WLR Wielrennen
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Tappa 1: Monreale - Palermo, 15,1 km (ITT)
Hey, hallo! Daar zijn we weer, haha. Amper twee weken na de Tour gaan we verder met de volgende grote ronde, het blijft een merkwaardig jaar he. De Giro gaan we wel iets anders aanpakken, want het is lastig om na de Tour zo snel weer te pieken. Goed, ik zou als een echte Wout van Aert de vorm door kunnen trekken, maar ik ken mijn beperkingen. De Giro gaan we voorzien van korte en bondige voorbeschouwinkjes, met uitzondering van de eerste rit. Die doen we ouderwets, daarna gaan we het enorm compact houden. Ligt ook deels aan de Vuelta. Die ronde gaat (als het überhaupt doorgaat) van start in het Baskenland, logischerwijs ligt daar natuurlijk mijn absolute piekmoment. De Vuelta begint alleen al tijdens de laatste week van de Giro, de twee combineren lukt dit jaar zelfs de renners niet. Vandaar is de Giro het kind van de rekening, ondanks het feit dat er op het oog een prima parcours is samengesteld. Om alvast in de stemming te komen gaan we dat parcours eerst eens aan een voorzichtige inspectie onderwerpen.
De Giro begint op Sicilië, wat oorspronkelijk niet de bedoeling was. Verre van, we hadden van start moeten gaan in Hongarije. Met de centen van Orban op zak werd er gerekend op een tijdrit in Boedapest en twee vlakke ritten in steden met onuitspreekbare namen. Dat feest gaat in ieder geval voorlopig niet door. Na het avontuur in Hongarije zouden we dan naar Sicilië trekken, waar de koers verder zou gaan. Nu begint de koers dus op het altijd gezellig eiland. Wel weer met een tijdrit, men heeft een parcours tussen Monreale en Palermo bij elkaar weten te improviseren. Een ietwat merkwaardige tijdrit, het grootste deel werken we af in dalende lijn. Alsnog een prettig begin, de wedstrijd beginnen met wat tijdsverschillen is altijd een goede zaak voor de koers. Na de tijdrit blijven we nog drie dagen op Sicilië, met ritten die sowieso al op de planning stonden. Eerst gaan we naar Agrigento, een heuvelrit zoals ze er in Italië patent op hebben. Al zal de uitkomst toch eerder Spaans zijn, met z'n allen sprinten richting het slotheuveltje, waar de verschillen vermoedelijk beperkt zullen blijven. In ieder geval beter dan een volledig vlakke rit, hoewel we zeker met het oog op de volgende rit niet veel spanning en sensatie mogen verwachten. Want op dag drie gaan we al naar de Etna, de altijd rokende vulkaan. Daar zijn we de afgelopen jaren enorm vaak geweest, maar de organisatie heeft nu wel voor een andere kant van de vulkaan gekozen. Die kant kennen we nog niet, dat zou een goede zaak moeten zijn. Hoewel we allemaal weten hoe koersen op de Etna werkt. Niet. Een aankomst bergop zo vroeg in de ronde is eigenlijk altijd leuk, maar de Etna legt de koers toch vooral lam. We verwachten er niet veel van. Ook de laatste dag op Sicilië zal niet voor enorm veel spektakel zorgen, normaliter. We vertrekken vanuit het altijd fantastische Catania richting het uiterste noordoostelijke puntje van het eiland zo ongeveer. Onderweg een lange klim van 20 kilometer, maar daarna is het nog 75 kilometer tot de finish. Wellicht de eerste sprint van de Giro, op dag vier pas.
Eenmaal op het vasteland krijgen we een vermakelijke heuvelrit in Calabrië voorgeschoteld. Dat ziet er in ieder geval op papier verrukkelijk uit. Een klim van 24 kilometer aan het eind, met wat onregelmatig werk tussendoor. Daarna een korte afdaling en een stukje vals plat richting de finish, in principe zijn alle ingrediënten voor een goede koers aanwezig. Al zou je ook een soort scenario als op de Mont Aigoual kunnen zien, we mogen ook weer niet te hard van stapel lopen zo vroeg tijdens de koers. Daarna krijgen we weer te maken met een geïmproviseerde rit, we gaan naar Matera. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling, maar nu doen we dat mooie stadje wel aan. Finish heuvelop, zoals u het kent van de Giro. Een rit voor Sagan, Matthews, een Battaglin in goede doen, dat werk. De zevende rit zal pas de eerste echt saaie rit zijn, zo goed als vlak onderweg naar Brindisi. Dat ligt wel aan de kust, dus misschien dat de wind er nog wat van kan maken. Daarna zijn we alweer toe aan het tweede weekend van de Giro, op zaterdag krijgen we te maken met een beetje een gekkig ritje. Veel kleine heuveltjes onderweg, ik ben blij dat ik die rit niet helemaal ga voorbeschouwen haha. Op een kilometer of 12 van het eind in ieder geval een klimmetje van een kilometer aan 10%, daarna toch redelijk vlak tot aan de finish. Kan alle kanten op, sterkere sprinters of juist iets voor de vluchters. Wie zal het zeggen, he. De eerste week sluiten we af met een andere aanpassing. Na drie gecategoriseerde beklimmingen onderweg, met onder meer de Passo Lanciano, komen we uiteindelijk aan boven op Roccaraso, of Aremogna. Apennijnen, enzo. Wordt wel een flopritje, denk ik. Echt iets voor de vluchters. Slotklim is niet buitengewoon lastig, alleen in de laatste kilometer gaat het ineens aan 10% omhoog. Een sprintje bergop, gaap. Eigenlijk niet eens zo'n beste eerste week, het zakt vrij snel in na het toch wel leuke begin.
Gelukkig begint de tweede week wel leuk. De rit naar Tortoreto is nu al een van mijn favorieten. Een stuk of zeven korte klimmetjes onderweg, met vrij dicht bij de finish een klim van drie kilometer aan 7% gemiddeld. Dat zegt niet alles, want het is een enorm onregelmatig klimmetje met enkele steile stroken. Voor dat klimmetje zitten nog een paar serieuze muurtjes, ik verwacht hier wel koers. Een echte heuvelrit, zoals we ze soms in andere grote rondes missen. De rit daarna is dan weer grotendeels vlak, in Rimini gaan we ongetwijfeld sprinten. Op zich is dat niet erg, want hierna zal er niet veel meer gesprint gaan worden. Rit 12 is alweer een stuk lastiger bijvoorbeeld, een heuvelrit opnieuw. Van Cesenatico rijden we naar... Cesenatico! Een rondje van 200 kilometer, met genoeg klimmetjes onderweg. Zal wel voor de vluchters zijn. De dertiende etappe vind ik dan weer een beetje een gemene rit. Het is praktisch de hele dag vlak, tot we in de finale twee muurtjes tegenkomen. Arme, arme sprinters. Vier kilometer aan 8% en twee kilometer aan 9%, da's niet misselijk. Laatste klimmetje op een kilometer of 15 van het eind, dus de rit kan verder wel alle kanten op. De onvermijdelijke Matthews? Zal wel weer. Daarna gaan we tijdrijden, jottem. Normaal gesproken had Remco Evenepoel hier met acht minuten voorsprong gewonnen, maar in 2020 is niets normaal. We krijgen een andere winnaar in Valdobbiadene, het is weer zo'n tijdrit tussen de wijnranken door. Met 34 kilometer toch een behoorlijke afstand. Tel daar de 15 kilometer van de eerste rit bij op en we komen al bijna aan 50, ergens in Frankrijk krijgen ze nu een hartaanval. Grillige parcours, toch wat beklimmingen onderweg. Typische Girotijdrit dus. Ca' del Poggio in het begin uiteraard, daar ontkom je niet aan. Maar goed, prima tijdritje verder. We sluiten de tweede week af met een bergrit. Aankomst bergop, Piancavallo. Daar won Landa in 2017, fantastische klim uiteraard derhalve natuurlijk vanzelfsprekend. Aangezien we hierna een rustdag krijgen zou het hier helemaal los moeten gaan. Riemen vast.
Soms wordt een grote ronde in vakjargon wel eens backloaded genoemd. Het zwaarste voor het laatst bewaren, dat idee. Dat is wel van toepassing op deze Giro, zou je kunnen stellen. De eerste rit na de tweede rustdag valt relatief gezien nog mee, maar makkelijk zal het allerminst zijn. Heel wat klimmetjes onderweg, en daarna een lokaal rondje met een klimmetje van drie kilometer aan 10%. Na de tweede keer over dit klimmetje gereden te zijn is het nog 13 kilometer tot de finish. De sprinters hoeven we hier alvast niet te verwachten, kan eventueel wel leuk worden. Daarna zijn we toe aan rit 17, een aankomst bergop. Voor we gaan finishen op Madonna di Campiglio moeten we eerst nog over de Monte Bondone, om maar wat te noemen. Gezien het feit dat de slotklim niet enorm zwaar is en de volgende rit een stuk lastiger gaat zijn denk ik niet dat we hier echt vuurwerk mogen verwachten. De vluchters zijn weer aan zet, naar wij mogen aannemen. Rit 18 gaat nog een pak lastiger zijn, als het weer het toelaat. De Stelvio in oktober, het is nogal een gok. Hoewel, de Stelvio is altijd een gok. In mei is het ook een uitdaging. Nu helemaal. Als het wel doorgaat een prima rit. De Stelvio is op zichzelf al genoeg om voor een leuke rit te zorgen, maar daarna moeten we ook nog eens naar Laghi di Cancano. Een nieuwe klim, kilometer of negen aan 7%. Daarna nog twee vlakke kilometers tot aan de finish. Gaat een bijzonder aangenaam schouwspel worden, als de rit daadwerkelijk zo verreden kan worden. Er is een alternatief plan, maar dat ziet er een stuk minder goed uit. De 19e rit wordt een beetje gek. Lang, en vlak. Liefst 250 kilometer door de vallei. Noodzakelijk om van de Dolomieten naar de volgende bergketen te rijden. Voor de mindere goden van het peloton ook wel een opluchting, een keer geen beklimmingen onderweg. Het loont zowaar de moeite om in koers te blijven, toch nog een kans voor de sprinters. Vervolgens gaan we beginnen aan misschien wel de zwaarste rit van het stel, op de voorlaatste dag. Wederom onder voorbehoud, het weer moet het toelaten. De renners fietsen over de Agnello, als het kan. Steven Kruijswijk zal waarschijnlijk hopen van niet. Sneeuwmuren gaan er hoe dan ook zijn, arme jongen. We duiken Frankrijk in en rijden via de Izoard en Montgenèvre terug naar Italië, alwaar we gaan eindigen in het onvermijdelijke Sestriere. Een topshow, op papier.
De Giro wordt vervolgens, als alles goed gaat, afgesloten in Milaan. Weer een tijdrit van 15 kilometer, daar beginnen en eindigen we mee. Een behoorlijk vlakke tijdrit aan het eind, de tijdrit aan het begin zal toch een ander verhaal zijn. De Giro d'Italia begint vijf maanden later dan de bedoeling was, zo ongeveer. Niet in mei, nee, in oktober. Niet in Hongarije, nee, gewoon in Italië. Geen tijdrit van een kilometer of negen in de straten van Boedapest met een aankomst bergop, nee, een tijdrit in Monreale met een klimmetje aan het begin en daarna een afdaling richting Palermo. Ik strijk over mijn hart en neem de eerste rit van de nu al merkwaardige 103e editie van de Giro d'Italia met jullie door. Spettacolo, nu al!
La Grande Partenza vindt dus niet plaats in het buitenland, maar in Monreale. Een stad met 40.000 inwoners op acht kilometer van Palermo. Het is de eerste keer dat de Giro hier is, dat lijkt me dan weer een mooie meevaller voor de lokale bevolking. Blijkt corona niet voor iedereen slecht uit te pakken, hoewel we hier anders in 2021 waarschijnlijk van start waren gegaan. Het was de bedoeling om dan te starten op Sicilië, het eiland dat we de afgelopen jaren vaak genoeg hebben bezocht. Wel voor het eerst sinds 2008 dat hier nog eens de ronde vertrekt, meestal spoelen we hier aan na een start in het buitenland of op een ander eiland. In 2017 gingen we bijvoorbeeld van start op Sardinië, om daarna via Sicilië naar het vasteland te trekken. In 2018 gingen we dan weer van start in het altijd onsympathieke Israël, aangezien we dat eigenlijk helemaal niet erkennen ging de Giro toen ook gewoon van start op Sicilië. Goed, een start in Monreale dus. De stad is vooral bekend vanwege de lokale kathedraal, die door onze razende reporter @franklop is vereerd met een bezoekje. Volgens het roadbook is de kathedraal van Monreale een meesterwerk van middeleeuwse architectuur, een fantastische samensmelting van Griekse, Latijnse en Arabische stijlen en structuren. Andere opvallende gebouwen in Monreale zouden de andere kerken moeten zijn, de Chiesa del Monte en de Chiesa di San Castrense. Over de kathedraal van Monreale heeft Wikipedia ook wel het een en ander te melden: Na de verovering van Palermo door de Arabieren in 831 werd de bisschop van Palermo gedwongen om zich buiten de hoofdstad te vestigen. Een kleine kerk in Aghia Kiriaki, het latere Monreale, werd aangewezen als de nieuwe kathedraal van het bisdom. Nadat de Normandiërs in 1072 Sicilië hadden veroverd werd de kathedraal van Palermo weer de hoofdkerk van het bisdom. Waarschijnlijk speelde de rol van Monreale als tijdelijke bisschopszetel mee met de beslissing van Willem II van Sicilië om hier de bekende kathedraal te bouwen. De dom van Monreale (cattedrale di Santa Maria Nuova) is een basilica minor die in de praktijk vaak kathedraal of domkerk wordt genoemd. Het gebouw is een samensmelting van Byzantijnse, islamitische en romaanse architectuur met vroeg-gotische elementen. Binnen zijn veel mozaïeken te zien. Op de bronzen deuren van de hoofdingang zijn 42 Bijbelse taferelen uitgebeeld. In 2005 werd deze samen met de Arabisch-Normandische bouwwerken in Palermo en de kathedraal van Cefalu uitgeroepen tot werelderfgoed. Naast de kerk staat een benedictijnerklooster dat een mooie, met een kruisgang omgeven, kloostertuin heeft. Ja, bedankt Wikipedia. Afgaande op de foto's van onze razende reporter is het hier inderdaad niet al te lelijk. De mozaïek van Christus Pantocrator springt vooral in het oog. Onze razende reporter heeft het geheel op de gevoelige plaat vast weten te leggen.
Improvisatie brengt de mens tot vreemde ideeën. De Giro van 2020 gaat van start op een parkeerplaats, waar enig fraai uitzicht ons wordt ontnomen door een aantal vervallen gebouwen. Monreale is gesitueerd op een berghelling en kijkt uit over de vallei van de rivier de Oreto en de Conca d'Oro, onze exacte startplaats ligt alleen een eindje onder het hoogste punt van Monreale. We fietsen naar dat hoogste punt toe, dus gaat het in het begin direct omhoog. In de Binkie Bonkie Tour begonnen de renners meteen met de Slingerberg, nu gaan we omhoog naar de kathedraal van Monreale. Voor de deur van de kathedraal kun je zelfs de bergprijs meenemen, het klimmetje aan het begin heeft een categorie opgeplakt gekregen. GPM 4, de laagste categorie. Het gaat 1,1 kilometer omhoog aan 5,6%, je kan maar beter goed opgewarmd aan de start staan. Bij het verlaten van de parkeerplaats slaan de renners rechtsaf, meteen bij het begin van de bocht begint de weg al omhoog te lopen. Het loopt een tijd door naar rechts, terwijl het nog niet enorm steil omhoog gaat. Na een kort vlak stukje loopt het wat gelijkmatiger omhoog aan een procent of vier, de weg loopt langzaam naar links. We komen uit bij de volgende parkeerplaats, waar de renners de linkerkant van de weg aan moeten houden. Kleine versmalling, maar goed, ze zijn alleen. Ze blijven helemaal aan de linkerkant fietsen en gaan dan kort steil omhoog. Vervolgens gaat het een meter of 50 naar beneden, waarna we scherp linksaf slaan. Na deze bocht komen we op de kasseien terecht, jawel. Hier gaat het steil omhoog, laten we het op een procentje of tien houden. We rijden langs de oude stadsmuur en zien de kathedraal langzaam in beeld verschijnen, terwijl we bijna de winkelstraat van Monreale binnenfietsen. Voor we dit doen slaan we eerst schuin linksaf, waarna we de kasseien verruilen voor wat plaveisel. Een paar meter later slaan we scherp linksaf, onder een poortje door. Ja, de Italiaantjes hebben weer hun best gedaan om het zo chaotisch mogelijk te maken. We rijden over de plaveien langs de kathedraal, de route is zo pittoresk mogelijk gekozen. Dankzij franklop kan ik jullie een aardige sfeerimpressie bieden:
Op de top van het klimmetje, bij de kathedraal, wordt meteen de eerste tussentijd opgenomen. Dat is nog eens service. Voorbij de kathedraal rijden we nog even door een smal straatje, waarna we aan het eind rechtsaf slaan. Moet ook wel, anders fietsen we een lelijke flat binnen, op de kathedraal na doen ze hier niet veel aan onderhoud lijkt het. Een paar meter later gaat het opnieuw naar rechts, daarna rijden we wel echt door de centrale winkelstraat van Monreale. Als we naar rechts kijken zien we weer de kathedraal liggen, geen ontkomen aan. De ondergrond bestaat nog steeds uit plaveisel, pas buiten het centrum keren we terug op het asfalt. Buiten het centrum krijgen we ook ineens een prachtig uitzicht over de omgeving, amai zeg. De weg loopt meteen naar beneden, we gaan in dalende lijn richting Palermo fietsen. Het wordt een behoorlijk steile afdaling, want in één kilometer tijd verliezen we meteen 100 hoogtemeters. Door de brede weg lijkt het niet eens zo steil naar beneden te gaan, maar de cijfers liegen niet. Het gaat rechtdoor naar beneden, anderhalve kilometer lang. Hier gaan waanzinnige snelheden gehaald worden, dat wordt lachen. Aan het eind van dit stuk van anderhalve kilometer komen we kort achter elkaar twee haarspeldbochten tegen. Brede haarspeldbochten, zelfs met zo'n stijve tijdritfiets moet dat wel te doen zijn. Na de tweede haarspeldbocht komen de renners kort achter elkaar twee flauwe bochtjes tegen, daarna gaat het een aantal kilometer zo goed als rechtdoor tot in het centrum van Palermo. Tijdens de afdaling hadden we aan de rechterkant een mooi uitzicht en aan de linkerkant een aantal fraaie gebouwen, nu bevinden we ons inmiddels volledig in de bewoonde wereld. Eigenlijk gaat het vrolijk zes kilometer rechtdoor, steeds in dalende lijn. De eerste kilometer merken we dat ook echt, daarna gaat het steeds meer vals plat naar beneden. In het begin wat flauwe bochtjes, daarna gaat het echt, echt, echt, echt volkomen volledig helemaal rechtdoor. Redelijk goed asfalt zo te zien, amper verkeersobstakels. Geen, eigenlijk. Vlammen, op de allergrootste versnelling die er beschikbaar is. De eerste uitdaging komt na vier kilometer rechtdoor te zijn gereden, dan moeten we door een poort. De Porta Nuova, in de buurt van het Palazzo dei Normanni. Weggetje wordt iets smaller, maar eigenlijk kunnen de renners nog steeds rechtdoor fietsen. Het is nu wel gewoon vlak, eigenlijk. We reden eigenlijk al een tijd door een winkelstraat, maar voorbij de Porta Nuova, wat overigens een behoorlijk kicken porotje is, bevinden we ons echt in hartje Palermo. De renners rijden rechtdoor in deze normaal drukke straat, tot ze de Via Roma bereiken na 9,4 kilometer.
Hier volgt het tweede tussenpunt, dit wordt mogelijk de eerste tijdrit dit jaar die we écht goed kunnen volgen. Tevens volgt er een bocht, warempel. De renners slaan scherp linksaf. Toeristisch rondje ook wel, hier in Palermo. Je komt ogen tekort om alles in je op te nemen. Gelukkig heeft franklop ook Palermo bezocht, we gaan dus maar uit van zijn foto's. Na de bocht naar links rijden we een kilometer rechtdoor over een brede en vlakke weg, langs talloze statige gebouwen. Om het gemiddelde toch iets omlaag te halen volgen er nu kort achter elkaar een paar bochtjes, wat eigenlijk bijzonder vreemd is. We zouden gewoon rechtdoor kunnen rijden, in plaats daarvan slaan we rechtsaf, 50 meter linksaf en honderd meter later nog eens linksaf. Daarna heel snel rechtsaf en dan zijn we weer terug op de Via Roma. Nee oké. Of ze moeten bezig zijn met de weg ofzo, een fatsoenlijkere verklaring kan ik niet verzinnen. Enfin, eenmaal terug op de Via Roma volgt er al vrij snel een schuine bocht naar links, vervolgens gaat het een kilometer rechtdoor. De weg loopt hier vrij minimaal vals plat omhoog, een naam mag het niet echt hebben. Aan het eind van deze weg fietsen we langs het Parco Piersanti Mattarella, ook wel bekend als de Engelse tuin. Voorbij deze tuin slaan we linksaf, 200 meter later gaat het dan weer naar rechts. Over de Via della Libertà rijden de renners nu een kilometer rechtdoor, richting het Statua della Libertà. Dat standbeeld halen we evenwel niet, want vlak voor het standbeeld volgt er een bocht van 90 graden, wederom een poging om het record van Rik Verbrugghe voor de eeuwigheid te bewaren. Op de Piazza Esedra Matteotti slaan we in de buurt van een fraai bouwwerkje dus frontaal de andere kant op. We rijden terug over dezelfde weg, dat hebben ze weer leuk verzonnen hoor. Eerst een kilometer rechtdoor terug richting de Engelse tuin, daarna gaat het nog een kilometer rechtdoor, volledig rechtdoor, tot aan de finish. Richting het keerpunt liep het een beetje vals plat omhoog, daarna gaat het dus vals plat naar beneden. In de slotkilometer wordt het weer vlak. Tot aan de finish blijft het recht en breed, geen rare fratsen. Vlak voor we een van de centrale pleinen van Palermo bereiken ligt de streep op de Via della Libertà, op een ietwat onbestemde plek. In een winkelstraat, langs een bushokje. De kop is eraf.
Eindigen doen we dus in Palermo, een stad met 668,405 volgens het roadbook. Dat is behoorlijk specifiek. Het kunnen er zomaar een paar meer of minder zijn ondertussen, met corona in het achterhoofd zou je eerder denken aan minder. Palermo is een wondermooie stad met een rijke geschiedenis, zo'n beetje iedere bevolkingsgroep denkbaar is hier wel ooit geweest. De Feniciërs, Carthagers, Romeinen, Vandalen, Arabieren, Normandiërs en ga zo maar door. Tot de Tweede Wereldoorlog ging het wel aardig, maar tijdens die periode werd de stad zwaar beschadigd. Daarna nam de maffia de boel over, zo zou je het kort door de bocht samen kunnen vatten. Schijnt tegenwoordig wel wat beter te gaan, maar het blijft Sicilië natuurlijk. Ondanks de vernielingen tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er nog ontelbaar veel fraaie gebouwen over. In het roadbook richten ze zich vooral op de zeven werelderfgoederen. Het Normandische paleis, met de Palatijnse kapel, de kerk van San Giovanni degli Eremiti, de kathedraal, de kerk van Santa Maria dell'Ammiraglio, de Chiesa San Cataldo, het paleis van Zisa en de Ponte dell'Ammiraglio. Er is meer, veel meer. Lijstje op Wikipedia is vrij lang, dat gaan we niet allemaal oplepelen. We doen het wel met de foto's, verder mag je zelf Wikipedia bezoeken, of je gaat gewoon naar Sicilië. Nouja, gewoon, over een jaar ofzo. Goed, Palermo, daar is de koers wel eens vaker geweest. De Ronde van Sicilië was hier vorig jaar nog bijvoorbeeld! Manuel Belletti won, Gianni Savio heeft hem desondanks nu niet opgenomen in zijn selectie. De Giro was hier voor het laatst in 2008, toen ging de ronde van start in Palermo. We trapten af met een ploegentijdrit, die werd gewonnen door de mannen van Garmin. In 1994 werd het wereldkampioenschap tijdrijden dan weer hier georganiseerd, de extra bijzonderheid daarbij is dat die kampioenschappen toen voor het eerst ooit werden georganiseerd. Chris Boardman heeft voor altijd de eer de eerste wereldkampioen tijdrijden te zijn. Hoewel het dan wel weer fascinerend is om te zien dat volgens sommige bronnen de tijdrit eindigde in Agrigento, terwijl de volgende bron het dan weer heeft over Catania. Nou, goed, ergens op Sicilië in ieder geval. In 1993 was de Giro ook in Palermo, Adriano Baffi won. Moet je toch weer de neiging onderdrukken om iets over die naam te zeggen. In 1986 begon de Giro ook op Sicilië, eveneens in Palermo. De proloog die liefst één kilometer lang was werd gewonnen door Urs Freuler. In een nog verder verleden was de Giro nog een aantal keer hier, maarja, dat zal wel. Het zal een prettige dag zijn voor Filippo Fiorelli. Ten eerste omdat hij ondanks een gigantisch gebrek aan talent toch de Giro heeft weten te halen. Ten tweede omdat hij uit Palermo afkomstig is. Geniet ervan, Filippo! Voor je het weet eindig je ergens buiten tijd, valt gezien zijn uitslagen niet uit te sluiten. Nog wat kiekjes van franklop? Waarom niet.
In Palermo gaat het loeiend warm worden, hebben we al vernomen van onze verslaggever ter plaatse. In de middag liefst 33 graden, moedergods. Terwijl we hier alweer de verwarming op de hoogste stand hebben staan, je zou voor minder. Toch is de temperatuur niet het interessantste element, het schijnt namelijk loeiend hard te gaan waaien. Volle bak vanuit het zuiden, windsnelheden tot 33 km/u worden verwacht. Zoals ik het nu zie zou het in het begin van de middag harder waaien dan aan het eind van de middag, maar ik weet dat de vaste weernerds andere bronnen gebruiken, dus die moet je dan maar even lief aankijken of ze het voor je willen uitzoeken. Wind vanuit het zuiden wil zeggen dat ie grotendeels vanuit de zijkant komt, aangezien we vooral richting het oosten fietsen. Ik vraag me verder wel af of het veel invloed gaat hebben aangezien we toch vooral door de stad fietsen. Eigenlijk is het terrein alleen echt open aan het begin en in het eerste deel van de afdaling. Daarna beschut terrein. Na het tweede tussenpunt staat de wind een tijd in de rug, in de laatste twee kilometer zou er dan weer enorm veel tegenwind moeten zijn. Wellicht toch geen recordgemiddelde, derhalve. Geen kans op regen, da's alvast iets. De rit begint om 13:15, meteen met een interessante naam. Alex Dowsett gaat als eerste van start, hij houdt er blijkbaar ernstig rekening mee dat vroeg op de dag starten een voordeel is. Sowieso gaan de meeste goede tijdrijders vroeg van start, via de link hieronder kunt u de hele lijst aanschouwen. Heeft u daarna ook meteen de livetiming vast bij de hand, wellicht werkt het zelfs vrij vlekkeloos tijdens deze tijdrit. We gooien maar enkele interessante namen in de ether:
https://www.tissottiming.(...)lt/Stage/1/StartList
13:15 Alex Dowsett
13:18 Victor Campenaerts
13:56 Simon Yates
13:59 Matthias Brandle
14:00 Jan Tratnik
14:06 Fabio Felline
14:14 Rohan Dennis
14:34 Mikkel Bjerg
14:35 Jos van Emden
14:36 Geraint Thomas
14:39 Thomas De Gendt
14:40 Michael Hepburn
14:58 Filippo Ganna
15:09 Joey Rosskopf
15:11 Chad Haga
Nouja, wat boeit het eigenlijk, ik neem aan dat tegen drie uur iedereen wel aan het kijken is. Dan zie je vanzelf iedereen verschijnen. Rafal Majka of all places vertrekt om 16:10 als laatste. In het roadbook gaan ze uit van een gemiddelde snelheid tussen 51 en 55 kilometer per uur, een eind verwijderd van het record. Ergens tussen 17:50 en 16:26, leuk om achteraf te kijken of ze het een beetje goed hebben ingeschat. Dat kunnen we doen bij Eurosport, want zoals iedereen inmiddels moet weten is de Giro exclusief te zien bij onze vrienden van Eurosport. Dat wordt weer drie weken genieten van de werken van Jeroen en Karsten, kijk daar, een ezeltje! Ach, wat leuk. Zie je hem Jeroen? Zo schattig. Kijk, hij schrikt van de camera. Oh jongens toch, het arme beest is helemaal in de war. Jij hebt niets met dieren he Jeroen? Nee, maar ik zie hier wel dat Matteo Spreafico de 99e tijd heeft weten te noteren. Nou, afijn, dat soort werk. Vanaf 13:10 is Eurosport 1 LIVE, daarnaast heeft ieder verstandig mens ook de beschikking over de PLAYER, want naast de Giro moeten we natuurlijk ook kijken naar Mathieu en de Deentjes in de Jos Brink Tour.
Aangezien ik verder zo min mogelijk moeite ga proberen te doen de komende weken gooi ik er nu ook maar meteen een analyse van het deelnemersveld in. Eventjes alles nalopen, het stukje tekst gaat een klein beetje uit de hand lopen vrees ik. We gaan de teams aflopen op alfabet, net als de Giro zelf heeft gedaan. Daardoor start godbetert Tony Gallopin met nummer 1, het is werkelijk een schande. Maar Gallopin is toch een goede renner? Was. Hij was ooit een goede renner. Nu al een paar jaar een parodie op een coureur, eigenlijk sinds hij voor AG2R rijdt. Of sinds Marion Rousse hem heeft verlaten, of allebei. Kan er geen reer meer van, het zou een godswonder zijn als hij Milaan haalt. Slechtste nummer 1 ooit? Maarja, van Bidard en Bouchard moeten we het ook niet hebben. Die mogen lekker kansloos gaan aanvallen. Gastauer heeft soms lollige dagen, maar daar verwachten we ook niks meer van. Het is vooral kijken wat het trio Hanninen, Paret-Peintre en Vendrame gaat doen. Hanninen is een Fin, jawel. Goede klimmer, al lijkt dit me wat hoog gegrepen. Paret-Peintre is een gemiddelde klimmer. Vendrame is een puncher, er zitten wat aankomsten tussen die geschikt voor hem zouden moeten zijn. Warbasse maakt de selectie rond, ze hadden nog een lul nodig. Androni, ai, Savio heeft betere jaren gekend. Bais, die kent u niet. Bisolti, die hoeft u niet te kennen. Chirico, snel vergeten. Pellaud, haha halve Colombiaan lachen haha. Gaat wel vaak in de aanval, goed voor de amusementswaarde. Ravanelli zou een leuk talent moeten zijn, komt er nog niet helemaal uit. Restrepo won vier ritten in Rwanda, sinds de hervatting niet meer gezien. Rumac verdenk ik ervan dat hij zijn plaatsje koopt, al heeft hij stiekem in de marge best wat redelijke resultaten weten te boeken. Het is vooral hopen dat Cepeda, de miniatuurklimmer uit Ecuador, mooie dingen kan laten zien. Dat mogen we niet verwachten, afgaande op de uitslagen zit het er ook niet echt in. Hopen mag wel, een nieuwe Rujano is altijd welkom.
Astana komt met Fuglsang en Vlasov, twee ijzersterke kopmannen. Wel vraagtekens, want Fuglsang laat nooit wat zien in grote rondes. Vlasov begint dan weer aan zijn eerste. Toch een gok om ze op te nemen in je spelletjes. Al sta ik wel volledig achter Vlasov, die jongen kan alles. Lopez wordt nog even uitgeknepen, dat zal niet veel verder komen dan knechten verwacht ik. De altijd humoristische Oscar Rodriguez zou ook zomaar kunnen verrassen, al lijkt hij niet echt in vorm te zijn. Boaro voor het domme werk op kop, Felline misschien nog voor een sprintje na een lastige rit? Zal ook wel vooral knechten zijn. Gregaard en Contreras zijn op het laatst toegevoegd omdat iedereen bij Astana corona had, drama. Bahrein komt met vrijbuiters. Bilbao mag ritten gaan kapen, dat ging hem vorig jaar goed af. Heeft nu wel de Tour en het WK in de benen, lijkt me geen sinecure. Op papier zou Pernsteiner kopman moeten zijn, maarja, haha, nouja, oké, de Francis de Greef bokaal wordt bij dezen alvast uitgereikt. Padun, goh, dat was ooit een talent. Zou hij nog wat leuks kunnen laten zien? Of Battaglin, amai. Gaat waarschijnlijk terug naar Bardiani, dus dit zijn eigenlijk zijn laatste weken als prof. Arashiro is de mascotte, Tratnik voor de tijdritjes, Capecchi als wegkapitein en Novak, ja, waarom eigenlijk Novak?
Bardiani ga ik uit principe overslaan. Je zou natuurlijk kunnen betogen dat Filippo Zana en Fabio Mazzucco grote talenten zijn, maar bij Bardiani komt tegenwoordig niemand nog een poot vooruit. Giovanni Carboni, ook wel bekend als Karbonkel, gaan we wel een paar keer in de vlucht zien. Luca Covili, nog zoiets. Moest een van de grootste Italiaanse klimtalenten zijn, nou, niet als het aan de familie Reverberi ligt hoor. Francesco Romano Denneboom, nee, ook een verloren talent. Fiorelli komt uit Palermo weten we ondertussen. Heb ik ze toch bijna allemaal weer gehad. Giovanni Lonardi voor de 11e plaats in de massasprints. Alessandro Tonelli. Bora-Hansgrohe komt met Sagan, want die krijgt hier geld voor. Achteraf gezien komt corona hem heel slecht uit, want nu mist hij de klassiekers. Maarja, dat miljoen is ook mooi meegenomen. Misschien dat hij in de Giro wel kan winnen. Waarschijnlijk niet. Rafal Majka is de absolute kopman, van hem mogen we best veel verwachten. Sterk in de Tirreno, gaat nu ook goed zijn. Poljanski mag als lintworm mee, fascinerende carrière. Bodnar voor de tijdritten, nouja, ook niet echt meer tegenwoordig. Eerder op kop rijden voor Sagan. Dat zal Benedetti ook mogen doen. Konrad misschien ritten laten kapen? Al is hij ook wel een liefhebber van het anonieme klassement. Fabbro is wel een leuk talentje, zagen we recent in de Tirreno nog. Geef die jongen ook maar wat vrijheid. Mis ik Patrick Gamper nog, een simpele dommekracht. Lekker op kop beuken, niks aan de hand.
CCC komt met Zakarin. Ja, lachen, als er geen afdalingen zijn. Lekker naar Gazprom volgend jaar, dat wordt schroeien. Nu even niet. Cerny kan een aardige tijdrit rijden, dat was het wel. De la Parte is een van mijn favoriete lolbroeken, die gaat waarschijnlijk voor de anonieme 16e plaats in het klassement. Heeft volgens mij nog altijd het record op de Kitzbüheler Horn, fenomeen. Gradek, ja, Gradek. Kochetkov, de lintworm van Zakarin. Dan kun je toch maar beter de lintworm van Majka zijn. Malecki is de nieuwe Tomasz Marczynski, gaat volgend jaar naar Lotto-Soudal. De Vuelta van 2021 of 2022 gaat fantastisch worden. Rosskopf, ja, voor de tijdritjes ofzo. En een kansloze vlucht in de bergen. Attila Valter is wel een leuk talent. Een Hongaar, jawel. Zuur jaar voor hem, maar volgend jaar is er misschien een nieuwe kans. Dan in dienst van FDJ, het kan alleen maar beter worden. Klimmertje wel, we mogen hem wel in de aanval verwachten. Cofidis komt met Viviani, dat gaat weer helemaal niets worden. Je mist Pat, he? Consonni mag ook weer mee, om vooral niet in dienst te rijden van Viviani, haha. Edet, ja, dat schiet ook niet echt op. Haas, ja, nee. Jesper Hansen, fietst die nog? Mathias Le Turnier, wie? Marco Mathis, is die echt nog steeds prof?
Stephane Rossetto, nou, oké, vooruit. Paar keer in de aanval en ergens rond de 25e plek in het klassement eindigen ofzo. Haha, dat team van Cofidis. Bedankt UCI, die 19e WT-ploeg hadden we echt nodig.
Deceuninck-Quick Step zou eigenlijk met Evenepoel en Jakobsen komen, maar dat pakte even anders uit. De kopman is nu Almeida, of Masnada. Op basis van dit seizoen zou je Almeida zeggen, maar de Patbonus moet nog even inwerken bij Masnada. Misschien wordt hij wel de verrassing van de Giro. Benieuwd of Almeida zijn lachwekkende vorm drie weken door kan trekken, als dat zo is gaan we nog wat beleven. Ballerini en Hodeg voor de sprints, we mogen eigenlijk toch wel aannemen dat ze gewoon voor Ballerini gaan. Hodeg was al niet de beste sprinter ooit, maar sinds zijn zware val vorig jaar is het vrij pijnlijk geworden om naar te kijken. Knox mogen we ook wel wat van verwachten, recent nog 7e in de Tirreno. Honore, Keisse en Serry mogen mee om dom op kop te rijden. EF gaat vooral opvallen vanwege de shirts, want allemachtig, die vallen op. Of Sean Bennett op gaat vallen, dat lijkt me dan weer niet. Lachlan Morton schrijf ik ook niet op. James Whelan moet toch wel een van de zwakste renners in de World Tour zijn. Craddock is eigenlijk al gestopt met fietsen zonder het te zeggen. Kangert gaat zonder op te vallen 28e worden in het klassement. Guerreiro gaat bijna iedere dag in de aanval, dat is dan wel weer mooi voor ons. Ik hoop dat Jonathan Caicedo hetzelfde gaat doen, de kampioen van Ecuador zou zomaar een mooie Giro kunnen gaan rijden. Simon Clarke zal vast wel weer ergens een rit gaan kapen, meh.
Groupama-FDJ komt met een ploeg die volledig in dienst staat van Demare. Meest onbegrijpelijke keuze van het jaar, als je het mij vraagt. In de Tour alles zetten op Pinot, hoe dom kan een mens zijn. En dan Demare naar de Giro sturen terwijl er amper gesprint gaat worden hahaha. Wij wensen Benjamin Thomas, Simon Guglielmi (wie?), Ramon Sinkeldam, Ignatas Konovalovas en Jacopo Guarnieri veel plezier met knechten. En dan hebben ze ook nog Miles Scotson, die wens ik vooral veel sterkte. Zal niet meevallen om de koers uit te rijden met zo'n schrijnend gebrek aan talent. Kilian Frankiny is mee om tijdens de bergritten ook iemand bij de eerste 100 te hebben. Israel komt met een trio voor de weinige sprints. Rick Zabel, Davide Cimolai en Rudy Barbier, in willekeurige volgorde. Veel succes met gokken. Dowsett en Brandle voor de tijdritten, verder niks. Dani Navarro mag nog een paar keer dom in beeld gaan rijden voordat hij eindelijk met pensioen gaat. Guy Sagiv en Alex Cataford zijn de excuusrenners van beroep. Israëlische ploeg, Canadese eigenaar. Dan krijg je dit soort fratsen.
Lotto-Soudal komt met een dramatische ploeg, daar lusten de honden geen brood van. Vier van de acht renners gaan aan het eind van het jaar vertrekken, dan weet je het wel. Eentje omdat ie ergens anders meer kan verdienen, de andere drie zijn gewoon buitengetrapt. Adam Hansen, zou tijd worden ook. Sander Armee, die kan nog wel eens onverwacht uit de hoek gaan komen, zoals in de Vuelta een paar jaar geleden. Jonathan Dibben is gewoon twee keer prof geworden zonder iets te kunnen, ik ben jaloers. Carl Fredrik Hagen was vorig jaar een goede klimmer, dit jaar dan weer niet echt. Matthew Holmes mag wel blijven, al heeft ie na zijn verrassende overwinning op Willunga Hill niet veel meer laten zien. Misschien dat zijn broer zijn benen van toen kan opsporen, haha. Thomas De Gendt heeft zich in de Tour in vorm gereden, briljant plan. Dat wordt rittenkapen voor het leven. Stefano Oldani is op zich nog wel een leuk talentje, vrij rap. Kan wel een puncheur worden, gok ik. Nu alleen nog niet. Harm Vanhoucke zou moeten kunnen klimmen. Dat blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Mitchelton-Scott komt met een van de grote favorieten, Simon Yates. Heeft de Tirreno gewonnen, schrijf maar op dus. Sterke ploeg in zijn dienst. Een knecht als Haig is wel mooi meegenomen, ook Lucas Hamilton en Damien Howson kunnen (soms) wel een aardig eindje omhoog rijden. Michael Hepburn is mee voor de sfeer, Cameron Meyer, Edoardo Affini en Brent Bookwalter mogen vaak op kop gaan rijden.
Movistar, hahahahahahahahahahahahahahaha. Eus, Eus, Eus, wat heb je er een strontpot van gemaakt. Ruzie maken met Acquadro blijkt niet zo slim te zijn. Vorig jaar wonnen ze de Giro, dat gaat nu iets moeilijker worden. Ik heb wel sympathie voor Samitier, die gaat met z'n domme hoofd weer 100 keer kansloos aanvallen. Lieve jongen, Sergio. Einer Rubio is een leuk talent om in de gaten te houden, maar veel mogen we niet verwachten. Kan bergop wel de beste van Movistar zijn, of Antonio Pedrero moet over zijn benen van vorig jaar beschikken. Toen was hij een van de beste klimmers van de Giro, wel in dienst van Carapaz en Landa. Carretero deed het toen ook wel aardig, maar Hector kan er in normale omstandigheden helemaal niets van. De Italiaantjes Cataldo en Villella zijn niet echt goede aankopen gebleken. Voor Sepulveda krijgen ze waarschijnlijk subsidie. Voor Albert Torres krijgen ze daadwerkelijk subsidie. Mooi plannetje opgezet met de Spaanse wielerbord om de twee beste baanrenners van Spanje in de ploeg op te nemen met het oog op de Olympische Spelen in Tokio, gaat dat helemaal niet door. Zit je ineens vast aan die twee flapdrollen. Nou, dan neem een van die gasten uit pure armoede mee naar de Giro blijkbaar. Het is echt pijnlijk om te zien. Over pijnlijk gesproken, Team NTT! De zwanenzang van Africa's Team, de droom van Doug gaat uiteen spatten. Eigenlijk wel terecht, al een paar jaar maken ze daar alleen maar verkeerde keuzes. Dan houdt het een keer op natuurlijk. Blijft wel zonde voor de resterende Afrikaanse talenten, de internationalisering van het peloton houdt hier definitief op. Afrika gaat z'n laatste vertegenwoordigers vrij snel verliezen op deze manier. Tenzij er nog geschroeid gaat worden. Ik hoop dat Amanuel mooie dingen kan laten zien. Een ritzege zou fantastisch zijn. Daarna moet iemand hem wel een contract aanbieden, toch? Toch?
Beste klimmer van NTT, maar gezien het vlaggetje zal hij niet bij veel ploegen in de smaak vallen. Terwijl er overal plaats zou moeten zijn voor een Werkilul. Er zit in ieder geval meer toekomst in dan in Louis Meintjes. We gaan weer drie weken genieten van Louis in laatste wiel, waarna we tot onze stomme verbazing merken dat het hem gelukt is om 13e te worden in het klassement. Pozzovivo doet ook mee, maar daar verwacht ik niet veel van. Is wel heel snel na de Tour, zou hij echt helemaal hersteld zijn? Ben O'Connor kon ooit fietsen, maar nu niet meer. Campenaerts heeft z'n grote waffel weer opgezet. Is in het voordeel tijdens de eerste tijdrit, blablabla. We noteren een zesde plaats. Sobrero kan er geen kut van, Sunderland is helemaal een fraudeur van jewelste en Danilo Wyss zal wel heel goed in de groep liggen ofzo.
Ineos komt met een van de grootste kanshebbers, Geraint Thomas. De Tourselectie niet gehaald, want hij was niet in vorm. Paar kilo te zwaar, je kent het wel. Ze halen daar nog steeds dezelfde trucjes uit als altijd. Een paar weken later is Thomas een paar kilo kwijt en fietst hij de stenen weer uit de straat, het is echt volkomen lachwekkend. TUEgoden. Nou, die gaat gewoon winnen dus. We zijn nog lang niet af van het altijd bespottelijke Ineos. Al valt de ondersteuning hier niet echt mee, vooral bergop houdt het niet over. Geoghegan Hart en Castroviejo zullen veel moeten doen, wellicht dat Dennis ook wel een aardig eind mee kan komen. Ganna zie ik ondanks al zijn kwaliteiten toch niet echt ver komen op de cols, van de andere kant is het wel Ineos en mogen we ze dus niet onderschatten. Narvaez begint ook eindelijk weer op een wielrenner te lijken, wellicht komen ze uiteindelijk dus wel gewoon goed voor de dag. En als dat niet het geval is hebben ze altijd Puccio nog om een massale valpartij te veroorzaken, nuttige kracht. Of klimmer Swift, die zou ook wel ineens weer lollig uit de hoek kunnen komen. Gekke ploeg, raar. Bij ONZE jongens van Jumbo-Visma zal het van Steven Kruijswijk moeten komen. Gaat hij eindelijk wraak nemen? Eindelijk de editie van 2016 rechtzetten? Het valt te hopen. Lijkt me alleen niet echt. Geen koers gereden sinds zijn valpartij en dan meteen de Giro beginnen met een paar aankomsten bergop, dat wordt een tijdverlies van jewelste. De ondersteuning is ook weer ouderwets dramatisch. Bouwman en Tolhoek zijn vast aardige jongens, maar ze zouden ook wel eens wat harder mogen fietsen. Jos en Tony voor het vlakke werk, dat zit verder wel snor natuurlijk. Pfingsten klom zowaar best goed in de Tirreno, misschien is dat een ondergewaardeerde kracht. Chris Harper en Tobias Foss zijn de onbekende factoren. Grote klimtalenten, wel de vraag of ze dat meteen kunnen laten zien in hun eerste grote ronde. Met Jan en Addy achter het stuur lijkt die kans mij niet zo groot. FF pissen.
Sunweb komt vooral met Michael Matthews, die is goed in vorm. Zie ik zomaar een aantal ritten winnen. Een mooi afscheidscadeautje, daarna gaat hij weer schijtlollige filmpjes maken bij Mitchelton. De verstikkende protocollen van Iwan waren er wederom teveel aan. Dat geldt ook voor Kelderman en Oomen, die dan weer vooral bergop moeten gaan opvallen. Kelderman kan, als hij... Laat maar zitten. Met Tusveld, Denz en Hamilton veel mascottes. Toch fijn dat die jongens in deze duistere tijden ook aan een verzetje worden geholpen. Hindley is nog wel een leuke klimmer, in de marge. Haga kan misschien nog eens uithalen in een tijdrit. Trek komt met Vincenzo Nibali. Een Siciliaan, die zal dus wel goed voor de dag willen komen. Langzaam opgebouwd, hij zal er wel staan. Hij wordt ondersteund door vijf landgenoten, Bernard en Weening. Wel leuk voor Pietertje, maar ik vraag me af of het aan tafel heel gezellig gaat zijn. Met Ciccone, Brambilla, Conci en Mosca is er best sterke ondersteuning aanwezig. Zelfs Conci en Mosca weten zowaar goede resultaten te halen. Alleen Antonio Nibali blijft een beetje achter, maar met een sterke broer hoef je ook niet echt je best te doen. Bij de Emiraten kijken we naar Ulissi voor de lastigere aankomsten, de sprintjes heuvelop. Bjerg mag z'n best doen tijdens de tijdritten, wat niet gaat lukken. Dramatisch jaar voor die jongen wel, lijkt voorlopig niet echt een renner voor de WT te zijn. Kan snel veranderen, natuurlijk. Conti, die mag weer lekker aan gaan vallen lijkt me. Dombrowski, ja, je moet de plekjes toch op zien te vullen. Gaviria mag gaan sprinten. Samen met Demare toch wel de snelste man aanwezig, op basis van de recente wedstrijden zou ik zeggen dat Gaviria toch wel de favoriet is. Al zijn er dan weer niet veel vlakke sprints, jammer voor die jongens. Richeze is mee ter ondersteuning, maar die mist voorlopig ook de Patbonus. Molano is er ook bij, sympathiek. McNulty mag zichzelf gaan ontdekken als klassementsrenner, dat zal waarschijnlijk niet mee gaan vallen. Paar jaar geleden mocht je hem nog in een adem noemen met Pogacar, nu niet meer.
Het beste bewaren we voor het laatst, we sluiten af met Vini Zabu! Vini Zabú - Brado - KTM, zo heten ze tegenwoordig voluit. Twee Siciliaanse sponsoren en een Oostenrijkse brommerleverancier. Een thuiswedstrijd voor de ploeg dus, zoals het ook een thuiswedstrijd is voor de kopman. Giovanni Visconti werd geboren in Turijn, maar groeide op in Palermo. Hij is dus thuis, erg leuk voor Giovanni. Met de benen van een paar jaar geleden had hij nog wel wat ritten kunnen kapen, dat zie ik nu iets minder snel gebeuren. De jaren beginnen te tellen, daarnaast is Vini Zabu gewoon een dramatische kloteploeg. Simone Bevilacqua, die kent u niet, en daar gaat over drie weken geen verandering in zijn gekomen. Marco Frapporti, die fietst wel altijd in de aanval zonder ooit een succes te boeken. Loreno Rota heeft stiekem nog wel een sterk jaar, heeft hem toch maar mooi een transfer naar Circus Wanty opgeleverd. Komt per ongeluk in de WT terecht, soms zit het mee. Matteo Spreafico kan er he-le-maal niets van. Etienne van Empel heeft een rijke vader, ik ben enorm jaloers. Luca Wackermann komt soms ineens leuk uit de hoek, zo won hij dit jaar uit het niets de Tour du Limousin. Dat was het dan ook wel, daarna haalde hij nergens de finish meer. Zo'n renner, altijd leuk om op te gokken. Op Edoardo Zardini hoeven we niet te gokken. Na 2014 nooit meer ergens gezien, Italiaantjes zijn bijzondere renners.
Gewoon iedere renner besproken, zo. Lijkt me eigenlijk ook wel voldoende voor drie weken. Om het geheel af te ronden kijken we nog even naar de tijdrit. Een merkwaardige tijdrit. Klimmetje van een kilometer, met steentjes en gekke bochtjes door tunneltjes en noem het allemaal maar op. Daarna een afdaling met zelfs een paar haarspeldbochten, dat heb je toch liever niet als je op zo'n fiets zit. Vervolgens een eeuwigheid rechtdoor. Tja. Vooral knallen toch wel. Sterke beren in het voordeel. Maar dan heb je de wind weer, die gaat zonder enige twijfel een rol spelen. We kunnen zomaar een uitslag krijgen die verpest gaat worden door het weer. Maar afijn, ik gooi er gewoon even een korte top vijf uit, puur kijkend naar recente vorm.
1. Ganna. Natuurlijk Ganna. Tijdrit in de Tirreno, wereldkampioen. Meer bewijs heeft een mens niet nodig.
2. Thomas. Gewoon, omdat het een grappenmaker is. Klopt ook wel als je kijkt naar de Tirreno en het wereldkampioenschap.
3. Dennis. Clean sweep van Ineos, om de Giro met een goed humeur te beginnen.
4. Campenaerts. Nou, vooruit, toch iets meer dan een zesde plaat. Alle kleine beetjes kunnen helpen voor NTT. Ik zit nog steeds met een dilemma. Van de ene kant ben ik wel klaar met de ploeg, maar zonder de ploeg zien we nóg minder Afrika in het peloton. Lastig, lastig.
5. Matthews. Een goed begin van wat een verschroeiende Giro gaat worden van hem. Sunweb is niet meer te stoppen. Overigens kun je hier ook zomaar namen als Benjamin Thomas, Jos van Emden, Alex Dowsett of Jan Tratnik invullen, maakt allemaal geen reet uit. Het zal op ruime afstand van Ganna zijn.
Hey, hallo! Daar zijn we weer, haha. Amper twee weken na de Tour gaan we verder met de volgende grote ronde, het blijft een merkwaardig jaar he. De Giro gaan we wel iets anders aanpakken, want het is lastig om na de Tour zo snel weer te pieken. Goed, ik zou als een echte Wout van Aert de vorm door kunnen trekken, maar ik ken mijn beperkingen. De Giro gaan we voorzien van korte en bondige voorbeschouwinkjes, met uitzondering van de eerste rit. Die doen we ouderwets, daarna gaan we het enorm compact houden. Ligt ook deels aan de Vuelta. Die ronde gaat (als het überhaupt doorgaat) van start in het Baskenland, logischerwijs ligt daar natuurlijk mijn absolute piekmoment. De Vuelta begint alleen al tijdens de laatste week van de Giro, de twee combineren lukt dit jaar zelfs de renners niet. Vandaar is de Giro het kind van de rekening, ondanks het feit dat er op het oog een prima parcours is samengesteld. Om alvast in de stemming te komen gaan we dat parcours eerst eens aan een voorzichtige inspectie onderwerpen.
De Giro begint op Sicilië, wat oorspronkelijk niet de bedoeling was. Verre van, we hadden van start moeten gaan in Hongarije. Met de centen van Orban op zak werd er gerekend op een tijdrit in Boedapest en twee vlakke ritten in steden met onuitspreekbare namen. Dat feest gaat in ieder geval voorlopig niet door. Na het avontuur in Hongarije zouden we dan naar Sicilië trekken, waar de koers verder zou gaan. Nu begint de koers dus op het altijd gezellig eiland. Wel weer met een tijdrit, men heeft een parcours tussen Monreale en Palermo bij elkaar weten te improviseren. Een ietwat merkwaardige tijdrit, het grootste deel werken we af in dalende lijn. Alsnog een prettig begin, de wedstrijd beginnen met wat tijdsverschillen is altijd een goede zaak voor de koers. Na de tijdrit blijven we nog drie dagen op Sicilië, met ritten die sowieso al op de planning stonden. Eerst gaan we naar Agrigento, een heuvelrit zoals ze er in Italië patent op hebben. Al zal de uitkomst toch eerder Spaans zijn, met z'n allen sprinten richting het slotheuveltje, waar de verschillen vermoedelijk beperkt zullen blijven. In ieder geval beter dan een volledig vlakke rit, hoewel we zeker met het oog op de volgende rit niet veel spanning en sensatie mogen verwachten. Want op dag drie gaan we al naar de Etna, de altijd rokende vulkaan. Daar zijn we de afgelopen jaren enorm vaak geweest, maar de organisatie heeft nu wel voor een andere kant van de vulkaan gekozen. Die kant kennen we nog niet, dat zou een goede zaak moeten zijn. Hoewel we allemaal weten hoe koersen op de Etna werkt. Niet. Een aankomst bergop zo vroeg in de ronde is eigenlijk altijd leuk, maar de Etna legt de koers toch vooral lam. We verwachten er niet veel van. Ook de laatste dag op Sicilië zal niet voor enorm veel spektakel zorgen, normaliter. We vertrekken vanuit het altijd fantastische Catania richting het uiterste noordoostelijke puntje van het eiland zo ongeveer. Onderweg een lange klim van 20 kilometer, maar daarna is het nog 75 kilometer tot de finish. Wellicht de eerste sprint van de Giro, op dag vier pas.
Eenmaal op het vasteland krijgen we een vermakelijke heuvelrit in Calabrië voorgeschoteld. Dat ziet er in ieder geval op papier verrukkelijk uit. Een klim van 24 kilometer aan het eind, met wat onregelmatig werk tussendoor. Daarna een korte afdaling en een stukje vals plat richting de finish, in principe zijn alle ingrediënten voor een goede koers aanwezig. Al zou je ook een soort scenario als op de Mont Aigoual kunnen zien, we mogen ook weer niet te hard van stapel lopen zo vroeg tijdens de koers. Daarna krijgen we weer te maken met een geïmproviseerde rit, we gaan naar Matera. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling, maar nu doen we dat mooie stadje wel aan. Finish heuvelop, zoals u het kent van de Giro. Een rit voor Sagan, Matthews, een Battaglin in goede doen, dat werk. De zevende rit zal pas de eerste echt saaie rit zijn, zo goed als vlak onderweg naar Brindisi. Dat ligt wel aan de kust, dus misschien dat de wind er nog wat van kan maken. Daarna zijn we alweer toe aan het tweede weekend van de Giro, op zaterdag krijgen we te maken met een beetje een gekkig ritje. Veel kleine heuveltjes onderweg, ik ben blij dat ik die rit niet helemaal ga voorbeschouwen haha. Op een kilometer of 12 van het eind in ieder geval een klimmetje van een kilometer aan 10%, daarna toch redelijk vlak tot aan de finish. Kan alle kanten op, sterkere sprinters of juist iets voor de vluchters. Wie zal het zeggen, he. De eerste week sluiten we af met een andere aanpassing. Na drie gecategoriseerde beklimmingen onderweg, met onder meer de Passo Lanciano, komen we uiteindelijk aan boven op Roccaraso, of Aremogna. Apennijnen, enzo. Wordt wel een flopritje, denk ik. Echt iets voor de vluchters. Slotklim is niet buitengewoon lastig, alleen in de laatste kilometer gaat het ineens aan 10% omhoog. Een sprintje bergop, gaap. Eigenlijk niet eens zo'n beste eerste week, het zakt vrij snel in na het toch wel leuke begin.
Gelukkig begint de tweede week wel leuk. De rit naar Tortoreto is nu al een van mijn favorieten. Een stuk of zeven korte klimmetjes onderweg, met vrij dicht bij de finish een klim van drie kilometer aan 7% gemiddeld. Dat zegt niet alles, want het is een enorm onregelmatig klimmetje met enkele steile stroken. Voor dat klimmetje zitten nog een paar serieuze muurtjes, ik verwacht hier wel koers. Een echte heuvelrit, zoals we ze soms in andere grote rondes missen. De rit daarna is dan weer grotendeels vlak, in Rimini gaan we ongetwijfeld sprinten. Op zich is dat niet erg, want hierna zal er niet veel meer gesprint gaan worden. Rit 12 is alweer een stuk lastiger bijvoorbeeld, een heuvelrit opnieuw. Van Cesenatico rijden we naar... Cesenatico! Een rondje van 200 kilometer, met genoeg klimmetjes onderweg. Zal wel voor de vluchters zijn. De dertiende etappe vind ik dan weer een beetje een gemene rit. Het is praktisch de hele dag vlak, tot we in de finale twee muurtjes tegenkomen. Arme, arme sprinters. Vier kilometer aan 8% en twee kilometer aan 9%, da's niet misselijk. Laatste klimmetje op een kilometer of 15 van het eind, dus de rit kan verder wel alle kanten op. De onvermijdelijke Matthews? Zal wel weer. Daarna gaan we tijdrijden, jottem. Normaal gesproken had Remco Evenepoel hier met acht minuten voorsprong gewonnen, maar in 2020 is niets normaal. We krijgen een andere winnaar in Valdobbiadene, het is weer zo'n tijdrit tussen de wijnranken door. Met 34 kilometer toch een behoorlijke afstand. Tel daar de 15 kilometer van de eerste rit bij op en we komen al bijna aan 50, ergens in Frankrijk krijgen ze nu een hartaanval. Grillige parcours, toch wat beklimmingen onderweg. Typische Girotijdrit dus. Ca' del Poggio in het begin uiteraard, daar ontkom je niet aan. Maar goed, prima tijdritje verder. We sluiten de tweede week af met een bergrit. Aankomst bergop, Piancavallo. Daar won Landa in 2017, fantastische klim uiteraard derhalve natuurlijk vanzelfsprekend. Aangezien we hierna een rustdag krijgen zou het hier helemaal los moeten gaan. Riemen vast.
Soms wordt een grote ronde in vakjargon wel eens backloaded genoemd. Het zwaarste voor het laatst bewaren, dat idee. Dat is wel van toepassing op deze Giro, zou je kunnen stellen. De eerste rit na de tweede rustdag valt relatief gezien nog mee, maar makkelijk zal het allerminst zijn. Heel wat klimmetjes onderweg, en daarna een lokaal rondje met een klimmetje van drie kilometer aan 10%. Na de tweede keer over dit klimmetje gereden te zijn is het nog 13 kilometer tot de finish. De sprinters hoeven we hier alvast niet te verwachten, kan eventueel wel leuk worden. Daarna zijn we toe aan rit 17, een aankomst bergop. Voor we gaan finishen op Madonna di Campiglio moeten we eerst nog over de Monte Bondone, om maar wat te noemen. Gezien het feit dat de slotklim niet enorm zwaar is en de volgende rit een stuk lastiger gaat zijn denk ik niet dat we hier echt vuurwerk mogen verwachten. De vluchters zijn weer aan zet, naar wij mogen aannemen. Rit 18 gaat nog een pak lastiger zijn, als het weer het toelaat. De Stelvio in oktober, het is nogal een gok. Hoewel, de Stelvio is altijd een gok. In mei is het ook een uitdaging. Nu helemaal. Als het wel doorgaat een prima rit. De Stelvio is op zichzelf al genoeg om voor een leuke rit te zorgen, maar daarna moeten we ook nog eens naar Laghi di Cancano. Een nieuwe klim, kilometer of negen aan 7%. Daarna nog twee vlakke kilometers tot aan de finish. Gaat een bijzonder aangenaam schouwspel worden, als de rit daadwerkelijk zo verreden kan worden. Er is een alternatief plan, maar dat ziet er een stuk minder goed uit. De 19e rit wordt een beetje gek. Lang, en vlak. Liefst 250 kilometer door de vallei. Noodzakelijk om van de Dolomieten naar de volgende bergketen te rijden. Voor de mindere goden van het peloton ook wel een opluchting, een keer geen beklimmingen onderweg. Het loont zowaar de moeite om in koers te blijven, toch nog een kans voor de sprinters. Vervolgens gaan we beginnen aan misschien wel de zwaarste rit van het stel, op de voorlaatste dag. Wederom onder voorbehoud, het weer moet het toelaten. De renners fietsen over de Agnello, als het kan. Steven Kruijswijk zal waarschijnlijk hopen van niet. Sneeuwmuren gaan er hoe dan ook zijn, arme jongen. We duiken Frankrijk in en rijden via de Izoard en Montgenèvre terug naar Italië, alwaar we gaan eindigen in het onvermijdelijke Sestriere. Een topshow, op papier.
De Giro wordt vervolgens, als alles goed gaat, afgesloten in Milaan. Weer een tijdrit van 15 kilometer, daar beginnen en eindigen we mee. Een behoorlijk vlakke tijdrit aan het eind, de tijdrit aan het begin zal toch een ander verhaal zijn. De Giro d'Italia begint vijf maanden later dan de bedoeling was, zo ongeveer. Niet in mei, nee, in oktober. Niet in Hongarije, nee, gewoon in Italië. Geen tijdrit van een kilometer of negen in de straten van Boedapest met een aankomst bergop, nee, een tijdrit in Monreale met een klimmetje aan het begin en daarna een afdaling richting Palermo. Ik strijk over mijn hart en neem de eerste rit van de nu al merkwaardige 103e editie van de Giro d'Italia met jullie door. Spettacolo, nu al!
La Grande Partenza vindt dus niet plaats in het buitenland, maar in Monreale. Een stad met 40.000 inwoners op acht kilometer van Palermo. Het is de eerste keer dat de Giro hier is, dat lijkt me dan weer een mooie meevaller voor de lokale bevolking. Blijkt corona niet voor iedereen slecht uit te pakken, hoewel we hier anders in 2021 waarschijnlijk van start waren gegaan. Het was de bedoeling om dan te starten op Sicilië, het eiland dat we de afgelopen jaren vaak genoeg hebben bezocht. Wel voor het eerst sinds 2008 dat hier nog eens de ronde vertrekt, meestal spoelen we hier aan na een start in het buitenland of op een ander eiland. In 2017 gingen we bijvoorbeeld van start op Sardinië, om daarna via Sicilië naar het vasteland te trekken. In 2018 gingen we dan weer van start in het altijd onsympathieke Israël, aangezien we dat eigenlijk helemaal niet erkennen ging de Giro toen ook gewoon van start op Sicilië. Goed, een start in Monreale dus. De stad is vooral bekend vanwege de lokale kathedraal, die door onze razende reporter @franklop is vereerd met een bezoekje. Volgens het roadbook is de kathedraal van Monreale een meesterwerk van middeleeuwse architectuur, een fantastische samensmelting van Griekse, Latijnse en Arabische stijlen en structuren. Andere opvallende gebouwen in Monreale zouden de andere kerken moeten zijn, de Chiesa del Monte en de Chiesa di San Castrense. Over de kathedraal van Monreale heeft Wikipedia ook wel het een en ander te melden: Na de verovering van Palermo door de Arabieren in 831 werd de bisschop van Palermo gedwongen om zich buiten de hoofdstad te vestigen. Een kleine kerk in Aghia Kiriaki, het latere Monreale, werd aangewezen als de nieuwe kathedraal van het bisdom. Nadat de Normandiërs in 1072 Sicilië hadden veroverd werd de kathedraal van Palermo weer de hoofdkerk van het bisdom. Waarschijnlijk speelde de rol van Monreale als tijdelijke bisschopszetel mee met de beslissing van Willem II van Sicilië om hier de bekende kathedraal te bouwen. De dom van Monreale (cattedrale di Santa Maria Nuova) is een basilica minor die in de praktijk vaak kathedraal of domkerk wordt genoemd. Het gebouw is een samensmelting van Byzantijnse, islamitische en romaanse architectuur met vroeg-gotische elementen. Binnen zijn veel mozaïeken te zien. Op de bronzen deuren van de hoofdingang zijn 42 Bijbelse taferelen uitgebeeld. In 2005 werd deze samen met de Arabisch-Normandische bouwwerken in Palermo en de kathedraal van Cefalu uitgeroepen tot werelderfgoed. Naast de kerk staat een benedictijnerklooster dat een mooie, met een kruisgang omgeven, kloostertuin heeft. Ja, bedankt Wikipedia. Afgaande op de foto's van onze razende reporter is het hier inderdaad niet al te lelijk. De mozaïek van Christus Pantocrator springt vooral in het oog. Onze razende reporter heeft het geheel op de gevoelige plaat vast weten te leggen.
Improvisatie brengt de mens tot vreemde ideeën. De Giro van 2020 gaat van start op een parkeerplaats, waar enig fraai uitzicht ons wordt ontnomen door een aantal vervallen gebouwen. Monreale is gesitueerd op een berghelling en kijkt uit over de vallei van de rivier de Oreto en de Conca d'Oro, onze exacte startplaats ligt alleen een eindje onder het hoogste punt van Monreale. We fietsen naar dat hoogste punt toe, dus gaat het in het begin direct omhoog. In de Binkie Bonkie Tour begonnen de renners meteen met de Slingerberg, nu gaan we omhoog naar de kathedraal van Monreale. Voor de deur van de kathedraal kun je zelfs de bergprijs meenemen, het klimmetje aan het begin heeft een categorie opgeplakt gekregen. GPM 4, de laagste categorie. Het gaat 1,1 kilometer omhoog aan 5,6%, je kan maar beter goed opgewarmd aan de start staan. Bij het verlaten van de parkeerplaats slaan de renners rechtsaf, meteen bij het begin van de bocht begint de weg al omhoog te lopen. Het loopt een tijd door naar rechts, terwijl het nog niet enorm steil omhoog gaat. Na een kort vlak stukje loopt het wat gelijkmatiger omhoog aan een procent of vier, de weg loopt langzaam naar links. We komen uit bij de volgende parkeerplaats, waar de renners de linkerkant van de weg aan moeten houden. Kleine versmalling, maar goed, ze zijn alleen. Ze blijven helemaal aan de linkerkant fietsen en gaan dan kort steil omhoog. Vervolgens gaat het een meter of 50 naar beneden, waarna we scherp linksaf slaan. Na deze bocht komen we op de kasseien terecht, jawel. Hier gaat het steil omhoog, laten we het op een procentje of tien houden. We rijden langs de oude stadsmuur en zien de kathedraal langzaam in beeld verschijnen, terwijl we bijna de winkelstraat van Monreale binnenfietsen. Voor we dit doen slaan we eerst schuin linksaf, waarna we de kasseien verruilen voor wat plaveisel. Een paar meter later slaan we scherp linksaf, onder een poortje door. Ja, de Italiaantjes hebben weer hun best gedaan om het zo chaotisch mogelijk te maken. We rijden over de plaveien langs de kathedraal, de route is zo pittoresk mogelijk gekozen. Dankzij franklop kan ik jullie een aardige sfeerimpressie bieden:
Op de top van het klimmetje, bij de kathedraal, wordt meteen de eerste tussentijd opgenomen. Dat is nog eens service. Voorbij de kathedraal rijden we nog even door een smal straatje, waarna we aan het eind rechtsaf slaan. Moet ook wel, anders fietsen we een lelijke flat binnen, op de kathedraal na doen ze hier niet veel aan onderhoud lijkt het. Een paar meter later gaat het opnieuw naar rechts, daarna rijden we wel echt door de centrale winkelstraat van Monreale. Als we naar rechts kijken zien we weer de kathedraal liggen, geen ontkomen aan. De ondergrond bestaat nog steeds uit plaveisel, pas buiten het centrum keren we terug op het asfalt. Buiten het centrum krijgen we ook ineens een prachtig uitzicht over de omgeving, amai zeg. De weg loopt meteen naar beneden, we gaan in dalende lijn richting Palermo fietsen. Het wordt een behoorlijk steile afdaling, want in één kilometer tijd verliezen we meteen 100 hoogtemeters. Door de brede weg lijkt het niet eens zo steil naar beneden te gaan, maar de cijfers liegen niet. Het gaat rechtdoor naar beneden, anderhalve kilometer lang. Hier gaan waanzinnige snelheden gehaald worden, dat wordt lachen. Aan het eind van dit stuk van anderhalve kilometer komen we kort achter elkaar twee haarspeldbochten tegen. Brede haarspeldbochten, zelfs met zo'n stijve tijdritfiets moet dat wel te doen zijn. Na de tweede haarspeldbocht komen de renners kort achter elkaar twee flauwe bochtjes tegen, daarna gaat het een aantal kilometer zo goed als rechtdoor tot in het centrum van Palermo. Tijdens de afdaling hadden we aan de rechterkant een mooi uitzicht en aan de linkerkant een aantal fraaie gebouwen, nu bevinden we ons inmiddels volledig in de bewoonde wereld. Eigenlijk gaat het vrolijk zes kilometer rechtdoor, steeds in dalende lijn. De eerste kilometer merken we dat ook echt, daarna gaat het steeds meer vals plat naar beneden. In het begin wat flauwe bochtjes, daarna gaat het echt, echt, echt, echt volkomen volledig helemaal rechtdoor. Redelijk goed asfalt zo te zien, amper verkeersobstakels. Geen, eigenlijk. Vlammen, op de allergrootste versnelling die er beschikbaar is. De eerste uitdaging komt na vier kilometer rechtdoor te zijn gereden, dan moeten we door een poort. De Porta Nuova, in de buurt van het Palazzo dei Normanni. Weggetje wordt iets smaller, maar eigenlijk kunnen de renners nog steeds rechtdoor fietsen. Het is nu wel gewoon vlak, eigenlijk. We reden eigenlijk al een tijd door een winkelstraat, maar voorbij de Porta Nuova, wat overigens een behoorlijk kicken porotje is, bevinden we ons echt in hartje Palermo. De renners rijden rechtdoor in deze normaal drukke straat, tot ze de Via Roma bereiken na 9,4 kilometer.
Hier volgt het tweede tussenpunt, dit wordt mogelijk de eerste tijdrit dit jaar die we écht goed kunnen volgen. Tevens volgt er een bocht, warempel. De renners slaan scherp linksaf. Toeristisch rondje ook wel, hier in Palermo. Je komt ogen tekort om alles in je op te nemen. Gelukkig heeft franklop ook Palermo bezocht, we gaan dus maar uit van zijn foto's. Na de bocht naar links rijden we een kilometer rechtdoor over een brede en vlakke weg, langs talloze statige gebouwen. Om het gemiddelde toch iets omlaag te halen volgen er nu kort achter elkaar een paar bochtjes, wat eigenlijk bijzonder vreemd is. We zouden gewoon rechtdoor kunnen rijden, in plaats daarvan slaan we rechtsaf, 50 meter linksaf en honderd meter later nog eens linksaf. Daarna heel snel rechtsaf en dan zijn we weer terug op de Via Roma. Nee oké. Of ze moeten bezig zijn met de weg ofzo, een fatsoenlijkere verklaring kan ik niet verzinnen. Enfin, eenmaal terug op de Via Roma volgt er al vrij snel een schuine bocht naar links, vervolgens gaat het een kilometer rechtdoor. De weg loopt hier vrij minimaal vals plat omhoog, een naam mag het niet echt hebben. Aan het eind van deze weg fietsen we langs het Parco Piersanti Mattarella, ook wel bekend als de Engelse tuin. Voorbij deze tuin slaan we linksaf, 200 meter later gaat het dan weer naar rechts. Over de Via della Libertà rijden de renners nu een kilometer rechtdoor, richting het Statua della Libertà. Dat standbeeld halen we evenwel niet, want vlak voor het standbeeld volgt er een bocht van 90 graden, wederom een poging om het record van Rik Verbrugghe voor de eeuwigheid te bewaren. Op de Piazza Esedra Matteotti slaan we in de buurt van een fraai bouwwerkje dus frontaal de andere kant op. We rijden terug over dezelfde weg, dat hebben ze weer leuk verzonnen hoor. Eerst een kilometer rechtdoor terug richting de Engelse tuin, daarna gaat het nog een kilometer rechtdoor, volledig rechtdoor, tot aan de finish. Richting het keerpunt liep het een beetje vals plat omhoog, daarna gaat het dus vals plat naar beneden. In de slotkilometer wordt het weer vlak. Tot aan de finish blijft het recht en breed, geen rare fratsen. Vlak voor we een van de centrale pleinen van Palermo bereiken ligt de streep op de Via della Libertà, op een ietwat onbestemde plek. In een winkelstraat, langs een bushokje. De kop is eraf.
Eindigen doen we dus in Palermo, een stad met 668,405 volgens het roadbook. Dat is behoorlijk specifiek. Het kunnen er zomaar een paar meer of minder zijn ondertussen, met corona in het achterhoofd zou je eerder denken aan minder. Palermo is een wondermooie stad met een rijke geschiedenis, zo'n beetje iedere bevolkingsgroep denkbaar is hier wel ooit geweest. De Feniciërs, Carthagers, Romeinen, Vandalen, Arabieren, Normandiërs en ga zo maar door. Tot de Tweede Wereldoorlog ging het wel aardig, maar tijdens die periode werd de stad zwaar beschadigd. Daarna nam de maffia de boel over, zo zou je het kort door de bocht samen kunnen vatten. Schijnt tegenwoordig wel wat beter te gaan, maar het blijft Sicilië natuurlijk. Ondanks de vernielingen tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er nog ontelbaar veel fraaie gebouwen over. In het roadbook richten ze zich vooral op de zeven werelderfgoederen. Het Normandische paleis, met de Palatijnse kapel, de kerk van San Giovanni degli Eremiti, de kathedraal, de kerk van Santa Maria dell'Ammiraglio, de Chiesa San Cataldo, het paleis van Zisa en de Ponte dell'Ammiraglio. Er is meer, veel meer. Lijstje op Wikipedia is vrij lang, dat gaan we niet allemaal oplepelen. We doen het wel met de foto's, verder mag je zelf Wikipedia bezoeken, of je gaat gewoon naar Sicilië. Nouja, gewoon, over een jaar ofzo. Goed, Palermo, daar is de koers wel eens vaker geweest. De Ronde van Sicilië was hier vorig jaar nog bijvoorbeeld! Manuel Belletti won, Gianni Savio heeft hem desondanks nu niet opgenomen in zijn selectie. De Giro was hier voor het laatst in 2008, toen ging de ronde van start in Palermo. We trapten af met een ploegentijdrit, die werd gewonnen door de mannen van Garmin. In 1994 werd het wereldkampioenschap tijdrijden dan weer hier georganiseerd, de extra bijzonderheid daarbij is dat die kampioenschappen toen voor het eerst ooit werden georganiseerd. Chris Boardman heeft voor altijd de eer de eerste wereldkampioen tijdrijden te zijn. Hoewel het dan wel weer fascinerend is om te zien dat volgens sommige bronnen de tijdrit eindigde in Agrigento, terwijl de volgende bron het dan weer heeft over Catania. Nou, goed, ergens op Sicilië in ieder geval. In 1993 was de Giro ook in Palermo, Adriano Baffi won. Moet je toch weer de neiging onderdrukken om iets over die naam te zeggen. In 1986 begon de Giro ook op Sicilië, eveneens in Palermo. De proloog die liefst één kilometer lang was werd gewonnen door Urs Freuler. In een nog verder verleden was de Giro nog een aantal keer hier, maarja, dat zal wel. Het zal een prettige dag zijn voor Filippo Fiorelli. Ten eerste omdat hij ondanks een gigantisch gebrek aan talent toch de Giro heeft weten te halen. Ten tweede omdat hij uit Palermo afkomstig is. Geniet ervan, Filippo! Voor je het weet eindig je ergens buiten tijd, valt gezien zijn uitslagen niet uit te sluiten. Nog wat kiekjes van franklop? Waarom niet.
In Palermo gaat het loeiend warm worden, hebben we al vernomen van onze verslaggever ter plaatse. In de middag liefst 33 graden, moedergods. Terwijl we hier alweer de verwarming op de hoogste stand hebben staan, je zou voor minder. Toch is de temperatuur niet het interessantste element, het schijnt namelijk loeiend hard te gaan waaien. Volle bak vanuit het zuiden, windsnelheden tot 33 km/u worden verwacht. Zoals ik het nu zie zou het in het begin van de middag harder waaien dan aan het eind van de middag, maar ik weet dat de vaste weernerds andere bronnen gebruiken, dus die moet je dan maar even lief aankijken of ze het voor je willen uitzoeken. Wind vanuit het zuiden wil zeggen dat ie grotendeels vanuit de zijkant komt, aangezien we vooral richting het oosten fietsen. Ik vraag me verder wel af of het veel invloed gaat hebben aangezien we toch vooral door de stad fietsen. Eigenlijk is het terrein alleen echt open aan het begin en in het eerste deel van de afdaling. Daarna beschut terrein. Na het tweede tussenpunt staat de wind een tijd in de rug, in de laatste twee kilometer zou er dan weer enorm veel tegenwind moeten zijn. Wellicht toch geen recordgemiddelde, derhalve. Geen kans op regen, da's alvast iets. De rit begint om 13:15, meteen met een interessante naam. Alex Dowsett gaat als eerste van start, hij houdt er blijkbaar ernstig rekening mee dat vroeg op de dag starten een voordeel is. Sowieso gaan de meeste goede tijdrijders vroeg van start, via de link hieronder kunt u de hele lijst aanschouwen. Heeft u daarna ook meteen de livetiming vast bij de hand, wellicht werkt het zelfs vrij vlekkeloos tijdens deze tijdrit. We gooien maar enkele interessante namen in de ether:
https://www.tissottiming.(...)lt/Stage/1/StartList
13:15 Alex Dowsett
13:18 Victor Campenaerts
13:56 Simon Yates
13:59 Matthias Brandle
14:00 Jan Tratnik
14:06 Fabio Felline
14:14 Rohan Dennis
14:34 Mikkel Bjerg
14:35 Jos van Emden
14:36 Geraint Thomas
14:39 Thomas De Gendt
14:40 Michael Hepburn
14:58 Filippo Ganna
15:09 Joey Rosskopf
15:11 Chad Haga
Nouja, wat boeit het eigenlijk, ik neem aan dat tegen drie uur iedereen wel aan het kijken is. Dan zie je vanzelf iedereen verschijnen. Rafal Majka of all places vertrekt om 16:10 als laatste. In het roadbook gaan ze uit van een gemiddelde snelheid tussen 51 en 55 kilometer per uur, een eind verwijderd van het record. Ergens tussen 17:50 en 16:26, leuk om achteraf te kijken of ze het een beetje goed hebben ingeschat. Dat kunnen we doen bij Eurosport, want zoals iedereen inmiddels moet weten is de Giro exclusief te zien bij onze vrienden van Eurosport. Dat wordt weer drie weken genieten van de werken van Jeroen en Karsten, kijk daar, een ezeltje! Ach, wat leuk. Zie je hem Jeroen? Zo schattig. Kijk, hij schrikt van de camera. Oh jongens toch, het arme beest is helemaal in de war. Jij hebt niets met dieren he Jeroen? Nee, maar ik zie hier wel dat Matteo Spreafico de 99e tijd heeft weten te noteren. Nou, afijn, dat soort werk. Vanaf 13:10 is Eurosport 1 LIVE, daarnaast heeft ieder verstandig mens ook de beschikking over de PLAYER, want naast de Giro moeten we natuurlijk ook kijken naar Mathieu en de Deentjes in de Jos Brink Tour.
Aangezien ik verder zo min mogelijk moeite ga proberen te doen de komende weken gooi ik er nu ook maar meteen een analyse van het deelnemersveld in. Eventjes alles nalopen, het stukje tekst gaat een klein beetje uit de hand lopen vrees ik. We gaan de teams aflopen op alfabet, net als de Giro zelf heeft gedaan. Daardoor start godbetert Tony Gallopin met nummer 1, het is werkelijk een schande. Maar Gallopin is toch een goede renner? Was. Hij was ooit een goede renner. Nu al een paar jaar een parodie op een coureur, eigenlijk sinds hij voor AG2R rijdt. Of sinds Marion Rousse hem heeft verlaten, of allebei. Kan er geen reer meer van, het zou een godswonder zijn als hij Milaan haalt. Slechtste nummer 1 ooit? Maarja, van Bidard en Bouchard moeten we het ook niet hebben. Die mogen lekker kansloos gaan aanvallen. Gastauer heeft soms lollige dagen, maar daar verwachten we ook niks meer van. Het is vooral kijken wat het trio Hanninen, Paret-Peintre en Vendrame gaat doen. Hanninen is een Fin, jawel. Goede klimmer, al lijkt dit me wat hoog gegrepen. Paret-Peintre is een gemiddelde klimmer. Vendrame is een puncher, er zitten wat aankomsten tussen die geschikt voor hem zouden moeten zijn. Warbasse maakt de selectie rond, ze hadden nog een lul nodig. Androni, ai, Savio heeft betere jaren gekend. Bais, die kent u niet. Bisolti, die hoeft u niet te kennen. Chirico, snel vergeten. Pellaud, haha halve Colombiaan lachen haha. Gaat wel vaak in de aanval, goed voor de amusementswaarde. Ravanelli zou een leuk talent moeten zijn, komt er nog niet helemaal uit. Restrepo won vier ritten in Rwanda, sinds de hervatting niet meer gezien. Rumac verdenk ik ervan dat hij zijn plaatsje koopt, al heeft hij stiekem in de marge best wat redelijke resultaten weten te boeken. Het is vooral hopen dat Cepeda, de miniatuurklimmer uit Ecuador, mooie dingen kan laten zien. Dat mogen we niet verwachten, afgaande op de uitslagen zit het er ook niet echt in. Hopen mag wel, een nieuwe Rujano is altijd welkom.
Astana komt met Fuglsang en Vlasov, twee ijzersterke kopmannen. Wel vraagtekens, want Fuglsang laat nooit wat zien in grote rondes. Vlasov begint dan weer aan zijn eerste. Toch een gok om ze op te nemen in je spelletjes. Al sta ik wel volledig achter Vlasov, die jongen kan alles. Lopez wordt nog even uitgeknepen, dat zal niet veel verder komen dan knechten verwacht ik. De altijd humoristische Oscar Rodriguez zou ook zomaar kunnen verrassen, al lijkt hij niet echt in vorm te zijn. Boaro voor het domme werk op kop, Felline misschien nog voor een sprintje na een lastige rit? Zal ook wel vooral knechten zijn. Gregaard en Contreras zijn op het laatst toegevoegd omdat iedereen bij Astana corona had, drama. Bahrein komt met vrijbuiters. Bilbao mag ritten gaan kapen, dat ging hem vorig jaar goed af. Heeft nu wel de Tour en het WK in de benen, lijkt me geen sinecure. Op papier zou Pernsteiner kopman moeten zijn, maarja, haha, nouja, oké, de Francis de Greef bokaal wordt bij dezen alvast uitgereikt. Padun, goh, dat was ooit een talent. Zou hij nog wat leuks kunnen laten zien? Of Battaglin, amai. Gaat waarschijnlijk terug naar Bardiani, dus dit zijn eigenlijk zijn laatste weken als prof. Arashiro is de mascotte, Tratnik voor de tijdritjes, Capecchi als wegkapitein en Novak, ja, waarom eigenlijk Novak?
Bardiani ga ik uit principe overslaan. Je zou natuurlijk kunnen betogen dat Filippo Zana en Fabio Mazzucco grote talenten zijn, maar bij Bardiani komt tegenwoordig niemand nog een poot vooruit. Giovanni Carboni, ook wel bekend als Karbonkel, gaan we wel een paar keer in de vlucht zien. Luca Covili, nog zoiets. Moest een van de grootste Italiaanse klimtalenten zijn, nou, niet als het aan de familie Reverberi ligt hoor. Francesco Romano Denneboom, nee, ook een verloren talent. Fiorelli komt uit Palermo weten we ondertussen. Heb ik ze toch bijna allemaal weer gehad. Giovanni Lonardi voor de 11e plaats in de massasprints. Alessandro Tonelli. Bora-Hansgrohe komt met Sagan, want die krijgt hier geld voor. Achteraf gezien komt corona hem heel slecht uit, want nu mist hij de klassiekers. Maarja, dat miljoen is ook mooi meegenomen. Misschien dat hij in de Giro wel kan winnen. Waarschijnlijk niet. Rafal Majka is de absolute kopman, van hem mogen we best veel verwachten. Sterk in de Tirreno, gaat nu ook goed zijn. Poljanski mag als lintworm mee, fascinerende carrière. Bodnar voor de tijdritten, nouja, ook niet echt meer tegenwoordig. Eerder op kop rijden voor Sagan. Dat zal Benedetti ook mogen doen. Konrad misschien ritten laten kapen? Al is hij ook wel een liefhebber van het anonieme klassement. Fabbro is wel een leuk talentje, zagen we recent in de Tirreno nog. Geef die jongen ook maar wat vrijheid. Mis ik Patrick Gamper nog, een simpele dommekracht. Lekker op kop beuken, niks aan de hand.
CCC komt met Zakarin. Ja, lachen, als er geen afdalingen zijn. Lekker naar Gazprom volgend jaar, dat wordt schroeien. Nu even niet. Cerny kan een aardige tijdrit rijden, dat was het wel. De la Parte is een van mijn favoriete lolbroeken, die gaat waarschijnlijk voor de anonieme 16e plaats in het klassement. Heeft volgens mij nog altijd het record op de Kitzbüheler Horn, fenomeen. Gradek, ja, Gradek. Kochetkov, de lintworm van Zakarin. Dan kun je toch maar beter de lintworm van Majka zijn. Malecki is de nieuwe Tomasz Marczynski, gaat volgend jaar naar Lotto-Soudal. De Vuelta van 2021 of 2022 gaat fantastisch worden. Rosskopf, ja, voor de tijdritjes ofzo. En een kansloze vlucht in de bergen. Attila Valter is wel een leuk talent. Een Hongaar, jawel. Zuur jaar voor hem, maar volgend jaar is er misschien een nieuwe kans. Dan in dienst van FDJ, het kan alleen maar beter worden. Klimmertje wel, we mogen hem wel in de aanval verwachten. Cofidis komt met Viviani, dat gaat weer helemaal niets worden. Je mist Pat, he? Consonni mag ook weer mee, om vooral niet in dienst te rijden van Viviani, haha. Edet, ja, dat schiet ook niet echt op. Haas, ja, nee. Jesper Hansen, fietst die nog? Mathias Le Turnier, wie? Marco Mathis, is die echt nog steeds prof?
Stephane Rossetto, nou, oké, vooruit. Paar keer in de aanval en ergens rond de 25e plek in het klassement eindigen ofzo. Haha, dat team van Cofidis. Bedankt UCI, die 19e WT-ploeg hadden we echt nodig.Deceuninck-Quick Step zou eigenlijk met Evenepoel en Jakobsen komen, maar dat pakte even anders uit. De kopman is nu Almeida, of Masnada. Op basis van dit seizoen zou je Almeida zeggen, maar de Patbonus moet nog even inwerken bij Masnada. Misschien wordt hij wel de verrassing van de Giro. Benieuwd of Almeida zijn lachwekkende vorm drie weken door kan trekken, als dat zo is gaan we nog wat beleven. Ballerini en Hodeg voor de sprints, we mogen eigenlijk toch wel aannemen dat ze gewoon voor Ballerini gaan. Hodeg was al niet de beste sprinter ooit, maar sinds zijn zware val vorig jaar is het vrij pijnlijk geworden om naar te kijken. Knox mogen we ook wel wat van verwachten, recent nog 7e in de Tirreno. Honore, Keisse en Serry mogen mee om dom op kop te rijden. EF gaat vooral opvallen vanwege de shirts, want allemachtig, die vallen op. Of Sean Bennett op gaat vallen, dat lijkt me dan weer niet. Lachlan Morton schrijf ik ook niet op. James Whelan moet toch wel een van de zwakste renners in de World Tour zijn. Craddock is eigenlijk al gestopt met fietsen zonder het te zeggen. Kangert gaat zonder op te vallen 28e worden in het klassement. Guerreiro gaat bijna iedere dag in de aanval, dat is dan wel weer mooi voor ons. Ik hoop dat Jonathan Caicedo hetzelfde gaat doen, de kampioen van Ecuador zou zomaar een mooie Giro kunnen gaan rijden. Simon Clarke zal vast wel weer ergens een rit gaan kapen, meh.
Groupama-FDJ komt met een ploeg die volledig in dienst staat van Demare. Meest onbegrijpelijke keuze van het jaar, als je het mij vraagt. In de Tour alles zetten op Pinot, hoe dom kan een mens zijn. En dan Demare naar de Giro sturen terwijl er amper gesprint gaat worden hahaha. Wij wensen Benjamin Thomas, Simon Guglielmi (wie?), Ramon Sinkeldam, Ignatas Konovalovas en Jacopo Guarnieri veel plezier met knechten. En dan hebben ze ook nog Miles Scotson, die wens ik vooral veel sterkte. Zal niet meevallen om de koers uit te rijden met zo'n schrijnend gebrek aan talent. Kilian Frankiny is mee om tijdens de bergritten ook iemand bij de eerste 100 te hebben. Israel komt met een trio voor de weinige sprints. Rick Zabel, Davide Cimolai en Rudy Barbier, in willekeurige volgorde. Veel succes met gokken. Dowsett en Brandle voor de tijdritten, verder niks. Dani Navarro mag nog een paar keer dom in beeld gaan rijden voordat hij eindelijk met pensioen gaat. Guy Sagiv en Alex Cataford zijn de excuusrenners van beroep. Israëlische ploeg, Canadese eigenaar. Dan krijg je dit soort fratsen.
Lotto-Soudal komt met een dramatische ploeg, daar lusten de honden geen brood van. Vier van de acht renners gaan aan het eind van het jaar vertrekken, dan weet je het wel. Eentje omdat ie ergens anders meer kan verdienen, de andere drie zijn gewoon buitengetrapt. Adam Hansen, zou tijd worden ook. Sander Armee, die kan nog wel eens onverwacht uit de hoek gaan komen, zoals in de Vuelta een paar jaar geleden. Jonathan Dibben is gewoon twee keer prof geworden zonder iets te kunnen, ik ben jaloers. Carl Fredrik Hagen was vorig jaar een goede klimmer, dit jaar dan weer niet echt. Matthew Holmes mag wel blijven, al heeft ie na zijn verrassende overwinning op Willunga Hill niet veel meer laten zien. Misschien dat zijn broer zijn benen van toen kan opsporen, haha. Thomas De Gendt heeft zich in de Tour in vorm gereden, briljant plan. Dat wordt rittenkapen voor het leven. Stefano Oldani is op zich nog wel een leuk talentje, vrij rap. Kan wel een puncheur worden, gok ik. Nu alleen nog niet. Harm Vanhoucke zou moeten kunnen klimmen. Dat blijkt in de praktijk reuze mee te vallen. Mitchelton-Scott komt met een van de grote favorieten, Simon Yates. Heeft de Tirreno gewonnen, schrijf maar op dus. Sterke ploeg in zijn dienst. Een knecht als Haig is wel mooi meegenomen, ook Lucas Hamilton en Damien Howson kunnen (soms) wel een aardig eindje omhoog rijden. Michael Hepburn is mee voor de sfeer, Cameron Meyer, Edoardo Affini en Brent Bookwalter mogen vaak op kop gaan rijden.
Movistar, hahahahahahahahahahahahahahaha. Eus, Eus, Eus, wat heb je er een strontpot van gemaakt. Ruzie maken met Acquadro blijkt niet zo slim te zijn. Vorig jaar wonnen ze de Giro, dat gaat nu iets moeilijker worden. Ik heb wel sympathie voor Samitier, die gaat met z'n domme hoofd weer 100 keer kansloos aanvallen. Lieve jongen, Sergio. Einer Rubio is een leuk talent om in de gaten te houden, maar veel mogen we niet verwachten. Kan bergop wel de beste van Movistar zijn, of Antonio Pedrero moet over zijn benen van vorig jaar beschikken. Toen was hij een van de beste klimmers van de Giro, wel in dienst van Carapaz en Landa. Carretero deed het toen ook wel aardig, maar Hector kan er in normale omstandigheden helemaal niets van. De Italiaantjes Cataldo en Villella zijn niet echt goede aankopen gebleken. Voor Sepulveda krijgen ze waarschijnlijk subsidie. Voor Albert Torres krijgen ze daadwerkelijk subsidie. Mooi plannetje opgezet met de Spaanse wielerbord om de twee beste baanrenners van Spanje in de ploeg op te nemen met het oog op de Olympische Spelen in Tokio, gaat dat helemaal niet door. Zit je ineens vast aan die twee flapdrollen. Nou, dan neem een van die gasten uit pure armoede mee naar de Giro blijkbaar. Het is echt pijnlijk om te zien. Over pijnlijk gesproken, Team NTT! De zwanenzang van Africa's Team, de droom van Doug gaat uiteen spatten. Eigenlijk wel terecht, al een paar jaar maken ze daar alleen maar verkeerde keuzes. Dan houdt het een keer op natuurlijk. Blijft wel zonde voor de resterende Afrikaanse talenten, de internationalisering van het peloton houdt hier definitief op. Afrika gaat z'n laatste vertegenwoordigers vrij snel verliezen op deze manier. Tenzij er nog geschroeid gaat worden. Ik hoop dat Amanuel mooie dingen kan laten zien. Een ritzege zou fantastisch zijn. Daarna moet iemand hem wel een contract aanbieden, toch? Toch?
Beste klimmer van NTT, maar gezien het vlaggetje zal hij niet bij veel ploegen in de smaak vallen. Terwijl er overal plaats zou moeten zijn voor een Werkilul. Er zit in ieder geval meer toekomst in dan in Louis Meintjes. We gaan weer drie weken genieten van Louis in laatste wiel, waarna we tot onze stomme verbazing merken dat het hem gelukt is om 13e te worden in het klassement. Pozzovivo doet ook mee, maar daar verwacht ik niet veel van. Is wel heel snel na de Tour, zou hij echt helemaal hersteld zijn? Ben O'Connor kon ooit fietsen, maar nu niet meer. Campenaerts heeft z'n grote waffel weer opgezet. Is in het voordeel tijdens de eerste tijdrit, blablabla. We noteren een zesde plaats. Sobrero kan er geen kut van, Sunderland is helemaal een fraudeur van jewelste en Danilo Wyss zal wel heel goed in de groep liggen ofzo.Ineos komt met een van de grootste kanshebbers, Geraint Thomas. De Tourselectie niet gehaald, want hij was niet in vorm. Paar kilo te zwaar, je kent het wel. Ze halen daar nog steeds dezelfde trucjes uit als altijd. Een paar weken later is Thomas een paar kilo kwijt en fietst hij de stenen weer uit de straat, het is echt volkomen lachwekkend. TUEgoden. Nou, die gaat gewoon winnen dus. We zijn nog lang niet af van het altijd bespottelijke Ineos. Al valt de ondersteuning hier niet echt mee, vooral bergop houdt het niet over. Geoghegan Hart en Castroviejo zullen veel moeten doen, wellicht dat Dennis ook wel een aardig eind mee kan komen. Ganna zie ik ondanks al zijn kwaliteiten toch niet echt ver komen op de cols, van de andere kant is het wel Ineos en mogen we ze dus niet onderschatten. Narvaez begint ook eindelijk weer op een wielrenner te lijken, wellicht komen ze uiteindelijk dus wel gewoon goed voor de dag. En als dat niet het geval is hebben ze altijd Puccio nog om een massale valpartij te veroorzaken, nuttige kracht. Of klimmer Swift, die zou ook wel ineens weer lollig uit de hoek kunnen komen. Gekke ploeg, raar. Bij ONZE jongens van Jumbo-Visma zal het van Steven Kruijswijk moeten komen. Gaat hij eindelijk wraak nemen? Eindelijk de editie van 2016 rechtzetten? Het valt te hopen. Lijkt me alleen niet echt. Geen koers gereden sinds zijn valpartij en dan meteen de Giro beginnen met een paar aankomsten bergop, dat wordt een tijdverlies van jewelste. De ondersteuning is ook weer ouderwets dramatisch. Bouwman en Tolhoek zijn vast aardige jongens, maar ze zouden ook wel eens wat harder mogen fietsen. Jos en Tony voor het vlakke werk, dat zit verder wel snor natuurlijk. Pfingsten klom zowaar best goed in de Tirreno, misschien is dat een ondergewaardeerde kracht. Chris Harper en Tobias Foss zijn de onbekende factoren. Grote klimtalenten, wel de vraag of ze dat meteen kunnen laten zien in hun eerste grote ronde. Met Jan en Addy achter het stuur lijkt die kans mij niet zo groot. FF pissen.
Sunweb komt vooral met Michael Matthews, die is goed in vorm. Zie ik zomaar een aantal ritten winnen. Een mooi afscheidscadeautje, daarna gaat hij weer schijtlollige filmpjes maken bij Mitchelton. De verstikkende protocollen van Iwan waren er wederom teveel aan. Dat geldt ook voor Kelderman en Oomen, die dan weer vooral bergop moeten gaan opvallen. Kelderman kan, als hij... Laat maar zitten. Met Tusveld, Denz en Hamilton veel mascottes. Toch fijn dat die jongens in deze duistere tijden ook aan een verzetje worden geholpen. Hindley is nog wel een leuke klimmer, in de marge. Haga kan misschien nog eens uithalen in een tijdrit. Trek komt met Vincenzo Nibali. Een Siciliaan, die zal dus wel goed voor de dag willen komen. Langzaam opgebouwd, hij zal er wel staan. Hij wordt ondersteund door vijf landgenoten, Bernard en Weening. Wel leuk voor Pietertje, maar ik vraag me af of het aan tafel heel gezellig gaat zijn. Met Ciccone, Brambilla, Conci en Mosca is er best sterke ondersteuning aanwezig. Zelfs Conci en Mosca weten zowaar goede resultaten te halen. Alleen Antonio Nibali blijft een beetje achter, maar met een sterke broer hoef je ook niet echt je best te doen. Bij de Emiraten kijken we naar Ulissi voor de lastigere aankomsten, de sprintjes heuvelop. Bjerg mag z'n best doen tijdens de tijdritten, wat niet gaat lukken. Dramatisch jaar voor die jongen wel, lijkt voorlopig niet echt een renner voor de WT te zijn. Kan snel veranderen, natuurlijk. Conti, die mag weer lekker aan gaan vallen lijkt me. Dombrowski, ja, je moet de plekjes toch op zien te vullen. Gaviria mag gaan sprinten. Samen met Demare toch wel de snelste man aanwezig, op basis van de recente wedstrijden zou ik zeggen dat Gaviria toch wel de favoriet is. Al zijn er dan weer niet veel vlakke sprints, jammer voor die jongens. Richeze is mee ter ondersteuning, maar die mist voorlopig ook de Patbonus. Molano is er ook bij, sympathiek. McNulty mag zichzelf gaan ontdekken als klassementsrenner, dat zal waarschijnlijk niet mee gaan vallen. Paar jaar geleden mocht je hem nog in een adem noemen met Pogacar, nu niet meer.
Het beste bewaren we voor het laatst, we sluiten af met Vini Zabu! Vini Zabú - Brado - KTM, zo heten ze tegenwoordig voluit. Twee Siciliaanse sponsoren en een Oostenrijkse brommerleverancier. Een thuiswedstrijd voor de ploeg dus, zoals het ook een thuiswedstrijd is voor de kopman. Giovanni Visconti werd geboren in Turijn, maar groeide op in Palermo. Hij is dus thuis, erg leuk voor Giovanni. Met de benen van een paar jaar geleden had hij nog wel wat ritten kunnen kapen, dat zie ik nu iets minder snel gebeuren. De jaren beginnen te tellen, daarnaast is Vini Zabu gewoon een dramatische kloteploeg. Simone Bevilacqua, die kent u niet, en daar gaat over drie weken geen verandering in zijn gekomen. Marco Frapporti, die fietst wel altijd in de aanval zonder ooit een succes te boeken. Loreno Rota heeft stiekem nog wel een sterk jaar, heeft hem toch maar mooi een transfer naar Circus Wanty opgeleverd. Komt per ongeluk in de WT terecht, soms zit het mee. Matteo Spreafico kan er he-le-maal niets van. Etienne van Empel heeft een rijke vader, ik ben enorm jaloers. Luca Wackermann komt soms ineens leuk uit de hoek, zo won hij dit jaar uit het niets de Tour du Limousin. Dat was het dan ook wel, daarna haalde hij nergens de finish meer. Zo'n renner, altijd leuk om op te gokken. Op Edoardo Zardini hoeven we niet te gokken. Na 2014 nooit meer ergens gezien, Italiaantjes zijn bijzondere renners.
Gewoon iedere renner besproken, zo. Lijkt me eigenlijk ook wel voldoende voor drie weken. Om het geheel af te ronden kijken we nog even naar de tijdrit. Een merkwaardige tijdrit. Klimmetje van een kilometer, met steentjes en gekke bochtjes door tunneltjes en noem het allemaal maar op. Daarna een afdaling met zelfs een paar haarspeldbochten, dat heb je toch liever niet als je op zo'n fiets zit. Vervolgens een eeuwigheid rechtdoor. Tja. Vooral knallen toch wel. Sterke beren in het voordeel. Maar dan heb je de wind weer, die gaat zonder enige twijfel een rol spelen. We kunnen zomaar een uitslag krijgen die verpest gaat worden door het weer. Maar afijn, ik gooi er gewoon even een korte top vijf uit, puur kijkend naar recente vorm.
1. Ganna. Natuurlijk Ganna. Tijdrit in de Tirreno, wereldkampioen. Meer bewijs heeft een mens niet nodig.
2. Thomas. Gewoon, omdat het een grappenmaker is. Klopt ook wel als je kijkt naar de Tirreno en het wereldkampioenschap.
3. Dennis. Clean sweep van Ineos, om de Giro met een goed humeur te beginnen.
4. Campenaerts. Nou, vooruit, toch iets meer dan een zesde plaat. Alle kleine beetjes kunnen helpen voor NTT. Ik zit nog steeds met een dilemma. Van de ene kant ben ik wel klaar met de ploeg, maar zonder de ploeg zien we nóg minder Afrika in het peloton. Lastig, lastig.
5. Matthews. Een goed begin van wat een verschroeiende Giro gaat worden van hem. Sunweb is niet meer te stoppen. Overigens kun je hier ook zomaar namen als Benjamin Thomas, Jos van Emden, Alex Dowsett of Jan Tratnik invullen, maakt allemaal geen reet uit. Het zal op ruime afstand van Ganna zijn.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Mooi man. Lekker kort en bondig:D
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Toch geen steentjes in Monreale, was de organisatie net iets te spectaculair.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Dat hebben ze heel snel aangelegd dan
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Waarom rijden Ineos en Jumbo eigenlijk nog met velgremmen?
En: Italië heeft natuurlijk wel schitterende monumenten. Jammer dat ze niet in staat zijn het land fatsoenlijk te besturen en met de tijd mee te gaan.
En: Italië heeft natuurlijk wel schitterende monumenten. Jammer dat ze niet in staat zijn het land fatsoenlijk te besturen en met de tijd mee te gaan.
Gaat voor de BHFH-award 2005!
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Humanitas est in bestias bonitas.
I am the hole I can't get out of.
Volgens meeste modellen eerst redelijk sterke wind uit het zuiden, die zwakt dan af en draait naar het noordwesten.
Momenteel warm, hijig, maar weinig van wind gemerkt.
Uw razende reporter is nu wel op het vliegveld, dus verdere updates blijven uit
Uw razende reporter is nu wel op het vliegveld, dus verdere updates blijven uit
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
https://www.procyclingstats.com/race/vuelta-a-burgos/2011/stage-3quote:Op zaterdag 3 oktober 2020 07:48 schreef Beregd het volgende:
Tijdrit bergaf, enkel in de giro...
https://sporza.be/nl/2020(...)n-voo~1601647175238/
Put these foolish ambitions to rest.
Gênant zegquote:Op zaterdag 3 oktober 2020 02:29 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
[ twitter ]
Toch geen steentjes in Monreale, was de organisatie net iets te spectaculair.
Staat iemand voor mij in de rij met een trek shirt die zegt dat hij bij Lotto Jumbo heeft gereden.
Geen Mollema en Weening. Iemand een idee?
De Kort is et ook niet
Geen Mollema en Weening. Iemand een idee?
De Kort is et ook niet
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Steven de Jongh?quote:Op zaterdag 3 oktober 2020 10:13 schreef franklop het volgende:
Staat iemand voor mij in de rij met een trek shirt die zegt dat hij bij Lotto Jumbo heeft gereden.
Geen Mollema en Weening. Iemand een idee?
De Kort is et ook niet
Zeker niet.quote:
Had accreditatie van de Giro. Maar goed, gaat nu ook naar huis
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Hulde aan onze razende reporter
Op basis van welke prestaties is er eigenlijk zoveel vertrouwen in Vlasov? Heeft prima uitslagen gereden, maar nou nergens mutantenprestaties geleverd. Plus, drie weken heeft ie nog nooit gedaan.quote:
Danny Nelissen zet Vlasov op 1. Dat gaat mooi lolleren worden
2,3 en 5 in rondjes en 1,1,3 en 4 in eendagskoersen. Dat is wel heel goed. Meer heeft ie niet gereden.quote:
[..]
Op basis van welke prestaties is er eigenlijk zoveel vertrouwen in Vlasov? Heeft prima uitslagen gereden, maar nou nergens mutantenprestaties geleverd. Plus, drie weken heeft ie nog nooit gedaan.
en nu vol in de voorbereiding voor de Vuelta start in het Baskendland
