quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Het heeft mijn leven echt zo verbeterd.. ik heb flink bijwerkingen gehad maar kan nu zeggen, het was het waard!quote:Op dinsdag 8 september 2020 13:22 schreef Stigma86 het volgende:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.quote:Op dinsdag 8 september 2020 13:22 schreef Stigma86 het volgende:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Toen ik het (voor mij) goede middel had (daar ging wat tijd overheen, was bij mij een flinke zoektocht) toen klaarde het echt wel op, goed merkbaar en ook zichtbaar voor de mensen om mij heen.quote:Op dinsdag 8 september 2020 13:22 schreef Stigma86 het volgende:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Goed dat je het toch gaat proberen en dat je wel van plan bent om goed op de bijwerkingen te lette!quote:Op dinsdag 8 september 2020 13:22 schreef Stigma86 het volgende:
Nee idd heb je gelijk in. Ben het ook echt aan het overwegen, nu ik zover ben maakt het ook bijna niet meer uit en moet je echt alles proberen eigenlijk.
Had al iets gelezen over suicidale gedachten als bijwerking ja, of dat het dat kon versterken. En zeker de 1e paar weken dus daarom twijfel ik nog een beetje maar ik overweeg zeker om eraan te beginnen.
Naar voor je. Helaas kun je sommige dingen niet zien aankomenquote:Op dinsdag 8 september 2020 14:09 schreef Lenny77 het volgende:
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.
Dus zeker opletten in het begin! Ofwel ergens duidelijk opschrijven dat het een bijwerking is en dat je zeker moet wachten (zeer zichtbare plaats in huis), ofwel mensen in je omgeving inschakelen die je in het oog kunnen houden of waar je bij terecht kan met je gevoelens.
Ik wou dat ik dit al wist toen mijn oom jaren geleden aan de ad is gegaan...
Vervelend dat je zo erg last hebt van die traumatische relatie. Maar wie kan zich altijd focussen op werk of school? Heel veel mensen zijn afgeleid. Voor hoeveel minuten/kwartier/uren kun je je iedere dag ongeveer focussen dan?quote:Op woensdag 9 september 2020 00:38 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was ), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Ja zo lang heb ik ook geslapen vannacht.quote:Op woensdag 9 september 2020 14:51 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hier een absolute klotedag, vannacht 3,5 uur geslapen dus maar heel vroeg gaan werken,nu moe en leeg thuis, geen schot in dingen. Vanavond maar een slaappil en hopen dat het morgen met nieuwe energie beter gaat.
Klinkt ook niet leuk. Sterkte met het vinden van een andere invulling dan.quote:Op woensdag 9 september 2020 15:04 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ja zo lang heb ik ook geslapen vannacht.
Maar ik nam energydrink en 800mg guarana en daarna voelde ik me weer levend genoeg om mijn dag normaal voort te zetten. Alleen ik voelde me zonder reden verdrietig, terwijl er geen aanleiding was. Dit is ten minste nog een afwisseling van nergens op gebaseerde irritatie en woede, al is dit ook wel irritant en afleidend. Voel me ook vaak genoeg goed, maar krijg dit gevoel vaak wanneer er ergens achtergrondmyzisk gedraaid wordt. Of ik word echt persoonlijk boos op die artiesten omdat hun songteksten mij niet aanstaan of ik word er juist verdrietig van.
Wel ben ik de laatste dagen weer extreem afgeleid , ik wil nu ook helemaal niet op fok zitten dus ik ga nu echt proberen om nu niks meer te posten want ik haat dit zo ontzettend erg.
Nou andere invullingen genoeg! Ik blijf alleen steeds op Fok zitten en ik snap zelf vaak niet eens waarom want ik heb er vaak helemaal niets aan en anderen vinden ook niet dat ze er iets aan hebben dus het is gewoon volkomen nutteloos. Waarom kan ik het dan niet gewoon laten? Ik begrijp dat niet. Maar dank je, jouw probleem is dan vast weer dat je zelf juist te weinig invulling weet of vult je werk de tijd nu wel en heb je als je wel energie hebt wel nog genoeg wat je graag wilt doen?quote:Op woensdag 9 september 2020 15:32 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Klinkt ook niet leuk. Sterkte met het vinden van een andere invulling dan.
Vind je dat je zelf de discipline moet kunnen opbrengen om niet de FOK!ken? Dan ben je best streng voor jezelf, vind ik, omdat je dat al zo lang probeert. Want als het een verslaving is, kan dat best lastig zijn.quote:Op woensdag 9 september 2020 15:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nou andere invullingen genoeg! Ik blijf alleen steeds op Fok zitten en ik snap zelf vaak niet eens waarom want ik heb er vaak helemaal niets aan en anderen vinden ook niet dat ze er iets aan hebben dus het is gewoon volkomen nutteloos. Waarom kan ik het dan niet gewoon laten? Ik begrijp dat niet. Maar dank je, jouw probleem is dan vast weer dat je zelf juist te weinig invulling weet of vult je werk de tijd nu wel en heb je als je wel energie hebt wel nog genoeg wat je graag wilt doen?
Bedankt voor het advies. Ik heb daar inderdaad wel diverse keren over nagedacht, of gedacht van, als ik een ban zou krijgen ben ik van het probleem verlost. Maar wat jij zegt, ik kan dan weer een ander account aanmaken en dan doe ik dan waarschijnlijk wel omdat ik anders weer zo’n fear of missing out heb. En het is ook geen oplossing voor het feit dat ik mezelf niet kan beheersen want ik heb dat ook met andere dingen, zoals nutteloos op interne surfen of nutteloos voor me uitstaren. Het vervelende is dat in principe alles wat ook maar een beetje aangenaam of makkelijk/ontspannend is om kan slaan in verslaving en dat op tijd de juiste keuze maken het allerbeste is maar heel moeilijk. Ik ga nog even zelf proberen om eraan te werken want ik merk dat slaaptekort het heel erg verergert. Als het zo erg is dat ik echt niet meer kan functioneren kan ik altijd nog vragen of ik een ban mag. Ja deels is dat de verslaving die dat schrijft. Maar ik denk dat meerderen wel een beetje verslaafd zijn aan Fok, als ik de frequentie zie waarin velen berichten plaatsen. Dat ik denk: ben jij ook werkloos? Of doe je dit onder werktijd? Heb je niks anders te doen? En ook dat ze net als ik soms nog tot diep in de nacht berichten plaatsen. Als men nooit berichten plaatst is er natuurlijk ook niets aan en veel berichten kun je ook tussendoor typen als je echt niks beters te doen hebt. Vandaar ook al die korte berichten vaak.quote:Op woensdag 9 september 2020 15:55 schreef Cat-astrophe het volgende:
Vind je dat je zelf de discipline moet kunnen opbrengen om niet de FOK!ken? Dan ben je best streng voor jezelf, vind ik, omdat je dat al zo lang probeert. Want als het een verslaving is, kan dat best lastig zijn.
Een beetje hulp vragen is nooit verkeerd. Je zou bij voorbeeld een tijdelijke ban kunnen aanvragen. Dan wordt de drempel om via een kloon weer hier terecht te komen groter. Maar die verleiding weerstaan is wellicht makkelijker dan inloggen met je huidige account.
Goed idee! Een week of een dag zou inderdaad nog wat een stap te ver zijn, maar een half uur maximaal per dag is een prima idee idd. Want dat probeerde ik zelf eerst ook, maar ik ging er steeds overheen. Maar als je er qua tijd geen grens aan stelt dan kun je er gezien het feit dat men toch steeds nieuwe dingen blijft plaatsen wat invulling betreft in theorie 24 uur per dag mee bezig zijn zonder ooit het idee te krijgen van ik ben ermee klaar. Dus je moet idd wel een tijdsgrens stellen.quote:Op woensdag 9 september 2020 17:52 schreef Postbus100 het volgende:
Ik zit ook teveel op m'n laptop/mobiel, waaronder Fok!, @:geeninspiratie1235 . Zullen we samen een weekje wegblijven? Of wellicht een tussenweg, bijvoorbeeld een half uur per dag? In mijn geval zou dat zijn: alleen bewust. niet onbewust Fok!ken/laptoppen/smartphonen*.
Ik ga je niet controleren, en als het niet lukt ofzo: no hard feelings. Het was zomaar een gedachte/voorstel/idee. Als je het niets vindt: ook prima.
* Dat is: gedachteloos WhatsApp, Fok!, Nu.nl, Twitter.
Oh nee hoor, ik maak juist iedere dag een planning en baal ervan als ik me er door afleidende dingen (niet alleen Fok) niet aan weet te houden. Er is inderdaad genoeg te doen 🥵Omdat ik werkloos ben en weinig vaardigheden heb wat ze nodig hebben of alleen die outdated zijn omdat ik er jarenlang niks mee heb gedaan wil/moet ik echt dringend mezelf wat meer ontwikkelen. Ik ben blij dat ik daarvoor de tijd heb, maar als die opgaat aan onzin heb ik er natuurlijk alsnog niks aan 🧐 goed dat jij ook actief bezig gaat met dingen die echt nuttig voor jezelf zijn. Dank je jij ook succes ⏰🎉quote:Op woensdag 9 september 2020 18:29 schreef Postbus100 het volgende:
Yes. Bedenk even wat je wèl gaat doen? Want je gaat ongetwijfeld een leeg gevoel/verveling krijgen. misschien handig om te bedenken waarmee je die kunt opvullen, op het moment dat je weer neigt om naar Fok! te grijpen.
Voor mij is dat: kamer opruimen, klusjes in huis, boek lezen.
Succes!
Ik kan me wel de hele dag door focussen, vandaag ook hele dag 'gestudeerd' maar ik heb soms het gevoel dat ik 'afdwaal' (dus over nare dingen na ga denken) en dan ben ik de draad helemaal kwijt. Maar op zich mag ik niet klagen, er valt nog wel mee te leven. Ik hoop alleen dat het angstige en schrikachtige gevoel mij een keer verlaat. Want elke dag leven in spanning is uitputtend.quote:Op woensdag 9 september 2020 00:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Vervelend dat je zo erg last hebt van die traumatische relatie. Maar wie kan zich altijd focussen op werk of school? Heel veel mensen zijn afgeleid. Voor hoeveel minuten/kwartier/uren kun je je iedere dag ongeveer focussen dan?
Ja, hoop dat je het snel krijgtquote:Op woensdag 9 september 2020 19:46 schreef MatthijsDJ het volgende:
Voor mijn gevoel ben ik weer hersteld.. Maar als het maar even minder loopt heb ik echt flinke angst.. van: "Gaan we weer...".
Denk dat vetrouwen in mezelf krijgen nog wel even duurt.
Ja maar focussen is dan in jouw geval anders dan de stof opnemen. Hoe lang duurt het dan dat als je ervoor gaat zitten dat je er dan ook echt met je hoofd bij bent?quote:Op woensdag 9 september 2020 21:59 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik kan me wel de hele dag door focussen, vandaag ook hele dag 'gestudeerd' maar ik heb soms het gevoel dat ik 'afdwaal' (dus over nare dingen na ga denken) en dan ben ik de draad helemaal kwijt. Maar op zich mag ik niet klagen, er valt nog wel mee te leven. Ik hoop alleen dat het angstige en schrikachtige gevoel mij een keer verlaat. Want elke dag leven in spanning is uitputtend.
Sjezus wat heftig van die oom van jequote:Op dinsdag 8 september 2020 14:09 schreef Lenny77 het volgende:
[..]
Klopt, ad activeren je hersenen sneller dan dat je je er beter door voelt, dus als jij zelf dan nog diep zit qua gevoel kan het je activeren naar iets verkeerd.
Dus zeker opletten in het begin! Ofwel ergens duidelijk opschrijven dat het een bijwerking is en dat je zeker moet wachten (zeer zichtbare plaats in huis), ofwel mensen in je omgeving inschakelen die je in het oog kunnen houden of waar je bij terecht kan met je gevoelens.
Ik wou dat ik dit al wist toen mijn oom jaren geleden aan de ad is gegaan...
Ik herken hier wel bepaalde dingen in. De dissociatie ook. Het voelen dat jij jij niet meer bent. Ik heb daarbij ook het gevoel en ook angst dat het nooit meer hetzelfde gaat worden of zelfs erger.quote:Op woensdag 9 september 2020 00:38 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was ), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Fijn dat ik niet de enige ben met de dissociatiequote:Op donderdag 10 september 2020 22:17 schreef Stigma86 het volgende:
[..]
Ik herken hier wel bepaalde dingen in. De dissociatie ook. Het voelen dat jij jij niet meer bent. Ik heb daarbij ook het gevoel en ook angst dat het nooit meer hetzelfde gaat worden of zelfs erger.
Ook ik heb erbij gekregen, de gedachte dat mensen toch niet meer op mij zitten te wachten, mensen mij er liever niet bij hebben.
En die gedachtes moet ik ook soort van uitvechten dag in dag uit in mijn hoofd van; je bent wel goed genoeg vs je bent niet goed genoeg. Ik denk dat dit ook gigantisch veel energie kost. Ben er ook vaak niet echt bij, een beetje afwezig. Een soort dof gevoel in mijn hoofd, en ook een groot besluitenloosheids gevoel. Kvind het ook minder leuk om zo met mensen om te gaan op deze manier.. een stuk minder scherp ook.
Bij mij lijkt het ook wel of ik in 1 of andere hele slechte film ben beland en de film niet meer kan verwisselen.
Zou ik mogen weten of jij medicatie gebruikt?
Ja dat was inderdaad wel heftig..quote:Op donderdag 10 september 2020 22:08 schreef Stigma86 het volgende:
[..]
Sjezus wat heftig van die oom van je
Inderdaad omdat ik nu vrijgezel ben kan niet heel de dag iemand me in de gaten houden dus moet jezelf goedopletten. Bijwerkingen kunnen pittig zijn maar het is blijkbaar ook voor iedereen weer anders.
Het is alle hens aan dek.
Leeftijdsgroep is 18-25 jaar. Ben van de Ad afgegaan doordat ik me er niet meer fijn bij voelde, lid werd van een dispuut en zij mij hielpen mezelf te ontwikkelen. Ben deze mensen ook super dankbaar want ze hebben mij altijd bijgestaan en staan me nog steeds altijd bij als ik het moeilijk heb. Zij hebben mij geholpen van de Ad af te gaan en dat is dus ook gelukt.quote:Op vrijdag 4 september 2020 22:04 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Waarom ben je van de AD af? Dat lijkt me de grootste vraag. En wat is je leeftijdsgroep?
Negatieve gedachtes zijn er, je moet ze een plek kunnen geven, al is het 5 seconden per keer. Komende 5 seconden ga ik naar de keuken, en drink water, komende 5 seconde 5 seconden ga ik terug lopen...Dat heeft mij geholpen in de ergste momenten.
Positief blijven, naja, daar kan niemand in helpen helaas. Hoogstens je bljven wijzen op positieve dingen!
En we delen het, omdat gewoon soms anoniem alles eruit gooien, goed werkt. Voor mij iig!
Je hebt geen zo nodig pammetje erbij?quote:Op donderdag 10 september 2020 22:08 schreef Stigma86 het volgende:
[..]
Sjezus wat heftig van die oom van je
Inderdaad omdat ik nu vrijgezel ben kan niet heel de dag iemand me in de gaten houden dus moet jezelf goedopletten. Bijwerkingen kunnen pittig zijn maar het is blijkbaar ook voor iedereen weer anders.
Het is alle hens aan dek.
Ik heb het met de psych besproken. De antidepressiva. en we stellen het nog even uit. We gaan eerst wat verder in therapie maar de wachtlijsten schijnen wel lang te zijn.quote:Op zaterdag 19 september 2020 17:46 schreef MatthijsDJ het volgende:
[..]
Je hebt geen zo nodig pammetje erbij?
Tjah ontwennen van Pammetjes kunnen heftig zijn maar als het langzaam en met beleid plus een beetje volharding vond ik het best goed te doen :-).quote:Op vrijdag 25 september 2020 20:48 schreef Stigma86 het volgende:
[..]
Ik heb het met de psych besproken. De antidepressiva. en we stellen het nog even uit. We gaan eerst wat verder in therapie maar de wachtlijsten schijnen wel lang te zijn.
Oxazepam gebruik ik al en is er ook een beetje ingeslopen. Heb ook al meer nodig dan voorheen en ha zegt dat ik daar echt mee uit moet uitkijken. Lees ook al horror verhalen over ontwenningsverschijnselen en dat kunnen we er ook niet bij hebben.
Helaas is er geen quick fix. Ook niemand die het echt snapt.
Ik herken dit. Toen ik nog werkte, was bijna het enige wat ik daarnaast deed dus idd de verplichte beweging, eten, boodschappen, huishoudelijke klusjes, in het weekend sociale afspraken En voor de rest was ik te moe. Ik kan ook niet begrijpen dat er mensen zijn die nog andere dingen naast hun werk kunnen doen. Zelfs nu ik geen werk heb doe ik niet veel op een dag omdat ik alles zo langzaam doe. Ik snap je gevoel. Gebruik op dit moment NADH en q10. Q10 helpt wel iets tegen vermoeidheid maar zorgt volgens mij voor meer slapeloosheid en kan ook voor cognitieve achteruitgang zorgen, hoewel ik ook wel had dat ik er juist beter door nadacht op korte termijn. Met NADH heb je die bijwerkingen niet, echter vertrouw ik NADH niet zo omdat er nog niet zo heel veel onderzoek naar is gedaan, maar uit het onderzoek dat ze deden kwamen geen bijwerkingen. Ik heb 5-10 mg geprobeerd en het hielp wel wat tegen vermoeidheid, ik neem het af en toe en niet te lang achter elkaar.quote:Op dinsdag 29 september 2020 20:46 schreef PzKpfw het volgende:
Wat valt het werkende leven toch tegen. Het werken zelf gaat wel maar merk dat ik weinig zin/puf meer heb om daarbuiten nog iets te ondernemen. Ook met twee keer sporten in de week merk ik weinig verschil. In de weekenden doe ik dan ook het liefst helemaal niets. Als me dit nog +/- 40 jaar te wachten staat... 🙄
Succes! Hoop dat alles goed gaat met die operatie.quote:Op dinsdag 6 oktober 2020 11:23 schreef Burner82 het volgende:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
Succes vanmiddag en morgen sterkte morgen.quote:Op dinsdag 6 oktober 2020 11:23 schreef Burner82 het volgende:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
Ik vind het knap van je dat je ondanks alles nog wel de moed houdt en erop vertrouwt dat het beter wordt. Ik hoop ook voor je dat dat zo is, je bent in ieder geval goed bezig.quote:Op woensdag 9 september 2020 00:38 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik wil hier geen apart topic voor maken, wil dit gewoon even van me afschrijven. Sorry dat dit zo random in het topic is.
Ik heb mijn angststoornis nooit echt gespecificeerd maar het schijnt dus een vorm van PTSS te zijn. De PTSS (of aanpassingsstoornis, wat het ook moge zijn) begint wel steeds beter te worden, ook door de emdr. Ik voel me de dagen erna echt zwaar shit, angstig en depressief maar dat trekt dan weer bij en dan maak ik stapjes vooruit.
Maar het is zo zwaar soms om te moeten vechten tegen je eigen gedachten. Bij het minste of geringste schrik ik al, ik heb last van flashbacks, ik voel me nooit veilig of goed. Ik kan niet echt ontspannen of genieten van dingen. Ik leef continu met de angst om gek te worden. Mijn psycholoog heeft al aangegeven dat de kans dat ik daadwerkelijk gek word echt heel klein is, maar ik ben toch elke keer mezelf in de gaten aan het houden. Misschien dat dat een beetje onder OCD of 'health anxiety' valt of zo. Ik wil mezelf niet kwijtraken.
Het is ontstaan/deels ontstaan omdat ik een tijd terug met een persoon omging die het leuk vond om mij op alle mogelijke manieren te vernederen en kapot te maken. Nooit kon ik iets goed doen, ik moest echt op mijn tenen lopen bij hem. De ene keer was het liefde, de andere keer haat (Jekyll and Hyde zegmaar). Ook gemene emotionele spelletjes werden gespeeld. Ik leefde continu in angst en onzekerheid. Deze persoon heeft er ook alles aan gedaan om mij te laten geloven dat ik degene was die gestoord is, dat zijn gedrag door mij kwam. Hij kon al boos worden als ik 'op een bepaalde manier hem aankeek'. Terwijl ik mij van geen kwaad bewust was. Zo gingen de vernederingen en het misbruik elke keer maar door. Feit is wel dat ik het toeliet, en dat neem ik mezelf heel erg kwalijk.
Gelukkig is dat nu afgelopen, maar ik merk dat ik hierdoor wel helemaal kapot gegaan ben. Ik herken mezelf niet meer. Zoals ik al schreef, ik heb last van angstgevoelens, maar ook dissociatie (wat mijn angst dan weer versterkt). Voor mij houdt de dissociatie in dat ik me niet 'mezelf' voel, dat ik überhaupt niks voel, niks meekrijg, dat alles 'nep' lijkt en je geen emoties voelt. Dit hoort schijnbaar bij een traumarespons, maar voor mij was het heel beangstigend (nu al minder gelukkig). Ik heb me echt nog nooit zo gevoeld, wat mijn angst om gek te worden weer versterkt. En daarbij trek ik me het ook heel erg aan wat hij allemaal tegen me gezegd heeft. Ik weet dat het niet waar is, en dat hij ziek is, maar ik twijfel daardoor echt ontzettend aan mijzelf.
Zo heb ik bijvoorbeeld de gedachte dat niemand mij moet, dat iedereen mij haat, dat iedereen mij irritant vind.
Ik weet met mijn volle verstand dat dit kant en klare onzin is, ten eerste waarom zouden mensen dat vinden (ik heb hele goede vrienden, die zouden het echt zeggen als het zo was ), en ten tweede als het zo zou zijn, nou en? Maar op de een of andere manier laten zulke gedachtes mij echt rot voelen. Waarschijnlijk komt dat omdat het er zo hard ingewreven is door die persoon. En omdat alles 'nep' voelt door de dissociatie.
Het gaat steeds beter maar ik voel me op sommige momenten nog zwaar klote en ik kan me dan niet focussen op werk of school en that sucks. Ook ben ik vaak doodmoe. Ik wil gewoon weer mezelf worden maar het is nog niet zover. Het voelt net alsof ik een of andere horrorfilm ingestapt ben en ik kan er niet meer uitkomen.
Maar uiteindelijk zal het goedkomen, als ik er maar aan blijf werken. Daar vertrouw ik op.
Ik hoop ook voor je dat er dan eindelijk echt iets gaat gebeuren. Je bent al zo lang van het kastje naar de muur gestuurd.quote:Op dinsdag 6 oktober 2020 11:23 schreef Burner82 het volgende:
Vanmiddag eindelijk intake voor het diagnostisch traject, hopen dat daar een behandeling uitkomt. Daarna kan ik rustig in paniek gaan raken voor mijn operatie morgen. Hopen dat oxazepam me een beetje rustig houdt.. (speciaal voorgeschreven voor morgen..)
Waarom is het erg om niets te doen in je vrije tijd? Als je kunt ontspannen thuis is dat toch ook oké? Of mis je echt dingen? Wat zou je willen?quote:Op dinsdag 29 september 2020 20:46 schreef PzKpfw het volgende:
Wat valt het werkende leven toch tegen. Het werken zelf gaat wel maar merk dat ik weinig zin/puf meer heb om daarbuiten nog iets te ondernemen. Ook met twee keer sporten in de week merk ik weinig verschil. In de weekenden doe ik dan ook het liefst helemaal niets. Als me dit nog +/- 40 jaar te wachten staat... 🙄
Zie je jouw internetgebruik als een verslaving of ben je daar alleen bang voor? Ik zie het niet als iets slechts om veel online te zijn als je er plezier uit haalt. Niet alles wat je doet hoeft nuttig te zijn.quote:Op woensdag 9 september 2020 17:45 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Bedankt voor het advies. Ik heb daar inderdaad wel diverse keren over nagedacht, of gedacht van, als ik een ban zou krijgen ben ik van het probleem verlost. Maar wat jij zegt, ik kan dan weer een ander account aanmaken en dan doe ik dan waarschijnlijk wel omdat ik anders weer zo’n fear of missing out heb. En het is ook geen oplossing voor het feit dat ik mezelf niet kan beheersen want ik heb dat ook met andere dingen, zoals nutteloos op interne surfen of nutteloos voor me uitstaren. Het vervelende is dat in principe alles wat ook maar een beetje aangenaam of makkelijk/ontspannend is om kan slaan in verslaving en dat op tijd de juiste keuze maken het allerbeste is maar heel moeilijk. Ik ga nog even zelf proberen om eraan te werken want ik merk dat slaaptekort het heel erg verergert. Als het zo erg is dat ik echt niet meer kan functioneren kan ik altijd nog vragen of ik een ban mag. Ja deels is dat de verslaving die dat schrijft. Maar ik denk dat meerderen wel een beetje verslaafd zijn aan Fok, als ik de frequentie zie waarin velen berichten plaatsen. Dat ik denk: ben jij ook werkloos? Of doe je dit onder werktijd? Heb je niks anders te doen? En ook dat ze net als ik soms nog tot diep in de nacht berichten plaatsen. Als men nooit berichten plaatst is er natuurlijk ook niets aan en veel berichten kun je ook tussendoor typen als je echt niks beters te doen hebt. Vandaar ook al die korte berichten vaak.
Wekkers zetten of dus een shutdown instellen gaat vast helpen. En een directe beloning als het goed gaat.quote:Op woensdag 9 september 2020 18:08 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Goed idee! Een week of een dag zou inderdaad nog wat een stap te ver zijn, maar een half uur maximaal per dag is een prima idee idd. Want dat probeerde ik zelf eerst ook, maar ik ging er steeds overheen. Maar als je er qua tijd geen grens aan stelt dan kun je er gezien het feit dat men toch steeds nieuwe dingen blijft plaatsen wat invulling betreft in theorie 24 uur per dag mee bezig zijn zonder ooit het idee te krijgen van ik ben ermee klaar. Dus je moet idd wel een tijdsgrens stellen.
En idd, wat jij zegt. Het gaat om het gedachteloos. In mijn geval iig lezen, typen en verzenden voordat je er uberhaupt goed over hebt nagedacht. En steeds verder klikken om het rondsurfen en niet echt meer met een doel. Je kan elkaar inderdaad niet controleren maar ik ga het zelf wel even iedere dag bijhouden of het gelukt is. En dan plaats ik over een week ofzo het resultaat wel weer. Kun jij mss ook doen.
Heb niet echt woorden maar wel een dikke knuffel!quote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:30 schreef kuolema het volgende:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Ik schrijf daar wel heel positief, maar heb ook hele moeilijke dagen gehad (bijv. niet kunnen slapen van de paniekaanvallen) maar toen heb ik ook direct overdag mijn ouders en huisarts gebeld, en zij heeft mij toen ook geholpen (tijdelijke slaapmedicatie) en na een nacht goede slaap ging het eigenlijk al stukken beter.quote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:16 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik vind het knap van je dat je ondanks alles nog wel de moed houdt en erop vertrouwt dat het beter wordt. Ik hoop ook voor je dat dat zo is, je bent in ieder geval goed bezig.
Ik herken veel van jouw klachten, maar daar hadden we het al eens over in een ander topic.
[..]
Ik zag het als een verslaving. Nou ja het punt is dus ik haal er meestal geen plezier uit. Soms zijn er lichtpuntjes, maar mijn vicieuze cirkel als ik op Fok zit is meestal iets van deze strekking: - surfen en langer topics aanklikken en/of reageren dan ik van plan was - soms te lange reacties typen - bijna nooit een positieve reactie krijgen, grotendeels onverschillige of vijandige - vijandig terug reageren - woedend op mezelf zijn dat ik mijn kostbare tijd heb weggegooid met onzin posten en ruziemaken online.quote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:16 schreef kuolema het volgende:
Zie je jouw internetgebruik als een verslaving of ben je daar alleen bang voor? Ik zie het niet als iets slechts om veel online te zijn als je er plezier uit haalt. Niet alles wat je doet hoeft nuttig te zijn.
Maar als het écht een verslaving is of neigt te worden (en dat is het niet meteen als je soms 's nachts niet kunt stoppen en daardoor te weinig slaap krijgt, in mijn ogen) is het wel verstandig om er iets aan te doen. Ik had zelf bijvoorbeeld een automatische shutdown op mijn vorige laptop ingesteld om half elf 's avonds. Dat werkte in het begin wel.
Wekker/timer zetten is ook een goed idee ja. Alleen ben ik daar slecht in, stel ik had een timer ingesteld voor het typen van dit bericht en het was net te kort. Dan zou ik toch nog ff snel het afgetypt hebben, maar misschien dat ik door een timer sneller ga typen waardoor ik toch binnen de tijd blijf. Het valt allicht te proberen. Nou, het is voor mij een beloning als het mij lukt om veel minder op fok te zitten zodat ik tijd heb voor activiteiten waar ik achteraf blijer van wordquote:Wekkers zetten of dus een shutdown instellen gaat vast helpen. En een directe beloning als het goed gaat.
