[Vraag Wat Je Wil]aan iemand werkzaam in de forensische psychiatrie #2

Ze zijn ziek en kunnen niets aan hun gedrag doen maar zijn wel in staat om iemand te mishandelen of verkrachten.

Als ik niet weet wat ik doe. Mishandel of verkracht ik niemand. Het is altijd makkelijk om achteraf te zeggen ‘ik was mezelf niet’.
Ik blijf er bij. Handeling gesteld = straf op nemen.

Wat vind je ervan van mensen die vanwege een psychose of vergelijkbare aandoening een geweldsdelict pleegt? Zoals bijvoorbeeld Thijs H. die drie mensen vermoorde tijdens zijn psychose? Leef je met die persoon mee of vind je dat hij gestraft dient te worden?

Een behandelend psychologe vragen naar meningen over strafmaten die door rechters worden opgelegd lijkt mij niet ter zake doende.
Mijn vraag aan TS: heb jij de film Instinct van Halina Reijn gezien en is die setting een beetje waarheidsgetrouw?

Hoe denkt TS over de combinatie van dwang/voorwaarden, en of dit te vervangen is door een permanente variant

Hoe denk je over al die pedojagers die we tegenwoordig overal zien?
Omdat je met pedo’s werkt lijkt het me dat je hier wel een mening over hebt en ik ben daar erg benieuwd naar

quote:

Op zondag 15 november 2020 23:19 schreef Bracha020 het volgende:
De klacht van de patiënt staat nooit centraal en de maatregel richt zich ook niet op zijn of haar welzijn.

Wat een apart statement van iemand die in de verpleging werkt Ik zou denken dat dit soort mensen mede handelen vanuit een bepaalde problematiek, trauma, verwardheid, dingen die ze meegemaakt hebben in hun leven waardoor ze uit balans (niet happy) zijn en van daaruit misdadig en destructief gedrag gaan vertonen als een soort coping mechanisme.

Iemand die gelukkig en in balans is zal minder gauw tot een misdrijf overgaan lijkt mij. De meeste mensen die in de psychiatrie zitten zijn niet zo happy en sommigen willen dit blijkbaar afreageren via misdadig gedrag.

Misschien dat als jullie daar toch eens naar zouden kijken dat deze mensen nauwelijks behoefte meer voelen om misdrijven te plegen.

De klacht van een patiënt niet centraal stellen en ook niet op zijn of haar welzijn richten lijkt me bovendien ook geen aanpak om zo iemand gemotiveerd te krijgen.

Ik vraag me bijna af of dit werkelijk zo is of dat dit meer iets persoonlijks is van hoe jij je in die wereld manifesteert.

[ Bericht 2% gewijzigd door Tengano op 16-11-2020 19:22:33 ]

Hoe komt een besluit tot stand voor een proefverlof?

quote:

Op maandag 16 november 2020 01:47 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Hoe ga jij / je organisatie om met confirmation bias?

_{(ik houd expres de vraag zo open mogelijk, en ben zeer benieuwd naar je antwoord.)}

[ Bericht 5% gewijzigd door probeer op 16-11-2020 21:46:24 ]

quote:

Op maandag 16 november 2020 12:38 schreef golfer het volgende:
Een behandelend psychologe vragen naar meningen over strafmaten die door rechters worden opgelegd lijkt mij niet ter zake doende.
Mijn vraag aan TS: heb jij de film Instinct van Halina Reijn gezien en is die setting een beetje waarheidsgetrouw?

Lijkt me juist vitaal voor betere straffen. Behandeling (ter resocialisatie en/of verkleining van recidive) is een van de doelen van straffen (samen met afschrikkende werking, vergelding, bescherming vd samenleving). Mensen werkzaam in de forensische psychologie kunnen hopelijk vanuit hun expertise, licht werpen op welke mate van straffen het beste het dat doel dient. Maw, antwoord geven op de vraag: Wat zijn de meest optimale straffen (en de duur van die straffen) om een zo laag mogelijke recidive te bewerkstelligen? Waarbij bijvoorbeeld politie en reclassering meer kennis hebben over het maatschappij-beschermende doel van straffen. En kwantitatieve onderzoekers over afschrikkende werking.

Beter dan rechters die onderling richtlijnen opstellen.

[ Bericht 3% gewijzigd door probeer op 16-11-2020 22:00:39 ]

quote:

Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:

Voor het opsporen van mensen die de fout in (kunnen) gaan hebben we in Nederland instanties die genoeg kennis van zaken hebben en keihard werken, die hebben geen 'pedojagers' nodig.
Voor het eventueel berechten en behandelen van deze mensen geldt precies hetzelfde.

Kun je je voorstellen dat de al dan niet gehaalde rechtspraak over de handelingen die veroordeelde pedoseksueel heeft uitgevoerd voor sommige mensen niet geheel goed voelt? Het lijkt me nogal frustrerend om te horen dat de veroordeelde in behandeling gaat om weer hopelijk terug te keren in de maatschappij terwijl de voor het leven getekende slachtoffers wellicht moeten smeken om hulp en behandeling.

quote:

Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Zoals veel collega-hulpverleners baart dit nieuwe verschijnsel ook mij grote zorgen.
Ik geef hier als professional zijnde, die dagelijks keihard en intensief met deze groep mensen werkt en de maatschappij tegen hun eventuele uitspattingen probeert te beschermen, dan ook graag mijn mening over.

Mensen (over het algemeen jongeren) die vaak niet weten wat het verschil is tussen een pedofiel en een pedoseksueel, en vaak totaal geen weet hebben van parafiliën en parafiele stoornissen (de meeste pedoseksuelen hebben een pedofiele stoornis), benaderen uiterst kwetsbare mensen en proberen deze te pakken op hun meest zwakke plek door vreselijke dingen uit te lokken.

Tegenwoordig lijkt het, vooral onder jongeren, een rage te zijn om te schelden met het woordje ‘pedo’, terwijl je met dat woordje dus een pedofiel of pedoseksueel kan bedoelen, en daar zit nogal een verschil.
Een pedofiel misbruikt geen kinderen en pedofilie is niet strafbaar.
Iemand die een kind (heeft) misbruikt noemen we een pedoseksueel.

Uit onderzoek is gebleken dat ongeveer 3% van alle mannen pedofiele gevoelens heeft, sommige onderzoeken zeggen zelfs 5%, dat is me nogal wat.
De meeste mannen zullen dit uit schaamte en angst voor sociale uitsluiting echter nooit vrijwillig toegeven, en een pedofiel of pedoseksueel is meestal geen vies oud mannetje.
Daarnaast bestaan er genoeg vrouwelijke pedofielen en pedoseksuelen maar is het helaas zo dat vrouwelijke lichamelijkheid met kinderen veel minder snel als pedofiel bestempeld wordt.
Het is dus een probleem dat onder zeer veel mensen in onze samenleving voorkomt en waar uiterst voorzichtig mee moet worden omgegaan.

Veruit de meeste mensen met pedofiele gevoelens komen niet tot handelen en doen niets strafbaars.
De meesten verafschuwen deze gevoelens en leven een lang, moeilijk en eenzaam leven vol dagelijkse strijd met zichzelf.
Niemand kiest voor seksuele gevoelens voor kinderen, net zo min als iemand ervoor kiest deze gevoelens niet te hebben.
Het zijn geen keuzes, het overkomt je.

Essentieel is dat deze mensen het gevoel hebben (en houden) er bij te horen, niet uitgestoten worden en dus niet overal alleen voor komen te staan want dan gaat het mis.
Mensen met zeer ernstige klachten en problematiek zijn hulpbehoevend, redden het meestal niet alleen.
Sociale isolatie en bespot worden door anderen (vaak wildvreemden) is the worstcasescenario.
Een manke hond die je blijft opsluiten en blijft schoppen zal op een dag ook bijten.
Deze ‘pedojagers’ kunnen iemand die waarschijnlijk toch al ‘bekend’ is en bespot wordt in de buurt misschien net dat laatste zetje geven om de grens over te gaan.
Ook nadien, als iemand na een dergelijke heftige en emotionele confrontatie weer thuis komt te zitten, is de door deze mensen veroorzaakte schade vaak niet te overzien.

Afgelopen week kreeg ik hier via Private Messaging een berichtje van iemand die ooit een artikel had geschreven over pedofilie en mij vroeg dit eens te gaan lezen.
In het betreffende artikel kwam naar voren dat hij een enorm respect heeft voor mensen met pedofiele gevoelens die zich weten te beheersen, zichzelf onder controle weten te houden.
Voor mensen die dit niet doen heeft hij geen enkel respect.

Wat mensen als hij over het hoofd zien, en mij zorgen baart, is dat zo goed als al deze ‘pedofielen’ waar hij over schrijft niet tot handelen komen mede omdat ze sociaal omringd zijn.
Het is vaak de sleutel.
Deze mensen hebben vrienden en kennissen die interesse in ze tonen en met ze praten over de dagelijkse problemen waar ze tegenaan lopen, hebben het gevoel dat hun ‘handicap’ begrepen wordt en kunnen hun ei kwijt.
Deze mensen ondervinden steun en begrip, staan volop in het leven en hebben mensen die tegen ze zeggen: 'wat kut allemaal die gevoelens, maar we helpen je er doorheen'.
Zo goed als iedere pedoseksueel waar ik mee werk, en dus op een bepaald moment aan een kind heeft gezeten, heeft deze steun en dit begrip voor zijn stoornis nooit gehad, heeft overal alleen voor gestaan en is uitgestoten, vaak uitgekotst, door de gemeenschap.
Op een zekere dag is er kortsluiting ontstaan.

In Nederland werken we al een tijdje met de uit Canada afkomstige COSA-methode.
Dit is een uitgebreid netwerk van vrijwilligers en professionals die een sociaal netwerk om de pedofiel of pedoseksueel heen vormen.
Naast het praten over problemen die de betrokkene in zijn of haar dagelijks leven ondervindt zijn deze mensen ook getraind om vroege signalen te herkennen dat de betrokkene de controle over zichzelf dreigt te verliezen.
De zogenaamde ‘Pedojagers’ die we tegenwoordig zien lopen ook deze mensen enorm voor de voeten, zorgen er niet alleen voor dat er weer veel extra werk te doen is maar ook dat veel werk voor niets is geweest.
Men heeft geen idee van de schade die veroorzaakt kan worden.

Daarnaast is het zo dat politie en justitie erg weinig kan met deze dingen want er is immers geen sprake van seksuele handelingen.
Of dit echt gebeurd zou zijn moet ook maar bewezen worden, uit ervaring weet ik dat dit zelden het geval is.
Daar komt bij dat ik je kan verzekeren dat er genoeg mannen zonder pedofiele gevoelens zijn die op zo’n lok-afspraakje afkomen, en dus met hele andere intenties.
Er zijn genoeg mannen die nieuwsgierig zijn, op de aandacht van een jong meisje kicken, een soort van suikeroom-wens met zich meedragen etc.

Ook is het zo dat kinderen van de betrokken maar al te vaak (extra) de dupe worden van acties als deze.
Ik werk intensief met kinderen van o.a. veroordeelde pedoseksuelen die het al moeilijk genoeg hebben met het feit dat hun vader waar ze enorm veel van houden niet meer thuis is, en die je echt niet nog meer ellende toewenst.
Momenteel begeleid ik een meisje van 10 wiens vader een veroordeelde pedoseksueel is en bij ons verblijft.
Dit kind wordt op school bijna dagelijks omringd en ingesloten door hele groepen andere kinderen en vervolgens geïntimideerd en uitgescholden.
Er worden haar de ernstigste dingen toegewenst, stelselmatig wordt er in koor geroepen en gezongen dat haar vader dood moet, zelfs na schooltijd door ouders van klasgenootjes.
Als ik dit kind zie en vraag wat ze het liefst zou willen is haar antwoord altijd: ‘dat papa niet dood gemaakt hoeft te worden maar beter wordt en weer naar huis komt’.
Kinderen raken ernstig getraumatiseerd, zijn vaak beschadigd voor het leven door toedoen van mensen die dingen horen en klakkeloos van elkaar overnemen zonder de gevolgen en de ernst van de situatie in te zien.
Het lijkt wel een heksenjacht uit de middeleeuwen.

Voor het opsporen van mensen die de fout in (kunnen) gaan hebben we in Nederland instanties die genoeg kennis van zaken hebben en keihard werken, die hebben geen 'pedojagers' nodig.
Voor het eventueel berechten en behandelen van deze mensen geldt precies hetzelfde.
Als je dingen weet of vermoedt loop dan mensen die kennis van zaken hebben niet voor de voeten, maak niet meer kapot.
Deel je bevindingen a.u.b. met politie/justitie of instanties als COSA.

Wat een enorm waardevolle post Vooral het deel over het effect van een sociaal netwerk op het handelen naar pedofiele gevoelens.

Enkele korte vervolgvragen (die echt niet ook zo'n uitgebreide reactie verdienen hoor, als je kan mag je van mij heel kort zijn)

- Zijn er cijfers bekend over de verhouding tussen het aantal pedoseksuelen en het aantal pedofielen (binnen Nederland)? Ik besef me dat daarbij enorme kanttekeningen geplaatst moeten worden, zoals bv de invloed van de pakkans van pedoseksuelen handelingen, verschillen in bereidheid van respondenten, etc.

- Zijn er cijfers bekend over het effect van die COSA-methode (binnen Nederland) op ofwel recidive, ofwel het voor het eerst pedoseksueel handelen?

- Kan je me wellicht enkele forensische psychologen / onderzoekers aanraden die schrijven over die COSA methode (toegepast binnen Nederlandse TBS)?

Interessant onderwerp. Ik heb het vorige topic ook gevolgd, maar toen geen vragen gesteld. Nu neem ik even de tijd om toch een paar vragen te stellen.

- Wat houdt de behandeling in/ hoe ziet dat eruit van een TBS patient?
- Wat is het ergste geval dat je bent tegengekomen?
- Zijn het over het algemeen jongere of juist oudere mannen die een behandeling krijgen?
- Hoe gedragen de patiënten zich? Wat zijn typische karaktertrekken van mensen die pedoseksueel zijn?
- Hoe kunnen we het beste onze kinderen beschermen tegen pedoseksuelen volgens jou?

Allereerst: ik waardeer het dat je opnieuw de tijd wil nemen om onze vragen te beantwoorden! Het onderwerp blijft interessant en actueel, en het is heel zinvol om hier de nodige verdieping en achtergronden te kunnen lezen. Ik hoop dat dit vooroordelen en onderbuikgevoelens kan wegnemen.

Ik las gisteren een artikel over pedojagers met dezelfde strekking als jouw antwoord hierover: https://nos.nl/artikel/23(...)juist-vergroten.html

Een quote hieruit kan ik echter niet rijmen met jouw antwoord hieronder, kun jij dat verschil duiden?

quote:

Maaike Blok van Reclassering Nederland benadrukt dat 50 tot 80 procent van het kindermisbruik niet wordt gepleegd door pedofielen. Vaak gaat het om een bekende van het slachtoffer die allerlei motieven kan hebben om zich op dat moment te vergrijpen aan een minderjarige.

quote:

Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:
de meeste pedoseksuelen hebben een pedofiele stoornis
[...]
Iemand die een kind (heeft) misbruikt noemen we een pedoseksueel.

En een vraag die al eerder dit jaar bij mij opkwam:

Er zijn recentelijk nieuwsberichten geweest over grote zedenzaken in Duitsland, zie bijvoorbeeld:
https://nos.nl/artikel/23(...)bruik-stiefzoon.html

Een quote hieruit:

quote:

In het tuinhuisje in Münster stonden stapelbedden waar videocamera's op gericht waren, in het verlaagde plafond lagen netwerkapparatuur en harde schijven.

De gruweldaden werden gefilmd en verkocht op het dark web, een moeilijk toegankelijk deel van internet. De autoriteiten verwachten dat er meer slachtoffers zijn. Op de computer van de hoofdverdachte, die IT-specialist is, werd ruim 500 terabyte aan versleuteld materiaal gevonden. In de kelder van zijn huis had hij een professionele serverruimte ingericht die door airco's gekoeld werd.

We hebben het tot nu toe vooral gehad over de mensen die worstelen met hun pedofiele voorkeur, die het verschrikkelijk vinden dat dit hun voorkeur is, en die (al dan niet succesvol) proberen hier niet naar te handelen.

In o.a. de zaak hierboven is iets heel anders aan de hand: mensen die hun pedoseksualiteit lijken te omarmen, die hun hele huis en leven hebben ingericht om kindermisbruik te faciliteren en daar soms zelfs hun inkomen uit halen.

Zie jij dit soort doorgewinterde/professionele pedoseksuelen ook in jouw praktijk? Zo ja: heeft een TBS-behandeling dan eigenlijk wel kans van slagen?

quote:

Op maandag 16 november 2020 21:06 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Ik werk met mensen met psychoses en heb er tijdens mijn studie dan ook veel onderzoek naar gedaan.
Momenteel doe ik dat beroepsmatig nog steeds.
Het verhaal Thijs H. heb ik op de voet gevolgd.
Psychoses als die van hem zijn een ware hel die je niemand toewenst.

Ik moet mensen wel eens uitleggen dat psychoses geen broodjeaapverhalen zijn.
Mensen dromen terwijl ze wakker zijn, leven in een complete nachtmerrie, hebben wanen en hallucinaties.
Ze leven in een andere werkelijkheid.

Er zijn mensen die stemmen horen, allerlei opdrachten krijgen en de meest rare dingen zien die niet via hun ogen binnenkomen.
We weten dit omdat het gezichtsveld actief is, dit kunnen we meten.

Ik leef op een bepaalde manier met mijn patiënten mee, maar dit neemt niet weg dat ik het vaak vreselijk vind wat ze hebben gedaan.
Ik zal er dan ook alles aan doen om herhaling te voorkomen.
Maar ik ben daar om ze te helpen en ze voor te bereiden op hun terugkeer in de samenleving, niet om ze te veroordelen.
Dat is mijn werk, het wil niet zeggen dat ze sympathie van mij moeten verwachten

Wat Thijs H. betreft vind ik de maatregel TBS geheel op zijn plaats.
Persoonlijk heb ik mijn ernstige twijfels of de gegeven gevangenisstraf dit ook is, en of Thijs H. in een gevangenis thuishoort waar weinig of geen sprake is van enige gepaste begeleiding.

Ik vind die gevangenisstraf ook oneerlijk voor Thijs H. Hij zat immers in een psychose, dus hij kon er niks aan doen. Vind je dat psychoses altijd een reden is waarom iemand ontoerekeningsvatbaar is?

quote:

Op zondag 15 november 2020 23:54 schreef einzeinz het volgende:
Ze zijn ziek en kunnen niets aan hun gedrag doen maar zijn wel in staat om iemand te mishandelen of verkrachten.

Als ik niet weet wat ik doe. Mishandel of verkracht ik niemand. Het is altijd makkelijk om achteraf te zeggen ‘ik was mezelf niet’.
Ik blijf er bij. Handeling gesteld = straf op nemen.

Begrijp je het gewoon echt niet? Zij zijn ziek en daarom ze zulke dingen. Jij bent dus NIET ziek in die zin, en daarom zul je niet snel zulke dingen doen, maar je kan altijd ziek worden natuurlijk. (Alleen pedofilie niet, dat is een geaardheid en al vanaf de geboorte aanwezig.)

(Dit gaat over post 18 in dit topic.)

Ben jij ook van mening - net als ik - dat de mensen die geen pedofiel zijn juist kindermisbruik in stand houden door zó ontzettend giftig en kwaad te reageren op pedofielen, zodat zij geen hulp durven te zoeken voor hun gevoelens en uiteindelijk waarschijnlijk de fout ingaan doordat ze niemand hebben om mee te praten?

Zouden die mensen begrijpen dat als ZIJ hun houding veranderen er minder kindermisbruik plaats zal vinden omdat meer pedofiele mensen hulp durven te zoeken, als ze niet uitgekotst zouden worden door 90% van de bevolking?

Ik ben al jaren van deze mening, maar dat wordt gewoon niet begrepen. Men wil liever pedofielen/-seksuelen haten en zo zelf kindermisbruik in stand houden.

quote:

Op dinsdag 17 november 2020 16:26 schreef Bracha020 het volgende:

Dit kan ik me heel goed voorstellen. Voor slachtoffers is dit vaak een vreselijk oneerlijk en vaak beangstigend gevoel.

Toch is het zo dat we in een rechtstaat wonen, en rechtspraak zodoende soms ook niet goed kan voelen.

In Nederland hebben we ooit samen besloten om mensen die een ernstige fout hebben begaan niet op te ruimen maar op te sluiten, en indien mogelijk te behandelen, mensen krijgen bij ons een tweede kans.
Zo ook mensen met een stoornis die misschien d.m.v. hulp en behandeling in de toekomst weer normaal kunnen gaan functioneren.

Zelf vind ik dat we zulke dingen moeten koesteren, mensen zijn enorm kwetsbare wezens.
Ook jij en ik kunnen morgen vanuit het niets vreselijke dingen doen.

Zeker waar. Ik denk dat het eerlijke gevoel soms ver te zoeken is. Geen idee wat ik zou doen als me dit zou overkomen. Ook is een regering en justitie niet onfeilbaar. Maar hopelijk leren we er elke dag een beetje meer van.

Dank je wel voor je antwoord.

Hoe kijken jullie/jij tegen gefrustreerde Incels aan? Zien jullie deze mensen als een gevaar voor de maatschappij?

[ Bericht 18% gewijzigd door osodevo op 17-11-2020 19:32:25 ]

quote:

Op dinsdag 17 november 2020 20:31 schreef Bracha020 het volgende:
Zoals ik in een vorige post al schreef is het inderdaad zo dat veruit het meeste kindermisbruik niet gepleegd wordt door pedofielen of mensen met een parafiele (pedofiele) stoornis.
Zelf denk ik dat (richting) 80% een meer waarheidsgetrouw beeld schetst dan de geschatte 50%.

Deze plegers zijn ‘gewone’ mensen die bij kinderen terecht komen omdat ze b.v. geen partner kunnen krijgen, eenzaam of verlegen zijn, seksverlaafd etc.
Ze glijden steeds verder af en komen zodoende tot hun wandaden.
Dit terwijl er dus geen sprake is van pedofiele gevoelens en/of een parafiele (pedofiele) stoornis.

Veruit de meeste van deze veroordeelde plegers zijn niet geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar verklaard, en verblijven zodoende niet in een TBS instelling maar in een gevangenis, zitten een vrijheidsstraf uit.

Zelf werk ik met mensen met stoornissen, dus wanneer ik uitleg geef over het werken in de forensische psychiatrie en zeg dat we mensen die kinderen misbruiken geen pedofiel maar pedoseksueel noemen, dan heb ik het over onderscheid maken tussen deze twee groepen.

Ik benader dingen natuurlijk allemaal wat beroepsmatig en begrijp dat ik het voor mensen voor wie al deze informatie helemaal nieuw is misschien wat anders zou kunnen formuleren.

Bedankt voor je antwoord.

Als ik het goed begrijp, bestaan er grofweg 4 categorieën mensen op dit gebied:

1. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
2. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.
3. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
4. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.

Worden alleen mensen uit categorie 2 pedoseksueel genoemd? Zo ja: bestaat er dan een aparte term voor mensen uit categorie 4? Ik wil dit graag goed opslaan in mijn hoofd.

quote:

Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:
Ook is het zo dat kinderen van de betrokken maar al te vaak (extra) de dupe worden van acties als deze.
Ik werk intensief met kinderen van o.a. veroordeelde pedoseksuelen die het al moeilijk genoeg hebben met het feit dat hun vader waar ze enorm veel van houden niet meer thuis is, en die je echt niet nog meer ellende toewenst.
Momenteel begeleid ik een meisje van 10 wiens vader een veroordeelde pedoseksueel is en bij ons verblijft.
Dit kind wordt op school bijna dagelijks omringd en ingesloten door hele groepen andere kinderen en vervolgens geïntimideerd en uitgescholden.
Er worden haar de ernstigste dingen toegewenst, stelselmatig wordt er in koor geroepen en gezongen dat haar vader dood moet, zelfs na schooltijd door ouders van klasgenootjes.
Als ik dit kind zie en vraag wat ze het liefst zou willen is haar antwoord altijd: ‘dat papa niet dood gemaakt hoeft te worden maar beter wordt en weer naar huis komt’.
Kinderen raken ernstig getraumatiseerd, zijn vaak beschadigd voor het leven door toedoen van mensen die dingen horen en klakkeloos van elkaar overnemen zonder de gevolgen en de ernst van de situatie in te zien.
Het lijkt wel een heksenjacht uit de middeleeuwen.

Nochtans werk jij met veroordeelde pedoseksuelen en zal hetgeen geroepen wordt over de seksuele geneigdheden van de vader van dit meisje niet zover bezijdens de waarheid zijn dat dit op welke manier dan ook te vergelijken valt met een "heksenjacht uit de middeleeuwen". Het enige dat in de anekdote klakkeloos overgenomen lijkt te zijn is de notie dat pedoseksualiteit een ziekte is waaraan een persoon kan lijden zoals een griep, crohn of kanker; iets dat een grote invloed kan uitoefenen op de zieke en diens leven maar verder losstaat van diens persoon(lijkheid) en diens zijn. Dat is natuurlijk helemaal niet zo en ik persoonlijk zou het niet heel gek vinden om het levensgevaarlijk (en moreel verwerpelijk) te noemen om dit wel zo uit te leggen aan een kind, hoe jong ook.

't Is natuurlijk wel verschrikkelijk en absurd dat dit kind uitgescholden en geintimideerd wordt, zeker als dit ook door volwassenen gedaan wordt maar alle weerzin tegen haar vader lijkt mij bepaald niet uncalled for.

Om het nog enigszins ontopic te houden: heb jijzelf wel eens (een begin van) lust of liefde gevoeld voor een patient in de forensische psychiatrie?

quote:

Op dinsdag 17 november 2020 13:35 schreef -Ferb- het volgende:
(Dit gaat over post 18 in dit topic.)

Ben jij ook van mening - net als ik - dat de mensen die geen pedofiel zijn juist kindermisbruik in stand houden door zó ontzettend giftig en kwaad te reageren op pedofielen, zodat zij geen hulp durven te zoeken voor hun gevoelens en uiteindelijk waarschijnlijk de fout ingaan doordat ze niemand hebben om mee te praten?

Zouden die mensen begrijpen dat als ZIJ hun houding veranderen er minder kindermisbruik plaats zal vinden omdat meer pedofiele mensen hulp durven te zoeken, als ze niet uitgekotst zouden worden door 90% van de bevolking?

Ik ben al jaren van deze mening, maar dat wordt gewoon niet begrepen. Men wil liever pedofielen/-seksuelen haten en zo zelf kindermisbruik in stand houden.

Het is natuurlijk niet zo dat iedere pedofiel maar "hulp" wil zoeken en daar slechts van weerhouden wordt door maatschappelijke weerzin. Het zijn geen weerloze slachtoffers, zoals de kinderen waaraan pedoseksuelen zich vergrijpen dat onuitgezonderd wél zijn.

quote:

Op dinsdag 17 november 2020 23:25 schreef Viv het volgende:

[..]

Bedankt voor je antwoord.

Als ik het goed begrijp, bestaan er grofweg 4 categorieën mensen op dit gebied:

1. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
2. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.
3. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
4. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.

Worden alleen mensen uit categorie 2 pedoseksueel genoemd? Zo ja: bestaat er dan een aparte term voor mensen uit categorie 4? Ik wil dit graag goed opslaan in mijn hoofd.

Ik ben niet de TS uiteraard. Wel heb ik 8 jaar in de zorg gewerkt waarvan merendeel als groepstherapeut in de OGH te Zetten, waar jongeren wonen met allerlei crimineel verleden, waaronder veel daden, die een volwassene jarenlang in de gevangenis laten belanden.

Uiteraard is seksualiteit een enorm actueel item en een veelbesproken onderwerp onderling tussen de bewoners en in therapie met begeleiders, psychologen, psychiaters en zelfs OvJ.

Zo heb ik 2 jaar volledig op een groep gewerkt met jongens tussen de 12-17 jaar die seksuele vergrijpen hadden gepleegd. Meest voorkomend met leeftijdsgenoten, soms volwassenen, ouderen, maar ook enkelen met kleine kinderen.

Het was allereerst sowieso een enorme eye-opener voor mijzelf. Gezien je zelfs met levenservaring en boekkennis die wereld instapt, maar toch met eigen vooroordelen te maken hebt. Wat mij opviel is, dat ik te maken had met jonge mensen met dezelfde interesses, verhalen en humor als ieder ander. Een grote gemene deler was wel vaak dat ze op een bepaalde wijze waren misbruikt, mishandeld, of eigenlijk vaker genegeerd. Vaak kom je levensverhalen tegen, die je niemand toewenst. Na de eerste kennismakingen, gesprekken en dagen samen, ga je toch ook de jongeren vertrouwen en respecteren.

Omtrent de woordverschillen tussen pedofiel & pedoseksueel;

- ik kan mij uitstekend vinden in een zekere classificering van geaardheid en gedrag, al was het puur om in een gesprek de juiste boodschap over te kunnen brengen.
- echter wordt in de Nederlandse taal vaak een nadruk gelegd op het verschil tussen de woorden, zo ze eindigen op -filie, of -seksueel, als dat ze daarmee iets anders zouden zeggen over de activiteiten van mensen.
- het ligt gecompliceerder denk ik; filie betekent "verwantschap aan" of "liefde voor"; seksueel betekent dus erotisch aangetrokken voelen tot; daarin betekenen de woorden pedofiel en pedoseksueel maar 1 begrip, hetzelfde begrip.
- in geval van heterofiel/heteroseksueel, wordt een persoon nooit het ene bestempeld omdat hij/zij een celibaat leven leidt of een (modern begrip) incel is, maar pas het andere als hij het in een relatie of tijdens dating het in de praktijk brengt. Een persoon die de ene sekse is en zich aangetrokken voelt tot de andere sekse, met of zonder activiteiten is zowel een heterofiel (voorliefde voor de andere sekse, impliciet een seksuele voorkeur) als een heteroseksueel.
- in geval van homofiel/homoseksueel, maken we dit onderscheid in het dagelijks leven ook niet; een persoon wordt dan ook nooit het ene bestempeld omdat hij/zij een celibaat leven leidt of een (modern begrip) incel is, maar pas het andere als hij het in een relatie of tijdens dating het in de praktijk brengt. Een persoon die de ene sekse is en zich aangetrokken voelt tot dezelfde sekse, met of zonder activiteiten is zowel een homofiel als een homoseksueel.
- Tegenwoordig is er meer vrijheid gelukkig, maar nog steeds komt het voor dat iemand zich geneert voor homoseksuele verlangens en daarom trouwt of samenleeft met een persoon van de andere sekse, maar ook met deze persoon een seksuele relatie aangaat. Is een dergelijke persoon dan een homofiel-heteroseksueel? Ik denk dat de typeringen dan nodeloos ingewikkeld worden.
- Een persoon met romantische danwel seksuele verlangens naar erg jonge mensen, heeft deze verlangens evengoed. Deze persoon heeft mogelijk de eigen acties en aandacht goed onder controle en besteedt weinig of geen aandacht aan kinderen in het dagelijks leven, of op forums, chatpagina's, pornografie, omdat deze persoon ten eerste mogelijk sterke ethische overtuigingen heeft en niet de kat op het spel wil binden, ofwel nodeloos aandacht besteden aan een onhaalbaar doel; een relatie met een minderjarige.
- Iemand weet in de regel, met uitzonderingen, waar de seksuele verlangens liggen. De sterkste verlangens definieren de geaardheid. Wat een persoon doet zijn activiteiten. Activiteiten definieren niet de verlangens en vice versa.

- Overigens is pedoseksualiteit zeer lastig samen te vatten. Een persoon kan van iedere sekse zijn en iedere leeftijd hebben, inclusief dat van een kind of tiener en onder de noemer vallen. Ikzelf werkte met tieners, waarvan enkelen zich hadden vergrepen aan een jongere tiener of kind. Het vervolgen van deze daden zijn zeer lastig, als zowel de dader als slachtoffer onder de 18 zijn. Overigens is leeftijd maar een nummer. Ik ken mensen die al druk seksueel actief waren met een vriendje/vriendinnetje op 12-jarige leeftijd en genoten beiden van iedere seconde. Ook zijn er voorbeelden van minderjarige stelletjes van een 13-jarige met een 16-jarige. Is een slachtoffer veel jonger gaat het als beoordelaar steeds enger en gevaarlijker aanvoelen. Maar waar ligt de absolute grens, is dat bij 13, 16, of 18? Dit is moeilijker te bepalen in de praktijk.

- Er is zoiets als klaar zijn voor seksuele omgang en er niet klaar voor zijn, dit heeft meer te maken met een psychische rijping wat waarschijnlijk hand-in-hand gaat met een lichamelijke rijping, maar wat vrijwel onmogelijk in het echte leven te definieren is met een getal zoals 16 of 18. We zijn er zeer waarschijnlijk allen over eens dat er niet klaar voor zijn en gedwongen worden gelijkstaat aan misbruik.

- Ikzelf was absoluut niet met seksualiteit bezig totdat ik al ruim en breed studeerde en op kamers woonde in de grote stad. Voor die tijd speelde ik sport, muziek, computerspelletjes met vrienden en vond meisjes (ik ben een man) eng en raar en spannend, maar niet interessant. Anderen zullen mij een enge gek vinden, maar ik was 21 toen ik met een meisje uit was, wat voor mij geen date was (maar voor haar kennelijk wel). Ze was een studiegenote en na samen voor school te werken, eindigden we zoenend bij haar thuis op de bank. Dit was een eye-opener. Ik denk oprecht, dat ik nooit enig risico liep als jongere, maar ik was er zelfs als 18-jarige gewoon niet eens klaar voor, laat staan toen ik 13 of 16 was. Echter heb ik altijd al geweten, zelfs als kleine jongen, dat als ik ooit in een romantische verwikkeling terecht zou komen dat dit met een meisje/vrouw zou zijn. Ik was altijd al heteroseksueel.

Een goede vriend van me is homoseksueel en heeft nooit seks gehad met een man, Hij is vrij kritisch en ziet liefde als te mooi om te delen met iedereen in de kroeg. Hij was totaal niet ongelukkig, zeer actief sociaal leven enzo. Hij is duidelijk bezig met mannen in de romantische context, maar heeft niet de juiste kerel gevonden. Hij is wel degelijk klaar om keihard een relatie in te springen als je juiste man zich aandient.Hij heeft een voorliefde voor mannen, is daarom homofiel, maar wil ook alleen seksueel actief gaan worden, waneer het zover is, met een speciale man, is daarom homoseksueel.

