MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Bosbeetle:
BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren(heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
En dagoduck zelf:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
bazbo's cd's (pop/rock/jazz)
Kaasch (vriendin van BB)
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0327: Bruford-Borstlap - In Concert In Holland
In 2002 vindt Bill Bruford tussen allerlei werkzaamheden voor zijn band Earthworks door tijd om een nieuwe samenwerking aan te gaan. Met Michiel Borstlap, welteverstaan. Tijdens twee concerten (in Nijmegen en Maastricht) improviseren beiden erop los. Bruford op zijn akoestische drumstel, Borstlap op zijn piano en synthesizer. Het resultaat is een soms experimentele, soms melodieuze, maar altijd avontuurlijke set. In 2004 verscheen het concert in Nijmegen van 3 november 2002 op dvd, met bonusmateriaal van Maastricht. Ik heb een speciale editie, waarin ook een cd met de opnames van Nijmegen zit. Die kocht ik op 2 juni 2005 en hoor ik nu. Mooi werk!
In 2002 vindt Bill Bruford tussen allerlei werkzaamheden voor zijn band Earthworks door tijd om een nieuwe samenwerking aan te gaan. Met Michiel Borstlap, welteverstaan. Tijdens twee concerten (in Nijmegen en Maastricht) improviseren beiden erop los. Bruford op zijn akoestische drumstel, Borstlap op zijn piano en synthesizer. Het resultaat is een soms experimentele, soms melodieuze, maar altijd avontuurlijke set. In 2004 verscheen het concert in Nijmegen van 3 november 2002 op dvd, met bonusmateriaal van Maastricht. Ik heb een speciale editie, waarin ook een cd met de opnames van Nijmegen zit. Die kocht ik op 2 juni 2005 en hoor ik nu. Mooi werk!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0328: Bruford-Borstlap - Every Step A Dance, Every Word A Song
Bill Bruford en Michiel Borstlap hebben elkaar echt gevonden. Op deze plaat uit 2004 klinken ze zeer goed op elkaar ingespeeld. Borstlap laat zijn wat nerveuze synthesizers thuis en speelt hoofdzakelijk piano; Bruford speelt zoals we hem kennen. Fijne pingeljazz: avontuurlijk, swingend, vrij, vakkundig en aanstekelijk. De opnames zijn live opgenomen her en der in Europa in 2003 en 2004. Ik kocht het album op 2 juni 2005 en er zit een bonusplaatje bij waarop een selectie van Brufords elektrische jazzrockplaten die hij aan elkander lult. Niks van deze plaat op YT; sowieso van het duo weinig te vinden.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 10:51:57 ]
Bill Bruford en Michiel Borstlap hebben elkaar echt gevonden. Op deze plaat uit 2004 klinken ze zeer goed op elkaar ingespeeld. Borstlap laat zijn wat nerveuze synthesizers thuis en speelt hoofdzakelijk piano; Bruford speelt zoals we hem kennen. Fijne pingeljazz: avontuurlijk, swingend, vrij, vakkundig en aanstekelijk. De opnames zijn live opgenomen her en der in Europa in 2003 en 2004. Ik kocht het album op 2 juni 2005 en er zit een bonusplaatje bij waarop een selectie van Brufords elektrische jazzrockplaten die hij aan elkander lult. Niks van deze plaat op YT; sowieso van het duo weinig te vinden.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 10:51:57 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0329: Bruford-Borstlap - In Two Minds
Tussen zijn vele optredens en opnames met zijn band Earthworks door vindt Bill Bruford de tijd om in 2006 en 2007 met Borstlap te touren. Deze plaat bevat opnames uit die tidj en verschijnt in 2007 en ik koop 'm op 10 maart 2008. De heren zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld, dat het allemaal wat netter is dan op de voorganger. Het avontuurlijke is een beetje weg, maar daar staan doordachtere composities tegenover. Met Bruford achter de kit wordt het natuurlijk nooit saai. Borstlap is ook niet echt voorspelbaar. Resultaat is een gedegen jazzplaat die ik veel te weinig draai. Helaas speelden beide muzikanten na dit album niet meer samen. Bill Bruford ging in 2009 met pensioen. Hij schreef zijn autobiografie, publiceert over muziek, studeerde muziek aan de University of Surrey en zegt dat hij geen interesse heeft om achter de drumkit te gaan zitten.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 08:57:34 ]
Tussen zijn vele optredens en opnames met zijn band Earthworks door vindt Bill Bruford de tijd om in 2006 en 2007 met Borstlap te touren. Deze plaat bevat opnames uit die tidj en verschijnt in 2007 en ik koop 'm op 10 maart 2008. De heren zijn inmiddels zo op elkaar ingespeeld, dat het allemaal wat netter is dan op de voorganger. Het avontuurlijke is een beetje weg, maar daar staan doordachtere composities tegenover. Met Bruford achter de kit wordt het natuurlijk nooit saai. Borstlap is ook niet echt voorspelbaar. Resultaat is een gedegen jazzplaat die ik veel te weinig draai. Helaas speelden beide muzikanten na dit album niet meer samen. Bill Bruford ging in 2009 met pensioen. Hij schreef zijn autobiografie, publiceert over muziek, studeerde muziek aan de University of Surrey en zegt dat hij geen interesse heeft om achter de drumkit te gaan zitten.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 21-08-2020 08:57:34 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0330: Buckethead - Monsters And Robots
Dit album verscheen in 1999 en ik las er begin 2000 een recensie over in een muziekblad. Ik kende die hele Brian Patrick Carrol niet, maar dat Les Claypool, Brain en Bootsy Collins meedoen op dit album maakte dat ik iets ervan wilde horen. Op 22 april 200 hoorde ik in de plaatselijke platenwinkel het eerste nummer (Jumpman) en ik riep: 'Verkocht!' Randdebiel album vol gitaargeweld, bizarre composities en waanzinnig gedoe. Verder heb ik niks van de man (solo); één zo'n pretplaat is wel genoeg. Dat hij tegenwoordig 12.354 platen per week (zijn 'Pikes series') uitbrengt zegt ook wel iets. Tijden niet gehoord, deze. Leuk!
Dit album verscheen in 1999 en ik las er begin 2000 een recensie over in een muziekblad. Ik kende die hele Brian Patrick Carrol niet, maar dat Les Claypool, Brain en Bootsy Collins meedoen op dit album maakte dat ik iets ervan wilde horen. Op 22 april 200 hoorde ik in de plaatselijke platenwinkel het eerste nummer (Jumpman) en ik riep: 'Verkocht!' Randdebiel album vol gitaargeweld, bizarre composities en waanzinnig gedoe. Verder heb ik niks van de man (solo); één zo'n pretplaat is wel genoeg. Dat hij tegenwoordig 12.354 platen per week (zijn 'Pikes series') uitbrengt zegt ook wel iets. Tijden niet gehoord, deze. Leuk!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0331: various - Paul Buff Presents Highlights From The Pal And Original Sound Studios
Ja, deze staat bij de B van Buff. Het is een doos met vijf cd's, verschenen in 2012 en ik kocht 'm op 7 juli van dat jaar. Verhaaltje. De PAL Studio in Cucamonga (USA) bestond van 1957 tot 1965. Meneer Paul Buff was oorspronkelijk de eigenaar en de huisproducer van vele hitsingles in de regio. Vanaf 1961 kwam ene Frank Zappa er regelmatig om opnames te maken van songs die hij had bedacht of van bandjes waarvan hij dacht dat ze succesvol zouden kunnen zijn. In 1964 verkocht Buff de PAL studio aan Zappa. Zelf ging hij verder met een andere studio, waar Zappa ook al bij betrokken was: de Original Sound Studio. Zappa maakte het gelijk helemaal tot zijn eigen domein, was van zinnens om er een film op te gaan nemen en om dat te kunnen bekostigen kon je als bezoeker ook je eigen plaatje laten maken. Buff en Zappa brachten in de periode van 1961-1965 wagonladingen singles uit en deze box is daar een heel mooi overzicht van. Er komen allerlei bandjes aan bod en Buff en Zappa waren in de meeste gevallen er zelf weer onderdeel van: The Penguins, The Rotations, Baby Ray And The Ferns, Mr. Clean, Ned & Nelda, Bob Guy, noem maar op. Qua muziekstijl komt er echt van alles voorbij: surf, doowop, rhrythm&blues, vuige gitaarrock, griezelpop en ja er staat zelfs een registratie op van Zappa's allereerste televisieoptreden (bij Steve Allen waarin Zappa zijn compositie voor orkest en fiets uitlegt en ten gehore brengt). Sommige stukken die Zappa voor de bandjes schreef, gebruikte hij later zelf op zijn eerste platen met The Mothers: Any Way The Wind Blows, Take Your Clothes Off When You Dance, Love Of My Life, bijvoorbeeld. De PAL studio bestaat niet meer. In 1965 kwam er iemand de studio in, die bij Zappa een pornofilm bestelde. Zappa zei dat hij nog geen goede camera's had, maar hij kon voor honderd dollar wel een geluidsband voor de klant maken. Een paar dagen later, op de afgesproken dag, was de klant weer terug. Zappa had met een toenmalig vriendinnetje een lollige tape in elkaar gezet, met bedgeluiden, gekreun en wat achtergrondmuziek en wachtte zijn honderd dollar af. De klant gaf hem vijftig. Toen Zappa protesteerde, viel er een leger politieagenten binnen en Zappa werd gearresteerd wegens het verspreiden van pornografie. Uiteindelijk heeft hij 44 dagen in het gevang gezeten, hetgeen hem voor de rest van zijn leven behoorlijk heeft getekend. De studio werd verkocht (inclusief alle decorstukken voor de film die Zappa aan het voorbereiden was en alle muziekbanden) en is niet veel later tegen de vlakte gegaan om plaats te maken voor een brede snelweg. Deze box is een heerlijk overzicht van de briljante muziek en ongein die er uit de twee studio's kwam en ik denk dat ik hiermee de komende uren wel even zoet ben.
Ja, deze staat bij de B van Buff. Het is een doos met vijf cd's, verschenen in 2012 en ik kocht 'm op 7 juli van dat jaar. Verhaaltje. De PAL Studio in Cucamonga (USA) bestond van 1957 tot 1965. Meneer Paul Buff was oorspronkelijk de eigenaar en de huisproducer van vele hitsingles in de regio. Vanaf 1961 kwam ene Frank Zappa er regelmatig om opnames te maken van songs die hij had bedacht of van bandjes waarvan hij dacht dat ze succesvol zouden kunnen zijn. In 1964 verkocht Buff de PAL studio aan Zappa. Zelf ging hij verder met een andere studio, waar Zappa ook al bij betrokken was: de Original Sound Studio. Zappa maakte het gelijk helemaal tot zijn eigen domein, was van zinnens om er een film op te gaan nemen en om dat te kunnen bekostigen kon je als bezoeker ook je eigen plaatje laten maken. Buff en Zappa brachten in de periode van 1961-1965 wagonladingen singles uit en deze box is daar een heel mooi overzicht van. Er komen allerlei bandjes aan bod en Buff en Zappa waren in de meeste gevallen er zelf weer onderdeel van: The Penguins, The Rotations, Baby Ray And The Ferns, Mr. Clean, Ned & Nelda, Bob Guy, noem maar op. Qua muziekstijl komt er echt van alles voorbij: surf, doowop, rhrythm&blues, vuige gitaarrock, griezelpop en ja er staat zelfs een registratie op van Zappa's allereerste televisieoptreden (bij Steve Allen waarin Zappa zijn compositie voor orkest en fiets uitlegt en ten gehore brengt). Sommige stukken die Zappa voor de bandjes schreef, gebruikte hij later zelf op zijn eerste platen met The Mothers: Any Way The Wind Blows, Take Your Clothes Off When You Dance, Love Of My Life, bijvoorbeeld. De PAL studio bestaat niet meer. In 1965 kwam er iemand de studio in, die bij Zappa een pornofilm bestelde. Zappa zei dat hij nog geen goede camera's had, maar hij kon voor honderd dollar wel een geluidsband voor de klant maken. Een paar dagen later, op de afgesproken dag, was de klant weer terug. Zappa had met een toenmalig vriendinnetje een lollige tape in elkaar gezet, met bedgeluiden, gekreun en wat achtergrondmuziek en wachtte zijn honderd dollar af. De klant gaf hem vijftig. Toen Zappa protesteerde, viel er een leger politieagenten binnen en Zappa werd gearresteerd wegens het verspreiden van pornografie. Uiteindelijk heeft hij 44 dagen in het gevang gezeten, hetgeen hem voor de rest van zijn leven behoorlijk heeft getekend. De studio werd verkocht (inclusief alle decorstukken voor de film die Zappa aan het voorbereiden was en alle muziekbanden) en is niet veel later tegen de vlakte gegaan om plaats te maken voor een brede snelweg. Deze box is een heerlijk overzicht van de briljante muziek en ongein die er uit de twee studio's kwam en ik denk dat ik hiermee de komende uren wel even zoet ben.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0332: Buggles - The Age Of Plastic
1979. Vanuit het niets is daar een raar bandje, dat een wereldhit scoort. Het duo (The) Buggles bestaat uit zangert Trevor Horn en toetsenist Geoff(rey) Downes. Hun hitje Video Killed The Radio Star mag de allereerste uitzending van MTV openen. Daarmee schrijft de band geschiedenis. In hetzelfde jaar komt de elpee The Age Of Plastic uit, waarop wat ingehuurde muzikanten meespelen en er acht prettig in het gehoor liggende plastic popliedjes te horen zijn. Ik heb hier een vage Amerikaanse heruitgave van de cd uit een onbekend jaar die ik kocht op 5 augustus 1998. Er bestaat ook een Japanse heruitgave uit 2010 met een heleboel extra's. Toch eens naar zoeken.
1979. Vanuit het niets is daar een raar bandje, dat een wereldhit scoort. Het duo (The) Buggles bestaat uit zangert Trevor Horn en toetsenist Geoff(rey) Downes. Hun hitje Video Killed The Radio Star mag de allereerste uitzending van MTV openen. Daarmee schrijft de band geschiedenis. In hetzelfde jaar komt de elpee The Age Of Plastic uit, waarop wat ingehuurde muzikanten meespelen en er acht prettig in het gehoor liggende plastic popliedjes te horen zijn. Ik heb hier een vage Amerikaanse heruitgave van de cd uit een onbekend jaar die ik kocht op 5 augustus 1998. Er bestaat ook een Japanse heruitgave uit 2010 met een heleboel extra's. Toch eens naar zoeken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0333: Buggles - Adventures In Modern Recording
Nog geen jaar later zijn de Buggles in de studio om de opvolger op te nemen. In de naastgelegen opnameruimte is een andere band bezig. Die band vraagt of ze wat willen horen van waar ze mee bezig zijn en dat gebeurt. Voor ze het weten zijn Geoff Downes en Trevor Horn onderdeel van die band. Die band heet Yes en is het jaar ervoor hun zanger en toetsenist kwijtgeraakt. Niet alleen spelen Downes en Horn op het nieuwe Yesalbum Drama (1980); ook doen ze mee met de erop volgende tour. Het betekent wel dat hun eigen plaat moet wachten. De Yestour is niet zo'n enorm succes. Het publiek pikt het niet dat Jon Anderson en Rick Wakeman er niet meer bij zijn en Horn krijgt nogal wat boegeroep naar zijn kop. Hij houdt het dan ook voor gezien en Yes stopt een tijd. Downes kan het wel goed vinden met gitarist Steve Howe en voor hij het weet zit hij met hem samen met John Wetton (King Crimson, Roxy Music, UK) en Carl Palmer (Emerson Lake & Palmer) in de band Asia. Trevor Horn gaat zich meer richten op produceren, maar wil toch graag de tweede Bugglesplaat afmaken. In 1981 verschijnt Adventures In Modern Recording. Het moge duidelijk zijn dat de bijdragen van Downes hierop bescheiden zijn. Horn speelt bas, zingt, verzorgt een paar computerdrumpartijen en trekt een zooi gastmuzikanten naar binnen, waaronder leden van Art Of Noise, de band die hij bezig is te produceren. Het materiaal op deze plaat is wat raarder dan de voorganger. Meer gekke geluiden, enkele bijzondere maatsoorten, dat soort poep. Veel van de stukken lagen er natuurlijk al begin 1980. Het lied I Am A Camera is ook te vinden op Drama, maar dan in een Yesfiedeldiedelversie. In 2010 verschijnt een geremasterde uitgave met veel bonusspul, waaronder We Can Fly From Here, het stuk dat Yes tijdens de tour van 1980 speelde en dat uiteindelijk als een bijna halfuur durende suite op Fly From Here (2011) te horen is. Overigens: in die versie van Yes zit Geoff Downes ook weer en die plaat komt in 2017 nogmaals uit, maar dan met nieuw opgenomen leadzang van ... Trevor Horn. Ik heb de uitgebreide heruitgave en kocht hem op 22 april 2010.
Nog geen jaar later zijn de Buggles in de studio om de opvolger op te nemen. In de naastgelegen opnameruimte is een andere band bezig. Die band vraagt of ze wat willen horen van waar ze mee bezig zijn en dat gebeurt. Voor ze het weten zijn Geoff Downes en Trevor Horn onderdeel van die band. Die band heet Yes en is het jaar ervoor hun zanger en toetsenist kwijtgeraakt. Niet alleen spelen Downes en Horn op het nieuwe Yesalbum Drama (1980); ook doen ze mee met de erop volgende tour. Het betekent wel dat hun eigen plaat moet wachten. De Yestour is niet zo'n enorm succes. Het publiek pikt het niet dat Jon Anderson en Rick Wakeman er niet meer bij zijn en Horn krijgt nogal wat boegeroep naar zijn kop. Hij houdt het dan ook voor gezien en Yes stopt een tijd. Downes kan het wel goed vinden met gitarist Steve Howe en voor hij het weet zit hij met hem samen met John Wetton (King Crimson, Roxy Music, UK) en Carl Palmer (Emerson Lake & Palmer) in de band Asia. Trevor Horn gaat zich meer richten op produceren, maar wil toch graag de tweede Bugglesplaat afmaken. In 1981 verschijnt Adventures In Modern Recording. Het moge duidelijk zijn dat de bijdragen van Downes hierop bescheiden zijn. Horn speelt bas, zingt, verzorgt een paar computerdrumpartijen en trekt een zooi gastmuzikanten naar binnen, waaronder leden van Art Of Noise, de band die hij bezig is te produceren. Het materiaal op deze plaat is wat raarder dan de voorganger. Meer gekke geluiden, enkele bijzondere maatsoorten, dat soort poep. Veel van de stukken lagen er natuurlijk al begin 1980. Het lied I Am A Camera is ook te vinden op Drama, maar dan in een Yesfiedeldiedelversie. In 2010 verschijnt een geremasterde uitgave met veel bonusspul, waaronder We Can Fly From Here, het stuk dat Yes tijdens de tour van 1980 speelde en dat uiteindelijk als een bijna halfuur durende suite op Fly From Here (2011) te horen is. Overigens: in die versie van Yes zit Geoff Downes ook weer en die plaat komt in 2017 nogmaals uit, maar dan met nieuw opgenomen leadzang van ... Trevor Horn. Ik heb de uitgebreide heruitgave en kocht hem op 22 april 2010.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0334: Chris de Burgh - Flying Colours
Begin/half jaren tachtig koop ik een paar vinylplaten van Chris de Burgh, de Ierse bard. Hij vertelt intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze. Als De Vrouw en ik gaan samenwonen (mei 1989), draaien we die elpees regelmatig. In 1988 brengt De Burgh dit album uit en op 11 november 1989 kopen we 'm. De Burgh klinkt op deze plaat niet meer als een Ierse bard die intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze vertelt. Zijn hit Lady In Red (1986) was al een goede voorbode. Op Flying Colours speelt hij nog steeds wonderschone melodieën en zijn stem is nog altijd raak, maar de aalgladde productie, zo typerend voor de eind jaren tachtig, verprutst in mijn oren (nu) alles. Het is plastic en geen plastic van een fijne soort. Missing You was een hit van deze plaat, net als Tender Hands.
Begin/half jaren tachtig koop ik een paar vinylplaten van Chris de Burgh, de Ierse bard. Hij vertelt intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze. Als De Vrouw en ik gaan samenwonen (mei 1989), draaien we die elpees regelmatig. In 1988 brengt De Burgh dit album uit en op 11 november 1989 kopen we 'm. De Burgh klinkt op deze plaat niet meer als een Ierse bard die intrigerende en soms bizarre verhalen op bijna akoestische wijze vertelt. Zijn hit Lady In Red (1986) was al een goede voorbode. Op Flying Colours speelt hij nog steeds wonderschone melodieën en zijn stem is nog altijd raak, maar de aalgladde productie, zo typerend voor de eind jaren tachtig, verprutst in mijn oren (nu) alles. Het is plastic en geen plastic van een fijne soort. Missing You was een hit van deze plaat, net als Tender Hands.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0335: Chris de Burgh - Tender Hands
Single afkomstig van het album Flying Colours (zie hierboven). Deze cd-single kocht ik op 30 september 1989, dus nog voor het album. Alle drie de liedjes op deze single staan op het album, zei het in iets andere versies. Dit hier zijn meer radiomixen. Geen idee waar dat goed voor is. We hebben overigens een Franse versie van de single, gemaakt in Duitschland en met de tekst dat de Chris de Burgh fanclub in Londen zit.
Single afkomstig van het album Flying Colours (zie hierboven). Deze cd-single kocht ik op 30 september 1989, dus nog voor het album. Alle drie de liedjes op deze single staan op het album, zei het in iets andere versies. Dit hier zijn meer radiomixen. Geen idee waar dat goed voor is. We hebben overigens een Franse versie van de single, gemaakt in Duitschland en met de tekst dat de Chris de Burgh fanclub in Londen zit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0336: Chris de Burgh - High On Emotion - Live From Dublin
In december 1988 speelt Chris de Burgh met een uitgebreide band een thuiswedstrijd in Dublin. Opnames verschijnen op een cd en video in 1990 en wij kopen de cd op 20 september 1990, een dag na onze trouwdag. De Burgh weet hoe hij zijn publiek gek moet krijgen: in ieder geval niet door die spiegelgladde kwijlsongs te spelen, al ontkomt hij niet aan Lady In Red. We krijgen veel oud spul en dat brengt hij met verve. Veel materiaal van Spanish Train And Other Stories en van The Getaway. Uitsmijters Don't Pay The Ferryman en High On Emotion zijn de absolute klappers. Na deze liveplaat ben ik De Burgh helemaal uit het oor verloren. Ik vroeg me af of hij nog leefde en verdomd. Hij speelt en treedt zelfs nog op ook!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-08-2020 08:51:11 ]
In december 1988 speelt Chris de Burgh met een uitgebreide band een thuiswedstrijd in Dublin. Opnames verschijnen op een cd en video in 1990 en wij kopen de cd op 20 september 1990, een dag na onze trouwdag. De Burgh weet hoe hij zijn publiek gek moet krijgen: in ieder geval niet door die spiegelgladde kwijlsongs te spelen, al ontkomt hij niet aan Lady In Red. We krijgen veel oud spul en dat brengt hij met verve. Veel materiaal van Spanish Train And Other Stories en van The Getaway. Uitsmijters Don't Pay The Ferryman en High On Emotion zijn de absolute klappers. Na deze liveplaat ben ik De Burgh helemaal uit het oor verloren. Ik vroeg me af of hij nog leefde en verdomd. Hij speelt en treedt zelfs nog op ook!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-08-2020 08:51:11 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0337: Jeffrey Burns - Plays Frank Zappa - Ruth Is Sleeping
Jeffrey Burns was een Amerikaans componist en pianist (1950-2004). In 1992 waagde hij zich aan Ruth Is Sleeping, gecomponeerd door meneer Frank Zappa en op dit minialbum is zijn versie van dik negen minuten te horen. De titel slaat op Ruth Underwood, de percussioniste die met Zappa tourde in 1973-1974, die tijdens repetities, als Zappa van alles uitlegde aan andere muzikanten, een keer slapend onder haar marimba werd aangetroffen. Zappa componeerde het stuk op zijn Synclavier en voor het Ensemble Modern bewerkte hij het voor twee pianisten met ieder twee handen. Het Ensemble Modern vertolkte het stuk in 1992 tijdens de suite The Yellow Shark onder supervisie van Zappa zelf. In 1993 verscheen hun versie op het gelijknamige album. De twee pianisten van het EM noemden het 'bijna onmogelijk om te spelen' en Burns voert hier een versie voor één pianist met twee handen op. Misschien nog wel onmogelijker om te spelen. Ik koop deze cdsingle of dit minialbum op 1 mei 2002. Op YT is de versie van Burns niet te vinden, daarom hieronder de 'originele' versie van het EM en eentje van Mats Öberg (van zijn recente album Frankful), de toetsenist die met Zappa samenspeelde tijdens het concert in Stockholm van de Zappatour in 1988 en die vanaf zijn geboorte blind is.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-08-2020 17:22:27 ]
Jeffrey Burns was een Amerikaans componist en pianist (1950-2004). In 1992 waagde hij zich aan Ruth Is Sleeping, gecomponeerd door meneer Frank Zappa en op dit minialbum is zijn versie van dik negen minuten te horen. De titel slaat op Ruth Underwood, de percussioniste die met Zappa tourde in 1973-1974, die tijdens repetities, als Zappa van alles uitlegde aan andere muzikanten, een keer slapend onder haar marimba werd aangetroffen. Zappa componeerde het stuk op zijn Synclavier en voor het Ensemble Modern bewerkte hij het voor twee pianisten met ieder twee handen. Het Ensemble Modern vertolkte het stuk in 1992 tijdens de suite The Yellow Shark onder supervisie van Zappa zelf. In 1993 verscheen hun versie op het gelijknamige album. De twee pianisten van het EM noemden het 'bijna onmogelijk om te spelen' en Burns voert hier een versie voor één pianist met twee handen op. Misschien nog wel onmogelijker om te spelen. Ik koop deze cdsingle of dit minialbum op 1 mei 2002. Op YT is de versie van Burns niet te vinden, daarom hieronder de 'originele' versie van het EM en eentje van Mats Öberg (van zijn recente album Frankful), de toetsenist die met Zappa samenspeelde tijdens het concert in Stockholm van de Zappatour in 1988 en die vanaf zijn geboorte blind is.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-08-2020 17:22:27 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0338: Kate Bush - The Kick Inside
Klassiekertje. In 1977 krijgt David Gilmour, de gitarist van Pink Floyd, een democassette te horen, waarop een jong meisje een aantal zeer sterke songs zingt. Dat meisje heet Kate Bush en hij besluit om haar te helpen een carričre in de muziek te starten. In 1978 komt dit debuutalbum uit. Dertien uitstekende liedjes, waarin Bush zichzelf begeleidt op de piano en zij hulp krijgt van enkele grote gedienden: Andrew Powell, Ian Bairnson, David Paton, Morris Pert, enzovoorts. Ik had de elpee op vinyl vanaf midden jaren tachtig, De Vrouw heeft er ook een en ik kocht een cd-versie op 14 februari 2012. Met megahits. Klassiekertje.
Klassiekertje. In 1977 krijgt David Gilmour, de gitarist van Pink Floyd, een democassette te horen, waarop een jong meisje een aantal zeer sterke songs zingt. Dat meisje heet Kate Bush en hij besluit om haar te helpen een carričre in de muziek te starten. In 1978 komt dit debuutalbum uit. Dertien uitstekende liedjes, waarin Bush zichzelf begeleidt op de piano en zij hulp krijgt van enkele grote gedienden: Andrew Powell, Ian Bairnson, David Paton, Morris Pert, enzovoorts. Ik had de elpee op vinyl vanaf midden jaren tachtig, De Vrouw heeft er ook een en ik kocht een cd-versie op 14 februari 2012. Met megahits. Klassiekertje.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0339: Kate Bush - Lionheart
Nog geen negen maanden na haar debuut komt de opvolger al uit. In die tijd had ze een kind kunnen krijgen, maar nee ze kiest voor een nieuw album. Op Lionheart tien liedjes, misschien net niet zo sterk als op het debuut, maar ook hemelsmooi. Disneymuziek, Arabische melodieën, historische verhalen, van alles is erop te vinden en te horen. Zelf is ze achteraf niet zo heel tevreden omdat ze onder druk van de platenmaatschappij moet werken, maar ook zegt ze: 'Considering how quickly we made it it's a bloody good album.' Met hits. Ik had de plaat natuurlijk al op vinyl, maar wilde hem krasvrij en op 14 februari 2012 koop ik een goedkoop cd'tje.
Nog geen negen maanden na haar debuut komt de opvolger al uit. In die tijd had ze een kind kunnen krijgen, maar nee ze kiest voor een nieuw album. Op Lionheart tien liedjes, misschien net niet zo sterk als op het debuut, maar ook hemelsmooi. Disneymuziek, Arabische melodieën, historische verhalen, van alles is erop te vinden en te horen. Zelf is ze achteraf niet zo heel tevreden omdat ze onder druk van de platenmaatschappij moet werken, maar ook zegt ze: 'Considering how quickly we made it it's a bloody good album.' Met hits. Ik had de plaat natuurlijk al op vinyl, maar wilde hem krasvrij en op 14 februari 2012 koop ik een goedkoop cd'tje.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0340: Kate Bush - The Whole Story
Ik mis op cd (nog) een paar albums van mevrouw Bush. Ja, ik mis Never Forever en vooral Hounds Of Love. The Dreaming heb ik dan weer wel, zij het op vinyl. Next in de cdkast staat deze verzamelaar, die in 1986 verscheen. Ik heb een latere cdversie uit een onbekend jaar, die ik net als de voorgaande twee cd's kocht op 14 februari 2012. Op het album stukken van alle platen tot nu toe, plus nieuwkomer Experiment IV. Dit album geeft een goed overzicht van de bekende stukken uit het oeuvre van La Bush in de eerste acht jaar van haar carričre. De video's mogen er ook zijn (er is ook een videoversie van dit album). Toch die ontbrekende platen maar eens aanschaffen.
Ik mis op cd (nog) een paar albums van mevrouw Bush. Ja, ik mis Never Forever en vooral Hounds Of Love. The Dreaming heb ik dan weer wel, zij het op vinyl. Next in de cdkast staat deze verzamelaar, die in 1986 verscheen. Ik heb een latere cdversie uit een onbekend jaar, die ik net als de voorgaande twee cd's kocht op 14 februari 2012. Op het album stukken van alle platen tot nu toe, plus nieuwkomer Experiment IV. Dit album geeft een goed overzicht van de bekende stukken uit het oeuvre van La Bush in de eerste acht jaar van haar carričre. De video's mogen er ook zijn (er is ook een videoversie van dit album). Toch die ontbrekende platen maar eens aanschaffen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0341: Kate Bush - Aerial
Na The Whole Story verschijnen nog twee albums, de laatste The Red Shoes in 1993. Twaalf jaar (!) later komt er dan eindelijk nieuw werk van La Bush. Op Aerial staan twee suites (A Sky Of Honey en A Sea Of Honey), verdeeld over twee plaatjes (die gemakkelijk op één plaatje hadden gekund). Globaal gaat het allemaal over natuur en een rustig leven (dat ze de twaalf jaar ervoor heeft geleid). Prachtig, atmosferisch, zeer sterk. Madame is het nog niet verleerd. Ik kocht de plaat (in een kartonnen hoesje) op 20 maart 2006.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 26-08-2020 12:02:39 ]
Na The Whole Story verschijnen nog twee albums, de laatste The Red Shoes in 1993. Twaalf jaar (!) later komt er dan eindelijk nieuw werk van La Bush. Op Aerial staan twee suites (A Sky Of Honey en A Sea Of Honey), verdeeld over twee plaatjes (die gemakkelijk op één plaatje hadden gekund). Globaal gaat het allemaal over natuur en een rustig leven (dat ze de twaalf jaar ervoor heeft geleid). Prachtig, atmosferisch, zeer sterk. Madame is het nog niet verleerd. Ik kocht de plaat (in een kartonnen hoesje) op 20 maart 2006.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 26-08-2020 12:02:39 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Whashing machine, washing machine, washing... machiiiineeeequote:Op woensdag 26 augustus 2020 09:39 schreef bazbo het volgende:
bazbo cd0341: Kate Bush - Aerial
[ afbeelding ]
Na The Whole Story verschijnen nog twee albums, de laatste The Red Shoes in 1993. Twaalf jaar (!) later komt er dan eindelijk nieuw werk van La Bush. Op Aerial staan twee suites (A Sky Of Honey en A Sea Of Honey), verdeeld over twee plaatjes (die gemakkelijk op één plaatje hadden gekund). Globaal gaat het allemaal over natuur en een rustig leven (dat ze de twaalf jaar ervoor heeft geleid). Prachtig, atmosferisch, zeer sterk. Madame is het nog niet verleerd. Ik kocht de plaat (in een kartonnen hoesje) op 20 maart 2006.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:Op woensdag 26 augustus 2020 12:52 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Whashing machine, washing machine, washing... machiiiineeee
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0342: Kate Bush - 50 Words For Snow
We hoefden maar zes jaar te wachten tot de volgende plaat van La Bush verscheen. In 2011 dus, al kocht ik mijn versie pas op 25 februari 2013. Slechts zeven liederen op dit album, maar het album duurt wel meer dan een uur. Haar piano vormt ouderwets de basis en daaroverheen legt ze laagje voor laagje subtiele instrumentatie met veel ruimte voor ... niets. Ik waan me in winterse taferelen, witte landschappen. Prachtig, open, rustgevend, intrigerend, zeg het allemaal maar. Meneer Stephen Fry krijgt een rol in het titelnummer door de vijftig woorden op te noemen.
We hoefden maar zes jaar te wachten tot de volgende plaat van La Bush verscheen. In 2011 dus, al kocht ik mijn versie pas op 25 februari 2013. Slechts zeven liederen op dit album, maar het album duurt wel meer dan een uur. Haar piano vormt ouderwets de basis en daaroverheen legt ze laagje voor laagje subtiele instrumentatie met veel ruimte voor ... niets. Ik waan me in winterse taferelen, witte landschappen. Prachtig, open, rustgevend, intrigerend, zeg het allemaal maar. Meneer Stephen Fry krijgt een rol in het titelnummer door de vijftig woorden op te noemen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0343: Kate Bush - The K Fellowship presents Before The Dawn
In 2014 verbaast Bush vriend en vijand. Plots kondigt ze een serie concerten aan. Uiteindelijk staat ze tweeëntwintig avonden in Hammersmith Apollo in Londen. Tweeëntwintig. En alles in korte tijd uitverkocht. Het laat zien hoe zeer het publiek haar werk (nog) bewondert. Het concert ging (natuurlijk) gepaard met een uitgebreide choreografie en was voorzien van allerlei visueel spektakel. Dik twee jaar later, in december 2016, verschijnt een registratie op cd en vinyl. Madame bedient zich van een topband, waarin onder andere Omar Hakim, David Rhodes, John GIblin en Jon Carin te vinden zijn. De tracklist volgt de volgorde van het optreden. Wat onmiddellijk opvalt: Bush kiest niet voor een serie hits, maar gunt ons een intrigerende kijk in haar eigen wereld. Het eerste plaatje start met Lily en daarna horen we nog zes 'losse' stukken, waaronder King Of The Mountain en Running Up That Hill. Het tweede plaatje is geheel gewijd aan Ninth Wave, de suite van de tweede elpeekant van Hounds Of Love. De claustrofobische onderwaternachtmerrie is geweldig. Op het derde plaatje staat de intrigerende tweede suite van Aerial en het concert sluit af met Among Angels en de toegift Cloudbusting. De wereld (ik ben de wereld) wacht nog altijd op een visuele concertregistratie. Ik kocht de 3cdset op 6 december 2014 en ik beken: ik heb hem toen eenmaal gedraaid en daarna is hij niet meer uit de kast gekomen. Niet dat het slecht is: integendeel! Ik was enorm overweldigd door het vele materiaal en ik vind dat ik dit compleet moet ondergaan door het album van voor naar achter te beluisteren. Dat is er nooit meer van gekomen. Nu hoor ik hem dus voor een tweede maal en opnieuw ben ik zeer onder de indruk.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 09:21:05 ]
In 2014 verbaast Bush vriend en vijand. Plots kondigt ze een serie concerten aan. Uiteindelijk staat ze tweeëntwintig avonden in Hammersmith Apollo in Londen. Tweeëntwintig. En alles in korte tijd uitverkocht. Het laat zien hoe zeer het publiek haar werk (nog) bewondert. Het concert ging (natuurlijk) gepaard met een uitgebreide choreografie en was voorzien van allerlei visueel spektakel. Dik twee jaar later, in december 2016, verschijnt een registratie op cd en vinyl. Madame bedient zich van een topband, waarin onder andere Omar Hakim, David Rhodes, John GIblin en Jon Carin te vinden zijn. De tracklist volgt de volgorde van het optreden. Wat onmiddellijk opvalt: Bush kiest niet voor een serie hits, maar gunt ons een intrigerende kijk in haar eigen wereld. Het eerste plaatje start met Lily en daarna horen we nog zes 'losse' stukken, waaronder King Of The Mountain en Running Up That Hill. Het tweede plaatje is geheel gewijd aan Ninth Wave, de suite van de tweede elpeekant van Hounds Of Love. De claustrofobische onderwaternachtmerrie is geweldig. Op het derde plaatje staat de intrigerende tweede suite van Aerial en het concert sluit af met Among Angels en de toegift Cloudbusting. De wereld (ik ben de wereld) wacht nog altijd op een visuele concertregistratie. Ik kocht de 3cdset op 6 december 2014 en ik beken: ik heb hem toen eenmaal gedraaid en daarna is hij niet meer uit de kast gekomen. Niet dat het slecht is: integendeel! Ik was enorm overweldigd door het vele materiaal en ik vind dat ik dit compleet moet ondergaan door het album van voor naar achter te beluisteren. Dat is er nooit meer van gekomen. Nu hoor ik hem dus voor een tweede maal en opnieuw ben ik zeer onder de indruk.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 09:21:05 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0344: Jon Anderson - 1000 Hands - Chapter One
Dit album kwam vorig jaar al uit en was alleen verkrijgbaar via de website van Jon. Snel uitverkocht, ook nog eens. Vorige week verscheen de plaat nogmaals en nu via de 'normale' kanalen. Ik kocht hem afgelopen maandag 24 augustus in een plaatselijke platenwinkel. Ik had online een paar fragmenten gehoord en een keer de video van Makes Me Happy gezien; resultaat was dat ik nogal ernstig uitkeek naar het moment dat ik de plaat in zijn geheel kon beluisteren. Nu dus! Hoor! Dit is hoe ik Jon het liefste hoor: eigenzinnig, wereldvreemd, jazzy, proggy, lieflijk,engelachtig, opbeurend en verdomde goed. Hij heeft meer dan twintig jaar aan de plaat gewerkt en de hoeveelheid gastmuzikanten is enorm, vandaar de titel: het aantal handjes dat hem heeft geholpen. Onder de muzikanten bevinden zich (oud-)Yesmaatjes, Ian Anderson, Jean-Luc Ponty, Billy Cobham, Carmine Appice, Jerry Goodman, Tower Of Power, hele en halve orkesten en koren. Muzikaal gezien komt er weer van alles voorbij: pop, reggae, wereldmuziek, jazz, prog. Anderson bezingt zijn liefdes, idealen, muziek, inspiratie, engelen en alles wat maar positief is, Zo mooi kan de wereld toch niet zijn? Nee, dat is hij ook niet, maar de plaat van Anderson maakt hem wel een beetje mooier. Jon Anderson makes me happy!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 12:10:18 ]
Dit album kwam vorig jaar al uit en was alleen verkrijgbaar via de website van Jon. Snel uitverkocht, ook nog eens. Vorige week verscheen de plaat nogmaals en nu via de 'normale' kanalen. Ik kocht hem afgelopen maandag 24 augustus in een plaatselijke platenwinkel. Ik had online een paar fragmenten gehoord en een keer de video van Makes Me Happy gezien; resultaat was dat ik nogal ernstig uitkeek naar het moment dat ik de plaat in zijn geheel kon beluisteren. Nu dus! Hoor! Dit is hoe ik Jon het liefste hoor: eigenzinnig, wereldvreemd, jazzy, proggy, lieflijk,engelachtig, opbeurend en verdomde goed. Hij heeft meer dan twintig jaar aan de plaat gewerkt en de hoeveelheid gastmuzikanten is enorm, vandaar de titel: het aantal handjes dat hem heeft geholpen. Onder de muzikanten bevinden zich (oud-)Yesmaatjes, Ian Anderson, Jean-Luc Ponty, Billy Cobham, Carmine Appice, Jerry Goodman, Tower Of Power, hele en halve orkesten en koren. Muzikaal gezien komt er weer van alles voorbij: pop, reggae, wereldmuziek, jazz, prog. Anderson bezingt zijn liefdes, idealen, muziek, inspiratie, engelen en alles wat maar positief is, Zo mooi kan de wereld toch niet zijn? Nee, dat is hij ook niet, maar de plaat van Anderson maakt hem wel een beetje mooier. Jon Anderson makes me happy!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 12:10:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Hallo, ik was er ook nog 
En ik was bijna door de eerste kast heen:
GCD109 Tom Waits - Closing Time
Debuut van deze duizendpoot. Een melancholische en romantisch plaat vol ballads, compleet tegenovergestelde van z'n latere carričre. Eentje die het best op z'n recht komt zo laat mogelijk te draaien.
En ik was bijna door de eerste kast heen:
GCD109 Tom Waits - Closing Time
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1874289-1386516255-4817.jpeg.jpg)
Debuut van deze duizendpoot. Een melancholische en romantisch plaat vol ballads, compleet tegenovergestelde van z'n latere carričre. Eentje die het best op z'n recht komt zo laat mogelijk te draaien.
nee, jij dan!
bazbo cd0345: The Byrds - Younger Than Yesterday
Dit album komt uit 1967. Het is de vierde plaat van The Byrds (David Crosby, Michel Clark, Chris Hillman en Jim McGuinn) en de psychedelische invloeden van de tijd zijn goed te horen: blaasarrangementen, elektronische en tape-effecten. Op het repertoire steeds meer eigen composities, slechts één cover nog: My Back Pages (Bob Dylan). Laat het nou dat nummer zijn waar ik zo nieuwsgierig naar was dat ik de uitgebreide cd-heruitgave uit 1996 kocht op 15 mei 2017. (Het nummer verscheen op Elegy, de laatste plaat van The Nice, met daarin mijn held Keith Emerson, vandaar.) Lekker kort (nog geen half uur) album met prima hippieliedjes. De 1996 remaster bevat wat bonusstukjes (alternatieve versies en b-kantjes), waardoor de lengte uitkomt op dik drie kwartier. Drie liedjes van de plaat schopten het tot single: So You Want To Be A Rock And Roll Star, My Back Pages en Have You Seen Her Face. Alleraardigste plaat. Klassieker?
Dit album komt uit 1967. Het is de vierde plaat van The Byrds (David Crosby, Michel Clark, Chris Hillman en Jim McGuinn) en de psychedelische invloeden van de tijd zijn goed te horen: blaasarrangementen, elektronische en tape-effecten. Op het repertoire steeds meer eigen composities, slechts één cover nog: My Back Pages (Bob Dylan). Laat het nou dat nummer zijn waar ik zo nieuwsgierig naar was dat ik de uitgebreide cd-heruitgave uit 1996 kocht op 15 mei 2017. (Het nummer verscheen op Elegy, de laatste plaat van The Nice, met daarin mijn held Keith Emerson, vandaar.) Lekker kort (nog geen half uur) album met prima hippieliedjes. De 1996 remaster bevat wat bonusstukjes (alternatieve versies en b-kantjes), waardoor de lengte uitkomt op dik drie kwartier. Drie liedjes van de plaat schopten het tot single: So You Want To Be A Rock And Roll Star, My Back Pages en Have You Seen Her Face. Alleraardigste plaat. Klassieker?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD110 Tom Waits - Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards
Weer een flink project. 3 Cd's, met 56 opnames van Waits, waarvan 30 nieuw waren. De rest 'fell behind the stove while making dinner'. Geclusterd in een blues/rock album, een album met een ballads en een album vol experimenten.
Hoe dan ook, Waits van de bovenste plank, zoals eigenlijk altijd met deze man. En dat het een 'soort-van'-verzamelalbum kwam ik dus net pas achter. Het klinkt gewoon als een samenhangend studio album, hetzij in een drieluik.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-870004-1167908528.jpeg.jpg)
Weer een flink project. 3 Cd's, met 56 opnames van Waits, waarvan 30 nieuw waren. De rest 'fell behind the stove while making dinner'. Geclusterd in een blues/rock album, een album met een ballads en een album vol experimenten.
Hoe dan ook, Waits van de bovenste plank, zoals eigenlijk altijd met deze man. En dat het een 'soort-van'-verzamelalbum kwam ik dus net pas achter. Het klinkt gewoon als een samenhangend studio album, hetzij in een drieluik.
nee, jij dan!
bazbo cd0346: David Byrne - Rei Momo
David Byrne ging ten tijde van Talking Heads (zie de T, tot over drie jaar) al steeds meer invloeden uit Afrikaanse en Zuidamerikaanse muziekcultuur gebruiken. Het was dan ook geen verrassing dat zijn soloalbum uit 1989 grotendeels muziek bevat die afkomstig had kunnen zijn uit Cuba, Puerto Rico, Colombia of Brazilië. We horen bijvoorbeeld rumba, mozambique, mambo, chachachá, bolero, merengue, bomba, cumbia,samba en andere Latinritmes. Zijn nasaalschelle stem past er nog goed bij ook. Dat geldt ook voor gastzangeressen Kirsty MacColl en Celia Cruz (zie wereldmuziek letter C, tot over vijf jaar). Ik kocht deze plaat pas op 20 februari 2015 en ik heb een vage heruitgave. Deze komt met grote regelmaat in de speler terecht! Feest!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 14:49:52 ]
David Byrne ging ten tijde van Talking Heads (zie de T, tot over drie jaar) al steeds meer invloeden uit Afrikaanse en Zuidamerikaanse muziekcultuur gebruiken. Het was dan ook geen verrassing dat zijn soloalbum uit 1989 grotendeels muziek bevat die afkomstig had kunnen zijn uit Cuba, Puerto Rico, Colombia of Brazilië. We horen bijvoorbeeld rumba, mozambique, mambo, chachachá, bolero, merengue, bomba, cumbia,samba en andere Latinritmes. Zijn nasaalschelle stem past er nog goed bij ook. Dat geldt ook voor gastzangeressen Kirsty MacColl en Celia Cruz (zie wereldmuziek letter C, tot over vijf jaar). Ik kocht deze plaat pas op 20 februari 2015 en ik heb een vage heruitgave. Deze komt met grote regelmaat in de speler terecht! Feest!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 14:49:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0347: David Byrne - Live From Austin, TX
Op 28 november 2001 geeft David Byrne een concert in Austin, Texas. Opnames daarvan verschijnen in oktober 2007 op deze cd. De eerste vier stukken speelt Byrne met zijn (overigens zeer goede) band, de negen daaropvolgende nummers krijgt de band ondersteuning van Tosca, het plaatselijke tango-strijkorkest. Het is dus een uniek concert en daarom gaaf dat het is vastgelegd. Het repertoire is wat minder verrassend: veel stukken uit 's mans geschiedenis (lees: Talking Heads). Dat is geenszins een bezwaar, want het klinkt allemaal fris en geďnspireerd. Ook hier knallen de Latijnsamerikaanse ritmes je tegemoet. Ik kocht het cd'tje op 3 september 2018. Er bestaat ook een dvd-versie en die zou ik heel graag een keer willen bekijken.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 16:03:27 ]
Op 28 november 2001 geeft David Byrne een concert in Austin, Texas. Opnames daarvan verschijnen in oktober 2007 op deze cd. De eerste vier stukken speelt Byrne met zijn (overigens zeer goede) band, de negen daaropvolgende nummers krijgt de band ondersteuning van Tosca, het plaatselijke tango-strijkorkest. Het is dus een uniek concert en daarom gaaf dat het is vastgelegd. Het repertoire is wat minder verrassend: veel stukken uit 's mans geschiedenis (lees: Talking Heads). Dat is geenszins een bezwaar, want het klinkt allemaal fris en geďnspireerd. Ook hier knallen de Latijnsamerikaanse ritmes je tegemoet. Ik kocht het cd'tje op 3 september 2018. Er bestaat ook een dvd-versie en die zou ik heel graag een keer willen bekijken.
![David Byrne - "Once In A Lifetime" [Live from Austin, TX]](https://i.ytimg.com/vi/AINJTvRUk1w/0.jpg)
![David Byrne - "What A Day That Was" [Live from Austin, TX]](https://i.ytimg.com/vi/OFwBC4GdCxo/0.jpg)
![David Byrne - "Marching Through The Wilderness" [Live from Austin, TX]](https://i.ytimg.com/vi/L6AfMFSTfdg/0.jpg)
![David Byrne - "Life During Wartime" [Live from Austin, TX]](https://i.ytimg.com/vi/EXN5r1viSFY/0.jpg)
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 27-08-2020 16:03:27 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD111 Black Sabbath - Paranoid
Deze kwam ik ooit eens tegen als jochie in een Duitse kaufhalle, voor een grijp-pfenning, yes voor de invoering van de euro nog. #opaverteld
Iconische plaat, niets aan toe te voegen
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14460171-1583696131-7659.jpeg.jpg)
Deze kwam ik ooit eens tegen als jochie in een Duitse kaufhalle, voor een grijp-pfenning, yes voor de invoering van de euro nog. #opaverteld
Iconische plaat, niets aan toe te voegen
![Black Sabbath - "Paranoid" - Live in Paris 1970 [HD] [Remastered]](https://i.ytimg.com/vi/mYpJAqX662M/0.jpg)
nee, jij dan!
Hoho, wacht wacht. Jij kunt die drie cd's van Tom Waits' Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards nooit zo snel hebben gedraaid dat je nu al aan een volgende plaat kunt beginnen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
haha jawel hoor, Waits was al een tijdje bezig, voordat ik met typen begon hierquote:
Hoho, wacht wacht. Jij kunt die drie cd's van Tom Waits' Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards nooit zo snel hebben gedraaid dat je nu al aan een volgende plaat kunt beginnen.
nee, jij dan!
Snap het. Je bent een langzame typer.quote:Op donderdag 27 augustus 2020 15:41 schreef Gehenna het volgende:
[..]
haha jawel hoor, Waits was al een tijdje bezig, voordat ik met typen begon hier
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD112 Black Sabbath - Master of Reality
Deze kocht ik samen met de vorige. Deze heeft een kartonnetje om het hoesje heen, waar dan precies hetzelfde op geprint is, maar waardoor hij wel minder goed in je kast past Verder heb ik niets te klagen over deze plaat.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-590773-1187982388.jpeg.jpg)
Deze kocht ik samen met de vorige. Deze heeft een kartonnetje om het hoesje heen, waar dan precies hetzelfde op geprint is, maar waardoor hij wel minder goed in je kast past
Verder heb ik niets te klagen over deze plaat.
nee, jij dan!
Motorpsycho - The All is one.
Vinyl kwam vandaag al binnen, officiële release is morgen
Klinkt zo op het eerste gehoor weer erg lekker, de single was prima.
Vinyl kwam vandaag al binnen, officiële release is morgen
Klinkt zo op het eerste gehoor weer erg lekker, de single was prima.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0348: David Byrne - Lead Us Not Into Temptation - Music from the film Young Adam
Byrne mag in 2003 de muziek maken voor een film. Dat is voor hem niet vreemd; hij heeft al meerdere soundtracks gemaakt (denk aan True Stories, The Last Emperor en The Catherine Wheel). Young Adam heb ik nooit gezien en dat hoeft ook helemaal niet. Op dit album staan dertien instrumentale pareltjes, zeer stemmig, veelal met orkest en spaarzame percussie. Ideaal voor de vroege ochtend. De veertiende en vijftiende stukken zijn lieflijke liedjes die Byrne zingt. Ik kocht het cd'tje pas op 9 september 2019 en formeel hoort de plaat nog voor Austin (dat in 2001 werd opgenomen maar pas in 2007 uitkwam), maar deze volgorde 'voelt beter'.
Byrne mag in 2003 de muziek maken voor een film. Dat is voor hem niet vreemd; hij heeft al meerdere soundtracks gemaakt (denk aan True Stories, The Last Emperor en The Catherine Wheel). Young Adam heb ik nooit gezien en dat hoeft ook helemaal niet. Op dit album staan dertien instrumentale pareltjes, zeer stemmig, veelal met orkest en spaarzame percussie. Ideaal voor de vroege ochtend. De veertiende en vijftiende stukken zijn lieflijke liedjes die Byrne zingt. Ik kocht het cd'tje pas op 9 september 2019 en formeel hoort de plaat nog voor Austin (dat in 2001 werd opgenomen maar pas in 2007 uitkwam), maar deze volgorde 'voelt beter'.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0349: David Byrne - True Stories - The Complete Soundtrack
Talking Heads brengen in 1986 het album True Stories uit. Op die plaat staan versies van liedjes die verschijnen in de gelijknamige film (een muzikale sociale comedie met onder andere John Goodman), waarin Byrne een fikse vinger in de pap heeft. Hij is de regisseur. In de film spelen allerlei muzikanten liedjes en op de elpee van Talking Heads staan de versies van Talking Heads. Tegelijkertijd brengt David Byrne zijn eigen album uit, getiteld True Stories, waarop een paar liedjes in de filmversie, aangevuld met wat instrumentale muziek. In 2018 komt de 'complete soundtrack' uit en die koop ik op 24 november 2018. Jaja, tweeëndertig jaar na de originele verschijningsdatum horen we dan eindelijk alle muziek en het is niet alleen maar Byrne-materiaal, maar ook werk van andere componisten en ensembles. Het is een heerlijke verzameling suikerzoete melodieën, hoempapa, 'mall muzak', countryachtige zooi, gospel (!) en lieflijke liedjes. Het zijn niet alleen stukken van Byrne. Allerlei muzikanten zijn te horen, inclusief Talking Heads. Met bIjna tachtig minuten is dit een schitterende muzikale reis en dus een gerechtvaardigde (her)uitgave. Film nooit gezien.
Talking Heads brengen in 1986 het album True Stories uit. Op die plaat staan versies van liedjes die verschijnen in de gelijknamige film (een muzikale sociale comedie met onder andere John Goodman), waarin Byrne een fikse vinger in de pap heeft. Hij is de regisseur. In de film spelen allerlei muzikanten liedjes en op de elpee van Talking Heads staan de versies van Talking Heads. Tegelijkertijd brengt David Byrne zijn eigen album uit, getiteld True Stories, waarop een paar liedjes in de filmversie, aangevuld met wat instrumentale muziek. In 2018 komt de 'complete soundtrack' uit en die koop ik op 24 november 2018. Jaja, tweeëndertig jaar na de originele verschijningsdatum horen we dan eindelijk alle muziek en het is niet alleen maar Byrne-materiaal, maar ook werk van andere componisten en ensembles. Het is een heerlijke verzameling suikerzoete melodieën, hoempapa, 'mall muzak', countryachtige zooi, gospel (!) en lieflijke liedjes. Het zijn niet alleen stukken van Byrne. Allerlei muzikanten zijn te horen, inclusief Talking Heads. Met bIjna tachtig minuten is dit een schitterende muzikale reis en dus een gerechtvaardigde (her)uitgave. Film nooit gezien.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0350: David Byrne - American Utopia
Ook in 2018 verschijnt dit studioalbum van Byrne. In nog geen veertig minuten komen tien klappers van typischByrne voorbij. Heel verrassend is het niet, maar de kwaliteit is hoog. Ik klaag niet. Het album is onderdeel van Byrne's project Reasons To Be Cheerful: het idee is dat we positief en optimistisch mogen zijn, ondanks alle ellende in de wereld om ons heen. Ik kocht deze plaat op 19 maart 2018 en draai hem nog geregeld. Fijn!
Ook in 2018 verschijnt dit studioalbum van Byrne. In nog geen veertig minuten komen tien klappers van typischByrne voorbij. Heel verrassend is het niet, maar de kwaliteit is hoog. Ik klaag niet. Het album is onderdeel van Byrne's project Reasons To Be Cheerful: het idee is dat we positief en optimistisch mogen zijn, ondanks alle ellende in de wereld om ons heen. Ik kocht deze plaat op 19 maart 2018 en draai hem nog geregeld. Fijn!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ik heb de film nog niet zo heel lang geleden gezien, is prima. Lynchian bizarquote:
bazbo cd0349: David Byrne - True Stories - The Complete Soundtrack
[ afbeelding ]
Talking Heads brengen in 1986 het album True Stories uit. Op die plaat staan versies van liedjes die verschijnen in de gelijknamige film (een muzikale sociale comedie met onder andere John Goodman), waarin Byrne een fikse vinger in de pap heeft. Hij is de regisseur. In de film spelen allerlei muzikanten liedjes en op de elpee van Talking Heads staan de versies van Talking Heads. Tegelijkertijd brengt David Byrne zijn eigen album uit, getiteld True Stories, waarop een paar liedjes in de filmversie, aangevuld met wat instrumentale muziek. In 2018 komt de 'complete soundtrack' uit en die koop ik op 24 november 2018. Jaja, tweeëndertig jaar na de originele verschijningsdatum horen we dan eindelijk alle muziek en het is niet alleen maar Byrne-materiaal, maar ook werk van andere componisten en ensembles. Het is een heerlijke verzameling suikerzoete melodieën, hoempapa, 'mall muzak', countryachtige zooi, gospel (!) en lieflijke liedjes. Het zijn niet alleen stukken van Byrne. Allerlei muzikanten zijn te horen, inclusief Talking Heads. Met bIjna tachtig minuten is dit een schitterende muzikale reis en dus een gerechtvaardigde (her)uitgave. Film nooit gezien.
De nieuwe Motorpsycho is geweldig
De twee (op plaat dan) nummers van 21 minuten zijn lekker lang en experimenteel, de rest is prima recente Motorpsycho. Maar die 2 lange nummers 
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0351: David Byrne - David Byrne's American Utopia On Broadway - Original Cast Recording
David Byrne tourt gigantisch met zijn American Utopia en belandt uiteindelijk wekenlang op Broadway. Dit dubbelalbum van eind 2019 is opgenomen op Broadway. We missen natuurlijk het visuele aspect, dat wezenlijk onderdeel is van de show. Ondanks dat is dit een zeer vermakelijke concertregistratie. In dik anderhalf uur komt er solomateriaal en natuurlijk een aantal Talking Headsstukken voorbij. Ik heb een van de eerste uitgaven, met een incorrecte tracklijst op het hoesje. 'Please note: the outer CD package was printed before American Utopia on Broadway's sequence was finalized.' Die uitgave kocht ik op 28 november 2019. Binnenkort schijnt een beeldverslag te verschijnen!
David Byrne tourt gigantisch met zijn American Utopia en belandt uiteindelijk wekenlang op Broadway. Dit dubbelalbum van eind 2019 is opgenomen op Broadway. We missen natuurlijk het visuele aspect, dat wezenlijk onderdeel is van de show. Ondanks dat is dit een zeer vermakelijke concertregistratie. In dik anderhalf uur komt er solomateriaal en natuurlijk een aantal Talking Headsstukken voorbij. Ik heb een van de eerste uitgaven, met een incorrecte tracklijst op het hoesje. 'Please note: the outer CD package was printed before American Utopia on Broadway's sequence was finalized.' Die uitgave kocht ik op 28 november 2019. Binnenkort schijnt een beeldverslag te verschijnen!
![David Byrne - Born Under Punches (The Heat Goes On) [Talking Heads song] (Houston 04.28.18) HD](https://i.ytimg.com/vi/FDW_dejLoyk/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD113 Nick Cave & The Bad Seeds - Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-379708-1587233944-7362.jpeg.jpg)
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Deze staat inmiddels alweer een tijdje aan
Ooit gekocht omdat iedereen altijd vrij lyrisch is over deze man, en deze was toen zijn laatste. Een dubbelaar, dus een goeie deal
nee, jij dan!
bazbo cd0352: Caballero Reynaldo & The Grand Kazoo - Unmatched Vol. X
Luis Gonzáles is een Spaans muzikant die vanaf de jaren negentig plaatjes gaat uitbrengen onder de titel Unmatched. Daarop staan allerlei obscure (veelal) Spaanse artiesten die de muziek van Frank Zappa spelen. Via de Zappagemeenschap weet hij er veel te verkopen en de serie is dan ook erg succesvol. Echt beroemd wordt hij er niet mee, want de familie Zappa zelf zit niet te wachten op lui die het werk van De Grote Meester brengen zonder dat het familiebedrijf daarvoor geld in het laatje ziet verschijnen. Vanaf halverwege de jaren negentig brengt Gonzáles ook plaatjes uit onder zijn artiestennaam Caballero Reynaldo. In 2007 brengt hij Unmatched Vol. 10 uit en nu staan daar niet diverse artiesten op, maar laat hij zich als Caballero Reynaldo vergezellen van begeleidingsband The Grand Kazoo (een knipoog naar Zappa's album en tour The Grand Wazoo). Op dit plaatje speelt hij Frank Zappa, maar dan wel in countrystyle. Dat levert een klein uur hilarische muziek op, zeker als je de originelen van Zappa zelf kent. Op 15 augustus 2010 ben ik op het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland en daar komen Caballero Reynaldo & The Grand Kazoo twee keer spelen. Blikvanger is de lieflijke zangeres Marieta, die met mooi en uitgestreken smoel liedjes als I Have Been In You zingt. Ik koop dit plaatje dat dan net een jaar uit is en het verblijft lange tijd in de speler. Ook vandaag de dag draaien we hem met grote regelmaat. Gut, we zijn al bij de letter C.
Luis Gonzáles is een Spaans muzikant die vanaf de jaren negentig plaatjes gaat uitbrengen onder de titel Unmatched. Daarop staan allerlei obscure (veelal) Spaanse artiesten die de muziek van Frank Zappa spelen. Via de Zappagemeenschap weet hij er veel te verkopen en de serie is dan ook erg succesvol. Echt beroemd wordt hij er niet mee, want de familie Zappa zelf zit niet te wachten op lui die het werk van De Grote Meester brengen zonder dat het familiebedrijf daarvoor geld in het laatje ziet verschijnen. Vanaf halverwege de jaren negentig brengt Gonzáles ook plaatjes uit onder zijn artiestennaam Caballero Reynaldo. In 2007 brengt hij Unmatched Vol. 10 uit en nu staan daar niet diverse artiesten op, maar laat hij zich als Caballero Reynaldo vergezellen van begeleidingsband The Grand Kazoo (een knipoog naar Zappa's album en tour The Grand Wazoo). Op dit plaatje speelt hij Frank Zappa, maar dan wel in countrystyle. Dat levert een klein uur hilarische muziek op, zeker als je de originelen van Zappa zelf kent. Op 15 augustus 2010 ben ik op het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland en daar komen Caballero Reynaldo & The Grand Kazoo twee keer spelen. Blikvanger is de lieflijke zangeres Marieta, die met mooi en uitgestreken smoel liedjes als I Have Been In You zingt. Ik koop dit plaatje dat dan net een jaar uit is en het verblijft lange tijd in de speler. Ook vandaag de dag draaien we hem met grote regelmaat. Gut, we zijn al bij de letter C.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0353: Caballero Reynaldo & The Grand Kazoo - Marieta y Los Jetos
Marieta krijgt zelfs de hoofdrol op dit album, dat in 2013 verschijnt. Dit keer brengen Gonzáles en de zijnen een eerbetoon aan de plaat Ruben & The Jets, op zijn beurt weer Zappa's eerbetoon aan de doo-wopmuziek (1967). Alle nummers van de plaat in de originele volgorde, in Spaanse/Mexicaanse stijl en Spaans gezongen. Bijzonder onderhoudend en nogmaals: zeker als je de originelen kent. Als extraatje is er een bonusplaatje, waarop de demos voor het album. We krijgen gewoon het hele album nog een keer, maar nu door Gonzáles in demovorm ingespeeld en voorzien van zijn beruchte 'Spanglish language'. Ik kocht de plaat op 15 juli 2017, wederom op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland, alwaar de band (in nieuwe bezetting) speelde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-08-2020 07:19:56 ]
Marieta krijgt zelfs de hoofdrol op dit album, dat in 2013 verschijnt. Dit keer brengen Gonzáles en de zijnen een eerbetoon aan de plaat Ruben & The Jets, op zijn beurt weer Zappa's eerbetoon aan de doo-wopmuziek (1967). Alle nummers van de plaat in de originele volgorde, in Spaanse/Mexicaanse stijl en Spaans gezongen. Bijzonder onderhoudend en nogmaals: zeker als je de originelen kent. Als extraatje is er een bonusplaatje, waarop de demos voor het album. We krijgen gewoon het hele album nog een keer, maar nu door Gonzáles in demovorm ingespeeld en voorzien van zijn beruchte 'Spanglish language'. Ik kocht de plaat op 15 juli 2017, wederom op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland, alwaar de band (in nieuwe bezetting) speelde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-08-2020 07:19:56 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0887: Roxy Music - Roxy Music
Gisteren was het Record Store Day! Een kleintje weer. Toch even gaan kijken. Ik had mijn zinnen gezet op Gong's Live in Sheffield 1974 (waarop de band live te horen is, zij het niet in 1974 en ook niet in Sheffield), maar in de paar kratjes in mijn plaatselijke platenwinkel zat-ie niet. Dan maar deze Steven Wilson mix van het legendarische debuutalbum van Roxy Music meegenomen. Die mix zat in de peperdure box die begin 2018 uitkwam en ik dus niet heb gekocht, vandaar dat ik blij was dat ik deze nu vond. Mogelijk verschijnt hij nog wel een keer 'los' op cd en dan schaf ik hem zeker (weer) aan. Het geluid op het origineel was al goed (ik heb het origineel geeneens, wel staat een heel groot deel van het album op de 4cdbox Thrill Of It All en die heb ik wel), maar nu springen bepaalde partijen er echt lekker vet uit (Eno!). De plaat is uitgevoerd op doorzichtig vinyl. Leuk, maar ik weet niet of dat wat toevoegt.
Gisteren was het Record Store Day! Een kleintje weer. Toch even gaan kijken. Ik had mijn zinnen gezet op Gong's Live in Sheffield 1974 (waarop de band live te horen is, zij het niet in 1974 en ook niet in Sheffield), maar in de paar kratjes in mijn plaatselijke platenwinkel zat-ie niet. Dan maar deze Steven Wilson mix van het legendarische debuutalbum van Roxy Music meegenomen. Die mix zat in de peperdure box die begin 2018 uitkwam en ik dus niet heb gekocht, vandaar dat ik blij was dat ik deze nu vond. Mogelijk verschijnt hij nog wel een keer 'los' op cd en dan schaf ik hem zeker (weer) aan. Het geluid op het origineel was al goed (ik heb het origineel geeneens, wel staat een heel groot deel van het album op de 4cdbox Thrill Of It All en die heb ik wel), maar nu springen bepaalde partijen er echt lekker vet uit (Eno!). De plaat is uitgevoerd op doorzichtig vinyl. Leuk, maar ik weet niet of dat wat toevoegt.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0354: Caballero Reynaldo - In The Lounge Of The Naldo King
Na tig platen vol Zappa (al dan niet in countrystyle) waagt Gonzáles zich aan iets anders. Tijdens optredens (ik zie hem weer op het Zappanalefestival 2015) vertelt hij dat hij Robert heeft gebeld en die smeekte hem om toch vooral King Crimson te gaan spelen zodat de band wat meer aandacht krijgt. Heel geestig allemaal en toen ik op 15 juli op dat festival I Talk To The Wind hoorde, was ik toch heel benieuwd naar dit plaatje, waarop alleen maar KC-stukken staan. Niet in de verwachte countrystyle, maar in loungeversies. En daar wringt het. In sommige gevallen pakt het goed uit (zoals in ITTTW), maar in andere gevallen slaat het de plank gruwelijk mis. Toch blijft dit een feestje van herkenning (al moet ik bij sommige nummers echt moeite doen om te achterhalen welk KC-stuk het nu is) en is het plaatje met eenendertig minuten ook precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen.
Na tig platen vol Zappa (al dan niet in countrystyle) waagt Gonzáles zich aan iets anders. Tijdens optredens (ik zie hem weer op het Zappanalefestival 2015) vertelt hij dat hij Robert heeft gebeld en die smeekte hem om toch vooral King Crimson te gaan spelen zodat de band wat meer aandacht krijgt. Heel geestig allemaal en toen ik op 15 juli op dat festival I Talk To The Wind hoorde, was ik toch heel benieuwd naar dit plaatje, waarop alleen maar KC-stukken staan. Niet in de verwachte countrystyle, maar in loungeversies. En daar wringt het. In sommige gevallen pakt het goed uit (zoals in ITTTW), maar in andere gevallen slaat het de plank gruwelijk mis. Toch blijft dit een feestje van herkenning (al moet ik bij sommige nummers echt moeite doen om te achterhalen welk KC-stuk het nu is) en is het plaatje met eenendertig minuten ook precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0355: Caballero Reynaldo - Close To The Lounge
Kennelijk vindt Gonzáles het leuk om progklassiekers te vernaldoën en nog geen jaar later doet hij het nog eens dunnetjes over, maar nu met Yes. Opnieuw in loungestyle. Nu leent het werk van Yes zich daar iets beter voor, omdat er die band wat meer zweverige liedjes en melodietjes heeft gemaakt. Ik koop dit plaatje eveneens op 15 juli 2015 tijdens het Zappanalefestival en zie de band daar twee keer optreden. Helaas is Marieta er niet meer bij, maar wel de minstens zo schone Rebeca, en spelen ze geen cover van Yes. (Op een Zappafestival moet je Zappa spelen en dat doen ze dan ook succesvol, met af en toe een uitstapje.] In nog geen vijfendertig minuten komen twaalf Yesklassiekers voorbij en de ene lukt beter dan de andere.
Kennelijk vindt Gonzáles het leuk om progklassiekers te vernaldoën en nog geen jaar later doet hij het nog eens dunnetjes over, maar nu met Yes. Opnieuw in loungestyle. Nu leent het werk van Yes zich daar iets beter voor, omdat er die band wat meer zweverige liedjes en melodietjes heeft gemaakt. Ik koop dit plaatje eveneens op 15 juli 2015 tijdens het Zappanalefestival en zie de band daar twee keer optreden. Helaas is Marieta er niet meer bij, maar wel de minstens zo schone Rebeca, en spelen ze geen cover van Yes. (Op een Zappafestival moet je Zappa spelen en dat doen ze dan ook succesvol, met af en toe een uitstapje.] In nog geen vijfendertig minuten komen twaalf Yesklassiekers voorbij en de ene lukt beter dan de andere.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0356: Cairo - Cairo
Begin jaren negentig ontstaat het label Magna Carta, dat vooral prog, progrock en prockmetal uitbrengt. Een van de paradepaardjes op het label is de band Cairo, onder leiding van de getalenteerde Mark Robertson. Hij bespeelt de toetsen als geen ander of het moet wel Keith Emerson zijn. De invloeden uit het oeuvre van ELP zijn dan ook goed te horen. Toch klinkt het als geheel anders, omdat er een zanger met hogere stem en een giertarist bij is. Dit debuutalbum uit 1994 start met een korte instrumentale introductie en daarna krijgen we vier pakkende stukken van ieder rond de tien minuten voorgeschoteld die vol zitten met toegankelijke melodieën, uitgesponnen instrumentale passages en solo's, en fraaie zangpartijen. En dan volgt de afsluiter Ruins At Avalon's Gate, dat dik tweeëntwintig minuten klokt en waarover de geest van de grootmeester Emerson waart. De basislick lijkt gepikt van Eruption (uit ELP's Tarkus), maar gaan net de andere kant op. Mooie melodieuze progplaat die ik kocht in februari 2017.
Begin jaren negentig ontstaat het label Magna Carta, dat vooral prog, progrock en prockmetal uitbrengt. Een van de paradepaardjes op het label is de band Cairo, onder leiding van de getalenteerde Mark Robertson. Hij bespeelt de toetsen als geen ander of het moet wel Keith Emerson zijn. De invloeden uit het oeuvre van ELP zijn dan ook goed te horen. Toch klinkt het als geheel anders, omdat er een zanger met hogere stem en een giertarist bij is. Dit debuutalbum uit 1994 start met een korte instrumentale introductie en daarna krijgen we vier pakkende stukken van ieder rond de tien minuten voorgeschoteld die vol zitten met toegankelijke melodieën, uitgesponnen instrumentale passages en solo's, en fraaie zangpartijen. En dan volgt de afsluiter Ruins At Avalon's Gate, dat dik tweeëntwintig minuten klokt en waarover de geest van de grootmeester Emerson waart. De basislick lijkt gepikt van Eruption (uit ELP's Tarkus), maar gaan net de andere kant op. Mooie melodieuze progplaat die ik kocht in februari 2017.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0357: Cairo - Conflict And Dreams
Opvolger uit 1998 die ik kocht op 31 januari van dat jaar, toen hij net uit was. Band klinkt beter op elkaar ingespeeld, maar de composities klinken in mijn oren wat geforceerder en minder samenhangend en pakken me niet zo als de stukken op het debuurt. Toch staat er fraai spul op en Mark Robertson's toetsenriedels ŕ la Emerson zijn bij vlagen fenomenaal. Drie jaar later kwam er een derde en laatste album, maar die heb ik toen niet gekocht. Niets meer vernomen van de band sindsdien en ook van frontmeneer Robertson ontbreekt ieder spoor ...
Opvolger uit 1998 die ik kocht op 31 januari van dat jaar, toen hij net uit was. Band klinkt beter op elkaar ingespeeld, maar de composities klinken in mijn oren wat geforceerder en minder samenhangend en pakken me niet zo als de stukken op het debuurt. Toch staat er fraai spul op en Mark Robertson's toetsenriedels ŕ la Emerson zijn bij vlagen fenomenaal. Drie jaar later kwam er een derde en laatste album, maar die heb ik toen niet gekocht. Niets meer vernomen van de band sindsdien en ook van frontmeneer Robertson ontbreekt ieder spoor ...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0358: California Guitar Trio - Invitation
Het California Guitar Trio komt uit de school van Robert Fripp. Die ging in 1985, toen hij King Crimson weer eens had opgedoekt, in retraite, bedacht een nieuwe gitaarstemming en begon cursussen te geven onder het motto: 'Al kun je maar één noot spelen, als je die noot speelt met overgave, dan ben je welkom.' Voor de eerste cursus (ik meen in 1987) meldde zich bijvoorbeeld ene Trey Gunn aan, die in 1993 samen met Fripp en David Sylvian een prachtplaat maakte en ging touren en in 1994 vast onderdeel van het double trio King Crimson werd. In de tweede cursus zaten Bert Lams, HIdeyo Moriya en Paul Richards. Zij konden het goed met elkaar vinden en besloten na de cursus een trio te vormen. Dit is hun tweede album alweer. In principe spelen ze alle drie akoestische gitaar, al zijn er her en der spaarzame invullingen van elektrische gitaar en chapman stick (heb je Trey Gunn ook weer). Het repertoire is opmerkelijk. Behalve eigen composities staat er werk van op van Bach, Arvo Pärt (Fratres is prachtig), The Shadows en Ennio Morricone. Een kaleidoscopisch allegaartje, dus. Toch werkt het bijzonder goed. Ik kocht deze plaat op 21 oktober 1995, het jaar waarin hij verscheen.
Het California Guitar Trio komt uit de school van Robert Fripp. Die ging in 1985, toen hij King Crimson weer eens had opgedoekt, in retraite, bedacht een nieuwe gitaarstemming en begon cursussen te geven onder het motto: 'Al kun je maar één noot spelen, als je die noot speelt met overgave, dan ben je welkom.' Voor de eerste cursus (ik meen in 1987) meldde zich bijvoorbeeld ene Trey Gunn aan, die in 1993 samen met Fripp en David Sylvian een prachtplaat maakte en ging touren en in 1994 vast onderdeel van het double trio King Crimson werd. In de tweede cursus zaten Bert Lams, HIdeyo Moriya en Paul Richards. Zij konden het goed met elkaar vinden en besloten na de cursus een trio te vormen. Dit is hun tweede album alweer. In principe spelen ze alle drie akoestische gitaar, al zijn er her en der spaarzame invullingen van elektrische gitaar en chapman stick (heb je Trey Gunn ook weer). Het repertoire is opmerkelijk. Behalve eigen composities staat er werk van op van Bach, Arvo Pärt (Fratres is prachtig), The Shadows en Ennio Morricone. Een kaleidoscopisch allegaartje, dus. Toch werkt het bijzonder goed. Ik kocht deze plaat op 21 oktober 1995, het jaar waarin hij verscheen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0359: California Guitar Trio - Pathways
Drie jaar later komt dit album uit. Opnieuw een bijzondere mix van materiaal: Beethoven, Bach, Williams, eigen composities. Dat de plaat opent met de vijfde van Beethoven is provoceren. Toch komt het trio er mee weg. Naast het trio doet Trey Gunn veel mee op veel nummers en daarnaast klinkt in meerdere stukken een saxofoon. Dat maakt het geluid wat diverser. Toch klinkt alles wat klassiekeriger dan op de voorganger. Niet erg. Mooie zondagplaat, dat zeker. Ik kocht 'm op 13 juli 1998.
Drie jaar later komt dit album uit. Opnieuw een bijzondere mix van materiaal: Beethoven, Bach, Williams, eigen composities. Dat de plaat opent met de vijfde van Beethoven is provoceren. Toch komt het trio er mee weg. Naast het trio doet Trey Gunn veel mee op veel nummers en daarnaast klinkt in meerdere stukken een saxofoon. Dat maakt het geluid wat diverser. Toch klinkt alles wat klassiekeriger dan op de voorganger. Niet erg. Mooie zondagplaat, dat zeker. Ik kocht 'm op 13 juli 1998.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0360: California Guitar Trio - Rocks The West
In het najaar van 1999 tourt het California Guitar Trio door de Verenigde Staten. Ze krijgen hulp van ene Tony Levin op bas en Chapman stick. Opnames van die tour staan op dit album dat verschijnt in 2000 en dat ik koop op 13 mei 2000. Het repertoire is op z'n minst weer gewaagd te noemen. Bohemian Rhapsody op drie gitaren? Je moet maar durven. Het CGT durft het. Net als een deel van de 9e van Beethoven, Pictures At An Exhibition van Mussorgsky en nog meer van die klassieke en folkloristische shit. Daartussen staan dan eigen composities die prima overeind blijven én een werkstuk van Tony Levin (het titelnummer van zijn dan recent verschenen album Waters Of Eden). De muzikanten zijn dan ook niet de minsten en het spel is van hoogniveau. Energiek album, vooral vanwege de spaarzame inzet van een hysterisch gierende saxofoon!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 31-08-2020 19:48:20 ]
In het najaar van 1999 tourt het California Guitar Trio door de Verenigde Staten. Ze krijgen hulp van ene Tony Levin op bas en Chapman stick. Opnames van die tour staan op dit album dat verschijnt in 2000 en dat ik koop op 13 mei 2000. Het repertoire is op z'n minst weer gewaagd te noemen. Bohemian Rhapsody op drie gitaren? Je moet maar durven. Het CGT durft het. Net als een deel van de 9e van Beethoven, Pictures At An Exhibition van Mussorgsky en nog meer van die klassieke en folkloristische shit. Daartussen staan dan eigen composities die prima overeind blijven én een werkstuk van Tony Levin (het titelnummer van zijn dan recent verschenen album Waters Of Eden). De muzikanten zijn dan ook niet de minsten en het spel is van hoogniveau. Energiek album, vooral vanwege de spaarzame inzet van een hysterisch gierende saxofoon!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 31-08-2020 19:48:20 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD202
Een plaatje van Conny Ochs een duitse troubadour, deze cd black happy heb ik ooit van hem gekocht toen hij veel optrad samen met Wino (van oa saint vitus). Ik heb cd nummer 5 van de 250
het zit in een houten hoesje. Ik heb hem denk ik maar 1 keer geluisterd het zegeltje dat erop zat heeft lang er niet doorbroken op gezeten. De muziek is in dezelfde stijl als samen met wino een soort singer songwriter met een randje in de stijl van woody guthrie en townes van sand. Maar dan met wat meer percussie (een klein voettrommeltje). Maar het heeft ook vaak iets grungies 
ik draai het te weinig.
Een plaatje van Conny Ochs een duitse troubadour, deze cd black happy heb ik ooit van hem gekocht toen hij veel optrad samen met Wino (van oa saint vitus). Ik heb cd nummer 5 van de 250
het zit in een houten hoesje. Ik heb hem denk ik maar 1 keer geluisterd het zegeltje dat erop zat heeft lang er niet doorbroken op gezeten. De muziek is in dezelfde stijl als samen met wino een soort singer songwriter met een randje in de stijl van woody guthrie en townes van sand. Maar dan met wat meer percussie (een klein voettrommeltje). Maar het heeft ook vaak iets grungies ik draai het te weinig.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD203
Nu metal dat wil zeggen van die basrijke muziek met veel rap. Deze rap gaat over van die typische jaren 90 onderwerpen gelijkheid, racisme en politiegeweld... oh wacht.... Ik vond dit toen in 1998 een erg leuk plaatje hij is niet heel erg goed opgedroogd eigenlijk vooral de productie vind ik inmiddels vrij slecht en blikkerig klinken. Toch is dit debut een stuk leuker dan wat ze hierna deden op hun tweede plaat (die hierna komt)
Dus voor nu pigs until proven cop.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6137338-1412023435-4875.jpeg.jpg)
Nu metal dat wil zeggen van die basrijke muziek met veel rap. Deze rap gaat over van die typische jaren 90 onderwerpen gelijkheid, racisme en politiegeweld... oh wacht....
Ik vond dit toen in 1998 een erg leuk plaatje hij is niet heel erg goed opgedroogd eigenlijk vooral de productie vind ik inmiddels vrij slecht en blikkerig klinken. Toch is dit debut een stuk leuker dan wat ze hierna deden op hun tweede plaat (die hierna komt) Dus voor nu pigs until proven cop.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0361: California Guitar Trio - A Christmas Album
Precies. Een kerstalbum, dat verschijnt in 2002. Ik koop het op 6 december 2002. Mooie akoestische versies van klassieke kerstliederen op de drie gitaren, maar ook stukken als Forbidden Colours (Ryuichi Sakamoto en David Sylvian) uit Merry Christmas, Mrs. Lawrence, Happy X-mas (Lennon, gelijk ook de enige echte miskleun op de plaat) en werk van klassiekers als Bach en Handel. Vijfendertig minuten schoon werk om in de stemming te geraken. Normaal komt de plaat eens per jaar uit de kast, dit jaar dus twee keer.
Precies. Een kerstalbum, dat verschijnt in 2002. Ik koop het op 6 december 2002. Mooie akoestische versies van klassieke kerstliederen op de drie gitaren, maar ook stukken als Forbidden Colours (Ryuichi Sakamoto en David Sylvian) uit Merry Christmas, Mrs. Lawrence, Happy X-mas (Lennon, gelijk ook de enige echte miskleun op de plaat) en werk van klassiekers als Bach en Handel. Vijfendertig minuten schoon werk om in de stemming te geraken. Normaal komt de plaat eens per jaar uit de kast, dit jaar dus twee keer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0362: California Guitar Trio - Whitewater
Tony Levin doet ook weer mee op deze plaat. Hij verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 26 augustus van dat jaar. Op het repertoire nog slechts twee composities van anderen: iets van Bach en een linke versie van een stuk van The Doors dat hier Gliders On The Storm heet. Ook doet ene Tyler Trotter mee; die brengt wat effecten in. Dat en het geluid van de Chapman stick zijn een welkome aanvulling op het trio akoestische gitaren. Want als ik eerlijk ben: hoe mooi deze plaat ook is, het is veel van hetzelfde en ik merk verzadiging. Dit is als geheel misschien wel het sterkste album van het California Guitar Trio, maar na deze houd ik het werk dat de drie heren uitbrengen niet meer bij.
Tony Levin doet ook weer mee op deze plaat. Hij verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 26 augustus van dat jaar. Op het repertoire nog slechts twee composities van anderen: iets van Bach en een linke versie van een stuk van The Doors dat hier Gliders On The Storm heet. Ook doet ene Tyler Trotter mee; die brengt wat effecten in. Dat en het geluid van de Chapman stick zijn een welkome aanvulling op het trio akoestische gitaren. Want als ik eerlijk ben: hoe mooi deze plaat ook is, het is veel van hetzelfde en ik merk verzadiging. Dit is als geheel misschien wel het sterkste album van het California Guitar Trio, maar na deze houd ik het werk dat de drie heren uitbrengen niet meer bij.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0363: Tim Bowness - Late Night Laments
De albums van Tim Bowness worden mooier en mooier. Het geluid en de instrumentatie steeds beter uitgekristalliseerd en de perfectie benaderd. Deze plaat verscheen onlangs en ik heb hem sinds eergisteren. Nog maar een paar keer gehoord, maar ik ben zeer onder de indruk. Ook weer een gastenlijstje: Colin Edwin, Richard Barbieri, Peter Hammill, Kavus Torabi, enzovoorts. Meneer Steven Wilson mixte de boel. De plaat duurt net negenendertig minuten en dan heb ik de versie met een tweede cd'tje waarop nog eens vijf extra stukken in achttien minuten. Lijkt het nu zo of is dit album afwisselender qua geluid, dynamiek, tempo, atmosfeer? Wat blijft is de mooie stem en de prachtmelodieën. Fijne plaat. Dank u, Tim.
De albums van Tim Bowness worden mooier en mooier. Het geluid en de instrumentatie steeds beter uitgekristalliseerd en de perfectie benaderd. Deze plaat verscheen onlangs en ik heb hem sinds eergisteren. Nog maar een paar keer gehoord, maar ik ben zeer onder de indruk. Ook weer een gastenlijstje: Colin Edwin, Richard Barbieri, Peter Hammill, Kavus Torabi, enzovoorts. Meneer Steven Wilson mixte de boel. De plaat duurt net negenendertig minuten en dan heb ik de versie met een tweede cd'tje waarop nog eens vijf extra stukken in achttien minuten. Lijkt het nu zo of is dit album afwisselender qua geluid, dynamiek, tempo, atmosfeer? Wat blijft is de mooie stem en de prachtmelodieën. Fijne plaat. Dank u, Tim.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0364: Robert Calvert - Captain Lockheed & The Star Fighters
Dit is zo'n kleine klassieker. In 1974 maakt Robert Calvert, de psychisch wankele tekst- en theatermaker van Hawkwind, deze soloplaat. Het vertelt het verhaal over de 'widowmaker', een gevechtsvliegtuig dat het Britse leger her en der inzette en nogal onbetrouwbaar bleek. Tussen verschillende spacerockachtige songs door zijn er allerlei flarden dia- en monoloog te horen die het drama van de techniek en de humane gevolgen weergeven. Calvert heeft het verhaal en de hoes gemaakt, spreekt en zingt en speelt wat percussie. Voor de rest van de instrumentatie is hij afhankelijk van Lemmy, Simon King, Paul Rudolph, een koor, Nik Turner, een batterij toetsenisten en vele anderen. Ook duiken er allerlei acteurs op, waaronder Jim Capaldi (van Traffic) en de minstens zo geschifte Vivian Stanshall. Deze legendarische plaat kreeg in 2009 een remaster met wat extra stukken en ik kocht de cd op 18 november 2010.
Dit is zo'n kleine klassieker. In 1974 maakt Robert Calvert, de psychisch wankele tekst- en theatermaker van Hawkwind, deze soloplaat. Het vertelt het verhaal over de 'widowmaker', een gevechtsvliegtuig dat het Britse leger her en der inzette en nogal onbetrouwbaar bleek. Tussen verschillende spacerockachtige songs door zijn er allerlei flarden dia- en monoloog te horen die het drama van de techniek en de humane gevolgen weergeven. Calvert heeft het verhaal en de hoes gemaakt, spreekt en zingt en speelt wat percussie. Voor de rest van de instrumentatie is hij afhankelijk van Lemmy, Simon King, Paul Rudolph, een koor, Nik Turner, een batterij toetsenisten en vele anderen. Ook duiken er allerlei acteurs op, waaronder Jim Capaldi (van Traffic) en de minstens zo geschifte Vivian Stanshall. Deze legendarische plaat kreeg in 2009 een remaster met wat extra stukken en ik kocht de cd op 18 november 2010.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0365: Camel - Camel
Dan volgt nu een kudde kamelen. In 1973 start deze band. Toetsenist Pete(r) Bardens is dan al een gevierde man in de muziekwereld; hij heeft al twee soloalbums op zijn naam staan en is een veelgevraagd sessiemuzikant. Hij sluit zich aan bij gitarist Andy Latimer, bassist Doug Ferguson en drummer Andy Ward. Dit is hun debuutplaat uit 1973. Wat we horen is een zevental krachtige, melodieuze progrockstukken, met een hoofdrol voor de orgelpartijen van Bardens en de subtiele gitaarmelodieën van Latimer. Het geluid is nog niet helemaal zoals het niet veel later zou worden/zijn, maar dit is een mooie voorbode. Ik heb de elpee natuurlijk op vinyl. In 2002 verscheen een remaster met wat extra materiaal op cd (waaronder een knetterlange liveversie van Homage To The God Of Light dat afkomstig is van een van de twee soloplaten van Bardens), die ik aanschafte op 8 juni 2002.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 03-09-2020 15:03:52 ]
Dan volgt nu een kudde kamelen. In 1973 start deze band. Toetsenist Pete(r) Bardens is dan al een gevierde man in de muziekwereld; hij heeft al twee soloalbums op zijn naam staan en is een veelgevraagd sessiemuzikant. Hij sluit zich aan bij gitarist Andy Latimer, bassist Doug Ferguson en drummer Andy Ward. Dit is hun debuutplaat uit 1973. Wat we horen is een zevental krachtige, melodieuze progrockstukken, met een hoofdrol voor de orgelpartijen van Bardens en de subtiele gitaarmelodieën van Latimer. Het geluid is nog niet helemaal zoals het niet veel later zou worden/zijn, maar dit is een mooie voorbode. Ik heb de elpee natuurlijk op vinyl. In 2002 verscheen een remaster met wat extra materiaal op cd (waaronder een knetterlange liveversie van Homage To The God Of Light dat afkomstig is van een van de twee soloplaten van Bardens), die ik aanschafte op 8 juni 2002.
![Camel - Slow Yourself Down (Full Version) [Camel - 1973]](https://i.ytimg.com/vi/zx6RDohSfXA/0.jpg)
![Camel - Arubaluba (Full Version) [1973]](https://i.ytimg.com/vi/fSFCxtJ1l58/0.jpg)
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 03-09-2020 15:03:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0366: Camel - Mirage
De opvolger van het debuut is een weergaloze klapper. Mirage verschijnt in 1974 en bevat vijf sterke stukken, waaronder het legendarische Lady Fantasy. Ook opvallend is de Nimrodel-suite, geďnspireerd op het boek Lord Of The Rings. Latimer trekt regelmatig zijn fluit tevoorschijn en dat zorgt dan weer voor een afwisselender geluid. De Britse band heeft z'n karakteristieke geluid gevonden. Op deze remaster uit 2002 (die ik kocht op 8 juni 2002) staan nog vier extra stukken, drie live opgenomen in de Marquee in 1974 en een iets andere mix van Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:23:14 ]
De opvolger van het debuut is een weergaloze klapper. Mirage verschijnt in 1974 en bevat vijf sterke stukken, waaronder het legendarische Lady Fantasy. Ook opvallend is de Nimrodel-suite, geďnspireerd op het boek Lord Of The Rings. Latimer trekt regelmatig zijn fluit tevoorschijn en dat zorgt dan weer voor een afwisselender geluid. De Britse band heeft z'n karakteristieke geluid gevonden. Op deze remaster uit 2002 (die ik kocht op 8 juni 2002) staan nog vier extra stukken, drie live opgenomen in de Marquee in 1974 en een iets andere mix van Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:23:14 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ja jeetje, nu ik hem weer eens hoor vind ik dit toch wel een heul sterke, zeg.quote:Op donderdag 3 september 2020 15:44 schreef Gehenna het volgende:
Afgelopen tijd vrij grijs gedraaid
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD114 Nurse With Wound - Chance Meeting On A Dissecting Table Of A Sewing Machine And An Umbrella
haha zo dan! Dit hoesje valt wel op tussen de rest. Nurse With Wound was in 1979 nog een band van 3 personen, in plaats van een solo project van Stephen Stapelson. Of nouja 'band', het grappige is juist dat deze 3 vrienden elkaar kende van het verzamelen van allerlei obscure albums; krautrock, zeuhl, avant garde, hoe vreemder hoe beter. In de tijd dat niemand ze nog wou en ze voor het oprapen lagen in de uitverkoopbakken (terwijl juist nu die platen voor honderden euro's op discogs staan).
Een kennis die een studio had vertelde Stephen dat - als hij een band had - hij in het weekend (als de studio gesloten was) hiervan wel gebruik kon maken. Jazeker had hij een band, was het gelogen antwoord. Direct belde hij z'n vrienden op om instrumenten te kopen en elkaar daar te ontmoeten.
Deze plaat is letterlijk het resultaat van dat weekend, de enige regels die ze zichzelf hadden gegeven: Het moeten lange stukken worden, geen 'songs'. Geen vocalen, en de muziek moet geďnspireerd zijn door 'drug related' albumhoezen. Het eerste wat opgenomen werd (zonder verdere vorm van afspraak of plan) was het derde nummer hier 'Stain, Crack, Break'. Eigenlijk net als één hun helden Exmagma dat jaren daarvoor gedaan hadden, complete vrijheid. Een mijlpaal in de industrial.
De albumhoes moest flink opvallen, en ook dat is gelukt. De titel en bandnaam komen van één van de eerste surrealistische boeken 'le chants de maldoror' van Comte de Lautréamont.
En NWW was geboren, alleen wist niemand toen nog dat er onder die naam nog zo'n 200 albums volgden
Dit was ook het album dat de NWW-lijst bevatte, een opsomming van bands die de band zelf de moeite waard vond, en nog steeds een soort heilige graal voor verzamelaars.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-125208-1395088054-7723.jpeg.jpg)
haha zo dan! Dit hoesje valt wel op tussen de rest. Nurse With Wound was in 1979 nog een band van 3 personen, in plaats van een solo project van Stephen Stapelson. Of nouja 'band', het grappige is juist dat deze 3 vrienden elkaar kende van het verzamelen van allerlei obscure albums; krautrock, zeuhl, avant garde, hoe vreemder hoe beter. In de tijd dat niemand ze nog wou en ze voor het oprapen lagen in de uitverkoopbakken (terwijl juist nu die platen voor honderden euro's op discogs staan).
Een kennis die een studio had vertelde Stephen dat - als hij een band had - hij in het weekend (als de studio gesloten was) hiervan wel gebruik kon maken. Jazeker had hij een band, was het gelogen antwoord. Direct belde hij z'n vrienden op om instrumenten te kopen en elkaar daar te ontmoeten.
Deze plaat is letterlijk het resultaat van dat weekend, de enige regels die ze zichzelf hadden gegeven: Het moeten lange stukken worden, geen 'songs'. Geen vocalen, en de muziek moet geďnspireerd zijn door 'drug related' albumhoezen. Het eerste wat opgenomen werd (zonder verdere vorm van afspraak of plan) was het derde nummer hier 'Stain, Crack, Break'. Eigenlijk net als één hun helden Exmagma dat jaren daarvoor gedaan hadden, complete vrijheid. Een mijlpaal in de industrial.
De albumhoes moest flink opvallen, en ook dat is gelukt. De titel en bandnaam komen van één van de eerste surrealistische boeken 'le chants de maldoror' van Comte de Lautréamont.
En NWW was geboren, alleen wist niemand toen nog dat er onder die naam nog zo'n 200 albums volgden
Dit was ook het album dat de NWW-lijst bevatte, een opsomming van bands die de band zelf de moeite waard vond, en nog steeds een soort heilige graal voor verzamelaars.
nee, jij dan!
bazbo cd0367: Camel - Music inspired by The Snow Goose
De band wilde deze plaat gewoon The Snow Goose noemen, naar het gelijknamige boek van Paul Gallico, waarop de muziek is geďnspireerd. De erven Gallico staken er een stokje voor, vandaar het 'Music inspired by'. De plaat verscheen in 1975 en bevat instrumentale sfeertekeningen uit het verhaal over het meisje Fritha dat een bijzondere band krijgt met een oudere man, die uiteindelijk tijdens de invasie in Normandië zijn einde vindt. Prachtplaat dit. Ik heb hem niet eens op elpee, maar de 2002 remaster op cd kocht ik op 8 juni 2002. Er staan nog wat extra stukken op: singleversies en opnieuw live opgenomen in de Marquee Club. De band speelde het volledige album live in The Royal Albert Hall en die opnamen verschenen op het album A Live Record. In 2013 nam Latimer het hele album opnieuw op met zijn toenmalige band en hij breidde sommige stukken iets uit, maar daarover binnenkort meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:22:52 ]
De band wilde deze plaat gewoon The Snow Goose noemen, naar het gelijknamige boek van Paul Gallico, waarop de muziek is geďnspireerd. De erven Gallico staken er een stokje voor, vandaar het 'Music inspired by'. De plaat verscheen in 1975 en bevat instrumentale sfeertekeningen uit het verhaal over het meisje Fritha dat een bijzondere band krijgt met een oudere man, die uiteindelijk tijdens de invasie in Normandië zijn einde vindt. Prachtplaat dit. Ik heb hem niet eens op elpee, maar de 2002 remaster op cd kocht ik op 8 juni 2002. Er staan nog wat extra stukken op: singleversies en opnieuw live opgenomen in de Marquee Club. De band speelde het volledige album live in The Royal Albert Hall en die opnamen verschenen op het album A Live Record. In 2013 nam Latimer het hele album opnieuw op met zijn toenmalige band en hij breidde sommige stukken iets uit, maar daarover binnenkort meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 20:22:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0368: Camel - Moonmadness
Ik vrees dat dit mijn favoriete kamelenplaat is. Alles klopt: het wat ruwe geluid van de jaren zeventig, de composities (soms subtiel en romantisch, soms rauw en rockerig, veelal melodieus, dan weer complex, soms kort en puntig, dan weer uitgesponnen, altijd avontuurlijk), de afwisseling (ook in de spaarzame zang). De band klinkt bijzonder goed op elkaar ingespeeld. Hoogtepunten wat mij betreft zijn de instrumentalen op deze plaat: Chord Change en vooral Lunar Sea, maar als geheel maakt hij vooral grote indruk. Het album verscheen in 1976 en ik heb 'm natuurlijk op vinyl, maar ook een remaster uit 2002, die ik ook weer kocht op 8 juni 2002. Wederom veel extra materiaal: een singleversie, een demo en livewerk uit de Hammersmith Odeon van 14 augustus 1976. Gaahaaf!
Ik vrees dat dit mijn favoriete kamelenplaat is. Alles klopt: het wat ruwe geluid van de jaren zeventig, de composities (soms subtiel en romantisch, soms rauw en rockerig, veelal melodieus, dan weer complex, soms kort en puntig, dan weer uitgesponnen, altijd avontuurlijk), de afwisseling (ook in de spaarzame zang). De band klinkt bijzonder goed op elkaar ingespeeld. Hoogtepunten wat mij betreft zijn de instrumentalen op deze plaat: Chord Change en vooral Lunar Sea, maar als geheel maakt hij vooral grote indruk. Het album verscheen in 1976 en ik heb 'm natuurlijk op vinyl, maar ook een remaster uit 2002, die ik ook weer kocht op 8 juni 2002. Wederom veel extra materiaal: een singleversie, een demo en livewerk uit de Hammersmith Odeon van 14 augustus 1976. Gaahaaf!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0369: Camel - Rain Dances
Oei, de eerste barst in het Camelcollectief verschijnt. Drummer Andy Ward en toetseneur Peter Bardens willen graag een wat meer jazzy kant op. Dat ziet bassist Doug Ferguson niet zitten en hij vertrekt. Voor hem in de plaats komt Richard Sinclair, de bassist van Caravan met de heldere jongemannenstem. En voor de nieuwe plaat (deze dus, uit 1977) trekt de band ook nog Mel Collins op saxen aan. En ja, daardoor is er een iets meer jazzy geluid en klinkt het allemaal net even iets luchtiger. Niet erg. Er staat ook nog genoeg gitaarwerk op. Opener First Light zet de toon en daarna volgen nog acht zeer aardige stukken, waarbij vooral Unevensong een hoogtepunt (inventief en complex jazzrockstuk met gave gitaar) en Highways Of The Sun een dieptepunt (stom popdeuntje, lijkt het wel). De band gaat touren in deze bezetting mét Collins. In 2009 verschijnt een remaster op cd, met een dik half uur extra materiaal, live opgenomen voor de BBC. Ik koop die cd op 28 april 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 09:03:07 ]
Oei, de eerste barst in het Camelcollectief verschijnt. Drummer Andy Ward en toetseneur Peter Bardens willen graag een wat meer jazzy kant op. Dat ziet bassist Doug Ferguson niet zitten en hij vertrekt. Voor hem in de plaats komt Richard Sinclair, de bassist van Caravan met de heldere jongemannenstem. En voor de nieuwe plaat (deze dus, uit 1977) trekt de band ook nog Mel Collins op saxen aan. En ja, daardoor is er een iets meer jazzy geluid en klinkt het allemaal net even iets luchtiger. Niet erg. Er staat ook nog genoeg gitaarwerk op. Opener First Light zet de toon en daarna volgen nog acht zeer aardige stukken, waarbij vooral Unevensong een hoogtepunt (inventief en complex jazzrockstuk met gave gitaar) en Highways Of The Sun een dieptepunt (stom popdeuntje, lijkt het wel). De band gaat touren in deze bezetting mét Collins. In 2009 verschijnt een remaster op cd, met een dik half uur extra materiaal, live opgenomen voor de BBC. Ik koop die cd op 28 april 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-09-2020 09:03:07 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0370: Camel - A Live Record
Deze heb ik natuurlijk ook op vinyl. Ik kocht die ergens in het najaar van 1983. Het dubbelalbum zelf kwam uit in 1977. Erop staan opnames uit 1974 (de Mirage tour) en 1975 (nog met Doug Ferguson op bas) en opnames uit 1977 (met Richard Sinclair en Mel Collins tijdens de Rain Dances tour0. De tweede plaat is helemaal gewijd aan The Snow Goose, uitgevoerd in 1975 in The Royal Albert Hall met the London Symphony Orchestra. Legendarische opnames, dus. In 2002 verscheen een remaster op dubbelcd, met een heleboel extra stukken. Die zijn wat mij betreft zeer welkom; echter, ze staan her en der tussen de stukken van de originele elpee door en dat vind ik dan wat minder. Mijn autistische brein wil de oorspronkelijke elpeevolgorde horen. Maar verder klaag ik niet. Integendeel, want dit is een fantastische weergave van de kameel in levenden lijve. Hoogtepunten te over, maar ik noem vooral Never Let Go (en de geweldige orgel- en gitaarsoli daarin), Lunar Sea met de weinig subtiel gierende sax aan het eind, de prachtige uitvoering van de gehele Snow Goose en een bijzonder geďnspireerde versie van Lady Fantasy. Ik kocht de dubbelcd op 6 juni 2002. Het was overigens niet voor niets dat de band koos voor een live-elpee. Vanaf 1978 had de band te kampen met nogal wat wisselingen in de bezetting. Wisselingen die ingrijpend tot zeer ingrijpend waren.
Deze heb ik natuurlijk ook op vinyl. Ik kocht die ergens in het najaar van 1983. Het dubbelalbum zelf kwam uit in 1977. Erop staan opnames uit 1974 (de Mirage tour) en 1975 (nog met Doug Ferguson op bas) en opnames uit 1977 (met Richard Sinclair en Mel Collins tijdens de Rain Dances tour0. De tweede plaat is helemaal gewijd aan The Snow Goose, uitgevoerd in 1975 in The Royal Albert Hall met the London Symphony Orchestra. Legendarische opnames, dus. In 2002 verscheen een remaster op dubbelcd, met een heleboel extra stukken. Die zijn wat mij betreft zeer welkom; echter, ze staan her en der tussen de stukken van de originele elpee door en dat vind ik dan wat minder. Mijn autistische brein wil de oorspronkelijke elpeevolgorde horen. Maar verder klaag ik niet. Integendeel, want dit is een fantastische weergave van de kameel in levenden lijve. Hoogtepunten te over, maar ik noem vooral Never Let Go (en de geweldige orgel- en gitaarsoli daarin), Lunar Sea met de weinig subtiel gierende sax aan het eind, de prachtige uitvoering van de gehele Snow Goose en een bijzonder geďnspireerde versie van Lady Fantasy. Ik kocht de dubbelcd op 6 juni 2002. Het was overigens niet voor niets dat de band koos voor een live-elpee. Vanaf 1978 had de band te kampen met nogal wat wisselingen in de bezetting. Wisselingen die ingrijpend tot zeer ingrijpend waren.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0371: Camel - Breathless
Van die hele jazzy invalshoek is bijna niets te merken op het volgende album, dat in 1978 verschijnt. Op Breathless staan vooral lichtvoetige progpopliederen, al is Echoes de schitterende uitzondering. Down On The Farm had zo op een plaat van Caravan (zie binnenkort, even volhouden) kunnen staan, met die typische zang en zangmelodie van Richard Sinclair. Het is allemaal heul niet slecht, het ligt allemaal heul fijn in het gehoor en er staan heul mooie dingen op, maar om nou te spreken van een topper in het kamelenoeuvre: nee. Pete Bardens vond het ook allemaal niet zo spannend meer en toen deze plaat uitkwam, maakte hij geen deel meer uit van de band en richtte hij zich op zijn solocarričre. In 2009 verscheen er een remaster van de elpee op cd (die ik kocht op 17 december 2009), met slechts één extra stuk erop (de singleversie van afsluiter Rainbow's End).
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 20:10:51 ]
Van die hele jazzy invalshoek is bijna niets te merken op het volgende album, dat in 1978 verschijnt. Op Breathless staan vooral lichtvoetige progpopliederen, al is Echoes de schitterende uitzondering. Down On The Farm had zo op een plaat van Caravan (zie binnenkort, even volhouden) kunnen staan, met die typische zang en zangmelodie van Richard Sinclair. Het is allemaal heul niet slecht, het ligt allemaal heul fijn in het gehoor en er staan heul mooie dingen op, maar om nou te spreken van een topper in het kamelenoeuvre: nee. Pete Bardens vond het ook allemaal niet zo spannend meer en toen deze plaat uitkwam, maakte hij geen deel meer uit van de band en richtte hij zich op zijn solocarričre. In 2009 verscheen er een remaster van de elpee op cd (die ik kocht op 17 december 2009), met slechts één extra stuk erop (de singleversie van afsluiter Rainbow's End).
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 20:10:51 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0372: Camel - I Can See Your House From Here
Titel van de plaat slaat op een klassieke mop. Komt helemaal niet op het album (uit 1979) voor. Peter Bardens en Richard Sinclair komen ook niet (meer) voor op deze plaat; hij heeft de band verlaten. Voor hen in de plaats zijn bassist Colin Bass en toetsenisten Jan Schelhaas en Kit Watkins. Vanaf heden is Camel een band met een voortdurend wisselende bezetting, met Andrew Latimer en Colin Bass als constante factoren. Andy Ward bleek gedurende de opnamen van het album al wat minder betrouwbaar vanwege zijn veelvuldige gebruik van alcohol in combinatie met andere middelen. Dit album is mede geproduceerd door Rupert Hine. Klinkt als een klok. Het materiaal is weer wat proggier (en dus in mijn oren sterker) dan op de voorganger. Er zijn progpopsongs, maar ook complexere stukken en fraaie lyrische instrumentale delen. Hymn To Her is een klassieker in het Camelrepertoire, maar de absolute klapper is het lange instrumentale Ice, een schoolvoorbeeld van het subtiele melodieuze gitaarwerk van Latimer. In 2009 verscheen er een geremasterde versie van de elpee op cd en die kocht ik op 16 november 2009. Er staat een singleversie van Remote Romance op en nogmaals het machtige Ice, dit keer opgenomen in Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 voor de BBC. Primaplaat.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 05-09-2020 19:52:25 ]
Titel van de plaat slaat op een klassieke mop. Komt helemaal niet op het album (uit 1979) voor. Peter Bardens en Richard Sinclair komen ook niet (meer) voor op deze plaat; hij heeft de band verlaten. Voor hen in de plaats zijn bassist Colin Bass en toetsenisten Jan Schelhaas en Kit Watkins. Vanaf heden is Camel een band met een voortdurend wisselende bezetting, met Andrew Latimer en Colin Bass als constante factoren. Andy Ward bleek gedurende de opnamen van het album al wat minder betrouwbaar vanwege zijn veelvuldige gebruik van alcohol in combinatie met andere middelen. Dit album is mede geproduceerd door Rupert Hine. Klinkt als een klok. Het materiaal is weer wat proggier (en dus in mijn oren sterker) dan op de voorganger. Er zijn progpopsongs, maar ook complexere stukken en fraaie lyrische instrumentale delen. Hymn To Her is een klassieker in het Camelrepertoire, maar de absolute klapper is het lange instrumentale Ice, een schoolvoorbeeld van het subtiele melodieuze gitaarwerk van Latimer. In 2009 verscheen er een geremasterde versie van de elpee op cd en die kocht ik op 16 november 2009. Er staat een singleversie van Remote Romance op en nogmaals het machtige Ice, dit keer opgenomen in Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 voor de BBC. Primaplaat.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 05-09-2020 19:52:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0373: Camel - Nude
Het moet het najaar van 1981 zijn geweest. Ik zit in 4 Havo en in de koffie- en lunchpauzes trek ik nogal veel op met Vincent. We ontdekken dat we - behalve dat we eenzelfde soort humor delen - een paar gezamenlijke interesses hebben, waaronder Freek de Jonge, Monty Python en muziek. Op een dag zegt hij tegen mij: 'Weet je wat een goede elpee is? Camel van Nude.' Hij heeft de elpee van zijn broer geleend en zet die voor mij op een cassettebandje. Ik hoor de plaat en het is het allereerste wat ik van Camel hoor. Ik vind het inderdaad een zeer mooie plaat. Een lange suite van songs die een verhaal vertellen. Als ik in de muziekbladen op zoek ga, ontdek ik dat Vincent de naam van de band en de titel van de elpee verwisseld heeft. Het album is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een Japanse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog schipbreuk lijdt en jarenlang op een onbewoond eiland vertoeft. Als hij weer contact krijgt met mensen, weigert hij te geloven dat de oorlog al jaren voorbij is. De plaat is grotendeels instrumentaal. Latimer en zijn gitaarwerk staan centraal en hij krijgt hulp van Colin Bass, Mel Collins, Jan Schelhaas en enkele gastmuzikanten. Het cassettebandje draai ik grijs en kapot en ik moet de elpee dan ook wel kopen. Al snel koop ik nog veel meer platen van Camel. In 2009 verschijnt de remaster van Nude op cd, aangevuld met opnames van een concert uit Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 en we horen de suite in een iets verkorte versie. Ik kocht die cd op 6 november 2009 en draai hem nog geregeld. Blijft een hoogtepunt in het kamelenoeuvre!
Het moet het najaar van 1981 zijn geweest. Ik zit in 4 Havo en in de koffie- en lunchpauzes trek ik nogal veel op met Vincent. We ontdekken dat we - behalve dat we eenzelfde soort humor delen - een paar gezamenlijke interesses hebben, waaronder Freek de Jonge, Monty Python en muziek. Op een dag zegt hij tegen mij: 'Weet je wat een goede elpee is? Camel van Nude.' Hij heeft de elpee van zijn broer geleend en zet die voor mij op een cassettebandje. Ik hoor de plaat en het is het allereerste wat ik van Camel hoor. Ik vind het inderdaad een zeer mooie plaat. Een lange suite van songs die een verhaal vertellen. Als ik in de muziekbladen op zoek ga, ontdek ik dat Vincent de naam van de band en de titel van de elpee verwisseld heeft. Het album is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een Japanse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog schipbreuk lijdt en jarenlang op een onbewoond eiland vertoeft. Als hij weer contact krijgt met mensen, weigert hij te geloven dat de oorlog al jaren voorbij is. De plaat is grotendeels instrumentaal. Latimer en zijn gitaarwerk staan centraal en hij krijgt hulp van Colin Bass, Mel Collins, Jan Schelhaas en enkele gastmuzikanten. Het cassettebandje draai ik grijs en kapot en ik moet de elpee dan ook wel kopen. Al snel koop ik nog veel meer platen van Camel. In 2009 verschijnt de remaster van Nude op cd, aangevuld met opnames van een concert uit Hammersmith Odeon op 22 februari 1981 en we horen de suite in een iets verkorte versie. Ik kocht die cd op 6 november 2009 en draai hem nog geregeld. Blijft een hoogtepunt in het kamelenoeuvre!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0374: Camel - The Single Factor
De opvolger van Nude is een tegenvaller. Dat kan ook bijna niet anders na zo'n mooie songsuite. Op The Single Factor uit 1982 staan luchtige progpopsongs, waarin de gitaar van Andrew Latimer de hoofdrol speelt. Niet vreemd, want hij is nog het enige overgebleven oerlid van de band. Hij krijgt op de plaat hulp van David Paton, Chris Rainbow en zowaar Peter Bardens (op een nummerke). Ik herinner me dat ik een recensie van een concert uit die tijd las en dat de schrijvert de mening was toegedaan dat het een soloconcert was van Latimer en dat het meer op hardrockconcert leek, zo hard stond de gitaar in de mix. Het zal. Toch staan er een paar heel mooie dingen op dit album. Wat mij betreft is het instrumentale Sasquatch het absolute hoogtepunt. (Het is het stuk waarop Bardens te gast is.) In 2009 verscheen een remaster van de plaat en ik kocht die op 22 december 2009. De extra's zijn dit keer zeer karig: slechts een enkele singleversie van You Are The One.
De opvolger van Nude is een tegenvaller. Dat kan ook bijna niet anders na zo'n mooie songsuite. Op The Single Factor uit 1982 staan luchtige progpopsongs, waarin de gitaar van Andrew Latimer de hoofdrol speelt. Niet vreemd, want hij is nog het enige overgebleven oerlid van de band. Hij krijgt op de plaat hulp van David Paton, Chris Rainbow en zowaar Peter Bardens (op een nummerke). Ik herinner me dat ik een recensie van een concert uit die tijd las en dat de schrijvert de mening was toegedaan dat het een soloconcert was van Latimer en dat het meer op hardrockconcert leek, zo hard stond de gitaar in de mix. Het zal. Toch staan er een paar heel mooie dingen op dit album. Wat mij betreft is het instrumentale Sasquatch het absolute hoogtepunt. (Het is het stuk waarop Bardens te gast is.) In 2009 verscheen een remaster van de plaat en ik kocht die op 22 december 2009. De extra's zijn dit keer zeer karig: slechts een enkele singleversie van You Are The One.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0375: Camel - Stationary Traveller
Nee, dan gooit deze plaat uit 1984 toch heel wat hogere ogen. Het is een conceptalbum, losjes verhalend over de pogingen van vluchtelingen van Oost- naar West-Berlijn ten tijde van De Muur. De plaat opent met het instrumentaaltje Pressure Points en daarna volgen negen schitterende progstukken. Chris Rainbow verzorgt met zijn uiterst herkenbare stem de meeste vocalen en achter de toetsen horen we ene meneer Ton Scherpenzeel. Ook Mel Collins mag een solootje spelen. In 2009 verscheen de remaster op cd (die ik kocht op 4 december van dat jaar) met twee extra stukken: In The Arms Of Walzing Frauleins (dat oorsponkelijk alleen op de b-kant van een Duitsche single stond) en een veel langere versie van Pressure Points. Zeer mooie plaat. Het knallende progvuur van de begin jaren zeventig is er niet, maar deze plaat mag er zeker zijn!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 16:34:25 ]
Nee, dan gooit deze plaat uit 1984 toch heel wat hogere ogen. Het is een conceptalbum, losjes verhalend over de pogingen van vluchtelingen van Oost- naar West-Berlijn ten tijde van De Muur. De plaat opent met het instrumentaaltje Pressure Points en daarna volgen negen schitterende progstukken. Chris Rainbow verzorgt met zijn uiterst herkenbare stem de meeste vocalen en achter de toetsen horen we ene meneer Ton Scherpenzeel. Ook Mel Collins mag een solootje spelen. In 2009 verscheen de remaster op cd (die ik kocht op 4 december van dat jaar) met twee extra stukken: In The Arms Of Walzing Frauleins (dat oorsponkelijk alleen op de b-kant van een Duitsche single stond) en een veel langere versie van Pressure Points. Zeer mooie plaat. Het knallende progvuur van de begin jaren zeventig is er niet, maar deze plaat mag er zeker zijn!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 06-09-2020 16:34:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0376: Camel - Pressure Points
Met Stationary Traveller op zak gaat Latimer in 1984 touren. In de band Colin Bass, Paul Burgess, Ritchie Close, Chris Rainbow en Ton Scherpenzeel. Op 11 mei doet de band de Hammersmith Odeon aan en opnames daarvan verschijnen eind 1984 op een enkele elpee. Ik heb de vinylversie destijds gekocht. In 2009 verschijnt een remaster op dubbelcd, die ik koop op 19 november 2009. Het album is mooi uitgebreid en nu horen we zo ongeveer het hele concert. De opener Pressure Points (uitgebreide versie) is gelijk zeer sterk. Daarna volgt een kleine suite uit Nude en vervolgens komen nog wat meer stukken van Stationary Traveller voorbij. Op de tweede cd nog meer van Stationary Traveller (waarbij vooral de gitaarsynth in Cloak Add Dagger Man fijn de bocht uit giert) en een paar klassiekers. Wait, Sasquatch en het concert eindigt met Rhayader en Rhayader Goes To Town van The Snow Goose. Mel Collins komt een solootje spelen in twee nummers en Peter Bardens is te gast in twee stukken. Toegift is het onvermijdelijke Lady Fantasy. Van het concert verscheen destijds een video, later ook op dvd. Helaas zitten dwars door de concertbeelden allerlei kunstzinnige filmflarden die de Berlijnsfeer moeten versterken, maar ik wil muzikanten aan het werk zien. Concertfilm mislukt, maar de plaat blijft een goeie.
Met Stationary Traveller op zak gaat Latimer in 1984 touren. In de band Colin Bass, Paul Burgess, Ritchie Close, Chris Rainbow en Ton Scherpenzeel. Op 11 mei doet de band de Hammersmith Odeon aan en opnames daarvan verschijnen eind 1984 op een enkele elpee. Ik heb de vinylversie destijds gekocht. In 2009 verschijnt een remaster op dubbelcd, die ik koop op 19 november 2009. Het album is mooi uitgebreid en nu horen we zo ongeveer het hele concert. De opener Pressure Points (uitgebreide versie) is gelijk zeer sterk. Daarna volgt een kleine suite uit Nude en vervolgens komen nog wat meer stukken van Stationary Traveller voorbij. Op de tweede cd nog meer van Stationary Traveller (waarbij vooral de gitaarsynth in Cloak Add Dagger Man fijn de bocht uit giert) en een paar klassiekers. Wait, Sasquatch en het concert eindigt met Rhayader en Rhayader Goes To Town van The Snow Goose. Mel Collins komt een solootje spelen in twee nummers en Peter Bardens is te gast in twee stukken. Toegift is het onvermijdelijke Lady Fantasy. Van het concert verscheen destijds een video, later ook op dvd. Helaas zitten dwars door de concertbeelden allerlei kunstzinnige filmflarden die de Berlijnsfeer moeten versterken, maar ik wil muzikanten aan het werk zien. Concertfilm mislukt, maar de plaat blijft een goeie.
![Camel - Pressure Points Live in Concert 1984. 10 - Cloak and Dagger Man [HQ]](https://i.ytimg.com/vi/Xwtz7xvNcrI/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0377: Camel - Dust And Dreams
En dan is het een tijdje stil rond Camel. In 1991 is er een teken van leven. Dit album verschijnt. Latimer is inmiddels met zijn vrouw verhuisd van Engeland naar de Verenigde Staten, heeft daar een studio gebouwd en zijn label Camel Productions opgezet. Dust And Dreams is een conceptalbum, gebaseerd op The Grapes Of Wrath, het grote boek van John Steinbeck. Zestien stukken, deels vocaal en deels instrumentaal, vertellen het verhaal. Latimer krijgt gezelschap van bassist Colin Bass, drummer Paul Burgess en toetseneur Ton Scherpenzeel. Het is een sfeervolle plaat geworden, melodieus met hier een daar een wat rauwere uitspatting. Fraaie plaat. Ik hoorde hem halverwege de jaren negentig voor het eerst, een kennis had hem voor mij op een cassettebandje gezet, maar dat liep al snel vast. Ik kocht de cd pas op 9 juni 2018, toen ik Camel live hoorde en zag spelen in Tivoli Vredenburg.
En dan is het een tijdje stil rond Camel. In 1991 is er een teken van leven. Dit album verschijnt. Latimer is inmiddels met zijn vrouw verhuisd van Engeland naar de Verenigde Staten, heeft daar een studio gebouwd en zijn label Camel Productions opgezet. Dust And Dreams is een conceptalbum, gebaseerd op The Grapes Of Wrath, het grote boek van John Steinbeck. Zestien stukken, deels vocaal en deels instrumentaal, vertellen het verhaal. Latimer krijgt gezelschap van bassist Colin Bass, drummer Paul Burgess en toetseneur Ton Scherpenzeel. Het is een sfeervolle plaat geworden, melodieus met hier een daar een wat rauwere uitspatting. Fraaie plaat. Ik hoorde hem halverwege de jaren negentig voor het eerst, een kennis had hem voor mij op een cassettebandje gezet, maar dat liep al snel vast. Ik kocht de cd pas op 9 juni 2018, toen ik Camel live hoorde en zag spelen in Tivoli Vredenburg.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0378: Camel - Harbour Of Tears
Het duurt nog weer eens vijf jaar voordat er een nieuw album verschijnt. Harbour Of Tears is het wachten echter meer dan waar. Ook deze plaat vertelt een verhaal: over grote groepen mensen die in de vorige eeuw vanuit Ierland naar de Verenigde Staten vertrokken op zoek naar een betere toekomst. Naaste familie van Andrew Latimer's grootouders ondernamen een dergelijke reis vanuit de Ierse havenstad Cóbh. De bijnaam van die stad is sinds lange tijd, vanwege de vele afscheiden die er plaatsvonden: 'Harbour Of Tears'. Muzikaal gezien kent het album nogal wat Keltische invloeden en dat geeft de plaat een bijzondere sfeer, die erg goed bij Camel past. Latimer krijgt assistentie van Colin Bass en toetsenist Mickey Simmonds en daarnaast van veel gastmuzikanten (strijkers, houtblazers, een Keltische zangeres): Compositorisch staat er geen enkel minder stuk op. Hoogtepunt is wat mij betreft Coming Of Age, dat weer eens zo'n typische slome gitaarsolo van Latimer bevat. Prachtig album, dat ik in 1996 hoorde. Ik hoopte hem ooit nog eens te kunnen vinden omdat hij al snel en jarenlang uitverkocht was. Plots lag er eentje in een plaatselijke platenwinkel die ik regelmatig bezoek en sinds 20 november 2017 staat hij bij mij in de kast, om er met grote regelmaat uit te komen.
Het duurt nog weer eens vijf jaar voordat er een nieuw album verschijnt. Harbour Of Tears is het wachten echter meer dan waar. Ook deze plaat vertelt een verhaal: over grote groepen mensen die in de vorige eeuw vanuit Ierland naar de Verenigde Staten vertrokken op zoek naar een betere toekomst. Naaste familie van Andrew Latimer's grootouders ondernamen een dergelijke reis vanuit de Ierse havenstad Cóbh. De bijnaam van die stad is sinds lange tijd, vanwege de vele afscheiden die er plaatsvonden: 'Harbour Of Tears'. Muzikaal gezien kent het album nogal wat Keltische invloeden en dat geeft de plaat een bijzondere sfeer, die erg goed bij Camel past. Latimer krijgt assistentie van Colin Bass en toetsenist Mickey Simmonds en daarnaast van veel gastmuzikanten (strijkers, houtblazers, een Keltische zangeres): Compositorisch staat er geen enkel minder stuk op. Hoogtepunt is wat mij betreft Coming Of Age, dat weer eens zo'n typische slome gitaarsolo van Latimer bevat. Prachtig album, dat ik in 1996 hoorde. Ik hoopte hem ooit nog eens te kunnen vinden omdat hij al snel en jarenlang uitverkocht was. Plots lag er eentje in een plaatselijke platenwinkel die ik regelmatig bezoek en sinds 20 november 2017 staat hij bij mij in de kast, om er met grote regelmaat uit te komen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0379: Camel - Coming Of Age
Ook met Harbour Of Tears maakt Latimer een tour, waarvan in 1998 een verslag verschijnt in de vorm van het volledige concert van 13 maart 1997 op dit dubbelalbum. Tijdens de tour bestaat Camel naast Latimer uit Bass, Foss Peterson (toetsen) en Dave Stewart (niet dé, drums). Ik koop het album op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg. Op het eerste plaatje krijgen we een mooi uittreksel uit het oeuvre van de band. Het begint al gelijk lekker met Lunar Sea en daarna volgt een rijtje klassiekers: Hym To Her, wat spul van The Snow Goose en Nude, eindigend met de twee instrumentaaltjes Ice en Sasquatch, Plaatje twee opent met een paar stukjes van Dust And Dreams en ten slotte krijgen we de gehele Harbour Of Tears te horen. Er schijnt ook een filmversie van te zijn, maar die ken ik niet. De cd bevat zeer mooi werk, weer.
Ook met Harbour Of Tears maakt Latimer een tour, waarvan in 1998 een verslag verschijnt in de vorm van het volledige concert van 13 maart 1997 op dit dubbelalbum. Tijdens de tour bestaat Camel naast Latimer uit Bass, Foss Peterson (toetsen) en Dave Stewart (niet dé, drums). Ik koop het album op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg. Op het eerste plaatje krijgen we een mooi uittreksel uit het oeuvre van de band. Het begint al gelijk lekker met Lunar Sea en daarna volgt een rijtje klassiekers: Hym To Her, wat spul van The Snow Goose en Nude, eindigend met de twee instrumentaaltjes Ice en Sasquatch, Plaatje twee opent met een paar stukjes van Dust And Dreams en ten slotte krijgen we de gehele Harbour Of Tears te horen. Er schijnt ook een filmversie van te zijn, maar die ken ik niet. De cd bevat zeer mooi werk, weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0380: Camel - Rajaz
In 1999 verschijnt deze wonderbaarlijk mooie en sterke plaat. Muzikaal geďnspireerd op het loopritme van de kameel en Arabisch aandoende melodieën, maar volledig overgoten met dat uit duizenden herkenbare kamelensausje (lees: gitaarwerk van Andrew Latimer). Acht langere prachtstukken vol atmosferische instrumentale passages. Je waant je in de woestijn. Bass, Scherpenzeel en Stewart helpen Latimer weer. Ook deze cd koop ik op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg.
In 1999 verschijnt deze wonderbaarlijk mooie en sterke plaat. Muzikaal geďnspireerd op het loopritme van de kameel en Arabisch aandoende melodieën, maar volledig overgoten met dat uit duizenden herkenbare kamelensausje (lees: gitaarwerk van Andrew Latimer). Acht langere prachtstukken vol atmosferische instrumentale passages. Je waant je in de woestijn. Bass, Scherpenzeel en Stewart helpen Latimer weer. Ook deze cd koop ik op 9 juni 2018 in Tivoli Vredenburg.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0381: Camel - A Nod And A Wink
Weer drie jaar later horen we A Nod And A Wink. Wederom een goede plaat van Andrew Latimer, vol melancholieke stukken, zeven in totaal. De gitaar speelt de hoofdrol, maar er is genoeg ruimte voor zang, toetsenpartijen en subtiele unisoli. Naast Latimer en Bass horen we Dennis Clement (op drums) en Guy LeBlanc (op toetsen). Op 9 juni 2018 koop ik deze cd als ik in Tivoli Vredenburg ben. Mooie parel te midden van de kamelen.
Weer drie jaar later horen we A Nod And A Wink. Wederom een goede plaat van Andrew Latimer, vol melancholieke stukken, zeven in totaal. De gitaar speelt de hoofdrol, maar er is genoeg ruimte voor zang, toetsenpartijen en subtiele unisoli. Naast Latimer en Bass horen we Dennis Clement (op drums) en Guy LeBlanc (op toetsen). Op 9 juni 2018 koop ik deze cd als ik in Tivoli Vredenburg ben. Mooie parel te midden van de kamelen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD204
De tweede cd van one minute silence ik weet nog dat ik hier zo'n klein 3'' cdtje van had met daarop wat snippets van liedjes. Van die snippets werd ik toentertijd wel enthausiast maar de rest van de cd viel echt behoorlijk tegen. Ze proberen duidelijke een beetje tool na te doen en dat lukt niet. Waar de eerste nog een beetje mijn puberale wereldbeeld aanwakkerde deed deze dat helemaal niet meer. Weinig gedraaide plaat en terecht.
De tweede cd van one minute silence ik weet nog dat ik hier zo'n klein 3'' cdtje van had met daarop wat snippets van liedjes. Van die snippets werd ik toentertijd wel enthausiast maar de rest van de cd viel echt behoorlijk tegen. Ze proberen duidelijke een beetje tool na te doen en dat lukt niet. Waar de eerste nog een beetje mijn puberale wereldbeeld aanwakkerde deed deze dat helemaal niet meer. Weinig gedraaide plaat en terecht.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Vijfde plank gedraaid! Op naar de zesde.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0382: Camel - The Snow Goose
Het gaat niet zo goed met Andy Latimer in 2003. Hij ontvangt de diagnose leukemie en nog een weinig onderzochte en zware versie ook. Jarenlang is het stil aan het kamelenfront. In 2012 komen de eerste voorzichtige berichten. Hij maakt het goed en maakt weer muziek. In 2013 brengt hij dit album uit. Samen met Colin Bass, Dennis Clement en Guy LeBlanc neemt hij The Snow Goose opnieuw op, als eerbetoon aan Peter Bardens, de oertoetsenist van Camel die op de oorspronkelijke versie in 1975 speelde, maar in 2002 overleed (ook aan kanker). Het is niet een letterlijke kopie van het origineel, Latimer voegt er stukjes aan toe en met behulp van de hedendaagse technieken klinkt het super. Fraaie versie die wat mij betreft naast de oorspronkelijke mag staan. Ik kocht 'm op 23 december 2013. Alle hoop was gevestigd op nieuw werk van de band, maar daar wacht ik nog steeds op. In de jaren erna tourt Camel, in 2016 met The Snow Goose. Op 9 juni 2018 zie ik Latimer, Bass, Clement en Peter Jones aka Tiger Moth Tales in Tivoli Vredenburg. Latimer heeft pech, hij moest eerdere concerten afzeggen vanwege een longontsteking en omdat hij gebukt gaat onder een hernia, zit hij het grootste deel van het concert. Dat concert is overigens fantastisch. De gehele plaat Moonmadness (mijn favoriet) voor de pauze en dan dik vijf kwartier klassiekers (Unevensong! Rajaz! Ice! Coming Of Age!) en natuurlijk Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 09-09-2020 21:10:36 ]
Het gaat niet zo goed met Andy Latimer in 2003. Hij ontvangt de diagnose leukemie en nog een weinig onderzochte en zware versie ook. Jarenlang is het stil aan het kamelenfront. In 2012 komen de eerste voorzichtige berichten. Hij maakt het goed en maakt weer muziek. In 2013 brengt hij dit album uit. Samen met Colin Bass, Dennis Clement en Guy LeBlanc neemt hij The Snow Goose opnieuw op, als eerbetoon aan Peter Bardens, de oertoetsenist van Camel die op de oorspronkelijke versie in 1975 speelde, maar in 2002 overleed (ook aan kanker). Het is niet een letterlijke kopie van het origineel, Latimer voegt er stukjes aan toe en met behulp van de hedendaagse technieken klinkt het super. Fraaie versie die wat mij betreft naast de oorspronkelijke mag staan. Ik kocht 'm op 23 december 2013. Alle hoop was gevestigd op nieuw werk van de band, maar daar wacht ik nog steeds op. In de jaren erna tourt Camel, in 2016 met The Snow Goose. Op 9 juni 2018 zie ik Latimer, Bass, Clement en Peter Jones aka Tiger Moth Tales in Tivoli Vredenburg. Latimer heeft pech, hij moest eerdere concerten afzeggen vanwege een longontsteking en omdat hij gebukt gaat onder een hernia, zit hij het grootste deel van het concert. Dat concert is overigens fantastisch. De gehele plaat Moonmadness (mijn favoriet) voor de pauze en dan dik vijf kwartier klassiekers (Unevensong! Rajaz! Ice! Coming Of Age!) en natuurlijk Lady Fantasy.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 09-09-2020 21:10:36 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0383: Camembert - Negative Toe
Kijk. Hoor. Dit kun je ook doen met de muziek van Frank Zappa. Je pakt niet een lied, een compositie of een tekst, maar je neemt de atmosfeer, de instrumentatie of de manier van componeren en improviseren. Dan maak je zes instrumentale werken in de stijl van Uncle Meat, Waka/Jawaka en The Grand Wazoo en die breng je uit. Het grote Franse gezelschap Camembert doet het in 2017 en zo gauw ik ervan hoor, wil ik het beluisteren. Ik koop de plaat op 15 oktober 2018. De achttienkoppige band zou deze zomer op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitsland komen spelen, maar belooft dat we een herkansing krijgen ik 2021. Ben benieuwd.
Kijk. Hoor. Dit kun je ook doen met de muziek van Frank Zappa. Je pakt niet een lied, een compositie of een tekst, maar je neemt de atmosfeer, de instrumentatie of de manier van componeren en improviseren. Dan maak je zes instrumentale werken in de stijl van Uncle Meat, Waka/Jawaka en The Grand Wazoo en die breng je uit. Het grote Franse gezelschap Camembert doet het in 2017 en zo gauw ik ervan hoor, wil ik het beluisteren. Ik koop de plaat op 15 oktober 2018. De achttienkoppige band zou deze zomer op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitsland komen spelen, maar belooft dat we een herkansing krijgen ik 2021. Ben benieuwd.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0384: Can - Tago Mago
Vorig jaar vond ik dat ik schandalig weinig Can in de kast heb staan en dus kocht ik een paar klassiekers van de band. Tago Mago is hun bekende dubbelelpee. Hij verscheen in 1971, in 2007 kwam een mooie remaster en ik kocht een versie met die remaster erop op 14 oktober 2019. Slechts zeven stukken in vijf kwartier. Op de eerste plaat staat (voor Can-begrippen) toegankelijk werk en op de tweede slaat de band aan het experimenteren. Grensverleggend voor die tijd en nog altijd boeiend. Klassieker, dus.
Vorig jaar vond ik dat ik schandalig weinig Can in de kast heb staan en dus kocht ik een paar klassiekers van de band. Tago Mago is hun bekende dubbelelpee. Hij verscheen in 1971, in 2007 kwam een mooie remaster en ik kocht een versie met die remaster erop op 14 oktober 2019. Slechts zeven stukken in vijf kwartier. Op de eerste plaat staat (voor Can-begrippen) toegankelijk werk en op de tweede slaat de band aan het experimenteren. Grensverleggend voor die tijd en nog altijd boeiend. Klassieker, dus.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0385: Can - Ege Bamyasi
Oftewel okraschoten. Op de opvolger uit 1972 staan wat kortere stukken, zeven in totaal op een enkele elpee. Ik kocht een remaster uit 2007 op 6 mei 2019. Irmin Schmidt, Holger Czukay, Jaki Liebezeit en Michael Karoli gaan hier fijn aan de slag, met af en toe de malle en grotendeels geďmproviseerde zang van Damo Suzuki. Spoon was geloof ik zelfs een hitje. Over klassiekers gesproken: ook deze hoort daarbij.
Oftewel okraschoten. Op de opvolger uit 1972 staan wat kortere stukken, zeven in totaal op een enkele elpee. Ik kocht een remaster uit 2007 op 6 mei 2019. Irmin Schmidt, Holger Czukay, Jaki Liebezeit en Michael Karoli gaan hier fijn aan de slag, met af en toe de malle en grotendeels geďmproviseerde zang van Damo Suzuki. Spoon was geloof ik zelfs een hitje. Over klassiekers gesproken: ook deze hoort daarbij.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0386: Can - Future Days
Het lijkt wel of het in 1973 nog weer iets toegankelijker wordt, maar bij Can kun je niet in dat soort termen denken en spreken. Vier stukken op de plaat, de tweede plaatkant werd helemaal in beslag genomen door Bel Air, dat van de ene sfeer in de andere stemming valt: bij vlagen is het swingend en opzwepend. Ook deze plaat kreeg een mooie remaster in 2009 en ik kocht er eentje op 6 mei 2019.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 09-09-2020 21:13:22 ]
Het lijkt wel of het in 1973 nog weer iets toegankelijker wordt, maar bij Can kun je niet in dat soort termen denken en spreken. Vier stukken op de plaat, de tweede plaatkant werd helemaal in beslag genomen door Bel Air, dat van de ene sfeer in de andere stemming valt: bij vlagen is het swingend en opzwepend. Ook deze plaat kreeg een mooie remaster in 2009 en ik kocht er eentje op 6 mei 2019.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 09-09-2020 21:13:22 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0387: Can - BOX
Dit was de eerste Can die ik kocht. Deze dikke doos verscheen in 1999 en ik haalde hem van een schap in mijn plaatselijke platenwinkel op 31 maart van dat jaar. Er zit een VHS-videoband in met een documentaire (waarin wat chaotische opnames zitten van legendarische concerten uit de begin jaren zeventig), een boek in het Engels, Duits en Frans, plus een dubbelcd. De videoband heb ik ooit een keer bekeken, het boek een keer doorgebladerd en de dubbelcd draai ik nu. Er staan opnames op van 1972 tot en met 1977. De hoogtijdagen van Can, dus. Eerste plaatje opent met opnames uit 1975, waarop de band heerlijk aan het jammen en improviseren is. Bij vlagen rommelig, maar ze komen altijd weer uit bij iets wat ergens op lijkt. Dan komt er wat uit 1977 voorbij. Czukay heeft zijn bas dan ingeruild voor elektronische keukenapparatuur en Rosko Gee is op bas toegevoegd. Op de tweede cd een bijna veertig minuten durende jam uit Colchester 1972, waarop Suzuki lekker tekeer gaat, nog iets uit 1975 en dan een kwartier durende afsluiter Spoon uit 1972. Mooi overzicht van waar Can live toe in staat was. Wat mij vooral opvalt is hoe strak de band was terwijl het toch heel vrij materiaal is, wat een weergaloze ritmetandem Czukay en Liebezeit waren, hoe funky Michael Karoli op gitaar kon zijn en wat een briljant musicus Irmin Schmidt was (en is).
Dit was de eerste Can die ik kocht. Deze dikke doos verscheen in 1999 en ik haalde hem van een schap in mijn plaatselijke platenwinkel op 31 maart van dat jaar. Er zit een VHS-videoband in met een documentaire (waarin wat chaotische opnames zitten van legendarische concerten uit de begin jaren zeventig), een boek in het Engels, Duits en Frans, plus een dubbelcd. De videoband heb ik ooit een keer bekeken, het boek een keer doorgebladerd en de dubbelcd draai ik nu. Er staan opnames op van 1972 tot en met 1977. De hoogtijdagen van Can, dus. Eerste plaatje opent met opnames uit 1975, waarop de band heerlijk aan het jammen en improviseren is. Bij vlagen rommelig, maar ze komen altijd weer uit bij iets wat ergens op lijkt. Dan komt er wat uit 1977 voorbij. Czukay heeft zijn bas dan ingeruild voor elektronische keukenapparatuur en Rosko Gee is op bas toegevoegd. Op de tweede cd een bijna veertig minuten durende jam uit Colchester 1972, waarop Suzuki lekker tekeer gaat, nog iets uit 1975 en dan een kwartier durende afsluiter Spoon uit 1972. Mooi overzicht van waar Can live toe in staat was. Wat mij vooral opvalt is hoe strak de band was terwijl het toch heel vrij materiaal is, wat een weergaloze ritmetandem Czukay en Liebezeit waren, hoe funky Michael Karoli op gitaar kon zijn en wat een briljant musicus Irmin Schmidt was (en is).
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0388: Gary Burton, Pat Metheny, Steve Swallow & Antonio Sanchez - Quartet Live
Deze vond ik gisteren in een plaatselijke platenwinkel. Hij ontbrak nog in mijn verzameling Pat Metheny (bij de M, tot over een jaar of zo). Toch zet ik deze bij de B en dus is hij nu aan de beurt. Metheny was achttien jaar toen hij in 1974 met vibrafonist Gary Burton ging toeren. De gitaar en vibrafoon sloten prachtig op elkaar aan. Twee jaar later zette Metheny zijn solocarričre (en die met zijn Pat Metheny Group) op poten. In 1990 was er een reünie met Burton en een plaat, net als in 1998 (ook met Chick Corea erbij). De opnames op dit album zijn gemaakt in juni 2007 met bassist Steve Swallow en (vaste Metheny-)drummer Antonio Sanchez. De plaat kwam uit in 2009. Goed kwartet, lekker op elkaar ingespeeld en alles klinkt fris en vloeiend. Op het repertoire oud spul uit de Burtontijd, maar ook stukken van Keith Jarrett, Chick Corea, Steve Swallow en Carla Bley, plus de titelcompositie van de Metheny-Sanchez-Holland-plaat Question And Answer.. Mooi, soms braaf en soms avontuurlijk jazzalbum dat ik zeker vaker uit de kast ga trekken.
Deze vond ik gisteren in een plaatselijke platenwinkel. Hij ontbrak nog in mijn verzameling Pat Metheny (bij de M, tot over een jaar of zo). Toch zet ik deze bij de B en dus is hij nu aan de beurt. Metheny was achttien jaar toen hij in 1974 met vibrafonist Gary Burton ging toeren. De gitaar en vibrafoon sloten prachtig op elkaar aan. Twee jaar later zette Metheny zijn solocarričre (en die met zijn Pat Metheny Group) op poten. In 1990 was er een reünie met Burton en een plaat, net als in 1998 (ook met Chick Corea erbij). De opnames op dit album zijn gemaakt in juni 2007 met bassist Steve Swallow en (vaste Metheny-)drummer Antonio Sanchez. De plaat kwam uit in 2009. Goed kwartet, lekker op elkaar ingespeeld en alles klinkt fris en vloeiend. Op het repertoire oud spul uit de Burtontijd, maar ook stukken van Keith Jarrett, Chick Corea, Steve Swallow en Carla Bley, plus de titelcompositie van de Metheny-Sanchez-Holland-plaat Question And Answer.. Mooi, soms braaf en soms avontuurlijk jazzalbum dat ik zeker vaker uit de kast ga trekken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0389: Jim Capaldi - Something So Strong
Ergens in 1988 hoor ik dit lied op de radio en ik vind het een sterk lied. Capaldi ken ik van Traffic (zie de T, tot over dik twee jaar), de band met Steve Winwood (zie de W, tot over tweeënhalf jaar). Ik vind deze cd-single voor een spotprijs op 2 oktober 1989 en koop hem. Naast het titelnummer vinden we Child In The Storm, net als dat titelnummer afkomstig van Capaldi's soloplaat Some Come Running van dat jaar en You Are The One opgenomen twee jaar daarvoor.
[ Bericht 14% gewijzigd door bazbo op 11-09-2020 12:11:18 ]
Ergens in 1988 hoor ik dit lied op de radio en ik vind het een sterk lied. Capaldi ken ik van Traffic (zie de T, tot over dik twee jaar), de band met Steve Winwood (zie de W, tot over tweeënhalf jaar). Ik vind deze cd-single voor een spotprijs op 2 oktober 1989 en koop hem. Naast het titelnummer vinden we Child In The Storm, net als dat titelnummer afkomstig van Capaldi's soloplaat Some Come Running van dat jaar en You Are The One opgenomen twee jaar daarvoor.
[ Bericht 14% gewijzigd door bazbo op 11-09-2020 12:11:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0390: various - Dear Mr. Fantasy - Featuring the music of Jim Capaldi & Traffic - A celebration for Jim Capaldi
Tja, Jim Capaldi ging op op 28 januari 2005 dood. Twee jaar later op 21 januari 2007 vond er een groot concert plaats in de Roundhouse in Camden Town, Londen om Capaldi en zijn muzikale nalatenschap te eren. Niet de kleinsten speelden solostukken van Jim en ook heel veel van Traffic. Steve Winwood, Pete Townshend, Paul Weller, Yusuf Islam, Joe Walsh, maar ook Gary Moore en Jon Lord. Leuk gezelschap. Opbrengsten van het concert gingen naar een stichting voor een kindertehuis in de favela's van Rio de Janeiro waar Capaldi zich al jaren hard voor maakte. Van het concert verscheen een dvd en een dubbelcd en de cd's hoor ik nu. Ik kocht die trouwens op 23 augustus 2007. Ik heb hem eigenlijk nog weinig gedraaid en dat betreur ik nu, want er staat geweldig spul op. Paul Weller trapt af met Traffic's vroege hit Paper Sun en daarna wordt het feest steeds fijner. Hoogtepunten vind ik vooral als Steve Winwood ouderwets zijn Hammond en gitaar beroert op de Trafficstukken (Light Up Or Leave Me Alone en Dear Mr. Fantasy), maar Joe Walsh (Living On The Outside, 40,000 Headmen en John Barleycorn Must Die) en Pete Townshend (No Face, No Name, No Number) zijn ook niet te versmaden. En wat dachten we van Paul Weller die Here We Go Round The Mulberry Bush of Pearly Queen vertolkt? Wat jullie dachten weet ik niet, maar ik vind het bijzonder mooi. De grote gezamenlijke versie van Love Will Keep Us Alive aan het eind is daardoor een beetje anticlimax. Maar ik klaag niet. Mooi eerbetoon aan een vergeten grootheid.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 11-09-2020 21:09:06 ]
Tja, Jim Capaldi ging op op 28 januari 2005 dood. Twee jaar later op 21 januari 2007 vond er een groot concert plaats in de Roundhouse in Camden Town, Londen om Capaldi en zijn muzikale nalatenschap te eren. Niet de kleinsten speelden solostukken van Jim en ook heel veel van Traffic. Steve Winwood, Pete Townshend, Paul Weller, Yusuf Islam, Joe Walsh, maar ook Gary Moore en Jon Lord. Leuk gezelschap. Opbrengsten van het concert gingen naar een stichting voor een kindertehuis in de favela's van Rio de Janeiro waar Capaldi zich al jaren hard voor maakte. Van het concert verscheen een dvd en een dubbelcd en de cd's hoor ik nu. Ik kocht die trouwens op 23 augustus 2007. Ik heb hem eigenlijk nog weinig gedraaid en dat betreur ik nu, want er staat geweldig spul op. Paul Weller trapt af met Traffic's vroege hit Paper Sun en daarna wordt het feest steeds fijner. Hoogtepunten vind ik vooral als Steve Winwood ouderwets zijn Hammond en gitaar beroert op de Trafficstukken (Light Up Or Leave Me Alone en Dear Mr. Fantasy), maar Joe Walsh (Living On The Outside, 40,000 Headmen en John Barleycorn Must Die) en Pete Townshend (No Face, No Name, No Number) zijn ook niet te versmaden. En wat dachten we van Paul Weller die Here We Go Round The Mulberry Bush of Pearly Queen vertolkt? Wat jullie dachten weet ik niet, maar ik vind het bijzonder mooi. De grote gezamenlijke versie van Love Will Keep Us Alive aan het eind is daardoor een beetje anticlimax. Maar ik klaag niet. Mooi eerbetoon aan een vergeten grootheid.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 11-09-2020 21:09:06 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0391: Jim Capaldi - Dear Mr. Fantasy - The Jim Capaldi Story
Nog een eerbetoon aan de in 2005 veel te vroeg gestorven (maagkanker) drummer, percussionist en zanger Jim Capaldi: een mooie box met vier cd's die in 2011 verscheen en ik kocht op 15 november van dat jaar, toen hij net uit was. Prachtig overzicht van 's mans carričre, met de nadruk op zijn solowerk. Plaatje 1 opent met een paar singles van bandjes waar hij begin jaren zestig deel van uitmaakte: The Helions, Revolution en Deep Feeling. Vervolgens komen er wat Trafficstukken aan bod en dan vooral die waar Capaldi groots aan bijdroeg. Leuk is dat Pearly Queen van het comebackconcert van Eric Clapton uit 1973 in The Rainbow Theatre is opgenomen. In de gelegenheidsband louter grootheden: naast Clapton horen we onder andere Pete Townshend en Steve Winwood, plus Capaldi op drums. Het eerste plaatje eindigt met enkele stukken van Capaldi's eerste soloplaat. Plaatje twee beslaat zijn solowerk uit de verdere jaren zeventig, waaronder zijn uitvoering van het klassieke Love Hurts, waarmee hij nog een hit scoort ook. Een uittreksel van zijn soloplaten uit de jaren tachtig staan op plaatje drie en die kenmerken zich door een wat commerciëler koers en die typische jarentachtigprutproductie. Het vierde plaatje laat het einde van de carričre horen, zijn laatste demo's en enkele bijzondere stukken, bijvoorbeeld Love's Got A Hold On Me met George Harrison en een opname van de repetitie van Dear Mr. Fantasy door Traffic (Steve Winwood en Capaldi) voor de ceremonie voor de Rock 'n Roll Hall Of Fame in 2004, vlak voor Capaldi's verscheiden.
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 14-09-2020 08:04:03 ]
Nog een eerbetoon aan de in 2005 veel te vroeg gestorven (maagkanker) drummer, percussionist en zanger Jim Capaldi: een mooie box met vier cd's die in 2011 verscheen en ik kocht op 15 november van dat jaar, toen hij net uit was. Prachtig overzicht van 's mans carričre, met de nadruk op zijn solowerk. Plaatje 1 opent met een paar singles van bandjes waar hij begin jaren zestig deel van uitmaakte: The Helions, Revolution en Deep Feeling. Vervolgens komen er wat Trafficstukken aan bod en dan vooral die waar Capaldi groots aan bijdroeg. Leuk is dat Pearly Queen van het comebackconcert van Eric Clapton uit 1973 in The Rainbow Theatre is opgenomen. In de gelegenheidsband louter grootheden: naast Clapton horen we onder andere Pete Townshend en Steve Winwood, plus Capaldi op drums. Het eerste plaatje eindigt met enkele stukken van Capaldi's eerste soloplaat. Plaatje twee beslaat zijn solowerk uit de verdere jaren zeventig, waaronder zijn uitvoering van het klassieke Love Hurts, waarmee hij nog een hit scoort ook. Een uittreksel van zijn soloplaten uit de jaren tachtig staan op plaatje drie en die kenmerken zich door een wat commerciëler koers en die typische jarentachtigprutproductie. Het vierde plaatje laat het einde van de carričre horen, zijn laatste demo's en enkele bijzondere stukken, bijvoorbeeld Love's Got A Hold On Me met George Harrison en een opname van de repetitie van Dear Mr. Fantasy door Traffic (Steve Winwood en Capaldi) voor de ceremonie voor de Rock 'n Roll Hall Of Fame in 2004, vlak voor Capaldi's verscheiden.
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 14-09-2020 08:04:03 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0392: Captain Beefheart and his Magic Band - Safe As Milk
Eerste album van Don van Vliet, beter bekend als Captain Beefheart. Beefheart was een jeugdvriend van Frank Zappa en beiden hebben op verschillende manieren met elkaar samengewerkt. Aangezien ik sinds begin jaren negentig nogal verslaafd ben aan Zappa (zie de Z, tot over drie jaar), kon ik niet om werk van Beefheart heen. Het eerste album met de Magic Band uit 1967 is gelijk een meesterwerk. Twaalf puntige, toegankelijke maar evenzogoed 'rare' popsongs. Er zitten al vlagen avantgarde, psychedelica, garagerock, idioterie en abstractie in. Samenstelling van de band was in deze tijd nogal wisselend, vandaar dat er nogal wat (studio)muzikanten meedoen. Van Dyke Parks speelde een rol, net als een jonge Ry Cooder. Verder John French, later bekend als Drumbo, Alex Schnouffer en Jeff Cotton. Ook horen we een gastoptreden van Taj Mahal. Eigenlijk ondoenlijk om hoogtepunten aan te wijzen; het album is een aaneenschakeling van stemmingen waarin je dondert. Mag ik Electricity wel noemen? In 1999 verscheen een mooie remaster met een boel extra stukken erop en die kocht ik op 16 augustus 1999.
Eerste album van Don van Vliet, beter bekend als Captain Beefheart. Beefheart was een jeugdvriend van Frank Zappa en beiden hebben op verschillende manieren met elkaar samengewerkt. Aangezien ik sinds begin jaren negentig nogal verslaafd ben aan Zappa (zie de Z, tot over drie jaar), kon ik niet om werk van Beefheart heen. Het eerste album met de Magic Band uit 1967 is gelijk een meesterwerk. Twaalf puntige, toegankelijke maar evenzogoed 'rare' popsongs. Er zitten al vlagen avantgarde, psychedelica, garagerock, idioterie en abstractie in. Samenstelling van de band was in deze tijd nogal wisselend, vandaar dat er nogal wat (studio)muzikanten meedoen. Van Dyke Parks speelde een rol, net als een jonge Ry Cooder. Verder John French, later bekend als Drumbo, Alex Schnouffer en Jeff Cotton. Ook horen we een gastoptreden van Taj Mahal. Eigenlijk ondoenlijk om hoogtepunten aan te wijzen; het album is een aaneenschakeling van stemmingen waarin je dondert. Mag ik Electricity wel noemen? In 1999 verscheen een mooie remaster met een boel extra stukken erop en die kocht ik op 16 augustus 1999.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0393: Captain Beefheart and the Magic Band - The Mirror Man Sessions
Deze cd komt uit 1999, maar de opnames vonden plaats in 1968. Het is een wat warrige tijd. Bandleden komen en gaan, Beefheart maakt zich nogal onmogelijk (iets wat hem zijn gehele carričre parten speelt), er verschijnt een vinylelpee Strictly Personal tegen de zin van Beefheart in, meneer wil weer verder en eigenlijk is het een complete rotzooi in 1968. Deze cd is een weergave van wat Beefheart (waarschijnlijk) wél zou willen, aangevuld met wat extra materiaal. Het 'officiële' deel bestaat uit vier langgerekte stukken/jams, volop gitaarhooks/licks en bizarre drumpatronen, waaroverheen Beefheart zijn teksten declameert. De bonusstukken waren eerder te vinden op allerlei bootlegs en andere onofficiële platen. Het materiaal op de cd is in 1999 geremastered en klinkt als een tiet. Hoe obscuur het allemaal ook klinkt: mooi werk, weer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-09-2020 11:53:17 ]
Deze cd komt uit 1999, maar de opnames vonden plaats in 1968. Het is een wat warrige tijd. Bandleden komen en gaan, Beefheart maakt zich nogal onmogelijk (iets wat hem zijn gehele carričre parten speelt), er verschijnt een vinylelpee Strictly Personal tegen de zin van Beefheart in, meneer wil weer verder en eigenlijk is het een complete rotzooi in 1968. Deze cd is een weergave van wat Beefheart (waarschijnlijk) wél zou willen, aangevuld met wat extra materiaal. Het 'officiële' deel bestaat uit vier langgerekte stukken/jams, volop gitaarhooks/licks en bizarre drumpatronen, waaroverheen Beefheart zijn teksten declameert. De bonusstukken waren eerder te vinden op allerlei bootlegs en andere onofficiële platen. Het materiaal op de cd is in 1999 geremastered en klinkt als een tiet. Hoe obscuur het allemaal ook klinkt: mooi werk, weer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-09-2020 11:53:17 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD205
Oysterhead met the grand pecking order is met recht een supergroup namelijk Trey Anstasio van Phish, Steward Copeland van the Police en Les Claypool van Primus. Ze Hebben slechts één album uit deze gemaakt in 2001. De meeste nummers hierop hebben ze ook live gespeeld bij een concert in 2000. Dit werkt erg goed ik ben minder bekend met werk van Anastasio en Copeland maar dit is een hele geslaagde mix, het is geen primus light zoals sommige andere projecten met Claypool wel eens willen worden. Ik heb heel erg het gevoel dat deze heren een gezonde dosis respect voor elkaars muzikaliteit hebben en daar echt een pareltje van een album hebben gesmeed, helaas dus maar 1 keer...
Oysterhead met the grand pecking order is met recht een supergroup namelijk Trey Anstasio van Phish, Steward Copeland van the Police en Les Claypool van Primus. Ze Hebben slechts één album uit deze gemaakt in 2001. De meeste nummers hierop hebben ze ook live gespeeld bij een concert in 2000. Dit werkt erg goed ik ben minder bekend met werk van Anastasio en Copeland maar dit is een hele geslaagde mix, het is geen primus light zoals sommige andere projecten met Claypool wel eens willen worden. Ik heb heel erg het gevoel dat deze heren een gezonde dosis respect voor elkaars muzikaliteit hebben en daar echt een pareltje van een album hebben gesmeed, helaas dus maar 1 keer...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0394: Captain Beefheart and his Magic Band - Trout Mask Replica
Legendarische plaat die ook wel bekend staat als 'the weirdest album ever'. Er is zo enorm veel over te vertellen; drummer John French (aka Drumbo) wijdt er in zijn gigantisch dikke pil over Beefheart honderden pagina's aan. Lang verhaal kort: Beefheart wil een nieuwe plaat maken, maar dan helemaal zoals hij het zelf echt wil. Hij heeft al wat liedjes in zijn hoofd zitten. Voor de productie en opname vraagt hij zijn jeugdvriend Frank Zappa. Die onderzoekt wat Beefhearts wensen zijn en samen komen ze tot de conclusie dat de band zich een paar dagen opsluit in een groot huis ergens in LA, daar gaat repeteren en uiteindelijk maakt Zappa daar dan de 'field recording' en dat wordt de plaat: live, rauw, precies zoals Beefheart wil. Dat gebeurt. Tijdens de weken, maanden in het huis maakt Beefheart zich nog onmogelijker dan hij al was, hij blijkt een regime met een psychologische oorlogvoering te hebben ontwikkeld waar de grootste despoten nog iets van kunnen leren. Zappa maakt de opnames in het huis met zijn mobiele opnameapparatuur, mixt deze mooi tot een geheel en laat het Beefheart horen. Die springt uit zijn vel: wat Zappa wel niet dacht, er op zo'n goedkope manier vanaf te komen? Nee, een échte studio, dat is wat Beefheart wil. Ach zo. Zappa, zwaar de smoor in, heeft nog wat tijd liggen die hij heeft geboekt ergens in een studio. De band speelt alle partijen vrij snel in en dan komt Beefheart. Die heeft weer wat noten op zijn zang. In een of ander nummer moeten tientallen percussie-instrumenten komen en Zappa moet die regelen. Uiteindelijk hoort Beefheart het resultaat en zegt hij: 'Toch maar niet.' Meer van dat soort wensen-niet-van-deze-aarde heeft hij. De spanning tussen Beefheart en Zappa stijgt. Ten slotte moet Beefheart zijn zangpartijen nog inzingen. Hij weigert een hoofdtelefoon en doet het met het geluid dat 'lekt' door de schermen van de zangcabine. Hij brult alle teksten van zich af in een paar sessies en klaar is hij. Zappa heeft nog een hele kluif aan het afmixen. Het resultaat is een bijna tachtig minuten durende dubbelelpee met daarop achtentwintig abstractavantgardegaragerockstukken die uiteindelijk in 1969 verschijnt. De gitaren leggen mozaďekachtige patronen die al dan niet tegen elkaar in gaan, de bas en de drums volgen en Beefheart heeft de vrije rol met zijn saxofoon en stem en teksten. Er zijn heel veel vinyl- en cd-versies van de plaat en die lijken van verschillende masters te komen. Onder de Beefheartadepten is veel discussie over welke de 'echte' is en welke het beste klinkt. Ik kocht een cd-versie, een wat onduidelijke Amerikaanse uit een onbekend jaar, op 19 juni 1993. De 'originele' 'field recordings' van Zappa verschenen op de grote box Grow Fins in 1999. Aanvankelijk verkoopt de plaat weinig tot niets; in de loop van de jaren krijgt het album een cultachtige status en heden ten dage zien veel muziekliefhebbers als een meesterwerk dat zijn gelijke niet kent. Ik ben een van die muziekliefhebbers.
Legendarische plaat die ook wel bekend staat als 'the weirdest album ever'. Er is zo enorm veel over te vertellen; drummer John French (aka Drumbo) wijdt er in zijn gigantisch dikke pil over Beefheart honderden pagina's aan. Lang verhaal kort: Beefheart wil een nieuwe plaat maken, maar dan helemaal zoals hij het zelf echt wil. Hij heeft al wat liedjes in zijn hoofd zitten. Voor de productie en opname vraagt hij zijn jeugdvriend Frank Zappa. Die onderzoekt wat Beefhearts wensen zijn en samen komen ze tot de conclusie dat de band zich een paar dagen opsluit in een groot huis ergens in LA, daar gaat repeteren en uiteindelijk maakt Zappa daar dan de 'field recording' en dat wordt de plaat: live, rauw, precies zoals Beefheart wil. Dat gebeurt. Tijdens de weken, maanden in het huis maakt Beefheart zich nog onmogelijker dan hij al was, hij blijkt een regime met een psychologische oorlogvoering te hebben ontwikkeld waar de grootste despoten nog iets van kunnen leren. Zappa maakt de opnames in het huis met zijn mobiele opnameapparatuur, mixt deze mooi tot een geheel en laat het Beefheart horen. Die springt uit zijn vel: wat Zappa wel niet dacht, er op zo'n goedkope manier vanaf te komen? Nee, een échte studio, dat is wat Beefheart wil. Ach zo. Zappa, zwaar de smoor in, heeft nog wat tijd liggen die hij heeft geboekt ergens in een studio. De band speelt alle partijen vrij snel in en dan komt Beefheart. Die heeft weer wat noten op zijn zang. In een of ander nummer moeten tientallen percussie-instrumenten komen en Zappa moet die regelen. Uiteindelijk hoort Beefheart het resultaat en zegt hij: 'Toch maar niet.' Meer van dat soort wensen-niet-van-deze-aarde heeft hij. De spanning tussen Beefheart en Zappa stijgt. Ten slotte moet Beefheart zijn zangpartijen nog inzingen. Hij weigert een hoofdtelefoon en doet het met het geluid dat 'lekt' door de schermen van de zangcabine. Hij brult alle teksten van zich af in een paar sessies en klaar is hij. Zappa heeft nog een hele kluif aan het afmixen. Het resultaat is een bijna tachtig minuten durende dubbelelpee met daarop achtentwintig abstractavantgardegaragerockstukken die uiteindelijk in 1969 verschijnt. De gitaren leggen mozaďekachtige patronen die al dan niet tegen elkaar in gaan, de bas en de drums volgen en Beefheart heeft de vrije rol met zijn saxofoon en stem en teksten. Er zijn heel veel vinyl- en cd-versies van de plaat en die lijken van verschillende masters te komen. Onder de Beefheartadepten is veel discussie over welke de 'echte' is en welke het beste klinkt. Ik kocht een cd-versie, een wat onduidelijke Amerikaanse uit een onbekend jaar, op 19 juni 1993. De 'originele' 'field recordings' van Zappa verschenen op de grote box Grow Fins in 1999. Aanvankelijk verkoopt de plaat weinig tot niets; in de loop van de jaren krijgt het album een cultachtige status en heden ten dage zien veel muziekliefhebbers als een meesterwerk dat zijn gelijke niet kent. Ik ben een van die muziekliefhebbers.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0395: Captain Beefheart and his Magic Band - Lick My Decals Off, Baby
Deze ontbrak heel erg lang in mijn Beefheartverzamelingetje. Ik wist dat het een van zijn allerbeste moest zijn, maar had hem nog nooit gehoord. Tot ik op 22 oktober 2015 in een plaatselijke platenwinkel was en zowaar. Er was net een remaster verschenen! Lick My Decals Off, Baby is het logische vervolg op Trout Mask Replica. Dit keer heeft Beefheart zelf de productie in handen genomen. Je zou verwachten dat het een grote chaos zou worden, maar dat is zeker niet het geval. De geniale gekte is verder uitgewerkt, dit keer tot vijftien stukken in net achtendertig minuten. Het klinkt wat minder ongepolijst dan op Trout. De band is ook iets anders van samenstelling. Art Tripp (van The Mothers) is toegevoegd met zijn marimba, het geen weer een iets breder klankpalet oplevert. Compositorisch is het allemaal heel ietsie toegankelijker, al zal de luisteraar die het type ondoordringbare geluidsmuurtjes van Trout Mask niet te verteren vond er toch nog veel moeite mee hebben. Helaas verdween ook dit album in de obscuriteit. Beefheart mag dan muzikaal/tekstueel een briljante figuur zijn, zakelijk mislukte zijn gehele carričre zo ongeveer. Hij tekende her en der platencontracten en uiteindelijk wist hij zelf niet meer waar hij aan moest voldoen, hetgeen ook een paar ongelofelijke missers in zijn oeuvre opleverde. In 1973 en 1974 zat hij compleet aan de grond. Artistiek bevond hij zich in 1970 op een hoogtepunt en ik moet zeggen: ik vind ook deze inderdaad een van Beefhearts allerbeste. Opnieuw een klassieker.
Deze ontbrak heel erg lang in mijn Beefheartverzamelingetje. Ik wist dat het een van zijn allerbeste moest zijn, maar had hem nog nooit gehoord. Tot ik op 22 oktober 2015 in een plaatselijke platenwinkel was en zowaar. Er was net een remaster verschenen! Lick My Decals Off, Baby is het logische vervolg op Trout Mask Replica. Dit keer heeft Beefheart zelf de productie in handen genomen. Je zou verwachten dat het een grote chaos zou worden, maar dat is zeker niet het geval. De geniale gekte is verder uitgewerkt, dit keer tot vijftien stukken in net achtendertig minuten. Het klinkt wat minder ongepolijst dan op Trout. De band is ook iets anders van samenstelling. Art Tripp (van The Mothers) is toegevoegd met zijn marimba, het geen weer een iets breder klankpalet oplevert. Compositorisch is het allemaal heel ietsie toegankelijker, al zal de luisteraar die het type ondoordringbare geluidsmuurtjes van Trout Mask niet te verteren vond er toch nog veel moeite mee hebben. Helaas verdween ook dit album in de obscuriteit. Beefheart mag dan muzikaal/tekstueel een briljante figuur zijn, zakelijk mislukte zijn gehele carričre zo ongeveer. Hij tekende her en der platencontracten en uiteindelijk wist hij zelf niet meer waar hij aan moest voldoen, hetgeen ook een paar ongelofelijke missers in zijn oeuvre opleverde. In 1973 en 1974 zat hij compleet aan de grond. Artistiek bevond hij zich in 1970 op een hoogtepunt en ik moet zeggen: ik vind ook deze inderdaad een van Beefhearts allerbeste. Opnieuw een klassieker.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0396: Captain Beefheart and his Magic Band - The Spotlight Kid - Clear Spot
Deze cd verscheen in 1990. Erop staan twee Beefheartplaten: The Spotlight Kid uit 1971 en Clear Spot uit 1972. Het zijn twee sterke en redelijk toegankelijke albums van de Captain. Op het eerste album speelt dezelfde band als op Lick, op het tweede zijn Rockette Morton, Drumbo en Ed Marimba (John French en Art Tripp) vertrokken. Het materiaal op beide platen is wat meer bluesy en melodieus, maar schijn bedriegt: het is toch weer complexer als je het goed beluistert. Zeer genietbaar, desondanks. Ik kocht deze cd op 4 september 2000.
Deze cd verscheen in 1990. Erop staan twee Beefheartplaten: The Spotlight Kid uit 1971 en Clear Spot uit 1972. Het zijn twee sterke en redelijk toegankelijke albums van de Captain. Op het eerste album speelt dezelfde band als op Lick, op het tweede zijn Rockette Morton, Drumbo en Ed Marimba (John French en Art Tripp) vertrokken. Het materiaal op beide platen is wat meer bluesy en melodieus, maar schijn bedriegt: het is toch weer complexer als je het goed beluistert. Zeer genietbaar, desondanks. Ik kocht deze cd op 4 september 2000.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0397: Captain Beefheart and his Magic Band - Unconditionally Guaranteed
In 1974 verschijnt dan dit albumpje. Tien liedjes, krap eenendertig minuten lang. Beefheart zit weer eens bij een andere platenmaatschappij, ligt ook daar weer overhoop omdat hij - onvoorspelbaar als hij is - tegelijkertijd ook bij andere bedrijven tekent en zich niet aan afspraken kan houden. De plaat is 'eenvoudig', er staat vooral bluesgerelateerd spul op. Slecht is het niet, maar diepe indruk maakt het ook niet. Ik kocht de cd op 27 april 2001. De plaat verkoopt ook nog eens niet heel goed, ondanks dat Beefheart opduikt in allerlei tv-programma's om Upon The My Oh My te vertolken. Zo is hij te zien bij de Old Grey Whistle Test en zelfs op de Nederlandsche tv (Sjef van Oekels Discohoek). Opvolger Bluejeans And Moonbeams is zo mogelijk nog onsuccesvoller. Ik dacht toch werkelijk dat ik 'm in de cd-kast had staan, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
In 1974 verschijnt dan dit albumpje. Tien liedjes, krap eenendertig minuten lang. Beefheart zit weer eens bij een andere platenmaatschappij, ligt ook daar weer overhoop omdat hij - onvoorspelbaar als hij is - tegelijkertijd ook bij andere bedrijven tekent en zich niet aan afspraken kan houden. De plaat is 'eenvoudig', er staat vooral bluesgerelateerd spul op. Slecht is het niet, maar diepe indruk maakt het ook niet. Ik kocht de cd op 27 april 2001. De plaat verkoopt ook nog eens niet heel goed, ondanks dat Beefheart opduikt in allerlei tv-programma's om Upon The My Oh My te vertolken. Zo is hij te zien bij de Old Grey Whistle Test en zelfs op de Nederlandsche tv (Sjef van Oekels Discohoek). Opvolger Bluejeans And Moonbeams is zo mogelijk nog onsuccesvoller. Ik dacht toch werkelijk dat ik 'm in de cd-kast had staan, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0398: Captain Beefheart and his Magic Band - Shiny Beast (Bat Chain Puller)
Beefheart maakt er echt een zootje van. In 1975 zit hij helemaal verstrikt in allerlei intriges en avonturen met platenmaatschappijen. Vriend Zappa schiet te hulp en wil hem mee op tour nemen met zijn eigen band. Bij de eerste auditie al sneuvelt Beefheart: zijn hele gevoel voor timing schiet te kort. Een half jaar later gaat het beter en Beefheart reist mee met de tour waarvan later opnames verschijnen op Zappa's plaat Bongo Fury (een prachtwerk, overigens). Eind van de tour is Zappa het grillige karakter van Beefheart ook weer zat (Beefheart liet bijvoorbeeld zijn tassen met instrumenten en teksten overal slingeren en vergat ze regelmatig mee te nemen, waardoor het tourgezelschap weer terug moest of vliegtuigreizen vertragingen opliepen). Dat betekende dat ook de opnames voor een nieuw album Bat Chain Puller dat Zappa zou produceren op de planken belanden. (Die opnames verschijnen uiteindelijk pas in 2012.) Beefheart zoekt zijn heil en vindt het bij Virgin en voor die maatschappij neemt hij Shiny Beast op. Het is een verrassend sterke plaat, met enkele klassieke topstukken erop. Owed T'Alex is een klapper, Harry Irene een bijna lieflijk liedje en de absolute megaknaller is het (instrumentale!) Suction Prints. Art Tripp is weer van de partij, Jeff Morris Tepper op gitaar en Bruce Fowler komt uit de 1973-1975 Zappaband. Ik koop de cd op 2 mei 2000. Waardige Beefheartplaat, dit!
Beefheart maakt er echt een zootje van. In 1975 zit hij helemaal verstrikt in allerlei intriges en avonturen met platenmaatschappijen. Vriend Zappa schiet te hulp en wil hem mee op tour nemen met zijn eigen band. Bij de eerste auditie al sneuvelt Beefheart: zijn hele gevoel voor timing schiet te kort. Een half jaar later gaat het beter en Beefheart reist mee met de tour waarvan later opnames verschijnen op Zappa's plaat Bongo Fury (een prachtwerk, overigens). Eind van de tour is Zappa het grillige karakter van Beefheart ook weer zat (Beefheart liet bijvoorbeeld zijn tassen met instrumenten en teksten overal slingeren en vergat ze regelmatig mee te nemen, waardoor het tourgezelschap weer terug moest of vliegtuigreizen vertragingen opliepen). Dat betekende dat ook de opnames voor een nieuw album Bat Chain Puller dat Zappa zou produceren op de planken belanden. (Die opnames verschijnen uiteindelijk pas in 2012.) Beefheart zoekt zijn heil en vindt het bij Virgin en voor die maatschappij neemt hij Shiny Beast op. Het is een verrassend sterke plaat, met enkele klassieke topstukken erop. Owed T'Alex is een klapper, Harry Irene een bijna lieflijk liedje en de absolute megaknaller is het (instrumentale!) Suction Prints. Art Tripp is weer van de partij, Jeff Morris Tepper op gitaar en Bruce Fowler komt uit de 1973-1975 Zappaband. Ik koop de cd op 2 mei 2000. Waardige Beefheartplaat, dit!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0399: Captain Beefheart and his Magic Band - Doc At The Radar Station
Beefheart zet de sterke lijn voort met dit album uit 1980. Ook weer op het Virgin label, dus daar gaat iets goed. Gitarist Gary Lucas is aangesloten. John 'Drumbo' French is terug op drums, gitaar, vocalen. Hoewel weer iets 'abstracter' als de voorganger, staan er weer pakkende stukken op deze plaat. Hot Head is een robuuste rocker, Flavor Bud Living een mal gitaarinstrumentaaltje en zo zijn er nog wel meer fraaie dingen te beluisteren. Ik koop de cd op 17 september 1999.
Beefheart zet de sterke lijn voort met dit album uit 1980. Ook weer op het Virgin label, dus daar gaat iets goed. Gitarist Gary Lucas is aangesloten. John 'Drumbo' French is terug op drums, gitaar, vocalen. Hoewel weer iets 'abstracter' als de voorganger, staan er weer pakkende stukken op deze plaat. Hot Head is een robuuste rocker, Flavor Bud Living een mal gitaarinstrumentaaltje en zo zijn er nog wel meer fraaie dingen te beluisteren. Ik koop de cd op 17 september 1999.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0400: Captain Beefheart and his Magic Band - Ice Cream For Crow
In 1982 doet Beefheart het nog een keer: een prima plaat maken. Jeff Morris Tepper en Gary Lucas zijn weer van de (gitaar)partij, voor de rest wel een nieuwe band. Er staan weer een paar schitterende stukken op en al lijkt het bijna een toegankelijke plaat, instrumentaal gezien is alles verraderlijk complex. Op de hoes van het album prijkt een iconische foto van de Captain, gemaakt door Anton Corbijn. Met zijn hoed in de hand voor de borst lijkt Beefheart zowaar kwetsbaar. Na deze plaat hield Beefheart de muziekindustrie definitief voor gezien. Hij trekt zich met zijn vrouw terug in zijn huis in de Majave Desert en richt zich helemaal op het schilderen, al maakt hij af en toe nog een uitstapje naar de poëzie. Dit is dus het laatste 'officiële' Beefheartstudioalbum. Ik kocht de cd op 9 september 2000.
In 1982 doet Beefheart het nog een keer: een prima plaat maken. Jeff Morris Tepper en Gary Lucas zijn weer van de (gitaar)partij, voor de rest wel een nieuwe band. Er staan weer een paar schitterende stukken op en al lijkt het bijna een toegankelijke plaat, instrumentaal gezien is alles verraderlijk complex. Op de hoes van het album prijkt een iconische foto van de Captain, gemaakt door Anton Corbijn. Met zijn hoed in de hand voor de borst lijkt Beefheart zowaar kwetsbaar. Na deze plaat hield Beefheart de muziekindustrie definitief voor gezien. Hij trekt zich met zijn vrouw terug in zijn huis in de Majave Desert en richt zich helemaal op het schilderen, al maakt hij af en toe nog een uitstapje naar de poëzie. Dit is dus het laatste 'officiële' Beefheartstudioalbum. Ik kocht de cd op 9 september 2000.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd401: Captain Beefheart and the Magic Band - Grow Fins - Rarities 1965-1982
Dikke doos propvol met rariteiten (voor zover je daarvan kunt spreken bij Beefheart): vijf plaatjes in totaal. Deze box verscheen in 1999 en ik kocht hem op 28 augustus van dat jaar. Het eerste plaatje beslaat de beginjaren van 1965-1967: demo's, wat livewerk, alles is nog wat bluesy, mooi. Op het tweede plaatje de jaren 1967-1968: veel live, weer wat demo's, allemaal al wat weirder. Het derde en vierde plaatje zijn gewijd aan de 'field recordings' die Zappa maakte en die de eigenlijke Trout Mask Replica hadden moeten worden/zijn. Geweldig om de (vierendertig) stukken eens in de ruwe versie te horen. Het geluid is niet heel denderend en veel van de opnames stijgen niet uit boven repetitieachtig geneuzel, waarin net niet te horen is wat iedereen zegt. Maar een waardevol document blijft het. Op het vierde plaatje ook videobeelden van (televisie)optredens 1968-1972, waaronder het legendarische Amougies-festival in 1969 (waar Zappa de spreekstalmeester was en een potje meejamde met Pink Floyd). Op het vijfde plaatje staan live-, radio- en demo-opnames van 1969-1982. Alles bij elkaar een schitterend overzicht van 's mans bijzondere muziekcarričre. Niet voor de beginner, maar voor de liefhebber valt hier veel schoons te ontdekken. Gaaf.
Dikke doos propvol met rariteiten (voor zover je daarvan kunt spreken bij Beefheart): vijf plaatjes in totaal. Deze box verscheen in 1999 en ik kocht hem op 28 augustus van dat jaar. Het eerste plaatje beslaat de beginjaren van 1965-1967: demo's, wat livewerk, alles is nog wat bluesy, mooi. Op het tweede plaatje de jaren 1967-1968: veel live, weer wat demo's, allemaal al wat weirder. Het derde en vierde plaatje zijn gewijd aan de 'field recordings' die Zappa maakte en die de eigenlijke Trout Mask Replica hadden moeten worden/zijn. Geweldig om de (vierendertig) stukken eens in de ruwe versie te horen. Het geluid is niet heel denderend en veel van de opnames stijgen niet uit boven repetitieachtig geneuzel, waarin net niet te horen is wat iedereen zegt. Maar een waardevol document blijft het. Op het vierde plaatje ook videobeelden van (televisie)optredens 1968-1972, waaronder het legendarische Amougies-festival in 1969 (waar Zappa de spreekstalmeester was en een potje meejamde met Pink Floyd). Op het vijfde plaatje staan live-, radio- en demo-opnames van 1969-1982. Alles bij elkaar een schitterend overzicht van 's mans bijzondere muziekcarričre. Niet voor de beginner, maar voor de liefhebber valt hier veel schoons te ontdekken. Gaaf.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0402: Captain Beefheart and the Magic Band - Bat Chain Puller
Verhaal. In 1975 ronden Zappa en Beefheart de Bongo Fury tour af. Zappa had het even gehad met zijn jeugdvriend, die naarmate de tour vorderde, op het podium tekeningen van Zappa begon te maken en in het publiek uitdeelde. Zappa moedigde Van Vliet aan om vooral verder te gaan met zijn eigen muziek. Er volgde een tour door Europa en daarna gaf Zappa aan Beefheart alle tijd, gelegenheid én geld om een nieuw album op te nemen in zijn studio. Bovendien leende hij hem Denny Walley, de roemruchte slidegitarist uit zijn band. Zappa zelf ging op een nieuwe tournee met een nieuwe eigen band. Beefheart accepteerde maar wat graag, zocht andere bandleden (vond John French aka Drumbo en Jeff Morris Tepper), slaagde erin een zwik nieuwe stukken te maken en haalde een paar oudere ongebruikte nummers van de plank. Zappa's manager Herb Cohen was in control en de plaat Bat Chain Puller was afgemixt en al, toen Zappa terug kwam. Plots was meneer Cohen nergens meer te vinden, inclusief alle archiefopnamen van Zappa, waaronder het complete nieuwe album van Beefheart. Zappa begon een serie rechtszaken om zijn werk terug te krijgen, maar Beefheart kon daarop niet wachten. Dat maakte Zappa weer boos. Beefheart ging aan het werk aan een nieuw album en nam enkele van de BCP-stukken opnieuw op. Sommige daarvan kwamen op zijn Shiny Beast (Bat Chain Puller) uit 1978 en andere weer op Doc At The Radar Station (1980). De originele opnames voor Bat Chain Puller kreeg Zappa terug, maar door allerlei gedoe bleven ze op de plank liggen. Zo probeerde gitarist Gary Lucas bijvoorbeeld in 1982 om wat materiaal te mogen gebruiken voor Ice Cream For Crow, maar Zappa wilde de opnames als één geheel uitbrengen en dat wilde Beefheart dan weer niet op dat moment. Pas in 2012 (negentien jaar na het overlijden van Zappa) was het dan zover: de Zappa Family Trust bracht deze cd uit. Ik koop hem op 4 augustus 2012. Veel materiaal kennen we natuurlijk van de genoemde platen, maar het is schitterend om ze in de 'originele' versies te horen. Wat een energie spat ervanaf! Beefheart, French, Walley en Tepper zijn in topvorm en dit is echt een debiel goede plaat. We krijgen ook wat extra stukken, waaronder het dik acht minuten durende Hobo-ism, medegeschreven door Denny Walley. In het boekje vertellen French en Walley uitgebreid over het tot stand komen van de plaat. Zeer interessant. En Beefheart zelf? Die overleed op 17 december 2010 en mocht de release van een van zijn allerbeste albums dus helaas niet meer meemaken.
Verhaal. In 1975 ronden Zappa en Beefheart de Bongo Fury tour af. Zappa had het even gehad met zijn jeugdvriend, die naarmate de tour vorderde, op het podium tekeningen van Zappa begon te maken en in het publiek uitdeelde. Zappa moedigde Van Vliet aan om vooral verder te gaan met zijn eigen muziek. Er volgde een tour door Europa en daarna gaf Zappa aan Beefheart alle tijd, gelegenheid én geld om een nieuw album op te nemen in zijn studio. Bovendien leende hij hem Denny Walley, de roemruchte slidegitarist uit zijn band. Zappa zelf ging op een nieuwe tournee met een nieuwe eigen band. Beefheart accepteerde maar wat graag, zocht andere bandleden (vond John French aka Drumbo en Jeff Morris Tepper), slaagde erin een zwik nieuwe stukken te maken en haalde een paar oudere ongebruikte nummers van de plank. Zappa's manager Herb Cohen was in control en de plaat Bat Chain Puller was afgemixt en al, toen Zappa terug kwam. Plots was meneer Cohen nergens meer te vinden, inclusief alle archiefopnamen van Zappa, waaronder het complete nieuwe album van Beefheart. Zappa begon een serie rechtszaken om zijn werk terug te krijgen, maar Beefheart kon daarop niet wachten. Dat maakte Zappa weer boos. Beefheart ging aan het werk aan een nieuw album en nam enkele van de BCP-stukken opnieuw op. Sommige daarvan kwamen op zijn Shiny Beast (Bat Chain Puller) uit 1978 en andere weer op Doc At The Radar Station (1980). De originele opnames voor Bat Chain Puller kreeg Zappa terug, maar door allerlei gedoe bleven ze op de plank liggen. Zo probeerde gitarist Gary Lucas bijvoorbeeld in 1982 om wat materiaal te mogen gebruiken voor Ice Cream For Crow, maar Zappa wilde de opnames als één geheel uitbrengen en dat wilde Beefheart dan weer niet op dat moment. Pas in 2012 (negentien jaar na het overlijden van Zappa) was het dan zover: de Zappa Family Trust bracht deze cd uit. Ik koop hem op 4 augustus 2012. Veel materiaal kennen we natuurlijk van de genoemde platen, maar het is schitterend om ze in de 'originele' versies te horen. Wat een energie spat ervanaf! Beefheart, French, Walley en Tepper zijn in topvorm en dit is echt een debiel goede plaat. We krijgen ook wat extra stukken, waaronder het dik acht minuten durende Hobo-ism, medegeschreven door Denny Walley. In het boekje vertellen French en Walley uitgebreid over het tot stand komen van de plaat. Zeer interessant. En Beefheart zelf? Die overleed op 17 december 2010 en mocht de release van een van zijn allerbeste albums dus helaas niet meer meemaken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0403: Captain Beefheart - Pearls Before Swine Ice Cream For Crows
Dit bijzondere pakketje verschijnt in 1996 en ik vind het in mijn plaatselijke platenwinkel op 4 september 2000. Het is een boekje ter grootte van een cd-doosje, met daarin essays over Beefhearts schilderijen en poëzie. Erbij zit een 3" cd'tje waarop Beefheart zes van zijn teksten/gedichten voordraagt. Het cd'tje duurt nog geen zeven minuten, maar het grijpt me enorm naar de strot. Ik snap geen bal van zijn teksten, maar hoor een breekbare oude man, aangedaan door MS, die met bibberende krakende stem zijn woorden spreekt. Hartverscheurend en indrukwekkend.
Dit bijzondere pakketje verschijnt in 1996 en ik vind het in mijn plaatselijke platenwinkel op 4 september 2000. Het is een boekje ter grootte van een cd-doosje, met daarin essays over Beefhearts schilderijen en poëzie. Erbij zit een 3" cd'tje waarop Beefheart zes van zijn teksten/gedichten voordraagt. Het cd'tje duurt nog geen zeven minuten, maar het grijpt me enorm naar de strot. Ik snap geen bal van zijn teksten, maar hoor een breekbare oude man, aangedaan door MS, die met bibberende krakende stem zijn woorden spreekt. Hartverscheurend en indrukwekkend.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0404: Captain Beefheart and the Magic Band - Dust Sucker
Nog even terug naar Bat Chain Puller uit 1976, de plaat die niet doorging en tot 2012 op de plank bleef liggen. Beefheart was gek, maar natuurlijk niet helemaal debiel. Hij liet tijdens de opnames zelf ook een cassetterecorder meedraaien. Op deze cd uit 2002 (die ik kocht op 8 april 2002) staan twaalf van die opnames van de stukken die uiteindelijk voor Bat Chain Puller waren bedoeld, aangevuld met een zwikkie demo's. De geluidskwaliteit is niet zo heel denderend, maar het was voor het eerst dat we een tipje van de Bat Chain Puller-sluier opgetild kregen, dus zeer interessant. Met het verschijnen van het complete album in 2012 totaal overbodig, dat wel.
Nog even terug naar Bat Chain Puller uit 1976, de plaat die niet doorging en tot 2012 op de plank bleef liggen. Beefheart was gek, maar natuurlijk niet helemaal debiel. Hij liet tijdens de opnames zelf ook een cassetterecorder meedraaien. Op deze cd uit 2002 (die ik kocht op 8 april 2002) staan twaalf van die opnames van de stukken die uiteindelijk voor Bat Chain Puller waren bedoeld, aangevuld met een zwikkie demo's. De geluidskwaliteit is niet zo heel denderend, maar het was voor het eerst dat we een tipje van de Bat Chain Puller-sluier opgetild kregen, dus zeer interessant. Met het verschijnen van het complete album in 2012 totaal overbodig, dat wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD115 Nurse With Wound - Salt Marie Celeste
Het mooie van NWW is dat je van te voren nooit weet wat je krijgt en dat het altijd iets compleet unieks is. Dit plaatje gekocht samen met de vorige bij hun concert op incubate 2012.
Dit maal krijgen we 1 track, van over een uur voor onze kiezen. Een lange trip mee met het spookschip Marie Celeste. Golvende drones, klapperende kajuitdeuren en veel entiteiten die in hoofd willen gaan zitten. Prima ambient plaatje, voor als je in de stemming bent
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-341936-1519371611-2550.jpeg.jpg)
Het mooie van NWW is dat je van te voren nooit weet wat je krijgt en dat het altijd iets compleet unieks is. Dit plaatje gekocht samen met de vorige bij hun concert op incubate 2012.
Dit maal krijgen we 1 track, van over een uur voor onze kiezen. Een lange trip mee met het spookschip Marie Celeste. Golvende drones, klapperende kajuitdeuren en veel entiteiten die in hoofd willen gaan zitten. Prima ambient plaatje, voor als je in de stemming bent
nee, jij dan!
GCD116 John Zorn - Bar Kokhba
Door met iets anders, een andere productieve duizendpoot: John Zorn. Een van z'n meest klassieke jazz/klezmer platen deze. Sowieso is het meeste werk wat ik van Zorn heb van het kaliber waar niet direct iedereen de kamer uit vlucht
Mooie dubbelaar
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-559576-1397251486-3424.jpeg.jpg)
Door met iets anders, een andere productieve duizendpoot: John Zorn. Een van z'n meest klassieke jazz/klezmer platen deze. Sowieso is het meeste werk wat ik van Zorn heb van het kaliber waar niet direct iedereen de kamer uit vlucht
Mooie dubbelaar
nee, jij dan!
bazbo cd0405: Caravan - Caravan
Dan volgt er nu een rijtje sleurhutten. In 1968 ontstaat in de regio van Canterbury in Engeland de band Caravan (uit een band die The Wild Flowers heet, overigens ook de bron van The Soft Machine). Pye Hastings zingt en speelt gitaar, Richard Coughlan is de drummer en de neven David en Richard Sinclair spelen respectievelijk toetsen en basgitaar, waarbij Richard ook nog eens beschikt over een heldere jongenszangstem. Na wat kleine optredens in de regio krijgen ze een platencontract en eind 1968 verschijnt dit debuutalbum. Ook al is het bandgeluid nog niet helemaal uitgekristalliseerd, toch gaat het al zeer de goede kant op in de acht prettige liederen in die zo kenmerkende landelijke Britse stijl, die al snel bekend zou zijn als 'Canterbury'. Op deze eerste plaat zijn er ook nog wat psychedelische invloeden te horen, geheel naar de tijd. Het zijn mooie en melodieuze popliederen; alleen afsluiter Where But For Caravan Would I? is wat afwijkend: niet alleen is het meer dan negen minuten lang; ook horen we een lange solo (op dat zo gierende orgel van Dave Sinclair), hetgeen een voorbode is van het komend werk van de band. Op 18 februari 2008 kocht ik een remaster van de plaat op cd uit 2002. Naast de mono- en stereoversie van het album staat de A-kant van de single Hello Hello erop (die dan weer niet op de elpee staat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-09-2020 21:14:26 ]
Dan volgt er nu een rijtje sleurhutten. In 1968 ontstaat in de regio van Canterbury in Engeland de band Caravan (uit een band die The Wild Flowers heet, overigens ook de bron van The Soft Machine). Pye Hastings zingt en speelt gitaar, Richard Coughlan is de drummer en de neven David en Richard Sinclair spelen respectievelijk toetsen en basgitaar, waarbij Richard ook nog eens beschikt over een heldere jongenszangstem. Na wat kleine optredens in de regio krijgen ze een platencontract en eind 1968 verschijnt dit debuutalbum. Ook al is het bandgeluid nog niet helemaal uitgekristalliseerd, toch gaat het al zeer de goede kant op in de acht prettige liederen in die zo kenmerkende landelijke Britse stijl, die al snel bekend zou zijn als 'Canterbury'. Op deze eerste plaat zijn er ook nog wat psychedelische invloeden te horen, geheel naar de tijd. Het zijn mooie en melodieuze popliederen; alleen afsluiter Where But For Caravan Would I? is wat afwijkend: niet alleen is het meer dan negen minuten lang; ook horen we een lange solo (op dat zo gierende orgel van Dave Sinclair), hetgeen een voorbode is van het komend werk van de band. Op 18 februari 2008 kocht ik een remaster van de plaat op cd uit 2002. Naast de mono- en stereoversie van het album staat de A-kant van de single Hello Hello erop (die dan weer niet op de elpee staat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-09-2020 21:14:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Weet je dat zekerquote:
Sowieso is het meeste werk wat ik van Zorn heb van het kaliber waar niet direct iedereen de kamer uit vlucht
Ik ken mensen die bij de eerste pwep uit een sax of trompet al zeggen mag dat ook uit
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0406: Caravan - If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You
Hoor, dit gaat de goede kant op. Dik anderhalf jaar later brengt de groep het tweede album uit. Opener en titelnummer laten gelijk horen welke goede kant het op gaat. Titel verwijst naar iets ranzig seksueels. De perverten. Dat heerlijk scheurende orgeltje van Dave Sinclair, dat doet het 'm, hč? Louter lekker werk verder op de plaat, waaronder twee lange songsuites. De laatste (die begint met Can't Be Long Now) springt het meest in het oor: daar zit For Richard in, een stuk dat rustig begint en uiteindelijk uitbarst in een progeruptie van jewelste. Ook van deze plaat verscheen in 2001 een remaster, die ik kocht op 7 juni van dat jaar. Extra spul: singlekantje en demo's. Goede plaat!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-09-2020 21:17:18 ]
Hoor, dit gaat de goede kant op. Dik anderhalf jaar later brengt de groep het tweede album uit. Opener en titelnummer laten gelijk horen welke goede kant het op gaat. Titel verwijst naar iets ranzig seksueels. De perverten. Dat heerlijk scheurende orgeltje van Dave Sinclair, dat doet het 'm, hč? Louter lekker werk verder op de plaat, waaronder twee lange songsuites. De laatste (die begint met Can't Be Long Now) springt het meest in het oor: daar zit For Richard in, een stuk dat rustig begint en uiteindelijk uitbarst in een progeruptie van jewelste. Ook van deze plaat verscheen in 2001 een remaster, die ik kocht op 7 juni van dat jaar. Extra spul: singlekantje en demo's. Goede plaat!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-09-2020 21:17:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0407: Caravan - In The Land Of Grey And Pink
Begin 1992 kwam er een toenmalige collega aan de deur met een koffer vol elpees die ik mocht beluisteren. Er zat veel spul in waar ik wel eens ván had gehoord, maar nog nooit hád gehoord. Caravan. Ik was benieuwd. Halverwege de eerste plaathelft van deze plaat wist ik: dit is een prachtplaat. Ik zette 'm op een cassettebandje (op de andere kant stond H To He - Who Am The Only One van Van Der Graaf Generator, zie de V, tot over tweeënhalf jaar) en dat bandje ging al snel kapot. In 2001 verscheen er een mooie remaster op cd met wat extra materiaal. Die kocht ik en staat hier ergens achter een andere rij cd's in de kast. In 2011 verscheen deze Deluxe Edition namelijk en die moest ik zeker hebben. Ik kocht hem dan ook op 28 juni 2011. Steven Wilson (wie anders) maakte een schitterende nieuwe mix, waarop alle instrumenten nóg beter te horen zijn. Op de tweede plaat heel veel extra spul, andere mixen, demo's en stukken die op de plank waren blijven liggen. Op de dvd de surroundmix van Wilson én twee video-opnames van de eat Club TV Session. De eerste elpeekant bevatte vier mooie melodieuze songs, waarbij het orgel en de zangmelodie heerlijk meandert door het landschap van Canterbury. Het lange stuk Nine Feet Underground beslaat de tweede plaatkant. Het grotendeels instrumentale stuk valt in kleine delen uit elkaar en het is vooral het afsluitende 100% Proof dat mij de progrillingen van extase bezorgt. Maar misschien is de video van Winter Wine wel mijn favoriet. Wat een wonderschone melodie en die vier knullen uit 1971 zijn bijna aandoenlijk om te aanschouwen. Dit is een legendarisch album dat met deze mooie Deluxe Edition een prominente plek in de kast verdient. Ik haal 'm er regelmatig uit om fiks door de kamer te knallen.
Begin 1992 kwam er een toenmalige collega aan de deur met een koffer vol elpees die ik mocht beluisteren. Er zat veel spul in waar ik wel eens ván had gehoord, maar nog nooit hád gehoord. Caravan. Ik was benieuwd. Halverwege de eerste plaathelft van deze plaat wist ik: dit is een prachtplaat. Ik zette 'm op een cassettebandje (op de andere kant stond H To He - Who Am The Only One van Van Der Graaf Generator, zie de V, tot over tweeënhalf jaar) en dat bandje ging al snel kapot. In 2001 verscheen er een mooie remaster op cd met wat extra materiaal. Die kocht ik en staat hier ergens achter een andere rij cd's in de kast. In 2011 verscheen deze Deluxe Edition namelijk en die moest ik zeker hebben. Ik kocht hem dan ook op 28 juni 2011. Steven Wilson (wie anders) maakte een schitterende nieuwe mix, waarop alle instrumenten nóg beter te horen zijn. Op de tweede plaat heel veel extra spul, andere mixen, demo's en stukken die op de plank waren blijven liggen. Op de dvd de surroundmix van Wilson én twee video-opnames van de eat Club TV Session. De eerste elpeekant bevatte vier mooie melodieuze songs, waarbij het orgel en de zangmelodie heerlijk meandert door het landschap van Canterbury. Het lange stuk Nine Feet Underground beslaat de tweede plaatkant. Het grotendeels instrumentale stuk valt in kleine delen uit elkaar en het is vooral het afsluitende 100% Proof dat mij de progrillingen van extase bezorgt. Maar misschien is de video van Winter Wine wel mijn favoriet. Wat een wonderschone melodie en die vier knullen uit 1971 zijn bijna aandoenlijk om te aanschouwen. Dit is een legendarisch album dat met deze mooie Deluxe Edition een prominente plek in de kast verdient. Ik haal 'm er regelmatig uit om fiks door de kamer te knallen.
![Caravan - Winter Wine [1971] (Beat Club - German TV)](https://i.ytimg.com/vi/arDLgz3KHYA/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0408: Caravan - Waterloo Lily
Dave Sinclair, de toetsenist en grote componeur van de tweede plaatkant van In The Land Of Grey And Pink vertrekt na het verschijnen van dat album om met Robert Wyatt de band Matching Mole te starten. Een grote scheur in de caravan. Steve Miller is zijn opvolger. Deze man heeft duidelijk zijn wortels in de jazz en dat is te horen op Waterloo Lily. Het scheurende orgel is weg en daarvoor in de plaats is een tinkelende elektrische piano gekomen. Het geeft deze plaat een wat losser karakter, zeker in de twee langere songsuites die in het midden van iedere plaatkant staan. De andere stukken zijn ook leuk. De luchtige stem van Pye Hastings tiert welig. Ik heb een oudere cd-versie die ik kocht op 1 augustus 1997 en een remaster uit 2001 die ik kocht op 10 maart 2008. Denk dat die oude binnenkort verkast naar achter een rij andere cd's, om plaats te maken. Na deze plaat en tour is er onenigheid in de band. De plaat verkoopt niet heel goed en de concertbezoekers geven de voorkeur aan het oude werk. Hastings wil terug naar het rockgeluid, Richard Sinclair wil juist nog meer de jazzkant op. De laatste start een nieuwe band Hatfield and the North.
[ Bericht 6% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 21:42:43 ]
Dave Sinclair, de toetsenist en grote componeur van de tweede plaatkant van In The Land Of Grey And Pink vertrekt na het verschijnen van dat album om met Robert Wyatt de band Matching Mole te starten. Een grote scheur in de caravan. Steve Miller is zijn opvolger. Deze man heeft duidelijk zijn wortels in de jazz en dat is te horen op Waterloo Lily. Het scheurende orgel is weg en daarvoor in de plaats is een tinkelende elektrische piano gekomen. Het geeft deze plaat een wat losser karakter, zeker in de twee langere songsuites die in het midden van iedere plaatkant staan. De andere stukken zijn ook leuk. De luchtige stem van Pye Hastings tiert welig. Ik heb een oudere cd-versie die ik kocht op 1 augustus 1997 en een remaster uit 2001 die ik kocht op 10 maart 2008. Denk dat die oude binnenkort verkast naar achter een rij andere cd's, om plaats te maken. Na deze plaat en tour is er onenigheid in de band. De plaat verkoopt niet heel goed en de concertbezoekers geven de voorkeur aan het oude werk. Hastings wil terug naar het rockgeluid, Richard Sinclair wil juist nog meer de jazzkant op. De laatste start een nieuwe band Hatfield and the North.
[ Bericht 6% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 21:42:43 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0409: Caravan - For Girls Who Grow Plump In The Night
Ook van deze plaat verscheen in 2001 een mooie remaster met allerlei extra spul. Ik kocht die cd op 6 augustus 2001. In 1972, na de tour van de vorige plaat Waterloo Lily, houden Richard Sinclair en Steve Miller het voor gezien in Caravan. Pye Hastings en Richard Coughlan blijven achter en gaan op zoek naar vervanging. Die vinden ze. John Perry komt bas spelen, Geoff Richardson viool en zowaar Dave Sinclair keert terug op toetsen. Hastings heeft veel materiaal voor een nieuwe plaat en in 1973 verschijnt deze elpee. Er staat van alles op: proggy rock, rustige popliedjes, uitgesponnen spul, zeg het maar. Opener Memory Lain, Hugh / Headloss is gelijk een hoogtepunt, maar de plaat overtuigt vooral als geheel. Opvallend is de lange songsuite die de oorspronkelijke elpee afsloot. Mooi werk. Het extra spul op die remaster uit 2001 bestaat uit vier nooit eerder uitgegeven stukken (sommige zijn vroege versies van nummers die op de plaat staan) en een nieuwe mix van Memory Lain, Hugh / Headloss.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 21:44:29 ]
Ook van deze plaat verscheen in 2001 een mooie remaster met allerlei extra spul. Ik kocht die cd op 6 augustus 2001. In 1972, na de tour van de vorige plaat Waterloo Lily, houden Richard Sinclair en Steve Miller het voor gezien in Caravan. Pye Hastings en Richard Coughlan blijven achter en gaan op zoek naar vervanging. Die vinden ze. John Perry komt bas spelen, Geoff Richardson viool en zowaar Dave Sinclair keert terug op toetsen. Hastings heeft veel materiaal voor een nieuwe plaat en in 1973 verschijnt deze elpee. Er staat van alles op: proggy rock, rustige popliedjes, uitgesponnen spul, zeg het maar. Opener Memory Lain, Hugh / Headloss is gelijk een hoogtepunt, maar de plaat overtuigt vooral als geheel. Opvallend is de lange songsuite die de oorspronkelijke elpee afsloot. Mooi werk. Het extra spul op die remaster uit 2001 bestaat uit vier nooit eerder uitgegeven stukken (sommige zijn vroege versies van nummers die op de plaat staan) en een nieuwe mix van Memory Lain, Hugh / Headloss.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 21:44:29 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0410: Caravan - Caravan & The New Symphonia
Verslag van een bijzonder concert op 28 oktober 1973, dat in 1974 oorspronkelijk verscheen op een enkele elpee. Het was John G. Perry, de bassist, die de band in contact bracht met Martyn Ford, de dirigent van het New Symphonia orkest, die een orkestarrangement had gedaan op Caravans laatste plaat. Idee was al snel om iets gezamelijks te doen en het resultaat was een eenmalig concert in het Theatre Royal in Drury Lane. Caravan trapte af met een rockset en na een paar nummers sloot het orkest en koor aan. In dat orkest zaten een paar bekende namen: zangeres Vicky Brown bijvoorbeeld, Wilf Gibson (violist van de vroege Electric Light Orchestra), percussionist Morris Pert en violist Godfrey Salmon (in 1977 dirigent van het orkest dat met Emerson Lake & Palmer door de Verenigde Staten tourde). Op de oorspronkelijke elpee stonden alleen de orkeststukken. Op de remaster uit 2001 (die ik nu draai en die ik kocht op 17 maart 2008) staat het hele concert in de oorspronkelijke volgorde. Mooi! Bijzonder opvallend is het stuk Introduction, gecomponeerd door Simon Jeffes (die een paar jaar later zijn Penguin Cafe Orchestra zou starten). In de remaster is de geluidsbalans tussen band en orkest erg goed; dat kan destijds in de zaal nooit zo mooi geweest zijn. Ik voel me ermee verwend. Er volgen mooie uitvoeringen van Hoedown (met dat schurende orgel van Dave Sinclair erin), een paar melodieuze softstukken en dan komen de twee knallers van de avond: For Richard en A Hunting We Shall Go. Zeer fijne plaat wel.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 22:05:31 ]
Verslag van een bijzonder concert op 28 oktober 1973, dat in 1974 oorspronkelijk verscheen op een enkele elpee. Het was John G. Perry, de bassist, die de band in contact bracht met Martyn Ford, de dirigent van het New Symphonia orkest, die een orkestarrangement had gedaan op Caravans laatste plaat. Idee was al snel om iets gezamelijks te doen en het resultaat was een eenmalig concert in het Theatre Royal in Drury Lane. Caravan trapte af met een rockset en na een paar nummers sloot het orkest en koor aan. In dat orkest zaten een paar bekende namen: zangeres Vicky Brown bijvoorbeeld, Wilf Gibson (violist van de vroege Electric Light Orchestra), percussionist Morris Pert en violist Godfrey Salmon (in 1977 dirigent van het orkest dat met Emerson Lake & Palmer door de Verenigde Staten tourde). Op de oorspronkelijke elpee stonden alleen de orkeststukken. Op de remaster uit 2001 (die ik nu draai en die ik kocht op 17 maart 2008) staat het hele concert in de oorspronkelijke volgorde. Mooi! Bijzonder opvallend is het stuk Introduction, gecomponeerd door Simon Jeffes (die een paar jaar later zijn Penguin Cafe Orchestra zou starten). In de remaster is de geluidsbalans tussen band en orkest erg goed; dat kan destijds in de zaal nooit zo mooi geweest zijn. Ik voel me ermee verwend. Er volgen mooie uitvoeringen van Hoedown (met dat schurende orgel van Dave Sinclair erin), een paar melodieuze softstukken en dan komen de twee knallers van de avond: For Richard en A Hunting We Shall Go. Zeer fijne plaat wel.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-09-2020 22:05:31 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0411: Caravan - Live at the Fairfield Halls, 1974
Dit album verscheen op cd in 2002, maar ik plaats hem in de Caravancollectie in 1974, omdat dit concert toen werd opgenomen. Er verscheen in 1980 wel The Best Of Caravan Live met daarop veel materiaal dat hier nu te horen is, maar die plaat was alleen in Duitsland en Frankrijk te verkrijgen. Met de nieuwe bezetting van Hastings, Coughlan, Dave Sinclair, Geoff Richardson en nieuwe bassist Mike Wedgewood tourt de band rond. Fraai om te horen hoe goed de viool en altviool van Richardson is geďntegreerd in het groepsgeluid. Hastings neemt ondertussen zo goed als alle vocalen voor zijn rekening. Ik blijf de orgelpartijen van Sinclair toch zeer lekker vinden. De setlijst is gedegen met veel werk van het laatste studioalbum. En ja, natuurlijk is er For Richard, dat gewoon weer het hoogtepunt van de plaat en het concert is. Ik kocht deze cd ergens in 2004; precieze datum heb ik niet genoteerd.
Dit album verscheen op cd in 2002, maar ik plaats hem in de Caravancollectie in 1974, omdat dit concert toen werd opgenomen. Er verscheen in 1980 wel The Best Of Caravan Live met daarop veel materiaal dat hier nu te horen is, maar die plaat was alleen in Duitsland en Frankrijk te verkrijgen. Met de nieuwe bezetting van Hastings, Coughlan, Dave Sinclair, Geoff Richardson en nieuwe bassist Mike Wedgewood tourt de band rond. Fraai om te horen hoe goed de viool en altviool van Richardson is geďntegreerd in het groepsgeluid. Hastings neemt ondertussen zo goed als alle vocalen voor zijn rekening. Ik blijf de orgelpartijen van Sinclair toch zeer lekker vinden. De setlijst is gedegen met veel werk van het laatste studioalbum. En ja, natuurlijk is er For Richard, dat gewoon weer het hoogtepunt van de plaat en het concert is. Ik kocht deze cd ergens in 2004; precieze datum heb ik niet genoteerd.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD206
We gaan beginnen aan Primus, dit is hun eerste album en dat is gelijk een live album Eigenlijk gelijk ook een soort demo, hierop staan nummers van hun eerste studioplaat maar ook al nummers die op later platen zouden komen. Je merkt dat primus in 89 al een erg goede band was en het live is er op wat gepraat tussen de nummers door amper in te horen, ook zijn de nummers vrijwel zoals op de latere platen alleen misschien wat "droger".
Dit album kocht ik pas heel veel later en was het laatste album van hun werk voor hun pauze dat ik kocht. De rest had ik toen al. Primus is toch altijd een behoorlijke gateway band voor mij geweest, ik had er op 17de al tshirts van en ik had ze al kunnen gaan zien op Pinkpop 1998 ware het niet dat ik een kaartje had voor de maandag en ze zondag speelde. (ik had op dat festival wel een primus shirt aan en werd door vele gecomplimenteerd en dat het zo'n tof concert was
) Daarna moest ik wachten tot 2011 totdat primus weer een keer in nederland optrad. Tussendoor had ik wel kaartje voor een 1999 concert maar dat werd gecancelled... Zoals jullie al lezen er gaan nog meer albums van primus volgen.
We gaan beginnen aan Primus, dit is hun eerste album en dat is gelijk een live album
Eigenlijk gelijk ook een soort demo, hierop staan nummers van hun eerste studioplaat maar ook al nummers die op later platen zouden komen. Je merkt dat primus in 89 al een erg goede band was en het live is er op wat gepraat tussen de nummers door amper in te horen, ook zijn de nummers vrijwel zoals op de latere platen alleen misschien wat "droger".Dit album kocht ik pas heel veel later en was het laatste album van hun werk voor hun pauze dat ik kocht. De rest had ik toen al. Primus is toch altijd een behoorlijke gateway band voor mij geweest, ik had er op 17de al tshirts van en ik had ze al kunnen gaan zien op Pinkpop 1998 ware het niet dat ik een kaartje had voor de maandag en ze zondag speelde. (ik had op dat festival wel een primus shirt aan en werd door vele gecomplimenteerd en dat het zo'n tof concert was
) Daarna moest ik wachten tot 2011 totdat primus weer een keer in nederland optrad. Tussendoor had ik wel kaartje voor een 1999 concert maar dat werd gecancelled... Zoals jullie al lezen er gaan nog meer albums van primus volgen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0412: Caravan - Cunning Stunts
Als je het je afvraagt: ja, de titel van dit album is een spoonerism. Verkrachte eenden, zeeteefje, neukebootje. Dat werk. Verder niet belangrijk. De plaat verscheen in 1975. Nieuweling Mike Wedgewood levert gelijk twee nummers aan, Hastings ook. Die stukken doen nogal softpop aan; het lijkt wel of het echte vuur eruit is. Gelukkig mag Dave Sinclair het lange The Dabsong Conshirtoe aanleveren, gelijk het hoogtepunt van de plaat. De remaster verscheen in 2001 met wat extra materiaal: een singleversie van Stuck In A Hole, een nog niet eerder uitgebracht nummer en nog maar eens de liveversie van For Richard uit de Fairfield Halls in Croydon van 1974. Ik kocht die remaster op 7 juli 2001. In mijn oren is het de laatste echt goede Caravanplaat en hierna volg ik niet meer alles wat is uitgekomen.
Als je het je afvraagt: ja, de titel van dit album is een spoonerism. Verkrachte eenden, zeeteefje, neukebootje. Dat werk. Verder niet belangrijk. De plaat verscheen in 1975. Nieuweling Mike Wedgewood levert gelijk twee nummers aan, Hastings ook. Die stukken doen nogal softpop aan; het lijkt wel of het echte vuur eruit is. Gelukkig mag Dave Sinclair het lange The Dabsong Conshirtoe aanleveren, gelijk het hoogtepunt van de plaat. De remaster verscheen in 2001 met wat extra materiaal: een singleversie van Stuck In A Hole, een nog niet eerder uitgebracht nummer en nog maar eens de liveversie van For Richard uit de Fairfield Halls in Croydon van 1974. Ik kocht die remaster op 7 juli 2001. In mijn oren is het de laatste echt goede Caravanplaat en hierna volg ik niet meer alles wat is uitgekomen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Primus!quote:
BBCD206
[ afbeelding ]
We gaan beginnen aan Primus, dit is hun eerste album en dat is gelijk een live album
Dit album kocht ik pas heel veel later en was het laatste album van hun werk voor hun pauze dat ik kocht. De rest had ik toen al. Primus is toch altijd een behoorlijke gateway band voor mij geweest, ik had er op 17de al tshirts van en ik had ze al kunnen gaan zien op Pinkpop 1998 ware het niet dat ik een kaartje had voor de maandag en ze zondag speelde. (ik had op dat festival wel een primus shirt aan en werd door vele gecomplimenteerd en dat het zo'n tof concert was
Ik zag ze ook op Pinkpop, maar dan op 20 mei 1991. Had nog nooit iets van ze gehoord, maar schrok hoe goed het was. Hoorde er veel King Crimson-achtige dingen in. Toch kocht ik pas wat later de platen. (Zie de P, tot over twee jaar.)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD207
Het illustere debut van Primus Frizzle Fry een aantal jaar was dit zo'n plaatje die ik wel heel graag wilde hebben maar nergens in de cd winkel zag liggen. Ik had al wel wat andere platen van Primus maar dit zou hun beste zijn. En inderdaad wat een plaat (best vind ik lastig omdat gewoon vrijwel alles zo goed is) maar hierop staat de dansvloer stomper too many puppies en uit rare bastripletjes bestaande the toys go winding down, de eerste van de fisherman triologie, eigenlijk teveel moois om op te noemen. Maar wat voor muziek maakt primus nou eigenlijk dat is toch wel erg lastig te omschrijven en dat maakt ze zo goed, het is voornamelijk door de bas gedreven muziek maar vlak gitarist larry lalonde ook niet uit die door de stuwende bas lekker los kan gaan in solo achtige freakuits, de drummer tim alexander vult het geheel op met allerhande belletjes en toffe percussies maar helpt ook ontzetten bij het meestuwen. En dan nog de nogal nasale zang van Les Claypool en de verhalende songteksten die vaak hilarisch zijn maar vaak ook nog best wel diep als je een beetje gaat pluizen. wat een band
Het illustere debut van Primus Frizzle Fry een aantal jaar was dit zo'n plaatje die ik wel heel graag wilde hebben maar nergens in de cd winkel zag liggen. Ik had al wel wat andere platen van Primus maar dit zou hun beste zijn. En inderdaad wat een plaat (best vind ik lastig omdat gewoon vrijwel alles zo goed is) maar hierop staat de dansvloer stomper too many puppies en uit rare bastripletjes bestaande the toys go winding down, de eerste van de fisherman triologie, eigenlijk teveel moois om op te noemen. Maar wat voor muziek maakt primus nou eigenlijk dat is toch wel erg lastig te omschrijven en dat maakt ze zo goed, het is voornamelijk door de bas gedreven muziek maar vlak gitarist larry lalonde ook niet uit die door de stuwende bas lekker los kan gaan in solo achtige freakuits, de drummer tim alexander vult het geheel op met allerhande belletjes en toffe percussies maar helpt ook ontzetten bij het meestuwen. En dan nog de nogal nasale zang van Les Claypool en de verhalende songteksten die vaak hilarisch zijn maar vaak ook nog best wel diep als je een beetje gaat pluizen.
wat een band 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0413: Caravan - Travelling Ways
Dubbelalbum uit 2001. Leek, toen ik hem kocht op 10 augustus 2001, op het eerste gezicht een verzamelaartje en dat is het deels. De eerste zeven stukken komen van de plaat The Battle Of Hastings. Daarna komen de klassiekers voorbij, zij het dat ze in 1995, 1996 en 1999 opnieuw zijn ingespeeld/opgenomen voor de albums All Over You en All Over You ... Too. Opvallend is dat ze wat feller klinken; gitarist Pye Hastings zwaait vanaf de jaren negentig de scepter over de band. Daarnaast staan er nog drie stukken live opgenomen (in de jaren negentig) op. Leuk om nog eens te horen, maar verre van essentieel, deze plaat.
Dubbelalbum uit 2001. Leek, toen ik hem kocht op 10 augustus 2001, op het eerste gezicht een verzamelaartje en dat is het deels. De eerste zeven stukken komen van de plaat The Battle Of Hastings. Daarna komen de klassiekers voorbij, zij het dat ze in 1995, 1996 en 1999 opnieuw zijn ingespeeld/opgenomen voor de albums All Over You en All Over You ... Too. Opvallend is dat ze wat feller klinken; gitarist Pye Hastings zwaait vanaf de jaren negentig de scepter over de band. Daarnaast staan er nog drie stukken live opgenomen (in de jaren negentig) op. Leuk om nog eens te horen, maar verre van essentieel, deze plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD208
Het tweede album van primus geen moeilijk tweede album voor primus maar wel één met de beste titel want hier staat de band toch zeker voor. Namelijk seas of cheeze, alle muziek van primus is altijd bedolven onder een dikke laag cheeze maar er zijn wel meerdere bands en niet de minste die dat doen (ik kijk naar Ween en Zappa bijvoorbeeld). Op dit album de hits tommy the cat (met cameo van Tom Waits) en jerry was a race car driver en deel twee van the fisherman's saga genaamd fish on! Ook begonnen hier de geweldige clips van primus meer op de voorgrond te komen, die net als hun hoezen vaak veel klei poppetjes bevatten.
Het tweede album van primus geen moeilijk tweede album voor primus maar wel één met de beste titel want hier staat de band toch zeker voor. Namelijk seas of cheeze, alle muziek van primus is altijd bedolven onder een dikke laag cheeze maar er zijn wel meerdere bands en niet de minste die dat doen (ik kijk naar Ween en Zappa bijvoorbeeld). Op dit album de hits tommy the cat (met cameo van Tom Waits) en jerry was a race car driver en deel twee van the fisherman's saga genaamd fish on! Ook begonnen hier de geweldige clips van primus meer op de voorgrond te komen, die net als hun hoezen vaak veel klei poppetjes bevatten.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD209
Tussen het tweede en derde album van Primus zit een EPtje, in deze EPtjes laat primus altijd zien waar ze hun inspiraties vandaan hebben. Op dit plaatje intruder van peter gabriel, Making plans for nigel van xtc, sinister exaggerator van the residents, tippi toes van the meters en have a cigar van pink floyd, maar dan allemaal in een primus sausje
Tussen het tweede en derde album van Primus zit een EPtje, in deze EPtjes laat primus altijd zien waar ze hun inspiraties vandaan hebben. Op dit plaatje intruder van peter gabriel, Making plans for nigel van xtc, sinister exaggerator van the residents, tippi toes van the meters en have a cigar van pink floyd, maar dan allemaal in een primus sausje
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD210
Op plaat nummer drie brengt primus een nog wat lomper geluid, en ook een stukje donkerder. Het nummer my name is mud heeft een behoorlijke roulatie gehad op TMF, en denk ik wel de grootste hit hierop. Ook hier zat weer een toffe clip bij net als de clip van mr krinkle die in 1 take opgenomen is waarin de raarste dingen gebeuren. Ook staat hier deeltje drie op van de fishermans chronicles namelijk the ol diamondback sturgeon.
Op plaat nummer drie brengt primus een nog wat lomper geluid, en ook een stukje donkerder. Het nummer my name is mud heeft een behoorlijke roulatie gehad op TMF, en denk ik wel de grootste hit hierop. Ook hier zat weer een toffe clip bij net als de clip van mr krinkle die in 1 take opgenomen is waarin de raarste dingen gebeuren. Ook staat hier deeltje drie op van de fishermans chronicles namelijk the ol diamondback sturgeon.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0414: Caravan - Rare Broadcasts
Boxje met een cd en een dvd, dat verschijnt in 2005. Het is niet echt een officiële uitgave. Het geluid op de cd is ooi niet zo heel goed, het beeld op de dvd (die ik ooit eens een keer heb gezien) ook niet. De informatie op het doosje en in het boekje zegt helemaal niets over jaar of locatie van opname. Het is dus gokken naar de bezetting. Hastings natuurlijk, en ik hoor duidelijk de viool van Geoff Richardson. Het toetsengeluid lijkt me niet van Dave Sinclair, mogelijk is het Schelhaas (die sinds de jaren negentig onderdeel is van de band). Op de cd horen we iets anders dan we op de dvd zien. Dat is dan wel weer leuk. Minder leuk is de onvaste zang en het rommelige geluid op de cd. Op die cd zes lange stukken in bijna tachtig minuten. Nine Feet Underground is er, The Dabson Conshirtoe en natuurlijk For Richard. Op de dvd zie ik Richard Sinclair, Dave Sinclair, Richard Coughlan, Hastings en een saxofonist (Jimmy Hastings, broer van). Opnames komen dus kennelijk uit de reünie van de oorspronkelijke band in de jaren negentig. Ik koop het doosje op 3 maart 2008. Veel komt het niet uit de platenkast.
Boxje met een cd en een dvd, dat verschijnt in 2005. Het is niet echt een officiële uitgave. Het geluid op de cd is ooi niet zo heel goed, het beeld op de dvd (die ik ooit eens een keer heb gezien) ook niet. De informatie op het doosje en in het boekje zegt helemaal niets over jaar of locatie van opname. Het is dus gokken naar de bezetting. Hastings natuurlijk, en ik hoor duidelijk de viool van Geoff Richardson. Het toetsengeluid lijkt me niet van Dave Sinclair, mogelijk is het Schelhaas (die sinds de jaren negentig onderdeel is van de band). Op de cd horen we iets anders dan we op de dvd zien. Dat is dan wel weer leuk. Minder leuk is de onvaste zang en het rommelige geluid op de cd. Op die cd zes lange stukken in bijna tachtig minuten. Nine Feet Underground is er, The Dabson Conshirtoe en natuurlijk For Richard. Op de dvd zie ik Richard Sinclair, Dave Sinclair, Richard Coughlan, Hastings en een saxofonist (Jimmy Hastings, broer van). Opnames komen dus kennelijk uit de reünie van de oorspronkelijke band in de jaren negentig. Ik koop het doosje op 3 maart 2008. Veel komt het niet uit de platenkast.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0415: Richard Sinclair's Caravan Of Dreams - An Evening Of Magic
Had ik deze bij de S moeten zetten? Ik koos voor de C van Caravan Of Dreams. In 1993 toert Richard Sinclair door Europa met een kleine band. Zelf speelt hij gitaar en zingt hij, verder horen we ene Rick Biddulph op bas, Andy Ward (bekend van Camel) op drums en neef Dave Sinclair op toetsen. Op 26 maart van dat jaar speelt de band in Teatro Verdi in Genova en de opnameapparatuur doet z'n werk. Datzelfde jaar nog komt deze dubbelcd uit, die ik koop op 7 augustus 1997. Op het repertoire staan solowerk, wat van Matching Mole en natuurlijk een paar Caravanklappers. Het concert opent bijna provocerend met In The Land Of Grey And Pink. Het gebodene is bijzonder onderhoudend, misschien wel iets te laidback, het vuur ontbreekt een beetje, ook al wordt er prima gemusiceerd. De stem van Richard zelf meandert nog heerlijk door de Canterburymuziek heen. Fijne concertplaat.
Had ik deze bij de S moeten zetten? Ik koos voor de C van Caravan Of Dreams. In 1993 toert Richard Sinclair door Europa met een kleine band. Zelf speelt hij gitaar en zingt hij, verder horen we ene Rick Biddulph op bas, Andy Ward (bekend van Camel) op drums en neef Dave Sinclair op toetsen. Op 26 maart van dat jaar speelt de band in Teatro Verdi in Genova en de opnameapparatuur doet z'n werk. Datzelfde jaar nog komt deze dubbelcd uit, die ik koop op 7 augustus 1997. Op het repertoire staan solowerk, wat van Matching Mole en natuurlijk een paar Caravanklappers. Het concert opent bijna provocerend met In The Land Of Grey And Pink. Het gebodene is bijzonder onderhoudend, misschien wel iets te laidback, het vuur ontbreekt een beetje, ook al wordt er prima gemusiceerd. De stem van Richard zelf meandert nog heerlijk door de Canterburymuziek heen. Fijne concertplaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0416: Cardiacs - A Little Man And A House And The Whole World Window
Legendarisch album van Cardiacs, de maffe band rondom de geniale Tim Smith. Punk, Bonzo, Crimson, Zappa: het komt hier bijeen in elf briljante stukken die alle kanten op springen. Op het eerste gehoor lijkt het pakkend en toegankelijk, maar als je goed luistert, merk je dat het verdomde complex in elkander steekt. Opener A Little Man And A House is wat dat betreft een goed voorbeeld, maar alle stukken blinken uit in pittig geconstrueerde prettigheid. Het was een collega die me halverwege de jaren negentig opmerkzaam maakte op de band en dit album plus een liveplaat stonden jaren lang op een cassettebandje dat het begaf. Ik kocht deze cd op 14 juli 2017 tijdens het Zappafestival in Noordoost-Duitschland. In 1997 of 1998 of zo mocht ik de band eens live aanschouwen, in onze poptempel Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Het geluid was echter zo ongelofelijk hard, dat ik de zaal uit vluchtte en achter het gebouw op de trappen naar de artiesteningang ging zitten. Daar hoorde ik het in een wat draaglijker volume. Briljante shit, dat was het wel. Tot mijn grote schande is dit het enige album van de band dat ik in huis heb. Nu ik het weer eens hoor (ik draai het overigens regelmatig), weet ik dat ik meer moet zien te vinden. Tim Smith werd op 25 juni 2008 getroffen door een hartaanval, waardoor hij zijn muzikale carričre moest stopzetten. In de jaren erna ging het fysiek bergafwaarts met hem. Hij belandde in een rolstoel en op 21 juli jongstleden stierf hij op negenvijftigjarige leeftijd aan een tweede hartaanval.
Legendarisch album van Cardiacs, de maffe band rondom de geniale Tim Smith. Punk, Bonzo, Crimson, Zappa: het komt hier bijeen in elf briljante stukken die alle kanten op springen. Op het eerste gehoor lijkt het pakkend en toegankelijk, maar als je goed luistert, merk je dat het verdomde complex in elkander steekt. Opener A Little Man And A House is wat dat betreft een goed voorbeeld, maar alle stukken blinken uit in pittig geconstrueerde prettigheid. Het was een collega die me halverwege de jaren negentig opmerkzaam maakte op de band en dit album plus een liveplaat stonden jaren lang op een cassettebandje dat het begaf. Ik kocht deze cd op 14 juli 2017 tijdens het Zappafestival in Noordoost-Duitschland. In 1997 of 1998 of zo mocht ik de band eens live aanschouwen, in onze poptempel Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Het geluid was echter zo ongelofelijk hard, dat ik de zaal uit vluchtte en achter het gebouw op de trappen naar de artiesteningang ging zitten. Daar hoorde ik het in een wat draaglijker volume. Briljante shit, dat was het wel. Tot mijn grote schande is dit het enige album van de band dat ik in huis heb. Nu ik het weer eens hoor (ik draai het overigens regelmatig), weet ik dat ik meer moet zien te vinden. Tim Smith werd op 25 juni 2008 getroffen door een hartaanval, waardoor hij zijn muzikale carričre moest stopzetten. In de jaren erna ging het fysiek bergafwaarts met hem. Hij belandde in een rolstoel en op 21 juli jongstleden stierf hij op negenvijftigjarige leeftijd aan een tweede hartaanval.
![Cardiacs - A Little Man And A House [HQ]](https://i.ytimg.com/vi/yr3KIxaGm3M/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0417: Carpenters - From The Top
Deze is niet van mij. Of toch. Het was september 1992. De Vrouw was al jaren lid van een of andere boekenclub en zeer zwanger. Omdat ze dat kwartaal geen boek in de catalogus kon vinden dat ze wilde bestellen, ging ze eens kijken bij de muziek en na heel lang dubben koos ze deze box met vier cd's, die verscheen in 1991. Ik denk dat het jeugdsentiment was. De doos geeft in drieënhalf uur tijd een goed overzicht van de carričre van dit Amerikaanse duo, dat vooral in de jaren zeventig zeer populair was en opereerde van 1965 tot 1982. Ergens wel een bijzonder stel: Richard Carpenter is een begenadigd componist en pianist; jongere zuster Karen speelt drums en is behept met een warme stem. Vanaf 1965 zijn ze als duo aan de slag en scoren hit na hit. Het is zeer toegankelijk werk, soms druipt het sentiment ervan af, maar bij nadere beluistering moet ik zeggen dat het allemaal zeer goed en gedegen in elkander zit. De stijl van het stel past vooral goed bij de kerstmissfeer en er staan dan ook diverse kerstliederen op deze doos. Tussen de (kerst)hits door staan interviewfragmenten, radioadvertenties, televisieoptredens en medleys. De succesvolle carričre van de Carpenters stopte abrupt op 4 februari 1983 met het overlijden van Karen, die dan al tien jaar tobt met psychische klachten, een eetstoornis en medicijnverslaving. Overigens, de doos werd destijds bezorgd op 17 oktober 1992. De Vrouw zelf was niet thuis. Ze lag al een paar weken in het ziekenhuis en moest daar blijven tot onze Zoon werd geboren op 30 oktober. Pas diep in november 1992 hoorden we de eerste plaatjes uit deze box. En ook overigens: nu vindt De Vrouw dit niets meer aan. Ik moet dit dus in mijn eentje aanhoren.
Deze is niet van mij. Of toch. Het was september 1992. De Vrouw was al jaren lid van een of andere boekenclub en zeer zwanger. Omdat ze dat kwartaal geen boek in de catalogus kon vinden dat ze wilde bestellen, ging ze eens kijken bij de muziek en na heel lang dubben koos ze deze box met vier cd's, die verscheen in 1991. Ik denk dat het jeugdsentiment was. De doos geeft in drieënhalf uur tijd een goed overzicht van de carričre van dit Amerikaanse duo, dat vooral in de jaren zeventig zeer populair was en opereerde van 1965 tot 1982. Ergens wel een bijzonder stel: Richard Carpenter is een begenadigd componist en pianist; jongere zuster Karen speelt drums en is behept met een warme stem. Vanaf 1965 zijn ze als duo aan de slag en scoren hit na hit. Het is zeer toegankelijk werk, soms druipt het sentiment ervan af, maar bij nadere beluistering moet ik zeggen dat het allemaal zeer goed en gedegen in elkander zit. De stijl van het stel past vooral goed bij de kerstmissfeer en er staan dan ook diverse kerstliederen op deze doos. Tussen de (kerst)hits door staan interviewfragmenten, radioadvertenties, televisieoptredens en medleys. De succesvolle carričre van de Carpenters stopte abrupt op 4 februari 1983 met het overlijden van Karen, die dan al tien jaar tobt met psychische klachten, een eetstoornis en medicijnverslaving. Overigens, de doos werd destijds bezorgd op 17 oktober 1992. De Vrouw zelf was niet thuis. Ze lag al een paar weken in het ziekenhuis en moest daar blijven tot onze Zoon werd geboren op 30 oktober. Pas diep in november 1992 hoorden we de eerste plaatjes uit deze box. En ook overigens: nu vindt De Vrouw dit niets meer aan. Ik moet dit dus in mijn eentje aanhoren.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD117 (John Zorn) Masada - Live at Hiddelheim 1999
Masada was de band die de eerste 'book of angels' speelde voor zorn. Het begin (voor zover ik weet) van een enorme hoeveelheid klezmer muziek uit het brein van Zorn.
Masada bracht tussen '94 en '98 een tiental platen uit met Klezmer geďnspireerde avant-garde jazz. En daarna volgde een reeks met live albums, waar er dit dus eentje is met een opname uit Antwerpen. Gekocht na het fantastische Zorn @ 60 festival in Gent, waar de beste meneer de hele dag z'n verjaardag ging vieren met allerlei projecten die z'n muziek gingen spelen
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-385265-1217843826.jpeg.jpg)
Masada was de band die de eerste 'book of angels' speelde voor zorn. Het begin (voor zover ik weet) van een enorme hoeveelheid klezmer muziek uit het brein van Zorn.
Masada bracht tussen '94 en '98 een tiental platen uit met Klezmer geďnspireerde avant-garde jazz. En daarna volgde een reeks met live albums, waar er dit dus eentje is met een opname uit Antwerpen. Gekocht na het fantastische Zorn @ 60 festival in Gent, waar de beste meneer de hele dag z'n verjaardag ging vieren met allerlei projecten die z'n muziek gingen spelen
nee, jij dan!
GCD118 John Zorn - Music Romance Volume III: The Gift
Heerlijke 'easy listening' uit de mouw van Zorn. Ondanks het vele geluidsgeweld wat die man gemaakt heeft door de jaren, zitten er ook hier en daar hele relaxte werken bij. Dit is er zo'n eentje. En uiteraard met een sterrenensemble van o.a. Marc Ribot, Jamie Saft, Trevor Dunn, Cyro Baptista, Joey Baron.
Het hoesje is binnen wel wat discutabel met die manga-meisjes. Maar het is gelukkig een eind weg van deel 2 uit deze miniserie (
).
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-407469-1391256588-2346.jpeg.jpg)
Heerlijke 'easy listening' uit de mouw van Zorn. Ondanks het vele geluidsgeweld wat die man gemaakt heeft door de jaren, zitten er ook hier en daar hele relaxte werken bij. Dit is er zo'n eentje. En uiteraard met een sterrenensemble van o.a. Marc Ribot, Jamie Saft, Trevor Dunn, Cyro Baptista, Joey Baron.
Het hoesje is binnen wel wat discutabel met die manga-meisjes. Maar het is gelukkig een eind weg van deel 2 uit deze miniserie (
). 
nee, jij dan!
GCD119 John Zorn - Filmworks XII : 2002 Volume Two - Three Documentaries
Weer compleet ander werk. Een persoonlijke favoriet, uit het enorme oeuvre. Een drieluik met muziek voor documentaires. De eerste is vrij abstract en experimenteel, en eerlijk gezegd skip ik die nog wel eens. Dan volgt het langste stuk, mijn favoriet, de muziek voor 'Shaolin Ulyusses'. Heerlijk oosterse pingelmuziek.
Waar ik echt wel de hele dag naar kan luisteren.
Dan volgen nog een aantal stukken voor de docu 'Family Found', wat weer vrij sombere en minimalistische werken zijn, met enkel cello (gestreken dan wel 'Pizzicato') of met vocalen erbij. Erg mooi in elk geval
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-481636-1397250383-9269.jpeg.jpg)
Weer compleet ander werk. Een persoonlijke favoriet, uit het enorme oeuvre. Een drieluik met muziek voor documentaires. De eerste is vrij abstract en experimenteel, en eerlijk gezegd skip ik die nog wel eens. Dan volgt het langste stuk, mijn favoriet, de muziek voor 'Shaolin Ulyusses'. Heerlijk oosterse pingelmuziek.
Waar ik echt wel de hele dag naar kan luisteren.Dan volgen nog een aantal stukken voor de docu 'Family Found', wat weer vrij sombere en minimalistische werken zijn, met enkel cello (gestreken dan wel 'Pizzicato') of met vocalen erbij. Erg mooi in elk geval
nee, jij dan!
GCD120 John Zorn (Electric Masada) - At the Mountains of Madness
Nog een prachtplaat, dubbelalbum met 2 live opnames van avant-garde jazz. Denk aan Miles Davis zijn electrische periode, maar dan met een schepje erboven op. Smullen dus. Met als absoluut hoogtepunt 'Karaim' Misschien wel mijn favoriete jazz stuk. Sowieso mijn favoriet van Zorn.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-573284-1460246069-6309.jpeg.jpg)
Nog een prachtplaat, dubbelalbum met 2 live opnames van avant-garde jazz. Denk aan Miles Davis zijn electrische periode, maar dan met een schepje erboven op. Smullen dus. Met als absoluut hoogtepunt 'Karaim'
Misschien wel mijn favoriete jazz stuk. Sowieso mijn favoriet van Zorn.
nee, jij dan!
BBCD211
Nummer vier van Primus en dat is tales from the punchbowl, ik denk dat dit misschien wel de cd van primus die ik het minste geluisterd heb, en dat is onterecht want het is een prima cd met daarop wynona's big brown beaver en een persoonlijk favoriet southbound pachyderm (mijn eerste primus shirt had de olifant van de briljante clip erop staan) Toch is dit de plaat waarvan ik het minste kan meezingen denk ik...
Nummer vier van Primus en dat is tales from the punchbowl, ik denk dat dit misschien wel de cd van primus die ik het minste geluisterd heb, en dat is onterecht want het is een prima cd met daarop wynona's big brown beaver en een persoonlijk favoriet southbound pachyderm (mijn eerste primus shirt had de olifant van de briljante clip erop staan) Toch is dit de plaat waarvan ik het minste kan meezingen denk ik...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Over The Electric Grapevine!quote:
BBCD211
[ afbeelding ]
Nummer vier van Primus en dat is tales from the punchbowl, ik denk dat dit misschien wel de cd van primus die ik het minste geluisterd heb, en dat is onterecht want het is een prima cd met daarop wynona's big brown beaver en een persoonlijk favoriet southbound pachyderm (mijn eerste primus shirt had de olifant van de briljante clip erop staan) Toch is dit de plaat waarvan ik het minste kan meezingen denk ik...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0418: Johnny Cash - At Folsom Prison
Eén van de twee legendarische gevangenisoptredens. Cash speelde regelmatig in de bak, alwaar hij door het publiek als een held werd ontvangen. Deze is opgenomen tijdens twee shows in januari 1968 en later in dat jaar uitgebracht. Hij is lekker op dreef, speelt een hele serie opzwepende stukken en zorgt ervoor dat het gevangenisdak eraf gaat. Op 4 september 2006 kocht ik een boxje uit 2006 met daarin de twee platen onder de titel The 2 Legendary Prison Albums. Beide platen zijn ook nog eens uitgebreid met extra nummers, waardoor je een nog beter beeld krijgt van de supersfeer tijdens de optredens.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 29-09-2020 10:59:24 ]
Eén van de twee legendarische gevangenisoptredens. Cash speelde regelmatig in de bak, alwaar hij door het publiek als een held werd ontvangen. Deze is opgenomen tijdens twee shows in januari 1968 en later in dat jaar uitgebracht. Hij is lekker op dreef, speelt een hele serie opzwepende stukken en zorgt ervoor dat het gevangenisdak eraf gaat. Op 4 september 2006 kocht ik een boxje uit 2006 met daarin de twee platen onder de titel The 2 Legendary Prison Albums. Beide platen zijn ook nog eens uitgebreid met extra nummers, waardoor je een nog beter beeld krijgt van de supersfeer tijdens de optredens.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 29-09-2020 10:59:24 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0419: Johnny Cash - At San Quentin
Tweede plaatje uit de legendarische bakconcerten. Dit concert vond plaats op 24 februari 1969 en de elpee ervan kwam later in dat jaar uit. Dit concert is misschien nog wel beter dan dat in Folsom Prison. Cash is heerlijk op dreef, ondeugend zelfs en hij zorgt ervoor dat de gevangenen op de stoelen staan van enthousiasme. Als hij het lied San Quentin heeft gezongen, is het publiek zo buiten zinnen dat hij het lied gewoon nóg een keer zingt. Grote hit is A Boy Named Sue.
Tweede plaatje uit de legendarische bakconcerten. Dit concert vond plaats op 24 februari 1969 en de elpee ervan kwam later in dat jaar uit. Dit concert is misschien nog wel beter dan dat in Folsom Prison. Cash is heerlijk op dreef, ondeugend zelfs en hij zorgt ervoor dat de gevangenen op de stoelen staan van enthousiasme. Als hij het lied San Quentin heeft gezongen, is het publiek zo buiten zinnen dat hij het lied gewoon nóg een keer zingt. Grote hit is A Boy Named Sue.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD121 Neptunian Maximalism - Éons
Even een 'tussendoortje', deze ochtend. 1 omdat ie heel goed past na The mountains of Madness, het klinkt bijna als een vervolg op die plaat. En 2 omdat deze de nieuwste aanwinst op de collectie is.
Episch werk, verdeelt over 3 cd's van dit Belgische collectief. (denk: Mountains of Madness, Escalator over the Hill). Van Free jazz tot drone metal, All-over-the-place, en ik hou daar wel van op z'n tijd. Mijn favoriet van dit jaar tot dusver
Even een 'tussendoortje', deze ochtend. 1 omdat ie heel goed past na The mountains of Madness, het klinkt bijna als een vervolg op die plaat. En 2 omdat deze de nieuwste aanwinst op de collectie is.
Episch werk, verdeelt over 3 cd's van dit Belgische collectief. (denk: Mountains of Madness, Escalator over the Hill). Van Free jazz tot drone metal, All-over-the-place, en ik hou daar wel van op z'n tijd. Mijn favoriet van dit jaar tot dusver
nee, jij dan!
GCD 122 John Zorn - The Goddess: Music for the Ancient of Days
Zo, en weer door met het programma. Dit klinkt als easy-listening vergeleken bij het voorgaande spul. Zorn op z'n relaxt. Liftmuziek, maar dan wel in een toffe lift
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2444700-1298020741.jpeg.jpg)
Zo, en weer door met het programma. Dit klinkt als easy-listening vergeleken bij het voorgaande spul. Zorn op z'n relaxt. Liftmuziek, maar dan wel in een toffe lift
nee, jij dan!
Dan ga ik die mountains of madness maar eens checken, want deze plaat is ook mijn favoriet van het jaar. Was een goeie tipquote:
GCD121 Neptunian Maximalism - Éons
[ afbeelding ]
Even een 'tussendoortje', deze ochtend. 1 omdat ie heel goed past na The mountains of Madness, het klinkt bijna als een vervolg op die plaat. En 2 omdat deze de nieuwste aanwinst op de collectie is.
Episch werk, verdeelt over 3 cd's van dit Belgische collectief. (denk: Mountains of Madness, Escalator over the Hill). Van Free jazz tot drone metal, All-over-the-place, en ik hou daar wel van op z'n tijd. Mijn favoriet van dit jaar tot dusver
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Die moet dan ook mijn collectie maar eens gaan verrijkkenquote:
GCD121 Neptunian Maximalism - Éons
[ afbeelding ]
Even een 'tussendoortje', deze ochtend. 1 omdat ie heel goed past na The mountains of Madness, het klinkt bijna als een vervolg op die plaat. En 2 omdat deze de nieuwste aanwinst op de collectie is.
Episch werk, verdeelt over 3 cd's van dit Belgische collectief. (denk: Mountains of Madness, Escalator over the Hill). Van Free jazz tot drone metal, All-over-the-place, en ik hou daar wel van op z'n tijd. Mijn favoriet van dit jaar tot dusver
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
GCD 123 John Zorn - Alhambra Love Songs
Nog een fijne, vergelijkbaar met de vorige. Heerlijke achtergrond jazz, die toch interessant blijft
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2077170-1262682511.jpeg.jpg)
Nog een fijne, vergelijkbaar met de vorige. Heerlijke achtergrond jazz, die toch interessant blijft
nee, jij dan!
GCD 124 John Zorn - Mount Analogue
Muziek geďnspireerd op het surrealistische gelijknamige boek van René Daumal, die ik nog eens moet lezen
Het vertaald zich naar een enkel lang nummer van 35+ min, die lekker experimenteel is maar toch heerlijk makkelijk wegluisterd.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3407997-1469371000-8691.jpeg.jpg)
Muziek geďnspireerd op het surrealistische gelijknamige boek van René Daumal, die ik nog eens moet lezen
Het vertaald zich naar een enkel lang nummer van 35+ min, die lekker experimenteel is maar toch heerlijk makkelijk wegluisterd.
nee, jij dan!
bazbo cd0420: Daniel Cavanagh - Monochrome
Cavanagh kennen we van Anathema. Die band kondigde overigens vorige week aan dat ze voor onbepaalde tijd stil liggen. In 2017 bracht Daniel zijn (eerste) soloplaat uit, waarop hij afrekent met een moeilijke periode vol psychische klachten. Het resultaat is een schitterende verzameling verstilde songs, waarin de nadruk ligt op piano, ruimte, melodie. Een echt heel ander geluid dan Anathema krijgen we het niet, hooguit dat het allemaal iets rustiger lijkt. Af en toe zijn er gitaarerupties, maar het wordt nergens ruig. Cavanagh speelt zelf alle instrumenten, met uitzondering van de viool (door Anne Phoebe). Ook is er een opvallende en mooie gastrol voor onze Anneke van Giersbergen in twee stukken. Prachtplaat die ik sinds 4 december 2017 (de dag dat ik hem kocht) regelmatig uit de kast trek.
Cavanagh kennen we van Anathema. Die band kondigde overigens vorige week aan dat ze voor onbepaalde tijd stil liggen. In 2017 bracht Daniel zijn (eerste) soloplaat uit, waarop hij afrekent met een moeilijke periode vol psychische klachten. Het resultaat is een schitterende verzameling verstilde songs, waarin de nadruk ligt op piano, ruimte, melodie. Een echt heel ander geluid dan Anathema krijgen we het niet, hooguit dat het allemaal iets rustiger lijkt. Af en toe zijn er gitaarerupties, maar het wordt nergens ruig. Cavanagh speelt zelf alle instrumenten, met uitzondering van de viool (door Anne Phoebe). Ook is er een opvallende en mooie gastrol voor onze Anneke van Giersbergen in twee stukken. Prachtplaat die ik sinds 4 december 2017 (de dag dat ik hem kocht) regelmatig uit de kast trek.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD112
The brown album van primus was mijn eerste aanraking met de band daarom heeft het bij mij een speciaal plekje. Ik had nog nooit zoiets gehoord, sowieso wie kan er zo bas spelen en dan de liedjes over fisticuffs, iemand die in een tonnetje over de niagra falls gaat, Liedjes over bobs party time en natuurlijk shake hands with beef etc etc. Kortom ik was verkocht vandaar de rest van de primus cds in de kast Ik denk trouwens dat ik primus ken via @SpoilerMan (ook bekend als Lend my your underbelly) die ook deze brown album had, maar hoe dat exact ging weet ik niet meer. Het waren de eerste woelige jaren op het MBO.
The brown album van primus was mijn eerste aanraking met de band daarom heeft het bij mij een speciaal plekje. Ik had nog nooit zoiets gehoord, sowieso wie kan er zo bas spelen en dan de liedjes over fisticuffs, iemand die in een tonnetje over de niagra falls gaat, Liedjes over bobs party time en natuurlijk shake hands with beef etc etc. Kortom ik was verkocht vandaar de rest van de primus cds in de kast
Ik denk trouwens dat ik primus ken via @SpoilerMan (ook bekend als Lend my your underbelly) die ook deze brown album had, maar hoe dat exact ging weet ik niet meer. Het waren de eerste woelige jaren op het MBO.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD113
De volgende is weer een EPtje met daarop 2 live nummers een versie van too many puppies en 6 liedjes van anderen, en die anderen zijn dit keer xtc's scissor man, The family and the fishing net van peter gabriel, Silly putty van stanley clarke, amos moses van Jerry reed, Behind my camel van the police en the thing that should not be van metallica.
De volgende is weer een EPtje met daarop 2 live nummers een versie van too many puppies en 6 liedjes van anderen, en die anderen zijn dit keer xtc's scissor man, The family and the fishing net van peter gabriel, Silly putty van stanley clarke, amos moses van Jerry reed, Behind my camel van the police en the thing that should not be van metallica.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Volgens mij was dit mijn eerste Primusplaatje en daarna Frizzle Fry, maar dat moet ik nakijken...quote:
BBCD113
[ afbeelding ]
De volgende is weer een EPtje met daarop 2 live nummers een versie van too many puppies en 6 liedjes van anderen, en die anderen zijn dit keer xtc's scissor man, The family and the fishing net van peter gabriel, Silly putty van stanley clarke, amos moses van Jerry reed, Behind my camel van the police en the thing that should not be van metallica.
[...]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0421: Nick Cave And The Bad Seeds - Let Love In
Klein rijtje Cave hier. Ik houd niet zo van zijn herrieplaten. Moet ook eerlijk zeggen dat ik daar niet zo veel van heb gehoord. Deze plaat uit 1994 was een overgang naar wat evenwichtiger werk. Er staat nog wel wat furieus spul op, maar net zo veel dat ik het nog aan kan. Nadruk ligt op de gedragen liederen met af en toe een wat zwaardere instrumentatie. Ik kocht deze op 17 mei 1996, de dag dat ik eenendertig jaar oud werd en mijn verjaardag deels vierde in de plaatselijke platenwinkel. (Daar trad Dulfer op, zie de D, tot over een maand of twee of drie.)
[ Bericht 13% gewijzigd door bazbo op 30-09-2020 09:17:41 ]
Klein rijtje Cave hier. Ik houd niet zo van zijn herrieplaten. Moet ook eerlijk zeggen dat ik daar niet zo veel van heb gehoord. Deze plaat uit 1994 was een overgang naar wat evenwichtiger werk. Er staat nog wel wat furieus spul op, maar net zo veel dat ik het nog aan kan. Nadruk ligt op de gedragen liederen met af en toe een wat zwaardere instrumentatie. Ik kocht deze op 17 mei 1996, de dag dat ik eenendertig jaar oud werd en mijn verjaardag deels vierde in de plaatselijke platenwinkel. (Daar trad Dulfer op, zie de D, tot over een maand of twee of drie.)
[ Bericht 13% gewijzigd door bazbo op 30-09-2020 09:17:41 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD114
Antipop een plaat waarvoor primus een handjevol "producers" heeft uitgenodigd, tom morello, matt stone, Fred durst, Steward copeland, en tom waits. Door velen gezien als het slechtste primus album, maar er zouden zat bands zijn die dit als maar al te graag als slechtste output zouden willen hebben. De producers drukken (op tom waits na, wat het meest waitsige nummer van primus is) geen hele grote stemples op de nummers wat overblijft is een degelijke maar wel een veilige primus plaat. Hierna kwam nog een EPtje en toen leek het heel lang stil rond primus, geen europese optredens geen nieuwe platen...
Antipop een plaat waarvoor primus een handjevol "producers" heeft uitgenodigd, tom morello, matt stone, Fred durst, Steward copeland, en tom waits. Door velen gezien als het slechtste primus album, maar er zouden zat bands zijn die dit als maar al te graag als slechtste output zouden willen hebben. De producers drukken (op tom waits na, wat het meest waitsige nummer van primus is) geen hele grote stemples op de nummers wat overblijft is een degelijke maar wel een veilige primus plaat. Hierna kwam nog een EPtje en toen leek het heel lang stil rond primus, geen europese optredens geen nieuwe platen...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0422: Nick Cave And The Bad Seeds - Murder Ballads
Een paar weken ervoor, op 28 maart 1996, kocht ik mijn eerste Cave. Deze, dus. Het thema intrigeerde me enorm: tien songs over moordenaars, niet zelden vanuit het perspectief van de dader. Soms expliciet, soms verhuld, altijd verrassend. Opvallend hoe Cave ook op dit album meer de richting van een Tom Waits-achtig geluid gaat. Grote, grote hit is natuurlijk die met Kylie Minogue en er zijn meer gastoptredens. PJ Harvey komt langs en ook die gouwe ouwe Shane McGowan heeft een cameo. Vond ik bij het herbeluisteren van Let Love In dat er veel herrie bij zat; hier is alles veel meer in balans en ten dienste van de verhalen.
Een paar weken ervoor, op 28 maart 1996, kocht ik mijn eerste Cave. Deze, dus. Het thema intrigeerde me enorm: tien songs over moordenaars, niet zelden vanuit het perspectief van de dader. Soms expliciet, soms verhuld, altijd verrassend. Opvallend hoe Cave ook op dit album meer de richting van een Tom Waits-achtig geluid gaat. Grote, grote hit is natuurlijk die met Kylie Minogue en er zijn meer gastoptredens. PJ Harvey komt langs en ook die gouwe ouwe Shane McGowan heeft een cameo. Vond ik bij het herbeluisteren van Let Love In dat er veel herrie bij zat; hier is alles veel meer in balans en ten dienste van de verhalen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD115
Het was een tijdje stil vanaf antipop dat in 1999 uitkwam en toen kwam er deze EP met daarbij een dvd met alle clips die primus ooit gemaakt heeft, een video die ze ooit hebben uitgebracht en allerhande bonus materiaal. maar dus ook een los cdtje met daarop 5 nieuwe nummers die weer opgenomen zijn met tim alexander (brown album en antipop waren met brian mantia) op drums. Dit was in 2003 daarna moesten we acht jaar wachten op nieuw matriaal. Hierop is vooral mary the icecube een erg lief liedje
Het was een tijdje stil vanaf antipop dat in 1999 uitkwam en toen kwam er deze EP met daarbij een dvd met alle clips die primus ooit gemaakt heeft, een video die ze ooit hebben uitgebracht en allerhande bonus materiaal. maar dus ook een los cdtje met daarop 5 nieuwe nummers die weer opgenomen zijn met tim alexander (brown album en antipop waren met brian mantia) op drums. Dit was in 2003 daarna moesten we acht jaar wachten op nieuw matriaal. Hierop is vooral mary the icecube een erg lief liedje
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
zou ik zeker doen, geweldige plaatquote:
[..]
Die moet dan ook mijn collectie maar eens gaan verrijkken
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0423: Nick Cave And The Bad Seeds - The Boatman's Call
Het is 27 maart 1997. Ik koop deze cd. Hij is dan net uit. Bij de eerste beluistering weet ik: dit is een heel indrukwekkende. Tot op de dag is het mijn favoriete Caveplaat. Twaalf gedragen, bijna verstilde pianoballads, met hier en daar een iets uitgebreidere instrumentatie. Twaalf hoogtepunten op de plaat, ook. Het moge duidelijk zijn: deze draai ik vaak. Oei, het gaat heel moeilijk worden voor meneer Cave om deze te overtreffen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-10-2020 12:45:38 ]
Het is 27 maart 1997. Ik koop deze cd. Hij is dan net uit. Bij de eerste beluistering weet ik: dit is een heel indrukwekkende. Tot op de dag is het mijn favoriete Caveplaat. Twaalf gedragen, bijna verstilde pianoballads, met hier en daar een iets uitgebreidere instrumentatie. Twaalf hoogtepunten op de plaat, ook. Het moge duidelijk zijn: deze draai ik vaak. Oei, het gaat heel moeilijk worden voor meneer Cave om deze te overtreffen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-10-2020 12:45:38 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0424: Nick Cave And The Bad Seeds - As I Sat Sadly By Her Side
Deze cd-single verschijnt in 2001. Ik koop hem op 19 maart van dat jaar, met hoge verwachtingen. Titelnummer is fantastisch, ligt in de lijn van The Boatman's Call; de andere twee nummers hebben weer een wat pittiger instrumentatie en zijn wat feller.
Deze cd-single verschijnt in 2001. Ik koop hem op 19 maart van dat jaar, met hoge verwachtingen. Titelnummer is fantastisch, ligt in de lijn van The Boatman's Call; de andere twee nummers hebben weer een wat pittiger instrumentatie en zijn wat feller.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0425: Nick Cave And The Bad Seeds - No More Shall We Part
Ik vroeg me een tijdje af waarom Cave die Bad Seeds nog nodig had. Zijn stem en een piano, meer heeft hij toch niet nodig. Ik snapte al wel dat als je gewoon nog zo'n plaat maakt, het allemaal op elkaar gaat lijken en de verveling begint toe te slaan. Gelukkig doet Cave het ook niet, die Bad Seeds aan de kant zetten. Op deze opvolger zet hij ze weer iets nadrukkelijker in, al blijft het spaarzaam. Ik vind het prachtig. Maar zo mooi als The Boatman's Call lijkt het nooit meer te worden. Ik koop deze plaat op 30 maart 2001 en ik heb een limited edition, met een tweede cd waarop twee extra liedjes en een film. Ik kan me niet herinneren dat ik die film ooit heb gezien.
Ik vroeg me een tijdje af waarom Cave die Bad Seeds nog nodig had. Zijn stem en een piano, meer heeft hij toch niet nodig. Ik snapte al wel dat als je gewoon nog zo'n plaat maakt, het allemaal op elkaar gaat lijken en de verveling begint toe te slaan. Gelukkig doet Cave het ook niet, die Bad Seeds aan de kant zetten. Op deze opvolger zet hij ze weer iets nadrukkelijker in, al blijft het spaarzaam. Ik vind het prachtig. Maar zo mooi als The Boatman's Call lijkt het nooit meer te worden. Ik koop deze plaat op 30 maart 2001 en ik heb een limited edition, met een tweede cd waarop twee extra liedjes en een film. Ik kan me niet herinneren dat ik die film ooit heb gezien.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Mooi topic, ik ga meedoen en zal binnenkort ook een foto van mijn lp-collectie posten.
Acid King - Busse Woods
Hoewel ik van de meeste lp's nog precies weet waar en wanneer ik ze kocht, is het mij een raadsel hoe deze in mijn platenkast terecht is gekomen. Ik kocht hem vermoedelijk tijdens het begin van mijn twintiger jaren, toen ik stoner rock en doom metal verslond alsof het koppen koffie waren. Waarschijnlijk kocht ik de plaat omdat de cover een zekere aantrekkingskracht op mij had. Het afgebeelde bos straalt een onheilspellende sfeer uit, alsof er mystieke gebeurtenissen plaatsvonden waar alleen de bomen toeschouwer van waren. Ik heb het overigens net even opgezocht, en het blijkt dat dit bos op de cover is gezet omdat de zangeres er vaak met de kofferbak open muziek draaide en drugs verkocht. Valt toch tegen.
Als er een bingokaart is voor doom metal-elementen, kun je deze bij Busse Woods driftig afvinken. De 6 nummers die ruim 45 minuten aan vinyl vullen, staan vol loodzware riffs en songteksten over rondrijden, stoned naar de lucht kijken en met een mes rondlopen in het bos. De grootste dissonant in de muziek is de zang van frontvrouw Lori. Haar stemgeluid past qua toon niet altijd bij de gitaren en kent opvallend lange uithalen, maar dit geeft juist een psychedelische impuls aan de muziek die ik wel waardeer. Dit geldt ook voor de apotheose op de titeltrack van het album. Deze bestaat uit een fraaie, wat gevoelige solo (voor stoner begrippen) die als een echoënde wind door het bos woekert. Ik weet niet of ik het album als klassieker aanschouw, maar ik kan me goed voorstellen dat bands als Windhand en King Woman erdoor beďnvloed zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 01-10-2020 20:48:19 ]
Acid King - Busse Woods
Hoewel ik van de meeste lp's nog precies weet waar en wanneer ik ze kocht, is het mij een raadsel hoe deze in mijn platenkast terecht is gekomen. Ik kocht hem vermoedelijk tijdens het begin van mijn twintiger jaren, toen ik stoner rock en doom metal verslond alsof het koppen koffie waren. Waarschijnlijk kocht ik de plaat omdat de cover een zekere aantrekkingskracht op mij had. Het afgebeelde bos straalt een onheilspellende sfeer uit, alsof er mystieke gebeurtenissen plaatsvonden waar alleen de bomen toeschouwer van waren. Ik heb het overigens net even opgezocht, en het blijkt dat dit bos op de cover is gezet omdat de zangeres er vaak met de kofferbak open muziek draaide en drugs verkocht. Valt toch tegen.
Als er een bingokaart is voor doom metal-elementen, kun je deze bij Busse Woods driftig afvinken. De 6 nummers die ruim 45 minuten aan vinyl vullen, staan vol loodzware riffs en songteksten over rondrijden, stoned naar de lucht kijken en met een mes rondlopen in het bos. De grootste dissonant in de muziek is de zang van frontvrouw Lori. Haar stemgeluid past qua toon niet altijd bij de gitaren en kent opvallend lange uithalen, maar dit geeft juist een psychedelische impuls aan de muziek die ik wel waardeer. Dit geldt ook voor de apotheose op de titeltrack van het album. Deze bestaat uit een fraaie, wat gevoelige solo (voor stoner begrippen) die als een echoënde wind door het bos woekert. Ik weet niet of ik het album als klassieker aanschouw, maar ik kan me goed voorstellen dat bands als Windhand en King Woman erdoor beďnvloed zijn.
![ACID KING - Busse Woods [FULL ALBUM] 1999 **LYRIC VIDEO**](https://i.ytimg.com/vi/1jI1rE-BD3U/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 01-10-2020 20:48:19 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0426: Nick Cave And The Bad Seeds - Dig!!! Lazarus, Dig!!!
Mooie plaat van Cave en zijn slechte zaad uit 2008. Ik kreeg hem op 17 mei 2008. Precies: mijn drieënveertigste verjaardag. Ik weet niet meer van wie. Het goede van de plaat zit 'm wat mij betreft in het feit dat Cave een nog wat donkerder, bizarder en Waitseriger geluidskant op gaat. Maar kopiëren doet hij niet. Het blijft onmiskenbaar een Caveplaat. Opener en titelnummer zijn kenmerkend voor het album en wat er volgt past er goed bij. Toch vind ik het net niet consistent of supersterk genoeg; her en der meent Cave zijn oude herriegeluid weer te moeten gebruiken en dat vind ik jammer. Het maakt dat ik geen ultrafan ben en al zal de man heus nog mooie dingen hebben gemaakt: ik volg hem niet meer zo goed. Dit is dan ook mijn laatste Caveplaat.
Mooie plaat van Cave en zijn slechte zaad uit 2008. Ik kreeg hem op 17 mei 2008. Precies: mijn drieënveertigste verjaardag. Ik weet niet meer van wie. Het goede van de plaat zit 'm wat mij betreft in het feit dat Cave een nog wat donkerder, bizarder en Waitseriger geluidskant op gaat. Maar kopiëren doet hij niet. Het blijft onmiskenbaar een Caveplaat. Opener en titelnummer zijn kenmerkend voor het album en wat er volgt past er goed bij. Toch vind ik het net niet consistent of supersterk genoeg; her en der meent Cave zijn oude herriegeluid weer te moeten gebruiken en dat vind ik jammer. Het maakt dat ik geen ultrafan ben en al zal de man heus nog mooie dingen hebben gemaakt: ik volg hem niet meer zo goed. Dit is dan ook mijn laatste Caveplaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0427: Charlie Cawood - The Divine Abstract
Eerste soloalbum van deze multi-instrumentalist. Cawood speelt in Knifeworld, Mediaeval Baebes, My Tricksy Spirit en Tonochrome en is daarnaast te vinden als sessiemuzikant op nog 12.354 albums. Op deze instrumentale plaat uit 2017 (die ik kocht op 13 januari 2020) verkent hij de grenzen van klassiek, jazz, wereld- en volksmuziek. Hij krijgt hulp van muzikanten van over de hele wereld (let op die Chinese erhu). Piano, strijkers, blazers, allerlei. Het is allemaal zeer melodieus en lijkt aanvankelijk wat voort te kabbelen, totdat bij meerdere luisterbeurten de onderhuidse pracht zich openbaart. Fijn album! (Helaas weinig tot niets van te vinden op YouTube.)
Eerste soloalbum van deze multi-instrumentalist. Cawood speelt in Knifeworld, Mediaeval Baebes, My Tricksy Spirit en Tonochrome en is daarnaast te vinden als sessiemuzikant op nog 12.354 albums. Op deze instrumentale plaat uit 2017 (die ik kocht op 13 januari 2020) verkent hij de grenzen van klassiek, jazz, wereld- en volksmuziek. Hij krijgt hulp van muzikanten van over de hele wereld (let op die Chinese erhu). Piano, strijkers, blazers, allerlei. Het is allemaal zeer melodieus en lijkt aanvankelijk wat voort te kabbelen, totdat bij meerdere luisterbeurten de onderhuidse pracht zich openbaart. Fijn album! (Helaas weinig tot niets van te vinden op YouTube.)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0428: Charlie Cawood - Blurring Into Motion
Op dit tweede soloalbum gaat Cawood nog een stapje verder. Dit keer richt hij zich volledig op neoklassiekerig materiaal en het resultaat is een van de mooiste platen van 2019. Je kunt het opzetten als behang, maar als je ervoor gaat zitten ramt de ene prachtmelodie na de andere je recht in je smoel. Het is lief, warm en veilig, maar ik krijg er kippenvel van. Ik kocht de plaat op 9 december 2019 en was verkocht. Opnieuw is alles instrumentaal, op twee uitzonderingen na. Marjana Semkina (van iamthemorning) zingt twee stukjes en dit zorgt voor wat afwisseling. Dit zijn de enige twee stukjes van de plaat die op YT zijn te vinden. Dat is jammer want het geeft niet echt een heel representatief beeld van het album, maar geloof me: dit is een gruwelijk mooie plaat.
Op dit tweede soloalbum gaat Cawood nog een stapje verder. Dit keer richt hij zich volledig op neoklassiekerig materiaal en het resultaat is een van de mooiste platen van 2019. Je kunt het opzetten als behang, maar als je ervoor gaat zitten ramt de ene prachtmelodie na de andere je recht in je smoel. Het is lief, warm en veilig, maar ik krijg er kippenvel van. Ik kocht de plaat op 9 december 2019 en was verkocht. Opnieuw is alles instrumentaal, op twee uitzonderingen na. Marjana Semkina (van iamthemorning) zingt twee stukjes en dit zorgt voor wat afwisseling. Dit zijn de enige twee stukjes van de plaat die op YT zijn te vinden. Dat is jammer want het geeft niet echt een heel representatief beeld van het album, maar geloof me: dit is een gruwelijk mooie plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0429: Cellomania - Here We Are!
Ik zag Cellomania spelen op het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland op 25 juli 2004 en na afloop van het concert kocht ik dit plaatje dat in 2002 uitkwam. Vier Duitsche cellisten speelden wat Zappa, maar vooral ook allerlei andere bekende pop/rock-stukken. Hoogst vermakelijk. Op het plaatje zelf geen Zappa, maar wel ABBA en Queen (Bohemian Rhapsody). Interessanter zijn stukken van U2, Ronnie James Dio, Supertramp en Led Zeppelin (Kashmir!). Plaatje komt nooit de kast uit, maar geinig om weer eens terug te horen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-10-2020 12:40:49 ]
Ik zag Cellomania spelen op het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland op 25 juli 2004 en na afloop van het concert kocht ik dit plaatje dat in 2002 uitkwam. Vier Duitsche cellisten speelden wat Zappa, maar vooral ook allerlei andere bekende pop/rock-stukken. Hoogst vermakelijk. Op het plaatje zelf geen Zappa, maar wel ABBA en Queen (Bohemian Rhapsody). Interessanter zijn stukken van U2, Ronnie James Dio, Supertramp en Led Zeppelin (Kashmir!). Plaatje komt nooit de kast uit, maar geinig om weer eens terug te horen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-10-2020 12:40:49 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 125 John Zorn - Mysteries
Nog eentje uit de kalm-aan-stal van Zorn. Zit een beetje tussen modern klassiek en rustige jazz in. Wederom heerlijke achtergrondmuziek in ieder geval
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4463099-1414763884-2717.jpeg.jpg)
Nog eentje uit de kalm-aan-stal van Zorn. Zit een beetje tussen modern klassiek en rustige jazz in. Wederom heerlijke achtergrondmuziek in ieder geval
nee, jij dan!
bazbo cd0430: Channel Light Vessel - Excellent Spirits
Wie? Wat? Ik vroeg me dat ook af op 8 augustus 1996, toen ik in de plaatselijke platenwinkel met deze cd in mijn handen stond. De cd was net verschenen. Ik onderzocht het hoesje en ontdekte dat de band Channel Light Vessel uit toch niet de minsten bestaat. Bill Nelson, Roger Eno, Laaraji en Kate St. John. Zij bundelden voor het eerst hun krachten en het resultaat is een sfeervolle plaat met dertien atmosferische songs. De stemming is over het algemeen rustig, met hier en daar een wat swingender deel. Doordat Nelson, Eno en St. John alle drie zingen, is er veel afwisseling. Ertussendoor staan dan weer (korte) instrumentaaltjes. Kortom: fijne plaat voor vroeg op de morgen of laat in de avond.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 16:19:16 ]
Wie? Wat? Ik vroeg me dat ook af op 8 augustus 1996, toen ik in de plaatselijke platenwinkel met deze cd in mijn handen stond. De cd was net verschenen. Ik onderzocht het hoesje en ontdekte dat de band Channel Light Vessel uit toch niet de minsten bestaat. Bill Nelson, Roger Eno, Laaraji en Kate St. John. Zij bundelden voor het eerst hun krachten en het resultaat is een sfeervolle plaat met dertien atmosferische songs. De stemming is over het algemeen rustig, met hier en daar een wat swingender deel. Doordat Nelson, Eno en St. John alle drie zingen, is er veel afwisseling. Ertussendoor staan dan weer (korte) instrumentaaltjes. Kortom: fijne plaat voor vroeg op de morgen of laat in de avond.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 16:19:16 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0887: Emerson Lake & Palmer - Peter Gunn
Even wat vinyl tussendoor. Er is vandaag een platenbeursje hier in Apeldoorn. Zes kramen. Niet heel veel soeps. Eén kraam heeft wel soeps. Ik pik er een paar dingentsjens uit. Dit is de single die mijn leven veranderde. Ik schreef er al eerder over. Het was 11 juli 1980 en ik hoorde dit 's morgens vroeg op de radio. Die dag kocht ik de single, een maand later kocht ik de elpee en een jaar later had ik alles van dit trio. Tot op de dag van vandaag is Keith Emerson mijn grote muzikale held. Het hoesje van het singletje heb ik ooit kapot geknipt omdat ik het zo nodig aan de muur van mijn jongenskamer wilde plakken. Ik geloof dat ik het plaatje zelf ook niet meer heb (dat moet ik nakijken). Nu heb ik hem dan weer wel. In 1980 was het overigens de tweede keer dat de single werd uitgebracht. Blijft een gaaf stuk (gecomponeerd door Henry Mancini). Mijn plaatje jengelt. De snelheid is niet constant; ik zie de arm van de draaitafel heen en weer bewegen. Duitse persing (grapje). Ik hoef er niet mee terug; het gaat me om het nostalgische idee. Na jaren heb ik het plaatje weer terug.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 15:53:28 ]
Even wat vinyl tussendoor. Er is vandaag een platenbeursje hier in Apeldoorn. Zes kramen. Niet heel veel soeps. Eén kraam heeft wel soeps. Ik pik er een paar dingentsjens uit. Dit is de single die mijn leven veranderde. Ik schreef er al eerder over. Het was 11 juli 1980 en ik hoorde dit 's morgens vroeg op de radio. Die dag kocht ik de single, een maand later kocht ik de elpee en een jaar later had ik alles van dit trio. Tot op de dag van vandaag is Keith Emerson mijn grote muzikale held. Het hoesje van het singletje heb ik ooit kapot geknipt omdat ik het zo nodig aan de muur van mijn jongenskamer wilde plakken. Ik geloof dat ik het plaatje zelf ook niet meer heb (dat moet ik nakijken). Nu heb ik hem dan weer wel. In 1980 was het overigens de tweede keer dat de single werd uitgebracht. Blijft een gaaf stuk (gecomponeerd door Henry Mancini). Mijn plaatje jengelt. De snelheid is niet constant; ik zie de arm van de draaitafel heen en weer bewegen. Duitse persing (grapje). Ik hoef er niet mee terug; het gaat me om het nostalgische idee. Na jaren heb ik het plaatje weer terug.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 15:53:28 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0888: Frank Zappa - I Don't Wanna Get Drafted
Deze heb ik ook al een paar keer. Op vinyl, cd en cd-single. Blijft een leuk hebbeding. Schijnt dat in 1979 Zappa in een repetitie plots een lickje speelde, dat hij interessant vond en maar bleef herhalen. 'Hier ga ik misschien nog iets mee doen,' zei hij. De volgende dag kwam hij terug met dit lied. Toetsenist Tommy Mars mocht het lickje tot in den treure oefenen, het is nogal een lastige. De single deed niet zo veel; jarenlang kon je bij een bestelling bij het Zappa postorderbedrijf de single erbij bestellen voor een dollar. Dit is een Duitse persing uit het jaar van verschijnen 1980. Het nummer kwam in een totaal andere versie ook terecht op de elpee You Are What You Is. Op de b-kant staat Ancient Armaments, een instrumentale gitaarsolo, opgenomen tijdens een van de Halloweenshows in New York in 1978 en is ideaal tijdens een sessie in uw SM-kelder.
Deze heb ik ook al een paar keer. Op vinyl, cd en cd-single. Blijft een leuk hebbeding. Schijnt dat in 1979 Zappa in een repetitie plots een lickje speelde, dat hij interessant vond en maar bleef herhalen. 'Hier ga ik misschien nog iets mee doen,' zei hij. De volgende dag kwam hij terug met dit lied. Toetsenist Tommy Mars mocht het lickje tot in den treure oefenen, het is nogal een lastige. De single deed niet zo veel; jarenlang kon je bij een bestelling bij het Zappa postorderbedrijf de single erbij bestellen voor een dollar. Dit is een Duitse persing uit het jaar van verschijnen 1980. Het nummer kwam in een totaal andere versie ook terecht op de elpee You Are What You Is. Op de b-kant staat Ancient Armaments, een instrumentale gitaarsolo, opgenomen tijdens een van de Halloweenshows in New York in 1978 en is ideaal tijdens een sessie in uw SM-kelder.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0889: The Spencer Davis Group - Their First LP
Deze zocht ik al een tijdje. Het is de eerste elpee van The Spencer Davis Group (goh) en hij verscheen in 1965. Een goed jaar, overigens. We horen een piepjonge Steve Winwood de hoofdrol al spelen in deze band. Zijn koorknapenstem en kwaliteiten op gitaar, piano en toetsen drukken een enorme stempel op het geluid. De band brengt nog voornamelijk covers en daar is de groep dan ook heel goed in. Het zijn voornamelijk stukken met wortels in de blues en R&B. Ik ken al veel materiaal, maar vind het fijn dat ik nu de eerste elpee in bezit heb. Het blijkt overigens een heruitgave te zijn (Duitschers!), maar dat dondert me niet zo veel. Nu de tweede en derde plaat van de band nog. Daarna vertrok Winwood om zijn prachtband Traffic te formeren.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 21:38:30 ]
Deze zocht ik al een tijdje. Het is de eerste elpee van The Spencer Davis Group (goh) en hij verscheen in 1965. Een goed jaar, overigens. We horen een piepjonge Steve Winwood de hoofdrol al spelen in deze band. Zijn koorknapenstem en kwaliteiten op gitaar, piano en toetsen drukken een enorme stempel op het geluid. De band brengt nog voornamelijk covers en daar is de groep dan ook heel goed in. Het zijn voornamelijk stukken met wortels in de blues en R&B. Ik ken al veel materiaal, maar vind het fijn dat ik nu de eerste elpee in bezit heb. Het blijkt overigens een heruitgave te zijn (Duitschers!), maar dat dondert me niet zo veel. Nu de tweede en derde plaat van de band nog. Daarna vertrok Winwood om zijn prachtband Traffic te formeren.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 03-10-2020 21:38:30 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0431: Chato! - Prog Fusion With Balls
Achter deze band zit de jonge Duitsche muzikant Chato Segerer, die duidelijk een bewonderaar is van Zappa en Steve Vai. Ik ken hem dan ook persoonlijk uit het wereldje van de Zappafreaks. Geen onaardige jongen. Op zijn debuutplaat uit begin 2015 probeert hij prog en fusion met elkaar te mengen en dan ook nog eens met ballen. Dat lukt niet helemaal. Bij vlagen is het pakkend en treffend en subtiel en gaaf; vaker is het rommelig, lawaaierig en ergerlijk de plank mis slaand. De plaat hinkt op twee gedachten: enerzijds de progmetal en anderzijds de jazzfusion. Ik vind het echter vleesch nog visch. Ik kreeg de plaat op 10 mei 2015, toen ik mijn vijftigste verjaardag vierde samen met de even oud wordende vriend Giles in zijn achtertuin in Gatley, bij Stockport, bij Manchester (UK). Toen ik thuis kwam draaide ik de plaat; daarna is hij nooit meer uit de kast gekomen. Nu dan weer wel.
Achter deze band zit de jonge Duitsche muzikant Chato Segerer, die duidelijk een bewonderaar is van Zappa en Steve Vai. Ik ken hem dan ook persoonlijk uit het wereldje van de Zappafreaks. Geen onaardige jongen. Op zijn debuutplaat uit begin 2015 probeert hij prog en fusion met elkaar te mengen en dan ook nog eens met ballen. Dat lukt niet helemaal. Bij vlagen is het pakkend en treffend en subtiel en gaaf; vaker is het rommelig, lawaaierig en ergerlijk de plank mis slaand. De plaat hinkt op twee gedachten: enerzijds de progmetal en anderzijds de jazzfusion. Ik vind het echter vleesch nog visch. Ik kreeg de plaat op 10 mei 2015, toen ik mijn vijftigste verjaardag vierde samen met de even oud wordende vriend Giles in zijn achtertuin in Gatley, bij Stockport, bij Manchester (UK). Toen ik thuis kwam draaide ik de plaat; daarna is hij nooit meer uit de kast gekomen. Nu dan weer wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ik ben dit topic een beetje vergeten helaas. Wij doen met een groep elke vrijdag een Zoom call waar we een random nummer kiezen, en dan een week het album luisteren wat op die plaats in de RYM 250 albums staat. Soms niet al te leuk (Kanye West, en met Moving Pictures kon ik ook weinig) maar deze week is het The Stooges - Fun House.
Klassieker natuurlijk en geimiteerd door een hoop andere bands....
Klassieker natuurlijk en geimiteerd door een hoop andere bands....
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0432: Geert Chatrou - Ornithology
Geert Chatrou kennen we als de wereldkampioen kunstfluiten 2004. In dat jaar gaf zijn zus hem voor de grap op voor het kampioenschap, omdat hij vaak zo leuk liep te fluiten. Op deze dubbelcd uit 2008 staat de documentaire waarin hij zijn bizarre verhaal vertelt. Op het eerste plaatje maar liefst 22 korte stukken, waarin zijn gefluit begeleiding krijgt van ensembles, bandjes, een enkele gitaar of piano. Zeer stemmig. Het repertoire bestaat uit klassieke klassiekers en jazzgerelateerd spul. Denk aan Vivaldi, Bach, Ravel, Piazolla, Theo Nijland,, maar ook VIncent van Warmendam en Corrie van Binsbergen. Het titelnummer is van Charlie Parker en de eerste cd besluit met de VPRO-tune. Op het tweede plaatje dus die documentaire (die ik één keer heb gezien) en een groot stuk Het gemoed van Michael Braam, waarop ook het Metropole Orkest is te horen. Amusant album, dat ik kocht op 23 juni 2008. Draai het bijna nooit, maar nu wel en ik heb weer een grote grote glimlach op mijn smoel.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2020 06:28:38 ]
Geert Chatrou kennen we als de wereldkampioen kunstfluiten 2004. In dat jaar gaf zijn zus hem voor de grap op voor het kampioenschap, omdat hij vaak zo leuk liep te fluiten. Op deze dubbelcd uit 2008 staat de documentaire waarin hij zijn bizarre verhaal vertelt. Op het eerste plaatje maar liefst 22 korte stukken, waarin zijn gefluit begeleiding krijgt van ensembles, bandjes, een enkele gitaar of piano. Zeer stemmig. Het repertoire bestaat uit klassieke klassiekers en jazzgerelateerd spul. Denk aan Vivaldi, Bach, Ravel, Piazolla, Theo Nijland,, maar ook VIncent van Warmendam en Corrie van Binsbergen. Het titelnummer is van Charlie Parker en de eerste cd besluit met de VPRO-tune. Op het tweede plaatje dus die documentaire (die ik één keer heb gezien) en een groot stuk Het gemoed van Michael Braam, waarop ook het Metropole Orkest is te horen. Amusant album, dat ik kocht op 23 juni 2008. Draai het bijna nooit, maar nu wel en ik heb weer een grote grote glimlach op mijn smoel.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2020 06:28:38 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0433: Cheap Trick - At Budokan - The Complete Concert
Oh, ik ben helemaal niet van de powerpop of pomprock of hoe dit ook maar mag heten. Maar in 1978, toen deze elpee uitkwam en de achterbuurjongen hem mij liet horen, was ik om. Ik kreeg hem op een cassettebandje en die draaide ik zo ongeveer kapot. Op de elpee stonden maar tien nummers van het concert, opgenomen eind april 1978, maar in 1998 verscheen het complete concert op deze dubbelcd, die ik kocht op 10 maart 2007. Effe lekker wegragge weer met topstukken als Hello There, Come On Come On, Big Eyes, Surrender en natuurlijk de hit I Want You To Want Me. Ik weet nog goed dat ik zelf destijds Ain't That A Shame erg goed vond, al had ik geen idee dat het een stuk van Fats Domino was. Wat ik nooit geweten heb, is dat het concert ook op dvd is verschenen. Toch eens opzoeken. Heerlijk jeugdsentiment uit mijn brugklastijd. En meebrullen!
Oh, ik ben helemaal niet van de powerpop of pomprock of hoe dit ook maar mag heten. Maar in 1978, toen deze elpee uitkwam en de achterbuurjongen hem mij liet horen, was ik om. Ik kreeg hem op een cassettebandje en die draaide ik zo ongeveer kapot. Op de elpee stonden maar tien nummers van het concert, opgenomen eind april 1978, maar in 1998 verscheen het complete concert op deze dubbelcd, die ik kocht op 10 maart 2007. Effe lekker wegragge weer met topstukken als Hello There, Come On Come On, Big Eyes, Surrender en natuurlijk de hit I Want You To Want Me. Ik weet nog goed dat ik zelf destijds Ain't That A Shame erg goed vond, al had ik geen idee dat het een stuk van Fats Domino was. Wat ik nooit geweten heb, is dat het concert ook op dvd is verschenen. Toch eens opzoeken. Heerlijk jeugdsentiment uit mijn brugklastijd. En meebrullen!
![Cheap Trick - I Want You to Want Me (from Budokan!) [Official Video]](https://i.ytimg.com/vi/-qgpewMCVjs/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0434: Cher - The Greatest Hits
Deze is van De Vrouw. Verzamelaar uit 1999 en niet eens onaardig. Het begint met die autotune van Believe en er staat meer van die moderne rommel op, maar tussen het koren ook wat kaf: pareltjes als The Shoop Shoop Song en ouwe Sonny & Cher hits The Beat Goes On en I Got You Babe. Geen idee sinds wanneer dit bij ons in de kast staat.
Deze is van De Vrouw. Verzamelaar uit 1999 en niet eens onaardig. Het begint met die autotune van Believe en er staat meer van die moderne rommel op, maar tussen het koren ook wat kaf: pareltjes als The Shoop Shoop Song en ouwe Sonny & Cher hits The Beat Goes On en I Got You Babe. Geen idee sinds wanneer dit bij ons in de kast staat.
![Cher - The Shoop Shoop Song (It's In His Kiss) [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/yCpKQjqb8Y4/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0435: Chicago - Chicago (II)
Deze tweede plaat van Chicago uit 1970 heet Chicago, maar is ook bekend onder de titel Chicago II. Het is een prachtig album, vol met de zo kenmerkende Chicago tetterdetetmuziek die de grenzen van pop, jazz en rock verkent. Grensverleggend en dus niet zo heel vreemd dat in 2017 ene Steven Wilson gretig zijn tanden erin zette om de plaat te voorzien van een nieuwe mix. Die remix kocht ik op 7 februari van dat jaar. Nu ken ik de originele versie niet goed, maar ik hoor alle instrumenten nu glashelder, alles is fris en heeft toch nog dat typische gevoel van de periode waarin het is opgenomen. Op vinyl was het een dubbelalbum; hier past het goed op een enkele cd. Er staan korte pakkende nummers op, maar ook drie langere songsuites. Intrigerende band met een breed en divers geluid en toch is het een coherent geheel. Grandioze plaat.
Deze tweede plaat van Chicago uit 1970 heet Chicago, maar is ook bekend onder de titel Chicago II. Het is een prachtig album, vol met de zo kenmerkende Chicago tetterdetetmuziek die de grenzen van pop, jazz en rock verkent. Grensverleggend en dus niet zo heel vreemd dat in 2017 ene Steven Wilson gretig zijn tanden erin zette om de plaat te voorzien van een nieuwe mix. Die remix kocht ik op 7 februari van dat jaar. Nu ken ik de originele versie niet goed, maar ik hoor alle instrumenten nu glashelder, alles is fris en heeft toch nog dat typische gevoel van de periode waarin het is opgenomen. Op vinyl was het een dubbelalbum; hier past het goed op een enkele cd. Er staan korte pakkende nummers op, maar ook drie langere songsuites. Intrigerende band met een breed en divers geluid en toch is het een coherent geheel. Grandioze plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0436: Church Of Betty - Fruit On The Vine
Achter Church Of Betty gaat ene Chris Rael schuil. Hij is een Amerikaans multi-instrumentalist, die eind jaren tachtig India bezoekt en sindsdien invloeden uit de Indiase muziek verwerkt in de popprogachtige songs van zijn band Church Of Betty. In 1999 verschijnt dit album vol psychadelischachtige, maar zeer melodieuze liederen. De sitar voert de boventoon en daarnaast zet hij tablas en Indiase fluiten in om geheel een sfeer van Oosterse mystiek te geven. De zang is soms ook wat 'jankerig' en een strijkorkest maakt het af. Ik kocht deze plaat op 29 januari 2000. Weet niet goed meer hoe ik erbij kwam, maar ik vermoed dat de jongens in de plaatselijke platenwinkel dit aan me lieten horen: 'Dit is vast iets voor jou.' Chris Rael leidt nog steeds zijn ensemble Church Of Betty en brengt nog altijd muziek uit.
Achter Church Of Betty gaat ene Chris Rael schuil. Hij is een Amerikaans multi-instrumentalist, die eind jaren tachtig India bezoekt en sindsdien invloeden uit de Indiase muziek verwerkt in de popprogachtige songs van zijn band Church Of Betty. In 1999 verschijnt dit album vol psychadelischachtige, maar zeer melodieuze liederen. De sitar voert de boventoon en daarnaast zet hij tablas en Indiase fluiten in om geheel een sfeer van Oosterse mystiek te geven. De zang is soms ook wat 'jankerig' en een strijkorkest maakt het af. Ik kocht deze plaat op 29 januari 2000. Weet niet goed meer hoe ik erbij kwam, maar ik vermoed dat de jongens in de plaatselijke platenwinkel dit aan me lieten horen: 'Dit is vast iets voor jou.' Chris Rael leidt nog steeds zijn ensemble Church Of Betty en brengt nog altijd muziek uit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0437: Circa - Circa: 2007
Voor wie het niet weet: Circa bestaat uit Billy Sherwood (Yes, Asia, World Trade, 12.354 soloprojecten), Tony Kaye (ex-Yes, ex-Badger, ex-Detective, Yoso), Alan White (Yes) en Jimmy Haun (World Trade). Nogal een sterrenbezetting, dus. Dit is hun eerste album uit 2007 (goh) en ik kocht de plaat op 18 april 2009. Wat erop staat laat zich gemakkelijk raden: warme en redelijk toegankelijke prog in de stijl van Yes en World Trade, waarin de nadruk ligt op de lagendikke zangkoren van meneer Sherwood. Alle stukken zijn geschreven door de gehele band (al horen we ook hier voornamelijk de inbreng van meneer Sherwood); alleen Don't Let Go is medegecomponeerd door een andere bekende meneer Trevor Rabin. Alleraardigste progplaat.
Voor wie het niet weet: Circa bestaat uit Billy Sherwood (Yes, Asia, World Trade, 12.354 soloprojecten), Tony Kaye (ex-Yes, ex-Badger, ex-Detective, Yoso), Alan White (Yes) en Jimmy Haun (World Trade). Nogal een sterrenbezetting, dus. Dit is hun eerste album uit 2007 (goh) en ik kocht de plaat op 18 april 2009. Wat erop staat laat zich gemakkelijk raden: warme en redelijk toegankelijke prog in de stijl van Yes en World Trade, waarin de nadruk ligt op de lagendikke zangkoren van meneer Sherwood. Alle stukken zijn geschreven door de gehele band (al horen we ook hier voornamelijk de inbreng van meneer Sherwood); alleen Don't Let Go is medegecomponeerd door een andere bekende meneer Trevor Rabin. Alleraardigste progplaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 126 (John Zorn) Jamie Saft Trio - Book Of Angels Volume 1: Astaroth
Het begin van een subprojectje
Na de reeks aan Masada albums, trok Zorn zich in 2003 terug om 'te kijken of hij nog wat meer nummers in die klezmer stijl kon schrijven', nou dat lukte. Genoeg om 32 albums mee te vullen zelfs. Onder de noemer "Masada book 2: The Book of Angels", werden er steeds een handjevol nummers gegeven aan een artiest, die deze dan mocht opnemen.
De eerste die aan de beurt was is toetsenist Jamie Saft. Die je zou kunnen kennen van ontelbare andere projecten die hij gedaan heeft, waarvan veel met John Zorn. Electric Masada, The Dreamers bijv. Of z'n gastoptredens bij platen van Bad Brains tot aan Merzbow.
Op deze plaat is vooral heerlijke jazz met klezmer invloeden, waar de piano op de voorgrond staat. In de basis rustgevende muziek, maar er is ook genoeg ruimte voor 't wat 'vrije' werk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gehenna op 05-10-2020 14:17:05 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-890426-1321462623.jpeg.jpg)
Het begin van een subprojectje
Na de reeks aan Masada albums, trok Zorn zich in 2003 terug om 'te kijken of hij nog wat meer nummers in die klezmer stijl kon schrijven', nou dat lukte. Genoeg om 32 albums mee te vullen zelfs. Onder de noemer "Masada book 2: The Book of Angels", werden er steeds een handjevol nummers gegeven aan een artiest, die deze dan mocht opnemen.
De eerste die aan de beurt was is toetsenist Jamie Saft. Die je zou kunnen kennen van ontelbare andere projecten die hij gedaan heeft, waarvan veel met John Zorn. Electric Masada, The Dreamers bijv. Of z'n gastoptredens bij platen van Bad Brains tot aan Merzbow.
Op deze plaat is vooral heerlijke jazz met klezmer invloeden, waar de piano op de voorgrond staat. In de basis rustgevende muziek, maar er is ook genoeg ruimte voor 't wat 'vrije' werk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gehenna op 05-10-2020 14:17:05 ]
nee, jij dan!
bazbo cd0438: Circa - Valley Of The Windmill
Dit album komt uit 2016. Tussen 2007 en 2016 bracht de band nog een paar platen uit, maar die heb ik dus niet. Ik kan niet alles bijhouden en doe zelf ook eens iets, zeg. Op deze plaat die ik kocht op 8 augustus 2016 is de samenstelling van de band anders. Sherwood en Kaye zijn er nog, dit keer bijgestaan door Scott Connor en Rick Tierney (nooit van beiden gehoord). Wat is gebleven, is de zo typische Sherwoodprog met die even zo typische Scherwoodprogkoortjes. Op deze plaat echter wel wat minder stukken. Slechts vier. Daar zitten dan wel twee van dik een kwartier bij. Is dat erg? Nee hoor, het blijft alleraardigste en redelijke toegankelijke prog. Natuurlijk ook weer niet zó aardig dat ik er nog meer van wil hebben, dus bij deze twee Circaplaten blijft het even.
Dit album komt uit 2016. Tussen 2007 en 2016 bracht de band nog een paar platen uit, maar die heb ik dus niet. Ik kan niet alles bijhouden en doe zelf ook eens iets, zeg. Op deze plaat die ik kocht op 8 augustus 2016 is de samenstelling van de band anders. Sherwood en Kaye zijn er nog, dit keer bijgestaan door Scott Connor en Rick Tierney (nooit van beiden gehoord). Wat is gebleven, is de zo typische Sherwoodprog met die even zo typische Scherwoodprogkoortjes. Op deze plaat echter wel wat minder stukken. Slechts vier. Daar zitten dan wel twee van dik een kwartier bij. Is dat erg? Nee hoor, het blijft alleraardigste en redelijke toegankelijke prog. Natuurlijk ook weer niet zó aardig dat ik er nog meer van wil hebben, dus bij deze twee Circaplaten blijft het even.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 127 (John Zorn) Masada String Trio - Book Of Angels Volume 2: Azazel
De tweede in de serie met hierop: Erik Friedlander, Greg Cohen, Mark Feldman die we kunnen kennen van Bar Kokhba eerder. Hier wederom op viool, cello en contrabas. Klezmer op strijkinstrumenten, daar kan weinig misgaan, en dat klopt
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-825017-1271871635.jpeg.jpg)
De tweede in de serie met hierop: Erik Friedlander, Greg Cohen, Mark Feldman die we kunnen kennen van Bar Kokhba eerder. Hier wederom op viool, cello en contrabas. Klezmer op strijkinstrumenten, daar kan weinig misgaan, en dat klopt
nee, jij dan!
bazbo cd0439: Circus - Circus
Ik vond deze in de winkel op 29 oktober 2011 en was in de veronderstelling dat ik een plaat had gevonden van de band waarin Mel Collins speelde. Toen ik ermee thuis kwam en hem draaide, bleek het een heel andere band te zijn die Circus heet. Toch viel het gebodene me helemaal niet tegen. De plaat komt oorspronkelijk uit 1974 en werd in 2001 op cd gezet. Vijf muzikanten uit de VS (twee gitaren, een Hammond, een bas en een set drums) spelen een soort frisse Southern rock met ruimte voor improvisatie en fraaie samenzang. Ik hoor er wel wat Allman Brothers en Eagles in terug. Niet wereldschokkend, maar ook heul niet verkeerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2020 21:51:34 ]
Ik vond deze in de winkel op 29 oktober 2011 en was in de veronderstelling dat ik een plaat had gevonden van de band waarin Mel Collins speelde. Toen ik ermee thuis kwam en hem draaide, bleek het een heel andere band te zijn die Circus heet. Toch viel het gebodene me helemaal niet tegen. De plaat komt oorspronkelijk uit 1974 en werd in 2001 op cd gezet. Vijf muzikanten uit de VS (twee gitaren, een Hammond, een bas en een set drums) spelen een soort frisse Southern rock met ruimte voor improvisatie en fraaie samenzang. Ik hoor er wel wat Allman Brothers en Eagles in terug. Niet wereldschokkend, maar ook heul niet verkeerd.
![Circus (Wisconsin, USA) - Circus (1974) [Full Album] [HD]](https://i.ytimg.com/vi/oNtcF6vXCtU/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2020 21:51:34 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Air - Moon Safari
Het is moeilijk om te geloven dat Moon Safari uit 1998 komt. Dit debuutalbum van Air klinkt namelijk verre van gedateerd, maar nog altijd fris en futuristisch. Ik moet wel bekennen dat mijn liefde voor deze plaat de afgelopen jaren wat is afgenomen. Ik grijp eerder terug naar de soundtrack van The Virgin Suicides, waarbij de band hun duistere kant wat dieper exploreerde. Moon Safari is wat dat betreft iets te easy listening, loungy en simpelweg braaf voor mijn smaak. Niet dat ik de plaat af wil doen als achtergrondmuziek voor hippe koffietentjes, want zeker op de eerste helft staat genoeg interessants dat de aandacht trekt. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de buitenaards-klinkende groove en vocoderzang op Sexy Boy of de verslavende baslijn op La Femme D'argent. All I Need blijft een warm bad. Dit nummer transporteert je met z'n afdalende synthesizer naar een plek van sereniteit en roept bij elke luisteraar vast zijn eigen zomerse herinneringen op.
Het is moeilijk om te geloven dat Moon Safari uit 1998 komt. Dit debuutalbum van Air klinkt namelijk verre van gedateerd, maar nog altijd fris en futuristisch. Ik moet wel bekennen dat mijn liefde voor deze plaat de afgelopen jaren wat is afgenomen. Ik grijp eerder terug naar de soundtrack van The Virgin Suicides, waarbij de band hun duistere kant wat dieper exploreerde. Moon Safari is wat dat betreft iets te easy listening, loungy en simpelweg braaf voor mijn smaak. Niet dat ik de plaat af wil doen als achtergrondmuziek voor hippe koffietentjes, want zeker op de eerste helft staat genoeg interessants dat de aandacht trekt. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de buitenaards-klinkende groove en vocoderzang op Sexy Boy of de verslavende baslijn op La Femme D'argent. All I Need blijft een warm bad. Dit nummer transporteert je met z'n afdalende synthesizer naar een plek van sereniteit en roept bij elke luisteraar vast zijn eigen zomerse herinneringen op.
Amen Dunes - Freedom
Ik heb Freedom al sinds de week waarin hij uitkwam op cd, maar besloot hem vorige week ook op lp te kopen. Hoewel ik positief verrast was over de 'aanbevolen'-sticker die op de hoes prijkte, hoorde ik van de verkoper dat de lp niet bepaald populair was. Dat bevestigt voor mij dat Freedom een van de meest ondergewaardeerde platen van de afgelopen jaren is.
De songwriter achter Amen Dunes, Damon McMahon, zet zich bij elk nummer vast in een hypnotische cadans. Hij bouwt deze zelden uit naar een climax, die overigens nooit bombastisch wordt. Meestal laat hij de muziek geregeld tot het einde voortkabbelen. Houd je van catchy refreintjes? Dan is Freedom niets voor jou. Des te knapper vind ik het dat hij het hele album interessant houdt. Dit komt deels door alle toegevoegde psychedelische details en hallucinante songwriting, alsof hij in een roes door L.A. loopt en vrede met zichzelf vindt ("I believe, can’t deny it / Seen heaven, don’t get down / When I was a kid I was afraid to die / But I growed up now"). Het is vooral zijn nadrukkelijke zang die je aandacht opeist. Mede door de gekwelde vibraties in zijn stem lijkt zich echt door het album te worstelen. Kortom: een hele interessante plaat die je aandacht, en z'n 'aanbevolen'-stickertje dik verdient.
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 06-10-2020 10:48:00 ]
Ik heb Freedom al sinds de week waarin hij uitkwam op cd, maar besloot hem vorige week ook op lp te kopen. Hoewel ik positief verrast was over de 'aanbevolen'-sticker die op de hoes prijkte, hoorde ik van de verkoper dat de lp niet bepaald populair was. Dat bevestigt voor mij dat Freedom een van de meest ondergewaardeerde platen van de afgelopen jaren is.
De songwriter achter Amen Dunes, Damon McMahon, zet zich bij elk nummer vast in een hypnotische cadans. Hij bouwt deze zelden uit naar een climax, die overigens nooit bombastisch wordt. Meestal laat hij de muziek geregeld tot het einde voortkabbelen. Houd je van catchy refreintjes? Dan is Freedom niets voor jou. Des te knapper vind ik het dat hij het hele album interessant houdt. Dit komt deels door alle toegevoegde psychedelische details en hallucinante songwriting, alsof hij in een roes door L.A. loopt en vrede met zichzelf vindt ("I believe, can’t deny it / Seen heaven, don’t get down / When I was a kid I was afraid to die / But I growed up now"). Het is vooral zijn nadrukkelijke zang die je aandacht opeist. Mede door de gekwelde vibraties in zijn stem lijkt zich echt door het album te worstelen. Kortom: een hele interessante plaat die je aandacht, en z'n 'aanbevolen'-stickertje dik verdient.
![Amen Dunes - Freedom [FULL ALBUM]](https://i.ytimg.com/vi/D8MrafypXsw/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door Geluiden op 06-10-2020 10:48:00 ]
bazbo cd0440: Clannad - Legend
In 1983 of 1984 zag ik op televisie een (jeugd)serie over Robin Hood. Korte afleveringen, zo'n vijfentwintig minuten, maar zeer onderhoudend. De muziek die bij de serie hoorde, vond ik indrukwekkend. Ik ontdekte dat die muziek was gemaakt door een band die Clannad heette. Onthouden. Jaren later (in 1988) ontmoette ik een jongedame en die had in haar platenverzamelingetje een elpee van Clannad. Mocht ik die eens horen? Ik schrok. Het was heel anders dan de muziek die ik in de serie had gehoord. Geen warme deken van synthesizers, maar akoestische Keltische folk. Wel de prachtsamenzang en interessante vertolkingen van klassieke volksmelodieën en krachtige eigen composities. Eigenlijk veel boeiender. Op 22 augustus 1989 woonde ik drie maanden samen met die jongedame en kocht ik de 'soundtrack' van de serie. Dat is deze plaat. Hij duurt met tweeëndertig minuten net iets langer dan een aflevering van de serie. Jaren niet gehoord. De muziek spreekt nog altijd zeer tot de verbeelding. De mix van Keltische melodieën en akoestische instrumenten met de synthesizerdekens werkt goed; ik begrijp wel dat de band deze kant op ging. Maar dat oorspronkelijke bandgeluid blijf ik het mooist vinden.
In 1983 of 1984 zag ik op televisie een (jeugd)serie over Robin Hood. Korte afleveringen, zo'n vijfentwintig minuten, maar zeer onderhoudend. De muziek die bij de serie hoorde, vond ik indrukwekkend. Ik ontdekte dat die muziek was gemaakt door een band die Clannad heette. Onthouden. Jaren later (in 1988) ontmoette ik een jongedame en die had in haar platenverzamelingetje een elpee van Clannad. Mocht ik die eens horen? Ik schrok. Het was heel anders dan de muziek die ik in de serie had gehoord. Geen warme deken van synthesizers, maar akoestische Keltische folk. Wel de prachtsamenzang en interessante vertolkingen van klassieke volksmelodieën en krachtige eigen composities. Eigenlijk veel boeiender. Op 22 augustus 1989 woonde ik drie maanden samen met die jongedame en kocht ik de 'soundtrack' van de serie. Dat is deze plaat. Hij duurt met tweeëndertig minuten net iets langer dan een aflevering van de serie. Jaren niet gehoord. De muziek spreekt nog altijd zeer tot de verbeelding. De mix van Keltische melodieën en akoestische instrumenten met de synthesizerdekens werkt goed; ik begrijp wel dat de band deze kant op ging. Maar dat oorspronkelijke bandgeluid blijf ik het mooist vinden.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0441: Clannad - In A Lifetime
Dat oorspronkelijker geluid van Clannad is wel te horen op deze verzamelaar die dit jaar verscheen en die ik kocht op 1 juli. Op twee cd's (er bestaat ook een dure dikke doos) horen we de ontwikkeling van de band. Allereerst dan dat mooie folkgeluid. Ik houd ervan. In 1983 mag de band de herkenningstune van de film Harry's Game maken en dat is zo ongeveer het moment dat de grote omslag naar een new age-achtiger synthesizergeluid komt. Wat gelukkig blijft is de sterke samenzang. Een van de gezusters Brennan die deel uitmaakt van de band stapt eruit en heeft succes onder haar eigen naam Enya. De band besluit dit jaar een punt te zetten achter haar bijna vijftigjarige carričre. Mooi om met dit verzamelalbum het verloop van die carričre te volgen.
Dat oorspronkelijker geluid van Clannad is wel te horen op deze verzamelaar die dit jaar verscheen en die ik kocht op 1 juli. Op twee cd's (er bestaat ook een dure dikke doos) horen we de ontwikkeling van de band. Allereerst dan dat mooie folkgeluid. Ik houd ervan. In 1983 mag de band de herkenningstune van de film Harry's Game maken en dat is zo ongeveer het moment dat de grote omslag naar een new age-achtiger synthesizergeluid komt. Wat gelukkig blijft is de sterke samenzang. Een van de gezusters Brennan die deel uitmaakt van de band stapt eruit en heeft succes onder haar eigen naam Enya. De band besluit dit jaar een punt te zetten achter haar bijna vijftigjarige carričre. Mooi om met dit verzamelalbum het verloop van die carričre te volgen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 128 (John Zorn) Mark Feldman & Sylvie Courvoisier - Book Of Angels Volume 3: Malphas
De derde in de reeks. Violist Mark Feldman heb je wellicht gehoord op een van z'n honderden bijdragen bij andere artiesten, van Johnny Cash tot aan Swans. Hier wordt hij vergezeld door z'n vrouw Sylvie Courvoisier op piano. Die ook een indrukwekkende discografie aan bijdragen heeft, bijv. Okkyung Lee of een Ikue Mori.
De composities van Zorn vormen hier een basis waar flink mee geëxperimenteerd wordt. Muzikaal zit het dichter bij modern klassiek dan de vorigen in de serie. Denk aan: Arnold Schoenberg en Anton Webern. Zeker niet de makkelijkste in de serie, maar wel degelijk een interessante en mooie
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1060412-1269536396.jpeg.jpg)
De derde in de reeks. Violist Mark Feldman heb je wellicht gehoord op een van z'n honderden bijdragen bij andere artiesten, van Johnny Cash tot aan Swans. Hier wordt hij vergezeld door z'n vrouw Sylvie Courvoisier op piano. Die ook een indrukwekkende discografie aan bijdragen heeft, bijv. Okkyung Lee of een Ikue Mori.
De composities van Zorn vormen hier een basis waar flink mee geëxperimenteerd wordt. Muzikaal zit het dichter bij modern klassiek dan de vorigen in de serie. Denk aan: Arnold Schoenberg en Anton Webern. Zeker niet de makkelijkste in de serie, maar wel degelijk een interessante en mooie
nee, jij dan!
GCD 128 (John Zorn) Koby Israelite - Book Of Angels Volume 4: Orobas
Koby was voor mij een compleet onbekende voordat ik deze kocht. Maar dit is zeker een van de meest bijzondere uit de serie. Sowieso qua instrumentatie al een vreemde eend: Koby speelt o.a. Accordion, Bouzouki, Indische Banjo, Cajón. En gooit het geheel behoorlijk in de hakmolen. Van funky jazz tot aan metal, met duidelijke invloeden als Zappa, Cardiacs en Secret Chiefs 3.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1022006-1321463147.jpeg.jpg)
Koby was voor mij een compleet onbekende voordat ik deze kocht. Maar dit is zeker een van de meest bijzondere uit de serie. Sowieso qua instrumentatie al een vreemde eend: Koby speelt o.a. Accordion, Bouzouki, Indische Banjo, Cajón. En gooit het geheel behoorlijk in de hakmolen. Van funky jazz tot aan metal, met duidelijke invloeden als Zappa, Cardiacs en Secret Chiefs 3.
nee, jij dan!
bazbo cd0442: Camel - Royal Albert Hall
Nakomertje. Registratie van het concert op 17 september 2018. Drie maanden ervoor zag ik de band in Tivoli Vredenburg. Debiel goed concert. Op deze dubbelcd staat exact dezelfde setlijst. Roept dus mooie herinneringen op. De band speelt de gehele plaat Moonmadness (mijn favoriete Camelplaat) van voor naar achter. In de band, naast Andy Latimer horen we Colin Bass op bas, Dennis Clement op drums en Peter Jones (beter bekend als Tiger Moth Tales) op toetsen en zang. Vooral de laatste drukt nogal een stempel op het geluid, dat mooi, warm en uitgebalanceerd is. En wat een lekkere scheursax kan die (overigens blinde) gast spelen. Na de hele Moonmadness (en pauze) volgt er nog bijna anderhalf uur dwarsdoorsnede uit het oeuvre van de kameel. Vooral stukken als Unevensong, Rajaz, Coming Of Age en Ice zijn indrukwekkend. Toegift is uiteraard Lady Fantasy. Opvallend hoe energiek het allemaal klinkt en dat terwijl Latimer toch wat fragiel oogt. Hij heeft een hevige vorm van leukemie gehad en moest de tour onderbreken vanwege een hernia en de pleuris. Concert is ook gefilmd en uitgebracht op dvd. Gaaf om de Royal Albert Hall weer te zien. Ben er een paar keer geweest, zeer mooie zaal, geluid niet zo heel fijn.
Nakomertje. Registratie van het concert op 17 september 2018. Drie maanden ervoor zag ik de band in Tivoli Vredenburg. Debiel goed concert. Op deze dubbelcd staat exact dezelfde setlijst. Roept dus mooie herinneringen op. De band speelt de gehele plaat Moonmadness (mijn favoriete Camelplaat) van voor naar achter. In de band, naast Andy Latimer horen we Colin Bass op bas, Dennis Clement op drums en Peter Jones (beter bekend als Tiger Moth Tales) op toetsen en zang. Vooral de laatste drukt nogal een stempel op het geluid, dat mooi, warm en uitgebalanceerd is. En wat een lekkere scheursax kan die (overigens blinde) gast spelen. Na de hele Moonmadness (en pauze) volgt er nog bijna anderhalf uur dwarsdoorsnede uit het oeuvre van de kameel. Vooral stukken als Unevensong, Rajaz, Coming Of Age en Ice zijn indrukwekkend. Toegift is uiteraard Lady Fantasy. Opvallend hoe energiek het allemaal klinkt en dat terwijl Latimer toch wat fragiel oogt. Hij heeft een hevige vorm van leukemie gehad en moest de tour onderbreken vanwege een hernia en de pleuris. Concert is ook gefilmd en uitgebracht op dvd. Gaaf om de Royal Albert Hall weer te zien. Ben er een paar keer geweest, zeer mooie zaal, geluid niet zo heel fijn.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
damn.. Had ik even moeten weten toen
Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92
Toen ik een jaar of 18 was, rolde ik vanuit mijn Radiohead fase in de elektronische muziek. Mijn mening hierover bestond uit knullige vooroordelen: ik associeerde techno met lomp- en eentonigheid, hoempapa voor pillenslikkers. Kid A bracht daar verandering in. Ik hoorde ineens dat elektronische muziek ook warm, getextureerd, duister en emotioneel kon klinken. Via een zoekterm als 'What sounds like Idioteque' kwam ik bij Aphex Twin uit. Deze artiest was mij niet helemeaal onbekend. Windowlicker was het beste dat ik ooit op MTV en TMF heb gezien en ik had ook een mp3'tje van Digeridoo op mijn computer. Dat was nogal een gimmick-track die hij gebruikte om de dansvloer leeg te ruimen na een rave. Maar goed, ik dwaal een beetje af. Het komt erop neer dat het grote logo van deze plaat gelijk mijn aandacht trok, dus ik besloot 'm op te zetten. En zo begon mijn techno-fase.
Selected Ambient Works 85-92 is het eerste volwaardige album van Aphex Twin, ofwel Richard D. James. Dit is daarbij gelijk het puurste techno-album dat hij ooit gemaakt heeft. De rest van zijn discografie bestaat vooral uit abstracte nachtmerrie-techno, acid house, drill & base, IDM en de beatloze ambient waar ik tijdens mijn volgende plaat op terugkom. Zoals de titel al verklapt, is het album opgenomen in een tijdsbestek van 7 jaar. Niet dat je dit terughoort, want de muziek vormt één atmosferisch geheel. Als je hier 's nachts naar luistert, bij voorkeur met een koptelefoon op, brengt het album je bijna in een droomstaat. Er staat niet voor niets een voice sample op van 'We are the music makers, and we are the dreamers of dreams'. Ik zou SAW omschrijven als verstilde housemuziek, alsof je in een roes door een donkere stad loopt en in de verte de echo's van een rave hoort. De invloeden van Brian Eno en Detroit Techno zijn duidelijk hoorbaar, maar mede omdat James zijn eigen instrumenten, en daardoor zijn eigen geluiden maakt, klinkt zijn muziek nooit naar iets anders.
Ik grijp nog geregeld terug naar deze plaat, bijvoorbeeld omdat deze mij helpt te focussen als ik aan het werk ben. Ageispolis staat bovendien in mijn lijst met referentienummers wanneer ik de basweergave van een hoofdtelefoon of speakers wil testen.
Toen ik een jaar of 18 was, rolde ik vanuit mijn Radiohead fase in de elektronische muziek. Mijn mening hierover bestond uit knullige vooroordelen: ik associeerde techno met lomp- en eentonigheid, hoempapa voor pillenslikkers. Kid A bracht daar verandering in. Ik hoorde ineens dat elektronische muziek ook warm, getextureerd, duister en emotioneel kon klinken. Via een zoekterm als 'What sounds like Idioteque' kwam ik bij Aphex Twin uit. Deze artiest was mij niet helemeaal onbekend. Windowlicker was het beste dat ik ooit op MTV en TMF heb gezien en ik had ook een mp3'tje van Digeridoo op mijn computer. Dat was nogal een gimmick-track die hij gebruikte om de dansvloer leeg te ruimen na een rave. Maar goed, ik dwaal een beetje af. Het komt erop neer dat het grote logo van deze plaat gelijk mijn aandacht trok, dus ik besloot 'm op te zetten. En zo begon mijn techno-fase.
Selected Ambient Works 85-92 is het eerste volwaardige album van Aphex Twin, ofwel Richard D. James. Dit is daarbij gelijk het puurste techno-album dat hij ooit gemaakt heeft. De rest van zijn discografie bestaat vooral uit abstracte nachtmerrie-techno, acid house, drill & base, IDM en de beatloze ambient waar ik tijdens mijn volgende plaat op terugkom. Zoals de titel al verklapt, is het album opgenomen in een tijdsbestek van 7 jaar. Niet dat je dit terughoort, want de muziek vormt één atmosferisch geheel. Als je hier 's nachts naar luistert, bij voorkeur met een koptelefoon op, brengt het album je bijna in een droomstaat. Er staat niet voor niets een voice sample op van 'We are the music makers, and we are the dreamers of dreams'. Ik zou SAW omschrijven als verstilde housemuziek, alsof je in een roes door een donkere stad loopt en in de verte de echo's van een rave hoort. De invloeden van Brian Eno en Detroit Techno zijn duidelijk hoorbaar, maar mede omdat James zijn eigen instrumenten, en daardoor zijn eigen geluiden maakt, klinkt zijn muziek nooit naar iets anders.
Ik grijp nog geregeld terug naar deze plaat, bijvoorbeeld omdat deze mij helpt te focussen als ik aan het werk ben. Ageispolis staat bovendien in mijn lijst met referentienummers wanneer ik de basweergave van een hoofdtelefoon of speakers wil testen.
GCD 129 (John Zorn) The Cracow Klezmer Band - Book Of Angels Volume 5: Balan
The Cracow Klezmer band, uit - je raadt het nooit - Krakau en ze spelen, jawel: Klezmer.
Niet het meest spannende uit de serie, maar verder wel oerdegelijk van deze meesters van het genre. Hoewel ze af en toe best leuke dingen durven met wat zigeuner invloeden bijv.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1142070-1321464147.jpeg.jpg)
The Cracow Klezmer band, uit - je raadt het nooit - Krakau en ze spelen, jawel: Klezmer.
Niet het meest spannende uit de serie, maar verder wel oerdegelijk van deze meesters van het genre. Hoewel ze af en toe best leuke dingen durven met wat zigeuner invloeden bijv.
nee, jij dan!
GCD 130 (John Zorn) Uri Caine - Book Of Angels Volume 6: Moloch
Inmiddels alweer aangekomen bij: Uri Caine, klassiek en jazz pianist. Speelde op vele tientallen albums, waar ik alleen deze van gehoord heb.
Gewoon solo piano spel van de bovenste plank, waar maar 1 ding op aan te merken is: 71 minuten ervan is wat lang.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-957435-1322038443.jpeg.jpg)
Inmiddels alweer aangekomen bij: Uri Caine, klassiek en jazz pianist. Speelde op vele tientallen albums, waar ik alleen deze van gehoord heb.
Gewoon solo piano spel van de bovenste plank, waar maar 1 ding op aan te merken is: 71 minuten ervan is wat lang.
nee, jij dan!
GCD 131 (John Zorn) Erik Friedlander - Book Of Angels Volume 8: Volac
Hé, gaan we van 6 naar 8? Ja, nummer 7 (van Marc Ribot) heb ik nog niet, maar wel al besteld dus die komt later
Nu dus eerst Erik Friedlander solo, we hoorden 'm al eerder met de Masada String Trio op deel 2 (en later op deel 10 en 16). Solo op cello. En ik ben wel een vrij grote sucker voor cello's dus deze gaat er prima in
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1387027-1269536095.jpeg.jpg)
Hé, gaan we van 6 naar 8? Ja, nummer 7 (van Marc Ribot) heb ik nog niet, maar wel al besteld dus die komt later
Nu dus eerst Erik Friedlander solo, we hoorden 'm al eerder met de Masada String Trio op deel 2 (en later op deel 10 en 16). Solo op cello. En ik ben wel een vrij grote sucker voor cello's dus deze gaat er prima in
nee, jij dan!
bazbo cd0443: Les Claypool's Frog Brigade - Live Frogs - Live Set 2
Daar is-ie! Ik heb alleen Set 2 (2001). Hier speelt bizarrebasman Claypool (Primus) samen met zijn Frog Brigade de complete plaat Animals van Pink Floyd. Nu is dat niet mijn favoriete Floydplaat. De kikkerbrigade speelt het allemaal vrij precies na, dus het is mij niet duidelijk of dit iets toevoegt. Er live bij aanwezig zijn zal ongetwijfeld een prachtervaring zijn en het is ook echt een zeer goede vertolking. Ik draai het (sinds ik het kocht op 25 augustus 2005) niet echt vaak. Pigs (Three Different Ones) en Sheep zijn wel erg gaaf.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 15:24:43 ]
Daar is-ie! Ik heb alleen Set 2 (2001). Hier speelt bizarrebasman Claypool (Primus) samen met zijn Frog Brigade de complete plaat Animals van Pink Floyd. Nu is dat niet mijn favoriete Floydplaat. De kikkerbrigade speelt het allemaal vrij precies na, dus het is mij niet duidelijk of dit iets toevoegt. Er live bij aanwezig zijn zal ongetwijfeld een prachtervaring zijn en het is ook echt een zeer goede vertolking. Ik draai het (sinds ik het kocht op 25 augustus 2005) niet echt vaak. Pigs (Three Different Ones) en Sheep zijn wel erg gaaf.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 15:24:43 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0444: Les Claypool's Frog Brigade - Purple Onion
Rhaaawwwww, dit is gaaf. Blijf dit zo'n toffe plaat vinden, hč. Claypool trekt hier alle registers van zijn bizarre band open. Wat mij betreft is Whamola het onbetwiste hoogtepunt: knorrende bas, gierende giertaar en onnavolgbare drumpartij. Maar songs als David Makalaster, Buzzards Of Green Hill, Ding Dang en D's Diner mogen er ook zijn. Het is Primus, maar dan nog een tandje debieler. Grote grijns op mijn gezicht hier. En niet stil kunnen zitten. De plaat verscheen in 2002 en ik kocht 'm lekker al op 14 oktober 2002.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 19:33:26 ]
Rhaaawwwww, dit is gaaf. Blijf dit zo'n toffe plaat vinden, hč. Claypool trekt hier alle registers van zijn bizarre band open. Wat mij betreft is Whamola het onbetwiste hoogtepunt: knorrende bas, gierende giertaar en onnavolgbare drumpartij. Maar songs als David Makalaster, Buzzards Of Green Hill, Ding Dang en D's Diner mogen er ook zijn. Het is Primus, maar dan nog een tandje debieler. Grote grijns op mijn gezicht hier. En niet stil kunnen zitten. De plaat verscheen in 2002 en ik kocht 'm lekker al op 14 oktober 2002.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 08-10-2020 19:33:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 132 (John Zorn) Secret Chiefs 3 - Book Of Angels Volume 9: Xaphan
Mijn introductie tot de serie. Secret Chiefs 3 kende ik namelijk al, en die brachten ineens deze uit. En SC3 kennende, duurde het vrij lang voordat ik door had dat 'Book of Angels: Volume 9', niet gewoon een (quasi-)random album naam was, maar dat deze plaat daadwerkelijk deel was van een hele serie.
Hoe dan ook, dit is duidelijk een van de meest speelse, bombastische en funky uit de serie.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1321884-1322038073.jpeg.jpg)
Mijn introductie tot de serie. Secret Chiefs 3 kende ik namelijk al, en die brachten ineens deze uit. En SC3 kennende, duurde het vrij lang voordat ik door had dat 'Book of Angels: Volume 9', niet gewoon een (quasi-)random album naam was, maar dat deze plaat daadwerkelijk deel was van een hele serie.
Hoe dan ook, dit is duidelijk een van de meest speelse, bombastische en funky uit de serie.
nee, jij dan!
Overigens heb ik plank zeven nu ook gedraaid; op naar plank acht!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0445: Colonel Claypool's Bucket Of Bernie Brains - The Big Eyeball In The Sky
Dit prachtige project start in 2002 als Les gaat samenwerken met Buckethead, Bernie Worrell en Brain. Een supergroep. Het resultaat is een geweldige mix van de bascapriolen en bizarre teksten van Claypool, de giertaar van Buckethead, de funky toetsen van Worrell en het energieke drumgeluid van Brain. In 2002 tourt de band door Amerika en tijdens de shows smeren de muzikanten boterhammen die ze in het publiek uitdelen. Na de tour is het stil. In 2004 komt de groep opnieuw bijeen en neemt dit album op, dat ik koop op 17 oktober van dat jaar. De stukken lijken te zijn ontstaan uit jams, maar worden nergens echt freakerig. Aanstekelijk is het wel degelijk. Van verder toeren komt het niet en met het overlijden van Bernie Worrell in 2016 lijkt een reünie definitief uitgesloten. Wat ons rest, is deze prima plaat die ik nog regelmatig uit de kast trek.
Dit prachtige project start in 2002 als Les gaat samenwerken met Buckethead, Bernie Worrell en Brain. Een supergroep. Het resultaat is een geweldige mix van de bascapriolen en bizarre teksten van Claypool, de giertaar van Buckethead, de funky toetsen van Worrell en het energieke drumgeluid van Brain. In 2002 tourt de band door Amerika en tijdens de shows smeren de muzikanten boterhammen die ze in het publiek uitdelen. Na de tour is het stil. In 2004 komt de groep opnieuw bijeen en neemt dit album op, dat ik koop op 17 oktober van dat jaar. De stukken lijken te zijn ontstaan uit jams, maar worden nergens echt freakerig. Aanstekelijk is het wel degelijk. Van verder toeren komt het niet en met het overlijden van Bernie Worrell in 2016 lijkt een reünie definitief uitgesloten. Wat ons rest, is deze prima plaat die ik nog regelmatig uit de kast trek.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0446: The Claypool Lennon Delirium - Monolith Of Phobos
Hangt hier nu wat Beatlesesque overheen? Vast. In 2016 werkt Claypool samen met Sean Lennon. Claypool als vanouds op bas. mellotron en zang, Lennon doet de rest op gitaren, drums en mellotron. Beide heren vullen elkaar goed aan. Beiden dragen om en om composities aan en eerlijk gezegd vind ik de stukken die Lennon heeft gecomponeerd net iets sterker. Het is een prachtige plaat met een mix van Primusachtig gepiel, redelijk pakkende songs en volop ruimte voor experiment in het instrumentarium. Het geluid is overgoten met zo'n saus van psychadelica die me doet watertanden. Ik koop de cd op 12 september 2016 en ja ook deze draai ik nog geregeld.
Hangt hier nu wat Beatlesesque overheen? Vast. In 2016 werkt Claypool samen met Sean Lennon. Claypool als vanouds op bas. mellotron en zang, Lennon doet de rest op gitaren, drums en mellotron. Beide heren vullen elkaar goed aan. Beiden dragen om en om composities aan en eerlijk gezegd vind ik de stukken die Lennon heeft gecomponeerd net iets sterker. Het is een prachtige plaat met een mix van Primusachtig gepiel, redelijk pakkende songs en volop ruimte voor experiment in het instrumentarium. Het geluid is overgoten met zo'n saus van psychadelica die me doet watertanden. Ik koop de cd op 12 september 2016 en ja ook deze draai ik nog geregeld.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0447: The Claypool Lennon Delirium - South Of Reality
Opvolger, verscheen vorig jaar en kocht ik op 4 maart 2019. Tsjonge, deze vind ik nóg lekkerder. Het klinkt allemaal nog weer wat fijner en ik vind de composities nog weer even wat sterker. Dit keer hebben de twee alle stukken samen geschreven. Misschien dat dat het is. Je hoort goed dat Sean een zoon van z'n vader is. Het duo klinkt of ze beter op elkaar zijn ingespeeld.Op dit album zet het duo af en toe wel een paar extra muzikanten in, niet veel. Prachtplaat met zo'n heerlijke sfeer van jaren zestig eroverheen, terwijl alles toch fris klinkt alsof het gisteren is opgenomen. Dat is het niet. Het is alweer bijna twee jaar geleden.
Opvolger, verscheen vorig jaar en kocht ik op 4 maart 2019. Tsjonge, deze vind ik nóg lekkerder. Het klinkt allemaal nog weer wat fijner en ik vind de composities nog weer even wat sterker. Dit keer hebben de twee alle stukken samen geschreven. Misschien dat dat het is. Je hoort goed dat Sean een zoon van z'n vader is. Het duo klinkt of ze beter op elkaar zijn ingespeeld.Op dit album zet het duo af en toe wel een paar extra muzikanten in, niet veel. Prachtplaat met zo'n heerlijke sfeer van jaren zestig eroverheen, terwijl alles toch fris klinkt alsof het gisteren is opgenomen. Dat is het niet. Het is alweer bijna twee jaar geleden.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 133 (John Zorn) Bar Kokhba - Book Of Angels Volume 10: Lucifer
Er was een reden dat ik nog een aparte cd had (tijdje terug gedraaid) van Bar Kokhba, want deze is namelijk mijn favoriet in deze hele serie en ook een beetje de aanstichter om aan het verzamelen te raken. Lijstje aan muzikanten die meedoen hierop is dan ook indrukwekkend: Cyro Baptista, Erik Friedlander, Greg Cohen, Joey Baron, Marc Ribot, Mark Feldman.
Een van die handjevol aan albums die ik altijd op kan zetten.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1328155-1264354102.jpeg.jpg)
Er was een reden dat ik nog een aparte cd had (tijdje terug gedraaid) van Bar Kokhba, want deze is namelijk mijn favoriet in deze hele serie en ook een beetje de aanstichter om aan het verzamelen te raken. Lijstje aan muzikanten die meedoen hierop is dan ook indrukwekkend: Cyro Baptista, Erik Friedlander, Greg Cohen, Joey Baron, Marc Ribot, Mark Feldman.
Een van die handjevol aan albums die ik altijd op kan zetten.
nee, jij dan!
bazbo cd0448: Billy Cobham - Spectrum
Het jaar 1973 was toch wel een heel goed jaar voor de muziek, zeg. Dit is zo'n album dat dan verschijnt. Billy Cobham is meesterdrummer en hij speelde destijds bij Mahavishnu Orchestra. Op deze eerste soloplaat gaat hij lekker tekeer. Niet dat je alleen maar drums hoort; integendeel. Het is een fijne jazzrockfusionplaat vol gave composities van meneer Cobham zelf. Hij krijgt hulp van Mahavishnumaatje Jan Hammer en zo meer van die lui. Ik kocht deze (Japanse) cd overigens pas op 27 mei 2019. Soms valt een kwartje pas laat, hč.
Het jaar 1973 was toch wel een heel goed jaar voor de muziek, zeg. Dit is zo'n album dat dan verschijnt. Billy Cobham is meesterdrummer en hij speelde destijds bij Mahavishnu Orchestra. Op deze eerste soloplaat gaat hij lekker tekeer. Niet dat je alleen maar drums hoort; integendeel. Het is een fijne jazzrockfusionplaat vol gave composities van meneer Cobham zelf. Hij krijgt hulp van Mahavishnumaatje Jan Hammer en zo meer van die lui. Ik kocht deze (Japanse) cd overigens pas op 27 mei 2019. Soms valt een kwartje pas laat, hč.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 134 (John Zorn) Medeski, Martin & Wood - Book Of Angels Volume 11: Zaebos
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1554259-1275480877.jpeg.jpg)
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
nee, jij dan!
GCD 135 (John Zorn) Masada Quintet - Book Of Angels Volume 12: Stolas
Weer Masada, nu aangevuld met Joe Lovano. Het meest jazzy van de serie. En op deze speelt John Zorn (die de muziek schreef) ook zelf een stukje mee op een track, wat de enige keer in de serie is volgens mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 09-10-2020 17:16:34 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1919159-1321463582.jpeg.jpg)
Weer Masada, nu aangevuld met Joe Lovano. Het meest jazzy van de serie. En op deze speelt John Zorn (die de muziek schreef) ook zelf een stukje mee op een track, wat de enige keer in de serie is volgens mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 09-10-2020 17:16:34 ]
nee, jij dan!
Hé, koel! Wist helemaal niet dat MMW aan het boek der engelen hebben medegedaan. Geweldig trio.quote:
GCD 134 (John Zorn) Medeski, Martin & Wood - Book Of Angels Volume 11: Zaebos
[ afbeelding ]
Eentje meer richting de fusion. Medeski, Martin en Mood hebben alledrie op tientallen albums gespeeld, David Byrne, Morphine en The Lounge Lizzard, maar vooral ook veel met John Zorn.
Qua instrumentatie is het een trio van bass, drum en toetsen. Die best intens kunnen zijn op momenten
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0449: Billy Cobham - Crosswinds
Crosswinds is de waardige opvolger uit 1974, zij het dat het tempo van de composities wat lager ligt. Het lijkt wel of Cobham iets meer de tijd neemt om zijn melodieën en instrumentatie tot zijn recht te laten komen. De eerste plaatkant bevat een songsuite van vier stukken en op kant twee drie losse werken. Nogal wat groten spelen op dit album mee. John Abercrombie (gitaar en dood), Michael Brecker (blazers en dood), George Duke (toetsen en dood), om er maar een paar te noemen. Lekker werk weer. Mag samen met Spectrum tot de klassiekers van de jazzfusion gerekend. Ik kocht een Japanse remaster uit 2014 op 19 maart 2018. Waarom ook niet?
Crosswinds is de waardige opvolger uit 1974, zij het dat het tempo van de composities wat lager ligt. Het lijkt wel of Cobham iets meer de tijd neemt om zijn melodieën en instrumentatie tot zijn recht te laten komen. De eerste plaatkant bevat een songsuite van vier stukken en op kant twee drie losse werken. Nogal wat groten spelen op dit album mee. John Abercrombie (gitaar en dood), Michael Brecker (blazers en dood), George Duke (toetsen en dood), om er maar een paar te noemen. Lekker werk weer. Mag samen met Spectrum tot de klassiekers van de jazzfusion gerekend. Ik kocht een Japanse remaster uit 2014 op 19 maart 2018. Waarom ook niet?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
GCD 136 (John Zorn) Mycale - Book Of Angels Volume 13: Mycale
Een bijzondere in de reeks. Mycale is namelijk een (gelegenheids) a capella groep. En eerlijk gezegd, ik moet er een beetje voor in de stemming zijn, want deze kan maar zo heel op mijn zenuwen werken Vandaag gaat ie er lekker in trouwens.
Mycale zijn: Basya Schechter, Ayelet Rose Gottlieb, Malika Zarra en Sofia Rei. Een exotisch gezelschap uit de USA, Israel, Marokko en Argentinië. Ik ken eigenlijk alleen de laatste uit het rijtje, zij doet ook mee op het Songbook project waar ze enkele duetten zingt met Mike Patton.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2230442-1272544743.jpeg.jpg)
Een bijzondere in de reeks. Mycale is namelijk een (gelegenheids) a capella groep. En eerlijk gezegd, ik moet er een beetje voor in de stemming zijn, want deze kan maar zo heel op mijn zenuwen werken
Vandaag gaat ie er lekker in trouwens.Mycale zijn: Basya Schechter, Ayelet Rose Gottlieb, Malika Zarra en Sofia Rei. Een exotisch gezelschap uit de USA, Israel, Marokko en Argentinië. Ik ken eigenlijk alleen de laatste uit het rijtje, zij doet ook mee op het Songbook project waar ze enkele duetten zingt met Mike Patton.
![Mycale (John Zorn) - Mycale: Book of Angels Volume 13 (2010) [FULL ALBUM]](https://i.ytimg.com/vi/r-C8wf_8r_4/0.jpg)
nee, jij dan!
bazbo 0450: Joe Cocker - Live
Dit livealbum van meestervertolker Joe Cocker kochten we op 31 mei 1990 (het jaar dat het verscheen) en staat dus al meer dan dertig jaar in de kast. In het begin kwam hij er veel uit, maar de laatste vijfentwintig jaar niet. De plaat luistert als een soort Greatest Hits: al zijn bekende werken staan erop, van opener Feelin' Alright (oorspronkelijk van Traffic's Dave Mason) tot (Randy Newman's) Leave Your Hat On, van het (afschuwbare) Up Where We Belong tot aan het krachtige Unchain My Heart en van Beatles She Came In Through The Bathroom Window tot 's mans tot klassieker gemaakte With A Little Help From My Friends. De raspstem doet het in 1990 nog voortreffelijk. Prima plaat, eigenlijk. Enige rare is: er staan ook twee nieuwe studiostukken op en de reden ervan ontgaat me geheel (bovendien vind ik ze niet veel aan); er zouden toch wel meer goede live-uitvoeringen van de 1989/1990 tour beschikbaar moeten zijn?
Dit livealbum van meestervertolker Joe Cocker kochten we op 31 mei 1990 (het jaar dat het verscheen) en staat dus al meer dan dertig jaar in de kast. In het begin kwam hij er veel uit, maar de laatste vijfentwintig jaar niet. De plaat luistert als een soort Greatest Hits: al zijn bekende werken staan erop, van opener Feelin' Alright (oorspronkelijk van Traffic's Dave Mason) tot (Randy Newman's) Leave Your Hat On, van het (afschuwbare) Up Where We Belong tot aan het krachtige Unchain My Heart en van Beatles She Came In Through The Bathroom Window tot 's mans tot klassieker gemaakte With A Little Help From My Friends. De raspstem doet het in 1990 nog voortreffelijk. Prima plaat, eigenlijk. Enige rare is: er staan ook twee nieuwe studiostukken op en de reden ervan ontgaat me geheel (bovendien vind ik ze niet veel aan); er zouden toch wel meer goede live-uitvoeringen van de 1989/1990 tour beschikbaar moeten zijn?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0451: Coda - Sounds Of Passion
Neerlandsch fabrikaat. Dit album verscheen in 1986 en kocht ik destijds op vinyl (zie deze serie ergens in september 2018 of zo). Erik de Vroomen is toetsenist met een nogal donker wereldbeeld. Op de plaat staat het half uur lange titelstuk, dat onderverdeeld is in vijf delen en hel en verdoemenis verkondigt. Gunther Schwab blijkt een inspirator. De muziek is melodieuze prog, grotendeels instrumentaal. Soms complex, soms toegankelijker. Ik vind het uitermate gaaf. De plaat eindigt met twee kortere songs. De Vroomen krijgt hulp van Jack Witjes op gitaar, Jacky van Tongeren op bas en Mark Eshuis op drums. Ik vind de instrumentale passages nog altijd geweldig; de zang van Witjes kenmerkt zich door een tenenkrommend accent. In 2007 verscheen de plaat eindelijk op cd in een mooie remaster, met een extra plaatje en heel veel extra spul. Ik koop die op 5 december 2007. Vijf kwartier singelversies, demo's, remixen en de hele EP Crazy Fool And Dreamer zijn eigenlijk een beetje te veel van het goede, maar ik vind het af en toe fijn om te horen. De Vroomen maakt tien jaar later in 1996 nog een tweede plaat onder de naam Coda. Ik heb hem wel eens gehoord, maar vond hem niet zo wereldschokkend dat ik hem heb gekocht. Wat er verder ooit met meneer De Vroomen is gebeurd: geen idee, maar ik vrees hel en verdoemenis.
Neerlandsch fabrikaat. Dit album verscheen in 1986 en kocht ik destijds op vinyl (zie deze serie ergens in september 2018 of zo). Erik de Vroomen is toetsenist met een nogal donker wereldbeeld. Op de plaat staat het half uur lange titelstuk, dat onderverdeeld is in vijf delen en hel en verdoemenis verkondigt. Gunther Schwab blijkt een inspirator. De muziek is melodieuze prog, grotendeels instrumentaal. Soms complex, soms toegankelijker. Ik vind het uitermate gaaf. De plaat eindigt met twee kortere songs. De Vroomen krijgt hulp van Jack Witjes op gitaar, Jacky van Tongeren op bas en Mark Eshuis op drums. Ik vind de instrumentale passages nog altijd geweldig; de zang van Witjes kenmerkt zich door een tenenkrommend accent. In 2007 verscheen de plaat eindelijk op cd in een mooie remaster, met een extra plaatje en heel veel extra spul. Ik koop die op 5 december 2007. Vijf kwartier singelversies, demo's, remixen en de hele EP Crazy Fool And Dreamer zijn eigenlijk een beetje te veel van het goede, maar ik vind het af en toe fijn om te horen. De Vroomen maakt tien jaar later in 1996 nog een tweede plaat onder de naam Coda. Ik heb hem wel eens gehoord, maar vond hem niet zo wereldschokkend dat ik hem heb gekocht. Wat er verder ooit met meneer De Vroomen is gebeurd: geen idee, maar ik vrees hel en verdoemenis.
![CODA [Netherlands] ? Crazy Fool And Dreamer [1986]](https://i.ytimg.com/vi/oeArEr_pgmE/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0452: Coldplay - Live 2012
Deze cd met dvd kocht De Vrouw ergens in 2012 of 2012 voor zichzelf en De Zoon. Geen idee wanneer precies. Zij hebben hem ooit eens gehoord en gezien. Ik niet. Mij zegt het allemaal niet zo veel; ik heb me er nooit zo in verdiept. Het komt me allemaal erg bekend voor, alsof ik het bij andere bandjes ook eens heb gehoord. Het gaat mijn ene oor in en vliegt mijn andere oor ook weer uit. Wat gemakkelijk in het gehoor liggend, maar het beklijft niet. Ik vind het niet wat. Is dat erg?
Deze cd met dvd kocht De Vrouw ergens in 2012 of 2012 voor zichzelf en De Zoon. Geen idee wanneer precies. Zij hebben hem ooit eens gehoord en gezien. Ik niet. Mij zegt het allemaal niet zo veel; ik heb me er nooit zo in verdiept. Het komt me allemaal erg bekend voor, alsof ik het bij andere bandjes ook eens heb gehoord. Het gaat mijn ene oor in en vliegt mijn andere oor ook weer uit. Wat gemakkelijk in het gehoor liggend, maar het beklijft niet. Ik vind het niet wat. Is dat erg?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0453: Phil Collins - Face Value
Eerste soloplaat van Collins. De man vertelde zelf dat hij pas heel laat eigen stukken ging componeren en zijn eerste helemaal in z'n eentje geschreven lied was Misunderstanding, dat gelijk verscheen op de Genesisplaat Duke uit 1980. Dit soloalbum komt uit 1981! Het derde lied is overigens Behind The Lines, dat ook op Duke te horen was (het was zelfs het openingsnummer), maar hier krijgen we een soort stax-R&B-versie. Er staat wel meer van die gemakkelijkinhetgehoorliggende powerpoptetterdetetmateriaal op. Grote hit is natuurlijk In The Air Tonight. Onlangs ging een filmpje de sociale media over, waarin twee Amerikaanse tienerjongens dit nummer voor het eerst horen en als ik hun mimiek goed interpreteer, kan het hun goedkeuring krijgen. Ik kocht of kreeg de cd (een versie uit 1999, overigens) op 26 november 2000. Draai hem niet zo vaak, maar ik vind het een onderhoudende plaat.
Eerste soloplaat van Collins. De man vertelde zelf dat hij pas heel laat eigen stukken ging componeren en zijn eerste helemaal in z'n eentje geschreven lied was Misunderstanding, dat gelijk verscheen op de Genesisplaat Duke uit 1980. Dit soloalbum komt uit 1981! Het derde lied is overigens Behind The Lines, dat ook op Duke te horen was (het was zelfs het openingsnummer), maar hier krijgen we een soort stax-R&B-versie. Er staat wel meer van die gemakkelijkinhetgehoorliggende powerpoptetterdetetmateriaal op. Grote hit is natuurlijk In The Air Tonight. Onlangs ging een filmpje de sociale media over, waarin twee Amerikaanse tienerjongens dit nummer voor het eerst horen en als ik hun mimiek goed interpreteer, kan het hun goedkeuring krijgen. Ik kocht of kreeg de cd (een versie uit 1999, overigens) op 26 november 2000. Draai hem niet zo vaak, maar ik vind het een onderhoudende plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0454: Phil Collins - ... But Seriously
Na Face Value maakt Collins nog een paar soloplaten die ik niet heb. Het ging me wat te veel de aalgladde kwijlkant op. In 1989 komt hij dan met dit album. De Vrouw wilde hem destijds graag hebben en we kochten hem op 9 maart 1990. Het materiaal erop is afwisselend, van krachtige tetterdetet tot aan de kwijlsongs. En hits. Collins schrijft op deze plaat alle stukken zelf, geen covers of grote samenwerkingsverbanden meer. Tekstueel ontpopt hij zich als de met de zwakkeren in de samenleving begane mens De productie is zo gelikt als maar kan. Zal hem niet gauw meer draaien, maar heb wel weer een klein uur met plezier beluisterd.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 12-10-2020 19:38:31 ]
Na Face Value maakt Collins nog een paar soloplaten die ik niet heb. Het ging me wat te veel de aalgladde kwijlkant op. In 1989 komt hij dan met dit album. De Vrouw wilde hem destijds graag hebben en we kochten hem op 9 maart 1990. Het materiaal erop is afwisselend, van krachtige tetterdetet tot aan de kwijlsongs. En hits. Collins schrijft op deze plaat alle stukken zelf, geen covers of grote samenwerkingsverbanden meer. Tekstueel ontpopt hij zich als de met de zwakkeren in de samenleving begane mens De productie is zo gelikt als maar kan. Zal hem niet gauw meer draaien, maar heb wel weer een klein uur met plezier beluisterd.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 12-10-2020 19:38:31 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0455: Phil Collins - Serious Hits ... Live!
Tja, na zo'n enorm succesvol album en een zeer succesvolle toer kon een liveplaat niet uitblijven. De Vrouw wilde hem graag hebben en dus kocht ik hem voor haar op 8 maart 1991, toen hij net een tijdje uit was en De Vrouw net jarig was geweest. De plaat begint sterk met het uptempo Something Happened On The Way To Heaven, maar daarna komt de eerste kwijlsessie al. Gelukkig komen er daarna nog wel een boel sterke stukken. Wat minder vind ik zijn cover van You Can't Hurry Love, al begrijp ik dat je 'm live moet spelen. De uitvoering van In The Air Tonight haalt het natuurlijk nooit bij de originele studioversie, maar Sussudio en Easy Lover maken veel goed. Eigenlijk moet ik niet zeuren; dit is gewoon een heel degelijk livealbum dat een prima weergave is van wat Collins in die tijd deed. Schijnt ook een filmversie van te zijn.
Tja, na zo'n enorm succesvol album en een zeer succesvolle toer kon een liveplaat niet uitblijven. De Vrouw wilde hem graag hebben en dus kocht ik hem voor haar op 8 maart 1991, toen hij net een tijdje uit was en De Vrouw net jarig was geweest. De plaat begint sterk met het uptempo Something Happened On The Way To Heaven, maar daarna komt de eerste kwijlsessie al. Gelukkig komen er daarna nog wel een boel sterke stukken. Wat minder vind ik zijn cover van You Can't Hurry Love, al begrijp ik dat je 'm live moet spelen. De uitvoering van In The Air Tonight haalt het natuurlijk nooit bij de originele studioversie, maar Sussudio en Easy Lover maken veel goed. Eigenlijk moet ik niet zeuren; dit is gewoon een heel degelijk livealbum dat een prima weergave is van wat Collins in die tijd deed. Schijnt ook een filmversie van te zijn.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0456: Colosseum - Valentyne Suite
Klassieker uit 1970. Is de tweede plaat van Colosseum, de band van drummer Jon Hiseman, gitarist Clem Clempson en toetsenist Dave Greenslade. Dit trio vormt lang de vaste bezetting van de band, daarnaast zijn nog een zangert, bassist en saxofonist betrokken, maar die wisselen nogal eens van plaats op de daarop volgende platen. De band maakt nogal jazzy prog en is daarmee in kleine kring succesvol; later krijgt de groep een bredere erkenning. Terecht, want we krijgen hier een flnke portie kwaliteitsmuziek voorgeschoteld. De plaat begint een beetje rommelig met The Kettle, maar daarna gaat het de goede kant op. The Valentyne Suite beslaat de tweede plaatkant en is wel het hoogtepunt van het album. In 2017 verscheen de elpee opnieuw op cd, ditmaal uitgebreid met een boel extra's en alles bij elkaar zijn er zelfs twee plaatjes nodig. Niet echt, want de elpee duurde net vierendertig minuten en de tweede cd achtendertig. Dat had dus best op één plaatje gekund. Die dubbelcd kocht ik op 14 augustus 2017. Ik mocht Colosseum live zien en horen tijdens het Zappanale-festival in 2011, waar de band veel oud werk speelde en The Valentyne Suite de klapper was. Hiseman was er (nog), zijn vrouw Barbara Thompson (sax), Clempson, de ouwe Greenslade, maar het was zanger Chris Farlowe die de meeste indruk maakte. Allemensen, een oude en corpulente man, maar wat een dijk van een stem nog, zeg. En de plaat blijft gaaf.
Klassieker uit 1970. Is de tweede plaat van Colosseum, de band van drummer Jon Hiseman, gitarist Clem Clempson en toetsenist Dave Greenslade. Dit trio vormt lang de vaste bezetting van de band, daarnaast zijn nog een zangert, bassist en saxofonist betrokken, maar die wisselen nogal eens van plaats op de daarop volgende platen. De band maakt nogal jazzy prog en is daarmee in kleine kring succesvol; later krijgt de groep een bredere erkenning. Terecht, want we krijgen hier een flnke portie kwaliteitsmuziek voorgeschoteld. De plaat begint een beetje rommelig met The Kettle, maar daarna gaat het de goede kant op. The Valentyne Suite beslaat de tweede plaatkant en is wel het hoogtepunt van het album. In 2017 verscheen de elpee opnieuw op cd, ditmaal uitgebreid met een boel extra's en alles bij elkaar zijn er zelfs twee plaatjes nodig. Niet echt, want de elpee duurde net vierendertig minuten en de tweede cd achtendertig. Dat had dus best op één plaatje gekund. Die dubbelcd kocht ik op 14 augustus 2017. Ik mocht Colosseum live zien en horen tijdens het Zappanale-festival in 2011, waar de band veel oud werk speelde en The Valentyne Suite de klapper was. Hiseman was er (nog), zijn vrouw Barbara Thompson (sax), Clempson, de ouwe Greenslade, maar het was zanger Chris Farlowe die de meeste indruk maakte. Allemensen, een oude en corpulente man, maar wat een dijk van een stem nog, zeg. En de plaat blijft gaaf.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0457: Comus - First Utterance
Cultklassier uit 1971. Deed destijds helemaal niets in de hitlijsten, maar in de loop der jaren verkreeg het een bijna mytische status. Griezelfolk, akoestische acidrock, hoe u het ook wilt noemen. Intrigerend en berengaaf ook. Onconventionele akoestische songs over verkrachting, lustmoord, psychose of ander fijns, vaak eerder vanuit het perspectief van de dader dan vanuit het slachtoffer. Gitaar, fluit, percussie en bij vlagen hysterische zang. Prachtplaat. Pas in 2018 kwam een mooie remaster uit met wat extra materiaal erbij op en ik kocht die op 30 juli van dat jaar, toen hij net uit was, want ik zat al een paar jaar te azen op een gelegenheid de plaat eens te beluisteren én aan te schaffen.
Cultklassier uit 1971. Deed destijds helemaal niets in de hitlijsten, maar in de loop der jaren verkreeg het een bijna mytische status. Griezelfolk, akoestische acidrock, hoe u het ook wilt noemen. Intrigerend en berengaaf ook. Onconventionele akoestische songs over verkrachting, lustmoord, psychose of ander fijns, vaak eerder vanuit het perspectief van de dader dan vanuit het slachtoffer. Gitaar, fluit, percussie en bij vlagen hysterische zang. Prachtplaat. Pas in 2018 kwam een mooie remaster uit met wat extra materiaal erbij op en ik kocht die op 30 juli van dat jaar, toen hij net uit was, want ik zat al een paar jaar te azen op een gelegenheid de plaat eens te beluisteren én aan te schaffen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0458: Paolo Conte - Collezione
Een verzamelplaat van deze Italiaanse songsmid uit 1988. Deze is opmerkelijk alleen in Nederland uitgegeven. Kennelijk zat de Nederlandse markt te springen om een verzamelalbum van deze legendarische componist en instrumentalist. Wij kochten de cd op 22 augustus 1989. De bard zingt zijn fraai georkestreerde liederen met zijn raspige stem alsof hij je een verhaal vertelt tussen twee halen aan zijn sigaret door. Met natuurlijk die ene grote hit ertussen. Echter, veel van zijn composities mogen zich meten met die van groten. Bij vlagen heeft het veel weg van wat Tom Waits halverwege/eind jaren zeventig deed, bij andere vlagen hoor je de nostalgica ŕ la Sinatra. Meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord, deze cd en kijk bij het beluisteren verrast op. Soms grenzend aan de edelkitsch en toch vind ik het stiekem schitterend.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 12-10-2020 15:51:48 ]
Een verzamelplaat van deze Italiaanse songsmid uit 1988. Deze is opmerkelijk alleen in Nederland uitgegeven. Kennelijk zat de Nederlandse markt te springen om een verzamelalbum van deze legendarische componist en instrumentalist. Wij kochten de cd op 22 augustus 1989. De bard zingt zijn fraai georkestreerde liederen met zijn raspige stem alsof hij je een verhaal vertelt tussen twee halen aan zijn sigaret door. Met natuurlijk die ene grote hit ertussen. Echter, veel van zijn composities mogen zich meten met die van groten. Bij vlagen heeft het veel weg van wat Tom Waits halverwege/eind jaren zeventig deed, bij andere vlagen hoor je de nostalgica ŕ la Sinatra. Meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord, deze cd en kijk bij het beluisteren verrast op. Soms grenzend aan de edelkitsch en toch vind ik het stiekem schitterend.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 12-10-2020 15:51:48 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0459: Continuum - Continuum I - The Continuum Recyclings Volume I
Continuum is een samenwerking tussen de Nederlander Dirk Serries en ene meneer Steven Wilson. Op allerlei andere sites staat deze samenwerking gecatalogiseerd onder de naam van Wilson, maar bij mij staat hij in de kast bij de C. In 2006 verscheen het album Continuum I op vinyl en in 2016 kwam dit boxje met een uitgebreide versie op twee plaatjes. Ik kocht dat mooie doosje (met schitterende foto's van Carl Glover) op 15 juni 2016. Continuum is een project van ambient muziek. Beide heren spelen gitaar en toetsen die via de laptob allerlei bewerkingen ondergaan. Trage, langgerekte tonen, die een veelal rustige, maar soms ook beklemmende atmosfeer oproepen. Op het eerste plaatje drie elpeekantlange stukken, op het tweede vier ook elpeekantlange 'recyclings'. Prachtig.
Continuum is een samenwerking tussen de Nederlander Dirk Serries en ene meneer Steven Wilson. Op allerlei andere sites staat deze samenwerking gecatalogiseerd onder de naam van Wilson, maar bij mij staat hij in de kast bij de C. In 2006 verscheen het album Continuum I op vinyl en in 2016 kwam dit boxje met een uitgebreide versie op twee plaatjes. Ik kocht dat mooie doosje (met schitterende foto's van Carl Glover) op 15 juni 2016. Continuum is een project van ambient muziek. Beide heren spelen gitaar en toetsen die via de laptob allerlei bewerkingen ondergaan. Trage, langgerekte tonen, die een veelal rustige, maar soms ook beklemmende atmosfeer oproepen. Op het eerste plaatje drie elpeekantlange stukken, op het tweede vier ook elpeekantlange 'recyclings'. Prachtig.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0460: Continuum - Continuum II - The Continuum Recyclings Volume II
Continuum is een samenwerking tussen de Nederlander Dirk Serries en ene meneer Steven Wilson. Op allerlei andere sites staat deze samenwerking gecatalogiseerd onder de naam van Wilson, maar bij mij staat hij in de kast bij de C. In 2006 verscheen het album Continuum II op vinyl en in 2016 kwam dit boxje met een uitgebreide versie op twee plaatjes. Ik kocht dat mooie doosje (met schitterende foto's van Carl Glover) op 15 juni 2016. Continuum is een project van ambient muziek. Beide heren spelen gitaar en toetsen die via de laptob allerlei bewerkingen ondergaan. Trage, langgerekte tonen, die een veelal rustige, maar soms ook beklemmende atmosfeer oproepen. Op het eerste plaatje drie elpeekantlange stukken, op het tweede vier ook elpeekantlange 'recyclings'. Prachtig.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 13-10-2020 15:56:04 ]
Continuum is een samenwerking tussen de Nederlander Dirk Serries en ene meneer Steven Wilson. Op allerlei andere sites staat deze samenwerking gecatalogiseerd onder de naam van Wilson, maar bij mij staat hij in de kast bij de C. In 2006 verscheen het album Continuum II op vinyl en in 2016 kwam dit boxje met een uitgebreide versie op twee plaatjes. Ik kocht dat mooie doosje (met schitterende foto's van Carl Glover) op 15 juni 2016. Continuum is een project van ambient muziek. Beide heren spelen gitaar en toetsen die via de laptob allerlei bewerkingen ondergaan. Trage, langgerekte tonen, die een veelal rustige, maar soms ook beklemmende atmosfeer oproepen. Op het eerste plaatje drie elpeekantlange stukken, op het tweede vier ook elpeekantlange 'recyclings'. Prachtig.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 13-10-2020 15:56:04 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ja, dat hierboven was bijna één-op-één kopiëren en plakken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0461: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Ry Cooder
Een rij Ry. Zijn eerste elf soloplaten zitten in een mooi boxje dat in 2013 verscheen en ik kocht op 1 februari 2014. In 1970 brengt Cooder zijn eerste soloplaat uit. Eerder was hij vooral werkzaam voor anderen, waaronder Taj Mahal & The Rising Sons, Captain Beefheart, Randy Newman, The Rolling Stones en Little Feat. Op Ry Cooder begint hij met zijn onderzoek naar de wortels van de Amerikaanse muziek. Dat doet hij door allerlei klassiekers te spelen en daar zijn geheel eigen draai aan te geven. Zijn karakteristieke akoestische slidegitaar bepaalt het geluid, maar ook zijn wat nasale en donkere stem geven de muziek een geheel eigen kleur. Daarnaast krijg hij hulp. Op de lijst staan mensen als Van Dyke Parks, Ritchie Hayward (van Little Feat), Roy Estrada (van Frank Zappa's Mothers) en Max Bennett. Krap dertig minuten duurt zijn debuut, maar het is lekker.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 14-10-2020 09:06:20 ]
Een rij Ry. Zijn eerste elf soloplaten zitten in een mooi boxje dat in 2013 verscheen en ik kocht op 1 februari 2014. In 1970 brengt Cooder zijn eerste soloplaat uit. Eerder was hij vooral werkzaam voor anderen, waaronder Taj Mahal & The Rising Sons, Captain Beefheart, Randy Newman, The Rolling Stones en Little Feat. Op Ry Cooder begint hij met zijn onderzoek naar de wortels van de Amerikaanse muziek. Dat doet hij door allerlei klassiekers te spelen en daar zijn geheel eigen draai aan te geven. Zijn karakteristieke akoestische slidegitaar bepaalt het geluid, maar ook zijn wat nasale en donkere stem geven de muziek een geheel eigen kleur. Daarnaast krijg hij hulp. Op de lijst staan mensen als Van Dyke Parks, Ritchie Hayward (van Little Feat), Roy Estrada (van Frank Zappa's Mothers) en Max Bennett. Krap dertig minuten duurt zijn debuut, maar het is lekker.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 14-10-2020 09:06:20 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0462: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Into The Purple Valley
Tweede plaatje in de doos. Op Into The Purple Valley uit 1971 pakt Cooder nogal uit. Niet alleen ziet de hoes er een stuk kleurrijker uit, ook het geluid is helemaal anders. Uitgebreide instrumentatie, meer uptempo en vrolijker spul. Wat is gebleven is zijn zoektocht naar de Amerikaanse muziek die hij dan weer helemaal naar zijn eigen hand zet. Heerlijk. Klassieker.
Tweede plaatje in de doos. Op Into The Purple Valley uit 1971 pakt Cooder nogal uit. Niet alleen ziet de hoes er een stuk kleurrijker uit, ook het geluid is helemaal anders. Uitgebreide instrumentatie, meer uptempo en vrolijker spul. Wat is gebleven is zijn zoektocht naar de Amerikaanse muziek die hij dan weer helemaal naar zijn eigen hand zet. Heerlijk. Klassieker.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0463: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Boomer's Story
Derde plaatje uit de Rydoos. Boomer's Story uit 1972 vertelt nog meer verhalen uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. De slide heeft hier echt de hoofdrol en de instrumentatie is wat spaarzamer. Geen tetterdetetblazers zoals op de voorganger. Hulp is er onder andere van Jim Keltner, Roger Hawkins, Jim Dickinson en Randy Newman. Paar instrumentaaltjes ook. Heerlijke rammelrock.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-10-2020 11:41:08 ]
Derde plaatje uit de Rydoos. Boomer's Story uit 1972 vertelt nog meer verhalen uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. De slide heeft hier echt de hoofdrol en de instrumentatie is wat spaarzamer. Geen tetterdetetblazers zoals op de voorganger. Hulp is er onder andere van Jim Keltner, Roger Hawkins, Jim Dickinson en Randy Newman. Paar instrumentaaltjes ook. Heerlijke rammelrock.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-10-2020 11:41:08 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0464: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Paradise And Lunch
Vierde plaatje uit de Rybox. Paradise And Lunch kwam uit in 1974 en kenmerkt zich door een wat laidback atmosfeer. Nog altijd zijn er de jazz, blues, roots standards en obscure Amerikaanse songs en Cooder maakt het zich allemaal zeer eigen. Allerlei lui komen weer helpen, maar het meest opvallend is het 'koor' van Bobby King, Gene Mumford, Bill Johnson, George McCurn, Walter Cook, Richard Jones, Russ Titelman en Karl Russell, hetgeen bijna een gospelgeluid oplevert. Enkele van deze zangerds zal Cooder nog veel inzetten op zijn volgende platen. Samen met de subtiele hoempapablazers maakt het me erg blij. Fijn album weer.
Vierde plaatje uit de Rybox. Paradise And Lunch kwam uit in 1974 en kenmerkt zich door een wat laidback atmosfeer. Nog altijd zijn er de jazz, blues, roots standards en obscure Amerikaanse songs en Cooder maakt het zich allemaal zeer eigen. Allerlei lui komen weer helpen, maar het meest opvallend is het 'koor' van Bobby King, Gene Mumford, Bill Johnson, George McCurn, Walter Cook, Richard Jones, Russ Titelman en Karl Russell, hetgeen bijna een gospelgeluid oplevert. Enkele van deze zangerds zal Cooder nog veel inzetten op zijn volgende platen. Samen met de subtiele hoempapablazers maakt het me erg blij. Fijn album weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD116
Bij de green naugahyde LP zat ook een cdtje die heb ik in de kast gezet. Dit is de comeback van primus naar 8 jaar lang niets van zich hebben laten horen. Dit ging ook weer gepaard met optredens, heb ze in paradiso gezien dat was echt heel tof. Was ook zo concert waarvoor ik rond belde en iedereen gelijk zonder twijfel "ja" zei. Erg leuke avond Een goede comeback plaat
Bij de green naugahyde LP zat ook een cdtje die heb ik in de kast gezet. Dit is de comeback van primus naar 8 jaar lang niets van zich hebben laten horen. Dit ging ook weer gepaard met optredens, heb ze in paradiso gezien dat was echt heel tof. Was ook zo concert waarvoor ik rond belde en iedereen gelijk zonder twijfel "ja" zei. Erg leuke avond
Een goede comeback plaat 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD117
Het eerste solo album van Mike Patton adult themes for voice. De allereerste release op tzadik (nummer 0) en op de obistrip bij het album aangekondigd als "Experimental sounds never imagined possible from just voice and microphone". En dat klopt wel aardig, gevolgd door "An absolute classic" en dat weiger ik te betwijfelen een rare plaat is het zeker maar dit heeft nooit zoden aan de dijk kunnen zetten omdat het vooral niet heel veel meer is als een collectie van geluiden bijzondere geluiden maar dat is het echt wel Prijsnummers zijn guinnea pig #1 tot en met guinnea pig #4
Het eerste solo album van Mike Patton adult themes for voice. De allereerste release op tzadik (nummer 0) en op de obistrip bij het album aangekondigd als "Experimental sounds never imagined possible from just voice and microphone". En dat klopt wel aardig, gevolgd door "An absolute classic" en dat weiger ik te betwijfelen een rare plaat is het zeker maar dit heeft nooit zoden aan de dijk kunnen zetten omdat het vooral niet heel veel meer is als een collectie van geluiden
bijzondere geluiden maar dat is het echt wel Prijsnummers zijn guinnea pig #1 tot en met guinnea pig #4 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0465: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Chicken Skin Music
Vijfde plaatje in de doos. Op dit album uit 1976 breidt Cooder zijn verkenningstocht door de Amerikaanse muziek uit met Texmex, de klanken uit het grensgebied tussen Texas en Mexico. Meest opvallende is het gebruik van de accordeon, bespeeld door Flaco Jimenez. Daarnaast draait het koortje met Bobby King erin overuren. Heerlijke mix dit en de plaat gooit hoge ogen in mijn lijstje van 'Beste albums ooit'. Afsluiter Goodnight Irene is Cooder's 'grote hit', een folk standard, vanuit historisch perspectief over een verloren liefde (de vrouw in kwestie is waarschijnlijk een hoer).
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2020 07:44:13 ]
Vijfde plaatje in de doos. Op dit album uit 1976 breidt Cooder zijn verkenningstocht door de Amerikaanse muziek uit met Texmex, de klanken uit het grensgebied tussen Texas en Mexico. Meest opvallende is het gebruik van de accordeon, bespeeld door Flaco Jimenez. Daarnaast draait het koortje met Bobby King erin overuren. Heerlijke mix dit en de plaat gooit hoge ogen in mijn lijstje van 'Beste albums ooit'. Afsluiter Goodnight Irene is Cooder's 'grote hit', een folk standard, vanuit historisch perspectief over een verloren liefde (de vrouw in kwestie is waarschijnlijk een hoer).
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2020 07:44:13 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0466: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Show Time
Zesde plaatje uit de doos. Dit livealbum verscheen oorspronkelijk in 1977. Cooder krijgt ondersteuning van drums, bas, saxofoon en de accordeon van Flaco Jimenez. Daarnaast is het koor van Bobby King, Terry Evans en Eldridge King present. Acht stukken slechts op de plaat, maar we krijgen een mooi beeld van wat Cooder destijds op het podium deed. Hij giet de klassieke Amerikaanse deunen weer in zijn geheel eigen jasje en lardeert dat met zijn vloeiende slidespel. Dat jaar verschijnt Cooder met zijn band op de Britse televisie in het programma Old Grey Whistle Test en laat daar zien en horen wat hij doet. Is veel van op YT te vinden en het is fenomenaal.
Zesde plaatje uit de doos. Dit livealbum verscheen oorspronkelijk in 1977. Cooder krijgt ondersteuning van drums, bas, saxofoon en de accordeon van Flaco Jimenez. Daarnaast is het koor van Bobby King, Terry Evans en Eldridge King present. Acht stukken slechts op de plaat, maar we krijgen een mooi beeld van wat Cooder destijds op het podium deed. Hij giet de klassieke Amerikaanse deunen weer in zijn geheel eigen jasje en lardeert dat met zijn vloeiende slidespel. Dat jaar verschijnt Cooder met zijn band op de Britse televisie in het programma Old Grey Whistle Test en laat daar zien en horen wat hij doet. Is veel van op YT te vinden en het is fenomenaal.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0467: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Jazz
Zevende plaat in de doos. Misschien is dit óók wel de beste Cooder ooit. Deze heb ik sinds halverwege de jaren tachtig ook op vinyl en ik weet dat ik hem toen echt ontzettend veel heb gedraaid. Cooder gaat op deze plaat nóg weer een stapje verder. Gospelhoempapa, de rare jazz van Bix Beiderbecke, Spaanse invloeden: gekker kan eigenlijk niet, maar Cooder weet er een zeer mooi geheel van te bakken. De plaat bevat wat minder vocaal werk. Een enorm arsenaal aan muzikanten draagt bij, waaronder blazers en achtergrondzangers. Meest in het oog springend is collegagitarist David Lindley. Tjonge, wat een prachtplaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2020 08:41:28 ]
Zevende plaat in de doos. Misschien is dit óók wel de beste Cooder ooit. Deze heb ik sinds halverwege de jaren tachtig ook op vinyl en ik weet dat ik hem toen echt ontzettend veel heb gedraaid. Cooder gaat op deze plaat nóg weer een stapje verder. Gospelhoempapa, de rare jazz van Bix Beiderbecke, Spaanse invloeden: gekker kan eigenlijk niet, maar Cooder weet er een zeer mooi geheel van te bakken. De plaat bevat wat minder vocaal werk. Een enorm arsenaal aan muzikanten draagt bij, waaronder blazers en achtergrondzangers. Meest in het oog springend is collegagitarist David Lindley. Tjonge, wat een prachtplaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2020 08:41:28 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0468: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Bop Till You Drop
Achtste plaatje in de doos. Deze achtste soloplaat van Ry Cooder uit 1979 was zo ongeveer de eerste plaat die op digitale wijze is opgenomen. Cooder schotelt ons ditmaal allerlei rhythm and blues en rock and roll klassiekers voor, die hij dan weer volledig naar zijn eigen hand zet. De plaat opent bijvoorbeeld met het door Elvis Presley bekend geworden Little Sister en verderop horen we de Fontella McClure-hiet Don't Mess Up A Good Thing, waarop Chaka Khan komt meezingen, net als op Down In Hollywood. Tussendoor snerpt Cooder op zijn slide. Fijn, kristalhelder album. Ik heb deze plaat net als Chicken Skin Music ook in eerdere versies op cd, maar die staat ergens ver weg in een kast, verstopt achter een andere rij cd's.
Achtste plaatje in de doos. Deze achtste soloplaat van Ry Cooder uit 1979 was zo ongeveer de eerste plaat die op digitale wijze is opgenomen. Cooder schotelt ons ditmaal allerlei rhythm and blues en rock and roll klassiekers voor, die hij dan weer volledig naar zijn eigen hand zet. De plaat opent bijvoorbeeld met het door Elvis Presley bekend geworden Little Sister en verderop horen we de Fontella McClure-hiet Don't Mess Up A Good Thing, waarop Chaka Khan komt meezingen, net als op Down In Hollywood. Tussendoor snerpt Cooder op zijn slide. Fijn, kristalhelder album. Ik heb deze plaat net als Chicken Skin Music ook in eerdere versies op cd, maar die staat ergens ver weg in een kast, verstopt achter een andere rij cd's.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD118
De tweede solo plaat van ene Mike Patton uit 1997 2 jaar voordat hij veel interesantere dingen ging doen met Fantômas. Hierop niet alleen maar voice maar ook een beetje cello gitaar en andere instrumenten van tzadik locals Erik Friedlander, William Winant, Marc Ribot en John Zorn. Het thema van deze plaat zijn gerechten en elk nummer is dus een gerechtje. Waarvan je soms wat geluid hoort terugkomen (het snijden van groenten of het bakken van dingen). De hoes is misschien wel het interesantste aan dit album daarop zie je namelijk een zogenaamde Noise box of intonarumori https://en.wikipedia.org/wiki/Intonarumori van Luigi Russolo één van de eerste noise muzikanten hij maakte deze muziek zo rond 1913. Volledig acoustisch maar wel met als doel om industrieel geluid op het podium te brengen.
De noise boxes zijn niet bewaard gebleven maar wel nagemaakt. Dus in plaats van een nummer van deze cd (die overigens wel een stuk relaxter is dan zijn voorganger) een opname van nagemaakt intonarumori als ode aan het noise genre!
De tweede solo plaat van ene Mike Patton uit 1997 2 jaar voordat hij veel interesantere dingen ging doen met Fantômas. Hierop niet alleen maar voice maar ook een beetje cello gitaar en andere instrumenten van tzadik locals Erik Friedlander, William Winant, Marc Ribot en John Zorn. Het thema van deze plaat zijn gerechten en elk nummer is dus een gerechtje. Waarvan je soms wat geluid hoort terugkomen (het snijden van groenten of het bakken van dingen). De hoes is misschien wel het interesantste aan dit album daarop zie je namelijk een zogenaamde Noise box of intonarumori https://en.wikipedia.org/wiki/Intonarumori van Luigi Russolo één van de eerste noise muzikanten hij maakte deze muziek zo rond 1913. Volledig acoustisch maar wel met als doel om industrieel geluid op het podium te brengen.
De noise boxes zijn niet bewaard gebleven maar wel nagemaakt. Dus in plaats van een nummer van deze cd (die overigens wel een stuk relaxter is dan zijn voorganger) een opname van nagemaakt intonarumori als ode aan het noise genre!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD119
Een greatest hits (heb zo min mogelijk greatest hits albums) maar wat valt er te zeggen erg degelijke zeg maar verdomd goede band. Heb nooit echte albums van ze gekocht en dat is eigenlijk stom. Maar op deze verzamelaar is het gewoon alle dertien goed, het zijn er 16 maar zit geen slecht nummer tussen.
Een greatest hits (heb zo min mogelijk greatest hits albums) maar wat valt er te zeggen erg degelijke zeg maar verdomd goede band. Heb nooit echte albums van ze gekocht en dat is eigenlijk stom. Maar op deze verzamelaar is het gewoon alle dertien goed, het zijn er 16 maar zit geen slecht nummer tussen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
ps. every breath you take is voor altijd vermoord door puff daddy... 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD120
Na het ene legendarische album een andere, het tweede "solo" album van Iggy pop Lust for life. Dat na de eerste de tweede samenwerking is met david bowie. Toeval wil het dat ik net de stripreeks "watchmen" heb gelezen waar veel muziek in voorkomt. Het is gebaseerd op een regel uit desolation row maar één hoofdstuk begint met een zin uit "neighborhood threat', daarnaast de knallers lust for life en the passenger maken het al een pracht album
Na het ene legendarische album een andere, het tweede "solo" album van Iggy pop Lust for life. Dat na de eerste de tweede samenwerking is met david bowie. Toeval wil het dat ik net de stripreeks "watchmen" heb gelezen waar veel muziek in voorkomt. Het is gebaseerd op een regel uit desolation row maar één hoofdstuk begint met een zin uit "neighborhood threat', daarnaast de knallers lust for life en the passenger maken het al een pracht album
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD120
De live plaat van portishead wat gelijk een hele mooie best of is van de eerste twee platen. En ook nog eens prachtig uitgevoerd met een klassiek orkest erbij, pareltje Sowieso heeft portishead een klein maar wel erg geweldig ouevre.
De live plaat van portishead wat gelijk een hele mooie best of is van de eerste twee platen. En ook nog eens prachtig uitgevoerd met een klassiek orkest erbij, pareltje
Sowieso heeft portishead een klein maar wel erg geweldig ouevre. 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0469: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Borderline
Negende plaatje uit de Cooderdoos. Op Borderline uit 1980 gaat Cooder wars van alles wat hip is met waar hij donders goed in is: het zich volledig eigen maken van de Amerikaanse rootsmuziek. Het koortje met Bobby King is er weer, Jim Keltner op drums en natuurlijk die fantastische slidegitaar van Ry zelf. Op het repertoire dit keer maar liefst twee stukken van John Hiatt en verder een allegaartje van oude en nieuwe liederen. Geen opvallende uitschieter in het oeuvre, maar een oerdegelijke en hoogstvermakelijke plaat vol sterk spul: Crazy 'Bout An Automobile, Why Don't You Try Me, Speedo: erg prettig.
Negende plaatje uit de Cooderdoos. Op Borderline uit 1980 gaat Cooder wars van alles wat hip is met waar hij donders goed in is: het zich volledig eigen maken van de Amerikaanse rootsmuziek. Het koortje met Bobby King is er weer, Jim Keltner op drums en natuurlijk die fantastische slidegitaar van Ry zelf. Op het repertoire dit keer maar liefst twee stukken van John Hiatt en verder een allegaartje van oude en nieuwe liederen. Geen opvallende uitschieter in het oeuvre, maar een oerdegelijke en hoogstvermakelijke plaat vol sterk spul: Crazy 'Bout An Automobile, Why Don't You Try Me, Speedo: erg prettig.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0470: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - The Slide Area
Tiende plaatje uit de Rybox. Op The Slide Area uit 1982 doet John Hiatt mee als gastzanger, maar er staan geen composities van hem op. Vijf van de acht zijn (mede) geschreven door Cooder zelf en dat is nogal een unicum. Daarnaast vinden we twee opvallende covers: Carl Perkins' Blue Suede Shoes en Dylan's I Need A Woman. Cooder brengt ze weer alsof het zijn eigen werk is, het koortje van Bobby King en co zijn als vanouds en Cooders slidespel is fenomenaal. Toch lijkt dit album vol funky rhythm and blues een beetje tegen te vallen. Het is allemaal wat meer van hetzelfde goede dat we al van hem kennen. Niettemin is dit een zeer onderhoudend album.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-10-2020 09:48:42 ]
Tiende plaatje uit de Rybox. Op The Slide Area uit 1982 doet John Hiatt mee als gastzanger, maar er staan geen composities van hem op. Vijf van de acht zijn (mede) geschreven door Cooder zelf en dat is nogal een unicum. Daarnaast vinden we twee opvallende covers: Carl Perkins' Blue Suede Shoes en Dylan's I Need A Woman. Cooder brengt ze weer alsof het zijn eigen werk is, het koortje van Bobby King en co zijn als vanouds en Cooders slidespel is fenomenaal. Toch lijkt dit album vol funky rhythm and blues een beetje tegen te vallen. Het is allemaal wat meer van hetzelfde goede dat we al van hem kennen. Niettemin is dit een zeer onderhoudend album.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-10-2020 09:48:42 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0471: Ry Cooder - Ry Cooder 1970-1987 - Get Rhythm
Elfde plaatje uit de Cooderdoos. Get Rhythm komt uit 1987. Ik heb hem ook 'gewoon' op cd, al staat die ergens ver weg in een kast achter een rij andere cd's. Dit is echt een heerlijk album. Het begint gelijk al supergaaf met het titelnummer (van Johnny Cash), waarin Ry zijn elektrische slide laat gieren. Er staat meer lekker spul op. Chuck Berry's Thirteen Question Method bijvoorbeeld, dat Cooder akoestisch vertolkt, of het brute I Can Tell By The Way You Smell. Across The Borderline schrijft hij samen met John Hiatt en is in een andere versie ook terug te vinden op de soundtrack Paris, Texas. Ook opvallend is Elvis' All Shook Up. Flaco Jimenez is weer terug op accordeon, Van Dyke Parks, Jim Keltner is er en natuurlijk weer het koortje van Bobby King en de zijnen. Kortom: hoogtepunt in Cooders rijke oeuvre en laatste plaatje uit deze dikke doos.
Elfde plaatje uit de Cooderdoos. Get Rhythm komt uit 1987. Ik heb hem ook 'gewoon' op cd, al staat die ergens ver weg in een kast achter een rij andere cd's. Dit is echt een heerlijk album. Het begint gelijk al supergaaf met het titelnummer (van Johnny Cash), waarin Ry zijn elektrische slide laat gieren. Er staat meer lekker spul op. Chuck Berry's Thirteen Question Method bijvoorbeeld, dat Cooder akoestisch vertolkt, of het brute I Can Tell By The Way You Smell. Across The Borderline schrijft hij samen met John Hiatt en is in een andere versie ook terug te vinden op de soundtrack Paris, Texas. Ook opvallend is Elvis' All Shook Up. Flaco Jimenez is weer terug op accordeon, Van Dyke Parks, Jim Keltner is er en natuurlijk weer het koortje van Bobby King en de zijnen. Kortom: hoogtepunt in Cooders rijke oeuvre en laatste plaatje uit deze dikke doos.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD121
Na 2 platen en een liveplaat in de jaren 90 was er heel lang niets. En toen was daar ineens een derde album in 2008 en wat voor heen. Een ander geluid maar toch onmiskenbaar portishead, de sampletjes en het scratchen zijn verdwenen en de beats zijn electronische, het geluid van beth gibbons blijft onmiskenbaar. De nummers knallen erin het is wat minder laidback maar dat maakt zeker niet uit want het maakt deze plaat een van de spannender trip-hop platen, de pioniers blijven het kunnen
Na 2 platen en een liveplaat in de jaren 90 was er heel lang niets. En toen was daar ineens een derde album in 2008 en wat voor heen. Een ander geluid maar toch onmiskenbaar portishead, de sampletjes en het scratchen zijn verdwenen en de beats zijn electronische, het geluid van beth gibbons blijft onmiskenbaar. De nummers knallen erin het is wat minder laidback maar dat maakt zeker niet uit want het maakt deze plaat een van de spannender trip-hop platen, de pioniers blijven het kunnen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0472: Ry Cooder - Get Rhythm
Deze cd-single verscheen in 1988. Sinds 24 januari 1989 heb ik hem. Het is een 3" minicd, maar er zit een witte plastic verwijderbare ring omheen, zodat hij in alle cd-spelers past. Ik had het nog nooit gezien. Het titelnummer van Get Rhythm giert er weer lekker in. Daarna komt Get Your Lies Straight van de Get Rhythm-sessies, maar dat niet op de cd/elpee staat. Ten slotte volgen nog twee bekende liederen: Down In Hollywood van Bop Till You Drop en 634-5789 van Borderline. Veertien minuutjes knallen.
Deze cd-single verscheen in 1988. Sinds 24 januari 1989 heb ik hem. Het is een 3" minicd, maar er zit een witte plastic verwijderbare ring omheen, zodat hij in alle cd-spelers past. Ik had het nog nooit gezien. Het titelnummer van Get Rhythm giert er weer lekker in. Daarna komt Get Your Lies Straight van de Get Rhythm-sessies, maar dat niet op de cd/elpee staat. Ten slotte volgen nog twee bekende liederen: Down In Hollywood van Bop Till You Drop en 634-5789 van Borderline. Veertien minuutjes knallen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Maar waar blijft nr 4:
https://www.nme.com/news/music/portishead-25-1303426
https://www.factmag.com/2014/02/27/portishead-writing-new-album/
https://www.upvenue.com/a(...)se-fourth-album.html
https://rateyourmusic.com/board_message?message_id=6586245
https://www.nme.com/news/music/portishead-25-1303426
https://www.factmag.com/2014/02/27/portishead-writing-new-album/
https://www.upvenue.com/a(...)se-fourth-album.html
https://rateyourmusic.com/board_message?message_id=6586245
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Geoff Barrow klaagt op twitter nog wel eens dat beak> als zijproject van hem wordt gezien terwijl hij meer muziek en langer actief in beak> zit dan in portisheadquote:Op vrijdag 16 oktober 2020 10:41 schreef EP3 het volgende:
Maar waar blijft nr 4:
https://www.nme.com/news/music/portishead-25-1303426
https://www.factmag.com/2014/02/27/portishead-writing-new-album/
https://www.upvenue.com/a(...)se-fourth-album.html
https://rateyourmusic.com/board_message?message_id=6586245
portishead is dus eigenlijk maar een zij-projectje.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD122
Tijd voor nog een engels electropsychedelische plaat dit maal evil heat van primal scream. Waar ze ook wel gewoon gitaar gebaseerde psych hebben gemaakt is deze plaat heel electronisch, maar niet minder psychedelisch. Hierop staan ook bijdragen van robert plant op mondharmonica (:o echt of samples weet ik niet) en Kate moss als hijgmeisje op hun versie van some velvet morning.
Wederom een band waar ik eigenlijk meer werk van zou moeten hebben....
Tijd voor nog een engels electropsychedelische plaat dit maal evil heat van primal scream. Waar ze ook wel gewoon gitaar gebaseerde psych hebben gemaakt is deze plaat heel electronisch, maar niet minder psychedelisch. Hierop staan ook bijdragen van robert plant op mondharmonica (:o echt of samples weet ik niet) en Kate moss als hijgmeisje op hun versie van some velvet morning.
Wederom een band waar ik eigenlijk meer werk van zou moeten hebben....
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Geoff Barrow is geweldig op Twitter, altijd erg entertainingquote:
[..]
Geoff Barrow klaagt op twitter nog wel eens dat beak> als zijproject van hem wordt gezien terwijl hij meer muziek en langer actief in beak> zit dan in portishead
Die 3e Portishead is wel mijn favoriet denk ik. Die eerste veel te vaak gehoord (vooral Glory Box), en Machine Gun is een geweldige track.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Ja, dat zal allemaal best, maar dan moet ie ook niet aankomen met allerlei beloftes die ie niet waar kan maken,quote:
[..]
Geoff Barrow klaagt op twitter nog wel eens dat beak> als zijproject van hem wordt gezien terwijl hij meer muziek en langer actief in beak> zit dan in portishead
.En hij weet - net als ieder ander - dondersgoed dat zijn muzikale avontuurtjes die hij onder de noemer Beak> onderneemt niet eens in de buurt komen van zijn meesterlijke samenwerking met de leden van
Portishead .
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
bazbo cd0473: Rising Sons - Rising Sons featuring Taj Mahal and Ry Cooder
Deze plaat kwam op 1992 in de winkels te liggen, maar de opnames zijn gemaakt in 1965 en 1966. Het zijn de eerste opnames waarop Ry Cooder is te horen. Rising Sons speelde bluesy folk, maar mocht slechts kort bestaan. Van de opnames verscheen alleen een single Candy Man in 1966. Gitaren, bas, beetje drum, meerstemmige zang. Eind 1966 is de band uit elkaar en horen we Cooder terug op Safe As Milk van Captain Beefheart. Deze Rising Sons is een leuk plaatje en het doet me begrijpen waarom Cooder op zijn eigen platen terug grijpt naar de Amerikaanse rootsmuziek. Op 16 januari 2017 kocht ik een remaster van de cd die uit 2014 stamt. Uurtje wortelen.
Deze plaat kwam op 1992 in de winkels te liggen, maar de opnames zijn gemaakt in 1965 en 1966. Het zijn de eerste opnames waarop Ry Cooder is te horen. Rising Sons speelde bluesy folk, maar mocht slechts kort bestaan. Van de opnames verscheen alleen een single Candy Man in 1966. Gitaren, bas, beetje drum, meerstemmige zang. Eind 1966 is de band uit elkaar en horen we Cooder terug op Safe As Milk van Captain Beefheart. Deze Rising Sons is een leuk plaatje en het doet me begrijpen waarom Cooder op zijn eigen platen terug grijpt naar de Amerikaanse rootsmuziek. Op 16 januari 2017 kocht ik een remaster van de cd die uit 2014 stamt. Uurtje wortelen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0474: Ry Cooder - Music By Ry Cooder
Prachtig overzicht van Cooders filmmuziek, verschenen in 1995. Ik kocht hem pas op 19 maart 2007. Het aantrekkelijke ervan zat 'm erin dat er spul opstaat dat toen nog niet op cd verschenen was of heel moeilijk verkrijgbaar, delen uit de soundtracks van The Long Riders of Southern Comfort, bijvoorbeeld. De dubbelcd laat horen hoe schitterend Cooders gitaarspel en composities passen bij vooral brede beelden van eindeloze landschappen. Zijn werk voor Paris, Texas is het bekendst, maar de soundtracks voor andere films doen er niet voor onder. Hierna nog een paar albums met zijn filmmuziekjes.
Prachtig overzicht van Cooders filmmuziek, verschenen in 1995. Ik kocht hem pas op 19 maart 2007. Het aantrekkelijke ervan zat 'm erin dat er spul opstaat dat toen nog niet op cd verschenen was of heel moeilijk verkrijgbaar, delen uit de soundtracks van The Long Riders of Southern Comfort, bijvoorbeeld. De dubbelcd laat horen hoe schitterend Cooders gitaarspel en composities passen bij vooral brede beelden van eindeloze landschappen. Zijn werk voor Paris, Texas is het bekendst, maar de soundtracks voor andere films doen er niet voor onder. Hierna nog een paar albums met zijn filmmuziekjes.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0475: Ry Cooder - The Soundtracks: The Border / Alamo Bay
Op 15 januari 2007 vond ik deze cd uit 2006. Twee volledige soundtrackalbums staan erop. The Border verscheen in 1982 en Alamo Bay in 1985. Op de eerste speelt het vaste Cooderclubje mee: Jim Dickinson, Jim Keltner, John Hiatt. Op de tweede horen we daarnaast meer mensen: David Lindley, Van Dyke Parks, violen, harp, harmonica, strijkers. Opnieuw goede voorbeelden van hoe beeldend Cooders muziek is.
Op 15 januari 2007 vond ik deze cd uit 2006. Twee volledige soundtrackalbums staan erop. The Border verscheen in 1982 en Alamo Bay in 1985. Op de eerste speelt het vaste Cooderclubje mee: Jim Dickinson, Jim Keltner, John Hiatt. Op de tweede horen we daarnaast meer mensen: David Lindley, Van Dyke Parks, violen, harp, harmonica, strijkers. Opnieuw goede voorbeelden van hoe beeldend Cooders muziek is.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0476: Ry Cooder - Soundtracks - The Long Riders
Eerste plaatje uit een boxje met zeven soundtracks. Het doosje verscheen in 2014 en ik kocht het bij het verschijnen ervan op 7 november. The Long Riders komt uit 1980. Is een of andere western en de muziek van Ry past hier ook heel goed bij. Veel slide, veel texmexgedoe, veel klanken uit het zuiden van de USA. David Lindley helpt veel.
Eerste plaatje uit een boxje met zeven soundtracks. Het doosje verscheen in 2014 en ik kocht het bij het verschijnen ervan op 7 november. The Long Riders komt uit 1980. Is een of andere western en de muziek van Ry past hier ook heel goed bij. Veel slide, veel texmexgedoe, veel klanken uit het zuiden van de USA. David Lindley helpt veel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0477: Ry Cooder - Soundtracks - Paris, Texas
Tweede plaatje in de filmdoos. Dit is misschien wel de allerberoemdste soundtrack van Cooder. Paris, Texas is de even beroemde film van Wim Wenders. Brede Texaanse woestijnlandschappen spelen de hoofdrol en daarin passen de spaarzame slideklanken van Cooders gitaar perfect. Harry Dean Stanton speelt de menselijke hoofdrol en is op de soundtrack te horen in twee stukken. Verstild, beklemmend en bijzonder stemmig. Prachtfilm en even zo prachtige plaat. En Nastasja Kinski is ook leuk.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-10-2020 21:53:28 ]
Tweede plaatje in de filmdoos. Dit is misschien wel de allerberoemdste soundtrack van Cooder. Paris, Texas is de even beroemde film van Wim Wenders. Brede Texaanse woestijnlandschappen spelen de hoofdrol en daarin passen de spaarzame slideklanken van Cooders gitaar perfect. Harry Dean Stanton speelt de menselijke hoofdrol en is op de soundtrack te horen in twee stukken. Verstild, beklemmend en bijzonder stemmig. Prachtfilm en even zo prachtige plaat. En Nastasja Kinski is ook leuk.
![Ry Cooder [ She´s Leaving the Bank ]](https://i.ytimg.com/vi/ofBTd_54e5I/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-10-2020 21:53:28 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0478: Ry Cooder - Soundtracks - Alamo Bay
Derde plaatje uit de filmmuziekdoos. Ook in 1985 verschijnt deze film. Voor de soundtrack krijgt Cooder hulp van onder anderen John Hiatt en de helft van Los Lobos. We horen een mix van texmex en meer poppy deunen. Geinig. En ja, deze had ik al gehoord (zie drie plaatjes terug).
Derde plaatje uit de filmmuziekdoos. Ook in 1985 verschijnt deze film. Voor de soundtrack krijgt Cooder hulp van onder anderen John Hiatt en de helft van Los Lobos. We horen een mix van texmex en meer poppy deunen. Geinig. En ja, deze had ik al gehoord (zie drie plaatjes terug).
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0479: Ry Cooder - Soundtracks - Crossroads
Vierde plaatje uit de filmmuziekdoos. Legendarische film over een jongen die een verbond aangaat met de duivel door blues te gaan spelen. Met veel bluesklassiekers erin. Helaas staat het beroemde gitaarduel tussen de jongen en de duivel niet op de soundtrack. Cooder speelt de gitaar van de jongen en Steve Vai mag de duivel vertolken. (Het gitaarduel is overigens te vinden op een verzamelplaat met filmmuziek van Steve Vai, maar daarvoor moeten we nog een jaar of twee drie wachten als we bij de V zijn beland.) De elf stukken op de plaat zijn soms authentiek, soms warm, soms gruizig. Leuk!
Vierde plaatje uit de filmmuziekdoos. Legendarische film over een jongen die een verbond aangaat met de duivel door blues te gaan spelen. Met veel bluesklassiekers erin. Helaas staat het beroemde gitaarduel tussen de jongen en de duivel niet op de soundtrack. Cooder speelt de gitaar van de jongen en Steve Vai mag de duivel vertolken. (Het gitaarduel is overigens te vinden op een verzamelplaat met filmmuziek van Steve Vai, maar daarvoor moeten we nog een jaar of twee drie wachten als we bij de V zijn beland.) De elf stukken op de plaat zijn soms authentiek, soms warm, soms gruizig. Leuk!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0480: Ry Cooder - Soundtracks - Blue City
Vijfde plaatje in de doos met filmmuziek van Cooder. Op Blue City (ook uit 1986) horen we een paar van die typische jaren tachtig songs met de afgrijselijke productie, maar gelukkig staan er ook weer een paar pareltjes op waarop Cooder zijn slide van stal haalt en een eindje weggiert. David Lindley is van de partij, Jim Keltner en Nathan East en nog een paar van die topmuzikanten uit de Rystal. Niet wereldschokkend, maar vijfendertig minuten uitstekend vermaak.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 07:39:26 ]
Vijfde plaatje in de doos met filmmuziek van Cooder. Op Blue City (ook uit 1986) horen we een paar van die typische jaren tachtig songs met de afgrijselijke productie, maar gelukkig staan er ook weer een paar pareltjes op waarop Cooder zijn slide van stal haalt en een eindje weggiert. David Lindley is van de partij, Jim Keltner en Nathan East en nog een paar van die topmuzikanten uit de Rystal. Niet wereldschokkend, maar vijfendertig minuten uitstekend vermaak.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 07:39:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0481: Ry Cooder - Soundtracks - Johnny Handsome
Zesde plaatje uit de doos met Cooderfilmmuziek. Op Johnny Handsome (1989) horen we voornamelijk ijle elektrische slidetonen. Heerlijk.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 07:39:39 ]
Zesde plaatje uit de doos met Cooderfilmmuziek. Op Johnny Handsome (1989) horen we voornamelijk ijle elektrische slidetonen. Heerlijk.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 07:39:39 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0482: Ry Cooder - Soundtracks - Tresspass
Zevende plaatje uit de Ryfilmdoos. Tresspass is een film en soundtrack uit 1993. Ik weet niet wat ik hoor. Gruwelijk gave donkere shit. Film nooit gezien (The Long Riders, Alamo Bay, Blue City en Johnny Handsome ook niet), maar als ik dit zo hoor is het spannend. Met slechts drums, bas en die grommend lage slide zet Cooder hier een uiterst beklemmende sfeer neer. Je zou denken dat de muziek niet op zichzelf kan staan, maar dan denk je fout. Ik vind het prachtig en baal dat dit alweer het laatste plaatje uit de filmmuziekbox is. Want er ontbreekt nog wel wat; waar is Southern Comfort?
Zevende plaatje uit de Ryfilmdoos. Tresspass is een film en soundtrack uit 1993. Ik weet niet wat ik hoor. Gruwelijk gave donkere shit. Film nooit gezien (The Long Riders, Alamo Bay, Blue City en Johnny Handsome ook niet), maar als ik dit zo hoor is het spannend. Met slechts drums, bas en die grommend lage slide zet Cooder hier een uiterst beklemmende sfeer neer. Je zou denken dat de muziek niet op zichzelf kan staan, maar dan denk je fout. Ik vind het prachtig en baal dat dit alweer het laatste plaatje uit de filmmuziekbox is. Want er ontbreekt nog wel wat; waar is Southern Comfort?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0483: Ry Cooder - Chávez Ravine
Chavez Ravine verschijnt in 2005. Het is Cooders eerste soloplaat in meer dan tien jaar tijd. Stilzitten heeft hij niet gedaan. Hij maakte onder andere een plaat met Ali Farka Toure en was druk met zijn Buena Vista Social Club. (Beide platen komen aan de beurt in de hoek Wereldmuziek, tot over een jaar of drie.) Ik heb een eerste versie van deze cd, die ik kocht op 21 december 2006. Het doosje zit in een kartonnen slipcase, samen met een dik boekje, waarin het hele verhaal van Chávez Ravine staat verteld. Chávez Ravine was een Amerikaans-Mexicaanse gemeenschap, gelegen ten noorden van Los Angeles. In de jaren vijftig moest de nederzetting plaats maken (lees: het werd verwoest) voor nieuwe woningen, als onderdeel van een nieuwe buitenwijk van LA. Het dorp werd tegen te vlakte gegooid, maar de huizen zijn er nooit gekomen. Jaren later bouwden de Brooklyn Dodgers er hun enorme stadion. Cooder maakt zich boos over het verdwijnen van een stukje Mexicaans-Amerikaanse cultuur in vijftien prachtige songs. Zelf speelt hij natuurlijk gitaren, maar daarnaast zet hij een enorme batterij muzikanten en zangers in: zijn zoon Joachim op drums, Jim Keltner, Flaco Jimenez, maar ook mensen als Jon Hassell en David Hidalgo. Aan stijlen ook weer geen gebrek: veel Mexicaanse en andere overzeese invloeden, maar daardoorheen klinkt weer dat bijna vertrouwde Coodergeluid. Schitterend werk.
Chavez Ravine verschijnt in 2005. Het is Cooders eerste soloplaat in meer dan tien jaar tijd. Stilzitten heeft hij niet gedaan. Hij maakte onder andere een plaat met Ali Farka Toure en was druk met zijn Buena Vista Social Club. (Beide platen komen aan de beurt in de hoek Wereldmuziek, tot over een jaar of drie.) Ik heb een eerste versie van deze cd, die ik kocht op 21 december 2006. Het doosje zit in een kartonnen slipcase, samen met een dik boekje, waarin het hele verhaal van Chávez Ravine staat verteld. Chávez Ravine was een Amerikaans-Mexicaanse gemeenschap, gelegen ten noorden van Los Angeles. In de jaren vijftig moest de nederzetting plaats maken (lees: het werd verwoest) voor nieuwe woningen, als onderdeel van een nieuwe buitenwijk van LA. Het dorp werd tegen te vlakte gegooid, maar de huizen zijn er nooit gekomen. Jaren later bouwden de Brooklyn Dodgers er hun enorme stadion. Cooder maakt zich boos over het verdwijnen van een stukje Mexicaans-Amerikaanse cultuur in vijftien prachtige songs. Zelf speelt hij natuurlijk gitaren, maar daarnaast zet hij een enorme batterij muzikanten en zangers in: zijn zoon Joachim op drums, Jim Keltner, Flaco Jimenez, maar ook mensen als Jon Hassell en David Hidalgo. Aan stijlen ook weer geen gebrek: veel Mexicaanse en andere overzeese invloeden, maar daardoorheen klinkt weer dat bijna vertrouwde Coodergeluid. Schitterend werk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0484: Ry Cooder - My Name Is Buddy
Ryland krijgt de smaak weer te pakken. Nog geen anderhalf jaar later komt hij met My Name Is Buddy en noemt het zelf het tweede deel in een trilogie die hij is gestart met Chávez Ravine. Dit keer vertelt hij nostalgische verhalen over het verdwenen leven in Amerika vanuit het perspectief van Buddy de kat en andere karakters. De cd die ik kocht op 8 maart 2007 zit in een dik boekwerk, waarin over ieder lied een verhaal staat. In zeventig minuten tijd krijgen we maar liefst zeventien pareltjes te horen. Daarop spelen zoon Joachim, Flaco Jimenez, Jon Hassell, Van Dyke Parks, Mike en Pete Seeger en Paddy Malloney (van The Chieftains). Wederom allerlei invloeden uit de folk, Americana, texmex en Cooder smeedt het allemaal tot een intrigerend allegaartje dat onmiskenbaar Cooder is. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 19:08:21 ]
Ryland krijgt de smaak weer te pakken. Nog geen anderhalf jaar later komt hij met My Name Is Buddy en noemt het zelf het tweede deel in een trilogie die hij is gestart met Chávez Ravine. Dit keer vertelt hij nostalgische verhalen over het verdwenen leven in Amerika vanuit het perspectief van Buddy de kat en andere karakters. De cd die ik kocht op 8 maart 2007 zit in een dik boekwerk, waarin over ieder lied een verhaal staat. In zeventig minuten tijd krijgen we maar liefst zeventien pareltjes te horen. Daarop spelen zoon Joachim, Flaco Jimenez, Jon Hassell, Van Dyke Parks, Mike en Pete Seeger en Paddy Malloney (van The Chieftains). Wederom allerlei invloeden uit de folk, Americana, texmex en Cooder smeedt het allemaal tot een intrigerend allegaartje dat onmiskenbaar Cooder is. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2020 19:08:21 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0485: Ry Cooder - I, Flathead (The Songs Of Kash Buk And The Klowns)
Het derde deel van de California-trilogie die begon met Chávez Ravine en voortging met My Name Is Buddy is I, Flathead en verschijnt in 2008. Ik heb een bijzondere Deluxe Edition: mijn cd zit verpakt in een gebonden boek. Het bijna honderd pagina's tellende boek vertelt het verhaal van Kash Buk, een alien die terecht is gekomen in het California van de jaren vijftig en furore maakt als muzikant. Het is een mooie kapstok voor Cooder om zijn nostalgie voor de tijd en de streek tentoon te spreiden. De muziek zelf is zoals we van hem zijn gewend: veertien songs vol americana, folk, blues, texmex, slidegitaar, tomwaitsachtige rammelrock en allerlei andere invloeden. Op de muzikantenlijst staan weer mensen als zijn zoon Joachim, Jim Keltner, Flaco Jimenez, Jon Hassell, en mariachiband Los Campreros. Ik herinner me dat ik begin juli 2008 de 'gewone' cd-versie kocht en een week later ontdekte dat er een mooie speciale editie van was. Geen probleem: ik mocht hem zo ruilen in mijn plaatselijke platenwinkel en sinds 14 juli 2008 staat het prachtige boekwerk in de kast. Ik haal hem er regelmatig uit om de cd te draaien.
Het derde deel van de California-trilogie die begon met Chávez Ravine en voortging met My Name Is Buddy is I, Flathead en verschijnt in 2008. Ik heb een bijzondere Deluxe Edition: mijn cd zit verpakt in een gebonden boek. Het bijna honderd pagina's tellende boek vertelt het verhaal van Kash Buk, een alien die terecht is gekomen in het California van de jaren vijftig en furore maakt als muzikant. Het is een mooie kapstok voor Cooder om zijn nostalgie voor de tijd en de streek tentoon te spreiden. De muziek zelf is zoals we van hem zijn gewend: veertien songs vol americana, folk, blues, texmex, slidegitaar, tomwaitsachtige rammelrock en allerlei andere invloeden. Op de muzikantenlijst staan weer mensen als zijn zoon Joachim, Jim Keltner, Flaco Jimenez, Jon Hassell, en mariachiband Los Campreros. Ik herinner me dat ik begin juli 2008 de 'gewone' cd-versie kocht en een week later ontdekte dat er een mooie speciale editie van was. Geen probleem: ik mocht hem zo ruilen in mijn plaatselijke platenwinkel en sinds 14 juli 2008 staat het prachtige boekwerk in de kast. Ik haal hem er regelmatig uit om de cd te draaien.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0486: Ry Cooder - Pull Up Some Dust And Sit Down
Het resultaat van zijn speurtochten voor de California-trilogie is dat Cooder zich (nog) drukker is gaan maken over het leven en de wereld om hem heen, over de vergeten en verdwenen cultuur van Amerika en over de Amerikaanse politiek die in zijn ogen meer kapot maakt dan opbouwt. Het is dan ook niet vreemd dat hij sindsdien tamelijk politiek getinte platen is gaan maken. Dit album uit begin 2011 staat al vol met maatschappijkritische liederen en Cooder maakt zich her en der écht boos over sociale ongelijkheid, economische vooruitgang boven menselijk welzijn, oorlog, de financiële crisis en ecologische achteruitgang. De muziek is als vanouds: een bijzondere mix van country, blues, americana, ragtime en texmex. De groep muzikanten is een uitgebreidere versie van die op de voorgangers van het album. Fijne plaat weer. Ik kocht hem op 21 januari 2013. Quicksand was nog een single, maar geen hit.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 20-10-2020 21:56:07 ]
Het resultaat van zijn speurtochten voor de California-trilogie is dat Cooder zich (nog) drukker is gaan maken over het leven en de wereld om hem heen, over de vergeten en verdwenen cultuur van Amerika en over de Amerikaanse politiek die in zijn ogen meer kapot maakt dan opbouwt. Het is dan ook niet vreemd dat hij sindsdien tamelijk politiek getinte platen is gaan maken. Dit album uit begin 2011 staat al vol met maatschappijkritische liederen en Cooder maakt zich her en der écht boos over sociale ongelijkheid, economische vooruitgang boven menselijk welzijn, oorlog, de financiële crisis en ecologische achteruitgang. De muziek is als vanouds: een bijzondere mix van country, blues, americana, ragtime en texmex. De groep muzikanten is een uitgebreidere versie van die op de voorgangers van het album. Fijne plaat weer. Ik kocht hem op 21 januari 2013. Quicksand was nog een single, maar geen hit.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 20-10-2020 21:56:07 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0487: Ry Cooder - Election Special
Een jaar later gaat Cooder nog een stapje verder. Tuurlijk, de presidentsverkiezingen kwamen eraan en het was hét moment om zich nog politieker te uiten dan voorheen. Dit keer mogen de republikeinen en de bedrijven die hun financieel steunen eraan geloven. De songs zijn opnieuw verhalend van opzet en zitten vol met buitenissige figuren. Ry trekt lekker van leer over alles wat hem niet zint en dat is veel. En dan te bedenken dat hij in de jaren zeventig en tachtig zo'n bescheiden persoonlijkheid leek. Ik kocht Election Special op 13 augustus 2013. Op het album dus voornamelijk protestsongs, geworteld in de blues en americana. Naast Ry op gitaren, mandoline en bas horen we alleen nog zoon Joachim op drums. Het geluid is daarmee kaler, zodat de nadruk op de teksten kan liggen. En die liegen er niet om. Opnieuw een sterk album in het al zo rijke oeuvre.
Een jaar later gaat Cooder nog een stapje verder. Tuurlijk, de presidentsverkiezingen kwamen eraan en het was hét moment om zich nog politieker te uiten dan voorheen. Dit keer mogen de republikeinen en de bedrijven die hun financieel steunen eraan geloven. De songs zijn opnieuw verhalend van opzet en zitten vol met buitenissige figuren. Ry trekt lekker van leer over alles wat hem niet zint en dat is veel. En dan te bedenken dat hij in de jaren zeventig en tachtig zo'n bescheiden persoonlijkheid leek. Ik kocht Election Special op 13 augustus 2013. Op het album dus voornamelijk protestsongs, geworteld in de blues en americana. Naast Ry op gitaren, mandoline en bas horen we alleen nog zoon Joachim op drums. Het geluid is daarmee kaler, zodat de nadruk op de teksten kan liggen. En die liegen er niet om. Opnieuw een sterk album in het al zo rijke oeuvre.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD123
Het nederlandse Palincks bestaat uit de broertjes palincks, Han Buhrs III, Alan Purvees en een DJ genaamd do not ask (natuurlijk de geweldige D.N.A.). Het valt onder de nederlandse avant-garde of post-punk zo je wilt. Het zijn heerlijke liedjes met dissonanten en rommeltjes en jazzy dingetjes en haakjes en oogjes. En een soort dub versie van das modell van kraftwerk laat precies horen waar deze plaat voor staat De eerdere albums van Palinckx hadden nogal vaak een psychedelische kant die is hier wel aanwezig maar heerlijk vervormd. Eén van de pareltjes die ik gevonden heb in het winkeltje dat vroeger in de rotterdamse worm zat, een ware goudmijn voor geweldige muziek (die helaas niet meer is). Maar dankzij dat winkeltje heb ik deze plaat want ik heb hem nooit in een andere winkel zien liggen.
Het nederlandse Palincks bestaat uit de broertjes palincks, Han Buhrs III, Alan Purvees en een DJ genaamd do not ask (natuurlijk de geweldige D.N.A.). Het valt onder de nederlandse avant-garde of post-punk zo je wilt. Het zijn heerlijke liedjes met dissonanten en rommeltjes en jazzy dingetjes en haakjes en oogjes. En een soort dub versie van das modell van kraftwerk laat precies horen waar deze plaat voor staat
De eerdere albums van Palinckx hadden nogal vaak een psychedelische kant die is hier wel aanwezig maar heerlijk vervormd. Eén van de pareltjes die ik gevonden heb in het winkeltje dat vroeger in de rotterdamse worm zat, een ware goudmijn voor geweldige muziek (die helaas niet meer is). Maar dankzij dat winkeltje heb ik deze plaat want ik heb hem nooit in een andere winkel zien liggen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Zie trouwens dat Jacq Palinckx behoorlijk actief is op youtube https://www.youtube.com/c/JacqPalinckx/videos
https://www.youtube.com/c/JacqPalinckx/videos
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0488: Ry Cooder and Corridos Famosos - Live in San Francisco
FEEST! In The Great American Music Hall in San Francisco speelt de band van Ry Cooder in 2011 een serie concerten samen met het ensemble Corridos Famosos, Cooder neemt zijn zoon Joachim mee en Flaco Jimenez en nog een paar lui en gezamenlijk spelen ze de sterren van de hemel. Zeer fijne tetterdetetmuziek waar dan de grommende slide van Cooder doorheen jakkert. Op het repertoire staan enkele Ry-standards (Crazy 'Bout An Automobile, Why Don't You Try Me, Do Re Mi en Goodnight Irene, bijvoorbeeld), aangevuld met andere klassiekers uit de Amerikaanse songtraditie. Opvallend eigenlijk dat dit pas de tweede liveplaat van Cooder is sinds Show Time uit 1977. Ik koop deze cd op 13 september 2013 als hij net uit is en haal hem sindsdien geregeld uit de kast. FEEST!
FEEST! In The Great American Music Hall in San Francisco speelt de band van Ry Cooder in 2011 een serie concerten samen met het ensemble Corridos Famosos, Cooder neemt zijn zoon Joachim mee en Flaco Jimenez en nog een paar lui en gezamenlijk spelen ze de sterren van de hemel. Zeer fijne tetterdetetmuziek waar dan de grommende slide van Cooder doorheen jakkert. Op het repertoire staan enkele Ry-standards (Crazy 'Bout An Automobile, Why Don't You Try Me, Do Re Mi en Goodnight Irene, bijvoorbeeld), aangevuld met andere klassiekers uit de Amerikaanse songtraditie. Opvallend eigenlijk dat dit pas de tweede liveplaat van Cooder is sinds Show Time uit 1977. Ik koop deze cd op 13 september 2013 als hij net uit is en haal hem sindsdien geregeld uit de kast. FEEST!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD124
Lompe groove metal, pantera in optima forma, elk album ging er een stapje bovenop om bij deze uit te komen, daarna zit nog wel een live plaat en reinventing the steel, maar dit is de plaat die ik grijs heb gedraaid. Geweldige band pantera helaas zijn zowel Dimebag als Vinnie Paul niet meer en is Phil Anselmo een dickhead.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-883913-1356905703-5238.jpeg.jpg)
Lompe groove metal, pantera in optima forma, elk album ging er een stapje bovenop om bij deze uit te komen, daarna zit nog wel een live plaat en reinventing the steel, maar dit is de plaat die ik grijs heb gedraaid. Geweldige band pantera helaas zijn zowel Dimebag als Vinnie Paul niet meer en is Phil Anselmo een dickhead.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik zie dat ik ergens bij primus van 211 naar 112 ben gesprongen
Dus inmiddels
BBCD225
Peeping tom is het commerciele radio album van Mike Patton, hij heeft daarvoor allerhande sterren bij elkaar gezocht en een album waarvan hij dacht dat het klonk zoals muziek die op de radio gedraaid wordt. Duidelijk luistert hij weinig radio maar het is natuurlijk ook wel handige PR. Op het album doen mensen als Rahzel, Amon Tobin, Kool Keith, Jel & odd nosdam, Massive attack, Bebel Gilberto, Kid Koala, Doseone, Norah Jones en Dub trio mee. Vooral norah jones is grappig omdat die vooral op de plaat figureert als iemand die motherfucker zingt Al met al een leuke mike pattonesque hip-hop plaat
Dus inmiddels
BBCD225
Peeping tom is het commerciele radio album van Mike Patton, hij heeft daarvoor allerhande sterren bij elkaar gezocht en een album waarvan hij dacht dat het klonk zoals muziek die op de radio gedraaid wordt. Duidelijk luistert hij weinig radio maar het is natuurlijk ook wel handige PR. Op het album doen mensen als Rahzel, Amon Tobin, Kool Keith, Jel & odd nosdam, Massive attack, Bebel Gilberto, Kid Koala, Doseone, Norah Jones en Dub trio mee. Vooral norah jones is grappig omdat die vooral op de plaat figureert als iemand die motherfucker zingt
Al met al een leuke mike pattonesque hip-hop plaat 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD226
Een cdtje behorend bij het angelica festival editie 1997 met daarop allerhande freejazzirige improv muziek, van bandjes genaamd "stock, hausen & walkman " en japanse namen als Otomo Yoshide en Ikue Mori (die we kennen van het zorn rooster) en ook Bob Ostertag. En een gelegenheids formatie genaamd house of discipline en daarom heb ik deze cd want house of discipline zijn Mike Patton, Bob Ostertag en Otomo Yoshide... Kortom een verzamel objectje voor mijn mike patton verzameling (er staat ook nog een samenwerking van hem op met Marie Goyette, in totaal 4 nummers van de 21 met patton), niet vaker dan drie keer gedraait en buiten dat het een nogal free jazzerig plaatje is is er weinig blijven hangen Hier volgt the art of fistfucking 2
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-243236-1505594936-8789.jpeg.jpg)
Een cdtje behorend bij het angelica festival editie 1997 met daarop allerhande freejazzirige improv muziek, van bandjes genaamd "stock, hausen & walkman
" en japanse namen als Otomo Yoshide en Ikue Mori (die we kennen van het zorn rooster) en ook Bob Ostertag. En een gelegenheids formatie genaamd house of discipline en daarom heb ik deze cd want house of discipline zijn Mike Patton, Bob Ostertag en Otomo Yoshide... Kortom een verzamel objectje voor mijn mike patton verzameling (er staat ook nog een samenwerking van hem op met Marie Goyette, in totaal 4 nummers van de 21 met patton), niet vaker dan drie keer gedraait en buiten dat het een nogal free jazzerig plaatje is is er weinig blijven hangen Hier volgt the art of fistfucking 2![House of Discipline - The Art of Fist-fucking I [Angelica 1997]](https://i.ytimg.com/vi/OXszFk0QBdE/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
De plaat is iets electronische dan ik me herinner, dus minder free jazzy maar meer noisy maar ook genoeg fijne beats. Ik moet sommige dingen echt vaker opzetten
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd 0489: Ry Cooder - The Prodigal Son
In 2015 en 2016 toert Cooder met Ricky Skaggs en Sharon White van The Whites. Hij pikt zijn oude voorliefde voor witte gospelmuziek weer op en dat leidt in 2018 tot dit nieuwe album, dat ik overigens bij het verschijnen koop op 14 mei 2018. We horen elf veelal traditionals of van legendarische songschrijvers als Blind Willie Johnson, Blind Alfred Reed en Blind Roosevelt Graves (nogal wat van die gasten hadden het licht in hun ogen verloren). Cooder brengt het natuurlijk met zijn herkenbare stem en karakteristieke gitaarspel. Daarnaast speelt zoon Joachim drums en draaft er een koortje op (natuurlijk onder leiding van de legendarische Bobby King). Heerlijke plaat weer.
In 2015 en 2016 toert Cooder met Ricky Skaggs en Sharon White van The Whites. Hij pikt zijn oude voorliefde voor witte gospelmuziek weer op en dat leidt in 2018 tot dit nieuwe album, dat ik overigens bij het verschijnen koop op 14 mei 2018. We horen elf veelal traditionals of van legendarische songschrijvers als Blind Willie Johnson, Blind Alfred Reed en Blind Roosevelt Graves (nogal wat van die gasten hadden het licht in hun ogen verloren). Cooder brengt het natuurlijk met zijn herkenbare stem en karakteristieke gitaarspel. Daarnaast speelt zoon Joachim drums en draaft er een koortje op (natuurlijk onder leiding van de legendarische Bobby King). Heerlijke plaat weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0490: Ry Cooder - Acoustic Performance Radio Ranch 12-12-1972
Dit is een onofficiële, vandaar dat hij aan het eind van de rij Ry staat. Op 12 december 1972 geeft Ryland Cooder een akoestisch concert in het programma Radio Ranch voor radiozender WMMS. De studio bevindt zich in Cleveland, Ohio. Het is niet duidelijk wie er met hem meespelen. Naast zijn gitaar en slide hoor ik toch ook echt een tweede gitaar of mandoline. Het is een geweldig optreden, zonder publiek. Tussen de stukken door mompelt Cooder met zijn wat nasale en donkere stem wat verhalen en introducties. De setlijst bevat louter topstukken: spul van zijn eerste drie soloplaten, maar ook wat ander werk, veelal klassiekers uit de rijke Amerikaanse muziektraditie. Goed klinkende bootleg uit 2015, die ik kocht op 7 februari 2017. Laatste uit mijn rij Ry, dus.
Dit is een onofficiële, vandaar dat hij aan het eind van de rij Ry staat. Op 12 december 1972 geeft Ryland Cooder een akoestisch concert in het programma Radio Ranch voor radiozender WMMS. De studio bevindt zich in Cleveland, Ohio. Het is niet duidelijk wie er met hem meespelen. Naast zijn gitaar en slide hoor ik toch ook echt een tweede gitaar of mandoline. Het is een geweldig optreden, zonder publiek. Tussen de stukken door mompelt Cooder met zijn wat nasale en donkere stem wat verhalen en introducties. De setlijst bevat louter topstukken: spul van zijn eerste drie soloplaten, maar ook wat ander werk, veelal klassiekers uit de rijke Amerikaanse muziektraditie. Goed klinkende bootleg uit 2015, die ik kocht op 7 februari 2017. Laatste uit mijn rij Ry, dus.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0491: Alice Cooper - School's Out
Plaat uit 1972 als Alice Cooper al een succesvolle band is. Ik heb niet zo veel van Da Coop, maar dit is wel een klassieker. Ik kocht een herdruk uit een onbekend jaar op 1 september 1999. Titelnummer is natuurlijk de megahit, maar er staat meer gaaf spul op. Producer Bob Ezrin had nogal een grote vinger in de pap; niet alleen bepaalde hij grotendeels het geluid, maar hij bespeelde ook zo goed als alle toetsen. Helemaal over de top gaat hij in de orkestrale afsluiter Grand Finale. Gaaf blijft het allemaal wel.
Plaat uit 1972 als Alice Cooper al een succesvolle band is. Ik heb niet zo veel van Da Coop, maar dit is wel een klassieker. Ik kocht een herdruk uit een onbekend jaar op 1 september 1999. Titelnummer is natuurlijk de megahit, maar er staat meer gaaf spul op. Producer Bob Ezrin had nogal een grote vinger in de pap; niet alleen bepaalde hij grotendeels het geluid, maar hij bespeelde ook zo goed als alle toetsen. Helemaal over de top gaat hij in de orkestrale afsluiter Grand Finale. Gaaf blijft het allemaal wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0492: Alice Cooper - From The Inside
Deze Coop komt uit 1978, de periode dat Vincent Fournier worstelde met zijn alcoholverslaving. Over zijn tijd in de ontwenningskliniek gaat deze plaat, waarop de band wat gemakkelijk in het gehoor liggende hardrock speelt. Bob Ezrin is niet meer aan als producer en dat hoor je. Pakkende rocksongs voeren de boventoon, maar de grote hit is de powerballad How You Gonna See Me Now?. Ik herinner me dat ik als dertienjarig jochie de clip bij Toppop zag en het maar beangstigend vond. Op de muzikantenlijst zeer veel grote namen: Leland Sklar, Jim Keltner, David Foster, Steve Lukather, Steve Porcaro, Rick Nielsen en vele anderen. Ook op 1 september 1999 kocht ik een herdruk op cd.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 21-10-2020 13:19:33 ]
Deze Coop komt uit 1978, de periode dat Vincent Fournier worstelde met zijn alcoholverslaving. Over zijn tijd in de ontwenningskliniek gaat deze plaat, waarop de band wat gemakkelijk in het gehoor liggende hardrock speelt. Bob Ezrin is niet meer aan als producer en dat hoor je. Pakkende rocksongs voeren de boventoon, maar de grote hit is de powerballad How You Gonna See Me Now?. Ik herinner me dat ik als dertienjarig jochie de clip bij Toppop zag en het maar beangstigend vond. Op de muzikantenlijst zeer veel grote namen: Leland Sklar, Jim Keltner, David Foster, Steve Lukather, Steve Porcaro, Rick Nielsen en vele anderen. Ook op 1 september 1999 kocht ik een herdruk op cd.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 21-10-2020 13:19:33 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD227
De soundtrack van de film Crank high voltage, heb de film nooit gezien maar de sountrack bestaat uit fatômas achtige nummertjes gemaakt door Mike Patton, dit is niet zijn eerste film werk hiervoor heeft hij bij wat kleinere films gewerkt dit was wel een vrij grote productie voor hem. Meestal is de film muziek van mike patton iets meer instrumentaal en filmisch waar de zang ook als instrument gebruikt wordt. Hij werkt hier ook weer samen met Jel die ook op de peeping tom plaat meewerkte.
De soundtrack van de film Crank high voltage, heb de film nooit gezien maar de sountrack bestaat uit fatômas achtige nummertjes gemaakt door Mike Patton, dit is niet zijn eerste film werk hiervoor heeft hij bij wat kleinere films gewerkt dit was wel een vrij grote productie voor hem. Meestal is de film muziek van mike patton iets meer instrumentaal en filmisch waar de zang ook als instrument gebruikt wordt. Hij werkt hier ook weer samen met Jel die ook op de peeping tom plaat meewerkte.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD228
Mike patton met het ochestra filharmonica artuhr toscanni, ik zelf heb dit project ooit gezien met het metropool orkest in de paradiso dat was echt heel tof. Het is dus mike patton die samen met een orkest allerhande italiaanse hits uit de jaren 60 en 70 vertolkt hij kan hier heerlijk croonen maar geeft de nummers vaak ook duistere randjes mee. Trouwens ook een grote rol voor de trompetist Roy Paci hier die toch ook veel van de nummers draagt. Een heerlijk plaat met muziek uit de tijd dat muziek vooral nog mooie liedjes maken was.
Het paradiso concert staat volledig op youtube voor de geintereseerden:
[ Bericht 9% gewijzigd door Bosbeetle op 22-10-2020 11:31:26 ]
Mike patton met het ochestra filharmonica artuhr toscanni, ik zelf heb dit project ooit gezien met het metropool orkest in de paradiso dat was echt heel tof. Het is dus mike patton die samen met een orkest allerhande italiaanse hits uit de jaren 60 en 70 vertolkt hij kan hier heerlijk croonen maar geeft de nummers vaak ook duistere randjes mee. Trouwens ook een grote rol voor de trompetist Roy Paci hier die toch ook veel van de nummers draagt. Een heerlijk plaat met muziek uit de tijd dat muziek vooral nog mooie liedjes maken was.
Het paradiso concert staat volledig op youtube voor de geintereseerden:
![MONDO CANE - AMSTERDAM (2008) [FULL]](https://i.ytimg.com/vi/6TfU-ISmwz0/0.jpg)
[ Bericht 9% gewijzigd door Bosbeetle op 22-10-2020 11:31:26 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD229
Nog een soundtrack werk van Mike Patton verpakt in een blaadje, hier van de film solitude of prime numbers. Je merkt in het soundtrack werk van Patton dat er steeds minder zang in zit en hij steeds meer als een componist aan het werk gaat. Deze plaat zit aan het begin van de zangloze soundtrack werken dat wil zeggen er zitten nog wel wat vocalen in maar ze voeren zeker niet de boventoon op alle nummers. Wat je krijgt is degelijke soundtracks maar Mike onderscheidt zich niet echt als de zang weg valt. Niet te zeggen dat het geen goede soundtracks zijn maar ik denk dat de man zich daar nog in kan ontwikkelen
Nog een soundtrack werk van Mike Patton verpakt in een blaadje, hier van de film solitude of prime numbers. Je merkt in het soundtrack werk van Patton dat er steeds minder zang in zit en hij steeds meer als een componist aan het werk gaat. Deze plaat zit aan het begin van de zangloze soundtrack werken dat wil zeggen er zitten nog wel wat vocalen in maar ze voeren zeker niet de boventoon op alle nummers. Wat je krijgt is degelijke soundtracks maar Mike onderscheidt zich niet echt als de zang weg valt. Niet te zeggen dat het geen goede soundtracks zijn maar ik denk dat de man zich daar nog in kan ontwikkelen
![Mike Patton - Identity Matrix [The Solitude of Prime Numbers OST]](https://i.ytimg.com/vi/oUhLhieIf_Q/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Grappig gegeven dat me nog niet eerder opgevallen was is dat de nummers priem getallen zijn dus op de cd staan nummer 2,3,5,7,11,13,17,19,23,29,31,37,41.43.47 en 53 de nummers ertussen zijn leeg
dus op de cd staan nummer 2,3,5,7,11,13,17,19,23,29,31,37,41.43.47 en 53 de nummers ertussen zijn leeg
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Als ik alles uit mijn platenkast moet draaien ben ik voorlopig nog niet klaar. 3000+ singeltjes en 600 LP's en een jukebox met 200 selections gebouwd in een jukeboxkast uit 1952.
Wij zijn ook zomaar niet klaar ik heb mijn 302 LPs (en 119 LPs van mijn vriendin en 23 LPs van mijn zus) gehad en zit nu bij 229 van mijn CDs maar bazbo heeft al een heel wat grotere collectie doorgewerkt.quote:
Als ik alles uit mijn platenkast moet draaien ben ik voorlopig nog niet klaar. 3000+ singeltjes en 600 LP's en een jukebox met 200 selections gebouwd in een jukeboxkast uit 1952.
Het is ook gewoon leuk om eens de collectie helemaal door te gaan en ook die platen eens te draaien die je anders zou overslaan
En hoe meer deelnemers hoe meer vreugd [ Bericht 1% gewijzigd door Bosbeetle op 22-10-2020 14:36:52 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Koel.quote:
Als ik alles uit mijn platenkast moet draaien ben ik voorlopig nog niet klaar. 3000+ singeltjes en 600 LP's en een jukebox met 200 selections gebouwd in een jukeboxkast uit 1952.
Doen!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0493 - Alice Cooper - The Life And Crimes Of Alice Cooper
Tot 1999 had ik nog geen enkele plaat van Alice Cooper, al stond er al tijden van alles op mijn wensenlijstje. Toen in dat jaar 1999 deze box met vier cd's uitkwam, hoefde ik niet lang na te denken. Op 16 juli kocht ik 'm. Het is een schitterend overzicht van de carričre tot dan toe. Het eerste plaatje begint met wat vroege opnames van The Spiders, The Nazz en de eerste twee platen die verschenen op het label van Frank Zappa, maar al snel zitten we al in de topstukken van de begin jaren zeventig tot 1972. Allemensen, wat komt er veel moois voorbij. Nobody Likes Me, I'm Eighteen, Under my Wheels, Dead Babies, Killer en School's Out, bijvoorbeeld. Op het tweede plaatje gaat het verder in de jaren zeventig en horen we klassiekers als Hello Hooray, Elected, Billion Dollar Babies, No More Mr. Nice Guy, Welcome To My Nightmare en Only Women Bleed. Het is de tijd dat de podiumact van da Coop nogal uit de hand loopt: een macabere freakshow met guillotine, galg, de beroemde boa constrictor en meer engs. Het derde plaatje begint met de laatste platen van de jaren zeventig (heb je How You Gonna See Me Now weer) en er staat de leuke versie van Because (The Beatles) op uit de filmflop Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Halverwege het derde plaatje zitten we in de jaren tachtig en dat was de tijd dat Cooper meer hardrock ging maken. Niet alles is even interessant, al staan er wel een paar gave nummers tussen. Het vierde plaatje kent meer van die felle metal en hits als Under My Wheels, Poison, Trash, Hey Stoopid en Feed My Frankenstein. Lang verhaal kort: zeer gave doos. Vijf uur klassieke Alice Cooper met slechts één ongelofelijke miskleun: Halo Of Flies staat er niet op.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-10-2020 15:20:45 ]
Tot 1999 had ik nog geen enkele plaat van Alice Cooper, al stond er al tijden van alles op mijn wensenlijstje. Toen in dat jaar 1999 deze box met vier cd's uitkwam, hoefde ik niet lang na te denken. Op 16 juli kocht ik 'm. Het is een schitterend overzicht van de carričre tot dan toe. Het eerste plaatje begint met wat vroege opnames van The Spiders, The Nazz en de eerste twee platen die verschenen op het label van Frank Zappa, maar al snel zitten we al in de topstukken van de begin jaren zeventig tot 1972. Allemensen, wat komt er veel moois voorbij. Nobody Likes Me, I'm Eighteen, Under my Wheels, Dead Babies, Killer en School's Out, bijvoorbeeld. Op het tweede plaatje gaat het verder in de jaren zeventig en horen we klassiekers als Hello Hooray, Elected, Billion Dollar Babies, No More Mr. Nice Guy, Welcome To My Nightmare en Only Women Bleed. Het is de tijd dat de podiumact van da Coop nogal uit de hand loopt: een macabere freakshow met guillotine, galg, de beroemde boa constrictor en meer engs. Het derde plaatje begint met de laatste platen van de jaren zeventig (heb je How You Gonna See Me Now weer) en er staat de leuke versie van Because (The Beatles) op uit de filmflop Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Halverwege het derde plaatje zitten we in de jaren tachtig en dat was de tijd dat Cooper meer hardrock ging maken. Niet alles is even interessant, al staan er wel een paar gave nummers tussen. Het vierde plaatje kent meer van die felle metal en hits als Under My Wheels, Poison, Trash, Hey Stoopid en Feed My Frankenstein. Lang verhaal kort: zeer gave doos. Vijf uur klassieke Alice Cooper met slechts één ongelofelijke miskleun: Halo Of Flies staat er niet op.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-10-2020 15:20:45 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD230
De eerste stapjes in het filmmuziek genre van Mike Patton deze DVD en CD bevatten zowel de film als de soundtrack, Grappig detail de soundtrack is ongeveer 2 keer zo lang als de film We hooren trompetjes en veel bombast en ook niet heel veel zang. Leuke soundtrack de film zelf is een beetje film noir geloof ik, 1 keer gekeken niet echt blijven hangen. In de soundtrack hoor je ook zeker wat hintjes terug van de mensen van wie hij het geleerd heeft (en die op het directors cut album van fantômas staan).
De eerste stapjes in het filmmuziek genre van Mike Patton deze DVD en CD bevatten zowel de film als de soundtrack, Grappig detail de soundtrack is ongeveer 2 keer zo lang als de film
We hooren trompetjes en veel bombast en ook niet heel veel zang. Leuke soundtrack de film zelf is een beetje film noir geloof ik, 1 keer gekeken niet echt blijven hangen. In de soundtrack hoor je ook zeker wat hintjes terug van de mensen van wie hij het geleerd heeft (en die op het directors cut album van fantômas staan).
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Zeker met eind oktoberquote:
bazbo cd0493 - Alice Cooper - The Life And Crimes Of Alice Cooper
[ afbeelding ]
Tot 1999 had ik nog geen enkele plaat van Alice Cooper, al stond er al tijden van alles op mijn wensenlijstje. Toen in dat jaar 1999 deze box met vier cd's uitkwam, hoefde ik niet lang na te denken. Op 16 juli kocht ik 'm. Het is een schitterend overzicht van de carričre tot dan toe. Het eerste plaatje begint met wat vroege opnames van The Spiders, The Nazz en de eerste twee platen die verschenen op het label van Frank Zappa, maar al snel zitten we al in de topstukken van de begin jaren zeventig tot 1972. Allemensen, wat komt er veel moois voorbij. Nobody Likes Me, I'm Eighteen, Under my Wheels, Dead Babies, Killer en School's Out, bijvoorbeeld. Op het tweede plaatje gaat het verder in de jaren zeventig en horen we klassiekers als Hello Hooray, Elected, Billion Dollar Babies, No More Mr. Nice Guy, Welcome To My Nightmare en Only Women Bleed. Het is de tijd dat de podiumact van da Coop nogal uit de hand loopt: een macabere freakshow met guillotine, galg, de beroemde boa constrictor en meer engs. Het derde plaatje begint met de laatste platen van de jaren zeventig (heb je How You Gonna See Me Now weer) en er staat de leuke versie van Because (The Beatles) op uit de filmflop Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Halverwege het derde plaatje zitten we in de jaren tachtig en dat was de tijd dat Cooper meer hardrock ging maken. Niet alles is even interessant, al staan er wel een paar gave nummers tussen. Het vierde plaatje kent meer van die felle metal en hits als Under My Wheels, Poison, Trash, Hey Stoopid en Feed My Frankenstein. Lang verhaal kort: zeer gave doos. Vijf uur klassieke Alice Cooper met slechts één ongelofelijke miskleun: Halo Of Flies staat er niet op.
Million Dollar Babies hangt hier ingelijst aan de muur naast Nirvana Nevermind.
Koekje voor diegene die de link snapt.
WTF!quote:
met slechts één ongelofelijke miskleun: Halo Of Flies staat er niet op.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD231
Tijd voor een klassiek stuk. Dit is het een in 1965 gecomponeerd stuk en in nederland uitgevoerd: laborintus II geschreven door Luciano Berio en uitgevoerd door het Ictus Ensemble en het nederlands kamerkoor. En met Mike Patton in de rol van de verteller het is een vrij vocaal stuk dat vooral bestaat uit vocalen die weinig tekst hebben, behalve de verteller die het geheel ondertitelt. Dus een ensemble van vreemde vrouwen vocalen met een soort zwoele patton daar doorheen, maar ook wilde uitroepen en frantic stukken. Ook zit het vol met jazzy stukken en hele moderne stukken Ik heb deze uitvoering live gezien als onderdeel van het holland festival ook met dit ensemble en patton, maar ik vond eigenlijk het tweede deel van de avond Patton met de nederlandse freejazzers van het ICP iets interessanter. Al was het ook wel tof om dit klassieke stuk te zien, deze CD is de opname van de uitvoering die ik gezien heb.Het boekje erbij zitten de teksten uitgeschreven die gebaseerd zijn op Dante Allighieri maar ook stukken gebruiken van Ezra Pound, T.S. Elliot en de bijbel.
Uiteindelijk een heel bijzonder album in het oeuvre van Patton, en gedrufd dat hij het op zijn eigen ipecac label heeft uitgebracht.
Ik denk dat ik met hier eens wat meer in moet verdiepen alleen de wiki pagina is eigenlijk al te tof om niet uit te pluizen: https://en.wikipedia.org/wiki/Laborintus_II_(album)
het hele concert staat op youtube inclusief de freejazz after improv met o.a. han bennink.
Tijd voor een klassiek stuk. Dit is het een in 1965 gecomponeerd stuk en in nederland uitgevoerd: laborintus II geschreven door Luciano Berio en uitgevoerd door het Ictus Ensemble en het nederlands kamerkoor. En met Mike Patton in de rol van de verteller
het is een vrij vocaal stuk dat vooral bestaat uit vocalen die weinig tekst hebben, behalve de verteller die het geheel ondertitelt. Dus een ensemble van vreemde vrouwen vocalen met een soort zwoele patton daar doorheen, maar ook wilde uitroepen en frantic stukken. Ook zit het vol met jazzy stukken en hele moderne stukken Ik heb deze uitvoering live gezien als onderdeel van het holland festival ook met dit ensemble en patton, maar ik vond eigenlijk het tweede deel van de avond Patton met de nederlandse freejazzers van het ICP iets interessanter. Al was het ook wel tof om dit klassieke stuk te zien, deze CD is de opname van de uitvoering die ik gezien heb.Het boekje erbij zitten de teksten uitgeschreven die gebaseerd zijn op Dante Allighieri maar ook stukken gebruiken van Ezra Pound, T.S. Elliot en de bijbel.Uiteindelijk een heel bijzonder album in het oeuvre van Patton, en gedrufd dat hij het op zijn eigen ipecac label heeft uitgebracht.
Ik denk dat ik met hier eens wat meer in moet verdiepen alleen de wiki pagina is eigenlijk al te tof om niet uit te pluizen: https://en.wikipedia.org/wiki/Laborintus_II_(album)
het hele concert staat op youtube inclusief de freejazz after improv met o.a. han bennink.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik lees in dit boekje dat dit slechts de tweede keer is dat dit stuk is opgenomen en ik ben nu heel benieuwd naar de eerste en vooral de verschillen en gelijkenissen want het lijkt echt ontzettend chaotisch.
Ook denk ik dat we (mike patton volgers) genoemd zijn in het boekje "this project (could) and did atract much younger audience" in 2010 was ik 29 dus dat is toch nog wel jong..
en vooral de verschillen en gelijkenissen want het lijkt echt ontzettend chaotisch.Ook denk ik dat we (mike patton volgers) genoemd zijn in het boekje "this project (could) and did atract much younger audience" in 2010 was ik 29 dus dat is toch nog wel jong..
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0494: Alice Cooper - Raise The Dead - Live From Wacken
Zondagavond 5 augustus 2012. Ik ben op het Zappanale-festival in Noordoost-Duitsland. Het is de laatste dag van het Zappa-festival en er is een speciale gast waar ik benieuwd naar ben. Het is Alice. Ik weet niet wat ik kan verwachten. Er staan nog geen drieduizend mensen op het veld, dus ik denk dat het een sobere show wordt waarin de band gewoon de nummers speelt zonder al te veel spektakel. Ik heb het faut. Allemensen, ik sta anderhalf uur ademloos te kijken en te luisteren naar alles wat er op het podium gebeurt. Het is de complete freakshow, met Frankenstein, de doorboorde man, de dollarbiljetten die over het publiek dwarrelen, de dwangbuis en de onthoofding met de guillotine. In de band speelt Oriante, de dame met de blonde pruik, de gitaarsterren van de hemel. Op de setlijst staan alle krakers: van No More Mr. Nice Guy tot aan Billion Dollar Babies en van I Love The Dead tot aan toegift School's Out. Het hoogtepunt is Halo Of Flies halverwege de set, met een lange gitaarsolo erin, tijdens welke Cooper de band met zijn rug naar het publiek dirigeert. Als hij zich omdraait blijkt hij een Zappa-snor/sik te dragen. Dat is een emotioneel moment; ik ben geroerd. Zeer bijzonder concert om mee te maken en lange tijd blijf ik onder de indruk. Ik ben dan ook heel blij als ik op 2 april 2015 deze dubbelcd met dvd vind. Het is het concert dat The Coop in 2013 (ongeveer een jaar nadat ik hem meemaakte) gaf tijdens het Wacken-festival in Noordoost-Duitsland. Cooper is goed bij stem, voor een ouwe knakker mag een raspstem best; hij past ook wel goed bij de stukken die hij brengt. De band is strak en energiek en het publiek heeft er zin in. De setlijst is in de basis hetzelfde en de goed in beeld gebrachte show ook. Feestje van herkenning.
en wat nostalgie uit 2012 (eigen opnames):
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-10-2020 08:30:10 ]
Zondagavond 5 augustus 2012. Ik ben op het Zappanale-festival in Noordoost-Duitsland. Het is de laatste dag van het Zappa-festival en er is een speciale gast waar ik benieuwd naar ben. Het is Alice. Ik weet niet wat ik kan verwachten. Er staan nog geen drieduizend mensen op het veld, dus ik denk dat het een sobere show wordt waarin de band gewoon de nummers speelt zonder al te veel spektakel. Ik heb het faut. Allemensen, ik sta anderhalf uur ademloos te kijken en te luisteren naar alles wat er op het podium gebeurt. Het is de complete freakshow, met Frankenstein, de doorboorde man, de dollarbiljetten die over het publiek dwarrelen, de dwangbuis en de onthoofding met de guillotine. In de band speelt Oriante, de dame met de blonde pruik, de gitaarsterren van de hemel. Op de setlijst staan alle krakers: van No More Mr. Nice Guy tot aan Billion Dollar Babies en van I Love The Dead tot aan toegift School's Out. Het hoogtepunt is Halo Of Flies halverwege de set, met een lange gitaarsolo erin, tijdens welke Cooper de band met zijn rug naar het publiek dirigeert. Als hij zich omdraait blijkt hij een Zappa-snor/sik te dragen. Dat is een emotioneel moment; ik ben geroerd. Zeer bijzonder concert om mee te maken en lange tijd blijf ik onder de indruk. Ik ben dan ook heel blij als ik op 2 april 2015 deze dubbelcd met dvd vind. Het is het concert dat The Coop in 2013 (ongeveer een jaar nadat ik hem meemaakte) gaf tijdens het Wacken-festival in Noordoost-Duitsland. Cooper is goed bij stem, voor een ouwe knakker mag een raspstem best; hij past ook wel goed bij de stukken die hij brengt. De band is strak en energiek en het publiek heeft er zin in. De setlijst is in de basis hetzelfde en de goed in beeld gebrachte show ook. Feestje van herkenning.
en wat nostalgie uit 2012 (eigen opnames):
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-10-2020 08:30:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0495: Corrie en de Grote Brokken - Corrie en de Grote Brokken
Corrie van Binsbergen steekt haar liefde voor Zappa niet onder stoelen of banken. In ieder geval niet op deze dubbelcd uit 1997. Daarvoor was ze al bekend met haar band Corrie en de Brokken, die vooral haar eigen compomengelmoes van jazz, pop en klassiek speelt. Halverwege de jaren negentig breidt de gitariste haar band uit met blazers, percussie en twee vocalisten: Beatrice van der Poel en Bob Fosko. Ook huurt ze (Sjako!-)gitarist Wouter Planteydt in. Het resultaat van de eerste samenwerking horen we op dit album dat ik kocht op 2 oktober 1997. Het eerste plaatje is opgenomen in de studio; het tweede live in het Bimhuis. Opener Zoot Suite is een ode aan Zappa. Ik hoor elementen van Sofa, Uncle Meat, de Roxy-band en het 88-tourensemble. Zelfs haar gitaargeluid doet gruwelijk aan dat van de Grote Meester denken. Naast orkestraal en gitaar-geweld is er een hoofdrol voor Van der Poel en Fosko. Hun teksten zijn bij vlagen werkelijk hilarisch (vooral hun echtelijke ruzie is fenomenaal) en er spat zo verschrikkelijk veel plezier van af, dat het hoogst aanstekelijk werkt. Heerlijk album met louter hoogtepunten. Onnederlands goed!
Corrie van Binsbergen steekt haar liefde voor Zappa niet onder stoelen of banken. In ieder geval niet op deze dubbelcd uit 1997. Daarvoor was ze al bekend met haar band Corrie en de Brokken, die vooral haar eigen compomengelmoes van jazz, pop en klassiek speelt. Halverwege de jaren negentig breidt de gitariste haar band uit met blazers, percussie en twee vocalisten: Beatrice van der Poel en Bob Fosko. Ook huurt ze (Sjako!-)gitarist Wouter Planteydt in. Het resultaat van de eerste samenwerking horen we op dit album dat ik kocht op 2 oktober 1997. Het eerste plaatje is opgenomen in de studio; het tweede live in het Bimhuis. Opener Zoot Suite is een ode aan Zappa. Ik hoor elementen van Sofa, Uncle Meat, de Roxy-band en het 88-tourensemble. Zelfs haar gitaargeluid doet gruwelijk aan dat van de Grote Meester denken. Naast orkestraal en gitaar-geweld is er een hoofdrol voor Van der Poel en Fosko. Hun teksten zijn bij vlagen werkelijk hilarisch (vooral hun echtelijke ruzie is fenomenaal) en er spat zo verschrikkelijk veel plezier van af, dat het hoogst aanstekelijk werkt. Heerlijk album met louter hoogtepunten. Onnederlands goed!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0890: Miles Davis - Double Image - Rare Miles from the complete Bitches Brew sessions
Beetje weinig interessants bij de RSD2020-worp van vandaag. En het enige dat wel interessant was, bleek niet aanwezig in mijn plaatselijke platenwinkel. Dus nam ik deze mee. Volgens mij zat hij niet bij deze worp, maar bij een vorige. Het zijn overblijfsels van de sessies die Miles in 1969 hield waaruit zijn legendarische album Bitches Brew is voortgekomen. Deze overblijfsels doen niets onder voor de officiële plaat. En allerlei groten zijn van de partij: Dave Holland, Jack DeJohnette, Billy Cobham, John McLaughlin, Wayne Shorter, Keith Jarrett, Chick Corea, Herbie Hancock, Joe Zawinul. Wat een sterrenbezetting. Daartussendoor piept Miles zijn trompetpartijen als geen ander. Meeslepend spul, vind ik het. Toch maar eens meer verdiepen in Miles.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 08:03:16 ]
Beetje weinig interessants bij de RSD2020-worp van vandaag. En het enige dat wel interessant was, bleek niet aanwezig in mijn plaatselijke platenwinkel. Dus nam ik deze mee. Volgens mij zat hij niet bij deze worp, maar bij een vorige. Het zijn overblijfsels van de sessies die Miles in 1969 hield waaruit zijn legendarische album Bitches Brew is voortgekomen. Deze overblijfsels doen niets onder voor de officiële plaat. En allerlei groten zijn van de partij: Dave Holland, Jack DeJohnette, Billy Cobham, John McLaughlin, Wayne Shorter, Keith Jarrett, Chick Corea, Herbie Hancock, Joe Zawinul. Wat een sterrenbezetting. Daartussendoor piept Miles zijn trompetpartijen als geen ander. Meeslepend spul, vind ik het. Toch maar eens meer verdiepen in Miles.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 08:03:16 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Klinkt als een album dat ik eens moet aanschaffen hou er wel van!quote:
bazbo cd0495: Corrie en de Grote Brokken - Corrie en de Grote Brokken
[ afbeelding ]
Corrie van Binsbergen steekt haar liefde voor Zappa niet onder stoelen of banken. In ieder geval niet op deze dubbelcd uit 1997. Daarvoor was ze al bekend met haar band Corrie en de Brokken, die vooral haar eigen compomengelmoes van jazz, pop en klassiek speelt. Halverwege de jaren negentig breidt de gitariste haar band uit met blazers, percussie en twee vocalisten: Beatrice van der Poel en Bob Fosko. Ook huurt ze (Sjako!-)gitarist Wouter Planteydt in. Het resultaat van de eerste samenwerking horen we op dit album dat ik kocht op 2 oktober 1997. Het eerste plaatje is opgenomen in de studio; het tweede live in het Bimhuis. Opener Zoot Suite is een ode aan Zappa. Ik hoor elementen van Sofa, Uncle Meat, de Roxy-band en het 88-tourensemble. Zelfs haar gitaargeluid doet gruwelijk aan dat van de Grote Meester denken. Naast orkestraal en gitaar-geweld is er een hoofdrol voor Van der Poel en Fosko. Hun teksten zijn bij vlagen werkelijk hilarisch (vooral hun echtelijke ruzie is fenomenaal) en er spat zo verschrikkelijk veel plezier van af, dat het hoogst aanstekelijk werkt. Heerlijk album met louter hoogtepunten. Onnederlands goed!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Is volgens mij heel lastig te verkrijgen. Corrie is zelf erg boos dat de toenmalige platenmaatschappij de plaat niet meer wil herdrukken. Maar geweldig blijft het album wel.quote:
[..]
Klinkt als een album dat ik eens moet aanschaffen hou er wel van!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0496: Corrie en de Grote Brokken - Kado Uit De Hel!
In 2001 doet Corrie het nog eens dunnetjes over met de Grote Brokken. Ditmaal staat de dubbelcd vol met opnames van de toer van mei/juni 2000. De bezetting is hetzelfde (gitaren, drums, bas, marimba en koperblazers) en ook nu krijgen we Zappaiaanse gitaar (opener Kado Uit De Hel! is wat dat betreft gelijk fenomenaal), tetterdetetjazzrock, ruige songs (Fosko!), idiote beatbox ('We zijn in de war') en zwoele zangmelodieën. En natuurlijk die heerlijke dialogen tussen Fosko en Beatrice van der Poel ('Nu ik jou toch zie: waarom loopt iedere man bij jou weg?'). Teksten zijn van Toon Tellegen, Jules Deelder, Vasalis en anderen. De geest van Zappa (qua compositiestijl en arrangement) waart nadrukkelijk over dit album. Ik kocht de dubbelcd op 27 oktober 2001 en bij iedere keer dat ik 'm draai zit ik met een grote grijns op mijn bakkes. Mooi werk.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 24-10-2020 14:24:41 ]
In 2001 doet Corrie het nog eens dunnetjes over met de Grote Brokken. Ditmaal staat de dubbelcd vol met opnames van de toer van mei/juni 2000. De bezetting is hetzelfde (gitaren, drums, bas, marimba en koperblazers) en ook nu krijgen we Zappaiaanse gitaar (opener Kado Uit De Hel! is wat dat betreft gelijk fenomenaal), tetterdetetjazzrock, ruige songs (Fosko!), idiote beatbox ('We zijn in de war') en zwoele zangmelodieën. En natuurlijk die heerlijke dialogen tussen Fosko en Beatrice van der Poel ('Nu ik jou toch zie: waarom loopt iedere man bij jou weg?'). Teksten zijn van Toon Tellegen, Jules Deelder, Vasalis en anderen. De geest van Zappa (qua compositiestijl en arrangement) waart nadrukkelijk over dit album. Ik kocht de dubbelcd op 27 oktober 2001 en bij iedere keer dat ik 'm draai zit ik met een grote grijns op mijn bakkes. Mooi werk.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 24-10-2020 14:24:41 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0497: Corrie en de Grote Brokken - Het Land Is Moe
Corrie blijft werken en toeren met haar Grote Brokken. In 2006 verschijnt dit album, dat is opgenomen op 28 en 29 mei in Frascati in Amsterdam en dat ik koop op 14 juli 2006. Het is een enkeltje dit keer en dit keer heeft ze zich voornamelijk laten leiden door teksten. We horen proza en gedichten van onder andere Drs. P, Jan Mulder, Esther Gerritsen, Josse de Pauw, Lévi Weemoedt en Remco Campert, met daarnaast koppen uit kranten, teksten uit films en dialogen van Bob Fosko en Beatrice van der Poel. Dit alles heeft Corrie op muziek gezet en dat doet ze op de haar bekende wijze: grandioze bigbandjazz, verstilde smooth (waarin de stem van Beatrice van der Poel zo mooi past), beukBobFoskosongs, malle beats en gierende Zappagitaar. Het blijft geweldig, al moet ik zeggen dat ik deze iets minder aanstekelijk vind dan de vorige twee. Komt misschien doordat de teksten het allemaal iets serieuzer maken. Na deze plaat wordt het stil rondom De Grote Brokken. In 2006 zie ik Corrie op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland. Ze opent het festival zelfs en scheurt haar giertaar over backing tracks en samples vol Zappa. Op plaat verschijnt er geen nieuw werk meer. De afgelopen twee jaar heeft ze met een groot ensemble langs de theaters van Nederland getoerd en bracht ze muziek geënt op de teksten van Toon Tellegen, die ook de voordrachten voor zijn rekening nam. Een grote creatieve geest, die Corrie.
Tijdens het Zappanalefestival in 2006:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 14:55:04 ]
Corrie blijft werken en toeren met haar Grote Brokken. In 2006 verschijnt dit album, dat is opgenomen op 28 en 29 mei in Frascati in Amsterdam en dat ik koop op 14 juli 2006. Het is een enkeltje dit keer en dit keer heeft ze zich voornamelijk laten leiden door teksten. We horen proza en gedichten van onder andere Drs. P, Jan Mulder, Esther Gerritsen, Josse de Pauw, Lévi Weemoedt en Remco Campert, met daarnaast koppen uit kranten, teksten uit films en dialogen van Bob Fosko en Beatrice van der Poel. Dit alles heeft Corrie op muziek gezet en dat doet ze op de haar bekende wijze: grandioze bigbandjazz, verstilde smooth (waarin de stem van Beatrice van der Poel zo mooi past), beukBobFoskosongs, malle beats en gierende Zappagitaar. Het blijft geweldig, al moet ik zeggen dat ik deze iets minder aanstekelijk vind dan de vorige twee. Komt misschien doordat de teksten het allemaal iets serieuzer maken. Na deze plaat wordt het stil rondom De Grote Brokken. In 2006 zie ik Corrie op het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland. Ze opent het festival zelfs en scheurt haar giertaar over backing tracks en samples vol Zappa. Op plaat verschijnt er geen nieuw werk meer. De afgelopen twee jaar heeft ze met een groot ensemble langs de theaters van Nederland getoerd en bracht ze muziek geënt op de teksten van Toon Tellegen, die ook de voordrachten voor zijn rekening nam. Een grote creatieve geest, die Corrie.
Tijdens het Zappanalefestival in 2006:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 14:55:04 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0498: Cosmograf - The Unreasonable Silence
Robin Armstrong is Cosmograf en op dit (ik geloof zijn vierde) album uit 2016 krijgt hij hulp van Nick Beggs, Dave Meros, Nick d'Virgilio, Steven Wilson en een zwik anderen. Hij maakt een stevig soort prog, zonder dat het metal wordt en met een boel atmosferische elementen erin. Beetje richting het solowerk van Steven Wilson van rond Insurgentes en Grace For Drowning, maar met genoeg eigenheid. Ik koop het album op 15 juni 2016 als het net uit is. Mooi werk. Ik realiseer me dat ik het vaker zou moeten draaien, want iedere keer dat ik het beluister hoor ik er meer in.
Robin Armstrong is Cosmograf en op dit (ik geloof zijn vierde) album uit 2016 krijgt hij hulp van Nick Beggs, Dave Meros, Nick d'Virgilio, Steven Wilson en een zwik anderen. Hij maakt een stevig soort prog, zonder dat het metal wordt en met een boel atmosferische elementen erin. Beetje richting het solowerk van Steven Wilson van rond Insurgentes en Grace For Drowning, maar met genoeg eigenheid. Ik koop het album op 15 juni 2016 als het net uit is. Mooi werk. Ik realiseer me dat ik het vaker zou moeten draaien, want iedere keer dat ik het beluister hoor ik er meer in.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0499: Cosmograf - The Hay-Man Dreams
In 2017 gaat Cosmograf verder. Het geluid is wat aangepast. De uitgebreide filmische effecten zijn verdwenen evenals het wat zware geluid, wat is gebleven is de puike prog. In zes composities vertelt Robin Armstrong het verhaal over de dromen van de vogelverschrikker die meer op nachtmerries lijken. Wat meer akoestisch lijkt het op het eerste gehoor, doch bij nadere beluistering is er genoeg stevigs overgebleven om van een evenwichtige en toch afwisselend album te spreken. Ik kocht de plaat bij het verschijnen op 1 augustus 2017. Hierna zou Armstrong in 2018 onderdeel worden van de livebezetting van Big Big Train tijdens hun optreden op Loreley; daarna pakt hij zijn solowerk weer op. Heb zijn laatste album(s) gemist, overigens.
In 2017 gaat Cosmograf verder. Het geluid is wat aangepast. De uitgebreide filmische effecten zijn verdwenen evenals het wat zware geluid, wat is gebleven is de puike prog. In zes composities vertelt Robin Armstrong het verhaal over de dromen van de vogelverschrikker die meer op nachtmerries lijken. Wat meer akoestisch lijkt het op het eerste gehoor, doch bij nadere beluistering is er genoeg stevigs overgebleven om van een evenwichtige en toch afwisselend album te spreken. Ik kocht de plaat bij het verschijnen op 1 augustus 2017. Hierna zou Armstrong in 2018 onderdeel worden van de livebezetting van Big Big Train tijdens hun optreden op Loreley; daarna pakt hij zijn solowerk weer op. Heb zijn laatste album(s) gemist, overigens.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
cd0500: Elvis Costello - Veronica
Het album Spike waar deze single vanaf komt, heb ik op vinyl. Op 19 mei 1989 vind ik deze cd-single, zo'n klein 3" gevalletje. Het titelnummer is een van de twee stukken dat Costello voor het album schreef samen met ene meneer Paul McCartney. Het is dan ook een puik in het gehoor liggend lied. Naast Veronica horen we drie stukken die niet op de elpee staan: The Room Nobody Lives In en Coal Train Robberies, maar het leukst vind ik Costello's versie van de eindjarenvijftigklassieker You're No Good. Geinig hebbedingetje in de collectie.
Het album Spike waar deze single vanaf komt, heb ik op vinyl. Op 19 mei 1989 vind ik deze cd-single, zo'n klein 3" gevalletje. Het titelnummer is een van de twee stukken dat Costello voor het album schreef samen met ene meneer Paul McCartney. Het is dan ook een puik in het gehoor liggend lied. Naast Veronica horen we drie stukken die niet op de elpee staan: The Room Nobody Lives In en Coal Train Robberies, maar het leukst vind ik Costello's versie van de eindjarenvijftigklassieker You're No Good. Geinig hebbedingetje in de collectie.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0501: Elvis Costello - Mighty Like A Rose
Dit Costello-album kwam uit in 1991 en ik kocht de cd op 8 juni van dat jaar. Net als op Spike bedient Costello zich van een kaleidoscopisch geluid. Mitchell Froom zit op de producerstoel en Costello schrijft opnieuw twee stukken samen met ene meneer Paul McCartney (Playboy To A Man en single So Like Candy). Op de lijst van muzikanten staan Larry Knechtel, Mitchell Froom, Jim Keltner, Marc Ribot en oudgediende Steve Nieve. Ik heb niet veel Costello, maar deze vind ik nog steeds prettig om hard mee te zingen of te brullen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 21:21:26 ]
Dit Costello-album kwam uit in 1991 en ik kocht de cd op 8 juni van dat jaar. Net als op Spike bedient Costello zich van een kaleidoscopisch geluid. Mitchell Froom zit op de producerstoel en Costello schrijft opnieuw twee stukken samen met ene meneer Paul McCartney (Playboy To A Man en single So Like Candy). Op de lijst van muzikanten staan Larry Knechtel, Mitchell Froom, Jim Keltner, Marc Ribot en oudgediende Steve Nieve. Ik heb niet veel Costello, maar deze vind ik nog steeds prettig om hard mee te zingen of te brullen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-10-2020 21:21:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0502: Elvis Costello - Unfaithful Music & Soundtrack Album
Costello brengt een autobiografie uit in 2015: Unfaithful Music & Disappearing Ink. Deze dubbelcd is de soundtrack erbij. Het is een soort 'Best of', maar er staan voldoende bijzondere stukken en versies op om op zichzelf te staan. Ik vind het een mooi overzicht van de Costellocarričre. Van zijn punkachtige start tot en met de orkestrale zoetigheid die hij de latere jaren maakte. Eerder vond ik zijn stem na een half uur vooral ergerlijk, maar tegenwoordig kan ik het beter hebben: dit houd ik de volle 160 minuten vol. Er staan dan ook ware parels op. Ntauurlijk zijn hits uit het begin van zijn loopbaan met The Attractions, maar er is ook veel aandacht voor al zijn latere samenwerkingen met onder andere Paul McCartney, Burt Bacharach, Brian Eno en The Brodsky Quartet. Ik kocht de dubbelcd op 3 april 2017 en het hoogst vermakelijke en dikke boek las ik in een paar ademteugen uit.
Costello brengt een autobiografie uit in 2015: Unfaithful Music & Disappearing Ink. Deze dubbelcd is de soundtrack erbij. Het is een soort 'Best of', maar er staan voldoende bijzondere stukken en versies op om op zichzelf te staan. Ik vind het een mooi overzicht van de Costellocarričre. Van zijn punkachtige start tot en met de orkestrale zoetigheid die hij de latere jaren maakte. Eerder vond ik zijn stem na een half uur vooral ergerlijk, maar tegenwoordig kan ik het beter hebben: dit houd ik de volle 160 minuten vol. Er staan dan ook ware parels op. Ntauurlijk zijn hits uit het begin van zijn loopbaan met The Attractions, maar er is ook veel aandacht voor al zijn latere samenwerkingen met onder andere Paul McCartney, Burt Bacharach, Brian Eno en The Brodsky Quartet. Ik kocht de dubbelcd op 3 april 2017 en het hoogst vermakelijke en dikke boek las ik in een paar ademteugen uit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0503: Crimson Jazz Trio - King Crimson Songbook Volume 2
Een van mijn grote muziekliefdes is King Crimson. (Zie bij de K, tot over een jaar.) Ian Wallace drumde in 1971 op de Islands- en Earthbound-elpee van de groep. Later gaat hij allerlei ander werk doen, maar op zijn oude dag - in 2005 - begint hij het Crimson Jazz Trio. Met de goedkeuring van Robert Fripp speelt hij 'klassieke' Crimson, maar dan in jazzstijl. De drummer krijgt hulp van Jody Nardone (piano) en Tim Landers (bas). In 2005 verschijnt King Crimson Songbook Volume 1 en vier jaar later het tweede deel, dat ik kocht op 26 februari 2010. Het eerste deel heb ik nooit te pakken kunnen krijgen en is qua setlijst wel heel erg interessant: alle Crimsonklassiekers staan erop. Dit tweede deel mag dan minder 'bekende' stukken bevatten, de uitvoeringen van In The Court Of The Crimson King, Frame By Frame, One Time, Heartbeat, The Islands Suite (met daarin naast een paar korte eigen composities Formentera Lady, en Sailor's Tale) en Lament zijn werkelijk geweldig. En hoe bijzonder de uitvoeringen zijn: als je de bassist de fluitsolo uit In The Court Of The Crimson King hoort spelen, weet de kenner genoeg. Heerlijke pingeljazz! Op enkele deuntjes toetert saxofonist Mel Collins (die op dezelfde twee Crimsonelpees uit 1971 speelt en die sinds 2013 voltijds lid van de beestbezetting is) mee. Van een derde volume uit het songbook kwam het helaas niet meer, want Ian Wallace overleed op 22 februari 2007. Deze plaat uit 2009 is dus postuum verschenen.
Een van mijn grote muziekliefdes is King Crimson. (Zie bij de K, tot over een jaar.) Ian Wallace drumde in 1971 op de Islands- en Earthbound-elpee van de groep. Later gaat hij allerlei ander werk doen, maar op zijn oude dag - in 2005 - begint hij het Crimson Jazz Trio. Met de goedkeuring van Robert Fripp speelt hij 'klassieke' Crimson, maar dan in jazzstijl. De drummer krijgt hulp van Jody Nardone (piano) en Tim Landers (bas). In 2005 verschijnt King Crimson Songbook Volume 1 en vier jaar later het tweede deel, dat ik kocht op 26 februari 2010. Het eerste deel heb ik nooit te pakken kunnen krijgen en is qua setlijst wel heel erg interessant: alle Crimsonklassiekers staan erop. Dit tweede deel mag dan minder 'bekende' stukken bevatten, de uitvoeringen van In The Court Of The Crimson King, Frame By Frame, One Time, Heartbeat, The Islands Suite (met daarin naast een paar korte eigen composities Formentera Lady, en Sailor's Tale) en Lament zijn werkelijk geweldig. En hoe bijzonder de uitvoeringen zijn: als je de bassist de fluitsolo uit In The Court Of The Crimson King hoort spelen, weet de kenner genoeg. Heerlijke pingeljazz! Op enkele deuntjes toetert saxofonist Mel Collins (die op dezelfde twee Crimsonelpees uit 1971 speelt en die sinds 2013 voltijds lid van de beestbezetting is) mee. Van een derde volume uit het songbook kwam het helaas niet meer, want Ian Wallace overleed op 22 februari 2007. Deze plaat uit 2009 is dus postuum verschenen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0504: The Crimson Projekct - Live in Tokyo
We blijven nog even in het land van de scharlakenrode koning. In 2013 bestond King Crimson niet meer (hoewel Fripp kort daarna zijn beestachtige versie van de band zou opzetten), maar enkele oud-leden hielden het vuur brandende. The Crimson ProjeKct (de naam komt van de projecten die Fripp&co vanaf 1996 uitbracht; bandleden speelden in wisselende bezettingen 'frakctals' samen en maakten veelal geďmproviseerde muziek) bestaat uit twee bands. Tijdens de concerten speelde eerst The Adrian Belew Power Trio (Belew, bassiste Julie Slick en drummer Thomas Ralph), vervolgens Stick Men (Tony Levin, Pat Mastelotto en Marcus Reuter) en ten slotte alle zes de muzikanten samen. De beide afzonderlijke bands speelden eigen werk, maar ook stukken van King Crimson; als beide bands samen speelden wat het een enorme King Crimson ŕ la 1996 show. Ik mocht het ProjeKct in 2014 twee keer aanschouwen: eerst in juni in het Parkstadtheater in Heerlen en een paar weken later tijdens het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland. Ik stond versteld van de energie en brute kracht van het geheel. Fripp was minder enthousiast en er gaan verhalen dat hij tijdens een concert in de Verenigde Staten dat hij bezocht halverwege ziedend de zaal uit liep. Dit cd'tje (dat ik kocht op 13 maart 2014, nog voor ik beide concerten had gezien) verscheen in 2014, is opgenomen tijdens een serie concerten in maart 2013 in Tokyo (goh) en kan met vijfenzeventig minuten nauwelijks een beeld schetsen van hoe zo'n concert geweest moet zijn. Drie stukken zijn uitgevoerd door Stick Men, de rest door het complete ProjeKct. De nadruk ligt op de arrangementen uit de 1996 Thrak-tijd. Nu ik het zo terug hoor vind ik het hoogst aangenaam, maar ik begrijp Fripp wel: de ziel is er wat uit, het klinkt allemaal als een wat verplicht nummer en het doet me verlangen naar de echte band. Al knallen Larks'Tongues In Aspic (Stick Men met gitaarsolo van Belew) en Red er wel erg lekker in.
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 26-10-2020 15:23:58 ]
We blijven nog even in het land van de scharlakenrode koning. In 2013 bestond King Crimson niet meer (hoewel Fripp kort daarna zijn beestachtige versie van de band zou opzetten), maar enkele oud-leden hielden het vuur brandende. The Crimson ProjeKct (de naam komt van de projecten die Fripp&co vanaf 1996 uitbracht; bandleden speelden in wisselende bezettingen 'frakctals' samen en maakten veelal geďmproviseerde muziek) bestaat uit twee bands. Tijdens de concerten speelde eerst The Adrian Belew Power Trio (Belew, bassiste Julie Slick en drummer Thomas Ralph), vervolgens Stick Men (Tony Levin, Pat Mastelotto en Marcus Reuter) en ten slotte alle zes de muzikanten samen. De beide afzonderlijke bands speelden eigen werk, maar ook stukken van King Crimson; als beide bands samen speelden wat het een enorme King Crimson ŕ la 1996 show. Ik mocht het ProjeKct in 2014 twee keer aanschouwen: eerst in juni in het Parkstadtheater in Heerlen en een paar weken later tijdens het Zappanale festival in Noordoost-Duitschland. Ik stond versteld van de energie en brute kracht van het geheel. Fripp was minder enthousiast en er gaan verhalen dat hij tijdens een concert in de Verenigde Staten dat hij bezocht halverwege ziedend de zaal uit liep. Dit cd'tje (dat ik kocht op 13 maart 2014, nog voor ik beide concerten had gezien) verscheen in 2014, is opgenomen tijdens een serie concerten in maart 2013 in Tokyo (goh) en kan met vijfenzeventig minuten nauwelijks een beeld schetsen van hoe zo'n concert geweest moet zijn. Drie stukken zijn uitgevoerd door Stick Men, de rest door het complete ProjeKct. De nadruk ligt op de arrangementen uit de 1996 Thrak-tijd. Nu ik het zo terug hoor vind ik het hoogst aangenaam, maar ik begrijp Fripp wel: de ziel is er wat uit, het klinkt allemaal als een wat verplicht nummer en het doet me verlangen naar de echte band. Al knallen Larks'Tongues In Aspic (Stick Men met gitaarsolo van Belew) en Red er wel erg lekker in.
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 26-10-2020 15:23:58 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0505: Crosby Stills Nash & Young - 4 Way Street
Kijk! De hippieheren! Dit is zo'n plaat die ik altijd met heel veel plezier opzet. Ik heb een vinylversie en op 22 januari 2014 (nog niet eens zo heel erg lang geleden, dus) kocht ik 'm op cd. De dubbelelpee uit 1971 bevatte een akoestische plaat en een elektrieke. Op deze remaster uit 1992 is het akoestische deel uitgebreid met vier extra stukken. Ik had gehoopt op een volledige versie van Suite: Judy Blue Eyes, maar helaas. Wel Nash's King Midas In Reverse (een stuk dat hij oorspronkelijk had geschreven voor zijn band The Hollies maar dat de band weigerde, hetgeen voor Nash de reden was om te vertrekken), twee aardige liedjes van Stills en Crosby, en vooral een lange medley van Neil Young (The Loner, Cinnamon Girl, Down By The River). De elektrische plaat is niet uitgebreider. Ondanks dat mijn voorkeur uitgaat naar het akoestische werk, vind ik dat toch jammer, want de combinatie van het gitaargeweld van de heren Stills en Young en de meerstemmige zang van Nash en Crosby blijft goud. De versie van Young's Southern Man blijft als geen ander. Alles bij elkaar: de drie gouden stemmen, aangevuld met de koortsige songs van Young: onweerstaanbaar. Essentieel.
Kijk! De hippieheren! Dit is zo'n plaat die ik altijd met heel veel plezier opzet. Ik heb een vinylversie en op 22 januari 2014 (nog niet eens zo heel erg lang geleden, dus) kocht ik 'm op cd. De dubbelelpee uit 1971 bevatte een akoestische plaat en een elektrieke. Op deze remaster uit 1992 is het akoestische deel uitgebreid met vier extra stukken. Ik had gehoopt op een volledige versie van Suite: Judy Blue Eyes, maar helaas. Wel Nash's King Midas In Reverse (een stuk dat hij oorspronkelijk had geschreven voor zijn band The Hollies maar dat de band weigerde, hetgeen voor Nash de reden was om te vertrekken), twee aardige liedjes van Stills en Crosby, en vooral een lange medley van Neil Young (The Loner, Cinnamon Girl, Down By The River). De elektrische plaat is niet uitgebreider. Ondanks dat mijn voorkeur uitgaat naar het akoestische werk, vind ik dat toch jammer, want de combinatie van het gitaargeweld van de heren Stills en Young en de meerstemmige zang van Nash en Crosby blijft goud. De versie van Young's Southern Man blijft als geen ander. Alles bij elkaar: de drie gouden stemmen, aangevuld met de koortsige songs van Young: onweerstaanbaar. Essentieel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0506: Crosby Stills & Nash - CSN
De titel is niet helemaal correct. Neil Young is wel degelijk te horen op deze doos met vier plaatjes. De box kwam oorspronkelijk in 1991 uit, maar ik heb een heruitgave uit 2013 die ik kocht op 20 januari 2014. De dikke doos geeft een perfect overzicht van de verrichtingen van David Crosby, Stephen Stills, Graham Nash én Neil Young (als hij zich aansloot). Daarnaast staan er wat solostukjes op. Het eerste anderhalve plaatje richt zich helemaal op de eerste paar jaren met veel werk van de debuutplaat en natuurlijk van Déjŕ Vu. Onvoorstelbaar hoe mooi de drie verschillende stemmen bij elkaar passen. De volgende anderhalve cd laat het spul van verderop uit de jaren zeventig horen met veel aandacht voor de solostukken (omdat de heren onderling nogal wat mot kregen). Compositorisch gaat mijn voorkeur uit naar de liedjes van hyperhippie Nash, maar de gezamenlijker stukken mogen er zeker ook zijn. Groots zijn ook de stukken van Stephen Still's Manassas. Plaatje vier beslaat de jaren tachtig, waarin we vooral horen dat de stemmen van Stills en Nash verouderen. Fijne box met veel bijzondere, alternatieve of live-versies van de klassieke liederen en solostukken. Mooi overzicht.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-10-2020 12:57:02 ]
De titel is niet helemaal correct. Neil Young is wel degelijk te horen op deze doos met vier plaatjes. De box kwam oorspronkelijk in 1991 uit, maar ik heb een heruitgave uit 2013 die ik kocht op 20 januari 2014. De dikke doos geeft een perfect overzicht van de verrichtingen van David Crosby, Stephen Stills, Graham Nash én Neil Young (als hij zich aansloot). Daarnaast staan er wat solostukjes op. Het eerste anderhalve plaatje richt zich helemaal op de eerste paar jaren met veel werk van de debuutplaat en natuurlijk van Déjŕ Vu. Onvoorstelbaar hoe mooi de drie verschillende stemmen bij elkaar passen. De volgende anderhalve cd laat het spul van verderop uit de jaren zeventig horen met veel aandacht voor de solostukken (omdat de heren onderling nogal wat mot kregen). Compositorisch gaat mijn voorkeur uit naar de liedjes van hyperhippie Nash, maar de gezamenlijker stukken mogen er zeker ook zijn. Groots zijn ook de stukken van Stephen Still's Manassas. Plaatje vier beslaat de jaren tachtig, waarin we vooral horen dat de stemmen van Stills en Nash verouderen. Fijne box met veel bijzondere, alternatieve of live-versies van de klassieke liederen en solostukken. Mooi overzicht.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 27-10-2020 12:57:02 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD232
Inmiddels een behoorlijke klassieker, en het luidde bij mij het vinyl tijdperk (opnieuw: het was gestopt mid jaren 90) in de opvolger lullabies staat dus niet in de cd kast maar in de vinyl kast, net als deze trouwens. Bij deze cd versie zit een tweede cd met 5 live nummers die ik me eigenlijk niet kan herinneren. Verder heb ik deze plaat volledig grijsgedraaid en terecht het is nogsteeds een ijzersterke plaat
Inmiddels een behoorlijke klassieker, en het luidde bij mij het vinyl tijdperk (opnieuw: het was gestopt mid jaren 90) in de opvolger lullabies staat dus niet in de cd kast maar in de vinyl kast, net als deze trouwens. Bij deze cd versie zit een tweede cd met 5 live nummers die ik me eigenlijk niet kan herinneren. Verder heb ik deze plaat volledig grijsgedraaid en terecht het is nogsteeds een ijzersterke plaat
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0507: David Cross - The Big Picture
David Cross? Jazeker. David Cross is eigenlijk alleen bekend vanwege zijn vioolspel op King Crimsonplaten in 1972 en 1973: Larks' Tongues In Aspic en Starless And Bible Black (en oké, hij was gastmuzikant op Red uit 1974). In de band moest hij uiteindelijk het onderspit delven in zijn strijd tegen de muur van geluid die Bill Bruford, John Wetton en Robert Fripp veroorzaakten. Het duurde na 1974 enige tijd voordat zijn solocarričre van de grond kwam. In 1992 verschijnt dit album, zijn tweede. Ik koop het pas op 11 mei 1996. Cross zet een kleine band in van drums, bas, toetsen en gitaar. Zelf speelt hij hier de vioolpartijen overheen. De meeste stukken zijn vocaal en die zijn vaak ongemeen fel door de scheurende elektrische viool; de paar instrumentaaltjes zijn dan weer bijna pastoraal van karakter door de akoestische strijkklanken. Dit album is redelijk afwisselend, maar geen hoogvlieger, komt wat mij betreft vooral door de niet zo aansprekende zangstem van bassist John Dillon. Maar nu ik hem na tijden weer eens draai vind ik hem toch gaaf.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 27-10-2020 21:04:13 ]
David Cross? Jazeker. David Cross is eigenlijk alleen bekend vanwege zijn vioolspel op King Crimsonplaten in 1972 en 1973: Larks' Tongues In Aspic en Starless And Bible Black (en oké, hij was gastmuzikant op Red uit 1974). In de band moest hij uiteindelijk het onderspit delven in zijn strijd tegen de muur van geluid die Bill Bruford, John Wetton en Robert Fripp veroorzaakten. Het duurde na 1974 enige tijd voordat zijn solocarričre van de grond kwam. In 1992 verschijnt dit album, zijn tweede. Ik koop het pas op 11 mei 1996. Cross zet een kleine band in van drums, bas, toetsen en gitaar. Zelf speelt hij hier de vioolpartijen overheen. De meeste stukken zijn vocaal en die zijn vaak ongemeen fel door de scheurende elektrische viool; de paar instrumentaaltjes zijn dan weer bijna pastoraal van karakter door de akoestische strijkklanken. Dit album is redelijk afwisselend, maar geen hoogvlieger, komt wat mij betreft vooral door de niet zo aansprekende zangstem van bassist John Dillon. Maar nu ik hem na tijden weer eens draai vind ik hem toch gaaf.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 27-10-2020 21:04:13 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD233
Geweldige plaat van radiohead ik ga hem alleen niet spelen want deze cd ben ik al een jaar of 15 kwijt helaas, ik heb hem denk ik bij een vriend laten liggen dit stamt nog uit de tijd van mijn discman. Het cdtje zelf was zilver met alleen een klein parlophone logo en leek daarom op een branbare cd en zo is hij waarschijnlijk misplaatst.
Geweldige plaat van radiohead
ik ga hem alleen niet spelen want deze cd ben ik al een jaar of 15 kwijt helaas, ik heb hem denk ik bij een vriend laten liggen dit stamt nog uit de tijd van mijn discman. Het cdtje zelf was zilver met alleen een klein parlophone logo en leek daarom op een branbare cd en zo is hij waarschijnlijk misplaatst.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD234
Waar OK computer voor het in mijn ogen britpop bandje radiohead een soort sprong voorwaard was was Kid A gewoon buiten categorie nogsteeds als ik dit album hoor dan is het gewoon opzichzelfstaand en vrij onvoorstelbaar dat dit gemaakt is. Het is electronisch het rockt de pan uit het is blues het glitcht het druist overal tegenin en het begint met everything in its right place om bij nummer 4 a volledig te verdwijnen in how to dissapear completely maar niet voordat the national anthem gespeeld is. Via in limbo naar idoteque dat er bij mij voor zorgde dat dance muziek die ik een tijdje links had laten liggen ineens weer helemaal in de picture kwam. Dit album was wat mij betreft een ware aardverschuiving
Waar OK computer voor het in mijn ogen britpop bandje radiohead een soort sprong voorwaard was was Kid A gewoon buiten categorie nogsteeds als ik dit album hoor dan is het gewoon opzichzelfstaand en vrij onvoorstelbaar dat dit gemaakt is. Het is electronisch het rockt de pan uit het is blues het glitcht het druist overal tegenin en het begint met everything in its right place om bij nummer 4 a volledig te verdwijnen in how to dissapear completely maar niet voordat the national anthem gespeeld is. Via in limbo naar idoteque dat er bij mij voor zorgde dat dance muziek die ik een tijdje links had laten liggen ineens weer helemaal in de picture kwam. Dit album was wat mij betreft een ware aardverschuiving
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0508: David Cross - Exiles
Een in mijn oren veel sterker album van David Cross is deze uit 1998. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met zijn gastenlijst. Naast zijn vaste David Cross Band doen John Wetton, Peter Hammill en Robert Fripp een fikse duit in de zak. Het maakt gelijk dat deze plaat klinkt als de missing link tussen King Crimson 71-73 en Fripp's Exposure. Hammill brult de teksten venijnig van zich af, de gitaarmuur van Fripp is meedogenloos weldadig en Wetton's zanglijnen doen hemels aan. Cross zelf fiedelt er tussendoor op zijn akoestische én elektrische viool. Opener Exiles kennen we naturen van Crimson's Larks'-plaat en voegt niet zo heel veel toe aan het origineel. Daarna gaat het loos. Vocale en instrumentale stukken wisselen elkaar af en daardoor is de plaat van voor naar achter zeer boeiend. Naast Crimsonachtige beukstukken ook subtiele songs en een mooie soundscape van het duo Fripp en Cross. De plaat werkt langzaam toe naar het hoogtepunt en dat zijn de laatste drie stukken (Fast, Troppo en Here). Dit is een heerlijke plaat die ik kocht op 13 maart 1998. Ik haal hem regelmatig uit de kast en toen ik dat vanmorgen deed, liet ik hem uit mijn poten vallen. Doosje stuk. De muziek is gelukkig helend.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 28-10-2020 09:12:07 ]
Een in mijn oren veel sterker album van David Cross is deze uit 1998. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met zijn gastenlijst. Naast zijn vaste David Cross Band doen John Wetton, Peter Hammill en Robert Fripp een fikse duit in de zak. Het maakt gelijk dat deze plaat klinkt als de missing link tussen King Crimson 71-73 en Fripp's Exposure. Hammill brult de teksten venijnig van zich af, de gitaarmuur van Fripp is meedogenloos weldadig en Wetton's zanglijnen doen hemels aan. Cross zelf fiedelt er tussendoor op zijn akoestische én elektrische viool. Opener Exiles kennen we naturen van Crimson's Larks'-plaat en voegt niet zo heel veel toe aan het origineel. Daarna gaat het loos. Vocale en instrumentale stukken wisselen elkaar af en daardoor is de plaat van voor naar achter zeer boeiend. Naast Crimsonachtige beukstukken ook subtiele songs en een mooie soundscape van het duo Fripp en Cross. De plaat werkt langzaam toe naar het hoogtepunt en dat zijn de laatste drie stukken (Fast, Troppo en Here). Dit is een heerlijke plaat die ik kocht op 13 maart 1998. Ik haal hem regelmatig uit de kast en toen ik dat vanmorgen deed, liet ik hem uit mijn poten vallen. Doosje stuk. De muziek is gelukkig helend.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 28-10-2020 09:12:07 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0509: David Cross & Robert Fripp - Starless Starlight
In 2014 weten David Cross en Robert Fripp elkaar opnieuw te vinden. Fripp heeft een paar jaar ervoor tijdens een van zijn soundscapes concerten een tweetal stukken gespeeld op basis van de melodie en akkoorden van Starless, in mijn oren een van de allerbeste stukken van King Crimson. In 2014 legt Cross daar zijn vioolpartijen overheen en Fripp speelt wat subtiele gitaarsolo's in. In totaal staan er acht van deze stukken op de cd die in 2015 verscheen en die ik kocht op 3 juni 2015. Je zou zeggen: meer dan vijftig minuten Starless, dat gaat vast vervelen. Welnu, het tegendeel is het geval: ik vind de plaat te kort! Enerzijds is het prachtig behang, atmosferische landschappen ideaal om tot rust te komen; anderzijds is er genoeg avontuurlijks te ontdekken om de aandacht gevangen te houden en nauwgezet te beluisteren. Deze draai ik echt vaak.
In 2014 weten David Cross en Robert Fripp elkaar opnieuw te vinden. Fripp heeft een paar jaar ervoor tijdens een van zijn soundscapes concerten een tweetal stukken gespeeld op basis van de melodie en akkoorden van Starless, in mijn oren een van de allerbeste stukken van King Crimson. In 2014 legt Cross daar zijn vioolpartijen overheen en Fripp speelt wat subtiele gitaarsolo's in. In totaal staan er acht van deze stukken op de cd die in 2015 verscheen en die ik kocht op 3 juni 2015. Je zou zeggen: meer dan vijftig minuten Starless, dat gaat vast vervelen. Welnu, het tegendeel is het geval: ik vind de plaat te kort! Enerzijds is het prachtig behang, atmosferische landschappen ideaal om tot rust te komen; anderzijds is er genoeg avontuurlijks te ontdekken om de aandacht gevangen te houden en nauwgezet te beluisteren. Deze draai ik echt vaak.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
V O L .
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |