R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ohja, ik heb een begeleidster gekregen vanuit het FACT maar dit loopt totaal niet en ze zou me bellen voor een nieuwe afspraak, wacht al meer dan een week 
Ze doet net alsof zij de enige is die daar werkt en alsof er geen vervanger is
Ze doet net alsof zij de enige is die daar werkt en alsof er geen vervanger is
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Goed om te lezen! Eindelijk!quote:Op dinsdag 13 oktober 2020 18:20 schreef Moonlight het volgende:
Hoe is het hier?
Hier gaat het al een tijdje best goed. Heb wel wat mindere momenten, maar die mogen er ook zijn.
Niks meer van verwachten... hoe erg het ook is maar verwachtingen hebben wekt alleen maar teleurstelling bij de GGZquote:
Ohja, ik heb een begeleidster gekregen vanuit het FACT maar dit loopt totaal niet en ze zou me bellen voor een nieuwe afspraak, wacht al meer dan een week
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hoe is het met jou ??quote:
[..]
Goed om te lezen! Eindelijk!
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Nou dat weet ik dus niet meer.quote:
De begrippen van de mens bestaan nou eenmaal dankzij vergelijking.
Het onderzoek loopt nog; R&P / Hoe vaak heb jij last van jezelf? Waarschijnlijk voel ik me normaal.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hmm lastig. Ik hoop het voor je !quote:
[..]
Nou dat weet ik dus niet meer.
De begrippen van de mens bestaan nou eenmaal dankzij vergelijking.
Het onderzoek loopt nog. Waarschijnlijk voel ik me normaal.
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Nou bedankt maar dan is er eigenlijk juist geen hoop meer!quote:
Behalve relativeren. Het enige soort van lichtpuntje.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Hmms lastig zeg.quote:
[..]
Nou bedankt maar dan is er eigenlijk juist geen hoop meer!
Behalve relativeren. Het enige soort van lichtpuntje.
Er moet toch ergens nog een beetje hoop zijn ?
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Ja voor mij ligt die voornamelijk in supplementen.quote:
Hmms lastig zeg.
Er moet toch ergens nog een beetje hoop zijn ?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Goed om te lezen Moonlight! En geeninspiratie1235: toch hoop gewenst.
Hier lijken er nu wel 2 versies van mij te bestaan. De professional die nu dankzij de medicatie best redelijk op het werk kan functioneren. En dan de privé persoon die worstelt met perfectionisme, zelfopoffering en zichzelf afvraagt: wie ben ik? Voel me ontworteld. Gisteren het graf van mijn oma bezocht, 1 van de weinige familieleden die een speciaal plekje had, even de stilte gezocht, daar voelde ik rust dus misschien maar vaker doen. Nu dag voor dag verder kijken en de behandelingen in.
Hier lijken er nu wel 2 versies van mij te bestaan. De professional die nu dankzij de medicatie best redelijk op het werk kan functioneren. En dan de privé persoon die worstelt met perfectionisme, zelfopoffering en zichzelf afvraagt: wie ben ik? Voel me ontworteld. Gisteren het graf van mijn oma bezocht, 1 van de weinige familieleden die een speciaal plekje had, even de stilte gezocht, daar voelde ik rust dus misschien maar vaker doen. Nu dag voor dag verder kijken en de behandelingen in.
Bedankt gelukkig creeer ik noodgedwongen zelf mijn eigen hoop dus dat scheelt al iets. Ja dat is dus het probleem vind ik dat ik me vaak afvraag: dient de GGZ nou het individu of de maatschappij die last van het individu heeft. Natuurlijk heb je er zelf baat bij om beter te kunnen functioneren, maar als je alleen professioneel goed functioneert en je prive nog steeds even slecht voelt maar men het gevoel heeft de taak zit erop dan wordt dus vooral de rest van de samenleving met het “herstel” gediend. Maar je hebt dus nog meer behandelingen, dus dan beschouwen zehet gelukkig nog niet als voltooid.quote:
Goed om te lezen Moonlight! En geeninspiratie1235: toch hoop gewenst.
