R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Allereerst wil ik zeggen dat ik trots op je ben, je doet veel dingen uit jezelf die goed voor je zijn zoals stoppen met benzos, stoppen met drinken, en veel sporten. Heel knap ook dat je ondanks je problemen je nog steeds probeert af te spreken met mensen, ik kan me voorstellen dat dit veel moeite kost.quote:Op maandag 26 oktober 2020 08:18 schreef Stigma86 het volgende:
Zelf heb ik nog nooit zo diep gezeten als nu, en het gekke is dat ik in deze laatste maand+;
- gestopt ben met (zware) benzos
- gestopt ben met drinken
- bepaalde ('negatieve') contacten 'on hold- heb gezet
- bij een psycholoog zit 1x in de 2 weken ongeveer (dit is nu opgeschaald naar 1x p week ivm 'high risk suicide', want psych maakte zich zorgen, en ik ook eigenlijk, al was het voor mij meer een opluchting)
- doorverwezen ben naar langdurige intensive therapie met specialisten
- ben +-3 x per week aan het sporten en wandel ook regelmatig in de natuur
- zie bepaalde familieleden weer voor gewoon een etentje of korte afspraak
- bepaalde goede vrienden spreek ik af en toe af 1op1 (die weten niet wat er echt speelt, maar grote groepen kan ik niet verdragen nu)
- heb nog 2 mensen buiten mijn familie/werk/vrienden om die wel ALLES weten en die spreek ik maandelijks en daar vertel ik vrijwel alles tegen.
- beter ritme probeer te houden
- gezonder probeer te eten,
Vooralsnog ben ik niet aan medicatie begonnen, daar zal ik het later over hebben als ik in therapie ga met artsen.
Ik vraag me wel vaak af waar ik in godsnaam in belandd ben.. zo ben ik niet? Of toch wel? Dit is de nieuwe ik dus?!
Maar dit weekend was dus weer minder..ben echt kilos afgevallen, heb dit weekend van vrij/zo denk ik zo'n 1200 kcal naar binnen gewerkt, heb ik ook een fysieke walging over mezelf. Kon echt niks verdragen, dood en dood op, en Maar razende gedachten over wat ik fout heb gedaan en GIGANTISCHE schuld gevoelens en zelfverwijt, en daarnaast ook zelf haat. (Wij hebben het hier zo goed, en jij wilt er mee stoppen, wat een sukkel ben je, jij hoort hier geen eens te zijn etc) mijn demonen hebben enorm veel voer gekregen sinds de life-events. En ik kan het niet meer omdraaien. Ik voel me nog verplicht tegenover de paar mensen die echt om me geven om nog het 1 en ander te proberen, en daar ben ik ook mee bezig.
Maarja wat voor een leven heb je als je alleen maar leeft omdat er nog een paar mensen om je geven. Ik leef geen eens meer voor mezelf, ben een biologisch systeem wat wacht om uiteindelijk stil te vallen.
Geen straks meer geen toekomst meer. The future is bleak.
Ik las net een stukje dat jongeren wel angst hadden en gestresst waren ivm covid19, omdat je niet weet wanneer er een eind aan zit.
Nou, dat gevoel ken ik al 2.5 jaar. Depressie heeft ook geen einde(voor je gevoel). En het lijkt ook wel geen begin te hebben, ik geloof dat ik al heel mijn leven zo heb gevoelt. Kan me geen eens meer herinneren wanneer ik gewoon stabiel, tevreden, gelukkig, op mn gemak was of gewoon een keer op stond en zin had om aan de dag te beginnen. Dat is iig 2.5 jaar geleden, sindsdien is wakker worden een hel. Had vanacht een nachtmerrie, zoals wel vaker maar stond op in de volgende nachtmerrie. Het liefst blijf ik eeuwig slapen. En daarboven op komt voor mij/ons ook nog eens covid19.
Laatste week slaap ik rond 1 a 2 met geluk. Maar ben ik weer wakker rond 5 a 6 met de enorme razende negatieve dwingende gedachten die niet meer stoppen totdat ik ga slapen. Ondanks dat ik wel dus bezig ben. Soms zijn de gedachtes zelfs erger als ik bezig ben, en ga ik me ook slechter voelen na bepaalde goede dingen die ik heb gedaan. En dit drijft je wel tot wanhoop en hopeloosheid.
We gaan nog door maar het is wel dag in dag uit een slachtveld.
Just another day waiting to go back to bed
Ik begrijp je ook volkomen over je depressie. Eenmaal meegemaakt gun ik het echt niemand. En ik herken de gedachtes die je hebt, zoals (wij hebben het hier goed in NL, en ik denk aan de dood.) maar dat is echt de depressie die spreekt. En dat je je verplicht voelt om te leven om geen andere te kwetsen en dat je niet leeft voor jezelf. Echt heel begrijpelijk. Het is zo rot om dit te lezen, alsof er een spiegel voor je wordt gehouden.
