erger, maar goed..

quote:

Ik zie dan weer niet wat het één met het ander te maken heeft, het is allebei een vorm van "jezelf uitspreken" maar dat doen wij hier ook, alles is persoonlijk en alles is communicatie dus zo kan je alles wel uit z'n verband trekken.

Wat een ander doet moet ie echt helemaal zelf weten. Maar je gaat mij niet wijsmaken dat het verkeerd is om gewoon te zeggen, in woord en daad, als iemand wil zoenen "pardon ik doe daar niet aan maar ik geef je graag een hand" met als reden dat je je dan schuldig maakt aan iets wat vergelijkbaar is aan "extravert gedrag op social media" en dat het je je reputatie zou kosten, wat nu eenmaal niet kan als je niet in een luxepositie zit.

Trek het dan ook niet uit het verband, ik zeg nergens dat het per se verkeerd is om je uit te spreken.

quote:

Dan gaan we terug naar de middeleeuwen.

Daarom zei ik al, ik denk dat jij een ander doel nastreeft met je gedrag dan ik.
Mijn doel is niet om tot mijn pensioen in een bedrijfscultuur te blijven werken waar ik toch niet in pas. Dus hoe eerder ik daar achter kom, hoe beter. Een confrontatie is een prima manier om daar achter te komen. Oud-werkgevers respecteren mij juist omdat ik dat gedaan heb. Een oud-werkgever is nu een klant van mij omdat ik volgens hun juist als oud-werknemer de dingen scherp zie. Ik heb met niemand slechte verhoudingen, ook al accepteerde ik niet hoe zij als baas met mensen omgingen. Confrontaties zijn niet slecht.

Prima als jij anders in elkaar zit. Maar zo zit ik in elkaar. En dat is net zo legitiem. Ik ga me er niet bij neerleggen als ik onheus bejegend word in een afhankelijke positie en ik vind het geen probleem om bedrijven te helpen kijken naar hoe het anders kan. Win-win-win, je wordt er een betere werkgever van en dat geeft bedrijven bestaansrecht in de toekomst. Werknemers worden er gelukkiger en productiever van, en als ik ook maar 1 gezin daarmee gelukkiger maak omdat iemand niet met een knoop in z'n maag naar het werk gaat dan ben ik al tevreden.

Verandering is echt wel mogelijk en dat begint met mensen die zich bewust zijn van hun persoonlijke waarden, en daar voor staan als het moet.

Nogmaals, door te stellen dat jouw tactiek niet het beste voor iedereen hoeft te zijn zeg ik niet dat jouw tactiek verkeerd is of dat verandering onmogelijk is.

Dit zijn enkele van jouw eigen posts.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 15:41 schreef Scary_Mary het volgende:
Ik vind het gebrek aan nuance erger, maar goed..

Voor iemand die nuance mist toch tamelijk ongenuanceerd:

quote:

Ja en ik word dus echt moe van mensen die prat gaan op van alles uit moeten dragen en mij vertellen dat ik me wel moet uitspreken, want anders niet integer, moet voor de rest van de kudde of anders is het simpelweg niet duidelijk genoeg etc.

quote:

Zelfde aversie heb ik met het uit de kast moeten komen en je seksualiteit uit moeten dragen, het delen van diagnoses en trauma's en wat meer. Kunnen we wat minder extravertheid afdwingen en elkaar ook eens wat meer tijd en ruimte te gunnen, zonder dat veroordelen als laf, zwak enzo?

quote:

Op donderdag 17 december 2020 21:49 schreef Scary_Mary het volgende:
Wat verder doorgetrokken kun je als conflict vermijdende harmoniezoeker dichter bij jezelf blijven als je niet hoeft te dealen met semi lollige opmerkingen of extra gesprekken over ja maar waarom niet dan, etc.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 23:12 schreef Scary_Mary het volgende:
Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn helaas niet altijd hetzelfde. Ook niet in Nederland.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 17:31 schreef Scary_Mary het volgende:
Dat iets kan veranderen, betekent niet dat het ook gaat gebeuren. Laat staan in een tijdspanne die je trekt.

quote:

Dat kun je vooraf niet altijd inschatten en dan ben je als gevoelig type misschien wel dagelijks met een knoop in je maag de frigide trut grappen aan het incasseren. Dat doet soms ook wel wat tegen je vrije gevoel, meer dan die drie zoenen. En tot er iets verandert, jij, jouw werkplek of de bedrijfscultuur, zit je met die knoop.

Ik zie gewoon niet wat nou je punt of je doel is hiermee eigenlijk. Je bent een beetje tegen dingen aan het schoppen omdat het niet bij jouw persoonlijke stijl past.

Maar wat promoot je daarmee en wat is het alternatief wat je voorstelt?

Je enige argument is "niet iedereen zit zo in elkaar dat ie confrontaties opzoekt" en dat ben ik met je eens.

Ik zit zo wel in elkaar en ik draag dat ook uit. En nu?

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 16:03 schreef -marz- het volgende:
Dit zijn enkele van jouw eigen posts.
[..]

Voor iemand die nuance mist toch tamelijk ongenuanceerd:
[..]

[..]

[..]

[..]

[..]

[..]

De nuances die ik daar probeer te plaatsen is het niet teveel generaliseren. Ik heb het dus niet alleen over mezelf of over vrouwen, maar ook over mensen. En ik verwoord het oa met kunnen, niet altijd, soms, etc. Daarmee probeer ik te schetsen dat ik het juist niet zo zwart/wit en stellig bedoel.

quote:

Ik zie gewoon niet wat nou je punt of je doel is hiermee eigenlijk. Je bent een beetje tegen dingen aan het schoppen omdat het niet bij jouw persoonlijke stijl past.

Maar wat promoot je daarmee en wat is het alternatief wat je voorstelt?

Je enige argument is "niet iedereen zit zo in elkaar dat ie confrontaties opzoekt" en dat ben ik met je eens.

Ik zit zo wel in elkaar en ik draag dat ook uit. En nu?

En nu wens ik je een fijn weekend toe :-)

Jij ook een fijn weekend schat.

quote:

Op vrijdag 18 december 2020 16:22 schreef Scary_Mary het volgende:
De nuances die ik daar probeer te plaatsen is het niet teveel generaliseren. Ik heb het dus niet alleen over mezelf of over vrouwen, maar ook over mensen. En ik verwoord het oa met kunnen, niet altijd, soms, etc. Daarmee probeer ik te schetsen dat ik het juist niet zo zwart/wit en stellig bedoel.

Lol ok, zulke woordjes toevoegen maakt het alleen maar onduidelijker wat nou je standpunt is.

Je mag best wat vinden hoor. Alleen ik snap er weinig van zonder concrete argumenten en voorbeelden.
En ondertussen lees ik wel een duidelijke aversie.

Vandaar mijn conclusie dat wel over een persoonlijk issue of emotie van jou zal gaan. Ik kan me anders niet voorstellen dat je het bezwaarlijk vindt als iemand aangeeft dat ie niet wil zoenen met een collega.