Hier lijken er nu wel 2 versies van mij te bestaan. De professional die nu dankzij de medicatie best redelijk op het werk kan functioneren. En dan de privé persoon die worstelt met perfectionisme, zelfopoffering en zichzelf afvraagt: wie ben ik? Voel me ontworteld. Gisteren het graf van mijn oma bezocht, 1 van de weinige familieleden die een speciaal plekje had, even de stilte gezocht, daar voelde ik rust dus misschien maar vaker doen. Nu dag voor dag verder kijken en de behandelingen in.
Maar goed, bij jou ligt het natuurlijk ook persoonlijker en de GGZ kan verder waarschijnlijk ook weinig doen aan het feit dat je je ontworteld voelt. Toch goed dat je dan dat graf hebt opgezocht. Mooi dat je dan rust voelde dan zou ik het idd zeker vaker doen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Bedankt voor jullie reacties, doet me echt goed.
Heb nu niet echt een reactie behalve dat ik me compleet vind in de reactie van @Stigma86, en @geeninspiratie1235 qua dingen doen. Todo-lijstjes is eigenlijk wel iets wat helpt, maar ik zet geen onrealistische doelen. Gelukkig heb ik daar vrij veel luxe in, zolang ik 1x per week werk verdien ik nog bakken met geld. Ben noot zo "lui" geweest maar ben blij dat het nu enigszins kan. Heb in het verleden altijd enorm veel gewerkt, en op een gegeven moment een burnout gekregen, bedrijf verkocht, en daar eigenlijk in blijven hangen. Vind het vreselijk om dingen te moeten doen. Als ik het huis uit ga om boodschappen te doen is dat een achievement opzich.
Overweeg om te gaan boxen. hoor dat lichamelijke inspanning goed doet, lees ik hier ook terug.
Wat mij enorm helpt, en zo mogelijk anderen hier ook, is m'n huis enorm schoon en opgeruimd houden. Zodra ik dat laat verslonzen is het einde zoek.
Vraag me trouwens wel af wie van de posters hier nu echt bij een psycholoog loopt, en of dat dan nut heeft. Ik heb ooit een diagnose gekregen en heb met 2 psychologen gesproken maar keek eigenlijk enorm neer op hen omdat ik gewoon geen enkele empathie kon herkennen, ze zaten er echt voor hun werk. Vraag me af of dat dus uberhaupt wel zin heeft.
Heb nu niet echt een reactie behalve dat ik me compleet vind in de reactie van @Stigma86, en @geeninspiratie1235 qua dingen doen. Todo-lijstjes is eigenlijk wel iets wat helpt, maar ik zet geen onrealistische doelen. Gelukkig heb ik daar vrij veel luxe in, zolang ik 1x per week werk verdien ik nog bakken met geld. Ben noot zo "lui" geweest maar ben blij dat het nu enigszins kan. Heb in het verleden altijd enorm veel gewerkt, en op een gegeven moment een burnout gekregen, bedrijf verkocht, en daar eigenlijk in blijven hangen. Vind het vreselijk om dingen te moeten doen. Als ik het huis uit ga om boodschappen te doen is dat een achievement opzich.
Overweeg om te gaan boxen. hoor dat lichamelijke inspanning goed doet, lees ik hier ook terug.
Wat mij enorm helpt, en zo mogelijk anderen hier ook, is m'n huis enorm schoon en opgeruimd houden. Zodra ik dat laat verslonzen is het einde zoek.
Vraag me trouwens wel af wie van de posters hier nu echt bij een psycholoog loopt, en of dat dan nut heeft. Ik heb ooit een diagnose gekregen en heb met 2 psychologen gesproken maar keek eigenlijk enorm neer op hen omdat ik gewoon geen enkele empathie kon herkennen, ze zaten er echt voor hun werk. Vraag me af of dat dus uberhaupt wel zin heeft.
Ik sport nu een aantal keer in de week en moet zeggen dat het me wel bevalt, zal voor iedereen wel anders zijn en je moet ff uitzoeken wat er bij je past.
Maar ik zou het wel een kans geven.
Kwa psychologen heb ik een tijd terug iemand gehad waar ik niks mee had en was toen ook een beetje de hoop verloren. Het was naar mijn mening iets te veel uit het boekje en niet echt met het gevoel. Dat was gewoon klok kijken en de tijd uit zitten.
'Iets meer bewegen' 'een hobby zoeken' 'pieker momentje inlassen elke dag' tsjaa
Maar toen werd het toch weer erger dus heb weer aangeklopt en de gene die ik nu heb klikt het gewoon mee, ga er bijna met plezier heen en de 50 min zijn altijd zo om. Ben nu wel doorverwezen voor een langer traject dus dan krijg ik weer iemand anders, dus moet dan maar weer afwachten of het klikt. Maarja, uiteindelijk kan je soms beter wel iets proberen want je mentale welzijn is een serieus iets.
Goeie tip over het huishouden trouwens. Dat laat ik soms nog wel gaan omdat ik het niet kan verdragen. Maar het huishouden weerspiegelt wel hoe het gaat nu bij mij; chaos.
Voor mij voelt het soms ook wel alsof er 1 groot feest aan de gang is op de wereld en ik de enigste ben die niet is uitgenodigt. Dit is natuurlijk een leugen maar dit laat mijn brein me wel geloven.
Maar ik zou het wel een kans geven.
Kwa psychologen heb ik een tijd terug iemand gehad waar ik niks mee had en was toen ook een beetje de hoop verloren. Het was naar mijn mening iets te veel uit het boekje en niet echt met het gevoel. Dat was gewoon klok kijken en de tijd uit zitten.
'Iets meer bewegen' 'een hobby zoeken' 'pieker momentje inlassen elke dag' tsjaa
Maar toen werd het toch weer erger dus heb weer aangeklopt en de gene die ik nu heb klikt het gewoon mee, ga er bijna met plezier heen en de 50 min zijn altijd zo om. Ben nu wel doorverwezen voor een langer traject dus dan krijg ik weer iemand anders, dus moet dan maar weer afwachten of het klikt. Maarja, uiteindelijk kan je soms beter wel iets proberen want je mentale welzijn is een serieus iets.
Goeie tip over het huishouden trouwens. Dat laat ik soms nog wel gaan omdat ik het niet kan verdragen. Maar het huishouden weerspiegelt wel hoe het gaat nu bij mij; chaos.
Voor mij voelt het soms ook wel alsof er 1 groot feest aan de gang is op de wereld en ik de enigste ben die niet is uitgenodigt. Dit is natuurlijk een leugen maar dit laat mijn brein me wel geloven.
Ja dat herken ik. Ik haatte de kleinste verplichtingen vaak al, maar er is er door dit forum bij mij nu ingestampt dat ik nergens meer ontevreden over mag zijn omdat mensen niet ontevreden mogen zijn dus nu herhaal ik dat iedere dag. en daarnaast concentreer ik me iedere dag op waar ik wel blij mee ben.quote:
Bedankt voor jullie reacties, doet me echt goed.
Heb nu niet echt een reactie behalve dat ik me compleet vind in de reactie van @:Stigma86, en @:geeninspiratie1235 qua dingen doen. Todo-lijstjes is eigenlijk wel iets wat helpt, maar ik zet geen onrealistische doelen. Gelukkig heb ik daar vrij veel luxe in, zolang ik 1x per week werk verdien ik nog bakken met geld. Ben noot zo "lui" geweest maar ben blij dat het nu enigszins kan. Heb in het verleden altijd enorm veel gewerkt, en op een gegeven moment een burnout gekregen, bedrijf verkocht, en daar eigenlijk in blijven hangen. Vind het vreselijk om dingen te moeten doen. Als ik het huis uit ga om boodschappen te doen is dat een achievement opzich.
Overweeg om te gaan boxen. hoor dat lichamelijke inspanning goed doet, lees ik hier ook terug.
Wat mij enorm helpt, en zo mogelijk anderen hier ook, is m'n huis enorm schoon en opgeruimd houden. Zodra ik dat laat verslonzen is het einde zoek.
Vraag me trouwens wel af wie van de posters hier nu echt bij een psycholoog loopt, en of dat dan nut heeft. Ik heb ooit een diagnose gekregen en heb met 2 psychologen gesproken maar keek eigenlijk enorm neer op hen omdat ik gewoon geen enkele empathie kon herkennen, ze zaten er echt voor hun werk. Vraag me af of dat dus uberhaupt wel zin heeft.
Ik loop iig niet meer bij een psycholoog. Na ongeveer 8 jaar mee gestopt. Bij sommige dingen konden ze me helpen maar andere psychische problemen namen ze niet serieus en die zijn nu wat verergerd, maar ik hoef geen wat zij hulp noemen meer.
Maar mensen vallen mij aan en reageren vaak op manieren waarop het lijkt alsof ze me haten als ik aangeef waarom ik geen zin heb om naast de ongeveer 10 psychologen/psychiaters die ik al gezien heb er net zo lang nieuwe te blijven proberen totdat ik dan eindelijk eens 1 heb gevonden die me wel kan helpen alsof er geen enkele standaarden voor werkwijzen voor bestaan.
Alsof dat net zo kan als het vergelijken en wisselen van een telefoonabonnement of zo.
Opgeruimd huis klopt wel ja, 1 van de weinige praktische tips die bij mij echt helpen, ik voel me stukken beter als alle rommel uit het zicht is en mn huis er schoon en overzichtelijk uitziet. Bijna iedereen denk ik behalve als je echt rommel nodig hebt om creatief te kunnen zijn.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik loop nu bij een Psycholoog (en psychiater voor de medicatie). Wat velen hier al zeggen, een klik (wel een containerbegrip) is wel nodig,bij mij in ieder geval wil ik mijn verhaal echt doen en me kwetsbaar opstellen, en vooral ook echt geloven dat ik richting een oplossing ga, VOORAl dat. In die zin snap ik de scepsis van geeninspiratie1235 wel en veroordeel ik dat ook niet. Ik neem echt niet alles aan wat de psycholoog aangeeft. Ze zijn niet heilig. Mijn grondhouding naar anderen is echter bijna altijd positief, ik heb teveel negativiteit meegemaakt in het verleden en heb mezelf daarin eigen gemaakt dat ik daar niet in wil blijven hangen/niet zo wil zijn. Zo ga ik ook uit van haar goede bedoelingen en professionaliteit.quote:
Bedankt voor jullie reacties, doet me echt goed.
Heb nu niet echt een reactie behalve dat ik me compleet vind in de reactie van @:Stigma86, en @:geeninspiratie1235 qua dingen doen. Todo-lijstjes is eigenlijk wel iets wat helpt, maar ik zet geen onrealistische doelen. Gelukkig heb ik daar vrij veel luxe in, zolang ik 1x per week werk verdien ik nog bakken met geld. Ben noot zo "lui" geweest maar ben blij dat het nu enigszins kan. Heb in het verleden altijd enorm veel gewerkt, en op een gegeven moment een burnout gekregen, bedrijf verkocht, en daar eigenlijk in blijven hangen. Vind het vreselijk om dingen te moeten doen. Als ik het huis uit ga om boodschappen te doen is dat een achievement opzich.
Overweeg om te gaan boxen. hoor dat lichamelijke inspanning goed doet, lees ik hier ook terug.
Wat mij enorm helpt, en zo mogelijk anderen hier ook, is m'n huis enorm schoon en opgeruimd houden. Zodra ik dat laat verslonzen is het einde zoek.
Vraag me trouwens wel af wie van de posters hier nu echt bij een psycholoog loopt, en of dat dan nut heeft. Ik heb ooit een diagnose gekregen en heb met 2 psychologen gesproken maar keek eigenlijk enorm neer op hen omdat ik gewoon geen enkele empathie kon herkennen, ze zaten er echt voor hun werk. Vraag me af of dat dus uberhaupt wel zin heeft.
De afgelopen 2 keren waren niet leuk omdat ze me echt in contact bracht met mijn zwakke punten. Maar daarnaast heeft ze wel iets aangeraakt waardoor ik iets beter begin te begrijpen waarom ik me voel zoals ik me voel. Het ene moment word ik daar moedeloos van en heel kritisch naar mezelf (want hoge eisen aan mezelf, in alles) maar daarna voel ik wel dat daar zit waar ik iets kan en moet en veranderen. Kort en goed, ik heb het nodig, iemand die mij helpt voor eens en vooral dit uit te zoeken en dingen achter me te laten. Maar natuurlijk, blijf zelf nadenken en voelen bij wat anderen zeggen. Het is jouw leven en jouw gevoel.
O ja, sporten....ja het helpt bij mij, om mijn hoofd leeg te maken,kom echter ook tot het besef dat ik me eigenlijk niet eens zozeer erin kan ontspannen omdat ik er heel goed in ben mezelf ook daarin hoge eisen te stellen en mezelf af te beulen. Had een challenge om 250 km te fietsen in 18 dagen, puur met mezelf. Daar ga ik dan zo in op dat ik binnen 10 dagen 270 kilometer op de teller heb, door gutsende regen en eigenlijk nog niet tevreden ben. Ook niet echt gezond dus. Daarin moet ik echt ergens een rem gaan vinden,ook echt niet goed op langere termijn.
Hallo ik ben een vrouw van 22 en kamp nu een jaar met een depressie. Ik ben 4 maanden opgenomen geweest en ben onlangs ontslagen. Ik werd opgenomen vanwege suicidale gedrag, maar het is nu terug. Ik sta nog heel lang op een wachtlijst voor een psycholoog.
Wat werkte bij jullie tegen deze gedachten?
Ik heb zelf het gevoel dat ik geen goede kindertijd heb gehad, ook geen leuke jeugd, middelbare school was een hel. Was het vorige collegejaar begonnen aan de uni maar dat ging snel mis vanwege mijn depressie.
Ik heb het gevoel dat mijn 20+ jaren ook niks zullen zijn vanwege mijn kwetsbaarheid.
Heb ook geen vrienden vanwege vele verhuizingen. Die ik had gebruikte veel drugs en gaven niet echt om me, dus heb ik dat afgekapt. Toch mis ik het om sociale contacten te hebben. Ik voel me heel eenzaam. De laatste nachten worden ook steeds zwaarder. Ik wil niet dood maar waarom denk ik er zoveel overna? Zal het ooit beter worden? Zal ik ooit nog gelukkig kunnen zijn?
(Hopelijk vinden jullie het niet erg of triggerend, ik had het gevoel dat ik dit van me af moest schrijven)
Wat werkte bij jullie tegen deze gedachten?
Ik heb zelf het gevoel dat ik geen goede kindertijd heb gehad, ook geen leuke jeugd, middelbare school was een hel. Was het vorige collegejaar begonnen aan de uni maar dat ging snel mis vanwege mijn depressie.
Ik heb het gevoel dat mijn 20+ jaren ook niks zullen zijn vanwege mijn kwetsbaarheid.
Heb ook geen vrienden vanwege vele verhuizingen. Die ik had gebruikte veel drugs en gaven niet echt om me, dus heb ik dat afgekapt. Toch mis ik het om sociale contacten te hebben. Ik voel me heel eenzaam. De laatste nachten worden ook steeds zwaarder. Ik wil niet dood maar waarom denk ik er zoveel overna? Zal het ooit beter worden? Zal ik ooit nog gelukkig kunnen zijn?
(Hopelijk vinden jullie het niet erg of triggerend, ik had het gevoel dat ik dit van me af moest schrijven)
Wat klote dat je je zo voelt, als alles zo zwart is is het heel zwaar. Goed denk dat je het van je afschrijft, daar is hier ruimte voor. Ik ben gelukkig nooit opgenomen, maar dat lijkt me heel heftig, dus knap dat je daar nu uit bent.quote:
Hallo ik ben een vrouw van 22 en kamp nu een jaar met een depressie. Ik ben 4 maanden opgenomen geweest en ben onlangs ontslagen. Ik werd opgenomen vanwege suicidale gedrag, maar het is nu terug. Ik sta nog heel lang op een wachtlijst voor een psycholoog.
Wat werkte bij jullie tegen deze gedachten?
Ik heb zelf het gevoel dat ik geen goede kindertijd heb gehad, ook geen leuke jeugd, middelbare school was een hel. Was het vorige collegejaar begonnen aan de uni maar dat ging snel mis vanwege mijn depressie.
Ik heb het gevoel dat mijn 20+ jaren ook niks zullen zijn vanwege mijn kwetsbaarheid.
Heb ook geen vrienden vanwege vele verhuizingen. Die ik had gebruikte veel drugs en gaven niet echt om me, dus heb ik dat afgekapt. Toch mis ik het om sociale contacten te hebben. Ik voel me heel eenzaam. De laatste nachten worden ook steeds zwaarder. Ik wil niet dood maar waarom denk ik er zoveel overna? Zal het ooit beter worden? Zal ik ooit nog gelukkig kunnen zijn?
(Hopelijk vinden jullie het niet erg of triggerend, ik had het gevoel dat ik dit van me af moest schrijven)
Misschien niet wat je wilt horen,maar als het echt niet gaat, contact opnemen met 113, die tip kreeg ik ook op m'n zwaarste momenten. Blijf er niet alleen mee zitten als je het niet meer kunt dragen! Wat verder kan helpen is dingen opschrijven (dan is het uit je hoofd), je focus richten op 1 negatieve gedachte (zolang je kunt) en daar anderen relativerende/helpende gedachten naast zetten(dat maakt het meer in balans), luister muziek/geluiden die je kalmeren, kortom wees zo lief en troostend mogelijk voor jezelf, dat mag zeker nu! Mijn eerste depressie was ongeveer op de leeftijd die je nu hebt, ik herken je moedeloos gevoel maar je kunt nog zoveel groeien en andere dingen doen,geef niet op, het voelt nu zo maar er kan over 5 jaar zoveel veranderd zijn. En post hier als het nodig is,je bent niet alleen. Heel veel sterkte en bekijk het dag voor dag! Meer hoeft niet.
Hoi allemaal,
Hier ben ik een tijd niet meer geweest, maar ik meld me eventjes. Op het moment wissel ik erg vaak en snel van stemming en dat is vervelend, maar dat is niet de reden dat ik terug kom. Op het moment heb ik echt heel erg veel van angst (een van de redenen dat ik nu op ben, is angst). Dit herken ik niet echt van mezelf. Maar ik heb random paniekaanvallen, de PTSS is snel getriggerd enz (de laatste was van de week bij de Subway ivm een piepende oven waardoor ik bang was gesepareerd te worden). Het is lastig... maar goed
Misschien helpt hier posten me een beetje.
(en verder veel opspelende schizofrenie wat me ook heel erg bang en labiel maakt, maar dat is niet belangrijk)
Hier ben ik een tijd niet meer geweest, maar ik meld me eventjes. Op het moment wissel ik erg vaak en snel van stemming en dat is vervelend, maar dat is niet de reden dat ik terug kom. Op het moment heb ik echt heel erg veel van angst (een van de redenen dat ik nu op ben, is angst). Dit herken ik niet echt van mezelf. Maar ik heb random paniekaanvallen, de PTSS is snel getriggerd enz (de laatste was van de week bij de Subway ivm een piepende oven waardoor ik bang was gesepareerd te worden). Het is lastig... maar goed
Misschien helpt hier posten me een beetje.(en verder veel opspelende schizofrenie wat me ook heel erg bang en labiel maakt, maar dat is niet belangrijk)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat lijkt me juist belangrijk. Vooral ook gezien het tijdstip voor jou. Hoe lang slaap je al niet/ slecht? Trek aan de bel (als je dat nog niet gedaan hebt dan)quote:
Hoi allemaal,
Hier ben ik een tijd niet meer geweest, maar ik meld me eventjes. Op het moment wissel ik erg vaak en snel van stemming en dat is vervelend, maar dat is niet de reden dat ik terug kom. Op het moment heb ik echt heel erg veel van angst (een van de redenen dat ik nu op ben, is angst). Dit herken ik niet echt van mezelf. Maar ik heb random paniekaanvallen, de PTSS is snel getriggerd enz (de laatste was van de week bij de Subway ivm een piepende oven waardoor ik bang was gesepareerd te worden). Het is lastig... maar goed
(en verder veel opspelende schizofrenie wat me ook heel erg bang en labiel maakt, maar dat is niet belangrijk)
[ Bericht 1% gewijzigd door Luchtbel op 19-10-2020 07:15:54 ]
Ja klopt. Dit is de vierde nacht. Ben nu net weer wakker.quote:Op maandag 19 oktober 2020 06:44 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Dat lijkt me juist belangrijk. Vooral ook gezien het tijdstip voor jou. Hoe lang slaap je al niet/ slecht? Trek aan de bel (als je dat nog niet gedaan hebt dan)
En de hulptroepen zijn onderweg
Gelukkig maakt kleuren heel rustig
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oké goed zo. Rot voor je.quote:
[..]
Ja klopt. Dit is de vierde nacht. Ben nu net weer wakker.
En de hulptroepen zijn onderweg
Gelukkig maakt kleuren heel rustig
Kleur maar rustig door tot er hulp is
quote:
[..]
Oké goed zo. Rot voor je.
Kleur maar rustig door tot er hulp is
Om elf uur komt er iemand
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Er is een stappenplan om het weer goed te laten gaan. En ik zit nu heerlijk in mijn veilige hoek, dat scheelt.
Straks het huis kerst maken, hopelijk leidt dat af
Straks het huis kerst maken, hopelijk leidt dat af
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Bedankt voor je reactiequote:
[..]
Wat klote dat je je zo voelt, als alles zo zwart is is het heel zwaar. Goed denk dat je het van je afschrijft, daar is hier ruimte voor. Ik ben gelukkig nooit opgenomen, maar dat lijkt me heel heftig, dus knap dat je daar nu uit bent.
Misschien niet wat je wilt horen,maar als het echt niet gaat, contact opnemen met 113, die tip kreeg ik ook op m'n zwaarste momenten. Blijf er niet alleen mee zitten als je het niet meer kunt dragen! Wat verder kan helpen is dingen opschrijven (dan is het uit je hoofd), je focus richten op 1 negatieve gedachte (zolang je kunt) en daar anderen relativerende/helpende gedachten naast zetten(dat maakt het meer in balans), luister muziek/geluiden die je kalmeren, kortom wees zo lief en troostend mogelijk voor jezelf, dat mag zeker nu! Mijn eerste depressie was ongeveer op de leeftijd die je nu hebt, ik herken je moedeloos gevoel maar je kunt nog zoveel groeien en andere dingen doen,geef niet op, het voelt nu zo maar er kan over 5 jaar zoveel veranderd zijn. En post hier als het nodig is,je bent niet alleen. Heel veel sterkte en bekijk het dag voor dag! Meer hoeft niet.
Het is inmiddels wel erger geworden (ik heb de middelen dus een plan, nog geen datum)
Ik zal het er donderdag over hebben met mijn behandelaar maar ik ben ontzettend bang dat ik word opgenomen
Ik wil het eigenlijk doen en van alles af zijn
Opgenomen worden was het moeilijkste uit mijn leven.
Waar doen we het allemaal voor...
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Voel me ook niet heel best, maar wil eerst zeggen: als ik bovenstaande lees is het niet met dat van mij te vergelijken, en wens ik de users ook veel sterkte toe..
Ik wil dit toch even van me afschrijven, maar wil geen apart topic.
Ik dacht dat ik een doorbraak nodig had (was ook waar) omdat ik maar in cirkeltjes bleef redeneren in mijn hoofd over mijn ex-fwb (ik vind/vond hem echt leuk). Bleef maar huilen en me slecht voelen. Dus ik dacht, ik stuur hem een bericht, dan kan ik het voor mezelf afsluiten. Ik had hem een best lief bericht gestuurd, netjes, en gewoon prima.
Ik was even vergeten dat hij een of andere gare narcist is dus zijn reactie was zacht gezegd onnodig hard en koud. Prima als je niet hetzelfde voelt, maar om iemand dan alsnog zo de grond in te boren is dan weer het andere extreme. Ergens had ik ook niet anders verwacht, maar toch.
Ergens voel ik me heel erg bevrijd, wetende dat het nooit meer met hem zal gebeuren en dat hij dus niet veranderd is (hij misbruikte me ook emotioneel en soms ook fysiek, traumatisch) en dat hij me echt losgelaten heeft, en anderzijds voel ik me ook heel verdrietig en down omdat ik zo had gehoopt dat het met hem anders zou zijn of dat hij hetzelfde bij mij zou voelen of dat ik het netjes met hem af zou kunnen sluiten.
Mijn ogen zijn kapot van het janken en ik heb overal spierpijn, hyperventilatie en slaap slecht. Maar ik heb het gedaan, ik hem mezelf (en hem) geconfronteerd en nu weet ik hoe het zit, in plaats van het 'open einde' dat hij in gedachten had.
Ik heb besloten om ondanks hoe ik me voel, vanaf nu te gaan kiezen wat het beste voor me is. En als dat betekent dat ik een hele tijd nog alleen moet zijn voordat ik hier overheen ben, so be it. Als dat betekent dat ik rustiger aan moet doen met mijn studie, so be it. Ik moet voor mezelf zorgen en me niet meer uit laten putten door externe factoren zoals bovenstaande.
Hopen dat ook dit gevoel weer wegtrekt en dat dit een deel van het probleem oplost
Ik wil dit toch even van me afschrijven, maar wil geen apart topic.
Ik dacht dat ik een doorbraak nodig had (was ook waar) omdat ik maar in cirkeltjes bleef redeneren in mijn hoofd over mijn ex-fwb (ik vind/vond hem echt leuk). Bleef maar huilen en me slecht voelen. Dus ik dacht, ik stuur hem een bericht, dan kan ik het voor mezelf afsluiten. Ik had hem een best lief bericht gestuurd, netjes, en gewoon prima.
Ik was even vergeten dat hij een of andere gare narcist is dus zijn reactie was zacht gezegd onnodig hard en koud. Prima als je niet hetzelfde voelt, maar om iemand dan alsnog zo de grond in te boren is dan weer het andere extreme. Ergens had ik ook niet anders verwacht, maar toch.
Ergens voel ik me heel erg bevrijd, wetende dat het nooit meer met hem zal gebeuren en dat hij dus niet veranderd is (hij misbruikte me ook emotioneel en soms ook fysiek, traumatisch) en dat hij me echt losgelaten heeft, en anderzijds voel ik me ook heel verdrietig en down omdat ik zo had gehoopt dat het met hem anders zou zijn of dat hij hetzelfde bij mij zou voelen of dat ik het netjes met hem af zou kunnen sluiten.
Mijn ogen zijn kapot van het janken en ik heb overal spierpijn, hyperventilatie en slaap slecht. Maar ik heb het gedaan, ik hem mezelf (en hem) geconfronteerd en nu weet ik hoe het zit, in plaats van het 'open einde' dat hij in gedachten had.
Ik heb besloten om ondanks hoe ik me voel, vanaf nu te gaan kiezen wat het beste voor me is. En als dat betekent dat ik een hele tijd nog alleen moet zijn voordat ik hier overheen ben, so be it. Als dat betekent dat ik rustiger aan moet doen met mijn studie, so be it. Ik moet voor mezelf zorgen en me niet meer uit laten putten door externe factoren zoals bovenstaande.
Hopen dat ook dit gevoel weer wegtrekt en dat dit een deel van het probleem oplost
