R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben jaren geleden geëmigreerd uit Nederland naar 'n ander Europees land met vrouw en kinderen. Ondertussen ben ik gescheiden. Na een lang slepende rechtszaak is er een omgangsregeling met de kinderen, waardoor ik ze vaak zie.
Nu ben ik het hier al een tijd beu, maar de laatste tijd irriteer ik me werkelijk aan alles hier. De tijd met de kinderen spendeer ik hier, de tijd zonder de kinderen elders. Ondertussen heb ik een nieuwe relatie met een dame in Nederland. De tijd hier is echt de tijd uitzitten geworden.
Nu wil ik graag terug naar Nederland. Maar de consequentie is dan wel dat ik de kinderen een stuk minder zie. 99% van de tijd ben ik 100% overtuigd, maar zeg maar 1% van de tijd is er twijfel.
Eenmaal de stap genomen is er natuurlijk ook amper nog een weg terug. De omgangsregeling zal aangepast moeten worden en als ik na 'n jaar spijt heb, dan is dat natuurlijk niet zomaar weer aangepast. Daarnaast is de moeder van de kinderen nu niet bepaald de ideale moeder.
Iemand tips/overwegingen?
Nu ben ik het hier al een tijd beu, maar de laatste tijd irriteer ik me werkelijk aan alles hier. De tijd met de kinderen spendeer ik hier, de tijd zonder de kinderen elders. Ondertussen heb ik een nieuwe relatie met een dame in Nederland. De tijd hier is echt de tijd uitzitten geworden.
Nu wil ik graag terug naar Nederland. Maar de consequentie is dan wel dat ik de kinderen een stuk minder zie. 99% van de tijd ben ik 100% overtuigd, maar zeg maar 1% van de tijd is er twijfel.
Eenmaal de stap genomen is er natuurlijk ook amper nog een weg terug. De omgangsregeling zal aangepast moeten worden en als ik na 'n jaar spijt heb, dan is dat natuurlijk niet zomaar weer aangepast. Daarnaast is de moeder van de kinderen nu niet bepaald de ideale moeder.
Iemand tips/overwegingen?
Hoe oud zijn je kinderen? Hoe vaak zie je ze nu?
Hoever is het van Nederland naar het land waar je nu zit en hoe vaak zou je de kinderen dan gaan zien? Alleen in (de) vakantie(s)?
Hoever is het van Nederland naar het land waar je nu zit en hoe vaak zou je de kinderen dan gaan zien? Alleen in (de) vakantie(s)?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ze zijn nu 5 en 6. Ik zie ze nu 50% van de tijd.quote:Op woensdag 18 november 2020 14:17 schreef miss_sly het volgende:
Hoe oud zijn je kinderen? Hoe vaak zie je ze nu?
Hoever is het van Nederland naar het land waar je nu zit en hoe vaak zou je de kinderen dan gaan zien? Alleen in (de) vakantie(s)?
Van deur tot deur kost 'n (vlieg)reis incl op tijd op het vliegveld zijn e.d. me 'n uur of 12. Met andere woorden: da's een heel gereis en best vermoeiend.
Hoe vaak ik de kinderen zie hangt dan af van de omgangsregeling. In principe een deel van de vakanties, mits ik natuurlijk overeenstemming bereik met de moeder van de kinderen (die niet bepaald het meest rationele en cooperatieve persoon is).
Of om het even welke andere variantie, op voorwaarde natuurlijk dat er overeenstemming is. Wat ik wel wil voorkomen is natuurlijk dat ik constant op en neer aan het reizen ben. Dat is slopend.
Maar je kinderen zijn wel ooit in Nederland geboren? Aangezien je het hebt over een emigratie met vrouw en kinderen.
Ja. Zijn ooit in Nederland geboren. Maar kunnen zonder toestemming van beide ouders het land niet uit.quote:
Maar je kinderen zijn wel ooit in Nederland geboren? Aangezien je het hebt over een emigratie met vrouw en kinderen.
Ik denk dat je voor jezelf zult moeten bepalen hoe belangrijk je een echte band met je kinderen vindt.quote:
[..]
Ze zijn nu 5 en 6. Ik zie ze nu 50% van de tijd.
Van deur tot deur kost 'n (vlieg)reis incl op tijd op het vliegveld zijn e.d. me 'n uur of 12. Met andere woorden: da's een heel gereis en best vermoeiend.
Hoe vaak ik de kinderen zie hangt dan af van de omgangsregeling. In principe een deel van de vakanties, mits ik natuurlijk overeenstemming bereik met de moeder van de kinderen (die niet bepaald het meest rationele en cooperatieve persoon is).
Of om het even welke andere variantie, op voorwaarde natuurlijk dat er overeenstemming is. Wat ik wel wil voorkomen is natuurlijk dat ik constant op en neer aan het reizen ben. Dat is slopend.
Want laten we wel wezen: die ga je niet heel vaak zien en ze zijn nog erg jong. Ze zullen het ook erg moeilijk vinden, van je de helft van de tijd zien, naar zo nu en dan in de vakanties. En ga je ze dan halen? Ga je je vakanties dan daar doorbrengen om bij ze te zijn? Heb je daar voldoende vakantiedagen voor? Ze kunnen de komende jaren nog niet alleen met het vliegtuig naar jou reizen, vermoed ik. Denk je dat ze je nog echt als vader zullen zien en ervaren als ze je alleen in de vakanties zien?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je ex-vrouw wil niet terug?quote:
[..]
Ja. Zijn ooit in Nederland geboren. Maar kunnen zonder toestemming van beide ouders het land niet uit.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dus remigreren gaat je zeer waarschijnlijk goed contact en een band met je kinderen kosten. Ook met een hele coöperatieve flexibele ex wordt het lastig om meer dan een soort leuke oom te worden denk ik.quote:
[..]
Ze zijn nu 5 en 6. Ik zie ze nu 50% van de tijd.
Van deur tot deur kost 'n (vlieg)reis incl op tijd op het vliegveld zijn e.d. me 'n uur of 12. Met andere woorden: da's een heel gereis en best vermoeiend.
Hoe vaak ik de kinderen zie hangt dan af van de omgangsregeling. In principe een deel van de vakanties, mits ik natuurlijk overeenstemming bereik met de moeder van de kinderen (die niet bepaald het meest rationele en cooperatieve persoon is).
Of om het even welke andere variantie, op voorwaarde natuurlijk dat er overeenstemming is. Wat ik wel wil voorkomen is natuurlijk dat ik constant op en neer aan het reizen ben. Dat is slopend.
Zelf zou ik waarschijnlijk kiezen voor LATten de komende 10-12 jaar en dan pas remigreren.
Dat zijn goede vragen. Dat weet ik niet. Voor de kinderen is het wel een behoorlijke omschakeling, vooral ook omdat ze nu erg aan mij hangen en veel minder aan hun moeder.quote:
[..]
Ik denk dat je voor jezelf zult moeten bepalen hoe belangrijk je een echte band met je kinderen vindt.
Want laten we wel wezen: die ga je niet heel vaak zien en ze zijn nog erg jong. Ze zullen het ook erg moeilijk vinden, van je de helft van de tijd zien, naar zo nu en dan in de vakanties. En ga je ze dan halen? Ga je je vakanties dan daar doorbrengen om bij ze te zijn? Heb je daar voldoende vakantiedagen voor? Ze kunnen de komende jaren nog niet alleen met het vliegtuig naar jou reizen, vermoed ik. Denk je dat ze je nog echt als vader zullen zien en ervaren als ze je alleen in de vakanties zien?
Vakanties kan ik hier doorbrengen. Eventueel halen en dan elders doorbrengen. In Nederland of ergens op vakantie, dat kan ook. Dat is op zich de praktische invulling. Vakantiedagen zijn het probleem niet, want ik werk voor mezelf. Natuurlijk moet de periode in de vakantie dan wel lang genoeg zijn. Als dat 'n week is dan is het een heel gereis voor kleine kinderen.
Of ze me nog echt als vader ervaren dan, dat weet ik niet. Het alternatief is wel dat ik hier tegen mijn zin zit en langzaam weg kwijn.
Je hebt geen keus. Je wil weg uit dit land en de consequentie is dat je de kinderen minder ziet. Of je spijt krijgt of niet dat zal de tijd leren.
Probeer je niet te laten verleiden tot een vingerwijzing naar je ex en hoe moeilijk ze het je maakt. Zelfs al is dat volledig waar. Ze zal altijd de moeder van je kinderen blijven en je zult altijd met haar te maken hebben, minstens tot de jongste meerderjarig is.quote:
[..]
Nee. En die wil ook vooral dwars zitten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maar je kwijnt niet weg bij het idee om je kinderen langzaam maar zeker te verliezen en ze afhankelijk te laten zijn van een moeder die er zo te lezen niet voldoende voor ze is?quote:
Het alternatief is wel dat ik hier tegen mijn zin zit en langzaam weg kwijn.
Ik zie hier een hele belangrijke rol voor jou voor je kinderen en ik snap niet dat je niet wegkwijnt bij het idee ze min of meer aan hun lot over te laten bij hun moeder.
Dat weet ik, maar omgekeerd ben ik een stuk redelijker. Stel dat het omgekeerd zou zijn, dan zou ik bv. niet moeilijk doen over twee weken met de kerstvakantie, de hele voorjaarsvakantie en 'n wat langere tijdsperiode in de zomervakantie.quote:
[..]
Probeer je niet te laten verleiden tot een vingerwijzing naar je ex en hoe moeilijk ze het je maakt. Zelfs al is dat volledig waar. Ze zal altijd de moeder van je kinderen blijven en je zult altijd met haar te maken hebben, minstens tot de jongste meerderjarig is.
Zij zou dan de kinderen amper zien, dus bv. een maand of anderhalve maand zou ik dan prima vinden. Vooral ook omdat steeds 'n week of twee weken vrij vermoeiend wordt, omdat de kinderen in de vakantie dan maar reizen dan wat anders. En ze zijn nog vrij jong natuurlijk.
Ja, dat is dus waar ik bang voor ben, maar wat ik nu nog niet weet. Of ja bang, dat is de twijel zeg maar. Bij dat idee wegkwijnen doe ik natuurlijk pas als het al 'n tijd zo ver is en ik er spijt van heb gekregen.quote:
[..]
Maar je kwijnt niet weg bij het idee om je kinderen langzaam maar zeker te verliezen en ze afhankelijk te laten zijn van een moeder die er zo te lezen niet voldoende voor ze is?
Ik zie hier een hele belangrijke rol voor jou voor je kinderen en ik snap niet dat je niet wegkwijnt bij het idee ze min of meer aan hun lot over te laten bij hun moeder.
Vanuit mijn eigen emotie zeg ik: heerlijk, een mooie kans om je eigen leven zonder kinderen terug te krijgen.
Aan de andere kant, daar heb je toch echt zelf voor gekozen. En het voorstel dat je nu geeft, hoef je er alleen maar te zijn voor de vakanties en leuke dingen. Lekker makkelijk. Voor je kinderen is het het beste als je daar blijft. En je bent nog zeker 12 jaar verantwoordelijk voor ze.
Aan de andere kant, daar heb je toch echt zelf voor gekozen. En het voorstel dat je nu geeft, hoef je er alleen maar te zijn voor de vakanties en leuke dingen. Lekker makkelijk. Voor je kinderen is het het beste als je daar blijft. En je bent nog zeker 12 jaar verantwoordelijk voor ze.
Het contact zal dan vooral telefonisch zijn en in de vakanties. Of welke periode dan ook dat ik ze zie. Hoe dat uitpakt? Geen idee.quote:
[..]
Dus remigreren gaat je zeer waarschijnlijk goed contact en een band met je kinderen kosten. Ook met een hele coöperatieve flexibele ex wordt het lastig om meer dan een soort leuke oom te worden denk ik.
Zelf zou ik waarschijnlijk kiezen voor LATten de komende 10-12 jaar en dan pas remigreren.
10-12 jaar LAT-ten is natuurlijk ook slopend, zeker over dit soort afstanden. Dan ben je eigenlijk nergens thuis, maar meer 'n beetje constant onderweg. Komt sociaal leven daar en hier niet ten goede. Dat merk ik nu al. Ben er hier vaak niet, eigenlijk alleen de tijd met de kinderen en die besteed ik dan met de kinderen. Bijna automatisch ga je dan toch anders om met je omgeving.
Ben er wel over uit dat ik iets moet kiezen. Of het een of het ander. Twee dingen half doen leidt uiteindelijk vaak tot niets.
Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet gaan: leven in een land wat je enorm tegenstaat. Dat is 24/7...quote:
Vanuit mijn eigen emotie zeg ik: heerlijk, een mooie kans om je eigen leven zonder kinderen terug te krijgen.
Aan de andere kant, daar heb je toch echt zelf voor gekozen. En het voorstel dat je nu geeft, hoef je er alleen maar te zijn voor de vakanties en leuke dingen. Lekker makkelijk. Voor je kinderen is het het beste als je daar blijft. En je bent nog zeker 12 jaar verantwoordelijk voor ze.
Mja, het klinkt "lekker makkelijk" inderdaad, maar dat is het niet.quote:
Vanuit mijn eigen emotie zeg ik: heerlijk, een mooie kans om je eigen leven zonder kinderen terug te krijgen.
Aan de andere kant, daar heb je toch echt zelf voor gekozen. En het voorstel dat je nu geeft, hoef je er alleen maar te zijn voor de vakanties en leuke dingen. Lekker makkelijk. Voor je kinderen is het het beste als je daar blijft. En je bent nog zeker 12 jaar verantwoordelijk voor ze.
Als je mij nu zou vragen wat bijvoorbeeld mijn vader in zo'n geval zou moeten doen - stel dat hij destijds in zo'n situatie zou hebben gezeten - dan zou ik nu zeggen dat 'ie voor mij niet had hoeven te blijven tegen zijn zin. Maar goed, da's nu als volwassenen die z'n zaakjes redelijk voor elkaar heeft natuurlijk makkelijk praten.
Daarnaast ook geen idee natuurlijk wat heel lang ergens stevig tegen je zin zitten met me gaat doen. Misschien valt het mee, misschien ga ik er aan onderdoor. In dat laatste geval hebben de kinderen ook niet heel veel meer aan me natuurlijk.
Tsja, daar had hij aan moeten denken toen hij aan kinderen begon en emigreerde.quote:Op woensdag 18 november 2020 14:50 schreef Boca_Raton het volgende:
[..]
Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet gaan: leven in een land wat je enorm tegenstaat. Dat is 24/7...
Situaties veranderen. Mensen veranderen...quote:
[..]
Tsja, daar had hij aan moeten denken toen hij aan kinderen begon en emigreerde.
Ben je momenteel weleens een paar weken op vakantie/naar Nederland geweest en dat de kinderen toen meerdere weken aaneengesloten bij haar zijn geweest?quote:
[..]
Ja, dat is dus waar ik bang voor ben, maar wat ik nu nog niet weet. Of ja bang, dat is de twijel zeg maar. Bij dat idee wegkwijnen doe ik natuurlijk pas als het al 'n tijd zo ver is en ik er spijt van heb gekregen.
Heeft je ex iets van een netwerk in het land waar jullie nu wonen? Zodat je kinderen een soort gegarandeerd tante/oomfiguur of grootouders in hun nabijheid hebben als volwassenen die ze kunnen vertrouwen. Zo niet, dan is een remigratie echt desastreus voor de kinderen.
Jouw kinderen zijn volledig afhankelijk van jou en je ex. Dat jij je emigratie betreurt, daar hebben zij geen boodschap aan, maar ze zijn wel de speelbal van de omstandigheden. Dus het zou fair zijn als je een afweging maakt in hun belang, in plaats in dat van je eigen. Zodat je kinderen niet letterlijk kind van de rekening worden vanwege jouw keuzes.
Dus jouw eerste emotie is om je kinderen erbij te naaien omdat je zelf geen verantwoordelijkheidsgevoel hebt en wegloopt voor de consequenties van je eigen keuzes? Hopelijk heb je inderdaad geen kinderen, want je eerste emotie zou toch betrekking moeten hebben op je liefde voor hen zou ik zeggen.quote:
Vanuit mijn eigen emotie zeg ik: heerlijk, een mooie kans om je eigen leven zonder kinderen terug te krijgen.
quote:
[..]
Het contact zal dan vooral telefonisch zijn en in de vakanties. Of welke periode dan ook dat ik ze zie. Hoe dat uitpakt? Geen idee.
10-12 jaar LAT-ten is natuurlijk ook slopend, zeker over dit soort afstanden. Dan ben je eigenlijk nergens thuis, maar meer 'n beetje constant onderweg. Komt sociaal leven daar en hier niet ten goede.
Ben er wel over uit dat ik iets moet kiezen. Of het een of het ander. Twee dingen half doen leidt uiteindelijk vaak tot niets.
Dat is maar net hoe je er invulling aan geeft en hoe jij je prioriteiten stelt. Als je beiden 1x per maand een weekend de kant van de ander op gaat loopt het niet zo'n vaart hoor en ben je nog meer dan genoeg thuis.Maar blijkbaar geef jij vooral veel prioriteit aan je nieuwe liefde en niet aan er nog iets van maken in het land van je kinderen. Tenminste, zo komt dat nu op mij over.
Het feit dat je kinderen hebt niet.quote:
[..]
Situaties veranderen. Mensen veranderen...
Ik inmiddels wel 'n beetje en dat is slopend. Nu zijn de scholen dicht en zijn de kinderen de hele dag thuis, dus dan gaat het op zich nog wel, maar als ze straks weer naar school gaan, dan zit je natuurlijk maar weer een beetje te wachten tot je ze kunt gaan halen.quote:
Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet gaan: leven in een land wat je enorm tegenstaat. Dat is 24/7...
Dat was toen wel een compleet andere situatie.quote:Tsja, daar had hij aan moeten denken toen hij aan kinderen begon en emigreerde.
Klopt, ik heb en wil geen kinderen. Dat is dus vanuit mijn emotiequote:
Dus jouw eerste emotie is om je kinderen erbij te naaien omdat je zelf geen verantwoordelijkheidsgevoel hebt en wegloopt voor de consequenties van je eigen keuzes? Hopelijk heb je inderdaad geen kinderen, want je eerste emotie zou toch betrekking moeten hebben op je liefde voor hen zou ik zeggen.
