Huidhonger! Is dat echt een probleem ??

quote:

Op woensdag 16 december 2020 13:09 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Ik weet wel wat het is (alleen dit woord kende ik niet) en ik heb ook zulke periodes gehad in mijn leven.
Maar het ging over jonge mensen die nu een aantal maanden niemand hadden. Er is zelfs eens een advies op tv gegeven, neem in deze corona periode een vaste sekspartner. Alsof iedereen het zo maar voor het uitzoeken heeft, en alsof het zo ongelooflijk zwaar zou zijn een paar maanden niemand te hebben. Daarbij dus denkend aan mensen die nagenoeg altijd niemand hebben.

Ook nu met de laatste maatregelen, ja, de "experts" constateerden nu al depressieve kindjes omdat ze niet bij elkaar in de klas kunnen zijn, de komende 5 weken. Wij waren vroeger blij als we niet naar school hoefden. Alsof je als normaal kind niet gewoon thuis kunt spelen, boeken lezen, spellen doen.
Ik heb eens als kind een hele zomervakantie, denk 7 weken, monopoly gespeeld met mijn kameraad. De hele dag. Daar hebben wij beiden ons zakelijk instinct aan overgehouden. Beiden ondernemer geweest. Hij heeft zelfs een eigen vliegtuig eraan overgehouden. Ik niet, heb hoogtevrees.

Dat zie ik zo vaak bij boomers en ouder he, dat misgunnen.
Wij hadden het nog slechter!! Jullie mogen niet klagen want wij waren blij met bloembollen!!
Hou toch op man

Soms mis ik het wel ja. Ik ben een man van ruim zestig. Al langere tijd zonder relatie en ook geen behoefte daaraan. Dat zoenen met collega's kon me altijd al gestolen worden.

Maar zo nu en dan een schouderklopje of gewoon tegen elkaar aan zitten mis ik best wel. Heeft niets met sex te maken maar gewoon eens elkaar aanraken.

Het meest intieme contact sinds maart is de tandarts geweest en die deed niet eens aardig. Ja, ik mis dat best wel zo nu en dan maar om te zeggen dat ik er depressief van wordt gaat me echt te ver.

Mijn omaatje heeft hier wel last van. Die is net weduwe en zit de hele dag alleen en wil af en toe een dikke knuffel. Ik denk wel dat dat onderdeel is van bepaalde basis behoeftes, al geldt dat zeker niet voor iedereen.

Ik mis knuffelen

Als ik het goed heb komt de term oorspronkelijk voort uit onderzoek naar baby's (mensen en zoogdieren).

Een baby(zoogdier) stopt met groeien en sterft letterlijk zonder fysieke aanraking. In een bekend onderzoek hechten verweesde baby aapjes zich eerder aan een pluche popje zonder voedsel ook al sterven ze dan, dan dat ze zich aan een voerbakje zonder pluche hechten.

Deze vorm van huidhonger is niet van toepassing op volwassenen.

Imo is het daarom een zoveelste woord dat aan betekenisinflatie onderhevig is.

Ik kots ook een klein beetje van het drama dat sommigen erbij ervaren. Eenzaamheid was voor corona ook al een immens probleem. Maar wie ben ik om daarover te oordelen, ik ben geen kind of jongere of oudere in 2020 dus ik heb geen idee.

Ik heb wel na begin maart zes maanden letterlijk niemand aangeraakt, in die periode ben ik zelf ook ziek geweest en mijn inkomen grotendeels weggevallen. Toen ik op een slechte dag een spontane knuffel kreeg van mijn buurvrouw op de galerij knapte ik daar wel heel erg van op. Ik heb verder niet het gevoel dat ik huidhonger heb. Terwijl ik normaal wel mensen soms een hug geef en aanraak op hun arm ofzo.

Ik snap best dat mensen behoefte hebben aan fysiek (maar ook sociaal/mentaal) contact. Denk alleen niet dat je er veel mee opschiet als je het gaat dramatiseren, omdat het de laatste maanden lastig is. Eenzaamheid en andere (psychische) problemen zijn - zoals hierboven gezegd - echt niet gebonden alleen de afgelopen periode.

Sowieso kán iedereen er (grotendeels) voor kiezen om nog (bepaalde) contacten te hebben. Alsin, op hetzelfde niveau als voor het hele corona-gebeuren.

Ik denk verder dat het zeker wel nare gevolgen kan hebben hoor, als je 'huidhonger' hebt, en het extreme voorbeeld daarvan zie ik zeker wel in de boze incels, FOK! welbekend

Het lijkt me niet zo vergezocht om even de context mee te nemen. Niet alleen het gebrek aan fysiek contact zelf, maar ook de hele situatie erom heen kan juist zo een verlangen versterken.

Zelfde als hoe dat kinderen beïnvloedt. Het vergelijken met 50 jaar terug is ook niet helemaal fair, aangezien de omstandigheden wel op meer punten dan alleen coronagedoe afwijken. Als er veel verandert, dan kun je juist behoefte hebben aan de regelmaat van naar school gaan. Zeker als je ouders fulltime thuis door moeten werken, zich zorgen maken over financiën, dat maakt het thuis niet per se gezelliger als het dat überhaupt was. Er zijn minder broertjes en zusjes om mee te spelen. Hoeveel computers en tablets zijn er in gebruik voor werk en huiswerk? Buiten spelen kan niet overal, laat staan met dit weer. Bij anderen spelen kan ook moeilijker gaan, want daar moet ook gewerkt worden en wie zit er in contact met risicogroepen, etc.

Ik vind het ronduit chanant hoe een stul luxepaardjes overal over loopt te janken, maar ik vind het ook niet ok om te doen alsof het allemaal maar aanstellerij is en peanuts zou moeten zijn.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:28 schreef LeesFoknl het volgende:
Ik ben in deze corona tijd een voor mij nieuwe term tegengekomen, namelijk ...

HUIDHONGER

Ik meende eerst het was grappig bedoeld, maar toen ik het vaker in serieuze programma's tegenkwam merkte ik dat het serieus bedoeld was.
Als ik het goed begrijp missen sommige mensen lichamelijk contact zo erg dat men spreekt over huidhonger. En dat ze daardoor depressieve gevoelens krijgen. Herkent zich iemand daar in? En hoe kan je ermee omgaan?

Ja. Gebrek aan affectie. Had het wel al door maar toen ik laatst bij date in z’n armen lag (gewoon een lange bankknuffel niet seksueel nog) hadden we pas door hoe ernstig lang geleden het is dat we ons zo ontspannen hebben gevoeld. Zijn echt heel lang zo blijven liggen ook.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 10:53 schreef colivo het volgende:

[..]

Je bepaalt toch zelf of je zoenen geeft, knuffelt of handen schud? Nu klinkt het net alsof je tegen je zin soort van aangerand wordt bij een begroeting.

Helaas niet. Als persoon die het niet erg vindt zal je het misschien niet merken, maar er zit echt wel een bepaalde sociale druk en maatschappelijke gewoonte achter. En daar kun je je tegen afzetten, maar dat is niet altijd het fijne of praktische ding om te doen. Als ik bijvoorbeeld de enige vrouw op kantoor ben die een man met zijn verjaardag feliciteert door hem een hand in plaats van drie zoenen te geven, word ik echt wel raar aangekeken. Hetzelfde als toen ik de opa van mijn vriend ontmoette en hij me drie zoenen gaf. Ja, het is een optie om dit te weigeren, maar het is niet in iedere situatie handig om de vreemde eend te zijn.

Aanranding haal je er trouwens zelf bij, dat hoor je mij niet zeggen .

quote:

Op woensdag 16 december 2020 14:41 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Geloof je het zelf? Denk je echt dat dat nooit terugkeert?

Ik mis overigens vooral de energie die ik haal uit sociale contacten, als ook de aandacht.

Er staat 'lees', niet 'geloof'. Ik kan alleen maar hopen .

Het is niet specifiek 'huid' het is ook gewoon een aanraking op een arm, hand op iemands schouder, effe een arm om imand heen, gewoon een aanraking, een steunbetuiging, een gevoel van medeleven, het is álles
Als je iemand aanraakt nu, ben je per definitie te dichtbij, en neem je een zeker risico met iemand om wie je blijkbaar geeft en dat zuigt gewoon. Even stoeien met een collega of weet ik het wie.. het is allemaal weg, en dat is ronduit matig.

Waarschijnlijk komt het allemaal wel weer terug, maar het zal een heel tijdje duren voor het weer echt een beetje zoals vroeger was.. áls dat al helemaal terug gaat komen, want dit grapje zit bij alles en iedereen in de wereld diep in het geheugen gegrift en het zou me niets verbazen als dat op sommige vlakken blijvende gevolgen gaat hebben.

Ik denk persoonlijk als de coronameter straks wereldwijd weer op 'acceptabel' staat omdat het onder controle is met vaccineren en testen, dat we gewoon weer terug moeten naar hoe het was, of zoals iedereen het wil(de), maar dat we een kleeeeein beetje scherper moeten zijn met het volgende onbenullige virusje wat ergens in zuid Tibet opduikt, en dat we dat dan ook gewoon gaan doen, anders moeten we echt mensen preventief gaan fusilleren ofzo de volgende keer (God forbid plz.)

quote:

Op woensdag 16 december 2020 09:44 schreef RockNijntje het volgende:
Er verschijnt iedere keer een grote glimlach op mijn gezicht wanneer ik lees dat drie zoenen en knuffelen waarschijnlijk nooit meer terugkomen.

Laten we het hopen, god wat haat ik dat. Hand schudden prima maar die 2-3 zoenen alleen bij een paar kom ik er niet onderuit (en heb daar geen probleem mee), bij de meeste kom ik met een flink uitgestoken hand aan waardoor de intentie al duidelijk is.

Een korte knuffel is beter dan die 3 zoenen, maar dan wel alleen bij mensen die ik echt goed ken.

quote:

Op woensdag 16 december 2020 20:59 schreef RockNijntje het volgende:

[..]

Helaas niet. Als persoon die het niet erg vindt zal je het misschien niet merken, maar er zit echt wel een bepaalde sociale druk en maatschappelijke gewoonte achter. En daar kun je je tegen afzetten, maar dat is niet altijd het fijne of praktische ding om te doen. Als ik bijvoorbeeld de enige vrouw op kantoor ben die een man met zijn verjaardag feliciteert door hem een hand in plaats van drie zoenen te geven, word ik echt wel raar aangekeken.

Nou en?

Ik geef wel eens iemand een box zelfs, kan mij het schelen, als ik niet wil kleffen dan klef ik niet.

Ik had een baas die als een geile beer op elke jarige vrouw dook met de woorden "nu mag ik je eindelijk zoenen" die heb ik actief geblockt als een soort samurai met gekruiste armen. Boeiend wat mijn reputatie is. Hopelijk inspireert het andere mensen om ook hun grenzen aan te geven. Wie ken je nou feitelijk die dol is op die 3 zoenen? We houden die onzin met elkaar in stand.

Verder geef ik kennissen wel een hug als we close genoeg zijn en raak mensen ook aan op hun arm/schouder enz. Zolang het maar hoor beiden goed voelt.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 11:48 schreef -marz- het volgende:

[..]

Nou en?

Ik geef wel eens iemand een box zelfs, kan mij het schelen, als ik niet wil kleffen dan klef ik niet.

Ik had een baas die als een geile beer op elke jarige vrouw dook met de woorden "nu mag ik je eindelijk zoenen" die heb ik actief geblockt als een soort samurai met gekruiste armen. Boeiend wat mijn reputatie is. Hopelijk inspireert het andere mensen om ook hun grenzen aan te geven. Wie ken je nou feitelijk die dol is op die 3 zoenen? We houden die onzin met elkaar in stand.

Boeien wat je reputatie is is soms wel een beetje luxe. Ja, je houdt de boel mede in stand. Maar niet iedereen heeft de luxe om even van werkgever te wisselen of om te dealen met de backlash. Dan heb je misschien wel grotere problemen, dus er toch maar beperkt in mee gaan kan best een overwogen keuze zijn die voor iemand wel het beste werkt. Leuker wordt het er niet van, maar als je niet zo van confrontaties houdt kan dit makkelijker zijn..

quote:

Op donderdag 17 december 2020 13:50 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Boeien wat je reputatie is is soms wel een beetje luxe. Ja, je houdt de boel mede in stand. Maar niet iedereen heeft de luxe om even van werkgever te wisselen of om te dealen met de backlash. Dan heb je misschien wel grotere problemen, dus er toch maar beperkt in mee gaan kan best een overwogen keuze zijn die voor iemand wel het beste werkt. Leuker wordt het er niet van, maar als je niet zo van confrontaties houdt kan dit makkelijker zijn..

Ja het is in die zin makkelijker als ik me zo laat bejegenen door mijn leidinggevende, ook al wil ik het niet.

Voor mij persoonlijk is het niet makkelijker want ik leef 24/7 met mezelf.

Ik ben die baan ook niet verloren daardoor. Collega's gaven me groot gelijk zelfs.
Het valt allemaal wel mee met hoe erg het feitelijk is qua reputatie, en dat het je reputatie goed zou doen om konten te likken, tenzij je je al van begin af aan hebt ingelikt voor de baan zelf misschien.

Het woord luxe triggert mij wel een beetje want ik ervaar geen luxe door degene te zijn die openlijk uitte wat iedereen vond maar niet uitsprak op mijn werk. Ik ben ook verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen dus zonder baan was ik ook mijn huis kwijt, als dat is wat je met luxe bedoelt? Het is meer een kwestie van prioriteiten denk ik, voor mij gaat persoonlijke integriteit zo'n beetje boven alles.

Nu ik erover nadenk, het is op zoveel manieren fout om tegen iemand te zeggen dat zij in een luxepositie zit als diegene voor zijn/haar eigen waarden en lichamelijke integriteit opkomt

Ik snap ergens waar het vandaan komt en het is me wel vaker naar mijn hoofd geslingerd dat "niet iedereen zit in die luxe positie he", maar kom op... Het IS geen luxe hoor... het zou normaal moeten zijn. Het hele #metoo gebeuren is daarop gebaseerd he. Je gaat gewoon niet als vrouw tegen een andere vrouw zeggen "denk aan je reputatie he, onderga het maar gewoon". Vind ik.

[ Bericht 10% gewijzigd door -marz- op 17-12-2020 15:47:05 ]

quote:

Op donderdag 17 december 2020 14:50 schreef -marz- het volgende:

[..]

Ja het is in die zin makkelijker als ik me zo laat bejegenen door mijn leidinggevende, ook al wil ik het niet.

Voor mij persoonlijk is het niet makkelijker want ik leef 24/7 met mezelf.

Ik ben die baan ook niet verloren daardoor. Collega's gaven me groot gelijk zelfs.
Het valt allemaal wel mee met hoe erg het feitelijk is qua reputatie, en dat het je reputatie goed zou doen om konten te likken, tenzij je je al van begin af aan hebt ingelikt voor de baan zelf misschien.

Het woord luxe triggert mij wel een beetje want ik ervaar geen luxe door degene te zijn die openlijk uitte wat iedereen vond maar niet uitsprak op mijn werk. Ik ben ook verantwoordelijk voor mijn eigen inkomen dus zonder baan was ik ook mijn huis kwijt, als dat is wat je met luxe bedoelt? Het is meer een kwestie van prioriteiten denk ik, voor mij gaat persoonlijke integriteit zo'n beetje boven alles.

Ik vind het te kort door de bocht om jouw persoonlijke ervaring door te trekken naar de rest dat het heus wel mee zou vallen.
Meegaan in wat de meerderheid doet is ook niet per se hetzelfde als kontlikken.

Het is ook geen luxe om je te moeten uiten, maar tot op zekere hoogte wel dat je het kan en doet. Zowel dat je dat uitspreekt, de confrontatie aangaat en het eventuele risico daarmee voor lief neemt. In Nederland hebben we daarin denk ik ook echt wel een grotere vrijheid en minder hiërarchie dan in andere landen zeg maar en dat beschouw ik als een luxe. Zo vanzelfsprekend is het globaal gezien helaas niet.

Natuurlijk ben je verantwoordelijk voor je eigen inkomen, maar het kan denk ik best wel uitmaken in hoeverre je bijvoorbeeld een opleiding en papiertje hebt, hoe de baankansen in je werkveld liggen, etc.
Je hebt het over een huis, we zitten met een stijgende woningnood dat een huis ook niet zo vanzelfsprekend is. Als je dat al hebt kunnen bereiken sta je denk ik anders op de ladder dan wanneer je vanuit een kamertje iets op probeert te bouwen. Met een huis heb je misschien meer te verliezen, maar je hebt in elk geval iets op kunnen bouwen tot dat niveau. Dat geeft denk ik ook een bepaalde basis aan vertrouwen mee.
Idem met leeftijd, als je in je jongere jaren als stagiaire of starter de werkvloer opkomt, zul je er denk ik ook iets anders in staan dan wanneer je na tien jaar meer hebt gezien op de werkvloer, jezelf beter kent en beter weet hoe je dingen voor jou kan laten werken. Zo een ontwikkeling lijkt me meer een onderdeel van het leven in het algemeen en dat is denk ik niet alleen een kwestie van prioriteiten stellen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 14:50 schreef -marz- het volgende:
Nu ik erover nadenk, het is op zoveel manieren fout om tegen iemand te zeggen dat zij in een luxepositie zit als diegene voor zijn/haar eigen waarden en lichamelijke integriteit opkomt

Ik snap ergens waar het vandaan komt en het is me wel vaker naar mijn hoofd geslingerd dat "niet iedereen zit in die luxe positie he", maar kom op... Het IS geen luxe hoor... het zou normaal moeten zijn. Het hele #metoo gebeuren is daarop gebaseerd he. Je gaat gewoon niet als vrouw tegen een andere vrouw zeggen "denk aan je reputatie he, onderga het maar gewoon". Vind ik.

Het zou normaal moeten zijn ja, maar helaas is onze mening niet leidend. We kunnen van alles willen, maar de realiteit is nu eenmaal anders of we het daar nu mee eens zijn of niet. Beter leren we werken met hoe het echt is in plaats van ons blind te staren op hoe het zou moeten zijn. En dan bedoel ik niet alleen hoe het idealiter zou moeten zijn, maar ook hoe anderen vergelijkbare situaties ervaren.
Ik pleit ook zeker niet voor het gewoon maar ondergaan en al helemaal niet dat dit alleen vrouwen zou overkomen. Wel voor een weloverwogen keuze in hoeverre de voor- en nadelen tegen elkaar op (kunnen) wegen.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:06 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Het zou normaal moeten zijn ja, maar helaas is onze mening niet leidend. We kunnen van alles willen, maar de realiteit is nu eenmaal anders of we het daar nu mee eens zijn of niet. Beter leren we werken met hoe het echt is in plaats van ons blind te staren op hoe het zou moeten zijn. En dan bedoel ik niet alleen hoe het idealiter zou moeten zijn, maar ook hoe anderen vergelijkbare situaties ervaren.
Ik pleit ook zeker niet voor het gewoon maar ondergaan en al helemaal niet dat dit alleen vrouwen zou overkomen. Wel voor een weloverwogen keuze in hoeverre de voor- en nadelen tegen elkaar op (kunnen) wegen.

