[Boekenclub] De FOK! boekenclub #2

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 13:07 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Nee, chicklit volgende maand

quote:

Een prachtig uitgangspunt voor een thriller: het uitzicht vanuit de treinen die dwars door Londen naar kopstations als Euston en Paddington boemelen. Ze scheren langs elkaar en in de oude wijken ook rakelings langs de Victoriaanse achtergevels en -tuinen. Agatha Christie gebruikte het uitzicht van trein-op-trein in 1957 in 4.50 from Paddington. In Het meisje in de trein van Paula Hawkins komt de ochtendtrein naar London Euston elke werkdag met een schok tot stilstand bij een rood sein en biedt daar - een paar seconden, soms een paar minuten - vol uitzicht op achterhuis en -tuin van 15 Blenheim Road.

Deze premisse levert een intrigerende psychologische thriller op, die de laatste maanden een monstersucces in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk werd en nu eerder dan gepland in vertaling verschijnt. Op tijd voor de vakantiekoffers waarin hij thuishoort; dit is goed geconstrueerd en intelligent entertainment.

De fantasie van de alcoholistische forens Rachel slaat danig op hol van haar dagelijkse treinrit. Ze verlangt naar het terugkerende korte uitzicht op het echtpaar op nummer vijftien, dat ze niet kent maar Jess en Jason heeft gedoopt. Jess en Jason leiden ideale levens in het hoofd van Rachel, die op zoek is naar een sprankje schoonheid en hoop nadat echtgenoot Tom haar vijf jaar geleden uit huis zette. Uit Blenheim Road nummer drieëntwintig om precies te zijn, een paar deuren verder dan het huis bij het sein. Daar maakt Tom nu met Anna de baby's die Rachel zielsgraag met hem wilde krijgen.

Rachel is een emotioneel wrak dat mededogen en afkeer oproept. In de ik-persoon vertelt ze over haar vaak licht gestoorde gedachten, versluierd door een stoet gin-tonics en alcohol-gerelateerde geheugenklachten. Ook Jess en Anna nemen het woord en in hun hoofdstukken wordt één ding duidelijk: minstens een van de drie is gek of een leugenaar. Zeker als hun levens elkaar onvermijdelijk raken.

Dat de schrijfster soms wat erg nadrukkelijk plot-trucs uithaalt, vergeef je haar graag door de vaart en de furiën in deze geslaagde mobiele variatie op Hitchcocks Rear Window.

quote:

Nick Dunne zou het hoofd van zijn vrouw overal herkennen. 'De allereerste keer dat ik haar zag, keek ik naar haar achterhoofd; de rondingen hadden iets lieftalligs. Als een glanzende, harde graankorrel of een fossiel uit een rivierbedding.'

Gillian Flynns derde thriller Donker hart gaat over wat zich in die harde graankorrel afspeelt. Daarvan herkende de oude Nick Dunne als het erop aankwam helemaal niets, begrijpt de nieuwe Nick Dunne aan het eind van het boek. Op de laatste pagina's kennen hij en zijn vrouw Amy elkaar inmiddels wel heel goed - zo goed als weinig geliefden gegeven is.

Donker hart begint als een zenuwslopende variant op de relatie-bestseller Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus en eindigt in een diep en afschuwelijk wederzijds begrip; het boek is nog beter dan Flynns eerdere thrillers en het moet raar lopen als dit niet verreweg de beste psychologische thriller van het jaar is die de vele concurrenten ver achter zich laat. Het vloeiende proza doet het onvermijdelijke predicaat 'literaire thriller' op de voorzijde deze keer eer aan.

Amy Dunne is een hels mooi intellectueel meisje dat haar hele leven haar zin krijgt, behalve van haar ouders, twee psychologen die rijk geworden zijn met een reeks kinderboeken over Amazing Amy, een meisje dat sterk op Amy lijkt maar alles net wat beter doet. Nick is een hartelijke, maar op allerlei manieren nogal slonzige journalist en de eerste man die zo goed in Amy's plannen past dat ze besluit bij hem te blijven.

Dat gaat jaren goed, totdat de economische crisis toeslaat, Nick zijn baan als journalist verliest en het paar tegen Amy's zin van Manhattan naar een suf plaatsje in Missouri verhuist, pal aan de Mississippi rivier. Daar neemt Nick op Amy's kosten een aandeel in een café dat hij met zijn zuster Margot runt terwijl Amy thuis zit weg te kwijnen. Ineens verdwijnt ze.

Tijdens het lezen van Donker hart vermoed je meteen dat Flynn zowel met de hoofdpersonen als de lezer een spelletje speelt; het is alleen onmogelijk te achterhalen wat de regels en de motieven zijn. Er is een heel geschikte Amerikaanse term voor wat Donker hart is: een briljante mindfuck.

Vanuit de afwisselende perspectieven van Nick en Amy rent de lezer door een relationeel mijnenveld en als het geluid van alle explosies is weggestorven, zijn veel aspecten van de mannelijke en vrouwelijke psyche door Gillian Flynn grijnzend in je gezicht geduwd.

Donker Hart is een perfect psychologisch raadsel en een monumentaal eerbetoon aan glorieuze vrouwelijke finesse. Daarover werd in thrillers sinds Patricia Highsmith niet meer zo mooi, vals en vlijmscherp geschreven.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 12:46 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ja, dat topic waar ik dan kennelijk in de OP overheen kijk.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 14:37 schreef Fok-it het volgende:
Ik zit op mobiel dus hopelijk kan @:Fugue mijn inbreng voorzien van mooie linkjes of beschrijvingen

Ik doe er ook twee want yolo

De onsterfelijken van Chloe Benjamin en Aan het einde van de wereld van Kristin Hannah

quote:

New York, 1969. De broers en zussen Gold krijgen als kind hun sterfdatum te horen van een helderziende. De voorspelling heeft grote gevolgen voor hen in de vijftig jaar die volgen en allevier proberen ze op eigen wijze het lot te bezweren: oogappel Simon vlucht naar de westkust, op zoek naar de liefde in het San Francisco van de jaren tachtig. De dromerige Klara wordt illusionist in Las Vegas, geobsedeerd door de grens tussen werkelijkheid en fantasie. Oudste zoon Daniel zoekt naar zekerheid als legerarts in de jaren na 9/11, hopend aan het lot te kunnen ontkomen. En de serieuze Varya probeert de grens tussen de wetenschap en onsterfelijkheid te breken. De onsterfelijken is een prachtige ode aan de onontkoombare kracht van verhalen en van familiebanden.

quote:

Voor een gezin in crisis wordt hun emigratie naar Alaska, de laatste échte wildernis van Amerika, de ultieme test
Sinds Ernt Allbright is teruggekeerd uit Vietnam, waar hij krijgsgevangene was, heeft hij nachtmerries, woedeaanvallen en kost het hem moeite het normale leven weer op te pakken. Op een dag neemt hij een impulsieve beslissing: hij verhuist met zijn gezin naar Alaska om daar een zelfvoorzienend bestaan te gaan leiden. Zijn dertienjarige dochter Leni hoopt dat die drastische stap hun eindelijk rust zal brengen. Haar moeder is bereid alles te doen voor de man van wie ze houdt met een stormachtige, irrationele passie – zelfs als ze hem moet volgen naar het einde van de wereld.

Aanvankelijk lijkt Alaska alles te zijn waarop ze hoopten; ze worden er opgenomen in een gemeenschapje van sterke, onafhankelijke pioniers. Maar als de winter invalt en de staat in maandenlange duisternis en bittere kou wordt gehuld, verslechtert Ernts toch al kwetsbare psychische toestand. Het gezin moet alles op alles zetten om de uitdagingen buiten én binnen de muren van hun huis het hoofd te bieden.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 15:58 schreef Pleun2011 het volgende:
Wat valt er eigenlijk te bespreken over een thriller? Meestal word er ergens in het verhaal een moord gepleegd en gaan de hoofdpersonen die eens oplossen. Dat lukt altijd. En dat is het dan.

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 18:32 schreef MaJo het volgende:
Ik snap het gezeur op de Avond is Ongemak niet zo goed, ik vind het echt prima leesbaar. Echte Nederlandse literatuur in de lijn van boeken als Bonita Avenue en Joe Speedboot. Ik ben nu over de helft en ben nog wel geïntrigeerd

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 18:38 schreef Fok-it het volgende:
Hoeveel boeken wil je iedereen uit laten kiezen? Zijn er al best wat volgens mij