Door gesprekken en kennen van mensen, is pedoseksualtiet eigenlijk op een bepaalde manier hetzelfde, maar is natuurlijk ook om enkele duidelijke redenen verwerpelijk (en strafbaar). Seksualiteit heeft te maken met bewondering voor esthetiek, activiteit en machtsverhoudingen. De esthetiek is wat je mooi vind, lichamelijk aan een andere persoon. De activiteit is dus wat je lichamelijk doen wilt, gericht op erogene zones om een prettige ervaring te creeeren (voor jezelf, en hopelijk de ander). De machtsverhoudingen zijn het meest interessante, gezien dit denk ik ten grondslag ligt aan waar het fout kan gaan bij mensen. Bij pedoseksuelen, wordt dit duidelijk zichtbaar in gedrag dat onmiddellijk zal worden afgekeurd door de samenleving.

Als een mens te veel of te weinig is geknuffeld, om het even simpel te zeggen, kan dat beiden problemen opleveren. Te weinig, ofwel genegeerd worden, kan onherstelbare schade aanbrengen aan een persoon. Teveel worden geknuffeld, ofwel misbruik in alle soorten en maten, kan dat ook. Een persoon dat beschadigd is, heeft niet kunnen leren waar de grenzen van anderen en de eigen grenzen liggen. Ook kan een persoon ten onrechte hebben geleerd dat een persoon op zeer jonge leeftijd seksueel kan zijn, omdat de persoon dit zelf ook was. Daarbij heb je gevoelens van macht uit willen oefenen en wraak willen nemen (op zichzelf via zichzelf te spiegelen in een kind, of een ander door te doen aan een ander waartegen de persoon zich nooit kon verdedigen).

De ideale liefde is een liefde die in gelijke mate wordt gegeven en genomen. De partner is de gelijke en de ene persoon is zeer aantrekkelijk voor de andere persoon en vice versa.

Ik heb een vriend, die zichzelf het belangrijkste vind in de relaties die hij had. De andere persoon was vooral heel mooi. Maar het gerief was heel eenzijdig. Zodra hij wilde vrijen was hij snel ook weer klaar. Zodra zij iets terug wilde, haalde hij zijn schouders op. Zijn vader wilde letterlijk niks met hem te maken hebben. Hij groeide op met een hele lieve moeder als enig kind. Hij was een hele actieve jongen die goed voor zijn uiterlijk, hygiene, baan en woning zorgde. Hij snapte meestal zelf niet waarom die meiden die eerste natuurlijk voor zijn knappe kop en levenslust bezweken en met hem gingen samenwonen een paar maanden later weer hun koffer pakten. Ik sprak hier openhartig over met hem. Ik legde hem uit dat hij haar moest geven wat hij nam van haar. Maar hij deed dit nooit. In sommige opzichten een hele normale jongen. Maar heel ongelukkig in de liefde.

Een pedoseksueel ziet niet in alle gevallen een slachtoffer voor zich, maar vaak simpelweg wat bijvoorbeeld een lesbienne ziet wanneer ze een mooie vrouw tegenkomt op een feestje. Echter is er zeer vaak iets stukgemaakt bij een persoon die een onevenwichtige relatie wilt. Het is duidelijk dat een 3-jarig kind niet kan bieden wat een normale 40-jarige man nodig heeft. Dat een persoon dit tock op zoekt is dus een gebrek.

In de jaren in de zorg met slachtoffers en ook jonge daders van wat ik classificeer als pedoseksualiteit, ben ik geen personen tegengekomen die een gebalanceerde jeugd hadden met veel positeve aandacht, en ineens op een zoldertje werden gevonden met een te jong kind.

Pedofiel en pedoseksueel beiden impliceert de wakkere seksuele drift die iemand voelt en niet of wel omzet tot actie.

Excuses voor het enorme verhaal.

Hoe vaak zie/spreek je een gemiddelde TBS patiënt?
En is er overleg met het verplegend personeel en hoe vaak?

Wat is het grote verschil tussen FOBA patiënten en TBS klanten?

@Ze7eN Dank voor je uitgebreide verhaal!

quote:

Op dinsdag 17 november 2020 23:25 schreef Viv het volgende:

[..]

Bedankt voor je antwoord.

Als ik het goed begrijp, bestaan er grofweg 4 categorieën mensen op dit gebied:

1. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
2. Mensen met pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.
3. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich niet vergrijpen aan kinderen.
4. Mensen zonder pedofiele gevoelens/stoornis, die zich wel vergrijpen aan kinderen.

Worden alleen mensen uit categorie 2 pedoseksueel genoemd? Zo ja: bestaat er dan een aparte term voor mensen uit categorie 4? Ik wil dit graag goed opslaan in mijn hoofd.

Zodra je een kind seksueel hebt misbruikt ben je pedoseksueel. Dit heeft niets met je geaardheid te maken. Ook een niet-pedofiel is dus een pedoseksueel als diegene zich heeft vergrepen aan een kind, met wat voor reden dan ook. Men zegt/vindt dat je zelfs een pedoseksueel bent als je kinderporno hebt gekeken, maar daar ben ik het niet mee eens.