Wat kut dat je je woning kwijt kan raken ik hoop dat je goede praktische begeleiding krijgt om dit te voorkomen... hoe komt dat dan?! Heb je een huurachterstand of zo?quote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:30 schreef kuolema het volgende:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Sterkte Kuolemaquote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:30 schreef kuolema het volgende:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Kunnen ze het niet voor je bereiden op 30 mg? Zou eens informeren bij de apotheek, ik meen zoiets wel eens gehoord te hebben, google levert iets op over medicijn op maat, geen idee of je daar iets mee kan.quote:Op woensdag 7 oktober 2020 13:12 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Heb niet echt woorden maar wel een dikke knuffel!
Hier gaat t op zich wel goed, ga wel volgende week naar de huisarts om even mn medicatie te bespreken... ik zat prima op de 30mg maar door leveringsproblemen ben ik toen opgehoogd naar 40, dat ging qua paniekaanvallen beter maat qua emoties ben ik half dood... ik voel wel, maar niet zoals ik gewend ben, voelt afgevlakt... dus dat wil ik even overleggen
quote:Op woensdag 7 oktober 2020 20:17 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Sterkte Burner, ook met de operatie(pittige ingreep?) en ook Kuolema, klote maar waarschijnlijk wel nodig die opname? Hang in there allemaal!
Hier vandaag eerste sessie individueel ter voorbereiding op de groep. Ik ben zo moe en zo geconfronteerd met mijn patronen. Voel gelukkig wel een klik en oprechte aandacht. En iedereen, inclusief de psycholoog maar roepen je hebt zoveel bereikt en achter je gelaten, en ik kan het maar niet voelen, er kracht aan ontlenen of een bepaalde rust waardoor ik morgen met vertrouwen en zonder druk opsta voor de rest van m'n leven. Vrijdag maar eens over hebben met de psych, want medicatie geeft precies voldoende energie om de thuiswerkdag goed door te komen maar positivisme is soms weer ver te zoeken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Intake ging ook goed. Ze geloven zelf niet echt in het autistisch spectrum, maar de rest (persoonlijkheid en depressie) net wel wat meer.
Toen de vraag kwam, of ik nou eigenlijk de samenhang wilde weten tussen alles, of een classificatie wilde, was mijn antwoord: Zonder classificatie geen behandeling.
Ze vond het erg pragmatisch, maar wel duidelijk.Dare to unleash my rage..
That's my secret Captain... I'm always angry...
There's nothing like a trail of blood, to find your way back home.
Jeetje Kuo wat ontzettend kut. Is er iemand die je kan helpen met de situatie betreft je huis? Zou zo zonde zijn om dat weer kwijt te raken. Veel sterkte.quote:Op woensdag 7 oktober 2020 00:30 schreef kuolema het volgende:
Met mij gaat het niet zo goed.
Ik ben momenteel opgenomen, dwangmedicatie is gestart (depot antipsychoticum) en er is een kans dat ik mijn woning kwijtraak.
Ik had psychotische symptomen samengaand met heel veel angst, dat is minder geworden, door de medicatie denk ik, maar daarvoor in de plaats komt nu de somberheid weer naar boven. En ik heb nog steeds andere angsten.
Daarnaast veel boosheid naar mezelf en heel veel schaamte. Ik begrijp het allemaal gewoon niet. Ik heb voor mijn gevoel nergens controle over - wat ik zelf doe, wat anderen met me doen - en dat is heel beangstigend. Mijn geheugen is een chaos, ik hou het allemaal niet bij. Ik ben ook enorm energieloos en moe, maar 's avonds laat en 's nachts ben ik dan weer klaarwakker soms en voel ik me ook meer ontspannen. Zoals nu.
Daarom kom ik nu maar weer even posten
Want dat lukt bijna nooit.
Wat rot dat je je zo voelt! Het kan zo'n donkere nare plek zijn als je in een depressie zit.quote:Op vrijdag 9 oktober 2020 07:14 schreef ponzi het volgende:
Beste mensen, ik ben op het moment aangekomen dat ik moet erkennen dat ik een serieus fucking probleem heb. Mijn intentie met deze kloonaccount was om alles van me af te schrijven, maar ik lees net de post van Naardegallemiezen en dat geeft me zo'n kippenvel omdat het exact mijn situatie kon zijn (is).
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
Ik meld me ook even en wil even zeggen dat je hier echt niet alleen in staat en de enigste bent. Ik had deze tekst zelf ook kunnen schrijven namelijk.quote:Op vrijdag 9 oktober 2020 07:14 schreef ponzi het volgende:
Beste mensen, ik ben op het moment aangekomen dat ik moet erkennen dat ik een serieus fucking probleem heb. Mijn intentie met deze kloonaccount was om alles van me af te schrijven, maar ik lees net de post van Naardegallemiezen en dat geeft me zo'n kippenvel omdat het exact mijn situatie kon zijn (is).
Ik heb meerdere diagnoses gehad van psychologen waar ik eigenlijk niet in geloof, maar dat ik chronische depressie heb is een ding wat duidelijk is. Ik post dit nu omdat wanneer ik de tv uit zet, stilte meer herrie geeft, hoe raar dat ook klinkt. Voorgeschreven medicijnen helpen niet meer - van quetiapine tot lorazepam of stilnoct, een complete strip haalt niets meer uit dan de sufheid die ermee gepaard gaat. Niets maar dan ook niets brengt rust, en wanneer ik eindelijk slaap probeer ik dat te "achtervolgen" waardoor ik soms echt 3 tot 4 dagen bezig ben om uberhaupt maar een "gezonde 8 uur slaap" te pakken. Dan gaat m'n telefoon af en schrik ik mezelf de tering, maar simpelweg de telefoon uitschakelen brengt meer schade dan dat het goed doet. Als ik 'm uberhaupt uit zet ben ik doodsbang om het ding weer aan te zetten.
Heb op aanraden van vrienden meditatie geprobeerd, maar als zo'n Michael Pilarczyk begint met z'n ademhalingsgelul wil ik eerst een peuk en 'm dan op z'n muil slaan.
Enfin, ik hoop dat ik hier wat tips kan opdoen om simpelweg weer ergens naar uit te kunnen zien. Wat ik het ergste mis is de euforie van naar iets uitkijken. Niks is leuk, niks is ook heel slecht, het is gewoon allemaal hetzelfde. Het boeit gewoon geen reet. Wat ook niet echt meehelpt is dat een maat van me er nog slechter aan toe was, maar het goed wist te verbergen, en ineens boem dood - teveel medicatie.
Ik voel me enigszins opgelucht nu ik dit heb geschreven, de eerste 3 woorden duurden ook 3 uur, maar ik hoop dat ik door in dit topic mee te posten misschien e.e.a. van me af kan schrijven en dat eventueel andere mensen realiseren dat ze hier niet alleen in zijn. De post van Naardegallemiezen heeft mijn hartslag echt weten te kalmeren waar een strip pammetjes niet tegenop kan.
P.S. Excuses als m'n verhaal egocentrisch overkomt, ben zeker van plan mee te lezen en helpen waar relevant.
Ik snap dit laatste nooit. Ik begrijp er echt niets van. Waarom zou je dingen moeten doen? Je kunt toch ook gewoon je verplichtingen om in leven te blijven afwerken en verder je tijd uitzitten? Mensen willen altijd maar iets doen, vandaar dat er zelfs zoiets als suicide bestaat als mensen geen zin meer hebben om iets positiefs te doen, dan maar iets negatiefs. Maar wat is er mis mee om gewoon wat te zitten mediteren en vroeg naar bed en laat opstaan, verplichtingen afwerken, en verder niks, ik noem maar iets. Het leven is al kort genoeg. De tijd gaat steeds sneller naarmate je ouder wordt. Zelfs als je niets doet.quote:Op vrijdag 9 oktober 2020 16:13 schreef Stigma86 het volgende:
Ik meld me ook even en wil even zeggen dat je hier echt niet alleen in staat en de enigste bent. Ik had deze tekst zelf ook kunnen schrijven namelijk.
En vooral je stukje wat je zegt over de tv uitzetten. Ik heb dat namelijk ook heel extreem, ik wist niet dat stilte zo luid kon zijn.
Een aantal life-events en onverwerkte dingen uit het verleden + prive problemen hebben bij mij een depressie getriggerd die zijn weerga niet kent. Ben elke dag nog suicidaal.
Ik ben nu wel al doorverwezen , wel nog een wachttijd van 10 weken.
Het enorme afgevlakte gevoel en nergens naar uitkijken, geen motivatie, nergens ook echt iets van vinden, het zal allemaal wel. Wat er dadelijk gebeurt interesseert me niet, ook niet wat er morgen gebeurt.
Ik worstel ook enorm met naar dingen uitkijken of iets echt voelen. Ik ken mezelf ook niet op deze manier. Blijft dit altijd zo?
Het lijkt wel of ik het leven nu doorga in third person view ipv first person zoals de voorgane jaren om in game termen te praten.
Ik ben zelf van de oxazepam etc af nu. Ben ook tijdelijk gestopt met drinken. Ook ben ik met fikse tegenzin gaan sporten en probeer ritme te houden en iets gezonder te eten met pijn en moeite. En ik ben wel dus doorverwezen nu.
En ik probeer het zelf nu nog puur natuur heb ik besloten met de psych. Mocht dat later niet gaan helpen dan ga ik wel medicatie overwegen.
Maar het apathische en de welbekende anhedonie zijn werkelijk waar kwellend. Want waarom zou je nog dingen doen als je er niks meer bij voelt?
Zeer frustrerend.
Hou vol
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |