R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En wat Lenny zegt terecht, met medicatie kan het in het begin echt zo zijn dat het slechter moet worden voor het beter wordt. Is ook gewoon een chemisch proces hoe afgezaagd ook. Zorg voor support voor jezelf, dat kan ook betekenen hier posten, of frisse lucht elke dag, of poets agenda leeg van verplichtingen als je die nog hebt en kan..is afgezaagd maar dat kan je net wat meer ruimte geven om de slechte momenten te handelen,
Leeftijdsgroep is 18-25 jaar. Ben van de Ad afgegaan doordat ik me er niet meer fijn bij voelde, lid werd van een dispuut en zij mij hielpen mezelf te ontwikkelen. Ben deze mensen ook super dankbaar want ze hebben mij altijd bijgestaan en staan me nog steeds altijd bij als ik het moeilijk heb. Zij hebben mij geholpen van de Ad af te gaan en dat is dus ook gelukt.quote:Op vrijdag 4 september 2020 22:04 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Waarom ben je van de AD af? Dat lijkt me de grootste vraag. En wat is je leeftijdsgroep?
Negatieve gedachtes zijn er, je moet ze een plek kunnen geven, al is het 5 seconden per keer. Komende 5 seconden ga ik naar de keuken, en drink water, komende 5 seconde 5 seconden ga ik terug lopen...Dat heeft mij geholpen in de ergste momenten.
Positief blijven, naja, daar kan niemand in helpen helaas. Hoogstens je bljven wijzen op positieve dingen!
En we delen het, omdat gewoon soms anoniem alles eruit gooien, goed werkt. Voor mij iig!
Alleen op dit moment merk ik dat corona super veel impact heeft op mijn sociale leven. Wat ik in ieder geval niet wil is afhankelijk zijn van een paar mensen, ik heb dit in het verleden gehad met hele nare gevolgen. Heb eigenlijk altijd wel last gehad van negatieve gedachtes en het gevoel dat ik nergens bij hoor.
Op die momenten mis ik Ad wel ja , die negatieve gedachtes en als maar doordenken van dingen is geen pretje nee. Toch heb ik me de afgelopen weken er gewoon doorheen gezet en minder ver zitten nadenken over van alles en nog wat. Zit gewoon heel erg met het feit dat dit mijn moment zou moeten zijn waarin ik veel met vrienden doe, avonturen tegemoet ga etc. In plaats daarvan is het nu weer een beetje zoals voorgaande jaren , saai , veel alleen en weinig sociale activiteiten. Kortom, ik ben eigenlijk nooit tevreden en verlang altijd naar meer. Met Ad kon ik dat gevoel onderdrukken en gewoon zonder zorgen mijn ding doen, nadeel was dat ik zo weinig fucks gaf dat ik op sociaal gebied minimaal moeite deed, met alle gevolgen van dien.
Je hebt geen zo nodig pammetje erbij?quote:
[..]
Sjezus wat heftig van die oom van je
Inderdaad omdat ik nu vrijgezel ben kan niet heel de dag iemand me in de gaten houden dus moet jezelf goedopletten. Bijwerkingen kunnen pittig zijn maar het is blijkbaar ook voor iedereen weer anders.
Het is alle hens aan dek.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Ik heb het met de psych besproken. De antidepressiva. en we stellen het nog even uit. We gaan eerst wat verder in therapie maar de wachtlijsten schijnen wel lang te zijn.quote:
[..]
Je hebt geen zo nodig pammetje erbij?
Oxazepam gebruik ik al en is er ook een beetje ingeslopen. Heb ook al meer nodig dan voorheen en ha zegt dat ik daar echt mee uit moet uitkijken. Lees ook al horror verhalen over ontwenningsverschijnselen en dat kunnen we er ook niet bij hebben.
Helaas is er geen quick fix. Ook niemand die het echt snapt.
Tjah ontwennen van Pammetjes kunnen heftig zijn maar als het langzaam en met beleid plus een beetje volharding vond ik het best goed te doen :-).quote:
[..]