Het is door mijn samurai voorbeeld nu een beetje een hypothetische disussie geworden want zoiets is niet wat RockNijntje bedoelde.

Ik ben het wel uit de grond van mijn hart oneens met wat je hier zegt.

Ik zou nooit iemand adviseren als hij/zij bejegend wordt op een manier die hij/zij niet wil dat je je daar dan maar naar moet schikken want dit is nu eenmaal de realiteit, en je hebt nu eenmaal niet de luxe om keuzes te maken.

Keuzes gaat ook niet direct al over je baan opzeggen. Mensen kunnen veranderen, dingen veranderen. Juist in de confrontatie kun je veel leren van elkaar.

Als je je al bijvoorbaat schikt "want het is nou eenmaal zo", leef je uit angst ipv liefde voor jezelf, en raad je ook anderen aan om maar niet trouw te zijn aan hun eigen waarden en integriteit.

Misschien dat je je in gedrag schikt als dat uitkomt, en misschien bedoel jij dat. Maar dat vind ik persoonlijk dus ook best wel laf, vooral als je al gemerkt hebt dat iedereen om je heen het ook kut vindt. Net zoals die drie zoenen, bijna iedereen klaagt daar over. Ik heb dus niet de indruk dat ik daar niets aan kan veranderen. Samen gaan we dat weldegelijk veranderen en het verandert ook, veel mensen doen al niet meer aan 3 zoenen ook al voor corona, maar geven elkaar een korte hug ofzo.

Ik zeg het dus gewoon als ik het niet wil, gewoon "sorry ik doe niet aan zoenen!" en geef een hand. Het is imo geen situatie waar je je willoos bij hoeft neer te leggen.

Dit is hoe ik in het leven sta en het maakt me echt boos als ik denk aan dat we elkaar zouden gaan vertellen dat je je maar moet schikken naar iets wat je fundamenteel niet wil.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:47 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Aha, nu begrijp ik dat ik vroeger geen huidhonger kende. Ik knuffelde met mijn lieve kater, die was voor mij als een zoontje. Hij sliep naast mij in bed, op het kussen. 16 jaar lang. Toen ie stierf ben ik via gewone massages het erotisch massage circuit ingerold Ik had gewoon huidhonger !! Of beter gezegd huidtrek.

Ja wie weet. Wel een beetje een triest verhaal. Was je eenzaam?

quote:

Op donderdag 17 december 2020 16:44 schreef -marz- het volgende:

[..]

Het is door mijn samurai voorbeeld nu een beetje een hypothetische disussie geworden want zoiets is niet wat RockNijntje bedoelde.

Ik ben het wel uit de grond van mijn hart oneens met wat je hier zegt.

Ik zou nooit iemand adviseren als hij/zij bejegend wordt op een manier die hij/zij niet wil dat je je daar dan maar naar moet schikken want dit is nu eenmaal de realiteit, en je hebt nu eenmaal niet de luxe om keuzes te maken.

Keuzes gaat ook niet direct al over je baan opzeggen. Mensen kunnen veranderen, dingen veranderen. Juist in de confrontatie kun je veel leren van elkaar.

Als je je al bijvoorbaat schikt "want het is nou eenmaal zo", leef je uit angst ipv liefde voor jezelf, en raad je ook anderen aan om maar niet trouw te zijn aan hun eigen waarden en integriteit.

Ik denk dat ik trouwer aan mezelf blijf om te kiezen hoe ik ergens mee om ga, dan dat ik af moet gaan op wat iemand anders nu eenmaal zo ervaart en het beste lijkt. Helemaal als iemand vooringenomen is in wat ik wel of niet doe, puur op basis wat er zicht- dan wel hoorbaar. De ogenschijnlijke afwezigheid van iets betekent niet per se dat het er ook echt niet is.

In de tijd dat ik me niet uitspreek en (nog) geen confrontaties opzoek kan ik andere dingen doen. Dingen die beter bij me passen, dingen die me misschien beter voorbereiden voor wanneer ik me wel uitspreek en die confrontatie en eventuele gevolgen aan ga.
Als ik verkoudheid veins kan ik net zo goed mensen op afstand houden. Zelfde effect, zonder gezeur over waarom ik niet aan zo een Nederlandse traditie of gezelligheid mee wil doen of het persoonlijk opgevat wordt ofzo. Dat gaat niet ten koste van mijn doel en ik houd tijd en energie over.

Wat betreft die keuzes, dat ben ik met je eens dat er meer smaakjes zijn. Dat iets kan veranderen, betekent niet dat het ook gaat gebeuren. Laat staan in een tijdspanne die je trekt. Dat kun je vooraf niet altijd inschatten en dan ben je als gevoelig type misschien wel dagelijks met een knoop in je maag de frigide trut grappen aan het incasseren. Dat doet soms ook wel wat tegen je vrije gevoel, meer dan die drie zoenen. En tot er iets verandert, jij, jouw werkplek of de bedrijfscultuur, zit je met die knoop.
Dat in overweging nemen lijkt me dus juist prima passen in een persoonlijk integriteitskader en niet vooral laf.

quote:

Misschien dat je je in gedrag schikt als dat uitkomt, en misschien bedoel jij dat. Maar dat vind ik persoonlijk dus ook best wel laf, vooral als je al gemerkt hebt dat iedereen om je heen het ook kut vindt. Net zoals die drie zoenen, bijna iedereen klaagt daar over. Ik heb dus niet de indruk dat ik daar niets aan kan veranderen. Samen gaan we dat weldegelijk veranderen en het verandert ook, veel mensen doen al niet meer aan 3 zoenen ook al voor corona, maar geven elkaar een korte hug ofzo.

Niet laffer dan de rest in ieder geval Maar goed, hoe ouder ik word, hoe meer ik los kan laten dat een ieder in zijn eigen ritme door het leven gaat. Dat hoef ik niet over te nemen, het is niet mijn verantwoordelijkheid om die fakkel te dragen voor de rest.
Dat betekent niet dat ik niet de bühne op ga, maar dat kan gelukkig ook zonder de boel meteen op scherp te zetten en persoonlijk te maken. Je kan dingen ook ter discussie stellen en daarin je verantwoording nemen om dingen bespreekbaar te maken voor anderen. Daar draag ik actief aan bij, omdat ik zo een sfeer belangrijk vind.

quote:

Ik zeg het dus gewoon als ik het niet wil, gewoon "sorry ik doe niet aan zoenen!" en geef een hand. Het is imo geen situatie waar je je willoos bij hoeft neer te leggen.

Dit is hoe ik in het leven sta en het maakt me echt boos als ik denk aan dat we elkaar zouden gaan vertellen dat je je maar moet schikken naar iets wat je fundamenteel niet wil.

Ja en ik word dus echt moe van mensen die prat gaan op van alles uit moeten dragen en mij vertellen dat ik me wel moet uitspreken, want anders niet integer, moet voor de rest van de kudde of anders is het simpelweg niet duidelijk genoeg etc.
Zelfde aversie heb ik met het uit de kast moeten komen en je seksualiteit uit moeten dragen, het delen van diagnoses en trauma's en wat meer. Kunnen we wat minder extravertheid afdwingen en elkaar ook eens wat meer tijd en ruimte te gunnen, zonder dat veroordelen als laf, zwak enzo?

Psych Jeffrey Wijnberg schreef wat columns, misschien leuk leesmateriaal dat een ander licht kan werpen.

https://www.psycholoogwij(...)ief/conflictmijdend/
https://www.psycholoogwij(...)en-archief/harmonie/
https://www.psycholoogwij(...)rchief/meegaandheid/

Kannibalisme bedoel je?