abonnement Unibet Coolblue
pi_196264519
200130_27682_vraagwatjewil.jpg

Zoals sommigen van jullie weten heb ik vorig jaar meegedaan aan de topicreeks ‘VraagWatJeWil': GC / [Vraag wat je wil] aan iemand werkzaam in de forensische psychiatrie
Sindsdien blijven er echter regelmatig, zowel via Private Messaging als andere topics waar ik een bijdrage aan lever, vragen en/of opmerkingen binnenkomen die min of meer gerelateerd zijn aan dit destijds door mij verzorgde topic.
In overleg met de moderator is er daarom besloten deze week een vervolg (deel 2) te doen.
De komende paar dagen zal ik opnieuw proberen vragen te beantwoorden die betrekking hebben op het werken in de (Nederlandse) forensische psychiatrie.

Ik vind het geen probleem om zo nu en dan een vraag dubbel te beantwoorden maar misschien is het verstandig om eerst het eerste deel eens door te nemen.
Dit tweede deel zal ik openen door mezelf wederom kort te introduceren:

Ik ben werkzaam als forensisch psychologe in een FPC (ook wel TBS-kliniek genoemd).
De mensen die bij ons verblijven hebben een vonnis (de maatregel TBS) te horen gekregen van een strafrechter en zijn vervolgens als patiënt ter verpleging bij ons opgenomen.
We noemen deze psychiatrie (de verpleging en behandeling) ‘forensisch’ omdat de beslissing van een strafrechter (in tegenstelling tot de beslissing van een dokter) openbaar is, het wordt uitgesproken voor het ‘forum’ van de samenleving.

Bijna iedereen die deze extreme en dure maatregel opgelegd krijgt is na lang en zeer uitgebreid onderzoek en observatie geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar verklaard.
Dit houdt in dat de mensen waar ik mee werk ziek zijn, en dus weinig of niets aan hun gedrag kunnen doen.
Zelf werk ik voornamelijk met pedoseksuelen en mensen die veroordeeld zijn voor gewelds- en levensdelicten.
Ik help ze een geweldscyclus te doorbreken en bereid ze voor op hun terugkeer in de samenleving.
Ook begeleid ik familie van deze patiënten.

De maatregel TBS is niet bedoeld als straf of voor genezing maar voor terugval-preventie en verlaging van het gevaar.
De klacht van de patiënt staat nooit centraal en de maatregel richt zich ook niet op zijn of haar welzijn.
Wat centraal staat is de klacht van de samenleving.
We geven deze mensen onderdak, verplegen ze, en proberen voor zover dat mogelijk is te behandelen.
Het doel is ze weer te laten terugkeren in de maatschappij en ze een nieuw en leefbaar leven te geven waarin ze zo weinig mogelijk gevaar zullen opleveren voor jou en mij.

[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 16-11-2020 10:45:17 ]
pi_196264927
Ze zijn ziek en kunnen niets aan hun gedrag doen maar zijn wel in staat om iemand te mishandelen of verkrachten.

Als ik niet weet wat ik doe. Mishandel of verkracht ik niemand. Het is altijd makkelijk om achteraf te zeggen ‘ik was mezelf niet’.
Ik blijf er bij. Handeling gesteld = straf op nemen.
Cindy De Vuyst
pi_196265361
quote:
0s.gif Op zondag 15 november 2020 23:54 schreef einzeinz het volgende:
Ze zijn ziek en kunnen niets aan hun gedrag doen maar zijn wel in staat om iemand te mishandelen of verkrachten.

Als ik niet weet wat ik doe. Mishandel of verkracht ik niemand. Het is altijd makkelijk om achteraf te zeggen ‘ik was mezelf niet’.
Ik blijf er bij. Handeling gesteld = straf op nemen.
Zo werkt het natuurlijk niet.

Als jij (zoals je schrijft) niet weet wat je doet weet je ook niet of je iemand niet ’mishandelt’ of ‘verkracht’.
Je weet immers niet wat je doet.
Als je hier wel zo zeker van bent dan weet je dus wat je doet, zo simpel is het.

De mensen waar ik mee werk zijn, zoals ik al schreef, na lang en zeer uitgebreid onderzoek en observatie geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar verklaard, en dus ziek.
Of iemand dit zelf ook vindt, of naderhand zegt: ‘ik was mezelf niet’ is niet zo heel belangrijk, en al helemaal niet doorslaggevend.
Bij ons verblijven veel patiënten die ervan overtuigd zijn alles op een rijtje te hebben maar toch bij ons terecht zijn gekomen omdat dit niet zo is.
Vaak is dit naar voren gekomen mede na neurobiologisch onderzoek van de hersenen (o.a. hersenscans).

Naast allerlei psychische oorzaken waar vaak de meest ernstige stoornissen aan ten grondslag liggen en die grondig worden achterhaald en onderzocht leiden lichamelijke ziekten namelijk ook zeer regelmatig tot het ontwikkelen van gewelddadige en/of pedofiele gevoelens, alsmede tot een vermindering van het beheersen van bepaald (o.a. seksueel) gedrag.
Frontotemporale dementie (FTD), een tumor of hersentrauma zijn voorbeelden.
Ik werk dagelijks met mensen die zichtbare afwijkingen (hersenschade, tumoren) hebben/hadden in de orbitofrontale cortex of de amygdala.
Er is veel wetenschappelijk bewijs voor een verminderd volume van de amygdala bij mensen met pedofiele gevoelens en agressief gedrag.

Ook is er zeer regelmatig sprake van door medicijnen veroorzaakt afwijkend (seksueel) gedrag (o.a. dopamine-agonisten).

Al deze dingen zeggen dus dat iemand ziek is en zodoende geheel of gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar kan worden verklaard, en in Nederland gooien we zieke mensen liever niet in een gevangenis zonder eerst te kijken of het ook anders kan.
We leven in een beschaafd land.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bracha020 op 16-11-2020 01:56:06 ]
pi_196268624
Ik heb inmiddels heel wat True Crime boeken gelezen, en eentje die me recent is bijgebleven is 'Hoe de moord op Kim Stoker doodslag werd'.
Daarin stelt de vader dat het de onderzoekers naar de geestelijke gesteldheid van de verdachte (en uiteindelijk dader)alles aangelegen was om de verdachte in een zo positief mogelijk daglicht te krijgen. Dit is iets wat ik vaker terug zie komen.

Herken je dit?

[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2020 11:11:31 ]
  maandag 16 november 2020 @ 12:15:49 #5
264429 Keep_Walking
N'ja... leven gaat door
pi_196269573
Wat vind je ervan van mensen die vanwege een psychose of vergelijkbare aandoening een geweldsdelict pleegt? Zoals bijvoorbeeld Thijs H. die drie mensen vermoorde tijdens zijn psychose? Leef je met die persoon mee of vind je dat hij gestraft dient te worden?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
pi_196269900
Een behandelend psychologe vragen naar meningen over strafmaten die door rechters worden opgelegd lijkt mij niet ter zake doende.
Mijn vraag aan TS: heb jij de film Instinct van Halina Reijn gezien en is die setting een beetje waarheidsgetrouw?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
pi_196273034
Hoe denkt TS over de combinatie van dwang/voorwaarden, en of dit te vervangen is door een permanente variant
metal up your ass
pi_196273137
Hoe denk je over al die pedojagers die we tegenwoordig overal zien?
Omdat je met pedo’s werkt lijkt het me dat je hier wel een mening over hebt en ik ben daar erg benieuwd naar
  maandag 16 november 2020 @ 18:51:11 #9
433238 Tengano
Try not to think of me
pi_196275044
quote:
0s.gif Op zondag 15 november 2020 23:19 schreef Bracha020 het volgende:
De klacht van de patiënt staat nooit centraal en de maatregel richt zich ook niet op zijn of haar welzijn.
Wat een apart statement van iemand die in de verpleging werkt :? Ik zou denken dat dit soort mensen mede handelen vanuit een bepaalde problematiek, trauma, verwardheid, dingen die ze meegemaakt hebben in hun leven waardoor ze uit balans (niet happy) zijn en van daaruit misdadig en destructief gedrag gaan vertonen als een soort coping mechanisme.

Iemand die gelukkig en in balans is zal minder gauw tot een misdrijf overgaan lijkt mij. De meeste mensen die in de psychiatrie zitten zijn niet zo happy en sommigen willen dit blijkbaar afreageren via misdadig gedrag.

Misschien dat als jullie daar toch eens naar zouden kijken dat deze mensen nauwelijks behoefte meer voelen om misdrijven te plegen.

De klacht van een patiënt niet centraal stellen en ook niet op zijn of haar welzijn richten lijkt me bovendien ook geen aanpak om zo iemand gemotiveerd te krijgen.

Ik vraag me bijna af of dit werkelijk zo is of dat dit meer iets persoonlijks is van hoe jij je in die wereld manifesteert.

[ Bericht 2% gewijzigd door Tengano op 16-11-2020 19:22:33 ]
pi_196276258
quote:
80s.gif Op maandag 16 november 2020 11:11 schreef F.Sinatra het volgende:
Ik heb inmiddels heel wat True Crime boeken gelezen, en eentje die me recent is bijgebleven is 'Hoe de moord op Kim Stoker doodslag werd'.
Daarin stelt de vader dat het de onderzoekers naar de geestelijke gesteldheid van de verdachte (en uiteindelijk dader)alles aangelegen was om de verdachte in een zo positief mogelijk daglicht te krijgen. Dit is iets wat ik vaker terug zie komen.

Herken je dit?
Zelf ken ik het boek niet, misschien ga ik het eens lezen.

Het komt natuurlijk zeer regelmatig voor dat familie van betrokkenen een andere visie heeft dan onderzoekers.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het beeld van de familie altijd onjuist is.
Maar nabestaanden, en mensen in het algemeen, zien graag een verdachte of dader die duidelijk is over alles.
Een dader waar alles bij lijkt binnen te komen en die alle verwijten en een eventuele veroordeling helder ondergaat.
Veel mensen zien graag dat een verdachte of dader het zichtbaar moeilijk heeft.

Zelf kan ik alleen praten over zaken waar ik mee te maken heb, of mee te maken heb gehad.
Ik heb nog nimmer meegemaakt dat er ons iets (laat staan alles) is aangelegen om een verdachte of dader in een zo positief mogelijk daglicht te krijgen.
Ik kan me er dan ook helemaal niets bij voorstellen, vooral niet in Nederland.
Als bevindingen niet overeenkomen met de werkelijkheid dan wordt een eventuele behandeling sowieso een heel moeilijk verhaal.
pi_196276383
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 20:11 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Zelf ken ik het boek niet, misschien ga ik het eens lezen.

Het komt natuurlijk zeer regelmatig voor dat familie van betrokkenen een andere visie heeft dan onderzoekers.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het beeld van de familie altijd onjuist is.
Maar nabestaanden, en mensen in het algemeen, zien graag een verdachte of dader die duidelijk is over alles.
Een dader waar alles bij lijkt binnen te komen en die alle verwijten en een eventuele veroordeling helder ondergaat.
Veel mensen zien graag dat een verdachte of dader het zichtbaar moeilijk heeft.

Zelf kan ik alleen praten over zaken waar ik mee te maken heb, of mee te maken heb gehad.
Ik heb nog nimmer meegemaakt dat er ons iets (laat staan alles) is aangelegen om een verdachte of dader in een zo positief mogelijk daglicht te krijgen.
Ik kan me er dan ook helemaal niets bij voorstellen, vooral niet in Nederland.
Als bevindingen niet overeenkomen met de werkelijkheid dan wordt een eventuele behandeling sowieso een heel moeilijk verhaal.
Ik heb best wat zaken gelezen waarbij een second opinion haaks stond op de 1e bevinding.
Ik snap dat de psychologie geen wiskunde is waarbij een som altijd kloppend te maken is. Ik vind het wel lastig om te zien dat een verdachte soms 3 labels opgeplakt krijgt die vervolgens allemaal weer worden afgedaan om vervolgens 3 andere op te plakken wanneer een rechter (of OvJ) vraagtekens zet bij een diagnose. Dat komt de geloofwaardigheid niet ten goede.

Hoe ervaar jij het als uit een 2nd opinion een totaal andere diagnose komt dan diegene die jij gesteld hebt?
pi_196277254
Hoe komt een besluit tot stand voor een proefverlof?
Roses are red, violets are blue. Invalid character '}' at line 32
pi_196277275
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 12:15 schreef Keep_Walking het volgende:
Wat vind je ervan van mensen die vanwege een psychose of vergelijkbare aandoening een geweldsdelict pleegt? Zoals bijvoorbeeld Thijs H. die drie mensen vermoorde tijdens zijn psychose? Leef je met die persoon mee of vind je dat hij gestraft dient te worden?
Ik werk met mensen met psychoses en heb er tijdens mijn studie dan ook veel onderzoek naar gedaan.
Momenteel doe ik dat beroepsmatig nog steeds.
Het verhaal Thijs H. heb ik op de voet gevolgd.
Psychoses als die van hem zijn een ware hel die je niemand toewenst.

Ik moet mensen wel eens uitleggen dat psychoses geen broodjeaapverhalen zijn.
Mensen dromen terwijl ze wakker zijn, leven in een complete nachtmerrie, hebben wanen en hallucinaties.
Ze leven in een andere werkelijkheid.

Er zijn mensen die stemmen horen, allerlei opdrachten krijgen en de meest rare dingen zien die niet via hun ogen binnenkomen.
We weten dit omdat het gezichtsveld actief is, dit kunnen we meten.

Ik leef op een bepaalde manier met mijn patiënten mee, maar dit neemt niet weg dat ik het vaak vreselijk vind wat ze hebben gedaan.
Ik zal er dan ook alles aan doen om herhaling te voorkomen.
Maar ik ben daar om ze te helpen en ze voor te bereiden op hun terugkeer in de samenleving, niet om ze te veroordelen.
Dat is mijn werk, het wil niet zeggen dat ze sympathie van mij moeten verwachten

Wat Thijs H. betreft vind ik de maatregel TBS geheel op zijn plaats.
Persoonlijk heb ik mijn ernstige twijfels of de gegeven gevangenisstraf dit ook is, en of Thijs H. in een gevangenis thuishoort waar weinig of geen sprake is van enige gepaste begeleiding.
pi_196277430
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 12:38 schreef golfer het volgende:
Een behandelend psychologe vragen naar meningen over strafmaten die door rechters worden opgelegd lijkt mij niet ter zake doende.
Mijn vraag aan TS: heb jij de film Instinct van Halina Reijn gezien en is die setting een beetje waarheidsgetrouw?
Ik heb de film nog niet gezien, ik ga het eens doen.
pi_196277504
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 16:23 schreef dokter.knakworst het volgende:
Hoe denkt TS over de combinatie van dwang/voorwaarden, en of dit te vervangen is door een permanente variant
Ik begrijp welke kant je op wilt maar zou je iets specifieker kunnen zijn?
pi_196277859
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 01:47 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Hoe ga jij / je organisatie om met confirmation bias?

(ik houd expres de vraag zo open mogelijk, en ben zeer benieuwd naar je antwoord.)

[ Bericht 5% gewijzigd door probeer op 16-11-2020 21:46:24 ]
"Pools are perfect for holding water"
pi_196277938
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 12:38 schreef golfer het volgende:
Een behandelend psychologe vragen naar meningen over strafmaten die door rechters worden opgelegd lijkt mij niet ter zake doende.
Mijn vraag aan TS: heb jij de film Instinct van Halina Reijn gezien en is die setting een beetje waarheidsgetrouw?
Lijkt me juist vitaal voor betere straffen. Behandeling (ter resocialisatie en/of verkleining van recidive) is een van de doelen van straffen (samen met afschrikkende werking, vergelding, bescherming vd samenleving). Mensen werkzaam in de forensische psychologie kunnen hopelijk vanuit hun expertise, licht werpen op welke mate van straffen het beste het dat doel dient. Maw, antwoord geven op de vraag: Wat zijn de meest optimale straffen (en de duur van die straffen) om een zo laag mogelijke recidive te bewerkstelligen? Waarbij bijvoorbeeld politie en reclassering meer kennis hebben over het maatschappij-beschermende doel van straffen. En kwantitatieve onderzoekers over afschrikkende werking.

Beter dan rechters die onderling richtlijnen opstellen.

[ Bericht 3% gewijzigd door probeer op 16-11-2020 22:00:39 ]
"Pools are perfect for holding water"
pi_196278160
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 16:30 schreef roodzonderkapje het volgende:
Hoe denk je over al die pedojagers die we tegenwoordig overal zien?
Omdat je met pedo’s werkt lijkt het me dat je hier wel een mening over hebt en ik ben daar erg benieuwd naar
Zoals veel collega-hulpverleners baart dit nieuwe verschijnsel ook mij grote zorgen.
Ik geef hier als professional zijnde, die dagelijks keihard en intensief met deze groep mensen werkt en de maatschappij tegen hun eventuele uitspattingen probeert te beschermen, dan ook graag mijn mening over.

Mensen (over het algemeen jongeren) die vaak niet weten wat het verschil is tussen een pedofiel en een pedoseksueel, en vaak totaal geen weet hebben van parafiliën en parafiele stoornissen (de meeste pedoseksuelen hebben een pedofiele stoornis), benaderen uiterst kwetsbare mensen en proberen deze te pakken op hun meest zwakke plek door vreselijke dingen uit te lokken.

Tegenwoordig lijkt het, vooral onder jongeren, een rage te zijn om te schelden met het woordje ‘pedo’, terwijl je met dat woordje dus een pedofiel of pedoseksueel kan bedoelen, en daar zit nogal een verschil.
Een pedofiel misbruikt geen kinderen en pedofilie is niet strafbaar.
Iemand die een kind (heeft) misbruikt noemen we een pedoseksueel.

Uit onderzoek is gebleken dat ongeveer 3% van alle mannen pedofiele gevoelens heeft, sommige onderzoeken zeggen zelfs 5%, dat is me nogal wat.
De meeste mannen zullen dit uit schaamte en angst voor sociale uitsluiting echter nooit vrijwillig toegeven, en een pedofiel of pedoseksueel is meestal geen vies oud mannetje.
Daarnaast bestaan er genoeg vrouwelijke pedofielen en pedoseksuelen maar is het helaas zo dat vrouwelijke lichamelijkheid met kinderen veel minder snel als pedofiel bestempeld wordt.
Het is dus een probleem dat onder zeer veel mensen in onze samenleving voorkomt en waar uiterst voorzichtig mee moet worden omgegaan.

Veruit de meeste mensen met pedofiele gevoelens komen niet tot handelen en doen niets strafbaars.
De meesten verafschuwen deze gevoelens en leven een lang, moeilijk en eenzaam leven vol dagelijkse strijd met zichzelf.
Niemand kiest voor seksuele gevoelens voor kinderen, net zo min als iemand ervoor kiest deze gevoelens niet te hebben.
Het zijn geen keuzes, het overkomt je.

Essentieel is dat deze mensen het gevoel hebben (en houden) er bij te horen, niet uitgestoten worden en dus niet overal alleen voor komen te staan want dan gaat het mis.
Mensen met zeer ernstige klachten en problematiek zijn hulpbehoevend, redden het meestal niet alleen.
Sociale isolatie en bespot worden door anderen (vaak wildvreemden) is the worstcasescenario.
Een manke hond die je blijft opsluiten en blijft schoppen zal op een dag ook bijten.
Deze ‘pedojagers’ kunnen iemand die waarschijnlijk toch al ‘bekend’ is en bespot wordt in de buurt misschien net dat laatste zetje geven om de grens over te gaan.
Ook nadien, als iemand na een dergelijke heftige en emotionele confrontatie weer thuis komt te zitten, is de door deze mensen veroorzaakte schade vaak niet te overzien.

Afgelopen week kreeg ik hier via Private Messaging een berichtje van iemand die ooit een artikel had geschreven over pedofilie en mij vroeg dit eens te gaan lezen.
In het betreffende artikel kwam naar voren dat hij een enorm respect heeft voor mensen met pedofiele gevoelens die zich weten te beheersen, zichzelf onder controle weten te houden.
Voor mensen die dit niet doen heeft hij geen enkel respect.

Wat mensen als hij over het hoofd zien, en mij zorgen baart, is dat zo goed als al deze ‘pedofielen’ waar hij over schrijft niet tot handelen komen mede omdat ze sociaal omringd zijn.
Het is vaak de sleutel.
Deze mensen hebben vrienden en kennissen die interesse in ze tonen en met ze praten over de dagelijkse problemen waar ze tegenaan lopen, hebben het gevoel dat hun ‘handicap’ begrepen wordt en kunnen hun ei kwijt.
Deze mensen ondervinden steun en begrip, staan volop in het leven en hebben mensen die tegen ze zeggen: 'wat kut allemaal die gevoelens, maar we helpen je er doorheen'.
Zo goed als iedere pedoseksueel waar ik mee werk, en dus op een bepaald moment aan een kind heeft gezeten, heeft deze steun en dit begrip voor zijn stoornis nooit gehad, heeft overal alleen voor gestaan en is uitgestoten, vaak uitgekotst, door de gemeenschap.
Op een zekere dag is er kortsluiting ontstaan.

In Nederland werken we al een tijdje met de uit Canada afkomstige COSA-methode.
Dit is een uitgebreid netwerk van vrijwilligers en professionals die een sociaal netwerk om de pedofiel of pedoseksueel heen vormen.
Naast het praten over problemen die de betrokkene in zijn of haar dagelijks leven ondervindt zijn deze mensen ook getraind om vroege signalen te herkennen dat de betrokkene de controle over zichzelf dreigt te verliezen.
De zogenaamde ‘Pedojagers’ die we tegenwoordig zien lopen ook deze mensen enorm voor de voeten, zorgen er niet alleen voor dat er weer veel extra werk te doen is maar ook dat veel werk voor niets is geweest.
Men heeft geen idee van de schade die veroorzaakt kan worden.

Daarnaast is het zo dat politie en justitie erg weinig kan met deze dingen want er is immers geen sprake van seksuele handelingen.
Of dit echt gebeurd zou zijn moet ook maar bewezen worden, uit ervaring weet ik dat dit zelden het geval is.
Daar komt bij dat ik je kan verzekeren dat er genoeg mannen zonder pedofiele gevoelens zijn die op zo’n lok-afspraakje afkomen, en dus met hele andere intenties.
Er zijn genoeg mannen die nieuwsgierig zijn, op de aandacht van een jong meisje kicken, een soort van suikeroom-wens met zich meedragen etc.

Ook is het zo dat kinderen van de betrokken maar al te vaak (extra) de dupe worden van acties als deze.
Ik werk intensief met kinderen van o.a. veroordeelde pedoseksuelen die het al moeilijk genoeg hebben met het feit dat hun vader waar ze enorm veel van houden niet meer thuis is, en die je echt niet nog meer ellende toewenst.
Momenteel begeleid ik een meisje van 10 wiens vader een veroordeelde pedoseksueel is en bij ons verblijft.
Dit kind wordt op school bijna dagelijks omringd en ingesloten door hele groepen andere kinderen en vervolgens geïntimideerd en uitgescholden.
Er worden haar de ernstigste dingen toegewenst, stelselmatig wordt er in koor geroepen en gezongen dat haar vader dood moet, zelfs na schooltijd door ouders van klasgenootjes.
Als ik dit kind zie en vraag wat ze het liefst zou willen is haar antwoord altijd: ‘dat papa niet dood gemaakt hoeft te worden maar beter wordt en weer naar huis komt’.
Kinderen raken ernstig getraumatiseerd, zijn vaak beschadigd voor het leven door toedoen van mensen die dingen horen en klakkeloos van elkaar overnemen zonder de gevolgen en de ernst van de situatie in te zien.
Het lijkt wel een heksenjacht uit de middeleeuwen.

Voor het opsporen van mensen die de fout in (kunnen) gaan hebben we in Nederland instanties die genoeg kennis van zaken hebben en keihard werken, die hebben geen 'pedojagers' nodig.
Voor het eventueel berechten en behandelen van deze mensen geldt precies hetzelfde.
Als je dingen weet of vermoedt loop dan mensen die kennis van zaken hebben niet voor de voeten, maak niet meer kapot.
Deel je bevindingen a.u.b. met politie/justitie of instanties als COSA.
pi_196278378
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:

Voor het opsporen van mensen die de fout in (kunnen) gaan hebben we in Nederland instanties die genoeg kennis van zaken hebben en keihard werken, die hebben geen 'pedojagers' nodig.
Voor het eventueel berechten en behandelen van deze mensen geldt precies hetzelfde.
Kun je je voorstellen dat de al dan niet gehaalde rechtspraak over de handelingen die veroordeelde pedoseksueel heeft uitgevoerd voor sommige mensen niet geheel goed voelt? Het lijkt me nogal frustrerend om te horen dat de veroordeelde in behandeling gaat om weer hopelijk terug te keren in de maatschappij terwijl de voor het leven getekende slachtoffers wellicht moeten smeken om hulp en behandeling.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
pi_196278423
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Zoals veel collega-hulpverleners baart dit nieuwe verschijnsel ook mij grote zorgen.
Ik geef hier als professional zijnde, die dagelijks keihard en intensief met deze groep mensen werkt en de maatschappij tegen hun eventuele uitspattingen probeert te beschermen, dan ook graag mijn mening over.

Mensen (over het algemeen jongeren) die vaak niet weten wat het verschil is tussen een pedofiel en een pedoseksueel, en vaak totaal geen weet hebben van parafiliën en parafiele stoornissen (de meeste pedoseksuelen hebben een pedofiele stoornis), benaderen uiterst kwetsbare mensen en proberen deze te pakken op hun meest zwakke plek door vreselijke dingen uit te lokken.

Tegenwoordig lijkt het, vooral onder jongeren, een rage te zijn om te schelden met het woordje ‘pedo’, terwijl je met dat woordje dus een pedofiel of pedoseksueel kan bedoelen, en daar zit nogal een verschil.
Een pedofiel misbruikt geen kinderen en pedofilie is niet strafbaar.
Iemand die een kind (heeft) misbruikt noemen we een pedoseksueel.

Uit onderzoek is gebleken dat ongeveer 3% van alle mannen pedofiele gevoelens heeft, sommige onderzoeken zeggen zelfs 5%, dat is me nogal wat.
De meeste mannen zullen dit uit schaamte en angst voor sociale uitsluiting echter nooit vrijwillig toegeven, en een pedofiel of pedoseksueel is meestal geen vies oud mannetje.
Daarnaast bestaan er genoeg vrouwelijke pedofielen en pedoseksuelen maar is het helaas zo dat vrouwelijke lichamelijkheid met kinderen veel minder snel als pedofiel bestempeld wordt.
Het is dus een probleem dat onder zeer veel mensen in onze samenleving voorkomt en waar uiterst voorzichtig mee moet worden omgegaan.

Veruit de meeste mensen met pedofiele gevoelens komen niet tot handelen en doen niets strafbaars.
De meesten verafschuwen deze gevoelens en leven een lang, moeilijk en eenzaam leven vol dagelijkse strijd met zichzelf.
Niemand kiest voor seksuele gevoelens voor kinderen, net zo min als iemand ervoor kiest deze gevoelens niet te hebben.
Het zijn geen keuzes, het overkomt je.

Essentieel is dat deze mensen het gevoel hebben (en houden) er bij te horen, niet uitgestoten worden en dus niet overal alleen voor komen te staan want dan gaat het mis.
Mensen met zeer ernstige klachten en problematiek zijn hulpbehoevend, redden het meestal niet alleen.
Sociale isolatie en bespot worden door anderen (vaak wildvreemden) is the worstcasescenario.
Een manke hond die je blijft opsluiten en blijft schoppen zal op een dag ook bijten.
Deze ‘pedojagers’ kunnen iemand die waarschijnlijk toch al ‘bekend’ is en bespot wordt in de buurt misschien net dat laatste zetje geven om de grens over te gaan.
Ook nadien, als iemand na een dergelijke heftige en emotionele confrontatie weer thuis komt te zitten, is de door deze mensen veroorzaakte schade vaak niet te overzien.

Afgelopen week kreeg ik hier via Private Messaging een berichtje van iemand die ooit een artikel had geschreven over pedofilie en mij vroeg dit eens te gaan lezen.
In het betreffende artikel kwam naar voren dat hij een enorm respect heeft voor mensen met pedofiele gevoelens die zich weten te beheersen, zichzelf onder controle weten te houden.
Voor mensen die dit niet doen heeft hij geen enkel respect.

Wat mensen als hij over het hoofd zien, en mij zorgen baart, is dat zo goed als al deze ‘pedofielen’ waar hij over schrijft niet tot handelen komen mede omdat ze sociaal omringd zijn.
Het is vaak de sleutel.
Deze mensen hebben vrienden en kennissen die interesse in ze tonen en met ze praten over de dagelijkse problemen waar ze tegenaan lopen, hebben het gevoel dat hun ‘handicap’ begrepen wordt en kunnen hun ei kwijt.
Deze mensen ondervinden steun en begrip, staan volop in het leven en hebben mensen die tegen ze zeggen: 'wat kut allemaal die gevoelens, maar we helpen je er doorheen'.
Zo goed als iedere pedoseksueel waar ik mee werk, en dus op een bepaald moment aan een kind heeft gezeten, heeft deze steun en dit begrip voor zijn stoornis nooit gehad, heeft overal alleen voor gestaan en is uitgestoten, vaak uitgekotst, door de gemeenschap.
Op een zekere dag is er kortsluiting ontstaan.

In Nederland werken we al een tijdje met de uit Canada afkomstige COSA-methode.
Dit is een uitgebreid netwerk van vrijwilligers en professionals die een sociaal netwerk om de pedofiel of pedoseksueel heen vormen.
Naast het praten over problemen die de betrokkene in zijn of haar dagelijks leven ondervindt zijn deze mensen ook getraind om vroege signalen te herkennen dat de betrokkene de controle over zichzelf dreigt te verliezen.

De zogenaamde ‘Pedojagers’ die we tegenwoordig zien lopen ook deze mensen enorm voor de voeten, zorgen er niet alleen voor dat er weer veel extra werk te doen is maar ook dat veel werk voor niets is geweest.
Men heeft geen idee van de schade die veroorzaakt kan worden.

Daarnaast is het zo dat politie en justitie erg weinig kan met deze dingen want er is immers geen sprake van seksuele handelingen.
Of dit echt gebeurd zou zijn moet ook maar bewezen worden, uit ervaring weet ik dat dit zelden het geval is.
Daar komt bij dat ik je kan verzekeren dat er genoeg mannen zonder pedofiele gevoelens zijn die op zo’n lok-afspraakje afkomen, en dus met hele andere intenties.
Er zijn genoeg mannen die nieuwsgierig zijn, op de aandacht van een jong meisje kicken, een soort van suikeroom-wens met zich meedragen etc.

Ook is het zo dat kinderen van de betrokken maar al te vaak (extra) de dupe worden van acties als deze.
Ik werk intensief met kinderen van o.a. veroordeelde pedoseksuelen die het al moeilijk genoeg hebben met het feit dat hun vader waar ze enorm veel van houden niet meer thuis is, en die je echt niet nog meer ellende toewenst.
Momenteel begeleid ik een meisje van 10 wiens vader een veroordeelde pedoseksueel is en bij ons verblijft.
Dit kind wordt op school bijna dagelijks omringd en ingesloten door hele groepen andere kinderen en vervolgens geïntimideerd en uitgescholden.
Er worden haar de ernstigste dingen toegewenst, stelselmatig wordt er in koor geroepen en gezongen dat haar vader dood moet, zelfs na schooltijd door ouders van klasgenootjes.
Als ik dit kind zie en vraag wat ze het liefst zou willen is haar antwoord altijd: ‘dat papa niet dood gemaakt hoeft te worden maar beter wordt en weer naar huis komt’.
Kinderen raken ernstig getraumatiseerd, zijn vaak beschadigd voor het leven door toedoen van mensen die dingen horen en klakkeloos van elkaar overnemen zonder de gevolgen en de ernst van de situatie in te zien.
Het lijkt wel een heksenjacht uit de middeleeuwen.

Voor het opsporen van mensen die de fout in (kunnen) gaan hebben we in Nederland instanties die genoeg kennis van zaken hebben en keihard werken, die hebben geen 'pedojagers' nodig.
Voor het eventueel berechten en behandelen van deze mensen geldt precies hetzelfde.
Als je dingen weet of vermoedt loop dan mensen die kennis van zaken hebben niet voor de voeten, maak niet meer kapot.
Deel je bevindingen a.u.b. met politie/justitie of instanties als COSA.
Wat een enorm waardevolle post _O_ Vooral het deel over het effect van een sociaal netwerk op het handelen naar pedofiele gevoelens.

Enkele korte vervolgvragen (die echt niet ook zo'n uitgebreide reactie verdienen hoor, als je kan mag je van mij heel kort zijn)

- Zijn er cijfers bekend over de verhouding tussen het aantal pedoseksuelen en het aantal pedofielen (binnen Nederland)? Ik besef me dat daarbij enorme kanttekeningen geplaatst moeten worden, zoals bv de invloed van de pakkans van pedoseksuelen handelingen, verschillen in bereidheid van respondenten, etc.

- Zijn er cijfers bekend over het effect van die COSA-methode (binnen Nederland) op ofwel recidive, ofwel het voor het eerst pedoseksueel handelen?

- Kan je me wellicht enkele forensische psychologen / onderzoekers aanraden die schrijven over die COSA methode (toegepast binnen Nederlandse TBS)?
"Pools are perfect for holding water"
pi_196278536
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 18:51 schreef Tengano het volgende:

[..]

Wat een apart statement van iemand die in de verpleging werkt :? Ik zou denken dat dit soort mensen mede handelen vanuit een bepaalde problematiek, trauma, verwardheid, dingen die ze meegemaakt hebben in hun leven waardoor ze uit balans (niet happy) zijn en van daaruit misdadig en destructief gedrag gaan vertonen als een soort coping mechanisme.

Iemand die gelukkig en in balans is zal minder gauw tot een misdrijf overgaan lijkt mij. De meeste mensen die in de psychiatrie zitten zijn niet zo happy en sommigen willen dit blijkbaar afreageren via misdadig gedrag.

Misschien dat als jullie daar toch eens naar zouden kijken dat deze mensen nauwelijks behoefte meer voelen om misdrijven te plegen.

De klacht van een patiënt niet centraal stellen en ook niet op zijn of haar welzijn richten lijkt me bovendien ook geen aanpak om zo iemand gemotiveerd te krijgen.

Ik vraag me bijna af of dit werkelijk zo is of dat dit meer iets persoonlijks is van hoe jij je in die wereld manifesteert.
Wij krijgen mensen inderdaad gemotiveerd door een wisselwerking en de intensieve zorg en aandacht die ze bij ons krijgen.
Dit neemt niet weg dat (zoals ik al schreef) TBS een bijzondere en extreme maatregel is die zich niet richt op de genezing of het welzijn van de patiënt maar op het belang van de samenleving.
De klacht van de samenleving staat centraal en niet de klacht van de patiënt.
De maatregel is bedoeld voor terugval-preventie en verlaging van het gevaar.

Duidelijker kan ik het niet maken voor je, en dit antwoord zal iedere collega van me je geven.
pi_196278799
Interessant onderwerp. Ik heb het vorige topic ook gevolgd, maar toen geen vragen gesteld. Nu neem ik even de tijd om toch een paar vragen te stellen.

- Wat houdt de behandeling in/ hoe ziet dat eruit van een TBS patient?
- Wat is het ergste geval dat je bent tegengekomen?
- Zijn het over het algemeen jongere of juist oudere mannen die een behandeling krijgen?
- Hoe gedragen de patiënten zich? Wat zijn typische karaktertrekken van mensen die pedoseksueel zijn?
- Hoe kunnen we het beste onze kinderen beschermen tegen pedoseksuelen volgens jou?
  Manager PR/Moderator/Beste crewlid 2022 dinsdag 17 november 2020 @ 01:37:01 #23
269689 crew  Viv
pi_196280295
Allereerst: ik waardeer het dat je opnieuw de tijd wil nemen om onze vragen te beantwoorden! O+ Het onderwerp blijft interessant en actueel, en het is heel zinvol om hier de nodige verdieping en achtergronden te kunnen lezen. Ik hoop dat dit vooroordelen en onderbuikgevoelens kan wegnemen.

Ik las gisteren een artikel over pedojagers met dezelfde strekking als jouw antwoord hierover: https://nos.nl/artikel/23(...)juist-vergroten.html

Een quote hieruit kan ik echter niet rijmen met jouw antwoord hieronder, kun jij dat verschil duiden?
quote:
Maaike Blok van Reclassering Nederland benadrukt dat 50 tot 80 procent van het kindermisbruik niet wordt gepleegd door pedofielen. Vaak gaat het om een bekende van het slachtoffer die allerlei motieven kan hebben om zich op dat moment te vergrijpen aan een minderjarige.
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 21:57 schreef Bracha020 het volgende:
de meeste pedoseksuelen hebben een pedofiele stoornis
[...]
Iemand die een kind (heeft) misbruikt noemen we een pedoseksueel.
  Manager PR/Moderator/Beste crewlid 2022 dinsdag 17 november 2020 @ 02:12:04 #24
269689 crew  Viv
pi_196280381
En een vraag die al eerder dit jaar bij mij opkwam:

Er zijn recentelijk nieuwsberichten geweest over grote zedenzaken in Duitsland, zie bijvoorbeeld:
https://nos.nl/artikel/23(...)bruik-stiefzoon.html

Een quote hieruit:
quote:
In het tuinhuisje in Münster stonden stapelbedden waar videocamera's op gericht waren, in het verlaagde plafond lagen netwerkapparatuur en harde schijven.

De gruweldaden werden gefilmd en verkocht op het dark web, een moeilijk toegankelijk deel van internet. De autoriteiten verwachten dat er meer slachtoffers zijn. Op de computer van de hoofdverdachte, die IT-specialist is, werd ruim 500 terabyte aan versleuteld materiaal gevonden. In de kelder van zijn huis had hij een professionele serverruimte ingericht die door airco's gekoeld werd.
We hebben het tot nu toe vooral gehad over de mensen die worstelen met hun pedofiele voorkeur, die het verschrikkelijk vinden dat dit hun voorkeur is, en die (al dan niet succesvol) proberen hier niet naar te handelen.

In o.a. de zaak hierboven is iets heel anders aan de hand: mensen die hun pedoseksualiteit lijken te omarmen, die hun hele huis en leven hebben ingericht om kindermisbruik te faciliteren en daar soms zelfs hun inkomen uit halen.

Zie jij dit soort doorgewinterde/professionele pedoseksuelen ook in jouw praktijk? Zo ja: heeft een TBS-behandeling dan eigenlijk wel kans van slagen?
  dinsdag 17 november 2020 @ 10:56:17 #25
264429 Keep_Walking
N'ja... leven gaat door
pi_196283693
quote:
0s.gif Op maandag 16 november 2020 21:06 schreef Bracha020 het volgende:

[..]

Ik werk met mensen met psychoses en heb er tijdens mijn studie dan ook veel onderzoek naar gedaan.
Momenteel doe ik dat beroepsmatig nog steeds.
Het verhaal Thijs H. heb ik op de voet gevolgd.
Psychoses als die van hem zijn een ware hel die je niemand toewenst.

Ik moet mensen wel eens uitleggen dat psychoses geen broodjeaapverhalen zijn.
Mensen dromen terwijl ze wakker zijn, leven in een complete nachtmerrie, hebben wanen en hallucinaties.
Ze leven in een andere werkelijkheid.

Er zijn mensen die stemmen horen, allerlei opdrachten krijgen en de meest rare dingen zien die niet via hun ogen binnenkomen.
We weten dit omdat het gezichtsveld actief is, dit kunnen we meten.

Ik leef op een bepaalde manier met mijn patiënten mee, maar dit neemt niet weg dat ik het vaak vreselijk vind wat ze hebben gedaan.
Ik zal er dan ook alles aan doen om herhaling te voorkomen.
Maar ik ben daar om ze te helpen en ze voor te bereiden op hun terugkeer in de samenleving, niet om ze te veroordelen.
Dat is mijn werk, het wil niet zeggen dat ze sympathie van mij moeten verwachten

Wat Thijs H. betreft vind ik de maatregel TBS geheel op zijn plaats.
Persoonlijk heb ik mijn ernstige twijfels of de gegeven gevangenisstraf dit ook is, en of Thijs H. in een gevangenis thuishoort waar weinig of geen sprake is van enige gepaste begeleiding.
Ik vind die gevangenisstraf ook oneerlijk voor Thijs H. Hij zat immers in een psychose, dus hij kon er niks aan doen. Vind je dat psychoses altijd een reden is waarom iemand ontoerekeningsvatbaar is?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')