Ik heb het met de psych besproken. De antidepressiva. en we stellen het nog even uit. We gaan eerst wat verder in therapie maar de wachtlijsten schijnen wel lang te zijn.
Oxazepam gebruik ik al en is er ook een beetje ingeslopen. Heb ook al meer nodig dan voorheen en ha zegt dat ik daar echt mee uit moet uitkijken. Lees ook al horror verhalen over ontwenningsverschijnselen en dat kunnen we er ook niet bij hebben.
Helaas is er geen quick fix. Ook niemand die het echt snapt.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Wat valt het werkende leven toch tegen. Het werken zelf gaat wel maar merk dat ik weinig zin/puf meer heb om daarbuiten nog iets te ondernemen. Ook met twee keer sporten in de week merk ik weinig verschil. In de weekenden doe ik dan ook het liefst helemaal niets. Als me dit nog +/- 40 jaar te wachten staat... 🙄
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Ik herken dit. Toen ik nog werkte, was bijna het enige wat ik daarnaast deed dus idd de verplichte beweging, eten, boodschappen, huishoudelijke klusjes, in het weekend sociale afspraken En voor de rest was ik te moe. Ik kan ook niet begrijpen dat er mensen zijn die nog andere dingen naast hun werk kunnen doen. Zelfs nu ik geen werk heb doe ik niet veel op een dag omdat ik alles zo langzaam doe. Ik snap je gevoel. Gebruik op dit moment NADH en q10. Q10 helpt wel iets tegen vermoeidheid maar zorgt volgens mij voor meer slapeloosheid en kan ook voor cognitieve achteruitgang zorgen, hoewel ik ook wel had dat ik er juist beter door nadacht op korte termijn. Met NADH heb je die bijwerkingen niet, echter vertrouw ik NADH niet zo omdat er nog niet zo heel veel onderzoek naar is gedaan, maar uit het onderzoek dat ze deden kwamen geen bijwerkingen. Ik heb 5-10 mg geprobeerd en het hielp wel wat tegen vermoeidheid, ik neem het af en toe en niet te lang achter elkaar.quote:
Wat valt het werkende leven toch tegen. Het werken zelf gaat wel maar merk dat ik weinig zin/puf meer heb om daarbuiten nog iets te ondernemen. Ook met twee keer sporten in de week merk ik weinig verschil. In de weekenden doe ik dan ook het liefst helemaal niets. Als me dit nog +/- 40 jaar te wachten staat... 🙄
Succes! Hoop dat alles goed gaat met die operatie.quote:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Succes vanmiddag en morgenquote:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
sterkte morgen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik vind het knap van je dat je ondanks alles nog wel de moed houdt en erop vertrouwt dat het beter wordt. Ik hoop ook voor je dat dat zo is, je bent in ieder geval goed bezig.quote:
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Ik herken veel van jouw klachten, maar daar hadden we het al eens over in een ander topic.