Zijn er nog dingen waar je plezier uit behaald? Helpen die sessies met de psycholoog?
Ik zie dat je last hebt van nachtmerries, komt dat door traumas? En ben je al begonnen met traumaverwerking/emdr?
Ik had echt gewild dat ik iets voor je kon doen, maar je kan me altijd een dm sturen als er iets is waarover je het wil hebben. Misschien helpt het om te luchten.
Maar in ieder geval, je bent echt goed bezig en je zegt dat je net een maand bent begonnen hiermee, hopelijk zal het snel beter met je gaan want je doet het echt goed.
(Vraagje: hoe ben je gestopt met de benzos?) (en hoe heb je het sporten opgepakt, wat was de aanleiding en hoe hou je het vol?) Ik zou dit ook heel graag willen maar het lijkt me zo lastig.
Ik denk zelf dat het feit dat ze je probleem bagetalliseren helaas eerder regel dan uitzondering is.quote:
Pfff zit er helemaal doorheen. Ik had deze week een intake bij een psychiater waarop ik heel lang op heb moeten wachten.
Het voelde niet alsof er naar me werd geluisterd.
Volgens haat ben ik niet schizofreen (zei mijn 1e behandelaar), mijn 2e behandelaar zei dat ik en niet bipolair ben maar last heb van traumas. En nu mijn huidige behandelaar zegt dat ik wel last heb van een bipolaire stoornis.
Verder slik ik niks. Ik ben het afgelopen jaar 4 maanden opgenomen geweest. Ik ben hier veel slechter uitgekomen en er zijn ook een aantal fouten gemaakt, zoals mij te laat aanmelden voor een wachtlijst voor traumaverwerking.
Ik weet het echt niet meer...
Is het normaal trouwens dat een psychiater zegt dat ik gewoon vrienden moet maken en het zelf moet doen? Dit is toch het laatste wat je wil horen van een psychiater?
Terwijl ik dit al mijn hele leven probeer en niet voor niks een afspraak bij haar heb.
Ik zit er echt helemaal doorheen en weet niet meer wat ik wil doen. Ik wil nooit meer opgenomen worden want dan ben ik liever nog dood. Maar ik wil helemaal niet dood, ik wil hulp krijgen en het proberen, maar wat ik ook doe het lijkt maar niet te helpen.
Inmiddels ben ik door al deze verwijzingen en opname in kliniek, vele medicatie, niet in staat om te studeren dit jaar aan de universiteit.
Met heel veel geluk zou dat kunnen weer in september...maar ik weet niet hoe ik de tijd ga overbruggen, want ik heb tot nu toe geen gesprekken gehad met een psycholoog en sta nog heel lang op de wachtlijst. Daarnaast heb ik geen duidelijk diagnose, dus ik weet het echt niet meer. Het is zo rot om je op je 22e al zo te voelen.
Ik heb de zorgverzekering gebeld voor wachttijdbemiddeling. Ik heb ook de huisarts gebeld ofdat ik naar een andere praktijk kan gaan, maar dit is niet mogelijk vanwege mijn opname in de kliniek en risico op crisis. Dus ik kan niets anders dan wachten. Terwijl het nu al slecht gaat...ik ben zo bang dat het weer zal escaleren en dat het dan te laat is.
Weten jullie iets wat ik zelf kan doen?
Momenteel slik ik veels te veel benzos om maar te kunnen slapen en om alles te vergeten, maar dit is natuurlijk ook geen oplossing.
Soms krijg ik de neiging om weer te blowen maar dan ben ik verder van huis. Zelfde geldt voor drank.
Ik voel me aan mijn lot overgelaten. Sorry voor dit nare bericht.
Heeft iemand hier ervaring mee in de GGZ en hoe kan je er zelf nog het beste van maken?
Bij mij zeiden ze ook dat er niets aan de hand was, dat ze niet snapten waarom ik daar was terwijl ik het zelf als mijn laatste hoop zag. Maar ik heb dan ook geen trauma’s zoals jij. Dus helaas ook geen tips hoe je ermee om kunt gaan.
https://www.trouw.nl/binn(...)chop-nemen~b6b7ba54/
lijkt op posts op fok. “Zoek een hobby”. En deze mensen krijgen daarvoor betaald? Wtf. Dat wil ik ook wel.quote:Verschillende instellingen werken al op een nieuwe manier, met zogeheten ‘herstelgerichte intakes’. Klink: “Dan zit je niet meer tegenover één persoon die de DSM-score (DSM is het boek waarin alle psychische en psychiatrische stoornissen staan beschreven, red.) bijhoudt en jou een diagnose meegeeft, plus eventueel medicatie om de problematiek op te lossen. Herstelgerichte intake is kijken welk probleem er echt speelt. Neem een paniekaanval bij een presentatie. Is dat DSM-waardige problematiek, of zeg je: met lichte hulp en contact met lotgenoten komen we er ook uit.”
Geestelijke gezondheidszorg wordt afgeschaald, straks bestaat het misschien helemaal niet meer.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-10-2020 11:46:24 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Lieve Geennaam, hou moed. Als het niet meer gaat bel een noodnummer. Goed dat je post hier 👍🏻 Wist ik maar welke raad ik je kan geven, maar ik weet het niet.
Ja precies dat idee had ik ook, alleen al omdat ze weten dat je aan de universiteit (hebt) gestudeerd, word je al anders behandeld. Ze vinden het vaak vreemd dat ik ondanks al mijn traumas, kon begonnen aan een universitaire studie. Daar werden ook vaak opmerkingen over gedaan dus het zit niet in mijn hoofd.quote:Op donderdag 29 oktober 2020 11:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ik denk zelf dat het feit dat ze je probleem bagetalliseren helaas eerder regel dan uitzondering is.
Bij mij zeiden ze ook dat er niets aan de hand was, dat ze niet snapten waarom ik daar was terwijl ik het zelf als mijn laatste hoop zag. Maar ik heb dan ook geen trauma’s zoals jij. Dus helaas ook geen tips hoe je ermee om kunt gaan.
https://www.trouw.nl/binn(...)chop-nemen~b6b7ba54/
Geestelijke gezondheidszorg wordt afgeschaald, straks bestaat het misschien helemaal niet meer.
Ook merkte ik dat mijn psychiater veel aannames maakte en mij niets vroeg.
Hoe gaat het met jou? Hoelang zit je in de GGZ en is het voor jou ook lastig om de juiste hulp te ontvangen?
En lief van je dat je reageert op mijn moeilijke bericht, dat waardeer ik echt heel erg.
Dat heb ik van de week gedaan voor het eerst, dat was de eerste keer in de GGZ dat er naar mij werd geluisterd dus dat voelde erg goed. Ik heb toen toch maar besloten om het niet te beeindigen. Ik wil dat ook niet. Het leven kan zo mooi zijn zonder depressie. Ik wil over 10 jaar terugkijken op deze periode en erom lachen. Ik wil sterk zijn en mezelf bewijzen dat ik het kan. Maar ik kan het niet meer alleen na 22 jaar en hulp zoeken is echt verdomd lastig.quote:
Lieve Geennaam, hou moed. Als het niet meer gaat bel een noodnummer. Goed dat je post hier 👍🏻 Wist ik maar welke raad ik je kan geven, maar ik weet het niet.
Bedankt voor je reactie, waardeer het heel erg. Dit topic is echt beter dan verwacht met hele lieve (onbekende) mensen.
Hoe gaat het met jou?
Op zich is bellen , bijv naar luisterlijn, wel een goede raadquote:
Lieve Geennaam, hou moed. Als het niet meer gaat bel een noodnummer. Goed dat je post hier 👍🏻 Wist ik maar welke raad ik je kan geven, maar ik weet het niet.
Nou ik weet niet of het daar aan ligt. Natuurlijk is het zo dat intelligentie wel bijdraagt aan vermindering van psychische problemen. Maar trauma lijkt me iets dat daar los van staat, en als je potentie hebt is het extra zuur als je alsnog dat niet kan verwezenlijken. Maar mensen met zwakbegaafdheid behandelen ze net zo, dat was bij mij vastgesteld. Maar ik heb wel een opleiding afgerond al was het geen universitaire dus misschien kwam het daar wel door, dat ze dan idd denken wat zeur je. Ook als je daarna evengoed alsnog kansloos bent op de arbeidsmarkt.quote:
Ja precies dat idee had ik ook, alleen al omdat ze weten dat je aan de universiteit (hebt) gestudeerd, word je al anders behandeld. Ze vinden het vaak vreemd dat ik ondanks al mijn traumas, kon begonnen aan een universitaire studie. Daar werden ook vaak opmerkingen over gedaan dus het zit niet in mijn hoofd.
Ook merkte ik dat mijn psychiater veel aannames maakte en mij niets vroeg.
Hoe gaat het met jou? Hoelang zit je in de GGZ en is het voor jou ook lastig om de juiste hulp te ontvangen?
En lief van je dat je reageert op mijn moeilijke bericht, dat waardeer ik echt heel erg.
Ja aannames herken ik ook. Idd over wat voor stoornis hje hebt nog voor het is “getest”. En als dan uit die testen iets anders blijkt, dan zijn de testen niet betrouwbaar.
Met mij gaat het, rationeel gezien, goed. Heb nonstop last van angst/afleiding/somberheid/vermoeidheid maar via dit forum heb ik geleerd dat dit normaal is. R&P / Hoe vaak heb jij last van jezelf? Ja het was lastig. Understatement. Op dit moment weid ik er liever niet over uit, want ik heb dit hier heel vaak gedaan en ik werd iedere keer een soort van gelyncht. Maar het kwam erop neer dat ik ongeveer 8 jaar werd onderzocht en ze daarna zeiden: je hebt niks. We kunnen je niet helpen. Ondertussen wel gesprekken gehad die een klein beetje hielpen en medicijnen. Maar ongeveer 60-70% was denk ik verspilde tijd.
Ja ik herken het dus vandaar. Bedankt dat jij het wel waardeert.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Met mij gaat het goed. Dank je! Waar ik nu aan denk: als je ergens een lijntje voelt dat iets beter gaat, dan ben je op de goede weg, zo was dat voor mij. De rest mag dan een puinhoop zijn maar dat ene lijntje is een begin.quote:
[..]
Dat heb ik van de week gedaan voor het eerst, dat was de eerste keer in de GGZ dat er naar mij werd geluisterd dus dat voelde erg goed. Ik heb toen toch maar besloten om het niet te beeindigen. Ik wil dat ook niet. Het leven kan zo mooi zijn zonder depressie. Ik wil over 10 jaar terugkijken op deze periode en erom lachen. Ik wil sterk zijn en mezelf bewijzen dat ik het kan. Maar ik kan het niet meer alleen na 22 jaar en hulp zoeken is echt verdomd lastig.
Bedankt voor je reactie, waardeer het heel erg. Dit topic is echt beter dan verwacht met hele lieve (onbekende) mensen.
Hoe gaat het met jou?
Geennaam, dat klinkt klote. Je staat nu op een wachtlijst? Hoe lang is de verwachting dat je nog moet wachten?
Kan je niet diezelfde organisatie bellen dat het nu zo slecht gaat? Want je moet dan wachten op die traumabehandeling, maar is er in de tussentijd helemaal niks?
Kan je niet diezelfde organisatie bellen dat het nu zo slecht gaat? Want je moet dan wachten op die traumabehandeling, maar is er in de tussentijd helemaal niks?
Fake it till you make it...
Ik herken het, het gevoel dat je tijd wordt verspild en je aan het lijntje wordt gehouden. Telkens worden doorverwezen, beloftes die worden gemaakt en niet worden nagekomen.quote:
[..]
Op zich is bellen , bijv naar luisterlijn, wel een goede raad
[..]
Nou ik weet niet of het daar aan ligt. Natuurlijk is het zo dat intelligentie wel bijdraagt aan vermindering van psychische problemen. Maar trauma lijkt me iets dat daar los van staat, en als je potentie hebt is het extra zuur als je alsnog dat niet kan verwezenlijken. Maar mensen met zwakbegaafdheid behandelen ze net zo, dat was bij mij vastgesteld. Maar ik heb wel een opleiding afgerond al was het geen universitaire dus misschien kwam het daar wel door, dat ze dan idd denken wat zeur je. Ook als je daarna evengoed alsnog kansloos bent op de arbeidsmarkt.
Ja aannames herken ik ook. Idd over wat voor stoornis hje hebt nog voor het is “getest”. En als dan uit die testen iets anders blijkt, dan zijn de testen niet betrouwbaar.
Met mij gaat het, rationeel gezien, goed. Heb nonstop last van angst/afleiding/somberheid/vermoeidheid maar via dit forum heb ik geleerd dat dit normaal is. R&P / Hoe vaak heb jij last van jezelf? Ja het was lastig. Understatement. Op dit moment weid ik er liever niet over uit, want ik heb dit hier heel vaak gedaan en ik werd iedere keer een soort van gelyncht. Maar het kwam erop neer dat ik ongeveer 8 jaar werd onderzocht en ze daarna zeiden: je hebt niks. We kunnen je niet helpen. Ondertussen wel gesprekken gehad die een klein beetje hielpen en medicijnen. Maar ongeveer 60-70% was denk ik verspilde tijd.
Ja ik herken het dus vandaar. Bedankt dat jij het wel waardeert.
Ik heb het afgelopen jaar voor het eerst kennis gemaakt met de GGZ en ik heb me verbaasd over hoe snel je een "etiket" krijgt. Blijkbaar verdienen ze daar geld aan via de zorgverzekering, heel apart.
En wat mij nog meer verbaasde, was dat er zonder onderzoek een diagnose werd gegeven met de daarbij behorende medicatie.
In mijn geval bleek dat ik een (te) hoge dosering antipsychotica heb gekregen, in het geval van mijn klachten. Dit zei een psychiater gespecialiseerd in psychoses en schizofrenie. (Ik heb geen schizofrenie of psychose gehad)
Ik heb echt het idee gekregen dat psychiaters slaven zijn van de zorgverzekering en (misschien) omdat ze niet genoeg tijd hebben, ook geen menselijke benadering zoeken en maar etiketten plakken en medicatie voorschrijven.
In de kliniek zag ik de psychiater zelfs niet zo vaak, maar er werden wel veel aanpassingen gedaan in mijn diagnose/medicatie, zonder verbetering. Voelde echt alsof ik aan het lijntje werd gehouden. Grappig dat jij iets soortgelijks hebt meegemaakt.
Heel vervelend wel om te horen dat je dagelijks last hebt van angst, somberheid en vermoeidheid, komt dat door de medicatie? Of door je ziektebeeld?
Dit topic is heel erg fijn, met lotgenoten praten, maar als je de behoefte hebt om te dmen, vind ik dat ook goed!
Ik ben echt blij dat ik mijn hart kan luchten met mensen die mijn kant van het verhaar weliswaar begrijpen.
Ik heb de zorgverzekering gebeld voor wachtlijstbemiddeling. Mijn oude behandelaar gebeld of ik voorrang kon krijgen, dit is geweigerd. Ik heb mijn huisarts gebeld om navraag te doen, want aan mij wilden ze niks kwijt behalve dat het nog een paar maanden kan duren. (Echt een klote organisatie, al zeg ik het zelf)quote:
Geennaam, dat klinkt klote. Je staat nu op een wachtlijst? Hoe lang is de verwachting dat je nog moet wachten?
Kan je niet diezelfde organisatie bellen dat het nu zo slecht gaat? Want je moet dan wachten op die traumabehandeling, maar is er in de tussentijd helemaal niks?
Heel vreemd vind ik het zelf, want juist als je net uit de kliniek komt, zou er iets klaar voor je moeten zijn waardoor je niet weer opgenomen hoeft te worden.
Maar goed, ik hoor morgen meer hierover en hopelijk valt die wachtlijst mee. Want zo gaat het echt niet meer verder
Mooi! Ik hoop dat ene lijntje te vinden haha, klinkt veel belovend.quote:
[..]
Met mij gaat het goed. Dank je! Waar ik nu aan denk: als je ergens een lijntje voelt dat iets beter gaat, dan ben je op de goede weg, zo was dat voor mij. De rest mag dan een puinhoop zijn maar dat ene lijntje is een begin.
Zijn er mensen die antidepressiva slikken? Wat is jullie ervaring daarmee? Hielp het bij jullie de scherpe randjes eraf te halen?
Naar wat ik heb begrepen is dat het maar helpt bij 1 op de 3 mensen. Je in het begin als jongere, er meer kans bestaat op suicide. En dat het heel lastig is om ermee te stoppen, dus heel langzaam moet afbouwen. En daarnaast dat de bijwerkingen heel heftig kunnen zijn.
Zijn er mensen hier met succesverhalen, of helemaal niet?
Ik twijfel zelf of ik er aan moet beginnen, ben een beetje sceptisch, maar ik kan dan ook niemand persoonlijk dat dit gebruikt.
Naar wat ik heb begrepen is dat het maar helpt bij 1 op de 3 mensen. Je in het begin als jongere, er meer kans bestaat op suicide. En dat het heel lastig is om ermee te stoppen, dus heel langzaam moet afbouwen. En daarnaast dat de bijwerkingen heel heftig kunnen zijn.
Zijn er mensen hier met succesverhalen, of helemaal niet?
Ik twijfel zelf of ik er aan moet beginnen, ben een beetje sceptisch, maar ik kan dan ook niemand persoonlijk dat dit gebruikt.
Het helpt wel om weer kracht te krijgen.quote:
Zijn er mensen die antidepressiva slikken? Wat is jullie ervaring daarmee? Hielp het bij jullie de scherpe randjes eraf te halen?
Naar wat ik heb begrepen is dat het maar helpt bij 1 op de 3 mensen. Je in het begin als jongere, er meer kans bestaat op suicide. En dat het heel lastig is om ermee te stoppen, dus heel langzaam moet afbouwen. En daarnaast dat de bijwerkingen heel heftig kunnen zijn.
Zijn er mensen hier met succesverhalen, of helemaal niet?
Ik twijfel zelf of ik er aan moet beginnen, ben een beetje sceptisch, maar ik kan dan ook niemand persoonlijk dat dit gebruikt.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Best wel raar dat je na zo'n opname geen vangnet hebt tot je aan de beurt bent voor je behandeling.quote:
[..]
Ik heb de zorgverzekering gebeld voor wachtlijstbemiddeling. Mijn oude behandelaar gebeld of ik voorrang kon krijgen, dit is geweigerd. Ik heb mijn huisarts gebeld om navraag te doen, want aan mij wilden ze niks kwijt behalve dat het nog een paar maanden kan duren. (Echt een klote organisatie, al zeg ik het zelf)
Heel vreemd vind ik het zelf, want juist als je net uit de kliniek komt, zou er iets klaar voor je moeten zijn waardoor je niet weer opgenomen hoeft te worden.
Maar goed, ik hoor morgen meer hierover en hopelijk valt die wachtlijst mee. Want zo gaat het echt niet meer verder
Zou de praktijkondersteuner van de huisarts anders eventueel kunnen ondersteunen in de tussenliggende tijd?
Ik heb veel verschillende antidepressiva (ssri's) geslikt. Ik had weinig bijwerkingen, maar ook niet zoveel werking. Afbouwen was ook niet zo'n probleem.quote:
Zijn er mensen die antidepressiva slikken? Wat is jullie ervaring daarmee? Hielp het bij jullie de scherpe randjes eraf te halen?
Naar wat ik heb begrepen is dat het maar helpt bij 1 op de 3 mensen. Je in het begin als jongere, er meer kans bestaat op suicide. En dat het heel lastig is om ermee te stoppen, dus heel langzaam moet afbouwen. En daarnaast dat de bijwerkingen heel heftig kunnen zijn.
Zijn er mensen hier met succesverhalen, of helemaal niet?
Ik twijfel zelf of ik er aan moet beginnen, ben een beetje sceptisch, maar ik kan dan ook niemand persoonlijk dat dit gebruikt.
Tot ik als een soort laatste poging van mijn behandelaar een mao-remmer kreeg, anders wist zij het ook niet meer en zou ze me door gaan sturen. Dat middel werkte wel, dat was echt een opmerkelijk verschil. Alsof het zwaarbewolkt was en de lucht een heel stuk opklaarde. Dus dat laatste middel was echt een succesverhaal!
En van daaruit was er weer ruimte voor behandeling.
Het afbouwen hebben we heel heel heel langzaam gedaan, ik denk dat ik daar ruim een half jaar mee bezig ben geweest.
Het is lastig om iets in het algemeen erover te zeggen, want het is zo verschillend hoe het wel of niet werkt voor iemand.
Fake it till you make it...
Ja, dat vind ik het ergste. Je krijgt hoop en die blijkt dan nergens op te zijn gebaseerd.quote:
Ik herken het, het gevoel dat je tijd wordt verspild en je aan het lijntje wordt gehouden. Telkens worden doorverwezen, beloftes die worden gemaakt en niet worden nagekomen.
Ja klopt. Dat verbaast mij ook.quote:Ik heb het afgelopen jaar voor het eerst kennis gemaakt met de GGZ en ik heb me verbaasd over hoe snel je een "etiket" krijgt. Blijkbaar verdienen ze daar geld aan via de zorgverzekering, heel apart.
En wat mij nog meer verbaasde, was dat er zonder onderzoek een diagnose werd gegeven met de daarbij behorende medicatie.
Maar waarom heeft dat dan geen consequenties vraag ik mij af. Want dan heb je het gevoel dat er steeds fouten worden gemaakt zonder dat het iets uitmaakt en zonder dat het bijdraagt aan de oplossing.quote:In mijn geval bleek dat ik een (te) hoge dosering antipsychotica heb gekregen, in het geval van mijn klachten. Dit zei een psychiater gespecialiseerd in psychoses en schizofrenie. (Ik heb geen schizofrenie of psychose gehad)
Zijn ze ook maar verzekering wil juist kosten besparen, ideale behandeling volgens de verzekering is geen dure medicijnen maar tip a la zoek vrienden, je kan het zelf wel oprotten. Maar naar mijn mening zijn instellingen hier zelf schuldig aan omdat hun zorg te duur is voor de gewone mens omdat het niet efficient genoeg is.quote:Ik heb echt het idee gekregen dat psychiaters slaven zijn van de zorgverzekering en (misschien) omdat ze niet genoeg tijd hebben, ook geen menselijke benadering zoeken en maar etiketten plakken en medicatie voorschrijven.
Nou niet wat betreft medicatie. Dat kreeg ik een paar keer en dat hielp erg goed voor angst (niet voor stemming mijn stemming werd er afgevlakt van waardoor ik ook niet meer echt blij werd maar na verandering medicatie was dat minder) maar na wisseling van psycholoog kreeg ik helemaal geen medicatie meer omdat mijn klachten daarvoor niet erg genoeg meer werden bevonden. Maar het is wel raar idd. Dat blijkbaar mensen zonder psychiatrische opleiding zomaar medicatie mogen wijzigen.quote:In de kliniek zag ik de psychiater zelfs niet zo vaak, maar er werden wel veel aanpassingen gedaan in mijn diagnose/medicatie, zonder verbetering. Voelde echt alsof ik aan het lijntje werd gehouden. Grappig dat jij iets soortgelijks hebt meegemaakt.
Nee, medicatie mag ik dus niet meer. En ik heb ook geen ziektebeeld, nouja, mn ziektebeeld is officieel domme aansteller. Het komt door m’n persoonlijkheid. Heb ook last van irritatie en woede.quote:Heel vervelend wel om te horen dat je dagelijks last hebt van angst, somberheid en vermoeidheid, komt dat door de medicatie? Of door je ziektebeeld?
Nou ik weet niet of ik het voor 100% begrijp omdat ik geen trauma’s en geen medicatie heb. Maar het negatieve gevoel over de ggz (ik schrijf expres gevoel omdat het volgens anderen tussen mn oren zit en anderen niks verkeerd hebben gedaan) herken ik wel.quote:Dit topic is heel erg fijn, met lotgenoten praten, maar als je de behoefte hebt om te dmen, vind ik dat ook goed!
Ik ben echt blij dat ik mijn hart kan luchten met mensen die mijn kant van het verhaar weliswaar begrijpen.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-10-2020 18:13:00 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Thnx voor de berichtjes en zo. Operatie is goed gegaan, maar ik heb er gigantisch spijt van. Het is nu 3 weken geleden, maar ik zou willen dat ik het nooit gedaan had.
Positiever nieuws: morgen interview met GGZ, voor persoonlijkheid, komende 1.5 week 2 gesprekken voor Autistisch spectrum (al zal daar niks uitkomen, maar ja, ik ben toch bezig). Die dingen lopen in ieder geval.
Ik zal langzaam wel terug moeten naar de "echte" wereld. Ik lig er nu zo een 1.5 jaar al uit. Hoe hebben jullie het gedaan/denken jullie dat te doen?
Positiever nieuws: morgen interview met GGZ, voor persoonlijkheid, komende 1.5 week 2 gesprekken voor Autistisch spectrum (al zal daar niks uitkomen, maar ja, ik ben toch bezig). Die dingen lopen in ieder geval.
Ik zal langzaam wel terug moeten naar de "echte" wereld. Ik lig er nu zo een 1.5 jaar al uit. Hoe hebben jullie het gedaan/denken jullie dat te doen?
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Waarom heb je spijt van die operatie?quote:
Thnx voor de berichtjes en zo. Operatie is goed gegaan, maar ik heb er gigantisch spijt van. Het is nu 3 weken geleden, maar ik zou willen dat ik het nooit gedaan had.
Positiever nieuws: morgen interview met GGZ, voor persoonlijkheid, komende 1.5 week 2 gesprekken voor Autistisch spectrum (al zal daar niks uitkomen, maar ja, ik ben toch bezig). Die dingen lopen in ieder geval.
Ik zal langzaam wel terug moeten naar de "echte" wereld. Ik lig er nu zo een 1.5 jaar al uit. Hoe hebben jullie het gedaan/denken jullie dat te doen?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Sorry ik moet ergens mijn spanning kwijt. Crisisdienst gebeld, vertelt wat ik gedaan heb om mijn problemen te verminderen en dat ik er niet uitkom... Krijg ik te horen "ja.. dan weten wij het ook niet. Succes vanavond" en ophangen...
Oke... ik ben erg destructief geweest en zit nu op mijn veilige plek. Ik word gek, ik trke dit niet en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Dit is ong,eollijk en ik loop helemaal vast enb ik wil niet meer leven... en de crisidienst weet het ookniet. Ik volek niet snel maar nu kwna ik bijna niet anders. Ik draaf droo kan niet stoppen. Ditagat zo niet goed
Oke... ik ben erg destructief geweest en zit nu op mijn veilige plek. Ik word gek, ik trke dit niet en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Dit is ong,eollijk en ik loop helemaal vast enb ik wil niet meer leven... en de crisidienst weet het ookniet. Ik volek niet snel maar nu kwna ik bijna niet anders. Ik draaf droo kan niet stoppen. Ditagat zo niet goed
Ik weet niet wat ik kan zeggen om te helpen maar heel veel sterktequote:
Sorry ik moet ergens mijn spanning kwijt. Crisisdienst gebeld, vertelt wat ik gedaan heb om mijn problemen te verminderen en dat ik er niet uitkom... Krijg ik te horen "ja.. dan weten wij het ook niet. Succes vanavond" en ophangen...
Oke... ik ben erg destructief geweest en zit nu op mijn veilige plek. Ik word gek, ik trke dit niet en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Dit is ong,eollijk en ik loop helemaal vast enb ik wil niet meer leven... en de crisidienst weet het ookniet. Ik volek niet snel maar nu kwna ik bijna niet anders. Ik draaf droo kan niet stoppen. Ditagat zo niet goed
Twiddel
Child, bel een ander noodnummer, van Luisterlijn bijv. 0900-0767quote:
Sorry ik moet ergens mijn spanning kwijt. Crisisdienst gebeld, vertelt wat ik gedaan heb om mijn problemen te verminderen en dat ik er niet uitkom... Krijg ik te horen "ja.. dan weten wij het ook niet. Succes vanavond" en ophangen...
Oke... ik ben erg destructief geweest en zit nu op mijn veilige plek. Ik word gek, ik trke dit niet en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Dit is ong,eollijk en ik loop helemaal vast enb ik wil niet meer leven... en de crisidienst weet het ookniet. Ik volek niet snel maar nu kwna ik bijna niet anders. Ik draaf droo kan niet stoppen. Ditagat zo niet goed
[ Bericht 0% gewijzigd door Boca_Raton op 29-10-2020 18:34:32 ]
Tijd heelt alle wonden!quote:
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Het is ook daadwerkelijk gewoon al een stuk beter dan een maand geleden bijvoorbeeld. Gek hoe dat zo kan veranderen. Ik heb er ook wel veel van geleerd.quote:
Ik vroeg me continu af of ik echt een psychische aandoening heb (die kans bestaat natuurlijk nog steeds) of dat het reactief op een trauma was. Ik denk een mix van beide. Ik zal misschien altijd wel bang blijven om gek te worden, of last houden van periodieke paniekaanvallen/slecht slapen, maar het is op dit moment wel draaglijk(er) geworden dan eerst. En minder frequent treed het op, het is bijvoorbeeld niet meer de hele dag door, nu zijn het momenten.
Ook omdat ik natuurlijk bezig ben met mijn opleiding en ook weer een doel in mijn leven heb. En nu ik het single zijn ook meer accepteer en zoiets heb van, nou, ik kan mijn leven ook zelf wel zo inrichten als ik wil, daar heb ik niet perse iemand voor nodig (is wel gezellig natuurlijk). Maar komt vanzelf wel.
Hoe is het met jou?
Ik kopieer even jouw vraag ... Hoe is het met jou?
IK heb vanmiddag tijdens de siësta mijn vrouw nog eens (over) gelukkig gemaakt. Maar er wel een verstopte neus aan overgehouden. Maar dat is al over. Dus al met al wel goed,
Verder heb ik besloten dat ik ondanks mijn leeftijd mijn vrouwelijke kanten wil ontdekken. Ben namelijk tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk veel te macho ben. En dat wil ik helemaal niet. Dus ik heb een mooie pruik besteld met lange haren, in dezelfde kleur als mijn baard. Eens zien hoe de wereld dan op mij reageert, en hoe IK daar dan weer op reageer.
Maar daar zal ik binnenkort zelf een nieuw topic over openen
https://images.app.goo.gl/rHfLyVatDninue87A
IK heb vanmiddag tijdens de siësta mijn vrouw nog eens (over) gelukkig gemaakt. Maar er wel een verstopte neus aan overgehouden. Maar dat is al over. Dus al met al wel goed,
Verder heb ik besloten dat ik ondanks mijn leeftijd mijn vrouwelijke kanten wil ontdekken. Ben namelijk tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk veel te macho ben. En dat wil ik helemaal niet. Dus ik heb een mooie pruik besteld met lange haren, in dezelfde kleur als mijn baard. Eens zien hoe de wereld dan op mij reageert, en hoe IK daar dan weer op reageer.
Maar daar zal ik binnenkort zelf een nieuw topic over openen
https://images.app.goo.gl/rHfLyVatDninue87A
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Mooi om te horen.quote:
Ik kopieer even jouw vraag ... Hoe is het met jou?
IK heb vanmiddag tijdens de siësta mijn vrouw nog eens (over) gelukkig gemaakt. Maar er wel een verstopte neus aan overgehouden. Maar dat is al over. Dus al met al wel goed,
Verder heb ik besloten dat ik ondanks mijn leeftijd mijn vrouwelijke kanten wil ontdekken. Ben namelijk tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk veel te macho ben. En dat wil ik helemaal niet. Dus ik heb een mooie pruik besteld met lange haren, in dezelfde kleur als mijn baard. Eens zien hoe de wereld dan op mij reageert, en hoe IK daar dan weer op reageer.
Maar daar zal ik binnenkort zelf een nieuw topic over openen
https://images.app.goo.gl/rHfLyVatDninue87A
Ik ben benieuwd.
