Vandaag is het echt doorgebroken.. dus nu is het echt zo. (Als ik al nog een beetje hoop had)
Lastige is dat mn lief nu in een ander land is dan ik. Hij komt gelukkig wel binnenkort hierheen dus dan gaan we lekker knuffelen en bedenken wat nu.
Ik vind het lastig om bij hem nog een wil te bespeuren om nog "iets" te proberen.. ik weet niet of ik nog wil.. ja voor hem, voor mij hoeft het niet meer.. en als hij dan zegt :" dat is wel een keus voor de rest van je leven" dan komt dat weer enorm hard binnen..Dus wellicht toch nog iets om te discusieren..
Ik heb de halve nacht wakker gelegen en websites gelezen van mensen die door hetzelfde heen (zijn ge)gaan.. het is enorm confronterend, want het is idd niet iets van nu, maar iets wat terug blijft komen.. (je wordt ook helemaal niet oma ofzo, en als ik zie hoe moeilijk mn ouders het daar mee hadden..

) ik kan dat eigenlijk nog helemaal niet overzien..
Dus voor nu gaat dit topic weer uit mijn topics list.. te confronterend en even met andere dingen bezig zijn.. op korte termijn is dat vanavond een biertje, want dat kan nu ook weer..
Ik hoop dat alle dames die hier momenteel posten en wachten snel dit topic op een positieve manier kunnen verlaten.. ik jompel in gedachten mee..
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje