[Centraal] Macrofotografie deel 36

Ik zit nog met een behoorlijke lading opnamen van afgelopen zomer en nazomer die ik wegens geen tijd nog niet had afgehandeld. Die komen dus de komende tijd hier langs.

Op een van de laatste libellenjachten had ik wat flitslicht meegenomen en dat kwam goed uit toen er ergens in een niet al te goed verlichte hoek een noordse winterjuffer zat, een vrij zeldzaam insect waar insectenliefhebbers wild enthousiast van kunnen worden.

Met de A77-2, de Sigma 5.6/180mm en de Nissin 866i met een omnibounce

Sympecma paedisca by Ouwesok, on Flickr

Dat lukt al vrij aardig. Helaas vond ik iets te laat een manier om de boldiffuser mee te kunnen nemen zodat die pas volgend seizoen mee het veld in gaat. Die zou nog beter moeten verdoezelen dat ik een flitser gebruikt heb.

Van dezelfde dag als die winterjuffer hierboven maar dan met de EOS80D en de Sigma 3.5/180mm en als flitser de 600RT ook weer met een omnibounce erop.
Daglicht en flitslicht mengt ie voorbeeldig. We doen er even een rijtje heidelibellen mee die op die dag wel heel ruim voorhanden waren.

Sympetrum vulgatum by Ouwesok, on Flickr

Sympetrum vulgatum by Ouwesok, on Flickr

Sympetrum vulgatum by Ouwesok, on Flickr

Sympetrum vulgatum by Ouwesok, on Flickr

We krijgen in elk geval lekkere heldere oogjes en heel veel detail.
Anders dan met de A77 met de kleine en lichte 5.6/180mm werkt de lichtsterke variant op de EOS een stuk lastiger en dat heeft te maken met die toch wel wat gewichtige flitser die op de camera staat en dat toch maakt dat de boel een stuk lastiger vast te houden is en dat toont zich weer in de hoeveelheid opnamen waar de scherpte net niet helemaal goed ligt.

Buiten zowat niks te vinden. Binnen al niet veel beter en Burgers Mangrove dicht zodat ik ook niet even een rondje wintermacro kan doen.
Dan maar even teruggrijpen op wat we al hadden, namelijk mijn laatste bezoekje toen de Mangrove nog wél open was en ik eindelijk een manier had gevonden om de FalconEyes boldiffuser aan mijn rugtas vast te kunnen maken zodat ie versleepbaar is. In de tas past ie namelijk niet.
Donkere dag begin december. Ideaal om wat dingen met die boldiffuser uit te proberen.
Buiten het fotograferen waren dat wat kleine maar niet onbelangrijke dingen:
1 Hoe makkelijk gaat dat meenemen in een klein linnen tasje achter op de rugzak (in een groot linnen tasje gaat ie bungelen en daar word je best wel dol van)
2 Hoe makkelijk tuig je hem in het veld op
3 Hoe aangenaam werkt het nog als je een tijd met dat ding op een zware flitser rondloopt. De totale contraptie werkt toch enigszins belemmerend in je bewegingsvrijheid

1 Kan afgestreept worden. Ik merk amper dat ik hem bij me heb.
2 Moet nog nader onderzoek, ik liet me in Mangrove verleiden om allerhande dingen als tafeltje te gaan gebruiken die ik in bijvoorbeeld de Weerribben niet bij de hand heb
3 Anderhalf uur rondgemarcheerd met een best wel zware combi van A77-II met 2.8/105mm, de best wel looiige Nissin 866 flitser en dus die bol. De hele combi voelt wat minder massief dan alleen de camera maar is minder flimsy dan zelfbouwconstructies. Enige wat ik nog niet weet is hoe lekker het bij een windje van pakweg vijf meter per seconde nog in mijn had blijft liggen. Komen we in het voorjaar achter.

Kortom, nog voor de eerste opname al een nuttig rondje dat me komend voorjaar het nodige pionieren gaat schelen.
_{Het leermomentje dat ik voor de 866 flitser in het veld al had gehad is dat je eigenlijk nooit accu's genoeg bij je hebt. Het is een forse flitser en die vreten energie. Met de bol gaat dat nog meer een dingetje worden, er moet aardig wat energie in om er voldoende licht uit te krijgen, de bol vreet zelf al veel op en een groot deel daarvan komt achter me terecht.}

Voor het fotografeergedeelte had ik ook een begin van een plannetje gemaakt, namelijk kijken hoe de bol verlicht als ie het in zijn eentje doet. Een nogal grauwe, donkere dag in Mangrove is daar ideaal voor. ISO niet te hoog, Flitsmodus in 'flits in zijn eentje', diafragma een flink end dicht en dan maar kijken hoe het werkt op verschillende afstanden. De donkere achtergronden neem ik even voor lief, in de zomer in het veld heb ik al vrij snel genoeg licht om de achtergronden in leven te houden.

We gaan eens beginnen met dat waar ik de minste problemen verwacht, namelijk héél close en dus lekker dicht bij de bol die boven op de naar boven gerichte reflector van de flitser staat. Eventueel kan ik de bol nog dichterbij krijgen door de reflector naar voren te zetten.

Heliconius Hecale by Ouwesok, on Flickr

FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Resultaten zijn best wel om blij van te worden. Bij dit licht was scherpstellen de grootste uitdaging en als je eenmaal het oog in de scherpte hebt komt de rest van de vlinder ook wel mee.
Een voordeeltje dat je met de vlindersoorten in vlindertuinen hebt is dat die totaal niet mensenschuw zijn en ook niet diffuserschuw. Hoe dat met onze Nederlandse insecten in het veld zit blijft nog even een verrassing.
Ander ding met de insecten die ik tot nog toe met de flitser te lijf ben gegaan is dat ze eigenlijk niet op het flitslicht reageren. De enige vlindersoorten die er wél op reageren zijn de crackervlinders die we later nog tegenkomen.

Close hebben we gehad en dat gaat eigenlijk altijd wel goed.
Ik pak nu even het andere uiterste, dus ruimer dan een vlinder met context. Wat ik wil zien is hoe de weergave van vormen en structuren is en wat voor schaduwen de bol geeft.

Een banaan met een paar crackervlinders erop die ik deze keer gewoon met de vleugels open kon vastleggen waar ik ze tot nog toe met flitslicht steevast met de vleugels dicht of halfdicht kreeg
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr
_{de oplossing was dat ik deze keer geen bestaand licht in de opname betrok waardoor er geen preflash afgevuurd werd die er bij menglicht voor zorgt dat de vlinder bij de eigenlijke flits met de vleugels half of helemaal dicht zit. Ik zag ze bij de flits wél met de vleugel bewegen maar dan waren ze dus iets te laat.}

Qua werking is het met de bol niet half zo vlak als met een kale flitser. Je ziet dat de lichtbron duidelijk een eind boven de camera zit en de schaduw die de bol geeft is al een beetje diffuus.

Ik doe het met ongeveer dezelfde vergroting een keer op een paartje uitvlinders die ik met mijn geflits verstoor bij een romantisch potje achteruitparkeren.
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Ook hier hetzelfde beeld met die niet al te scherpe slagschaduw en een verlichtingshoek die groot genoeg is om de vlinders wat los te laten komen van de achtergrond.

Ik ga weer wat dichterbij en pak een crackervlinder. Ook hier weer hetzelfde beeld waarbij de flits er niet voor zorgt dat alle detaillering de achtergrond in gesmeten wordt.
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Eentje met goeie nerven in de vleugels. Flits je 'uit de as' dan zie je die structuur niet meer terug, door de hoek van waaruit de bol verlicht krijg je er toch wat relief in.
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Om er zeker van te zijn dat het de flitser alleen is en er verder geen licht meedeed aan de opname dan nog eentje die zo laag in de struiken zat dat ie met moeite te vinden was.
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Ik probeer eens voorzichtig iets met menglicht met een malachietvlinder die zodanig zit dat ik een stuk van de overkapping van Mangrove meepak waar nog wat licht doorheen komt. Ik zet het omgevingslicht laag en de flitser min of meer normaal
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

Nog een keer het verschil dan. Een keer gemengd licht, achtergrond met bestaand licht, voorgrond met de flitser
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

En dan flits in zijn eentje
FalconEyes Bulb Diffuser by Ouwesok, on Flickr

_{dat soort oefeningetjes doe ik in Mangrove ook wel eens om handig te blijven met het sleutelen aan de camera. Heb ik vooral bij de eerste sessies in het voorjaar erg veel nut van.}

En mede met deze plaatjes moet ik dan een vervolg gaan verzinnen.

Met de flitser is er misschien nog wel wat te verbeteren. Ik had nu tussen flitser en bol nog een omnibounce zitten die het nodige licht opslokt. Haal ik die er tussenuit dan zou ik nog ergens een stopje winst moeten kunnen pakken. De bol zelf vergt nogal stevige flitsen, mede omdat meer dan de helft van het licht verdwijnt naar ergens waar ik niet fotografeer.

Verder kan ik nog wat geen experimenteren met de hoogte van de flitser+bol en zelfs met de positie van de bol ten opzichte van de camera. Met een magic-arm en een synch-kabeltje kan ik nog wat naar links of naar rechts voor misschien nog beter licht
_{maar ook een setup die weer een stukje wiebeliger wordt}

Daarnaast moet er nog met de diverse lenzen worden gespeeld. Deze keer was het de 105mm, in libellentijd doe ik echter meer met de 180mm waarmee alle verhoudingen weer anders komen te liggen.

Ik moet alleen voor het vervolg even wachten tot de Mangrove weer open is

En inmiddels staan de macrolenzen al twee maanden stil omdat de mangrove net als alle andere vlindertuinen dicht is

Hopelijk keert de boel over niet al te lange tijd ten goede want ik heb wel weer een keer zin om op kleine beestjes te richten._{straks verleer ik het nog}

Eentje uit september toen het in de Weerribben nog krioelde van de sprinkhanen
Stethophyma grossum by Ouwesok, on Flickr
_{A77-2 met Sigma 5.6/180mm}

En afgelopen weekend waren ze dan eindelijk weer terug, die kleine beestjes

Direct de A77-V (die lag het dichtst bij me) voorzien van de Sigma 2.8/105mm en kijken of ik iets te pakken kan krijgen.

Uiteraard waren daar de roodwangbromvliegen
Calliphora vicina by Ouwesok, on Flickr

Die gaan erg graag op de muur in het zonnetje zitten. Meestal veel te hoog maar zo af en toe zit er een met hoogtevrees tussen die wél zo gaat zitten dat ik er bij kan.
Calliphora vicina by Ouwesok, on Flickr

De andere zonaanbiddertjes waren de wolfspinnetjes die zo her en der zaten te zonnen. Heel voorzichtig benaderen want ze vluchten al voor je er erg in hebt.
Pardosa sp by Ouwesok, on Flickr

Pardosa sp by Ouwesok, on Flickr

Pardosa sp by Ouwesok, on Flickr

Pardosa sp by Ouwesok, on Flickr

Samenvatting: We zijn weer een beetje uit de startblokken

quote:

Op maandag 22 februari 2021 23:21 schreef Paddo het volgende:
Mooie beesten!

Voor mijn referentiekader: hoe groot zijn die wolfsspinnetjes?

van voet tot voet ongeveer anderhalve centimeter.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2021 22:27 schreef Clayton1 het volgende:

[..]

Euhhh, moet jij niet werken overdag.

De opnamen zijn van zaterdag

Je ziet ze zelfs in de wintermaanden in groepjes in de lucht dansen (gebrekkig vliegen), de dansmuggen.

Je ziet ze echter zelden ergens gaan zitten.

Tot je natuurlijk in een donker gedeelte in een bos loopt onder een wolkendek dat steeds dikker wordt, kortom omstandigheden die nogal ruk suboptimaal zijn.

Kortom AF uit, correctie een stuk in de min en dan heel voorzichtig proberen de mug op het plaatje te krijgen en dan kom je er steeds weer achter dat takken eigenlijk nooit stil hangen.

Chironomus spec by Ouwesok, on Flickr

_{A77V met Sony 2.8/50mm macro}

Afgelopen weekend even een oefeningetje tussendoor. Behoudens die mug van hierboven waren er nog geen kleine beestjes en aangezien de vlindertuinen nog dicht zijn ben ik me dan maar gaan vergrijpen aan de eerste tekenen van een naderende lente.

Met de A77V met Sony 2.8/50mm de ontluikende natuur te lijf. Nog niet eens zozeer voor schone kunsten maar meer om de skills met de macrolenzen een beetje warm te houden voor als straks de beestjes weer terug zijn.

Paar voorbeeldjes

Oefeningetje by Ouwesok, on Flickr

Oefeningetje by Ouwesok, on Flickr

Oefeningetje by Ouwesok, on Flickr

Oefeningetje by Ouwesok, on Flickr

Andere combinatie vandaag die ik bij me had gestoken voor het geval zich eens kleine beestjes zouden melden. De Panasonic GF2 was ooit bedoeld om mensen van een compact naar m4/3 te lokken. De camera heeft geen zoeker en dus moet alles op het scherm
Op die GF2 had ik met een Viltrox smart adapter de Zuiko D 3.5/35mm bevestigd en bij wat droogzwemmen bleek die combinatie best wel trefzeker te focussen.

Gelukkig meldde zich al snel een blinde bij. In de zon met alleen een LCD was ik ongeveer blinder dan de bij*. Op goed geluk de contouren ergens op dat scherm mikken en dan proberen de boel te laten focussen en verrassend genoeg ging dat vaker goed dan fout
*_{Een blinde bij is geen bij en ook niet blind, het is een zweefvlieg waarvan men vroeger aannam dat ie wel blind moest zijn omdat er haar uit zijn ogen groeit. Het is één van die leuke zweefvliegen waar je bijna het hele jaar mee kunt spelen.}

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Dicht bij de blinde bij streek kortstondig een klein bijtje neer. Een roodgatje. Die ging wat lastiger dan de blinde bij omdat ie veel drukker was en dan merk je dat de Zuiko op dat adapter tergend langzaam focust.

Toch ééntje redelijk raak
Andrena haemorrhoa by Ouwesok, on Flickr

Verder waren het dit weekend voornamelijk blinde bijen die ik kon pakken en die gingen toch ondanks dat je er dicht bij moet zien te komen best wel makkelijk.
Dat kan twee oorzaken hebben gehad:
- het was best wel fris en dan worden insecten rustiger
- Met de camera aan de gestrekte arm komt er niet zoveel warmte mee waardoor de sensoren van een insect minder effectief worden dan wanneer er met die camera een compleet hoofd meekomt.

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

En dan zo close mogelijk en maar kijken of je scherpte in die vleugeltjes kunt krijgen
Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Ze gaan soms bijna op in het landschap
Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Zodra ik er weer een in zicht heb hang ik eerst die camera er voorzichtig voor en maak dan meestal vanaf veilige afstand alvast even één plaatje.
Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr
_{die veilige afstand is altijd nog ruim binnen de minimumafstand van mijn 105mm. Dat maakt dit ook steeds weer zo'n leuke oefening}

Daarna is het weer een kwestie van heel voorzichtig en vooral langzaam die lens in positie krijgen voor wat meer uitdaging
Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

En toen viel de winter weer in en was het weer even gedaan met de insecten

quote:

Op dinsdag 6 april 2021 22:29 schreef EdRendum het volgende:

Wel balen van het huidige weer, ik heb nog geen tijd gehad om erop uit te gaan en met hagel- en sneeuwbuien en een ietwat frisse temperatuur van zo'n 2°C gaat dat 'm ook niet echt worden.

Het wordt weer een kwestie van geduld voor er weer fotografeerbare beestjes zijn en dat is nu de vlindertuinen dicht zijn helemaal jammer.
Hopelijk binnenkort weer beestjes als de temperatuur weer eens aan de andere kant van de 10 gaat kijken en waarschijnlijk is het het meest effectief om dan in het begin veel met die m4/3-setup met die Zuiko 35 te doen. Die werkt klieriger dan de A77's met de 105mm Sigma en om eerlijk te zijn komen er best wel mooie plaatjes uit.

Nog van voor de zweefvliegen zijn de proefjes met de bloeiende sleedoorn waarbij het de kunst is om dat scherptevlak op de gunstigste plek neer te leggen.

Bij deze gaat dat nog vrij eenvoudig
Prunus spinosa by Ouwesok, on Flickr

Bij deze had de AF heel veel om uit te kiezen en duurde het even voor ik hem daar had liggen waar ik hem wilde hebben.
Prunus spinosa by Ouwesok, on Flickr

Eerder dan ik op gerekend had kreeg ik een weerzien met de blinde bijen. In een hoekje uit de wind en in de zon stonden een aantal bloeiende struiken met daarin een paar blinde bijen.
Gelukkig had ik de GF-2 met de Zuiko 35mm bij me en dus kon ik weer even een rondje spelen met de hongerige insecten.
Ten opzichte van de opnamen van vorig weekend had ik nu een bijkomende hindernis, de wind. Met de uiterst trage Panny/Zuiko-combi in een struik die doorlopend heen en weer waait.
De opbrengst viel wederom mee. De helft van de opnamen was gewoon raak. Van degenen die níet raak waren was bij de ene helft het insect uit de scherpte gewaaid, bij de andere helft was de blinde bij tijdens het focussen gaan bewegen en zat ie bij de opname heel ergens anders dan ik hem hebben wilde

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Eristalis tenax by Ouwesok, on Flickr

Hopelijk binnenkort dan een keer met een van de grotere macrosetjes op pad

quote:

Op dinsdag 13 april 2021 08:41 schreef Morri2 het volgende:

[..]

Met welke macrosetjes ga je op pad? Macrofotografie staat ook nog op mijn bucket list namelijk.

Dat kan bij mij nogal verschillen. Wat er in het beestjesseizoen minstens in mijn tas zit zijn de Sony 50mm macro, de Sigma 2.8/105mm en een Sigma 5.6/180mm en meestal nog een goedkope 70-300mm voor als het op langere afstand moet.
Moet het op nóg langere afstand dan heb ik nog een Sigma APO Macro 5.6/400mm met eventueel wat tussenring en daarmee kun je op een meter of wat afstand libellen fotograferen.

Gaat de Canon mee dan kunnen er de Canon compact Macro 2.5/50mm, een Tamron 272E 2.8/90mm mee maar meestal is het alleen de Sigma 3.5/180mm HSM, een kolos van een macrolens.
Alsof dat niet genoeg is heb ik in de tijd ook nog een leuke collectie manualfocus macrolenzen opgebouwd die ook zo af en toe eens gewoon voor de fun mee naar buiten gaan.