Ik hoop ook voor je dat er dan eindelijk echt iets gaat gebeuren. Je bent al zo lang van het kastje naar de muur gestuurd.quote:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
Waarom is het erg om niets te doen in je vrije tijd? Als je kunt ontspannen thuis is dat toch ook oké? Of mis je echt dingen? Wat zou je willen?quote:
Wat valt het werkende leven toch tegen. Het werken zelf gaat wel maar merk dat ik weinig zin/puf meer heb om daarbuiten nog iets te ondernemen. Ook met twee keer sporten in de week merk ik weinig verschil. In de weekenden doe ik dan ook het liefst helemaal niets. Als me dit nog +/- 40 jaar te wachten staat... 🙄
Zie je jouw internetgebruik als een verslaving of ben je daar alleen bang voor? Ik zie het niet als iets slechts om veel online te zijn als je er plezier uit haalt. Niet alles wat je doet hoeft nuttig te zijn.quote:Op woensdag 9 september 2020 17:45 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Bedankt voor het advies. Ik heb daar inderdaad wel diverse keren over nagedacht, of gedacht van, als ik een ban zou krijgen ben ik van het probleem verlost. Maar wat jij zegt, ik kan dan weer een ander account aanmaken en dan doe ik dan waarschijnlijk wel omdat ik anders weer zo’n fear of missing out heb. En het is ook geen oplossing voor het feit dat ik mezelf niet kan beheersen want ik heb dat ook met andere dingen, zoals nutteloos op interne surfen of nutteloos voor me uitstaren. Het vervelende is dat in principe alles wat ook maar een beetje aangenaam of makkelijk/ontspannend is om kan slaan in verslaving en dat op tijd de juiste keuze maken het allerbeste is maar heel moeilijk. Ik ga nog even zelf proberen om eraan te werken want ik merk dat slaaptekort het heel erg verergert. Als het zo erg is dat ik echt niet meer kan functioneren kan ik altijd nog vragen of ik een ban mag. Ja deels is dat de verslaving die dat schrijft. Maar ik denk dat meerderen wel een beetje verslaafd zijn aan Fok, als ik de frequentie zie waarin velen berichten plaatsen. Dat ik denk: ben jij ook werkloos? Of doe je dit onder werktijd? Heb je niks anders te doen? En ook dat ze net als ik soms nog tot diep in de nacht berichten plaatsen. Als men nooit berichten plaatst is er natuurlijk ook niets aan en veel berichten kun je ook tussendoor typen als je echt niks beters te doen hebt. Vandaar ook al die korte berichten vaak.
Maar als het écht een verslaving is of neigt te worden (en dat is het niet meteen als je soms 's nachts niet kunt stoppen en daardoor te weinig slaap krijgt, in mijn ogen) is het wel verstandig om er iets aan te doen. Ik had zelf bijvoorbeeld een automatische shutdown op mijn vorige laptop ingesteld om half elf 's avonds. Dat werkte in het begin wel.
Wekkers zetten of dus een shutdown instellen gaat vast helpen. En een directe beloning als het goed gaat.quote:
[..]
Goed idee! Een week of een dag zou inderdaad nog wat een stap te ver zijn, maar een half uur maximaal per dag is een prima idee idd. Want dat probeerde ik zelf eerst ook, maar ik ging er steeds overheen. Maar als je er qua tijd geen grens aan stelt dan kun je er gezien het feit dat men toch steeds nieuwe dingen blijft plaatsen wat invulling betreft in theorie 24 uur per dag mee bezig zijn zonder ooit het idee te krijgen van ik ben ermee klaar. Dus je moet idd wel een tijdsgrens stellen.
En idd, wat jij zegt. Het gaat om het gedachteloos. In mijn geval iig lezen, typen en verzenden voordat je er uberhaupt goed over hebt nagedacht. En steeds verder klikken om het rondsurfen en niet echt meer met een doel. Je kan elkaar inderdaad niet controleren maar ik ga het zelf wel even iedere dag bijhouden of het gelukt is. En dan plaats ik over een week ofzo het resultaat wel weer. Kun jij mss ook doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 07-10-2020 00:33:15 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Why are you wearing that stupid man suit?
Heb niet echt woorden maar wel een dikke knuffel!quote:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Hier gaat t op zich wel goed, ga wel volgende week naar de huisarts om even mn medicatie te bespreken... ik zat prima op de 30mg maar door leveringsproblemen ben ik toen opgehoogd naar 40, dat ging qua paniekaanvallen beter maat qua emoties ben ik half dood... ik voel wel, maar niet zoals ik gewend ben, voelt afgevlakt... dus dat wil ik even overleggen
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Sterkte Burner, ook met de operatie(pittige ingreep?) en ook Kuolema, klote maar waarschijnlijk wel nodig die opname? Hang in there allemaal!
Hier vandaag eerste sessie individueel ter voorbereiding op de groep. Ik ben zo moe en zo geconfronteerd met mijn patronen. Voel gelukkig wel een klik en oprechte aandacht. En iedereen, inclusief de psycholoog maar roepen je hebt zoveel bereikt en achter je gelaten, en ik kan het maar niet voelen, er kracht aan ontlenen of een bepaalde rust waardoor ik morgen met vertrouwen en zonder druk opsta voor de rest van m'n leven. Vrijdag maar eens over hebben met de psych, want medicatie geeft precies voldoende energie om de thuiswerkdag goed door te komen maar positivisme is soms weer ver te zoeken.
Hier vandaag eerste sessie individueel ter voorbereiding op de groep. Ik ben zo moe en zo geconfronteerd met mijn patronen. Voel gelukkig wel een klik en oprechte aandacht. En iedereen, inclusief de psycholoog maar roepen je hebt zoveel bereikt en achter je gelaten, en ik kan het maar niet voelen, er kracht aan ontlenen of een bepaalde rust waardoor ik morgen met vertrouwen en zonder druk opsta voor de rest van m'n leven. Vrijdag maar eens over hebben met de psych, want medicatie geeft precies voldoende energie om de thuiswerkdag goed door te komen maar positivisme is soms weer ver te zoeken.
Ik schrijf daar wel heel positief, maar heb ook hele moeilijke dagen gehad (bijv. niet kunnen slapen van de paniekaanvallen) maar toen heb ik ook direct overdag mijn ouders en huisarts gebeld, en zij heeft mij toen ook geholpen (tijdelijke slaapmedicatie) en na een nacht goede slaap ging het eigenlijk al stukken beter.quote:
[..]
Ik vind het knap van je dat je ondanks alles nog wel de moed houdt en erop vertrouwt dat het beter wordt. Ik hoop ook voor je dat dat zo is, je bent in ieder geval goed bezig.
Ik herken veel van jouw klachten, maar daar hadden we het al eens over in een ander topic.
[..]
We hebben het ook gehad over een SSRI, dat wil ik liever niet. Maar misschien als het echt te erg word kunnen die pillen wel een (tijdelijk) rustmoment voor me inlassen. Dat kan ik wel accepteren, mocht het nodig zijn.
Ik heb nog steeds last van de dissociatie, maar ik kan er wel mee leren leven. Ik heb het geaccepteerd, het 'hoort' bij me. Ik heb het ook 24/7. Maar hoe meer ik het accepteer, hoe meer het eigenlijk weggaat.
Als ik heel eerlijk ben, is mijn angst puur de angst om bijv. psychotisch te worden, mezelf 'kwijt te raken' om het zo maar te zeggen, of om bijv. een ernstige mentale ziekte te hebben. Schijnbaar is die angst om 'gek te worden' veelvoorkomend bij mensen met dissociatieve klachten, omdat dissociatie je echt heel vreemd kan laten voelen.
Heb overigens nog nooit zulke symptomen gehad, en toch ben ik er doodsbang voor.
Ik heb dit al 100 keer met mijn psycholoog besproken, hij heeft mij uitvoerig getest en dergelijke en gezegd; ik vreet mijn schoen op als jij een psychose ontwikkelt of een gerelateerd ziektebeeld hebt.
Het is volgens hem 100% angst bij mij (piekerstoornis, ptss) en ik had een goede realiteitszin. Maar ook al geeft hij me elke keer geruststelling, ik blijf bang. Ik blijf ik mezelf elke keer 'testen': zie ik dingen die er niet zijn, hoor ik dingen die er niet zijn, denk ik rare dingen? Het is doodvermoeiend, en geeft alleen maar meer angst, wat ook de dissociatie weer versterkt, en dit versterkt weer mijn angst om gek te worden.
Overigens bedoel ik dit niet lullig naar mensen (en o.a. naar jou) die echt last hebben van deze verschijnselen en ziektebeelden. Ik probeer puur mijn eigen angst (health anxiety, piekerstoornis) te omschrijven. Ik ben me er goed van bewust dat het meemaken van deze dingen waarschijnlijk veel erger is dan je er continu zorgen over maken, en ik bedoel het zeker niet neerbuigend.
Ik las net je andere post ook (over je opname). Ik vind het heel naar voor je om zo te lezen. Maar waarschijnlijk was het (zoals andere users ook zeiden) wel nodig. Ik hoop echt dat het snel beter met je gaat. Knap van je dat je ook hulp gezocht hebt. En nogmaals, dat wat ik hierboven schreef over mijn eigen angsten (angst om gek te worden) dat bedoelde ik niet beledigend naar jou oid, het lijkt me alleen vreselijk om mee te maken. Ik hoop echt dat je je snel beter voelt. Ik vind het in ieder geval sterk van je dat je er hier ook zo over schrijft en ook hulp hebt gezocht.
Zou ik misschien mogen vragen wat voor psychotische symptomen je precies had? Puur uit nieuwsgierigheid. Als je het liever niet bespreekt, geen probleem natuurlijk.
Het belangrijkste: veel sterkte en beterschap.
NB. Als het je niet lukt om te antwoorden of je wilt niet antwoorden, geen probleem. Ik zie dat het een heel verhaal is geworden, sorry daarvoor.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 07-10-2020 22:11:47 ]
Ik zag het als een verslaving. Nou ja het punt is dus ik haal er meestal geen plezier uit. Soms zijn er lichtpuntjes, maar mijn vicieuze cirkel als ik op Fok zit is meestal iets van deze strekking: - surfen en langer topics aanklikken en/of reageren dan ik van plan was - soms te lange reacties typen - bijna nooit een positieve reactie krijgen, grotendeels onverschillige of vijandige - vijandig terug reageren - woedend op mezelf zijn dat ik mijn kostbare tijd heb weggegooid met onzin posten en ruziemaken online.quote:
Zie je jouw internetgebruik als een verslaving of ben je daar alleen bang voor? Ik zie het niet als iets slechts om veel online te zijn als je er plezier uit haalt. Niet alles wat je doet hoeft nuttig te zijn.
Maar als het écht een verslaving is of neigt te worden (en dat is het niet meteen als je soms 's nachts niet kunt stoppen en daardoor te weinig slaap krijgt, in mijn ogen) is het wel verstandig om er iets aan te doen. Ik had zelf bijvoorbeeld een automatische shutdown op mijn vorige laptop ingesteld om half elf 's avonds. Dat werkte in het begin wel.
Bedankt voor je tips. Shut down instellen werkt bij mij niet, ik bekijk fok op mijn mobiel en alles wat je zelf instelt is ook zelf weer ongedaan te maken en zo niet kan het soms problemen geben als ik het internet dan wel echt voor iets anders nodig heb. Godzijdank gaat het nu al iets beter. Het helpt idd om vroeger naar bed te gaan (als ik minder caffeine enz drink ben ik gelukkig ook moe genoeg daarvoor) en een duidelijke to do list te maken, mezelf te vertellen dat ik het niet kan veroorloven om tijd te verspillen enz.
Wekker/timer zetten is ook een goed idee ja. Alleen ben ik daar slecht in, stel ik had een timer ingesteld voor het typen van dit bericht en het was net te kort. Dan zou ik toch nog ff snel het afgetypt hebben, maar misschien dat ik door een timer sneller ga typen waardoor ik toch binnen de tijd blijf. Het valt allicht te proberen. Nou, het is voor mij een beloning als het mij lukt om veel minder op fok te zitten zodat ik tijd heb voor activiteiten waar ik achteraf blijer van wordquote:Wekkers zetten of dus een shutdown instellen gaat vast helpen. En een directe beloning als het goed gaat.
Niet lullig bedoeld tov dit forum verder, zoals eerder gezegd soms zijn er lichtpuntjes maar niet genoeg om het voor mij het waard te maken als ik er uren per dag aan verspil.
Wat kut dat je je woning kwijt kan rakenquote:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
ik hoop dat je goede praktische begeleiding krijgt om dit te voorkomen... hoe komt dat dan?! Heb je een huurachterstand of zo?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Sterkte Kuolemaquote:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Kunnen ze het niet voor je bereiden op 30 mg? Zou eens informeren bij de apotheek, ik meen zoiets wel eens gehoord te hebben, google levert iets op over medicijn op maat, geen idee of je daar iets mee kan.quote:
[..]
Heb niet echt woorden maar wel een dikke knuffel!
Hier gaat t op zich wel goed, ga wel volgende week naar de huisarts om even mn medicatie te bespreken... ik zat prima op de 30mg maar door leveringsproblemen ben ik toen opgehoogd naar 40, dat ging qua paniekaanvallen beter maat qua emoties ben ik half dood... ik voel wel, maar niet zoals ik gewend ben, voelt afgevlakt... dus dat wil ik even overleggen
quote:
Sterkte Burner, ook met de operatie(pittige ingreep?) en ook Kuolema, klote maar waarschijnlijk wel nodig die opname? Hang in there allemaal!
Hier vandaag eerste sessie individueel ter voorbereiding op de groep. Ik ben zo moe en zo geconfronteerd met mijn patronen. Voel gelukkig wel een klik en oprechte aandacht. En iedereen, inclusief de psycholoog maar roepen je hebt zoveel bereikt en achter je gelaten, en ik kan het maar niet voelen, er kracht aan ontlenen of een bepaalde rust waardoor ik morgen met vertrouwen en zonder druk opsta voor de rest van m'n leven. Vrijdag maar eens over hebben met de psych, want medicatie geeft precies voldoende energie om de thuiswerkdag goed door te komen maar positivisme is soms weer ver te zoeken.
Mama van 2 lieve meiden :)
Thnx allemaal!
Operatie is goed gegaan.
Operatie is goed gegaan.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Intake ging ook goed. Ze geloven zelf niet echt in het autistisch spectrum, maar de rest (persoonlijkheid en depressie) net wel wat meer.
Toen de vraag kwam, of ik nou eigenlijk de samenhang wilde weten tussen alles, of een classificatie wilde, was mijn antwoord: Zonder classificatie geen behandeling.
Ze vond het erg pragmatisch, maar wel duidelijk.Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Jeetje Kuo wat ontzettend kut. Is er iemand die je kan helpen met de situatie betreft je huis? Zou zo zonde zijn om dat weer kwijt te raken. Veel sterkte.quote:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Beste mensen, ik ben op het moment aangekomen dat ik moet erkennen dat ik een serieus fucking probleem heb. Mijn intentie met deze kloonaccount was om alles van me af te schrijven, maar ik lees net de post van Naardegallemiezen en dat geeft me zo'n kippenvel omdat het exact mijn situatie kon zijn (is).
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
[ Bericht 2% gewijzigd door ponzi op 09-10-2020 07:24:26 ]
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
[ Bericht 2% gewijzigd door ponzi op 09-10-2020 07:24:26 ]
Wat rot dat je je zo voelt! Het kan zo'n donkere nare plek zijn als je in een depressie zit.quote:
Beste mensen, ik ben op het moment aangekomen dat ik moet erkennen dat ik een serieus fucking probleem heb. Mijn intentie met deze kloonaccount was om alles van me af te schrijven, maar ik lees net de post van Naardegallemiezen en dat geeft me zo'n kippenvel omdat het exact mijn situatie kon zijn (is).
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
Heel veel sterkte en schrijf vooral van je af!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik meld me ook even en wil even zeggen dat je hier echt niet alleen in staat en de enigste bent. Ik had deze tekst zelf ook kunnen schrijven namelijk.quote:
Beste mensen, ik ben op het moment aangekomen dat ik moet erkennen dat ik een serieus fucking probleem heb. Mijn intentie met deze kloonaccount was om alles van me af te schrijven, maar ik lees net de post van Naardegallemiezen en dat geeft me zo'n kippenvel omdat het exact mijn situatie kon zijn (is).
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
En vooral je stukje wat je zegt over de tv uitzetten. Ik heb dat namelijk ook heel extreem, ik wist niet dat stilte zo luid kon zijn.
Een aantal life-events en onverwerkte dingen uit het verleden + prive problemen hebben bij mij een depressie getriggerd die zijn weerga niet kent. Ben elke dag nog suicidaal.
Ik ben nu wel al doorverwezen , wel nog een wachttijd van 10 weken.
Het enorme afgevlakte gevoel en nergens naar uitkijken, geen motivatie, nergens ook echt iets van vinden, het zal allemaal wel. Wat er dadelijk gebeurt interesseert me niet, ook niet wat er morgen gebeurt.
Ik worstel ook enorm met naar dingen uitkijken of iets echt voelen. Ik ken mezelf ook niet op deze manier. Blijft dit altijd zo?
Het lijkt wel of ik het leven nu doorga in third person view ipv first person zoals de voorgane jaren om in game termen te praten.
Ik ben zelf van de oxazepam etc af nu. Ben ook tijdelijk gestopt met drinken. Ook ben ik met fikse tegenzin gaan sporten en probeer ritme te houden en iets gezonder te eten met pijn en moeite. En ik ben wel dus doorverwezen nu.
En ik probeer het zelf nu nog puur natuur heb ik besloten met de psych. Mocht dat later niet gaan helpen dan ga ik wel medicatie overwegen.
Maar het apathische en de welbekende anhedonie zijn werkelijk waar kwellend. Want waarom zou je nog dingen doen als je er niks meer bij voelt?
Zeer frustrerend.
Hou vol
@ Ponzi, klinkt heel erg klote. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik die extreme angsten en psychotische aspecten niet ervaar, kan dus niet zeggen hoe het voelt of op die aspecten Maar die donkere onpeilbare diepte van depressie ken ik dus wel. Mijn behandeling begint nu diepte in te gaan en het lijkt erop dat dit zelfs mijn 3e klinische depressie is, en dat 2 jaar geleden nummer 2 al langs is geweest. Daarin ben je, zoals Stigma dus zegt niet alleen en tsja egogericht schrijven, je moet het ergens kwijt en ik denk dat iedereen hier die behoefte van tijd tot tijd wel even voelt. En iedereen kiest waar ie hoe op reageert. Misschien helpt de herkenning,erkenning en gelijkenis die je bij het verhaal van gallemiezen voelt je aan inzichten die de professionals je niet konden geven? Ik wens het je althans. Hang in there.
Nijna bedankt voor de reactie op mijn vorige post nog.
Goede nieuws bij mijn psych vandaag is dat de puur lichamelijke klachten (buiten vermoeidheid) wel wat in remissie zijn. Maar nog lange na niet afbouwen qua medicatie. Op mijn werk waar ik veel vrijheid heb kan ik daardoor redelijk goed functioneren. Maar zodra ik prive tijd heb voel ik me buiten mn partner en zoontje heel veel onthecht, leeg en alleen en kom er eigenlijk achter dat ik, zeker nu ik gebroken heb met het probleemgezin van stiefvader, moeder, halfzus en halfbroer waar ik uitkom, geen enkele band en vooral raakvlakken heb met wie dan ook. Het doet me echt afvragen wie ik ben, waar ik in godsnaam uit het ei gekropen ben(wat voor man mijn vader is/was) en of ik niet alleen maar een verzameling overlevingsmechanismen van perfectie en opoffering ben die ik me eigen heb gemaakt tijdens jeugd en tijd in pleeggezin. En dat gevoel en dat extreme gedrag afleren is niet op te lossen met medicatie. Zucht. Tot zover mijn portie afblazen.
Nijna bedankt voor de reactie op mijn vorige post nog.
Goede nieuws bij mijn psych vandaag is dat de puur lichamelijke klachten (buiten vermoeidheid) wel wat in remissie zijn. Maar nog lange na niet afbouwen qua medicatie. Op mijn werk waar ik veel vrijheid heb kan ik daardoor redelijk goed functioneren. Maar zodra ik prive tijd heb voel ik me buiten mn partner en zoontje heel veel onthecht, leeg en alleen en kom er eigenlijk achter dat ik, zeker nu ik gebroken heb met het probleemgezin van stiefvader, moeder, halfzus en halfbroer waar ik uitkom, geen enkele band en vooral raakvlakken heb met wie dan ook. Het doet me echt afvragen wie ik ben, waar ik in godsnaam uit het ei gekropen ben(wat voor man mijn vader is/was) en of ik niet alleen maar een verzameling overlevingsmechanismen van perfectie en opoffering ben die ik me eigen heb gemaakt tijdens jeugd en tijd in pleeggezin. En dat gevoel en dat extreme gedrag afleren is niet op te lossen met medicatie. Zucht. Tot zover mijn portie afblazen.
Kuolema, hopelijk voel je toch veiliger in behandeling? En Burner, valt het mee na je operatie, pittig hoor als ze aan je gezicht moeten zitten. Iedereen veel sterkte en kracht gewenst, we geven gewoon niet op.
Ik snap dit laatste nooit. Ik begrijp er echt niets van. Waarom zou je dingen moeten doen? Je kunt toch ook gewoon je verplichtingen om in leven te blijven afwerken en verder je tijd uitzitten? Mensen willen altijd maar iets doen, vandaar dat er zelfs zoiets als suicide bestaat als mensen geen zin meer hebben om iets positiefs te doen, dan maar iets negatiefs. Maar wat is er mis mee om gewoon wat te zitten mediteren en vroeg naar bed en laat opstaan, verplichtingen afwerken, en verder niks, ik noem maar iets. Het leven is al kort genoeg. De tijd gaat steeds sneller naarmate je ouder wordt. Zelfs als je niets doet.quote:
Ik meld me ook even en wil even zeggen dat je hier echt niet alleen in staat en de enigste bent. Ik had deze tekst zelf ook kunnen schrijven namelijk.
En vooral je stukje wat je zegt over de tv uitzetten. Ik heb dat namelijk ook heel extreem, ik wist niet dat stilte zo luid kon zijn.
Een aantal life-events en onverwerkte dingen uit het verleden + prive problemen hebben bij mij een depressie getriggerd die zijn weerga niet kent. Ben elke dag nog suicidaal.
Ik ben nu wel al doorverwezen , wel nog een wachttijd van 10 weken.
Het enorme afgevlakte gevoel en nergens naar uitkijken, geen motivatie, nergens ook echt iets van vinden, het zal allemaal wel. Wat er dadelijk gebeurt interesseert me niet, ook niet wat er morgen gebeurt.
Ik worstel ook enorm met naar dingen uitkijken of iets echt voelen. Ik ken mezelf ook niet op deze manier. Blijft dit altijd zo?
Het lijkt wel of ik het leven nu doorga in third person view ipv first person zoals de voorgane jaren om in game termen te praten.
Ik ben zelf van de oxazepam etc af nu. Ben ook tijdelijk gestopt met drinken. Ook ben ik met fikse tegenzin gaan sporten en probeer ritme te houden en iets gezonder te eten met pijn en moeite. En ik ben wel dus doorverwezen nu.
En ik probeer het zelf nu nog puur natuur heb ik besloten met de psych. Mocht dat later niet gaan helpen dan ga ik wel medicatie overwegen.
Maar het apathische en de welbekende anhedonie zijn werkelijk waar kwellend. Want waarom zou je nog dingen doen als je er niks meer bij voelt?
Zeer frustrerend.
Hou vol
Ik krijg doorlopend opdrachten die ik niet wil doen... herkent iemand dit
Ik moet iedere keer van mezelf het tegenovergestelde doen van wat ik wil omdat ik OCS heb. Ik haat het. Dingen die slecht zijn voor mijn spullen en ze stuk kunnen maken , in de regen zitten terwijl ik dat niet wil enz.
Ik kan me gedeeltelijk nog wel beheersen maar dan kan ik aan niets anders denken dan aan het bevel die ik niet heb uitgevoerd en dat ik daarvoor later ga boeten.
Ik wil dit niet meer maar ik ben bang dat er dan hele erge dingen gebeuren wat totaal niet logisch is maar niemand kan ook bewijzen dat het niet zo is he?
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 10-10-2020 22:17:06 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |